İçeriğe atla

Anavatan Çağırıyor

Koordinatlar: 48°44′32″K 44°32′13″D / 48.74222°K 44.53694°D / 48.74222; 44.53694
Vikipedi, özgür ansiklopedi

Anavatan Çağırıyor
Ро́дина-мать зовёт!
Anavatan Çağırıyor'un tepeden görünümü
Harita
Koordinatlar48°44′32″K 44°32′13″D / 48.74222°K 44.53694°D / 48.74222; 44.53694
KonumMamayev Kurganı, Volgograd, Rusya
TasarlayanYevgeni Vuçetiç
Nikolay Nikitin
İnşa eden Sovyetler Birliği
MalzemeBeton ve metal
Yükseklik85 metre (33 metrelik kılıç ile birlikte)
Ağırlık8.000 ton
Başlangıç tarihiMayıs 1959
Açılış tarihi15 Ekim 1967 (57 yıl önce) (1967-10-15)
Restore tarihi2019
AdandığıStalingrad Muharebesi
Websitehttps://stalingrad-battle.ru/

Anavatan Çağırıyor (Rusça: Родина-мать зовёт - Rodina-mat' zovyot), Volgograd'daki Mamayev Kurganı tepesinde bulunan ve Stalingrad Muharebesi anısına inşa edilen heykeldir. Tasarımı heykeltıraş Yevgeni Vuçetiç ve inşaat mühendisi Nikolay Nikitin tarafından yapılan heykel, 1967 yılında açılışı gerçekleştirildiğinde dünyanın en büyük heykeliydi.

Anavatan Çağırıyor, elinde kılıçla arkasındakileri düşmana karşı savaşmaya çağıran bir kadın figürüdür. Yapımında 5.500 ton beton ve 2.400 ton metal kullanılan heykelin ana yüksekliği 85 metre, ağırlığı yaklaşık 8.000 tondur. 1949 yılında Berlin'de inşa edilen Sovyet Savaş Anıtı ve 1979 yılında Magnitogorsk'ta inşa edilen Geri Cephe Anıtı ile birlikte triptik üçlemesinin bir parçasıdır. Bu üç heykel de savaş kılıcı taşıyan insan tasviridir.

Kızıl Ordu mensubu yaklaşık 35 bin asker, heykelin yer aldığı Mamayev Kurgan tepesinde gömülüdür. Heykel günümüzde Rusya'nın ulusal sembolleri arasında sayılır ve Volgograd Oblastı'nın resmî arması ile bayrağında yer alır.

Geçmişi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Arka plan ve inşa fikri

[değiştir | kaynağı değiştir]
Paris'teki Zafer Takı'nın üzerinde yer alan La Marseillaise heykeli. Anavatan Çağırıyor heykelinin tasarımında bu figürden ilham alındığına dair yorumlar bulunmaktadır.

1958 yılında Rusya Sovyet Federatif Sosyalist Cumhuriyeti Bakanlar Kurulu, Stalingrad Muharebesi'ni ölümsüzleştirmek amacıyla bir anıt projesi başlatmaya karar verdi. Akabinde kapsamlı bir kampanya başlatılarak bölgedeki mayın ve bombaların temizlenmesi sonrasında heykelin temeli atıldı.[1][2] Yapılacak heykele dair başlangıçta Sovyet tasarımcı Ernst Neizvestnıy tarafından katlanmış kızıl bir bayrak taşıyan kadın ile yanında diz çöken asker figür fikri ortaya atılsa da daha sonra bu fikirden vazgeçildi.[2][3][4] Yevgeni Vuçetiç ve Nikolay Nikitin tarafından tasarımı yapılan anıt, işgalcilere karşı oğullarını çağıran ve elinde öne doğru kılıç doğrultan bir kadın figürü fikriyle inşa edilmeye başlandı.

Çeşitli kaynaklara göre bu heykelin inşa fikrinde daha önce yapılan heykellerin prototiplerinden yararlanılmıştır.[5][6][7][8] Paris'te bulunan Zafer Takı'nın üzerinde yer alan La Marseillaise anısına inşa edilen heykeller ve Semadirek Kanatlı Zaferi heykeli, Anavatan Çağırıyor heykelinin inşasında model ve ilham alındığı ifade edilen heykellerdir.[9] Heykelin, Roma mitolojisindeki tanrıça Victoria ve Yunan mitolojisindeki Nike'nin modern yorumu olduğuna dair yorumlar da mevcuttur.[10][11][12]

İnşası ve açılışı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Heykelin yapımı, tasarım, konsept ve altyapı hazırlıkları ve son 8 yılı inşa çalışmaları olmak üzere toplam 15 yıl sürdü.[13] Anıtın yapımına Stalingrad'da (şimdiki Volgograd) Mayıs 1959'da başlandı.[14][15] 15 Ekim 1967 tarihinde ise resmî açılışı gerçekleştirildi.[14] Törene, Sovyetler Birliği Komünist Partisi Genel Sekreteri Leonid Brejnev, Savunma Bakanı Andrey Greçko ve Sovyetler Birliği Mareşallerinden Andrey Yeryomenko ile Vasili Çuykov'un aralarında bulunduğu isimlerin yanı sıra on binlerce Sovyet vatandaşı katıldı.[13] Heykel, açıldığı gün itibarıyla dünyanın en büyük heykeli unvanının sahibi oldu.[11][16] Ardından geçen sürede daha yüksek heykeller inşa edilmesine karşın günümüzde, dünyanın en büyük kadın heykeli ve en büyük din dışı konuyu kapsayan heykeli konumundadır.[17][18][19]

Mimarisi

[değiştir | kaynağı değiştir]
Zafer Anıtı (Rusya)Uzayın Fethi AnıtıYüce Petro AnıtıAnavatan Çağırıyorİşçi ve Çiftçi Kadın HeykeliLenin Anıtı (Volga-Don Kanalı)Büyük Vatanseverlik Savaşı Sırasında Sovyet Arktik Savunucuları Anıtı
Rusya'da günümüzde yer alan bazı yüksek heykellerin kıyaslanması
Heykel inşaat halinde

Anavatan Çağırıyor, diğer yüksek heykeller ile karşılaştırıldığında, sağ elinde bir kılıç tutması ve sol eliyle çağırma hareketi yapması nedeniyle, diğer heykellere göre daha karmaşık mühendislik ögelerine sahiptir.[20][21] İçi boş olan heykelin yapımında beton ve tel halatlarla yapılan kombinasyon önem taşır.[20][21] Nikolai Nikitin daha önce bu teknolojiyi, yine kendi eseri olan 540,1 metre uzunluğundaki Ostankino Kulesi'nin tasarımında kullanmıştı.[10]

Heykel alanı etrafındaki yapılarla birlikte toplam 26 hektarlık bir bölgeyi kapsar.[1] Yapımında, durduğu kaide hariç 5.500 ton beton ve 2.400 ton metal kullanılmıştır.[22] İlk giriş yerinde "Nesillerin Hafızası" adında bir giriş kaidesi bulunur.[23] Kaidede temsili 11 figürü içeren kabartmalar ve Mamayev Kurgan'da ölen askerlere övgü yazıları bulunur.[15] İleride, Naziler tarafından bombalanan binaların kalıntıları yer alır.[15] Bu bölgenin yanında "Kahramanlar Meydanı" adında bir alan bulunur ve burada, savaşta görev alan çeşitli grupları temsil eden 6 küçük kaide vardır.

Heykelin toplam yüksekliği 85 metredir.[24][25][26] Bu boyutuyla 2014 itibarıyla dünyanın en uzun 12. heykeli konumundadır.[27] Kılıç hariç yüksekliği ise 52 metredir.[28] Heykelin temel derinliği 16 metredir.[22][29] Anıtın ağırlığı 8.000 tondan fazladır.[30] Kaidesinde Stalingrad Muharebesi'nde geçen 200 güne atfen 200 adımlık bir yol bulunur.[31] Bu yolun başında, içi boş bir Kızıl Ordu askeri anıtı bulunur ve içerisinde oda oda bölmeler mevcuttur.[32][33] Bu bölmeler arasındaki duvarların kalınlığı 25 ile 30 santimetre arasında değişmekte olup, sağlamlık için demir kablolar tarafından desteklenmektedir.[33]

Volgograd'da yaşayan Valentina İzotova heykele rol modelliği yapmıştır.[25][34]

Doğal tehditler ve restorasyon çalışmaları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Heykelin elindeki kılıç 14 ton ağırlığında 33 metre uzunluğundadır ve etrafı paslanmaz çelikten üretilen levhalarla kaplıdır. Kılıç, büyüklüğü nedeniyle fırtına ve rüzgârlardan etkilenmekte ve zamanla elin kılıcı tuttuğu bölgede deformasyonlar oluşmaktadır. Diğer taraftan yeraltı suları da heykelin zeminine zarar vermektedir ve bu nedenle yapıldığı günden bu yana yaklaşık 20 santimetre kaymıştır.[30] Ayrıca yine zamanla yağışlı havalarda metal sesi ortaya çıkmakta ve titanyum tabakaları zarar görmektedir. Bu nedenle 1972 yılında önlem olarak kılıçta delikler açılmış, 1986 yılında da beton altyapısı güçlendirilmiştir.[35][36][37][38]

1972, 1986 ve 2010 yıllarında olmak üzere üç kere ana restorasyon çalışması yapılmıştır. Güçlü rüzgârlarda kılıcın sallanması üzerine 1972 yılındaki restorasyonda çelik kılıcın yerine titanyum bir kılıç konulmuş,[39] 2010 yılındaki restorasyonda ise kılıç onarılarak güçlendirilmiştir.[9]

Sembolik önem ve günümüzdeki yeri

[değiştir | kaynağı değiştir]
Mamayev Kurgan tepesinin başka bir kesiminde yer alan Stalingrad Muharebesi'nde yaşamını yitiren askerlerin anıldığı yer.
Çin'in Mançurya bölgesinde yer alan minyatür Anavatan Çağırıyor anıtı

Heykelin konumlanması için seçilen yer olan Mamayev Kurgan tepesi, Stalingrad Muharebesi'nde en çetin ve kanlı savaşların yaşandığı yerlerden birisidir.[40] Tepe, savaşan taraflar arasında defalarca el değiştirmiş, Kızıl Ordu bu tepede pek çok kayıp vermiştir.[41] Yapılan araştırmalara göre 35 bin civarında askerin bu tepede gömülü olduğu belirtilmektedir.[11][35][42] Heykel ve bulunduğu anıt kompleksi Sovyet yurttaşlarının II. Dünya Savaşı'nın dönüm noktası olarak kabul edilen Stalingrad Muharebesi'ndeki kahramanlıklarının ve vatanseverliğinin sembolüdür.[15] Muharebede 300'den fazla Nazi askerini öldüren keskin nişancı ve ilk Sovyetler Birliği Mareşali Vasili Çuykov, bu heykelin yakınındaki anıt mezarlığa gömülmüştür. Ayrıca benzer olarak savaşta kahramanlık gösteren diğer keskin bir nişancı Vasili Zaytsev de 2006 yılında buraya gömülmüştür.[10][43]

Heykelin sağ elinde yükselen kılıç, vatanın kutsallığını simgelerken, sol el Volgograd'a doğru yol göstermektedir. Heykel, geceleri aydınlatılmaktadır.[44] Anavatan Çağırıyor, Berlin'deki Sovyet Savaş Anıtı ve Magnitogorsk'daki Geri Cephe Anıtı ile birlikte savaş kılıcı taşıyan heykellerin triptik üçlemesinin bir parçasıdır.[45][46][47][48]

Gerek geçmişte Sovyetler Birliği cumhuriyetlerinde gerekse günümüzde Rusya'da heykelin resimlerinin bulunduğu posta pulları,[49][50] madenî para,[51] madalya[52] gibi materyaller üretilmiştir. Volgograd Oblastı'nın hem armasında, hem de bayrağında heykelin bir resmi yer alır.[53] Heykel günümüzde halen Rusya'nın sembolleri arasında sayılmaktadır. 2013 yılında 224.6 milyon oy kullanılarak yapılan bir halk araştırmasında Anavatan Çağırıyor heykeli Rusya'nın sembollerinden biri olarak seçilmiştir.[54] Buna benzer bir araştırma 2008 yılında da yapılmış ve heykelin bulunduğu tepe Rusya'nın yedi harikasından biri seçilmiştir.[22] Çin'in Mançurya bölgesinde bu anıtın minyatür bir kopyası bulunmaktadır.

Her yıl 3 milyondan fazla insanın heykeli ziyaret ettiği belirtilmektedir.[23]

Heykel ve bulunduğu alan 31 Ocak 2008 tarihinde federal bölge listesine eklenmiştir. O tarihten bu yana federal kanunlarla korunmaktadır.[55] Heykel ve çevresindeki kompleks UNESCO Dünya Mirası aday listesindedir.[15]

Eleştiriler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Büyük boyutlu yapıları tanımlamak için kullanılan gigantomani türünün bir örneği olan heykel hakkında çeşitli olumsuz yorumlar da yapılmıştır. Mimari eleştirmeni Jonathan Meades, heykeli bir kiç örneği olarak betimleyerek zaten var olan bir tarzın bir kopyası olarak tarif etmiştir.[56] Rus mimar Vladimir Tserkovnikov 2013 yılında dönemin Rusya Kültür Bakanı Vladimir Medina'ya açık mektup yollayarak heykelin Nikitin tarafından büyük hatalarla inşa edildiğini ve zamanla yıkılma tehlikesiyle karşı karşıya olduğunu ifade etmiştir.[57]

Galeri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ a b "Volgograd" (İngilizce). Ermakvagus.com. 21 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Nisan 2017. 
  2. ^ a b "Родина-Мать зовет!" (Rusça). Volfoto.ru. 31 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2017. 
  3. ^ "«Одинокий волк» коммунизма из «Долины смерти»" (Rusça). Regnum.ru. 29 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Şubat 2017. 
  4. ^ "РОДИНА-МАТЬ ЗОВЕТ!" (Rusça). Swalker.org. 29 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Şubat 2017. 
  5. ^ Памятные люди. «АиФ на Дону», № 17 (1694)
  6. ^ "Родину-мать зовут Валей" (Rusça). Hotels-in-volgograd.ru. 17 Ekim 2010. 27 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2016. 
  7. ^ "Родину-мать зовут Валей" (Rusça). Gorod-geroy.ru. 17 Ekim 2010. 28 Nisan 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2016. 
  8. ^ Анна ГАЛКИНА (8 Haziran 2011). "Родина-мать обосновалась на Семи Ветрах" (Rusça). Ваша газета. 4 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2016. 
  9. ^ a b "Подробности «Родина-Мать» ушла на «больничный»" (Rusça). V1.ru. 15 Ekim 2010. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2016. 
  10. ^ a b c "Mamayev Kurgan & The Motherland Calls, the last non-religious statue to be declared the largest" (İngilizce). Magic-ays.com. 8 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2016. 
  11. ^ a b c Polukhina, E., & Vanke, A. (2015). "Social Practices of Using War Memorials in Russia: A Comparison between Mamayev Kurgan in Volgograd and Poklonnaya Gora in Moscow". Социологическое обозрение (İngilizce). 14 (4). 
  12. ^ White, Stephen (1998). "Stalinism and the Graphic Arts". Politics, Society and Stalinism in the USSR (İngilizce). Palgrave Macmillan. s. 139-162. 
  13. ^ a b Zilberman, Yevgeniy (Nisan 2012). No One is Forgotten, Nothing is Forgotten: War Memory Under the Leonid Brezhnev Regime 1965-1974 (İngilizce). School of Arts and Sciences New Brunswick. s. 34. 24 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2016. 
  14. ^ a b Дулина, Н. В., Токарев, В. В. (2013). "Памятники и их роль в формировании социокультурного пространства Волгограда (по итогам социологического исследования «Волгоградский Омнибус»)" (PDF). Научный потенциал регионов на службу модернизации. 1 (4). s. 141. 9 Şubat 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2017. 
  15. ^ a b c d e "Mamayev Kurgan Memorial Complex "To the Heroes of the Battle of Stalingrad"" (İngilizce). UNESCO Rusya Delegasyonu. 4 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2017. 
  16. ^ Antill, Peter (2007). Stalingrad 1942 (İngilizce). Osprey Publishing. 
  17. ^ "Where to see 10 of the world's biggest statues" (İngilizce). Sunday Post. 9 Eylül 2016. 10 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2017. 
  18. ^ Hansen, Julie (2012). "Stalingrad Statues and Stories: War Remembrance in Andreï Makine's The Earth and Sky of Jacques Dorme". Canadian Slavonic Papers (İngilizce). 54 (3-4). s. 341-356. 
  19. ^ "World's tallest statues" (İngilizce). The Hindu. 24 Aralık 2016. 6 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2017. 
  20. ^ a b "The Motherland Calls in Volgograd, Russia / Item Details" (İngilizce). Myminifactory.com. 27 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2017. 
  21. ^ a b "Ten of the World's Most Impressive Structures Made with Concrete" (İngilizce). Madmix.co.uk. 25 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2017. 
  22. ^ a b c Nate Rawlings (27 Ekim 2015). "Mamayev Kurgan to become major tourist attraction during 2018 World Cup in Volgograd" (İngilizce). Welcome2018. 27 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2017. 
  23. ^ a b "Мамаев курган и статуя «Родина Мать Зовёт», Волгоград" (Rusça). Krasotyrossii.ru. 30 Mart 2016. 29 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2017. 
  24. ^ "Каталог статей" (Rusça). Tbrus.ucoz.ru. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2016. 
  25. ^ a b Palmer, Scott W. (2012). "How Memory was Made: The Construction of the Memorial to the Heroes of the Battle of Stalingrad". The Russian Review (İngilizce). 68 (3). s. 373-407. 
  26. ^ Platoff, Anne M. (2009). "Symbols". Raven: A Journal of Vexillology (İngilizce). Cilt 16. s. 18-31. 
  27. ^ Dan Meth (17 Eylül 2014). "The 21 Tallest Statues In The World" (İngilizce). Buzzfeed. 8 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2017. 
  28. ^ Голикова В. А. (1980). Памятник-ансамбль героям Сталинградской битвы на Мамаевом кургане // Подвиг народа: Памятники Великой Отечественной войны, 1941—1945 гг (Rusça). Сост. и общ. ред. s. 127. 
  29. ^ Nate Rawlings (10 Eylül 2015). "The Motherland Calls" (İngilizce). Our-russia.com. 6 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2017. 
  30. ^ a b Galpin, Richard (8 Mayıs 2000). "Russia's massive leaning statue" (İngilizce). BBC. 1 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2016. 
  31. ^ Nate Rawlings (16 Haziran 2010). "The Motherland Calls; Volgograd, Russia" (İngilizce). Time. 21 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2016. 
  32. ^ Nate Rawlings (16 Ekim 2012). "Џиновска Мајка Отаџбина" (Rusça). Time. 26 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2016. 
  33. ^ a b Sean Sheepskin (23 Mayıs 2014). "Climbing on top of the Motherland Calls Monument in Volgograd" (İngilizce). Russianambience.com. 21 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2016. 
  34. ^ Hugh Perman (5 Kasım 2014). "The Power of Remembrance" (İngilizce). RIBA Journal. 4 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2017. 
  35. ^ a b "«Родина-мать зовёт!»: что вы не знали о монументе" (Rusça). Russian7.ru. 7 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2017. 
  36. ^ "Как устроен мемориал «Родина-мать»" (Rusça). Bigpicture.ru. 14 Mart 2016. 4 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2016. 
  37. ^ "Скульптура «Родина-мать зовет!» в Волгограде на фото и карте" (Rusça). Russights.ru. 5 Nisan 2016. 16 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2016. 
  38. ^ "Сооружение монумента «Родина-мать» в Волгограде" (Rusça). Rusmi.su. 6 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2017. 
  39. ^ Galpin, Richard (20 Mayıs 2012). "The Motherland Calls: Russia's symbol of victory (RT documentary)" (İngilizce). Russia Today. 20 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2017. 
  40. ^ Roberts, Geoffrey (2006). Stalin's Wars (İngilizce). Yale University Press. s. 154. ISBN 978-0-300-11204-7. 5 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2017. 
  41. ^ Adam, Wilhelm; Ruhle, Otto (2015). With Paulus at Stalingrad (İngilizce). Pen and Sword Books Ltd. s. 67-68. ISBN 9781473833869. 
  42. ^ "Mamaev Kurgan" (İngilizce). Visitvolgograd.info. 24 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2016. 
  43. ^ "Зайцев Василий Григорьевич" (Rusça). Warheroes.ru. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2017. 
  44. ^ "Night Monument Motherland Calls Photos" (İngilizce). Dreamstime.com. 12 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2017. 
  45. ^ Ильин С. Б., Лонгинов А. С., Сульдин А. В. (1986). Всенародная академия (Rusça). Политиздат. s. 62. 
  46. ^ Кудзоев О. А., Ваганов А. С. (1989). Скульптурная летопись края (Rusça). Южно-Уральское книжное издательство. s. 101. ISBN 5-7688-0158-8. 
  47. ^ Слука И. (2015). 100 самых знаменитых монет СССР (Rusça). Всенародная академия. s. 17. 
  48. ^ "Монумент скульптура "Родина-мать" в Волгограде" (Rusça). Muzei-mira.com. 12 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2016. 
  49. ^ "Rusko 1/2008" (Rusça). Infofila.cz. 15 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2017. 
  50. ^ "Der Krieg in europäischen "Erinnerungskulturen"" (Almanca). Bpb.de. 7 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2017. 
  51. ^ "50-летие Победы на Волге" (Rusça). Cbr.ru. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2017. 
  52. ^ "Decree of the Presidium of the Supreme Soviet of the USSR of April 25, 1975" (Rusça). SSCB Yasa Kütüphanesi. 25 Nisan 1975. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2017. 
  53. ^ "Volgograd Region (Russia)" (İngilizce). Flagspot.net. 5 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2017. 
  54. ^ "Rusya'nın 10 sembolü belirlendi". Sputnik. 7 Ekim 2013. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2017. 
  55. ^ "Мамаев курган стал федеральным" (Rusça). News.vdv-s.ru. 24 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2016. 
  56. ^ Meades, Jonathan (2006). Joe Building, BBC Four (belgesel)
  57. ^ Новиков С. (9 Aralık 2013). "«Родина-мать» падёт?" (Rusça). Versia.ru. 27 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2017. 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Wikimedia Commons'ta Anavatan Çağırıyor ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.
Harici video
Anavatan Çağırıyor Heykeli
Heykelin içinden görüntüler
Heykelin ve etrafının çeşitli açılardan dış görüntüleri
RT Documentary - Anavatan Çağırıyor heykeli belgeseli (İngilizce)
Rekorlar
Önce gelen
Tokyo Wan Kannon
56 m (183.7 ft) 		Dünyanın en uzun heykeli
1967 –1989 		Sonra gelen
Dai Kannon of Kita no Miyako park
88 m (289 ft)
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Anavatan_Çağırıyor&oldid=33957093" sayfasından alınmıştır