Przejdź do zawartości

suplent

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

suplent (język polski)

[edytuj]
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. zastępca etatowego nauczyciela w Galicji[1]
odmiana:
przykłady:
(1.1) Suplent zdradza nowoczesne skłonności poetyckie, te najgorsze od czasu, kiedy istnieje poezja[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) nauczyciel
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. suplencina[1]
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 Ewa Jędrzejko, Elementy kresowe w języku Gabrieli Zapolskiej, w: Prace językoznawcze, t. 19 pod red. Aliny Kowalskiej i Aleksandra Wilkonia, Uniwersytet Śląski, Katowice 1991, s. 75.
  2. ↑ Roman Jaworski, Historje manjaków, rozdz. Bania doktora Lipka, wyd. Książka, Kraków 1910.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=suplent&oldid=7535681”