Antonio Canova
„Canova” preusmjerava ovdje. Za ostala značenja, v. Canova (razvrstavanje).| Antonio Canova | |
|---|---|
 autoportret iz 1792. | |
| Biografske informacije | |
| Rođenje | 1. novembar 1757 Possagno, Mletačka Republika |
| Smrt | 13. 10. 1822. (dob: 64) Venecija, Lombardija–Venecija |
| Nacionalnost | Talijan |
| Opus | |
| Polje | skulptura |
Antonio Canova (Passagno, 1. novembar 1757. – Venecija, 13. oktobar 1822.), talijanski skulptor, slikar i arhitekt, glavni predstavnik klasicizma u skulpturi.[1]
Školovao se u djedovoj klesarskoj radionici i u Veneciji. Djelovao u Rimu, Veneciji, Napulju i Parizu. Bio je glavni portretist papa, evropske aristokracije i vojničke elite. Pod utjecajem antičke skulpture stvorio je vlastitu varijantu klasicističke skulpture. Radio je savršene i dopadljive aktove i mitološke kompozicije. Majstorski obrađuje površinu, pretjerano idealizira likove i stvara nova kompozicijska rješenja (Venera; Tri Gracije; Orfej i Euridika; Paolina Borghese[2] kao Venera uz druge skulpture). Rijetko oblikuje realistična djela kao što su nadgrobni spomenici kardinala Klementa XIII. i Klementa XIV., te biste Napoleona.
Za života je bio slavan, dvorski skulptor Ampir stila u doba vladavine Napoleona. Imao je golem utjecaj na generacije skulptora akademista 19. vijeka. U rodnom Possagnu podigao je Tempio Canoviano, hram po uzoru na rimski Panteon, u kom je danas i njegov grob. U Possagnu djeluje i muzej Gipsoteca canoviana, posvećen njemu i njegovom djelu.
- ↑ „CANOVA, Antonio” (talijanski). Treccani. Pristupljeno 3. 03. 2018.
- ↑ „La Collezione” (talijanski). Galleria Borghese. Arhivirano iz originala na datum 2018-02-27. Pristupljeno 3. 3. 2018.
- CANOVA, Antonio (it)