Batı hoolok gibonu
| Batı hoolock şebeği | |
|---|---|
| |
| Önde dişi, arkada erkek şebek | |
Koruma Ölçeği
| |
Bilimsel Sınıflandırma 
| |
| Alem: | Animalia |
| Şube: | Chordata |
| Sınıf: | Mammalia |
| Takım: | Primates |
| Alt-Takım: | Haplorrhini |
| İnfra-Takım: | Simiiformes |
| Aile: | Hylobatidae |
| Cins: | Hoolock |
| Tür: | H. hoolock
|
| Binomal isim | |
| Hoolock hoolock (Harlan, 1834)[2]
| |
| |
| Batı hoolock şebiğinin bulunduğu alan | |
Batı hoolock şebeği (Hoolock hoolock), Hylobatidae ailesinden bir primattır. Assam, Mizoram, Bangladeş ve Myanmar'ın Chindwin Nehrinin batısında bulunur.[3]
Sınıflandırma
[değiştir | kaynağı değiştir]Mootnick ve Groves,[4] hoolock şebeklerini Bunopithecus ailesinden değil, Hoolock ailesinden olarak sınfladırdı. Bu aile, öncede alt sınıf olduğu düşünülen 3 türü barındırdığı için eleştiriliyordu: Hoolock hoolock, Hoolock leuconeds ve Hoolock tianxing. Sonra bu üç türle beyaz elli şebekler arasında, bonobo ve şempanzeler.den daha büyük bir evrimsel farklılık tespit edildi.[5]
Sesleri
[değiştir | kaynağı değiştir]Diğer şebekler gibi, çift hoolock şebekleri de yüksek, ince bir ses çıkarırlar. Bu sesi duyan ailenin diğer bireyleri de çağrıya katılır ve birlikte ses çıkarırlar. Diğer bazı şebek türlerinin aksine erkek bireyler de çağrının son aşamasına katılır.[6]
Doğal ortamlarıı
[değiştir | kaynağı değiştir]Hindistan'da ve Bangladeş'te bitişik kanopilerde, genş yapraklı ve ıslak yeşil ormanlarda bulunabilir. Batı hoolock şebekleri, tohumların dağılması için önemlidir. Çünkü olgun meyve, yaprak ve çiçek yerler.[kaynak belirtilmeli]
Koruma
[değiştir | kaynağı değiştir]Vahşi doğada batı hoolock şebekleri için sayısız tehlike vardır, şu an hayatta kalmaları sadece insan faaliyetlerine bağlıdır. Doğayı insanların tahrip etmesi, çay üretimi için ormanın temizlenip işlenmesi, yar ve yak tarımı, yemek ve tıp için avlanması, ticaretinin yapılması ve ormanların azalması tehlikelerden bazılarıdır.[1]
Son 30-40 yılda sayıları 100.000'in üzerindeyken şu an 5.000'in altına[7] düşmüştür. 2009 yılında nesli en çok tehlikle altında olan 25 primat arasında girmesine[8] rağmen sonraki yayımlarda listeden düştü.[9]
Beslenme
[değiştir | kaynağı değiştir]Hoolock şebekleri çoğunlukla çeşitli meyveler, bazı yapraklar, çiçekler ve böceklerle beslenirler. [kaynak belirtilmeli]
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b Brockelman, W.; Molur, S. & Geissmann, T. (2008). "Hoolock hoolock" 3 Ekim 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. The IUCN Red List of Threatened Species. IUCN. 2008: e.T39876A10278553. doi:10.2305/IUCN.UK.2008.RLTS.T39876A10278553.en. Retrieved 13 January 2018.
- ^ Harlan, Richard (1834). "Description of a Species of Orang, from the North-Eastern Province of British East India, Lately the Kingdom of Assam". Transactions of the American Philosophical Society. 4: 52–59. JSTOR 1004829.
- ^ Groves, C. P. (1967). "Geographic variation in the hoolock or white-browed gibbon (Hylobates hoolock harlan 1834)". Folia Primatologica. Cilt 7. ss. 276-283. doi:10.1159/000155125. PMID 5626313.
- ^ Mootnick, A. R. (2005). "A new generic name for the hoolock gibbon (Hylobatidae)". Int. J. Primatol. Cilt 26. ss. 971-976.
- ^ Mootnick, A. R. (2006). "Gibbon (Hylobatidae) species identification recommended for rescue or breeding centers". Primate Conserv. Cilt 21. ss. 103-138.
- ^ Kakati, Kashmira; Alfred, J. R. B.; Sati, J. P. (2013). "Hoolock gibbon". Johnsingh, A. J. T.; Manjrekar, N. (Ed.). Mammals of South Asia. 1. Hyderabad: Universities Press. ss. 332-354. ISBN 978 81 7371 590 7.
- ^ "Western Hoolock Gibbon, Hoolock hoolock". 25 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mart 2008.
- ^ Mittermeier, R.A.; Wallis, J.; Rylands, A.B.; Ganzhorn, J.U.; Oates, J.F.; Williamson, E.A.; Palacios, E.; Heymann, E.W.; Kierulff, M.C.M.; Long, Yongcheng; Supriatna, J.; Roos, C.; Walker, S.; Cortés-Ortiz, L.; Schwitzer, C., (Ed.) (2009). "Primates in Peril: The World's 25 Most Endangered Primates 2008–2010" (PDF). Illustrated by S.D. Nash. Arlington, VA: IUCN/SSC Primate Specialist Group (PSG), International Primatological Society (IPS), and Conservation International (CI). ss. 1-92. ISBN 978-1-934151-34-1. 2 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020.
- ^ Mittermeier, R.A.; Schwitzer, C.; Rylands, A.B.; Taylor, L.A.; Chiozza, F.; Williamson, E.A.; Wallis, J., (Ed.) (2012). "Primates in Peril: The World's 25 Most Endangered Primates 2012–2014" (PDF). Illustrated by S.D. Nash. IUCN/SSC Primate Specialist Group (PSG), International Primatological Society (IPS), Conservation International (CI), and Bristol Conservation and Science Foundation. ss. 1-40. 21 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020.