Anemometer

Ang anemometer ay isang aparato na ginagamit para sa pagsukat ng bilis at direksyon ng hangin. Isa rin itong karaniwang instrumento sa mga weather station. Ang termino ay nagmula sa salitang Griyego na anemos, na nangangahulugang hangin, at ginagamit upang ilarawan ang anumang instrumento sa anumang bilis ng hangin na ginagamit sa meteorolohiya . Ang unang kilalang paglalarawan ng anemometer ay ibinigay ni Leon Battista Alberti noong 1450.

Kasaysayan

Ang anemometer ay bahagyang nagbago mula noong pag-unlad nito noong ika-15 siglo. Si Leon Battista Alberti (1404–1472) ay sinasabing nag-imbento ng unang mechanical anemometer noong 1450. Sa mga sumunod na siglo, marami pang iba, kabilang si Robert Hooke (1635–1703), ang bumuo ng sarili niyang mga bersyon, kung saan ang ilan ay napagkamalan na kinilala siya bilang imbentor. Noong 1846, pinahusay ni John Thomas Romney Robinson (1792–1882) ang disenyo sa pamamagitan ng paggamit ng apat na hemispherical cups at mechanical wheels. Noong 1926, ang meteorologist ng Canada na si John Patterson (3 Enero 1872 - 22 Pebrero 1956) ay bumuo ng isang tatlong-tasang anemometer, na pinahusay nila Brevoort at Joiner noong 1935. Noong 1991, idinagdag ni Derek Weston ang kakayahang sukatin ang direksyon ng hangin. Noong 1994, binuo naman ni Andreas Pflitsch ang sonic anemometer.

Ang velocity anemometer

Mga anemometer na tasa

Ang isang simpleng uri ng anemometer ay naimbento noong 1845 ni Rev Dr John Thomas Romney Robinson, ng Armagh Observatory . Binubuo ito ng apat na hemispherical cup na naka-mount sa mga pahalang na braso, at naka-mount sa isang patayong shaft. Ang daloy ng hangin sa mga tasa sa anumang pahalang na direksyon ay pinaikot ang baras sa bilis na halos proporsyonal sa bilis ng hangin. Samakatuwid, ang pagbibilang ng mga pagliko ng baras sa isang nakatakdang agwat ng oras ay gumawa ng isang halaga na proporsyonal sa average na bilis ng hangin para sa isang malawak na hanay ng mga bilis. Tinatawag din itong rotational anemometer.

Sa isang anemometer na may apat na tasa, madaling makita na dahil ang mga tasa ay nakaayos nang simetriko sa dulo ng mga bisig, ang hangin ay palaging may guwang ng isang tasa na iniharap dito at humihip sa likod ng tasa sa kabaligtaran. dulo ng krus. Dahil ang hollow hemisphere ay may drag coefficient na .38 sa spherical side at 1.42 sa hollow side, mas maraming puwersa ang nalilikha sa tasa na nagpapakita ng guwang na bahagi nito sa hangin. Dahil sa asymmetrical na puwersa na ito, nabubuo ang torque sa axis ng anemometer, na nagiging sanhi ng pag-ikot nito.

Sa teorya, ang bilis ng pag-ikot ng anemometer ay dapat na proporsyonal sa bilis ng hangin dahil ang puwersa na ginawa sa isang bagay ay proporsyonal sa bilis ng likido na dumadaloy dito. Gayunpaman, sa pagsasagawa, naiimpluwensyahan ng iba pang mga kadahilanan ang bilis ng pag-ikot, kabilang ang turbulence na ginawa ng apparatus, pagtaas ng drag sa pagsalungat sa torque na ginawa ng mga cup at support arm, at friction ng mount point. Noong unang idinisenyo ni Robinson ang kanyang anemometer, iginiit niya na ang mga tasa ay gumalaw sa isang-katlo ng bilis ng hangin, na hindi naapektuhan ng laki ng tasa o haba ng braso. Ito ay tila nakumpirma ng ilang maagang independiyenteng mga eksperimento, ngunit ito ay mali. Sa halip, ang ratio ng bilis ng hangin at ng mga cup, ang anemometer factor, ay nakadepende sa mga sukat ng mga cup at arm, at maaaring may halaga sa pagitan ng dalawa at mahigit sa tatlo. Ang bawat nakaraang eksperimento na kinasasangkutan ng anemometer ay kailangang ulitin pagkatapos matuklasan ang error.

Ang three-cup anemometer na binuo ng Canadian na si John Patterson noong 1926 at ang mga kasunod na pagpapabuti ng cup ng Brevoort & Joiner ng United States noong 1935 ay humantong sa isang disenyo ng cupwheel na may halos linear na tugon at nagkaroon ng error na mas mababa sa 3% hanggang 60 miles per hour (97 km/h) . Nalaman ni Patterson na ang bawat tasa ay gumawa ng pinakamataas na torque kapag ito ay nasa 45° sa daloy ng hangin. Ang three-cup anemometer ay mayroon ding mas pare-parehong torque at mas mabilis na tumugon sa gusts kaysa sa four-cup anemometer.

Ang three-cup anemometer ay binago pa ng Australian Dr. Derek Weston noong 1991 upang sukatin ang parehong direksyon ng hangin at bilis ng hangin. Nagdagdag si Weston ng tag sa isang tasa, na nagiging sanhi ng pagtaas at pagbaba ng bilis ng cupwheel habang ang tag ay gumagalaw nang salit-salit kasama at laban sa hangin. Ang direksyon ng hangin ay kinakalkula mula sa mga paikot na pagbabagong ito sa bilis ng cupwheel, habang ang bilis ng hangin ay tinutukoy mula sa average na bilis ng cupwheel.

Ang mga three-cup anemometer ay kasalukuyang ginagamit bilang pamantayan sa industriya para sa mga pag-aaral at pagsasanay sa pagtatasa ng mapagkukunan ng hangin .

Ang vane anemometer

Ang isa sa iba pang anyo ng mechanical velocity anemometer ay ang vane anemometer . Maaari itong ilarawan bilang windmill o propeller anemometer. Hindi tulad ng Robinson anemometer, na ang axis ng pag-ikot ay patayo, ang vane anemometer ay dapat na ang axis nito ay parallel sa direksyon ng hangin at samakatuwid ay pahalang. Higit pa rito, dahil ang hangin ay nag-iiba-iba sa direksyon at ang axis ay kailangang sundin ang mga pagbabago nito, isang wind vane o ilang iba pang pagkakagawa upang matupad ang parehong layunin ay dapat gamitin.

Ang isang vane anemometer kaya pinagsasama ang isang propeller at isang buntot sa parehong axis upang makakuha ng tumpak at tamang bilis ng hangin at mga sukat ng direksyon mula sa parehong instrumento. Ang bilis ng pamaypay ay sinusukat sa pamamagitan ng isang rev counter at nako-convert sa isang windspeed sa pamamagitan ng isang electronic chip. Kaya, maaaring kalkulahin ang volumetric flow rate kung ang cross-sectional area ay alam.

Sa mga kaso kung saan ang direksyon ng paggalaw ng hangin ay palaging pareho, tulad ng sa mga ventilating shaft ng mga minahan at mga gusali, ginagamit ang mga wind vane na kilala bilang air meter, at nagbibigay ng kasiya-siyang resulta.

Vane anemometers
Vane style ng anemometer
Helicoid propeller anemometer na may kasamang wind vane para sa oryentasyon
Hawak-kamay na low-speed vane anemometer
Hand-held digital anemometer o Byram anenometer.

Mga hot-wire anemometer

Ang mga hot wire anemometer ay gumagamit ng isang pinong wire (sa pagkakasunud-sunod ng ilang micrometres) na pinainit ng kuryente sa ilang temperatura sa itaas ng kapaligiran. Ang hangin na dumadaloy sa kawad ay nagpapalamig sa kawad. Dahil ang electrical resistance ng karamihan sa mga metal ay nakasalalay sa temperatura ng metal (ang tungsten ay isang popular na pagpipilian para sa mga hot-wire), ang isang relasyon ay maaaring makuha sa pagitan ng paglaban ng wire at ang bilis ng hangin. Sa karamihan ng mga kaso, hindi sila maaaring gamitin upang sukatin ang direksyon ng daloy ng hangin, maliban kung isinama sa isang wind vane.

Mayroong ilang mga paraan ng pagpapatupad nito, at ang mga hot-wire device ay maaaring higit pang uriin bilang CCA ( constant current anemometer), CVA ( constant voltage anemometer) at CTA (constant-temperature anemometer). Ang output ng boltahe mula sa mga anemometer na ito ay ang resulta ng ilang uri ng circuit sa loob ng device na sinusubukang panatilihin ang tukoy na variable (kasalukuyan, boltahe o temperatura) na pare-pareho, na sumusunod sa batas ng Ohm .

Bukod pa rito, ginagamit din ang PWM ( pulse-width modulation ) anemometers, kung saan ang bilis ay hinuhulaan ng haba ng oras ng paulit-ulit na pulso ng kasalukuyang na nagdadala sa wire hanggang sa isang tinukoy na resistensya at pagkatapos ay huminto hanggang sa maabot ang isang threshold na "sahig", kung saan ang pulso ay ipinadala muli.

Ang mga hot-wire anemometer, bagama't napakadelikado, ay may napakataas na frequency-response at fine spatial resolution kumpara sa iba pang mga paraan ng pagsukat, at dahil dito ay halos ginagamit sa pangkalahatan para sa detalyadong pag-aaral ng mga magulong daloy, o anumang daloy kung saan ang mabilis na pagbabagu-bago ng bilis ay interes.

Ang pang-industriya na bersyon ng fine-wire anemometer ay ang thermal flow meter, na sumusunod sa parehong konsepto, ngunit gumagamit ng dalawang pin o string upang subaybayan ang pagkakaiba-iba ng temperatura. Ang mga string ay naglalaman ng mga pinong wire, ngunit ang pagbabalot ng mga wire ay ginagawang mas matibay ang mga ito at may kakayahang tumpak na sukatin ang daloy ng hangin, gas, at mga emisyon sa mga tubo, duct, at stack. Ang mga pang-industriya na aplikasyon ay kadalasang naglalaman ng dumi na makakasira sa klasikong hot-wire anemometer.

Pagguhit ng isang laser anemometer. Ang ilaw ng laser ay ibinubuga (1) sa harap ng lens (6) ng anemometer at nakakalat sa likod ng mga molekula ng hangin (7). Ang backscattered radiation (mga tuldok) ay muling pumapasok sa device at makikita at ididirekta sa isang detector (12).

Laser Doppler anemometers

Sa laser Doppler velocimetry, ang mga laser Doppler anemometer ay gumagamit ng isang sinag ng liwanag mula sa isang laser na nahahati sa dalawang beam, na ang isa ay pinalaganap sa labas ng anemometer. Ang mga particulate (o sadyang ipinakilalang materyal ng binhi) na dumadaloy kasama ng mga molekula ng hangin malapit sa kung saan lumalabas ang sinag ay sumasalamin, o nagsasabog, ang liwanag pabalik sa isang detektor, kung saan ito ay sinusukat kaugnay sa orihinal na laser beam. Kapag ang mga particle ay nasa mahusay na paggalaw, gumagawa sila ng Doppler shift para sa pagsukat ng bilis ng hangin sa laser light, na ginagamit upang kalkulahin ang bilis ng mga particle, at samakatuwid ang hangin sa paligid ng anemometer.

2D ultrasonic anemometer na may 3 landas

Ultrasonic anemometers

Ang mga ultrasonic anemometer, na unang binuo noong 1950s, ay gumagamit ng mga ultrasonic sound wave upang sukatin ang bilis ng hangin. Sinusukat nila ang bilis ng hangin batay sa oras ng paglipad ng mga sonic pulse sa pagitan ng mga pares ng transducers . Ang mga sukat mula sa mga pares ng mga transduser ay maaaring pagsamahin upang magbunga ng pagsukat ng bilis sa 1-, 2-, o 3-dimensional na daloy. Ang spatial na resolusyon ay ibinibigay ng haba ng landas sa pagitan ng mga transduser, na karaniwang 10 hanggang 20 cm . Ang mga ultrasonic anemometer ay maaaring magsagawa ng mga sukat na may napakahusay na temporal na resolution, 20 Hz o mas mahusay, na ginagawang angkop ang mga ito para sa mga pagsukat ng turbulence . Ang kakulangan ng mga gumagalaw na bahagi ay ginagawang angkop ang mga ito para sa pangmatagalang paggamit sa mga nakalantad na automated weather station at weather buoy kung saan ang katumpakan at pagiging maaasahan ng mga tradisyonal na cup-and-vane anemometer ay masamang naaapektuhan ng maalat na hangin o alikabok. Ang kanilang pangunahing kawalan ay ang pagbaluktot ng daloy ng hangin ng istrukturang sumusuporta sa mga transduser, na nangangailangan ng pagwawasto batay sa mga sukat ng wind tunnel upang mabawasan ang epekto. Isang pang-internasyonal na pamantayan para sa prosesong ito, ISO 16622 Meteorology—Ultrasonic anemometers/thermometers—Acceptance test methods for mean wind measurements ay nasa pangkalahatang sirkulasyon. Ang isa pang kawalan ay ang mas mababang katumpakan dahil sa pag-ulan, kung saan ang mga patak ng ulan ay maaaring mag-iba sa bilis ng tunog .

Dahil ang bilis ng tunog ay nag-iiba sa temperatura, at halos stable sa pagbabago ng presyon, ginagamit din ang mga ultrasonic anemometer bilang mga thermometer .

Ginagamit ang two-dimensional (bilis ng hangin at direksyon ng hangin) na sonic anemometer sa mga application tulad ng mga istasyon ng panahon, nabigasyon ng barko, abyasyon, weather buoy at wind turbine. Ang pagsubaybay sa mga wind turbine ay karaniwang nangangailangan ng refresh rate ng mga sukat ng bilis ng hangin na 3 Hz, madaling makamit ng mga sonic anemometer. Ang mga three-dimensional na sonic anemometer ay malawakang ginagamit para sukatin ang mga gas emissions at ecosystem fluxes gamit ang eddy covariance method kapag ginamit sa mga fast-response infrared gas analyzer o laser -based analyzer.

Ang dalawang-dimensional na wind sensor ay may dalawang uri:

Dalawang daanan ng ultrasound : Ang mga sensor na ito ay may apat na braso. Ang kawalan ng ganitong uri ng sensor ay kapag ang hangin ay dumating sa direksyon ng isang ultrasound path, ang mga armas ay nakakagambala sa daloy ng hangin, na binabawasan ang katumpakan ng resultang pagsukat.
Tatlong mga landas ng ultrasound : Ang mga sensor na ito ay may tatlong braso. Nagbibigay ang mga ito ng isang path redundancy ng pagsukat na nagpapabuti sa katumpakan ng sensor at nagpapababa ng aerodynamic turbulence.

Acoustic resonance anemometers

Ang mga acoustic resonance anemometer ay isang mas bagong variant ng sonic anemometer. Ang teknolohiya ay naimbento ni Savvas Kapartis at na-patent noong 1999. Bagama't ang mga nakasanayang sonic anemometer ay umaasa sa oras ng pagsukat ng flight, ang mga acoustic resonance sensor ay gumagamit ng mga resonating acoustic (ultrasonic) wave sa loob ng isang maliit na cavity na ginawa para maisagawa ang kanilang pagsukat.

Itinayo sa lukab ay isang hanay ng mga ultrasonic transducers, na ginagamit upang lumikha ng hiwalay na mga pattern ng standing-wave sa mga frequency ng ultrasonic. Habang dumadaan ang hangin sa lukab, nangyayari ang pagbabago sa katangian ng alon (phase shift). Sa pamamagitan ng pagsukat sa dami ng phase shift sa mga natanggap na signal ng bawat transduser, at pagkatapos ay sa pamamagitan ng mathematically processing ng data, ang sensor ay makakapagbigay ng tumpak na pahalang na pagsukat ng bilis ng hangin at direksyon.

Dahil ang teknolohiya ng acoustic resonance ay nagbibigay-daan sa pagsukat sa loob ng isang maliit na lukab, ang mga sensor ay karaniwang mas maliit sa laki kaysa sa iba pang mga ultrasonic sensor. Ang maliit na sukat ng mga acoustic resonance anemometer ay ginagawa itong pisikal na malakas at madaling magpainit, at samakatuwid ay lumalaban sa icing. Ang kumbinasyong ito ng mga feature ay nangangahulugan na nakakamit nila ang mataas na antas ng availability ng data at angkop na angkop sa wind turbine control at sa iba pang mga gamit na nangangailangan ng maliliit na mahuhusay na sensor gaya ng battlefield meteorology. Ang isang isyu sa ganitong uri ng sensor ay ang katumpakan ng pagsukat kung ihahambing sa isang naka-calibrate na mechanical sensor. Para sa maraming paggamit, ang kahinaan na ito ay nababayaran ng mahabang buhay ng sensor at ang katotohanang hindi ito nangangailangan ng muling pagkakalibrate kapag na-install.

Mga anemometer ng bola ng ping-pong

Ang isang karaniwang anemometer para sa pangunahing paggamit ay ginawa mula sa isang ping-pong ball na nakakabit sa isang string. Kapag ang hangin ay umihip nang pahalang, ito ay pumipindot at ginagalaw ang bola; dahil ang mga ping-pong ball ay napakagaan, madali silang gumalaw sa mahinang hangin. Ang pagsukat ng anggulo sa pagitan ng string-ball apparatus at ang vertical ay nagbibigay ng pagtatantya ng bilis ng hangin.

Ang ganitong uri ng anemometer ay kadalasang ginagamit para sa pagtuturo sa antas ng middle-school, na ginagawa ng karamihan sa mga mag-aaral sa kanilang sarili, ngunit ang isang katulad na aparato ay pinalipad din sa Phoenix Mars Lander .

Mga anemometer ng presyon

Britannia Yacht Club clubhouse tour, burgee, at wind gauge sa bubong

Ang mga unang disenyo ng mga anemometer na sumusukat sa presyon ay nahahati sa mga klase ng plato at tubo.

Mga plate anemometer

Ito ang mga unang modernong anemometer. Binubuo ang mga ito ng isang patag na plato na sinuspinde mula sa itaas upang ang hangin ay nagpapalihis sa plato. Noong 1450, naimbento ng Italyano na arkitekto ng sining na si Leon Battista Alberti ang unang mekanikal na anemometer; noong 1664 ito ay muling inimbento ni Robert Hooke (na madalas na maling itinuturing na imbentor ng unang anemometer). Ang mga susunod na bersyon ng form na ito ay binubuo ng isang flat plate, parisukat man o pabilog, na pinananatiling normal sa hangin sa pamamagitan ng wind vane. Ang presyon ng hangin sa mukha nito ay balanse ng isang bukal. Tinutukoy ng compression ng spring ang aktwal na puwersa na ibinibigay ng hangin sa plato, at ito ay maaaring basahin sa angkop na gauge, o sa isang recorder. Ang mga instrumento ng ganitong uri ay hindi tumutugon sa mahinang hangin, hindi tumpak para sa mataas na pagbabasa ng hangin, at mabagal sa pagtugon sa mga pabagu-bagong hangin. Ang mga plate anemometer ay ginamit upang mag-trigger ng mga alarma ng malakas na hangin sa mga tulay.

Mga anemometer ng tubo

Tube anemometer na inimbento ni William Henry Dines. Ang naitataas na bahagi (kanan) ay naka-mount sa nakapirming bahagi (kaliwa).

Mga instrumento sa Mount Washington Observatory . Ang pitot tube static anemometer ay nasa kanan.

Ang matulis na ulo ay ang pitot port. Ang mga maliliit na butas ay konektado sa static na port.

Ang anemometer ni James Lind ng 1775 ay binubuo ng isang glass U tube na naglalaman ng liquid manometer (pressure gauge), na ang isang dulo ay nakatungo sa pahalang na direksyon upang harapin ang hangin at ang kabilang patayong dulo ay nananatiling parallel sa daloy ng hangin. Kahit na hindi ang Lind ang una, ito ang pinakapraktikal at pinakakilalang anemometer ng ganitong uri. Kung ang hangin ay pumutok sa bibig ng isang tubo nagdudulot ito ng pagtaas ng presyon sa isang gilid ng manometer. Ang hangin sa bukas na dulo ng isang patayong tubo ay nagdudulot ng kaunting pagbabago sa presyon sa kabilang panig ng manometer. Ang nagresultang pagkakaiba sa elevation sa dalawang binti ng U tube ay isang indikasyon ng bilis ng hangin. Gayunpaman, ang isang tumpak na pagsukat ay nangangailangan na ang bilis ng hangin ay direktang papunta sa bukas na dulo ng tubo; ang maliliit na pag-alis sa totoong direksyon ng hangin ay nagdudulot ng malalaking pagkakaiba-iba sa pagbasa.

Ang matagumpay na metal pressure tube anemometer ni William Henry Dines noong 1892 ay gumamit ng parehong pagkakaiba sa presyon sa pagitan ng bukas na bibig ng isang tuwid na tubo na nakaharap sa hangin at isang singsing ng maliliit na butas sa isang patayong tubo na nakasara sa itaas na dulo. Parehong naka-mount sa parehong taas. Ang mga pagkakaiba sa presyon kung saan nakasalalay ang aksyon ay napakaliit, at ang mga espesyal na paraan ay kinakailangan upang mairehistro ang mga ito. Ang recorder ay binubuo ng isang float sa isang selyadong silid na bahagyang puno ng tubig. Ang tubo mula sa tuwid na tubo ay konektado sa tuktok ng selyadong silid at ang tubo mula sa maliliit na tubo ay nakadirekta sa ibaba sa loob ng float. Dahil tinutukoy ng pagkakaiba ng presyon ang patayong posisyon ng float ito ay isang sukatan ng bilis ng hangin.

Ang malaking bentahe ng tube anemometer ay nakasalalay sa katotohanan na ang nakalantad na bahagi ay maaaring mai-mount sa isang mataas na poste, at hindi nangangailangan ng oiling o pansin sa loob ng maraming taon; at ang bahagi ng pagrerehistro ay maaaring ilagay sa anumang maginhawang posisyon. Kinakailangan ang dalawang connecting tubes. Maaaring lumitaw sa unang tingin na parang isang koneksyon ang magsisilbi, ngunit ang mga pagkakaiba sa presyon kung saan nakasalalay ang mga instrumento na ito ay napakaliit, kaya't ang presyon ng hangin sa silid kung saan inilalagay ang bahagi ng pag-record ay kailangang isaalang-alang. Kaya kung ang instrumento ay nakadepende lamang sa pressure o suction effect, at ang pressure o suction na ito ay sinusukat laban sa air pressure sa isang ordinaryong silid, kung saan ang mga pinto at bintana ay maingat na isinara at ang isang pahayagan ay sinusunog ang tsimenea, isang epekto. maaaring gawin katumbas ng hangin na 10 mi/h (16 km/h); at ang pagbubukas ng bintana sa masungit na panahon, o ang pagbubukas ng pinto, ay maaaring ganap na baguhin ang pagpaparehistro.

Habang ang Dines anemometer ay may error na 1% lamang sa 10 miles per hour (16 km/h), hindi ito nakatugon nang maayos sa mahinang hangin dahil sa mahinang pagtugon ng flat plate vane na kinakailangan upang gawing hangin ang ulo. Noong 1918 isang aerodynamic vane na may walong beses ang torque ng flat plate ang nagtagumpay sa problemang ito.

Pitot tube static anemometer

Ang mga modernong tube anemometer ay gumagamit ng parehong prinsipyo tulad ng sa Dines anemometer ngunit gumagamit ng ibang disenyo. Gumagamit ang pagpapatupad ng pitot-static tube na pitot tube na may dalawang port, pitot at static, na karaniwang ginagamit sa pagsukat ng airspeed ng sasakyang panghimpapawid. Sinusukat ng pitot port ang dynamic na presyon ng nakabukas na bibig ng isang tubo na may matulis na ulo na nakaharap sa hangin, at ang static na port ay sumusukat sa static na presyon mula sa maliliit na butas sa gilid ng tubo na iyon. Ang pitot tube ay konektado sa isang buntot upang ito ay palaging ginagawa ang ulo ng tubo upang harapin ang hangin. Bukod pa rito, ang tubo ay pinainit upang maiwasan ang pagbuo ng rime ice sa tubo. Mayroong dalawang linya mula sa tubo pababa sa mga aparato upang masukat ang pagkakaiba sa presyon ng dalawang linya. Ang mga aparato sa pagsukat ay maaaring mga manometer, pressure transduser, o analog chart recorder .

Epekto ng density sa mga sukat

Sa tube anemometer ang dynamic na presyon ay aktwal na sinusukat, bagaman ang sukat ay karaniwang nagtapos bilang isang sukat ng bilis. Kung ang aktwal na density ng hangin ay naiiba sa halaga ng pagkakalibrate, dahil sa magkakaibang temperatura, elevation o barometric pressure, kinakailangan ang pagwawasto upang makuha ang aktwal na bilis ng hangin. Humigit-kumulang 1.5% (1.6% sa itaas ng 6,000 talampakan) ang dapat idagdag sa bilis na naitala ng isang tube anemometer para sa bawat 1000 ft (5% para sa bawat kilometro) sa itaas ng antas ng dagat.

Epekto ng pagyelo

Sa mga paliparan, mahalagang magkaroon ng tumpak na data ng hangin sa ilalim ng lahat ng kundisyon, kabilang ang nagyeyelong pag-ulan. Kinakailangan din ang anemometry sa pagsubaybay at pagkontrol sa pagpapatakbo ng mga wind turbine, na sa malamig na kapaligiran ay madaling kapitan ng in-cloud icing. Binabago ng icing ang aerodynamics ng isang anemometer at maaaring ganap na harangan ito sa paggana. Samakatuwid, ang mga anemometer na ginagamit sa mga application na ito ay dapat na panloob na pinainit. Kasalukuyang available ang mga cup anemometer at sonic anemometer na may mga pinainit na bersyon.

Lokasyon ng instrumento

Upang maihambing ang bilis ng hangin mula sa lokasyon hanggang sa lokasyon, kailangang isaalang-alang ang epekto ng terrain, lalo na sa taas. Ang iba pang mga pagsasaalang-alang ay ang pagkakaroon ng mga puno, at parehong natural na canyon at artipisyal na canyon (mga gusali sa lungsod). Ang karaniwang taas ng anemometer sa open rural terrain ay 10 metro.

Tingnan din

Meter ng daloy ng hangin
Anemoi, para sa sinaunang pinagmulan ng pangalan ng teknolohiyang ito
Anemoscope, sinaunang aparato para sa pagsukat o paghula ng direksyon ng hangin o lagay ng panahon
Automated airport weather station
Gabi ng Malaking Hangin
Ang velocimetry ng imahe ng butil
Savonius wind turbine
Pagtataya ng lakas ng hangin
Wind run
Windsock, isang simpleng high-visibility indicator ng tinatayang bilis at direksyon ng hangin

Mga Tala

Mga sanggunian

Meteorological Instruments, W.E. Knowles Middleton and Athelstan F. Spilhaus, Third Edition revised, University of Toronto Press, Toronto, 1953
Invention of the Meteorological Instruments, W. E. Knowles Middleton, The Johns Hopkins Press, Baltimore, 1969

Mga panlabas na link

- "Anemometer" . Encyclopædia Britannica. Bol. 2 (ika-9th (na) edisyon). 1878. pp. 24–26.{{cite ensiklopedya}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
- Dines, William Henry (1911). "Anemometer" . Encyclopædia Britannica (sa wikang Ingles). Bol. 2 (ika-11 (na) edisyon). pp. 2–3.{{cite ensiklopedya}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
Paglalarawan ng pag-unlad at pagbuo ng isang ultrasonic anemometer
Animation Showing Sonic Principle of Operation (Time of Flight Theory) Naka-arkibo 2009-06-19 sa Wayback Machine. – Gill Instruments
Koleksyon ng makasaysayang anemometer
Prinsipyo ng Operasyon: Pagsusukat ng Acoustic Resonance – FT Technologies
Thermopedia, "Mga Anemometer (laser doppler)"
Thermopedia, "Mga Anemometer (pulsed thermal)"
Thermopedia, "Anemometers (vane)"
Ang Rotorvane Anemometer. Naka-arkibo 2019-09-10 sa Wayback Machine. Sinusukat ang parehong bilis ng hangin at direksyon gamit ang isang naka-tag na sensor na may tatlong tasa Naka-arkibo 2019-09-10 sa Wayback Machine.