İçeriğe atla

Mario Monicelli

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Mario Monicelli
İtalyan film yönetmeni, senarist
Doğum16 Mayıs 1915
Rimini, İtalya
Ölüm29 Kasım 2010 (95 yaşında)
Roma, İtalya

Mario Monicelli (d. 16 Mayıs 1915, Viareggio - ö. 29 Kasım 2010, Roma), İtalyan sinema yönetmeni, senarist ve oyuncuydu.[1]

İtalyan sinemasında komedi tarzının en önemli adı sayılıp, kendine özgü "İtalyan komedisi" tarzının ustası Mario Monicelli, sanat yaşamına 1935 yılında başladı.[1] Yönetmen Risi, filmlerinde Sophia Loren, Marcello Mastroianni, Claudia Cardinale, Totò, Vittorio Gassmann, Alberto Sordi, Ugo Tognazzi gibi oyuncuları tercih etti.[1] Kısa metrajlı film alanında birçok yapıt üreten Mario Monicelli'nin en ünlü filmlerinden biri 1974 yapımı La grande guerra (Büyük Savaş)'dur.[1]

Kariyeri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Yeni Gerçekçi anlayışı geri planda kullanan güldürülerle ünlendi.[1] Senaryo yazarı Steno (Stefano Vanzini) ile birlikte yönettiği ve ünlü güldürü oyuncusu Totò'nun başrolleri oynadığı Totò cerca casa (Toto Ev Peşinde, 1949), Guardie e ladri (Polisler ve Hırsızlar, 1951), Totò e i re di Roma (Toto ve Roma Krallan, 1951) ve Totò e le donne (Toto ve Kadınlar, 1952) popüler güldürünün önemli örnekleri oldu.[1] I soliti ignoti (Toto Gangster, 1958) Vittorio Gassman, Renato Salvatori ve Marcello Mastroianni'yi Totò ile bir araya getiren bir "yanlışlıklar komedisi" oldu.[1] İtalyan toplumunun aksak yönlerini kimi kez kaba güldürüye kaçan bir anlayışla aktaran yönetmen, La grande guerra (Büyük Savaş, 1959) Birinci Dünya Savaşı'nı iki anti-kahramanın gözünden ve I compagni (Yoldaşlar, 1963) sosyalizmin başlangıç yıllarında işçi sınıfının örgütlenme sorununa belgeselci bir yaklaşımla konu edindi.[2]

Bu filmlerden sonra tekrar komedi filmleri çekmeye dönen yönetmen L'armata Brancaleone (Brancaleone Ordusu, 1966) ve İtalya'dan New York'a evlenmek için gelen ve nişanlısa eskiden çalıştığı sosis fabrikasındaki iş arkadaşlarından bir mortadella'yı (büyük İtalyan domuz sosisi) hediye olarak getirmesini konu edinen La Ragazza con la pistola (Tabancalı Yosma, 1968), La mortadella (Tatlı Tebessüm, 1971) gibi büyük ilgi gören filmler çekti.[3] Pietro Germi'nin çekmeye hazırlandığı ama ölümünün yaklaşması üzerine Monicelli'ye aktardığı Amici miei (Dostlarım, 1975) ise Toscana'lı dört arkadaşın dostluklarını pekiştirme ve yaşamın tadını çıkarma çabalarını konu edinen bir güldürü oldu.[3] Emekli albaylarla darbe yapmak isteyen bir milletvekilinin (Ugo Tognazzi) serüvenini aktaran Vogliamo i colonnelli (Albayları İstiyoruz, 1973) faşist darbe özlemlerini bir güldürü ortamında eleştirdi. [3] Siena'da bir çiftlikte yaşayan bir ailenin kadın kahramanlarının (Liv Ullmann, Catherine Deneuve, Stefania Sandrelli) öykülerini iç içe geçiren Speriamo che sia femmina (İnşallah Kız Olur, 1986) ise çalışmalarında kadınlara sevecen yaklaşımıyla bilinen yönetmenin hem bol ödüllü hem de bol seyircili bir filmi oldu.[3] Il male oscuro (Anlaşılmaz Hastalık, 1989) bir yazarın bunalımını atlatmak için ısrarla psikanaliz yaptırmasını aktardı.[3]

Ödülleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Venedik Film Festivali, 1991, Altın Aslan Ödülü

Filmleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ a b c d e f g Moliterno 2020, ss. 501-12.
  2. ^ Moliterno 2020, ss. 511-12.
  3. ^ a b c d e Moliterno 2020, ss. 501-663.
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Mario_Monicelli&oldid=32945536" sayfasından alınmıştır