อายุ
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาสันสกฤต आयु (อายุ) หรือภาษาบาลี อายุ (“ชีวิต, สภาพมีชีวิต, ช่วงเวลาชีวิต, ช่วงชีวิต”), จากภาษาอินโด-อารยันดั้งเดิม *Hā́yu, จากภาษาอินโด-อิเรเนียนดั้งเดิม *Hā́yu, จากภาษาอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม *h₂óyu (“ระยะเวลาที่มาก, ชั่วชีวิต”)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | อา-ยุ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | aa-yú |
| ราชบัณฑิตยสภา | a-yu | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ʔaː˧.juʔ˦˥/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]อายุ
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]ช่วงเวลาที่นับจากเวลาเกิด
ภาษาญัฮกุร
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /ʔaː.juʔ/
คำนาม
[แก้ไข]อายุ
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาอินโด-อารยันดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาอินโด-อิเรเนียนดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม
- สัมผัส:ภาษาไทย/uʔ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- หน้าที่มีอักขระแท็บ
- รายการที่มีกล่องคำแปล
- หน้าที่มีคำแปลภาษาไทใหญ่
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาไทใหญ่/t+
- หน้าที่มีคำแปลภาษาลาว
- หน้าที่มีคำแปลภาษาอังกฤษ
- ศัพท์ภาษาญัฮกุรที่ยืมมาจากภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาญัฮกุรที่รับมาจากภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาญัฮกุรที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาญัฮกุร
- คำนามภาษาญัฮกุร