Videos by Dimitrios Patelis
Система диалектической логики есть наука о мысленном воссоздании развивающегося предмета. Первая ... more Система диалектической логики есть наука о мысленном воссоздании развивающегося предмета. Первая в истории человеческой мысли попытка рассмотреть целую науку исходя из ее внутренних связей была предпринята Гегелем, действительным объектом исследования которого, было мышление. В этом исследовании мышление рассматривалось как объективный процесс, не зависящий ни от произвола отдельных индивидуумов, что связанно с догадкой о том, что мышление есть естественноисторический процесс.
Выявление логики теоретической части «Капитала» К. Маркса путем систематического категориального осмысления политэкономического материала с параллельным критическим анализом «Науки логики» Гегеля содержится в гениальной книге Вазюлина «Логика "Капитала" Карла Маркса». Результаты этого исследования отражаются в уникальной концепция «Логики истории» Вазюлина. Творческое развитие метода научного исследования позволило раскрыть внутреннюю систематическую взаимосвязь законов и категорий общественной теории... 21 views
Papers by Dimitrios Patelis
RePEc: Research Papers in Economics, Jun 1, 2008
Μηνιαίο θεωρητικό όργανο της World Antiimperialist Platform: Platform №12 May 2024, pp. 38-46 https://wap21.org/?p=4840, 2024
Περιεχόμενα
Για τον χαρακτήρα, τις δρώσες δυνάμεις και τα κληροδοτήματα του Β΄ΠΠ. 1
Ιμπεριαλιστικ... more Περιεχόμενα
Για τον χαρακτήρα, τις δρώσες δυνάμεις και τα κληροδοτήματα του Β΄ΠΠ. 1
Ιμπεριαλιστική προπαγάνδα και διαστρέβλωση της ιστορίας. 4
Ιμπεριαλισμός και φασισμός στον Β΄& στον Γ΄ΠΠ. 6
Για τον χαρακτήρα του μετωπικού αγώνα στον Γ΄ΠΠ. Ιδιοτυπία της άρχουσας τάξης της Ρωσίας. 7
Συμπέρασμα. 11
Platform №12, May 2024, pp. 38-46 https://wap21.org/?p=4840 , 2024
Contents
On the character, forces and legacy of WWII 1
Imperialist propaganda and distortion of h... more Contents
On the character, forces and legacy of WWII 1
Imperialist propaganda and distortion of history. 4
Imperialism and fascism in WWII & WWIII 5
On the character of the frontal struggle during WWIII. On the pecificity of the Russian ruling class. 7
Conclusion 10
Τα δομικά χαρακτηριστικά του σύγχρονου σταδίου της ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης αναδεικνύοντα... more Τα δομικά χαρακτηριστικά του σύγχρονου σταδίου της ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης αναδεικνύονται σε συνάρτηση με τη διακρίβωση:
1) του σημερινού εσωτερικού ορίου εκτατικής ανάπτυξης του κεφαλαίου, της σύγχρονης μορφής των Διεθνικών Πολυκλαδικών Μονοπωλιακών Ομίλων, που υπάγουν στον εαυτό τους τον κόσμο,
2) του ειδικού ρόλου του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου στη σύγχρονη χρηματιστική ολιγαρχία, με την υπαγωγή του βιομηχανικού στο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο,
3) της αναβάθμισης της εντατικής ανάπτυξης της παραγωγής δια του νέου 3ου σταδίου της Επιστημονικής και Τεχνολογικής επανάστασης,
4) των αλλαγών στην εκτατική και εντατική ανάπτυξη που επήλθαν με τα κύματα ανόδου και την πτώσης των πρώιμων σοσιαλιστικών επαναστάσεων από τον 20ο αι μέχρι σήμερα και την αλληλεπίδρασή τους με τον κόσμο του κεφαλαίου,
5) της ολοκλήρωσης της κατανομής του κόσμου ανάμεσα στους Πολυεθνικούς Ομίλους στη βάση της ανισομέρειας και της άντλησης μονοπωλιακών υπερκερδών σε παγκόσμια κλίμακα,
6) της ραγδαίας μετατόπισης ισχύος, με την αλματώδη πρόοδο της Λ.Δ. Κίνας, την ανάδειξη νέου πόλου υπό την ηγεσία της τελευταίας και της Ρωσίας (BRICS κ.ο.κ.) και την συνακόλουθη συρρίκνωση των δυνατοτήτων παρασιτισμού του πόλου των παραδοσιακών ιμπεριαλιστικών κέντρων,
7) της αλματώδους αύξησης της επιθετικότητας του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού με επικεφαλής τις ΗΠΑ.
Page 1. Fragmentos de Cultura, Goiânia, v. 19, n. 9/10, p. 711-734, set./out. 2009. 711 Resumo: s... more Page 1. Fragmentos de Cultura, Goiânia, v. 19, n. 9/10, p. 711-734, set./out. 2009. 711 Resumo: segundo a experiência histórica do século XX, duas etapas do processo revolucionário a escala mundial são distinguidas pela ...
Περίληψη: Η έννοια της δικαιοσύνης έχει διπλή σημασία: 1. Επισημαίνει την ενάσκηση και απονομή το... more Περίληψη: Η έννοια της δικαιοσύνης έχει διπλή σημασία: 1. Επισημαίνει την ενάσκηση και απονομή του δικαίου, την πρακτική επιβολή του τελευταίου ως κρατικού θεσμού και δραστηριότητας. 2. Είναι μια έννοια της ηθικής φιλοσοφίας και της ηθικής συνείδησης, η οποία συνδέεται επίσης με την πολιτική και την δικαιική συνείδηση. Αφορά το «δέον» και συνδέεται με τις ιστορικά μεταβαλλόμενες αντιλήψεις περί ουσίας του ανθρώπου και περί των αναφαίρετων δικαιωμάτων του. Υπονοεί την αξίωση να ανταποκρίνεται η κοινωνική θέση ορισμένου ατόμου είτε ομάδας (τάξης) στον πρακτικό ρόλο που διαδραματίζουν στη ζωή της κοινωνίας, να υπάρχει αντιστοιχία μεταξύ συνειδητοποιούμενων αναγκών (συμφερόντων) και δυνατοτήτων ικανοποίησής τους, μεταξύ δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, μεταξύ εργασίας και ανταμοιβής, μεταξύ εγκλήματος και τιμωρίας, μεταξύ συνεισφοράς των ανθρώπων και κοινωνικής αναγνώρισης της. Η αναντιστοιχία μεταξύ των παραπάνω θεωρείται στα πλαίσια της ηθικής συνείδησης ως αδικία. Στην παρούσα α...
Μη διαθέσιμη περίληψηNot available summarizationΠαρουσιάστηκε στο
Μη διαθέσιμη περίληψηNot available summarizationΠαρουσιάστηκε στο
Μη διαθέσιμη περίληψηNot available summarizationΠαρουσιάστηκε στο
Μη διαθέσιμη περίληψηNot available summarizationΠαρουσιάστηκε στο
Περίληψη: Η ανεργία είναι μια από τις δεινότερες καταστάσεις, στις οποίες μπορεί να περιέλθει ο ά... more Περίληψη: Η ανεργία είναι μια από τις δεινότερες καταστάσεις, στις οποίες μπορεί να περιέλθει ο άνθρωπος αν δεν έχει άλλους πόρους διαβίωσης εκτός από την εργασία του.Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα περίπλοκο κοινωνικό φαινόμενο, τα αίτια και οι συνέπειες του οποίου καθιστούν ανέφικτες, ανεπαρκείς και ελλιπείς τις μονοσήμαντες και περιορισμένες προσεγγίσεις του.Οι περισσότερες μελέτες για την ανεργία συνήθως αυτοπεριορίζονται σε ένα μινιμαλιστικά συρρικνωμένο πλαίσιο και επικεντρώνονται οι ήσσονος κλίμακας τεχνικές εμπειρικών επισημάνσεων.Η επιστημονική διερεύνηση του ζητήματος της ανεργίας οφείλει να εντάσσεται οργανικά σ’ ένα ευρύτερο διεπιστημονικό πλαίσιο, ικανό να ξεπερνά τον εμπειρισμό και τις φαινομενολογικές προσεγγίσεις του συρμού και να τεκμηριώνει στο επίπεδο της πολιτικής οικονομίας και της κοινωνικο - φιλοσοφικής θεώρησης τις προοπτικές της ένταξης του αγώνα εργαζομένων και ανέργων στην επαναστατική στρατηγική.Παρουσιάστηκε στο
Μη διαθέσιμη περίληψηNot available summarizationΠαρουσιάστηκε στο
Μη διαθέσιμη περίληψηNot available summarizationΠαρουσιάστηκε στο
Περίληψη: Στο κείμενο αυτό, μέσω λογικής και μεθοδολογικής ανάλυσης της ιστορίας της προμαρξικής ... more Περίληψη: Στο κείμενο αυτό, μέσω λογικής και μεθοδολογικής ανάλυσης της ιστορίας της προμαρξικής πολιτικής οικονομίας, επιχειρείται συνοπτικά η ανάδειξη των νομοτελειών και των αντιφάσεων που διέπουν την δημιουργία των προϋποθέσεων, την πρωταρχική εμφάνιση και την διαμόρφωση της οικονομικής επιστήμης, την κίνηση της σκέψης από το εξωτερικό στο εσωτερικό, από την επιφάνεια στην ουσία του αντικειμένου, την ανάβαση της νόησης από το αισθητηριακά συγκεκριμένο στο αφηρημένο. Η προσέγγιση αυτή καθιστά εφικτή την θεωρητική περιοδολόγηση της ιστορίας της πολιτικής οικονομίας λαμβάνοντας ως βάση την αλλαγή και την ανάπτυξη του εννοιολογικού και κατηγοριακού συστήματός της, τη μέθοδο. Η κλασική αστικής σκέψη εξετάζεται εδώ ως ιστορικά συγκεκριμένο όλο (δεδομένης της ποικιλομορφίας και περιπλοκότητάς του) απόψεων περί οικονομίας, πολιτικής, κοινωνικής φιλοσοφίας και θεωρίας της γνώσης. Η συγκεκριμένη ιστορική προσέγγιση της κρισιακής γνωσιακής συγκυρίας της αστικής πολιτικής οικονομίας, επιτρέ...
Μη διαθέσιμη περίληψηNot available summarizationPresented on
Μη διαθέσιμη περίληψηNot available summarizationΠαρουσιάστηκε στο
Περίληψη: Η προσέγγιση του θέματος της εισήγησής μου (που αποτελεί συγκεκριμενοποίηση υπό ορισμέν... more Περίληψη: Η προσέγγιση του θέματος της εισήγησής μου (που αποτελεί συγκεκριμενοποίηση υπό ορισμένη οπτική του θέματος του παρόντος συνεδρίου), προϋποθέτει μια στοιχειωδώς συστηματική εξέταση της θέσης, του ρόλου και τη σημασίας της κοινωνικής συνείδησης, καθώς και της ιδιότυπης αλληλεπίδρασης των μορφών της τελευταίας.Presented on
Uploads
Videos by Dimitrios Patelis
Выявление логики теоретической части «Капитала» К. Маркса путем систематического категориального осмысления политэкономического материала с параллельным критическим анализом «Науки логики» Гегеля содержится в гениальной книге Вазюлина «Логика "Капитала" Карла Маркса». Результаты этого исследования отражаются в уникальной концепция «Логики истории» Вазюлина. Творческое развитие метода научного исследования позволило раскрыть внутреннюю систематическую взаимосвязь законов и категорий общественной теории...
Papers by Dimitrios Patelis
Για τον χαρακτήρα, τις δρώσες δυνάμεις και τα κληροδοτήματα του Β΄ΠΠ. 1
Ιμπεριαλιστική προπαγάνδα και διαστρέβλωση της ιστορίας. 4
Ιμπεριαλισμός και φασισμός στον Β΄& στον Γ΄ΠΠ. 6
Για τον χαρακτήρα του μετωπικού αγώνα στον Γ΄ΠΠ. Ιδιοτυπία της άρχουσας τάξης της Ρωσίας. 7
Συμπέρασμα. 11
On the character, forces and legacy of WWII 1
Imperialist propaganda and distortion of history. 4
Imperialism and fascism in WWII & WWIII 5
On the character of the frontal struggle during WWIII. On the pecificity of the Russian ruling class. 7
Conclusion 10
1) του σημερινού εσωτερικού ορίου εκτατικής ανάπτυξης του κεφαλαίου, της σύγχρονης μορφής των Διεθνικών Πολυκλαδικών Μονοπωλιακών Ομίλων, που υπάγουν στον εαυτό τους τον κόσμο,
2) του ειδικού ρόλου του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου στη σύγχρονη χρηματιστική ολιγαρχία, με την υπαγωγή του βιομηχανικού στο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο,
3) της αναβάθμισης της εντατικής ανάπτυξης της παραγωγής δια του νέου 3ου σταδίου της Επιστημονικής και Τεχνολογικής επανάστασης,
4) των αλλαγών στην εκτατική και εντατική ανάπτυξη που επήλθαν με τα κύματα ανόδου και την πτώσης των πρώιμων σοσιαλιστικών επαναστάσεων από τον 20ο αι μέχρι σήμερα και την αλληλεπίδρασή τους με τον κόσμο του κεφαλαίου,
5) της ολοκλήρωσης της κατανομής του κόσμου ανάμεσα στους Πολυεθνικούς Ομίλους στη βάση της ανισομέρειας και της άντλησης μονοπωλιακών υπερκερδών σε παγκόσμια κλίμακα,
6) της ραγδαίας μετατόπισης ισχύος, με την αλματώδη πρόοδο της Λ.Δ. Κίνας, την ανάδειξη νέου πόλου υπό την ηγεσία της τελευταίας και της Ρωσίας (BRICS κ.ο.κ.) και την συνακόλουθη συρρίκνωση των δυνατοτήτων παρασιτισμού του πόλου των παραδοσιακών ιμπεριαλιστικών κέντρων,
7) της αλματώδους αύξησης της επιθετικότητας του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού με επικεφαλής τις ΗΠΑ.
Выявление логики теоретической части «Капитала» К. Маркса путем систематического категориального осмысления политэкономического материала с параллельным критическим анализом «Науки логики» Гегеля содержится в гениальной книге Вазюлина «Логика "Капитала" Карла Маркса». Результаты этого исследования отражаются в уникальной концепция «Логики истории» Вазюлина. Творческое развитие метода научного исследования позволило раскрыть внутреннюю систематическую взаимосвязь законов и категорий общественной теории...
Για τον χαρακτήρα, τις δρώσες δυνάμεις και τα κληροδοτήματα του Β΄ΠΠ. 1
Ιμπεριαλιστική προπαγάνδα και διαστρέβλωση της ιστορίας. 4
Ιμπεριαλισμός και φασισμός στον Β΄& στον Γ΄ΠΠ. 6
Για τον χαρακτήρα του μετωπικού αγώνα στον Γ΄ΠΠ. Ιδιοτυπία της άρχουσας τάξης της Ρωσίας. 7
Συμπέρασμα. 11
On the character, forces and legacy of WWII 1
Imperialist propaganda and distortion of history. 4
Imperialism and fascism in WWII & WWIII 5
On the character of the frontal struggle during WWIII. On the pecificity of the Russian ruling class. 7
Conclusion 10
1) του σημερινού εσωτερικού ορίου εκτατικής ανάπτυξης του κεφαλαίου, της σύγχρονης μορφής των Διεθνικών Πολυκλαδικών Μονοπωλιακών Ομίλων, που υπάγουν στον εαυτό τους τον κόσμο,
2) του ειδικού ρόλου του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου στη σύγχρονη χρηματιστική ολιγαρχία, με την υπαγωγή του βιομηχανικού στο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο,
3) της αναβάθμισης της εντατικής ανάπτυξης της παραγωγής δια του νέου 3ου σταδίου της Επιστημονικής και Τεχνολογικής επανάστασης,
4) των αλλαγών στην εκτατική και εντατική ανάπτυξη που επήλθαν με τα κύματα ανόδου και την πτώσης των πρώιμων σοσιαλιστικών επαναστάσεων από τον 20ο αι μέχρι σήμερα και την αλληλεπίδρασή τους με τον κόσμο του κεφαλαίου,
5) της ολοκλήρωσης της κατανομής του κόσμου ανάμεσα στους Πολυεθνικούς Ομίλους στη βάση της ανισομέρειας και της άντλησης μονοπωλιακών υπερκερδών σε παγκόσμια κλίμακα,
6) της ραγδαίας μετατόπισης ισχύος, με την αλματώδη πρόοδο της Λ.Δ. Κίνας, την ανάδειξη νέου πόλου υπό την ηγεσία της τελευταίας και της Ρωσίας (BRICS κ.ο.κ.) και την συνακόλουθη συρρίκνωση των δυνατοτήτων παρασιτισμού του πόλου των παραδοσιακών ιμπεριαλιστικών κέντρων,
7) της αλματώδους αύξησης της επιθετικότητας του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού με επικεφαλής τις ΗΠΑ.
Περίληψη
Εισαγωγή
Μεθοδολογία
Για την ιστορική συσχέτιση εκτατικής και εντατικής ανάπτυξης της παραγωγής και το νέο στάδιο της κεφαλαιοκρατίας.
Δομική κρίση και πόλεμος.
Προοπτικές ανάπτυξης-διεξόδου απ' τα συστημικά αδιέξοδα. Βιβλιογραφία
Abstract
Περίληψη Η εισήγηση επικεντρώνεται στο θεωρητικό και μεθοδολογικό πλαίσιο της διερεύνησης του συγχρόνου σταδίου της κεφαλαιοκρατίας, και της εποχής. Αναδεικνύει το χαρακτήρα εκείνων των δομικών-διαρθρωτικών αντιφάσεων της κεφαλαιοκρατίας, η επίλυση των οποίων στα πλαίσια του συστήματος είναι εγγενώς συνδεδεμένη με καταστροφικές διαδικασίες, κρίση και πόλεμο (κοινωνικό, οικονομικό και θερμό παγκόσμιο). Σε αυτό το πλαίσιο εξετάζονται και εκείνες οι κατευθύνσεις βίαιης επιβολής διακρατικο-μονοπωλιακού καθεστώτος «αποικίας χρέους». Τα φαινόμενα αυτά είναι συνυφασμένα με την πλήρη υπαγωγή της ανθρωπότητας (λαών, χωρών και περιοχών) στην κυριαρχία ορισμένου κέντρου, το οποίο δια της οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής ισχύος του, αποκλείει κάθε δυνατότητα αυτοτελούς, κυριαρχικής και ολοκληρωμένης ανάπτυξης της κοινωνίας. Το σύγχρονο στάδιο του Ιμπεριαλισμού προσδιορίζεται ως το διακρατικό-μονοπωλιακό στάδιο της κεφαλαιοκρατικής υπαγωγής της ανθρωπότητας στους διεθνικούς-πολυεθνικούς μονοπωλιακούς ομίλους, σε τοπικό, περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο. Σε αυτό το στάδιο σημειώνονται διαρθρωτικές αλλαγές στον παγκόσμιο και περιφερειακό καταμερισμό εργασίας, συνδεόμενες με επαναπροσδιορισμούς των όρων και των ορίων εκτατικής και εντατικής ανάπτυξης της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής. Τα δομικά χαρακτηριστικά του σύγχρονου σταδίου της ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης αναδεικνύονται σε συνάρτηση με τη διακρίβωση: 1) του σημερινού εσωτερικού ορίου εκτατικής ανάπτυξης του κεφαλαίου (Σύγχρονη μορφή του Μονοπωλίου: Διεθνικοί Πολυκλαδικοί Όμιλοι) που υπάγουν στον εαυτό τους τον κόσμο, 2) του ειδικού ρόλου του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου στη σύγχρονη χρηματιστική ολιγαρχία (με την υπαγωγή του βιομηχανικού στο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο), 3) της αναβάθμισης της εντατικής ανάπτυξης της παραγωγής δια του νέου σταδίου της Επιστημονικής και Τεχνολογικής επανάστασης, 4) των αλλαγών στην εκτατική και εντατική ανάπτυξη που επήλθαν με την άνοδο και την πτώση των πρώιμων σοσιαλιστικών επαναστάσεων του 20ου αι και την αλληλεπίδρασή τους με τον κόσμο του κεφαλαίου, 5) της κλιμάκωσης της κατανομής του κόσμου ανάμεσα στους Πολυεθνικούς Ομίλους και της επίτασης της ανισομέρειας (αναδόμηση παλαιών και συγκρότηση νέων ιμπεριαλιστικών πόλων, μετατόπιση ισχύος, με με ανάδειξη νέου πόλου (BRICS κ.ο.κ.) και βαθμιαία συρρίκνωση των δυνατοτήτων των παραδοσιακών ιμπεριαλιστικών κέντρων: Βορειοαμερικανικού, Ε.Ε.-Δυτικής Ευρώπης και Άπω Ανατολής, με επικεφαλής την Ιαπωνία), 6) των εγχειρημάτων επιβολής όλο και πιο βίαιων εμπόλεμων όρων εκμετάλλευσης και καταπίεσης.
Αυτές οι αντιφατικές διαδικασίες εκδηλώνονται με ιδιαίτερη ένταση στην εν εξελίξει δομική κρίση, με ραγδαία κλιμάκωση της ανισομέρειας και των μορφών εκμετάλλευσης με όρους δημογραφικής καταστροφής, των μορφών επιβολής θεσμικής και εξωθεσμικής διακρατικομονοπωλιακής δικτατορίας και καταστολής (συμπεριλαμβανομένης της έξωθεν επιτροπείας και της εγκαθίδρυσης εκτάκτων καθεστώτων «αποικίας χρέους» κ.ο.κ.) και ποικίλων μορφών επεμβάσεις και συρράξεις. Η κρίση, το καθεστώς αποικίας χρέους και ο εν εξελίξει Γ' Θερμός Παγκόσμιος Ιμπεριαλιστικός Πόλεμος (υβριδικός-έμμεσος που εξελίσσεται ραγδαία σε άμεσο), αναδεικνύουν την καταστροφική πλευρά της αντιφατικότητας του συστήματος. Ταυτόχρονα, οι νέες δυνατότητες επιστημονικής διερεύνησης της κοινωνίας και ευρύτερα, της επιστήμης και της τεχνολογίας, επιτάσσουν την τεκμηριωμένη ανάδειξη των εναλλακτικών προοπτικών που διανοίγονται για την ενοποίηση της ανθρωπότητας, στη βάση της ορθολογικής-επιστημονικής σχεδιοποίησης μιας ολόπλευρης ολοκληρωμένης ανάπτυξης. Στα πλαίσια αυτών των προοπτικών εγγράφεται και η διεκδίκηση δέσμης μέτρων για την απόκτηση ανεξαρτησίας, λαϊκής κυριαρχίας και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
Εισαγωγικά.
Για το Νέο Στάδιο της κεφαλαιοκρατίας και τις αλλαγές στη σύνθεση της εργατικής τάξης.
Για τη σημερινή δομική κρίση της κεφαλαιοκρατίας.
Για τα στάδια της επιστημονικής-τεχνολογικής επανάστασης, την κεφαλαιοκρατική τους χρήση και τις αλλαγές που επέρχονται στην εργατική τάξη.
Για τον χαρακτήρα της σημερινής εποχής και τις προοπτικές του επαναστατικού εργατικού κινήματος σε παγκόσμια και τοπική κλίμακα σε συνάρτηση με τον “ασθενή κρίκο”.
Επαναστατική συνείδηση και συγκρότηση κοινωνικοπολιτικού υποκειμένου.
Το πολιτικό εποικοδόμημα και η επαναστατική δραστηριότητα ως πραγματικότητα της ανθρώπινης κοινωνίας. Για την αντιστοιχία-αναντιστοιχία υποκειμένου, υλικών και οργανωτικών μέσων μετασχηματιστικής επενέργειας στην κοινωνία.
Προβληματική συγκυρία, δημιουργικότητα και επαναστατική πολιτική.
Κρίση, αναντιστοιχία του κινήματος και “κρίση πολιτικής εκπροσώπησης”. Ποια αριστερά;
Αριστερά της κρίσης και της ήττας, κενό επαναστατικού κοινωνικοπολιτικού υποκειμένου και προοπτικές.
Αναφορά σε κάποια αποπροσανατολιστικά ιδεολογήματα με καταστροφικές επιπτώσεις.
Αντί επιλόγου. Αντιφάσεις μιας κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Ορισμένα συμπεράσματα.
Βιβλιογραφία.
Γίνεται μια ιστορική αναδρομή στην εκπαίδευση με έμφαση στις αλλαγές που συντελούνται επί κεφαλαιοκρατίας. Παρουσιάζεται η εξουσιαστική διάσταση της εκπαιδευτικής θεσμικότητας, και γίνεται εκτενής αναφορά στην αξιολογική προβληματική ως θεμελίωση της αξιολόγησης διδασκομένων, διδασκόντων, θεσμών κ.ο.κ., καθώς και στην κριτική των ιδεολογημάτων περί «αξιοκρατίας» και «ίσων ευκαιριών». Παρουσιάζεται ο τρόπος γραφειοκρατικοποίησης της εκπαίδευσης, οι χειραγωγικές λειτουργίες της επί κεφαλαιοκρατίας, τα στοιχεία της «καθολικής εργασίας», η αντιφατικότητα αλλά και οι χειραφετικές δυνατότητες της παιδαγωγικής αλληλεπίδρασης.
Περιεχόμενα
Εισαγωγή
Για την στάση απέναντι στην Οκτωβριανή επανάσταση. Αντεπανάσταση, κρίση και σύγχυση.
Για τη ζωτική αναγκαιότητα διαλεκτικής ανάπτυξης-άρσης του θεωρητικού και μεθοδολογικού κεκτημένου του μαρξισμού
Για τη λογική της ωρίμανσης των όρων της σοσιαλιστικής επανάστασης στην ιστορία
Για το ρόλο της επαναστατικής κατάστασης και την προβληματική του ασθενούς κρίκου.
Για την αναγκαιότητα διάκρισης πρώιμων και ύστερων σοσιαλιστικών επαναστάσεων.
Για το υποκείμενο των πρώιμων επαναστάσεων.
Για το επίπεδο ανάπτυξης, τη θέση και το ρόλο της Ρωσίας στις παραμονές της επανάστασης
Η σημασία της Οκτωβριανής επανάστασης για την ανάδειξη της βασικής αντίφασης του σοσιαλισμού
Για τις ύστερες σοσιαλιστικές επαναστάσεις και το υποκείμενό τους.
Για τον ενδιάμεσο χαρακτήρα της σημερινής συγκυρίας, και τις προοπτικές.
Μερικά συμπεράσματα.
Βιβλιογραφικές αναφορές
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΤΟΥ Κ. ΜΑΡΞ (λογική πτυχή). Εκδόσεις
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ, Αθήνα, 2020, σελ. 440. Μετάφραση - Επιμέλεια: Τριαντάφυλλος Μεϊμάρης, Δημήτρης Πατέλης. Μακέτα εξώφυλλου: Γιάννης Παπαδημητρακόπουλος.
Ο συγγραφέας και ο τίτλος στο πρωτότυπο: Виктор Алексеевич Вазюлин. Становление метода научного исследования К. Маркса: логический аспект. Изд-во Моск. ун-та, 1975. Ο νεαρός Μαρξ χτίζει τις προϋποθέσεις της επαναστατικής του μεθόδου μέσω μιας επίπονης και αντιφατικής έρευνας, περνώντας από τον αστικό ανθρωπισμό-επαναστατικό δημοκρατισμό στον κομμουνισμό και από τον ιδεαλισμό στον υλισμό, υπερβαίνοντας δογματικούς περιορισμούς και νομοτελείς πλάνες, θέτοντας σε δοκιμασία την κεκτημένη γνώση-μέθοδο με πρωτόγνωρα γεγονότα.
Στο παρόν βιβλίο αποδεικνύεται αυστηρά επιστημονικά ότι η επαναστατική θεωρία και η μέθοδός της προέκυψαν μέσω μιας επίπονης και αντιφατικής έρευνας, εντός της οποίας οι κοινωνικοπολιτικές απόψεις του νεαρού Μαρξ κινούνται από τον αφηρημένο ανθρωπισμό προς τον αστικό επαναστατικό δημοκρατισμό και από αυτόν στον κομμουνισμό, ενώ οι φιλοσοφικές-μεθοδολογικές του απόψεις κινούνται από τον ιδεαλισμό (την ιδεαλιστική διαλεκτική, που βρίθει μεταφυσικών στοιχείων και ασυνεπειών) προς τον υλισμό (την υλιστική διαλεκτική), πάντα σε οργανική σύνδεση με την εμβάθυνση των θεωρητικών του ερευνών: από την κριτική της θρησκείας στην κριτική της πολιτικής, του κράτους, του δικαίου και στη συνέχεια στην κριτική της πολιτικής οικονομίας, δηλ. από απόμακρες από την οικονομία σφαίρες της κοινωνικής ζωής, προς εγγύτερες προς αυτήν, μέχρις ότου να διακρίνει τελικά ως καθοριστική σφαίρα της κοινωνικής ζωής την οικονομική σφαίρα, σε μια αντιφατική διαδικασία εμβάθυνσης της γνώσης από την επιφάνεια, από τα φαινόμενα προς την ουσία της κοινωνίας. Η νόηση σε αυτή την πορεία προσκρούει σε νομοτελείς αντιφάσεις, ανακαλύπτει στιγμές αληθούς αντανάκλασης, αλλά και νομοτελείς «αντιστροφές» διαφόρων πλευρών, σχέσεων του υπό διερεύνηση αντικειμένου, πέφτει σε νομοτελείς (και εξαιρετικά διδακτικές) για την ανάπτυξη της επιστημονικής έρευνας πλάνες, μέσω της υπέρβασης των οποίων ο Μαρξ κλιμακώνει την πορεία του προς την πρωταρχική εμφάνιση της επαναστατικής θεωρίας και μεθοδολογίας.
Ο Βαζιούλιν αποδεικνύει ότι η μεγαλοφυΐα του θεμελιωτή της επαναστατικής θεωρίας έγκειται στη βέλτιστη ανταπόκρισή του στα εκάστοτε επαναστατικά ερευνητικά καθήκοντα, συνδέεται με την «ανελέητη» κριτική και αυτοκριτική του εγρήγορση, με την αυστηρή του συνέπεια στην αναζήτηση της αλήθειας και στην εξυπηρέτηση των βαθύτερων αναγκών της κοινωνίας, τις οποίες συνδέει όλο και πιο σταθερά με εκείνους που «στερούνται ιδιοκτησίας» και τελικά με το προλεταριάτο, χωρίς να εγκλωβίζεται δογματικά στο εκάστοτε κεκτημένο επίπεδο της γνώσης και στις νομοτελείς πλάνες που το συνοδεύουν. Έτσι, η στράτευση του Μαρξ στον κομμουνισμό και η ανάδειξη της ιστορικής αποστολής του προλεταριάτου δεν προκύπτουν επιφανειακά-διακηρυκτικά, αλλά ως πόρισμα της ενδελεχούς έρευνάς του.
The question of involvement of nature in production takes humanitarian and planetary dimensions in capitalism, with the development of the industry and the conversion of science in direct productive force; hence nature is directly correlated to the conditions of capitalistic accumulation, and each combination of development both in depth and range of the capital (extensive and intensive development). As a result of the intensity of the quarrel in conditions of crisis (which occurs between the poles of labor and the capital at a global level, between the monopoly associations, between old and new imperialistic poles, between monopolized and non-monopolized capitals, etc) and the resulting changes of global current events, the capital has the tendency to resort to the following “solutions”, or a combination of these: 1. The relocation of production (spatial fix), of the enterprise, in countries and areas of the optimal combination of exploitation of labor, energy, natural resources, transfer, anti-pollution legislation elasticity, etc. 2. Technological reconstructing of production (technological fix). 3. Transport to more lucrative, less concentrated, etc. branches of production (product fix). 4. Exodus to the financial sphere (financial fix), through the sale of production units, and the turn to financial or other temporary investments.
The combination of the above “solutions”, in the event that will result in qualitative and essential upgrade of intensive development of the material and personal conditions of the production, with the use of science and technological advancements (fact that redefines the terms and the boundaries of extensive development of the capitalism via newer, broader and deeper usage of natural resources and processes) may lead to temporary rescue-outlet from the crisis of capitalism, creating a new field of accumulation, more conducive for the safeguard of an ideological consensus-hegemony (e.g. in the form of “green development”).
Περίληψη
Στο κεφάλαιο αυτό αναπτύσσεται η προβληματική της διαλεκτικής μεθοδολογίας του οργανι-
κού όλου, η γνωστική ισχύς της οποίας (περιγραφική, εξηγητική, θεωρητική, αποδεικτική, ευ-
ρετική, προγνωστική κ.ο.κ.) έχει δοκιμαστεί στις κοινωνικές επιστήμες (ιδιαιτέρως στην πολι-
τική οικονομία και στην κοινωνική θεωρία). Η ανάπτυξη της επιστημονικής σκέψης εξετάζε-
ται ως νομοτελής διαδικασία, ιστορικές στιγμές της οποίας είναι οι γνωσιακές συγκυρίες, οι
οποίες εμπεριέχουν ένα φάσμα δυνατοτήτων (παρελκυστικής αποσύνθεσης και δημιουργικής
ανάπτυξης) ως αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης εσωτερικών και εξωτερικών παραγόντων.
Οι εσωτερικοί παράγοντες προσδιορίζονται σε συνάρτηση με την υφή, τον χαρακτήρα και το
επίπεδο ανάπτυξης του γνωστικού αντικειμένου, το θεωρητικό και μεθοδολογικό επίπεδο ανά-
πτυξης της κεκτημένης επιστημονικής γνώσης περί του εν λόγω αντικειμένου και το επίπεδο
ανάπτυξης του συγκεκριμένου ερευνητή (συλλογικού και ατομικού). Οι εξωτερικοί παράγο-
ντες συνδέονται με την εκάστοτε ιστορική και πολιτισμική συγκυρία, με τις κοινωνικές ανά-
γκες, τα συμφέροντα κ.ο.κ. Η μεθοδολογία του οργανικού όλου κινείται πέραν του διπόλου ποι-
οτικών και ποσοτικών μονομερειών και προσανατολίζει την έρευνα, ώστε τα φαινόμενα να
εξετάζονται και να διερευνώνται ως ενότητα των ποιοτικών και ποσοτικών πτυχών τους, ώστε
να αναδεικνύεται η αλληλεπίδραση αυτών των πτυχών, καθώς και οι αλλαγές στις μεταξύ τους
συσχετίσεις στα διάφορα επίπεδα της δομής, της ανάπτυξης και της διάγνωσής τους.
Συνδέεται άραγε ο µαρξισµός µε την ψυχολογία;
Έχει νόηµα σήµερα ένα βιβλίο για τη σοβιετική ψυχολογία;
Από πού προέκυψε και πώς συνδέεται µε τη σοσιαλιστική οικοδόµηση, ποια είναι τα κεκτηµένα, τα όρια και οι ανεπάρκειές της;
Έκλεισε άραγε τον κύκλο της ή µήπως επιτεύγµατά της µπορούν να αποτελέσουν γόνιµη βάση σύγχρονων προσεγγίσεων µε προοπτική;
Με ποιον τρόπο σχετίζεται η σοβιετική ψυχολογία µε το εγχείρηµα της Λογικής της Ιστορίας;
Πώς το µεθοδολογικό και θεωρητικό κεκτηµένο της τελευταίας µπορεί να συµβάλει στην υπέρβαση των ανεπαρκειών της σοβιετικής ψυχολογίας, για την περαιτέρω ανάπτυξη της σύγχρονης επιστήµης;
Ποια είναι η σχέση µεταξύ φύσης και κοινωνίας, βιολογικού και κοινωνικού στον άνθρωπο;
Πώς διαµορφώνεται, δοµείται και αναπτύσσεται η προσωπικότητα και πώς συνδέονται οι κοινωνικές νοµοτέλειες µε την ψυχολογία;
Μπορεί άραγε η σύγχρονη κεφαλαιοκρατική καθηµερινότητα, µε βάση τα κυρίαρχα ρεύµατα στη φιλοσοφία και την ψυχολογία, να ανοίξει δρόµους µε προοπτικές, να δώσει νόηµα στη ζωή;
Είναι άραγε αναγκαία και εφικτή η υπέρβαση των αδιεξόδων της σύγχρονης κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας;
Το παρόν βιβλίο είναι ένα πρωτότυπο εγχείρηµα απάντησης σε αυτά τα κοµβικά ερωτήµατα. Στόχος του είναι να καταδείξει ότι ο αναστοχασµός των επιτευγµάτων και των περιορισµών της σοβιετικής ψυχολογίας, καθώς και η προσπάθεια υπέρβασης των ανεπαρκειών της, στη βάση του θεωρητικού και µεθοδολογικού κεκτηµένου της Λογικής της Ιστορίας, αποτελούν αναγκαίους όρους για τη χάραξη ενός φάσµατος ερευνητικών προγραµµάτων ανάπτυξης της ψυχολογικής επιστήµης, της παιδαγωγίας και συνολικότερα της έρευνας, στην κατεύθυνση της επιστηµονικής θεµελίωσης της προοπτικής του κοινωνικού µετασχηµατισµού, για την επίτευξη της ολόπλευρης ανάπτυξης της προσωπικότητας ως όρο της ανάπτυξης της ενοποιηµένης ανθρωπότητας.
Περιεχόμενα http://www.toposbooks.gr/contents/photos/files/SOVIETIKI%20PSICHOLOGIA_PERIECH.pdf
Εισαγωγή και Αντί Επιλόγου http://www.toposbooks.gr/contents/photos/files/SOVIETIKI%20PSICHOLOGIA_KEF.pdf
https://service.eudoxus.gr/search/#s/%CE%A0%CE%B1%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%B7/0
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ https://static.eudoxus.gr/books/https://static.eudoxus.gr/books/91/toc-86194191.pdf
Εισαγωγή. https://static.eudoxus.gr/books/https://static.eudoxus.gr/books/91/chapter-86194191.pdf
ΜΕΡΟΣ I. Η έρευνα και η τεχνολογία στη διάρθρωση της κοινωνίας.
Α. Αναγκαίοι όροι για την προσανατολιστική δραστηριότητα στην απλούστατη σχέση της κοινωνίας ως διαδικασία.
Β. Αναγκαίοι και ικανοί όροι για τη μετατροπή της προσανατολιστικής δραστηριότητας σε ερευνητική-κατασκευαστική: Η μετάβαση από την απλούστατη σχέση στην ουσία της κοινωνίας ως μετάβαση από την αδιαμεσολάβητη στη λειτουργικά και μορφολογικά διαμεσολαβημένη επενέργεια στη φύση.
Γ. Η ερευνητική και τεχνολογική δραστηριότητα ως συνιστώσα της ουσίας της κοινωνίας.
Γ.1. Η ερευνητική και τεχνολογική δραστηριότητα ως συνιστώσα της εργασίας και των παραγωγικών δυνάμεων. Εμπράγματος και προσωπικός παράγων στην εργασία. Η δομή, οι λειτουργίες της τεχνικής και ο χαρακτήρας της εργασίας. Επαναλαμβανόμενη και ανανεούμενη-αναπτυσσόμενη εργασία. Όροι, όρια και επίπεδα δημιουργικότητας. Σκοποθεσία και προπαρασκευή του υποκειμένου. Καταμερισμός και κίνητρα της εργασίας. Εργασιακή-μετασχηματιστική δραστηριότητα και μεταβολές στον ψυχισμό του ανθρώπου.
Γ.2. Έρευνα, τεχνολογία και σχέσεις παραγωγής (εργασιακές σχέσεις). Η ερευνητική και σχεδιοποιός-τεχνολογική δραστηριότητα στο πλαίσιο των ουσιωδών δομικών όρων ενότητας και πάλης των ανθρώπων.
Γ.3. Αναφορά σε ορισμένες συγχύσεις περί της σχέσης τεχνικής, τεχνολογίας και σχέσεων παραγωγής.
Δ. Η ερευνητική δραστηριότητα και τα αποτελέσματά της ως φαινόμενο της ανθρώπινης κοινωνίας.
Δ.1. Το κοινωνικό ως φαινόμενο. Υποκείμενο, συνείδηση και κοινωνική μεταβολή.
Δ. 2. Ο διττός χαρακτήρας και οι μορφές της συνείδησης. Γνωστική Διαδικασία, Γνώση και Επιστήμη. Αλήθεια και πλάνη. Διανόηση και επιστημονική κοινότητα. Ο διττός χαρακτήρας και οι μορφές της συνείδησης. Το αντικείμενο ως επιστητό. Είδη και επίπεδα του επιστητού ως γνωστικά αντικείμενα των επιστημών, ταξινόμηση των επιστημών. Βασική, θεμελιώδης, εφαρμοσμένη, τεχνολογική έρευνα και έρευνα παραγωγικών εφαρμογών της τεχνολογίας.
Δ.3. Ερευνητική-τεχνολογική δραστηριότητα και μορφές κοινωνικής συνείδησης. Πράττειν μετά λόγου γνώσεως. Επιστήμη και ηθική. Πολιτική και επιστήμη. Δίκαιο και επιστήμη.
Αισθάνεσθαι και ερευνητική-τεχνολογική δραστηριότητα. Η δημιουργική δύναμη της φαντασίας. Τέχνη και έρευνα-τεχνολογία. Επιστήμη και αισθητική μορφή της συνείδησης. Η θρησκεία ως παράγωγη της αισθητικής και ιστορικά περιορισμένη μορφή κοινωνικής συνείδησης. Συνοπτική αναφορά στις γνωσιολογικές, ψυχολογικές και κοινωνικές πηγές της θρησκείας. Θρησκευτικός αγνωστικισμός, δογματισμός, σκεπτικισμός, ανορθολογισμός και επιστήμη. Για την ιστορικότητα και την πρακτική λειτουργικότητα των θρησκευτικών προτύπων. Αλλοτρίωση, θρησκευτικό βίωμα και θρησκευτική ανάγκη. Η θρησκεία ως ιδιότυπη έκφανση πολιτιστικών καθόλου. Νοηματοδότηση του ανόητου και ουτοπικός αρνητισμός. Επιστήμη, θρησκεία και παιδεία. Επιστημονικές γνώσεις και πίστη.
Επιστημονική φιλοσοφία και φιλοσοφία της επιστήμης.
Ορισμένα συμπεράσματα.
Ε. Η ερευνητική δραστηριότητα ως πραγματικότητα της ανθρώπινης κοινωνίας. Έρευνα και εποικοδόμημα.
E.1. Η θέση και ο ρόλος της έρευνας στο εποικοδόμημα: τεχνικά και οργανωτικά μέσα αντεπίδρασης στη βάση της κοινωνίας.
E.2. Προσωπικότητα και επιστήμη.
ΜΕΡΟΣ II. Αιτιότητα, αιτιοκρατία, νόμος και νομοτέλεια.
Α. Αιτιότητα, αιτιοκρατία και νόμος. Είδη νόμων.
Β. Η κοινωνική νομοτέλεια ως φάσμα δυνατοτήτων.
Γ. Σύντομη ιστορικο-φιλοσοφική αναδρομή στις περί αιτιοκρατίας και νομοτέλειας αντιλήψεις.
ΜΕΡΟΣ ΙII. Ζητήματα θεωρίας της γνώσης, λογικής και μεθοδολογίας της έρευνας.
Α. Γνωσιακή συγκυρία και ανάπτυξη της επιστήμης.
Η γνωσιακή συγκυρία. Κριτήρια προσδιορισμού.
Η κρισιακή γνωσιακή συγκυρία και οι επιστημονικές επαναστάσεις.
Επιστημονικές επαναστάσεις και θεμέλια της επιστήμης.
Β. Τα μέσα και οι τρόποι της έρευνας. Μέθοδος και μεθοδολογία. Η μεθοδολογία του οργανικού όλου.
Μέθοδος και Μεθοδολογία.
Εμπειρικό και θεωρητικό.
Διάνοια και Λόγος ως βαθμίδες του νοείν στη γνωστική διαδικασία. Η ανάβαση από το αφηρημένο στο συγκεκριμένο.
Ιστορικό και Λογικό.
Διαλεκτική λογική και μεθοδολογία του Οργανικού Όλου.
Κίνδυνοι που συνδέονται με εκδοχές του αναγωγισμού.
Γ. Ποιοτικές και ποσοτικές προσεγγίσεις στην έρευνα.
Ποιότητα, ποσότητα και μέτρο. Ο νόμος της μετατροπής των ποσοτικών αλλαγών σε ποιοτικές.
Ποιοτικοί και ποσοτικοί προσδιορισμοί.
Περί των όρων και των ορίων χρήσης ποσοτικών μεθόδων και μαθηματικοποίησης της επιστήμης.
Ποσότητα εναντίον ποιότητας; Ορθολογισμός εναντίον βιώματος; Σκέψη εναντίον παρόρμησης; Ποιείν εναντίον αισθάνεσθαι;
Ορισμένα Συμπεράσματα.
ΜΕΡΟΣ IV. Η έρευνα και η τεχνολογία στην ιστορία της κοινωνίας.
Α. Ψήγματα ερευνητικής και τεχνολογικής δραστηριότητας στην αρχή (προϋποθέσεις) της διαδικασίας της ιστορικής ανάπτυξης της κοινωνίας και στην πρωταρχική εμφάνιση της κοινωνίας.
Β. Η ερευνητική και τεχνολογική δραστηριότητα στη διαμόρφωση της ανθρώπινης κοινωνίας.
Β. 1. Αρχική περίοδος: ο δουλοκτητικός κοινωνικο - οικονομικός σχηματισμός.
Β. 2. Δεύτερη περίοδος: ανάπτυξη της μεγάλης ιδιωτικής ιδιοκτησίας σε αναντίστοιχη εαυτής βάση (γαιοκτησία – ιδιοκτησία επί ενός φυσικής προέλευσης μέσου παραγωγής).
Β. 3. Η ερευνητική και τεχνολογική δραστηριότητα στην ολοκλήρωση της διαμόρφωσης της ανθρώπινης κοινωνίας επί κεφαλαιοκρατίας.
α) Γενικές επισημάνσεις.
β) Τεχνολογικός και κοινωνικός τρόπος παραγωγής επί κεφαλαιοκρατίας.
γ) Ο καθολικός χαρακτήρας της ερευνητικής δραστηριότητας και οι αντιφάσεις του καταμερισμού της εργασίας επί κεφαλαιοκρατίας.
δ) Απαξίωση της βασικής έρευνας και της φιλοσοφίας.
ε) Επιστήμη, εκπαίδευση και αγορά επί κεφαλαιοκρατίας.
στ) Εκτατική, εντατική ανάπτυξη της κεφαλαιοκρατίας και στάδια της επιστημονικοτεχνικής επανάστασης. Ιμπεριαλιστική «παγκοσμιοποίηση», και «επιχειρηματικό πανεπιστήμιο».
ζ) 3ο στάδιο της επιστημονικοτεχνικής επανάστασης ή επέλαση της «4ης βιομηχανικής επανάστασης»: αντιφάσεις, συρράξεις και ιδεολογήματα.
η) Αγοραία αναμόρφωση θεσμών και ηθών. Έρευνα και επιχειρηματικότητα.
θ) Περί του δια της πληροφορικοποίησης εκφυλισμού της έρευνας επί κεφαλαιοκρατίας.
ι) Δημόσιο και ιδιωτικό: πεδίο διεκδικήσεων και χειραγωγήσεων. Το πανεπιστήμιο ως πεδίο έρευνας, συνειδητοποίησης και αγώνα.
κ) Υπάρχει διέξοδος;
Γ. Η ολόπλευρη ανάπτυξη της ερευνητικής και τεχνολογικής δραστηριότητας στην ωριμότητα της ανθρώπινης κοινωνίας ως ριζική αλλαγή του τύπου ανάπτυξης της κοινωνίας. Ενοποιημένη αταξική ανθρωπότητα και ολόπλευρη ανάπτυξη του πολιτισμού.
ΜΕΡΟΣ V. Σύντομη αναφορά σε θεωρίες, κατευθύνσεις, τάσεις και προσεγγίσεις στη φιλοσοφία και μεθοδολογία της επιστήμης και της τεχνολογίας.
1. Σύντομη αναφορά στην ιστορική πορεία μεθόδου και μεθοδολογίας.
2. Ο Χέγκελ και το γίγνεσθαι της επιστημονικής σκέψης.
3. Η μεθοδολογία του λογικού θετικισμού.
4. Αναφορά στη μεθοδολογία του Τ. Kuhn.
5. Για την εξελικτική επιστημολογία του Κ. Popper.
6. Για τη μεθοδολογία των προγραμμάτων επιστημονικής ερευνας του I. Lakatos.
7. Ο «μεθοδολογικός αναρχισμός» ως αροάγγελος της αεταμοντέρνας αιάλυσης της ορθολογικής μεθοδολογίας.
8. Από την κοινωνιολογία της γνώσης και της επιστήμης στον εγοραίο κοινωνιολογισμό. Από την αναγωγή της ανώσης σε αγοραία πληροφορία στη «μεταμοντέρνα» διάλυση του ορθού λόγου και της μεθοδολογίας.
9. Σύντομη αναφορά στη φιλοσοφία της τεχνικής.
Αντί επιλόγου. Για τις νομοτέλειες ανάπτυξης της ερευνητικής και τεχνολογικής δραστηριότητας και την προοπτική της ενοποιητικής ανθρώπινης υπόστασης του ενοποιημένου διαστημικού πολιτισμού.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Εισαγωγή.
Τι είναι ο μαρξισμός; Τι, πως και γιατί ερευνά;
Ιστορική προσέγγιση του γίγνεσθαι της διαλεκτικής-υλιστικής αντίληψης της ιστορίας.
-Εισαγωγικές επισημάνσεις.
-Κριτήρια επιστημονικής περιοδολόγησης του μαρξισμού και γνωσιακή συγκυρία.
-Προϋποθέσεις εμφάνισης του μαρξισμού (υλικές, οργανωτικές, ιδεολογικές και θεωρητικές).
-Εμφάνιση του μαρξισμού. Τα πρώτα έργα των Κ. Μαρξ και Φ. Ένγκελς. (Αρχές δεκαετίας του 1840-1850). Η έναρξη της θεωρητικής και πρακτικής δραστηριότητας του Κ. Μαρξ και του Φ. Ένγκελς. Η μετάβαση από τον ιδεαλισμό στον υλισμό και από επαναστατικές δημοκρατικές θέσεις στον κομμουνισμό (1842 – 1844).
-Η διαμόρφωση του μαρξισμού (1845 – 1848).
-Η ανάπτυξη του μαρξισμού στη βάση της γενίκευσης της εμπειρίας των αστικών δημοκρατικών επαναστάσεων 1848- 1849.
-Η ωριμότητα του μαρξισμού: οικονομικές έρευνες και “Κεφάλαιο”.
-Για τη συμβολή του Β. Ι. Λένιν.
Συνοπτική αναφορά στο κεκτημένο των θεωρητικών θέσεων του ιστορικού υλισμού.
Ο μετά τον Μαρξ μαρξισμός και οι περιπέτειες των επιγόνων…
Αναφορά στο θεωρητικό κεκτημένο του κλασικού μαρξισμού.
α) Η μαρξική πολιτική οικονομία της κεφαλαιοκρατίας
β) Το θεωρητικό κεκτημένο και οι ιστορικοί περιορισμοί της υλιστικής αντίληψης της ιστορίας
γ) Η πρόγνωση της αταξικής κοινωνίας
Αντί επιλόγου: η αναγκαιότητα διαλεκτικής ανάπτυξης-άρσης του μαρξισμού, μέσω της ανάπτυξης-άρσης του ιστορικού υλισμού. Η Λογική της Ιστορίας.
Βιβλιογραφία