Simeon Jerusalimski
Apostol Simeon (umro 107.) je bio vođa jerusalimskih hrišćana nakon smrti Jakova Pravednog i Isusov brat od strica. Bio je jedan od sedamdeset apostola.
Život
urediSimeon je bio sin Kleopin, a Kleopa je bio brat Josifa, muža Marije. Kanonaska evanđelja ga pominju kao jednog od četvorice Isusove braće ("Jakov, Josija, Simon i Juda").[1][2] Propovedao je evanđelje Hristovo svuda po Judeji. A kada su jevrejski vođi ubili Jakova 62. godine, brata Isusovog i prvog episkopa crkve Jerusalimske, gurnuvši ga sa visine hrama i udarivši ga motkom po glavi, tada je Simeon, rođak Jakovljev, izabran za episkopa u Jerusalimu. On je, kao drugi episkop u Jerusalimu, upravljao crkvom sve do duboke starosti.
Prema Euzebiju iz Cezareje, hristijani su napustili Jerusalim tokom jevrejsko-rimskog rata i pobegli u Pelu, današnji Jordan, nakon čega su izabrali Simeona za vođu:
Posle mučeničke smrti Jakova, i nedugo zatim, nakon zauzeća Jerusalima, apostoli i učenici Gospodnji, koji ostaše živi, otišli su po svuda, zajedno sa srodnicima Gospoda po telu (od kojih tada su mnogi još bili živi), i svi su zajedno držali savet o tome ko da bude dostojni naslednik Jakova. I svi jednodušno priznaše da je Simon dostojan, a on je bio sin Kleope, kako se o tome kazuje u Jevanđelju (pogl. Lk. 24, 18). Govore da je on bio Spasiteljev brat po stricu. Egezip piše da je Kleopa Josifov brat.[3]
– Eusebije
Hegesip stavlja početak gnosticizma u vrijeme biskupa Simeona, poslije smrti Jakobove[4], što se poklapa sa povijesnim počecima gnosticizma iz judaizma i judeo-kršćanstva poslije 70. godine, tj. poslije razorenja Jeruzalema.[5]
Simeon je postradao 107. godine, kada je imao preko 100 godina.[3] Pre toga, on se s jednim brojem svojih pristalica, vratio u Jerusalim.[6] Stradao je kada je za vreme cara Trajana bilo pokrenuto dvojako gonjenje u Palestini, na potomke Davidove i na hrišćane. Simeon je optužen i kao jedno i kao drugo, pretrpeo je velike muke i raspet je na krstu.[7] Egezip o njegovom stradanju piše:
Neki od jeretika optužiše Simeona, sina Kleope, rekavši da je on hrišćanin i potomak Davidov. Zbog toga je on i postradao, u 120 godini, u vreme imperatora Trajana i konzula Atika."[3]
– Egezip
Dalje Egezip kazuje:
„U vreme Trajana je sin Kleope, Simeon, oklevetan od strane jeretika i doveden pred sud. Mučen je nekoliko dana, i sve je zadivio svojim nepokolebljivim ispovedanjem Hrista... Konzul je postavio pitanje kako to da starac od sto i dvadeset godina podnosi sve te muke. A onda zapovediše da bude raspet na krstu."[3]
Egezip navodi da je do tog vremena "Crkva bila čista kao neporočna devstvenica", a kada je Simeonovom smrću nestalo pokolenje koje je svojim ušima slušalo Isusa, tada nastaše mnoge smutnje i "jeretici počeše propovedati ono što je strano istini".[3]
Štovanje
urediSrpska pravoslavna crkva slavi ga 27. aprila po julijanskom, a 10. maja po gregorijanskom kalendaru.
Izvori
uredi- ↑ Evanđelje po Mateju, glava 13:54-58 (prevod Emilijan Čarnić)
- ↑ Evanđelje po Marku, glava 6:1-6 (prevod Vuk Karadžić)
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Eusebije, Istorija crkve (scribd)
- ↑ EUS., Hist. eccl. 5, 22, 5
- ↑ J. DANIÉLOU, Nuova storia della Chiesa, str. 95—96
- ↑ http://www.heliks.rs/assets/text/iis_odlomak.pdf Milan Vukomanović, Istorijski Isus, pre Hrista
- ↑ Ohridski prolog, Vladika Nikolaj Velimirović
Povezano
urediVanjske veze
uredi- (sh) Ohridski prolog za 27. april (10. maj)
- (en) St. Simon the Apostle (Catholic Encyclopedia)
| Prethodi: Jakov |
Episkop Jeruzalema 62–107 |
Slijedi: Justin |