ANLAMIN DOĞASI-Kur'ân'ı Anlamaya Dair

Tasavvur / Tekirdağ İlahiyat Dergisi, 2020

İlahî vahyin son halkası olan Kur’ân, şirk, küfür, nifak ve zulmün her türlüsünden insanlığı kurtarmak için gönderilmiştir. Kur’ân, kendini yeni bir medeniyyet tasavvuru olarak insanlığa takdim etmiştir. Bunun için kendisine inananların, onu okuma, anlama ve hayatlarına rehber olmasını istemektedir. Müslümanlar, Kur’ân’ı sadece telaffuz ederek onun istediği bu rehberliği yerine getirmiş olamazlar. Müslümanlar, hem ellerinde bulunan Kur’ân âyetlerinden ve hem de çevrelerinde yer alan ve her gün yüz yüze kaldıkları kâinattaki âyetlerden gereğince istifade etmek zorundadırlar. Kur’ân, kendisini kabul edenlerin inanç, ibadet, kişilik, kimlik, düşünce yapısı ve davranışlarının tevhide göre şekillenmesini ister. Şâyet Kur’ân’a inananların bu özelliklerinde bir değişim meydana gelmiyorsa, burada sorgulanması gereken çok ciddi problemler var demektir. Hiç kuşkusuz bugünkü Kur’ân eğitimi yöntemiyle, Kur’ân’ın istediği medeniyet seviyesini ve mü’min kişilikleri oluşturmamız mümkün değildir. B...

2001

There are various stylistic features in the Qur'an These featurescontribute greatly to the understanding and the clarification of theQur'an. One of the most significant stylistic features is certainly thesimilitude. The similitude is a very helpful way for the remembranceof the Qur'anic data. In this article we concentrate on theimportance of this stylistic device in the Qur'an. In addition, we tryto show that the similitude plays a very important role in theunderstanding of the Glories Qur'an.

Eskiyeni, 2013

Kur’an’ı anlamanın vahyin ilk dönemlerinden günümüze değin bir şekilde sorun teşkil ettiği pek bilinen bir husustur. Ancak bu sorunun ilk dönemden itibaren sürekli anlam değişikliğine uğradığı ve ilerleyen zamanlarda doğrudan sorunun kendisini anlamanın en temel soru haline geldiği bazen gözlerden kaçan bir husus olmaktadır. Hz. Peygamber hayatta olduğu sürece Kur’an’ı anlamak, daha ziyade insanların içinde yaşadığı “ortam”ı anlamak iken, daha sonra dikkatlerin ortamın kendisinden metnin kendisine yöneldiği fark edilmektedir. Böylece ilk başta insanların Kur’an’ı anlaması, olup biten olayları anlaması ve sorunlara nasıl yaklaşılacağının belirlenmesi iken, daha sonra Kur’an metninin dilsel düzeyde ele alınması anlama sorununun mahiyetinde değişikliğe yol açmıştır.

Eskiyeni, 2013

Kur’an’ı anlama, başka bir ifadeyle Kur’an’ı doğru anlama meselesi, daha İslamın ilk asrından itibaren, müslümanları meşgul eden bir mesele olarak halen önemini korumaktadır. Bu meselenin ilk defa otaya çıkışını Haricilerin Hz. Ali’ye karşı hüküm konusunda sürdürdükleri polemikle başlatmak isabetli olabilir. Çünkü Haricilerden önce İslam tarihinde Kur’an’ın anlaşıl­ması konusuna ilişkin herhangi bir hadise bilinmemektedir. Böyle bir hadise­nin ortaya çıkmaması anlaşılır bir şeydir ve bunun nedeninin, müslümanların Hz. Peygamber’den öğrendikleri Kur’an anlayışı olduğu söylenebilir. Çünkü anlaşıldığı kadarıyla sahabe, Hz. Peygamber’den Kur’an’ın sadece okunan ve yaşanan bir kitap olduğunu öğrenmişti. Nitekim onların Peygamberleriyle birlikteki uygulamaları da böyleydi. Ancak bu anlayıştaki asıl kırılmanın İslam düşünce hayatında Kelam hadisesinin ortaya çıkışıyla yaşandığını söylemek gerekir. Bu döneme gelindiğinde Kur’an, artık kıraat edilerek yaşantılanan bir vahiy olmaktan, iki kapak arasında toplanmış bir mushaf olarak araştırma nesnesi bir kitap olmaya doğru evrilmeye başlamıştı. Amellerin kaynağı olduğu kadar, artık sırf zihinsel konular ve tartışmalarla ilgili bir kitap da olmuştu. İşte o günden itibaren Kur’an’ı anlama sorunu, ümmetin en temel sorunlarından biri, çoğu zaman en temel sorunu olmaya devam etmektedir.

Journal of Turkish Studies, 2017

Kitap Kritiği: Kur’ân’ın Anlaşılmasında Gâî Yorum(Geçmişten Günümüze Bir Tahlil Denemesi), 2017

Yorumda Öznellik Açısından Bir Metot Olarak Kur’ân’ın Kur’ân’la Tefsiri, 2022

Öznel yorum; bir öznenin ortaya koyduğu; özneye ait olan ve olmayanlarla şekillenen; öznenin niyeti, gayesi, becerisi, donanımı, imkânları, imkânsızlıkları; yorumlamaya çalıştığı obje ve objenin kendisi için yorumlandığı muhatap başta olmak üzere kendisini çevreleyen, dolayısıyla özneyi kısmen bir objeye dönüştüren paradigmaya bağlı olarak yorumlanan obje hakkında reel olanı tespit etme imkânı kadar, reel olanın dışına çıkma riski/ imkânı da taşıyan objenin yanı sıra sujeyi de yansıtan yorumlar şeklinde tanımlanabilir.

Birey ve toplum, 2019

İnsan bilmek isteyen bir varlıktır. İnsan bilmek istiyorsa istediği şey, henüz bilmediği bir şey olmalıdır. Öte yandan bilmek istediği şeyi de bilmesi icap etmez mi? Aksi takdirde bilmediği bir şeyi niye istesin? Yoksa bu cümleler dilin ve gramerin kuralları çerçevesinde anlaşılmaktan uzak mı? Anlaşılmak ne demek? Bütün bu cümleleri kuran özne anlaşılamayan ve dolayısıyla anlamadığı şeyleri mi ifade ediyor? Anlamadığı şeyleri ifade etmesi mümkün müdür? Acaba “insan merak eden bir varlıktır” demek mi istiyoruz? O halde insan neyi, niçin merak eder? Merakın nesnesi de bilinmek istenen, anlaşılmak istenen şeyden farklı mıdır? Acaba bir şeyi bildiğimizi nasıl anlarız? Anlamak ve bilmek farklı şeyler midir? Bir şeyi anladığımızda o şeyi bilmiş olmuyor muyuz? Görüldüğü üzere bu minvaldeki sorular ve bu çerçevede yapılabilecek tartışmalar uzar gider. İşte bu çalışma, bu tartışmalara öznel bir perspektiften dâhil olma amacıyla kaleme alınmıştır