Jeremy Brett
| Jeremy Brett | |
|---|---|
 | |
| Rodno ime | Peter Jeremy William Huggins |
| Rođenje | 3. studenog 1933. Berkswell, Engleska |
| Smrt | 12. rujna 1995. London, Engleska |
| Pseudonim(i) | Jeremy Brett |
| Godine rada | 1954. - 1995. |
| Supružnik | Anna Massey (1958. - 1962.) Joan Wilson (1976. - 1985.) |
| Važnije uloge | Sherlock Holmes u seriji Pustolovine Sherlocka Holmesa |
Jeremy Brett (Džeremi Bret; 3. novembar, 1933. - 12. septembar, 1995.) bio je engleski glumac, najpoznatiji po svojoj ulozi detektiva Sherlocka Holmsa.
Peter Jeremy William Huggins je rođen u Berkswell Grangu u Berkswellu, 3. novembra, 1933. godine.[1] Rođen je u bogatoj porodici i bio je naslednik porodice Cadbury Obrazovan je na Etonu, ali je tvrdio da nema ni najmanje talenta za nauku, pripisujući to svojoj disleksiji. Ipak, dobro je pevao i bio je član hora Etona. Postao je student glume, ali je njegov otac zahtevao da promenio ime, kako ne bi ugrozio ugled porodice.[2]
Brett je učio glumu u Central School of Speech and Drama u Londonu.[3] Svoj glumački debi je imao u Library Theatreu u Manchesteru, 1954. godine, a svoj londonski debi je imao sa kompanijom Old Vic u predstavi Troilus and Cressida, 1956.[4] Iste godine se pojavio na Broadwayu, u Richardu II.[5] Igrao je više klasičnih uloga u pozorištu, uključujući i Shakespearea, najpre sa kompanijom Old Vic a kasnije i sa Royal National Theatreom. Brett je, takođe, igrao Sherlocka Holmesa na sceni.
Od početka 1960-ih, Brett se veoma često pojavljivao na televiziji. Glumio je u brojnim serijama, od kojih je njegova uloga d'Artagnana iz 1966. godine u televizijskoj adaptaciji The Three Musketeers bila zapaženija. Pojavljivao se i u nekoliko komičnih uloga, kao što je Captain Absolute u seriji The Rivals. Godine 1973. glumio je Bassanija u televizijskoj adaptaciji Shakespeareove drame The Merchant of Venice, u kojoj je Laurence Olivier glumio Shylocka, a Joan Plowright Portiju. (Brett, Olivier i Plowright su prethodno igrali iste uloge u Royal National Theatre.) Brett se šalio na izbor uloga koje su mu dodeljivane, tvrdeći da mu je retko dozvoljeno da uđe u 20. vek, a nikada u sadašnjicu. Zapravo, nekoliko njegovih televizijskih uloga, kao što su u serijama The Baron i The Champions, bile su smeštene u sadašnjosti.
Brett se pojavljivao u malom broju filmova, ali je glumio u blockbusteru, My Fair Lady. Njegov glas prilikom pevanja je bio zamenjen, iako je Brett umeo da peva, što je pokazao u opereti, The Merry Widow, 1968.
Kratko vreme su ga Harry Saltzman i Albert R. Broccoli razmatrali za ulogu James Bonda za film On Her Majesty's Secret Service, nakon što oje Sean Connery napustio serijal, 1967. godine. Ipak uloga je otišla australijskom glumcu, George Lazenbyju. Sledeća audicija za ulogu 007 bila je za film Live and Let Die, ali takođe nije imao uspeha i Roger Moore je dobio ulogu.
Njegovo poslednje pojavljivanje na filmu bilo je u maloj ulozi bez potpisivanja njegovog imena u Moll Flanders, 1996. godine. Film se pojavio skoro godinu dana nakon njegove smrti.
Ono što se u svim njegovim ulogama može primetiti je veoma precizna dikcija. Brett je rođen sa govornom manom, rotacizmom, koja mu je onemogućavala da izgovara glas "r" pravilno. Nakon korektivne operacije u mladosti i godina vežbe, Brett je dobio zavidan izgovor i jasnoću. Kasnije je tvrdio da svakodnevno vežba svoj izgovor, bez obzira na obaveze.
Premda se tokom svoje karijere od 40 godina pojavio u brojnim ulogama, danas se najviše pamti kao Sherlock Holmes u seriji The Adventures of Sherlock Holmes, seriji filmova koje je snimila televizija Granada između 1984. i 1994. godine. Seriju su priredili John Hawkesworth i drugi pisci na osnovu originalnih priča Arthura Conana Doyla. Iako se brinuo da će ga ova uloga obeležiti u karijeri, Brett se pojavio u 41 epizodi serije uz Davida Burkea, a kasniej Edwarda Hardwickea kao Dr Watsona.
Nakon prihvatanja ove uloge, Brett se pojavio u malom broju drugih, jer je bio naširoko prepoznavan kao Holmes. Prethodno je glumio Doctor Watsona na pozornici, što ga čini jednim od trojice glumaca koji su igrali obe uloge.
Brett i je bila ponuđena uloga Holmesa 1982. godine. Ideja je bila da se napravi veoma verna adaptacija romana. Brett je prihvatio ulogu i postao je najbolji Sherlock Holmes ikada.[6] Sprovodio je veoma detaljna ispitivanja o detektivu i o samom Doyleu i bio bi veoma uznemiren kada bi naišao na neslaganja scenarija i originalne priče.[7] Jedna od njemu najdražih stvari na snimanju bio je dosije "Baker Street File" o svemu što se tiče Holmesa, od njegovog manirizma do njegovih navika u jelu i piću.
Brett je bio opsednut time da unese više strasti u ulogu Holmesa. U njegov lik je uvek prilično ekscentričan pokret rukom, kao i kratak energičan smeh. Bacao bi se na zemlju da bi našao tragove stopala, ili bi skakao preko nameštaja ili na ogradu mosta, nemareći za svoju bezbednost.
Holmesov opsesivni i depresvni karakter je fascinirao i zastrašivao Bretta. Njihove ličnosti su na mnogo načina bile slične, sa iznenadnim eksplozijama energije, koje su praćene letargijom. Postalo je prilično teško Brettu da ostavi lik Holmesa nakon snimanja. Govorili su mu da je jedini način da glumac ostane zdrav jeste da svoj lik ostavi na setu, ali je Brett počeo da sanja o Holmesu, što se kasnije pretvorilo u noćne more.[8] Brett je počeo da zove Sherlocka Holmesa kao "Znate Ko" ili jednostavno kao "ON": "Watson opisuje Znate Kog kao um bez srca, koga je teško igrati. Teško postati. Zato sam izmislio unutrašnji život."[9] Brett je izmislio život Holmesa kako bi popunio prazninu Holmesovog "nemanja srca", njegov prazni emotivni život. Zamislio je: "...kako je izgledala dadilja Znate Koga. Bila je posuta brašnom. Mislim da nije video svoju majku do otprilike svoje osme godine", i sl.[9]
Vremenom su se stvari otrgle kontroli. Dok su ostali glumci odlazili da jedu, on je ostajao na sceni i čitao scenario, obraćao pažnju na svaki detalj.[10] Čitao je Holmesa za vikende i za praznike. "Neki glumci smatraju da ako bi igrali Sherlocka Holmesa veoma dugo, lik bi im ukrao dušu, ne bi ostavio ni delić za prvobitnog stanara.", izjavio je.[11] Nikada mu, međutim, nije palo na pamet da je bolestan.
Brett je bio biseksualac, ali veoma diskretan u vezi sa tim. Svojom prvom suprugom, gluicom Annom Massey (ćerkom Raymonda Masseya) se oženio 24. maja, 1958. godine, ali su se razveli 22. novembra, 1962. nakon njenih tvrdnji da je on nju ostavio zbog drugog muškarca.[12][13] Njihov sin, David Huggins, rođen 1959. godine je ilustrator, crtač i pisac.[14] Brett se onda oženio sa Joan Sullivan Wilson, 1976. godine, koja je umrla od raka, jula, 1985. Brett je imao veoma blizak odnos sa glumcem Garyjem Bondom[15].
Nakon smrti Joan Wilson, Brett se borio sa snimanjem trećeg dela serijala, The Return of Sherlock Holmes, krajem 1985. Na sceni se primećivalo da njegove manične epizode postaju gore i konačno je bio smešten u bolnicu i dijagnostifikovan mu je bipolarni poremećaj.
Brett je dobio tablete litijuma protiv svoje manične depresije. Znao je da ne može da se izleči i da mora da vodi računa o znacima poremećaja kako bi se izborio sa njim.[16] Želeo je da se vrati na posao i ponovo da igra Holmesa. Prva epizoda koja je snimljena nakon njegovog povratka bila je The Sign of the Four. Od tada su se razlike u njegovom izgledu polako primećivale. Jedan od nus-efekata litijuma je zadržavanje tečnosti. Brett je počeo da igleda i da se ponaša drugačije. Lek ga je usporavao i dodavao je na težini.[17] Brett je, takođe, imao probleme sa srcem. Imao je uvećanje scrca, zbog čega je imao poreškoća sa disanjem i ponekada je morao da drži masku sa kiseonikom na sceni.[18]
Tokom poslednje decenije života, Brett je nekoliko puta boravio u bolnici zbog bipolarnog poremećaja, a njegovo zdravlje i izgled su vidno propali, što se primećivalo u poslednjim epizodama serije. Tokom poslednjih godina javno je govorio o svojoj bolesti i ohrabrivao ljude da prepoznaju simptome i zatraže pomoć.
Brett je umro 12. septembra, 1995. godine u Londonu zbog prestanka rada srca.[19]
Izvor svih zanimljivosti je IMDB
- Brett je bio ljevak, dok je Holmes bio dešnjak. Zbog toga je tijekom snimanja, u scenama u kojima je zumirano Holmesovo pisanje, Bretta zamijenio jedan dešnjak koji je odrađivao scene pisanja.
- Brett je, kao i njegov otac i braća, pripadao streljačkom klubu "Woodmen of Arden".
- Najdraža glazba: Verdijev Rekvijem; "In Paradisum" iz Faureovog Rekvijema; "Habanera" iz Bizetove Carmen; Četiri zadnje pjesme Richarda Straussa i "Tuba Mirum" iz Mozartovog Rekvijema.
- Brett je rođak engleskog glumca Martina Clunesa.
- Hobiji: streljaštvo, jahanje i sviranje klavira
- Brett je tumačio i Holmesa i Watsona, ali Watsona je tumačio samo u dvije kazališne predstave, dok je Holmesa tumačio i na kazališnim daskama i na televiziji.
- Posjedovao je terijera koji se zvao G. Binks.
- Svengali (1954)
- War and Peace (1956) kao Nikolai Rostov
- The Very Edge (1962)
- The Wild and the Willing (1962)
- Girl in the Headlines (1963)
- Act of Reprisal (1964)
- My Fair Lady (1964) kao Freddy Eynsford-Hill
- Nicholas and Alexandra (1971)
- A Picture of Katherine Mansfield (1973)
- The Medusa Touch (1978)
- Mad Dogs and Englishmen (1995)
- Moll Flanders (1996)
- ↑ http://www2.freebmd.org.uk/cgi/information.pl?scan=1&r=167020703&d=bmd_1279003032
- ↑ Sheridan Morley (1997-04-27). The curse of being Conan. The Sunday Times. p. 5
- ↑ Who's Who in the Theatre, 17th ed. Gale Research, 1981.
- ↑ Some Joe You Don't Know: An American Biographical Guide to 100 British Television Personalities, by Anthony Slide, Greenwood Press, 1996
- ↑ Contemporary Theatre, Film, and Television, Volume 15. GALE, 1996
- ↑ Terry Manners, The Man Who Became Sherlock Holmes - The Tortured Mind of Jeremy Brett, Virgin Publishing Ltd., London, 2001, ISBN 0-7535-0536-3.
- ↑ Terry Manners, p. 122.
- ↑ Terry Manners, p. 121.
- ↑ 9,0 9,1 Terry Manners, p. 134.
- ↑ Terry Manners, p. 133.
- ↑ Terry Manners, p. 216.
- ↑ Massey, Anna (2006). Telling Some Tales. London: Hutchinson. ISBN 0-09-179645-8
- ↑ David Stuart Davies, Dancing in the Moonlight: Jeremy Brett, London, 2006
- ↑ „David Huggins: Public faces in private places - Features, Books - The Independent”. The Independent. Arhivirano iz originala na datum 2010-05-30. Pristupljeno 12.9.2010.
- ↑ Terry Manners, p. 130.
- ↑ Terry Manners, p. 160
- ↑ Terry Manners, p. 204.
- ↑ Terry Manners, p. 207.
- ↑ Terry Manners, p. 26.
- Jeremy Brett na sajtu IMDb
- Jeremy Brett biography and credits na Screenonlineu Britanskog filmskog instituta
- Intervju sa Jeremy Brettom na NPR.org
