Aller au contenu

hinne

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : Hinne.
Dobès rfondowes
hinne haeyeme

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje vî francike «hatjan» (haeyi, haire), pa assaetchance do francès «haine».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
hinne hinnes

hinne femrin

  1. sintimint la k' on voet evi ene djin.
    • I gn a todi yeu ene hinne etur zels Motî d’ Cînè (fråze rifondowe).
    • I nd a ene, di hinne, conte si fré! Motî d’ Bastogne (fråze rifondowe).
    • Il a ene hinne conte ès vijhén Motî d’ Nivele (fråze rifondowe).
    • On voet l’ laide vindjince ki blawtêye.
      Leu hinne si toize a leus amours !Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.35, “Battaye di Feumme !” (fråze rifondowe).

Parintaedje

[candjî]

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Coûtchant, w. do Mitan, Basse Årdene

Omofoneye possibe

[candjî]

/ɛ̃n/

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : R13, S44, O0, O81, O100, C65

Ratournaedjes

[candjî]
Loukîz a : haeyeme