iOS

iOS

Kompania / zhvilluesi	Apple Inc.
Programuar në	C, C++, Objective-C
Familja OS	OS X, UNIX
Shteti	Current
Burimi	Closed source
Publikimi fillestar	korrik 29, 2007 (2007-07-29)
Publikimi fundit	iPhone 3GS, 4, 4S and 5 iPad 2, 3, 4 iPad Mini iPod Touch 4th generation and 5 6.1.3 (Build 10B329)  (mars 19, 2013 (2013-03-19)) Apple TV 2nd and 3rd generations 5.2.1 (Build 10B329a)  (mars 19, 2013 (2013-03-19)) [±]
Publikimi fundit	6.1 (Build 10B5105c)  (nëntor 12, 2012 (2012-11-12)) [±]
Gjuhët	34 languages
Paketa e menaxherit	.deb
Platformat e mbështetura	ARM (iPhone, iPod Touch, iPad, iPad Mini, and 2nd gen. and higher Apple TV), Apple A4, Apple A5, Apple A5X, Apple A6, Apple A6X
Lloji kernel	Hybrid (XNU)
Ndërfaqja përdoruesit	Cocoa Touch (multi-touch, GUI)
Licensa	Proprietary EULA except for open-source components
Faqja zyrtare	www.apple.com/ios/

iOS (dikur iPhone OS) është një sistem operativ celular i zhvilluar nga Apple Inc. ekskluzivisht për harduerin e tij. Është sistemi operativ që fuqizon shumë nga pajisjet celulare të kompanisë, duke përfshirë iPhone; termi përfshin gjithashtu softuerin e sistemit për iPad-ët para iPadOS-it, i cili u prezantua në vitin 2019-si dhe në pajisjet iPod Touch-të cilat u ndërprenë në mesin e vitit 2022. Është sistemi i dytë operativ celular më i instaluar në botë, pas Android. Është baza për tre sisteme të tjera operative të prodhuara nga Apple: iPadOS, tvOS dhe watchOS. Është softuer pronësor, megjithëse disa pjesë të tij janë me burim të hapur sipas licencës së burimit publik të Apple dhe licencave të tjera.

I zbuluar në vitin 2007 për iPhone të gjeneratës së parë, iOS që atëherë është zgjeruar për të mbështetur pajisje të tjera të Apple si iPod Touch (shtator 2007) dhe iPad (prezantuar: Janar 2010; disponueshmëria: Prill 2010.) Që nga marsi 2018, Apple App Store përmban më shumë se 2.1 milion aplikacione iOS, 1 milion prej të cilave janë origjinale për iPad. Këto aplikacione celulare janë shkarkuar së bashku më shumë se 130 miliardë herë.

Versionet kryesore të iOS lëshohen çdo vit. Versioni aktual i qëndrueshëm, iOS 16, u lëshua për publikun më 12 shtator 2022.

Histoira

Në vitin 2005, kur Steve Jobs filloi të planifikonte iPhone-in, ai kishte një zgjedhje ose të "tkurte Mac-in, që do të ishte një arritje epike e inxhinierisë, ose të zmadhonte iPod-in". Jobs favorizoi qasjen e mëparshme, por përballoi ekipet Macintosh dhe iPod, të udhëhequr nga Scott Forstall dhe Tony Fadell, respektivisht, kundër njëri-tjetrit në një garë të brendshme, ku Forstall fitoi duke krijuar iPhone OS. Vendimi mundësoi suksesin e iPhone si një platformë për zhvilluesit e palëve të treta: përdorimi i një sistemi operativ të mirënjohur desktop si bazë i lejoi shumë zhvilluesve Mac të palëve të treta të shkruanin softuer për iPhone me një rikualifikim minimal. Forstall ishte gjithashtu përgjegjës për krijimin e një komplete zhvillimi softuerësh për programuesit për të ndërtuar aplikacione për iPhone, si dhe një App Store brenda iTunes.

Sistemi operativ u zbulua me iPhone në Macworld Conference & Expo më 9 janar 2007 dhe u lëshua në qershor të atij viti. Në kohën e zbulimit të tij në janar, Steve Jobs pohoi: "iPhone ekzekuton OS X" dhe ekzekuton "aplikacione të klasës së desktopit", por në kohën e lëshimit të iPhone, sistemi operativ u riemërua "iPhone OS". Fillimisht, aplikacionet vendase të palëve të treta nuk u mbështetën. Arsyetimi i Jobs ishte se zhvilluesit mund të ndërtonin aplikacione uebi përmes shfletuesit të internetit Safari që "do të silleshin si aplikacionet vendase në iPhone". Në tetor 2007, Apple njoftoi se një Komplet i Zhvillimit të Softuerit (SDK) ishte në zhvillim e sipër dhe se ata planifikonin ta vendosnin atë "në duart e zhvilluesve në shkurt". Më 6 mars 2008, Apple mbajti një ngjarje për shtyp, duke shpallur iPhone SDK.

Dyqani i aplikacioneve iOS u hap më 10 korrik 2008, me 500 aplikacione fillestare të disponueshme.[31] Kjo u rrit shpejt në 3,000 në shtator 2008, [32] 15,000 në janar 2009, [33] 50,000 në qershor 2009, [34] 100,000 në nëntor 2009, [35][36] 250,000 [3,7] gusht 2009 650,000 në korrik 2012, [39] 1 milion në tetor 2013, [40][41] 2 milion në qershor 2016, [42][43][44] dhe 2.2 milion në janar 2017.[45][46] Që nga marsi 2016, 1 milion aplikacione janë origjinalisht të pajtueshme me kompjuterin tablet iPad.[47] Këto aplikacione janë shkarkuar së bashku më shumë se 130 miliardë herë.[42] Firma e inteligjencës së aplikacioneve Sensor Tower vlerësoi se App Store do të arrinte 5 milionë aplikacione deri në vitin 2020.[48]

Pronari i kompanis Apple Tim Kuk.

Në shtator 2007, Apple njoftoi iPod Touch, një iPod i ridizajnuar i bazuar në faktorin e formës së iPhone.[49] Më 27 janar 2010, Apple prezantoi tabletin e tyre të shumëpritur mediatik, iPad, me një ekran më të madh se iPhone dhe iPod Touch, dhe i projektuar për shfletim në ueb, konsum të medias dhe lexim, dhe duke ofruar ndërveprim me shumë prekje me formatet multimediale. duke përfshirë gazetat, librat elektronikë, fotot, videot, muzikën, dokumentet e përpunimit të tekstit, videolojërat dhe shumicën e aplikacioneve ekzistuese të iPhone duke përdorur një ekran 9,7 inç.[50][51][52] Ai gjithashtu përfshin një version celular të Safari për shfletim në ueb, si dhe qasje në App Store, iTunes Library, iBookstore, Kontaktet dhe Shënimet. Përmbajtja mund të shkarkohet nëpërmjet Wi-Fi dhe shërbimit opsional 3G ose sinkronizohet përmes kompjuterit të përdoruesit.[53] AT&T ishte fillimisht ofruesi i vetëm në SHBA i aksesit pa tel 3G për iPad.

Në qershor 2010, Apple e riemëroi iPhone OS si "iOS". Marka tregtare "IOS" ishte përdorur nga Cisco për më shumë se një dekadë për sistemin e saj operativ, IOS, të përdorur në ruterat e saj. Për të shmangur ndonjë padi të mundshme, Apple licencoi markën tregtare "IOS" nga Cisco.

Ora inteligjente Apple Watch u njoftua nga Tim Cook më 9 shtator 2014, duke u prezantuar si një produkt me ndjekje të shëndetit dhe fitnesit.[58][59] U lëshua më 24 prill 2015.[60][61][62] Ai përdor watchOS si sistemin e tij operativ; watchOS bazohet në iOS, me veçori të reja të krijuara posaçërisht për Apple Watch, si një aplikacion për ndjekjen e aktivitetit.

Në tetor 2016, Apple hapi Akademinë e parë të Zhvilluesve iOS në Napoli brenda kampusit të ri të Universitetit të Napolit Federico II.[63][64] Kursi është plotësisht falas, me qëllim përvetësimin e aftësive specifike teknike në krijimin dhe menaxhimin e aplikacioneve për platformat e ekosistemit Apple.[65] Në akademi ka edhe çështje të administrimit të biznesit (planifikimit të biznesit dhe menaxhimit të biznesit me fokus në mundësitë dixhitale) dhe ka një rrugë të dedikuar për dizajnimin e ndërfaqeve grafike. Studentët kanë mundësinë të marrin pjesë në "Enterprise Track", një përvojë e thelluar trajnimi për të gjithë ciklin jetësor të një aplikacioni, nga dizajni tek zbatimi, te siguria, zgjidhja e problemeve, ruajtja e të dhënave dhe përdorimi i cloud.[66][67] Që nga viti 2020, akademia diplomoi pothuajse një mijë studentë nga e gjithë bota, të cilët kanë punuar në 400 ide aplikacionesh dhe kanë publikuar tashmë rreth 50 aplikacione në Dyqanin e aplikacioneve iOS. Në vitin akademik 2018–2019, mbërritën studentë nga më shumë se 30 vende. 35 prej tyre janë përzgjedhur për të marrë pjesë në Konferencën Botërore të Zhvilluesve, Konferenca vjetore e Zhvilluesve të Apple që mbahet çdo vit në Kaliforni në fillim të qershorit.

Më 3 qershor 2019, iPadOS, versioni i markës i iOS për iPad, u njoftua në WWDC 2019; u lançua më 25 shtator 2019.

Veçoritë

Ndërfaqja

Ndërfaqja e përdoruesit iOS bazohet në manipulimin e drejtpërdrejtë, duke përdorur gjeste me shumë prekje, si p.sh. rrëshqitje, trokitje, majë dhe matje e kundërt. Elementet e kontrollit të ndërfaqes përfshijnë rrëshqitës, çelësa dhe butona.[71] Përshpejtuesit e brendshëm përdoren nga disa aplikacione për t'iu përgjigjur tundjes së pajisjes (një rezultat i zakonshëm është komanda e zhbërjes) ose rrotullimit të saj në tre dimensione (një rezultat i zakonshëm është kalimi midis modalitetit portret dhe peizazhit). Aksesueshmëri të ndryshme të përshkruara në § Funksionet e aksesueshmërisë u mundësojnë përdoruesve me aftësi të kufizuara në shikim dhe dëgjim të përdorin siç duhet iOS.[72]

Pajisjet iOS nisen në ekranin kryesor, "qendër" kryesore të navigimit dhe informacionit në pajisjet iOS, analoge me desktopin që gjendet në kompjuterët personalë. Ekranet bazë të iOS zakonisht përbëhen nga ikona të aplikacioneve dhe miniaplikacione; ikonat e aplikacionit hapin aplikacionin e lidhur, ndërsa miniaplikacionet shfaqin përmbajtje të drejtpërdrejtë, të përditësuar automatikisht, si parashikimi i motit, kutia hyrëse e emailit të përdoruesit ose një tregues lajmesh direkt në ekranin bazë.[73]

Përgjatë pjesës së sipërme të ekranit është një shirit statusi, që tregon informacione rreth pajisjes dhe lidhjes së saj. Vetë shiriti i statusit përmban dy elementë, Qendrën e Kontrollit dhe Qendrën e Njoftimeve. Qendra e Kontrollit mund të "tërhiqet" poshtë nga lart djathtas i nivelit, në iPhone-ët e rinj, duke i dhënë akses në çelësa të ndryshëm për të menaxhuar pajisjen më shpejt pa pasur nevojë të hapni Cilësimet. Është e mundur të menaxhoni ndriçimin, volumin, lidhjet me valë, luajtësin e muzikës, etj.[74]

Në vend të kësaj, lëvizja nga lart majtas në fund do të hapë Qendrën e Njoftimeve, e cila në versionet më të fundit të iOS është shumë e ngjashme me ekranin e kyçjes. Ai shfaq njoftimet sipas rendit kronologjik dhe i grupon ato sipas aplikacionit. Nga njoftimet e disa aplikacioneve është e mundur të ndërveproni drejtpërdrejt, për shembull duke iu përgjigjur një mesazhi drejtpërdrejt nga ai. Njoftimet dërgohen në dy mënyra, njoftimet e rëndësishme që shfaqen në ekranin e kyçjes dhe sinjalizohen nga një tingull dallues, i shoqëruar nga një baner paralajmërues dhe ikonën e distinktivit të aplikacionit, dhe modaliteti dytësor ku shfaqen në Qendrën e Njoftimeve, por ato nuk shfaqen në ekranin e kyçjes, as nuk tregohen nga banderola paralajmëruese, ikona distinktive ose tinguj.[75][76]

Në iPhone-ët e mëparshëm me butonin Home, pamjet e ekranit mund të krijohen me shtypjen e njëkohshme të butonave të shtëpisë dhe të energjisë. Në krahasim me Android OS, i cili kërkon që butonat të mbahen të shtypur, një shtypje e shkurtër mjafton në iOS.[77] Në iPhone-ët më të fundit të cilëve u mungon një buton fizik në shtëpi, pamjet e ekranit regjistrohen duke përdorur butonat e rritjes së volumit dhe të ndezjes.[78]

Aplikacioni i kamerës përdori një animacion skeuomorfik të mbylljes së kamerës përpara iOS 7. Që atëherë, ai përdor një efekt të thjeshtë të shkurtër ndërprerjeje.[79] Shtesat e dukshme me kalimin e kohës përfshijnë fotografinë HDR dhe opsionin për të ruajtur fotografitë normale dhe ato me rreze të lartë dinamike njëkohësisht, ku e para parandalon efektet fantazmë nga lëvizja e objekteve (që nga iPhone 5, iOS 6), rregullimi automatik i HDR (iOS 7.1), "foto live" me video të shkurtër të bashkuar në secilën foto nëse aktivizohet (iPhone 6s, iOS 9) dhe një shkurtore të zmadhimit dixhital (iPhone 7 Plus, iOS 10).[80][81][82] Disa cilësime të kamerës, si rezolucioni i videos dhe shpejtësia e kuadrove, nuk janë të rregullueshme përmes vetë ndërfaqes së kamerës, por u jepen cilësimeve të sistemit.[83]

Një veçori e re në iOS 13 e quajtur "menutë e kontekstit" tregon veprime të lidhura kur prekni dhe mbani një artikull. Kur shfaqet menyja e kontekstit, sfondi është i paqartë.[84]

Për të zgjedhur nga disa opsione, përdoret një kontroll përzgjedhjeje. Zgjedhësit mund të shfaqen të ankoruar në fund ose në përputhje me përmbajtjen (të quajtura përzgjedhës data). Zgjedhësit e datave marrin pamjen e çdo kontrolli tjetër përzgjedhjeje, por me një kolonë për ditën, muajin dhe sipas dëshirës vitin.

Alarmet shfaqen në qendër të ekranit, por ka edhe sinjalizime që lëvizin lart nga fundi i ekranit (të quajtura "panelet e veprimit"). Veprimet shkatërruese (si eliminimi i çdo elementi) janë me ngjyrë të kuqe.

Fonti zyrtar i iOS është San Francisko. Është projektuar për lexueshmërinë e teksteve të vogla dhe përdoret në të gjithë sistemin operativ, duke përfshirë aplikacionet e palëve të treta.[84]

Ikonat janë me përmasa 180x180 px për iPhone me ekran më të madh, zakonisht modele mbi 6 inç, duke përfshirë iPhone 11 Pro dhe iPhone 8 Plus, ndërsa është 120x120px në iPhone me ekran më të vogël.[85]

Aplikacionet

Pajisjet iOS vijnë me aplikacione të parainstaluara të zhvilluara nga Apple duke përfshirë Mail, Maps, TV, Music, FaceTime, Wallet, Health dhe shumë të tjera.

Aplikacionet ("aplikacionet") janë forma më e përgjithshme e softuerit aplikativ që mund të instalohet në iOS. Ato shkarkohen nga katalogu zyrtar i dyqanit dixhital të App Store, ku aplikacionet i nënshtrohen kontrolleve të sigurisë përpara se të vihen në dispozicion të përdoruesve. Në qershor 2017, Apple përditësoi udhëzimet e saj për të specifikuar se zhvilluesit e aplikacioneve nuk do të kenë më aftësinë për të përdorur kërkesat e personalizuara për të inkurajuar përdoruesit të lënë komente për aplikacionet e tyre.[86][87] Aplikacionet IOS gjithashtu mund të instalohen direkt nga një skedar IPA i ofruar nga distributori i softuerit, nëpërmjet mënyrave jozyrtare. Ato janë shkruar duke përdorur pajisjen e zhvillimit të softuerit iOS (SDK) dhe, shpesh, kombinohen me Xcode, duke përdorur gjuhë programimi të mbështetura zyrtarisht, duke përfshirë Swift dhe Objective-C. Kompani të tjera kanë krijuar gjithashtu mjete që lejojnë zhvillimin e aplikacioneve vendase për iOS duke përdorur gjuhët e tyre përkatëse të programimit.

Aplikacionet për iOS janë ndërtuar kryesisht duke përdorur komponentë të UIKit, një kornizë programimi. Ai lejon që aplikacionet të kenë një pamje dhe ndjesi të qëndrueshme me OS, megjithatë duke ofruar personalizim.

Elementet përditësohen automatikisht së bashku me përditësimet e iOS, duke përfshirë automatikisht rregullat e reja të ndërfaqes. Elementet UIKit janë shumë të adaptueshëm, kjo u lejon zhvilluesve të dizajnojnë një aplikacion të vetëm që duket i njëjtë në çdo pajisje iOS. Përveç përcaktimit të ndërfaqes iOS, UIKit përcakton funksionalitetin e aplikacionit.

Në fillim, Apple nuk kishte ndërmend të lëshonte një SDK për zhvilluesit, sepse ata nuk donin që aplikacionet e palëve të treta të zhvilloheshin për iOS, duke ndërtuar aplikacione në internet. Sidoqoftë, kjo teknologji nuk hyri kurrë në përdorim të përbashkët, kjo bëri që Apple të ndryshojë mendimin e saj, kështu që në tetor 2007 u shpall SDK për zhvilluesit, e cila u lëshua përfundimisht më 6 mars 2008.

SDK përfshin një grup gjithëpërfshirës mjetesh zhvillimi,[88] duke përfshirë një mikser audio dhe një simulator iPhone. Është një shkarkim falas për përdoruesit e Mac. Nuk është i disponueshëm për kompjuterët me Microsoft Windows. Për të testuar aplikacionin, për të marrë mbështetje teknike dhe për të shpërndarë aplikacione përmes App Store, zhvilluesve u kërkohet të abonohen në Programin e Zhvilluesve të Apple.

Me kalimin e viteve, aplikacionet e Apple Store tejkaluan shumë pika kryesore, duke përfshirë 50,000, [89] 100,000, [90] 250,000, [91] 500,000, [92] 1 milion, [93] dhe 2 milionë aplikacione.[94] Aplikacioni i miliardtë u instalua më 24 prill 2009.[95]

Ekran

Ekrani, i dhënë nga SpringBoard, shfaq ikonat e aplikacioneve dhe një dok në fund ku përdoruesit mund të vendosin aplikacionet e tyre më të përdorura. Ekrani bazë shfaqet sa herë që përdoruesi zhbllokon pajisjen, shtyp butonin fizik "Home" ndërsa është në një aplikacion ose rrëshqit lart nga fundi i ekranit duke përdorur shiritin bazë.[96] Përpara iOS 4 në iPhone 3GS (ose më vonë), sfondi i ekranit mund të personalizohej vetëm përmes jailbreaking, por tani mund të ndryshohet jashtë kutisë. Ekrani ka një shirit statusi në pjesën e sipërme për të shfaqur të dhëna, të tilla si koha, niveli i baterisë dhe fuqia e sinjalit. Pjesa tjetër e ekranit i kushtohet aplikacionit aktual. Kur vendoset një kod kalimi dhe një përdorues e ndez pajisjen, kodkalimi duhet të futet në ekranin e kyçjes përpara se të jepet qasja në ekranin bazë.[97]

Në iPhone OS 3, Spotlight u prezantua, duke i lejuar përdoruesit të kërkojnë media, aplikacione, email, kontakte, mesazhe, përkujtues, ngjarje kalendarike dhe përmbajtje të ngjashme. Në iOS 7 e më vonë, Spotlight arrihet duke tërhequr poshtë kudo në ekranin bazë (përveç skajeve të sipërme dhe të poshtme që hapin Qendrën e Njoftimeve dhe Qendrën e Kontrollit).[98][99] Në iOS 9, ka dy mënyra për të hyrë në Spotlight. Ashtu si me iOS 7 dhe 8, tërheqja e çdo ekrani bazë do të shfaqë Spotlight. Megjithatë, mund të aksesohet gjithashtu siç ishte në versionet 3 deri në 6 të iOS. Kjo i jep Spotlight sugjerimet e Siri, të cilat përfshijnë sugjerime për aplikacione, sugjerime kontaktesh dhe lajme.[100] Në iOS 10, Spotlight është në krye të panelit tashmë të dedikuar "Sot".[101]

Që nga iOS 3.2, përdoruesit mund të vendosin një imazh të sfondit për Ekranin bazë. Ky funksion është i disponueshëm vetëm në pajisjet e gjeneratës së tretë—iPhone 3GS, iPod Touch i gjeneratës së tretë (iOS 4.0 ose më i ri) dhe të gjitha modelet e iPad (që nga iOS 3.2)—ose më të reja.[Nevojitet citim]

iOS 7 prezantoi një efekt paralaks në ekranin bazë, i cili zhvendos sfondin dhe ikonat e pajisjes në përgjigje të lëvizjes së pajisjes, duke krijuar një efekt 3D dhe një iluzion ikonash lundruese. Ky efekt është gjithashtu i dukshëm në pamjen e skedës së Mail dhe Safari.[102]

Studiuesit zbuluan se përdoruesit organizojnë ikona në ekranet e tyre bazë bazuar në frekuencën e përdorimit dhe lidhjen e aplikacioneve, si dhe për arsye të përdorshmërisë dhe estetikës.[103]

Fonti i sistemit

iOS fillimisht përdori Helvetica si fontin e sistemit. Apple kaloi në Helvetica Neue ekskluzivisht për iPhone 4 dhe ekranin e tij Retina dhe mbajti Helvetica si fontin e sistemit për pajisjet më të vjetra iPhone në iOS 4.[104] Me iOS 7, Apple njoftoi se do të ndryshonte fontin e sistemit në Helvetica Neue Light, një vendim që ngjalli kritika për përdorimin e papërshtatshëm të një shkronje të lehtë dhe të hollë për ekranet celularë me rezolucion të ulët. Apple përfundimisht zgjodhi Helvetica Neue në vend të saj.[105][106] Lëshimi i iOS 7 prezantoi gjithashtu aftësinë për të shkallëzuar tekstin ose për të aplikuar forma të tjera të ndryshimeve të aksesueshmërisë së tekstit përmes Cilësimeve.[107][108] Me iOS 9, Apple e ndryshoi fontin në San Francisko, një font i projektuar nga Apple që synon lexueshmërinë maksimale dhe qëndrueshmërinë e shkronjave në të gjithë linjën e produkteve të saj.[109][110]

Dosjet

iOS 4 prezantoi dosjet, të cilat mund të krijohen duke zvarritur një aplikacion mbi një tjetër dhe që atëherë, më shumë artikuj mund të shtohen në dosje duke përdorur të njëjtën procedurë. Një titull për dosjen zgjidhet automatikisht nga kategoria e aplikacioneve brenda, por emri mund të modifikohet gjithashtu nga përdoruesi.[111] Kur aplikacionet brenda dosjeve marrin distinktivë njoftimesh, numrat individualë të njoftimeve shtohen dhe numri total shfaqet si një distinktiv njoftimi në vetë dosjen.[111] Fillimisht, dosjet në një iPhone mund të përfshijnë deri në 12 aplikacione, ndërsa dosjet në iPad mund të përfshijnë 20.[112] Me rritjen e madhësive të ekranit në pajisjet më të reja të iPhone, iOS 7 përditësoi dosjet me faqe të ngjashme me paraqitjen e ekranit bazë, duke lejuar një zgjerim të konsiderueshëm të funksionalitetit të dosjeve. Çdo faqe e një dosjeje mund të përmbajë deri në nëntë aplikacione dhe mund të ketë 15 faqe gjithsej, duke lejuar gjithsej 135 aplikacione në një dosje të vetme.[113] Në iOS 9, Apple përditësoi madhësitë e dosjeve për pajisjen iPad, duke lejuar 16 aplikacione për faqe, ende në maksimum 15 faqe, duke e rritur totalin në 240 aplikacione.[114]

Qendra e Njoftimeve

Përpara iOS 5, njoftimet shpërndaheshin në një dritare modale dhe nuk mund të shiheshin pasi ishin hequr. Në iOS 5, Apple prezantoi Qendrën e Njoftimeve, e cila lejon përdoruesit të shikojnë një histori njoftimesh. Përdoruesi mund të prekë një njoftim për të hapur aplikacionin e tij përkatës ose për ta pastruar atë.[115] Njoftimet tani shpërndahen në banderola që shfaqen shkurtimisht në krye të ekranit. Nëse një përdorues prek një njoftim të marrë, aplikacioni që dërgoi njoftimin do të hapet. Përdoruesit mund të zgjedhin gjithashtu të shikojnë njoftimet në dritaret e sinjalizimit modal duke rregulluar cilësimet e njoftimit të aplikacionit. Të prezantuara me iOS 8, miniaplikacionet tani janë të aksesueshme përmes Qendrës së Njoftimeve, të përcaktuara nga palët e treta.[citim i nevojshëm]

Kur një aplikacion dërgon një njoftim ndërsa është i mbyllur, një distinktiv i kuq shfaqet në ikonën e tij. Ky distinktiv i tregon përdoruesit, me një shikim, sa njoftime ka dërguar ai aplikacion. Hapja e aplikacionit fshin distinktivin.

Aksesueshmëria

iOS ofron veçori të ndryshme aksesueshmërie për të ndihmuar përdoruesit me aftësi të kufizuara në shikim dhe dëgjim. Një veçori kryesore, VoiceOver, ofron një informacion për leximin e zërit në ekran, duke përfshirë butonat kontekstualë, ikonat, lidhjet dhe elementët e tjerë të ndërfaqes së përdoruesit, dhe i lejon përdoruesit të lundrojë në sistemin operativ përmes gjesteve. Çdo aplikacion me kontrolle të paracaktuar dhe të zhvilluar me një kornizë UIKit merr funksionalitetin e VoiceOver të integruar.[116] Një shembull përfshin mbajtjen lart të iPhone për të nxjerrë një foto, me VoiceOver që përshkruan peizazhin e fotografisë.[117] Si pjesë e një programi "Made for iPhone", i prezantuar me lëshimin e iOS 7 në 2013, Apple ka zhvilluar teknologjinë për të përdorur Bluetooth dhe një protokoll të veçantë teknologjik për të lejuar pajisjet e pajtueshme të palëve të treta të lidhen me iPhone dhe iPad për transmetimin e audios direkt në veshët e një përdoruesi. Përshtatjet shtesë të disponueshme për produktet Made for iPhone përfshijnë gjurmimin e baterisë dhe cilësimet e rregullueshme të zërit për mjedise të ndryshme.[118][119] Apple bëri përpjekje të mëtejshme për aksesueshmërinë për lëshimin e iOS 10 në 2016, duke shtuar një redaktues të ri shqiptimi në VoiceOver, duke shtuar një cilësim të zmadhuesit për të zmadhuar objektet përmes kamerës së pajisjes, mbështetje softuerike TTY për personat e shurdhër për të bërë telefonata nga iPhone dhe duke dhënë udhëzime dhe udhëzime për zhvilluesit e palëve të treta për të inkorporuar funksionet e duhura të aksesueshmërisë në aplikacionet e tyre.[120]

Në vitin 2012, Liat Kornowski nga The Atlantic shkroi se "iPhone-i ka rezultuar të jetë një nga zhvillimet më revolucionare që nga shpikja e Braille",[121] dhe në vitin 2016, Steven Aquino i TechCrunch e përshkroi Apple si "udhëheqës në teknologjia ndihmëse", me Sarah Herrlinger, Menaxher i Lartë për Politikat dhe Iniciativat Globale të Aksesueshmërisë në Apple, duke deklaruar se "Ne e shohim aksesin si një të drejtë themelore të njeriut. Ndërtimi në thelbin e produkteve tona mbështet një vizion të një bote gjithëpërfshirëse ku mundësitë dhe aksesi në informacioni është pa pengesa, duke fuqizuar individët me aftësi të kufizuara për të arritur qëllimet e tyre”.[122]

Kritika është drejtuar për iOS në varësi të lidhjes së internetit (ose WiFi ose përmes iTunes) dhe një karte SIM që funksionon pas aktivizimit të parë.[123] Ky kufizim është liruar në iOS 12, i cili nuk e kërkon më këtë të fundit.[124]

Multitasking

Multitasking për iOS u lëshua për herë të parë në qershor 2010 së bashku me lëshimin e iOS 4.[126] Vetëm pajisje të caktuara—iPhone 4, iPhone 3GS dhe iPod Touch i gjeneratës së tretë—ishin në gjendje të kryenin shumë detyra.[127] iPad nuk u krye me shumë detyra deri në iOS 4.2.1 në atë nëntor.[128]

Zbatimi i multitasking në iOS është kritikuar për qasjen e tij, e cila kufizon punën që aplikacionet në sfond mund të kryejnë në një grup funksionesh të kufizuar dhe kërkon që zhvilluesit e aplikacioneve të shtojnë mbështetje të qartë për të.[127][129]

Përpara iOS 4, multitasking ishte i kufizuar në një përzgjedhje të aplikacioneve që Apple përfshinte në pajisje. Përdoruesit megjithatë mund të "jailbreak" pajisjen e tyre në mënyrë jozyrtarisht multitask.[130] Duke filluar me iOS 4, në pajisjet e gjeneratës së tretë dhe më të reja iOS, multitasking mbështetet përmes shtatë API-ve në sfond:[131"]

1. Audio në sfond – aplikacioni vazhdon të funksionojë në sfond për sa kohë që luan përmbajtje audio ose video[132]
2. Voice over IP – aplikacioni pezullohet kur një telefonatë nuk është në proces[132]
3. Vendndodhja në sfond – aplikacioni njoftohet për ndryshimet e vendndodhjes[132]
4. Njoftimet me shtytje
5. Njoftimet lokale – aplikacioni planifikon njoftimet lokale që do të dorëzohen në një kohë të paracaktuar[132]
6. Përfundimi i detyrës – aplikacioni i kërkon sistemit kohë shtesë për të përfunduar një detyrë të caktuar[132]
7. Ndërrimi i shpejtë i aplikacioneve – aplikacioni nuk ekzekuton asnjë kod dhe mund të hiqet nga kujtesa në çdo kohë[132]

In iOS 5, three new background APIs were introduced:

1. Newsstand – application can download content in the background to be ready for the user
2. External Accessory – application communicates with an external accessory and shares data at regular intervals
3. Bluetooth Accessory – application communicates with a bluetooth accessory and shares data at regular intervals

In iOS 7, Apple introduced a new multitasking feature, providing all apps with the ability to perform background updates. This feature prefers to update the user's most frequently used apps and prefers to use Wi-Fi networks over a cellular network, without markedly reducing the device's battery life.

Ndërrimi i aplikacioneve

Në iOS 4.0 në iOS 6.x, klikimi i dyfishtë i butonit kryesor aktivizon ndërruesin e aplikacionit. Një ndërfaqe e lëvizshme e stilit dok shfaqet nga fundi, duke lëvizur përmbajtjen e ekranit lart. Zgjedhja e një ikone kalon në një aplikacion. Në të majtë janë ikona që funksionojnë si kontrolle muzikore, një kyç rrotullimi dhe në iOS 4.2 e lart, një kontrollues volumi.

Me prezantimin e iOS 7, klikimi i dyfishtë i butonit "home" aktivizon gjithashtu ndërruesin e aplikacioneve. Megjithatë, ndryshe nga versionet e mëparshme, ai shfaq pamjet e ekranit të aplikacioneve të hapura në krye të ikonës dhe lëvizja horizontale lejon shfletimin përmes aplikacioneve të mëparshme dhe është e mundur të mbyllen aplikacionet duke i tërhequr ato lart, ngjashëm me mënyrën se si WebOS trajtoi kartat e shumta.[133]

Me prezantimin e iOS 9, ndërruesi i aplikacioneve mori një ndryshim të rëndësishëm vizual; ndërkohë që ruan ende metaforën e kartës të prezantuar në iOS 7, ikona e aplikacionit është më e vogël dhe shfaqet sipër pamjes së ekranit (e cila tani është më e madhe, për shkak të heqjes së "Kontakteve të fundit dhe të preferuara"), dhe secila "kartë" e aplikacionit mbivendoset me tjetrën. , duke formuar një efekt rolodex ndërsa përdoruesi lëviz. Tani, në vend që ekrani kryesor të shfaqet në anën e majtë të ndërruesit të aplikacionit, ai shfaqet në të djathtën.[134] Në iOS 11, ndërruesi i aplikacionit merr një ridizajnim të madh. Në iPad, Qendra e Kontrollit dhe ndërruesi i aplikacioneve janë të kombinuara. Ndërruesi i aplikacioneve në iPad mund të aksesohet gjithashtu duke rrëshqitur lart nga poshtë. Në iPhone, ndërruesi i aplikacioneve nuk mund të aksesohet nëse nuk ka aplikacione në RAM.

Përfundimi i punes

Në iOS 4.0 në iOS 6.x, mbajtja e shkurtër e ikonave në ndërruesin e aplikacioneve i bën ato të "lëvizin" (në mënyrë të ngjashme me ekranin bazë) dhe i lejon përdoruesit të largohet me forcë nga aplikacionet duke shtypur rrethin e kuq minus që shfaqet në cep të ikona e aplikacionit.[135] Pastrimi i aplikacioneve nga multitasking qëndroi i njëjtë nga iOS 4.0 deri në 6.1.6, versioni i fundit i iOS 6.

Që nga iOS 7, procesi është bërë më i shpejtë dhe më i lehtë. Në iOS 7, në vend që të mbani ikonat për t'i mbyllur ato, ato mbyllen thjesht duke i rrëshqitur lart nga ekrani. Deri në tre aplikacione mund të pastrohen në të njëjtën kohë në krahasim me një në versionet deri në iOS 6.1.6.[136]

Përfundimi i kushtit

Përfundimi i detyrës i lejon aplikacionet të vazhdojnë një detyrë të caktuar pasi aplikacioni të jetë pezulluar.[137][138] Që nga iOS 4.0, aplikacionet mund të kërkojnë deri në dhjetë minuta për të përfunduar një detyrë në sfond.[139] Megjithatë, kjo nuk shtrihet në ngarkim

et dhe shkarkimet në sfond (p.sh. nëse një përdorues fillon një shkarkim në një aplikacion, ai nuk do të përfundojë nëse largohet nga aplikacioni).

Siri

Siri (/ˈsɪri/) është një asistent personal inteligjent i integruar në iOS. Asistenti përdor pyetje zanore dhe një ndërfaqe përdoruesi të gjuhës natyrore për t'iu përgjigjur pyetjeve, për të bërë rekomandime dhe për të kryer veprime duke deleguar kërkesa në një grup shërbimesh të internetit. Softueri përshtatet me përdorimet, kërkimet dhe preferencat individuale të gjuhës së përdoruesve, me përdorim të vazhdueshëm. Rezultatet e kthyera janë të individualizuara.

Ikona e Sirit në iOS 7.

Fillimisht u lëshua si një aplikacion për iOS në shkurt 2010,[140] ai u ble nga Apple dy muaj më vonë, [141][142][143] dhe më pas u integrua në iPhone 4S në lëshimin e tij në tetor 2011.[144][145] ] Në atë kohë, aplikacioni i veçantë u hoq gjithashtu nga App Store i iOS.[146]

Siri mbështet një gamë të gjerë komandash përdoruesi, duke përfshirë kryerjen e veprimeve në telefon, kontrollimin e informacionit bazë, planifikimin e ngjarjeve dhe rikujtuesve, trajtimin e cilësimeve të pajisjes, kërkimin në internet, navigimin e zonave, gjetjen e informacionit mbi argëtimin dhe është në gjendje të angazhohet me aplikacione të integruara në iOS. [147] Me lëshimin e iOS 10 në 2016, Apple hapi akses të kufizuar të palëve të treta në Siri, duke përfshirë aplikacionet e mesazheve të palëve të treta, si dhe aplikacionet e pagesave, ndarjes së udhëtimit dhe thirrjeve në internet.[148][149] Me lëshimin e iOS 11, Apple përditësoi zërat e Siri-t për zëra më të qartë e njerëzorë, tani mbështet pyetjet vijuese dhe përkthimin e gjuhës, si dhe veprime shtesë të palëve të treta.[150][151]

Qendra lojes

Game Center është një "rrjet social i lojërave"[152] me shumë lojtarë në internet i lëshuar nga Apple.[153] Ai i lejon përdoruesit të "ftojnë miqtë të luajnë një lojë, të fillojnë një lojë me shumë lojtarë përmes bërjes së ndeshjeve, të gjurmojnë arritjet e tyre dhe të krahasojnë rezultatet e tyre të larta në një tabelë drejtuese". iOS 5 dhe më lart shton mbështetje për fotografitë e profilit.[152]

Game Center u njoftua gjatë një ngjarjeje paraprake të iOS 4 të organizuar nga Apple më 8 prill 2010. Një pamje paraprake u lëshua për zhvilluesit e regjistruar të Apple në gusht.[152] Ai u lëshua më 8 shtator 2010, me iOS 4.1 në iPhone 4, iPhone 3GS dhe iPod Touch brezi i dytë deri në brezin e 4-të.[154] Game Center bëri debutimin e tij publik në iPad me iOS 4.2.1.[155] Nuk ka mbështetje për iPhone 3G, iPhone origjinal dhe iPod Touch të gjeneratës së parë (dy pajisjet e fundit nuk kishin Game Center sepse nuk kishin iOS 4).[156] Megjithatë, Game Center është jozyrtarisht i disponueshëm në iPhone 3G nëpërmjet një hakimi.[157]

Hardware

Platforma kryesore e harduerit për iOS është arkitektura ARM (ARMv7, ARMv8-A, ARMv8.2-A, ARMv8.3-A). Publikimet e iOS përpara iOS 7 mund të ekzekutohen vetëm në pajisjet iOS me procesorë ARM 32-bit (arkitektura ARMv6 dhe ARMv7-A). Në vitin 2013, iOS 7 u lëshua me mbështetje të plotë 64-bit (i cili përfshin një kernel 64-bit, biblioteka, drejtues, si dhe të gjitha aplikacionet e integruara),[158] pasi Apple njoftoi se ata po kalonin në 64-bit Procesorët ARMv8-A me prezantimin e çipit Apple A7.[159] Mbështetja 64-bit u zbatua gjithashtu për të gjitha aplikacionet në App Store; Të gjitha aplikacionet e reja të dorëzuara në App Store me një afat kohor deri në shkurt 2015 dhe të gjitha përditësimet e aplikacioneve të dorëzuara në App Store me një afat deri më 1 qershor 2015.[160] iOS 11 heq mbështetjen për të gjitha pajisjet iOS me procesorë ARM 32-bit, si dhe aplikacionet 32-bit,[161][162] duke e bërë iOS vetëm 64-bit.[163]

Zhvillimi

Artikulli kryesor: iOS SDK

iOS SDK (Kit për Zhvillimin e Softuerit) lejon zhvillimin e aplikacioneve celulare në iOS.

Ndërsa fillimisht po zhvillonte iPhone përpara zbulimit të tij në 2007, CEO i atëhershëm i Apple, Steve Jobs nuk kishte ndërmend t'i lejonte zhvilluesit e palëve të treta të ndërtonin aplikacione vendase për iOS, në vend të kësaj i drejtonte ata të bënin aplikacione ueb për shfletuesin e internetit Safari.[164] Megjithatë, reagimi i ashpër nga zhvilluesit e shtyu kompaninë të rishqyrtonte,[164] me Jobs që njoftoi në tetor 2007 se Apple do të kishte një komplet të zhvillimit të softuerit të disponueshëm për zhvilluesit deri në shkurt 2008.[165][166] SDK u lëshua më 6 mars 2008.[167][168]

SDK është një shkarkim falas për përdoruesit e kompjuterëve personalë Mac.[169] Nuk është i disponueshëm për kompjuterët me Microsoft Windows.[169] SDK përmban grupe që u japin zhvilluesve akses në funksione dhe shërbime të ndryshme të pajisjeve iOS, si atributet e harduerit dhe softuerit.[170] Ai gjithashtu përmban një simulator iPhone për të imituar pamjen dhe ndjesinë e pajisjes në kompjuter gjatë zhvillimit.[170] Versionet e reja të SDK-së shoqërojnë versionet e reja të iOS.[171][172] Për të testuar aplikacionet, për të marrë mbështetje teknike dhe për të shpërndarë aplikacionet përmes App Store, zhvilluesve u kërkohet të abonohen në Programin e Zhvilluesve të Apple.[169]

Kombinuar me Xcode, iOS SDK i ndihmon zhvilluesit të shkruajnë aplikacione iOS duke përdorur gjuhë programimi të mbështetura zyrtarisht, duke përfshirë Swift dhe Objective-C.[173] Kompani të tjera kanë krijuar gjithashtu mjete që lejojnë zhvillimin e aplikacioneve vendase për iOS duke përdorur gjuhët e tyre përkatëse të programimit.[174][175]

Përditëso historikun dhe orarin

Apple ofron përditësime të mëdha për sistemin operativ iOS çdo vit nëpërmjet iTunes dhe, që nga iOS 5, edhe përmes ajrit.[177] Pajisja kontrollon një skedar PLIST të bazuar në XML në mesu.apple.com për përditësime. Përditësimet dorëzohen si skedarë ZIP të pakriptuar. Përditësimet kontrollohen rregullisht dhe shkarkohen dhe instalohen automatikisht nëse aktivizohen. Përndryshe, përdoruesi mund t'i instalojë ato manualisht ose i kërkohet të lejojë instalimin automatik gjatë natës nëse është i lidhur dhe i lidhur me Wi-Fi.

Përdoruesit e iPod Touch fillimisht duhej të paguanin për përditësimet e softuerit të sistemit për shkak të rregullave të kontabilitetit që e caktonin atë jo një "pajisje abonimi" si iPhone ose Apple TV,[178][179] duke bërë që shumë pronarë të iPod Touch të mos përditësoheshin.[180] Në shtator 2009, një ndryshim në rregullat e kontabilitetit fitoi miratimin paraprak, duke ndikuar në fitimet dhe çmimin e aksioneve të Apple dhe duke lejuar që përditësimet e iPod Touch të shpërndahen pa pagesë.[181][182]

Apple zgjati ndjeshëm ciklin e përditësimeve për pajisjet e mbështetura nga iOS gjatë viteve. iPhone (gjenerata e parë) dhe iPhone 3G morën vetëm dy përditësime të iOS, ndërsa modelet e mëvonshme patën mbështetje për pesë, gjashtë dhe shtatë vjet.[183][184]

Kerneli XNU

Artikulli kryesor: XNU

Kerneli i iOS është bërthama XNU e Darvinit. iPhone OS origjinal (1.0) deri në iPhone OS 3.1.3 përdorte Darwin 9.0.0d1. iOS 4 bazohej në Darwin 10. iOS 5 bazohej në Darwin 11. iOS 6 bazohej në Darwin 13. iOS 7 dhe iOS 8 bazohen në Darwin 14. iOS 9 bazohet në Darwin 15. iOS 10 bazohet në Darwin 16 iOS 11 bazohet në Darvin 17. iOS 12 bazohet në Darvin 18. iOS 13 bazohet në Darvin 19. iOS 14 bazohet në Darvin 20. iOS 15 bazohet në Darvin 21. iOS 16 bazohet në Darvin 22.[ 185]

Në iOS 6, kerneli i nënshtrohet ASLR-së, i ngjashëm me atë të OS X Mountain Lion. Kjo i bën mundësitë e shfrytëzimit më komplekse pasi nuk është e mundur të dihet vendndodhja e kodit të kernelit.

Apple e ka bërë kernelin XNU me burim të hapur.[186] Burimi është nën një licencë BSD me 3 klauzola[187] për pjesët origjinale të BSD, me pjesë të shtuara nga Apple nën licencën e burimit publik të Apple.[188] Versionet e përfshira në iOS nuk janë të disponueshme; janë të disponueshme vetëm versionet e përdorura në macOS.

iOS nuk ka shtesa kernel (kexts) në sistemin e skedarëve, edhe nëse ato janë realisht të pranishme. Cache e kernelit mund të dekompresohet për të treguar kernelin e saktë, së bashku me kextet (të gjitha të paketuara në seksionin __PRELINK_TEXT) dhe listat e tyre (në seksionin __PRELINK_INFO).

Cache e kernelit gjithashtu mund të dekompresohet drejtpërdrejt (nëse deshifrohet) duke përdorur mjete të palëve të treta. Me ardhjen e versioneve beta të iOS 10 dhe memoriet e paracaktuara të kernelit të tekstit të thjeshtë, këto mjete mund të përdoren vetëm pas shpaketimit dhe aplikimit të lzssdec për të shpaketuar cache-in e kernelit në madhësinë e tij të plotë.

Kextstat i ofruar nga softueri alternativ Cydia nuk funksionon në iOS sepse kextstat bazohet në kmod_get_info(...), i cili është një API i vjetëruar në iOS 4 dhe Mac OS X Snow Leopard. Ka programe të tjera alternative që mund të hedhin gjithashtu të dhëna të papërpunuara XML.

Në pajisjet në zhvillim, kerneli ruhet gjithmonë si një cache e lidhur statikisht e ruajtur në /System/Library/Caches/com.apple.kernelcaches/kernelcache e cila shpaketohet dhe ekzekutohet në nisje.

Në fillim, iOS kishte një version kernel zakonisht më të lartë se versioni përkatës i macOS. Me kalimin e kohës, kernelet e iOS dhe macOS janë afruar më shumë. Kjo nuk është për t'u habitur, duke marrë parasysh që iOS prezantoi veçori të reja (si ASLR Kernel, ngrirësi i paracaktuar dhe veçori të ndryshme për forcimin e sigurisë) që u inkorporuan fillimisht dhe më pas mbërritën në macOS. Duket se Apple po bashkon gradualisht kernelët iOS dhe macOS me kalimin e kohës. Data e ndërtimit për secilin version ndryshon pak nga procesorët. Kjo për faktin se ndërtimet janë të njëpasnjëshme.

Zhbllokimi

Fillimisht, shumica e operatorëve celularë në SHBA nuk i lejuan pronarët e iPhone ta zhbllokonin atë për t'u përdorur me operatorë të tjerë. Megjithatë AT&T lejoi pronarët e iPhone që kishin përmbushur kërkesat e kontratës të zhbllokonin iPhone-in e tyre.[197] Udhëzimet për zhbllokimin e pajisjes janë të disponueshme nga Apple,[198] por në fund të fundit është në diskrecionin e vetëm të operatorit transportues që të autorizojë zhbllokimin e pajisjes.[199] Kjo lejon përdorimin e një iPhone me burim nga operatori në rrjete të tjera. Versionet moderne të iOS dhe iPhone mbështesin plotësisht LTE në shumë operatorë kudo që është blerë telefoni.[200] Programet për heqjen e kufizimeve të kyçjes së SIM janë të disponueshme, por nuk mbështeten nga Apple, dhe më shpesh jo një shkyçje e përhershme - një shkyçje e butë,[201] që modifikon iPhone në mënyrë që brezi bazë të pranojë kartën SIM të çdo operatori GSM. Zhbllokimi i kartës SIM nuk është jailbreaking, por kërkohet gjithashtu një jailbreak për këto shkyçje softuerësh jozyrtarë.

Ligjshmëria e zhbllokimit të softuerit ndryshon në çdo vend; për shembull, në SHBA, ekziston një përjashtim DMCA për zhbllokimin jozyrtar të softuerit të pajisjeve të blera përpara 26 janarit 2013.

Menaxhimi i të drejtave dixhitale

Natyra e mbyllur dhe pronësore e iOS ka grumbulluar kritika, veçanërisht nga avokatët e të drejtave dixhitale si Electronic Frontier Foundation, inxhinieri dhe aktivisti i kompjuterave Brewster Kahle, specialisti i ligjit të Internetit Jonathan Zittrain dhe Fondacioni i Software-it të Lirë, të cilët protestuan ndaj ngjarjes hyrëse të iPad-it dhe kanë shënjestroi iPad-in me fushatën e tyre "Defective by Design". Konkurrenti Microsoft, nëpërmjet një zëdhënësi të PR, kritikoi kontrollin e Apple mbi platformën e saj.

Në diskutim janë kufizimet e vendosura nga dizajni i iOS, përkatësisht menaxhimi i të drejtave dixhitale (DRM) i synuar për të kyçur mediat e blera në platformën e Apple, modeli i zhvillimit (që kërkon një abonim vjetor për të shpërndarë aplikacionet e zhvilluara për iOS), procesi i centralizuar i miratimit për aplikacionet , si dhe kontrollin e përgjithshëm të Apple dhe bllokimin e vetë platformës. Veçanërisht problematike është aftësia e Apple për të çaktivizuar ose fshirë aplikacionet në distancë sipas dëshirës.

Disa në komunitetin e teknologjisë kanë shprehur shqetësimin se iOS i bllokuar përfaqëson një prirje në rritje në qasjen e Apple ndaj kompjuterit, veçanërisht largimi i Apple nga makinat me të cilat hobiistët mund të "ngatërrojnë" dhe të vënë në dukje potencialin për kufizime të tilla për të mbytur inovacionin e softuerit. Ish-zhvilluesi i Facebook, Joe Hewitt, protestoi kundër kontrollit të Apple mbi harduerin e tij si një "precedent i tmerrshëm", por lavdëroi "sandboxing" të aplikacioneve të iOS.

Siguria dhe privatësia

iOS përdor shumë veçori sigurie si në harduer ashtu edhe në softuer. Më poshtë janë përmbledhjet e veçorive më të spikatura.

Çizme e sigurPërpara se të niset plotësisht në iOS, ekziston një kod i nivelit të ulët që shkon nga Boot ROM. Detyra e tij është të verifikojë që ngarkuesi i nivelit të ulët është i nënshkruar nga çelësi publik i Apple Root CA përpara se ta ekzekutojë atë. Ky proces është për të siguruar që asnjë program me qëllim të keq ose ndryshe i paautorizuar nuk mund të ekzekutohet në një pajisje iOS. Pasi ngarkuesi i nivelit të ulët të përfundojë detyrat e tij, ai drejton ngarkuesin e nivelit më të lartë, i njohur si iBoot. Nëse gjithçka shkon mirë, iBoot do të vazhdojë të ngarkojë kernelin iOS si dhe pjesën tjetër të sistemit operativ.

Enklava e Sigurt

Secure Enclave është një bashkëprocesor që gjendet në pajisjet iOS pjesë e A7 dhe çipa më të rinj që përdoren për mbrojtjen e të dhënave, Touch ID dhe Face ID. Qëllimi i "Enklavës së Sigurt" është të trajtojë çelësat dhe informacione të tjera, të tilla si biometria, të cilat janë mjaft të ndjeshme për të mos u trajtuar nga Përpunuesi i Aplikimit (AP). Ai është i izoluar me një filtër hardueri, kështu që AP nuk mund ta qaset atë. Ai ndan RAM-in me AP, por pjesa e tij e RAM-it (e njohur si TZ0) është e koduar. Vetë enklava e sigurt është një bërthamë procesori AKF 4 MB e ndezshme e quajtur procesori i enklave të sigurta (SEP) siç është dokumentuar në Aplikacionin për Patentën Apple 20130308838. Teknologjia e përdorur është e ngjashme me TrustZone/SecurCore të ARM, por përmban kodin e pronarit për bërthamat Apple KF në përgjithësi dhe SEP konkretisht. Ai është gjithashtu përgjegjës për gjenerimin e çelësit UID në A9 ose çipa më të rinj që mbron të dhënat e përdoruesit në pushim.

Ka procesin e vet të sigurt të nisjes për të siguruar që është plotësisht i sigurt. Një gjenerues i numrave të rastësishëm të harduerit është gjithashtu i përfshirë si pjesë e këtij bashkëprocesori. Enklava e Sigurt e çdo pajisjeje ka një ID unike që i jepet kur bëhet dhe nuk mund të ndryshohet. Ky identifikues përdoret për të krijuar një çelës të përkohshëm që kodon kujtesën në këtë pjesë të sistemit. Secure Enclave përmban gjithashtu një numërues kundër përsëritjes për të parandaluar sulmet me forcë brutale.

SEP ndodhet në pemën e pajisjes nën IODeviceTree:/arm-io/sep dhe menaxhohet nga drejtuesi i AppleSEPManager.

Në vitin 2020, u zbuluan të metat e sigurisë në SEP, duke shkaktuar shqetësime në lidhje me pajisjet e Apple si iPhone.

ID e fytyrës

Face ID është një skaner fytyre që është i ngulitur në notch në modelet e iPhone X, XS, XS Max, XR, 11, 11 Pro, 11 Pro Max, 12, 12 Mini, 12 Pro, 12 Pro Max, 13, 13 Mini, 13 Pro, 13 Pro Max, 14 dhe 14 Plus. Në iPhone 14 Pro dhe 14 Pro Max, ai është i ngulitur në Dynamic Island.[214] Mund të përdoret për të zhbllokuar pajisjen, për të bërë blerje dhe për të hyrë në aplikacione midis funksioneve të tjera. Kur përdoret, Face ID ruan vetëm përkohësisht të dhënat e fytyrës në memorien e koduar në Enklava e Sigurt, siç përshkruhet më sipër. Nuk ka asnjë mënyrë që procesori kryesor i pajisjes ose ndonjë pjesë tjetër e sistemit të aksesojë të dhënat e papërpunuara që merren nga sensori i Face ID.

Kodikalimi

Pajisjet iOS mund të kenë një kod kalimi që përdoret për të zhbllokuar pajisjen, për të bërë ndryshime në cilësimet e sistemit dhe për të enkriptuar përmbajtjen e pajisjes. Deri kohët e fundit, këto ishin zakonisht katër shifra të gjata. Megjithatë, meqenëse zhbllokimi i pajisjeve me një gjurmë gishti duke përdorur Touch ID është bërë më i përhapur, kodet e kalimit me gjashtë shifra janë tani parazgjedhja në iOS me opsionin për t'u kthyer në katër ose për të përdorur një kod kalimi alfanumerik.

ID me touch

Artikulli kryesor: Touch ID

Touch ID është një skanues i gjurmëve të gishtërinjve që është i ngulitur në butonin "Home" dhe mund të përdoret për të zhbllokuar pajisjen, për të bërë blerje dhe për të hyrë në aplikacione midis funksioneve të tjera. Kur përdoret, Touch ID ruan vetëm përkohësisht të dhënat e gjurmëve të gishtërinjve në memorien e koduar në Enklava e Sigurt, siç përshkruhet më sipër. Ashtu si Face ID, nuk ka asnjë mënyrë që procesori kryesor i pajisjes ose ndonjë pjesë tjetër e sistemit të aksesojë të dhënat e papërpunuara të gjurmëve të gishtërinjve që merren nga sensori Touch ID.

Randomizimi i paraqitjes së hapësirës së adresës

Artikulli kryesor: Randomizimi i paraqitjes së hapësirës së adresës

Randomizimi i shtrirjes së hapësirës së adresave (ASLR) është një teknikë e nivelit të ulët për parandalimin e sulmeve të dëmtimit të kujtesës, siç janë tejmbushjet e buferit. Ai përfshin vendosjen e të dhënave në lokacione të zgjedhura rastësisht në memorie në mënyrë që ta bëjë më të vështirë parashikimin e mënyrave për të korruptuar sistemin dhe për të krijuar shfrytëzime. ASLR i bën gabimet e aplikacionit më shumë gjasa të prishin aplikacionin sesa të mbishkruajnë në heshtje kujtesën, pavarësisht nëse sjellja është aksidentale apo me qëllim të keq.

Memorie e paekzekutueshme

iOS përdor veçorinë Execute Never (XN) të arkitekturës ARM. Kjo lejon që disa pjesë të kujtesës të shënohen si të paekzekutueshme, duke punuar së bashku me ASLR për të parandaluar sulmet e tejmbushjes së tamponit, duke përfshirë sulmet e kthimit në libc.

Enkriptimi

Siç u përmend më lart, një përdorim i kriptimit në iOS është në kujtesën e Enklave të Sigurt. Kur një kod kalimi përdoret në një pajisje iOS, përmbajtja e pajisjes kodohet. Kjo bëhet duke përdorur një implementim të harduerit AES 256 që është shumë efikas sepse vendoset drejtpërdrejt midis ruajtjes së flashit dhe RAM-it.

iOS, në kombinim me harduerin e tij specifik, përdor grisjen e kriptove kur fshin të gjithë përmbajtjen dhe cilësimet duke fshirë të gjithë çelësat në "ruajtjen e fshirë". Kjo i bën të gjitha të dhënat e përdoruesit në pajisje kriptografikisht të paarritshme.

Zinxhiri i iOS

Çelësi i iOS është një bazë të dhënash e informacionit të hyrjes që mund të ndahet nëpër aplikacione të shkruara nga i njëjti person ose organizatë.[211] Ky shërbim përdoret shpesh për ruajtjen e fjalëkalimeve për aplikacionet në ueb.

Siguria e aplikacionit

Aplikacionet e palëve të treta si ato të shpërndara përmes App Store duhet të jenë të koduara të nënshkruara me një certifikatë të lëshuar nga Apple. Në parim, kjo vazhdon zinxhirin e besimit gjatë gjithë rrugës nga procesi Secure Boot, siç u përmend më lart, deri te veprimet e aplikacioneve të instaluara në pajisje nga përdoruesit. Aplikacionet janë gjithashtu në sandbox, që do të thotë se ato mund të modifikojnë të dhënat vetëm brenda direktorisë së tyre individuale të shtëpisë, përveç nëse jepet në mënyrë eksplicite leje për të bërë ndryshe. Për shembull, ata nuk mund të kenë akses në të dhënat në pronësi të aplikacioneve të tjera të instaluara nga përdoruesi në pajisje. Ekziston një grup shumë i gjerë kontrollesh privatësie të përfshira në iOS me opsione për të kontrolluar aftësinë e aplikacioneve për të hyrë në një shumëllojshmëri të gjerë lejesh si kamera, kontaktet, rifreskimi i aplikacioneve në sfond, të dhënat celulare dhe aksesi në të dhëna dhe shërbime të tjera. Pjesa më e madhe e kodit në iOS, duke përfshirë aplikacionet e palëve të treta, funksionon si përdorues "celular" i cili nuk ka privilegje root. Kjo siguron që skedarët e sistemit dhe burimet e tjera të sistemit iOS të mbeten të fshehura dhe të paarritshme për aplikacionet e instaluara nga përdoruesi.

Anashkalimet e App Store

Kompanitë mund të aplikojnë tek Apple për certifikatat e zhvilluesve të ndërmarrjeve. Këto mund të përdoren për të nënshkruar aplikacione në mënyrë që iOS t'i instalojë ato drejtpërdrejt (ndonjëherë të quajtur "sideloading"), pa pasur nevojë që aplikacioni të shpërndahet nëpërmjet App Store.[218] Kushtet sipas të cilave ato jepen e bëjnë të qartë se ato do të përdoren vetëm për kompanitë që dëshirojnë të shpërndajnë aplikacione drejtpërdrejt te punonjësit e tyre.

Rreth janar-shkurt 2019, doli se një numër zhvilluesish softuerësh po keqpërdornin certifikatat e zhvilluesve të ndërmarrjeve për të shpërndarë softuerin direkt te jo-punonjësit, duke anashkaluar kështu App Store. Facebook u zbulua se po abuzonte me një certifikatë zhvilluesi të ndërmarrjes Apple për të shpërndarë një aplikacion për përdoruesit e mitur që do t'i jepte Facebook-ut akses në të gjitha të dhënat private në pajisjet e tyre.[219][220][221] Google po abuzonte me një certifikatë zhvilluesi të ndërmarrjes Apple për të shpërndarë një aplikacion tek të rriturit për të mbledhur të dhëna nga pajisjet e tyre, duke përfshirë të dhëna të pakriptuara që u përkasin palëve të treta.[222][218] TutuApp, Panda Helper, AppValley dhe TweakBox të gjithë kanë abuzuar me certifikatat e zhvilluesve të ndërmarrjeve për të shpërndarë aplikacione që ofrojnë softuer pirat.

Siguria e rrjetit

iOS mbështet TLS me API të nivelit të ulët dhe të lartë për zhvilluesit. Si parazgjedhje, korniza e Sigurisë së Transportit të Aplikacioneve kërkon që serverët të përdorin të paktën TLS 1.2. Sidoqoftë, zhvilluesit janë të lirë të anashkalojnë këtë kornizë dhe të përdorin metodat e tyre të komunikimit përmes rrjeteve. Kur Wi-Fi është i aktivizuar, iOS përdor një adresë MAC të rastësishme në mënyrë që pajisjet të mos mund të gjurmohen nga kushdo që nuhat trafikun me valë.

Autentifikimi me dy faktorë

Artikulli kryesor: Vërtetimi me shumë faktorë

Vërtetimi me dy faktorë është një opsion në iOS për të siguruar që edhe nëse një person i paautorizuar di një kombinim Apple ID dhe fjalëkalim, ai nuk mund të ketë akses në llogari. Ai funksionon duke kërkuar jo vetëm ID-në dhe fjalëkalimin e Apple, por edhe një kod verifikimi që i dërgohet një numri iDevice ose telefoni celular që tashmë dihet se i besohet.[211] Nëse një përdorues i paautorizuar përpiqet të identifikohet duke përdorur Apple ID-në e një përdoruesi tjetër, pronari i Apple ID merr një njoftim që i lejon ata të mohojnë aksesin në pajisjen e panjohur.

Shpërndarja e ngurtësuar e kujtesës

iOS përmban një alokues memorie të ngurtësuar të njohur si kalloc_type që u prezantua në iOS 15. Meqenëse kerneli XNU është shkruar kryesisht në gjuhë të pasigurta memorie si C dhe C++,[225] kalloc_type është krijuar për të zbutur sasinë e madhe të dobësive që rezultojnë nga përdorimi i këtyre gjuhëve në kernel. Për të arritur këtë, kalloc_type zbaton zbutje të tilla si izolimi i tipit për të parandaluar konfuzionin e tipit dhe dobësitë e tejmbushjes së tamponit. Në fund të fundit, synohet parandalimi i përshkallëzimit të privilegjeve.