Srujan: The Creativity Journal, 2022, volume 2, Issue 1

2022, Volume 2, Issue 1 2022, Volume 2, Issue 1 Editor-in-Chief Dr Nilamadhab Kar Editors Dr Suresh Rath Mrs Nirupama Kar Mona Dash Editorial board Prof Sarat Chandra Rath Prof Nandini Sahu Prof Tanmay Panda Mr Bijay Biswaal Dr Dinabandhu Sahoo Dr Chinmayi Nath Dr Aloke Patnaik Dr Suryasnata Tripathy Mona Lisa Jena Shri Harish Chandra Kar Shri Satya Pattanaik Regional Representatives Tapan Panda – America Satyadeep Acharya – Australia Pritisikta Panda – Europe Antaryami Upadhyaya – UK Creative Support Shreyan Kar, Birmingham GenX studios, Bhubaneswar Publisher The Institute of Insight, UK Sponsor Quality of Life Research and Development Foundation (QoLReF) Contact and submit articles at srujan.journal@gmail.com OR srujan@instituteofinsight.org Copyright of all published material in this journal is held by the authors. Please inform any concerns related to copyright or ethical issues to the authors and editors. Permission is required for commercial use of the articles. 2022, Volume 2, Issue 1 Contents ମଧୁସଦ ୂ ନ ରାଓ ଜରା ଆକ୍ରମଣ 1 ରବି ନାରାୟଣ ସସନାପତି ଯାତ୍ରୀ ବିହୀନ ସନୌକା 2 ମସନାଜ କୁ ମାର ମହାପାତ୍ର ମିଠାଫଳ 4 କୃ ତ୍ତିବାସ ନାୟକ Binodini Patra Debasis Tripathy ପ୍ରଥମ ରାତି: ବିସେଇ ହତୟା Tortoise Condolence meeting Absorb 10 Kumar Poornima 16 Sumitra Mishra Discontent Hanged or murdered? 17 18 Saroj Kar Nandini Sahu ସୂଯ୍ୟସ୍ନାତ ତ୍ରିପାଠୀ Jagannath Dham, Puri Alternative masculinity (?!) ସକଳା 21 23 31 ତପତି ପାଣିଗ୍ରାହୀ ଘର 33 ଘନଶ୍ୟାମ ସଜନା ଅହଂରୁ ଅମୃ ତ ଯାଏ 34 ଜୀବନକୁ ସ ାଜୁ ସ ାଜୁ 35 ସୃ ଜନୀ ସୋ 36 କୁ ହ ନାହିଁ ବଂଧୁ କୁ ହନାହିଁ – 37 H.W. Longfellow 13 15 15 ମମ୍ାନୁ ବାଦ - ହରିଶ୍ ଚନ୍ଦ୍ର କର ଅରବିନ୍ଦ ଦାସ Ajay Upadhyaya କୃ ପାସାଗର ସାହୁ ଉଙ୍କୁ ଣୀ ପାନିଆ Tomb of the unknown medic ଶ୍ୟାମଳ ସାୟାହ୍ନ 38 ସମୈସତ୍ରୟୀ କମିଳା Subas Pradhan ନସରଶ୍ ଚନ୍ଦ୍ର ସାହୁ ସ ାଜୁ ଛ ି ମୁ ଏମିତ ି ଏକ ଋତୁ Love is the blue sky… ବର୍ଣ୍୍ସବାଧ 50 ଅମବରୀଶ୍ ଶ୍ତପଥୀ ସ୍ରଷ୍ଟା ! ତୁ ମର ସୃ ଷ୍ଟକ ି ୁର 54 କିଏ କସହ 55 42 43 51 52 Aninda Biswas ସମାନାେି ସା ସଜନା Jyotsna Mohanty ଶ୍ରୀପ୍ରସାଦ ମହାନ୍ତି British landscapes ସତସୋ ଜାକାଶ୍ୀକା Visions ଅସମାହିତ 56 58 ଗ୍ଳାସବେ। ରଥ Sneha Kar 66 ସଜୟାତ୍ସ୍ନା ମିଶ୍ର ପ୍ରକୃ ତ ି ସସ - ଅଣାକ।ର Sweet Cupcake ଅନାମିକା ସମ୍ପକ୍ ଗୀତା ଷଡ଼ଙ୍ଗୀ ନଟ 71 ଅଳକା ମହାନ୍ତି ସକାଣାକ୍ 72 ହୀରକ ମିଶ୍ର Pravati Panigrahi ଜୀବନ I am me Break the bias ମାଆ 73 ବଳୀ 77 ଭୃଣହତୟା 78 ଆ ବୁ େି ଆସିବା ନଈକୂ ଳ ଆସେ Longing ଗୁଞ୍ଜରଣ 80 Information about the journal 90 ବିଭୂତି ଭୂଷଣ ଗ୍ରହାଚାଯ୍ୟ ନିରୁପମା କର Dinabandhu Sahoo ନୀଳମାଧବ କର Cover Page Photo Saroj Kar, Bhubaneswar 60 61 67 68 69 74 75 76 83 84 ସୃ ଜନ: ଦି କ୍ରିଏଟିଭିଟ ି ଜର୍ଣ୍୍ାେ Srujan: The Creativity Journal Articles for Srujan ସୃ ଜନ ପାଇ ସେ ା This is an effort to put together a journal with the choicest creative articles in Odia Literature and creativity in other fields of artistic expressions linked to Odisha for an international readership; with an aim of propagating, promoting Odia literature and creativity worldwide. ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ଓ ସୃଜନ ସମ୍ଭାର ସବୁ କୁ ନନଇ Articles (‘poem, short story, art, and other creative forms’) are invited for the Srujan: The Creativity Journal. Please send your selected articles only. Submit one article at a time; for poems you can send up to 3 small poems. Do not send essays and critiques. This is a multi-lingual journal accepting creative articles of translations from and to Odia from different languages; along with article from Odia people writing in other languages. The journal will consider prepublished articles as well (you may have to acquire permission from the original publishers if they have such condition). Selection of all the submitted articles is done by a peer group, except the invited ones. ସଂନ ାଜ଼ିତ ଏହ଼ି ପତ୍ର଼ିକା ବ଼ିଶ୍ୱର ପାଠକପାଠ଼ିକାମାନଙ୍କ ଉନେଶ୍ୟନର ପ୍ରସ୍ତୁ ତ ୲ ଓଡ଼ିଆ ସାହ଼ିତୟର ଓ କୀର୍ତ୍ତିସବୁ ର ପ୍ରଚାର ପ୍ରସାର ଏହାର ମୁଖ୍ୟ ଲକ୍ଷ୍ୟ ୲ ଏହା ପାଇଁ ଆପଣ 'କବ଼ିତା, କ୍ଷ୍ୁଦ୍ରଗଳ୍ପ, ଚ଼ିତ୍ରକଳା, ଆନଲାକଚ଼ିତ୍ର ଓ ଅନୟ ସୃଜନଶ୍ୀଳ ନଲଖ୍ା ପଠାଇ ପାର଼ିନବ ୲ ଆପଣ ନ଼ିଜର ସୁନବ ଼ି ାବ ଚ଼ିତ ନଲଖ୍ାଗୁଡକ ଼ି ୁ ହିଁ ପଠାନ୍ତୁ ୲ ଥରନକ ନଗାଟ଼ିଏ ନଲଖ୍ା ପଠାନ୍ତୁ; ନତନବ କବ଼ିତା ପାଇଁ ଥରନକ ତ଼ିନନାଟ଼ି ପ ବୟନ୍ତ ନ ାଟ କବ଼ିତା ପଠାଇ ପାର଼ିନବ ୲ ନ଼ିବନ୍ଧ, ଆନଲାଚନା ଆଦ଼ି ପଠାନ୍ତୁ ନାହିଁ ୲ ଏହା ବହୁ ଭାଷ଼ିକ ପତ୍ର଼ିକା ୲ ଓଡ଼ିଆ କବ଼ି ଓ ନଲଖ୍କ ନ଼ିଜର ଇଂରାଜୀ ନଲଖ୍ା, ଅନୁ ବାଦ ନଲଖ୍ା (ଓଡ଼ିଆରୁ ଅନୟଭାଷାକୁ ଓ ଅନୟ ଭାଷାରୁ ଓଡ଼ିଆକୁ ଅନୁ ବାଦ ନହାଇଥିବା ନଲଖ୍ା) ପଠାଇ ପାର଼ିନବ ୲ ପୂବବ ପ୍ରକାଶ଼୍ିତ ନଲଖ୍ା ବ଼ି ପଠାଇ ପାର଼ିନବ, ଦ଼ି ନସସବୁ ର ପୁନଃ ପ୍ରକାଶ୍ନ ପାଇଁ ଆପଣଙ୍କ ପାଖ୍ନର ଅନୁ ମତ଼ି ଥାଏ ୲ ଆମନ୍ତ୍ର଼ିତ ନଲଖ୍ାକୁ ାଡ଼ିନଦଇ, ପଠା ାଇଥିବା ଅନୟସବୁ ନଲଖ୍ାଗୁଡକ ଼ି ର ଚୟନ ଏକ ନଲଖ୍କ- Please refer to the ‘Instruction to authors’ for more information about submission. All the articles should be submitted in Word file, (preferably Kalinga font for Odia), author’s name, address (place and state/country), bio in 100 words, email are essential. Submit to the email below. The article should be the authors’ own creation. Authors will remain responsible for any conflicts about their submission. Editorial board or the publishers will not have any liability. Looking forward to your submissions. Editorial Team, Srujan: the creativity Journal srujan.journal@gmail.com srujan@instituteofinsight.org ନଲଖିକା ଓ ପାଠକ ମଣ୍ଡଳୀ ଦ୍ୱାରା କରା ାଏ ୲ ନଲଖ୍ା ପଠାଇବା ପାଇଁ 'ନଲଖ୍କୀୟ ନ଼ିନେବଶ୍ାବଳୀ’ ନଦଖ୍ନ୍ତୁ । ନଲଖ୍ାସବୁ Word ଫାଇଲନର ପଠାନ୍ତୁ, (ଓଡ଼ିଆ ନଲଖ୍ା ପାଇଁ କଳ଼ିଙ୍ଗ ଫଣ୍ଟ, ୟୁ ନନ଼ି କାଡ ଅଧିକ ବାଞ୍ଛନୀୟ), ନ଼ିଜର ନାମ, ଠ଼ିକଣା (ନକବଳ ଗ୍ରାମ/ସହର ଓ ରାଜୟ/ନଦଶ୍), ନ଼ିଜ ବ଼ିଷୟନର ଶ୍ନହ ଶ୍ବ୍ଦ, ଇନମଲ, ପଠାଇବା ନ଼ିହାତ଼ି ଦରକାର ୲ ନଲଖ୍ାସବୁ ନ଼ିମନନର ଦ଼ିଆ ାଇଥିବା ଇନମଲକୁ ପଠାନ୍ତୁ ୲ ନଲଖ୍ାସବୁ ନଲଖ୍କ-ନଲଖିକାଙ୍କ ନ଼ିଜସ୍ୱ କୀର୍ତ୍ତି ନହାଇଥିବା ଆବଶ୍ୟକ ୲ ନଲଖ୍ା ପ୍ରକାଶ୍ନର ନୀତ଼ି ନ଼ିୟମର ନକୌଣସ଼ି ଉଲଂଘନ ପାଇଁ ନଲଖ୍କନଲଖିକା ନ଼ିନଜ ଦାୟୀ ରହ଼ିନବ; ନସଥିନର ସୃଜନ ସମ୍ପାଦନା ମଣ୍ଡଳୀ ବା ପ୍ରକାଶ୍କଙ୍କର ନକୌଣସ଼ି ଦାୟ଼ିତ୍ୱ ରହ଼ିବ ନାହିଁ ୲ ଆପଣଙ୍କ ସେ ା ପଠାଇବା ପାଇ ଅସଶ୍ଷ ଧନୟବାଦ ୲ ସମ୍ପାଦନା ମଣ୍ଡଳୀ ସୃ ଜନ: ଦି କ୍ରିଏଟିଭିଟ ି ଜର୍ଣ୍୍ାେ srujan.journal@gmail.com srujan@instituteofinsight.org Information about the journal is given at the end of this issue. For further information please contact Srujan Editorial Board: srujan.journal@gmail.com Quality of Life Research and Development Foundation (QoLReF), India: qolref@gmail.com The Institute of Insight, UK: theinstituteofinsight@gmail.com ଜରା ଆକ୍ରମଣ ମଧୁସଦ ୂ ନ ରାଓ ଶକ୍ତି ହରା ଜରା ଛୁ ଇଁଲାଣି ଦେହ ପୁର ଅଲକ୍ଷିଦେ ବଳ ଦ ାର କରୁଅଛି ଜୁ ର ଦ ୌବନ ପ୍ରାସାେ ଭିତ୍ତି ଅଳ୍ପ ଆଘାେଦର ଭାଙ୍ଗି ପଡୁ ଅଛି ନିେ ି କମ୍ପି ଥଦର ଥଦର ଲିଭି ାଉଅଛି କ୍ରଦ େୀପ୍ତି ନୟନର ସା ଥ୍ୟ ାଉଛି େୁ ଟି ଏ ଦ ା ଚରଣର ସ୍ତକଦର ଦକଶ ଏଦବ ଦହଲାଣି ପଳିେ େୁ ବ୍ଳ କଣ୍ଠର ସ୍ୱର ସବୁ ବିଗଳିେ *** ଜରା ଆକ୍ର ଦଣ ଦେଦବ ଦହବି କି ନିରାଶ ? ଢାଳିବ ି କି ଆତ୍ତ୍ନାଦେ ବିଶାେର ଶ୍ୱାସ ? ନିରାଶର କଥା ଛି ଛି, କହିବ ି ଦକ ଦେ ଅେରର ଅନୁ ଭବ ଅନେ ବସଦେ ∞∞ ଭକ୍ତ କବି ମଧୁସଦ ି ୁ ପୁସ୍ତକ ପ୍ରଚଳନ ପୂବ୍କ ଓଡିଆ ଭାଷା ସୁରକ୍ଷା ୂ ନ ରାଓ । ଆଶାବାେର କବି । ଦପାଥି ସଂସ୍କୃେର ଓ ବିକାଶ େିଗଦର ଅନୟେ ସାରଥୀ, ବର୍ଣ୍୍ଦବାଧ ପ୍ରଦଣୋ, ପୁରୀ ପଥୁରଆ ି ସାହି ଜନିିେ, ହାରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ବଂଶଜ ଭକ୍ତ କବି ଧୁସେ ୂ ନ ରାଓ (୨୯/୦୧/୧୮୫୩ -୨୮/୧୨/୧୯୧୨) । [Pearls from the Stars – ଓଡ଼ିଶା ମାଟିର ଉଜ୍ଜ୍ଵଳ ନକ୍ଷତ୍ରଙ୍କ କୃ ତିର ପୁନଃ ଉପସ୍ଥାପନା] ସଂଗ୍ରାହକ: ହରିଶ ଚନ୍ଦ୍ର କର ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 1 ଯାତ୍ରୀ ବିହୀନ ନନୌକା ରବି ନାରାୟଣ ନସନାପତି ଜୀବନ ଏଠି େିଶୁଛ ି ଦ ିେ ି ନେୀ ଘାଟଦର ପଡିରହିଥିବା ାତ୍ରୀବିହୀନ ଦନୌକାଟିଏ ଭଳି ସ୍ଥିର, ନିଶ୍ଚଳ, ଦକାଳାହଳ ଶୂନୟ ସ ୟ ଦରାେଦର ଆସିଛ ି ଏକ ଅଜଣା ଜୁ ଆର ାହା ଭସାଇ ଦନଉଛି ଶବ ପଦର ଶବ, ଭାବ ଓ ଦ ତ୍ର ୈ ୀର ଏଭଳି ସଂକଟଦର ବନ୍ଧୁ ର ହାେ ପ୍ରସାରିେ ହୁ ଏନି ବନ୍ଧୁ କୁ ଆଲିଙ୍ଗନ ପାଇଁ ହାେ ଅଟକି ାଏ ଲକ୍ଷ୍ମଣଦରଖା ଏପଦଟ, ଲକ୍ଷ୍ମଣ ଦରଖା ଭିେଦର ରହି ଣିଷର ନ ପଞ୍ଜୁରୀ ଭିେଦର ଶୁଆ ଭଳି ୁଦ୍ଧର ଆହଵାନ ଦେଇଛି କଦରାନା ପ୍ରେିଟ ି ଦସୈନକ ି ନିଜ ଗୃହଦର ନିଜ ଛାଉଣୀଦର ଶେୁର କ ାଣ ଗଜ୍ନ ଶୁଭୁନାହିଁ ାହା ଶୁଭି ାଉଛି ପ୍ରେିଟ ି କାନଦର । ଏକ ଅଜଣା ଶେୁର ଆସନ୍ନ ପ୍ରେି୍ୱନନି ଏ ିେ ି ଏକ ୁଦ୍ଧ ଦକ୍ଷତ୍ର ାହା ବିବଶ ଦହାଇ ାଇଛି । ବିନା ରକ୍ତପାେ, ବିନା ଅସ୍ତ୍ରାଘାେଦର ଏ ିେ ି ଶେୃ ିଏ ାଡି ାଡି ାଏ ଣିଷ ଭିେଦର ଅଲକ୍ଷୟଦର ସେକ୍ ଘଣ୍ଟି ବାଜୁ ଛ ି ଅହରହ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 2 ଘଦର ରହ, ନିରାପେ ଥାଅ । କଦରାନା ସୁଡଙ୍ଗର ଅନ୍ଧାର ଭିେଦର େିଶି ାଉଛି କିଛକ ି ଛ ି ି ଆଦଲାକ ରଶିି ଜୀବନ ଓ େ ୃ ୁ ୟର ସଂଗ୍ରା ଦର ବିଜୟୀ ଙ୍କ ସଂଖୟା ବଢ଼ିବଢ଼ି ଚାଲିଛ ି ଏଦବ କଦରାନା ପାଇଁ ସାରା ବିଶ୍ୱ ଦଖାଜୁ ଛ ି କ୍ତ ୁ ିର ପଥ ପୁଣି ଏକ ନୂ େନ ପୃଥିବୀ ଜନି ଦନବ େିଶି ାଉଛି ସଂଦକେ ନୂ ଆ ଆଶା, ଆଶ୍ୱାସନାର । ∞∞ ରବି ନାରାୟଣ ନସନାପତି ଭାରେୀୟ ପ୍ରଶାସନିକ ଦସବାରୁ ଅବସର ଗ୍ରହଣ କରିଛେି । ଦସ ଓଡିଆ ଭାଷାଦର କବିୋ, ଗଳ୍ପ, ଓ ପ୍ରବନ୍ଧ ଅନବରେ ଦଲଖି ଆସୁଛେି । ୋଙ୍କର ୧୫’ଟି କବିୋ ସଂକଳନ, ୫’ଟି ପ୍ରବନ୍ଧ ସଙ୍କଳନ, ଦଗାଟିଏ କ୍ଷୁଦ୍ରଗଳ୍ପ ସଙ୍କଳନ ଓ ପିଲାଙ୍କ ପାଇଁ େିଦନାଟି ସାହିେୟ ବହି ପ୍ରକାଶିେ ଦହାଇଛି । ଦସ ଣିଷ ଜୀବନ ଓ ସ କାଳୀନ ବିଷୟ ବସ୍ତୁ ଉପଦର ଦଲଖେି । ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 3 ମିଠାଫଳ ମନନାଜ କୁ ମାର ମହାପାତ୍ର ସାବିତ୍ରୀ ଅିଅକୁ ଆଁ କରି ଅଦନଇଥିଲା । ୋ’ର ଜୀବନ ାକର ଘର ଘର ବୁ ଲି ହାଡଭଙ୍ଗା ପରିଶ୍ର େିଦନ ଏପରି ସୁ ଧୁର ଫଳଟିଏ ଫଦଳଇବ ଦବାଲି ଦସ ଦକଦବ କଳ୍ପନା କରିନଥିଲା । ଦସ ଦ ଉଁଠି ଠିଆ ଦହଇଥିଲା ଦସଇଠି ଦକବଳ ଠିଆ ଦହଇଛି ଦଗାଟିଏ ାଟି ପିେୁଳା ପରି । ଅିଅକୁ ଗେଗେ ଦହଇ କୁ ଣ୍ଢାଇ ପକାଇବାକୁ ଦ ଦେ ଦଚଷ୍ଟା କରୁଥିଲା ଦସ ପାରୁନଥିଲା । ଅିଅ ଫଦଟଇ କହୁ ଥିଲା – ଦବାଉ, ଦବାଉ ଁ, ସେ କହୁ ଛ ି ଦ ାଦେ ପରା ଆଇ.ଏଫ.ଏସ୍ (ଇଣ୍ଡିଆନ ଫଦରନ୍ ସଭିସ) ଚାକିରି ିଳଛ ି ି । େିଲ୍ଲୀ ାଇ ଦ ଉଁ ଇଣ୍ଟରଭିୟୁ ଦେଇଥିଲି ନା ଦସଥିଦର ପାସ୍ କରିଛ ି । ଦହଇ ଦେଖୁନୁ ଚିଠି । ଚିଠି ଦସ କ’ଣ ଦେଖିବ, ଏକା ନିିଃଶ୍ୱାସଦକ ଅିଅକୁ କୁ ଣ୍ଢାଇ ପକାଇଲା ସାବିତ୍ରୀ । ଦ ଉଁ ଖୁସଟ ି ା ଛାେି ଭିେଦର ଜ ାଟ ବାନ୍ଧିଥିଲା ଦସଟା ଆଖିର ଲୁ ହ ଦହଇ ୋର ହାଡୁ ଆ ଗାଲଦର ଦବାହି ଗଲାରୁ ପାଟିଟା ଫି ଟିଲା । କଣ୍ଠରୁ ଶୁଭିଲା ୋର ଅେ୍ୱନ୍ନ ି - ଦ ାର ପରିଶ୍ର ନିଷ୍ଫଳ ଦହଇନିଦଲା ା’ । ଏେକ ାତ୍ର ପେଟିଏ କହି ଅିଅର ଣ୍ଡ ୁ କୁ ଆଉଁସି ଦେଲା ସାବିତ୍ରୀ । ଏଇ ସାବିତ୍ରୀ ଅନ୍ଧ ନ ୁ ି ଅଶ୍ୱପେିଙ୍କର କନୟା କି ସେୟବାନଙ୍କର ପତ୍ନୀ ଦହଇନପାଦର କିେୁ ପୁରାଣ ବର୍ଣ୍ିେ ସାବିତ୍ରୀଙ୍କର ଅପ୍ରେିହେ ରଣ ବିଦରାଧଦର ଲଢ଼ିବାର ସାହସିକୋର ଅକ୍ଷୟ ବୀଜ ଏଇ କା ବାଲୀ ସାବିତ୍ରୀ ରକ୍ତଦର ପ୍ରବାହିେ । ଅିଅର ସଫଳୋ ୋର ସ୍ମୃେ ି ସିନ୍ଦୁକକୁ ଦଖାଲିଦେଲା । ଦସ ଖୁସଦି ର ଆତ୍ମହରା ଦହଇ ସ ୟ ସୁଅଦର ଭାସି ାଉଥିବା ଅେୀେର େୁ ିଃଖ ଓ ସଂଘଷ୍କୁ ଭାବି ବଦହ କାନ୍ଦିଲା ସିନା, କିେୁ ୋ’ର ଲଦଢଇ କରିବାର ସ୍ପିରଟ୍ ି ଦସପରି ଅ ଳାନ ଓ ଅକ୍ଷେ ଦହଇ ହୃ ତପିଣ୍ଡଟାକୁ ସଦେଜ ରଖିଥିଲା । କାଲି ଭଳି ଲାଗୁଛ ି ଦସ େିନର ଘଟଣା - ଗଁା ପ୍ରାଥ ିକ ସ୍କୁଲର ଦହଡପଣ୍ଡିେଙ୍କର ଏକ ାତ୍ର ଅିଅ ସାବିତ୍ରୀ । ରୂପଦର ଦ ିେ ି ଖୁଣ ନାହିଁ ଦସ ିେ ି ସ୍ୱଭାବ ଓ ଚରିତ୍ରଦର । ବାପା ଗବ୍ କରି କହୁ ଥିଦଲ ଦ ଦ ାର ପୁଅଟିଏ ନାହିଁ କ’ଣ ଦହଲା, ଏକା ସାବିତ୍ରୀ ଦ ା କୁ ଳର ଦଟକ ରଖିବ । ଅନ୍ଧ ନ ୁ ି ପୁତ୍ର ସେୟବାନଙ୍କର ପିୋ- ାୋଙ୍କ ଭକ୍ତି ଓ ଅଶ୍ୱପେି କନୟା ସାବିତ୍ରୀର ସଂଘଷ୍ କରିବାର େୁ ବା୍ ର ଇଚ୍ଛା ଦ ା ଅିଅ ସାବିତ୍ରୀ ଭିେଦର ରହିଛ ି । ଦହଇପାଦର ସବୁ ବାପା ା’- ାଦନ ଏ ିେ ି ନିଜର ପିଲାଙ୍କୁ ଦଟକି କହେି ଇଏ ବି ଦସ ିେ ି କହୁ ଥିଦବ । ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 4 ସେକୁ ସେ ଦହଡପଣ୍ଡିେଙ୍କର ଅିଅ ବିଷୟଦର ବଦଢ଼ଇ କୁ ଦଢ଼ଇ କହିବାର ଆେେଟା ହଠାେ େିଦନ ଫି କା ପଡିଗଲା । ପାଳି ଦପାଷି ଦକଦେ ଆେରଦର ବଢ଼ାଇ କୁ ଢ଼ାଇ ଥିବା ସଙ୍ଖି ବିଦଲଇଟା ଦ ିେ ି ଦକଉଁ ଦଗାଦଟ ଭୁଆ ସହିେ େିଦନ ପଳାଇଥିଲା ଏବଂ ଦହଡପଣ୍ଡିେଙ୍କ ଛାେି ଭିେରଟାକୁ ଲଦଗଇ ଥିଲା ନିଆ,ଁ ଆଜି କିେୁ ସାବିତ୍ରୀ ୋଙ୍କ ହ ୁ ଦଁ ର ଦବାଳି ଦେଇଛି କଳା । ସାବିତ୍ରୀ େଶ ଦଶ୍ରଣୀରୁ ହଠାେ େିଦନ ଅେଦ୍ଧ୍ାନ ଦହଇଗଲା ଗଁା’ରୁ, କ’ଣ ନା ସୁରଟଦର ଚାକିରି କରୁଥିବା ପଡିଶା ଘରର ଦଟାକାଟା ସହିେ କୁ ଆଦଡ ପଳାଇ ାଇଛି । ଗଁା ଦଲାଦକ ନାକଦର କାଠି ଦେଇ ହସୁଥାେି - ଦେଖୁନ ଇଦୟ ଦଗାଦଟ ଦହଡପଣ୍ଡିେ । ଦଗାଟିଏ ଦବାଲି ଅିଅ, ଆକଟଦର ରଖିପାରିଲାନି, ଆଉ ଚାରିଆଦଡ କହିଦବ ଦ ଦ ା ଅିଅ ଭିେଦର ରଜା ଅଶ୍ୱପେିର ଅିଅ, ସାବିତ୍ରୀର ଗୁଣ ଭରି ରହିଛ ି । ଆଦର ଖ ୂ ୍ ଚିଲି ଦର ଦ ଦେ ଗଦଞ୍ଜଇ ଣ୍ଡ ି ନିଆଁ ଅୁ ଲଦର ଭୁଶ କିନା ଜଳି ୁ ରୁ ଲାଞ୍ଜ ପ ୍ୟେ ଭରିଦଲ କ’ଣ ଦହବ, ଟିକଏ ଉଠିବ । ହଇଓ ଦହଡପଣ୍ଡିଦେ ! ନିଆଁ ପାଖଦର ଘିଅ ରଦହନି, କି ଗଦଞ୍ଜଇ ଭରା ଚିଲି - ହ ୁ ଁ ପାଖଦର ନିଆଁ ଅୁ ଲ ରଦହନି । ପଡିଶା ଘରର ଦଟାକାଟାକୁ କାହିଁକି େୁ ଘଦର ନସରପସର ଦହବାକୁ ଦେଉଥିଲ ଦହା ? ଦଚାର ା’ ଆଖି ଳି ଳି କାନ୍ଦିଲା ଭଳି ଦହଡପଣ୍ଡିଦେ ଆଉ କ’ଣ କରିଥାଦେ ! କପାଳଦର କର ାରି ଚୁପ୍ ରହିଦଲ । ଏଦଣ କୃ ଷ୍ଣଦ ାହନ ଓରଫ ଜୟ ଗୁଜରାଟ ଏଣ୍ଡ୍ ଦକା ସୂୋକଳର ଦ କାନିକାଲ ଫି ଟର । ଲୁ ବ୍ଧକର ୋଦର ପଡିଥିବା ଦନଉଳଟିଏ ପରି, ସାବିତ୍ରୀ ଦପ୍ର ଫାସଦର ବନ୍ଦିନୀ ଦହଇ ସ୍ୱଳ୍ପ ଦବେନଦଭାଗୀ ଶ୍ର ିକ କ୍ୱାଟ୍ସ୍ର ଚାରିକାନ୍ଥ ଭିେଦର ଭାବୁ ଥାଏ - ଆହାିଃ କ’ଣ ଦ ଁୁ ନକଲି ! କୃ ଷ୍ଣଦ ାହନର ଦଗାରା ସୁନ୍ଦର ଦଚଦହରା ଭିେଦର ଦଗାଟିଏ ବିଶାଳ େ ଦପାଖରୀଟିଏ ରହିଛ ି ଦବାଲି ଏ ଅଲାଜୁ କୀ ଦକ ିେ ି ଜାଣିପାରିଲାନି ? ଡୁ ୟଟିରୁ ଆସିବା ଠାରୁ ଦକବଳ ଦବାେଲ ! ୋର ପାମ୍ପଡ, ିକ୍ସଚର ଦ ିେ ି ଚାଖଣା, ଏ ହେଭାଗିନୀକୁ ବି ଦସ େ ନିଶାଦର ଚାଖଣା କରିସାରିଲିଣି । କୁ ଆଦଡ ିବ ି କ’ଣ କରିବ ି ନା େଉଡି ଦେବି? ଦପଟଦର ବଢୁ ଥିବା ପିଲାଟାର ଦୋଷ କ’ଣ ? ନା... ନା ଦସ ିେ ି କରିବନ ି ି। ଏଭଳି େୁ ଶ୍ଚିୋଦର, ପିଞ୍ଜରାବଦ୍ଧ ଦନଉଳ ଦ ିେ ି ସୀ ିେ ଇଲାକାଦର ଘୂରି ବୁ ଦଲ, ସିଏ ଦସଇପରି ଚାରିକାନ୍ଥ କ୍ୱାଟ୍ର ଭିେଦର ରହି େିଦନ ଜନି ଦେଲା କନୟା ସୋନଟିଏ । ା’ ଦହବାର ଦସୌଭାଗୟ ପାଇ କ’ଣ ଦସ ଖୁସି ଦହଇପାରିଲା ! ବରଂ ଅିଅର ଅନାବିଳ ହସକୁ ଦେଖି ଲୁ ହଗୁଡାକ ୋ’ର ଆଖିକୁ ଫୁ ଲାଇ ଦେଲା । ଇୟାଦଡ ସ୍ୱା ୀର ଦବାେଲଗୁଡାକ ଦଗାଟିଏ ପଦର ଦଗାଟିଏ ଖାଲି ଦହଉଥିଲା ଦ େିକି ଗେିଦର ୋ’ଠାରୁ ବଳିଗଲା ଟଙ୍କା ଅଭାବର ଗେି । ଦକବଳ ଦସେିକି ନୁ ଦହଁ ଅଜର ାଡ ଗାଳିର ବଷ୍ଣ ବି ୋ’ର ଦେହକୁ କାଲୁ ଆ ଓ ବଧିରା ଦସଦେଦବଳକୁ କରିସାରିଦଲଣି । ଦଗାଟିଏ ଜହ୍ନ ରାେିଦର ସାବିତ୍ରୀ ଅରକା ଦେଇ ଦେଖା ାଉଥିବା ଜହ୍ନକୁ ‘ଆ ଜହ୍ନ ା ଁୁ ସରଗ ଶଶୀ' କହି ଅିଅକୁ ବହଲାଉଥିବା ସ ୟଦର ସ୍ୱା ୀ େନିଶାଦର ସାବିତ୍ରୀକୁ ଟାଣି ଘରୁ ବାହାର କରିଦେଲା । ଦ ଦେ ଦନହୁ ରା ଦହଦଲ ବି ୋ’ କଥା ସ୍ୱା ୀ ଶୁଣିଲାନି । ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 5 ସାବିତ୍ରୀ ଅିଅକୁ କାଦଖଇ ଅଶୁଭରା ଆଖିଦର ଆକାଶକୁ ଚାହିଁଥିବା ଦବଦଳ ହଠାତ ନିଜ ଭିେଦର ଏକ ବଜ୍ର ଶପଥ ୋନା ବାନ୍ଧୁ ଥିବାର ଅନୁ ଭବ କଲା । ଆକାଶଦର କ୍ରୀଡାରେ ଜହ୍ନ ସଦେକି କହୁ ଥିଲା ଚଦରୈଦବେି......ଚଦରୈଦବେି । ସାବିତ୍ରୀ ଆଗପଛ ନଭାବି ାତ୍ର ପାଂଚଶହ ିଟର େୂ ରଦର ଥିବା ଦରଳ ଦଷ୍ଟସନ ପାଖକୁ ଚାଲି ଆସିଲା, ଆତ୍ମହେୟା ପାଇଁ ନୁ ଦହଁ ବରଂ ଚଦରୈଦବେି ପଥଦର ସଂଘଷ୍ କରିବା ଲାଗି । ଏ ସଂଘଷ୍ କରିବାକୁ ଜହ୍ନ ୋକୁ ଦପ୍ରରଣା ଦେଇଛି – “ଦେଖୁଛ େ ! ସ ଦ୍ର ୁ - ା’ ନିଜ ଦପଟରୁ ଦ ାଦେ ଜନି ଦେଇ ଦକ ିେ ି ଏଇ ଥଳକୂ ଳ ନଥିବା ଆକାଶକୁ ଫି ଙ୍ଗି ଦେଇଛି ଦକଉଁ କାଳରୁ ଓ େୁ ଁୁ ଅବିରା ଗେିଦର ାନଙ୍କ ା ଁୁ ସାଜି ଖାଲି ଦଖଳୁ ଛ ି େ ଦଖଳୁ ଛ ି । ହାରିନ ି ’ । ନଦର ସାହସ ବାନ୍ଧ, େୁ ବି ଜିେବ ି ୁ ସାବିତ୍ରୀ ।” ସୁରଟରୁ ସିଧା ଆସି ପହଂଚିଲା ଭୁବଦନଶ୍ୱରଦର । ବତ୍ତ୍ ାନ ପ୍ରଶନ ଦସ ଦକଉଁଠକ ି ି ଦପାଡା ହ ି ି ଭାବୁ ଭାବୁ ୁ ଁ ଦନଇ ାଇପାରିବନି । ଏ େ ିବ ? ଗଁାକୁ ଏ ଦନ ପଡିଲା ୋ’ର ସାରଙ୍କ କଥା ିଏ ୋକୁ ଏକୋ କଲାସଦର ପଢ଼ାଇଲା ଦବଦଳ ଜହ୍ନର ଗପ କହିଥିଦଲ । ଗପର ଦଶଷ କଥାଟି ୋଙ୍କର ଏ ିେ ି ଥିଲା – ‘ଆଦର ପିଲା ାଦନ େୁ ଦ ଜହ୍ନ ଭଳି ହୁ ଅ । ଜହ୍ନ ଦ ିେ ି କଳଙ୍କ ଦୁ ଣ୍ଡଇ ସବୁ ରଙ୍କ ି ୁ ଆଦଲାକିେ କଦର େୁ ଦ ବି ାନ ଅପ ାନ ସହି ସାହସର ସହିେ ନିଜ ଓ ପରର ହିେ ପାଇଁ ସଂଘଷ୍ ଜୀବନ ବିୋଅ ।’ ସାର ଏଦବ ପୁଅ ଦବାହୂ ପାଖଦର ଭୁବଦନଶ୍ୱରଦର ରହୁ ଛେି । ଦସ ପାଂଚବଷ୍ ପୂବ୍ରୁ ବାପାଙ୍କ ସାଙ୍ଗଦର ଥଦର ଆସିଥିଲା । ଦନ ଅଛି ୋ’ର ଠିକଣା । ସାବିତ୍ରୀ ଅିଅକୁ କାଦଖଇ ସାରଙ୍କ ଘଦର ସିଧା ହାଜର । କବାଟ ଠକ ଠକ କଲା । କବାଟ ନଦଖାଲିବାରୁ ଦସ ଦସଇ ପିଣ୍ଡାଦର ଅିଅକୁ ଧରି ଦକଦେଦବଦଳ ଦଶାଇ ପଡିଛ ି ୋକୁ ଜଣା ନାହିଁ । ବେନା ଓ ନିରାଶ୍ରୟୋର ଦ ଉଁ ଦବାଅ ଦୁ ଣ୍ଡଇଛି ୋହାର ଭାରା କ’ଣ ଏଦେ ସହଜଦର ସହିଦହବ ! ଦସଥିପାଇଁ େ ୋର ଆଖି ଲାଖି ାଇଛି । କିଛ ି ସ ୟ ପଦର କବାଟ ଦଖାଲିବାର ଶବ୍ଦ ଭାଙ୍ଗି ଦେଲା ୋ’ର ନିେ । ସା ନାଦର ଠିଆ ଦହଇଛେି ସାର । କଇଁ କଇଁ କାନ୍ଦି ୋଙ୍କ ପାେ େଦଳ ଦଲାଟି ଦକାହଗୁଡାକ ୋ’ର କଣ୍ଠକୁ ଅବଦରାଧ କରିଦେଲା । ାଇ କ’ଣ କହିବାକୁ ଚାହଁୁଥିବାଦବଦଳ ସାର କହିଦଲ, ‘ଉଠ ସାବିତ୍ରୀ । ଦୋ ବାପା ପାଖରୁ ସବୁ ଶୁଣିଛ ି । କିେୁ େଦେ କିଛ ି ସାହା ୟ କରିପାରିବନ ି ି । ପୁଅ ଦବାହୂ ଘଦର ଁୁ ଦଗାଟିଏ ପାଳିେ ଶ୍ୱାନ, ନା ଏଠି ଭୁକି ପାରିବ ି ନା ଦୋ େୁ ିଃଖଦର ହାେ ବଦଢଇ ପାରିବ ି ?’ ସାବିତ୍ରୀ ବୁ ଅଗ ି ଲା । ଅିଅକୁ କାଦଖଇ ଚାଲିଲା ପୁଣି ରାଜରାସ୍ତାଦର । ଦସ ଜାଦଣ ଦ ଏଦେ ସହଜଦର ସହାୟୋ ିଦଳନି କିେୁ ଦ ଉଁ ଟିକକ ବିଶ୍ୱାସ ଛାେି ଭିେଦର ସଂଚିେ କରି ଏ ାଏଁ ରଖିଛି, ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 6 ୋହା ଦକଦବ ବି ୋକୁ ଦଧାକା ଦେବନି । ହଁ ସେଦର ଦସ େ ି ି ଘଟିଲା । କନ୍ଧ ବୁ ଢୀଟିଏ ଗଛ ଳ ୂ ଦର ବସି ଥକ୍କା ାରୁଥିବା ଦବଦଳ ନଜର ପଡିଲା ସାବିତ୍ରୀ ଉପଦର । ସାବିତ୍ରୀ ବି ଦସଇଠି ବସି ଅନାଇଥିଲା ଫାଙ୍କା ଆଖିଦର, ଅିଅଟା ଗୁରୁଣ୍ଡି ଗୁରୁଣ୍ଡି କନ୍ଧ ବୁ ଢ଼ୀର କାନି ଟାଣିବାରୁ ଦସ ଦଟକିଦନଲା ୋ’ ଦକାଳକୁ । ଅିଅର ଦକା ଳ ସ୍ପଶ୍ ୋ ବାଦ୍ଧ୍କୟର ହାଡୁ ଆ ଦେହଦର ଦଖଦଳଇ ଦେଲା ାେୃ ତ୍ୱର ଅବିନାଶୀ ପୁଲକ । ଦକା ଳ ଶିଶୁ ନି ଷ ି କ ଭିେଦର ଗଢ଼ିଦେଲା ଦ ିେ ି ଏକ ଦସେୁ । ସାବିତ୍ରୀ ଦସଇ ଦସେୁ କୁ ସାହାରା କରି ବୁ ଢ଼ୀର ଛାେି ଉପଦର େୁ ିଃଖର ଅରଣାଟିଏ ବୁ ହାଇଦେଲା । ବୁ ଢ଼ୀ ବୁ ଅଗ ି ଲା ନିରାଶ୍ରୟକୁ ଆଶ୍ରୟ ଦେବାର ହତ୍ତ୍ଵ । ସାବିତ୍ରୀର ହାେଧରି ଦନଇଗଲା ନିକଟସ୍ଥ ବସ୍ତି ଦର ଥିବା ୋ’ର ଜରିଟଙ୍ଗା ଅାଟି ାଟିର ଭଙ୍ଗା ଘରକୁ । ଜୀବନର ଆଉ ଏକ ଅଧ୍ୟାୟର ଆରମ୍ଭ । କନ୍ଧବୁ ଢ଼ୀ କହିଲା - ଅିଅଦଲା ପର ଘଦର ବାସନ ାଜି ଦପଟ ଦପାଦଷ । ଆଗକୁ ପଛକୁ ଦ ାର ଦକହି ନାହିଁ । ଦୋ ପାଇଁ କା ଦ ାଗାଡ କରିଦେବି । ଦହଇ ଦେଖ ବଡ ଆପାଟ୍ଦ ନଟ ଦେଖା ାଉଛି, ଦସଠି କା କଦର । ଦୋର ବୟସ ଅଛି । େିନକୁ ଚାରିଟା ଫଲାଟ୍ଦର କା କରିପାରିଦଲ େଶହଜାର ଟଙ୍କା କଦ ଇବୁ । ଆଉ ଏଇଠି ଦ ା ପାଖଦର ରହିବୁ । ବୁ ଢ଼ୀ ଦହଲିଣି େ ଦଗାଦଟ ଫଲାଟ୍ଦର କା କରୁଛି, ଦବଶୀ କରିପାରୁନି । ସାବିତ୍ରୀର ହ ୁ ଁଦର କୁ ଆଁ ୋରା ଫୁ ଟ ି ଉଠିଲା । ଦସ ବୁ ଢୀକୁ କୁ ଣ୍ଢାଇ କହିଲା, ‘ ାଉସୀ, େ କୁ ଆଉ କା କରିବାକୁ ପଡିବନି । େୁ ର ଏଇ ନାେୁ ଣୀକୁ ସମ୍ଭାଳିବ, ଁୁ କା କରିବ ି ।‘ ବୁ ଢ଼ୀର ପାକୁ ଆ ପାଟିରୁ ଦକାହ୍ଲ ଭାଷାଦର କ’ଣ ସବୁ ଅରି ପଡୁ ଥିଲା ଦସ ଅବଶୟ ବୁ ଅି ପାରିଲାନି, କିେୁ ୋର ଆଖିରୁ ଅରି ପଡୁ ଥିବା ବୁ ନ୍ଦା ବୁ ନ୍ଦା ଲୁ ହରୁ ଦବଶ୍ ବୁ ଅି ପାରିଲା ଦ ଦସହି ଭାଷା ଥିଲା ନିସ୍ୱାଥ୍ ଆଶୀବ୍ାେର ସୁଅ । ବଷ୍କ ଭିେଦର ସାବିତ୍ରୀ ପାଂଚ-ଛଅଟା ଫଲାଟ୍ଦର କା କରିବା ଫଳଦର ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଠାକୁ ରାଣୀ ୋ’ର କାନ୍ଧଦର ବସିଦଲ । ସାଇଦକଲଟିଏ କିଣି ନିଜ କା କରିବାର ଗେିକୁ କିଛ ି ାତ୍ରାଦର ବଢ଼ାଇଦେଲା । ଦସ ଏଦବ ସ୍ୱାବଲ ଵୀ । ଆଉ କାହା ଆଗଦର ହାେ ପଦେଇବନି । ଅିଅ ଓ ବୁ ଢ଼ୀ ାଉସୀକୁ ଦନଇ ୋର ସଂସାର । ଅିଅ ବି ସ୍କୁଲଦର ପାଠ ପଢିଲା । ଏ ିେ ି କିଛ ି ବଷ୍ ଅଦେ ଥଦର କା ରୁ ଦଫରି ସାବିତ୍ରୀ ନିଜ ଘର ହ ୁ ଁଦର ାହା ଦେଖିଲା, ୋ’ର ଣ୍ଡ ୁ ଅାଇଁ ଅାଇଁ ଦହଇଗଲା । ଦଲାକଟି ଚିହ୍ନା ଚିହ୍ନା ଲାଗୁଥିଲା । ଅାମ୍ପୁରା ନୁ ଖର ୁ ା ବାଳ, ଦେହଟା ଅସ୍ଥି କଙ୍କାଳସାର, ହାେ ଦ ାଡି କ୍ଷୀଣ ସ୍ୱରଦର କହୁ ଥିଲା, ‘ସାବିତ୍ରୀ ! ଏଇ ଅଧ ପାପୀକୁ କ୍ଷ ା କରିଦେ ।‘ ଏଦବ ସାବିତ୍ରୀ ଚିହ୍ନଗ ି ଲା । ଘୃଣା ଓ ରାଗଦର ଅଗ୍ନିବାଣ ଦହଇ କହିଲା, ‘ଭାକ୍, ସବ୍ନାଶୀ ଲମ୍ପଟ ।‘ ଏେକ କହି ସାବିତ୍ରୀ କବାଟ କିଳଦି େଲା ଏବଂ ଗୁମ୍ ଦହଇ କିଛ ି ସ ୟ ବସି ପଡିଲା ସେ କିେୁ ୋ’ର ଛାେି ଭିେଦର ଘୁର୍ଣ୍ବ ି ାେୟା ହୃ େପିଣ୍ଡକୁ ନ୍ଥି ଦେଉଥିଲା । ପୁଣି କିଛ ି ସ ୟ ପଦର ଅିଅ ସ୍କୁଲରୁ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 7 ଆସିବାରୁ କବାଟ ଦଖାଲିଲା । କିେୁ ଦସଇ ଦଲାକଟା ଦବଦହାସ୍ ଦହଇ ପଡିଛ ି ଦେଖି ସାବିତ୍ରୀ ଚ କି ପଡିଲା । ଦହଇ ଦହଇ କରି ୋକୁ ଖୁବ୍ ଦଜାରଦର ଡାକିଲା କିେୁ କିଛ ି ଜବାବ ନାହିଁ । ସାବିତ୍ରୀ ଖୁବ୍ ଡରିଗଲା । ଇଦୟ େି ରି ାଇଥିବ ଦେଦବ ଅପବାେର ଦବାଅ ଣ୍ଡ ୁ ାଇବାକୁ ଦହବ । ଦଲାଦକ କହିଦବ ଏଇ ଅଭାଗିନୀ ୋକୁ ଦେ ପୁଣି ାରିଦେଇଛି । ସାବିତ୍ରୀ ନିଜର ଦ ାବାଇଲ ଉଠାଇଲା ଏବଂ ୧୦୮ ଆ ଲାନସ ଵୁ କୁ ଡାକି ୋକୁ େୁ ରେ ସରକାରୀ ହସ୍ପିଟାଲଦର ଆଡ ିଟ୍ କରାଇଦେଇ ଘରକୁ ଦଫରି ଆସିଲା । ଦସ ଖୁବ୍ ଦଜାରଦର ସଁ ସଁ ଦହଉଥିଲା, ଦ ିେ ି ଘୂର୍ଣ୍ିବାେୟାଟା ୋ ଛାେି ଭିେରଟାକୁ ନାରଖାର କରିଦେଉଛି !!! କିେୁ ରାେିଦର ଦଶାଇପାରିଲାନି । ଦକ ିେ ି ଦଶାଇବ ? ବାପା େ ୋ ନଁା ଦେଇଛେି ସାବିତ୍ରୀ । ସକାଳୁ ଶୀଘ୍ର ଆପାଟ୍ଦ ନଟଦର ୍ କା ସାରି ହସ୍ପିଟାଲଦର ହାଜର । ଡକଟରଙ୍କ ଠାରୁ ଶୁଣିଲା ଦ ଦଲାକଟାର େୁ ଇଟି ାକ କିଡନୀ ଅକା ୀ । େୁ ରେ ଡାଇଲିସସ୍ ି େରକାର । ସାବିତ୍ରୀ ଆଗପଛ ନ ବିଚାରି ହସ୍ପିଟାଲଦର େଶହଜାର ଟଙ୍କା ଡିଦପାଜିଟ୍ କରିଦେଲା । ଡାଇଲିସସ୍ ି ପଦର ଦଲାକଟି ସା ାନୟ ସୁସ୍ଥ ଦହବାରୁ ଦେଖିଲା ଦ ସାବିତ୍ରୀ ୋ’ର ଦଗାଡକୁ ଦ ାଡି ଦେଉଛି ଓ କାନ୍ଦୁ ଛ ି । ଦଲାକଟି ଅପଲକ ଆଖିଦର ଚାହିଁ ଭାବୁ ଥିଲା - ଦହ ଭଗବାନ! ସେୀ ସାବିତ୍ରୀ ଭଳି ସ୍ତ୍ରୀଟିଏ ପାଇ ବି ୋକୁ ଆପଣାର କରିପାରିଲିନ ି । ଦକଦେ ନି ୍ାେନା ନ ପାଇଛି ଦ ା ଠାରୁ । େଥାପି ଦ ାଦେ ହସ୍ପିଟାଲଦର ଭତ୍ତି କରି ଦକଦେ ଟଙ୍କା ଖର୍ଚ୍୍ କଦଲଣି । ଦକବଳ ଦସେିକି ନୁ ଦହଁ ଦସ ପୁଣି ଦ ା ଦଗାଡ ଦ ାଡି ଦେଉଛି । ଦ ା ଭଳି ପାପୀ ବଂଚିଦଲ ୋ’ର ଲାଭ କ’ଣ? ଅେି ଅନୁ ର୍ଚ୍ ସ୍ୱରଦର ଦଲାକଟି କାକୁ େ ି ନ ି େି ଦହଇ କହିଲା - େ ଦେୌଡି ଆସିଛ ି େୁ ଅିଅଟିକୁ ଟିଦକ ଦେଖିବାକୁ ଭାରି ଦ ାର ଇଚ୍ଛା । ଦସଥିପାଇଁ ପାଖକୁ । ସେ କହୁ ଛ ି ଏଇଟା ଦ ାର ଦଶଷ ଇଚ୍ଛା । ସାବିତ୍ରୀ ଆଖିରୁ ଲୁ ହ ଦପାଛି ଚାହିଁଲା କିେୁ କିଛ ି ନ କହି ଦସଠୁ ପଳାଇ ଆସିଲା । ୋ’ ପରେିନ ସନ୍ଧୟା ଦବଦଳ ଅିଅକୁ ଦନଇ ହସ୍ପିଟାଲଦର ପହଂଚିଲା । ଦଲାକଟି ଅିଅର ଣ୍ଡ ୁ କୁ ଆଉଁସି ଦେଇ କିଛ ି କହିବାକୁ ଦଚଷ୍ଟା କରୁଥିଲା । କିେୁ କିଛ ି କହିପାରିଲାନି । ଆଖି, ନାକ ଓ କଣ୍ଠଦର ଲୁ ହର ସୁଅ ଛୁ ଟୁଥାଏ, ଦସଥିଦର ଦସ କ’ଣ କହି ପାରିବ ! ଦକବଳ ଅନାଇଥାଏ ଅିଅକୁ ଅପଲକ ଚାହଁାଣିଦର । ଅିଅକୁ ଦନଇ ସାବିତ୍ରୀ ଘରକୁ ଦଫରିଲା ଦବଦଳ ଡାକ୍ତର ଦକବଳ ୋକୁ କହିଦଲ - େୁ ଦରାଗୀର ଅବସ୍ଥା ଗମ୍ଭୀର । ଆଶା ବହୁ େ କମ୍ । ସାବିତ୍ରୀ ଭିେରଟା ଅରଣୟ ଦରାେନ ଭଳି ଦକବଳ ହାହାକାରଦର ପ୍ରେି୍ୱନନିେ ଦହବାକୁ ଲାଗିଲା । ଅିଅକୁ ଘଦର ଛାଡି ସ୍ଥିର ଦହଇ ବସି ପାରିଲାନି । େପ୍ଣଦର ନିଜକୁ ଦେଖିଲା ଦ ନିଜ ଣ୍ଡ ୁ ର ସିନ୍ଥାଣିଦର ସିନ୍ଦୂର ୋଉ ୋଉ ଜଳୁ ଛ ି । ଦସଇ ସିନ୍ଦୂରକୁ ଜୁ ହାର ଦହଇ କ’ଣ ଦ କହୁ ଥାଏ ଦସ ଜାଦଣ । ଆଉ ଦସ ଥୟ ଧରି ବସି ପାରିଲାନି । ପୁଣି ରାେିଦର ହସ୍ପିଟାଲକୁ ଚାଲି ଆସିଲା । ଦେଖିଲା ଦ ଦଲାକଟା ବଲବଲ କରି ଚାହିଁଛ ି । ସାବିତ୍ରୀ ଦବଡ ଉପଦର ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 8 ବସି ପଡି ୋ’ର ଣ୍ଡ ୁ କୁ ଆଉଁସି ଦେଉଥିବା ସ ୟଦର ଅେି ଅନୁ ର୍ଚ୍ ସ୍ୱରଦର ଦଲାକଟି କହିଲା - ଅିଅ କ’ଣ ପଢୁ ଛି ? ସାବିତ୍ରୀ କହିଲା – ଏଥର ଦ ଟ୍ରିକ ପରୀକ୍ଷା ଦେବ । ଦଲାକଟିର ହ ୁ ଦଁ ର ଦ୍ୱିେୀୟା ଜହ୍ନ ଭଳି ସରୁ ହସଟିଏ ଦଖଳିଗଲା । ଆଖି ବି ଧୀଦର ଧୀଦର ବୁ ଜ ି ଆସିଲା । ଆଉ ୋ’ର ଆଖି ଦଖାଲିନ ି । ଶିଶାନରୁ ସାବିତ୍ରୀ ଦ ଂଚାଏ ପାଉଁଶ ଧରି ଘରକୁ ଦଫରିଆସିଲା, କିେୁ ୋ’ର ସେୟବାନକୁ ଦଫରାଇ ଆଣିପାରିଲାନି ଦବାଲି ଅବଦସାସ ରହିଗଲା । ଅିଅ ୋ ନି କ୍ତ ୁ ି ପତ୍ରଟିକୁ ସାବିତ୍ରୀ ନାକ ଆଗଦର ହଲାଇ ହଲାଇ କହିଲା, ‘ଦବାଉ, ଦବାଉ ଭଳି ବସି ଭାବୁ ଚୁ କ’ଣ । ଦୋ ! କାଠ ନ କଣ ଖୁସି ଦହଉନି ? ଏଇ ଦେଖ ଦୋର ଖଟିଖିଆ ଦ ହନେି ହାେର ଠ ି ାଫଳକୁ ।’ ସାବିତ୍ରୀ ଅିଅକୁ ଛାେି ପାଖକୁ ଟାଣି ଦନଇ ଦକାହଭରା କଣ୍ଠଦର କହୁ ଥିଲା - ବାପା ! େୁ ଦ ଆଜି ସ୍ୱଗ୍ଦର । ପିଲାେିଦନ ଦ ାଦେ କହୁ ଥିଲନା ସାବିତ୍ରୀ ଦ ା କୁ ଳର ଦଟକ ରଖିବ । ଦହଇ ଦେଖ େୁ ର ସାବିତ୍ରୀ ଆଉ ଦଗାଟିଏ ରୂପଦର ଦକ ିେ ି େୁ ର ଦଟକ ରଖିଛି ... ... । ∞∞ ମନନାଜ କୁ ମାର ମହାପାତ୍ର, ଭୁବଦନଶ୍ୱର । ସମ୍ପାେକ ନିେେ ି ନ ି , ନନ୍ଦିକା, ଓ ଉତ୍ତିଷ୍ଠେ । ପ୍ରକାଶିେ ପୁସ୍ତକ ସଂଭାର: ୧୨’ଟି ଅନୁ ବାେ ପୁସ୍ତକ, ୯’ଟି ଉପନୟାସ, ୭’ଟି ଜୀବନୀ, ୫’ଟି ଗଳ୍ପ ସଂକଳନ, ୪’ଟି ଶିଶୁ ସାହିେୟ ପୁସ୍ତକ, କବିୋ ସଂଗ୍ରହ । ଏହା ସହ ଅଦନକ ସାମ୍ପ୍ରେିକ, ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଓ ଅନୟାନୟ ବିଷୟଦର ନିୟ ିେ ପ୍ରବନ୍ଧ ଦଲଖେି । ବହୁ ସା ାଜିକ, ସାରସ୍ୱେ ଓ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଂସ୍ଥା ାନଙ୍କ ସହ ଜଡିେ । www.manojmahapatra.in ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 9 ପ୍ରଥମ ରାତି: ବିନେଇ ହତୟା କୃ ତ୍ତିବାସ ନାୟକ ବିଦନାେ ଆଉ ବି ଵାଧରଙ୍କ ବନ୍ଧୁ ପ୍ରୀେି ଅିଦର ପାଣି ବି ଗଦଳନାହିଁ । ପିଲା ବୟସରୁ ଦସ ାଦନ ଭାରିସାଙ୍ଗ । େୁ ହିଁଙ୍କର ଏକା ରାଶି ଭଳି ଲାଦଗ । ଦସ େୁ ହିଁଙ୍କର ଗେି- େି, ଚାଲିଚଳନ ଏକା ପ୍ରକାର । ପିଲା ବୟସଦର ଦସ େୁ ଇଜଣ ିଶି କାହା ବାଡିରୁ କାକୁ ଡ,ି କଖାରୁ, ଲାଉ ଦଚାରି କରେି େ କାହା ଦପାଖରୀରୁ ାଛ ଧରି ନିଅେି । ଦସଇଥିପାଇଁ ଗାଆଁଦଲାକ ୋଙ୍କୁ ଧରି ଦକଦେଥର କାନଧରି ଉଠାଵସା କରିଛେି । ବିଦନାେକୁ କାନ ଧରିବାକୁ କହିଦଲ-ବି ଵାଧର ଆଗେୁ ରା ଉଠାବସା ଦହଇପଦଡ । କିଏ େି ୋଙ୍କ ଗାଲଦର େି'ଚାରି ଚାପୁଡା ଦେଇଦେଲା, ୋକୁ ଦସ ାଦନ େିହକୁ ନିଅେି ନାହିଁ । ଦ ଉଁ କଥାକୁ ଦସହିକଥା । ଲାଜଭୟ ଛାଡି ଦେଇଥିବା ବାଳୁ ଙ୍ଗା ଦଟାକା େୁ ଇଟାଙ୍କର ଉତ୍ପାେ େିନକୁ େିନ ବଢି ଚାଲିଥାଏ । ଜଣଙ୍କ ପଦର ଅନୟ ଜଣଙ୍କର ବାପା ୋଙ୍କୁ ଦେଜୟପୁତ୍ର କରିଦେବାକୁ ଦକଦେଥର ଭୟ ଦେଖାଇ ସାରିଛେି । ୋଙ୍କ ାଆ ାଦନ ଦକଦେଥର ୋଙ୍କୁ ଏକଥା କହି କୁ ଭାଷାଦର ଗାଳି ଦେଇଛେି । ବନ୍ଧୁ ବାନ୍ଧବ ାଦନ ୋଙ୍କୁ ଛି-ଛାକର କରି ସାରିଛେ, କିେୁ ଫଳ କିଛ ି ଦହଲାନାହିଁ । ଦସ ାଦନ େ କାହାକୁ ାନିଦଲ ନାହିଁ, ଜଣା ପଡୁଥିଲା - ଏ ିେ ି କି ନିଜ ଜୀବନ ପ୍ରେି ୋଙ୍କର ଟିଦକ ଦହଦଲ ଭୟ ବି ନ ଥାଏ । ସ ଦସ୍ତ ଭାବୁ ଥିଦଲ-ବୟସ ବଢିଗଦଲ, ବେ ାସ ପିଲା େୁ ଇଟାଙ୍କର ଗେି େି ବେଳି ିବ । କିେୁ ୋଙ୍କର ବୟସ ବଢିବା ସଦଙ୍ଗ ସଦଙ୍ଗ ବରଂ ଅପକ ୍ ବି ବଢି ଚାଲିଲା । ଗାଆଁର ଦଲାଦକ ୋଙ୍କର ଅେୟାଚାର ଆଉ ଉତ୍ପାେ ଦେଖି ତ୍ରାହି ତ୍ରାହି ଡାକିଦଲ । ଥାନାର ଦପାଲିସ ବାବୁ ଙ୍କ ପାଖଦର ଦଫରାେ ଦହଦଲ । ଦଟାକା େୁ ଇଟା ଦପାଲିସଠାରୁ ାଡ ବି ଖାଇଦଲ । ପୁଣି ଦ ଉଁ କଥାକୁ ଦସହି କଥା । ନ ପାରିଲା ବୁ ଢା- ବୁ ଢୀ ାଦନ କୁ ହାକୁ ହ ି ଦହଦଲ -"କ୍ଷୀର ଉେୁ ରିଦଲ - ଚୁଲିକ,ି ଣିଷ ଉେୁ ରିଦଲ ଗାେକୁ ।” ଦେଖିବ ରୁହଅଳ୍ପ ଦକଇଟା େିନ ଭିେଦର ଏଇ ାରଣା ଷଣ୍ଢ େୁ ଇଟା ଅନୟ ଦକଉଁ ଅଖାଡୁଆ ଷଣ୍ଢଦ୍ୱାରା ାଡଖାଇ ରିଦବ ।" ଦସହି ଶୁଭେିନକୁ ଚାହିଚାହିଁ ଦଲାକ ାନଙ୍କ ଆଖିରୁ ପାଣି ରିଗଲା । ଅସହାୟ ଗାଆଁଦଲାଦକ କିଛ ି ଉପାୟ ନ ପାଇ ଦଶଷଦର ହ ୁ ଁ ବନ୍ଦକରି ନିଜ ନିଜ ଘଦର ଚୁପ ରହିଦଲ । ଦସ ାଦନ ଏହା ଭିେଦର ବିଦନାେର ନାଆଁ ବେଦଳଇ ବିଛୁଆେି ଆଉ ବି ଵାଧରକୁ ବାଇଡଙ୍କ ନାଆଁଦର ଡାକିଦଲ । ିଏ ାହା ଡାକିଦଲ ବି ଦସଥିଦର ୋଙ୍କର କିଛ ି ାଏ ଆଦସନାହିଁ । େିଦନ ବିଛୁଆଟିର ବାପା- ାଆ ବସି ବିଚାର କଦଲ -"ପୁଅଟାର ହାେକୁ େି'ହାେ କରିଦେଦଲ ାଇ ଏଇ େି'ଜଣଙ୍କର ଦ ଳି ଭାଙ୍ଗି ବ । ଦବାହୂ ଟା ଘଦର ରହିଦଲ, ଦସ ଆଉ ଏଦେ ବେ ାସୀ କରି ପାରିବ ନାହିଁ । େରକାର ପଡିଦଲ, ାଇକିନାଠାରୁ ାଡଖାଇ ଲାଜଦର ହ ୁ ଁ ଦେଦଖଇ ପାରିବ ନାହିଁ । ବିଛୁଆେିକୁ ଦନଇ ବୁ ଦଅଇ ଦସ ାଦନ ଦଗାଟାଏ ଉର୍ଦ୍୍ଣ୍ଡି ଅିଅ ଦଖାଜି ଆଣି ୋ' ସହିେ ବାହା କଦରଇ ଦେଦଲ । ସେକୁ ସେ ବିଛୁଆେିଟା ଦପାଷା ାନିଗଲା । ଦବାହୂ ର କଡା ଶାସନଦର ଦସ ଦ ଣ୍ଢାଦହଇ ଘଦର ପଡି ରହିଲା । ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 10 ଏଥର ବାଇଡଙ୍କ ଏକୁ ଟଆ ି ଦହଇ ିବାରୁ ଦସ ଆଉ ଆଗଭଳି ଉତ୍ପାେ କରିପାରିଲା ନାହିଁ । ଦେଣୁ ଦସ ସବୁ ଦବଦଳ ଚାହିଁ ରହିଲା-ଦକ ିେ ି ବିଛୁଆେିକୁ ଡାକି ଆଣି ନିଜ ହାେଦର ରଖିବ । େିଦନ ବାଇଡଙ୍କ ସହିେ ବିଛୁଆେିର ଦଭଟ ଦହଇଗଲା । ବିଛୁଆେି କାନ୍ଦକାନ୍ଦ ଦହଇ କହିଲା, "କ'ଣ କରିବି ଭାଇ ! ଦ ା ସ୍ତ୍ରୀଟା େ ଦ ାଦେ ଘରୁ ବାହାର କରିବାକୁ ଦେଉନାହିଁ । ଁୁ ପାଟି ଦଖାଲିଦଲ, ାଡ ଦେବାକୁ ହାେ ଉଚାଉଛି । ାଇପ ହାେରୁ ାଡ ଖାଇଦଲ, ଦେହକୁ ସିନା କାଟିବ ନାହିଁ, କିେୁ ନକୁ ଭାରି କାଟିବ । ଦ ା ପୁରୁଷ ପଣିଆଟା ାଡ ଖାଇ ିବ । ଦସହି ଭୟଦର ଁୁ ୋ'କଥା ାନି ଏଦବ ଘଦର ରହୁ ଛ ି । ଏଣିକି ଆଉ ଦୋ'ସାଙ୍ଗ ଦହଇପାରିବି ନାହିଁ ।" ବିଛୁଆେିର କଥା ଶୁଣି ବାଇଡଙ୍କର ପିତ୍ତ ବିଛୁଆେି ! ଦୋର ଦସ ଆଗ ଣ୍ଡ ୁ ଉପରକୁ ଚଢ଼ିଗଲା । ଦସ କହିଲା -"ଆଦର, ାଇଚିଆ ରେ ପଣିଆ କୁ ଆଦଡ ଗଲା କି ? ଏଦବ େୁ ପୁଣି ନିଜ ାଇକିନାକୁ ଡରୁଛୁ ? ଏ'କଥା େୁ ଦ ାଦେ ଆଗରୁ କହିଲୁ ନାହିଁ କାହିଁକି ? ଦ ା ପାଖଦର ୋ' ନ୍ତ୍ର ଥିଲା । ଦସଇ ନ୍ତ୍ର ବଳଦର ଦୋ' ାଇକିନା ସବୁ ଦବଦଳ ିଆଁଉ ିଆଁଉ ଦହଇ ବୁ ଲିଥା'ୋ, କିେୁ େୁ ିଃଖର କଥା- ଅସଲ ସ ୟଟା ଗଡି ଆଉ ଦୋ ପାଇଁ କା ଦକ ିେ ି ୂଷାଦହଇ ରହିଥା'ୋ । ବିଦଲଇ ଛୁ ଆ ପରି ଦସ ଦୋ' ପଦଛପଦଛ କରିବ ନାହିଁ । ାହାଦହଉ, ରହ, େଦେ ଷ ୂ ାଦହଇ ସ୍ୱା ୀ ାନଙ୍କ ପାଖଦର ରହେି । େୁ ାଇଛି । ଦସ ନ୍ତ୍ର ଏଦବ ଁୁ ଦେଦଖଇଦେବି-" ାଇକିନା ାଦନ ାଇକିନା ପାଖଦର ଦ ଭଳି ଅେୟାଚାରିେ ଦହଉଛୁ , ଁୁ ୋ'ର ପ୍ରେିଦଶାଧ ଦ ା ାଇକିନାଠାରୁ ନିଶ୍ଚୟ ଦନବି ।" ବାଇଡଙ୍କର କଥାଶୁଣି ବିଛୁଆେି ଆଶ୍ଚ ୍ୟଦହଇ ଦବାକାଟାଏ ଭଳି ୋ' ହ ୁ ଁକୁ ଚାହିଁ ରହିଥିଲା । ଏେିକଦି ବଦଳ ବିଛୁଆେିର ସ୍ତ୍ରୀ େୂ ରରୁ ଚିତ୍କାର କରି ୋକୁ ଡାକ ପକାଇଲା । ବିଛୁଆେି ବିଚରା ାଡ ଭୟଦର ଦେୌଡି ୋ'ଘରକୁ ପଳାଇଗଲା । ଏଦଣ ବାଇଡଙ୍କ ଘରକୁ ଦଫରି ୋ' ବାପା- ାଆଙ୍କୁ କହିଲା-"ଦ ାର ବାହା ଦହବାକୁ ଭାରି ଇଚ୍ଛା ଦହଲାଣି, ଦ ାର ବାହାଘର ଶୀଘ୍ର କରିେଅ ି ।" ୋ' ବାପା- ାଆ େ ଆଗରୁ ଦସହିକଥା ଚାହଁୁଥିଦଲ, ଦସ ାଦନ ଅିଅଟିଏ ଦ ାଗାଡକରି ୋକୁ ବାହା କଦରଇଦେଦଲ । ସଂଦ ାଗ ବଶେିଃ ଦସ ଅିଅଟା ବି ଉର୍ଦ୍୍ଣ୍ଡି ଥିଲା । ସ ଦସ୍ତ କହିଦଲ, "ଅନ୍ଧ ରାଜା ଧୃେରାଷ୍ଟ୍ରକୁ ଉଆଁସୀ କନୟା ଗାନ୍ଧାରୀ ିଳି ାଇଛି ।" ଚଉଠି ରାେିଦର ବାଇଡଙ୍କ ୋ'ର ପୂବ୍ ପ୍ରସ୍ତୁ େ ି ଅନୁ ସାଦର ଦଗାଟାଏ ବିଦଲଇକୁ ବାନ୍ଧି ଦସ ଘଦର ରଖିଥାଏ । ଘର ଭିେରକୁ ପଶି ାଇ ବାଇଡଙ୍କ ଅଣ୍ଟାରୁ ଦଗାଟାଏ ଚକଚକିଆ ଧାରୁଆ ଛୁ ରୀ ବାହାର କରି ନବ ବିବାହିୋ ସ୍ତ୍ରୀକୁ ଦେଖାଇଲା ପରି ହାେଦର ଟିଦକ ପଦଜଇଲା, ୋ'ପଦର ଦସ ବିଦଲଇଟାକୁ ଆଣି ବଁା' ହାେଦର ଦଟକି ଧରିଲା । ଚିତ୍କାର କରି କହିଲା-"ଆଜି ଦୋଦେ କିଏ ରକ୍ଷା କରିବ, ଁୁ ଦେଖିବି । ଏଦବ ଦୋର ଣ୍ଡ ୁ ରୁ ଗଣ୍ଡିଟାକୁ ଅଲଗା କରିଦେବି । " ଏେିକଦି ବଦଳ ୋ'ର ସ୍ତ୍ରୀ ଦେୌଡି ଆସି ବାଇଡଙ୍କର ହାେକୁ ଧରି କହିଲା-"ନାଇଁ ନାଇଁ, େଦ ବିଦଲଇଟାକୁ କାହିଁକି ହେୟା କରି ପାପ ଅଜ୍ନ କରିବ ? ଦ ାଦେ ଦସ ଛୁ ରୀଟାକୁ େିଅ । ଦସ ଁୁ ୋକୁ ଦକ ିେ ି ହେୟା କରୁଛି େଦ ଦେଖିବ । ଁୁ ଆଗରୁ ଏ ିେ ି ଦକଦେ େୁ ଷ୍ଟ ବିଦଲଇକୁ ଏଇ ହାେଦର ାରିଛ ି । ଦ ାଦେ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 11 ଆଗରୁ ଥଦର େ ଦ ାଦେ ପାପ ଲାଗି ସାରିଛ,ି ଦେଣୁ ଆଉ କିଛ ି ପାପ ଲାଗିବ ନାହିଁ । ଦସ ଛୁ ରୀଟା ଦ ା ହାେକୁ େିଅ ।" ବାଇଡଙ୍କ କଥାଟାକୁ କିଛ ି ବୁ ଅପ ି ାରିଲା ନାହିଁ । ଦସ ବଲବଲ କରି ୋ’ ସ୍ତ୍ରୀ ହ ୁ ଁକୁ ଚାହିଁଲା । ହଠାେ ୋ 'ସ୍ତ୍ରୀ ଛୁ ରୀଟାକୁ ବାଇଡଙ୍କ ହାେରୁ ଛଦଡଇ ଦନଇ ଚାହଁୁଚାହଁୁ ବିଦଲଇଟାକୁ କାଟି େୁ ଇଗଡ କରିଦେଲା । ଛଟପଟ ଦହଉଥିବା ବିଦଲଇ ଛୁ ଆର କଣ୍ଠଦର ପଚାରିଲା -"େଦ ୁଣ୍ଡକୁ ଦେଖି ବାଇଡଙ୍କର ଅବସ୍ଥା ଖରାପ । ଦସ ୋ' ସ୍ତ୍ରୀକୁ ଧୀର କ'ଣ ଦସ ବିଦଲଇ ହେୟା ଗପଟାକୁ ନୀେିଶକ୍ଷ ି ା ବହିରୁ ଆଗରୁ ଶୁଣିଥିଲ ନା' େ କୁ କିଏ ଆଗରୁ କହି ଦେଇଥିଲା ଦ , ପ୍ରଥ ରାେିଦର ବିଦଲଇ କାଟ । ନବ ବିବାହିୋ ସ୍ତ୍ରୀ କହିଲା -"ଆଗରୁ ଶୁଣିବା କ'ଣ େରକାର ? ଏଦବ େ ଶିଖିଲି । କିେୁ, ଲୁ ହାକୁ ଦେଖି ପାଣି ଦେବାକଥା ଦ ା ଁୁ େୁ ଠାରୁ ଦସ ଦକୌଶଳ ାଆ ଦ ାଦେ ଶିଦଖଇକି ଏଠିକି ପଦଠଇଛି । ପୁରୁଷ ାନଙ୍କୁ ଦକ ିେ ି ଦ ଣ୍ଢା କରି ରଖା ାଏ, ଦସ ନ୍ତ୍ର ଁୁ ଆଗରୁ ଶିଖିଛି । ଦେଣୁ ଦ ା ଆଗଦର ରେ ପଣିଆଁ ଆଉ ଦକଦବ ଦେଦଖଇବ ନାହିଁ । େ ର େି ଭଲଗେି ଅଛି, ଦେଦବ ଷ ୂ ା ଭଳି ଘଦର ରହି ଦ ା କଥାଦର କା କରିବ । ଦ ା ଅନୁ େି ଦନଇ ଘରୁ ବାହାରିବ । ଦନ ରହିଲା ?" ବାଇଡଙ୍କ ପାଟିରୁ ବାହାରି ପଡିଲା-"ଦହ, ାଆ ରଣଚଣ୍ଡୀ ! େ କୁ ଦକାଟି ଦକାଟି ଜୁ ହାର । ଦୋ ପାଖଦର ବଡ ଦ ଣ୍ଢାଟିଏ ଆଣି ବଳିଦେବି । ଏ' ନୂ ଆ ବିପେରୁ ଦ ାଦେ ରକ୍ଷାକର । ସେଦର ଆଜି ଦ ାର କ'ଣ କାହିଁକି ଓଲଟା କା କଲା, ନୂ ଆ ଦହଇଗଲି । ରାେି ପାହିଦଲ, କାଲି ାଇକିନାଙ୍କୁ ସାବାଡ କରିବ ି କ'ଣ ସକାଦଳ ଁୁ ଏ' ଅଲାଜୁ କ ନ୍ତ୍ରଟା ଁୁ େ ନିଦଜ ସାବାଡ ୁହଁକୁ ବିଛୁଆେିକୁ ଦକ ିେ ି ଦେଦଖଇବି ? ଏଦବ ଦ ାର ଦସଇ ଏକ ାତ୍ର ଚିୋ ।" ∞∞ ଡକଟର କୃ ତ୍ତିବାସ ନାୟକ, ଆକାଶବାଣୀର ଜଦଣ ଗୀେିକାର, ୋଙ୍କର ଗୀେିକବିୋ ବିଶଷ୍ଟ ି କଣ୍ଠଶିଳ୍ପୀ ାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଆକାଶବାଣୀ ଓ େୂ ରେଶ୍ନ େଥା ପ୍ରାଥ୍ନା ଚାଦନଲଦର ପ୍ରଚାରିେ ଦହାଇଛି । ଶିଶୁନୟନ, ଆଦ ଶିଶୁ ଓ ଶିଶୁରାଇଜ ପ୍ରଭୃେି ଶିଶ-ୁ ପତ୍ରିକାର ଦସ ସଂପାେକ ଥିଦଲ । ୋଙ୍କର ପୁସ୍ତକ ଜ୍ଞାନସଂଗ୍ରହ ଏଦକାଇଶିଟ ି ସଂସ୍କରଣ ପ୍ରକାଶ ପାଇଛି । ଆକାଶବାଣୀ ଜୟପୁର ଦକନ୍ଦ୍ରର ନିଦର୍ଦ୍୍ଶକ ପେବୀରୁ ଦସ ଅବସର ଗ୍ରହଣ କରିଛେି । “ବଣଦଭାଜି” (୧୯୯୨) ଏବଂ “ଫୁ ଲସବୁ ଫୁ ଟଦି ଲ” (୧୯୯୯) ପୁସ୍ତକ ପାଇଁ ଦସ ଜାେୀୟ ଶିଶ-ୁ ସାହିେୟ ପୁରସ୍କାର ଲାଭ କରିଛେି । ୋଙ୍କର ଉପନୟାସ ଶୁଭଲକ୍ଷ୍ମୀ ଜାେୀୟ ସ୍ତରଦର ପ୍ରେିଦ ାଗିୋଦର ଦଶ୍ରଷ୍ଠ ଉପନୟାସ ଭାଦବ ବିଦବଚିେ ଦହାଇଥିଲା । ଭାରେର ପ୍ରଧାନ ନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ଠାରୁ ଦସ ୨୦୦୩ଦର ଜାେୀୟ ପୁରସ୍କାର ଗ୍ରହଣ କରିଛେି । ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 12 Tortoise Binodini Patra Disobedience to His will Dawned upon me Like a curse, a disease. Dispelling my mundane desire To move out Mix with mates To make merriment. The home, so much loved Is always regardless of me. The kins, I so much cared Cost million burdens. The love that I treasured So clandestinely In my sweet-soft heart, Is simply swayed away Like stinking smells undesirable. But, being listless Of all these untowardness. I still carry on my tanned back The burden that's no one's, they spake. My own ones Now turn other's Placing me to be Nowhere. How long shall I stagger Shouldering the unwanted ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 13 As irresistible, for My intent emotions do install me In your earth nowhere. Oh life, Take back This cursed load for ever. The bristling boon of longevity That eternity endows Upon me Is nothing but Fret and fever. ∞∞ Professor Binodini Patra, is a bilingual writer, poet, translater, and is known for her writings for children. She writes both in English and Odia. She has published more than 15 books and her writings have been published abroad and are available in many Indian languages. She has received Prajatantra story award, kadambini award, Fakirmohan Saraswata award and many others. She lives in Bhubaneswar. ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 14 Condolence meeting Debasis Tripathy This evening, for the first time, we sit in the laconic living room of an elderly couple, our neighbors. It resembles a lifeless island of white coral. They always smiled warmly at us when we met on the corridors & the common spaces. We always wanted to spend some time with them. We could never find the right time. Now finally, when we are at their place, we’re like strangers, we don't know how to start the conversation— So unusual, unfamiliar is the set-up. The toughest thing for any parent must be to carry on living after their child's demise. Can our awkward silence console them? Maybe we should have avoided this visit. ∞∞ Absorb Debasis Tripathy When a young musician friend turns on a song he adores & seeks my approval, honestly, I say, I don't understand music much, please don't get me wrong. He replies: If you are willing to open your ears & heart, slowly you'll acquire a taste. His voice echoes like a dong, ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 15 a sound that blends well with silence. I add, little-like if you really listen, you'll start appreciating good poetry? He nods like an all-knowing monk. ∞∞ Kumar Poornima Debasis Tripathy Bangalore sky— more airplanes than stars, lonelier than the stars, there hangs the full moon like a big gold plate, alloyed, adulterated with copper Not pure gold, yet divinely pleasing, maybe because of what it serves - Kheer: ingredient - desi cow milk, jaggery & care/ gourmet chef - my mother Here as I toil to fine tune my metaphor, my mother must be busy offering her signature dish on a brass plate to Moon-god on his special day Kumar Poornima And the moon, I suspect, must have landed in her courtyard to taste the delicacy in a brass bowl. Seriously! Legend: Kumar Poornima is a festival celebrated in Odisha on the full moon day of Ashvin (Lunar calendar month), marking the end of the monsoon season. ∞∞ Debasis Tripathy expresses mostly in poems. He is widely published and his poems have appeared or are forthcoming in Decomp, UCity Review, Rogue Agent, Leon Lit, Vayavya, Mantle Poetry, and elsewhere. He lives in Bangalore. ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 16 Discontent Sumitra Mishra The days are foggy Nights disenchanted, The world looks ever busy But people discontent, The shops look prosperous But the minds bereft of peace! Where have you gone O Goddess of Peace Leaving us in the murk of pleasure? No more the children Enjoy the wide-eyed delights Of a lollipop or a sugar candy stick They want Five Star pleasure, No more the adolescent girls Enjoy the simple joys Of trivial games and gossip They want boyfriends and dinner dates, No more the youth Loves the joys of music and sports, They want cheap masala movies and videos! Bridled by The television, cinema and cellphones All are enslaved to An illusion of glamour And a flippant show of sensual pleasure. Life glides by The river of frigid dreams While the hapless boatman sings Feverish songs of melancholy. You and I are Dream merchants, Sailing on the brig of words Rocking on the waves of prosperity But the safe shores are nowhere in sight! ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 17 Hanged or murdered? Sumitra Mishra Hanged or murdered, who knows? May be he hanged himself Or was murdered, and hanged, Who knows? If murdered He could have been buried Inside the house Or cremated in the darkness, stealthily Who knows? They discovered The legs touching the ground Some say it was broken There was a trace of strangulation On the broken neck Who knows, Who did it or nobody did it? But his name and shape Could not be deleted from history From the celluloid reels Where he danced and acted Could he be deleted From his twitter, instagram, FB accounts? Who knows if The fans and anchors would Allow his soul to rest in peace Or not? Chattering crowds on the tv All talking about the topic That is hotter than the hottest June Was it murder or suicide? He was an addict, His girlfriend confessed ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 18 He fought with his sisters Who always come for money, She pleaded, they refuted Did she plan his murder Or did she / they force him to die? But why? He had money , he was successful He had girlfriends , he was popular He had the type of life he wanted! Was not he sure Or were some dark forces too sure? The river is now dry, No fish, no boats , no waves. The media is full of noise and fury But do they know If it was murder or suicide? If it was frustration or desperation? No one knows for sure!!! The sun is red-hot angry Candles are being burnt at night The clouds are a sickly white No rain, no tears, no proof Who knows? Was it a murder or suicide? There was an invisible hand out there controlling him, Was it his mother's soul in heaven? Was it the mafia ,or the don Who supplied his stock Or who was just feverishly jealous? Who knows? Nothing is clear, nothing is for sure!!! There is a mystery all over the place All over the happenings The stars are silent, So are the parasite moons. Someone may be arrested Someone may be harassed ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 19 But where is the man who knows, Perhaps no one knows the truth Besides God and he himself, Who is no more, with us or her!!! ∞∞ Dr Sumitra Mishra, Bhubaneswar, retired English Professor, is a bilingual writer. She writes poetry, story, essays, articles, short and long plays. She published seven anthologies of English poetry: Penelopes Web, Flames of Silence, The Soul of Fire, The Red Moon, Roses and Bruises, Still the Stones Sing; a short story collection: Reminiscence; two translated books from English to Odia: Kritadastwara Bara Barsha, from Twelve Years A Slave by Solmon Northup; and Batabrukhya Chhayare containing twenty stories by R.K. Narayan; five volumes of Odia poetry named Udas Godhuli, Mana Murchhana, Pritipuspa , Barsha Bithika;Antardhwani; three plays named: Pathaprante, Batyapare, Bisthapana; four volumes of short story collections: Ahata Aparahna, Nishbda Bhaunri, Panata Kanire Akasha, Karona Kabale. She is assistant editor of Smruti Santwona. ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 20 Jagannath Dham, Puri Saroj Kar ∞∞ Saroj Kar, film maker and cinematographer. He is the creative director GenX studios, Bhubaneswar. Through his photographs and videos he has promoted artistic culture of Odisha. He has the credit of making a few documentaries on Odishi dance for international audiences. His photographs here about the Jagannath temple in Puri, in different hues, capture the essence of the cultural and religious heritage of Odisha; and rekindle the connectedness to the roots. He lives in Bhubaneswar. ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 21 ∞∞ ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 22 Alternative masculinity (?!) Nandini Sahu We surely were annoyed, rather uncomfortable, looking at the PDA of the middle-aged couple. Dr.Harihar Panda and his wife Mrs.Savita Panda were my guests that evening, along with two other friends from Odisha - Dr. Manas and Dr.Shubhra. All of them except for Savita were in Delhi to attend a conference. Manas and Shubhra were my old friends; I invited them over dinner after the conference. Harihar and Savita came along; in fact they got self-invited and I didn’t mind that, because the four of them had come from Bhubaneswar as a team. I had booked three rooms in the university guest house for them - one for the couple and two for the other two. Savita had nothing to do during the day when her husband and his friends were busy in the conference. She was restless and very worried about the food, medicines, etc. of her husband. She always remained worried about these trivial matters - starting with what he should wear any given day to how much tea he should consume in the evening. Should he apply oil on his hair today? What if he catches cold by a head bath? Should he eat chicken more than once a week? What if it upsets his stomach? Is he talking too much on the mobile? He may get a migraine, so the phone should be switched off. And why is he taking such a long walk? It’s windy today. Their children were settled, grown up, and the fifty-plus wife’s only concern, focus, topic of discussion, life, love, happiness, worry- just everything - was her sixty-plus husband. Throughout the past couple of days we were noticing Savita’s overwhelming care and concern for Harihar. Initially, we found it cute.But then, we were annoyed, as expected. My friend Manas was a writer, an emotionally charged, intelligent person, somewhat close to my heart. Shubhra was a chirpy, witty, pretty woman; she was most talkative. That evening, my friends got introduced to my son Sonu, a humorous, intelligent and sober teen. They were happy to receive his hospitality. I had cooked quite a few dishes for them, and the guests thoroughly enjoyed the food. We chatted about Odisha; in between Manas talked about his new stories. He knew I loved his stories; he wanted my complete attention, ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 23 which I, too, was willingly giving. Shubhra was keen on knowing every detail of my friendship with Manas - when and how did we meet? How come we were so compatible with each other despite his having a happy married life in Odisha; and neither was I his lover or anything. She was trying to understand this special bonding. Harihar was eager to get all the attention of me, his hostess; he tried to give his opinion about everything around, talked about his achievements, his admiration of the excellent life I had made for myself in Delhi. In between, he never forgot to praise each dish I had cooked; and I had to thank him politely every time he praised. Overall, it was a pleasant evening. Beyond all of these, oblivion of us, Savita was in her usual fidgety disposition – checking and serving food on Harihar’s plate, chiding him for eating more of one dish or less of one, restricting his intake of coffee after food. She even asked him if he washed his hands before food. I said, “Madam, you please eat, Sir will help himself; if he needs any assistance, I’ll look after.” I guess as the hostess, that was my duty. “No no!! How can he eat if I don’t serve? I’ll eat later; as such I had a lot of snacks in the guest house when you all were in the conference. ” Shubhra has this crooked, uncontrollable sense of humour, which will make anyone laugh. She said, “Arre Savita madam, do you always take care of Sir like this? Is he a domestic animal?”(she actually said, ‘gruhapalita pashu’!!). Unbelievable!! Incorrigible Shubhra!! I couldn’t control my laughter, nor could Manas and Sonu. I rushed to the kitchen to laugh in the plea of getting some pickles. In the kitchen I remembered Shakespeare’s Lady Macbeth. Lady Macbeth said, “unsex me today”. This statement paralleled negativity to manhood and power. Was this her reverse feminism? Was this over-consciousness Savita’s reverse feminism? What a drama queen! I joined them back with a desire to see a little more of domestic drama. I must confess. Dr. Harihar, who was an Associate Professor, and was waiting for his CAS promotion to a Professor’s position, of course did not like this ‘domestic animal’ adjective. He had to make his stand clear. By then, Savita had started eating, relaxed, after feeding her husband to her satisfaction. ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 24 Harihar cleared his throat and said, looking at me, clearly avoiding Shubhra, “Madam, do you know, Savita is the most loving and caring wife I have ever seen. She takes care of everything. From morning to night, twenty-four into seven, she is there for me. She takes care of my home, my children, me. She cooks, cleans the house, arranges my shattered books, shabby study tables, irons my clothes, feeds me. I simply depend on her for every single thing. In fact, for every small thing I need her.” Savita had a beaming smile on her lips. “I even make him wear his dress. Else this mindless man would go to his university in his underwear—he is so offhand.” Announced Savita proudly. “What the …!!!” Shubhra was unrelenting. She wanted more spice for the dinner table. “I mean, Savita Madam, do you actually make him sit on the chair semi-nude, and do his shringaar before he goes to the university? Every day?! ” “Oh yes! Definitely. I even give him a bath every morning. I have been doing that forever! ” I looked at Harihar covertly to see if he was feeling embarrassed. But he had a blank, nonchalant expression on his face. Like the Monalisa painting. I couldn’t understand what exactly was he thinking at that moment of humiliation. Savita got up, washed her hands quickly, and came back to her husband, wiped his mouth with her dupatta, arranged his scanty locks on the bald head, set his shirt collars right, and sat closely beside him, in the most lovey dovey position, making all of us uncomfortable. Sonu is one wittier boy here. He added, “Wow uncle and aunty! You both are young, like characters from a Bollywood film. ” And then he left the dinner table, went to his study, to my utter relief. I didn’t want him to watch this family drama of Savita-Harihar, neither I wanted him to give his expert opinions. Seeing my awful discomfiture, Manas tried to change the topic. “Leave it Harihar bhai and Bhabhi. Let’s plan something. Shall we all go to Agra, Mathura, Vrindaban over the weekend? We have our flight on Monday morning, so the weekend can be utilized with Madam and Sonu. All of us can fit in a bigger cab.” I thought, thank God! But no! Savita and Shubhra didn’t stop there. “So, Savita Madam! It’s most impressive that you help your husband so ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 25 much! My husband will give me a divorce if he sees your example…haha!! What else do you do for Harihar Sir?” That was quite an ego booster for Savita. “I got married to him when he had just passed his Masters Degree and was newly appointed as a lecturer in a government college. He was lazy-number-one from the day one, I could see that. He did not have the training to pick his wet towel and put that in the washing machine, neither did he know how to make a cup of tea. I took over his complete charge. Ask him, I am the one who made him do his PhD, I am the one because of whom he wrote all these research papers and books. Because of me he got his promotions. Tomorrow if he is promoted to a higher position in his workplace, it will also be because of me. Minus me, this man is a big zero. ” “I see…”. Shubhra was enjoying the conversation with a crooked smile. At least now I expected Harihar to object to the discussions around him and his career. But he kept quiet. Nonchalantly he took two rasagollas in a small bowl. Savita quickly removed one from the bowl, and looked at him like a disciplinarian Principal of a primary school, chiding her naughty pupil. Harihar pleaded for one more rasagolla, with a guilty smile. “No!! You cannot eat more.” Savita went on boasting about her contributions to Harihar’s life, family and career. She took the credit for everything that he had been doing since their wedding some thirty five years ago—he owed her his living and breathing. I was feeling sick. I wished the evening to end there. Manas could see that. He finally got up, wishing me good night. Others too had to leave along with him. Till late night I thought about this complex human behavior; to be precise, about this objectionable supremacy of a woman. It was surely a kind of male-harassment to me. The gender theorist inside me was concerned. The humanist in me was thinking, weighing the characters Harihar and Savita from Masculinity Studies standpoint. To me, it looked like poor Harihar was under a panoptical surveillance. Savita was inspecting him from all directions. I felt he was getting breathless with her attention, but he talked nicely about her love, dedication for him just to save his face before us elites. Maybe he didn’t want us to judge him or Savita. Poor thing. He earned my sympathies that night. Next morning, I called Manas showing my inability to go to Agra with them as I had got some urgent work in the university. I also told him what I felt about Dr. Harihar. ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 26 He didn’t take much interest in their matter; rather he was upset that his evening with me was spoiled because of the couple. It could have been an evening of reading good literature, listening to good music, and a peaceful dinner with me and Sonu, had those stupids not been there. He had a point. Even I would have enjoyed that. *** Time flew. I almost forgot Harihar-Savita. Manas and Shubhra called me sometimes, but we made it a point not to discuss the couple. It was, we decided, none of our business. Because Harihar had apparently no objection to whatever was happening with him—though I had serious doubts about it. But Manas asked me to forget them. So be it! Yes, after five months of their visit to Delhi, I happened to visit Utkal University, Bhubaneswar, to deliver a lecture. Dr. Harihar was eager to meet me; but I had no time, the kind of high-flyer that I have been. So I informed him over WhatsApp that I won’t be able to meet him. I mostly have morning-evening-round-trips. Padmashree poet Jayanta Mahapatra was in Bhubaneswar that day, and his car was scheduled to drop me in the airport in the evening. I always have never ending chats with Jayanta Sir, and I was elated, honoured spending a couple of hours with him in the long drive and in the airport. And lo! Harihar was waiting for us in the Bhubaneswar airport! He had gathered this information from someone in the university, that Jayanta Sir would accompany me to the airport. I wasn’t pleased to see him there; anyway both Jayanta Sir and I exchanged pleasantries with him, maybe for a few seconds only, before I proceeded to the check in counter. Harihar requested us that he wanted to click us, and Jayanta Sir agreed. So he quickly handed over his mobile to some passerby, and got clicked with us, with a grin. I left Bhubaneswar after touching the feet of Jayanta Sir, and a casual ‘namaste’ to Harihar. After a couple of days, I found Harihar had tagged me on Facebook, posted that picture with a long tag-line, “Wonderful time spent with Padmashree Jayanta Mahapatra and the unparalleled poet per excellence, Nandini Sahu, in Bhubaneswar. Had long dialogues with the poets on contemporary Indian literature, and possible future collaborations with both poets.” I rather felt pity than contempt—and laughed it off. All I remembered was, we spent maximum one minute with him in Bhubaneswar airport, that to, he was an uninvited presence. ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 27 Harihar sent me courtesy messages on festivals, functions, special occasions, to which I responded with a ‘namaste’ emoji. Technology sometimes makes life simpler. After eight more months or so, once Harihar called me, with a request to book a room for him in our guest house. He had some work in North-East Delhi. I told him, we are in extreme South Delhi, so he’ll have to travel so much to reach his meeting venue. He said, it was ok, there were no rooms available elsewhere. The moment he reached our guest house, he called me. In fact he wanted to meet us the same morning. Anyway, I was busy; also I was trying to avoid him. That day, at 5pm when I reached home, he was already seated comfortably, settled, in our living room. Sonu had offered him tea. He came to our place without an appointment, uninvited, and said he was getting bored in the guest house. I teased, “Dr. Harihar, people who get bored in their own company seem to be in danger.” Maybe I wanted him to talk about himself, about his distressed life. He still had my sympathies. Of course I did not respect him for being so meek and mild a man. He took his sweet time, sipping his tea, savoring the snacks we offered. This time he looked relaxed, unlike last time when he was anxious even about a cup of tea or a rasogolla. Poor thing. He was relaxed till Savita called him after an hour (apparently, she called him every one hour!). I guessed, he lied to her about the network, and disconnected the phone. Perhaps put that on flight mode after talking to her for a minute. “Sir, please call her from my phone. I too can wish her my regards.” “No no Madam!! Let it be. I’ll anyway call her after an hour.” He talked restlessly, stridently for an hour about his work, his university; poor Sonu had to sit with him nodding his head all the time, as I utilized the time in cooking our dinner, and pretending to be listening to his blabberings. I was, clearly, impolite. And I wanted him to leave. It was a wastage of time for me to have such meaningless talk. He called his wife sharp at 7pm and told her that he was in the guest house, waiting for dinner, and then put the phone again on flight mode. I understood. He didn’t want his wife to know that he was sitting with us. Precisely, with me. A single woman. Sonu asked, “But uncle, you are at our place!! Why did you lie?” ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 28 It was awkward. Then I lied to him in order to throw him out. “Sir, you may have to please excuse us. Sonu has a lot of homework, and we’ll study now.” “No mama! There is no homework today!” I looked so stupid. Harihar said, shamelessly, “Madam, can I have dinner before leaving? I didn’t have a proper lunch in the guest house.” We had a silent, quick, early dinner. Then I offered to drop him back in the guest house in my car, though he had no mood to leave at 7.30pm. He reluctantly said goodbye to Sonu and sat in my car, of course without forgetting to praise an independent, super-successful woman, driving a car all by herself. How disgusting was that! Now that I was alone with him in the car, I had no reason to suppress my infuriation for an enslaved, spineless man. He owed me an explanation for lying to Savita that he was eating dinner in the guest house. “Dr.Harihar, I do not teach any kind of lie and deception to my son; so what you did at my place was seriously objectionable. I do not know much about you or your family or the values that you people follow. You were introduced to me by common friends. I wanted to respect you, but unfortunately, I could not. I cannot. How can you allow a person to dominate, control you to such an extent? How can you lie to her in front of me, sitting at my place? You have humiliated us and our hospitality. I don’t know for what all should I reprimand you, neither do I know if at all I should talk to you! You are so laid-back! You don’t have the courage to tell Mrs. Savita that you are having dinner with a respectable family! And last time your behaviour was such shameful in front of all of us!! How can a man tolerate if a woman steals the entire credit of his life and career?? Have you no dignity? No shame? Are you not suffocated? How do you live such a life??” I was gasping, angry. I stopped the car in front of the guest house and got down. He too got down and stood at a distance. He said, quietly, considerately, “Madam, I thought you are an extremely intelligent person, and you can see the subtext behind this text. Behind this story of ‘subjugation’. But to me, now you sound like Gandhari. To be born blind is not a crime, but to turn a blind eye? How can you not see the hidden depths of this story?” Ahh…one more drama. ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 29 “Excuse me? I am still not getting what nonsense you are trying to explain. Come to the point.” I was rude. “Ok, let me come to the point. “ He scratched his head, searching for words, and then said, “My wife Savita is an empty-headed foolish woman; an erudite woman like you may not understand the mindset of such people. She is class three pass (or fail…haha), she cannot even sign in English. She puts her thumb impression on papers I ask her to. She is from a lavish, extravagant family where she had seen women being dominated by men. She got married to me when she was 18 and I was 25. Her parents offered me a fortune for dowry, and see the bonuses I have! A mansion and couple of nice cars. She can never understand what unproductive stuff she is engaged with. She has no time to think of anything except me and my needs. She cooks, cleans, takes care of all my wants and wishes— I get great food, clean, soft bed, clean tables to work, fresh towels, clean book shelves, healthy tea, health care, in fact everything for a good living. In return, I ignore her foolish talks, her selfstyled supremacy. She feels emancipated, empowered by ‘dominating’ me. Can you believe--she signed her entire property in my name—I mean put her thumb impression—without an inkling of what she was doing. I told her that she had to sign the documents to secure her property.” I was amazed. My mouth agape, eyes wide open. What a revelation!! “And Madam, which qualified person in my friend circle will believe that a class-three-fail woman, who looks like a dumb fool, who opens her mouth only to reveal her imprudence, her foolishness, has actually shaped my great academic career? Rather, some laugh at her foolishness, and some, like you, give me their sympathies!! Actually, it’s a win-win situation for me.” I sat in my car without a goodbye or a good night. Reached home absentminded, with a void in my cognizance, rethinking, swotting ‘masculinity’. ∞∞ Prof. Nandini Sahu, Professor of English and Former Director, School of Foreign Languages, IGNOU, New Delhi, India, is an established Indian English poet, creative writer and folklorist. She is Amazon’s best-selling author 2022, She is the author/editor of sixteen books. She is the recipient of the Literary Award/Gold Medal from the Hon’ble Vice President of India for her contribution to English Studies. Her areas of research interest cover New Literatures, Critical Theory, Folklore and Culture Studies, Children’s Literature and American Literature. www.kavinandini.blogspot.in ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 30 ନକଳା ସଯ ୂ ୍ୟସ୍ନାତ ତ୍ରିପାଠୀ ଦପଡି ଦଖାଲି, ଦବଦଳଦବଦଳ, ସେକୁ ଛାଡି ଦେବାକୁ ହୁ ଏ ୋଣ୍ଡଦର... ଦବଶି କାଳ ସେକୁ ଲୁ ଦଚଇ ହୁ ଏନି ପେିଦୋଳା ଶୁଦଣଇ । ଦକଳା ଜାଦଣ । ୋଣ୍ଡଦର, ସେଟିଏ ନାଚିଦଲ, ଦବଶି ଭିଡ ହୁ ଏ । ଅନୟ ହ ୁ ଁରୁ ଖ ୁ ା ଖସିବାର ଦବଳ ଉଲୁ ସାଏ ବହୁ ଛେିଦବଶୀଙ୍କୁ । ଉଈହୁ ଙ୍କା ଉପରକୁ ଂେୁ ରା ହଳେୀପାଣି ଛାଟିଦେଇ ଲୁ ଚି ାଆେି କିଛ ି ଦଲାକ, ଦେଖେି, ଅଦନକ ୁଗରୁ ସ ାଧିସ୍ଥ ଦହବାର ଛଳନା କରୁଥିବା ଛ ି ସଂଥଟିର ଅଗ୍ନିପ୍ରଦବଶର ଦଖଳ । ଅବଶୟ, ଉଷୁ ଅନ୍ଧାର ଦଖାଜି, ନିଜ ନିଜର କାେି ଛଡାେି ଦସ ାଦନ ବି, ପୁଟ ି ଦେଇ ସଜାଡି ନିଅେି ହ ୁ ଁ। ଦକଳା ଜାଦଣ । ସେକୁ ଭାରି ଡରେି ବିଦବକର ଠିକାୋର ାଦନ - ନିଜ ବିରାଡିପଣଦର ଧୂଳି ପଦକଇ ଦଘାଦଡଇ ଚାଲେି ବିଗେ ପାେଚିହ୍ନସବୁ କୁ । ଦକଳା କିେୁ ଦଖାଜି ଜାଦଣ ପାେଚିହ୍ନ ଦ ଦେ - ଦଲାଡା ଦହଦଲ, ଦସ ଣ୍ଡ ି ାଟିଦର । ୁ ଦପାେିେଏ ସେକୁ , ଧରି ରଖି ହୁ ଏନା କଣ୍ଠଦର ଚିରକାଳ । ଦଢ଼ାକିବାକୁ , ନଦହଦଲ ଉଗାଳିବାକୁ ହୁ ଏ, ଦବଳ ପଡିଦଲ । ଓ ଜିଭଟିଏ ଗଜୁ ରଦି ଲ ନୁ ଦହଁ, ଜିଭ କଟି ିବାର ଭୟରୁ କ ୁ ୁ ଳଦି ଲ ାଇ ସେ କହି ହୁ ଏ । ଦକଳା ଜାଦଣ । ନା, ଦସ କବି ାନଙ୍କ କଥା ପଚାରନା, ାହାଙ୍କ ଜିଭ ନାହିଁ ଜନିରୁ । କଲ ଥିବା ଓ ଜିଭ ଥିବା, ଏକା କଥା ନୁ ଦହଁ । ଦ ା କଥା ବି ପଚାରନା । ଁୁ ଉତ୍ତରୋୟିତ୍ତ୍ଵ ନିଏନା ନିଜ କଥାର ଦକଦବ, ଦକବଳ କବିୋ ଦଲଦଖ, ନିଜ ଦଲଖା ପଦଢ଼ନା ଦକଦବ ବି ! ଦକଳା ଜାଦଣ । ଦକଳା ଜାଦଣ । ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 31 ୋ'ର ଦ ାର ବହୁ ଜନିର ସମ୍ପକ୍ । ଦସ ଦ ାଦେ, ଓ ଁୁ ୋ'କୁ , ବିଷ ଦେଉ ବିଶ୍ୱାସଦର । ∞∞ ସୂଯ୍ୟସ୍ନାତ ତ୍ରିପାଠୀ ଆଇ.ଆଇ.ଟି. ହାଇଦ୍ରାବାେଦର ଇଦଲକିଟିକାଲ ଇଂଜିନୟ ି ରିଂଦର ପି.ଏଚ.ଡି ଦଶଷ କରି ସଂପ୍ରେି ଆଇ.ଆଇ.ଆଇ.ଟି, ସୁରଟଦର ଅଧ୍ୟାପନା କରୁଛେି । କବିୋ ସଂକଳନ 'ହଜାଦର ଜହ୍ନର ରାେି', 'ଏ ସଂପକ୍ ଏ ିେ'ି , 'ଗଙ୍ଗଶିଉଳିର ଗପ', 'ଅବୁ ଅା ଅକୁ ହା' ଓ ' ାଟି ାଟି ଆକାଶ ଆକାଶ', ଗଜଲ ସଂକଳନ 'ଶବ୍ଦସବୁ ଅଣସର ଘଦର' ଏବଂ ଅନୂ େେ ି କବିୋ ସଂକଳନ 'କନୁ ପ୍ରିୟା'ର କବି ସୂ ୍ୟସ୍ନାେ କୁ ହେି ଦ ଚିରକାଳ ଏକ ସୁନ୍ଦର ଅପ୍ରାପ୍ତି, ନିଜକୁ ବାଣ୍ଟିଦେବାର ଏକ ଅଂେହୀନ ପ୍ରକ୍ରିୟା । ୨୦୧୭ ସଂକଳନ 'ଏ ସଂପକ୍ ଏ ିେ'ି ପାଇଁ ସୂ ୍ୟସ୍ନାେ ଦକନ୍ଦ୍ର ସାହିେୟ ଏକାଦଡ ୀ କବିୋ ସିହାଦର କବିୋ ୁବ ପୁରସ୍କାରଦର ସମ୍ମାନିେ ଦହଇଥିଦଲ । ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 32 ଘର ତପତି ପାଣିଗ୍ରାହୀ ଚାରିକାନ୍ଥ ଦଧ୍ୟ ରହିଦଲ ସ ଦସ୍ତ ହୁ ଏ ନାହିଁ ସିଏ ଘର, ଦସ୍ନହ, ୋଦର ସଭିଙ୍କୁ ବାନ୍ଧିଦଲ କୁ ଡଆ ି ହୁ ଏ ନ୍ଦିର । ବଡଠାରୁ ସାନ ଏକ ସଦଙ୍ଗ ିଶି ଖୁସ,ି ଜ୍ଜା ବାଣ୍ଟୁ ଥିଦଲ, ଘର କା ସବୁ ସହଜ ଲାଗଇ ପ୍ରକୃ େ ଆନନ୍ଦ ଦି ଳ। ଦଛାଟକୁ ଆେର ବଡକୁ ସମ୍ମାନ ଘରୁ ଶିକ୍ଷା େିଆ ାଏ, ନିଜ କା ନିଜ ହାେଦର କରିବା ାଆ ଠଁୁ ଆରମ୍ଭ ହୁ ଏ। ସଂସ୍କୃେ ି ଆ ର ହାନ ଅଟଇ ଦହୟ ୋକୁ ଣିବାନି, ସବୁ ବୁ ଅି ସୁଅି କା କରୁଥିଦଲ ବିପେଦର ପଡିବାନି। ସମ୍ପକ୍ର ଦଡାରି ଜଭୁେ ହୁ ଏ ଘର ଚଦଳ ବିଶ୍ୱାସଦର, ପରସ୍ପର ପ୍ରେି ଭଲ ବୁ ଅା ଣା ଦନାବଳ େୃ ଢ କଦର। ଘରକୁ ସ ଦସ୍ତ ଆପଣାର କଦଲ ଘର ଦହାଇ ାଏ ସ୍ୱଗ୍, ଘରଟା ସୁନ୍ଦର େିଶୁଥାଏ ସୋ ଥିଦଲ ପରିବାର ବଗ୍। ∞∞ ଶ୍ରୀମତୀ ତପତି ପାଣିଗ୍ରାହୀ, ଅବସର ପ୍ରାପ୍ତ ଶିକ୍ଷୟତ୍ରୀ, ଭୁବଦନଶ୍ୱରଦର ରହେି । ଜୀବନଧ ୍ୀ ଓ ଭକ୍ତିଭାବର କବିୋ ଦଲଖେି । ନିେେ ି ନ ି , ସକାଳ ଆେି ଅଦନକ ସ ଵାେ ପତ୍ର, ଓ କୁ ନ ି କଥା, କାେମ୍ବିନୀ ଆେି ପତ୍ରିକାଦର ୋଙ୍କର ଦଲଖା ପ୍ରକାଶିେ ଦହାଇଛି । ଅେୟେ ପଦରାପକାରୀ ଓ ଦସବାକାରୀ । ବିଭିନ୍ନ ସଂସ୍ଥାଦର ନିଜର ସ ୟ ଦେଇ ଅନୟ ାନଙ୍କୁ ସାହା ୟ କରେି । ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 33 ଅହଂରୁ ଅମୃ ତ ଯାଏ ଘନଶୟାମ ନଜନା ବଞ୍ଚିଥିବା ାଏ, ା' ଦ ାର ାଟି ଦ ାର ଘର ଦ ାର ସମ୍ପତ୍ତି ଦ ାର ଅହଂର କବଚ ପିନ୍ଧ ି ଜୀବନ ଦ ାର । ଛ' ହାେ ଭୂଇଁ ଛ'ଖଣ୍ଡ କାଠ ଟିଦକ ନିଆଁ ଦନଇ ଜୀବନ ଆେର କଦର ଶାଣି ଜୀବନ ହୁ ଏ ଭୂେ ଆେରର ଦଲାକ ାଦନ ଭୟ କରେି ଭୂେ କହି ଏବଂ ସବୁ ଦଲାଭ ପାଉଁଶ ଦହାଇ ାଏ ଅହଂର ଚାେର େଦଳ କବର ପାଏ ଜୀବନ ସାରା ଜୀବନର ପୁଞ୍ଜି ଠ ୁ ାଏ ପାଉଁଶଦର ଦଶଷ ନା ଦଶାଷ ନା ଅଵଦଶାଷ କଥା ସବୁ ଗୁଦଡଇ ହୁ ଏ କାଳ କାଳ ପାଇଁ ଦକଦବ ଅ େ ୃ ଦହାଇ ଦକଦବ ବିଷ ଦହାଇ । ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 34 ଜୀବନକୁ ନ ାଜୁ ନ ାଜୁ ଘନଶୟାମ ନଜନା ଇେିହାସ ଦଖାଜୁ ଦଖାଜୁ େୁ କୁ ଦଭଟିଲି ପାଇଲିନ ି ଆଜି କାହିଁ ପବନଦର େୁ ଛନ୍ଦ କେ ଵଦର େୁ ଗନ୍ଧ ଳୟଦର େୁ ଶରେଦର େୁ ବାସ୍ନା ଦଜୟାତ୍ସ୍ନା ଶୀୋତ୍ତ୍ଦର ଦପଷି ଦପଷି କରୁଣୟଦର ଭିଜ ି ଭିଜ ି ଦେଖିଲି ଁୁ େ ଶୁଷ୍କ ଓଠ ନ ଥିଲା ନିରୀହ ହସର ାଳା ଅାଉଁଳା ହ ୁ ଁଦର ଥିଲା ଦ ଘର ଦ ଖଳା । ଅସଜଡା ଦପ୍ର ପତ୍ର ସବୁ ଜୀବନ ଓ ନ୍ତ୍ରଣାର କ ୂ ସାକ୍ଷୀ ଦପ୍ର ରାଜୟ ଶିଶାନ ଇଲାକା ପତ୍ରଅଡା ନ ଉପବନ କବିୋ ଦଲଖିବା ପରି ପହଁରି ଗଲା ସ୍ୱପନ । ୋରା ାଦନ ଞ୍ଜ ି ିଞ୍ଜି ଆଲୁ ଅଦର ଦଖାଜୁ ଥିଦଲ ନିଜ ପରିଚୟ ଆକାଶକୁ ଲାଗୁଥିଲା ଭୟ ଜହ୍ନ ଲୁ ଚାଉ ଥିଲା ହ ୁ ଁ ଦ ଘର ଛାେିଦର । ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 35 ସୃ ଜନୀ ନୋ ଘନଶୟାମ ନଜନା ସୃଜନୀ ଦଲା ଦସଦନହ ଶୁଦଭଚ୍ଛା ସବୁ କରିଦନ ଆପଣା ଅଭି ାନ କରିବୁନ,ି କିଏ ବା ପାରିବ କହ ଦୋଦେ ପୂର୍ଣ୍୍ କରି ଏଠି ପରା ପୂଜା ପାଏ ଅଧାଗଢ଼ା େିଅଁ ପୁଣି ବଡ େିଅଁ ଦହାଇ କଦହ ପୂର୍ଣ୍୍ ବ୍ରହ୍ମ ସିଏ ନାହିଁ ହାେ ହାବାହୁ ନାହିଁ ପାେ ପେିପାେ ନାହିଁ କାନ ପିଦନ୍ଧ ଦସ କୁ ଣ୍ଡଳ ନିଦଜ ପରା ଅଭିଶାଦପ ବନ୍ଧା। ଦକ ିେ ି ବୁ ଅବ ି ୁ କହ ରାବଣ ରାଜୟଦର ଖିନ୍ ଭିନ୍ କରିଦେଦବ ଦୋ ରୂପ ଲାବଣୟ ଆବଶୟକ ନାହିଁ ଏଠି ଅଦଶାକ ବାଟିକା ଦଫରି ାଏ ବସେ ଳୟ ଜଳି ାଏ ସ୍ୱପନର ସମ୍ଭାର ସାଗର ପାଲଦଟ ଏଠି ଧୂସର ପ୍ରାେର । େଥାପି ରଦଙ୍ଗଇ େିଏ ଦୋର େନୁ ନ ସଦଜଇ ଦେ ଦେବୋସୀ ପରି ନିେ ି ନିେ ି ନୂ ଆ ନୂ ଆ ଦବଶଦର ସ ପି ଦେ ୋ ପେିପାେଦର ଦୋଳି ଦନଦବ ହାବାହୁ ପିଦନ୍ଧଇଦବ ସବୁ ଅଳଙ୍କାର ପୂର୍ଣ୍୍ କରି ବଧୁ ଦଵଦଶ ଦୋଦେ ଦୋଳି ଦେଦବ ନୂ ଆ ସମ୍ଭାବନା ପ୍ରୀେିର ଅଘ୍ୟଦର । ∞∞ ଘନଶୟାମ ନଜନା, ଖରଦରାୋ ହାବିେୟାଳୟ, ସିଂହପୁର, ଓଡିଶାଦର ପ୍ରାଧ୍ୟାପକ । ବିେୟାଳୟ ଜୀବନରୁ ସାହିେୟ ପ୍ରେି ଆଗ୍ରହ । କିଛ ି କିଛ ି କବିୋ, ପ୍ରବନ୍ଧ ପତ୍ର ପତ୍ରିକାଦର ପ୍ରକାଶ ପାଇଛି । ପ୍ରକାଶିେ ପୁସ୍ତକ: ‘ଈଶ୍ୱର ଓ କୁ ନଅ ି ଅ ି ’ । କବି ସମ୍ମିଳନୀ ଓ କବିୋ ପାଦଠାତ୍ସବଦର ଭାଗ ଦନବାଦର ଖୁସି । େି ପେ ଉତ୍ତରଣ ଦହାଇଗଦଲ ନ ହାଲୁ କା ଦହାଇ ାଏ ଦବାଲି ୋଙ୍କର ବିଶ୍ୱାସ, ଆଉ ୋଙ୍କ ସଦନ୍ଦଶ: ‘କବିୋ ଦଲଖି ସ ାଜକୁ ବାତ୍ତ୍ା ଦେବାସହ ଆ ଭାଷା ସାହିେୟକୁ ସ ଦ୍ଧ ୃ କରିପାରିଦଲ ଆଦ ନିଜକୁ ଧନୟ ଦନ କରିବା ।‘ ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 36 କୁ ହ ନାହିଁ ବଂଧୁ କୁ ହନାହିଁ ହରିଶ୍ ଚନ୍ଦ୍ର କର କୁ ହ ନାହିଁ ବଂଧୁ କୁ ହନାହିଁ ଦକାହ ଭରା ଦ ାର ବିଧୁର ରଜନୀ ସରୁନାହିଁ ଜୀବନଟା ଖାଲି ଶୂନୟ-ସପନ ଭରା ଦ ଦବ, କି ଲାଭ ରଦେ ରଖି ଏ ଜୀବନ-ଧାରା ଲଦବ ? ଜୀବନ କି ଖାଲି ବିଷାେ କାେର ଅ ାରାତ୍ରୀ ସ୍ୱପନ ବିହନ ି ଏକୁ ଟଆ ି ପୁଣି କଲାେି ପଥର ହା ାତ୍ରୀ ବଂଚି ରିବା େି ସେ ଏ ଧରା ପଦର ରି ବଂଚିବା ସମ୍ଭବ ନୁ ଦହଁ କି େୁ ନଆ ି ଦର ? ଶାଣୀର ଚିୋ ଲକ୍ଷୟ କି ଦକଦବ ଦହାଇପାଦର ବଂଧୁ ଦହାଇପାଦର ? ∞∞ Translation ( ୍ାନୁ ବାେ) of A Psalm of Life by H.W. Longfellow. ହରିଶ୍ ଚନ୍ଦ୍ର କର । ଜଦଣ ାନବୋବାେୀ, ଦହେୁ ବାେୀ ଭାଦବ ଦସ ସା ାଜିକ ଶିକ୍ଷା ଉପଦର ଗୁରୁେବ େିଅେି । ଅଦନକ କବିୋ ସହ ସା ାଜିକ ବାତ୍ତ୍ା ଭିତ୍ତକ ି ପ୍ରବନ୍ଧ ଦଲଖିଛେି ଓ କବିୋ ପାଦଠାସ୍ତବର ଆଦୟାଜନ କରିଛେି । ପ୍ରକାଶିେ ପୁସ୍ତକ: ସ୍ମୃେ ି ବିଚତ୍ର ି ା-ଏକ ସଙ୍କଳନ ଓ ଜୀବନ ଜିଜ୍ଞାସା-ଏକ ଆତ୍ମଲିପି । ସ ଵାେପତ୍ର ଓ ଗଣ ାଧ୍ୟ ଦର ଅଦନକ ଦଲଖା ପ୍ରକାଶିେ । ପୁରସ୍କାର: ନଗର ବନ୍ଧୁ ସମ୍ମାନ’, େଧୀଚି ସମ୍ମାନ, ଦଶ୍ୱେ ସଦଙ୍କେ ପାଠକ ସମ୍ମାନ ଓ କବିୋ ପୁରସ୍କାର, ଦଜରିଦକୟାର ପାଇଁ ବଦୟାଦଶ୍ରଷ୍ଠ ସମ୍ମାନ, ଜନ କଲୟାଣ ସ ିେ ି ପାଇଁ ‘ପ୍ରକୃ େ ି ିତ୍ର ସମ୍ମାନ । ୋଙ୍କ ସା ାଜିକ ଓ ସାରସ୍ୱେ କା ୍ୟ ପାଇଁ ବହୁ ଅନୁ ଷ୍ଠାନ ଦ୍ୱାରା ସ ଵଦ୍ଧେ ି । ଦସ ଦ ାଜନା ଓ ସ ନଵୟ ବିଭାଗର ଅଥ୍ନୀେି ଓ ପରିସଂଖୟାନ ସଂସ୍ଥାରୁ ସହକାରୀ ନିଦର୍ଦ୍୍ଶକ ଭାଦବ ଅବସର ଗ୍ରହଣ କରି ଏଦବ ଭୁବଦନଶବରଦର ବସବାସ କରୁଛେି । ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 37 ଉଙ୍କୁ ଣୀ ପାନିଆ ଅରବିନ୍ଦ ଦାସ "ଶୁଣୁଛ ? େ ଅିଅ ହଦଷ୍ଟଲରୁ ସମ୍ପତ୍ତି ଦନଇ ଆସିଛ।ି ଣ୍ଡ ୁ ଦର ପୁଳାଏ ଉଙ୍କୁ ଣୀ ।" ସ୍ତ୍ରୀ ାନୁ ଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ହସିଦେଇ ଶଶାଙ୍କ କହିଦଲ, -"ଏ ିେ ି ବୟସ୍ତ କାହିଁକି ଦହଉଛ ? ଔଷଧ ଲଗାଇ ଣ୍ଡ ୁ ଦଧାଇଦେଦଲ ସରିବ । ସିଏ କଣ ଜାଣିଶୁଣି ଆଣିଛ ି ?" – “ଆଚ୍ଛା ? ବୟସ୍ତ ଁୁ କାହିଁକି ଦହବି ? ଦ ା’ରି ଣ୍ଡ ୁ ଦର ପଶିବ ଆଜି ରାେିଦର । ଦକ ିେ ି ପିଲାଙ୍କ ସାଙ୍ଗଦର ିଶୁଛ ି ଦକଜାଣି ? େ ଉଙ୍କୁ ଣି ଣ୍ଡ ୁ ି ଅିଅ ଅଲଗା ଦଶାଇବ ଆଜି ।" ଖରାେିନ ଛୁ ଟଦି ର େିଶା ଘରକୁ ଆସିଥିଲା । ଶଶାଙ୍କ'ଙ୍କର ଦଗଲ୍ଲୀ ଅିଅ । ପୁଅ ଦସା ୁ ା'ର ଦଗଲହା । ଦେଣୁ ାନୁ ଅିଅ ବିଷୟଦର ାହାବି ଅଭିଦ ାଗ କଦଲ ଶଶାଙ୍କ ଆଦଡଇ େିଅେି । େିଶା ଦେୌଡି ଆସି ବାପା ଦକାଳଦର ବସି ହସିଦେଇ କହିଲା, " ିକୁ ଦେଖୁଛ େ ପାପା । େ ର ଦନଅଛି ପାପା, ପିଲାଦବଦଳ ଦଜଦଜ ା ଦକଦେ ସୁନ୍ଦର ଭାଦବ ଦ ା ଣ୍ଡ ୁ ଦର ଦେଲ ଲଗାଇଦେଇ ଉଙ୍କୁ ଣୀ ବାଛିେଏ ି ? ଦଗାଦଟ ଶିଙ୍ଗପାନିଆ ବି ଥିଲା ଆ ର; ଗଁା’ରୁ ଏଠିକୁ ଆସିଲା ଦବଦଳ ବି ଦଜଦଜ ା ୋକୁ ସାଙ୍ଗଦର ଆଣିଥାଏ ।" ହସିଦେଇ ଶଶାଙ୍କ କହିଦଲ, "ପିଲାଦବଦଳ ଦ ା ବାହାର କରିଦେଉଥିଲା । ଭାରି େୀକ୍ଷ୍ଣ ୋ ଆଖି ।" ଘର ଭିେରକୁ କଫି କପ ଧରି ପଶିଆସୁ ଆସୁ େୁ ଣ୍ଡ ୁ ଦର ବି ଦବଦଳଦବଦଳ ଦହଉଥିଲା । ଦବାଉ ାନୁ କହିଦଲ,"ବାିଃ, ଭାରି ଗବ୍ର କଥା ବଖାଣୁଛ । ଦବାଉଙ୍କ'ର େ ଦଗାଦଟ ଗୟାଙ୍ଗ ଥିଦଲ । ଆଉ ଦସ ଥିଦଲ ଦସ ାନଙ୍କ ଲିଡର । ଘର ଅଗଣାଦର ସଭା କଲା ଭଳି ଚାଲିଥାଏ ଉଙ୍କୁ ଣୀ ବଛାବଛି, ଦ ାଦେ ଭାରି ଲାଜ ାଦଡ । େିଶା, େୁ ବାପା ଦକାଳରୁ ଉଠି ଦୋ ନିଜ ଜିନଷ ି ସଜାଡି ରଖ । ଘରକୁ ଦୋ ହଦଷ୍ଟଲ ଦବାଲି ଭାବନା ।" ାନୁ ଓ େିଶା ଚାଲିଗଲା ପଦର କଫି ପିଉପିଉ ଶଶାଙ୍କ ହଜିଗଦଲ ଭାବନା ରାଜୟଦର । ଦବାଉ ଦକଦବଠୁ ସ୍ୱଗ୍ଦର । େିଶା ଦଛାଟଥିଲା ଦବଦଳ ଦବାଉ ନାେୁ ଣୀ ଣ୍ଡ ୁ ଦର ଭଲକରି ଦେଲ ାଲିସ୍ କରି ୋ ଗହଳିଆ ବାଳକୁ ସାଉଁଦଳଇ ଦେଇ ାନୁ ଉଦର୍ଦ୍ଶୟଦର କଦହ, "ପୁରା ଆ ଥଦର ବାଳ ଦଧାଇ ଅୁ ଣା ଧୂଆଁ ଦେବୁ । ବାଳ ଦେଉଥିବୁ ।" ଶଶାଙ୍କ ଭଳି ଦ ାଟା ଚୁଟି । ସପ୍ତାହଦର ଳ ୁ ଶକ୍ତ ରହିବ । ଆଉ ଉଙ୍କୁ ଣୀ ବି ବାଛି କୁ ଦଣ୍ଡଇ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 38 ଦବାଉ, ଏଠି ଟାଉନଦର ଏଦେ ଉଙ୍କୁ ଣୀ ହୁ ଅେିନ ି ଗଁା ଭଳି । ଆଜିକାଲି ଔଷଧ ବାହାରିଲାଣି । ଥଦର ଲଗାଇଦଲ ସଫା ।" ପିଲାଦବଳ କଥା ଦନପଡିଗଲା ଶଶାଙ୍କ'ଙ୍କର । ବାପା ପାଖ ଗଁା ସ୍କୁଲଦର ପ୍ରଧାନଶିକ୍ଷକ ଥିଦଲ । ସକାଳୁ ସାଇଦକଲ ଦନଇ ବାହାରିଗଲା ପଦର ଦବାଉ ଲାଗି ାଏ ୋ କା ଦର । ସକାଳୁ ଆ ସ୍କୁଲ ସାରି ଶଶାଙ୍କ ଓ େୁ ଇ ଭଉଣୀ ଘଦର ପହଁଚଲ ି ା ପଦର, ଶଶାଙ୍କଙ୍କୁ ଭଲକରି ଦେଲ ଲଗାଇ, ଘଷି ଗାଦଧଇେିଏ ଦବାଉ । େୁ ଇ ଭଉଣୀ, ବୁ ଢ଼ୀ ଅପା ଓ କୁ ନ ି ଅପା ଆଦପ ଆଦପ ଗାଧାେି । ଖାଇବା କା ସରିଲା ଦବଳକୁ ପାଖପଡିଶା ଅିଅ, େୁ ଇ ଭଉଣୀ ଦସ ାନଙ୍କ ସାଙ୍ଗଙ୍କ ସହ ାଇଦପ ଘଦର ହାଜର ଦହାଇ ାଆେି ଘଦର । ିଶି ଲୁ ଦଡା, କଟ, ବାଘ ଦଛଳି ଦଖଳେି କି ଵା ପେୟାେର । ଓପରଓଳି ସ ୟଦର ଚୁ, କିତ କିତ, ଅପରା ଡିଆଁ, ଲୁ ଚକାଳି, ଦବାହୁ ଦଚାରି, ବିଷ ଅ େ ୃ ଇେୟାେି ଦଖଳ । ଶଶାଙ୍କ ବି ଦସ ାନଙ୍କ ସହ ଦଖଳେି । ଦେଦବ ଖରାଦବଦଳ ଦବାଉ ଓ ସାହିର ଅନୟ ଦଲଖାଦ ାଖାଦର ଭାଉଜ, ଖୁଡୀ, ବଡଦବାଉ,ପିଉସୀ ାନଙ୍କର ୋସ ଆସର ବସି ାଏ । ଦଟଵଣ୍ଟି ନାଇନ, ଦବ୍ର ଦଖଳର ଉତ୍ତାପ, ଘର ପରିଦବଶକୁ ଅଧିକ ଗର କରିେଏ ି । ଆଉ ସବୁ ଠୁ ଜା ହୁ ଏ ଦ ଦେଦବଦଳ ଦଗାଲାକାରଦର ବସି ଦସ ାଦନ ପରସ୍ପର ଣ୍ଡ ୁ ଦର ଦେଲ ଲଗାଇ ଦବଣୀ, ଜୁ ଡା, ଦଖାଷା ପାରେି । କି ହସ ! ପାନଖିଆ ଦହଉଥିବ, ଦବଣୀ ବନ୍ଧନ ଚାଲିଥିବ । ଆଉ ୋ ସହ ଉଙ୍କୁ ଣୀ ବଛା । ଘଦର କା କରୁଥିବା ପ୍ର ଳ ି ା, ଦବାଉ ଣ୍ଡ ୁ କୁ ଣ୍ଡାଇ େିଏ । ଡାଗରା ଗଜି, ନିଖ ସବୁ ଭଲ ଭାଦବ ଦବାଉ'ର ଦସ୍ପଶାଲ ଶିଙ୍ଗ ପାନିଆଦର ବାଛି ହୁ ଏ ଦବାଲି ପ୍ର ିଳା କଦହ । ଦେଣୁ ଦବାଉର ଗବ୍ । - "ବୁ ଢ଼ୀଦବାଉ, େ ଶିଙ୍ଗ ପାନିଆ ଟା େିଅ ବା । ଏଇ କାଠ, ପଲାଷ୍ଟିକ ପାନିଆଦର ଜା ଆସୁନ ି ।" ଗବ୍ର ସହ ଦବାଉ ସିନ୍ଦୁକରୁ ସୁନ୍ଦର କାରୁକା ୍ୟ ଦହାଇଥିବା ନିଜ ବାପଘରୁ ଦ ୌେୁ କଦର ଆଣିଥିବା ଶିଙ୍ଗ ପାନିଆଟା ବାହାର କଦର । ଅଦନକ ଥର ପିଲାଙ୍କୁ ଗବ୍ର ସହ କଦହ, "ଦ ା ବାପା ପାରଳାଦଖ ଣ୍ଡ ୁ ିରୁ ଦଗଇଥିଦଲ । ସାେ ପୁରୁଷ ଚାଲି ିବ ଏଇ ପାନିଆ । ୋେ ଭାଙ୍ଗି ବନି ୋର।" ଦବଦଳଦବଦଳ କିଛ ି ଦଛାଟ ଦଛାଟ କଥାକୁ ଦନଇ ଦନା ାଳିନୟ ଦହାଇଥାଏ ଦବାଲି ଦକହି ଖୁଡୀ, ବଡଦବାଉ ଖରାଦବଦଳ ଆସିନଥାେି । ଶଶାଙ୍କ ବା ଭଉଣୀ ାନଙ୍କୁ ପଠାଏ ଦବାଉ । ାନଭଞ୍ଜନ ହୁ ଏ । - “ଏ ିେ ି କଥାଦର କିଏ ଅଭି ାନ କଦର ? ଆ ୋସ ପାଲି ଓ ଣ୍ଡ ୁ କୁ ଣ୍ଡା ଦନପଡୁନ ି ?" -"ବୁ ଅଲ ି ଶଶା ଦବାଉ, େ ପାନିଆ କଥା ଦନପଡି ଦସଇଥିପାଇଁ ଚାଲିଆସିଲି ।" ଚାଦଲ ପୁଣି ହସର ଦରାଳ । ଣ୍ଡ ୁ ଟା ପରା ଖାଲି କୁ ଦଣ୍ଡଇଦହଲା । ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 39 ବୁ ଢ଼ୀ ଅପା, କୁ ନ ି ଅପା ଣ୍ଡ ୁ ଦର ଉଙ୍କୁ ଣୀ ଦହଦଲ ବାପା ବିରକ୍ତ ଦହାଇ କୁ ହେି, "ଔଷଧ କି ଦଡଟଲ ଣ୍ଡ ୁ ଦର ଲଗାଇ ଗାଧାଅ ।" େୁ ଇ ଭଉଣୀ କାନ୍ଦେି । ସାବୁ ନ ପାଣି ଆଖିଦର ଲାଗିଦଲ ଦପାଦଡ; ପୁଣି ଔଷଧ ଦହଦଲ ାହା ଦହବା କଥା । ହସି ଦେଇ ଦବାଉ ଦସ ାନଙ୍କୁ ବୁ ଅାଇ, ଭଲକରି ଦସ ାନଙ୍କ ଣ୍ଡ ୁ ଦର ନଡିଆ ଦେଲ ାରି ଦସଇ ଶିଙ୍ଗ ପାନିଆଦର କୁ ଣ୍ଡାଇ େିଏ । ବାପାଙ୍କ ପୁରୁଣା ଧଳା ଦଧାେି ଉପଦର ଖସୁଥିବା କିଛ ି ଉଙ୍କୁ ଣୀ ାନଙ୍କୁ ନଖଦର ାରି େୁ ଇ ଭଉଣୀ ଶେୃ ଉପଦର ପ୍ରେିଦଶାଧ ଦନଲା ଭଳି ଅନୁ ଭବ କରେି । ଦବାଉ ଏବଂ େୁ ଇ ଭଉଣୀଙ୍କ ଣ୍ଡ ୁ ର ଅଡୁ ଆ ବାଳ ସବୁ ପାନିଆରୁ ଓ େଳୁ ଦଗାଟାଇ ଗୁଡା ଦହାଇ ଦଖାସା ହୁ ଏ ସଙ୍ଗାଦର । ସପ୍ତାହଦର ଥଦର େୁ ଇଥର ଡ ଵରୁ ବଜାଇ ଅଡୁ ଆବାଳ କିଣିବା ପାଇଁ ଦଲାକଦଟ ଆଦସ । ଏଥିରୁ କାଦଳ ଟୟାସିଲ େିଆରି ହୁ ଏ । ଚାଳ ସଙ୍ଗା ଭିେଦର ଦଖାସାଦହାଇଥିବା ଦସଇ ଅଡୁ ଆ ବାଳ ବେଳଦର, ିଦଳ ଇଷେ ଦଗାଲାପୀ ରଙ୍ଗର କିଛ ି ଦଛାଟ ଦଛାଟ ସୁସ୍ୱାେୁ ଲିଲି ବିସ୍କଟ ୁ । କି ଆନନ୍ଦଦର ଖିଆ ାଏ ? ଆଜିର ଦକ.ଏଫ.ସି ଖାଇବାଦର କଣ ଦସ ଜା ଅଛି ? ନିଜ ଆଲ ାରୀ ଥାକ ଭିେରୁ ତ୍ନଦର ଶଶାଙ୍କ ବାହାରକଦଲ ଦସଇ ପାନିଆ । କାନ୍ଥଦର ଦବାଉ'ର ଫଟ। ପୁରୁଣା କଥା ପୁଣି ଦନପଡିଗଲା । ଥଦର ଦସ ଦବାଉକୁ ପଚାରିଥିଦଲ, "ଉଙ୍କୁ ଣୀ ାହା ଣ୍ଡ ୁ ଦର ଦହଉଛି, େୁ ୋ ସହ କାହିଁକି ିଶୁଛୁ ?" ହସି ଦେଇ ଦବାଉ କଦହ, “ଉଙ୍କୁ ଣୀ ଦହଲା ଦବାଲି କଣ କାହାକୁ ଘୃଣା କରିବ ି ? ଦସ୍ନହ'ର ଦପାକ ଏ ାଦନ । ଦସ ାନଙ୍କ ଦ ାଗଁୁ ଆଦ ସବୁ ଏକାଠି ଦ ାଡି ଦହାଇ ବସୁଛୁ, ହସ ଖୁସି ଗପ କରୁଛୁ । ଣ୍ଡ ୁ କୁ ଣ୍ଡାଇଲାଦବଦଳ ଆଦ ଦ ାଡି ଦହାଇ ାଉଛୁ । ଦବାଦଧ ଉଙ୍କୁ ଣୀ ଆ କୁ ଦ ାଡି ଦେଉଛି । ଉଙ୍କୁ ଣୀ ଦଗାଦଟ ବାହାନା, ଅସଲଦର ଅନୟଦ୍ୱାରା ଣ୍ଡ ୁ ବାଳ କୁ ଣ୍ଡାଇ ଦବଣୀ କି ଦଖାସା ପାରିବାକୁ ସ ଦସ୍ତ ଭଲ ପାଆେି । ଆଉ ଏ ପାନିଆ ଦହଉଛି ଏକ ଦ ାଗସୂତ୍ର ।" ାନୁ ଙ୍କ କଥାଦର ଭାବନା ରାଜୟରୁ ଦଫରିଆସିଦଲ ଶଶାଙ୍କ । “େିଶାର ବାଳ ଟିଦକ ଦଛାଟ କରି କାଟିଦେବାକି ? ଏ ଉଙ୍କୁ ଣୀଗୁଡାକ ଦ ା ଅିଅର ରକ୍ତ ଦଶାଷି ଦେଦବ । େଦ ନଦହଦଲ ହଦଷ୍ଟଲ ୱାଦଡ୍ନଙ୍କୁ କଂଦପଲନ କର । କଣ କରିବ ି ଦ ାଦେ ବୁ ଦ୍ଧି େିଶନ ୁ ି ।" ଅନୟ ନସ୍କ ଭାଦବ ଶଶାଙ୍କ'ଙ୍କ ପାଟିରୁ ବାହାରିପଡିଲା, "ଦସ୍ନହର ଦପାକ ଦସ ାଦନ ।" - କଣ ଦହଲା ? େ ଣ୍ଡ ୁ ଖରାପ ଦହଲାଣି କି ? ୋଙ୍କର ଦନପଡିଗଲା ଦସ ପଢିଥିବା ଦଗାଦଟ ଗପରୁ ପଦେ । ଶିଙ୍ଗ ପାନିଆ ବିଷୟଦର । "ଏଇ ପାନିଆଦର ଣ୍ଡ ୁ କୁ ଣ୍ଡାଇ ଦେଦଲ ଖାଲି ଧୂଳି ଇଳା ନୁ ଦହଁଦର, ଣ୍ଡ ୁ ଦର ଜ ା ଦହାଇଥିବା ଅହଂକାର ସବୁ ସଫା ଦହାଇ ାଏ ।" ଚ କି ପଡିଦଲ ଶଶାଙ୍କ । ଆଜି ାଏଁ ଦବାଦଧ ଦସ ଦସଇଥିପାଇଁ ଦବାଉ'ର ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 40 ଶିଙ୍ଗ ଉଙ୍କୁ ଣୀ ପାନିଆଟାକୁ ସାଇେି ରଖିଛେି । ନିଜ ଣ୍ଡ ୁ କୁ ଦସଇଥିଦର କୁ ଣ୍ଡାଇଲା ଦବଦଳ ାନୁ ଚିଡାଇକରି କୁ ହେି,"କଣ ଉଙ୍କୁ ଣୀ ଦହଲାଣି କି ?" ଉତ୍ତର ନଦେଇ ଖାଲି ହସିେଅ ି େି । ନିଦଜ େୁ ଇ ପୁଅ ଅିଅଙ୍କ ଣ୍ଡ ୁ ଦର ବି ଦବାଉର ଦସଇ ପାନିଆ ଚଳାଇଦେଇ ଭଗବାନଙ୍କ ଉଦର୍ଦ୍ଶୟଦର ନିରବଦର କିଛ ି ପ୍ରାଥ୍ନା କରେି। ାନୁ ପୁଣି ପଚାରିଦଲ, “େଦ ହାେଦର ଦବାଉ'ଙ୍କ ଦସ ଉଙ୍କୁ ଣୀ ପାନିଆ କାହିଁକି ଧରିଛ ?" - ଗବ୍, ଅହଂକାର ଅାଡିବା ପାଇଁ । ∞∞ ଅରବିନ୍ଦ ଦାସ, ବିଶାଖାପାଟଣା । ଓଡିଆ ଗଳ୍ପ – ୋଙ୍କ ସାହିେୟ ସଜ୍ନାର ଖ ୁ ୟ ଧାରା । ଅଦନକ ଗଳ୍ପ ସଂଗ୍ରହ ପ୍ରକାଶିେ । ସାହିେୟ ପାଇଁ ଅଦନକ ପୁରସ୍କାରଦର ସମ୍ମାନିେ । ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 41 Tomb of the unknown medic Ajay Upadhyaya Blood stained white sheets shine brighter than red roses. Death was his daily chore, no different from birth, and all the suffering strewn between. The unfazed exterior and the calm facade: His armoury in his mundane battle. More impenetrable than protective gear for the dreaded virus. Here lies the soldier from life’s arena. No gallantry medal for simply doing a job. But, no award scores above the honour of healing: Nothing beats the triumph completing the journey at ones peak. Strove relentless for breathing life into the breathless, until his own breath ran out; reduced to air. The air, faceless and nameless, drifting slowly into nothing, drowning faded dreams of his dear ones and whisking off sighs of his sweetheart. ∞∞ Dr Ajay Upadhyaya, Psychiatrist, England. ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 42 ଶୟାମଳ ସାୟାହ୍ନ କୃ ପାସାଗର ସାହୁ ହଁା...ହଁା, ୋକୁ ହାଣନି - ଏପରି ଚିଲ୍ଲାଇ ପୟାଣ୍ଟ ଉପଦର ଗଞ୍ଜି ଟା ଗଳାଇ ଦେଇ ଶୁଭଙ୍କର ଘର ପଛପଟକୁ ଦେୌଡି ଆସିଦଲ । ଦସଠି ୋଙ୍କ ପତ୍ନୀ ସୁ ତ୍ର ି ା ଲ ୂ ିଆ ାନଙ୍କର କା େୋରଖ କରୁଥିଦଲ । ବଷ୍ାେିନ ଦ ାଗଁୁ ୋଙ୍କ ଦରଳ କୁ ଟୀର କଦଲାନୀସ୍ଥ ବଙ୍ଗଳାର ପଛପଦଟ ଏବଂ େୁ ଇ କଡଦର ଅନାବନା ଘାସ ଓ ଗୁଳି ଉଠି ାଇଥିଲା । ଶା ାନଙ୍କର ଉତ୍ପାେ ବଢ଼ି ାଇଥିଲା । ଦଡଙ୍ଗୁ ଉପଦ୍ରବର ଭୟଦର ଶୁଭଙ୍କର ଡିପାଟ୍ଦ ଣ୍ଟର ସହାୟୋ ାଗିଥିଦଲ । ଦସଥିପାଇଁ ସକାଳୁ ସକାଳୁ ଘରର ଚଉହେୀ ସଫା କରିବା ପାଇଁ କିଛ ି ଦରଜା ଓ ଲ ୂ ିଆ ପହଞ୍ଚି ାଇଥିଦଲ । ସରକାରଙ୍କ ଠାରୁ ାସିକଆ ି ଦବେନ ପାଉଥିବା ଲ ୂ ିଆ ାଦନ କିଭଳି କରିତକ ୍ା ସ ଦସ୍ତ କିଛ ି ନା କିଛ ି ଜାଣିଥିଦବ । ଦସ େଳ ଧ୍ୟଦର ଦଗାଟିଏ ଥିଲା ଦ ାଟା ଦପଟା । ୋ’ର ଭାରୀ ଭରକ ଶରୀରକୁ ଦବାହି ପାରୁନଥିଲା ଦସ । ଆଉ େୁ ଇ ଜଣ କାଉଁରଆ ି କାଠି ପରି ପେଳା । ନଅଙ୍କ େୁ ଭିକ୍ଷଦର ପୀଡିେ ଦକୌଣସି ପୂବ୍ପୁରୁଷଙ୍କ ‘ଜିନ୍’ ଦନଇ ଦବାଦଧ ଦସ େୁ ଦହଁ ଜନି ଦହାଇଥିଦଲ । ଦସ େୁ ଦହଁ ଅନାଇଥିଦଲ ଫଳେି ପିଜୁଳି ଓ କେଳୀ ଗଛକୁ । ଜଦଣ ଫୁ ଲ ପୟାଣ୍ଟ ପିନ୍ଧା ଚଇନି ଫି ଟ ବାବୁ । ଘାସ ଖଣ୍ଡକୁ େି’ଖଣ୍ଡ କରୁ ନଥିଲା ଦସ । ଦରଜା ଜଦଣ ଚିକ୍କଣ କଥା କହି ଏଭଳି ଟହଲୁ ଥିଲା ଦ ାଲୁ ଦହଉଥିଲା, ଦସ ଦବାଦଧ ଦକୌଣସି ଦସଲୁ ନରୁ ଦଷାଳ ଶିଙ୍ଗାର କରି ଦଫରିଥିଲା । କା କରିବା ଦଲାକ ଥିଦଲ େୁ ଇଜଣ । ଜଦଣ କାେି ଧରି ଫଟ୍ ଫଟ୍ କରି ଅର ା ବଣ ସଫା କରି ଚାଲିଥିଲା । ଦରଜା ଜଦଣ ଅସନା ଘାସପତ୍ର ଉଠାଇ ବାହାଦର ଫି ଙ୍ଗୁ ଥିଲା । କା ିକା ଲ ୂ ିଆ ଜଣକ ଦଗାଟିଏ ଚାରି ଫୁ ଟିଆ ଅରଖ ଗଛକୁ କାଟି ଦେବାକୁ କାେି ଉଞ୍ଚାଇଲା ଦବଳକୁ ଶୁଭଙ୍କର ଦେୌଡି ଆସିଥିଦଲ । - ୋକୁ ବାରଣ କରୁଛ କାହିଁକ? ି ସୁ ିତ୍ରା ହସ୍ତଦକ୍ଷପ କରି କହିଦଲ । - ନଁା, ନା, ଦସଟା ଥାଉ । ଦସଥିଦର ଫୁ ଲ ଫୁ ଟିଛ ି । ଭଲ େିଶୁଛ ି । - ଆଉ ଦସ ବଜ୍ର ଳ ୂ ୀ, ଲାଜକୁ ଳୀ ଗଛ ? ଦସଥିଦର େ ଫୁ ଲ ନାହିଁ । - ଦସ ବି ଥାଉ । - େଦ େ...! ହୁ ଅେୁ ଶା, ଡାଆଁସ, ରୁହେୁ ସାପ, ଦଗାଧି । ଁୁ କିଆଁ ିଛଦର ଣ୍ଡ ୁ ଦଖଦଳଇବି? ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 43 ଲ ୂ ିଆ ଜଣକ ଗଛକାଟିବା ବନ୍ଦ କରି ସ୍ୱା ୀ ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କ େକ୍ଦର ହସ୍ତଦକ୍ଷପ କରି କହିଲା- ସାଦହବ, ଆଗପଦଟ ଦକ୍ରାଟନ, ଦବାଗନଭିଲ୍ଲା, ଲିଲି, ରଜନୀଗନ୍ଧା । ପୁଣି ପଛପଦଟ ଏ ଗାଉଁଲିଆ ଗଛ କାହିଁକି ରଖିଦବ ଦ । ଦଗାଟିଏ ଜାଗାଦର ଏଭଳି ବିବଧ ି ୋର ଏକତ୍ର ସହାବସ୍ଥାନକୁ ଦସ ସ ଥ୍ନ କରି ପାରୁନଥିଲା । ସୁ ିତ୍ରା ଛିଗୁଲାଇ କହିଦଲ- ୋଙ୍କୁ ଗଁା ଦରାଗ ଗ୍ରାସିଛ ି ପରା । ଶୁଭଙ୍କରଙ୍କର ୁକ୍ତି େକ୍ କରିବା ପାଇଁ ‘ ଡ଼୍ ୁ ’ ନଥିଲା । ଅଫି ସ ୋ’ପଦର ଏ ାନଙ୍କୁ କିଭଳି ଦସ ବୁ ଅାଇଦବ ଦ ିବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁ େ ଦହବାକୁ ପଡିବ । ଗଁାର ବାଡ କଦଡ କଦଡ ଉଠୁଥିବା କୁ ଆ ଇୋ ଗଛଦର ଲାଲ ଟହଟହ ଫଳ ୋଙ୍କୁ ହସିବା ଶିଖାଇଛି । ହିଡଦର ାଡିଥିବା ଅଟକାଳୀ ଫୁ ଲ ୋଙ୍କୁ ଶିଖାଇଛି କବିୋ ଦଲଖା । ଲାଜକୁ ଳୀ ଲୋ ଶିଖାଇଛି ଗୁରୁଜନଙ୍କ ନିକଟଦର ଥା ଦନାଇଁବା । ଆଉ ଘିକୁଆଁରୀ ଗଛ ଶିଖାଇଛି ଦବକ ଦଟକି ଉପରକୁ ଚାହିଁବା । ପଲ୍ଲୀ ପ୍ରକୃ େର ି ଏହି ବର୍ଣ୍୍ଦବୈଚତ୍ର ି ୟ ନା ପ୍ରେୟକ୍ଷ କରିଛେି ସୁ ିତ୍ରା ନା ଦସ ଲ ୂ ିଆ ପିଲାଟା । ପେି-ପତ୍ନୀ େୁ ଇଜଣଙ୍କର ଫୁ ଲଫଳ ଗଛ ଲଗାଇବାର ସ ାନ ସଉକ ଥିଦଲ ବି େୃ ଷ୍ଟିଦକାଣ ଟିକଏ ି ଭିନ୍ନ । ସୁ ିତ୍ରା କରିଛେି ଦଗାଲାପ ବାଟିକା । ଲନର କଦଡ କଦଡ ଲଗାଇଛେି ଦସବେୀ, ରଜନୀଗନ୍ଧା । ଶୀେେିଦନ ଲଗାଇଥିଦଲ ଡାଲିଆ, ଜିନଆ ି , ଦପଟୁନିଆ ପ୍ରଭୃେି ବିଦେଶୀ ଫୁ ଲଗଛ । ଶୁଭଙ୍କର ଲଗାେି ଜାଇ, ୂଇ, ଲ୍ଲୀ, ସୋବସେ ଓ ନିଆଳି ପ୍ରଭୃେି ଜାେିଜାେିକା ଦେଶୀ ଫୁ ଲଗଛ । ଚାକିରର ି େିନ ି େଶନ୍ଧି କାଳ ସହରର ଫଲାଟ ାନଙ୍କଦର ରହି ଦସ ଏ ଫୁ ଲ ଗୁଡକ ି ୁ ସ୍ୱପନଦର ଦେଖୁଥିଦଲ । ଏଦବ ଦସଇ ସବୁ ଗଛକୁ ପାଖଦର ଦେଖି ଦସ ୋଙ୍କର ପିଲାେିନର ସ୍ମୃେକ ି ୁ ସଦେଜ କରୁଥିଦଲ । ସଦେ ଦ ିେ ି ଏ ନିରୀହ ଫୁ ଲ ାନଙ୍କ ପାଖୁଡାଦର ଦସ ଦେଖୁଥିଦଲ ଲୋ, ଲଳିୋ, ଦକୌଶଲୟା ପ୍ରଭୃେି ଦ ଦେ ଦ ଦେ ସରଳା ବାଳିକା ବାନ୍ଧବୀଙ୍କ ହ ୁ ଁ। ଗଁାଦର ଶୁଭଙ୍କରଙ୍କର ଜନି । ଗଁା ଦଗାହିର,ି ହୁ ଡ-ି ଜଙ୍ଗଲ, ନଈପଠାଦର ୋଙ୍କର ଲୀଳା ଦଖଳା । ଗଁାର ପାଣି, ପବନଦର ୋଙ୍କର ଲାଳନ ପାଳନ । େିନ ି େଶନ୍ଧି କାଳରୁ ଊର୍ଦ୍ଧ୍୍ ନିଜର ବୃ ତ୍ତି ଦ ାଗଁୁ ଗଁା’ଠୁ େୂ ରଦର ରହିଦଲ ବି ଦସ ଭୁଲି ପାରିନାହାେି ୋଙ୍କ ଭିଟା ାଟିର ବାସ୍ନାକୁ । ଦସଥିପାଇଁ ସୁଦ ାଗ ିଳଦି ଲ ଗଁାକୁ ଛୁ ଟେି ଦସ । ସୁ ିତ୍ରା ଦସଥିପାଇଁ ଅିଦର ଅିଦର ୋନା େିଅେି- ୋଙ୍କୁ ଗଁା ଦରାଗ ଗ୍ରାସିଛ ି । ଏଇ ବଦଷ୍ ଦହଲା ଦସ ଭୁବଦନଶ୍ୱରକୁ ବେଳି ଦହାଇ ଆସିଛେି । ୋଙ୍କୁ ଦରଳକୁ ଟୀର କଦଲାନୀଦର ଘର ିଳଛ ି ି । ଏହି ଘର ଦେଖି ଦସ ଆତ୍ମହରା ଦହାଇ ପଡିଥିଦଲ । ଏଠି ଆଗଦର, ପଛଦର, େୁ ଇ କଡଦର ପ୍ରଶସ୍ତ ଜାଗା ଅଛି । ଅିଦର ଟାଇଲ ଛପର ବଙ୍ଗଳା ଟାଇପ୍ ଘର । ବୃ କ୍ଷ ଲୋର ଦଘରଦର ଏହି ଘରଟି େିଦଶ ଏକ ଶୟା ଳ ସ ଦ୍ର ୁ ଧ୍ୟଦର ଟାପୁ ପରି । ଏଠି ସା ନାଦର ଧାଡିଏ ଡୁପିଂ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 44 ଦେବୋରୁ ଗଛ ଠିଆ ଦହାଇଛେି ସନ୍ତ୍ରୀ ପରି । ପଛଦର ଦକଦେ ଗୁଡଏ ି ନି ଵ ଓ କେ ଵ ଗଛ । ଘରର ଏକ ପାଶ୍ୱଦର୍ ଆ ଵ ଓ ପିଜୁଳି ଗଛ । ପାଖଦର ଥିବା ବଙ୍ଗ୍ ଦଲା ଗୁଡକ ି ଧ୍ୟ ଦସହିଭଳି ବୃ କ୍ଷଲୋଦର ସ ଦ୍ଧ ୃ । ଦେଣୁ ଏହି କଦଲାନୀର ଘରଗୁଡକ ି ବାସିନ୍ଦା ାନଙ୍କର ଗବ୍ ଭାଦବ ଆଦଲାଚିେ ଦହଉ ଥିବାଦବଦଳ ପଥିକ ାନଙ୍କର ଈଷ୍ାର ଶରବୟ ଦହଉଥିଦଲ । ଏଦେ ସବୁ ଗଛ ଥିଦଲ ବି ଆସିଲା େିନଠୁ ଆହୁ ରି ଗଛ ଲଗାଇବାକୁ ଶୁଭଙ୍କର ଲାଗି ପଡିଥିଦଲ । ସାକ୍ଷୀଦଗାପାଳରୁ ଆଣିଥିଦଲ ନଡିଆ ଚାରା । ଦକନ୍ଦୁ ଅର ଫା ୍ରୁ ଆଣିଥିଦଲ ଦଲ ଵୁ ଓ କ ଳା । ବାରାଣସୀରୁ ଗାଇଥିଦଲ ପିଜୁଳି ଗଛ । ସାେରାପୁର ଫା ୍ରୁ ଆଣିଥିଦଲ ଅ େ ୃ ଭଣ୍ଡା ଗଛ । ଆଗରୁ କିଛ ି ଭୁଷାବଳି, ପାଟକପୁରା କେଳୀ ଗଛ ଲାଗିଥିଲା । ପଦର ଦସ ଆଣି ଲଗାଇଦଲ ଚମ୍ପା ଓ ବେଳ । ଦସ ଜାଣିଥିଦଲ ଏଦବ ଚାକିରର ି ସାୟାହ୍ନ ଉପଗେ । େଥାପି ୋଙ୍କର ଗଛ ଲଗାଇବାର ଅୁ ଙ୍କରୁ ଦସ ନିବୃତ୍ତ ଦହଉ ନଥିଦଲ । େିଦନ ସକାଦଳ । ପିଅନକୁ ଧରି ଦସ ବଗିଚାଦର ଆଦଣ୍ଠଇ ପଡିଥିଦଲ । ପିଅନ କେଳୀଗଛ ପାଇଁ ଗାେ ଦଖାଳୁ ଥିଲା । ଦସ ଦକାଡିଦର ାଟି ବାହାର କରୁଥିଦଲ । ୋଙ୍କୁ ଦେଖା କରିବା ପାଇଁ ଆସିଥିବା ଜଦଣ ସହକ ୍ୀ େବୟ ଦେଦଲ- ସାର, କେଳୀ ଲଗାଇଦଲ ବେଳି ଦହବ । କାହିଁକି ଲଗାଉଛେି ? ଭିଲାଇଦର ଥିଲାଦବଦଳ କେଳୀଗଛ ଲଗାଇ ଫଳିଲା ଦବଳକୁ ୋଙ୍କର ବେଳି ଦହାଇ ାଇଥିଲା । େଥାପି ଦସ ଏ େବୟ ଶୁଣି ହସି ଦେଇଥିଦଲ । କହିଦଲ- ଆଉ କି ବେଳି ଦହବ ? ଆଉ ଦକଦେେିନ ଚାକିରି ଦ ! ହାଦେ ଚାଖଦଣ୍ଡ ଗାେ ଦହଲାଣି କି ନାହିଁ ବାଡିଦର ାପୁଥିବା ଦବଦଳ ପତ୍ନୀଙ୍କର ପାଟି ଶୁଭିଲା- ଦସଠି କ’ଣ କରୁଛ? ଚା’ ଥଣ୍ଡା ଦହଲାଣି । - ଆସୁଛ ି । ଗଁାରୁ ଦ ଉଁ କେଳୀ ପୁଆ ଆଣିଥିଲି, ୋକୁ ନଲଗାଇଦଲ ଅାଉଁଳି ପଡିବ ଦ । - ଆସେୁ ବିଜୟ ବାବୁ । ଚା’ ପିଇବା । କହି ଦସ ଆଗେୁ କଙ୍କୁ ସାଥୀଦର ଧରି ଘର ଭିେରକୁ ଚାଲିଦଲ । ଡାଇନିଂ ହଲକୁ ଲାଗି ଭୂଇଁରୁ େିନ ି ଚାରି ଫୁ ଟ୍ ଉର୍ଚ୍ୋଦର ବାଲଦକାନୀ ସେୃ ଶ ଦ ଉଁ ଣ୍ଡପଟି ଅଛି, ୋହା ହିଁ ଏ ଘରର ବିଦଶଷ ଆକଷ୍ଣ । ଏ ଜାଗା ୋଙ୍କର ସକାଳ ଓ ସନ୍ଧୟାଦର ଚା’ ପାନର ଆସ୍ଥାନ । ଏଠି ବସିଦଲ କଦଲାନୀର ରାସ୍ତା ସାଫ ସାଫ େିଦଶ । ବାଡ କଦଡ କଦଡ ଣ୍ଡ ୁ ଦଟକିଥିବା ଚମ୍ପା ଓ କେ ଵ ଗଛ େିଶେି । ଲନ୍ େିଦଶ । ଲନ୍ ଚାରିପଦଟ ଫୁ ଲର ପଟାଳି େିଶେି । ଚା’ ପିଉପିଉ ଦେଖେି ଦକ ିେ ି ଟିକି ଟିକି ଚଦଢ଼ଇ କାଠି କୁ ଟା ଧରି ବସା ବାନ୍ଧିବାକୁ ଉଡି ଆସେି ଦେବୋରୁ ଗଛର ଶୀଷ୍କୁ । ଦକ ିେ ି ଗୁଣ୍ଡୁଚି ଷ ୂ ା ଡିଏଁ ପିଜୁଳି ଗଛର ଡାଳରୁ ଡାଳକୁ । ସନ୍ଧୟା ଦବଦଳ ଦକ ିେ ି ଡକା ହକା ଦହାଇ ଦ ାଡି ାଉଁଳି ହଂସରାଳି, କାଳୀ ଗଉଡୁଣୀ ଚିଲିକା ଆଡୁ ଦଫରେି ଚନ୍ଦକା ଜଙ୍ଗଲକୁ । ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 45 ଦସହି ଜାଗାଟି ୋଙ୍କୁ ଲାଦଗ ବତ୍ରିଶ ସିଂହାସନଦର ବସିଲା ପରି । ଏଠି ବସିଦଲ ଚାକିରି ଜୀବନର ଅସଫଳୋ, ସହକ ୍ୀ ାନଙ୍କର ଈଷ୍ା, ଅସୂୟା, ବସ୍ ାନଙ୍କର ଅଶାଳୀନ ବୟବହାର, ସବୁ କଛ ି ି ଭୁଲି ଦହାଇ ାଏ । ନଦର ଜାଦଗ ସବୁ କିଛ ି ଢ଼ ୂ ୋ ଓ ଧୃଷ୍ଟୋକୁ ାଫ କରି ଦେବାର ଦକା ଳ କା ନା । େୁ ିଃଖୀ ରଙ୍କି ଙ୍କ ପାଇଁ ଟିକଏ ି ସହାୟୋର ହାେ ବଢ଼ାଇବାର ସେିଚ୍ଛା । ଆଉ ସବୁ ଠାରୁ ବଡ କଥା, ଏଠି ବସିଦଲ ୋଙ୍କ ହାେଦର ଆଦପ ଆଦପ ଧରା େିଅେି ଶବ୍ଦର ପ୍ରଜାପେି ସବୁ । ଦ ଦହେୁ ଦସ କବି । ଦସଠି ବସି ରଷ୍ଟାଙ୍କର ନୀଳସଜ୍ନାକୁ ଘଣ୍ଟା ଘଣ୍ଟା ଧରି ଚାହିଁ ରହିବା ୋଙ୍କର ବିଳାସ । ଦବଦଳଦବଦଳ ଚା’ ଥଣ୍ଡା ଦହାଇ ାଏ । ପୁଣିଥଦର ଗର କରି ଆଣିବା ପାଇଁ ପତ୍ନୀଙ୍କୁ ବରାେ େିଆ ାଏ । ଦସେିନ ଦସହି କା କରି ଣ୍ଡପଦର ବସିଲା ଦବଦଳ ସୁ ିତ୍ରା ବିଜୟ ବାବୁ ଙ୍କୁ ଦେଖାଇ କହୁ ଥିଦଲ- ଖରାଦର ହ ୁ ଁଟାକୁ ଦକ ିେ ି ହନୁ ଭଳି କଳା କଦଲଣି ଦେଖେୁ େ । ଆଦ େି’ ପ୍ରାଣୀ । ପୁଅ ବଦ ଵଦର । ଅିଅ ାଡ୍ରାସଦର । ବଷ୍ଦକ ଥଦର ବି ୋଙ୍କର ଦେଖା ିଦଳନି । ଏଠି ଏଦେ ଫଳ କିଏ ଦଭାଗ କରିବ କହିଦଲ? - େଦ ଆ ଗଁାର ନଈ କଦଡକଦଡ ାଇଲ ାଇଲ ଲମ୍ବିଥିବା ଆ ଵଦୋଟା ଦେଖିଛ ନା ? ଦସଠି ଦ ଉଁ କଳିଷଠା ବୁ ଢ଼ା ାଦନ ଟାକୁ ଆ ଦପାେିଥିଦଲ, କିଛ ି ଦଭାଗ କଦଲ କି ? ସଫାଇ େିଅେି ଶୁଭଙ୍କର । - ହଉ, ହଉ, ଦବଶୀ ବକ୍ତୃୋ େିଅନା । ଚା’ ପିଅ- କହି ସୁ ିତ୍ରା ଘରକା ପାଇଁ ଉଠିଦଲ । ବିଜୟବାବୁ ଚା’ ପିଉପିଉ ଦେଖୁଥିଦଲ ସା ନାଦର େିଶଥି ି । େିଦନାଟି ାକ ଗଛ ୁ ବା ପିଜୁଳି ଗଛଗୁଡକ ଫଳ ଭାରଦର ଲେି ଦହାଇ େିଶଥି ୁ ଦଲ ୋରାଭତ୍ତି ଆକାଶ ଭଳି । ଦସ ନିଜକୁ ଦରାକି ନପାରି ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେଦଲ- ସାର, ଏଦେ ପିଜୁଳି ଫଳିଛ ି । େିନକୁ େ ଦବାଦଅ ବାହାରିବ । ପିଅନକୁ କହିଦଲ ଦସ େ ବିଡଏ ି ହାଟଦର ଦଥାକ ଭାଉଦର ଦେଇ ଆସୋ । ଦସଠି ଦଗାଦଟ ପିଜୁଳକ ି ୁ ପାଞ୍ଚ ଟଙ୍କା । ଶୁଭକାେ ହସି ଦେଦଲ । ଦନ ଦନ କହିଦଲ, ବୟବସାୟୀ ଘଦର ଜନି ଦହାଇଛି ସିନା, େିଦନ କାଦଳ ଦବପାର ବଣିଜ କ’ଣ, ୋ’ର ଧାର ଧାରିନ ି । େିସ୍ତା େିସ୍ତା କାଗଜଦର କବିୋ କୁ ହେୁ ଦ ଦଲଖିଦେବି । ପ୍ରକାଶୟଦର କହିଦଲ- ଆପଣଙ୍କ ପାଇଁ ପିଜୁଳି ଦୋଳା ଦହାଇ ଥୁଆ ଦହାଇଛି । ଦନଇ ିଦବ । ଫଳ ଦହଉ, ପନିପରିବା ଦହଉ, ାହା ସବୁ ଫଦଳ ପ୍ରାୟ ସବୁ ପଦଡାଶୀ, ପିଅନ, ଚାକରାଣୀ, ବନ୍ଧୁ ବାନ୍ଧୁ ବଙ୍କ ଭିେଦର ବଣ୍ଟା ାଏ । ଆଉ ସବୁ ଗୁଣ୍ଡୁଚି, ଷ ୂ ା, ବାେୁ ଡି ଓ କୀଟ ପେଙ୍ଗଙ୍କ ହ ୁ ଁଦର ାଏ । ୋଙ୍କ ବଗିଚା ଦେଖିବା ପାଇଁ ଖାସ କରି ଦକଦେକ ବାହାଦର ରହୁ ଥିବା କବି ବନ୍ଧୁ ଆସେି । ଲନ୍ଦର ଚା’ର ଆଦୟାଜନ କରିବା ପାଇଁ ବରାେ ଦେଇ ଦସ ବନ୍ଧୁ ଙ୍କୁ ବଗିଚା ବୁ ଲାଇ ନିଅେି । - ଏ ଆ ଵଗଛ ଁୁ ଆଣିଛ ି ସପ୍ତଶ ୟାରୁ । ବଦଷ୍ ଭିେଦର ଫଳିଲା । ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 46 - ଏ ପିଜୁଳି ଗଛ ଆଣିଛ ି ବାରାଣସୀରୁ । ଦସଠି ଆ ର ଶାଳକ ସାଦହବ ଅଛେି । ଏହାର ଫଳ ଖୁବ ିଠା । - ଏ ଦଲ ଵୁ ଗଛ ଆଣିଛ ି ରାଞ୍ଚିରୁ । ଦକଦଡ ଦଛାଟ ଗଛଦର ଫଳିଲାଣି ଦେଖେୁ େ! ଏ ିେ ି ଦସ ଗଛ ଗୁଡକ ି ର ଗୁଣକୀତ୍ତ୍ନଦର ଶେ ଖ ୁ ଦହାଇ ଉଠେି । ଦ ିେ ି ଦସ େିଦନ ପୁଅ ଅିଅ ାନଙ୍କ କୃ େତ୍ୱ ି ଦର ପ୍ରଗଳଭ ଦହାଇ ଉଠୁଥିଦଲ । ଦକହି ଦକହି ୋଙ୍କୁ ଗଛ ଳ ୂ ଦର ଦକାଡା ଖୁସା କରିବା, କି ଵା ଖେ, ସାର, ପାଣି, ଦେଉଥିବାର ଦେଖି େବୟ େିଅେି - ଏଦେ ବୃ କ୍ଷ ଦସବା କାହିଁକି କରୁଛେି ଆଜ୍ଞା? ଆପଣଙ୍କ ନୂ ଆ ଘରକୁ ଗଲାଦବଦଳ ଏସବୁ କ’ଣ ଉଠାଇ କରି ଦନଇ ିଦବ? ଦସ ୋଙ୍କ ଆଦଡ ଚାହିଁ ର ୁ ୁ କି ହସା େିଅେି ଏବଂ ପୁଣି କା ଦର ଲାଗି ାଆେି । ୋଙ୍କର ଦଲାକପ୍ରିୟୋ ଦ ାଗଁୁ କିଛ ି ଦଲାକ ଦବାଧହୁ ଏ ଈଷ୍ା କରେି । ଦକୌଣସି ନିନ୍ଦୁକ ବୟକ୍ତି ପଛଦର କହିବାର ଦସ ଶୁଣଛ ି େି- ଦକନ୍ଦ୍ର ସରକାର ଆଉ େୁ ଇବଷ୍ ଚାକିରି କାଳ ବଢ଼ାଇଦବ ପରା! ଖୁବ୍ ଦଜାରଦର ହଲ୍ଲା ଦହଉଛି । ଦସହି ଆଶାଦର ଶୁଭଙ୍କର ନ ପ୍ରାଣ ଦେଇ ବୃ କ୍ଷ ଦସବାଦର ଲାଗି ାଇଥିଦବ । ଏସବୁ େବୟ ଦସ ଏ କାନଦର ପୂରାଇ ଅନୟ କାନଦର ବାହାର କରି େିଅେି । ଏ ିେ ି ଚାହଁୁ ଚାହଁୁ ବଷ୍ାଧିକ କାଳ ବିେଗ ି ଲା । କିେୁ ୋଙ୍କର ବୃ କ୍ଷ ଦସବାଦର ବିରା ଆସିଲା ନାହିଁ । ଅବସର ଦନବାର ଦଶଷ ାସ । େିନ ାନଙ୍କର ଓଲଟ ଗଣେି ଆରମ୍ଭ ଦହାଇ ାଇଥିଲା । ଏଦବ ୋଙ୍କୁ ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନ ାନଙ୍କରୁ ବିୋୟ ସ ଵଦ୍ଧନ ୍ ା ଦେବା ପାଇଁ ଆ ନ୍ତ୍ରଣ ଆସିଲା । ଅଦନକ ବନ୍ଧୁ ସହକ ୍ୀ ନିଜ ନିଜ ଘରକୁ ଲଞ୍ଚ ବା ଡିନର ପାଇଁ ନି ନ୍ତ୍ରଣ କଦଲ । ନିଜ କୟାରିୟରଦର େୁ ଙ୍ଗ ଦସାପାନକୁ ଉଠି ପାରିଦଲ ନାହିଁ ଦବାଲି ଶୁଭଙ୍କରଙ୍କର େିଦଳ ାତ୍ର େୁ ିଃଖ ନଥିଲା । କାରଣ ପ୍ରେିବେଳଦର ଦସ ପାଇଥିଦଲ ଅଗଣିେ ସହକ ୍ୀ ଓ ଅଧସ୍ତନ ାନଙ୍କର ଦସ୍ନହ ଶ୍ରଦ୍ଧାର ଉପହାର । ନୂ ଆ ଜାଗା ଭୁବଦନଶ୍ୱରଦର ଦସଭଳି ବନ୍ଧୁ ଓ ଶୁଦଭଚ୍ଛୁ ାନଙ୍କର ସଂଖୟା କିଛ ି କ ନଥିଲା । ଦସଥିରୁ ଅଧିକାଂଶ େ ଏଦବ ଏଦବ ୋଙ୍କୁ ବୟକ୍ତିଗେ ଭାଦବ ବିୋୟ ସ ଵଦ୍ଧ୍ନା ଦେଇଥିଦଲ । ଦସ ାନଙ୍କୁ ଜଣ ଜଣ କରି ନିଜ ଘରକୁ ନି ନ୍ତ୍ରଣ କରିବା ପାଇଁ ହାେଦର ସ ୟ ନଥିଲା । ଦସଥିପାଇଁ ଦସ ନିଜ ଘଦର ଏକ ଟି ପାଟିର ଆଦୟାଜନ କରିଥିଦଲ । ଦସଥିଦର କିଛ ି କବି ବନ୍ଧୁ ଙ୍କ ସଦ େ ଶୋଧିକ ବୟକ୍ତି ଦ ାଗ ଦେଇଥିଦଲ । ୋଙ୍କ ବଙ୍ଗ୍ ଦଲାର ବାହାର ପଦଟ ଲନ୍ଟି ଥିଲା ଖୁବ୍ ପ୍ରଶସ୍ତ । ଲନ୍ ଚାରିପଦଟ ରଜନୀଗନ୍ଧା, ଦସବେୀ, ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 47 ଜିନଆ ି , ପ୍ରଭୃେି ଫୁ ଲଗଛ ାନ େିଶୁଥିଦଲ ଏକ ସବୁ ଜ ଶାଢ଼ିର ଚିତ୍ର ବିଚତ୍ର ି ଧଡି ପରି । ଅନେି େୂ ରରୁ ଦହନା ଓ ଦଗାଲାପ ଫୁ ଲର ଭୁରୁ ଭୁରୁ ହକ ଭାସି ଆସୁଥିଲା ସାନ୍ଧୟ ସ ୀରଣଦର । ଲନ୍ର ଏକ ପାଶ୍ୱଦର୍ ସିଙ୍ଗଡା, ଆଳୁ ଚପ, ଦଭଜିଦଟବୁ ଲ ଚପ୍ ଓ କାଲାକନ୍ଦର ଭରା ଦପଲଟ ାନ ସଜାଇ ସୁ ିତ୍ରା ଅେିଥି ାନଙ୍କୁ ୋ’ର ସଦବୟବହାର ପାଇଁ ଆ ନ୍ତ୍ରଣ କରୁଥିଦଲ । ଆ ,ଵ ଦସଦପଟା ପ୍ରଭୃେି ଫଳଗଛ ଫଳିବାର ଋେୁ ଦହାଇ ନଥିଲା । କିେୁ ବାର ାସୀ ପିଜୁଳି ଗଛ ଗୁଡକ ି ଦର ଅୁ ଲୁ ଥିଦଲ ଦୋଲା ଦୋଲା ଫଳ । ଗୁଣ୍ଡୁଚି ଷ ୂ ା େୁ ଇଟି ଚିଁ ଚିଁ ଚିଁ ଅଦବାଧ୍ୟ ଶବ୍ଦ କରି ଡାଳରୁ ଡାଳ ଦଡଇଁ ାଉଥିଦଲ । ଦେବୋରୁ ଗଛଦର ଟିକି ଟିକି ଚଦଢ଼ଇ ଆସି ବସି ାଇଥିଦଲ । ଦବାଧହୁ ଏ ଦସ ାଦନ ଉତ୍ସୁକୋର ସହ େଦଳ ଚାଲିଥିବା ଜନସ ାଦବଶ ସମ୍ପକ୍ଦର ଆଦଲାଚନା କରୁଥିଦଲ- ଏଠି ଦହଉଛି କ’ଣ ? ଆଜି ଏଠି ଏଦେ ଦଲାକ କାହିଁକି ଏକାଠି ଦହାଇଛେି ? ଉପସ୍ଥିେ ଅେିଥି ାନଙ୍କର ଆଦଲାଚନାର ବିଷୟବସ୍ତୁ ଅପ୍ରେୟାଶିେ ନଥିଲା । ଦସ ାଦନ ଶୁଭଙ୍କରଙ୍କର ବିନମ୍ରୋ, ବନ୍ଧୁ ବତ୍ସଳୋ, ପଦରାପକାରିୋ ପ୍ରଭୃେି ଗୁଣ ସମ୍ପକ୍ଦର ଦକବଳ ପରସ୍ପର ଧ୍ୟଦର କଥାବାତ୍ତ୍ା ଦହଉନଥିଦଲ, ୋଙ୍କ ଦୁ ହଁ ଦୁ ହଁ କହିବାକୁ ପଛାଉ ନଥିଦଲ । ଦକହି ଦକହି ପଚାରୁଥିଦଲ ସମ୍ଭାବିେ ପ୍ରଶନ- ଅବସର ଗ୍ରହଣ ପଦର ଆପଣ କ’ଣ କରିଦବ ? ଦସ ଉତ୍ତର ଦେବା ପୂବ୍ରୁ ଅନୟ ଦକହି ଉତ୍ତର ଦେଉଥିଦଲ- ଦସ ଏଦବ ନିରଳସ ସାହିେୟ ସାଧନା କରିଦବ । ଦସହି ପାଟିଦର ପୁଣି ଦକଦେଜଣ ପୁରୁଣା ପ୍ରଶନକୁ ଦୋହରାଉଥିଦଲ- ଆପଣ ଏଦେ କଷ୍ଟ କରି ଗଛ ସବୁ ଲଗାଇ ଥିଦଲ । ଏସବୁ ାହା ପାଇଁ ଛାଡିଗଦଲ, ଦସ ନିଶ୍ଚିେ ଭାଦବ ଆପଣଙ୍କୁ କାଦଳକାଦଳ ଦନ ରଖିବ । େଳେଳ ଦହାଇ ବସିଥିବା ଅେିଥି ାନଙ୍କ ପାଖଦର କିଛ ି କିଛ ି ସ ୟ ଅେିବାହିେ କରି ଦସ ଅନୟ ସ୍ଥାନକୁ ଗଲାଦବଦଳ ଦକବଳ ର ୁ ୁ କି ହସ ଛାଡି ାଉଥିଦଲ । ଏେିକଦି ବଦଳ କିଛ ି ଶୁଦଭଚ୍ଛୁ ୋଙ୍କ ପାଖଦର ଏକତ୍ରିେ ଦହାଇ ଅନୁ ଦରାଧ କଦଲ- ଆଜି ଆପଣ ଆ କୁ କିଛ ି କୁ ହେୁ । ବାଧ୍ୟବାଧକୋଦର ଦସ ଦଗାଟିଏ ଦକାଣଦର ଠିଆ ଦହଦଲ । ସ ସ୍ତଙ୍କ ଧ୍ୟାନ ଆକଷିେ ଦହଲା ୋଙ୍କ ଆଦଡ । ଉପସ୍ଥିେ ହିଳା ାଦନ ୋଙ୍କର ଗଳ୍ପସଳ୍ପ ବନ୍ଦ କରି ଗ୍ରୀବା ବଂକାଇ ଚାହିଁଦଲ ବନହରିଣୀ ପରି । ଅେି ବିନମ୍ରୋର ସହ ଶୁଭଙ୍କର ହାେ ଦ ାଡି କହିଦଲ- ଆଉ ଏଠି କ’ଣ କହିବ? ି ଦ ା ପ୍ରେି ଆପଣ ାନଙ୍କର ଅକୁ ଣ୍ଠ ଦସ୍ନହ ଓ ଶ୍ରଦ୍ଧାକୁ ଁୁ ଚିରେିନ ପାଇଁ ଦନ ରଖିବି । ଆପଣ ାନଙ୍କୁ ଅଦଶଷ ଧନୟବାେ । ୋ’ପଦର ଦସ ପରବତ୍ତ୍ୀ ଧାଡି ସମ୍ପକ୍ଦର ଚିୋ କରୁଥିଦଲ । ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 48 ସାୟାହ୍ନର ସୂ ୍ୟ ପଶ୍ଚି େିଗଦର ଧୀଦର ଧୀଦର ଢ଼ଳି ାଉଥିଦଲ । ଆକାଶଦର ଅାଡି ାଉଥିଦଲ ୋଙ୍କର େିନାେର ଆଶୀବ୍ାେ ସ୍ୱରୂପ ପୁଳାଏ ଅବିର । ଏେିକି ଦବଦଳ େଦଳ ପାେିଶଆ ି ି ିଚର ି ି ଶବ୍ଦ କରି ପଟିଆ ଆଡୁ ଉଡି ଆସିଦଲ ଏବଂ ବସିଦଲ ୁ କିଚର ପିଜୁଳି ଗଛଦର । ଶୁଭଙ୍କରଙ୍କ ହ ୁ ଦଁ ର ଦଖଳିଗଲା ଆଞ୍ଜୁଳାଏ ଅକୃ େ ି ହସ । ଦସ ନିଜର ବକ୍ତବୟ ଦଶଷ କରିବାକୁ ାଇ କହିଦଲ- ଆପଣ ାନଙ୍କ ଭିେରୁ ଅଦନକ ପ୍ରଶନ କରୁଥିଦଲ ନା, ଏ ଗଛ ସବୁ କାହାପାଇଁ ? ଏଇ ପାେିଶୁଆଙ୍କ ପାଇଁ । ଁୁ ଛାଡି ଗଲି ଦସଇଠି ୋଙ୍କର ବକ୍ତବୟ ଦଶଷ ଦହଲା । ଉଚ୍ଛୱସିେ ୋଳି ାଡଦର ପାେିଶଆ ୁ ାଦନ େରକି ପୁଣି ଆକାଶକୁ ଉଠି ାଉଥିଦଲ । ∞∞ କୃ ପାସାଗର ସାହୁ । କବିୋରୁ ସଜ୍ନାର ଧାରା ଆରମ୍ଭ କରିଥିଦଲ ବି ଗଳ୍ପ ଓ ସାହିେୟର ଅନୟ େିଗଗୁଡକ ି ଦର ଦସ ସକ୍ରିୟ । ପ୍ରକୃ େ ି ୋଙ୍କର ସଜ୍ନାର ଦପ୍ରରଣା । ଅେୟାବଧି ୋଙ୍କର ପ୍ରକାଶିେ ପୁସ୍ତକ ଧ୍ୟଦର େୁ ଇଟି କବିୋ ସଂକଳନ, େିଦନାଟି ଶିଶୁ ସାହିେୟ ସଂକଳନ, ସାେଟି ଉପନୟାସ, ସେରଟି କ୍ଷୁଦ୍ରଗଳ୍ପ ସଂକଳନ ଏବଂ ଦଗାଟିଏ ଜୀବନୀ ଗ୍ରନ୍ଥ ଅେଭ୍ୁକ୍ତ । ୋଙ୍କର ଅଦନକ ପୁସ୍ତକ ଇଂରାଜୀ, ବଙ୍ଗଳା ଓ ହିନ୍ଦୀ ଭାଷାଦର ଅନୂ େେ ି । ‘ଦଶଷ ଶରେ’ ଉପନୟାସ ପାଇଁ ୨୦୦୯’ଦର ଓଡିଆ ସାହିେୟ ଏକାଦଡ ୀ ପୁରସ୍କାର ଛଡା ଅଦନକ ସାରସ୍ୱେ ପୁରସ୍କାର ଏବଂ ସମ୍ମାନ । ଦସ ଭାରେୀୟ ଦରଳବାଇ ପରିଚାଳନା ଦସବାରୁ ଅବସର ଗ୍ରହଣ କରିଛେି । ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 49 ନ ାଜୁ ଛ ି ମୁ ଏମିତ ି ଏକ ଋତୁ ନମୈନତ୍ରୟୀ କମିଳା ଦଖାଜୁ ଛ ି ଁୁ ଏ େ ି ି ଏକ ଋେୁ ବେଳି ାଇଥିବ ଘାସ ଆଉ ଫୁ ଲର କାହାଣୀ ପାହାଡଟା ଆଉ ଧୂସର ୁ ା େିଶୁନଥିବ ପାଣିର ଗାର ପରି ଲିଭୁଥିବ ରାଗରୁଷା ାନଭି ାନ େକ୍ବେ ି କ୍ଠୁ େୁ ଦରଇଥିବ ସମ୍ପକ୍ର ଦଡାର ଅନ୍ଧବିଶ୍ୱାସକୁ ସଂସ୍କାର ଗଣ୍ଠିଲି ାରି ଉଇ ଖାଉଥିବ ସମ୍ପ୍ରୋୟିକୋ ଦଭେଭୁଲି ବାଣ୍ଟୁ ଥିବା ନାରା "ଆଦ ସବୁ ଏକ" ଦ ାଦେ ଠିକ୍ ଦସ ହୁ ଳହୁ ଳି ପଦକଇ ଆଦସନି, ଭଲ ରାନ୍ଧି ଆଦସନି କହି େୁ ଦ ବାଟ ଭାଙ୍ଗି ଚାଲି ିବନି ଆଖିକୁ େିଶୁନ ି କହି ଶବ୍ଦ ସବୁ ଖାୋଦର ଏପାଖ ଦସପାଖ ଦହଦବନି, ଏ ିେ ି ଏକ ଋେୁ ସ ୟଟା ଟିଦକ ରହି ିବ, ଶୁନସାନ ଖରାଦବଦଳ କୃ ଷ୍ଣଚୂ ଡା ଛାଇେଦଳ ଫଗୁଣ ସରିନ ି କହି ଅଙ୍କାବଙ୍କା ରାସ୍ତା ସରି ଆସୁଥିବ ଦକହି ନଅୁ ଣ୍ଟିଲା ଭଳି ବାଡ କଡ ଲୋପରି ଦୁ ଠ ାଟିକୁ ଆଉଜି । କୁ ହୁଡଦି ର ଚାଲୁ ଚାଲୁ ଦନସି ଦହାଇ ିବ କାକର ଦଟାପାଟା ଆଖି ପୋଦର, ପଛଦର ଦସ ଗଙ୍ଗଶିଉଳି ଫୁ ଲ ଦନନ୍ଥାଏ ଅରିପଡୁଥିବ କଲ ନ ୁ ଦର । ∞∞ ନମୈନତ୍ରୟୀ କମିଳା, ପ୍ରବାସୀ ସାହିେୟ ସମ୍ଭାର ୁ ଵଇ ସାହିେୟି କ ଗୁପର ପରିଚାଳନା ୋୟୀତ୍ୱଦର । ନିଜସ୍ୱ ପତ୍ରିକା ୁ ଵଇ ଉତ୍କଳ ସୁରଭି ଓ ‘କାରଘର’ ନଭି ୁ ଵଇର ଜଗନ୍ନାଥ ନ୍ଦିରର ୁଖପତ୍ର ନୀଳାଚଳର ସମ୍ପାେନା । ଦସ ନଭି ୁ ଵଇଦର ରହେି ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 50 Love is the blue sky… Subas Pradhan Love is the blue sky Irrespective of clouds of doubt all around! The glaring sun might obscure it But love’s there in the background. Love is the fuel that runs the world Love is gravity that holds us hard Love is what keeps us in motion, Love is real mindfulness in action. The trick is to let the clouds pass And be aware of the eternal sky. Let’s be here to see our doubts pass Like clumps of cloud in the sky. Love abounds even if We are not aware of its presence further, Let’s remember the blue sky To love ourselves and the other. ∞∞ Dr Subas Pradhan is a psychiatrist by profession. He has considerable experiences of working in different cultures and countries, i.e. India, Australia, the UAE and the UK. He has a keen interest in medical teaching and research. He has a number of publications in various academic and literary journals. His hobbies include creative writing, traveling and public speaking. Currently he is residing and practicing in North Yorkshire, England. ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 51 ବର୍ଣ୍୍ନବାଧ ନନରଶ ଚନ୍ଦ୍ର ସାହୁ ଅଘଟନ ଘଟିଲା ଦସେିନ ବହିଟର ି କାୟା ବିଶାଳ ନୁ ଦହଁ ଦକଦବ ଭାବି ନ ଥିବା ାତ୍ର ୋ ାୟାରୁ ବତ୍ତିବା ସହଜ ନୁ ଦହଁ। ଦକଦବ କଳ୍ପି ନ ଥିବା ଘଟନାଟି ବୁ ଢ଼ୀ ା ଲଦଗଇଲା ଅକ୍ଷର ଚିହ୍ନ ଅଡ ଦହଇ ବହି ିବା େିନ। ଗାଈଆଳ ଦଟାକାର ଅପବାେରୁ ବତ୍ତିବା ନି ିତ୍ତ ଆନନ୍ଦ ାଦଷ୍ଟ୍ରଙ୍କ ଚାହାଳିଦର ବସିବା େିନ ବାପାଙ୍କ ହାେର ସରୁ ଚଟକଣି ଜବରେସ୍ତି ବହିଟ ି ସହିେ ସମ୍ପକ୍ ସ୍ଥାପିବାର ଜୀବ ିବାଦବଦଳ ଭାଗବେ େି'ପେ ଶୁଦଣଇବୁ ା କହିଲା ଚାହାଳି ା' ଗାଈଆଳ ଦଟାକାରୁ ଣିଷ ବନିବୁ ବାପାଙ୍କ ରାଢ଼ୁଆ ହାେ କଥା କହିଲା େିନ। ଦୋ େଶା େି ଭଲ ବହି ଧର ହଁ, ଦସଇ ବହି, ବର୍ଣ୍୍ଦବାଧ। ନିନ୍ଦା, େିରସ୍କାର, େୂ ର େୁ ର ଭାବନାର ଦବାଅ ଜୀବନ ଅଭିଶପ୍ତ ବନିବାରୁ ବତ୍ତି ିବୁ। ସବୁ ବାଳୁ େ ପାଇଁ ଚିର ଅଦବାଧ୍ୟ ଣ୍ଡ ୁ ଉପଦର ସବାର ଦହଲା ଏ ାଏଁ ବି ବୁ ଅି ପାରିନ ି ଅଦବାଧ୍ୟ ବର୍ଣ୍୍ଦବାଧ ରଟିବାର ନ୍ତ୍ରଣା ଅନିଶା କରୁଛି ବିଦଲଇଟି କାହାର ଶନିେଶା ସାଜିଲା। ବିଲୁଆ କାହିଁକି ବଡ ଚେୁ ର। ଟାଣକରି ପାହାରଟିଏ କଷିଦଲ ାଦଷ୍ଟ୍ରଙ୍କ ହାେଦର ଦକବଳ ଦସେିକି ବୁ ଅଥ ି ାଏ ନ୍ତ୍ରଣାସିକ୍ତ "ଆିଃ" ଚିତ୍କାର ାଦଷ୍ଟଙ୍କ ଦଗାଦଗାଛିଆ ପାହାରରୁ ନିସ୍ତାର ପାଇଁ ସରଳ ଉପାୟ ବର୍ଣ୍୍ଦବାଧ ଛୁ ଇଁବାର ଆେୟ ଅଙ୍କାର ବର୍ଣ୍୍ଦବାଧରୁ ୁକ୍ତାକ୍ଷର ିଶା ଗୀେ େି'ପେର ଜୀବନ ଚୁ ବ ି ାର ଦଶ୍ରଷ୍ଠ ଓଁକାର ାଟି ସହ ସମ୍ପକ୍ ଦ ାଖିବାର ପ୍ରଥ ପ୍ରୟାସ ଉର୍ଚ୍ାରଣ। ଆକାଶ ଲଙ୍ଘି ବାର ଦବୋଭୟାସ। ବହିଟର ି ପରିପାଟୀ ସୁେୃଶୟ ନୁ ଦହଁ ାଦଷ୍ଟ ଲହଦରଇଦଲ--- ଆବରଣ ବି ଗୁଣାତ୍ମକ ନୁ ଦହଁ ଆଧୁନକ ି ୋର ଚାକଚକୟଦର ଧାର ଧଦରନା ଗ୍ରୀଦଷି, ଦବୈଶାଖ ଦଜୟଷ୍ଠ ାସ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 52 ଦ ାଦେ ଲାଗିଲା--- ୋକୁ ଦ ଦେ େୁ ଦରଇଦଲ ଦସ ଦସେିକି ଘଟିବ ଦ ାର ସବ୍ନାଶ ଆପଣାର କୁ କ୍କଟ ୁ ଦୁ ଣ୍ଡ ଅଛି ଚୂଳ କାରଣ--- ବର୍ଣ୍୍ଦବାଧ ଅଦଟ ଜଂଜାଳ ଦସ ଦ ାର ଭାଷା, ସଂସ୍କୃେ,ି ସାହିେୟ କାଞ୍ଚଦନ ବାଞ୍ଛା ନାହିଁ ଦ ାର ଦବେ, ପୁରାଣ, ଉପନିଷେ ଦସ ବହିଠାଦର ହୋେର। ଜ୍ଞାନୀର ଅହଂକାର ବର୍ଣ୍୍ଦବାଧ, ଦ ଦ ଦେ ବିରକ୍ତି ଦସଦେ ଆସକ୍ତି ଦ ଦେ ବିକାର ଦସଦେ ଆେର ଦ ଦେ ଅସୂୟା ଦସଦେ ସଦୋଷ ଅଜ୍ଞାନର ଗଣ୍ଠିଧନ ନିଦ୍ଧନ ୍ ର ଧନାଗାର ସଜ୍ଜନର ସ୍ୱାଭି ାନ ୋ ନଁା ସ୍ମରଣଦର ନ୍ତ୍ର ଗ୍ଧ ୁ ପ୍ରାଣ ଦ ା ଜାେିର ଆଦବଗପୂର୍ଣ୍,୍ ସଶ୍ରଦ୍ଧ, ଉର୍ଚ୍ାରଣ। ଆିଃ, ବର୍ଣ୍୍ଦବାଧ, େୁ ଦ ାର ଚିରକାଳ। ∞∞ ନନରଶ ଚନ୍ଦ୍ର ସାହୁ , ସଲଟଦଲକ, ଦକାଲକାୋ । ଓଡିଆ ଗଳ୍ପ ଓ କବିୋ ଲିଖନଦର ରୁଚି ରଖେି । ଅଦନକ ଗଳ୍ପ ଓ କବିୋ ବିଭିନ୍ନ ପତ୍ରପତ୍ରିକାଦର ପ୍ରକାଶିେ ଓ ଆକାଶବାଣୀ, କଟକ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରସାରିେ । ଦଲଖକଙ୍କ ପ୍ରକାଶିେ କବିୋ ସଂକଳନ "ସ ୟ ଦହଦଲ ପଢ଼ିବ" ପାଠକୀୟ ଆେୃ େ ି ଲାଭ କରିଛ ି । ସମ୍ପ୍ରେି ଦଲଖକ ଭାରେୀୟ ଦଷ୍ଟଟ ବୟାଙ୍କ, ଦକାଲକାୋଦର କା ୍ୟରେ । ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 53 ସ୍ରଷ୍ଟା ! ତୁ ମର ସୃ ଷ୍ଟିକୁ ର ଅମବରୀଶ ଶତପଥୀ େୁ ଦ ରଚିଥିଲ ଏ ସାରା ଜଗେ କାଉଁରୀ ପରଶ ଦେଇ ଏ ନୀଳ ଆକାଶ ଦହ ସଇକେ ।୧। ସବୁ ଜ ି ା ବନଭୂଇଁ େୁ ଦ ଗଢ଼ିଥିଲ ଗିରି କନ୍ଦର ପବନ, ଅନଳ, ଜଳ େୁ ରି ଆଦେଶ ସଞ୍ଜ ସକାଳ େରୁ ଲୋ ଫୁ ଲ ଫଳ । ୨ । େୁ ଦ ସରଜିଛ ଏ ସାରା ଜଗେ କଳ୍ପନା ସବୁ େବ ଭୂ ି ଠାରୁ ଭୂ ା ସାଗର ନୀଳି ା ସ ୀରର ସୂଦର ସ୍ତବ । ୩ । ସୃଷ୍ଟି େୁ ର ଉଜୁ ଡି ିବକି ଅବା ଦକଉଁ ଅଭିଶାଦପ ? ‘କଦରାନା’ ଦନଉଛି ଣିଷ ଜୀବନ କାୟା ବିସ୍ତାରି ଆଦପ । ୪। ରଷ୍ଟା େୁ ର ସୃଷ୍ଟିକୁ ରଖ ଚାଲି ାଉ ହା ାରୀ ‘କଦରନା’ ଭୂୋଣୁ ନିିଃଦଶଷ ଦହଉ ବସିଅଛୁ ଆଶା କରି ।୫। ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 54 କିଏ କନହ ଅମବରୀଶ ଶତପଥୀ କିଏ କଦହ............ ପ୍ରକୃ େର ି ପୁଞ୍ଜୀଭୂେ ଦକ୍ରାଧ ଅବା ପଶୁପକ୍ଷୀ ାନଙ୍କର କରୂଣ ଆତ୍ତ୍ନାେ ୁଗ ୁଗ ଧରି ଦହାଇଥିଦଲ ଅେୟାଚାରିେ ଣିଷ ଜାେି ଦହାଇଅଛି ଅଭିଶପ୍ତ ।୧। କିଏ କଦହ............ ଦସହି ଅଭିଶାପ ଆସିଛ ି ହା ାରୀ ଦହାଇ ‘କଦରାନା’ ଭୂୋଣୁର ରୂପ ଦନଇ ପୃଥିବୀ ପୃଷ୍ଟରୁ ଣିଷକୁ ଅବା କରିବା ନିିଃଦଶଷ ସବୁ େନ ି ପାଇଁ ।୨। କିଏ କଦହ............ ଅେୀେରୁ ବତ୍ତ୍ ାନ ାଏଁ ଣିଷର ଅେୟାଚାର ଣିଷ ଉପଦର ହେୟାକଦଲ ପଶୁପକ୍ଷୀ ନିବଚ ି ାରଦର ବିଦବକ ନଥାଏ ଦସଠି ଦଶାଷଣ, କଷଣ ଦେଇ ଅରଜିଛ ି ପାପ ‘କଦରନା’ ‘ୋ’ ପ୍ରାୟଶ୍ଚି େ କଦର ।୩। କିଏ କଦହ............ ଜଗେର ରଷ୍ଟା ସବୁ ଦେଖି ରଚିଛେି ଏହା । ଣିଷକୁ ଦେଦବ ଦସ ଦଚୋଇ ଠିକ୍ବାଟ ଦେଦବ ଦସ ଦେଖାଇ ଅ ାନିଆ ଣିଷ ଜାେିକୁ ∞∞ ସବୁ େନ ି ପାଇଁ ।୪। ଡ଼କଟର ଅମ୍ଭରୀଶ ଶତପଥୀ, ଅେିଥି ଅଧ୍ୟାପକ, ଓଡିଆ ଭାଷା ଓ ସାହିେୟ ବିଭାଗ, ଦରଦଭନସା ବିଶ୍ୱବିେୟାଳୟ କଟକ । 'ଶ୍ରୀ ଜଗନ୍ନାଥ ସଂସ୍କୃେ'ି ବିଷୟଦର ଗଦବଷଣା କରି େୁ ଇଟି ଗଦବଷଣାତ୍ମକ ପୁସ୍ତକର ରଚୟିୋ, ଓ ଉତ୍କଳ ବିଶ୍ୱବିେୟାଳୟରୁ କଳାବିଭୂଷଣ ଉପାଧି ପ୍ରାପ୍ତ । 'ଶ୍ରୀ ଜଗନ୍ନାଥ ସଂସ୍କୃେ'ି ବିଷୟଦର ଆେଜ୍ାେିକ ଓ ଅେଦେ୍ଶୀୟ ପାଠଚକ୍ରଦର ଉପସ୍ଥାପନା । ପ୍ରେିବଷ୍ ଦବୈେୁେକ ି ଗଣ ାଧ୍ୟ ାନଙ୍କଦର ପୁରୀ ରଥ ାତ୍ରାର ଧାରାଵିଵରଣୀ ପ୍ରୋନ କରିବା ସହ, ବିଭିନ୍ନ ଟିଭି କା ୍ୟକ୍ର ଓ ଆଦଲାଚନା ଚକ୍ରଦର ଦ ାଗୋନ କରେି । ବିଭିନ୍ନ ସ ଵାେପତ୍ର ଓ ପତ୍ରପତ୍ରିକାଦର ୋଙ୍କର ଗଳ୍ପ, ଅନୁ ବାେ ଗଳ୍ପ ପ୍ରବନ୍ଧ , କବିୋ ଇେୟାେି ପ୍ରକାଶିେ ଦହାଇଛି । ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 55 British landscapes Aninda Biswas Remarkable shades of green in an Autumnal woodland. Fallen trees are a sign of autumn storms. ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 56 Wastwater in the Lake District is usually ignored by tourists. But it’s a deep and beautiful lake. On a calm day, clear as glass. ∞∞ Dr Aninda Biswas, Physician, United Kingdom. His hobby includes landscape photography. ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 57 ନତନୋ ଜାକାଶୀକା ନମାନାେି ସା ନଜନା ଚଦଢଇର ପର, ଘାସପଡିଆ, ଲୁ ଣା ାଟି ବି ଆଘ୍ରାଣ କଲୁ ଆକଣ୍ଠ ପ୍ରାଣଭରି ହୃ େୟର ଦପ୍ର ଦଗାଟିଏ ଆତ୍ମାଦର ସ୍ଥାନାଂେର ଦହଲା କାଠଚୁଲିର ଧୂଆ,ଁ ନେୀଅରଣାର େୃ ଷ୍ଣା କାନକୁ ହା କରି ାଏ ାହାସଵୁ ଆ ର ଉର୍ଚ୍ାରିେ ଶବ୍ଦ ନିୟ ଗିରର ି ହକିଉଠା ସାବଜାଛାଇଦର ନାଚିଉଦଠ କୁ ଲୀ୍ ଗାଆଁ । ସେୁ ରି ବଷ୍ର ଉଷୁ ାଇଥିବା ା'ର ସରାଗ ପରି ଦେଦଲା ଜାକାଶୀକା ନଦହଦଲ କଟୀ ଦ ାର ଶିରାଳବାହୁ ଦର ଜଦଡଇ ହଳେୀବଟା ହାେଦର ଣ୍ଡ ୁ ିଆ ାରି ାରି ଆେୁ ରଗଳାଦର ନାସୋ ନିୟ ଗିରି ରାଜାକୁ ସବୁ େଅ ି ସାଙ୍ଗକୁ ଦ ା' ? ଦ ଲାଣିର ଭିଜାକାନି, ହାଣ୍ଡିଆ ନିଶାଦର ଟୁଳ ଟୁଳ ଆଡଆଖି । ଦ ଦେଦଵଦଳ ଆଦ ଶୁଣୁଥାଉ ପୂବ୍ପୁରୁଷଙ୍କ ପାଚିଲାଧାନର ଗୀେ ହଜାର ଜନିର ଅବେରଣ ଆ ନିଜ ନିଜର ନିଗୂଢ ଦବେନାଦର ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 58 େୁ ର ସ୍ପଶ୍, େୁ ର ରକ୍ତ ଦ ା ଦେହଦର ଦ ାର ହାଡ ଏଦବ ବି ସଦକଇଉଦଠ ସୂକ୍ଷ୍ମ ଇେିହାସପରି େୁ ର । ଷଠି ଓଷାଦର ବୁ ଢୀ ଦହଲା ବଷ୍ା ହୁ ଲି ାଘଦର ଅଳସୁଆ ଖରା େଥାପି ନ ାଏ ବୟଥା? ∞∞ ନମାନାେି ସା ନଜନା, ଦଖାଦ୍ଧ୍ା । ‘This poem is about Telo Jakasika, who is a prominent dongoria kandha woman of Niyamgiri, a remote place in the south-west of Odisha. I met her. She instantly hugged me and danced. She called me ‘sanga’ meaning friend’ – Monalisa Jena. ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 59 Visions Jyotsna Mohanty The Divine What child is this, Making and breaking his toys, In an endless aeonic game, Playing out some mystery, Silent, alone? Birth Waking from a slumber deep The adventurous spirit Gathers himself And sets forth once more, On his journey Into the green world below. Life Scattered waterdrops In a vast green field Shine like pearls in the golden dawn— Then quietly disappear Into the unknown. Death Beautiful and terrible The leopard stalks; Shadowlike it follows life; Suddenly it leaps— Then drags its prey into the dark. ∞∞ Jyotsna Mohanty teaches mathematics and Odia in Sri Aurobindo International Centre of Education, Puducherry. She used to write English poems for 'Children’s’ World and Mother India, Bengali short stories and poems for Shriwantu. Many of her short stories, poems and essays in Odia are published in Sucharita, Odia Aurovillian and Navaprakash. She is also a lyricist. Now she is writing in Odia for the following magazines- Aspruha, Divya Unmilan, Agnirupa and Shobhana. ‘Visions’, the poem was initially published in “Mother India” in April 1997. She lives in Sri Aurobindo Ashram Puducherry. ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 60 ଅସମାହିତ ଶ୍ରୀପ୍ରସାଦ ମହାନ୍ତି (୧) ଡାକ୍ତର ାନଙ୍କର େୟା ାୟା ଥାଏ । କିେୁ େୁ ଦ ‘େୁ ଏଦେ ୋୟିତ୍ୱହୀନ ଦବାଲି କହି ଠକ୍ଠକ୍ କାନ୍ଦିପକାଇଦଲ ଇଭା ଭାଉଜ । ଁୁ ସନାେନ ଉସାଙ୍କ ପାଖକୁ ଗଲି । ପରୀକ୍ଷାକଲି । େିଓ ଜାଣିଥିଲି ଦ ଁୁ ଜାଣିନଥିଲି’ – ଦସ ଆଉ ନାହାେି, େଥାପି ଅଧିକ ସ ୟ ଟିକନ ି ଖି ି କରି ଦେଖିଲି । ପ୍ରଥ େିଃ କିଛ ି ଭୁଲ ନରହୁ ଦବାଲି ଏବଂ ଦ୍ୱିେୀୟଦର ଏକ ଅପ୍ରୀେିକର ପରିସ୍ଥିେର ି ୁ କିଛସ ି ୟ ନିଷ୍କେ ୃ ପ ି ାଇଁ । ୋପଦର ଖଦଣ୍ଡ ସାୋକାଗଜ ାଗି ୋଙ୍କର େ ୃ ୁ ୟ ଦଘାଷଣା କରି ବଢ଼ାଇଦେଲି ସାେୟକି ଭାଇଙ୍କୁ – ‘ରଖିଥାଆେୁ ଏଇଟା । ଶିଶାନଦର େରକାର ଦହବ । ଶବ ଦନବାଦବଳକୁ ବି ପାଖଦର ଥାଉ ।’ ଆଉ ଦସଇ ସ ୟଟିକକର ଆଢ଼ୁଆଳ ଘୁଞ୍ଚ ି ିବାପଦର ପୁଣି ସା ନା କରିବାକୁ ପଡିଲା ଇଭା ଭାଉଜଙ୍କୁ । - ‘ପାଞ୍ଚ ସାେ କିଦଲା ିଟର ବାଟ ଆସିବାକୁ ଦକଦେ ସ ୟ ଲାଦଗ କହିଦଲ? ପୁରା ଦେଢ଼ ଘଣ୍ଟା ।’ - ‘ନିଜର ଦହାଇଥିଦଲ ସିନା ! ଦ ଦେଦହଦଲ ବି ନିଜ ଆଉ ପର ଭିେଦର ଫରକ ରହିବ’ – ୀନା ନାନୀର ବଦକ୍ରାକ୍ତି । କହିସାରି ଚାଲିଗଲା ଦସ ଘର ଭିେରକୁ । ଇଭା ଭାଉଜ ଏ କଥାକୁ ଗ୍ରହଣ କରିପାରୁନଥାେି । ଦେ ରକ୍ଷା କରିବାକୁ ଥାଦ ାଗୟ କାରଣ ବି ଦବାଦଧ ପାଉନଥାେି । - ‘ଦେଖ ଭାଉଜ, ଁୁ ସଦଙ୍ଗ ସଦଙ୍ଗ ଆସୁଥିଲି । ବାଟଦର ସ୍କୁଟର ଆକ୍ସିଦଡଣ୍ଟ୍ ଦହଲା । ଘରକୁ ଦଫରି ଦପାଷାକ ବେଳାଇ ରିକ୍ସାଦର ଆସିଲି ।’ - ‘େୁ ପାଟିଦର କଣ ଦବଙ୍ଗ ପଶିଥିଲା ଏଇ ଟିକକ କହିବା ପାଇଁ ? ଦେ ଦକଦେ ରଗାଇ ସାରିଲାଣି । ନିଦଜ ବି ାହା ୋହା ଶୁଣି ସାରିଲାଣି ।’ - ‘ସ ସ୍ତଙ୍କୁ ନିଜ ନିଜ େୃ ଷ୍ଟିଦର ଦେଖିବାକୁ େିଅ ।’ - ‘େୁ ଦ ଦଛନାଟା ଜାଣିଛ’ – କହି ଭିେରକୁ ଚାଲିଗଦଲ ଦସ । ଁୁ ସନାେନ ଉସାଙ୍କ ପାଖଦର ଏକା ଦହାଇଗଲି । ନିରବୋ ସ୍ତବ୍ଧୋ । ସ ୟ ସ୍ଥାଣୁ ପାଲଟି ାଇଛି ଦ ାଡି ାଡି ପଡୁ ଥାଏ । ଅପ୍ରୀେିକର ିେ ି । ନା ଆଗକୁ ିବାର ଅଛି ନା ପଛକୁ ଦଫରିଦହଉଛି । ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 61 ପବନର ଗେି ଥ ି ାଇଛି ୋ ସହିେ । ଏଇ ହ ୁ ଁ ସହ ବିନା ସମ୍ପକ୍ରୁ ସମ୍ପକ୍ ଛନ୍ଦି ଦହାଇ ାଇଥିଲା େିଦନ । ଆଜିଠୁ କିଛ ି ନୂ ଆ ଅଧ୍ୟାୟ ଦ ାଡା ଦହବନି ଦସଥିଦର । ଅଥଚ ଭୁଲି ବି ଦହବନି ଗେକଥା । ଁୁ ଦସେିନ ସମ୍ମିଳନୀଦର ଦପଣ୍ଡା ବିନ୍ଧା ଉପଦର କହିବା ପାଇଁ ସଲାଇଡ଼୍ ପ୍ରସ୍ତୁ େ କରୁଥାଏ । ଉସା ପଶି ଆସିଦଲ । ଦରାଗ ବିଷୟଦର ଶୁଣିଦଲ । ୋପଦର ଗାଇ ଚାଲିଦଲ ଏଇ ଦରାଗ ସମ୍ପକ୍ଦର ୋଙ୍କ ଆୟୁ ଦବ୍େରୁ । ଦ ାର ସ ୟ ନଥାଏ । ଆଗ୍ରହ ବି ନଥାଏ । ଦବାଦଧ ଜାଣିପାରିଦଲ ଓ ଗମ୍ଭୀର ଦହାଇଗଦଲ । କହିଦଲ, ‘େୁ ଦ ାଦନ ଦ ାଉ ଆଦଲାଚନା କରୁଛ, ଦସଥିଦର େୁ ଦହାଇ ଆହୁ ରି ସୁନ୍ଦର ଦହାଇ ାଇଛି । ାତ୍ର ଆ ବିେୟା ଆଦ ବିେୟାଟା ଘସି ାଜି ଲୁ ଚାଇ ଲୁ ଚାଇ ପୁଅ-ନାେିଙ୍କ ପାଖଦର ରଖି ସାରିଦେଲୁ ।’ ୋଙ୍କ କଥାର ବୟଥା ଥିଲା ହୃ େୟ େରଳାଇ ଦେବା ଭଳି । ଆଉ େିଦନ ଦସ େ ି ି ଓଡିଶାର ୋରିଦ୍ରୟ ବିଷୟଦର କଥା ଦହଉଥିଲୁ । ଉସା ଶୁଣଥି ୁ ଦଲ ଦକବଳ । ଅିଦର ହଠାତ ସ ସ୍ତଙ୍କୁ େବାଇ ଦେଇ କହିଦଲ, ‘ଖାଲି ଗପୁଛ ନା କିଛ ି କରିବା ପାଇଁ ଚାହୁ ଛ? ଓଡିଶାର ଳ ୂ ଚାଷ ଦହଲା ଧାନ । େୁ ଦ େ ଦଗାଦଟ ଓଳି ରୁଟି ଖାଇଲ । ୋନାର ଅଧା ପଇସା ପଞ୍ଜାବ ହାେଦର ଦଟକିଦେଲ । ଧାନର କାଟେି ବଢ଼ିବ ଦକ ିେ? ି ବଢ଼ିଦଲ ସିନା ଓଡିଆ ଚାଷୀ ପାଖଦର କିଛ ି ପଇସା ରହୋ ! ଆ ର କନା େିଆରି ଦହଉନି ସିନା େରଜୀ େ ଅଛେି । େୁ ଦ ାଦନ େି କିଣା ପୟାଣ୍ଟ-ସାଟ୍ ନ ପିନ୍ଧ ି େରଜୀ ପାଖଦର ସିଦଲଇ କରେ, ଆ ର କିଛ ି ପଇସା ରହି ାଆୋନି ?’ ଅଦନକ ଅଦନକ ବିଷୟଦର ଚିୋ କରୁଥିଦଲ ଦସ । ଅଦନକ ସ ୟଦର ୋଙ୍କର ବକ୍ତବୟ ଥିଲା େୀକ୍ଷ୍ଣ ଓ ବାସ୍ତବ । ଅଦନକ ସ ୟଦର ଥିଲା ବିଦରାଧାଭାସଭରା । ଁୁ ଦସଦେଦବଦଳ ଉସାଙ୍କ ଗଁାଦର ଚାକିରୀ କରୁଥିଲି । ସ୍ନାେଦକାତ୍ତରର ପ୍ରଦବଶିକା ପରୀକ୍ଷା େୁ ଇେିନ ବାକିଥାଏ । ା ଙ୍କ ଁୁ ୁ ଧନୁ ଷ୍ଟଙ୍କାର ଦରାଗ ଦହାଇଛି ଦବାଲି ଖବର ପାଇଲି । ଖବର ଆସିଲା ଶୀଘ୍ର ିବାପାଇଁ । ଆଉ ଦବଶୀ ସ ୟ ହୁ ଏେ ବଞ୍ଚିଦବନି ଦସ । ଦ ାର ଆଦେୌ ଇଚ୍ଛା ନଥାଏ ିବାକୁ । କିେୁ ିବାପାଇଁ ଚାପ ଥାଏ ପ୍ରବଳ । ‘ େି ରି ାଆେି’ର ଭୂେ ଡରାଉଥାଏ ରୀେି େ । ଉସା ଦକ େ ି ି ଜାଣିଦଲ ଦକଜାଣି, ନିଦଜ ାଇଥିଦଲ ଦେଖିବାକୁ । ଦଫରିଆସି ଦେ ବୟସ୍ତ ନ ଦହବାକୁ କହିଦଲ । କହିଦଲ ସାେେିନ ଭିେଦର ବି ଧନୁ ଷ୍ଟଙ୍କାର ଦବାଦଧ ନୁ ଦହଁ । ା ଁୁ ରିଦବନି । ଦଶଲାକ ଦକଦୋଟିର ଉଦ୍ଧୃ େ ଦେଇ କହିଦଲ ଁୁ ପରୀକ୍ଷା ଦେଲି । ଭଲ କଲି । ୋପଦର କଟକ ଦନଲି ଦହାଇଥିଲା୍ ଓ ହ ୁ ଁ ଟିଟାନସ୍ ଦରାଗୀ ପରି େିଶୁଥିଲା । ଏ ିେ ି ଏ ିେ ି ଅଦନକ କଥା ଘଟି ାଇଛି ଦ ାଡି ଦହବନି ଦସଥିଦର । ା ଙ୍କ ଁୁ ୁ । ୋଙ୍କ ଟନ୍ସିଲଦର ଘା’ ାହା ଭୁଲିଦହବନି । ଅଥଚ ଆଉ ଦଗାଟିଏ ଅଧ୍ୟାୟ ବି ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 62 (୨) ଡିଦସକ୍ସନ୍ ହଲଦର ଆ ଦଟବୁ ଲକୁ କୁ ହା ାଉଥିଲା ‘ଗସିପିଙ୍ଗ୍ ଦସଣ୍ଟର’ ଏବଂ ଦେ ‘ନୁ ୟକିଲଅସ୍ ଅଫ େି ଗସିପିଙ୍ଗ ଦସଣ୍ଟର ।’ ଡିଦସକ୍ସନ୍ ହଲ ାଦନ ଦଗାଦଟ ଲ ଵାଘର । ୋ ଭିେଦର ଧାଡି ଧାଡି ଦଟବୁ ଲ । ଦଟବୁ ଲ ଉପଦର େ ୃ ଦେହ (କାଡାଭର) । କାଡାଭରସବୁ େିଶୁଥିଦବ ଫ ୍ାଲିନ୍ ବୁ ଡା ତ୍ତ ି ଳି ଜଡ । ଫ ା୍ ଲିନ୍ ୂ ଭ ଗୟାସ୍ଦର ଆଖି ଦପାଡୁଥିବ । ଶବରୁ ବାହରୁଥିବ ଫ ା୍ ଲିନ୍ ଶ ି ା ପଚାଗନ୍ଧା । ୋରି ଧ୍ୟଦର ବନ୍ଦୀ ଭଳି ଥିଦବ ପ୍ରଥ ବାଷିକ ଛାତ୍ର ଓ ରହୁ ଥିଦବ ଦଗାଟାଏରୁ ଚାରିଟା । ଡାକ୍ତରୀର ଲ ାଵ ପାଠୟକ୍ର ପରି ସରୁନଥିବ ଦସ ସ ୟ । ଶବ ାନଙ୍କୁ ଭୟ ଲାଗୁନଥିବ ଦହଦଲ ଭୂେ ଭଳି ଡରାଉଥିଦବ ଷ୍ଟରଦନାକ୍ଳିଦଡା ାଷ୍ଟଏଡ । ଲାଭାଟର ଲାବି ଆଲିକ୍ ନାଜାୟ । ଦଲଭାଟର ପାଲଦପବଲାଲ ସୁପରିଅରିସ୍ ଭଳି ଶବ୍ଦ ାଦନ । ଦଗାଦଟ କାଡାବରର ପ୍ରେି ହାେ ଓ ଦଗାଡ ପାଖଦର ଥାଆେି ଚାରି-ପାଞ୍ଚଜଣ ଦଲଖାଏ । ହାେର ଡିଦସକ୍ସନ୍ ସରିଦଲ େୁ ଇେଳ ିଶି ଛାେିର ଡିଦସକ୍ସନ୍ କରେି ଓ ଦଗାଡର ଡିଦସକ୍ସନ୍ କରୁଥିବା ଛାତ୍ର ାଦନ କରେି ଦପଟର । ଅଧ୍ୟାପକ କିଛ ି ଉପଦେଶ ଦେବାପଦର କିନଙ୍ଗ ି ୍ ହାମ୍ଙ୍କ ାନୁ ଆଲ ଦେଖି ବୟବଦଚ୍ଛେ କରିବାକୁ ହୁ ଏ । ସବୁ େନ ି ଦ ା କା ଘଣ୍ଟାଏ ଭିେଦର ସରି ାଏ ଓ ଁୁ ଦ ା ସାଙ୍ଗଙ୍କ ସହ ଗୁଲିକଦର । ପାଖଦଟବୁ ଲରୁ ବି ସାଙ୍ଗ ାଦନ ଆସେି । ପ୍ରଦଫସର ରାଗେି ଦ ା ଉପଦର ଓ ‘ଗସିପିଙ୍ଗ୍ ଦସଣ୍ଟର’ ନଁା ଦସ ହିଁ ଦେଇଥିଦଲ । ପ୍ରଦେୟକ େିନ େିନଟ ି ା ପଇଁଚାଳିଶ ପାଖାପାଖି ଦସ ଛପି ଛପି ପଛେୁ ଆର ବାଦଟ ଆସେି । ଲକ୍ଷୟ କରେି ଛାତ୍ରଙ୍କ କା ୍ୟକଳାପ । ଦ ା ଉପଦର ସବୁ ଦବଦଳ ଆଖି ରଖିଥାେି । ଅଦନକ ସ ୟଦର ଦେ ଧରି ପ୍ରଶନ ପଚାରେି । ଦେଦବ ଁୁ ଦନ ଦନ ପ୍ରସ୍ତୁ େ ଥାଏ ଓ ପ୍ରାୟେିଃ ଉତ୍ତର ଦେଇେିଏ । ଦହଦଲ ଦ ା ଦେହଦର ଅ ନଦ ାଗୀ େଥା ବଦହ ଆ ି ନ୍ ଦ ାହର ବାଜିଥାଏ । ଦ ାର ରୁମ୍ଦର ଅଧିକାଂଶ ବହି ନଥାଏ । ଲାଇଦବ୍ରରୀରୁ କିଛ ି ଟିପି ଆଦଣ ଓ ଦସଇ ଟିପା କାଗଜ ସବୁ ଦଶଜ େଦଳ ଗୁଞ୍ଜି ଦେଇଥାଏ । ଦ ା ଖଟ ଉପଦର ଣିଷର ହାଡସବୁ ପଡିଥାଏ କିଛ ି ବହି ସହିେ । ପ୍ରେିେନ ି ଦଶାଇବା ଦବଦଳ ଦ ଉଁଟା ଦହଦଲ ଉଠାଇ ଆଦଣ କିଛ ି ସ ୟ ପାଇଁ । ଦଶଜେଦଳ ହାେ ଦଗଞ୍ଜି ଦ ଞ୍ଚାଏ ଚିଠା ଦନଇ ଆଦସ, ପଦଢ଼ ଓ ପୁଣି ଗୁଞ୍ଜିେିଏ ଇେସ୍ତେିଃଭାଦବ । ଲଇଦବ୍ରରୀଦର ଦ ାର ପଢ଼ିବାର ସ ୟ କି ବିଷୟ କିଛ ି ସ୍ଥିର ନଥାଏ । ଆନାଦଟା ି / ସାଇଦକାଦଲାଜି / ସାଇକିଆଟ୍ରି / ଗପବହି – ନଇଚ୍ଛା ଉଠାଇ ନିଏ । ଦକଦବ ରାେି ନ’ଟାଦର ପଢ଼ିବାକୁ ାଏ େ ଦକଦବ ାଏ ଦଶ୍ରଣୀ ଚାଲୁ ଥିବାଦବଦଳ । ସ ଦସ୍ତ ଅ ିୋଭ ବଚନ କି ଵା ନସିରୁର୍ଦ୍ିନ ଶାହାଙ୍କୁ ନିଜର ପ୍ରିୟ ୋରକା କହିବା ଦବଦଳ ଁୁ କଦହ ଅଦ ାଲ ପାଦଲକର । ସ ଦସ୍ତ ସାୋକନାର ପୟାଣ୍ଟ୍ ପିନ୍ଧବ ି ାଦବଦଳ ଁୁ ପିଦନ୍ଧ ଦଚକ୍ କନାର । ଦେ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 63 ଦେଣୁ ବଦହ ିଆନ୍ କହିବା ଦବାଦଧ ଅ ଥାଥ୍ ନଥିଲା । ବଦହ ିଆନ୍ର ଛାପ ଦ ା ପାଇଁ ସୁବଧ ି ାଜନକ ଥିଲା । ବାହାଦର ଜଳଖିଆ ନ ଖାଇ ଚୁଡା ଖାଇଦଲ ଦକହି କାମ୍ପି କହୁ ନଥିଦଲ । ଦଧାବାକୁ ନଦେଇ ନିଦଜ ଲୁ ଗା ସଫା କରିପାରୁଥିଲି । ବଷ୍କୁ ଅ ିୋଭ ବଚନଙ୍କର ପନ୍ଦର ଦକାଡିଏଟି ସିଦନ ା ଆସିବା ଦବଦଳ ଅଦ ାଲ ପାଦଲକରଙ୍କର ଦଗାଟିଏ େୁ ଇଟି ଆସୁଥିଲା ଓ ଏନ୍.ଟି.ସି.ର ଦଚକ୍ ପୟାଣ୍ଟ୍ କନା କମ୍ ୋ ଦର ିଳୁଥିଲା । ପାଖଦର େୁ ଳନାତ୍ମକ ଭାବଦର କମ୍ ପଇସା ଥିଦଲ ବି ଦ ାର ଚଳିବାଦର ଆଦେୌ ଅସୁବଧ ି ା ଦହଉ ନଥିଲା । ଦେଦବ ଦ ା ନଁାଦର ଅଦନକ ଅଜବ ଗୁଜବ ବି ଥିଲା ାହା ଁୁ ଜାଣିନଥିଲି । ଦ ା ପାଖ ଦଟବୁ ଲ ଥିଲା ସେୟଭା ାର । ସେୟଭା ା ସନାେନ ଉସାଙ୍କ ଅିଅ । ଦସ ନୀେିନୟ ି ଜଗି ଚଦଳ । ସବୁ ଦବଦଳ ପାଠ ପଦଢ଼ । କଦଲଜ ଅଡିଦଟାରିଅମ୍ଦର ବି ସିଦନ ା ଦେଦଖନି । ଦଶ୍ରଣୀଦର ସବୁ ଠୁ ଅଧିକ ନ ଵର ରଦଖ । ଅବଶୟ ଁୁ ଦକଦବ ଦକ େ ି ି ୋକୁ ଟପି ାଉଥିଲି । ଁୁ କିେୁ ପରୀକ୍ଷାଦର କଷ୍ଟ ପ୍ରଶନର ଉତ୍ତର ସ ସ୍ତଙ୍କୁ ବୋଇେିଏ । ନ ଵର ପ୍ରେି ଦ ାର ଏଦେଟା ଅୁ ଙ୍କ୍ ନ ଥିଲା କି ଵା ଅନୟ ାନଙ୍କ ସହ ପ୍ରେିଦ୍ୱନ୍ଦିୋର ନିଶା ନଥିଲା । ଚେୁ ଥ୍ ବଷ୍ଦର ଥଦର ଅଦନକ େିନ ଧରି ୋଢ଼ି କାଟି ନଥିଲି । ଦେଣୁ ଅଲଗା ଦେଖା ାଉଥିଲି । େିଦନ ଦେ ସେୟଭା ା ପଚାରିଲା, ‘ଏଦେ ଗଦଞ୍ଜଇ ଟାଣୁଛ କାହିଁକ? ି ’ ଁୁ ନାକଲି । ଦସ କିେୁ ୋ େଦର େୃ ଢ଼ଥିଲା । ଦେ ରାଗ ଲାଗୁଥାଏ ୋ କଥାଦର । ୋ’ ଣ୍ଡ ୁ ଛୁ ଇଁବାକୁ କହିଲା ଓ ଁୁ ଛୁ ଇଁ ନାକଲି । ୋ’ ହ ୁ ଁ ଅାଉଁଳି ାଇଥିଲା ପୁରାପୁରି । ଭାବିଲି ଦବାଦଧ ଦସ େୃ ଢ଼ ନିଶ୍ଚିେ ଗଦଞ୍ଜଇ ଟାଦଣ ଦବାଲି । ରକ୍ଷଣଶୀଳ ନ ୋର ଶଙ୍କାଗ୍ରସ୍ତ ଦହଉଛି ଣ୍ଡ ଁ ାରୁ । ୁ ଛୁ ଇବ ଆଜି କିେୁ ଭାବୁ ଛ ି ଅଲଗା କଥା । ଦସ ଦବାଦଧ ବୟଥିୋ ଥିଲା ୋ କଥାକୁ ଁୁ ଦକୌଣସି ଗୁରୁତ୍ୱ ନ ଦେବାରୁ । ଁୁ ଣ୍ଡ ୁ ଛୁ ଇଁବା ଭଳି ସ୍ପଶ୍କାେର ବଦଷ୍ ଭିେଦର ଅଚାନକ େିଦନ ରି ାଇଥିଲା ସେୟଭା ା । (୩) ସନାେନ ଉସାଙ୍କ ଗଁାଦର ଚାକିରୀ କରିବାପଦର ୋଙ୍କ ପରିବାରଦର ଜଦଣ ପାଲଟିଗଲି ଁୁ । ଦହଦଲ ୀନାନାନି ଦେ ଦକଦବ ବି ଭଲ େୃ ଷ୍ଟିଦର ଦେଖୁ ନଥିଲା । ସବୁ ଦବଦଳ ଦ ା କଥାର ବିଦରାଧ କଦର । ଁୁ ୋ କଥା ଶୁଣି ଦକଦବ ନେୁ ିଃଖ କଦରନି । ଦ ାର ଭୟ ହୁ ଏ ଦ ସେୟଭା ା ହୁ ଏେ ଦ ା ନଁାଦର କିଛ ି କହିଥାଇପାଦର । କାରଣ ବଡଭଉଣୀ ୀନାନାନି ହିଁ ଥିବ ୋର ସବୁ ଠାରୁ ଘନିଷ୍ଠ । ଏଥର ଁୁ ସ୍ଥିର କଲି ଦ ୋଙ୍କଘରକୁ ିେ ି ଦହଦଲ ୀନା ନାନୀଠୁ ଏଇ ଅସୂୟାର କାରଣ ବୁ ଅବ ି ି। ିବାଦବଦଳ ଦସ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ତ୍ତ ୂ ି ଦପାଛୁ ଥିଲା । ଏଇ ଆଣିଥିଲି । ୀନାନାନି ଦକଉଁ ାୋଜୀଙ୍କ ପାଖକୁ ତ୍ତ ି ା ୂ ଟ ଁୁ ଉସାଙ୍କ ପାଇଁ ାଏ । ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କୁ ଦସ ିେ ି ାନୟ କଦରନି । ପୁଣି ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 64 ଁୁ ଆଣିଥିବାରୁ ଦସ ତ୍ତ ୂ ି ୋ ପାଇଁ ଅସ୍ପୃଶୟ ପାଲଟି ାଇଥିଲା । ୋକୁ ଦସ ଅବସ୍ଥାଦର ଦେଖି କଣ କହିବ ି ଜାଣିପାରିଲିନ ି । ଁୁ ଚୁ ପ ରହିବାରୁ ଦସ ପଚାରିଲା, ‘କଣ କହିବୁ?’ - ‘ ୀନା ନାନୀ, ଦବଦଳଦବଦଳ ଭୁଲ ବୁ ଅା ଣା ଦହାଇ ାଏ...’ - ‘ଆଉ ଦୋ ସହ ଦକଦବ ବି ଦହବନି, ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ରାଣ ।’ - ‘େୁ ପୁଣି ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କୁ ଦକଦବଠୁ...’ - ‘ ଁୁ କାଲି ପୁରୀ ନ୍ଦିର ାଇଥିଲି । ସବୁ ଥର ନ୍ଦିରଦର ଦେ ପଣ୍ଡାଙ୍କ ଦେୌରାତ୍ମୟ ବିରକ୍ତ ଲାଦଗ । କାଲି କିେୁ ଦେଖିଲି ବାଡି ଛୁ ଆଁଇ କି ଫୁ ଲ-ଶଙ୍ଖ ଦେଇ ପଇସା ଦନବା ଭିେଦର ଦସ ାଦନ ‘ଅହୟ ସୁଲକ୍ଷଣୀ ହୁ ଅ’ ଦବାଲି କଲୟାଣ କରୁଥିଦଲ କି ସ୍ୱା ୀ, ସୋନଙ୍କର ଙ୍ଗଳକା ନା କରୁଥିଦଲ । କହୁ ଥିଦଲ ସବ୍ସଖ ୁ ଦର ସଂସାର କର । କିେୁ ଁୁ ଦ ଉଁ ାଏ କଣ ଶୁଦଣ ଜାଣିଛୁ? ସଂସାର ଖରାପ-ସଂସାର ଛାଡିେଅ ି । ସ୍ୱା ୀ, ାୋଜୀଙ୍କ ପାଖକୁ ସୋନ ଦ ାହଦର ପଡନି ଇେୟାେି ଇେୟାେି । ଦେ ଲାଗିଲା ଆଜି ପ ୍ୟେ ଭୁଲ ରାସ୍ତାଦର ାଉଥିଲି । ଁୁ କଣ କହିବ ି କିଛ ି ଭାବିପାରୁ ନଥିଲି । ୀନା ନାନୀ ଦେ ବସାଇଲା । ଦ ା ପାଖଦର ବସିଲା । ୋ ହ ୁ ଁ େିଶୁଥିଲା ଅଲଗା ଅଲଗା । ଲାଜଦବାଳା । ଅିଦର ଅିଦର ହସୁଥାଏ ଦନ ଦନ । ଆଖିଦର ଆଖି ପଡିଗଦଲ ହ ୁ ଁ ଦପାେି ଦେଉଥାଏ । ଦେ ଲାଗିଲା କାହା ଦପ୍ର ଦର ପଡିଛ ି ୀନା ନାନୀ । ଖୁସି ଦହଲି । ବାହା ଦହାଇ ାଉ ବିଚାରୀ! କିେୁ ପଚାରିବ ି ଦକ ିେ!ି ଦକ ିେ ି ଆରମ୍ଭ କରିବ ି କଥା! - “କ’ଣ କହିବୁ?” ପଚାରିଲା ୀନା ନାନୀ । ଆଖି ୋର ଚିକ୍ ଚିକ୍ କରୁଥାଏ । ଁୁ ଜାଣିପାରିଲିନ ି କ’ଣ କହିବ ି । “କ’ଣ କହୁ ନୁ ।” ସ୍ୱରଦର ୋ’ର ଦଥଷ୍ଟ ବୟଗ୍ରୋ । ଁୁ ବୁ ଅପ ି ାରୁ ନଥାଏ କଣ କହିବ ି । - “ଦୋ ଭଳି େୃ ଢ଼ ଆଉ ଅଣପାରମ୍ପରିକ ପିଲାକୁ ଦନଇ ାହା କିଛ ି ବି ଭାବିହୁଏ... ଇଭା ଭାଉଜ ପହଞ୍ଚିଗଦଲ ଦଗାଦଟ ପୂର୍ଣ୍ଦ୍ ଚ୍ଛେ ଭଳି । ∞∞ ଡା: ଶ୍ରୀପ୍ରସାଦ ମହାନ୍ତି ବତ୍ତ୍ ାନ ବ୍ରହ୍ମପୁର ସହରର ହାରାଜା କୃ ଷନଚନ୍ଦ୍ର ଗଜପେି ଦଭଷଜ ହାବିେୟାଳୟର ଦଭଷଜ ବିଭାଗଦର ପ୍ରଦଫସର ପେଦର କା ୍ୟରେ । ଅଙ୍କାର, କଥା, ନବଲିପି, ଅପିୋ ଆେି ଆଗଧାଡିର ପତ୍ରିକାଦର ୋଙ୍କର ଦଲଖା ନିୟ ିେ ଭାଦବ ବାହାରିଥାଏ । ଏପ ୍ୟେ ୋଙ୍କର ପ୍ରକାଶିେ ଗଳ୍ପ ସଂକଳନ: ନିବ୍ାଣର ଆରପଦଖ, ହଜି ାଉଥିବା ଅିଅ ାଦନ, ଅିଅ ପାଇଁ ଗପ, ଭାଗଦଶଷ, େୁ ଦ ଅଛ ଦବାଲି । ଉପନୟାସ: ‘ଥୁଣ୍ଟା ଗଛର ଛାଇ’ । ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 65 ପ୍ରକୃ ତ ି ନସ - ଅଣାକ।ର ଗ୍ଳାନବେ। ରଥ ଦହ ାନଵ ....... ଭାବୁ ଛୁ କି େୁ ହି ସବୁ େନ ି ପାଇଁ ଏହିପରି ରହିଥିବୁ ? ବିବତ୍ତ୍ନ ଦୋଦେ ବାଟ କାଢିଦନବ ରୂପାେର ନିଦଶ୍ଚ ଦହବୁ ୲ ଡାଇଦନାସରଟ। ଭାବୁ ଥିଲା େିଦନ ତ୍ରିପର ୁ ବିଜୟୀ ପ୍ରାଣୀ ଆକ୍ୀଓଦପଟରସ୍ ି ବାଟ କାଢ଼ିଦନଲା ଦହଲାଦସ ଖଚର ପୁଣି ! ଆବତ୍ତ୍ନ ଏଠି ସ ୟ ଗଢ଼ିଲା; ବଷ୍, ାସ, େିନ, େଣ୍ଡ ବିବତ୍ତ୍ନ ଶିଳ୍ପୀ ଠିଆ କଲା ପ୍ରାଣୀ ଦଟକି ୋର ଦ ରୁେଣ୍ଡ ୲ ବ।ନରରୁ ଦଥାଦକ ନର ଦହାଇଗଦଲ ଅଦନକ ବରଷ େଦଳ ରା ାପିଥିକସ ାନବଦଟ ଦହାଇ ଶାସୁଛ ି ଜଗେ ବଦଳ ୲ ଣିଷ ନୁ ହଇ ଏ ଧରା ଧା ଦର ଦଶଷ ଦଶ୍ରଷ୍ଠ ପ୍ରେିକୃେ ି ଆଗକୁ ରହିଛ ି ଆହୁ ରି ଅଦନକ ପ୍ରକୃ େର ି କଳାକୃ େ ି ୲ ଜାଣ-ଅଜାଣଦେ ଆ ଧୁୟ ଦକଦେ ଅେି ାନସର ପଦଥ େିନ ପଦର େିନ ଗେି କରୁଅଛୁ ଦବୌଦ୍ଧିକ ବିକାଶ ସାଦଥ ୲ ଆବତ୍ତ୍ ବିଶ୍ୱର ବିବତ୍ତ୍ନ ଧାରା ନୂ େନୋ ଆଣୁଥାଏ ନୀରଦବ ନବସି, ବିଶ୍ୱ-ପ୍ରକୃ େ ି ଭଙ୍ଗା-ଗଢା କରୁଥାଏ ୲ କିଏ ଆବତ୍ତ୍ୁଛି, କିଏ ବିବତ୍ତ୍ୁଛି, କିଏ ଦସହି କଳାକାର ? ଆକାର ଦେଉଛି ପ୍ରକାର ଗଢ଼ୁଛ ି ‘ପ୍ରକୃ େ ି ଦସ- ଅଣାକ।ର’ ୲ ∞∞ ଡ଼ଃ. ସୁନରଶ ଚନ୍ଦ୍ର ରଥ, ଏ .ଏସ.ସି., ପିଏଚ.ଡି, ଡି.ଏସସି., ଏ.ପି.ଏ ଗଦବଷଣା ପରିଷେର ପ୍ରାକ୍ତନ (ଇଜର।ଏଲ) । ଭାରେୀୟ କୃ ଷି ଖ ୁ ୟ ଦବୈଜ୍ଞ।ନିକ । ଦପସାଦର ଦବୈଜ୍ଞ।ନିକ, ନିଶାଦର ସାହିେୟ ସୃଷ୍ଟି ଓ ବକ୍ତା । ଜଳକୃ ଷି ବିଜ୍ଞ।ନଦର ଉତ୍କଷ୍ୋ ପାଇଁ ଜାେୀୟ ପୁରସ୍କାର ବିଦଜୋ । ବିଜ୍ଞାନ ଓ ସାହିେୟଦର ଶୋଧିକ ଜାେୀୟ େଥା ଆେଜ୍ାେୀୟ ପ୍ରକାଶନ । ଜଳକୃ ଷି ବିଜ୍ଞ।ନଦର ପାଞ୍ଚଦଗାଟି ପୁସ୍ତକର ଦଲଖକ ଏବଂ ଏକାଧିକ ଦପଦଟଣ୍ଟର ଅଧିକାରୀ । ଓଡିଆ କବିୋ ଓ ଗଳ୍ପର ଦଲଖକ ହିସାବଦର ଛେିନା ଗ୍ଳାଦବଲ। । ଭୁବଦନଶ୍ୱରଦର ଅବସ୍ଥାପିେ । ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 66 Sweet Sneha Kar ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 67 Cupcake Sneha Kar ∞∞ Sneha Kar, Wolverhampton Grammar School, United Kingdom ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 68 ଅନାମିକା ସମ୍ପକ୍ ନଜୟାତ୍ସ୍ନା ମିଶ୍ର ଅନାବିଳ ଆେରର ଦ ା ସହ ସାଲିସ୍ କରି ପ୍ରେିଛବି ବହୁ େ ସୁନ୍ଦର, ଦଖାଜିଦନବି ଁୁ ଶା କ ୁ ା ଠ ୁ ାଏ; ଦେହର ଶବ୍ଦଦର କଵିୋ ପ୍ରୀେି ପୂର୍ଣ୍୍ ଦଢଉ ଛୁ ଇଁ ବସେର ୋେି, ଭାବର ଜଳ ଥାଉ କି ନଥାଉ ରାେିର ସ୍ୱପନ ଦ ଦବ ସଦର ଫଗୁଣର ଦବେନାଦର, ଅବା ୋରା ଦଧ୍ୟ ଥାଏ କଲାେି ।। ଦବୈଶାଖୀ ଦରାଷଦର ।। ଆଖିର ପାଖୁଡା ଦ ଲି ାଏ ଜହ୍ନରାେି ଫି କା ହବ ଓଠଦର କ୍ଳାେ ଉଷିୋ ୋରାବିନା ଆକାଶ ନାଚାର ସ ୟ ଭିେଦର ଫାଙ୍କା େିଶବ ି ଦେହ ନ ଗହଳଲୋ ପରି ନିସଙ୍ଗୋ ଭରିଦେଵ ଗୁଦଡଇ ଦହଇ ାଏ, କିଛ ି ହ ୁ ୂ ତ୍ତ୍ ଅଦପକ୍ଷା... ସଦନ୍ଦହର ଅନୟ ନସ୍କୋ ଆଉ ୋ ପଦର ଭିଜ ି ିବା ଛପି ାଏ କ୍ତ ୁ ା ଦଖାଜୁ ଥିବା ଶା କ ୁ ା ଭିେରୁ ।। ବରଂ ିଳଥ ି ାଏ ଜୀବନ ପରା ଏଠି କିଛ ି ନିରବୋ ।। ଘାସ ବିନା ାଟି, ଫଗୁ ଦବାଳା ଆକାଶ େଦଳ ହସ ବିନା ଓଠ େୁ ଦ ସାଉଁଟବ ି ସୁଅ ନାହିଁ ନଈ କିଛ ି ଫୁ ଲ ଖୁବ୍ ନିଛାଟିଆ ଆଞ୍ଜୁଳା ଭରି, ଖରା ବିନା ଆକାଶ ସ ୟ ଦଢଉ ଦଖଳ ସହ ବଷ୍ା ବିନା ଆଷାଢ଼ଦର ଜହ୍ନରାେି ଆକାଶ ସାନିଧ୍ୟ ଦନଇ ନିିଃସତ୍ତ୍ ବନ୍ଧନଦର ।। େିଗ୍ ବଳୟର ଦଶଷ ପ୍ରାେଦର ଏ ିେ ି ବି ... ଆଉ ପ୍ରାଚୀନୋ ଜାବୁ ଡି ଧରି ଆଦ ସ ଦ୍ର ୁ ନିଦସ୍ତଜ ଦହବା ପଦର ।। ଆଦବଗର ଉତ୍ତାପ ାପୁଦଛ; ଆଶା ଦହଉ ଅବା ନିରାଶାଦର ଭାବ ପ୍ରବଣୋଦର ହଜି ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 69 ଅବାଞ୍ଛିେ ସୃଷ୍ଟିଟଏ ି ଫୁ ଲ ସବୁ ଭୟଦର ଅାଉଁଳି ପଦଡ, େୟା କ୍ଷ ା ଆଜି ବି ଦଖାଜୁ ଛ ି ଆଖିର ଲୁ ୍ ହଦର, ରଷ୍ଟାର ଏ ାଟିଦର ।। ଅଡି ାଇଥିବା ପାଖୁଡା ସହ, ସ ୟର ୋୟିତ୍ୱ; "କିେୁ" ଦହାଇ ଗଛ ବି ଚିଠସ ି ବୁ ଖାୋର ଫର୍ଦ୍୍ଦର, ପତ୍ରଅଡା େିଏ ।। ହା ହୁ ୋଶାର ଦଲଖା େୁ ଦ ଫଗୁଣ ସାଥିଦର ଏଦଵ ଉପ ା ିଦଳନି ଦକଦବ, ପାରିବ େି ଅବସାେ ଦକ୍ଷାଭ ସବୁ ବିବର୍ଣ୍୍ ଆକାଶକୁ ାଗ ନାହିଁ ଗେି ନାହିଁ କ୍ତ ୁ ି ସଦଫେ ଜହ୍ନଟିଏ, ନାହିଁ କିଛ ି ସ୍ଥିେ ି ।। ଫୁ ଲର କଢ଼ଦର ରଙ୍ଗ, କଳ୍ପନାର ଅସ୍ପଷ୍ଟ ପେ୍ୱନନି କିଛ ି ଲୋ ଓ ଗଛଦର ବସେ ଆସୁ । ସୀ ାହୀନ ଦଚେନାଦର ଶାେି, ନିଶ୍ୱାସର ଦଢଉ ଦଖଦଳ ନଗଢା ଉେୟ ଦର ଁୁ ଦେଖିପାରିବ ି ୋର ଛାୟା, କ୍ଷୟ ହୁ ଏ ଆୟୁ ଖାଲି ।। କଳ୍ପନାଦର ଶାେି ନିଦ୍ରା, ଭାଷାସବୁ କ୍ର ଶିଃ ...ପାଲଟି ାଏ, ଘରର ଦକାଣ ଅନୁ ଦକାଦଣ ସ୍ମୃେ ି ସବୁ ଫି ଟ ି ାଏ ଦ ାହଗ୍ରସ୍ତ ସକାଳଦର, ଦ ା ନିଦସ୍ତଜ ଓଢଣା ଦେଇ ୋଳୁ ରୁ େଳିପା ାଏଁ । ଠ ୁ ା ଠ ୁ ା ସ୍ମୃେ ି ସାଉଁଟ ି ଦନବି ଏ ସ ୟ ସାଥିଦର ।। ନ ଉେୟାନର ରଙ୍ଗ ବିନା ∞∞ ଡଃ ନଜୟାତ୍ସ୍ନା ମିଶ୍ର, ବାଙ୍କୀ, କଟକ । ବୃ ତ୍ତଦି ର ଦହା ିଓପାଥି ଡାକ୍ତର । କବିୋଦର ନିଜର ଭାବକୁ ଉପସ୍ଥାପନା କରେି । ସାହିେୟ ସାଧନା ପାଇଁ ବହୁ ସାରସ୍ୱେ ଅନୁ ଷ୍ଠାନ ାନଙ୍କ ଠାରୁ ସମ୍ମାନିେ । ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 70 ନଟ ଗୀତା ଷଡ଼ଙ୍ଗୀ ନଟ ! େଦ ଅାପ୍ସା ଅାପ୍ସା େ ର ଚିର େୃ ଶୟ ହୁ ଅ ଜାଜୁ ଲୟ ାନ େ କୁ ନଦେଖି ପାରି ଦ ୌବନ ପାଖଦର ଦକ ିେ ି ବଂଚିବ ି କୁ ହ ? ଦ ାର ଦୋେୁ ଲୟ ାନ ପାବନ ପର ାୟୁ ର ଏ ଦେହ ନ ଅଧିକାରୀ େଦ ଦକଦେ ନିଷ୍ପ୍ରଭ ସଦେ ଦପାଡା ପର ାୟୁ ଦ ାର ସୋକାଦଳ େଦ ଦ ାର ଜାଦଣନା ଦକଦେେିନ ଆଉ ସବୁ ଜ ସଦମ୍ମାହନ ରହିବ ି ଏ ଧରାଧାଦ । ଦହଦଲ ଅେରଂଗ େୂ ରୋ ଦ ା େ ୃ ୁ ୟ ପଦର େ ଦ ା ଭିେଦର ଁୁ େି େୂ ର ଆକାଶର େୂ ର ପବ୍େ ପରି ଅରୁନ୍ଧେୀ ୋରା ଦହାଇ ାଏ ସୋ ସୁନ୍ଦର େଦ । େଦ କ'ଣ ଦେ ଜାଣିଛ ଦ ା ଆଖିଦର ଉୋସ ନୟନଦର ାଡି ଗଲାଣି ପରଳ ନିଦରଖିବ ଥଦରଦହଦଲ ନଈ ଦସପାରିରୁ ଏଦବ ରାତ୍ରିର ନିସ୍ତବ୍ଧ ପ୍ରହଦର ? ∞∞ ଗୀତା ଷଡ଼ଙ୍ଗୀ, ଭୁବଦନଶ୍ୱର ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 71 ନକାଣାକ୍ ଅଳକା ମହାନ୍ତି ଛୁ ଞ୍ଚ ି ଦୁ ନ ବସି ଦଖାେନ କରିଦଲ ଭଗ୍ନ ଅବଦଶଷ ଗାଥା ଗାଉଅଛି ଆବତ୍ତ୍ ାନର ଦଭେ । ପ୍ରେିଟ ି ଶିଳାର ଖ ୁ ,ୁ କାହିଁ ଗଦଲ ଦ ାର ଶିଳ୍ପୀକାର ସବୁ ସହି ଦେହର ଜ୍ଵଳାକୁ । ଦେଖିଦଲ ଲାଗିବ ପ୍ରେିଟ ି ତ୍ତ ୂ ି କାହିଁ ଗଲା ଦସହି ବାଳୁ େ ପିଲାଟି କିପରି କାଟିଛ ି େିବା ରାତ୍ର ଦସଠି, ଧ ପ ୍ େ ାର ନା , ଅରାଇ ଲୁ ହର ବନୟା। ସୂ ୍ୟ ନ୍ଦିର ଦ ଶିଳ୍ପୀର ାନସ କନୟା, ଣ୍ଡ ୁ ି ାରିଲା, (ୋକୁ ) କିପରି ଦନଲା ଦସ !! ଚନ୍ଦ୍ରଭାଗା କୂ ଦଳ ଉନ୍ନେ ସ୍ତଦକ େଣ୍ଡାୟ ାନ ଦସ କୀତ୍ତି, ବାରଶ ବଦଢ଼ଇ ାନଙ୍କ ଲଳନା ଗାଉଛି ଶିଳ୍ପୀର ନିଷ୍ଠା େପସୟା କିପରି କଦଲ ଦସ େୟାଗ, ଧର ାର ଜୟ ଗୀେି। ଛାଡିଦେଦଲ ୋଙ୍କୁ ଗଢ଼ିବା ପାଇଁକି ଆସିଲା ଦନ କି ଦବୈରାଗୟ ?!! ଦକାଣାକ୍ ଦହଉଛି ଅକ୍ ଦକ୍ଷତ୍ର ଆ ଉତ୍କଳର ଗଉରବ, ବିଶ୍ୱ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡଦର ଏପରି ନ୍ଦିର ନରସିଂହ ଦେବ ାନସ ସୃଷ୍ଟି ଦସ ଦହାଇ ନଥିଲା କି ଦହଵ, ରଷ୍ଟା ବି ୋର ଅପୂବ୍ । ∞∞ ଅଳକା ମହାନ୍ତି, ଅବସରପ୍ରାପ୍ତ ଅଧ୍ୟକ୍ଷା । କବିୋ, ଗଳ୍ପ ଓ ପ୍ରବନ୍ଧ ଦଲଖେି । ପ୍ରକାଶିେ ପୁସ୍ତକ: ଦଶଷ ଠିକଣା । ନଭି ୁ ଵାଇଦର ରହେି । ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 72 ଜୀବନ ହୀରକ ମିଶ୍ର ଅନେପଥର ାତ୍ରାଦର, ଏହି ପୃଥିବୀ ଦଗାଦଟ ସ୍ୱଳ୍ପକାଳିନ ଅବଧିର ସାକ୍ଷୀ । ଏଠିକୁ ପ୍ରଦବଶିବା ହିଁ, ଜୀବର ଜନି ! କହିପାର, ପାରବ୍ଧର ଅଦବାଧ ପ୍ରକାଶୟ ଦବାଲି ଅଥବା, ନୂ େନତ୍ୱକୁ ନିବଦି ଡ ଆଲିଙ୍ଗନ କରିଦନବାର େୁ ବା୍ ର ପ୍ରଦଲାଭନ ହିଁ, ଜୀବନ ! ଦ ଉଁଠି ାୟାବିନୀର ାୟାଫାଦଶ ଥାଏ ସ୍ୱେିଃସ୍ଫୁ େ ପଡି ିବାକୁ , ବିଚକ୍ଷଣ ସଦମ୍ମାହନ ! କାଳର ଅନିସନ୍ଦିତ୍ସୁ ନ େଦଳ ୁଦଗ ୁଦଗ, ଦସଇ ଏକା ପ୍ରଶନ ! ଦକଉଁଠୁ ଆଦସ ଜୀବନ ଅଥବା ୋ'ର ଅନୁ ଗ୍ରହିେ ଉପାୋନ ାନ ? ସାରାଶଂଦର, ବଳିଷ୍ଠ ଇଚ୍ଛାଟିଏ ରେିର ଗଭ୍ଗହ ୃ କୁ ଦଭେି ନିଦଜ ସ୍ଥିର କରୁଥାଏ ନିଜର କାଳ, ଲଗ୍ନ ! ାଦହନ୍ଦ୍ର ହ ୂ ୁ ତ୍ତ୍ଦର ଜୀବନର ଶିଳାନୟାସ ପାଇଁ ଡାକୁ ଥାଏ ବାରବାର । ଦ ଉଁଥିଦର ଥାଏ ରଷ୍ଟାର ଇଚ୍ଛାଟିଏ ଚିର ଗ୍ନ ! ∞∞ ହୀରକ ମିଶ୍ର, ପୋଥ୍ ବିଜ୍ଞାନୀ, ଅଧ୍ୟାପକ । ଲକ୍ଷୟ: ‘ସାହିେୟ ସ ାଜର କଥା କହୁ ଓ ସୁଧାର ଆଣିବାଦର ପ୍ର ଖ ୁ ଭୂ ିକା ଜାରି ରଖୁ’ । ହୀରକ ିଶ୍ର ଓଡିଆ ସାହିେୟ ପ୍ରେି ଅଗାଢ ଆତ୍ମୀୟୋ ରଖେି । ୋଙ୍କର େୁ ଇଟି କବିୋ ସଂଙ୍କଳନ ପ୍ରକାଶିେ ଦହବା ଅଦପକ୍ଷାଦର । ଦସ ଭୁବଦନଶ୍ୱରଦର ରହେି । ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 73 I am me Pravati Panigrahi I don’t need a thorne of a Goddess. I am as human as you. Don’t judge me through my shillotue, It reflects you. Judge your own judgment. As I am me. The honest me. The warrior in me. Don’t call me aggressive I just asked a question to you. Two days back I was a soft rosy rosy rose. I am still As human as you. I am a humane me. I am me. ∞∞ Dr Pravati Panigrahi, MD, is the Founder Director of Pink-umbrella international, Australia. As a medical doctor she has special interest in e-health and mental health awareness. She works passionately for social justice, mainly for primary prevention of domestic abuse and on mental health stigma. She merges her passions in clinical and social issues and advocates for these taboo topics through community radio and media. She lives in Australia. ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 74 Break the bias By Pravati Panigrahi, Australia ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 75 ମାଆ ବିଭୂତି ଭୂଷଣ ଗ୍ରହାଚାଯ୍ୟ ାଆର ଆଖି କଣଦର ପ୍ରୀେିର ଅଖଣ୍ଡ ପ୍ରେୀପ । ବୁ ଦନ୍ଦ ଲୁ ହ ଦହଇ ଅୁ ଲୁ ଛି ଦଭାକର ଦପଟକୁ ଦୁ ଠଇ ଦ ା ଜୀବନର ସବୁ େୁ ିଃଖ, ଦ ା ଦଶୈଶବକୁ ଦକାଳଦର ଧରି ଆ ଘରର ସୁଖ ପାଇଁ ଦ ାଦେ ଶୁଦଣଇଛି ନିଜକୁ ଉତ୍ସଗ୍ କରି ଅଦନକ ବୀରତ୍ୱ କାହାଣୀ ୋଣ୍ଡେୁ ଆଦର ଦୁ ଣ୍ଡଇ ବସିଛ ି ଗପ ରାଜାରାଣୀ ଆଉ ଦଧୈ ୍ୟର ପାହାଡ ସାେୋଳ ପାଣି ସିନ୍ଦୂର ଫରୁଆ ଠାକୁ ରଙ୍କ ପାେେଦଳ ସ ପି ଜୀବନ କଳାଭଅଁର ଓ ବୁ ଢ଼ୀ ଅସୁରୁଣୀ । ଟାଳିଦେଇଛି ଦଛାଟବଡ ବିପେ । ାଟିଦର ଦଶ ପାରି ହାେଦର ପୁଣୟର ବେି ଧରି ପିଠି ଥାପୁଦଡଇ ାଆ ଭୟ ଓ ଆଶଙ୍କାର ଦ ା କଅଁଳ ହାେଦର ନୀଳ ନଈ ଦଡଇଁ ଦସ ଆଗକୁ ଆଗକୁ ଚାଲିଛ ି । ହୃ େୟର ସଞ୍ଜ ଜାଳି ାଗୁଛ ି ଙ୍ଗଳ ାଆ ଧ ୍େୁଆଦର ଠିଆଦହଇ ଆ ଏଇ ସଂସାର ପାଇଁ । ହାେଦର ୋ’ ଠ ୁ ା ଠ ୁ ା ଦ ାହ ଆଞ୍ଜୁଳାଏ ସ୍ୱପନ ଘର ନ୍ଦିରଦର ବସି ଅହରହ ଜାଳୁ ଛ ି ଦସ ଧଦରଇ ଦେଇଛି ଶରେ ଶଶୀ ପୁଣି ଶୁଦଣଇଛି ଦକଦେ ନାନାବାୟା ଅୁ କ ୁ ା ଓ ଦପଁକାଳି । ଦକଉଁଠି ଥିଲି ଁୁ ଆଗରୁ ଜାଣି ନଥିଲି ପୃଥିବୀକୁ ଛୁ ଇଁବା କ୍ଷଣି େୁ ଇଟି ଶବ୍ଦକୁ ଚିହ୍ନଲ ି ି ସିଏ ାଆ ଆଉ ାଟି । ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 76 ବଳୀ ବିଭୂତି ଭୂଷଣ ଗ୍ରହାଚାଯ୍ୟ ଦ ାଦେ ଦସ ାଦନ ଦସଦବଠାରୁ କହିଥିଦଲ ଦସ ଦନଇ ାଉଥିଦଲ ଦ ଉଁଠକ ି ି ଦ ା ପାଇଁ କରିଦେଦବ ସବୁ କଛ ି ି ଦହଦଲ ଏଦବ ପାରୁନାହାେି କିଛକ ି ରି ଁୁ ଜାଣିବା ଥିଲା ବଡ ସ୍କ ୁ ିଲ ଦ ଦେଦବଦଳ ଦସକଥା ଜାଣିଲି ଁୁ ଆଗକୁ ଆହୁ ରି ଆଗକୁ ଦେଖିଲି ପାରୁନାହାେି କଥା ଦ ାଦଟ କହି ଦେଖିପାରୁନି ଜ ା ୋଙ୍କ ଆଖି ଦବାଲି ଠିଆ ଦହାଇଛେି ଦସଠି କାହାକୁ ଦକଦେଦବଦଳ ଦ ା ପରିକା ସବୁ ଅଦନକ ଜାେି । ଆଜି ାଏ କିଛ ି ାଗୁନାହାେି ଭାବୁ ଥିଲି ଦସଦେଦବଦଳ ପଚାରିଦେବି ଦସ ଦ ାର ଲହୁ ବା ାଗିଦବ ଦକ ିେ?ି େ ଠିଆ ଦହାଇଛେି ଦସ ିେ ି ଖାଲି ାନଙ୍କ ଆସିବାଦବଳଠଁୁ ଆଉ ଦକଦେସବୁ ଦ ା ଆସିବା ଆଗରୁ ·ଲି ାଇଛେି ଦେଖିପାରିଦବନି ସ୍ଥିର ନିଶ୍ଚିେ ଦଗାଦଟ ପରିସ୍ଥିେ ି ଏଦେଦବଳକୁ ଦେଖିଲି ଁୁ ଦ ା ପାଖଦର ଠିଆ ଦହାଇଛି ଦଲାକଦଟ ହାେଦର ଧରିଛ ି ଧାରୁଆ କଟୁରୀ ଦଗାଦଟ । ହଠାତ ପଡିଗଲା ଦ ା ଦବକଦର ଦଗାଦଟ ଫୁ ଲ ାଳ ଁୁ ଦହାଇ ାଇଥିଲି ପୁରାପୁରି ବିସ୍ମିେ । ଦକ ିେ ି ଧୀଦରଧୀଦର ଦସ ଦଲାକଟାକୁ ସା ନାକରି ଆଉ ଜଦଣ ିଏ ଠିଆ ଦହାଇଥିଦଲ ଁୁ ଜନିଦବଳରୁ ହିଁ ଜୀବନଟା ୋକୁ ଦେଇଥିଲି ସ ପି ଦନୈଦବେୟ କରିଦେଇଥିଲି କାଠ ଓ ାଟିର ତ୍ତ ୂ ି ନାରୀ । ଦସଦେଦବଦଳ ଦେଖୁଥିଲି ଆଦଲାକ ଦସ ାଦନ ଦକଦବବି ପ୍ରେିଟ ି ରକ୍ତବିନ୍ଦୁକୁ ଦଗାଦଟ ପାଷାଣ ନିଦସ୍ତଜ ଦହାଇ ାଉଥିଲା ଦ ା ସାରାଦେହ ଆଖିରୁ ବାହାରି ଆସୁଥିଦଲ ଦଗାଦଟଦ ାଦଡ ଜୁ ଳୁଜୁଳଆ ି ଦପାକ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 77 ସାରାସୃଷ୍ଟି ଦ ାର ସ୍ୱରୂପା । ନିିଃଦଶଷ ଦହବାକୁ ଆଉ ାତ୍ର ଥିଲା ଦକଦେକାଳ । ଁୁ ଦେଖୁଛ ି ଦ ାଦେ କହିଦଲ ଦସ ଦକବଳ ଠିଆ ଦହାଇଛେି ଦସଠି ଥିଦଲ ଦ ଉଁ ନାରୀ ଦ ା ଆଗଦର ଦକଦେ ଅଭିଳାଷୀ ଦଲାଭଗ୍ରସ୍ତ ଣିଷ ା’ ପ୍ରେୀୟ ାନ ଶେୁ ସାଜି ଛାେି ଫାଡି ଏ ଜୀବଜଗେ ଗଛଲୋ ପିଇ ାଉଛେି ସବୁ ାଟି, ପାଣି, ପବନ ଦ ା ସୋନ ାନଙ୍କ ରୁଧିର । ପୃଥିବୀ, ଆକାଶ ଣିଷ ଓ ସଂସାର ∞∞ ଭୃଣହତୟା ବିଭୂତି ଭୂଷଣ ଗ୍ରହାଚାଯ୍ୟ ଦ ା ସ୍ତ୍ରୀ କହିଲା ଆଉ ଆଦବଗ ନିଆଁଦର ଦ ାଦେ ଆଉ େିଅନି କଷ୍ଟ ଜଳିଜଳି ସଜାଡିଛ ି ଏଥର ପୁଣି ଦହବ କନୟା ସମ୍ଭାବନା ଦ ଉଁ ଅସମ୍ପୂର୍ଣ୍୍ ଶବ୍ଦର ଚାଲ ଲୁ ଚିଲୁଚି କରିଦେବା ଭୃଣହେୟା । ଦକ ିେ ି ବା ୋକୁ କରିଦେବି ହେୟା ? ଦ ାର ଜଦଣ ବନ୍ଧୁ ବି କହିଦଲ ଦସେିନ ବନ୍ଧୁ ଙ୍କୁ କହିଲି, କାହିଁକି ବା ଏଦେ କରିବ ପରିଶ୍ର ଅନ୍ଧାରକୁ ଦକଦବ ଭଲ ଦହାଇନି ଏଇ କବିୋଟା ଫି ଙ୍ଗିେଅ ି ନା ରକ୍ତପିଣ୍ଡୁଳା ୋକୁ ଚିରେ ି ଅ ି ନା । ଚିରେ ି ଅ ି ନା ନିଜ ହାେର ଁୁ କହିଲି ସ୍ତ୍ରୀକୁ ୋ ଅଧାଦଲଖା କବିୋ ସ ପ୍ଣ ସଦମ୍ଭାଗଦର ନିଜହାଦେ େଣ୍ଟି ଚିପନା ସୃଷ୍ଟି ଦ ଉଁ ାଂସପିଣ୍ଡୁଳା ଦସ ଦହଉ କନୟା କି କବିୋ । ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 78 ସବୁ ଆଦଡ ଲାଗିଛ ି େ କଟକଣା େୁ ଦହଇଥା ପଦଛ ଭୃଣ ଦହଦଲ ଏଦବ ଦକଉଁଠି କବିୋ କି କନୟାର ବନ୍ଦ ଦହାଇପାରିନି ଭୃଣହେୟା ଦହାଇପାରିବନ ି ି ଦୋ ପାଇଁ ନିଷ୍ଠୁର ଚାଲିଛ ି ଦେହାେୀେର ିଳନ ସଦଜଇଦେବି ଦ ା ହୃ େୟର ଘର ଦଲଖାଦହଉଛି କାଗଜର ଅକ୍ଷର । ଆ ନ୍ତ୍ରଣ କରିଆଣ ୋ’ର ବା ଦୋଷ କ’ଣ ଦଲଖିଦେବି ଷଠିଘଦର ବସି ସିଏ କବିୋ ଦହଉକି କନୟା ଦୋ ଜନି ଜାେକ । ଦସ େ ସରଳ ନିଷ୍ପାପ ଁୁ ଦୋ’ର ସୃଷ୍ଟିକତ୍ତ୍ା କବି କଳ୍ପନାର ପରିଶଷ୍ଟ ି ଶବ୍ଦ ପାରିବନ ି ି କରି ଦୋଦେ ହେୟା ାେୃ ଗଭ୍ଦର ସଂବୃ ତ୍ତ ଦଗାଦଟ ଭୃଣ ୋ’ ଆଦେଷଦର େିଦଶ ଚେୁ ିଃପାଶ୍ୱ୍ର ପରିଚ ୍ୟାର ଆଦଲାକ ଜିଇଁଥିବୁ େୁ ’ ଦ ା ଜୀବର୍ଦ୍ଶା ାଏ ଅଜାଡିଦେବି ଦସ୍ନହ ଦପ୍ର ଓ ଶ୍ରଦ୍ଧା େୁ ଦ ା ସୋନ ଉଦ୍ଭାସିେ ନ ଓ ପ୍ରାଣ ଦହଇଥା କନୟା ଅବା କବିୋ । କବିୋର ସବୁ ଧୁବ ଅକ୍ଷର ଦସ ସକଳ ସଭାର ସଦମ୍ମାହନ । ∞∞ ବିଭୂତି ଭୂଷଣ ଗ୍ରହାଚାଯ୍ୟ, ୋଙ୍କର ଶୋଧିକ ଦଲଖା ଓଡିଶାର ବିଭିନ୍ନ ସମ୍ଭ୍ରାେ ପତ୍ରପତ୍ରିକାଦର ପ୍ରକାଶିେ ଦହବା ସହ ‘ଆକାଶବାଣୀ’ କଟକ ଦକନ୍ଦ୍ରର ‘ ୁବବାଣୀ ଓ ସାହିେୟ ବିଭାଗ’ଦର କବିୋ ପ୍ରସାରିେ ଦହାଇଛି । ପ୍ରକାଶିେ ପୁସ୍ତକ: କବିୋ – ‘ଦଫରିଆ ପକ୍ଷୀ’, ‘ ାଟିଦଶ ’ । ୋଙ୍କ ଦଗାଦଟ ଦଗାଦଟ େଦର ‘କବିୋ ଜୀବନ- ନ୍ତ୍ରଣା ଓ କ୍ତ ୁ ିପିପାସାର ା ିକ ଅଭିଲିପି’ ଏବଂ ଗଁା’- ାଟି, ପଲ୍ଲୀ-ପ୍ରକୃ େ,ି ସ ୟ-େୁ ିଃସ ୟ, ଦ ାହ- ହ ୁ ୂ ତ୍ତ୍ର ଆଦବଗିକ ଅଧିରୋ ହିଁ ୋଙ୍କ କବିୋ ଦବାଲି ଦସ ବିଦବଚନା କରେି’ । ଅଦନକ ସାରସ୍ୱେ ଅନୁ ଷ୍ଠାନ ଦ୍ୱାରା ପୁରସ୍କୃେ ଓ ସମ୍ମାନିେ । ଦସ ଷ ି ଦି ର ରହେି । ୂ ାଙ୍ଗ, େିହଡ ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 79 ଆ’ ବୁ େି ଆସିବା ନଈକୂଳ ଆନଡ଼ ନିରୁପମା କର ଆ’ ନଈ େୁ ଠକୁ ିବା ନଈପାଣିଦର ଦେଖିବା ଜହ୍ନର ପୂଦନଇଁ ପଖଳା ହ ୁ ଁ ଦଧାବ ଫରଫର ହସଦର ୋର ଚହଲି ପଡୁ ଥିବ ନଈପାଣି ପାଣିଦର ପହଁରି ାଉଥିବ ଚୁନାଚୁନା ଦଢଉ ପାଣିେଦଳ ତ୍ସୟକନୟାର ଅଭିସାର ଦେଖିବୁ , ଜହ୍ନର ପ୍ରୀେିପ୍ରବଣୋ ଦକ ିେ ି ଏକାତ୍ମ ଦହାଇ ାଉଛି ପାଣିସହ େନିୟ େଟିନୀ ଅେନ୍ଦ୍ର ଆଖିଦର ଅନାଇ ରହିଛ ି ୋର ସାନିଧ୍ୟ ଟିଦକ ପାଇଁ ଆହୁ ରି ଦେଖିବୁ ପବନର ଦବାହୁ ଦଚାରୀ ଦଖଳ ନଈକୂ ଳ ବରଗଛଦର ଅଳସ ଭାଙ୍ଗି ବାର େୃ ଶୟ ଶୁଣିବୁ ଶୁଷୁରର ି ୋଦଳ ୋଦଳ ଉେଲା ଦହଉଥିବା ପ୍ରୀେିସ୍ନିଗ୍ଧ ସଂଗୀେ ଅେଡା ଉପଦର ଠିଆଦହାଇଥିବ ରାଜାପୁଅ ହାେଦର ସୁନା ବନିଶି ଦେହଦର କା ନାର ଦକାହ ନଦର ପ୍ରଣୟର ଅଧିର ଆଦବେନ ନଈ ଦସପାରିଦର ବାରହାେି ଦକଶ ପଖାଳୁ ଥିବା ସାହାଡା ସୁନ୍ଦରୀ ପ୍ରେି ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 80 ଦେଖିବୁ , ଶାଣିର କରୁଣ େୃ ଶୟ ଛୁ ଆକୁ ହଦରଇଥିବା ଚିରୁଗୁଣି ପାଟିରୁ ନିଆଁକାଢ଼ି ଦସକୁ ଥିବ କଅଁଳା ଛୁ ଆକୁ ୋର, ଦେଖିବୁ େୁ ିଃଖ ାନଙ୍କ ଡହଳ ବିକଳପଣ ଦକ ିେ ି ଦଗାଟାପଦଣ ଲାଉ ଦହାଇପଡିଛ ି ନଈେୁ ଠ ବରଗଛର ଘଞ୍ଚ ସବୁ ଜ ି ାଦର ଦେଖିବୁ , େ ୃ ୁ ୟ ଠାରୁ ପ୍ରେିଟ ି ପଲକଦର ହାରି ାଉଥିବା ଜୀବନ ନାହିଁ ନଥିବା ସଂଘଷ୍, ସଂଘାେ ପଦର ବି ସମ୍ପକ୍ର ସାେରଙ୍ଗ ଦକ ିେ ି ଦଧାଇ ାଉଛି ନଈ ପାଣିର ଉଛୁ ଳା ସୁଅଦର ହଁ ସବୁ ନଈ ଦକଦବ ନା ଦକଦବ ନ ୁ ା ପାଲଟେି ଏକଥା ଭୁଲିବୁନ ି ନ ୁ ା କୂ ଳଦର କେ ଵ ଗଛ ଥିବାପରି ଏଠି ବି, କେ ଵର ଦ ାହିନୀ ାୟା ଦଗାଟାପଦଣ ଆଦବାରି ଵସିଛ ି ସ ୟର ସରହେ ଦଡଇଁ େିଗବଳୟ ଦସପାଦର ସୁଦନଲି ସୂ ୍ୟ ାଚି ଦେଉଥିବ ନୁ ଆ କିଛ ି ସମ୍ଭାବନା ସବୁ କଛ ି ି ପଦର ବି ଅଦନକ ପାଇବା ଆଉ ହରାଇବାର ନିଖଣ ୁ ପ୍ରେିଛବି ାନ ଛାେିଦର ସାଇେି ରଖିଛି ଏଇ ନଈ ଦକଦେ ଦକଦେ ସଭୟୋର ଇେିହାସ ପ୍ରେିଟ ି ବାଲିଦରଣୁଦର ଅହରହ ଅଣନିିଃଶ୍ୱାସି େରଲିଭା ପାେଚିହ୍ନ ାନଙ୍କୁ ନିଦରଖିଦଲ ବୁ ଅପ ି ାରିବୁ ନଈର ଦବେନା ନଈପ୍ରେି ଆଦ କରୁଥିବା ଅବିଚାର ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 81 ଦକ ିେ ି ସିଏ ନିରବଦର ସହିଚାଲିଛ ି ୋ ଭଙ୍ଗା ଭଙ୍ଗା ଭାଗୟଦରଖା ାନଙ୍କ ଅଦେୌେି ଭୁଲି ାଇ ନଈ ହିଁ ଚିରକାଳ ନିଜକୁ ଉଦଅଇ ଆ କୁ ଦଭଟି ଦେଇଛି ଅଥ୍ପୂର୍ଣ୍୍ ଜୀବନର ବହୁ ବବର୍ଣ୍୍୲ ବିଭବ, ଆ’ ଆଉଥଦର ବୁ ଲିଆସିବା ନଈ କୂ ଳ ଆଦଡ କିଛ ି ନଦହଦଲ ବି ହୁ ଏେ ଦସଠି ଦଭଟ ଦହାଇ ିବ ଆ ସ୍ମୃେ ି ବିଜଡିେ ଅେୀେ ସହ ∞∞ ନିରୁପମା କର, ଭୁବଦନଶ୍ୱର । ଦସ କବିୋ, ଗଳ୍ପ, ଶିଶୁ ସାହିେୟ, ଉପନୟାସ, ପ୍ରବନ୍ଧ, ଆେି ଦଲଖେି । ଓଡିଆ ସାହିେୟର ସମ୍ଭ୍ରାେ ପତ୍ରପତ୍ରିକାଦର ୋଙ୍କର ଦଲଖା ନିୟ ିେ ପ୍ରକାଶିେ ଦହାଇଥାଏ । ୋଙ୍କର ପ୍ରକାଶିେ କବିୋ ପୁସ୍ତକ: କେ ଵରୁ କଳ୍ପବଟ, ଚିହ୍ନା ାଟିର ବାସ୍ନା, ଦ ାହ ଗ୍ନା । ଗଳ୍ପପୁସ୍ତକ: ବରଗଛର ଛାଇ । ଶିଶୁ ଉପନୟାସ: ବଣରାଇଜର କଥା । ଶିଶୁ କବିୋ: ଚୁନିଚୁନି ୋରାଫୁ ଲ । ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 82 Longing Dinabandhu Sahoo An intense desire for each other permeates their essence. Their eyes gaze into each others' deepest strengths and secrets and they forget the world and its harsh judgements. In this sacred moment, nothing matters but their embrace. The pain of separation that has swollen and ebbed like the endless tides of the open sea is finally easing. Is the wait finally over? ∞∞ Dr. Dinabandhu Sahoo, a physician by profession and painter by passion. He has also interest in poetry, theatre and mimicry. He has the credit of participation in various state and national level Fine Art Workshops cum Exhibitions across India. He lives in Bhawanipatna. ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 83 ଗୁଞ୍ଜରଣ ନୀଳମାଧବ କର ନିସ୍ତବ୍ଧୋ ବୟାପି ାଇଥିଲା । ଭିେଦର, ବାହାଦର, ଚାରିଆଦଡ । ହୃ େୟଦର, ସବୁ ଅଳିନ୍ଦ ନିଳୟଦର । ନ ଏ ିେ ି ସ୍ତବ୍ଧ ଦହଇ ାଇଥିଲା ଦ କିଛ ି ଶୁଭୁ ନଥିଲା । ସକାଳର ଘନ କୁ ହୁଡଦି ର ଆଗ ରାସ୍ତା େିଶନ ୁ ଥିଲା । ଓୋ ଓୋ ରାସ୍ତା ପରି ନ ବି ଭିଜ ି ାଇଥିଲା ଦ , ଆଉ ଦକଦବ ଦସ ଶୁଖିବ କି ନା ୋର କିଛ ି ଆଶା ନ ଥିଲା । ରାସ୍ତା ଧାରଦର ଛିଡା ଦହଇ ବସ ଛାଡିବା ପାଇଁ ବାହାରକୁ ାଏ ଅଦପକ୍ଷା କରୁଥିଲା ସମ୍ବିେ । ସ୍କୁଲଟ୍ରିପଦର େି’େିନ ାଉଥିଲା ଟିନା । ବସର ଅରକାରୁ ହାେ ହଦଲଇ ଟିନା କହୁ ଥିଲା ଦଫରି ିବାକୁ । "ବାପା, ଆଦ ଫ୍ରାଇଦଡ ଦଫରିବୁ, ଦନ ଅଛି େ ! ପହଂଚିବା ଆଗରୁ ଦଫାନ୍ କରିବ ି ।" ଣ୍ଡ ି ାକୁ ଦଚଷ୍ଟା କରୁଥିଲା । ନଦର ଛନ୍ଦା ଛନ୍ଦି ଦହଇ କଥା ୁ ଦର କିଛ ି ପଶୁ ନଥିଲା ସମ୍ବିେର । ବୁ ଅବ ସବୁ ଗୁଡଆ ି େୁ ଡିଆ ଧରୁଥିଦଲ । ଟିନାର ବସ ଛାଡିଲା । ହାେ ହଦଲଇଲା ସମ୍ବିେ । ବସର ଅରକା ଦେଇ ଟିନାର ହସ ବାରି ଦହଇ ପଡୁ ଥିଲା । ଗାଡି ଷ୍ଟାଟ୍ କଲା । ବହୁ େ ଅଶ୍ୱସ୍ତି ଲାଗୁଥିଲା ୋକୁ । ଛାେିଟା ପଥର ଲୋ ଦହଲା ପରି ଭାରି ଲାଗୁଥିଲା । ନିଶ୍ୱାସ ଦନବାକୁ ବି କଷ୍ଟ ଲାଗୁଥିଲା ଦ ିେ ି । ଅନୟ ନସ୍କ ଥିଦଲ ବି ଦସ ଭାବୁ ଥିଲା ଦକଉଁଠକ ି ି ଦଫରିବ ଦସ । ଭାବିଲା ଟିଦକ ଭଲୁ ୟଣ୍ଟିୟର ପାକ୍ଦର ବସି ିବ । ସୂ ୍ୟ ଉଇଁ ନଥିଦଲ । ଦହ ାଳିଆ ଲାଗୁଥିଲା ବାହାଦର । କାର ପାକ୍ କରି ୋ ଭିେଦର ହିଁ ବସି ରହିଲା ସମ୍ବିେ । ବୁ ଅବ ି ାକୁ ଦଚଷ୍ଟା କରୁଥିଲା କଣ ଘଟିଗଲା ୋ ଜୀବନଦର । ବା କଣ ସବୁ ଦହଇ ଚାଲିଥିଲା ୋ ଚାରିଆଦଡ ଓ ଦସ ଏଦବ ଜାଣିଲା - ହୁ ଏେ ସବୁ କଥା ଦସ ଜାଣିନ ି ଏ ପ ୍ୟେ - ଦେଦବ ଆଉ ଅଧିକା ଅଘଟଣା ବା ଆଉ କଣ ଦହଇଥିବ ? ାହାକୁ ଦସ ପିଲାେିନୁ ଜାଣିଥିଲା ଓ ସବ୍ସ୍ୱ ଦେଇସାରିଥିଲା ଦସ କଣ ସବୁ ଲୁ ଟି ଦନଇଥିବ । ଏଦବ ନିଜକୁ କାଙ୍ଗାଳ ପରି ଲାଗିଲା । ସବୁ ସ୍ୱପନ ଦସ ଛାୟା ସହ ିଶି ହିଁ ଦେଖିଥିଲା । ଏ ିେ ି ଦଗାଦଟ ବି ସ୍ୱପନ, କଥା, ଇଚ୍ଛା ୋର ନିଜସ୍ୱ, ନିଜ ସ୍ୱାଥ୍ର ଦବାଲି ଦନ ପଡୁ ନଥିଲା । ଦକଦେ ସ୍ୱପନ ସାକାର ଦହଇସାରିଥିଦଲ । କି ସୁନ୍ଦର ପରିବାର ୋଂକର, େିଦହଁ ସାଥିଦର ଗଢିଥିଦଲ, ସଦଜଇଥିଦଲ ବଷ୍ ବଷ୍ ଧରି । ଆହୁ ରି ଅଦନକ ସ୍ୱପନ ବାକି ଥିଲା । ଭାବି ଦହଉନଥିଲା । ସେ ଦବାଲି ଲାଗୁ ନଥିଲା ଦ ଟିନା ଓ ଶାମ୍ ୋ ଅିଅ ପୁଅ ନୁ ହେି – ଆଉ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 84 କାହାର ଅଂଶ ଦସ ାଦନ । ଦଗାଦଟ ନୁ ଦହଁ, େି’ଟା ାକ ପିଲା ଆଉ କାହାର ! ଏହାର ଅଥ୍ ଛାୟାର ଆଉ କାହା ସହ ସମ୍ପକ୍ ଅଛି – ଥଦର ଅଦଧ – ଅକସ୍ମାେ – ଭୁଲ ଭଟକାଦର ନୁ ଦହଁ – ଦବାଦଧ ବଷ୍ ବଷ୍ ଧରି – ଏ ସମ୍ପକ୍ ୋର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍୍ ଅଜ୍ଞାେସାରଦର ! ଦକଦବ ବି କିଛ ି ବି ସଦନ୍ଦହ ଆସିନ ି ୋର । ଟିମ୍ ଦ ଟ୍ ାନଂକ ସହ କଥାବାତ୍ତ୍ା ିଳା ଶ ି ା ସାଧାରଣ କଥା – ଦସଥିଦର ଦସ କିଛ ି ବାରିନ ି । ଏଦେ ବଡ ବିଶ୍ୱାସଘାେ । ସେଦର କଣ ଛାୟା ଏ ିେ ି କରିଛ ି । ନା ଦକଉଁ ଅସୁବଧ ି ାଦର ପଡି ାଇଛି ଦସ । କାହିଁକି କିଛ ି ବି େ ଆଭାସ ଦେଇନି ଦସ । ଏଦେ ବଷ୍ର ସମ୍ପକ୍ଦର ଦକଦବ ବି ଦସ ାନଂକ ଭିେଦର ଅନୟ ପାଇଁ କିଛ ି ଅଛପା ଥିଲା ପରି ଲାଦଗନି ସମ୍ବିେକୁ । ଏକଥା ଦକ ିେ ି ସମ୍ଭବ ? ଛାୟା ଉପଦର ରାଗ, ଦରାଷ, େୟା, କ୍ଷ ା, ଘୃଣା – ସବୁ ଦଫଣ୍ଟା ଦଫଣ୍ଟି ଦଗାଦଟ ଅସହୟ ଭାବ ସମ୍ବିେ ନଦର । ଭୁଲି ଦହଇ ାଇଥିବା ନିଶ୍ୱାସଦକଇଟାକୁ ଦଗାଦଟଇ ଅିଦର ଅିଦର େୀଘ୍ଶ୍ୱାସ ସବୁ ବାହାରି ଆସୁଥିଦଲ । ଦକବଳ ଦସଇ ଶବ୍ଦସବୁ ଶୁଭୁଥିଲା ରହି ରହି, ଅନିର୍ଦ୍ଷ୍ଟ ି ୋଦର ହଜି ାଇଥିଦଲ ସ ୟର କଣ୍ଟା ସବୁ । ବାହାଦର ପତ୍ରସବୁ ହଲୁ ନଥିଦଲ । ଦହ େ ସକାଳର ଦହ ାଳିଆ ଶୀେୁ ଆ ପାଗ ଆରମ୍ଭ ଦହଇ ାଇଥିଲା । ବାହାରଟା ଖୁବ ଭାରି ଭାରି ଲାଗୁଥିଲା । ପତ୍ରସବୁ ରଂଗ ବେଦଳଇଥିଦଲ ଏଠି ଦସଠି – ସବୁ ଜ ଓ ଗାଢ଼ ସବୁ ଜ ଭିେଦର ହଳେିଆ, ନାଲି, ାଟିଆ – ଖୁବ୍ ଦଗାଦଟ ସୁନ୍ଦର ଚିତ୍ର ଆଂକି ଦହଇ ାଇଥିଲା ପାକ୍ଦର । ସୂ ୍ୟଙ୍କ କିରଣ ଧୀଦରଧୀଦର ଫରଚା ଆକାଶ ଦେଇ ଗଛ ସବୁ କୁ ଛୁ ଇଁଦଲ । ଚିତ୍ର ଆହୁ ରି ୋଜା ଦହାଇଗଲା । କିଚର ି ି ିଚର ି ି ଆରମ୍ଭ ଦହଲା - ସକାଳୁ ଚାଲିବାକୁ ବାହାରିଥିବା ଜଦଣ ଅଦଧ ରାସ୍ତାଦର େିଶଦି ଲ । ଭିେରର ଦକାହ ଆସି ଥଦରଇ ଦେଇଗଲା ୋକୁ – ଭାବିଲା କାନ୍ଦି ପଦକଇବ କି ? ହୁ ଏେ ହାଲୁ କା ଟିଦକ ଲାଗିବ । ନା – ଶୁନୟ ଦହଇ ାଇଛି ଦସ । ବରଫ ପାଲଟି ାଇଛି ଦ ିେ ି । ଏ ଅବସ୍ଥା କଣ େରଳିବ ? ସମ୍ବିେ ବିକଳ େିଶଥି ୁ ଲା - ୋ ସଂସାର ଭୁଶୁଡି ପଡିଲା ପଦର - କିଛ ି ଦକଉଁଠି ବେଳିନ ି େ । ଚାରିଆଡ ଦ ିେ ି ଥିଲା ଦସ ିେ ି ଚାଲିଛ ି - କିଛ ି ଦହଇ ନ ଥିବା ପରି । ରାଗ ାଡିଲା ୋକୁ । ଚିଦଲ୍ଲଇଲା । ଆିଃ … ଆିଃ … ରୁ ାଲକୁ କାଢି ହ ୁ ଦଁ ର ଚାପି ଧରିଲା । ଦସ ିେ,ି ଦବଶ କିଛ ି ସ ୟ । କଣ ପାଇଁ ବୁ ଅି ପାରିଲାନି । ଦସଠି ନା ଲୁ ହ ଥିଲା ନା ହ ୁ ଁ ଲୁ ଦଚଇବାର ପ୍ରୟାସ । ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 85 ଜଦଣ ବୃ ଦ୍ଧ ଆସି କାର ଗଲାସଦର ଧିଦର ଧିଦର ନକ୍ କଦଲ, “ଆର ୟୁ ଓଦକ ାଇ ଡିଅର?” (େଦ ଠିକ୍ ଅଛ େ ?) । ହ ୁ ଁରୁ ରୁ ାଲ କାଢି ୋଂକୁ ଅଦନଇଲା ସମ୍ବିେ । ଓଠ ଦ ଦଲଇ ହସିବା ଦ୍ର ୁ ାଦର ଣ୍ଡ ୁ ହଦଲଇଲା, ଜଦଣଇବାକୁ ଠିକ ଅଛି ଦବାଲି । ବୃ ଦ୍ଧ ଜଣକ ପୁଣି ପଚାରିଦଲ, ‘ ଁୁ କିଛ ି ସାହା ୟ କରିପାଦର କି?” ଟିଦକ ଦସଲଫ କନସସ୍ ଦହଇ ଉଠିଲା ସମ୍ବି େ । ଦସ ନିଶ୍ଚୟ ଅଲଗା େିଶୁଛ ି । ନିଜକୁ ଆଉ ଟିଦକ ସମ୍ଭାଳି ଦନଇ କାର ଗଲାସ୍ େଳକୁ କରି କହିଲା, “ଦନା, ଥାଂକସ୍ ।” (ନା, ଧନୟବାେ) । ସ ୟ ଦ ିେ ି ଅଟକି ାଇଥିଲା ସମ୍ବିେ ପାଇଁ । ଦଫାନ୍ ଆଲମ୍୍ ଶବ୍ଦ ୋକୁ ଚ ଦକଇ ଦେଲା । ଦକଦେଦବଦଳ ୟା ଭିେଦର ୭’ଟା ବାଜି ସାରିଥିଲା । ୋର ଦ ାହ ଭାଙ୍ଗି ଗଲା ଦ ିେ ି । ସଦଚେନ ଦହଇଗଲା ଦସ । କଣ କରିବ, କୁ ଆଦଡ ିବ – ଘରକୁ ଦଫରିବ କି ? ଘର ? କଣ ପଚାରିବ ଛାୟାକୁ । ନଦର କିଛ ି ପଶୁ ନଥିଲା ୋର – ଗାଡି ଷ୍ଟାଟ୍ କଲା । ଗେବୟ କିଛ ି ନିର୍ଦ୍ଷ୍ଟ ି ନ ଥିଲା ୋର । କିଛ ି ସ ୟ ପଦର ଭାବିଲା ଡା: ଡାଭିଡଙ୍କ ସହ ଟିଦକ କଥା ଦହବ । ୋ ହୃ େୟଦର ଦକଉଁ କଣରୁ ଦଗାଦଟ ଆଶା ଉଙ୍କି ାରୁଥିଲା - କାଦଳ ଏ ସବୁ ିଛ ଦହଇଥିବା କି, ଦଗାଦଟ େୁ ିଃସ୍ୱପନ ପରି । କିଛ ି ଦକଉଁଠି ଭୁଲ ରହି ାଇଥିବ କି ? ଡାଭିଡଙ୍କ ଘର ସା ନାଦର ଗାଡି ଛିଡା କରି ୋଙ୍କୁ ଦଫାନ୍ କଲା । ଅେୟେ ଅସ୍ୱାଭାବିକ ଭାଦବ, ଏ ସ ୟଦର, ପୁଣି ଘଦର, ବିନା ଏପଏଣ୍ଟଦ ଣ୍ଟଦର, ୋର ଭରସା ନ ଥିଲା । ଦେଦବ ଡାକ୍ତର ଡାଭିଡ ୋକୁ ଘରକୁ ଡାକିଦଲ, " ଁୁ ଖୁବ େୁ ିଃଖିେ, ଆପଣଙ୍କ ପାଇଁ ।" ଦସ ଚା’ କପଟା ବଦଢ଼ଇ ଦେଇ କହିଦଲ, 'ଏହା ଆଶ୍ଚ ୍ୟଜନକ ଓ େୁ ଭ୍ାଗୟ । ଁୁ ଜାଣି ପାରୁନି ଏ କିପରି ସମ୍ଭବ । ଆପଣଙ୍କର େ ଶାରୀରିକ ସଂବନ୍ଧ ରଖିବାଦର କିଛ ି ଅସୁବଧ ି ା ନାହିଁ, ଇଦରକଟଆଇଲ ଡିଷ୍ଫଙ୍କଶନ୍ ନାହିଁ, ଦହଦଲ ସ୍ପ ୍ କାଉଣ୍ଟ୍ ଦେଖିପାରେି, େି ଦସଥିଦର ଅସୁବଧ ି ା ଥିବ, ୋଦହଦଲ ପିଲା ଆପଣଙ୍କର ନିଜର କାହିଁକି ଦହଲାନି ହୁ ଏେ ଜଣା ପଡିବ । କିେୁ ଦ ଦହେୁ େି’ଟା ଲାବ୍ କନଫ ୍ କରିଛେି - ଏଇଟା ସେ ଦ ପିଲା ାଦନ ଆପଣଙ୍କର ନୁ ହେି । ଛାୟାଙ୍କର ଦଡଫି ନାଇଟଲି ଆଉ କାହା ସଂଦଗ ଫି ଜିକାଲ ରିଦଲସନ ଅଛି । ବହୁ େ େିନ ଧରି, ାହା ପାଇଁ େି ଜଣ ାକ ପିଲା ଦସ ଜଦଣ ବୟକ୍ତିର । ଁୁ ରିଏଲି େୁ ିଃଖିେ ।” ଧୀଦର ଧୀଦର ଏ କଥାଟା ଭୁଲ ଦହବାର ଆଶାଟା ଦି ଳଇ ାଉଥିଲା । ଦଗାଦଟ ଅସମ୍ଭବ ଶୁନୟୋର ଅନୁ ଭବ ଦହଉଥିଲା - ଏ ଶୁନୟୋ ଦ ଉଦଭଇ ାଇଥିଲା ଦ "ଆପଣ ିେ ି । ିେ ି ୋ ସକଳ ଅବସ୍ଥିେକ ି ୁ ଗ୍ରାସି ିବ । ପାେେଳୁ ପୃଥିବୀ େି ଚାହିଁଦବ - ଜଦଣ କାଉଦନସଲର ବା ସାଇଦକାଦଲାଜିଷ୍ଟଙ୍କ ପାଖକୁ ପାରିବ ି । କିଛ ି େିନ ଛୁ ଟ ି ଦନଇ ଁୁ ପଦଠଇଦେଇ ାଆେୁ । ଆପଣ କଣ କରିବାକୁ ଚାହଁୁଛେି ଭାବି ଦେଖେୁ । ଜଦଣ ଓକିଲଙ୍କ ପରା ଶ୍ ବି ନିଅେୁ । ଁୁ ଆପଣଙ୍କ ପାଇଁ ଅେୟେ େୁ ିଃଖିେ । ଦ ାଦେ କହିଦବ, ଁୁ େି କିଛ ି ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 86 ସାହା ୟ କରି ପାରିବ ି ।” ଣ୍ଡ ୁ ଦର କିଛ ି ପଶୁ ନଥିଲା ୋର - କିଛ ି ଶୁଭୁ ନଥିଲା । ଦ ିେ ି ନିିଃସ୍ତବ୍ଧ ଦହଇ ାଇଥିଲା ୋ ପୃଥିବୀ । ଘଦର ଦକ ିେ ି ପହଁଚଲ ି ା ଦସ ଜାଣି ପାରିଲାନି । ଡ୍ରଇଂ ରୁ ଦର ଦସାଫା ଉପଦର ବସି ପଡିଲା - ଦବାଅଟିଏ ପରି । ବାଥ୍ ରୁ ରୁ ଛାୟା ପଚାରିଲା, "ଆସିଲ କି ? ଏଦେ ଦଡରି କାହିଁକି ଦହଲା ? ଶାମ୍ ୋ ସାଙ୍ଗ ଘରକୁ ାଇଛି ।" କିଛ ି ଉତ୍ତର ନ ଦେଇ ଦସ ିେ ି ବସି ରହିଲା ସମ୍ବିେ । ଆଗଦର ଥିବା ଟିଭିର କଳା ପରୋ ଭିେରକୁ ଅପଲକ ଅଦନଇ ରହିଥିଲା, କିଛ ି ଦଖାଜୁ ନଥିବା ଆଖିଦର । କିଛ ି ସ ୟ ପଦର ଛାୟା ବାଥରୁ ରୁ ଗାଉନଦର ବାହାରିଲା । ଆଖିଦର େୁ ଷ୍ଟା ୀର ଉଙ୍କି । ହ ୁ ୂ ତ୍ତ୍କ ପାଇଁ ଗାଉନକୁ ଦଖାଲିଦେଲା ସମ୍ବିେ ଆଗଦର, ଆଉ ପଚାରିଲା, 'ଡୁ ୟୁ ୱାଣ୍ଟ ସମ୍ ଫନ୍ ? କିଛ ି େରକାର ?" ଦହଦଲ ୋ ଉତ୍ତରକୁ ଅଦପକ୍ଷା ନ କରି ଦରାଦଷଇ ଘରକୁ ାଇସାରିଥିଲା ଭିେଦର । " ଁୁ ଚା' ବସଉଛି, େଦ ଦଫ୍ରଶ୍ ଦହଇ ଆସ ।" ହ ୍ ୁ ୂ ତ୍ତକ ୋ ପଦର କିଛ ି ଦନ ପଡିଲା ପରି ଦଫରିଆସି ପଚାରିଲା "ଆର ୟୁ ଓଦକ ?" ଆଖି ଦୋଳି, ଣ୍ଡ ୁ ବୁ ଦଲଇ ଅଦନଇଲା ସମ୍ବିେ ଛାୟାକୁ । ଓଠ କଣର ୋ ଅସ୍ଥିରୋ ଫି କା ହସର ଦଗାଦଟ ଛିଟା ପରି େିଶଲ ି ା। ଦକ ିେ ି କହିବ ଛାୟାକୁ । କଣ କହିବ । କହିବ କି - ନା' ଦସ ଭଲ ନାହିଁ ଦବାଲି । ପିଲାଏ ନାହାେି ଘଦର ଏଦବ । ଏଇଦବଦଳ କଥାଟା ଉଦଠଇବ କି ? ଦକ ିେ ି କହିବ ଦସ । କହି ଦହବକି ଏସବୁ କଥା ? ... ... ପିଲାଙ୍କୁ କଣ ଜଦଣଇବ ଏକଥା । କଣ କହିବ ଦସ ାନଙ୍କୁ । ଅଜର ପ୍ରଶନଦର ଅସ୍ଥିର ଦହଇଗଲା ଦସ । ଗଡିପଡିଲା । ଣ୍ଡ ୁ ଭିେଦର ଦଗାଦଟ ଭୟଙ୍କର ଦକାଳାହଳ । ଆଖିବୁ ଜ ି ସମ୍ବିେ ଦସାଫାଦର କିଛ ି ସ ୟ ପଦର ଚା' ଦଟ୍ର ସଦଜଇ ଛାୟା ଆସିଲା । ଟି’ପୟ୍ ଉପଦର ରଖି ଅଦନଇଲା ସମ୍ବିେର ହ ୁ ଁକୁ । ୋ ଗାଲଦର ଚୁ ାଦଟ ଥାପି ଦେଇ, ଶାଲଦଟ ଦଘାଦଡଇଦେଲା ୋ ଉପଦର । େକିଆଦଟ ଣ୍ଡ ୁ େଦଳ ଗୁଞ୍ଜିଦେଲା । ପାଖଦର ବସି ଚା' ପିଇଲା । ଟିଭି ଅନ୍ କଲା । ଆଖିବୁ ଜ ି ପଡି ରହିଥିଲା ସମ୍ବିେ । ଖୁବ ନିଦସ୍ତଜ ଅନୁ ଭବ କରୁଥିଲା ଦସ । ପଦର ପଦର ୋ ଆଖି ଲାଗି ାଇଥିଲା ଦବଶ କିଛ ି ସ ୟ । ନିେ ଟିଦକ ଭାଙ୍ଗି ବା ପଦର ଉଠି ଦବଡରୁ କୁ ଚାଲିଗଲା ଦଶାଇବ ଦବାଲି । ଛାୟା ଦସଠି ଲୁ ଗାସବୁ ଚଉେି ରଖୁଥିଲା । ପଚାରିଲା, "ୋ ବସ ଠିକ ସ ୟଦର ଛାଡିଲା େ ? ଏଦେ ଦଡରି ଦହଲା ?" କିଛ ି ଉତ୍ତର ନ ଦେଇ ସମ୍ବିେ ଗଡିପଡିଲା ଦବଡଦର । ଦରଦଜଇକୁ ଟାଣି ଦନଲା ନିଜ ଉପରକୁ । ଛାୟା ପଚାରିଲା, "େଦ ଠିକ ଅଛ େ?" ସମ୍ବିେ କପାଳଦର ହାେ ଦେଇ ଦେଖିଲା । ସମ୍ବିେ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 87 ଅଦନଇଲା ଛାୟାକୁ , ଦକ ିେ ି ଏକ ଶୁନୟ ଶୁନୟ ଆଖିଦର । ପୁଣି ହ ୁ ଁ ବୁ ଦଲଇ କଡ ଦଲଉଦଟଇଲା । ୋ ଆଖିଦର ପଡିଲା ଦବଡ ପାଖ ଦଟବୁ ଲଦର ଥିବା ଦସ ଚିଠି ଉପଦର । ଛାୟା ଉଦଠଇ ଦନଲା ଚିଠଟ ି ,ି ଆଉ ୋ ସାଙ୍ଗଦର ଗୁନ୍ଥା ଦହଇଥିବା ରିଦପାଟ୍ଗଡ ି ୁ। ୁ କ ସମ୍ବିେ ଅଦନଇଥିଲା ୋକୁ ଦରଦଜଇ ଧାରରୁ । ଆଶାେୀପର ଶିଖା ଲିଭି ିବା ପଦର, ସଳିୋ ଅଗରୁ ଉଠୁଥିବା ଧୂଆଁ ଭିେଦର ଜୁ କୁଜୁକୁ ଦହଉଥିବା ନିଆଁ କାଦଳ ପୁଣି ଜଳି ଉଠିବ ଦବାଲି ଏଦବ ବି ୋ ନଦର େ ୃ ପ୍ରାୟ ଏକ ଇଚ୍ଛାଦଟ ଥିଲା । କାଦଳ ଛାୟା ହସି ପଦକଇବ ଏଇଟା ଦଗାଦଟ ଜାକ, ଦକୌେୁ କ କହି ବୁ ଦଅଇ ଦେବ ୋକୁ । ସବୁ ଦବଦଳ ଦସ ହିଁ େ ବୁ ଦଅଇଛି, ଦଧୈ ୍ୟ ଦେଇଛି ୋକୁ ଅସୁବଧ ି ାଦର, ଅଘଟଣାଦର, ଚିୋଦର । ଦକ ିେ ି ଦଗାଦଟ ଆଶ୍ୱାସନା ପାଇଁ ଅଦନଇଥିଲା ଏକ ଲୟଦର । କାଦଳ ଏ ସବୁ ଅଶ୍ୱସ୍ତି କୁ ଭାଙ୍ଗି ଦେଇ ଛାୟା ୋକୁ େମ୍ଭ ଦେବ ! ପଢୁ ପଢୁ ଛାୟାର ହ ୁ ଁ ଦଶଥା ପଡି ଆସିଲା । ୋ ହାେ ଥରୁଥିଲା । ଦସ ଅଦନଇଲା ସମ୍ବିେକୁ । ଛାୟାର ଆଖିଦର କଣ ପଢିଲା ଦକଜାଣି, ହ ୁ ୂ ତ୍ତ୍କଦର ସବୁ ବୁ ଅି ପାରିବା ପରି ସମ୍ବିେ ଆଖି ବୁ ଜ ି ହ ୁ ଁ ବୁ ଦଲଇ ଦନଲା । ଛାୟା ପୁଣି ଥଦର ଅଦନଇଲା ଦସ ରିଦପାଟ୍କୁ । ଅକ୍ଷରସବୁ ଅସ୍ପଷ୍ଟ ଦହଇ ାଇଥିଦଲ ୋ ଆଗଦର । ଦେହ ଅଚାନକ ଅବଶ, ନିଦସ୍ତଜ, ଜଡ ପାଲଟି ାଉଥିଲା ଦ ିେ ି । ଧୀଦର ଧୀଦର ଦବଡ ଧାରଦର ବସି ପଡିଲା େଦଳ । େି ଆଣ୍ଠୁ ଭିେଦର ନିଜ ହ ୁ ଁକୁ ଗୁଂଜି ଦେଇ । ଚାରିଆଦଡ ନିରବ । ନିସ୍ତବ୍ଧ । ନୀରବୋର ଗଭୀରୋ ବଢି ଚାଲିଥିଲା । ସ ୟ ସାଙ୍ଗଦର ୋଳ ଦେଇ । ଦଗାଦଟ ଭୟଙ୍କର ଶୁନୟୋ ାଡିଚାଲିଥିଲା ଚାରିଆଦଡ ନୀରବୋ ସହ । ଏ ିେ ି ଦକଦେ ସ ୟ ବିେଲ ି ା ଦକଜାଣି । ୁଗଦଟ, ଜୀବନଦଟ, କି ଆହୁ ରି ବୟାପ୍ତ ଦସ ସ ୟ । କି ସ ୟ ଦ ସ୍ଥିର ଦହଇ ାଇଥିଲା ଜଣା ପଡିଲାନି । ବାହାଦର ସକାଳ ାଇ ସଞ୍ଜ ଦହଲା । କଲିଂ ଦବଲର ଶବ୍ଦଦର ସ୍ଥାଣୁତ୍ୱ ଭାଙ୍ଗି ଗଲା । ଶା କୁ ୋ ସାଙ୍ଗର ବାପା ଛାଡି ଦେଇଗଦଲ । ଘଦର ପଶୁ ପଶୁ ଦସ ଡାକିଲା, " ା' ଖାଇବାକୁ ଦେ ।" ବଡ ପାଟିଦର ବାପାକୁ ଜଦଣଇଦେଲା, "ବାପା, ଁୁ ଇଣ୍ଟରସ୍କୁଲ ଦଚସ୍ ଚାମ୍ପିୟାନସିପ୍ ପାଇଁ ସିଦଲକଟ ଦହଇଛି । ଦ ାଦେ ିବାକୁ ଦହବ । େଦ େ ଡାଇରୀ ଫ୍ରି ରଖିବ ଶନିବାର େିନ ।” ୋପଦର ବସିଗଲା ଟିଭି ଆଗଦର । ନିଜକୁ ଉଦଠଇଲା ଛାୟା । ଦରାଦଷଇ ଘରକୁ ଗଲା । ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 88 ଦରାଦଷଇ ଓ ଟିଭିର ିଶା ିଶି ଶବ୍ଦଭିେଦର ବି ନିରବୋଟା ଖୁବ ବାରି ଦହଉଥିଲା । ବରଂ ଧୀଦର ଧୀଦର ଆହୁ ରି ଗଭୀର ଓ ଗମ୍ଭୀର ଦହଉଥିଲା ନିରବୋ । ଘରଭିେଦର ଦ ିେ ି େୁ ଷାର ପଡି ଭତ୍ତି ଦହଇ ାଉଥିଲା ସବୁ ଦକାଣ ଅନୁ ଦକାଣ ଓ ଜ ାଟ ବାନ୍ଧୁ ଥିଲା ବରଫ । ପଥର ପରି ଦସ ବରଫ ବାନ୍ଧି ଦେଇଥିଲା ଦେହ, ନ, ହୃ େୟ । ରୁନ୍ଧି ଦହଇ ଅଣନିଶ୍ୱାସୀ ଲାଗୁଥିଲା । ଅସହାୟୋର ଏକ ଅସହୟ ଦଶୈେୟ ସଞ୍ଚରି ାଉଥିଲା - ଦେହଦର, ନଦର । ଥଳ ପାଉ ନଥିବା ଅନ୍ଧାର ଭିେଦର ସମ୍ବିେର ଏକାକୀତ୍ୱ ଅସମ୍ଭବ ଭାଦବ ବଢି ାଉଥିଲା । ∞∞ ଡା: ନୀଳମାଧବ କର, ଜଦଣ ନ ଚିକସ୍ତ ି କ ଓ ଗଦବଷକ । ଦଭଷଜ ବିଜ୍ଞାନଦର ୋଙ୍କର ଅଦନକ ଗଦବଷଣାତ୍ମକ ଦଲଖା ଓ ପୁସ୍ତକ ପ୍ରକାଶିେ ଦହାଇଛି । ଦସ ସାହିେୟଦର ରୁଚି ରଖେି, କବିୋ, ଗଳ୍ପ ଓ ଅିଦର ଅିଦର ପ୍ରବନ୍ଧ ଦଲଖେି । ‘େ ପାଇଁ’ ୋଙ୍କର ପ୍ରଥ ପ୍ରକାଶିେ କବିୋ ପୁସ୍ତକ; ପଦର ଦସ ଅନୁ ବାେ କରିଥିବା ରିଭରବଦରଶନ, ଟୁ ାଦରା’ସ୍ ସନ ଆେି ପୁସ୍ତକ ପ୍ରକାଶିେ ଦହାଇଛି । ଦସ ଓଲଭରହାମ୍ପଟନ, ଇଂଲଣ୍ଡଦର ରହେି । ∞∞ ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 89 ସୃ ଜନ: ଦି କ୍ରିଏଟିଭିଟ ି ଜର୍ଣ୍୍ାେ Srujan: The Creativity Journal Information about the journal ସୃ ଜନ : ଦି କ୍ରିଏଟିଭିଟ ି ଜର୍ଣ୍୍ାେ [The Srujan: The Creativity Journal (SCJ)] is an endeavour to showcase creative excellence from Odisha and promote it worldwide. This will include Poetry, Short Stories, Paintings, Photography, Dance, Sculpting and any other creative outputs. It is an attempt to put together the choicest creative articles in Odia Literature and creativity in other artistic expressions linked to Odisha for an international readership; with an aim of propagating, promoting Odia literature and creativity worldwide. Articles Articles of creative writing (poems, short stories, paintings, sculpting, dance, photographs, and other art forms etc.) related to Odisha are included in this International Journal. It is designed to be a multilingual journal. Translations from different languages to Odia and from Odia to other languages (with written permissions from original copy right holder) are also accepted. Articles from authors connected to Odisha who are writing in other languages are also welcome (preferably in English). Journal also encourages readers to suggest a good piece of creative writing or art of an author or creator to be included in this journal. Periodicity At the moment it is thrice a year: around April, August and December. The frequency may increase. There is provision of special issues occasionally. Instruction to authors Type of articles Poems: Upto 3 short poems can be submitted. Shorter poems with less than 20 lines are better. Short stories: Only one short story at a time; preferrably in around 2000 words or less. ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 90 Painting: One or more paintings can be presented, along with a write up about the paintings, title, and theme, method of painting and about the painter. High quality JPEG files are needed. Photographs: Artistic photographs can be submitted, one or more at a time, along with a write up about them. Photographs of creative sculptures can also be submitted. Photographs should be in high resolution JPEG files. Photographs of dance / Dancer / with explanations Photographs of sculptures / sculpting Biography of famous creators in history: Article on a creative person, detailing their creative achievements, and background can be submitted with relevant photographs. These articles are expected to be no more than 500 words. Publication Ethics It is important that the authors need to adhere to the publication ethics. If plagiarism or any other unethical practice is brought the notice of the editorial board, a process will be followed and the article will be retracted and the readers will be informed. Readers are encouraged to report plagiarism or any unethical practice to the editorial board. Authors will remain responsible for any conflicts about their submission. Editorial board or the publishers will not have any liability. Submission of articles Articles are submitted by email. srujan.journal@gmail.com or srujan@instituteofinsight.org Communication regarding outcome of the article (acceptance or rejection) will be communicated in a reasonable time frame or within 3-6 months. The scope of additional communication is limited, considering that the project is supported by volunteers. Selection process Some articles are invited. All other submitted articles are subjected to a review process (mostly double-blind / anonymous without the identities of authors or reviewers disclosed). Following review, based on the reviewers’ feedback, articles are selected for publication. Editors facilitate the overall process. Articles with objectionable content that may hurt the sentiments are rejected. Articles without adequate info on the ‘author instructions’ will not be processed further. Please check for spelling mistakes, typographical issues before submission. Editors’ decisions are final. Copyright Authors retain the copyright. The articles are published under suitable CreativeCommons License. Authors can submit their articles published in ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 91 the past, if they hold the copyright, or have written permission from the previous publisher to republish. In the latter case the authors need to provide the written permission from the original copyright holder. Preparation of the manuscript Articles should be prepared in MS Word, any editable Font (Unicode font, e.g Kalinga). Please check spellings, and avoid objectionable content. Save the file in your name and the type of article (e.g. Ramnath Lenka Poem) Please provide these details 1. Author name* [if you use a pseudonym, please provide actual name, address and phone number] 2. Address: Current place of residence, State/Country* 3. Author biography (around 50-100 words) Example style: Name Surname, Artistry, usual work, … etc. …],* Please make it in one paragraph, to be written in third person. 4. Email* [Please note: Articles sent from your email will be considered as your confirmation that it is your original article, and you will be solely responsible for any dispute or copyright violation.] 5. Phone/WhatsApp (not to be published) 6. The details previous publication (if any) of submitted article: name of the magazine/newspaper where published, Year (date). If published earlier, please ensure that, if needed, you have authority to republish or have written permission from the original publisher / copyright holder to republish. 7. Title of the article 8. Content of the article 9. If submitting photographs of paintings, sculptures or artistic photography, etc., these should be given in high resolution JPEG files separately. JPEG file names should have the name of the author/contributor. ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 92 ସୃ ଜନ: ଦି କ୍ରିଏଟିଭିଟ ି ଜର୍ଣ୍୍ାେ Srujan: The Creativity Journal Readers’ page Readers are at the heart of this creative endeavour. Thanks for reading and sharing the contents. Srujan encourages readers to send their observations and specific suggestions to improve the journal’s rearch, readability and quality. Suggestions on specific published articles are also welcome. The Srujan team encourages all the readers to spot the creativity associated with Odisha, Odia culture and suggest the creators to submit their articles for sharing them worldwide through this journal. To receive each issue of this journal regularly, readers can send an email to srujan.journal@gmail.com mentioning their name and ‘reader’ in the subject line. The electronic copy of the journal is freely circulated. ସୃ ଜନ, Srujan, 2022, 2(1) 93 The Institute of Insight, UK [A non-profit organisation] The Institute of Insight is a non-profit organisation with an objective to advance education, promote health and creativity to improve quality of life by providing opportunities for lifelong learning, training, appropriate services, research, and publications for the benefit of general public and professionals worldwide. The Institute is working in partnership with Quality of Life Research and Development Foundation (QoLReF) and Geriatric Care and Research organisation (GeriCaRe) which are academic and charitable organisations supported by resource persons worldwide. The Institute of Insight is currently supporting various public education initiatives, research related works and publications. It is contributing to the Healthy Ageing Conference a public education event in India, for elderly people and their caregivers. It sponsors publication of Journal of Geriatric Care and Research, Srujan, The Creativity Journal, which are freely available to general public and professionals.