ubiór

ubiór (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈubʲjur], AS: [ubʹi ̯ur], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) elementy nakładane na ciało; to, co ma się na sobie

odmiana:

przykłady:

(1.1) Alicja sama sobie zaprojektowała ten niespotykany ubiór.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) ubranie, strój, odzież, odzienie, szata, kreacja; gw. (Śląsk Cieszyński) przioblyczka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ubieranie n, ubranie n, ubranko n

czas. ubierać ndk., ubrać dk.

związki frazeologiczne:

z ubioru cię sądzą, z rozumu poważają

etymologia:

pol. ubierać

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) attire, clothes, outfit, garb, get-up, raiment
• arabski: (1.1) لبس, رداء, ملبس
• bułgarski: (1.1) облекло n
• chorwacki: (1.1) ruho
• czeski: (1.1) oděv
• duński: (1.1) påklædning w
• esperanto: (1.1) tualeto
• francuski: (1.1) tenue ż, vêtement m, mise ż, accoutrement m
• hiszpański: (1.1) atuendo
• japoński: (1.1) 衣装 (ishō)
• litewski: (1.1) drabužiai
• łaciński: (1.1) vestimenta n lm
• niemiecki: (1.1) Kleidung ż
• norweski (bokmål): (1.1) antrekk n
• norweski (nynorsk): (1.1) antrekk n
• nowogrecki: (1.1) ενδυμασία
• ormiański: (1.1) հագուստ
• portugalski: (1.1) vestuário
• rosyjski: (1.1) наряд m
• serbski: (1.1) рухо
• słowacki: (1.1) odev
• słoweński: (1.1) obleko
• szwedzki: (1.1) klädsel
• tybetański: (1.1) ཆས་གོས
• ukraiński: (1.1) одяг m
• włoski: (1.1) abbigliamento m

źródła: