จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ฮู่ (จีน: 笏; พินอิน: hù) หรือบางครั้งเรียกว่า ฮู่ป่าน (จีน: 笏板) คือ แผ่นป้ายเตือนความจำของเหล่าขุนนางจีนสมัยโบราณ เทียบได้กับสมุดจดบันทึกที่ต้องถือพกติดตัวไปทุกครั้งที่มีการเรียกเข้าประชุม ถวายรายงานเหตุบ้านการเมืองต่าง ๆ ต่อเบื้องพระพักตร์พระเจ้าแผ่นดินจีนในพระราชวัง ซึ่งเหล่าขุนนางทั้งหลายจะใช้สองมือยกแผ่น "ฮู่ป่าน" นี้ขึ้นสูงระดับหน้าตอนถวายรายงาน โดยบนแผ่นป้ายนี้อาจมีการเขียนบันทึกเนื้อหาที่ต้องการจะกราบทูล และเมื่อกราบทูลเสร็จเรียบร้อยแล้วก็จะเก็บเหน็บไว้ที่เอว ซึ่งรวมถึงใช้จดบันทึกพระราชประสงค์ หรือพระราชดำรัสต่าง ๆ ของพระเจ้าแผ่นดินจีน เปรียบเสมือนแผ่นป้ายกันลืมชิ้นสำคัญของเหล่าขุนนางจีน โดยการถือฮู่ป่านนี้จะมีใช้เฉพาะสำหรับขุนนางและผู้มียศถาบรรดาศักดิ์เท่านั้น คนทั่วไปไม่สามารถถือครองนับเป็นความผิดฐานละเมิด น่าจะมีการใช้ ฮู่ป่าน ก่อนยุคสมัยยุควสันตสารท ราวราชวงศ์ชาง หรือราชวงศ์โจวตะวันตก ซึ่งในอดีตนับตั้งแต่พระเจ้าแผ่นดินจีนลงมาจนถึงขุนนางต่างมีธรรมเนียมกำหนดถือครองฮู่ป่าน โดยอาศัยความต่างในเรื่องของวัสดุที่ใช้ทำ เป็นตัวกำหนดความต่างของสถานะบรรดาศักดิ์ เมื่อถึงสมัยราชวงศ์ชิง เนื่องจากมีความต่างในเรื่องของขนบธรรมเนียบประเพณี การใช้ฮู่ป่านจึงได้ถูกยกเลิก ไม่มีการถือใช้อีกต่อไป แต่โดยยังคงใช้กันต่อมาของนักบวชลัทธิเต๋าและนักบวชลัทธิชินโตในการประกอบพิธีกรรมของศาสนาชาวบ้านจีนและลัทธิเต๋า และชินโต จนถึงปัจจุบัน นอกจากนี้โดยเกาหลี ญี่ปุ่น และเวียดนามซึ่งรับวัฒนธรรมและธรรมเนียมจากจีนโบราณอย่างเข้มข้นล้วนใช้แผ่นฮู่ป่านในพิธีกรรมของราชสำนักเช่นเดียวกัน[1][2]
ในทางประติมานวิทยาของกิมซิ้นในศาสนาชาวบ้านจีนและลัทธิเต๋า เทพเจ้าและเทพนารีชั้นผู้ใหญ่มักทรงแผ่นป้ายนี้ในพระหัตถ์เสมอ เช่น ไฉ่สิ่งเอี้ย ฮก ลก ซิ่ว พระหลักเมือง จุ้ยบ้วยเนี้ย เจ้าแม่เขาไท่ และ เจ้าแม่คงคาจีน แสดงถึงการประทานพรด้านอำนาจราชศักดิ์และบารมีมอบให้แก่ผู้สักการะผู้บูชา
| จักรพรรดิโชวะ ทรงฉลองพระองค์บรมขัตติยราชภูษิตาภรณ์ ซากุไท่ ( sokutai) และทรงแผ่นฮู่ ( shaku) |
| A hu made of jade which belonged to Zhu Shugui, the Prince of Ningjing |
|