FIM-92 Stinger

FIM-92 Stinger je američki prijenosni raketni PVO sistem sa infracrvenim navođenjem. Pored SAD-a Stinger službeno koristi 29 zemalja i neodređen broj vojnih organizacija diljem svijeta. Do danas ih je proizvedeno oko 70000 komada, a neki od osnovnih stingera su korišteni u napadima na civilne avione.

Lansiranje *Stingera* tijekom jedne vježbe u Kaliforniji, 2009.

Opis

Stigner raketa može napasti ciljeve na udaljenosti od 4800 metara na nadmorskoj visini između 180 i 3800 metara. Postoji i nekoliko verzija koje se montiraju na borbena vozila (M-1097 Avenger, M6 Linebacker), također postoji verzija i za helikoptere koja se zove ATAS (Air-to-air Stinger). Postoji i verzija dodatne opreme na brodovima, gdje služe kao dodatni dio protivzračne odbrane na ratnim brodovima SAD-a. Raketa se lansira s malim motorom na sigurnu udaljenost od strijelca, a zatim se uključuje pogon na čvrsto gorivo, kao kod raketnog motora, koji raketa ubrzava do brzine od 2.2 macha. Bojna glava je teška oko 3 kg. Stinger raketa pronalazi cilj na temelju UV i IR spektra koji čine nišanski sistem. Ovaj sistem nišanjenja je više otporan na standardne protivmjere u avionima.

Proizvodnja verzije FIM-92A je započela u 1978. godine, a 1983. godine je osmišljena verzija B, a 1987. godine sistem je unaprijeđen u C verziju. Tu je već unaprijed planirana buduća nadogradnja, što je kasnije za rezultat dalo verzije D i G. Verzija Stinger FIM-92E Block I je razvijena u 1995. godini. Uz poboljšani softver Stinger je mogao sad da nišani manje mete i avione s malim “potpisom”. U 2001. godini je napravljena F verzija koja ima poboljšani domet od 7600 metara.^[1]

Upotreba

Foklandski rat

Britanske jedinice SAS su upotrebljavale rakete stinger protiv argentinskih aviona tokom Folklandskog rata. 21. maja 1982. SAS-ovci su oborili argentinski FMA IA 58 Pucará. Oboren je i helikopter Aerospatiale SA 330, ali drugim projektilom.

Sovjetsko-afganistanski rat

Tokom Sovjetsko-afganistanskog rata afganistanski borci su koristili Stinger rakete. Već 1985. godine se počeo pritisak iz javnosti na CIA-u zbog prodaje Stingera Afganistancima. Kasnije se smatralo da CIA nedovoljno pomaže afganistanske borce protiv SSSR-a. Njih su naoružavali oružjem koje je porijeklom iz Istočnog bloka kupljeno od Izraela koji ga je zarobio prilikom ratova s Egiptom i Sirijom. Nakon rata SAD je otkupljivao Stingere od Afganistanaca kako u budućnosti oni ne bi bili upotrijebljeni u terorističke svrhe, osigurano je 55 miliona dolara, ali 600 Stingera je do 1996. nestalo. Smatra se da su Stingeri ilegalnim tokovima dospjeli u Hrvatsku, Iran, Šri Lanku, Sjevernu Koreju i Katar.^[2]

Angolski građanski rat

Reganova administracija je dala 310 Stinger sistema pokretu UNITA u Angoli.^[3]

Čad

Tokom libijske invazije Čada amerikanci su isporučili Stingere Čadu koji su oborili libijske Su-22 i MiG-23.^[4]

Povezano

9K38 Igla

Reference

↑ „Archive copy”. Arhivirano iz originala na datum 2013-07-03. Pristupljeno 2015-08-13.
↑ Weiner, Tim (24 July 1993). „U.S. Increases Fund To Outbid Terrorists For Afghan Missiles”. The New York Times. Pristupljeno 2008-01-12.
↑ "Stingers, Stingers, Who's Got the Stingers?, Slate.
↑ http://www.acig.org/artman/publish/article_360.shtml

[1] „Archive copy”. Arhivirano iz originala na datum 2013-07-03. Pristupljeno 2015-08-13.

[2] Weiner, Tim (24 July 1993). „U.S. Increases Fund To Outbid Terrorists For Afghan Missiles”. The New York Times. Pristupljeno 2008-01-12.

[3] "Stingers, Stingers, Who's Got the Stingers?, Slate.

[4] ttp://www.acig.org/artman/publish/article_360.shtml

[1]

[2]

[3]

[4]