Hallkjell Jonsson

Hallkjell Jonsson var ein norsk lendmann frå Blindheim på Sunnmøre. I byrjinga av 1190-åra var han leiaren i øyskjegga i opprøret mot kong Sverre. Hallkjell fall i det avgjerande slaget mot birkebeinarane i Florvåg i 1194.

Hallkjell Jonsson var ein sentral aktør i innbyrdesstriden i 1180- og 1190-åra, mest som motstandar av kong Sverre. I Sverres saga, som er hovudkjelda til Hallkjells livsløp, finn vi Hallkjell tidvis på Magnus Erlingsson si side, tidvis som Sverre Sigurdssons mann. Sagaen gjev diverre ikkje eit fullstendig bilete, og det er vanskeleg å finne belegg for at hans lojalitet var forankra i den eine eller den andre av leirane.

Fyrste gongen Hallkjell blir nemnd, er etter eit slag mellom Sverre og kong Magnus sine menn, heklungane, i Bergen i 1183, der Jon Hallkjellsson og dei to sønene hans fekk grid hos sigerherren Sverre. For tredje gongen lova dei Sverre truskap, men som gongene før vart lovnaden broten. Blindheimsmennene slutta seg til kong Magnus sin hær i Viken.

Etter eit opphald i Danmark returnerte Hallkjell til Noreg saman med kong Magnus i 1184. Det var truleg også i denne tida Hallkjell vart gift med Ragnhild, dotter til Erling Skakke. Den fyrste ektemannen hennar, Jon av Randaberg, døydde i 1179, i same slag som far hennar Erling. Det er nærliggande å tenkje seg at ekteskapet med Hallkjell kom i stand før kong Magnus’ fall i 1184.

Ragnhild hadde mista ein far, ein bror og ein ektemann i kampen mot Sverre Sigurdsson, og det var truleg ikkje heilt uproblematisk at den nye ektemannen hennar etter kvart kom til å stå på kong Sverre si side. For Hallkjell var neppe saka mindre komplisert, sidan han var svoger og svigerson til Magnus og Erling Skakke, men også søskenbarn til Sverre. I 1192 er Hallkjell igjen omtala i sagaen, denne gongen som kong Sverre sin lendmann.