Эчтәлеккә күчү

HD4150

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD4150 latin yazuında])
HD4150
Масса 2,93 M☉
Каталог коды 2MASS J00432123-5727470[1], HD 4150[1], HIP 3405[1], HR 191[1], SAO 232162[1], GSC 08469-01596[1], GJ 31.1 A[1], GJ 9023 A[1], η Phe, CCDM J00434-5728A[1], CPC 20 211[1], FK5 23[1], GC 866[1], GCRV 397[1], HIC 3405[1], IDS 00389-5801 A[1], JP11 412[1], N30 147[1], PLX 137[1], PPM 330455[1], SACS 10[1], TD1 402[1], TYC 8469-1596-1[1], UBV 587[1], uvby98 100004150 A[1], WDS J00434-5728A[1], WEB 602[1], Gaia DR2 4908022136034353152[1], Gaia DR3 4908022136034353152[1], TIC 281703963[1], UBV M 7601[1] һәм Renson 1130[1]
Йолдызлык Ганка йолдызлыгы
Җирдән ераклык 80,2478 ± 0,7933 парсек[2]
Скорость вращения звезды 133,1 ± 6,7 km/s[3]
Параллакс 12,4614 ± 0,1232 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения 11,628 ± 0,114 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения 6,136 ± 0,131 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек 16,18 ± 1,8 km/s[4]
Спектраль сыйныф A0IV[5][6][7]
Күренмә йолдызча зурлык 4,361 ± 0,009[8]
Светимость 120 солнечная светимость
Абсолют йолдыз зурлыгы −0,03
Радиюс 3,47 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][9][1]
Туры калкулык 10,838375515474 °[2]
Авышлык −57,4630634983 °[2]
Нәтиҗәле температура 9261 K[3]
Өслек гравитациясе 10 000 сантиметр на секунду в квадрате[1]

HD4150 — Ганка йолдызлыгында урнашкан A0IV[5][6][7] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 4,361 ± 0,009[8] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[10] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[11][12]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[13] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[14] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[15] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[16]

Искәрмәләр

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 eta Phe SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. ↑ 3,0 3,1 M. Ammler-von Eiff, A. Reiners New measurements of rotation and differential rotation in A-F stars: are there two populations of differentially rotating stars? // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2012. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201118724 — arXiv:1204.2459
  4. ↑ Gaia Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2022.
  5. ↑ 5,0 5,1 Houk N. Catalogue of two dimentional spectral types for the HD stars, Vol. 1 — 1975.
  6. ↑ 6,0 6,1 Buscombe W. Spectral classification of Southern fundamental stars — 1962.
  7. ↑ 7,0 7,1 Levato O. H. Rotational Velocities and Spectral Types of Some A-Type Stars // Publications of the Astronomical Society of the Pacific — University of Chicago Press, 1972. — ISSN 0004-6280; 1538-3873 — doi:10.1086/129336
  8. ↑ 8,0 8,1 Bastian, U., Fabricius, C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  9. ↑ Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2007. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20078357 — arXiv:0708.1752
  10. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  11. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  12. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  13. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  14. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  15. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  16. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD4150&oldid=2932584