İçeriğe atla

Morrissey

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Morrissey
Morrissey, Büyük İskender'in galasında
Genel bilgiler
DoğumSteven Patrick Morrissey
22 Mayıs 1959 (65 yaşında)
Davyhulme, Lancashire, İngiltere
TarzlarAlternatif rock, bağımsız rock
MesleklerMüzisyen, Vokalist, Söz yazarı
ÇalgılarVokal
Etkin yıllar1978-günümüz
İlişkili hareketlerThe Smiths, The Nosebleeds, Slaughter & the Dogs

Morrissey (tam adı Steven Patrick Morrissey, d. 22 Mayıs 1959) İngiliz şarkıcı ve müzisyen. The Smiths grubu ve solo çalışmaları ile tanınır.

Çocukluk

[değiştir | kaynağı değiştir]

Morrissey 1959'da Manchester'da bir İrlandalı katolik ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. Ailesi Morrissey'in doğumundan kısa süre önce İngiltere'ye göç etmişlerdi. Morrissey annesiyle daha yakınken, babasıyla daha mesafeli bir ilişkisi vardı. Yıllar geçtikçe babasıyla bağlarını tamamen kopardı. Sanatçı çocukluğunda 60'ların ünlü kadın sanatçılarını dinlemeyi ve Oscar Wilde okumayı çok severdi.

Gençlik

[değiştir | kaynağı değiştir]

Gençliğinde arkadaşlarıyla büyük bir problemi olmamasına karşın kendisini yalnız hissederdi. Bu yalnızlığı yenmek için uyuşturucu kullanmaya başladı. Bir yandan da The New York Dolls gibi ünlenen punk rock gruplarını dinlemeye başladı. 1977'de The Nosebleeds adlı bir gruba vokal yapmaya ve şarkı yazmaya başladı. 1978'de ise Slaughter & the Dogs adlı grup ile dört şarkı kaydetti. 1982'de ise arkadaşı Johnny Marr ile The Smiths'i kurdu.

The Smiths

[değiştir | kaynağı değiştir]

The Smiths, 1980'li yılların en önemli müzik gruplarından biridir. Özellikle dönemin popüler müzik akımlarına (house, techno gibi synthesizer temelli elektronik müzikler) hiç prim vermeden davul, gitar ve bas ile son derece basit bir pop müzik icra etmiştir. Grup, en önemli gücünü Johnny Marr'ın yazdığı besteler ile Morrissey'nin yazdığı şarkı sözleri ve yine Morrissey'nin birer türküyü andıran vokal melodilerinden almıştır.

Son derece kısa süren kariyerlerinin bitme nedeni, Marr ile Morrissey arasındaki kişisel ego çatışmaları olmuş, ergenlik çağı ve hemen sonrasındaki her bireyin şarkılarında mutlaka kendinden bir şeyler bulduğu bu çok özel grup, henüz 4 uzunçaların ardından 1988'de dağılmıştır.

Solo albümler

[değiştir | kaynağı değiştir]

İlk solo yılları: 1988-1991

[değiştir | kaynağı değiştir]

The Smiths dağılmadan birkaç önce, Morrissey solo kariyerine başlamak için kişisel yapımcısı ve şarkı yazarı olarak Stephen Street ile anlaştı. Eylül 1987'de Bath'taki Wool Hall stüdyolarında ilk solo albümü Viva Hate üstünde müzisyen Vini Reilly ve Andrew Paresi ile çalışmaya başladı. Albümün kapağında Anton Corbijn tarafından çekilmiş bir Morrissey fotoğrafı bulunmaktaydı. Şubat 1988'de EMI albümün ilk single'ı olarak "Suedehead"i yayınladı ve İngiltere single listesinde beş numaraya çıkan bu şarkı, the Smiths'in single'larından daha büyük bir başarıya imza attı.[1] Albümün ikinci single'ı "Everyday Is Like Sunday" ise Haziran'da yayınlandı ve dokuzuncu sıraya yerleşti. Albüm ise İngiltere albüm listesinde bir numara oldu. Albümün son şarkısı "Margaret on the Guillotine", Thatcher'ın idam edilmesini anlattı. Bunun sonucunda Muhafazakâr Parti milletvekili Geoffrey Dickens, Morrissey'i bir terörist grubun içinde olmakla suçladı ve polis sanatçının Manchester'daki evinde bir arama düzenledi.[2]

Morrissey'in ilk solo performansı Wolverhampton'daki Civic Hall'da Aralık 1988'de sergilendi ve dinleyiciler arasında heyecan yarattı. Solo kariyerindeki başarısına ve Smiths üyeleriyle yaşadığı sorunlara rağmen Morrissey hâlen bir the Smiths reunion'ı istiyordu. Bu nedenle 22 Aralık 1988'de Morrissey, sahneye Andy Rourke, Mike Joyce ve Craig Gannon ile çıkıp hem kendi solo şarkılarını hem de The Smiths şarkılarını yorumladı. Morrissey, albüm sonrası iki single ("The Last of the Famous International Playboys" ve "Interesting Drug") yayınladı. Bu çalışmalardan sonra Street ile anlaşmasını bitirdi ve Alan Winstanley ve Clive Langer ile çalışmaya başladı. Bu ekibin ilk ürünü Kasım 1989'da single olarak yayınlanan "Ouija Board, Ouija Board" oldu.

Winstanley ve Langer ile Morrissey, ikinci albümü Dona Drag üstünde çalışmaya başladı. Albüm için altı yeni şarkı kaydeden ekip, daha önce yayınlanan single'lar ve B-side'ları da ekleyerek albümün yayınladı. Morrissey'in çalışmaları bir yandan tartışma yaratmaya devam ediyordu. Doğa üstü temalarından dolayı "Ouija Board, Ouija Board" dini gruplardan tepki toplarken[3], "November Spawned a Monster" engellilerle dalga geçmekle[4], "Piccadilly Palare" ise eşcinsel olduğunu tam olarak açıklamayan Morrissey'in eşcinsel temalarını sömürmesiyle suçlanmaktaydı.[5]

Mark E. Nevin ile yeni ortağı olarak anlaşan Morrissey, 1991 Mart'ında yayınlanan ve sekiz numaraya kadar yükselen Kill Uncle albümünün prodüktörlüğünü yaptı. Albümü tanıtmak için yayınlanan "Our Frank" ve "Sing Your Life" single'ları listelerde ilk 20'ye giremedi. Öte yandan konserleri başarılı geçen sanatçı, Los Angeles'ta verdiği konserin 18,000 kişilik salondaki biletleri 15 dakikada tükendi.[6] "Cosmic Dancer" şarkısında David Bowie sanatçıya sahnede eşlik etti.[6] ABD'deki 26 konserinin biri dışında hepsinin biletleri tükenirken[6], Teksas'taki bir perofrmansı Tim Broad tarafından kayda alındı ve Live in Dallas adlı bir VHS olarak yayınlandı.

Solo başarılar: 1992-1997

[değiştir | kaynağı değiştir]

Temmuz 1992'de Morrissey, albüm listelerinde iki numara olan albümü Your Arsenal'i yayınladı. Albümün prodüktörlüğünü David Bowie gitaristi Mick Ronson yapmıştı. Bu albüm Ronson'un bir sene sonra hayatını kaybetmeden önceki son prodüktörlük çalışması olurken, Morrissey sanatçı ile çalışmasını hayatındaki en önemli ayrıcalık olarak tanımladı.[7] Albüm eleştirmenler tarafından da beğenildi ve Viva Hate'den sonraki en iyi Morrissey albümü olarak adlandırıldı.Şablon:Kdşm Your Arsenal, Amerikanlaşma karşısında İngiliz kültürünün düşüşe geçmesinin Morrissey üstünde yarattığı mutsuzluğa değinmekteydi.[8] "Certain People I Know" ve "The National Front Disco" gibi şarkılarda ise işçi sınıfı gençlerinin yaşadığı zorluklar anlatılmaktaydı.[9] Ancak "The National Front Disco"da aşırı sağ bir parti olan National Front'tan bahseden Morrissey, ırkçılık ile suçlandı.[10] 1992'de Kuzey Londra'daki Finsbury Park'ta verdiği bir konserde kendini İngiliz bayrağına sarması bu tartışmaları alevlendirdi.[11] Bu dönemde Morrissey'in imajında da bir değişiklik göze çarpıyordu. Sanatçının daha önceki naif ve barışçıl tavrı sertleşmiş, suçlular, gangsterler ve boksörler gibi şiddet eğilimli kesimlere övgüleri artmıştı.[12] Morrissey'in bu daha sert ve maskülen yeni görüntüsü Your Arsenal albümünün kapağında da göze çarpmaktaydı.[13]

1994'te çıkan Vauxhall and I, Morrissey'in İngiltere'deki ikinci bir numara albümü oldu. Alan Whyte ve Boz Boorer ile şarkıları yazdığı albümün yapımcısı Steve Lillywhite'tı. Bu albüm de hem ticari olarak başarılı oldu, hem de eleştirmenler tarafından beğenildi. Albümün yayınlanmasından yıllar sonra Morrissey, o dönemlerde bu albümün en iyi albümü olduğunu düşündüğü ve bundan daha iyisini yapamayacağı için bu albümün son albümü olacağını düşündüğünü söyledi. "The More You Ignore Me, the Closer I Get" single'ı İngiltere'de sekiz numaraya çıktı. Aynı yıl albümde yer almayan şarkılardan olan Timi Yuro cover'ı "Interlude"'da Siouxsie Sioux ile düet yaptı ve bu çalışma single olarak yayınlandı.

1995 yılı başında World of Morrissey toplaması yayınlandı ve 3 yıldan sonra ilk kez bir İngiltere turnesine başladı. Hemen ardından yeni plak şirketi RCA Victor için ilk albümü olan Southpaw Grammar yayınlandı. Albüm İngiltere listelerinde dört numara çıksa da önceki ilk albüm kadar büyük bir etki yaratamadı. Buna rağmen David Bowie, "Outside" turnesinin İngiltere ayağına özel konuk olarak Morrissey'i davet etti. Morrissey, üç tane Wembley Arena konseri dahil olmak üzere birkaç konserde çalsa da sağlık sorunları ve stres nedeniyle Bowie ile turneyi tamamlamadı. Morrissey, 1997'de Island Records'a geri döndü ve Maladjusted albümünü yayınladı.

Geri dönüş: 2004-2010

[değiştir | kaynağı değiştir]

1998'de Morrissey'in hiçbir plak şirketiyle anlaşması yoktu. 1999'da ve 2002'de iki ayrı turneye çıktı. Haziran 2003'te eski bir Reggae şirketi olan Attack Records, Sanctuary Records tarafından Morrissey'e yeni şarkılarını kaydetmesi ve yeni sanatçılarla anlaşması için verildi. Sanatçının yedinci albümü You Are the Quarry 2004'te yayınlandı ve iki numaraya çıktı. ABD'deki Billboard albüm listesinde ise 11 numaraya yükseldi. Albümün ilk single'ı "Irish Blood, English Heart" ise İngiltere single listesinde ilk haftasında üç numaraya çıkarak Morrissey'in başarılı single performansına imza attı.

Morrissey'in sekizinci stüdyo albümü Ringleader of the Tormentors Roma'da kaydedildi ve 3 Nisan 2006'da yayınlandı. Bu albüm de İngiltere'de bir numaraya yükseldi. Daha önce T.Rex ve David Bowie ile çalışan Tony Visconti albümün prodüktörlüğünü üstlenmişti. Morrissey bu albümü "en güzel, belki de en narin" albümü olarak tanımladı. Aralık 2007'de Decca Records ile anlaşan Morrissey, bir Greatest Hits albümü yaptı ve "That's How People Grow Up" adlı yeni bir şarkıyı ilk single'ı olarak yayınladı.

16 Şubat 2009'da Universal Music Group etiketiyle yeni albüm Years of Refusal yayınlandı. Albümde bir şarkıda sanatçıya gitarist Jeff Beck eşlik etti. 2009'da uzun bir turneye çıkan Morrissey, kariyerinde ilk kez Rusya'da konser verdi. Ardından Morrissey'in eski albümleri ve B-side toplamaları üst üste yayınlandı.

Diskografi

[değiştir | kaynağı değiştir]
Stüdyo albümleri
  • Viva Hate (1988)
  • Kill Uncle (1991)
  • Your Arsenal (1992)
  • Vauxhall and I (1994)
  • Southpaw Grammar (1995)
  • Maladjusted (1997)
  • You Are the Quarry (2004)
  • Ringleader of the Tormentors (2006)
  • Years of Refusal (2009)
  • World Peace Is None of Your Business (2014)
  • Low in High School (2017)
  • California Son (2019)
  • I Am Not a Dog on a Chain (2020)
  • Without Music the World Dies (2023)[14]
  • Bonfire of Teenagers (yayınlanmadı)
Toplama albümleri
  • Bona Drag (1990)
  • World of Morrissey (1995)
  • Suedehead: The Best of Morrissey (1997)
  • My Early Burglary Years (1998)
  • The Best Of (2001)
Konser albümleri
  • Beethoven Was Deaf (1993)
  • Live at Earls Court (2005)

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Bret 2004, s. 104.
  2. ^ Bret 2004, ss. 113-114.
  3. ^ Bret 2004, s. 128.
  4. ^ Bret 2004, ss. 134-135.
  5. ^ Bret 2004, ss. 137-138.
  6. ^ a b c Bret 2004, s. 156.
  7. ^ Bret 2004, s. 173.
  8. ^ Bret 2004, s. 175.
  9. ^ Simpson 2004, ss. 145-146.
  10. ^ Simpson 2004, s. 147.
  11. ^ Simpson 2004, ss. 147–148.
  12. ^ Reynolds, Simon C.W. "Encyclopedia The Smiths". Encyclopædia Britannica. 4 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2012. 
  13. ^ Simpson 2004, s. 144.
  14. ^ Krol, Charlotte (12 Aralık 2022). "Morrissey announces recording of new album 'Without Music The World Dies'". NME (İngilizce). 25 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2023. 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Vikisöz'de Morrissey ile ilgili sözleri bulabilirsiniz.
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Morrissey&oldid=34183158" sayfasından alınmıştır