Imljani
| Imljani | |
|---|---|
|
| |
| Osnovni podaci | |
| Država |  Bosna i Hercegovina
|
| Entitet | Republika Srpska |
| Opština/Općina | Kneževo |
| Stanovništvo | |
| Stanovništvo ((1991)) | 1.565 |
| Geografija | |
| Koordinate | 44°24′06″N 17°28′38″E / 44.4017°N 17.4772°E |
  Imljani Imljani (Bosne i Hercegovine) | |
| Ostali podaci | |
| Pozivni broj | 051 |
Koordinate: 44° 24′ 06" SGŠ, 17° 28′ 38" IGD
Imljani su naseljeno mjesto u Bosni i Hercegovini u opštini Kneževo koja pripada entitetu Republika Srpska. Na popisu stanovništva 1991. u njemu je živjelo 1.565 stanovnika.[1]
Pod zajedničkim nazivom Imljani označava se dio podvlašićkog platoa, koji se nalazi na 15 km zračne linije sjeverozapadno od planine Vlašić i Travnika. Smješten je između Ugra sa zapadne i jugozapadne strane, Kobilje i potoka Zmajevca na sjeveru i Ilomske sa istočne strane. Cijeli ovaj rubni pojas ispresijecan je dubokim riječnim i strmim kosama tako da su visinske razlike među zaseocima velike. Nadmorska visina u niskom Pougarju kreće se između 550–600 m, na ušću Ilomske oko 600 m, a dok je srednja visina centralnog dijela Imljana je oko 1100 m. Ove visinske razlike znatno su ublažene u dolini Zmajevca na njegovoj istočnoj, izvorišnoj, strani prema naselju Zlovarići u Vlatkovići, gdje šumski prijevoj Potkres pravi kontinuirani geomorfološki nastavak između Imljana i Petrova polja na istoku. Iako su Imljani u velikoj mjeri izolirani od susjednog Pougarja, Korićana, Kobilje (osim pomenute sjeveroistočne strane) i ogranaka Vlašića, mogu se uvrstiti u kompleks platoa ispod te planine, kao njen krajnji, sjeverozapadni nastavak, dok je sjeverni dio više povezan sa karstnim platoom tzv. Ravne vrhovine.
Najstarije pominjanje Imljana "na području Vrhovina" pod današnjim imenom datira iz 16. stoljeća. Prema tim podacima, Imljani su tada imali 14 kuća, među kojima je bila i jedna muslimanska. Najvjerovatnije je to bila kuća sa trgovinom Muje Šiprage, oca Omera Šiprage, šire poznatog po nadimku "Poglavica", jer je u službenom "Sarajevskom listu", 1890. izašao Oglas:
Izrok – Kod okružnog suda u Banjaluci je današnjim danom uknjižena u registar za inokosne tvrtke trgovina Omera Šiprage u Imljanima sa mješovitom robom pod firmom „M. Šipraga”, koju će vlasnik sam turski bilježiti. Okružni sud Banjaluka, 12. septembra 1890.[2]
Naredni provjerljivi podaci su statistički popisi stanovnika iz vremena austro-ugarske okupacije. Prije popisa stanovništva Bosne i Hercegovine 1885.,Imljani su zabilježeni kao općina (džemat) Imlani (okrug Travnik, kotar Jajce) u čijem se sastavu nalazilo 12 sela, među kojima su Benići, Đenići, Makarići i Ponorci sa područja današnjih Imljana; u njima je popisano ukupno 671 stanovnika. Isti broj stanovnika vidi se i iz Šematizma pravoslavne mitropolije i arhidijeze dabro-bosanske za 1882. godinu. U to izvoru, spominje se i 55 kuća. Prema popisu stanovništva iz 1948., Imljani su imali 2019 stanovnika sa 226 kuća, uračunavši tu i Petrovo Polje, koje se za vrijeme Drugog svjetskog rata počelo naseljavati imljanskim stanovništvom. Prema administrativno-teritorijalnoj podjeli 1955. god., Imljani potpadaju pod nadležnost NOO Šiprage, Srez Banja Luka. U Imeniku mjesta iz te godine, pored Imljana spominju se još Benići, Đenići, Makarići, Ponorci i Vujnovići. Ova naselja se ne spominju i u Imeniku mjesta 1960., nego se navode samo Imljani. Novo sjedište NOO je Kotor-Varoš, a sjedište Sreza je Banja Luka.
Imljani, zajedno sa susjednom Kobiljom, Vlatkovićima i Donjim Korićanima, predstavljaju jednu širu ruralnu grupaciju. Od pomenutih sela izdvajaju se jednom specifičnošću: zajedničkom slavom sv. Simeuna Bogoprimca.
U naselju se nalazi rimsko nalazište sa ostacima bazilike starohrišćanske crkave.[3]
Dosta logično se pretpostavla da su se u dalekoj prošlosti Imljani nalazili u Župi Mel, sa centrom u Melini. U njoj su se nalazili ostaci utvrde grada Korlač (ili Orlač). Odatle se mogao kontrolirati značajan put prema Župi Lašva, preko današnjeg Vitovlja i Dobretića.[4][5]
Mel se povezuje i sa područjem nekadašnje nahije Vrhovine, na planinskom području između Banja Luke i Jajca, s obje obale Vrbasa, uključujući i srednji tok Ugra, sa Skender Vakufom, Imljanima i Melinom. Centar Vrhovina je bio u Skender Vakufu, koji je, prema provjerljivim podacima osnovan 1660. godine, a ranije ime mu nije zapisano.[6]
Južno od Imljana, pri ušću Ilomske u Ugar, na Korićanskim stijenama nekada je postojao i grad Oštrec ili Oštrc. Na Gostilju (između Vitovlja) i Turbeta bio je stari grad Tisac, o čijim ostacima nema zabolježenih podataka. Selo "Korićane" je navedeno u popisu sa kraja 16. stoljeća. Nahija Vrhovine je prvi put popisana u defteru iz 1528-130, uključujući 8 naselja, sa 180 kuća. Taj popis je napravljen neposredno nakon pada Jajačke Banovine.
U rubnom području mjesne zajednice, preko kanjona Ilomske nala zi se selo Donji Korićani. Ispod njih su Korićanske stijene, lokacija na kojoj je masakrirno preko 200 prijedorskih (bošnjačkih i hrvatskih) civila iz Prijedora i okolnih naselja, 21. augusta 1992. Zločin su počinile policijske i vojne snage Bosanskih Srba. Civilima je da se postroje nad provalijom dubokom oko 300 m, a zatim su im rafalima pucali u leđa. Samo nekolicina je preživjela taj monstruozni zločin.
Dugo nakon toga iznad provalije su kružila jata gavranova – lešinara. Te činjenice su potvrđene i brojnim presudama na ICTY Tribunalu u Haagu.[7][8][9][9][10][11][12][13][14][15][16][17]
| Nacionalnost | 1991. |
| Srbi | 1.544 |
| Muslimani | 3 |
| Hrvati | 1 |
| Jugosloveni | 5 |
| ostali | 12 |
| Ukupno | 1.565 |
- Demografija
| Imljani; Popis 2013: Ukupno 920 stanovnika | ||||||
| Godina popisa | 1991. | 1981. | 1971. | |||
| Srbi | 1.544 (98,65%) | 2.044 (98,83%) | 2.052 (99,37%) | |||
| Muslimani | 3 (0,19%) | 1 (0,04%) | 0 | |||
| Hrvati | 1 (0,06%) | 6 (0,29%) | 5 (0,24%) | |||
| Jugoslaveni | 5 (0,31%) | 2 (0,09%) | 0 | |||
| Ostali i nepoznato | 12 (0,76%) | 15 (0,72%) | 8 (0,38%) | |||
| Ukupno | 1.565 | 2.068 | 2.065 | |||
|
- ↑ Nacionalni sastav stanovništva - Rezultati za Republiku po opštinama i naseljenim mjestima 1991.. Sarajevo: Izdanje Državnog zavoda za statistiku Republike Bosne i Hercegovine.
- ↑ Uredništvo (1890): Oglasi. Sarajevski list , 03.10. 1890.
- ↑ „Opštine Republike Srpske: Kneževo, str. 12, Bilten br. 16” (sr). Predstavništvo Republike Srpske u Srbiji. 16. 2. 2012.. Pristupljeno 21. 3. 2012.[mrtav link]
- ↑ Мргић-Радојчић Ј. (2002): Доњи Краји – Крајина средњовековне Босне. Филозофски факултет, Београд, ISBN 868026959X.
- ↑ Hadžijahić M. (1970): O nekim lokalitetima iz povelje Bele IV od 20. jula 1244. godine. Radovi ANUBiH, 35: 289-291.
- ↑ Handžić A. (1975): O formiranju nekih gradskih naslja u Bosni u XVI vijeku. POF, 25: 166-167.
- ↑ Iris M. (2009). NAPA Bulletin, Passages: The Ethnographic Field School and First Fieldwork. John Wiley & Sons, ISBN 9781444306965.
- ↑ Waterfield B.: (16 May 2012). "Ratko Mladic trial: with a clap and a cut-throat gesture, the 'Butcher of Bosnia' faces justice". The Daily Telegraph (London). Retrieved 2014-08-12.
- ↑ 9,0 9,1 http://www.bim.ba/en/181/10/21824/
- ↑ „TRIAL : Profiles”. www.trial-ch.org. Pristupljeno 2016-02-03.
- ↑ http://www.trial-ch.org/en/trialwatch/profile/db/facts/babic_zoran_803.html[mrtav link]
- ↑ „TRIAL : Profiles”. www.trial-ch.org. Pristupljeno 2016-02-03.
- ↑ http://www.trial-ch.org/en/trialwatch/profile/db/facts/milorad_radakovic_800.html[mrtav link]
- ↑ http://www.trial-ch.org/en/trial[mrtav link] watch/profile/db/facts/milorad_skrbic_801.html
- ↑ „TRIAL : Profiles”. www.trial-ch.org. Arhivirano iz originala na datum 2016-04-22. Pristupljeno 2016-02-03.
- ↑ http://www.trial-ch.org/en/trial[mrtav link] watch/profile/db/facts/jankovic_dusan_797.html
- ↑ http://www.trial-ch.org/en/trialwatch/profile/db/facts/zeljko_stojnic_802.html[mrtav link]
