zaświadczenie

zaświadczenie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌzaɕfʲjaṭˈt͡ʃɛ̃ɲɛ], AS: [zaśfʹi ̯aṭčẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• udziąs.• nazal.• -ni…• akc. pob.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) dokument potwierdzający coś

(1.2) rzecz. odczas. od zaświadczyć

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	zaświadczenie	zaświadczenia
dopełniacz	zaświadczenia	zaświadczeń
celownik	zaświadczeniu	zaświadczeniom
biernik	zaświadczenie	zaświadczenia
narzędnik	zaświadczeniem	zaświadczeniami
miejscownik	zaświadczeniu	zaświadczeniach
wołacz	zaświadczenie	zaświadczenia

(1.2)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	zaświadczenie
dopełniacz	zaświadczenia
celownik	zaświadczeniu
biernik	zaświadczenie
narzędnik	zaświadczeniem
miejscownik	zaświadczeniu
wołacz	zaświadczenie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) poświadczenie, świadectwo, certyfikat

antonimy:

(1.2) niezaświadczenie

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. zaświadczać ndk., zaświadczyć dk.

rzecz. zaświadczanie ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) certificate
• azerski: (1.1) arayış
• duński: (1.1) attest w, attestation w, attestering w, certifikat n
• estoński: (1.1) tunnistus, sertifikaat
• norweski (bokmål): (1.1) attest m, sertifikat n
• norweski (nynorsk): (1.1) attest m, sertifikat n
• szwedzki: (1.1) attest w
• włoski: (1.1) attestato m, certificato m

źródła: