AlexandreMagnoeAtenas
MONOGRAFÍASDAUSC
Nº216
BorjaAntelaBernárdez
AlexandreMagnoeAtenas
2005
UniversidadedeSantiago
deCompostela
ficha
©UniversidadedeSantiagodeCompostela,2005
Deseñodacolección
AlejandroVidal
Ilustracióndecuberta
JoséR.GómezSánchez
Edita
ServizodePublicaciónseIntercambioCientífico
Campusuniversitariosur
15782SantiagodeCompostela
www.usc.es/spubl
Imprime
ImprentaUniversitaria
PavillóndeServicios
Campusuniversitariosur
DepósitolegalC-?????
ISBN???????
Índice
1.INTRODUCIÓN
2.MACEDONIAEASPOLEISGREGASNOSSÉCULOSV-VIA.C.
3.ALEXANDREEASPOLEISGREGAS:DEQUERONEAÁGUERRALAMAICA
3.1.GreciaeMacedoniadespoisdeQueronea
3.2.ALigadeCorintoeaideoloxíadaKoinéEirené
3.3.IniciodoreinadodeAlexandre
3.4.NovasrevoltasenGrecia:adestrucióndeTebas
3.5.OpapeldeAtenasnaRevoltaTebana
3.6.AlexandreeaRenovacióndaLigadeCorinto
3.7MercenariosgregosnacampañaasiáticadeAlexandre
3.8Aflotagregaduranteacampañaasíatica
3.9ArevoltaespartanadeAxisIII
3.10AqueimadoPalaciodeXerxeseaproclamacióndeAlexandrecomo
SeñordeAsia
4.ALEXANDREEOSGREGOS:IDEOLOXÍAEPROPAGANDA
4.1AlexandreeaIdeoloxíaPanhelénica
4.2Caracteresdefinidoresdamonarquíamacedonia.
4.3Alexandreeomundoheroico:EmulacióneImitación.
4.4AimaxedeAlexandreearepresentacióndepoder:oprocesodeconstrucióndaPersonalizacióndePoder.
4.5AlexandreeoseuaparatodePropaganda:Calísteneseareaccióndos
gregos
4.6AlexandreeAristóteles
6
4.7Aconstrucióndunmodelofilosófico
4.8AlexandreeasEscolasfilosóficas
4.9AlexandrecomoparadigmadoTirano
5.OEDICTODOSEXILIADOSEAAUTOCRACIADEALEXANDREMAGNO
6.CONCLUSIÓNS
Capítulo1
Introdución
OestudoqueagorapresentamosbaixootítulodeAlexandreeAtenas
tencomoobxectivosprimariosanalizarasrelaciónsestablecidasentre
estasdúasentidadeshistóricas,AlexandreMagnoeapolisdeAtenas,
duranteoreinadodeaquel.Nonobstante,eaíndaqueaspretensiónsde
estudo que se plantexaron dende un principio para esta investigación
buscan certa exhaustividade, non pretende comprender todo o tema,
senón que, por outra parte, o nivel de atención prestado aos diversos
aspectosobservablesdasrelaciónsqueaquítrataremosdecomprender
variará en función da importancia que, na aoptica coa que foi planificado esta análise, poidan ter para a consecución dunha conclusión
final.Polotanto,procuraremosempregaraobservaciónrealizadasobre
AlexandreeAtenasdexeitoqueaimaxeadquiridapolassúasconclusións podaservirnosde espello,reflexándonos non só a natureza das
relaciónsdeAlexandreMagnocoapolisática,senóntaménostrazos
fundamentaisnosqueseasentaronasrelaciónsxeraisdoreimacedonio
cosgregos.
Nonobstante,todasestasobservaciónscoasqueasentamosconclaridadeosnososobxectivosdebensermatizadaseexplicadaspoloben
da comprensión do lector. Así pois, hai que dicir que cando falamos
darelacióncosgregos,referímonosaosgregosdaGreciacontinental,
postoquearealidadeestablecidanoAsiaMenorpolasconquistasde
Alexandreimpídenosobservarasrelaciónsdestesgregosdeultramar
comacedoniocoamesmaaopticacoaquenosachegamosaosdocontinente.TodoistononimplicanecesariamentequenonprestemosatenciónácomunidadehelenadeAsiaMenoredasillasdoExeo,senón
8
quetansónosreferiremosaelanotocanteaosvínculosestablecidos
cosgregosdoterritoriodapenínsulabalcánica,enocasoconcretoda
investigaciónqueagoraestamosapiquesdecomezar,candosexanimportantesparacomprenderaevolucióndosacontecementosvinculados
áhistoriadeAlexandreeAtenas1.
Outropuntoqueparecenecesariodeaclaraciónnoplantexamento
coqueseencarouestetraballoéodaeleccióndeAtenascomopunto
dereferenciaparaacomprensióndoobxectivoxeral,Alexandreeos
gregos.Arespostaaestacuestióné,encertoxeito,oresultadonatural
daobservacióndosmateriaisdispoñiblesparaotempodeAlexandre,e
enxeralparaameirandepartedoséculoIVa.C.nomundogrego,onde
noncontamosconunHerodoto,unTucídidesoinclusoconunPolibio,
cotestemuñodoscalespuideseaclararnosasescuraslagoasdecoñecementosconquenosatopamosparaditoperíodo.Asimesmo,aschamadasFontesdeAlexandre2,moiposterioresnotempoáépocahistórica
que relatan, votan só unha tenue luz sobre todo isto, deixándonos en
moitasocasiónsmáisdubidasquecertezas,poloquerecorreraAtenas
é,encertomodo,unharespostaápropiadificultadedoachegamento
aonosotema,postoqueapolisateniensecontacunvastonúmerode
traballos, estudos, análises... sobre os máis diversos aspectos da súa
historia,especialmentenoperíodoclásico,ocalfavoreceosnososinteresesepermiteencarar,comoxadixeramos,arealizacióndaspáxinas
seguintesconcertaseguridadeedunhaformaseria.
Contodoisto,etrasdeixarclaroqueasnosaspretensiónssonas
deobservarocomportamentodeAlexandreMagnoconAtenas(eviceversa)paraacadarunhaperspectivamáisxeralsobreasrelaciónsdo
conquistadormacedoniocosgregosdoúltimoterciodoséculoIVa.C.,
temosqueconstataragoraque,conrespectoaoapartadometodolóxico
trataremos de axustarnos aos parámetros que deben dirixir un estudo
históricodomundogregoenparticular,edaHistoriaAntigaenxeral,
istoé,partindoentodomomentodasobservaciónsqueosautoresdas
FontesdeAlexandreestableceronnassúasobrassobreoparticularque
9
nosocupa,buscaremosanalizareaclararasinformaciónsquepoidan
iluminaronosocoñecemento.Nestesenso,consideramosdevitalimportancia, para a apta aproximación ao estudo que aquí encaramos,
atopar, a través das nosas fontes, o xeito no que os autores das HistoriasdeAlexandre3entendíanosfeitosquenosrelatan,eásúavez,
entrever, a través dos seus testemuños, as perspectivas dos coetáneos
deAlexandre,tentandocoñecerquéreacciónsepensamentosprovocou
aaventuradomacedonioentreoshomesdoseutempo4,trasocal,eá
luzdostraballoscomprendidosnabibliografía,pretenderemosexpoñer
conclaridadeascausaseconsecuenciasdoobxectodeestudo,istoé,o
cómoeoporqué,asícomoosxuízosemitidospolosespecialistas,dun
xeitonoqueasdúasentidadesanalizadassevinculannunperíodoque
supónunpuntodeinflexiónnaHistoriadeGreciaantigaenaHistoria
daHumanidademesma5.
Porúltimo,dentrodestaespeciedenotaexplicativaqueestamosa
insertar no medio do presente proemio, quédanos pendente amosar o
xeito formal no que decidimos compartimentar a nosa investigación,
asícomoasrazónsdetalconformaciónestrutural.Destaforma,entón,
aexposicióndainvestigaciónrealizarasebaseándonosendúastemáticasquetomaremoscomoeixescentraisdaconstruciónexpositiva,as
calesson,dunhabandaoaspectoacontecementaloufactual,edoutra
bandaoaspectoculturaloudepensamento,dasrelaciónsdeAlexandre
eAtenas.Estesdousparámetros,dunamplocontido,debenservirnos
para tratar, no interior de cada un deles, as materias máis destacadas
paraaconsecucióndosnososobxectivos,asícomodosresultadosperseguidos,poloque,porexemplo,noapartadoacontecemental(Capítulo
2)veremosaadquisicióndocargodehegemóndosgregosporpartede
AlexandredentrodaestruturapolíticaconformadapolavitoriamacedonianabatalladeQueronea(338a.C.)eossignificadoserepercusións
distonarealidadeestratéxico-políticadeGrecia,asrelaciónsdonovo
hegemón con Atenas, as causas, consecuencias, e aopticas atenienses
do affaire de Tebas, os tratados de Atenas (e outros) co macedonio6,
10
asícomoarealidadesociopolíticadaAtenasdoperíodo338-323a.C.,
conLicurgoácabeza,ademaisdoproblemadosateniensescapturados
poromacedonionasfilasdoexercitopersa.Poroutraparte,nocapítuloadicadoaoapartadosobrepensamento(Capítulo3),trataremosa
posible influencia no programa teórico-político de Alexandre Magno
dasobrasdeautoresatenienses(ouincluídosdentrodaesferacultural
ateniense),comoIsócratesouAristóteles,arelacióndomacedoniocos
artistas,filósofos,eoeidodaculturaenxeral. Dentro deste segundo
aspectodoestudotrataremosdeafrontar,asimesmo,untemaencerto
xeito complexo, como é o do proceso de divinización de Alexandre,
ondeanalizaremosunhapartedossistemasdepropagandaideolóxicos
asociadosácampañaasiática,especialmentenoqueditoprocesoafecta
áestruturaindependentedapolisática(edetodaGrecia)polanatureza
impositivadaactitudedeAlexandreaesterespecto,cálesforonasvías
para a conformación da idea da divinización de Alexandre, e cómo
afectouistoássúasrelaciónscosgregos.
Existe,dendeanosaaoptica,unproblemaconundostemascapitaisdentrodesteestudo,oEdictodosExiliadosproclamadonosXogos
Olímpicosdoano324a.C.porNicanordeEstaxiracomoheraldodo
ReiAlexandre.Esteaspectodainvestigación,xuntocoafugadeHarpalo
eapeticióndehonrasdivinasporpartedeAlexandreaosgregos,que
polasúanaturezadeberanestarnosseusapartadosrespectivos,cremos,
nonobstante,queasúaexplicaciónserámáisdoadadecomprendersi
osubicamosnunespazoaparte,estudandoambosenconxunto,aofinal
donosoestudo,eenrelacióncoapresentacióndasnosasconclusións
finais. Por outra parte, como punto de inicio da nosa investigación,
nunbreveasertoquedemosenchamarMacedoniaeasPoleisgregas
nosséculosVeIVa.C.,compílansealgunhasinformaciónssobreasrelaciónsestablecidasentreAtenaseMacedoniaduranteosséculosVI-V
a.C.quefavoreceránaobtencióndunhaperspectivaaniveldiacrónico
dosinteresesdeambaspartesedosseusdiversosvínculosaolongode
ditoperíodo.Onosoobxectivonotocanteáelaboracióndestecapítulo,
11
quefuncionacomounhaespeciadeintrodución,étansódenatureza
orientativa,erematacoentronamentodeFilipoII,paideAlexandre.
Doutra banda, a elaboración deste traballo en lingua galega pretendesolventaraexistenciadunhalagoahistoriográfica,comoéada
inexistencia de estudos de Alexandre Magno, cando menos ata onde
chegaomeucoñecemento,nanosalingua,poloque,ademaisdeostentaraprimicianosmesmos,estetraballotentarádarunhasoluciónaeste
baleironasinvestigacións,desexando,simultaneamente,queocontido
destas páxinas poida servir, para futuros investigadores sobre o tema
queaquínosocupa,comopuntodepartidaparaodesenrolodunhaproduciónhistoriográficaengalegosobreomacedonioesobreaHistoria
deGreciaAntiga.
Ben,unhavezaclaradasasliñasxeraisnasqueseasentaestetraballo,nonrestasenónagradeceraolectorasúaatención,einiciarpor
finaexposicióndenosainvestigación.Pero,antesdisto,creonecesario compoñer aquí unha sección adicada aos agradecementos, sendo
os máis importantes os compromisos adquiridos coas persoas, posto
que,aíndaqueestasliñastiveronunhaúnicaautoría,aelaboracióndas
mesmasédebedoradasaxudaseapoiosque,aolongodoprocesode
reflexión e composición, fun recibindo de forma constante por parte
dun grande número de persoas, todas elas ilustres na miña vida. Así
pois, debo destaca-lo apoio recibido dende toda a miña familia, e en
especial,comosempre,damiñanai,poissenoseuafecto,estetraballo
nuncahoubesechegadoaescribirse.Asimesmo,senaquelescontosque
meupaimerelatabasendoeuunnenosobreunshomesqueconstruían
uncabalodemadeiraásportasdeTroia,estaredacciónprobablemente
nonexistiría.Poroutraparte,nonpodoexpresaraquí,converbas,adébedaporminadquiridaacausadaaxudarecibidadosmestresdosque
medeclarodiscípulo:primeiramente,debosalientarasorientaciónse
comentariosdoProfesorF.J.GómezEspelosín,quedirixironosmeus
pasoscaraáinterpretacióncorrecta.Doutrabanda,aograndeMestreJ.
C.BermejoBarrera,nonobstante,débolle,sendubida,aoportunidade
12
de realizar esta investigación, pois sen o seu consello agora non me
sentiríaunhistoriadordeGrecia,xaqueguiouamiñaaprendizaxea
travésdoselementosdefinidoresdadisciplinahistórica.Aellledeboo
horizonteque,faialgúntempo,concibínparaosmeusestudos,débolle
omeu“Alexandre”.
Pero,peseatodo,dúaspersoasresultarondecisivasnestacomposición.Enprimeirolugar,volvomentarámiñanai,CarmenBernárdez,
poisoseusoñopermítemeestarredactándollesisto,equeagoraculminanestepunto.Senoseuapoio,senosseussoñosesenasúaconfianza,nadadistoteríasidoposible,poiselafíxootodo.Nonsonsenón
aprolongacióndoseutesóneesforzo,aconclusióndasúavalentía,o
froitodoseuenérxicoempuxeparachegarataaquí.Ensegundolugar,
ámiñacompañeiradeaventuras,aDra.CatyAbal,quesemantivoao
meu carón nos momentos de tolemia e nos de cordura, quen revisou
otextoantesqueeumesmo,equemeaxudaanonse-loQuixotedos
meus Alexandres. Desexaría dende aquí adicarlles todo o tempo que
dediqueiaestetraballoparaelas,polosmomentosque,acausadeeste
nosfaltaron.
NOTAS
1
2
SobrearelacióndeAlexandrecascidadesdacostadoMediterráneoorientaleasillas
doExeoconsiderodefinitivooestudodeE.BICKERMAN,“AlexandreleGrandetles
Villesd’Asie”enRevuedesEtudesGrecques,nº47(1934),pp.346-374,quepodeverse
completadopoloscomentarios,paraacríticadoestudorealizadoporBickerman,deV.
EHRENBERG,AlexanderandtheGreeks,BasilBlackwelled.,Oxford(1938),enespecialnoseuCap.I:“AlexanderandtheliberatedGreekcities”pp.1-51.Anteosapuntes
deambosautores,certamente,poucoquedaporesclarecersobreestetema.Paraoque
respectaaonosoestudo,votaremosmandasconclusiónsdeestesnomomentofinaldestainvestigación,candoanalicemosasimplicaciónsdoEdictodosExiliadospromulgado
porAlexandreen324(vid.infra,Cap.IV).
ParaunhaindicacióndasediciónsetraduciónsutilizadasparaoestudodasFontesde
Alexandre,édicir,Arriano,Diodoro,Plutarco,QuintoCurcioRufoeoepítomedaobra
13
3
4
5
6
dePompeioTrogoporXustino,véxase,aofinaldopresentetraballo,abibliografíaempregada,especialmenteoapartadodeObrasClásicas.Éimportante,nonobstante,indicaraolectorofeitodequenontivemosencontaasinformaciónscontidasnochamado
Pseudo-Calístenes,VidaeFazañasdeAlexandredeMacedonia,asícomodoRomance
deAlexandre,polaproblemáticainherenteánaturezadestasfontes,quedificultaríaa
elaboracióndunhaanáliseatravésdocontidodelas.
ConestetermoreferímonosaoshistoriadorescompañeirosdeAlexandre,aquelesque
foronespectadoresprivilexiadosdavidadoconquistador,édicir,CalístenesdeOlinto,
Onesícrito,Nearco,Ptolomeo,Aristóbulo,Clitarco,CaresdeMitilene,MedeodeLarisa,PolíclitodeLarisa,...doscales,poroutraparte,nonconservamosmáisquepequenos
fragmentoscontidosenobrasdeoutrosautores,fronteaotermoFontesdeAlexandre,
queutilizaremosparadesignarasobrasdeépocaposteriorquesenosteñenconservado,
talecomoexpuxemosxaennota2(supra).
SeguindodestexeitoaL.Pearsonnasúaafirmacióndeque“thehistorianswantstofind
outwhatactuallyhappened,whatAlexanderdid,andforwhatpurpose;butthere’sa
previousstageintheinvestigation–tofindoutwhathiscontemporainesthoughtorsaid
thathe[Alexandre]didorheshouldhavedone”,vid.L.PEARSON,TheLostHistories
ofAlexandertheGreat,col.PhilologicalMonographs,TheAmericanPhilologicalAssociation,Florida(1960),páx.iii.
ComoxaestablecíaopropioJ.G.DROYSENnoiniciodoseuAlexandreMagno,ed.
FondodeCulturaEconómica,MéxicoD.C.(reimpr.2001),páx.3:“OnomedeAlexandreMagnomarcaafindunhaépocadahistoriadomundoeocomezodeoutranova”.A
importanciavitalqueAlexandreeasúaobrasupoñíanparaodecursodaHistoriaUniversalnaobradeDroysenresidenaideadoautorsobreoHelenismocomoocampode
cultivonecesarioparaaxestacióndoCristianismo.Sobretodoisto,vid.I.BORJAANTELABERNÁRDEZ,“J.G.DroyseneoprimeiroAlexandreCientífico”enGallaecia,
nº19,pp.219-249.
ParaesteparticularbasearémonosespecialmentenadocumentacióneresultadosdainvestigaciónpresentadaporA.J.HEISSERER,AlexandertheGreatandtheGreeks:the
epigraphicevidence,UniversityofOklahomaPress,Norman(1980).
14
Capítulo2
Macedoniaeaspoleisgregas
nosséculosv-iva.C.
Baixo este título xenérico escóndese o desexo de trazar unha seriedeliñasdirectricesqueexpliquenasrelaciónsdeAtenascoreino
macedonio nas etapas anteriores á ascensión de Filipo II ao trono, a
naturezadascalesvaiestarmarcadaporunhaconstantevariabilidade,
dependendo de diversos elementos, como son o carácter da política
exteriordesenroladadendeAtenas,ograodeapoioqueoreimacedonioteñanoseureinofronteaosposiblesusurpadores1,ouospropios
acontecementoscapitaisdaHistoriadeGrecia.Senembargo,antesde
comezardebemosadvertiraolectorsobreanaturezadasnosasfontes
decoñecementoparaomundomacedonio,postoqueasinformacións
queestasnosapuntanestáncondicionadas,dendeunprincipio,porser
cales absolutamente de autoría grega, e maiormente ateniense, o que
significaqueendiversasocasiónsseránhostilesaMacedoniaenrazón
ásituacióndiplomáticaexistenteeaosenfrontamentosdeinteresesde
ambosgobernos2.
Paraoestudodosinteresesateniensesenterritoriomacedoniocreo
correcto,nestesenso,segui-losestudosdeE.Borza3paraexplicaras
causas desta variabilidade de relacións entre os mundos grego e macedonioapartirdosinteresesdeaquelconrespectoaosvastosrecursos materiais de este, destacando, pola súa importancia no devir dos
acontecementosdodecursodaHistoriadeGrecia,amadeiraeosseus
derivados,especialmenteabrea4,poisambossonimprescindiblespara
a produción da industria naval, e no caso de Atenas supón un punto
vitalduranteoperíodoclásicoparaoseudesenroloencantoapotencia
16
comercialemilitaratravésdaLigaatenienseeainstauracióndatalasocracia,asícomoparaafrontarosseusdousgrandesenfrontamentos
bélicos deste período5, como son as Guerras Médicas e a Guerra do
Peloponeso. Deste xeito, temos informacións de Teofrasto acerca da
madeiramacedonia,especialmentedopinoedoabetocomoademellorcalidade,senparangón,paraaconstruciónnaval6,ocal,unidoás
taménmoiricasreservasdemetaispreciososdoterritoriomacedonio,
lévanosaque,apartiresdoséculoVIa.C.Macedoniatórnese,enpalabrasdeDavies,nunEldoradoparaosgregos7,noreferenteáxeración
de materias primas e recursos. Todo isto favorecerá, nun principio,
o establecemento de relacións comerciais entre as cidades gregas e
o rei macedonio, que ten como unha das súas prerrogativas rexias o
controldosrecursosnaturaismáisimportantesdoreino,especialmente
da explotación de minas e bosques8, polo que debemos pensar que o
comercioestaráreguladoportratadoscomerciaiscorei.Outropuntoa
terencontadentrodestestratadoscomerciaisresideenquetalespactos
enmárcansenonsónoámbitoeconómico,senónque,debidoaqueos
intereses que se conxugan son tamén militares, posto que a madeira
emprégasenodesenrolonavalesencialmente,asrelaciónscomerciais
conMacedoniasuporánunpuntoestratéxicosobreoqueapoiarapolíticaexterior.Máisclaramente,enpalabrasdeBorza,“whattheGreeks
wantedwasaccesstoMacedoniantimberand,ifpossible,todeprive
adversaries to such access”9. Todo isto, evidentemente, xerará unha
constantediplomáticanasrelaciónsentreMacedoniaeGrecia,aoconverterseasfontesderiquezanaturalmacedonianunhadestacadaarma
estratéxicapolaqueosreistratabandemanteraintegridadenacional
fronteaospoderesestranxeirosnoxogopolocontroldosrecursos.
DescoñecemosconcertezaomomentonoqueAtenasseinteresa
porprimeiravezpolavastapotenciaforestaldonorte,perononresulta
difícilpensarqueaabundanciaecalidadedamadeiramacedoniasería
un material constantemente desexado por unha polis que, como Atenas, posúe, na súa rexión de explotación directa, zonas montañosas
17
peroincapacitadasparasurtirderecursosforestaisácidade10,xaque,
evidentemente,amadeiranonsóéunrecursoaterencontaencanto
aodesenrolonaval,senóntaménnaconstrucióndeedificios,poloque
éunhamateriarequiridadeformaconstante,peroademais,asúaimportancia comercial aumenta en tempos de guerra. Será aí cando as
relacións comerciais con Macedonia adquiran un valor vital para a
supervivencia.Comoexemplodistopodemosfalardoprogramanaval
deTemístoclescomounhaempresaimposiblesenosustentocomercial
damadeiramacedonia.
Outropuntodecontactoedeconflitoentre Macedonia e Atenas,
quesemanteráataostemposdeFilipoII,seráoproblemadoabastecementodegranporpartedapolisateniense,xaqueosseuscentros
de subministro están emprazados en zonas de influencia macedonia,
poloqueAtenasbuscaráaolongodetodaasúahistoriacomoentidade
organizativaindependenteocontroldasmesmasatravésdosmesmos
métodos que apuntáramos para o dominio do comercio madeireiro,
e outro tanto sucederá cos recursos minerais, especialmente en canto
ászonasricasenouroepratadeMacedonia,queproduciránacobiza
dosgregoseintentosdetodotipoparaaobtencióndoseucontrol.A
relevancia,polotanto,dosinteresescomerciaisdeAtenasedaGrecia
mesmaenMacedoniaprovén,poloaquíexposto,deantigo,ocaldenota unha constancia nas relacións entre Atenas e Macedonia, como
mínimo dende as Guerras Médicas, momento no que supoñemos11
que aparece a vida civil no territorio macedonio, como consecuencia
dos constantes contactos de Macedonia co mundo grego provocados
polainvasióndeGreciaeMacedoniapolospersas.Avitoriahelenanas
GuerrasMédicassuporáaliberacióndeGrecia,econelataménado
reinomacedonio,ocaldarálugaraunprocesocapitalparaacomprensióndarealidadepolíticadoséculoIVa.C.,istoé,ahelenizaciónde
Macedonia12.
Pasando,entón,áperspectivamacedoniadosacontecementos,eá
horadecomprenderodesenrolodahelenizacióndeMacedonia,existe
18
unelementoquenosaportarádenovoinformaciónsobreoscontactos
ático-macedoniosenmomentosprecedentesaoreinadodeFilipoII13,
como é o dunha lenda, recollida por Herodoto14, do Rei Alexandre I
FilhelenoparticipandonasGuerrasMédicascomoaliadodosgregos,
segredoinformadordosateniensessobreosplansdeataquedeMardonio.DendetemposdaexpediciónescitadeDaríodo513a.C.aproximadamente, os reis de Macedonia eran vasalos do Gran Rei persa,
polo que estaban obrigados a pagar un canon ou tributo, así como a
responder á chamada do Gran Rei en calidade de súbditos. Por todo
isto, no momento das Guerras Médicas, o exército macedonio debe
incorporarseaovastoconxuntodaarmadapersa,paraocalAlexandre
Ilevaráacabounhareformamilitar15quepermitaástropasmacedoniasformarxuntocorestodasmiliciasaoserviciodoGranRei.Non
obstante,avitoriadeGreciasobrePersiataméndarálugaráliberación
deMacedonia,epolotanto,aunhaconxunciónderelaciónsentreMacedonia e Grecia que por parte desta saldarase con vínculos de tipo
comercial como os que estivemos explicando anteriormente, mentres
queporpartedeaquelaexpresaransenunhaintencióndeasimilación,
especialmenteporpartedaselitessociais,daculturagrega.Estefeito
xerará varias historias propagandísticas sobre a natureza helénica da
casarealmacedonia,queatravésdafiguramíticadeArgo16trataráde
producirunhaorixegregaparaacasareal,explicandocómoungrupo
dearxivos,descendentesdeTémeno17,chegarannuntempoanteriora
Macedoniaeimpuxeranasúavontadesobreoshabitantesdazona,polo
queafamiliarealmacedoniasería“lesseigneursgrecsd’unpeuplebarbare,auxquelsilsseraitrevenuatâched’helléniserleurssujets”18.Todo
istoadquirecotempounsignificadobifuncional,postoqueexplicaa
naturezahelenadosreisdeMacedonia19exustificaeseescuropasaxe
herodoteosobreatendenciafilo-áticadeAlexandreIFilheleno20,que
á súa vez permite aos macedonios redimirse da súa subxugación aos
designiosdoGranReiduranteosacontecementosdasGuerrasMedicas21,econisto,ser,encertograo,copartícipesdavitoriadosgregos,
19
e copartícipes da súa propia liberación. Deste modo, a consecuencia
directadasGuerrasMédicasparaMacedoniafoiasúaincorporacióná
esferaderelaciónsdomundogrego22,grazasaoselementosconstruídos
por Alexandre I para facilitar dita inserción, e que denotan o desexo
domonarcadeemularásgrandespoleisgregase,aomesmotempo,de
desfrutardasúaprotección23.
EstaprimeiraincorporacióndeMacedoniaaomundogregotraerá
consigo a consolidación das relacións comerciais que apuntabamos
nocomezodestaintrodución,favorecendoenmaiorgraoodesenrolo
macedonio en tódolos ámbitos, e potenciado dende a coroa para que
así aconteza, conformando así a helenización como un instrumento
degobernoporpartedosreismacedoniosmáisquecomouncambio
naprocuradenovasesixenciasmorais24.Así,todoesteprogramahelenizadornonéglobal,xeralizadoparaasociedademacedonia,senón
quesóéadoptadopolacortefronteáspotenciasestranxeiras,mentres
que, en materia de política interior, seguen a manterse as estruturas
socio-económicastradicionaisdarexión,conservándose,porexemplo,
aorganizacióndetipoaristocráticoeoseucontrolcomarcaldopaís.A
centralizacióndopoderseráunpasoposterior,aíndaquexaAlexandre I da un primeiro pulo cara a súa conformación coa súa reforma
do exército, ao favorecer a igualdade entre a cabalería e a infantería,
devaluandoapreeminenciadanobreza,efavorecendoograode“absolutización”dopodermonárquicoenMacedonia25.
AlexandreIiniciataménunhapolíticaexpansionistacaraTraciae
azonadoEstrimón,unterritorioricoenrecursosmineiros,oquellelevaráaunenfrontamentodirectoconAtenaspolocontroldazona.Este
enfrontamento,enplenapentecontecia,derivaráencomplicaciónspara
osatenienses,xaqueunaloitaconMacedoniapoderíasupoñerlleunbo
xustificanteparaqueEsparta,polaqueAlexandreIsentíaclarassimpatías,entrasenoconflito,facendoperiga-lasituacióndeAtenas.Non
obstante,esteproblemanonchegaráasolucionarse, e cando Pericles
20
abandone a política de equilibrio con Esparta, a cuestión macedonia
haberádeconvertersenunfocodeviolencia.
TrasadefuncióndeAlexandreI,Macedoniavivirámomentosde
debilidade interna pola fragmentación do seu territorio e a perda de
algunhasrexiónsdoreino.Arazóndisto,asucesióndomonarca,será
undosmáissalientablespuntosvulnerablesdapolíticainteriormacedonia,ondeostrescandidatosaotrono,Pérdicas,FilipoeAlcetas(que
prontoseráeliminadopolamortalcoalicióndosseusirmáns)26,dedicaranseaunhaloitafratricida,enfrontándoseentreelespolotrono,etras
asegmentacióndoreinoentreoscandidatos,polodominiodetodaa
Macedonia27.EstesenfrontamentosqueseguironaoreinadodeAlexandre I propiciaron a entrada de potencias externas na política interior
doreino,tantoporpartedosaliadosdecadaundoscombatentespola
sucesióncomoporaxentesexternosáloitaqueaproveitaronestepropiciomomentodeconfusiónparabeneficiarseenprodosseusintereses.
Nesteprocesodeviolenciaedesorde,Atenas,queviveundosgrandes
momentosdasúahistoriacomopotenciaeconómicaemilitar,xogaben
assúascartasaliándosealternativamenteconFilipocontraPérdicase
viceversa,enalgúnmomentopodeinclusoqueconambossimultaneamente28,ocaldebeullereportargrandesbeneficiosnoámbitocomercial,asícomoeliminárlle-laameazaqueopodermacedoniosupuxera
entemposaíndanonmoilonxanos.Destabatallapolotronopodemos
dicir, dun xeito un tanto sintético29, que Pérdicas logrou facerse coa
vitoriasobreosseusirmáns,coqueasituaciónvolveaseradetempos
doprimeiroAlexandre,postoque,unhavezresoltooproblemasucesorio30,onovomonarcaconvertealiberacióndeMacedoniadainxerencia
estranxeiranoseuprincipalobxectivopolítico.Afundación,dentroda
zonadoreinoqueFiliporexentaraatacaerantePérdicas,deAnfípolis
en437a.C.,coaqueAtenaspretendíacontrolarogolfodoEstrimón,
levantaráasirasdonovoreimacedonio,dexeitoquenomomentoque
sellepresentaaoportunidade,ebuscandounhaderrotaexemplarizante,
Pérdicasaproveitaráoconflitode432a.C.entreAtenaseaPótidepara
21
pedir apoio á coalición do Peloponeso e entrar nunha guerra aberta
contraAtenas,inaugurandoconistounperíodo,queseestenderáataa
findoseureinado,marcadopolosconstantesenfrontamentosetraizóns
caraAtenas31.Estaalianzacobandoespartanononserá,senembargo,
unelementoconstante,senónque,segundoaposiciónpuntualnaque
seatopeorei,serviráaunououtrobando,violandotratadosealianzas
en favor dos seus propios intereses durante o conflito da Guerra do
Peloponeso,dexeitoquetratarádefrearoavancedopoderateniense
combatendocoapolisporocontroldeTraciaedaCalcídica,mentres
queloitarácontraEspartaporBrasidasenTracia,buscandoprocurarse
obeneficioqueparaMacedoniapodíareportaraloitaentreestasdúas
grandes potencias. Desta forma, loxicamente Pérdicas buscará o ben
de Macedonia antes que o beneficio dos seus aliados, enfrontándose,
segundoomomento,aunououtro,sistemaestratéxicoqueseráunha
constanteduranteaGuerradoPeloponeso32,polomenosataachegada
deArquelao,sucesordePérdicas,oquemellorimpresióndeixou,de
entre os reis macedonios, aos habitantes da polis de Atenas33, como
veremos,eenpalabrasdeMomigliano,“plussensibleautreroimacédonienauxvaleursidéalesdacivilisationgrecque”34.
É durante o reinado de Arquelao (413-399 a. C.)35 que o desexo
deemularaomundogregoporpartedomonarcamacedonioadquire
verdadeirasproporciónsdeempresanacional,apartiresdasreformas
daestruturaviariaedoexército36,oconvitedegrandesautoresgregosácortedePella37,unhaimportantepotenciacióndavidaciviloua
fundación duns xogos similares aos de Olimpia en Dión38, chegando
algúnsautoresapensarnasúaobracomounintentodefacerrivalizar
MacedoniaconAtenascomocentrointelectualdeGrecia39.Duranteo
seu reinado, os constantes enfrontamentos que observamos ao longo
detodooperíodoanteriorentreMacedoniaeAtenasquedan,poruns
momentos, aparcados en favor da concordia, e incluso nos difíciles
momentosqueviveapolisáticanaderradeiradécadadoséculoVa.C.,
cofindaguerracontraEsparta,ArquelaomanteraseaocaróndeAtenas
22
comounaliadocomercial,apoiandoápoliseprestándolleimportantes
axudas, incluso mostrándose neutral aos acontecementos bélicos que
neseintredaGuerradoPeloponesosondesfavorablesaAtenas40.Esta
entente cordiale entre ambos terá a súa máis relevante consecuencia,
paraoasuntoquenosocupa,norecoñecementodostatuquodeMacedoniaporAtenasnoámbitodapolíticaexterior,obtendoomonarca
a liberación de Macedonia do dominio marítimo ateniense41. Neste
senso,deberesaltarseapolíticacomercialsobreamadeiramacedonia
deArquelaoconAtenas42,favorecendoasíareconstrucióndaflotada
polisdespoisdodesastredeSiracusa,ocalpropiciou,enconsecuencia,
a colaboración ateniense na toma de Pidna no 411, con Terámenes,
comandando vinte naves, apoiando ao exército de Arquelao43. Esta
situacióntenoseuexemplomáissalientablenunedictoateniensedo
407/406 a. C. no que tanto Arquelao como a súa descendencia eran
nomeados proxenoi e evergetes da cidade de Atenas44, contrastando
estasituacióncoaquexasinalamosduranteoreinadodePérdicas.A
derrotadeAtenasen404permitiráaArquelao,nonobstante,finalizar
aempresadoseuantecesor,asegurandoazonaCalcídicaeadesembocaduradoEstrimón,aodesapareceromáisimportanteopoñentepolo
controldazona,coqueoreideixarátrasdesiunhaMacedoniasegura
e libre das grandes inxerencias estranxeiras que, dende a morte de
AlexandreIestiveranoperandoenprexuízodoreino45.
Posteriormente,trasamortedeArquelao,aprivilexiadaposición
acadadaporesteparaMacedoniacaerá,xuntocoasituaciónsociopolítica do reino, nun complexo período de inestabilidade, produto, en
certoxeito,dasintrigantescondiciónsnasque perece Arquelao, pola
xavelinaduntalCrateoduranteunhaexpedicióndecaza,oquelevoua
pensarnunhaconspiración46.Contodoisto,Macedoniaquedarárexida,
trasArquelao,porOrestes,AeropoePausanias47duranteoperíodo399394/393a.C..Despoisdisto,certaestabilidadevolveríaácasarealmacedoniaconAmintasIII(393-370/69a.C.),aíndaqueditaestabilidade
nonéaceptableparaaMacedoniamesma,presionadaagorapolosseus
23
veciñosiliriosnonorteepolaLigaCalcídica,quetrasafindaGuerra
doPeloponesoconseguirareforzaroseupoder,supoñendoagoraunha
ameazamáisparaoreinomacedonio.Amintas,solicitandoaaxudacalcídicacontraosilirios,deberácederimportantesdereitoscomerciais,
aíndaqueestaalianzanondeuexcesivosresultados,xaqueen393/2a.
C.osiliriosfanseconunhaboapartedoreino,queAmintasnonpoderá
recuperarsenaxudaestranxeira,nestaocasióndendeTesalia.Apesar
disto,osaliadoscalcídicosocuparán,duranteainvasióniliria,zonasda
BaixaMacedonianonomedeAmintas,aíndaquesenningúnánimode
restablecérllelasaomonarca,enosanosseguintesexpandiránditadominacióncaraazonadeTerma,echegaráninclusoataPella(residencia
real dende Arquelao), aproveitando a aparición dun pretendente ao
tronodeorixedescoñecido48,aocal,probablemente,apoiabanospropioscalcídicos.ArespostadeAmintasseráunhaalianzacosilirioseos
tesalioseapeticióndaaxudaespartana,querematarácoaLigaCalcídica.Nesteintre,AmintasrecuperaráapolíticadePérdicas,aobuscar
aalianzaconAtenas49,quedende378a.C.preparábase,coareconstrucióndaLigaÁtico-DélicaatravésdachamadaSegundaConfederación
Ateniense,parafrearoauxedopoderespartano50,oquedesembocará
napazde371a.C.,polaqueserecoñecíanosdereitosateniensessobre
Anfípolis,deixandoparaaexpansiónmacedoniaoterritoriotesalio51.
En 370/69 a. C. morren tanto Amintas III como Jasón de Feras,
e o sucesor da coroa macedonia, Alexandre II, fillo de Amintas, tras
pactaruntratadocosilirios52,ponenprácticaapolíticadeintervención
macedoniaenTesaliaqueestablecíaotratadode371,entrandoneste
territorioporpeticióndosAlevadaedeLarisa,ácabezadarebeliónda
nobrezatesaliacontraoherdeirolexítimoaotrono,AlexandredeFeras.
Conestaescusa,AlexandreentraenTesalia,perolonxederesponder
ápeticiónpolaqueforarequirido,ocupaasprazasdeLarisaeCranón.
EsteactoterácomoconsecuenciaapeticióndeaxudaaTebasporparte
dosnobrestesalios53,een368PelópidasintervénenTesaliaennome
deTebas,liberandoLarisadocontrolmacedonio,para,seguidamente,
24
entrarnoterritoriomacedonio,ondeAlexandreestabaaenfrontarsecon
PtolomeodeAloro,oembaixadormacedonioenAtenasen37554.Seguidamente,PelópidasfirmaráunhaalianzaconAlexandre55polaque
MacedoniaquedaríaámercédonovopoderhexemónicoenGrecia.
AlexandreIImorrenocursodunhafesta,ePtolomeo56establecerase
notronocomorexentedosirmánsdodefuntoAlexandre,aíndamenores
deidade.Nasúacortarexencia(368-365a.C.)omeirandeproblemade
Ptolomeoseráaaparicióndunpretendenteaotrono,Pausanias57,quen,
contropasgregas,tomaradiversasprazasdoterritoriomacedonio,obrigando a Ptolomeo a mover peza e solicita-la axuda de Ifícrates para
queeste,queloitabacontraAnfípoliscunhapequenaflota,lleprestase
apoiodendeTracia.EstaintervenciónateniensesupoñíaunenfrontamentoconTebascomopotenciadominantenonorte,oquelevaráaun
conflitoatresbandaspolocontroldazona,quesesaldarácoavitoria
deTebaseconuntratadodealianzaentreestaeonovoreimacedonio,
PérdicasIII,polocalMacedoniapasabaaser,enopinióndeHammond,
unsatélitedopodertebano58.Istoacontecíaaproximadamenteen367/6
a.C.,epoucodespois,en364/3a.C.,Pérdicasestableceráunhaalianza
conAtenas59,eaxudaráaoexércitoateniensecomandadoporTimoteo
atomarOlintoeabuscaratomadeAnfípolis,aíndaqueestaresistiráo
ataquegrazasaoapoiotracioecalcídico.Unhavezmáis,odesexodo
reimacedoniodeliberaraoseureinodasintromisiónsforáneaslevará
aPérdicasaoenfrontamentocontraAtenaseaapoiaraAnfípolisfronte
aosatenienses.Taménbuscaráfrearaosiliriospolonorte,fenecendoen
359nunhaexpedicióncontraestes,volvendoadeixaroreinodeMacedoniaámercodosproblemasdinásticos60edosinteresesestranxeiros,
como se o período que estamos a tratar de revisar nesta introdución
non fose máis que a repetición continuada, con distintos personaxes,
damesmahistoria,ondeMacedonianonlograconsolidaroseuespazo
ninassúasrelaciónsexternas,eassúasdebilidadespolíticasemilitares
non fosen senón un mal endémico contra o que os gobernantes non
25
podenimpoñersoluciónsdefinitivas,senóntansómedidastemporais,
agardandooqueofuturoteñareservado.
Aquíremata,coamortedePérdicasIII,aintroduciónhistóricaque
estivemos tratando de confeccionar para facilita-la comprensión dos
acontecementosseguintesnahistoriadeMacedoniaeAtenas.aolongo
da exposición apuntamos xa diversas cuestións recorrentes ao longo
detodooperíododendeAlexandreIataPérdicasIII,destacandoespecialmenteaconstantedebilidadedacoroamacedonia,aimpotencia
paramantercontroladoedefinidooterritoriodoreino,eoqueémáis
importante para os futuros pasos da nosa investigación, a constante
inxerencia, e con ela o invariable contacto comercial, das potencias
gregasenterreomacedoniooudeinfluenciamacedonia,froitoda,xa
indicada,extensariquezaderecursos,moitosdelesdunhanecesidade
vitalparaafrontarahistoriadosacontecementosnoséculoVeIVa.C..
Nonobstante,deentretodasaspotenciasconinteresesenMacedonia,
destacaAtenascomoaquelamáiscomprometidacoahistoriadoreino
nomomentoestudado,enpartepolasrazónscomerciaisanteriormente
indicadas,eenpartetaménpolaloitapolocontroldaestratéxicazona
dafronteiraentreMacedoniaeTracia(ondeoasentamentodeAnfípolis
éoexemplomáislocuazparaoquetratamosdeexpoñer),permitindo
aoseudominadorocontroldaparteorientaldoExeoedasportascara
ao comercio coas illas e co Bósforo e Anatolia. Sen embargo, fronte
a estes intereses, atopámonos cun territorio desorganizado, un reino,
enpalabrasdeV.AlonsoTroncoso,“subdesenrrolado”e“tercermundista”61aosollosdosgregos,peroconunvastísimocapitalenrecursos,
queunhavezorganizado,seríaunhaimpoñentepotencianamarxedo
mundogrego,eseráasúarelacióncoteatropolíticodaHéladedefins
doséculoIVa.C.oqueestudaremosnospróximoscapítulos,aíndaque
nesta introdución esperamos que cumprira o seu obxectivo si logrou
amosa-loerrodaconcepcióndeMacedoniacomounharexiónámarxe
daevolucióndosacontecementosdaHistoriadeGrecia,senónque,ao
contrario,aHistoriadeMacedoniaeadeGrecia,eespecialmenteada
26
propiaAtenas,duranteoperíodoclásico,vanxuntas,daman,carao
reinadodeFilipoIIeoimperiodeAlexandre62.
NOTAS
1
2
3
4
5
6
7
Comoveremos,aHistoriadeMacedoniadendeoreinadodeAlexandreIestarámarcada
endiversosmomentospolainestabilidadepolíticadoreifronteaosposiblesusurpadores,enocasiónsaupadosporfacciónsinternasdapropiaMacedoniaouinclusopolas
potenciasdaveciñaGrecia,comoAtenasouEsparta,quebuscanconistounmaiorcontroldosseusintereses,especialmentecomerciaisederecursosnazona.Paratodoeste
comentariododesenrolodaHistoriadeMacedoniaatamediadosdoséculoIVa.C.
seguiremosaA.MOMIGLIANO,PhilippedeMacédoine,Editionsdel’Eclat,Combas
(1992),especialmenteocapítuloI,titulado“LaMacédoined’AlexandrePhilhelleneà
PhilippeII”,pp.23-61,asícomoaobradeJ.R.ELLIS,PhilipIIandMacedonianImperialism,Thames&Hudson,Londres(1976),pp.34-44.
J.R.ELLIS,PhilipII...,páx.6.
CompiladosporCAROLG.THOMAS(ed.),Makedonika,ReginaBooks,Claremont,
California(1995).
OprocesodeextraccióndebreadamadeiraentreosmacedoniosestarecollidoenTeofrasto,HistoriadasPlantas,9.31.1-3.
Epoderíamosdicir,sentemoraesaxerar,dahistoriaxeraldeAtenascomorealidade
organizativaautónoma.
Teofrasto,HistoriadasPlantas,1.9.2;4.55;5.2.1;7.1-3.Existenoutrasafirmacións
sobreacalidadedamadeiramacedoniaeasúaespecialutilidadeparaaconstruciónnaval:vid.Herodoto,V.23eXenofonte,Helénicas,V.2.11ss.
Vid.C.G.THOMAS(ed),op.cit.,páx.41.Namiñaopinión,ditaafirmaciónresultaun
poucoesaxerada,postoquetalsituacióntivesesupostounmaioríndicedeemigración
gregaaMacedoniaenrespostaaoscontinuosproblemasdepresióndemográficanaHéladeataaconquistadoImperioPersaporAlexandre(enonsoamente,comoaconteceu,
unhaseriedeasentamentoscomerciais,deentreoscalesasfundaciónsdeAnfípolisou
MetoneporAtenassonunexemplo)ouinclusoalgúnintentodeconquistadeMacedoniaporalgunhaoualgunhasdaspotenciasgregas(ocal,enopinióndeBorza,éimpensable,debidoásdimensiónsenaturezadoreinomacedonio:vid.ibidem.,páx.101).A
pesardisto,evolvendoásconsideraciónsdeDavies,citadasennota13,J.R.ELLIS,
PhilipII...,páx.8comprendecomolícitofalardedepredadoressobreoreinodeMacedonia,destacandoaoseuxuízo,deentreosgregos,aAtenas,Olintoeencertosmomentos,taménTebaseEsparta,coque,poroutraparte,desvelaaosnososollosomarcado
carácterpromacedoniodapercepciónhistóricadesteautor,detallequedeberemosteren
27
consideraciónaoobservarosseuscomentarios.
Ibidem.,p.91.Aesterespecto,éprobableque,aíndaqueindubidablementeocontrol
daexplotacióndeestesrecursosestiverabaixoasupervisiónouvixilanciarexia,asúa
explotaciónmesmanonseríarealizadapolorei,senónporparticulares,atravésdelicenciasreais.ParaunhadescricióndetalladadosrecursosnaturaisdaMacedoniaantiga
anivelxeográficoedosmomentosmáisimportantesdeexplotacióndeestesduranteo
mundoantigo,vid.E.BORZA,“TheNaturalResourcesofEarlyMacedonia”e“TimberandPoliticsintheAncientWorld:MacedonandtheGreeks”enC.G.THOMAS
(ed),op.cit.,pp.37-55e85-112respectivamente,asícomoN.G.L.HAMMOND,A
HistoryofMacedonia,vol.I,ClarendonPress,Oxford(1972),adicadoespecialmenteá
prehistoriaeformacióndoreinodeMacedonia,aíndaquecontén,ademais,importantes
descriciónseinformaciónssobreosrecursosnaturaisdasúaxeografía,asícomoE.N.
BORZA,BeforeAlexander:ConstructingEarlyMacedonia,ReginaBooks,Claremont,
California(1999).TaménenA.DASCALAKIS,TheHellenismoftheAncientMacedonians,InstituteforBalkanStudies,Tesalónica(1965),pp.6-7atopamosunhaindicacióndasfontesderiquezanaturaldeMacedonia,máisaládamadeira.Encastelán,e
dunxeitosintético,existeunhapequenadescricióndesteaspectoedasúaampliación
enépocadeFilipoIIeAlexandreenA.B.BOSWORTH,AlejandroMagno,CambridgeUniversityPress,Madrid(1996),pp.5-15.Oimportantedestetema,nonobstante,é
notarcómoaabundantebibliografíaéindicativadaimportanciaparaacomprensiónda
HistoriadeMacedoniadoamploabanicoderecursosdispoñiblesnesteterritorio.
9
C.G.THOMAS(ed),op.cit.,páx.101.
10
Ibidem.,páx.86.
11
Vid.A.MOMIGLIANO,Philippe...,páx.23sseE.BORZA,“Athenians,Macedonians
andtheOriginsoftheMacedonianRoyalHouse”enC.G.THOMAS(ed),op.cit.,pp.
113-124.
12
Sobreeserespecto,seríalícitoentraragoranodebatesobreseosmacedonioseranou
nongregos,peroisoéalgoquenonestácomprendidodentrodosparámetrosmarcados
paraestetraballo,poloquedeixaremosaunladoditaproblemáticaporserunha“questionquiconcerneapréhistoireetnonl’histoire”:A.MOMIGLIANO,Philippe...,páx.
23.Nonobstante,paraunhaperspectivadestedebatehistoriográfico,vid.E.BADIAN,
“GreeksandMacedonians”,enStudiesintheHistoryofArt,Washington(1982),nº10,
pp.33-51.Poroutraparte,dendeunpuntodevistalingüístico,érecomendableaconsultadeA.DASCALAKIS,op.cit.,pp.59-95xaque,aíndaqueasúaintenciónédefender
ohelenismomacedonio,nasúaredacciónexpóntaménasituacióneosprincipaispuntosdeconflictododebate.Senembargo,amáisacertadarevisión,nunformatoresumido,dosproblemasderivadosdestacuestión,aíndaquexaunpoucoantiga,atópaseenG.
N.HATZIDAKIS,“L’HellenismedaMacédoine”enRevuedesEtudesGrecques,nº41
(1928),pp.390-415.Paraunhainvestigaciónmáisrecente,vid.N.G.L.HAMMOND,
“LiteraryEvidenceforMacedonianSpeech”enHistoria,nº42(1994),pp.131-142.
Nonobstante,éprecisoquesinalemosque,nanosaopinión,coincidentecoindicado
porA.DASCALAKIS,op.cit.,páx.3,paraomomentonoqueseconcentraaatención
desteestudo,édicir,oreinadodeAlexandreMagno,aHistoriadeMacedoniaidentifí
8
28
casecoadeGreciacomountodoúnicoeindivisible.
Momentoenqueestablecemos,polasrazónsexpostasanteriormente,comopuntofinal
destarevisiónhistóricaásrelaciónsentreAtenaseMacedonia.
14
Herodoto,IX,45.Paraunhalistadosreismacedoniosprecedentesvid.Herodoto,VIII,
139.Comoxatemosindicadoennota7,sobreosmacedoniosanterioresaAlexandre
IpodeconsultarseJ.R.ELLIS,Philip...,pp.35s,aíndaqueparaunhadescriciónmáis
profusaremitimosáobra,xaantigaperoaíndavixente,deP.CLOCHÉ,HistoiredaMacédoinejusqu’al’evenementd’AlexandreleGrand,Payot,Paris(1960)pp.16-34.
15
Unhareformadoexércitomacedonionaqueseteríaconstruídouncorpoformalde
cabaleríaereconfiguradoainfantería,ocalseráocomezodaconstrucióndoesquema
militarque,trasasreformasdosseguintesmonarcas(ondedestacanaslaboresdeFilipo
II),seráherdadoporAlexandreeconstituiráabasedaconquistamacedoniadoImperio
Persa;vid.A.MOMIGLIANO,Philippe...,páx27seA.DASCALAKIS;op.cit.,páx.
3,coincidindoambosensinalarasGuerrasMédicascomoaprimeiraaparicióndeMacedonianohorizontepolíticoheleno.
16
FillodeZeusedeNíobe,descendentepolasúanai,deOcéanoeTetis.aoparecerselle
atribúeaintroduciónnaHéladedocultivoesembradotrigo.HerdouazonadoPeloponeso,áquedenominouArgosnoseuhonor.Vid.P.GRIMAL,DiccionariodeMitoloxía
GregaeRomana,ed.Paidos,Barcelona(1982),páx.46.Parauncomentariodasantigas
tradiciónssobreosprimeirosargéadas(nomequerecibeacasarealmacedonia),vid.A.
DASCALAKIS,op.cit.,pp.98-105.
17
Heraclida,bisnetodeHilo,ofillodeHeracleseDeianira,queconquistouoPeloponeso,
docalobtivoArgos.AsociouaoseuxenroDeifontestanintimamenteaoseugoberno
queboapartedosseusfillosbuscaronoxeitodeeliminaraopai,eaíndaquetiveron
éxitonoparricidio,nonlograronobteropoder,poloquehouberondeexiliarse.Sobre
estesvid.ibidem.,páxs.130e500,asícomoocadrodosheraclidasen258.Probablemente,aorixemitolóxicadacasarealmacedoniaseremonteaalgúndescendentede
estesexiliados.Éimportantesinalaraquíque,conisto,osreismacedoniostaménligan
asúaascendenciaaopropioHeracles,ocalteráunhaimportanciacapitalparaacomprensióndaconstrucióndaxenealoxíadivinadeAlexandreMagno,comoveremosno
capítuloIIIdesteestudo(infra).
18
A.MOMIGLIANO,Philippe...,páx.,24.
19
SobreaqueHerodotovolveráainsistiraofalardointentodeAlexandreIdeparticipar
nosxogosolímpicos.Anteaoposicióndosgregosanteisto,AlexandreIhoubodeamosarasúaorixehelénicasobreabasedasúadescendenciaarxiva,trasocalllepermitiron
asúaparticipación,acadandootriunfo(Herodoto,V,22);sobreaviabilidadehistórica
desteacontecemento,vid.C.G.THOMAS(ed),op.cit.,páx.116.Contraestaposible
participacióndunmacedonionosxogosolímpicostaménapareceofeitodequeorei
macedonioArquelaofundaseunsxogosdenaturezasimilaraosrealizadosenOlimpia
enDión,quizáis,enpalabrasdeBorza,“asa«counter-Olympics»foranationunableto
participateintheancientfestivalatElis”,ibidem.,páx.117.Paraasfontesdaexistencia
deditofestival,vid.Diod.,XVII,16.3-4eArriano,I,11.1(aíndaqueArrianoemprazamalalocalizacióndomesmo,aproximándooáantigacapitaldeAegae,:vid.A.B.
13
29
BOSWORTH,“ErrorsInArrian”,enClassicalQuarterly,nº26(1976),páx.120).
Afontedacalpuidotersido,paraHerodoto,opropioAlexandreI;vid.ibidem.,páx.
118ss.
21
ComobenindicaA.MOMIGLIANO,Philippe...,páx24,estefilhelenismocontrastaco
filomedismodetemposanteriores.
22
EsteprocesodehelenizaciónmacedoniaserácompletadograzasásrelaciónsqueomonarcaAlexandreIestablezaconprestixiososrepresentantesdaculturagrega,destacandoespecialmenteaPíndaro,feitoestequeseráunhaconstantedasrelaciónsdosreismacedonios“filhelenos”comundogrego,coseuexemplomáisdestacadonasinvitacións
dosreisdeMacedoniaaartistasdatalladeEurípides(vid.infra),Timoteo,Agatónou
Sócrates(todoselesinvitadosaPellaporArquelao,oreinadodocaldistíngueseporun
especialapoioápolisateniense),aíndaqueesteúltimorexeitouainvitación;vid.ibidem.,páx.42.
23
EstaintenciónquedaexemplificadanalendaquetemoscitadosobreatraizóndeAlexandreIaoseuseñorpersa.
24
Ibidem.,páx.27.
25
Probablementeoelementodemaiorimportanciaaterencontanoestudodareforma
militaratribuídaaAlexandreIresidenamodificaciónqueconlevanaAsembleadopobo
enarmas,postoqueunhareconfiguracióndaimportanciadastropassupóntaménunhareformulacióndasrepresentaciónsnaAsemblea,coque,equiparandoainfanteríaá
cabaleríaAlexandreIequiparataménaopinióndosinfantesaoscabaleiros,édicir,aos
nobres,cocaloreiapoiaoseugobernoenambosgrupos,envezdedependersoamente
doconsentimentonobiliar.Sobreisto,vid.ibidem.,pp.28-30.
26
AquenMomiglianovecomolexítimosucesordeAlexandreI;vid.ibidem,páx32.Esta
visiónnonécompartidaporR.M.ERRINGTON,AHistoryofMacedonia,UniversityofCaliforniaPress,Londres(1990),páx.15,quenprefireaPérdicascomoherdeiro,
coincidindo,destexeito,coasperspectivasde.R.ELLIS,Philip...,páx.37,quennin
sequeramentaaesteAlcetas.
27
Vid.A.MOMIGLIANO,Philippe...,pp.32-36.Hammond,nonobstante,sosténque
ninasucesiónninadivisióndoreinoporpartedeAlexandreIpareceprobable,equesó
asúamortedeformarepentina(porasasinatoouenbatalla)podeexplicaroenfrontamentodosseussucesores,e,asimesmo,sóaAsembleamacedoniapoderíaterdecidido
afragmentacióndoreino;vid.N.G.L.HAMMONDeG.T.GRIFFITH,AHistoryof
Macedonia,vol.II,ClarendonPress,Oxford(1979),páx.115.Estasegmentaciónpoderíadeberse,poroutraparte,áenconadarivalidadeexistenteentreaAltaeaBaixa
Macedonia,oesteelestedoreinorespectivamente,segundoJ.R.ELLIS,Philip...,páxs.
8e36-40.
28
A.MOMIGLIANO,Philippe...,páx.33eE.M.ERRINGTON,AHistory...,páx.16.
29
RecordemosqueonosoobxectivononéasimilaraHistoriadeMacedonianasúatotalidade,senóntansóassúasrelaciónsconAtenaseomundogrego,.
30
ApesardaresistenciadeAmintas,fillodeFilipo.
31
Queen429levaráaAtenasaenviaraSitalces,con150.000homes,paracastigarafalta
20
30
32
33
34
35
36
37
40
38
39
depalabradoreiPérdicas(postoqueestefirmaraunpactodealianzaconAtenasnadécadados30quefavorecíaaexportaciónmadeireiracaraapolisática;vid.R.MEIGGS,
TheAthenianEmpire,ClarendonPress,Oxford(1972),páx.197),eduranteunmeseste
exércitoentregaraseaosaqueodeMacedonia,deixandooreinonunhasituacióndeplorable,eabrindodenovooproblemasucesoriocoapoiodeAtenasaAmintas,fillode
Filipo.OrelatodeestesacontecementosaparecerecollidoporTucídides,II,99-101;
vid.V.ALONSOTRONCOSO,NeutralidadyNeutralismoenlaGuerradelPeloponeso(431-404a.C.),EdiciónsdaUniversidadeAutónomadeMadrid,Madrid(1987),
páx.516.
ParaunhadetalladaexposicióndopapeldeMacedonianaGuerradoPeloponeso,vid.
ibidem,pp.511-531,eenespecial,sobreapolíticadePérdicasnacontenda,pp.514517.Nonobstantecabeapuntarqueooportunismofoiunhapolíticaempregadaenambasdireccións,édicir,porpartetantodeMacedoniacomodeAtenas:vid.R.MEIGGS,
op.cit.,páx.197.
Tucídides,II,100.1-2:“Estesmacedonios,pois,aoserincapacesdedefenderseanteo
ataquedetannumerosoexércitodirixíronsealugaresseguroseaosfortesquetiñanna
rexión.Nonhabíamoitos,senónqueconposterioridadefoiArquéalo,ofillodePérdicas,aochegaraserrei,oqueerixiuoquehaiagoranopaís,trazoucamiñosrectos,e
organizoutodoorelativoáguerra:cabalos,armaseoutrospreparativos,enmaiorcantidadequetódolosoitoreisquehouboantesqueel”.V.ALONSOTRONCOSO,op.
cit..,páx.518indícanosque“calqueraestudosobreoreinadodeArquelaohadepartir
destexuízoabsolutamentepositivonanosafontemáiscualificadaparafacelo[Tucídides],senperdertampoucodevistaqueestanovaetapanahistoriadeMacedoniaestivo
acompañadadunhapolíticaexteriordeneutralidadeduranteaguerradecélica”.Pesea
isto,aopinióntucidídeacontrastacoareflexadaenPlatón,Gorxias,479aquedescribe
aArquelaocomountirano.
A.MOMIGLIANO,Philippe....,páx41.
Que,aoparecerdeERRINGTON,AHistory...,25,libérasedosproblemassucesorios
(endémicos,comotemosvisto)aotronomacedonioeliminandoaosdemaiscandidatos.
Unhavezmáis,vid.Tucídides,II,100.1-2(citadoennota39).A.MOMIGLIANO,
Philippe...,páx.28ss.consideraestasreformasmalatribuídasaArquelaoepropiasde
AlexandreI,fronteáopinióndosdemaisautoresconsultados,quebaseanassúasconclusiónsnotestemuñotucidideo.
Vid.notas27e39.SobreaestanciadeEuripidesenMacedoniavid.A.DASCALAKIS,op.cit.,pp.105-110.Eurípideschegouinclusoacompoñerunhaobracotítulode
Arquelao,probablementecomounmediopropagandísticodeenfatizararelacióndafamiliarealmacedoniacoliñaxedeArgos,eporextensión,conHeracles;vid.N.G.L.
HAMMONDeG.T.GRIFFITH,op.cit.,pp.11e138.
Vid.n.23.
A.MOMIGLIANO,Philippe...,páx.42en.74.
V.ALONSOTRONCOSO,op.cit.,páx.521indicaunhainvitacióndospeloponesios
aArquelaoparaque,continuandocoapolíticadoseupredecesor,seuniseaeles,pacto
31
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
queoreimacedoniorexeitou,preferindonegarseaparticiparnaguerraafavordunha
maltreitaAtenas.
N.G.L.HAMMONDEG.T.GRIFFITH,op.cit.,páx.137.
Paraocalseacuñaronnovaspezasnumismáticas,especialmentetetróbolosde2’10a
1’83grs.eaobolosde0’47grs.;vid.ibidem.,páx138.
UnhacidadegregaqueanteriormenteAtenastentaracontrolarcomoemprazamentoparaunhabaseantimacedónica;vid.ibidem.,páx.137.
ComobenindicaHammond,“WhatArchelaushaddone[paramereceronombramento
aoquefaireferenciaodecreto]wastoletAthenshavetimber,oars,andothermaterials
forship-building,and(ifMeritt’srestorationsareaccepted)heallowedshipwrights
fromAthenstobuildtriremehullsinhisports”.Unhavezmáissinalamosaimportancia
queamadeiramacedoniatiñaparaapolíticaateniense;vid.ibidem.,páx.139.
Postoque“Athenswasnonlongerabletointerfereinthenorth,andSpartahadnonwish
to”,E.M.ERRINGTON,AHistory...,páx27.
AíndaqueHammondtaménfaladaposibilidadedequetodoistofoseresultadodunaccidente;vid.N.G.L.HAMMONDeG.T.GRIFFITH,op.cit.,páx.167.Oreseñable
unhavezmáiséacontinuaexistenciadeintrigassobreotrono,coasimplicaciónsque
isotenparaasituaciónsociopolíticadoreino.
SeguimostaménagoraasconclusiónsdeHammondenibidem.,páx.168,quenásúa
vezbaséaseenDiod.,XIV,37.6,84.6,89.2eXV,60.3.Hammondtaménnosfaladun
posibleAmintasIIentreAeropoePausanias.Paraunestudoenprofundidadedaproblemáticahistóricasobreasucesióndossoberanosmacedoniosduranteesteperíodo,
vid.D.A.MARCH,“TheKingsofMacedon:399-369b.C.”enHistoria,nº44(1995),
pp.257-282.
A.MOMIGLIANO,Philippe...,páx.45.
Unhavezmáis,unodostermosdeestaalianzaático-macedoniaseráocomerciomadeireiro;vid.N.G.L.HAMMONDeG.T.GRIFFITH,op.cit.,páx.178.
AdataqueA.MOMIGLIANO,Philippe...,páx.46daparaaalianzadeAmintaseAtenasé375a.C.,baseándosenarecuperacióndahexemoníamarítimaporpartedeAtenas
en376a.C.,trasabatalladeNaxos.
Idemes.Posiblementeestaalianzasexaaexplicacióndadiverxenciadeopiniónsque
enAtenassetiñadeAmintas,reflexadaporexemplo,paraoano366a.C.,porIsócrates,
quennoseuAqruidamo,46ponaAmintascomoexemplodeloitacontraosbárbaros
emodelodeactuaciónparaaHélade,mentresqueen380avisiónquesedesprendedo
seuPanexírico,126nonétanpositiva,enfuncióndealianzaentreEspartaeMacedonia.
Polocalomonarcamacedoniopagabauntributoeentregabaaoseuirmánmenor,Filipo
(posteriormenteFilipoII)comorefén;vid.N.G.L.HAMMONDeG.T.GRIFFITH,
op.cit.,páx.181.
TrasLeuctraeMantinea(371e369a.C.),TebasostentabaahexemoníaenGrecia.
Vid.Idem..SeguindoaJ.R.ELLIS,Philip...,páx.43,estepersonaxe,ásúavez,era
cuñadodeAlexandreII,eserá,aoanoseguinte,oseuasasino,obtendoconistooposto
32
55
56
57
58
59
60
61
62
derexente,xuntocoaprincesaEurídice,novopríncipePérdicas(vid.ContraN.G.L.
HAMMONDeG.T.GRIFFITH,op.cit.,páx.182-186quefandestePtolomeounfillo
deAmintasII).Sexacomofose,pareceserqueotalPtolomeoeraunpersonaxemoi
próximoácorte,poñendotodoesteepisodiodemanifestoafraxilidadedasituaciónpolíticaenMacedonia.
Unhavezmáis,estaalianzaseráunpactoforzoso,enbeneficiodanovahexemoníatebana,conrefénsqueasegurenoseucumprimiento.Taménnestaocasiónorefénentregado
seráoirmánmenordorei,Filipo(agoracontreceoucatorceanosdeidade,quexatería
sidorepostopolosilirios-vid.nota64)xuntoconoutrostrintafamiliaresdasprincipais
familiasmacedonias;vid.ibidem.,páx.181.
N.G.L.HammondnosdidestequeprobablementefoseunfillodeAmintasII;vid.ibidem.,páx.182-186.
Ibidem,páxs.175e184seguenaDiod.,XVI,2.6paraafirmarqueestepersonaxepertencíaáfamiliarealmacedonia(óparecer,unfillodeArquelaomencionadoenTeopompo,Gr.Hist.115F29,aíndaquepolocarácterfragmentariodanosainformación,
nonpodemosmáisquesupoñertodoisto),esobreoseupasado,indícanosqueteríasido
exiliadoporAmintasIII.
N.G.L.HAMMONDeG.T.GRIFFITH,op.cit.,páx.185:“Theterms[dotratado]
wereanoffensiveanddefensivealliancewithThebes,andtheprovisionofhostages”.
AsituaciónvolveasersimilaráproducidapolotratadoentreAlexandreIIeTebas.
A.MOMIGLIANO,Philippe...,páx.48consideraestaalianzacomounclaroactode
rebeldíacontraainxerenciatebanaenMacedonia.
Asucesiónaotronodebátese,ámortedePérdicas,entredouscandidatosclaros,Filipo,irmánmenordePérdicas,eAmintas,fillodePérdicas.Aestes,haiqueengadirun
terceiro,untalArgaios,exiliadodeMacedoniaporAmintasIIIeagoraaoserviciodos
atenienses(posiblementeresidíaenAtenas).OsinteresesateniensesenMacedonia,e
especialmentearecuperacióndeAnfípolis,levaránaAtenasaapoiaraesteúltimona
loitapolasucesión,cedéndolletrescentossoldados,queseránderrotadosporFilipo,
quen,astutamente,devolveosprisioneirosateniensescapturadosaAtenasefirmaunha
Alianzaconestabaixotermosqueapolisáticanonpodíarexeitar;vid.E.M.ERRINGTON,AHistory...,páx.38.
V.ALONSOTRONCOSO,op.cit.,páx.513.Polamiñaparte,nonestoudeacordoco
usodestestermosdenaturezacontemporáneaparadesignarrealidadesdoMundoAntigo,aíndaquenestecasopermitecomprenderconfacilidadeaimaxequeosgregos
podíanterdeMacedonia.
Debemosadvertiraquíqueencaramosoestudodunaspectovinculadocoatemática
desenroladaaolongodestecapítulo,istoé,aHistoriadeMacedonia,noutraparteda
nosainvestigación.Oapartadoencuestiónarevisióndocaldecidimospospoñeréo
danaturezadogobernomacedonio,asúaestruturacomomonarquía,funcionamento
eparticularidades,easí,porcomprenderqueoresultadodasúaanáliseseríademaior
utilidadecomoelementocomparativo,decidimosemprazarasúaresoluciónnocapítulo
III,adicadoáculturaeasmentalidades,talecomoxaexplicamosnadescricióndoplan
detraballonoquesefundamentaestepresenteestudo.
Capítulo3
Alexandreeaspoleisgregas:
deQueroneaáGuerra
Lamíaca
Nocapítuloanterioranalizámo-lasrelaciónsqueentaboaronMacedoniaeAtenasdendeasGuerrasMédicascomounmedioparareflexar,
comoxaindicamos,aconstanciadasmesmaseasúaimportanciapara
a comprensión do decurso dos feitos durante o período clásico ata a
ascensióndeFilipoIIaotronodeMacedonia1.Apartirdeagora,pasandoporaltooreinadodeFilipo,centrarémonosnotemamesmoque
nosocupa,comoéarelacióndeAtenaseAlexandreIIIdeMacedonia,
eaolongodaspróximasliñastentaremos,enprincipio,deexpoñe-los
acontecementosmáisdestacadosnosqueambasentidadessevironinvolucradasdexeitosimultáneo,trasocalbuscaremosdarexplicación,
seestaéposible,ecomentarioásinformaciónsexpostas.Nopresente
capítulo,comoxadixemos,partiremosdaanálisedasrelaciónsnoámbitodofeito,édicir,doactoedoacontecemento.
3.1 GreciaeMacedoniadespoisdeQueronea
Así pois, a primeira vez en que Alexandre e Atenas toman contactofísico,segundoasinformaciónsqueposuímos,seránomomento
enque,despoisdabatalladeQueronea2,oaíndapríncipemacedonio
acompañeáscinzasdosateniensescaídosduranteocombateparaque
a cidade se fixese cargo delas e puidese darlles sepultura3. Pompeio
Trogo,porbocadeXustino,dinosque“[Filipo]enviouaAtenasaoseu
filloAlexandreeaoseuamigoAntípatroapactarconelesapazeaami-
34
zade”4.EstaéasituacióndeAtenastrasQueronea,asituacióndunha
polisvencida.Nonobstante,comosepodeinferirdasverbasdeXustino,otratoqueFilipodaaAtenastrasQueroneanoné,enprincipio,
odunhacidadeconquistada,senónodunhacidadederrotada,poloque
oseguintepasonoaspectodiplomáticodebeserafirmadunhaalianza.
Enverdade,estegolpedeefectoqueFilipolevaacaboaorepatria-los
cadáveresdosinimigosvencidosérecibidoenAtenasconincertidume.
AvitorianabatalladeixaraaGreciacompletamenteenmansdeFilipo.
Atenas,deformafrenética,preparabaassúasfortificacións,contoda
apoboaciónrefuxiándosenasmurallasdacidade,eofeitodequese
barallen medidas de caracter completamente extraordinario, como a
propostadeHipéridesdeconcederacidadaníaatódolosmetecosea
liberdade a tódolos escravos que se enrolasen no exército ateniense5,
permítenosimaxinarotipodetratoqueesperabanrecibirdovencedor.
AestefervedoirodeactividadedefensivaseráenviadoDemadesporFilipocomomensaxeirosobrearepatriacióndoscadávereseprisioneiros
atenienses,quizácomounhamostrada“boavontade”6deFilipopara
coapolisática.Trasisto,talecomoobservamosnaspalabrasdeXustino,resideodesexodepactoealianzaporpartedeFilipo.Ofeitode
nonpedirrescateeaceleridadecoaqueFilipodevolveosprisioneiros
ecadáverestaméndeberonterinfluídonarecepcióndostermosdapaz
oualianza,abrindoavontadedunhaboacantidadedefamiliasateniensesaopactoconFilipo.Estepactodealianzaestipulabaaperdapara
AtenasdasposesiónsdeultramarnoQuersonesoTracio,aíndaquenon
setocabanosterritoriosdeLemnos,Imbros,Esciros,SamosouDolos,
uns termos que non deben sorprendernos, á luz das loitas que dende
temposdeAlexandreIsupuxeranpuntosdeconflitoentreAtenasea
coroa macedonia, por lo que podemos entender esta reclamación de
Filipocomounhamermadopoderestratéxicoateniense.Acambio,FiliporestablecíaOropo,enpoderbeocio,ápolisática,esellepermitea
Atenasolibreusodasúaflotaeportos7,aíndaqueostermosdotratado
35
obrigantaménaAtenasadisolveraLigamarítima,outroimportante
elementoestratéxicodopoderateniense.
Nonobstante,omáisrelevantedetodoistoé,ensi,apropianaturezadotratado,establecidoenrelacióndeigualdadeentredúasentidades,enonentreungobernoeasúanovaposesiónpordereitode
conquista. Aquí radica o senso das palabras de Xustino: “a paz e a
amizade”, posto que a derrota en Queronea non suporá para Atenas
unhaperdadeautonomía,senónqueFiliporespectará(enteoría)apolíticainternadacidade,dexeitoqueavidapolíticadeAtenasquedará
inalteradapolanovarealidadeconformadatrasQueronea.G.T.Griffith
expresounoperfectamenteaoafirmarque“sofarthetreatycarriedthe
imprintnotofadictatedpeacebutofaninstrumentnegotiatedbetween
contractingpartiesofequalstatus”,emáisaínda,“democracy,Demosthenes, everything was still there, unchanged except in so far as the
demosmightdecidetochangesomethingelse”8.Arespostaatenienseá
mensaxedeDemadesseráoenvíodeembaixadoresaFilipo,embaixadorespromacedonios9paraqueprocurenunpactocunhascondicións
queentrendentrodosparámetrosqueacidadedeAtenasestivesedispostaaadmitir,trasocalFilipoenvíaasusoditacaravanafúnebre,con
Alexandreácabeza,exuntoconel,AntípatroeAlcibíades,escoltando
aos prisioneiros á súa patria. A xenerosidade macedonia coa “descarriada”Atenasten,quizais,oseuexpoñentemáisindicativonofeitode
quesellepermitaserrefuxiodeexiliados,converténdose,coniso,na
receptoradetódolosdesexosantimacedoniosdosgregos.
CabepreguntarseasrazónsquelevanaFilipoatalgraodebenevolencia,sitemosencontaqueestetipodepactononseráxeneralizado,
comorevelaoexemplodeTebas.Trasaderrota,Tebasrendeserapidamenteaomacedonio,eoslíderesdaoposiciónaFiliposoncondenados
a morte ou desterrados. Filipo impuxo unha gornición na Acrópole
tebanacomoinstrumentodecontroldapolíticainternadapolis,obrigouácidadeareconstruírPlatea,TespiaeOrcómenos,cedeuOropoa
AtenasereformulouaestruturadaLigaBeocia,trasladandooseucen-
36
tro,orixinariamenteenTebas,aOnquestos,modificandoanaturezada
súacomposiciónaoestablecerunconsellodetrescentosmembros,gran
partedoscaleseranexiliadosaosqueagorasellespermitíaretornar10,
conferindoconisto,ademais,unhameirandepresenzanosórganosde
decisiónaorestodascidadesbeocias,ataomomentobaixoodominio
tebano11.
A distinción de trato entre a “descarriada” Atenas e a “traidora”
Tebasresideendiversasconsideraciónspropiasdadiferenteposición
deambasnopanoramapolíticodeGrecia.Evidentemente,comocentrocomercialmáisimportante,comopodernavalsenigualnoExeo,e
especialmente,comoconcienciaculturaldeGrecia,Atenaséunaliado
desexadolongotempoporFilipo,queagora,nanovarealidadeestratéxicadomundogrego,xeradatrasQueronea,Filipoqueremanteren
paz e concordia. Os plans de conquista do Imperio Persa que Filipo,
animado polas arengas isocráticas12, presentará no Consello da Liga
de Corinto non poden ser desenrolados de ningún xeito sen o apoio
de Atenas, por unha parte pola necesidade que Filipo terá da mariña
ateniense,eporoutraporque,deixandotrasdesiunhaAtenashostil,a
revoltagreganonsefaríaagardar,enomomentooportuno,Filipoencontraríasecondousfrontesconxuntos,oasiáticocontraoGranReieo
europeo,baixoomandodeAtenasedunDemóstenesespecializadoen
levantaraopobocontraomacedonio.Asimesmo,seríaimpensable,se
FilipobuscabarealmenteaconstrucióndunhaKoinéEirene,unataque
contraAtenas,axoiadeGrecia13.Así,podemosestablecercomomoi
acertadasasverbasdeW.Jaegercando,reflexionandosobretodoisto,
afirma que “naturalmente, [Filipo] non podería ter ningunhas ganas
de manchar a súa vitoria empregando a forza contra o mantedor das
gloriosastradiciónsdaHélade”14.Poroutraparte,Tebas,queexercera
ahexemoníaenGreciadendeMantinea,cara,comocalquerapotencia
dominadora,endiversosactosdecrueldadeaíndarecentesnamemoriagrega,easimesmo,asúatraizónentemposdasGuerrasMédicasa
convertíannaperfecta“cabezadeturco”sobreaqueFilipopodíaim-
37
poñerasúaseveridade,queásúavezserviríadeacciónexemplarpara
calqueraquefixesedefecciónfronteánovapotenciahexemónica,Macedonia.UnelementomáisquepoderíaexplicarodurotratodeFilipo
ácidadebeociaseríaocambiodebandode339a.C.enprexuízode
Filipo15,aíndaquetampoucopodemospensarqueestaexplicaciónteña
excesivopesosetemosencontaaconstantepolíticaantimacedoniade
Atenas,conDemósteneseassúasFilípicasácabeza,dendeantesinclusodaPazdeFilócrates,nintampoucoaideadeJ.CastroSánchezde
queFilipoveríanaLigaBeociaunperigoparaasúahexemonía,xaque
Atenastaméntiñaasúaligamarítima16,poloque,namiñaopinión,as
razónsexpostas,especialmenteosplansdeFilipoparaGreciatrasavitoria,sonsuficienteexplicaciónparaadiverxenciadetratoásvencidas
AtenaseTebas.Poroutraparte,estebenévolotratodeFilipoaAtenas,
asícomoaimpresióncausadaentreosateniensespolaembaixadafúnebredeAlexandreeAntípatro,quecomosinaláramosxa,pareceserun
actosenprecedentes,levaráácidadedeAtenasarecompensaraoreie
aopríncipemacedonioscoacidadaníaateniense,asícomoaplanificara
ereccióndeunhaestatuadeFiliponoÁgora17.
DentrodotratadodepazealianzafirmadoconAtenas,nonobstante,existíataménunacordopoloqueapolisentraríaaformarparte
dunnovoaorganoderegulacióndasrelacións internacionais entre as
poleisgregas,aLigadeCorinto.Enalgúnsautores,aconstrucióndesta
asociación das poleis gregas en Corinto é considerada como a máis
salientableobradavidadeFilipo,porenribadasúaconformaciónde
MacedoniacomonovapotenciahexemónicaoudapreparacióndoterreopolíticoenGreciaparaque,sobreoslogrosdoseupai,Alexandre
asentaseoseuimperioeanovarealidademundialqueesteconlevou
consigo,poloque,enrazóndarelevanciadesteaorganoparaodecurso
dos acontecementos posteriores en tempos de Alexandre, parece necesarioadicarlleunhaatenciónespecial.Asimesmo,porserestainstitucióndecapitalimportanciaparaacomprensióndomarconoquese
asentanasrelaciónsdeAlexandre,unhaveznotronomacedonio,coa
38
comunidadegrega,oseuestudopormenorizadoachegarnosunpouco
máisáconsecucióndoobxectivodeestudoqueestainvestigaciónpretendeanalizar.
3.2 LigadeCorintoeaideoloxíadaKoinéEirene
AideadunhapazxeralentreascomunidadesdeGrecia,dunhaKoinéEirene,éunpuntodecontinuodebateaolongodoséculoIVa.C.18,
produtodasconstantesloitasinternas,eespecialmente,daGuerrado
Peloponeso19,quedividiraaosgregose“quecausouinfinitosmalesaos
aqueos,eprecipitouaoHadesmoitasalmasvalorosasdeheroes,aquen
fixopresadecansepastodeaves”20.Filipo,xaen346a.C.,afirmarao
seudesexodeconformarditapazxeralecomún,etrasQueronea,onde
seerixecomooamopolíticodeGrecia,comezaaconstruírestenovo
ordendepazparaaHélade,baixoasupervisióndasarmasmacedonias.
Paraisto,comoxavimosnosexemplospresentadossupradeAtenas
e Tebas, o primeiro paso tras a súa vitoria será o establecemento de
tratados bilaterais cos vencidos en Queronea, pactando, ademais de
con Atenas e Tebas, con Eubea, que se rende sen condicións e onde
FilipoimpónunhagorniciónenCálcide,aoigualqueenAcarnaniae
Ambracia,ondeseestableceoutragornición,eomesmoacontececon
CorintoeaConfederaciónAquea,quesoportanunhanovagornición
macedonia.TodooPeloponesoseponenmansdeFilipo,aexcepción
de Esparta, polo que Filipo emprenderá unha campaña de castigo en
Laconia coa que arrebatará diversos territorios fronteirizos aos lacedemonios.Enpoucaspalabras,asmedidasxeraistomadasporFilipo
(salvonocasosinaladoparaAtenas)serándeapoioaosseuspartidarios
edecastigo,léaseexiliooucondena,paraosseusinimigosoudetractores.Istoaseguráballeocontroldasituacióninternadascidades,con
gobernosamigosoufavorablesásúapolítica,permitíndolleencarara
reformadasrelaciónsinternacionaisentreaspoleisdeGreciacoaseguridadedenontoparoposiciónimportantenoseucamiñocaraapaz
39
común.Destexeito,noinvernode338/337a.C.(Queroneasucedera
enagosto),FilipoinvitaaosgregosaunhareuniónenCorinto,easúa
finalidade podemos seguila a través de Xustino: “Despois de deixar
en orde os asuntos de Grecia21, Filipo ordena que sexan convocadas
a Corinto embaixadas de tódolos países, para consolidar o estado da
situaciónpresente.AlíestipulouascondiciónsdepazparatodaGrecia,
segundo os méritos de cada un dos estados22, e de entre todos elixiu
aoconsellodetodoseles,unhaespeciedesenadoúnico.Soamenteos
lacedemoniosrexeitaronaoreieassúasleis,considerandoservidume,
enonpaz,aquenonresultaradoacordodosestadosmesmos,senón
que fora proposta polo vencedor. Despois fíxanse as tropas auxiliaresdecadaundosestados,sexaquedeberadeprestarseaxudaaorei
contalexército,sialguénoatacaba,sexaquetivesequefacerseunha
guerra baixo o seu mando. E non había ningunha dubida de que con
estes preparativos apuntábase ao imperio persa” 23. Destas palabras
podemosentreverpartedaconformaciónestruturaldaLigadeCorinto,
perotansóunhapequenaparte,emoivagamente,poloqueénecesario
un comentario explicativo a Xustino e á natureza da Liga. Así pois,
FilipoestableceunhaalianzaentretódolosgobernosdeGrecia(salvo
Esparta)pararegularanovasituaciónenpolíticainternacionalentreos
gregos,epolaspalabrasdeXustino,enprincipiopoderíamospensarna
Ligacomounhaalianzamilitarcoaquesepenaaquenrompaapaz,é
dicir,aquenlevanteasarmascontraalgúnmembrodaLigaoucontra
o propio Filipo. Non obstante, os acordos tomados en Corinto polos
que as poleis están ligadas en alianza son máis amplos que aqueles
quepodemosinferirdeXustino,poloquedeberemosrecorreraoutras
informacións.
Nestesenso,anosamáisvaliosaguíaseráodiscursodePseudoDemóstenes, XVII titulado Sobre o tratado con Alexandre, un discursoatribuídoxadendeomundoantigoaHipérides,econproblemas
para a súa datación24, aínda que non debe ser de data moi lonxana á
confirmación de Alexandre como hegemón e herdeiro dos cargos de
40
FiliponaLigadeCorinto.Sebenainformacióncontidanonserefire
directamenteaopropioFilipo,senónásactividadesdeAlexandre,supoñemosqueasliñasxeraisdopactofirmadoenCorintonondeberon
ter sufrido modificación algunha salvo no concernente ao nome do
hegemón.Ademais,olapsodetempoentreainstauracióndaLigapor
Filipoen338/337a.C.eaconfirmacióndeAlexandrenopostodoseu
painaLigaaprincipiosde335a.C.nonfaisenónaseverarmáisaínda
as posibilidades de que non se producira cambio algún na estrutura
diplomáticapolaqueserexeaLiga.Asípois,enditodiscursoacusase
aAlexandredetransgredirunhaseriedeparámetrosconfirmadospor
mediodexuramentonospactosconformantesdapazxeral.Enprimeiro
lugar,ooradorcomentaqueAlexandre,contrariamenteaosxuramentos
constituíntesdaalianzadapazxeral,restauraraaostiranos,osfillosde
Filiades,enMesenia,mostrandopoucorespetoaospactosacordados25.
Asimesmo,estableceseque,segundoostermosdoxuramento,calquera
queactúenomodocomoofixoAlexandre,édicir,interferindonaautonomíainternadealgúndosgobernosmembrosdopacto,convértese,
automaticamente,eninimigodetódalasoutraspartesdotratadodepaz,
eoseuterritoriopasaaserterritoriohostil,dexeitoquetódalaspartes
contratantesdopactodealianzadebenunirsenunhacampañacontrao
transgresordapaz,poloque,dioorador,senosatemosaoconvenido,
debetratarseaorestauradordostiranos,aAlexandre,comoinimigo26.
Destemodo,oautordodiscursoprosigueproclamandoque,segundoo
tratado,osgregosdebenserlibreseindependentes,eporestacausaé
absurdoqueestacláusulasexaaprimeiradotratado,candoaquelescravizouaoutrosgregos27,cuestiónquexustificaolevantamentoarmado
contraotransgresordapazcomúnedosxuramentosdotratado.
Aíndahaimáis,postoque,seguindoaspropiaspalabrasdotratado,
“sealgunhadaspartesdepuxeraaconstituciónestablecidanalgúndos
demais gobernos no momento en que estes presentaron o seu xuramentodemanterapaz,estesdeberánsertratadoscomoinimigospor
tódalas partes da paz”28, isto é, polos demais gobernos contratantes.
41
Asimesmo,otextoindicaqueétarefaeresponsabilidadedosdelegados do Congreso de Corinto observar que nos gobernos contratantes
da paz se respetan as normas do tratado e, por elas, que non existan
execuciónsnindesterroscontrariosásleisdeesesmesmogobernos,nin
confiscacióndepropiedades,ninparticióndeterras,nincancelaciónde
débedas,ninemancipacióndeescravosconpropósitosrevolucionarios,
reservándoseapenademorteparaaquelouaquelesquenonrespetasenestasleis29,asícomotampoucoseríalícitoqueosexiliadosforan,
portando armas e con intencións hostís, contra algún dos gobernos
incluídosnapazcomún,deformaque,seistoacontecera,acidadeou
gobernodendeoqueosexiliadospartisenseríaexcluídodotratado,e
destexeitoconverteríaseeninimigodosfirmantesdapaz30.Porúltimo,
segundoanosafonte,otratadoimpónquetódalaspartesaliadasnapaz
podennavegarlibremente,equeningunhaoutrapodeimpedirouforzar
aunbarcoaatracarenporto,dexeitoqueaquelquenonrespeteesta
cláusuladotratadoserá,aoigualquenoscasosanteriores,considerado
inimigodosaliadospolapazcomún,econisto,osaliadosdeberánlevantarseenarmascontraoinfractor31.
Así pois, este discurso Sobre o tratado con Alexandre indícanos,
cláusulaacláusula,osparámetrossobreosqueseasentaaKoinéEirene
eospactosaosqueestánsuxeitososmembrosdaLigadeCorinto32,
aínda que dende o caso particular de Atenas. Ademais, ao final do
texto,oautorexplica,aocitarunapéndicedotratado,queapolisformoupartedestetratadopolasúapropiavontade,literalmente“poloseu
propiodesexo”33.Ainformacióndestediscursolévanosagoraatratar
decomprender,unhavezquepresentamososparámetrosxeraisnosque
seasenta,ascondiciónsxeraisdaalianzafirmadaentreosgregos(salvo
oslacedemonios)eFilipo,eposteriormenterenovadaconAlexandre34.
DocomentadopodemosinferirqueaLigaestablecíaaliberdadeeindependenciateóricasdetódolosmembrosfirmantesdapaz,asícomo
asúacapacidadedeautonomíaenpolíticainterna,acalresgardábase
atravésdavixilanciadosdelegadosdaLiga,paraqueningúngoberno
42
puidese intervir na constitución doutro. Asimesmo, tampouco estaba
permitidocambiaraconstituciónestablecidanunhapolisnomomento
en que se firmou o pacto35, e por outra parte, aquel que promovese
revoltasourevolucións,estoé,aquelquepretendese atentar contra a
novasituacióndepazincorreríaendelitocontraosmembrosdaLiga,
xafosecoaliberacióndeescravos,particióndeterrasoumedidasde
índolesimilar.Respetábasetaménaliberdadedecirculaciónmarítima
comounseguroparaacontinuidadedastransacciónscomerciais,ea
alianzatendereitoedeberdetrataraaquelqueatentecontracalquera
das decisións tomadas polo Consello como inimigo dos membros da
Liga, sexa o infractor das normas estipuladas polo Consello membro
onondapazcomúnedaalianza,coqueosaliadosdebenemprender
a guerra contra este inimigo como transgresor da Koiné Eirene e da
alianzapanhelénica36.
Todoistoéoque,aoparecer,estabarexistradonanovaregulación
dasrelaciónsinternacionaisentreosgobernosdeGreciacontinentaleo
reideMacedoniaenmateriadepolíticainternaederelaciónssocioeconómicasnunplanocomúnepacíficoparaaspoleis.Nonobstante,algo
doquePseudo-DemóstenesXVIInonfalaédaregulacióndasrelacións
exteriores, é dicir, da finalidade militar da alianza de Corinto para a
guerrapanhelénicadevinganzacontraoImperioPersaeoGranRei.O
problemadestacuestiónradicaenqueosacordosmultilateraisentreos
gobernosdeGrecianaÉpocaClásicaadoitabanaseromarcodendeo
calopoderhexemónicodomomentoexercíaacoerciónecontroldos
asuntos dos gregos no seu propio proveito37. Asimesmo, a idea dun
tratadodepazqueregulaseapazcomúntampoucoeraunhanovidade,
poisxaexistíanantecedentesnosacordosdasdécadasde370e360a.
C.,asícomoointentodopropioFiliponapazdosanos346e344/343
a. C.. Non obstante, a novidade, e quizá a clave para comprender a
novaorganizaciónestratéxicadeGreciaresidenaproclamacióndunha
GuerraPanhelénicaderébanchacontraoImperioPersapolosultraxes
deestecaraGrecianopasado.Estefeito,estenovoposizoamentodos
43
gobernosdeGrecianoMediterráneocomopoderunidofronteaPersia,
supónanecesidadedeconcibiraasociacióndosgregoseFiliponaLiga
de Corinto, ante todo, como unha alianza con obxectivos militares,
unhaalianzaconfunciónsbélicas.
AsreflexiónsquelevanaFilipoaconstruírestaalianzacontraPersiaforonxabenestudadasnameirandepartedabibliografíaespecializadasobreafiguradomacedonio38,aíndaqueunelementodediscordia
é a natureza e funcións, e máis aínda, as capacidades e poderes, do
cargodehegemónqueoConsellodaalianzaoutorgaaFilipo,equetras
asúamorteseránratificadosparaAlexandre.Asimesmo,taménresulta,
encertoxeito,problemáticoofeitodaposibilidadedequeMacedonia
formara parte ou non, como membro, da alianza39. Todo isto require
unhaespecialatenciónpolasúaimportanciaparaacorrectacomprensióndasestipulaciónseacordosestipuladosnaalianza,poloquetentaremostratarestascuestiónsporpartes.
ALigadeCorinto,nomequeselledeuaestainstituciónentemposrecentespolosestudosos,éantetodountratadodepazplurilateral
que estaría regulado por un organismo, o Sinedrión ou consello, os
membros do cal serían elixidos polos enviados de cada un dos gobernos membros. Sen dubida esta será a gran novidade desta Koiné
Eirene, ao tempo que a diferenza completamente dos anteriores intentos de establecer no Mediterráneo unha regulación das relacións
intergubernamentais, pois aquelas eran definidas como vinculantes a
tódolosgobernos,estivesenounonenguerranomomentodotratado,
eencadaunhadeelasexistíaungarantedocumprimentodapaz.Este
desexodeacadarunhapazduradeiraconvertíataménásKoinéEirene
en tratados sen data de caducidade. Deste modo, fronte aos tratados
bilaterais estipulados polos contendentes nun enfrontamento armado
típicos dos momentos anteriores, o século IV caracterizarase polos
intentos de instauración destes pactos plurilaterais, vinculantes para
todososgobernosdomediterráneoeconcibindoapazcomoobxectivo
esencialdocumprimentodospactos,queungarantesecomprometía
44
a facer respetar. Sen embargo, na paz firmada por Filipo cos gregos,
naalianzadeCorinto,apareceesenovoelementoqueéosinedriónou
consello, un organismo de representación dos gobernos asociados á
paz,coquecadaaliadoteríaunharepresentaciónnatomadedecisións
da Liga. Os gobernos adheridos á alianza enviarían un número de
representantesenfuncióndosseusnúmerosdepoboaciónedassúas
capacidadeseefectivosmilitares,oumellorditonomodoenqueestas
capacidadesquedabanreflectidasnoexércitoconxuntodaLiga,epor
Esquinessabemosqueaeleccióndosseusembaixadoresdebíarealizalacadamembro,eque,candomenosenAtenas,estesrepresentantes
(είρηνοφύλαξ)elixíanseamanalzada40.Oconselloconformadoporestesrepresentantesseríaoencargadoderegularocumprimentodasleis
xeraisestablecidasparaomantementodaKoinéEirene,dirimindoas
diferenciasentreosmembrosemantendoavixenciadotratadodepaze
alianza.Coaconformacióndesteorganismo,nonobstante,enfatizouse
a influencia ateniense neste organigrama político xerado por Filipo,
pois este sistema representativo, en detrimento do esquema típico de
KoinéEireneaseguradapormediodungarante,foisinaladacomosimilaráconfiguracióndachamadaSegundaConfederaciónAteniense,que
pormediodostratadosde375e371pretendeuafirmaraliberdadedos
membrosdestanovaligamarítimacomocondicióninherenteáautonomía,paraevitaroserrosquenopasadolevaranaAtenasaconvertera
súaalianzaÁtico-Délicanunimperioateniense41.Senembargo,aprimeiradiferenzadestacadaentreasegundaligamarítimadeAtenaseos
seusaliadoseaorganizaciónfilípicadaLigadeCorintoéaprohibición
decambiodeconstituciónsentreosgobernosmembros,xasexadende
o interior, por medio de revoltas, como dende o exterior, a través da
influenciadoutrogobernooudegruposdeexiliadosquetratenderetornar,asícomoomantementodegorniciónsmilitaresendiversospuntos
estratéxicosdaHélade(comoTebas,Ambracia,CalciseCorinto)baixo
opretextodeasegurarocontroldoordeneevitarposiblesalteracións
oulevantamentoscontraapazpactada42,ouaregulacióndonúmerode
45
representantesdecadagobernonoconselloenrelacióncoascontribucións militares presentadas por cada membro para as necesidades da
liga,particularmenteaguerracontraPersia43.
Sedunhapartetemosoconsellodosaliados,poroutraestaríaohegemón,cargodesignadoparaocontroldasforzasmilitaresdaalianza,
que supervisaría o cumprimento da normativa reguladora da Liga en
temposdeguerra.Estecargo,realmente,parecequevenasuplantaro
papeldogarantedapazcomún,daKoinéEirene,poisenmomentosde
enfrontamentobélicoentreaLigaeunopoñenteouinfractordasregulaciónsdepaz,ohegemóntiñaocontrolsobreosrecursosedecisións
doconsello.Conisto,ohegemón,entemposdeguerra,éoverdadeiro
reguladordaLigaenmateriadepolíticacomún,eoencargadoderemitirosproblemasadirimirporpartedosaliadosáatencióndoconsello,e
ásúavez,entemposdepazéoexecutoroficialdasmedidasedecisións
producidas polas deliberacións do consello. Neste senso, podemos
comprende-lo como unha especie de xefe policial para o interior de
Greciaedexefemilitarparaapolíticaexterior,encalidadedestrategós
autokrátor.Evidentemente,opoderdoquedispónllepermitedesfrutar
dunhaaoptimaposicióndepodersobreosaliados,ocaldenotaquea
constitucióndaalianzanonsófuncionacomoestruturadeordenación
da nova formulación estratéxica de Grecia na que os membros están
aliados para a consecución dunha situación interna de paz duradeira,
senón tamén como alianza ofensivo-defensiva dos gobernos gregos
fronteaosdemaispoderesdoExeo,especialmenteoGranRei44.
Apesardetodoisto,etalecomoindicaN.G.L.Hammond45,nas
fontesnonhaiindicaciónalgunhadapertenzadeMacedoniaáalianza
helénica46.Estadisquisiciónprovocou,eaíndamantén,numerosasproposicións para a súa resolución, xerando ao seu redor un verdadeiro
debate historiográfico. Partindo das noticias dos nosos informadores,
senembargo,sabemosqueFilipo,antesdeconfiguraraalianzacorintia,establecetratadosdealianzabilateraiscontódolosgregos,oucando
menosconaquelescosquenonostiñaaínda,comoTebasouAtenase
46
osaliadosdestas,acausadoseuenfrontamentobélico,poloquedebemosentenderqueFilipo,antesdecompoñerseosparámetrosconstitutivosdanovaKoinéEirenecorintia,xaeraaliadodeaquelesgobernos
queposteriormentecompoñeránaLiga,eporiso,obrigadoporestes
tratados,debemoscomprenderqueasúasituacióndealianzallevincula,formaseounonpartedaLigaCorintia,aosregulamentosdesta.A
miúdocuestionousetaménseaparticipacióndeFiliponestestratados
dealianzaeravinculantesparaoreinodeMacedonia,ousóforanfirmadoscoapersoadeFilipo.Senembargo,comorespostaaesteinterrogantehaiquepartirdequeafiguradeFilipoéacabezarepresentativa
dogobernodoreinodeMacedonia,porloquetodasassúasacciónsson
vinculantesparaoreino,detalxeitoqueassúasacciónspersoaisdeben
pensarsesemprecomoactividadesgobernamentais,poisdestexeitoas
houbesen comprendido tamén os macedonios. Por todo isto, e como
gobernocondicionadopolasregulaciónspactadasnaalianzadaLigade
Corinto,opapeldeFilipo,noseucargodehegemóndaLiga,seráode
garantedaalianzaeprotectordassúasdecisións.Asimesmo,esteposto
obtidoporFilipo,porserhereditario47,supónqueocargodehegemón
estaríareservadoaomonarcadeMacedonia(nasúaliñadinásticados
Argeadas,candomenos),talecomodemostraofeitodequeAlexandre,
unhavezconfirmadocomoreideMacedonia,busquetaménserratificadocomoherdeirodocargodeseupainaLigaemanteñaosplansdo
seupaiconrespectoádeclaracióndeguerracontraPersia,comoparte
nonsódapolíticadaLigasenóntaméndapropiapolíticaexteriorde
Macedonia.Seestofosedeoutroxeito,oconsellopodería,apoiándose
noexércitodaalianza,ternomeado,trasamortedeFilipo,unhegemón
que fixese emprender unha acción contra Macedonia, en vez de que
cadaundosgobernosdescontentoscoaleimacedoniadecidiranunha
disidenciaindividual.
Asconsecuenciasdaconstrucióndestanovarealidadepolíticapara
asituacióndeGreciason,encertoxeito,evidentes,postoqueformulan
anovahexemoníamacedoniaasentándoa,comoocorreraanteriormente
47
conAtenaseasúaLigaÁticaoucoaLigaBeociadeTebas,sobreun
marcoinstitucionalquefortaleza,pormediodetratadosdealianzaede
paz,anovaposicióndominantedeMacedonianoconcertodasforzas
helenas48, aínda que con algunhas innovacións con respecto as súas
antecesoras,comoéaformaaglutinadoradetódalasforzasdaHélade
(salvoEsparta)caraunobxectivocomún,aíndaquemantendo,enteoría,intactaapolíticainterna,econisto,aautonomía,decadapolis49,
ouainstitucionalizacióndunconsellorepresentativodosaliados.Non
obstante,aLigadeCorintotenunhaimportanteconsecuenciaaescala
internacional, posto que supón o fin dunha etapa na política grega,
marcadapolotratadodoano386a.C.,coñecidataméncomoPazde
AntálcidasouaPazdoRei,polacaloGranReiestablecíasecomoárbitrodecalqueracontendanoExeo,eameazabaaaquelesqueiniciaran
hostilidades contra a situación convenida por dito tratado coa guerra
porpartedoGranRei50.Destexeito,oGranReideclararíaaguerrae
sufragaríaaosexércitosdeaquelesquesemantivesendentrodoconveniodepazcontraoinfractor.EstaPazdoRei,quedebemosentender
comoaprimeiraKoinéEirene,aíndaquefoirenovadaen375,372/1,
371/0e362,easimesmo,houbodiversosintentosvanospararenova-lo
en368,367e346a.C51.
Deformaevidente,podemosobservarasimilitudeconstitutivade
ambostratadosdepaz,odeAntálcidaseodeCorinto,xaqueambas
establecenunmarcoparaarelaciónpacíficadosgregos,easimesmo,
un protector do tratado, e, polo tanto, da paz, que no primeiro caso
sería o Gran Rei e no segundo o propio Filipo. Asimesmo, e aínda
queambostratadosestipulanaautonomíadosgregosdaHélade,ditos
pactosnonsonsenónomarcoparaoestablecementohexemónicoda
potencia reguladora do pacto, formalizando, pola vía diplomática, os
mediosparaocontroldaspoleisporpartedapotenciahexemónica,e
noseucaráctertemporal,ambossepresentancomodefiniciónsatempo
ilimitado das relacións internacionais entre os gobernos de Grecia 52.
Nonobstante,oelementodemeiranderepercusiónnoplanodiplomá-
48
ticoentreambasradicaenqueaalianzahelenadeCorintoimplica,en
realidade,naanulacióndosparámetrosestipuladosen386a.C.,aoser
declaradaaguerraaoGranReiporpartedosaliadosdeCorintoeFilipo,detalxeitoque,seguindoopactadonaPazdoRei,oemperadorde
Persiasufragaráaaquelesqueestándoseuladocontraanovaalianza,
comoseverá,nacampañadeAlexandreporAsiaMenorounarevolta
espartanacomandadaporAxisIII.Portodoiso,aLigadeCorintoredefineocadrodapolíticainternacionalnomarcodomarExeo,rompendo
costratadosanteriores.
3.3 IniciodoreinadodeAlexandre
Unha vez expostas, polo tanto, as directrices políticas que marcarán as relacións de Alexandre coas poleis gregas sobre a base das
instituciónsxeradasporFilipo,apoiándosenoseudominiomilitarde
Grecia53,éomomentodedesembarazarsedeFilipoeprestaratención
ao reinado de Alexandre, que comeza, tras o asasinato de seu pai en
outubrode336a.CporPausanias54,duranteoarcontadodePitodooen
Atenas55.Assúasprimeirasmedidascomomonarcaforonasdeatopar
e castigar aos presuntos culpables do asasinato de Filipo, tras o cal
impuxoaordeentreastropaseapoboaciónmacedonia,afirmandoque
tansóonomedoreicambiara,nonosplanseinteresesdeMacedonia56.
Así,Alexandreerixíaseencontinuadordaobraqueiniciaraoseupaie
quetiñaporpasoseguintea“liberación”deAsiaMenoreaguerrapanhelénicaderébanchacontraoImperioPersa.EnMacedoniaselleaclamoucomoaonovoreiqueera,conesperanzasdefuturoeconfianza
nascapacidadesquexaanteriormentedemostrara,tantonocampode
batalla57 coma no ámbito da diplomacia e do goberno58. A situación
enGrecia,polocontrario,augurabamenoresdosesdeoptimismopara
pensarenquealguénpuideserecollerconfacilidadeotestiñodeixado
porFilipo,xaqueaocoñecerseanoticiadorexicidiodePausanias,aalgarabíaestendeuseporentremoitosdosmembrosdaLigadeCorinto59.
49
Alexandre enviou embaixadores ás poleis gregas afirmando os seus
desexosdemanteraautonomíadosaliadoseostratadosdealianzaestipuladosenCorinto,intentosdiplomáticosqueforondotodoenvano,
xaqueaninguéninfundíatemorunmociño60,pormoigrandequefose
oexércitoquetiveseássúascostas,emáisaínda,osgregos,eespecialmente Demóstenes, supoñían que o novo rapaz que agora reinaba en
Macedoniapertrecharíasenasúapatriaeomedollefaríagardarsede
tentarimpoñerosplanshexemónicosdeseupai61.
Así pois, os gregos, seguros de que o macedonio se mantería á
marxe dos asuntos de Grecia, preocupado polos seus propios problemas,comezaronatomarmedidaspararestauraraordeanterioráderrota
deQueronea.DiodoroSículoé,probablemente,oquemellorrecollea
situacióndomomento,enXVII,3.1-5:“InformadoAlexandredeque
moitos gregos estaban proclives á revolta, embargoulle unha grande
ansiedade.Enefecto,osatenienses(Demósteneseraoqueincitabaao
pobocontraosmacedonios)alegráronsesobremaneiraaoenterarseda
mortedeFilipo,enonconsentíanenconcederaosmacedoniosahexemonía sobre Grecia; enviaron uns embaixadores a Átalo en segredo,
mediante os que lle propoñían unha acción en común, e invitaron a
moitasoutrascidadesaloitarendefensadasúaliberdade.Osetolios
aprobaron nunha votación facer regresar aos acarnanios que tiveran
queoptarpoloexilio.Osambraciotas,persuadidosporuntalAristarco,
expulsaron a gornición que Filipo emprazara na súa cidade e fixeron
queestasegobernarademocraticamente.Edexeitosimilarostebanos
fixeronaprobarenvotaciónodesaloxodagornicióndaportaCadmeae
nonconcederaAlexandreahexemoníadeGrecia.Eosarcadios62,que
foron os únicos que non outorgaran a hexemonía a Filipo, tampouco
llela concederon agora a Alexandre. Do resto dos pobos do Peloponeso,osarxivos,eleos,oslacedemonios63ealgúnsoutroslanzáronse
áprocuradasúaindependencia”.Asituaciónparaonovomonarcade
Macedonianonera,certamente,demasiadoprometedora,postoqueá
resistenciahelenahaberíaqueengadirlleaposibilidadedunataquepolo
50
norteporpartedastribospacificadasantanoporFilipoaocomezodo
seureinado64,asícomoaameazaqueparaaestabilidadedeAlexandre
notronosupoñíaoexércitoenmansdeÁtaloque,xuntoconParmenión,foraenviadoporFilipocomoavanzádelladodesembarcoxeralen
AsiaMenorparaasúaposteriorinvasióneconquista.
Detodosestesproblemas,odemaiorriscoparaapervivenciade
Alexandrenotrono,eodemeirandeintereseparaosnososplansde
estudo,éocasodeÁtalo.DiodorososténqueDemóstenestiñaentrado
en contacto con este para buscar a alianza conxunta contra o fillo de
Filipo. Átalo formaba parte da nobreza macedonia, e cun exército ás
súas ordes e tan só un pouco de ambición podería converterse nun
pretendente ao trono de Macedonia. Asimesmo, os contactos de Demóstenes con este poderían delatar un arranxo co Gran Rei, estando
Átalorespaldado,siestofoseasí,portresforzas:oseupropioexército,
Demósteneseosatenienses(máistodosaquelesgregosquequixeran
facerdefeccióndaLigadeCorinto,quecomovimos,eranmoitos),e
oGranRei,queveríaasíunmediofácildeeliminaraoposiciónmacedoniaeaameazaqueestapoderíachegarasupoñerparaoseucontrol
deAsiaMenor.Sobreesto,econrelaciónaoquenosocupa,édicir,ás
relaciónsdeAlexandreeAtenas,énecesarioanalizarenquémedida
DemóstenespodíatercontactadoconÁtalo,easimesmo,coGranRei,
enbuscadeapoiocontraAlexandre.UnhavezmáiséDiodoroquennos
daaprimeiraresposta,postoqueenXVII,4.7-8,nocontextodaembaixadaatenienseaAlexandretrasasúachegadaaGrecia65,cóntanos
que“entreosembaixadorestaménseatopabaDemóstenes,aíndaque
nonacompañouaosoutrosanteAlexandre,senónquechegadoaoCiterónregresouaAtenas,benportemoraoqueforaasúapolíticaantimacedónica,benquequixerapresentaranteoreidospersasasúaconduta
irreprochable.Disequerecibiraunhagrandesumadecartosdospersas
afindesosterunhapolíticaantimacedónica,apropósitodocalcontan
que Esquines denostaba nun discurso a Demóstenes pola súa venalidade:«Agora,demomentooourodoreicolmouosseusextravagantes
51
gastos,peroninsequeraestelleserásuficiente,poisnuncaningunha
fortunabastouparacolmaruncarácteravaro»66”.TaménXustinofala
deDemóstenescomoaxentedoreipersa67fronteaAlexandreenXI,
2.7:“Cando[Alexandre]seatopabaentales preparativos [da guerra
contraPersia],sellecomunicaqueosatenienseseoslacedemonios68
pasáranseaospersasequeoresponsabledestadefecciónforaoorador
Demóstenes, subornado polos persas con unha gran suma de ouro”.
As razóns de Demóstenes para buscar alianzas contra Alexandre son
bastanteclaras,elqueforaomeirandeinimigo da política de Filipo,
comodemostranasFilípicas,enesteintreselleservíaenbandexaa
oportunidade de crear un segundo fronte contra Alexandre na persoa
deÁtalo.AsexpectativasdeÁtaloconrespectoaotronoMacedonio
taménresultanbastanteobviasgrazasánarracióndePlutarco,Alexandre,9.7-1169,naquebrindaporqueomatrimoniodasúasobriñacon
Filipo deixe ao reino un lexítimo herdeiro macedonio ao trono70. A
mesmaexistenciadunhaalianzamatrimonialentreÁtaloeacasareal,
asícomocoanobrezaporpartedeParmenión71,permítenosobservara
estepersonaxeentodaasúadimensión,eentenderasúaposiciónprivilexiadaeassúasclarasopciónsaotrono,amparadas,enmaiormedida,
polorespaldoquelleproporcionabaoseupropioexército.Aentrada
do Gran Rei en escena debese, moi probablemente, a aquilo que comentamosparaaPazdeAntálcides,polaqueestesufragaríaaguerra
contra calquera que se mostrase hostil contra o seu control do Exeo,
dexeitoque,paraoemperadordePersiaseguiríavixenteditotratado
aononestarvinculadodeningúnxeitoáKoinéEirenedosgregoscon
Filipo.Ésorprendente,nonobstante,ofeitodequeameirandeparte
dasfontesnonfaganexcesivamencióndoacontecidoconÁtalo,eque,
unhavezmorto,nonvolvaaserreferidoenningunhadelas,aexcepcióndeQuintoCurcioRufo,doquedescoñecemosanarracióndeste
mesmoepisodioqueagoranosocupa,peroqueprestaunhapasmante
atenciónárelacióndeAlexandreeÁtalo,ataopuntodefacerdicirao
reimacedonioqueesteforaoseumaiorinimigo72e,asimesmo,cita-lo,
52
xunto con Parmenión, Filotas e Clito, como un dos caídos polas iras
de Alexandre73. Sen embargo, indícanos tamén, de forma expresa (a
diferenzadoepisodiocitadosupradePlutarco,noqueasconclusións
infírensedeformaindirecta)quexaantesdacoroación,Alexandretiña
enÁtalouninimigo74.Conisto,Átaloconverterasenunhaferramenta
contraonovoreimacedonio,quecunbousopoderíadaraosgregosa
súaansiadaliberdadeeautonomía.
Recapitulemos,entón,porunintre,cofindepodercontinuarcon
claridade:trasamortedeFilipo,Alexandreécoroadoeprometemanterapolíticaeproxectosdoseupai.Osgregos,crendoaAlexandreun
mozotemeroso,rebélanseledamente,eosatenienses,conDemóstenes
á cabeza, comezan a buscar alianzas que fortalezan a súa posición
fronte a un posible ataque de Alexandre, topando no pretendente ao
tronodeMacedoniaÁtaloasúamellorbazaparaoxogodeestratexias
queseaveciña.Asimesmo,esegundooestipuladoen386a.C.,DemósteneseoGranReientranencontacto,detalxeitoqueesteapoia
aaqueleconomicamentenaguerracontraMacedonia,ocal,ásúavez,
supónunhamanifestarupturadasestipulaciónsrecollidasnaalianzade
CorintoporpartedeDemóstenes.Apreguntaaresponderentodoeste
complexoentramadodeestratexiasealianzasé,paraaconclusióndo
obxectivoproposto,saberenquémedidaDemósteneseassúasaccións
son representativas das actitudes atenienses75 fronte á nova situación
creadatrasamortedeFilipo.Nestesenso,N.G.L.HammondconsideraquesiexistiudefecciónporpartedeAtenas,representadanaactitudedeDemóstenes,caraaalianzadeCorinto76.AopinióndeDroysen
confirma tamén a oposición ateniense a seguir manténdose baixo o
podermacedonio,easimesmo,taménconsiderareaisoscontactoscon
ÁtaloeoGranReideDemóstenes,mentresacidadesepreparabapara
aguerracontraAlexandre77,unhaopiniónque,deformasimilar,tamén
presentaR.M.Errington78.A.B.Bosworthvaimáisalánoseuestudo
dasreacciónsateniensesámortedeFilipoeafirmaqueenAtenas,en
ditoperíodo,existíaunhagravepreocupaciónpolademocracia,detal
53
xeitoquesetomanmedidaslexislativasencontraduncambioconstitucional, como unha lei proposta por Eucrates na novena pritanía de
337/6a.C.,antesdamortedeFilipo,queprohibetodointentodeabolir
ademocraciaeimpoñeratiraníasobreacidade79.Estefeitoreflexao
nerviosismodosateniensesanteaposibilidadedequesellesimpuxera
ungobernooligárquicoouuntiranocomogobernantedapolis,ocal
deberecordarnosásmedidastomadasporFilipocontraTebas80.Neste
contexto,etemendopolasúaautonomía,podemossupoñerque,baixo
abatutadeDemóstenes,osateniensesbuscasensacudirseoxugomacedonioimpostoporFilipoporcalqueramedio.Así,eaíndaquehoubese
un grupo político denominado filomacedonio (e, moi probablemente,
axentesmacedoniosobservandoasituación),ospartidariosdademocracia,símbolodeAtenas,teríanapeladoaoespíritodaliberdadepara
erguersecontraMacedonia.Haiquerecordar,ademais,queAtenasera,
encertoxeito,aconcienciadeGrecia,poloqueassúasacciónsserían
unexemploparaunbonúmerodepoleis,que,envistadasacciónsdos
atenienses,decidiríanseguiroseumodeloerevelarse.Destexeito,preparouseoexércitoeaflota,áesperadareaccióndeAlexandre.Noresto
de Grecia, xa o viramos por boca de Diodoro, a situación resultaba
similar á ateniense, e en Tebas, por exemplo, os cidadáns planeaban
expulsar a gornición macedonia da Cadmea, como xa fixeran os ambraciotas.
AsituaciónenGreciaeraderevoltatotal.Alexandre,recentemente
coroado, debe decidir sobre cál será o seu primeiro movemento, en
vistadosmúltiplesproblemasqueasexanaoreinoeaelmesmocomo
monarca. Non obstante, con unha clarividencia loubada en diversas
fontes,Alexandredecide,enprimeirolugar,faceractodepresenzaen
Grecia e frear así os levantamentos, infundindo temor aos gobernos
das poleis e facéndose ratificar no cargo do seu pai como hegemón
da alianza común, co que o tratado da Koiné Eirene volvería a estar
vixente ao ser renovado. Deste xeito, Alexandre toma unha parte do
exércitomacedonioediríxeseaTesalia,onde,atravésdadiplomaciae
54
aexaltacióndasgloriasquenopasadoestescompartiranconFilipo,así
comoaliñaxedeHeracles81,queuníaaAlexandrecostesalios,coque
conseguiudeformapacíficaserratificadonocargodoseupaicomoarchóndaLigaTesalia,elleofreceronoseuapoiomilitar82e,deunxeito
similar,atráxosetaménaosenianos,maliosedolopios,quetiñanvoto
noconsellodasanfictioníasegrazasaoscalespuidopasarlibremente
asTermópilas83,aparecendoenGreciasenterninsequeradesenvaiñado
aespada.Destexeito,aspoleisatopáronseporsorpresaconunexército
macedonioquenonsentiranchegarnomediodospreparativosdarevolta,poloqueoterrorquellesinfundiuapresenzadoreienterritorio
helenofreoutodointentodesediciónporpartedosantigosmembros
da Liga de Corinto84. A rauda actuación de Alexandre foi a clave do
seu éxito. Así, Alexandre, aproveitando a pervivencia da conxuntura
política xerada polo seu pai, convocou aos anfictións nas Termópilas
para obter deles o recoñecemento da súa hexemonía. Non obstante,
os tebanos e atenienses aínda non compareceran ante o rei, polo que
AlexandreavanzoucaraBeocianaprocuradalgunharesistencia,pero
estanonapareceu,poloqueTebas,adisposicióndomacedonio,capitulará, e Atenas comezará os preparativos para soporta-lo asedio que
agardabarecibirdonovorei,conmedidassimilaresástomadastrasa
batalladeQueroneapolomedoásrepresaliasdeFilipo,eenviáronse
embaixadoresápresenzadorei,entreosque,enprincipioseatopaba
o mesmo Demóstenes85, para que ratificasen a Alexandre na súa posición hexemónica e, asimesmo, tratasen de calmar a posible ira do
mozorei.Asfontesorelatantalecomoagorareproducimos86:Arriano
dinosque,trasserproclamadorei,“[Alexandre]presentousecosseus
exércitos ante o Peloponeso. Tras reunir alí aos gregos que habitan
estarexión,llesreclamouacaudillaxedaexpedicióncontraospersas,
caudillaxe que outrora lle outorgaran a Filipo. Obtivo Alexandre, en
efecto,oasentimentodetodos,exceptodoslacedemonios,queresponderonquenontiñanporcostumeservircomoacompañantesaninguén,
senón,máisben,serelesoscaudillosdeoutros87.Polasúaparte,tamén
55
acidadedeAtenasintentousublevarsecontraosmacedonios,peroos
seus cidadáns sentiron medo ante a primeira incursión de Alexandre
contraassúasterras,poloqueaccederonadarlleapreeminenciaque
reclamaba,meirandeinclusoqueaquellederanaFilipo”88.Plutarco
émoitomáisparco,etansómencionaqueAlexandreératificadono
cargodehegemónenCorinto,trasocálseráfelicitadopormoitospolíticos e oradores, aínda que coloca erradamente este episodio tras a
destrucióndeTebas89.ApartequeconservamosdahistoriadeCurcio
nonrecolleestapasaxe,eDiodoro,unhavezmáis,éanosafontemáis
elocuentenestacuestión,poisenXVII,2.1-9reproducecorrectamente
aordedosacontecementosedáperfectacontadosdetallesquetemos
comentado supra90. É interesante o xeito en que Diodoro conta que
Alexandretratouaosembaixadoresatenienses:“Alexandredeuaosembaixadoresateniensesamizosasrespostas,coquelibrouaopobodoseu
grantemor”91.Encantoaosambraciotas,Alexandredeuoseuvistobo
anteocambiodeconstitución,deoligarquíaademocracia,talecomo
recolleDiodoro,XVII,4.3,aíndaqueexpulsaranagorniciónmacedoniaestablecidaporFilipo.Oreiestableceudenovodiversasgornicións
militaresenGrecia,exactamenteenCorinto,Tebas,Calcise,denovo,
enAmbracia92.
Ébomomentoparafacerbalanceeanaliza-lasrespostasatenienses
aosmovementoseactitudedeAlexandre.Enverdadeéestrañootrato
queAlexandre,aolongodameirandepartedoseureinado,dispensaa
Atenas como un punto privilexiado do que necesita irremisiblemente
a súa colaboración. Deste modo, ao igual que acontecera con Filipo,
areformulacióndosxuramentosdaalianzaenCorinto,paralelaáratificacióndeAlexandrenopostodoseupai,levouseacabodunxeito
pacífico,facendoqueaoposiciónanterioráchegadadoreiaoterritorio
da Hélade parecese totalmente inexistente ou froito da vontade dun
pequeno grupo de disidentes opostos á hexemonía macedonia, e non
unha idea presente na maior parte da poboación das poleis aliadas.
Nestesenso,creoqueDroysencomprendeuperfectamenteestefeitoao
56
afirmarque“nonentrabadentronosdesigniosdeAlexandredarpábulo
e importancia por medio de medidas violentas a un movemento que
lleconviñafacerparecer,dentrodeloposible,comoaobradesatinada
dunpartido”93.Senembargo,oproblemaconAtenaseramaiorqueo
daresistenciaáautoridadedorei,comafixeranorestodosgobernos,
senón que, polos seus contactos con Átalo e o Gran Rei convertíase
en violadora da Koiné Eirene, e co elo, en traidora á alianza corintia
e inimiga do resto dos aliados. Pero nin sequera con isto Alexandre
decidiuimpoñersanciónsdetipoalgúnaosatenienses.Evidentemente,
eraconsciente,comoxaoforaoseupai,daimportanciacapitaldaflota
ateniensenosplansdeconquistadeAsia,senaparticipacióndacala
campaña estaba abocada con total seguridade ao fracaso. Asimesmo,
facer punir a Atenas a súa traizón con algún castigo suporía deixar
aosateniensescondesexosderébanchatrasdesicandooreicruzase
oExeo,esabendoxaaestratexiadoGranReideapoiaraaquelesque
puideranaliársellenaloitacontraMacedonia,operigodunhacoalición
ático-persa era un risco que o novo macedonio non podía permitirse
correr,etrataríadeevitaracalqueraprezo, e o prezo, nesta ocasión,
sería pasar por alto as estratexias diplomáticas de Atenas con Átalo.
Ademais, a seguridade de saberse liberado do perigo que supoñía o
pretendenteÁtaloteríafacilitadoasúaindulxenciacaraácidade.En
efecto,poucodespoisdesercoroadorei,Alexandrecondenouámorte
aÁtaloportraizón,enviandoaHecateodeCardianasúaprocurapara
quellolevasevivoaMacedonia,ounocasodequenonfoseposible,
acabasecoasúavida.Ásúacondena,Átalorespondeuenviandomensaxeirosaoreicongarantíasdasúafidelidade,ecoacartarecibidade
Demóstenescomoprobadela94.Hecateocumpriuasúamisiónedeu
morteaÁtalo,paraposteriormenteredirixirastropasdesteereunirse
con Parmenión95, co que este perigo tamén desaparecía da escena, e
Alexandre, con toda a situación controlada, podía adicarse tranquilamenteaosplansepreparativosdacampañacontraPersiaeálaborde
apaciguaresometerdenovoaopodermacedonioaospobosdonorte.
57
Trastodoisto,vimoscómoaactitudedeAlexandrecosgregos,e
taméncosmacedonios,eraademanterapolíticaeospropósitosdoseu
pai,continuandoaobradesteondeamortelleobrigaraaabandonar,
confirmando,coisto,omanifestodeAlexandrenadamáissercoroado,
que atopamos nas fontes, polo que só o nome do rei mudara, pero o
resto da política macedonia, os plans e proxectos establecidos para
o futuro, se manteñen, establecendo unha continuidade entre Filipo
e Alexandre. Non obstante, o máis importante é facer notar que, coa
actuacióndeAlexandrenasúaprimeiraincursiónnaHélade,assúas
pretensións,probablemente,nonforontantoproseguircoapolíticade
seupaicomofacernotaraosgregososeuplandelevaracaboesacontinuidade,poñendoenprácticaesamáxima,xacitada,queDiodoroe
Xustino96poñennosbeizosdorecencoroadoAlexandre,polaqueeste
afirmabaquenadacambiaranasituacióndeGreciaeMacedoniatras
amortedeFilipo,salvoonomedomonarca.Poristo,Alexandreconseguiramanteraraiaassecesiónsdoshelenossentersequeradesenvaiñadoaespadaninvertidoamáismínimagotadesangre,helenaou
macedonia.Coasúaacción,proclamabaasúaactitudefronteaGrecia,
easimesmo,congranintelixencia,ecertamente,unhaspequenasdoses
deoportunismo,obtiveranasúaman,encuestióndedíasdendeasúa
coroación, aquilo que a Filipo lle custara toda a súa vida e esforzos:
a posesión das posicións máis destacadas de Grecia. Co seu acto de
presenza,edepresentación,enGrecialograraostítulosdexeneralda
LigaTesalia,orecoñecementoporpartedaalianzacorintiacomohegemóndosgregoseatransferenciadospoderesdestrategósautokrátor
paraacampañacontraPersia,certificandoasíasúaposicióndepoder
sobreaHélade97.Destexeito,podemosconcibirasúavisitaaGrecia
como un segundo paso da súa lexitimación como herdeiro de Filipo.
Evidentemente,todoistononpuideratersidoposibleparaonovomonarcasenoncontasecoainfraestruturaqueFilipotiñaxeradoatravés
da súa paulatina absorción de poder, xa que Alexandre, neste senso,
nonestablecenadanovosobreGrecia,senónqueimpónasúaposición
58
eapropiasedoscargosqueoseupaiobtiverapordereitodeconquista
oupolasúasagacidadediplomática,comoherdeirononsódotronode
Macedonia, senón tamén do resto das prerrogativas adquiridas polo
seuproxenitor.Destemodo,H.Bengtson98comprendequenaprimeira
incursión de Alexandre en Grecia non debeu ter sido necesaria unha
renovaciónlegaldaalianzacorintiaentreosgregoseAlexandre,senón
que tan só se lle foron transferidos a Alexandre os poderes e mando
especialparaacampañapersa.Enefecto,nasfontesatopámonoscorroboracións a esta hipótese, posto que Plutarco establece a elección
deAlexandrecomohegemóntrasoaffairedeTebas99,eA.J.Heisserer
analiza,noprimeirocapítulodoseuestudo100,unfragmentoepigráfico
ateniense no que supón que se estipula a renovación dos tratados de
pazealianza,determinadospolaLigacorintia,entreAtenaseonovo
monarcamacedonio,edataestainscrición,trasexpoñeracontroversia
existente na comunidade historiográfica, en 336 a. C., evidentemente
nomomentodecoroacióndomozoAlexandre.Seríaposibleseguira
Heisserer,esupoñerqueainscriciónfíxose,portodoisto,naprimeira
expedición de Alexandre a Grecia. Non obstante, é posible tamén,
tendoencontaoexpostoporBengtson,pensarnarenovaciónformalda
Ligaedospactosqueelaimplica,nasegundaexpedicióndeAlexandre
aGrecia,trasadestrucióndeTebas.Outropuntocorroboraestaidea,
postoqueseofragmentoepigráficodeAtenasexpónasobrigasentre
ambaspartesparaaguerracontraPersia,easimesmo,nelaconcértanse
os pagos de tropas, hai que ter en conta que na primeira fundación
dos pactos de alianza en tempos de Filipo, este xa solicitara o pago
detropasaosaliados,enonhairazónparasupoñerquenonllefosen
concedidos,poloquese,tansóunanodespois,naprimeiracampaña
en Grecia, Alexandre volve a solicitar novos efectivos, produciríanse
algunhas reacción entre os atenienses que as fontes terían recollido,
ademaisdexerarcertomalestarenAtenas.Xavimos,ásúavez,oxeito
en que Alexandre trata á polis ateniense, perdoando a súa traizón e
violacióndaspautasmarcadaspolaalianzacorintia.Empero,todoeste
59
coidadocoqueAlexandretrataácidadeseríavanosedespoissolicitara
unnovodesembolsoparaaumentarosefectivosmilitaresássúasordes
en tan breve espazo de tempo, correndo tamén o perigo de xerar un
enfrontamentoentreAtenaseMacedoniaquenonfavoreceríaaosseus
plans.Peseatodo,seestablecemosesamesmapeticiónnomarcodasegundaexpediciónalexandrinaáHélade,oseupoder,trasderruírTebas,
llepermitiríafacercalquerasolicitudeaosaliados,senmedoaunharevolta,xaqueasúaactitudeconTebasdebeuterdeixadobenclaroque
oreinondubidaríaenempregaracoercióneaviolenciacontraoque
seopuxeraaosseusdesignioseproxectos.Asimesmo,nasegundaexpedición,comoveremos,osefectivosaliadosnonsóaumentaríanoseu
podermilitar,ecoisto,oseucontrolefectivosobreGrecia,senónque
ossoldadosdocontinxentealiadoserviríanaospropósitosdoreicomo
refénsqueaseguranalealdadedosgregosaomacedonio.Portodoisto,
consideroqueahipótesedeBengtsonsobreatransferenciadospoderes
deFilipoaAlexandresenrenovaciónformaldaLigapareceválidae
racional,explicandocorrectamenteaordedosacontecementos.
Lexitimado,entón,encalidadedeherdeirodeFilipo,Alexandreten
asmanslibres,conGreciacontrolada,eliberadodoperigodacoalición
a tres bandas (Atenas, Persia e o exército de Átalo) que estivemos a
analizar,sódebeestarpendentedeultimarosdetallesparaacampaña
persa, dentro dos cales entra a pacificación do norte de Macedonia,
comounxeitodeasegurarsedenondeixardetrásdesiposiblesinimigosnunmomentoposterior,oqueagravaríaasúasituaciónunhavez
noAsia,easimesmo,probareexercitaroseuexércitonunterreodifícil
edescoñecido,conpobosmoibelicosos101,permitíndolleasífacerbalancedaforzaecapacidadesdasúamilicia.Estacampañacaraonorte,
contraosveciñosiliriosetraciosdeMacedoniadebeentenderse,entón,
como un tipo de manobras, case que como prácticas que Alexandre
aproveitaparafacercoseucontinxente,comounmedioparaevaluaras
súascapacidades.
60
3.4 NovasrevoltasenGrecia:AdestrucióndeTebas
Mentrestanto,enGreciaxéstasedenovoarevolta,anteaausencia
donovorei,eunhavezmáisAtenaseTebaslevaránoprotagonismo
nasreacciónsantimacedónicas,conDemóstenescomoartíficedasedición.Asfontesnosinformandeque,duranteoperíodoqueAlexandre
pasa en campaña contra as tribos do norte, Demóstenes fai correr o
rumordamortedomacedonioenbatallacontraosbárbaros102.Arriano,
dunxeitorazoado,expónque“eraesteunrumormoidifundidoeque
andabaenbocademoitos;debidoaquefacíatempoqueestabaausente
enonsetiñannovasdel,conxecturaban(queéoqueadoitaacontecer
en situacións tales) segundo os seus propios desexos, descoñecendo
a realidade”103. Non obstante, a meirande información sobre a naturezadorumordifundidoporDemóstenesprovéndaobradeXustino,
quenestableceque“oresponsabledestadefecciónforaooradorDemóstenes, subornado polos persas con unha gran suma de ouro; este
aseguraba que tódalas tropas dos macedonios xunto co seu rei terían
sidoaniquiladaspolostríbalos104efixeraentrarnaasembleaunhatestemuñaquedicíaqueeltaménforaferidonabatallanaqueoreicaeu.
Conestacrenza,lledin[aAlexandre],cambiáranseosánimosdecase
tódolosestadoseasgorniciónsdosmacedoniosestabancercadas”105.
A esta situación hai que engadir a actividade desenrolada por certos
exiliadostebanosque,retornandoásúapatria,precipitanaosseuscompatriotas ao levantamento. É moi probable que este sexa o nexo que
nospermitaasociarolabordeDemóstenesárevoltatebana,poismoi
probablementeolugardendeondeestestebanosexiliadosteríanestado
refuxiadosforaamesmaAtenas106.Estascircunstanciasrepoñenodesexoderevoltanoánimodosgregos,quesepreparanparaunhanova
batallacontraosmacedonios,aosqueesperanatopardesconcertadose
senorden,aocarecerdohomequepoidagoberna-loseconduci-losá
vitoria.Nonobstante,arealidadeémoidiferente.Estasituaciónleva
aostebanosaunlevantamentoabertocontraMacedonia,exemplificado
61
namedidatebanadeillarágorniciónmacedoniaestablecidanacidade,
paraevitarquellecheguensuministrosdendeoexterioreforza-los,
mediantesitio,asaírdoseuemprazamentoparaacabarconeles107.
Áhoradeanalizarestasegundarevoltagregaaopodermacedonio,
énecesario,unhavezmáis,falardaPazdeAntálcidas,postoqueaexplicaciónquerealizaramosanteriormentedassúascondiciónsedasúa
vixencia,entemposdeAlexandre,paraoGranReiexplicanunhaparte
dotestemuñodasfontes.Así,candoXustinonosfaladadefeccióndos
gregos, faino nestes termos: “Cando [Alexandre] se atopaba nestes
preparativos[daguerracontraPersia],sellecomunicaqueosatenienseseoslacedemoniospasáranseaospersas”108.Diodorovaimáisalá
efaladunDemóstenesque,comoclaroaxentedoreipersanaHélade,
sufragaoarmamentodostebanos:“Igualmente[ostebanos]mandaron
taménunhalegaciónensolicitudedealianzaaosatenienses,quentras
recibir de Demóstenes como agasallo un abundante arsenal de armas
equiparonconelasaosquecarecían”109.Xatemosfaladodaposición
deDemóstenesenditoperíodocomoposibleenlaceentreosdesexos
helénicosdeliberacióneosdoreipersadeasegurarseasúapreeminenciasobreGrecia,talecomoestablecíaotratadodeAntálcidas.EsterelatodeDiodororevélanos,ademais,cómoarevoltadostebanoscontra
agorniciónmacedoniaestablecidaxadendeQueroneanaCadmeanon
éunhaactitudeillada,senóncompartidaporboapartedosaliados110.
Tansóarepentina,einesperada111,aparicióndeAlexandreanteapolis
tebanapermitecomprenderofeitodequeosgregosnonseenfrontasen
en coalición contra o macedonio112. Unha vez máis, a celeridade dos
seus actos será unha das claves do seu éxito. Así pois, aqueles que
pretendíanapoiarcontropaseconcartosaostebanos,volveranseatrás
anteapresenzadeAlexandrenaHélade,esperandoexpectantesoresultadodabatalla.Entón,Demóstenesnegaraseaproporcionaroscartos
cosqueostebanosesperabansubornaraosxeneraisarcadiosparaobter
oseuapoio113,etaménaasembleaateniense,enprincipioafavordo
levantamentodobandorebelde,decideevitaroenfrontamentoconMa-
62
cedoniaeabandonaaTebasásúasorte.Astropaspeloponesastamén
dan marcha atrás, ao igual que os etolios114. Tebas quedase soa ante
Macedonia,aíndaqueseguradassúasposibilidades,postoqueosseus
efectivosdentrodacidadeeranmaioresqueosqueAlexandretiñapara
sitialos,enasúaconfianzadeconsiderarseosmelloresguerreirosde
Grecia,protexidospolasmurallasquetiveranfreadoxaaosespartanos
nadécadado370a.C.,conprisioneirosmacedonioscosquepresionar
aAlexandreenacrezadequeorei,noseuataque,quedaríaencerrado
entredousfrontes:otebanoeodosseusaliadosdeAtenas,Etolia,Argos,ArcadiaeÉlide,enaesperadeapoioseconómicosdePersia.
Éestraño,apesardetodo,ocomportamentodaspoleisgregasen
todoesteproceso,dendeamortedeFilipo,postoqueapreguntaque
senosformula,partindodorazoamentosobreosacontecementos,éo
porqué, a razón que leva aos gregos disidentes a presentar oposición
a Alexandre na primeira expedición do macedonio a Grecia, aínda
queditaoposición,polasrazónsexpostas,nonchegaamaterializarse
e,encambio,agardarunbreveespazodetempopararepetiraexperiencia, provocando a segunda expedición de Alexandre a Grecia, e
tratardeobter,polosmesmosmediosqueaprimeiravez,aliberación
da hexemonía macedonia, aínda que con unha total desorganización
e desconfianza nas súas posibilidades. Non obstante, nesta segunda
oportunidadeacabezadarevoltalevaráolevantamentoataassúasúltimasconsecuencias,moiprobablementeporqueaninguénsellepodía
ocorrercómodegravesseríanestas.Quizaisarazóndetodoistosexa
o impacto emocional que na Hélade produzo Queronea, de tal xeito
queosgregos,aíndaquecoherentescoasúaactitudepolíticadeloita
polaautonomía,secomprendenincapacesparafacerfronteápotencia
militarmacedonia.Nonobstante,noncreoqueestasexaunhaexplicaciónconvincenteparacomprenderrealmenteosfeitosqueasfontesnos
relatan.Outropuntodevista,establecidoporHammond,dispónqueos
aliadosdaKoinéEireneenfróntanseaMacedoniasobreabasedasúa
alianzadePazComún115,dexeitoqueoqueatentaríacontraaPazCo-
63
múnseríaoreimacedonio,aomanterágorniciónmacedonianaAcrópoletebana,enonosinsurrectosdeTebas,poloqueestesestaríanno
seudereitoparapediroapoiodosaliadoscontraoinimigoexterno.A
pesardeserestaunhaboaexplicación,tampoucocreoquenospermita
adquirirunhaaopticarealdasrazónsquelevaronaosgregosaactuar
talecomoofixeron.A.B.Bosworthsosténtodoocontrario,édicir,
queainsurreccióntebananonésenónunhaviolaciónclaradotratados
xuradosenCorinto,postoqueosexiliadosretornadosmudaranaconstitucióntebana,daoligarquíaimpostaporFilipoaunhademocracia,o
calestabaprohibidopolasleisdaLiga,exustificaaactitudetebanapor
mediodoouropersaenviadopolorecencoroadoDaríoIIICodomano,
aoque,nasúaopinión,ostebanosconsiderabanverdadeiroregulador
davidagrega,econisto,aAlexandrecomountiranoconquistadordo
poderpolasarmas116,epolotanto,unusurpador,(ocalninédetodo
certonindetodofalso),aíndaquetodoistononlevaacomprendera
revolta en si mesma. Pola súa parte, Droysen concorda coa opinión
deBosworthnotocanteaoouropersa,enviadoporDaríoIIIparasoliviantar Grecia, aínda que tamén concede unha especial importancia
aodurotratoqueTebasrecibiradeFilipoe,porextensión,taménde
Alexandre,eigualmentebarallaaimportanciadorumordamortede
Alexandrecomounhadascausasdasprimeirasfasesdaactitudesecesionista,provocandounhareacciónencadeaportodaGreciacontraos
partidariosdeAlexandreeasgorniciónsmacedonias,queseatoparán,
enplenomomentodexúbilo,coaverdade,istoé,aoreienOnquestos
coseuexército.Destexeito,assúasconclusiónsson,quizais,asmáis
completasdecantastemosrevisado117.
Probablementeoqueaconteceufoitansóunespellismo,comona
primeiracampaña,dunlevantamentodaHélade,aíndaquenestecaso
o espellismo estivo máis preto que a primeira vez de converterse en
real. Expliquemos isto máis detidamente: os tebanos antimacedonios
volvenacasaesoliviantanásmasascontraosmacedonios,tratande
expulsar a gornición da Cadmea e enfróntanse abertamente ao poder
64
macedonio.OrestodeGrecia,anteesto,creestarfronteaocomezoda
súaliberación,eapréstanseaapoiarainsurrección.Orumordamorte
dorei,eoouroqueDaríoponenmansdeDemóstenesealgúnsoutros,
fanoresto,peroaapariciónenpersoadomozoreiehegemón,como
nasúaprimeiravisitaaGrecia,áfrontedoexército,freaoxúbilodos
helenos e lles devolve á realidade, unha realidade controlada polas
armas macedonias. Todo iso leva a aqueles que pretendían axudar a
Tebasnoseulevantamentoapararseerecapacitar,ementres,aagardaroresultadodacontenda,trasocaltomaránpartidopolovencedor,
mentresqueapolisbeocianonpodesenónseguircoasúaactitudeata
asderradeirasconsecuencias,posiblementecoconvencementodeque
otriunfoestááalcancedasúaman,einconscientedequeosreforzos
queestánaagardarnonchegaránnunca.Omedoácoercióneaspenas
queoreiimporía,sevencese,resultanunsbosargumentosparaevitar
contrariarlle apoiando aos insurrectos, polo que é máis seguro evitar
darsustentoalgúnaTebas,etrasavitoriadeAlexandre,osposizonamentosdeaquelesqueofreceraninicialmenteasúaaxudaaTebas,sen
chegaraproporcionárllela,serándecondenacontraosrebeldeseloubanzasparaaactitudedeAlexandrefronteaaquelesquequebrantaran
aKoinéEirene,referíndoseaostebanos.Observemos,pois,calesforon
asreacciónsdosgregosforadeTebasantearevolta,eespecialmente,
asactitudesdosgregosprotagonistasdenosoestudo,osatenienses.
Talecomovimos,asegundarevoltagregaáhexemoníamacedonia
baixoogobernodeAlexandreémoisimilaráprimeira,concomportamentosaparentementeiguais.Atenasparticiparáactivamente,noplano
político,conapoiodiplomáticoaTebasentodomomentoeodesexode
prestartaménapoiomilitareeconómico,aíndaqueestesnoncheguen
amaterializarsedebidoásúbitaaparicióndeAlexandreenOnquestos.
Demóstenes,polasúaparte,personificanasfontesásdiversasfaccións
que,dentrodapolisática,pretendenaproveitaraoportunidadedaausenciadeAlexandrepara,conapoiopersa,tratardeeliminarosistema
depoderestablecidotrasQueronea,enasfontesvemosreflexadooseu
65
protagonismo nos acontecementos ao establecer ao orador ateniense
comocabezadasublevación118.Eestapolíticaantimacedónicaverase
representadataménnorestodaspoleisparticipantesdarevoltaeproclivesaunhacoaliciónhelenaqueseenfronteaMacedonia.Defeito,se
Alexandrenonchegaracontalpremura,probablementetivesetopado
unhasituaciónnaqueseveríanaobrigadedisputarunhanovaQueronea,econiso,teríansedificultadoasrelaciónsheleno-macedonias,
prexudicandoasíosplansparaaconquistapersaqueoreimacedonio
tiñapreparada,xaqueestaseríaempresaimposiblesenosoportedos
aliadosdaLigadeCorinto,eespecialmente,senaaxudamarítimados
atenienses119.Evidentemente,comoconcienciadeGrecia,Atenastentarádeencabezaraloitacontraoinimigomacedonio,pero,consciente
dassúasposibilidades,oseuánimoviraseabaixoaoverassúasexpectativasreducidasasimplesanheloscandosepercatendapresenzado
exércitodeAlexandre.Odesexodeautonomía,deretornaraopodere
gloriapasadas,podenserascausasdoseuprotagonismonosprimeiros
momentosdarevolta,coseuapoioincondicionaláloitadeTebas.Non
obstante, será o medo o condicionante último dos actos de Atenas,
quepreferiráevitaroriscodaderrota(edassúasconsecuencias)ante
AlexandreaprocuraravitoriasobreosmacedoniosapoiandomilitarmenteaTebas120.Destexeito,émoisignificativaareacciónateniense
áderrotadeTebasporAlexandre,queasfontesnosrelatancomode
submisión ao poder do mozo rei, e dun xeito paradóxico, de rexeitamentoáactituderebeldedostebanos,aplaudindoasdurasmedidasde
AlexandrecontraTebas.
AtomadeTebasfoiunhaverdadeiracarniceríaprotagonizadapolo
desexodesangreerébancha.Trasavitoria,Alexandrearrasaacidade
deTebas,respectandotansóacasadePíndaro121.Encantoaostebanos, decidiuse que foran vendidos como escravos, mulleres e nenos
incluídos.Oxeitoenqueselevaronacaboestasdecisiónsnonqueda
detodoclaronasfontes,aíndaqueosautoresmodernossoncalesunánimes122aoatribuíradecisióndasmedidastomadascontraTebas,tras
66
abatalla,aoConsellodaLigadeCorinto.Nonobstante,éimportante
precisarqueesteconsello,moiprobablemente,nonestabaconformado
pola representación de tódolos aliados, senón por aqueles aos que o
hegemónconferiraasposiciónsdoconsello123,poloqueéprobableque
as votacións foran realizadas polos aliados que participaran no combate,édicir,osaliadosbeociosdeAlexandre,foceos,tespios,plateos
e orcomenios, que tiñan sobradas razóns para desexar a destrución
de Tebas124. As fontes sosteñen que a responsabilidade de tan duro
trato non debe atribuírse ao macedonio, senón máis ben a estes aliadosseusquelleacompañaronnaloita,quesetomaron,naquelintre,
arébanchapolasinxuriasquesufrirandostebanosnopasado125,aínda
queestáclaroqueasdurasmedidastomadascontraacidadeforman
parte da demostración de autoridade que Alexandre realizou coa súa
acción contra Tebas126. Necesitado dunha acción exemplifícante coa
quedeixarsegurososasuntosenGreciaantesdecruzaroHelesponto,
arevoltalleserviuenbandexaoobxectivoquenecesitaba,unhapolis
importante, e a oportunidade de zanxar dunha vez por todas os desexosrebeldesdosgregosanhelantesdeautonomía.Destemodo,tería
infundidoomedonocorazóndoshelenos,queagorapodíanapreciar
cálespodíanserasconsecuenciasdunhaactitudecontrariaaosdesexos
dapotenciahexemónica,Macedonia.Así,asegurábaseAlexandreque
asúamensaxeparaaHéladeacercadatraizónáLiga,édicir,aMacedonia, chegaba alto e claro a tódolos recunchos de Grecia, e o seu
significadoerasinxelodeentenderparaosgobernosaliados:adefecciónsignificabaadestrución.Conistoproclamábasetaménoinicioda
GuerraPanhelénica,aopunirTebasofilomedismoquemanifestaraen
diversasocasións,sendoasGuerrasMédicasoexemploparadigmático
do mesmo127, e que, sen buscar tan lonxe, volvera a aparecer na súa
rebeliónantimacedonia,comovimos.
ResultainteresantesinalaraopinióndeE.M.Errington,quencomprende,nasúareflexiónsobreesteparticular,queadestrucióndeTebas
émáisqueunhameraalteraciónnoclimadasrelaciónsentreMacedo-
67
niaeosseusveciñosdeGrecia,xaquedivulgaunhapolíticaeunha
actitude enteiramente diferentes, adscribindo así a Macedonia unha
meirandeimportanciaparaosgregosdoqueoeraentemposdeFilipo,
e deste xeito, un incremento na importancia de Macedonia implica,
como mínimo, un meirande control da mesma sobre a Hélade. Polo
tanto,comparativamente,adestrucióndecidadesporFilipoforalevada
acaboenrexiónsondeestepretendíaimplantarundominioefectivoe
directo.Entón,Filipo,aíndapoñendoaosgregosbaixoasúapresión,
incluso,trasQueronea,relacionouseconestestratandoderespectara
víadiplomática,buscandoestablecerunhaasociaciónquefavorecesea
xestacióndaPazComún128.Fronteaisto,otratamentodosgregospor
Alexandrecomosúbditos,detalxeitoqueestesteñanquecederenfavor
dosinteresesdeMacedonia,doscalesAlexandreéoseurepresentante,
cobraunhaaparenciainmediatanasruínasdeTebas.Así,homoxeneizaseotratodadoászonasbaixocontrolmacedonio,ondenonhaixa
inhibiciónalgunhaparaousodirectodaforza,comooqueAlexandre
proporciona á Hélade. Sobre isto, Errington ven a corroborar aquilo
que nós apuntaramos xa anteriormente, ao dicir que as estruturas da
PazComúnconvértensenuninstrumentoparaocontroldosintereses
deAlexandre,queson,porextensión,osdapropiaMacedonia129.Por
iso,odurocastigoinflixidoápolistebanasupónunhademostraciónde
poder,comosinalamosxa,peroasimesmo,taménsupónunpasomáis
caraaabsolutizacióndopoderdohegemónereideMacedonia,detal
maneiraquepoderíamosfalardunproceso,iniciadonaconformación
daestruturainstitucionaldaLigadeCorintoporFilipo,odesenrolodo
calderivará,coaactividadepolíticaeaconquistarealizadaporAlexandre, a través das confirmacións do poder real, cara o modelo de rei
helenístico.Estamos,pois,anteaxestacióndunhanovarealidadepolítica,acálépercibidapolosgregosdomomento,edestexeito,arevolta
tebanaéunintentodefrearaevolucióndeditoproceso,aíndaque,por
desgrazaparaeles,oresultadodasúarebeldíasóserviuparaconferir
unmaiorpoder(eunhamaiorliberdadeparaousodomesmo)aorei
68
macedonio/hegemón,permitíndollefacerusodaautocraciasendeixar
opciónaqueninguénpuidesefrearasúavontade.
Encantoásreacciónsdacomunidadehelenaanteoatrozresultado
da revolta dos tebanos, e en especial, ás repercusións que podemos
inferirnaactitudedosateniensesconrespectoáimpactanteconclusión
doepisodiodarevoltatebana,asfontesconcordannofeitodeque,no
momentoenquesecoñeceuanova,Atenasatopábasecelebrandoos
GrandesMisterios130,eaoenterarsedasnoticiassobreodestinofinal
dacidadetebana,abandonaronaomomentoascelebraciónsparaprepararseparaasposiblesrepresaliasqueomacedoniopuideratratarde
impoñerácidadeática.SeguindoaArriano,enviáronseembaixadores
ao rei, escollidos de entre os partidarios de Macedonia, a notificar a
Alexandre o regocixo da cidade pola súa volta san e salvo das campañasdonorteepolasúaactitudefronteaosrebeldestebanos131.Non
obstante,omonarca,aíndaqueamistoso,pediuresponsabilidadesaos
atenienses, reclamando a Demóstenes, Licurgo, Hipérides, Polieucto,
Cares, Caridemo, Efialtes, Diotimo e Mérocles, dez oradores contrariosáhexemoníamacedonia132,aquenAlexandreresponsabilizoudo
alzamento tebano con igual culpa que aqueles que promoveran a sediciónnointeriordapolisbeocia,easimesmo,dasofensasquetanto
o seu pai Filipo coma el mesmo recibiran de Atenas. Os atenienses,
ante isto, responderon cunha nova embaixada solicitando clemencia
contraoscondenados,aoqueAlexandreaccedeu,aíndaquesolicitou,
acambiodasúaindulxencia,queCaridemomarcharaaoexilio,ocal
así sucedeu, uníndose Caridemo ás forzas do Gran Rei133. As razóns
daindulxenciadorei,segundoArriano,poderíanseraveneraciónque
o macedonio sentía pola polis ática, atribuída á influencia que o seu
mestre Aristóteles exercera noutrora sobre el como titor seu, ou, por
outraparte,odesexodenondeixarningúnproblemaouposibledescontentoássúascostasnasúainmediatasaídacaraoAsia.Plutarco,
máissintético,tansócontaquetrasadestrucióndeTebas,Alexandre
reconciliouse cos atenienses a pesar das simpatías amosadas coa re-
69
voltaecosexiliadostebanos,aquenacidadederacobixo.Ascausas
queexplicanocomportamentodeAlexandre,axuízodePlutarco,son
taméndúas:oubenoreiestabasatisfeitoxacoasmedidasimplantadas
paraTebas,oubendesexabarealizarunhaboaacciónparalimparasúa
conciencia,eindultouaosatenienses,invitándonosarexerosasuntos
da súa cidade, porque si el desaparecía, Atenas sería a encargada de
gobernarGrecia134.Esterelatotansómostraasliñasxeraisdodecurso
dosfeitos.Xustino135actúadeformasimilaraohistoriadordeQueronea,aíndaquecondatosmáisinformativosqueossubministradospor
aquel,edestexeito,relataaacollidadosexiliadostebanosporpartede
Atenas,poisconsideraohistoriadorqueestafoiacausadequeAlexandreordenasequellefosenentregadososoradoresexenerais,aosque
responsabilizaba dos ánimos de revolta na polis ática. Os atenienses
nonsónoncederonáditaorde,senónqueseprepararonparaaguerra
que esperaban de Alexandre, e ao final lograron salvar aos oradores,
aíndaqueosxeneraisforonobrigadosamarcharaoexilio,oscales,por
outraparte,foronaincrementarosefectivosdoGranRei.Osdatos,en
xeral, concordan cos recibidos das fontes anteriormente comentadas,
aíndaque,unhavezmáis,Diodoronosexplicacoidadosamenteasituacióndomomento,concordandoenmaiormedidacorelatodeArriano,
permitíndonoscompleta-losdetallesdossucesos.Destexeito,osículo
expón136quefoiAlexandrequenenviouunhaembaixadaaAtenasreclamandoaosoradoresmáishostísásúapolítica,destacandoentreeles
DemósteneseLicurgo,aoqueaAsembleaateniense,endeliberación,
respondeu,porbocadeDemades,conunhaintercesiónpolavidados
reclamados,eopropioDemadesfoienviadoápresenzadoreiparapediraabsolucióndosrequiridose,asimesmo,taménparasolicitardorei
odereitodacidadedeAtenasaacolleraosexiliadostebanos,ocalfoi
aceptadopolomacedonio137.
Enresume,osatenienses,trasaderrotadeTebas,temenpolassúas
responsabilidadesnasecesión,eAlexandresolicitaquellesexanentregadasaspersonalidadesqueencabezanogrupopolíticodaoposición
70
atenienseápolíticamacedonia,paraquesexanxulgadospoloSinedrión
deCorinto138,ademaisdeprohibirarecepciónporpartedeAtenasdos
exiliadostebanos.Osateniensesnéganse,enviandoaDemades,aquen
Alexandrexadebíacoñecerpolasúaparticipaciónestelar,trasaderrota
deQueronea,comomensaxeirodeFilipoparaosatenienses139,paraque
tratedeobterunacordocoreiquesalveáspersonalidadesrequiridase
permitaoasiloaosrefuxiadosenAtenas.Alexandre,quenonadoitaba
desdeñar unha oportunidade para amosarse magnánimo140, rexeitará
ordendeexilio141,aíndaquepidaaexpulsióndoxeneralCaridemo142,
easimesmo,taménaccedeáspeticiónssobreostebanos.Antetanpequenoprezopolasúasalvación,osateniensesconsenten.
3.5 OpapeldeAtenasnaRevoltaTebana
Existendouspuntosentodoestefeito,relatadopolasfontes,que
merecenunhaexplicacióncoidadosaparaacadarasúacompletacomprensión,xaqueasfontesnonreflexionansobreeles.Oprimeirodeeles
éareacciónatenienseátomadeTebas,istoé,aprimeiraembaixada
enviadapolaAsembleaparafelicitaraoreinasúavitoriaanteospobos
donortee,oquechamaanosaatención,paracongratularaAlexandre
pola súa actitude ante a revolta tebana. O segundo é o problema dos
refuxiadostebanosquesonrecibidosenAtenas,eaclementedecisión
deAlexandredepermitirqueosateniensesprestenasiloaestes.
Encantoaoprimeiropunto,xavíramosnanarracióndeArriano,
xa exposta, cómo unha primeira embaixada ateniense, en busca do
aplacamento da posible ira do rei ante as simpatías e colaboracións
atenienses na secesión tebana, aplaude a resolución final da destrucióndagranpolisbeocia.Osautoresmodernosforonmoicríticoscon
esta actitude ateniense ante a desgraza de Tebas143. Non obstante, os
atenienses debían coidar dos seus propios asuntos, xa que a ninguén
podíapreocuparxaTebas,destruída.Porisoosateniensesdeberonver
nestecomportamentooúnicoxeitodesalvarasúacidadedecalquera
71
ameazaqueAlexandrepuidesepensarcomomediopararesarcirseda
traizónateniense.Recordemos,ademais,queolabordohistoriadoré
odeobservadorque,atravésdaanálisedosacontecementos,tratade
reflexionareexplicarascausaserazónsdosfeitosecomportamentos
doshumánsanteunhasituacióndada,peronon,asimesmo,erixirseen
xuíces do pasado nin das accións dos homes doutro tempo, aos que,
poroutraparte,ohistoriadornuncachegaráacomprenderdetodopola
distanciatemporaleconceptualqueseparaaoestudosodoseuobxecto
deestudo.
En canto ao segundo punto, o referente aos exiliados tebanos, a
súa explicación é realmente problemática. Diversos autores o vinculanáprimeiraembaixadaateniensecongratulandoaAlexandre,detal
xeitoqueasfelicitaciónsagocharíanodesexodesolicitarpermisopara
recibiraosexiliadosnacidade144.Coarecepcióneasiloaosfuxitivos
superviventesdadestrucióndeTebas,Atenasincurriranungravedelito
contraacomunidadedoshelenos,segundoasestipulaciónsreguladoras
doConsellocorintio,dandoasiloaindividuosdeclaradosexpresamente
comotraidoresáPazComún.OriscoqueAtenascorríaconestamedidapodería,encertoxeito,xustificaraactitudecongraciadoracarao
reipolacarniceríaqueestelevaraacabonapolisbeocia.Nonobstante,
o estraño neste punto non é que Atenas de refuxio aos prófugos145,
senónareaccióndeAlexandrepasandoporalto,aofinaldorelatodas
fontes,aculpabilidadedeAtenasnodesenrolodarevoltaeasúaviolacióndirectadasnormasdaPazComún.Unhavezmáisestamosante
un trato favorable por parte do macedonio para coa polis ática. Sen
embargo,asrazóns,nestecaso,paracomprenderaindulxenciadorei
conAtenasresultanmáisclarasdeverquenasocasiónsanteriores.Así
ben,aíndaqueAtenastiveragravesresponsabilidadesnaconformación
dasecesión,nonchegaraaparticipardirectamente,comovimos,polo
queoseudelitoquedaríamitigado,enonsóiso,senónque,comoxa
indicamos,estanonforaaúnicapolisqueestivesetentandodarapoio,
indirectamente,aolevantamento,poloquecastigaraAtenasimplicaría
72
aobrigadecastigartaménaorestodaHélade.Polotanto,agravidade
coaqueAlexandresecomportaraconTebasfaipensarquenonquixera
ampliar tal crueldade cara o resto dos gregos, posto que necesitaba
da súa colaboración, e asimesmo, unha vez realizado un escarmento
queexemplificarasimultaneamenteoseupodereasúaintransixencia
paraconaquelesquenonestiverandeseulado,nonexistíanecesidade
algunhadeampliaracrueldademostradaconTebasacalqueraoutro
infractor,especialmentesiesteseretractabaanteorei,talecomoAtenasestabatentandofacercoasúaembaixadaagasalladora.Atodoisto
hai que engadir o feito de que, si Alexandre invocara o filomedismo
tebanocomounhadasdesculpasparacometeradestrucióndapolis,dificilmentepoderíaagoraerixirseendefensordeGreciaevingadordos
agraviosdospersassetomabaalgúntipodemedidaparadanarácidade
deAtenas,sendoestaaheroínadasGuerrasMédicas146.Igualmente,as
consideraciónspolíticasquefrearonaseupaitrasQueronea,queforon
asmesmasquecontiveronaopropioAlexandrenaprimeirarevoltahelenaaoseupoder,volvenagoraaestarpresentesnaconcienciadomozo
rei,quesesabenecesitadodacidadeparaaconsecucióndosseusplans
noAsia.Poroutraparte,grannúmerodeautores,influídospoloxuízo
das fontes, queren ver no comportamento de Alexandre cara Atenas
certorespeto,debidoásensinanzasqueAristóteleslleimpartirasendo
neno, ao espírito egrexio de Atenas en Grecia como salvagarda dos
valoreshelenos,aíndaque,namiñaopinión,consideromáisprobables,
poloseucarácterpragmático,asexplicaciónsexpostasanteriormente.
3.6 AlexandreeaRenovacióndaLigadeCorinto
Tras toda esta serie de acontecementos, Alexandre volve a Macedonia para rematar cos preparativos da guerra contra Persia. Non
obstante, baseándonos nos comentarios expostos supra sobre a posibilidadedunharenovacióndostratadosdealianzamutuaestablecidos
poreparaaPazComúnrexidadendeaLigadeCorinto,econaxuda
73
do texto epigráfico exposto por Heisserer147, tentaremos agora de enmarcarnestepuntodanosaexposiciónareformulaciónourefundación
daalianzahelenaentreAlexandreeosgregos,cousaque,seguindoos
nosospropioscriterios,xapresentados,nondebeuteracontecidotras
oprimeirolevantamentodeGreciacontraAlexandre(postoque,neste
senso,éprobableque,enditomomento,sóselleentregasenaomacedonioospodereseprivilexiosque,envida,ostentaraoseupainaLiga
corintia,amododeherdanza,perosenrefundaciónformaldopactode
alianza),senónnestemomentomesmoqueagoraanalizamos,édicir,
trasadestrucióndeTebaseasubmisióntotaldaHéladeaopoderdo
mozomonarca.
Vexamos, entón, en primeiro lugar, o texto comentado por Heisserereassúasimplicaciónsparaosacontecementosquepretendemos
elucidar.Segundoainterpretacióndesteautor,otextoamosaríaunha
partedotratadodaalianzadeasistenciamutuaentreohegemóneos
gregos, e asimesmo, entre os propios gregos entre si en tempos de
Alexandre148.Senembargo,oautor,seguindoaJ.A.O.Larsen149,sinalaqueotextoepigráficonondebeserentendidocomounharenovacióndaLiga,senóncomoaelaboracióndunnovotipodecompromiso
entreasdúasentidades,Alexandrehegemóneosgregos150,enocaso
particulardotextoconservado,AlexandreeAtenas,porsernestapolis
ondeseatopouofragmento.Destexeito,nonhairenovacióndaLiga,
senónrenovacióndostratadosbilateraisdealianzaestablecidosporFilipo151,quizaisosmesmosqueforonconvenidostrasQueroneaeantes
dafundacióndaLiga.OproblemaprovéndoposibleerrodePlutarco,
que establece a renovación dos tratados de alianza cos gregos tras a
destrución de Tebas152, o cal podería expresar un segundo momento
deconfirmacióndaautoridadedeAlexandrecomohegemóndosgregos a través da renovación dos tratados de alianza a nivel individual
cosgobernosaliados.Talecomotemosexpostonaexplicaciónsobre
osacontecementosdasegundainsurrecciónhelenacontraAlexandre,
ditotratadoseríaposible,unhavezreafirmadodeformairrexeitableo
74
poderdeAlexandrenaHélade,coseuderrochedeautoridadenatoma
de Tebas. Indubidablemente, sería o momento apropiado para que o
macedonioforzaseaosgregosacalqueratipodepacto,xaqueningún
dosaliadosousaríanegarseaosseusrequirimentos.Poroutraparte,e
centrándonosnosegmentoepigráficocitado,nesteestablécenseasresponsabilidadesateniensesnospagosdetropasque,supoñemos,debían
realizarsenomarcodaguerracontraPersiacomoapoioaohegemóne
polaalianzadeaxudamutuaestablecidaconAlexandre153.Destexeito,
estamosanteuntextoocontidodocalestipularíaosefectivosmilitares
paraacampañapersaqueAtenasdeberesponsabilizarsedesufragar.
SabemosqueFiliposolicitaralevasentreosaliadosdaLigaparaobter
efectivossuficientesparaafrontaroinminentepasoaoAsia,equeoseu
asasinatotruncouasaídadaexpedición,quexatiñaasúaavanzádella
en territorio persa buscando asentarse no terreo á espera da chegada
docontinxenteprincipal,quebaixoomandodeFilipohaberíadecruzaroHelespontoenbreve.Senembargo,Filipomorre,eAlexandreé
coroadoreierecoñecidocomohegemón.Aquíéondeapareceoproblema,postoqueHeissererdataotextoepigráficonesteintre,aíndaque
seistofosedetalxeito,seríaexplicable,eataagardadopolonovorei,
un levantamento dos aliados, que recentemente sufragaran o recrutamentodetropasparaFilipo,enunanoeranobrigadasdenovoaopago
deefectivosmilitares,estavezporordedeAlexandre.Portodoisto,e
axudadospolaspalabrasdePlutarco,consideramosqueotratadodebe
entendersecomoestipuladoen335,trasosofocamentodostebanos,e
nonen336,comopretendeHeisserer154.
Pasando agora á información adquirible das liñas do tratado exposto por Heisserer, podemos apreciar, a través del, a conformación
dasrelaciónsentreohegemóneosmembrosdaalianzanoámbitodas
regulaciónsmilitares155.Apartirdisto,sabemosqueohegemónteno
dereitoasolicitarlevasentreosmembrosdaPazComún,equeogasto
dasmesmas,asícomoasoldadadosefectivosproporcionadosporcada
membrodeberánsersufragadasporcadagobernoaliado,enbeneficio
75
do mantemento da Koiné Eirene. Esta soldada comporíase asimesmo
de dúas partes: unha monetaria e a outra en especia156. Ditas obrigacións,asícomoacantidadedeefectivossolicitadosacadamembroen
razóndassúascapacidadeseconómicasedepoboaciónestaríanestipuladasdeantemánpolostratadosdosmembrosdaLigacohegemón157.
Debesertidoencontaque,nocontextohistóricosobreoqueestamos
investigando, os mercenarios gregos compoñían un grupo importante
de poboación, produto das interminables guerras en Grecia dende as
Guerras Médicas, e especialmente, dende a Guerra do Peloponeso, e
durantetodooséculoIVconvertéronsenunelementobásicodasociedadehelena,detalxeitoqueditoperíodoseríaincomprensiblesena
súaanálise.Polaimportanciaqueestegrupomereceparaotemaque
nosocupa,llededicaremosagoraunbreveespazo,aíndaquetentaremoscentrarnos,fundamentalmente,nastropasmercenariasgregasao
serviciodeAlexandrenasúaconquistaasiática.
3.7 MercenariosgregosnacampañaasiáticadeAlexandre
Se ben parece evidente a participación de mercenarios gregos no
exércitoque,conAlexandreácabeza,partiraparacruzaroHelesponto
e conquistar o Asia, levando a cabo, así, a guerra de vinganza que a
alianzapanhelénicaqueFilipoeAlexandreplanearan,éestraño,áluz
dasfontes,oreducidonúmerodestesnocomezodacampaña.Arriano,
nasúanarración,indicaascifrasxeraisdoexércitodeAlexandreásúa
partidadaHélade,aíndaquenondistingueentremacedoniosealiados,
eestableceonúmerodosefectivosen30.000homesdeinfantería,arqueirosetropaslixeiras,ademaisde5.000xinetes158.NinXustino,nin
Curcio,dequennonconservamosasúanarracióndasaídadoexército
daHéladecaraoAsia,comentancifrassobreoexércitodeAlexandre.
Plutarco,porrazónsqueparecenbastanteclaras,expresaunhaopinión
similarádeArriano,aofalardeentre30.000e34.000infantes,e4.000
a5.000xinetes159,aíndaquetampoucoestablececántosdeesteseran
76
gregoscontratadosouenviadospolaalianzadosgregos.Polocontrario,
o testemuño de Diodoro esclarece, en parte, as dubidas provocadas
polorestodasfontes,aodescribirosefectivosmilitaresdomacedonio
nas súas respectivas compartimentacións, e así, comunícanos que o
exércitoestabaconstituídopor12.000infantesmacedonios,7.000aliadose5.000mercenarios,todosestesbaixoomandodeParmenión.Con
eles,7.000odrisios,tríbaloseilirios,eoutros1.000entrearqueirose
agrianos,resultandodistountotal,paraascontasdosículo,de30.000
soldados de infantería160. En canto á cabalería, habería 1.800 xinetes
baixo o mando de Filotas, fillo de Parmenión, outros 1.800 xinetes
tesaliosbaixoomandodeCalas,fillodeHarpalo,eoutros600gregos
baixoomandodeErixio,asícomo900entretracios,peoniosepródromos,baixoomandodeCasandro,dexeitoqueascontasdeDiodoro
revelan4.500xinetesentotal161.Asimesmo,enEuropa,baixomando
deAntípatro,teríanquedado,seguindoaíndaatestemuñadeDiodoro,
untotalde12.000infantese1.500xinetes162.
Conestesmateriaisextraídosdadocumentación,podemosestablecerqueonúmerodegregosbaixoomandodeAlexandresería,aproximadamente, de uns 12.600 entre os aliados e mercenarios ao mando
ás ordes de Parmenión e os suxeitos á autoridade de Erixio, máis os
1.800xinetestesalios,aíndaqueestesúltimosdebenentendersecomo
efectivosaliadosaoreimacedonio,eenmenormedidacomoefectivos
dosaliadosáPazComún.Oresultantedetodoistoéqueogrupode
gregosqueparteconAlexandreconformaríaun36’5%163dototaldos
efectivos que acompañan ao rei na súa aventura persa. Se temos en
conta,nonobstante,queogrosodossoldadosgregossondeinfantería,equetansóastropasdeErixiosondecabalería,seráútilcalcular
o porcentaxe de infantes gregos na infantería total de Alexandre, o
resultadodocalseríadeun40%164.Aíndaquetodoistononsonmáis
quecábalasecharadasnuméricasdascalesnonpodemosextraerunha
fiabilidadeaplastante,oresultadodoscálculosqueestamoslevandoa
cabopermítenosobservarcómo,aoprincipioaomenos,ocontinxente
77
gregopartícipedaaventurapersanonchegaámetadedosefectivosmilitaresdoexércitodeAlexandre.Ésorprendenteque,sendooxefemilitardaLigadeCorinto,eenpoderdodereitoasolicitarlevasepagos
paraossoldadosporpartedosaliadosáPazComún,nongozasedun
máisamplonúmerodecombatentesporpartedoexércitodosgregos,
tendoencontaqueacampañaquepretendíarealizareraunhacampaña
panhelénicae,asimesmo,erataménunhaguerradevinganzadosgregoscontraainxerenciadoGranReinapolíticadaHélade,ademaisda
revanchaqueconelapretendíaninflixiraospersaspolosataquesdas
GuerrasMédicas.Ameirandepartedosautoresestimanqueoreducido
númerodoexércitocoqueAlexandrepartiuparaaconquistaasiática
debeseáprecariasituacióndasfinanzasdorei,xaqueFilipoforzarao
tesourorealmacedonionosúltimosanosdasúavidanassúascontinuas
campañaspolocontroldaHélade.Senembargo,unhomequetenásúa
disposicióntodaGrecia,eácalpodesolicitarenvíosdetropassegundo
o seu desexo, dito problema non debería frearlle en ningún senso. A
pesar disto, tal e como vimos, as cousas parecen ter acontecido así,
poloqueteremosqueprestarespecialatenciónacalqueradatoquenos
permitadarunhaexplicaciónlóxicaatodoisto.Creo,sobreisto,que
unha das razóns para comprender o reducido tamaño da milicia que
acompaña ao rei ao Asia está nos efectivos de combatentes deixados
enMacedonia,baixoaautoridadedeAntípatro,coaaxudadoscaleso
velloxeneralmacedoniodebíacontrolaraPazComúnentreosgobernosdeGrecia,asícomoosposiblesataquesquecontraestapuidesen
iniciarospersaseosseusaliados165,tratando,asimesmo,defrearopoderdofluxodeouropersaquechegabaataEuropabuscandolealdades
corrompiblespoloscartosquepusexenassúasactividadesaoservicio
doGranRei,epolotanto,evidentemente,encontradodominiomacedonio.AstropasdeAntípatro,destexeito,aseguraríanocumprimento
dapaz,reprimindo,sefosenecesario166,calqueratipoderupturados
pactos de alianza entre os gregos, xa fose por diverxencias entre os
membros ou por accións (secesións) contra a hexemonía macedonia.
78
Antípatro era, pois, delegado do hegemón, adicado, supoñemos, ao
control interno de Grecia, funcionando aproximadamente, xunto cos
combatentes que Alexandre deixara ao seu cargo, como policía para
apolíticaintergubernamentaldeGrecia,ecomoencargadodomantementodasituacióndepazestablecidapolospactosdaLigadeCorinto
epolostratadoscohegemón.Empero,descoñecemossealgúnsdeentre
amiliciaencargadaaAntípatroerangregosoutansómacedonioseos
seusaliadosdonorteedeTesalia.
UnhasegundarazónparaopequenonúmerodetropasaliadasentreossoldadosdeAlexandrepoderíaseraxaaducidaparaexplicara
corrección da datación do texto epigráfico presentado por Heisserer
supra,édicir,queofeitodequeFilipotivesesolicitadolevasentreos
aliadosdeCorintopoucoantesdasúamortesupuxeraparaAlexandre
unhalimitacióndassúascapacidadescomohegemón,porunladopara
impedirodescontentodosaliados,eporoutraporqueosposiblesefectivosrestantesenGreciafosen,trasasolicitudedeFilipodesoldados,
menores,e,polotanto,tivesequeconformarsecoqueosgobernosde
Greciapuidesensubministrarlle.Senembargo,seistoaconteceseasí,a
preguntaacontestarnonseríaoporquédopequenonúmerodesoldados
gregosqueacompañanaAlexandre,senónaondeseatopanossoldados
enviadosaFilipo.Teñamosencontaquese,nobreveespazodetempo
existenteentreafundacióndaLigaporFilipoeamarchaaoAsiapolo
seufillohoubodousrecrutamentosdetropasentreosgobernosdeGrecia, os efectivos do primeiro recrutamento estarían aínda ao servicio
dosmacedonioscandoseproduzoosegundorecrutamento.Quizaiso
segundorecrutamentofoidemenorentidadequeoprimeiro,eambos
puideron ter servido para licenciar tropas macedonias das que acompañaranaFilipoentodaunhavidadecampañasebatallas,ataamorte
deste.Taménéposiblequeditogrupoderecrutadospasara,conParmenióneÁtalo,aoAsiaxuntocoexércitodeavanzádellaenviadoporFilipo,pois,recordémolo,osefectivosaliadosestiveron,trasachegadade
AlexandreaoAsia,baixoasordesdeParmenión,candomenos,ataque
79
foiasasinadoporordedorei.Sexacomofose,ditaexplicaciónresulta
excesivamentecomplicadacomoparasertomada,dendeonosopunto
devista,comoúnica,eaparquedadecoaqueasfontescompoñenoseu
relatolimitacalqueraposibleconclusiónquetratemosdepropoñer.
Existe unha terceira posibilidade, aínda que non é en si mesma
explicativa de aquilo que agora tratamos, senón das relacións entre
AlexandreeosgregosduranteasúacampañacontraPersia.Así,trataremosdeobservar,enliñasxerais,oíndicedepresenzahelenanacorte
deAlexandre,comounmediodeobservaroniveldeimportanciados
gregosnacampañaalexandrina,detalxeitoquesicoincideaproximadamentecoamenorpresenzanoexércitodomacedonio,veremostodo
isocomopartedapolíticadomozoreiparacosgregos.Paraestaobservación,seguiremos,denovo,asinvestigaciónsdeE.N.Borza,quen
conclúe167 que Alexandre, na súa aventura persa, utiliza gregos para
tarefasparaascalesnonpodecontarconmacedonios,especialmente
encuestiónsculturais(filósofos,poetas,artistas,...).Sobreousodetropasgregas,etrasunanálisedaprosopografíarealizadaporH.Berve168,
Borzaestimaqueoreipreferíanonfacerusodelas,salvoquenonquedaseoutraalternativa,eenmisiónsoutarefasnondemasiadocomprometedoras, e probablemente con certa desconformidade. Asimesmo,
segundopuidemosapreciarxanasfontes,estastropashelenassempre
estabanbaixoomandodexeneraismacedonios.Ousodeoficiaisgregosnoseuexércitoseríaigualdelimitado,econempregosmoiespecíficos,salvocasosparticularesmoisinalados.Entón,Borzacomprende
queasfunciónsdosgregosnoexércitoeacortedeAlexandreserían
similaresásqueoshelenosdesempregabanparaDaríoIIICodomano
oteríandesempregadoparaXerxes.aoseuxuízo,Alexandrenontería
políticadehelenizaciónalgunha,detalxeitoqueapresenzagregano
exércitoerameramentefigurativaecomoapoioámiliciamacedonia.
Estaafirmaciónlévanosapensarnofeitodeque,paraotemaqueagora
analizamos,apresenzadocontinxentegregonoexércitodoreimacedonionoseucargodehegemónnonseríasenóndeapoioaoexército
80
macedonio, base da campaña persa, o que se traduce, en conclusión,
na necesidade de comprender a campaña alexandrina como campaña
macedónicaenontantohelénica.Apartiresdisto,entendesetaménque
Alexandrenonconfiabanascapacidadesmilitaresdosgregosfronteás
posibilidades de manobra e combate da súa infantería macedonia169.
Evidentemente, nunha guerra panhelénica, o rei debía estar acompañadoporsoldadosgregos,pero,moiprobablemente,undoscometidos
clavededitoexércitoeraservircomorefénsdoreiqueaseguraríana
cooperacióndosgobernosdaHéladecosplansdomacedonio,asícomo
evitar probables levantamentos armados na súa contra170. Así, esta é
unha explicación posible e razoable, se entendemos que o exército
gregononíaaterfunciónsmilitaresdeimportancianacampaña,tale
comoparecedesprendersedoestudoobservadodeE.Borza.Contodo
isto, advertimos, conforme a aventura persa de Alexandre vai avanzandonoterreoeconferíndollemaiorpoder,cómooreinoncontacos
efectivoshelenos,ataque,chegadoomomento,poidasustitui-lospor
soldadospersaseducadosnasarmasaoxeitomacedonio,instruídospor
ordesdeAlexandre,cofindesuplantaraosgregosnoexércitodorei,
trasocalestepoderálicenciarátropahelenaenEcbatanaen330a.C.,
candoxaeradonodoImperioPersa.
Encantoácuestióndosmercenarios,debemosanalizarasúaparticipaciónnacampañaasiáticadendedouspuntosdevista,istoé,como
partícipesdoexércitodoreimacedonioe,poroutrabanda,comoempregadosdoGranReicontraosefectivospanhelénicos,postoqueos
soldadosgregosasoldoestiveronenambos bandos da batalla, e, segundoparaquenloitasen,istoé,poloouropanhelénicooupolopersa,a
súasituacióndebetentardesercomprendidaatravésdeparámetrosdiferentes.Comezaremospolotemamenosproblemático,istoé,aanálise
dasmiliciasmercenariasgregasaoservicio de Alexandre e a alianza
helena.Comoxavimosnasfontes171,ogrupodestesqueacompañoua
Alexandrenoscomezosdacampañaasiáticaestabacompostoporuns
5.000.Denovo,empero,atopamosomesmoproblemaqueapuntáramos
81
paraoexércitodosgregosaliados,postoque,áluzdostestemuñas,non
parecequeosmercenariosdeAlexandretiveranexcesivopesodentro
dasgrandesbatallaslibradasentreoreimacedonioeospersas172,posto
queenGránicononsonmencionados,eenIsosaparecentestemuñados
baixo o mando de Menandro como reserva da falanxe173, quizais coa
funcióndecubrirposiblesocosdainfanteríaeengadirmaiorforzaao
empuxe da mesma, funcións totalmente secundarias. En Gaugamela,
baixoomandodeCleandro,aparecenformandonoflancodereito,así
comodouscontinxentesmercenariosdecabalería.Nonobstante,non
parecequeoseuusotiverasidobásiconoesquemadaplanificacióndas
batallas por parte do xeneral dos gregos e monarca macedonio, polo
queParkeconsideraqueistodeberíase,comoxaaconteceraconFilipo,
aoasuntodalealdadedosmercenariosgregos,easúacuestionablefidelidadeaAlexandre,untemaquexaobservamosaotratarasrelacións
deAlexandrehegemóncoastropasdosaliadosgregos.Esteproblema
levaríaaAlexandreaempregarmercenariosparalaboresforadasgrandesbatallas,istoé,comocorpodepacificación,édicir,enmisiónsde
expedición e apoio para o control total de zonas xa conquistadas, ou
comogorniciónsdeapoioáimposicióndasúasoberaníanosterritorios
conquistados,xasexaencapitaisdesatrapíasacompañandoaosgobernadores designados por Alexandre ou en localidades cunha posición
estratéxica que fose necesaria para o dominio efectivo dunha rexión,
ou incluso en cidades que tiveran loitado en contra do conquistador.
Asimesmo, é destacable, dentro dos usos empregados por Alexandre
paraosseusmercenarios,oquemaiorimportanciatenparaoposterior
decurso dos acontecementos da Historia de Grecia é, sen dúbida, o
asentamentodestescombatentesasoldoencuarteisdenovacreación,
a medio camiño entre asentamentos militares e cidades helénicas, co
fin de manter pacificados e dominados os territorios conquistados de
Asia,dendeExiptoataaIndia.EsteprocederdeAlexandreexplicaa
importanciadapoboacióngreganasmonarquíashelenísticasdeAsia,e
82
asimesmo,oestatutodossoldadosgregosnapolíticasocialdosgobernosdoHelenismo174.
Pasando agora ao estudo dos gregos empregados como mercenarioscontraocontinxentealiadoencabezadopolohegemón,temosque
comezar por establece-la continuidade do fluxo de individuos gregos
encalidadedesoldadosasalariadosásordesdosreisdoImperioPersa,
asícomodosseussátrapas,aolongodetodooséculoIVa.C.,docalo
relatoqueXenofontecompónnasúaAnábaseéunhaprobadeincalculablevalorhistóricoeindescritiblebelezanarrativa.
Cando Filipo planeou a súa campaña asiática, probablemente era
conscientedequeocorpobélicomáisimportantecoquecontabanos
persaseraodosmercenariosgregosaoserviciodoGranRei,grupos
conformadosporexiliados,expatriadosouxentesque,anteasdificultadeseconómicaseoaumentodoniveldepobrezanaGreciacontinental
eAsiaMenor,decidiranbuscaroseusustentoelabornoartedasarmas.AlgúnsinclusoeraninimigosdeMacedoniaqueteríancombatido
contra Filipo ou, máis adiante, contra Alexandre, e que, coa derrota
dassúaspoleisdeorixeamansdestes,enrolaríansenaarmadapersa.
Nas fontes para o estudo da Historia de Alexandre, os mercenarios
gregos ao servicio de Persia están personificados polo máis incisivo
dos inimigos contra os que Alexandre tivo que enfrontarse, Memnón
deRodas.Oseuestatuto,trasaalianzadeCorinto,eraodetraidoresa
GreciaeáalianzahelenaparaaKoinéEirene,porprestarosseusserviciosaoinimigodosgregoseloitarcontraoexércitoaliado,eporisto,
Alexandresupoactuarenconsecuencia,talecomoexemplificaorelato
que Arriano compón sobre a batalla de Gránico175. Nel lemos cómo,
trasderrotaraoexércitopersa,Alexandrevolveusecontraainfantería
mercenaria,compostaporuns20.000176,eacabouconela,salvándose
tan só 2.000 gregos que foron feitos prisioneiros e, por orde do rei,
enviadosaMacedoniapara,segundoArriano,traballar,édicir,como
reoscondenadosatraballosforzados177.Plutarco,nasúanarración,non
expresamáisinformaciónqueasubministradaporArriano,aíndaque
83
nos di que os mercenarios gregos, ante a retirada persa, refuxiáronse
nunbolugaráesperadosacontecementos,equedendealísuplicaron
garantías do rei antes de renderse, aínda que o macedonio deixouse
levarpolapaixónedecidiuatacarllessencuarteledestefeitooexército
domonarcaobtivomáisferidosemortosquenorestodabatalla,posto
que agora loitaban contra homes experimentados na batalla e, ademais,desesperados178.NonédifíciladiviñarqueosplansdeAlexandre
pretendían,contalactitude,amosarunhavezmáisasconsecuencias,
para aqueles que se opuñan á súa vontade, do seu poder, e, con isto,
exemplificarotratoquecalqueratraidoráalianzahelenarecibiríado
hegemón.Nonhaberíaparaelesnintreguanincuartel.Alexandresabía
que o maior potencial bélico co que podía topar nos seus enfrontamentos contra Darío III eran os continxentes de mercenarios gregos,
unhainfanteríaquepoderíadarlleexcesivosquebradeirosdecabezano
futuro,poloque,conestaacción,infundiríaotemorenaquelesgregos
queaíndaestivesenaoserviciopersae,deixandoascousasclaras,amosaríaoúnicotipodetratoqueestesrecibiríandoconquistador.Axuízo
deParke,trasestavitoriaomensaxedeAlexandrechegaríaatódolos
mercenarios gregos, de xeito que o rei, dende este actuación, só tivo
quetratarconmercenariosgregosengorniciónsdecidadesestratéxicas
dePersia179,comoporexemploHalicarnaso.Empero,oéxitodoescarmentolevadoacaboenGránicononfoitotal,xaqueaíndapodemos
atoparmercenariosgregosaoserviciodeDaríoenIsoseGaugamela,
einclusodespois,algúnsseguenfieisaoGranRei,comoéocasode
PatróndaFócideeGlaucodeEtolia,líderesdungrupodemercenarios
gregosqueacompañaránaDaríonasúafuxidaatravésdeBactria180.
ao final, tras a morte de Darío, estes homes, que permaneceran leais
aoseuseñor,refuxiáronsenosmontestapurios,segundoArriano181,e
candoAlexandreestivonasproximidadesdocampamentomercenario,
enviaronunhalegaciónatratarcomonarcamacedonio,quenreiterou
asúaposturadenonrealizarconcesiónsdeningúntipoaaquelesque
tivesenparticipadonobandopersa182.Osmercenariosrendéronsepara
84
queAlexandreosxulgase.Arrianocífranosnuns1.500.Máisadiante,
aovoltaraocampamentoetoparalíaosmercenariosgregos,acompañados por un grupo de embaixadores lacedemonios que estiveran en
tratoscoGranRei,Alexandreordenouencarceralosatodos,porviolalos pactos da Liga helena, salvo aos sinopenses, posto que estes non
formabanpartedacoalicióngrega,senónqueeranaliadosdePersia,
poloquenonteríaninfrinxidoningunhanormadaLigaCorintiaaonon
serpartícipesdela.Taménliberouomonarcaaaquelesqueestivesen
enroladosaoserviciodospersasnunmomentoanterioráfirmadostratadosdealianzaentreosgregos,postoqueestestampoucoincorreran
enculpaalgunha,aoestarxa,nomomentodaconformacióndaalianza
helena,ásordesdospersas,poloqueeraneximidosdecalqueraresponsabilidadecontraaalianza.Nonobstante,aorestoenrolounosnoseu
exércitocomesmosalarioquepercibíandeDarío,edeixounosbaixo
omandodeAndrónicos,queeraquenllesdirixiraataomomento183.
En canto aos lacedemonios, Alexandre decidiu encarcera-los, quizais
paraface-loscomparecer,posteriormente,anteoconsellodaLigade
Corintoparaqueosmembrosdeestexulgasennasacciónsdeaqueles
contraaPazComún184.
Con estes exemplos recollidos polas fontes podemos aseverar os
comentariosrealizadosparaaproximarnosácomprensióndasrelacións
instituídasentreosgregoseAlexandre,xafosecomoaliados,mercenariosouinimigos.Émomento,portanto,decontinuaronosoestudo
sobreAtenaseomacedonio,exaqueestamosdefinindoasconexións
instauradas no campo da aventura asiática do monarca macedonio e
hegemóndosgregos,éprecisoquetratemosdecompoñerunretratodas
relacións entre Atenas e Alexandre no referente ao aspecto do apoio
militar estritamente ateniense á campaña, dentro do cal buscaremos
centrarnosnoanálisedaflotaatenienseenviadaenapoioaAlexandre,
postoque,talecomoxaapuntamos,anecesidadededitosoporteateniense debeu ser unha das claves para o discernimento das relacións
entreAtenaseAlexandreataomomentodasaídadestecaraoAsia.
85
3.8 Aflotagregaduranteacampañaasíatica
Seguindo,paraoestudodaflotaaliadabaixoomandodohegemón,
a N. G. L. Hammond, sabemos que o total do número de naves que
conformabanocontinxentenavalqueacompañabaaAlexandreerade
160naves,deentreasqueAtenasteríasubministradotansó20185,unha
cifra aproximadamente similar á que ao parecer terían cedido tamén
outrosgobernos,especialmenteasillasdoExeo,comoQuíos,Ténedos
eoutras.Talecomovíramosparaoexércitodeterra,aflotaestaráen
mansdeunhomedasúaconfianza,nestecasononmacedoniodeorixe,
senón dun grego feito macedonio186, Nearco de Creta. De todo isto
despréndeseodesexodeAlexandredefacerunhaguerraterrestre,sen
basear a súa ofensiva no potencial marítimo heleno, senón máis ben
utiliza-locomomediopoloquecerciorarsedaseguridadedosaliados
doExeo,asillasasociadasáLigadeCorintooucontratadosdealianza
firmadosentreestaseAlexandre,asícomoparaevitarqueacontraofensivapersapuideseacadaroterritoriodaGreciacontinental,dexeito
queapresenzadaflotagreganoExeocaseparecefuncionarcomoun
cortalume, un muro que separe o mundo grego do mundo baixo dominio persa en guerra con Alexandre. Moi probablemente, esta foi a
funciónesencialdesempregadapoloconxuntodenavesqueconformabanocontinxentehelenobaixoaautoridadedeAlexandre,ademaisdo
transportedetropaseocontrolemantementodaseguridadedoExeo,
entendendoseguridadeporeliminacióndecalqueraposibleperigoou
problemaparaohegemón,baixoasordesdocaldebíaresponderprioritariamenteaflota.Poristo,dendeestepuntodevistapodemoschegar
acomprenderqueAlexandredecida,trasobteravitoriaenGránico,disolveraflota,xaqueconsiderabaquedominandoacosta,aflotapersa
non tería ningún lugar onde repostar, polo que estaría inutilizada, co
queaflotaaliadatampoucoteríautilidadealgunha,aíndaque,comoos
feitosposterioresamosaron,estadecisiónfoinonsóprecipitada,senón
taménclaramenteerrónea.Senembargo,algúnsautoresconsideraron
86
positivamenteodespidodaflotaaliadaporpartedoreimacedonio,e
crenqueonovoconquistadorseviunaobrigadistopormordaprudencia,eaducenrazónscomoadesmedidadiferenzadenúmeroentre
aflotaaliada,quecomoxadixemoserade160naves,fronteás400ao
serviciodoGranRei187,oucomoqueAlexandrenonqueríaarriscaro
poderíomilitardainfanteríamacedoniaaopediraosseusinfantesque
loitasen en batallas navais e como mariños, algo que, posiblemente,
nonchegaríaaterfuncionadodunxeitoaoptimo188. Sexa como fose,
Alexandre licenciou a flota dos aliados, e tan só unha reducida flota
macedonia,xuntoconunpequenogrupodenavesescollidasentreas
conformantes do continxente aliado189 adicouse a surtir a Alexandre
dendeomareaaseguraratranquilidadedasrutasmáisimportantesdo
comercio,comoarutadendeomarNegroataaHéladeque,pasando
porBizancio,proveíaaosgregosdegraneoutrosenseres.
Apesardetersidounerro,ofeitodecentraraguerranocontrol
das zonas de costa para obrigar aos persas a render a súa flota tivo
éxito,etrasacaídadeTiroaforzamarítimapersaquealíloitaraúnese
ádeAlexandre.Entón,oExeoquedabapracticamentebaixodominio
do macedonio. Non obstante, non termina aquí a nosa investigación,
postoquecabepreguntarseaíndaunpardecuestiónsconrespectoás
relaciónsdeAlexandrecoaflota.Enprimeirolugar,resultaestrañoque
AlexandrebuscarasemprecongraciarseconAtenasaoevitardarlleo
durotratoque,polarealizacióndoutrasacciónssimilares,tiñaimposto
a diversos gobernos, sendo o caso de Tebas exemplo paradigmático
disto,eaofinal,queacontribuciónatenienseaoexércitonavaldohegemónteñasidodunhacuantotanínfimacomoesas20navesaproximadamentequevimosdereferir,fronteás350queaproximadamentedebía
conteroarsenalnavalateniense190.Anteisto,quizaisdebésemospensar
nodesexodeAlexandredefacerunhaguerraporterra,postoqueasúa
potenciamarítimanoneradunhaentidadesuficienteparafacerfronteá
dospersas,aotempoqueafacilidadeparaorecrutamentodetropasterrestres,eenespecialdeinfantería,reforzaríataménosacontecementos
87
caraesteinteresedeevitarunhaguerrabaseadaencombatesnavais191.
Asimesmo,anecesidadedacolaboraciónateniensequelevaaomacedonioafacergaladasúabenevolenciaconditapolispodeestablecerse
enmáispuntosqueoestritamentemilitar,xaqueAtenas,comopotencia comercial, aseguraría coa súa participación no mundo aberto por
Alexandre a creación dunha realidade mercantil dinámica e rentable,
favorecendo así os intereses de Alexandre. Un último elemento a ter
en conta, como xa temos indicado no seu momento, é a natureza de
AtenascomoconcienciadeGrecia,poloquemantendoasúaamizade,
AlexandrelogrataméncertasgarantíasdeseguridadeparaasúaposiciónnaHélade.Nonobstante,nondeixadesersorprendenteopequeno
usoqueAlexandredáauncontinxentenavalquepoderíaterfacilitado
oseulabordeconquistaeaceleradooasentamentodanovarealidade
deAsiaMenornomarcodoeixoeconómicoqueeraoExeo,tendoen
conta,tamén,ocrecementodapotencianavalateniensebaixoaadministración de Licurgo, que terá como consecuencia un rexurdimento
económicodapolisquelevaráaAtenasdenovoácabezadaeconomía
grega192. Este reducido emprego da flota volve a reforzar a idea da
intencióndonovomonarcamacedoniodeservirsedastripulaciónsde
estacomogarantesdacooperación,ocupandounlugarespecialocontinxentenavalateniense,quecomoxaapuntaramos,nonélicenciado
corestodaflota,senónqueémantidoaoserviciodomacedonio.Como
veremosnasublevacióndeAxisIII,estaactitudedeuosseusfroitosa
Alexandre,coaneutralidadedeAtenasanteolevantamento.
3.8 PrisioneirosgregosenmansdeAlexandre
Case temos rematado de analiza-los vínculos instituídos entre
Alexandre hegemón e conquistador e Atenas e a Hélade, aínda que
réstanos aínda un último episodio destas relacións para finalizar este
apartado do noso estudo. Xa comentamos a captura de 2.000 mercenariosgregosaoserviciodePersiaporpartedoexércitodeAlexandre
88
nabatalladeGránico,edecómoestesforonenviadosaMacedoniaa
traballar193.Estacuestiónvolveráaaparecerendiversasocasiónsnas
fontes,conembaixadoresquesolicitanaoreimacedonioaliberación
deaquelesprisioneirosquesexancidadánsatenienses,paraquesexan
levadosaxuízonacidadedeAtenas.Realmente,oprimeiroproblema
co que nos achamos é que, si Alexandre capturara ao que, segundo
asnormasdaLigacorintia,erantraidoresáalianzahelenaeáKoiné
Eirene,oquedebíaterfeitoseríaenvialosaGreciaparaquefosenxulgadospoloconsellodaLigahelena,peroasúadecisiónéademandar
aestesprisioneirosaMacedoniacomotraballadoresforzosos.Conisto
poderíaestarincorrendoenalgunhailegalidadeconrespectoásestipulaciónsdaalianza,aíndaque,recordémolo,ohegemóntiñaplenospoderesentemposdeguerra,oqueoutorgabaaomacedoniolicenciapara
actuarsegundooseuxuízo.Entón,apreguntaacontestaréoporquéda
súaacción,quérazónhaiparamanteraesteshomesilladosdeGrecia.
Haiquedicir,antesdeproseguir,que,trasvolverdeExiptoeparando
enTiro,osembaixadoresateniensesenviadosparacongratularaomacedonio polas súas vitorias logran, por fin, tras interceder unha vez
máispolavidadosseuscompatriotasencativerio,acada-laliberación
dosmesmos194.Ataomomento,Alexandrenegáraseáliberacióndos
prisioneirosescusándosenaguerracontraPersia,dexeitoquenonosliberaríaataqueestanontiveserematado.Agora,nonobstante,aguerra
aíndanonchegaraásúafin,peroomozoreidebíaconsiderarqueeste
estabapróximoxa,áesperadoenfrontamentodefinitivocontraDarío,
queterálugarenGaugamela.A.B.Bosworthexplicouascausasdeste
cambiodeactitudedeAlexandretendoencontaasituaciónpolíticada
Héladeenditomomento,conAntípatroeMacedoniaenguerracontra
Esparta,comoveremosdecedo,demodoqueaAlexandrelleinteresaba ante todo, centrado como estaba no seu próximo enfrontamento
conDarío,nonterquepreocuparsepolosgregos,poloquealiberación
dos cautivos pretendería, de novo, congratularse cos atenienses para
evitar dificultades diplomáticas con estes que derivasen no apoio de
89
AtenasaoslacedemonioseáloitaentreesteseAntípatro.Así,Atenas
mantívose á marxe da revolta espartana, considerando Bosworth que
aexpectaciónlevantadapolaliberacióndosprisioneirosteríasidoun
factor determinante para explicar a actitude neutral dos atenienses195.
Aproximadamente, Hammond196 coincide tamén nas conclusións de
Bosworth, como tamén fai Droysen197, aínda que sen un comentario
exhaustivo da cuestión. Realmente, a proposición parece razoable, e
tendoencontaqueaspreocupaciónsdeAlexandredebíanestarmáis
centradas no Asia que en Grecia, calquera medida que lle permitise
evitarproblemascosgregosseríanbenvistaspoloconquistador.Aínda
así, creo que tamén debe conferírselle certo peso ao feito de que a
situación do Exeo estivese, salvo no referente á revolta espartana, en
calma,poloquearetencióndoscautivosporpartedeAlexandrexanon
teríaexcesivosentido,seoquetemíadosmercenarioscapturadosfose
quepuidesenserunpuntoxeradordeconflitosnocentrodeGrecia.Tal
ecomoestabanascousas,ecodominioefectivoqueMacedonia,por
mans de Antípatro, tiña sobre a Hélade, dita posibilidade, aínda que
dentro do razoable, resultaba, en certa medida, pouco preocupante.
Considero,portodoisto,queambasexplicaciónsdebenobservarseen
conxunto,ocalfavoreceacomprensióndeditoproblema.Asimesmo,
taménmerecesermeditadoocoñecementodeAlexandredaproximidadedabatallafinalcontraDarío198,quesópodetercomoconsecuenciaofindaguerraparaAlexandre,xasexapolavitoriasobreoGran
Reioucoasúamorte,poloquedebemosentenderestasmediascongratuladorasparacoaHéladecomoposiblesprecauciónsanteodesenrolo
finaldacontenda.
Cocomentariodesteepisodiorematamos,polotanto,coapartado
dasrelaciónsnoámbitodacampañaasiática.Unhavezexpostaasituación de Alexandre como rei de Macedonia e hegemón dos gregos en
calidadedestrategósautokrátor,tansónosquedaobservarosmomentosnosque,duranteacampañadeAsia,AlexandreeGrecia,eespecialmenteAtenas,vensevinculadosdirectamente,máisaládascuestións
90
belixerantescontraPersia,quexaexpuxemos.Dentrodestepuntoda
análise observaremos, entón, a revolta espartana encabezada polo rei
AxisIII,oepisodiodeTaíde,ouadedicación,trasavitoriaenGránico,
daspanopliaspersasenviadasaAtenasenhonordadeusaAtenea.
3.9 ArevoltaespartanadeAxisIII
Comezando,entón,coachamadarevolta de Axis III, isto é, o levantamentoespartanocontraahexemoníamacedoniacomandadapor
AxisIII199,oprimeiroquedebesinalarseéoproblemaquepresentan
asfontes,oquederivou,entreosestudosos,endiversasdisquisicións
econtroversiasdecarácterfilolóxicoecronolóxico,debaténdoseestas
cuestiónsatravésdaspublicaciónsespecializadas200.Nós,porsereste
un tema colateral ao centro de nosa investigación, prescindiremos de
entrar en ditas problemáticas, e deste modo, verémonos obrigados a
seleccionar coidadosamente as narracións das fontes, tentando, non
obstante,deterencontaosapuntessinaladospolosespecialistasparaa
observacióndacuestión.Asípois,oprimeiroproblemacoquenosatopamos,seguindoabreveexposicióndeG.E.M.deSte.Croix201,éode
dataroverdadeiroiniciodarevolta,paraoqueexistendúasopinións,
aprimeiraquedataríaolevantamentoespartanonoano331a.C.,seguindoanarracióndeQuintoCurcioenVI,1.21,naqueestemenciona
queditarebeliónáhexemoníamacedoniativolugarantesdabatallade
Gaugamela202,édicir,quearevoltateríaacontecidoarredordooutono
de331a.C.203.Nonobstante,asegundaopciónparaadatacióndeste
acontecementosupónqueacronoloxíacorrectadarebeliónseríaentre
marzoexuñode330a.C.,baseándosenunha mención de Esquines,
ContraCtesifonte,133enotextodeArriano,III,24.4,noqueseafirma
apresenzadeembaixadoresespartanosenHircania,xuntocosmercenariosgregosquepermaneceranfieisaDaríoataofin,narraciónquexa
comentamosconanterioridadeconoutrosobxectivos(vid.supra),co
quearevoltateríasucedidoconposterioridadeávitoriadeAlexandre
91
en Gaugamela204. Evidentemente, este problema cronolóxico condicionaasconclusiónsquesepoidanextraerdosacontecementosquerodearonarevoltalacedemonia.Empero,éinteresantefacernotarqueas
causasquepuideronmotivarolevantamentoparecenclarasnaexposicióndeDiodoroXVII,62.1,naquecomprendequeenrazónaomedo
aoenormepoderadquiridoporAlexandrenasúavitoriacontraDarío,
moiprobablementeenIsos205,decidirontratarderevocarahexemonía
macedoniafacendofronteaoexércitodeAntípatroenGreciapara,en
palabrasdeDiodoro,“loitarpolasúaliberdade”206.Apesardisto,outro
inconvintevenacomplicarmáisacuestión,postoqueoproblemade
dataciónderivataménnunproblemadecoñecementosobreapotencia
militardaqueAntípatropodíadispoñernointredolevantamentoespartano.TrasavitoriadeIsos,AlexandresolicitaaorexentedeMacedonia
quelleenvíereforzos,eparaistoordenaaPtolomeoseléucida,Ceno
eMeleagroqueviaxenásúapatriaparatraeraoAsiaosreforzosque
AlexandreordenararecrutaraAntípatro207,asícomoaCleandrofacer
unhalevadesoldados208.Istoaconteceen334/3209.En333oslegados
volven coas tropas solicitadas de Macedonia210, e en 332 Cleandro
tamén retorna a xunto do rei coas tropas mercenarias recrutadas no
Peloponeso211.EstandoAlexandreenExipto,cheganásúapresenza,en
331,uncontinxentedetropas,enviadoporAntípatro,de400mercenariosgregosásordesdeMenetoouMénidas,fillodeHegesandro,e500
xinetestracios212.Porúltimo,en332,AlexandreenvíaaAmintas,fillo
de Andrómenes, con dez naves a Macedonia co encargo de recrutar
a tódolos mozos aptos para a milicia213, e a finais do 331214 Amintas
volverá cos reforzos requiridos polo rei215. Existen algúns grupos de
reforzos máis sinalados nas fontes216, pero os citados dan unha idea
da situación do momento. Todo isto fai pensar que o levantamento
peloponesiobuscaríaatoparseaunAntípatrosenungrannúmerode
efectivos,postoqueameirandepartedosseussoldadosteríanestado
viaxando cara ao Asia nos últimos anos como apoio ao exército de
Alexandre,poloqueossublevadosdeberonpensarenqueasúamellor
92
oportunidadedevitoriasellepresentaríacando,ademaisdeconsiderar
a Antípatro relativamente desarmando, se desata en Tracia unha revoltaanti-macedonia217,oquefavorecíaasposibilidadesdeéxitodos
espartanos,aoestarAntípatro,conisto,atrapadoentredousfrontes,e
asimesmo,debilitadonoseupotencialmilitar.Evidentemente,ascousasnonsucederoncomoesperabanosespartanoseosseusaliados,pois
AntípatroacabouvencendoenMegalópolisaunhacoalicióndepoleis
aunadasbaixoomandodoreiAxisIIIdeEsparta218,que,axuízodas
fontes,loitouvalorosamenteataofinaledeixouasúavidanocampo
de batalla219. ao parecer, outra das razóns aducidas polas fontes para
a elección do momento para a revolta foi a crenza de que os persas
apoiaríanaosinsurrectosconouroetropas,algoquerealmenteencerta
medidadebeuacontecer220,dentrodomarcodasacciónsbélicaspersas
noExeobuscandosocavaraposiciónhexemónicadeAlexandreentoda
azona,perosenqueestesreforzos,moiposiblementeunicamentede
caractereconómico,puidesenmarcarunhadiferenzaesencialnodesenrolodocombate,quecomodicimos,acaboudecantandoavitoriapara
obandolideradoporAntípatro.
Vexamos agora o desenrolo dos acontecementos e os gobernos
aliados de Esparta contra Antípatro. Seguindo a E. I. McQueen, que
empregacomofonteaEsquines,ContraCtesifonte,165221,osaliados
de Esparta na rebelión foron Élide, Acaia, a excepción de Pelene, e
Arcadia,coaexcepcióndeMegalópolis.Corinto,aliadatradicionalde
Esparta, non se uniu á revolta, posiblemente freados pola gornición
macedoniaimpostanacidadetrasQueronea,quepreviña,coasúapresenza,calqueratipodemovementohostilcontraMacedoniaporparte
dos corintios222. Argos, Mesenia e Megalópolis, pola súa parte, tampoucoseunironácoaliciónrebelde,probablementeenrazóndahostilidade tradicional destes cara Esparta223. En canto aos participantes,
asrazónsaducidasporMcQueenpartendahostilidadenaturaldestes
gobernosaunhainxerenciaexternanoPeloponeso,e,asimesmo,cada
untiñaassúaspropiasrazónsparaestardescontentoscoahexemonía
93
macedoniainstauradadendeQueronea.Ásúavez,aalianzatradicional
destes gobernos favoreceu o apoio conxunto para a consecución dun
obxectivocomún.Destexeito,aunióndestes,eoapoiopersaaEsparta,
xunto co seu asentamento en Creta, facía que os rebeldes, na crenza
de que os efectivos de Antípatro quedaran debilitados en razón das
constanteslevasrealizadasparaapoiarasnecesidadesdeefectivosque
Alexandre proclamaba, cos seus constantes requirimentos de tropas
paraodominiodoAsia,puidesenpensarqueavitoria,sehabíadepresentarse,seríanesteapropiadointre,respaldados,ademais,polarevolta
tracia que agora ocupaba a atención de Antípatro224. Non obstante, a
revoltanontivoéxito,eSte.Croixconsideraquequizaisossublevados
desmereceran as capacidades de recrutamento de Macedonia, posto
queéposibleque,apartedetódolosefectivosmilitaresproporcionados
aAlexandre,Antípatrotiveseaíndaunexércitonumerosoecapazde
facerfronteaunhaposiblerevoltaenterritoriogrego225.Aderrotaen
Megalópolispondemanifesto,entón,oerrocometidopolosrebeldes,
porunhaparte,considerandoqueomomentoerapropicioparaainsurrección226. Asimesmo, aínda que recibiran apoio persa, o Gran Rei,
nestesmomentos,nonpoderíatampoucotratardeaxudarendemasía
aninguén,ocupadocomoestabatentandorexeitarauninvasorque,a
cadapaso,sefacíamáisforteepoderoso.
Tras a batalla, establécense os termos de responsabilidade dos
rebeldes por atentar contra a Paz Común. Antípatro, como delegado
enGreciadohegemón,podíaimpoñerascondiciónsqueconsiderase
oportunas,perodecidiusometerocastigoaosinsurrectosaoxuízodo
consello da Liga de Corinto. Élide, Acaia e Texea eran membros da
Liga,poloqueasúaculpabilidade,encertoxeito,eramaior,aíndaque
realmenteopromotordarevoltaeraEsparta,aquenseresponsabilizou
en meirande medida do ataque contra a coalición helena. O consello
deCorintoimpuxoaosinsurrectosmembrosdaalianzaunhapenade
120talentosqueestesdebíanreportaraMegalópolispoloasedioque
levaranacabocontraela,aíndaqueTexeafoiperdoada,probablemente
94
por ter recapitulado antes da batalla227. En canto a Esparta, o testemuñodeDiodoro,XVII,73.5infórmanosdequeoconsellopreferiu
delegaradecisiónsobreocastigoquecorrespondíaaestaenmansde
Alexandre228, de xeito que Antípatro tomou cincuenta reféns lacedemonios e Esparta viuse obrigada a enviar unha legación a Alexandre
paracoñecerocastigopoloresultadodasúaacción229.Nonobstante,
o máis interesante desta revolta é, non xa o levantamento de algúns
gobernosdeGreciacontraointensoeprogresivoincrementodepoder
que Macedonia está adquirindo na súa aventura persa, nin tampouco
queaderrotadosinsurrectossupoña,endefinitiva,unhareafirmación
da hexemonía macedonia sobre a Grecia continental asentada sobre
o poder da súa invencible capacidade militar, senón as reaccións dos
gregosnonpartícipesnarebelión,perocoaesperanzadequeestalles
permitisesacudirseodominiomacedonio,aíndaqueninsequeracon
ditaexpectativaseadhiranácoaliciónencabezadaporEsparta.Paraa
análisedesteproblema,eporseronosoobxectoprincipaldeestudo,
trataremosestetemadendeaperspectivadeAtenas,quenosserviráde
exemploparadigmáticoparacomprenderaactitudedosgregosquese
abstiverondeacompañaraosrebeldes,aíndaquesoñasen,comaeles,
coaposibilidadedeacabarcocontrolmacedonio.
AposturatomadaporAtenasconrelaciónaolevantamentocomandadoporEspartafoimoicriticadopordiversosautores230queresponsabilizanápolisáticadofracasodarevolta,acausadanegativadestaa
unirseácoalicióndeinsurrectos.Diodoro,enXVII,62.7nosinforma
danonparticipacióndeAtenasnarebeliónenbaseaotratodeexcepciónqueAlexandrellesconcedíaentreosdemais gregos, o cal pode
referirseádevolucióndosprisioneirosdeGránico,xaapuntado,aínda
quenonnecesariamente231.Atenaspermanece,encertosenso,fielao
macedonio, aínda que as súas razóns, como estamos analizando, son
máisqueevidentes,xaqueAlexandreseguíatendonoseupodervinte
trirremesqueretiveraaoseuserviciotrasolicenciamentodaflota232,
coaescusadeservirlleparaotransportedosmateriaisdeasedio,pois
95
esaéaexplicaciónoficialdaactitudedomozorei,postoqueaomanter
noseupoderassusoditastrirremes,retiñaconsigoa4.000atenienses,
tripulantesdasnaves,oquelleconferíaunpoder coercitivo sobre as
actitudesdosateniensesparaconel,obrigandoaestesacondescender
coas súas decisións. Non obstante, o gran problema da revolta, tanto
paraAtenascomoparamoitosoutrosgobernosdeGreciaquesemantiveronámarxeou,incluso,queaportaronaxudasaAntípatro,talecomo
estipulabaotratadodealianzadefensivamutuaxuradopolosaliadosde
Corinto, non eran tanto as consideracións de carácter particular que
freabanasúaactividadeanti-macedoniacomoofeitodequeácabeza
edireccióndarevoltaestiveseEsparta.Asdiverxenciasquetiñansido
causaeconsecuenciadaGuerradoPeloponesoaíndaestabanfrescasna
memoriadungrandenúmerodepoleis,quevíannarevoltaunintento
deEspartaporvolveraimpoñerasúavontadesobreaHélade,etrasa
súaarengaáloitapolaliberdadedosgregosesconderíaseaintenciónde
restaurarasúapropiahexemoníaprimeirosobreoPeloponeso,eposteriormente,sendúbida,sobretodaGrecia233.Destexeito,candoAtenas,
en323,soliciteoapoiodacomunidadehelenaparaenfrontarseaMacedonianoquesedenominouaGuerraLamíaca,moitosdeaquelesque
narevoltaespartanadecidirannonintervirapoiaránaosateniensesno
seuenfrontamentocontraMacedonia.Vimostaménqueoinstanteen
queseproducearevoltadosinsurrectos,estesconsiderabanteratopado
omellormomentoparadesbancaraMacedoniadasúaposiciónhexemónica,esperandoatoparaunAntípatroquefraquearanumericamente
fronteácoaliciónrebelde,aíndaqueestabantotalmenteerrados.Como
xaapuntaramos,omomentoelixidoparatratarderematarcodominio
macedoniosobreaHéladenonera,enefecto,oadecuado.Istodebeu
ter tamén un gran peso para os non participantes, que puideron ver
nestaacciónunataquesuicidaeprematurocontraovigorosoexército
de Antípatro234. Tal e como demostra o decurso dos acontecementos,
a elección de Atenas de inactividade nesta cuestión foi, realmente,
unhaopciónacertada.Nonobstante,aunanimidadesobreaactitudea
96
seguirconrespectoárevoltanonfoiunhadascaracterísticasentreos
membrosdodemosateniense.A.B.Bosworth235crequesedeberíapoñerenrelaciónodebatedestacuestióncopronunciamentopúblicodo
discursoquenóscoñecemoscomoPseudo-Demóstenes,XVII,docal
xafixemosunhaminuciosaanálisenoutrolugardesteestudo(vid.supra).Seguindoaexposiciónqueesteautorrealizadosacontecementos,
vemosqueEspartadebeucentraramaiorpartedasúaestratexiadiplomáticaconrespectoaolevantamentoententarobteroapoiodeAtenas.
Evidentemente, se ambas poleis chegasen a unir, unha vez máis, as
súasforzascontraoinimigocomún,quénsabequétiveseacontecido.
Sorprendentemente,foiDemóstenesoquecreouunclimadesospeita
nodemosconrespectoáposibilidadedequeaquelaacciónderevolta
foseaoutorgaraoslacedemoniosunhanovaposibilidadedeinstaurar
asúavontadesobreaHélade,poloqueasdeliberaciónsentreosateniensesalargáronseexcesivamente,dandotempoaAntípatroaresolver
osseusproblemasnonorteequedarsecoasmanslibresparaocuparse
darebelióncocoidadoqueestamerecía.Atenasvolveuatemerpola
súaexistencia,xaqueorecordodeTebasdebíaestaraíndamoivivo
namentedosgregos,poloquepreferiunonarriscarasúaposiciónde
cordialidadeparaconMacedonia,edecidiumanterseámarxe.Oresto
dahistoriaxaécoñecida,poloquenontornaremossobreela.
Con Axis, pois, termina a nosa composición acotecemental entre
Atenas e Alexandre, seguindo ese esquema cronolóxico que marcou
a estrutura deste capítulo. Non obstante, tal e como xa sinaláramos,
consideramosqueestecapítuloestaríaincompletosen,candomenos,
citar os episodios da dedicación das panoplias persas a Atenea por
AlexandretrasGránicoeaqueimadopalaciodeXerxesenPersépolis
polonovomonarca.Áhoradasúaobservación,tentaremosdescribi-los
de forma paralela, posto que, na miña opinión, son dúas representaciónsdomesmofenómeno.Comezando,entón,poloprimeirodelesno
tempo,istoé,adedicacióndaspanopliaspersasenviadasaAtenaspor
AlexandreparahonrarádeusaAtenea,estaanécdotaaparececontada
97
nas fontes tras a batalla de Gránico, aínda que tan só é recollida por
ArrianoePlutarco236.Alexandre,vitoriosoanteoseuprimeiroenfrontamentocospersasenAsia,decidiuhonrarádeusaAteneaenviandoa
Atenas300panopliascompletas237.XuntoconestadedicatoriaAlexandreenvíataménunhasverbas:“Alexandre,fillodeFilipo,eosgregos
—exceptooslacedemonios—,dosbárbarosquehabitanAsia”238.PlutarcomencionacomocausadestecomportamentodeAlexandreoseu
desexodefacerpúblicaenGreciaasúavitoriafronteaoexércitopersa.
Ben,aanécdotanonsecompóndenadamáis,aíndaqueécertoque
soamentedestadedicatoriaxapodemosinferirunhaexplicaciónpara
isto.Estaclaro,comobenindicaPlutarco,queodesexodeAlexandre
éodefacersenotarenGrecia,daracoñeceraosgregosqueaguerra
derébanchacontraoImperioPersacomezou,equeAlexandre,naprimeiradisputa,venceu.Perohaialgomáisqueundesexocomunicativo,
xaqueaformacoaqueapareceredactadaadedicatoriadeAlexandre
implica o seu desexo de que dita información sexa considerada con
carácteroficial(equizásporisoarevistecoaparafernaliarelixiosaen
honor de Atenea): a dedicatoria esta enunciando os termos baixo os
calessefirmaronospactosdealianzadentrodaLigadeCorinto,isto
é,porunhaparteAlexandre,fillodeFilipo,eporoutra,osgregos,que
sonasdúaspartesasociadasnaguerracontraPersia.Deaíqueseexpliciteaausenciadecolaboraciónespartananabatalla.Alexandreestá
informandoaosaliadosdequetodosiguesegundooplanprevisto,é
dicir,quevenceron.TaménésintomáticaaeleccióndadeusaAtenea,
matrona non só dos heroes e da guerra, senón tamén, en certo xeito,
dopanhelenismo239.Conisto,parececomosiAlexandreinauguraraa
campañapersaeaguerraderébanchacontraosagraviosquenasGuerrasMédicasospersasinflixiranáHélade240.Senembargo,ocurioso
destadedicatoriaéoresultadodamesmaeosefectosqueesteresultado
puideronterproducido.Sabemosqueenmobilizaciónsdeemerxencia,
ascidadespodíanchegaraequiparassúastropascosescudosearmas
que foran adicados nos templos das poleis241. Deste xeito, resulta es-
98
traño que Alexandre realice esta dedicatoria, pois estas armas que el
presentaenhonordeAteneapoderíanserempregadaspolacidadeen
calqueratipodeenfrontamentoarmadoentreestapoliseMacedonia.
Parecería, entón, como si Alexandre armase aos seus inimigos. Podemostratardeexplicaresteinterroganteatravésdosbosdesexosde
concordiadomozoreiparacoapolisática,paraoquequizaisoreducidonúmerodestesequiposmilitaressexaunhaboaxustificación,pois
ensinonpermitiríanarmarmáisqueaunpuñadodehomes,poloque
asúadedicación,entendidadentrodosparámetrosexpostos,nonsería
senónunxeitodeindicaraAtenas,dunxeitometafórico,aausenciade
intenciónporpartedeAlexandredelevaracaboningúnataquecontraa
cidadeática.Sexacomofose,parecequeestesucesodebemosvinculalo,comoamosanasnosasinterpretacións,aodesexodeconcordiade
AlexandreparaconAtenas.
3.10 A
queimadoPalaciodeXerxeseaproclamaciónde
AlexandrecomoSeñordeAsia
PasemosagoraaoepisodiodaqueimadopalaciodeXerxesenPersépolis.AsfontesquerecollenestefeitosonArriano,Curcio,Diodoro
e Plutarco242, aínda que Arriano é moito máis breve que os demais e
non relata o protagonismo que nesta escena tivo unha cortesana ateniense,denomeTaíde,amantedePtolomeo,aquenselleatribúeaidea
deincendiaropalaciodeXerxescomopagopoloincendiodaAcrópole
atenienseduranteasGuerrasMédicas243.Alexandreaceptou,aíndaque
Arriano describe cómo Parmenión tratou de convencer ao rei de que
mudaradeopinión,xaque,aoseuxuízo,nondebíandestruírseaspropiedadesdeunmesmo244.OcertoéquecasetódolosautoresconsultadoscoincidenenquenesteacontecementoAlexandrepretendevingar
asinxuriasqueospersascometerancontraGreciaduranteasGuerras
Médicas. Dun xeito orixinal, H. Jeanmarie pensou tamén na posible
vinculaciónexistenteentreesteepisodioeaasociacióndeAlexandre
99
cosatributosdodeusDionisos,pois,porunhaparteestesucesoaconteceduranteacelebracióndunbanquete,coviño,atributobáquicopor
excelencia,presidindoofestexo,queporoutrapartedebíaestarmarcadopoloosentimentodevitoria,eporoutra,aqueimadestepalacio
persapoderíarecordarnosáqueimadopalaciodePenteoporDionisos
nalendabáquica245.SetemosencontaqueafiguradePenteoencarnabaunsimbolismorelixiosocomoprototipodoimpíocastigadopolo
seuorgullo,estainterpretaciónnonpodesenónremitirnosáfigurade
Xerxes,aquenasúahybrisouexcesodeorgullollelevaraatratarde
someteraoHelespontoásúavontadepormediodunhapontedebarcos,
e a horadar o monte Atos para dende alí contemplar a batalla contra
os gregos246. Deste xeito, Alexandre, no seu primeiro papel de novo
Dionisos,eríxeseenvingadordosactosdeXerxescontraosgregose,
enespecial,contraosdeuses,eaqueimadopalaciodebeadvertirse,na
súatemáticapanhelénica,dentrodestasignificación.
Sen embargo, aparte das expostas, existe unha causa máis para a
súa actitude. Nestes intres, Alexandre era xa dono de Persia e dominadorefectivodeAsia.ChegaraataPersépolistrasvenceraDaríoen
Gaugamelacomoxeneralsupremodasforzasaliadasgregas,perocoa
derrotadeDaríoeacaídadoImperioPersa,aposicióndeAlexandre
comohegemónxanontiñarazóndeser,postoque,nasúadefinición
institucional,ohegemóneraunstrategósautokrátorparaaguerracontraospersas.PeroagoraxanonhaiImperioPersa.Coaqueimadopalacio,polotanto,aoigualquecolicenciamentodocontinxentealiado,
AlexandrenonsórecordaaosgregosqueasúaloitacontraPersiaten
comomotivoacausapanhelénica247,senónquecoatomadePersépolis,
eenespecialcoadestrucióndopalaciodeXerxes,dáporconclusaa
campaña panhelénica de vinganza, sendo a queima do palacio o colofón,avinganzamaterialtomadasobreospersasporpartedorepresentantedosgregos.Destexeito,Alexandrerematacoasúaasociación
militar con Grecia, e a partir dese intre, a súa atención centrarase xa
non en acabar con Darío, senón en atopalo, e tras o asasinato deste,
100
encastigaraosculpables,postoquetodoisollepermiteafirmaroseu
dereitodesucesiónaotronodeDaríosencaerenproblemasinstitucionais,detalxeitoqueomozomonarcapasadeserinvasoraconquistador,edeconquistadoraGranReidonovoimperiomacedónico-persa.
Se entendíamos a dedicatoria a Atenea como a inauguración da guerrapanhelénica,aqueimadopalaciodePersépoliséafindamesma,
conformando,asimesmo,unmedio,comodixemos,dematerializara
consecución dos obxectivos marcados dentro da guerra panhelénica
de rébancha, é dicir, poñer punto e final á colaboración militar entre
os aliados e Alexandre248, aínda que, ademais, ao adquirir Alexandre
o poder do Gran Rei, xunto coa súa posición de hegemón, comeza o
procesoquexasinalamos,equecomentaremosxuntocoaanálisedo
Edicto dos Exiliados, do aumento da autocracia do macedonio, que,
coaadquisicióndasúanovaposiciónenAsiaelibredasnecesidades
queataomomentotiveradosseusaliadosgregos,pasaráatrataraos
individuoscomasúbditosseus,incluíndoaosgregosentreosterritorios
baixoasúasoberanía.Eencertoxeito,noncarecíaderazón,xaque,
nateoría,GreciaeAlexandreestabanaliados,aíndaquesenpoderesde
ningunhadaspartesparainterferirnapolíticainternadooutro,formalmente,Alexandreera,dendeoaffairedeTebaseaderrotadosrebeldes
enMegalópolis,oseñordeGrecia.TrasaqueimadopalaciodePersépolis,taménseráseñordoAsia.
NOTAS
1
2
Nonentraremosaquí,pornonsernecesarioparaodesenrolodoobxectivomarcadopara
esteestudo,nanaturezadogobernodeFilipoII,istoé,seactuabacomorexentedoseu
sobriñoAmintasoucomomonarcamesmodeMacedonia.Pararesolverestacuestión,
remito,nonobstante,ábibliografíacitadanoapartadodaIntrodución,especialmente
N.G.L.HAMMONDeG.T.GRIFFITH,op.cit.,pp.203-215,eR.M.ERRINGTON,
AHistory...,páx.37ss,aíndaquecreoqueacuestiónsegue,engranmedida,abertaa
discrepancias.
Aimportanciadestabatallaparaodecursodosacontecementosposterioresfoixaes-
101
tudadaporungrannúmerodeautores.Asimesmo,unhaanáliseestratéxica-militare
políticadabatallaapareceenN.G.L.HAMMOND,“TheVictoryofMacedonatChaeronea”enN.G.L.HAMMOND,StudiesinGreekHistory,ClarendonPress,Oxford
(1973),pp.534-558eF.E.ADCOCK,TheGreekandMacedonianArtofWar,Univ.
ofcaliforniaPress,Berkeley(1975),páxs.27e77,quen,ásúavez,consideraaFilipoo
únicoartífice,coasúaestratexia,davitoriamacedonia,fronteaopapelpreponderantee
decisivoatribuidopolasfontesaAlexandre(vid.Plutarco,Alexandre,9.2,asícomoo
comentariopertinenteenJ.R.HAMILTON,Plutarch:Alexander.ACommentary,BristolClassicalPress,Londres(1999),páx.23).
3
AinformaciónestárecollidaenXustino,IX,4.4.SeguindoaN.G.L.HAMMONDe
G.T.GRIFFITH,op.cit.,páx.606en.4,estaanécdotataménapareceenPolibio,V,
10.4s.ePlutarco,Demóstenes,22.N.G.L.HAMMOND,AlejandroMagno,ed.Alianza,Madrid(1992),páx.43,explicacómoesteactodeescoltarascinzasdosinimigos
caídostrasunhabatallaataasúapatrianontiveraacontecidoantes,éunhaacciónsen
precedentes(vid.ContraN.LORAUX,“MourirdevantTroie,TomberpourAthènes:
DaGlorieduHérosaL’IdéedaCité”enG.GNOLIeJ.-P.VERNANT(dirs.),LaMort,
LesMortsdanslesSociétésAnciennes,CambridgeUniversityPress,Cambridge(1982),
páx.27).Asimesmo,estaéaúnicaocasión,áluzdasfontes,naqueAlexandreponopé
enAtenas.
4
Xustino,IX,4.5.
5
Vid.Pseudo-Plutarco,VidasdosDezOradores,849A.Unhadecisiónque“manifesta
unhavontadeexcepcionaldesacrificarataosmesmosfundamentosdaordesocial”,en
palabrasdeJ.PASCUALGONZÁLEZ,GreciaenelsigloIVa.C.:delimperialismo
espartanoalamuertedeFilipodeMacedonia,ed.Síntesis,Madrid(1997),páx.188,a
quensigo,xuntoconN.G.L.HAMMONDeG.T.GRIFFITH,op.cit.,pp.604-623e
R.M.ERRINGTON,AHistory...,pp.84-90,paraacomprensióndestesacontecementos.AcríticasituaciónvividaenAtenasanteotemordunataquedeFilipocontraacidadetrasaderrotasufridaenQueroneapodeverse,copatetismoquedebeucaracterizar
asemociónsdestesdifícilesinstantes,enLicurgo,ContraLeócrates,16e37-42.
6
Asimesmo,taménoenvíodoseupropiofillo,Alexandre,comocabezadalegaciónque
transportabaoscorposdoscaídospoderíaversedentrodesaintencionalidadeamistosa
deFilipoconAtenas.Nonobstante,debeapuntarseaquíque,segundoEsquines,Contra
Ctesifonte,131,averdadeirarazónpolaqueFilipononteríaatacadoAtenastrasQueroneadebíaseaqueasvíctimasdosacrificiononlleforanfavorables.
7
Oquedenota,indubidablemente,ointeresedoreimacedoniopolapotenciamarítima
ateniense.
8
AmbascitasenN.G.L.HAMMONDeG.T.GRIFFITH,op.cit.,páx.607.
9
OpropioDemades,xuntoconFocioeEsquines.SobreestafacciónpolíticadeAtenas
quenormalmentedenominamospromacedonia,vid.onosocapítuloseguinte.
10
EstesexiliadosseríanpartidariosdeMacedonia,exiliadospolasúaoposiciónáguerra
contraFilipo.CoaintroducióndeestespartidariosseusnoconsellodaLigaBeocia,Filipoponesteaorganobaixoasúavontadeecontrol.
11
Xustino,IX,4.6-10cóntanolodestexeito:“Encantoaostebanos,nonsóllesvendeu
102
12
13
14
15
16
17
aosseusprisioneirosdeguerra,senóntaménasepulturaparaoseusmortos.aoscidadánsimportantes,aunsdegolounoseaoutrosobrigounosaodesterro,apoderándose
dosbensdetodoseles.Fixovolverápatriaaquenseforaexpulsadoinxustamente.De
entreestesdesterradosdeuaoestadotrescentosxuícesegobernantes.Candoosmáis
poderososeranacusadosanteelescomoreosprecisamentedetelosexiliadoinxustamente,forondunhafirmezatalquetodosseconfesabanresponsablesesostiñanquetiverasidomellorparaarepúblicacandoselleshabíacondenadoquecandoselleshabía
repatriado.Verdadeiramenteadmirableasúaousadía:emiten,comopoden,unhasentenciasobreosxuícesdasúavidaedasúamorte,desprezanaabsoluciónqueosseus
inimigospodendarllese,xaquenonpodenvingarseconfeitos,exercenasúaliberdade
coapalabra”.SeguindoaL.A.TRITLE(ed.),TheGreekWorldintheFourthCentury,
Routledgeed.,LondreseNovaYork(1997),páx.102,asconsecuenciasdaderrotade
TebassonrelatadastaménenDiodoro,XVI,87.3ePausanias,IV,27.3.Paraentender
estaactitudedeFilipoconTebashaiqueterencontataménque,conanterioridadeá
asociacióndeestaconAtenaseásúaoposiciónconxunta,xuntoconoutras,enQueroneacontraFilipo,apolisbeociaestiveraaliadacoreimacedonio,talecomonosnotificaDemóstenes,ContraFilipo.CuartoDiscurso,9-11.Asimesmo,ocambiodebando,
dodeFilipoaodeAtenas,producidoentreostebanosparecetersidoméritoúnicodo
propioDemóstenes:vid.Plutarco,Demóstenes,18eDemóstenes,SobreaCoroa.En
DefensadeCtesifonte,214s.aoparecer,aalocucióndooradorfoiespectacular,xaque
“puxoforadesiaostebanos”:Esquines,ContraCtesifonte,257.
Sobreestaposibilidade,asícomosobreasideasdeIsócratesenrelaciónconAlexandre,
falaremosnocapítulodesteestudoadicadoaoeidodopensamentoedacultura.
OparalelodirectoquesefaríaentreafiguradoasediadordeAtenasFilipoeotirano
arrasadordetemplosXerxesnonbeneficiaría,deningúnxeito,asaspiraciónsdanova
hexemoníamacedonia,ninseríaunhaboapublicidadeparaquenpretendeerixirsecomo
vingadordasafrontaspersas.Poroutraparte,enAtenaserantaménconscientesdeste
tratodefavorrecibidodepartedeFilipo:vid.Demóstenes,SobreaCoroa.EnDefensa
deCtesifonte,65.
W.JAEGER,Demóstenes.LaagoníadeGrecia,FondodeCulturaEconómica,México
D.F.(1945),páx.231.
EstaideaéaportadaporJ.PASCUALGONZÁLEZ,op.cit.,páx.188.
NaedicióndeXustinodaBibliotecaClásicaGrédos,ed.Grédos,Madrid(1995),páx.
196nota314.
N.G.L.HAMMOND,AHistoryofGreeceto322b.C.,ClarendonPress,Oxford
(1967),páx.570s.Apropostadestetipodehonoresparaomonarcamacedonioeonovo
príncipedebeuprovirdeDemades,segundolemosnoseudiscursoSobreosdoceanos,
9s.Asimesmo,taménosxeneraisenviadosnacompañadeAlexandre,especialmente
Antípatro,recibironacidadaníaatenienseeotítulodeproxenos,segundoHipérides,
Fragm,77.Estamedida,máisaládecalqueraintencióne/ouimportanciapolíticaque
sellequixeraatribuír,responde,enrealidade,aunhafuncióndeprotocoloedecongratulaciónparacoreimacedonioeosseusachegados,debidaaotratofavorablerecibido
deestepolacidade,peroquedeberemitirnosunhavezmáisaexemplosdecesiónda
103
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
proxeniaatenienseaanterioressoberanosmacedonios,talecomotemosvistonaIntrodución:vid.S.PERLMAN,“ANoteonthePoliticalImplicationsofProxeniain
theFourthCenturyb.C.”enClassicalQuarterly,nº8(1958),pp.185-191.A.GEROLYMATOS,EspionageandTreason,ed.Gieben,Amsterdam(1986),páx.7sinalaa
AlexandreIdeMacedoniacomoamáisantigareferenciaácesiónporpartedeAtenas
dotítulodeproxenos(seguindoaHerodoto,VIII,136),poloque,seentendemosesta
institucióncomohereditaria,apropostadestetítuloparaFilipoeAlexandrenonsería
senónunharenovacióndamesmaparaosherdeirosdeaquel,poiscomoxavimos,taménArquelaoteríarecibidoesteshonores.
Comoveremos,noseumomento,nocapítuloseguintedestainvestigación.
RecordemososprimeirosversosdaHistoriadaGuerradoPeloponesonosqueTucídidesindicaqueestaguerraé“amaiordashabidas”(I,1.1).
Homero,Ilíada,I,2-4.Permítameolectorestalicenciapoética.
Conisto,supoñemosqueXustinoserefireásalianzasentreFilipoeosdemaisgobernos
deGreciatrasQueronea.
Estesméritos,probablemente,fanreferenciaaoseuposicionamentoestratéxicoafavor
ouencontradeFilipoantesdoestablecementodapazcomún,édicir,osgobernosmeritoriosseríanosaliadosdeFilipo.
Xustino,IX,5.1-5.
Problemanoquenonentraremos,pornonserestrictamentenecesarioparaoseuusoe
porque,asimesmo,taltarefaéocupaciónparaaFiloloxíaClásica.
Ps-Demóstenes,XVII,4.
Ps-DemóstenesXVII,6.Otextoprosigue,dicindoquequizaisAlexandrexustifiquea
súaacciónenMeseniaarazóndequeosfillosdeFiliadeserantiranosdeestaantesda
conformacióndotratado,peroentónseríaunhaincongruenciaporpartedeAlexandre
nonaplicaramesmaregraaostiranosdeLesbos,quetaménseestablecerannunmomentoanterioraotratado,aíndaquenestecasoostiranosdeLesbosteríansidoexpulsadospoloreimacedonio.
Ps-DemóstenesXVII,8;supoñemosqueotextofaireferenciaásmedidastomadascontraTebastrasasúarebeliónen336a.C.contraagorniciónmacedoniaestablecidana
Cadmea,eporextensión,contraogobernomacedonio.Senembargo,nunplanomáis
xeral,oautordodiscursopodetaménpretenderreferirseaoconceptodeautonomíaque,
comoveremosnoseguintecapítulo,eraunhacondiciónsinequanondanaturezadefinidoradapolis.Asimesmo,taménochamamentoáliberdadeedefensadosgregoséoutra
constantedapolíticaintergobernamentaldaHélade,comoestudaremostaménnolugar
mencionado.
Ps-DemóstenesXVII,10.Taménesteparámetrodapazfoipasadoporaltoporparte
doreimacedonio,Alexandre,postoqueimpuxoaChaeroncomotiranodePelenee
expulsouagranpartedasúapoboación,doandoassúaspropiedadesaosescravos(PsDemóstenesXVII,11).
Ps-DemóstenesXVII,15.
Ps-DemóstenesXVII,16.
104
Ps-DemóstenesXVII,19.
Evidentemente,existeunhalimitaciónenditafonte,postoque,aíndaquenomeadiversasdisposiciónsestablecidaspora“pazcomún”,nonpodemossabersenosfalade
todaselasouse,polocontrario,tansócitaaquelasnasqueAlexandreincorreununha
negacióndotratado.
33
Ps-DemóstenesXVII,30.
34
Aideadarenovacióndotratado,negandoasíaposibilidadedunhareformanoseoda
Liga,conAlexandreestárecollidaenArriano,I,1.1-2;Plutarco,Alexandre,14.1;Diodoro,XVII,4.9;Xustino,XI,1.5.
35
Debemosadvertirsobreestacláusulaomoiprobableaumentodepoderdospartidarios
deFilipotrasasúavitoriaenQueronea,detalxeitoqueseríanestes,xustoantesda
firmadopactodealianzadeCorinto,osquedetentaríanopodernameirandepartedas
cidades,impoñendonelasréximesfavorablesaomacedonio,poloqueacláusula,lonxe
deservircomogarantedeautonomía,debeentendersecomogarantedopoderdeFilipo
sobreaHélade.A.B.BOSWORTH,“Autonomia:UseandAbuseofPoliticalTerminology”enStudiItalianidiFilologiaClassica,nº85(1989),pp.páx.147.
36
EstasconclusiónsxeraisnosassobreaestruturadaLigadeCorintocoincidencoasindicadasnosdemaisautoresconsultados:vid.G.CAWKWELL,PhilipofMacedon,Faber
&Fabered.,Bristol(1978),pp.169-176;N.G.L.HAMMOND,PhilipofMacedon,
Duckworthed.,Londres(1994),pp.159-162;J.PASCUALGONZÁLEZ,op.cit.,páx.
188s;N.G.L.HAMMONDeG.T.GRIFFITH,op.cit.,páx.624ss.
37
SeguindoaA.B.BOSWORTH,AlejandroMagno,páx.271,“Comotodososgregos
sabían,ahistoriadosacordosmultilateraisduranteoséculoanterior[refíreseaos.IV
a.C.]foraahistoriadunhaexplotaciónporpartedapotenciadominante,foraestaEspartaouTebas.Untratadodepazpodíagarantiraautonomíadetódolosgregos,peroo
estadomáispoderosoimporíaoseupropioconceptodeautonomía”.Fronteaestestratadosbilateraisquesóvinculabanaaquelesgobernosqueseencontraranenguerrano
momentodafirmadapaz(tipoEsparta-AtenastrasofindaGuerradoPeloponeso),as
KoinéEirenedebendefinirsecomotratadosplurilaterais,condicionantesparatódolos
gregos.
38
Aíndaquenósretomaremosestetemanocapítuloseguinte,adicadoaopensamento,
centrándonosnasbasesfilosóficasdaKoinéEireneeaGuerraPanhelénica,eprestando
especialatenciónáfiguradeIsócrates.
39
AsconclusiónsdiscordantesentreosautoresquetentarontratarotemadanaturezaestruturaldaLigadeCorintopodenobservarsenunhaanálisecomparativadasobrascitadasnanota104.Asimesmo,sobreascuestiónsexpostaseodebatesobreaconstrución
daLigaporFilipo,véxasetaménabibliografíaexpostananotaindicada,asícomoT.T.
B.RYDER,KoinéEirene:GeneralPeaceandLocalIndependenceinAncientGreece,
OxfordUniv.Press,Londres(1965)eR.A.BILLOWS,AntigonustheOne-Eyedand
theCreationoftheHellenisticState,Univ.OfCakliforniaPress,Berkeley(1990),esp.
pp.189-205.
40
Esquines,ContraCtesifonte,159s.Vid.T.T.B.RYDER,“DemóstenesandPhilip’s
Peaceof338/7ª.C.“enClassicalQuarterly,nº26(1976),páx.85s.
31
32
105
Vid.A.MOMIGLIANO,“LaKOINHEIPHNHdal386ao338a.C.”enTerzoContributoallastoriadeglistudiclassici,EdizionediStoriaeLetteratura,Roma(1966),vol.
I,páx.398eN.M.TOD,ASelectionofGreekHistoricalInscriptions,vol.II,ClarendonPress,Oxford(1948),páx.229.
42
N.M.TOD,op.cit.,páx.229.
43
S.PERLMAN,“GreekDiplomatictraditionandtheCorinthianLeagueofPhilipofMacedon”enHistoria,nº34(1985),páx.155.
44
ComomanifestamenteindicaXustinoXI,5.5.
45
N.G.L.HAMMOND,“TheformalrelationsbetweenMacedoniaandtheGreeksat
theendofPhilip’sReignandthestartofAlexander’sReign”,ApéndiceIdeN.G.L.
HAMMONDeF.W.WALBANK,AHistoryofMacedonia,vol.III,ClarendonPress,
Oxford(1988),páx.574.
46
Asobrasconsultadasindican,ademaisdasfontesliterarias,aexistenciadedoustextos
denaturezaepigráficassobreesteparticular,unhadeorixeateniense,incluídaenN.M.
TOD,op.cit.,páx.225ss,conúmero177,eoutra,propiadeEpidauroedoano302,
pertencenteárefundacióndaalianzadaLigadeCorintoporAntígonoMonoftalmose
DemetrioPoliorcetes,consultableenInscriptionesGraecae,IV268.
47
Ibidem.,páx.227.Estadisposición,poroutraparte,adoitaasercomúnnostratados
entregobernosgregosedirixentesdegobernosunipersoais,comoDionisiodeSiracusa
ouLeucondoBósforo:vid.S.PERLMAN,“GreekDiplomaticTradition...”,páx.170.
48
aoigualquenoutrosaspectosxacitados,existeunhagrancontroversiasobreseaLiga
deCorintosupónunnovomedioinéditoderegulacióndasrelaciónsentreaspoleisgregas,posturaondedestacaopensamentodeN.G.L.Hammondentodasassúasobras
citadas,ousepolocontrario,tansóéunhanovaformulaciónhexemónica,similarás
anterioresnaHistoriadeGrecia,paraodominiodeFilipo,eposteriormenteAlexandre,sobreaHélade,ideaapoiadaporunbonúmerodeautores,comoG.Cawkwell,A.
B.Bosworth,L.A.Tritle,W.Jaeger,S.Perlman,T.T.B.Ryder,...posiciónáquenós
mesmosnosadherimos.
49
A.B.BOSWORTH,AlejandroMagno,páx.272:“aautonomía,talcomodixeraPericles(Tucídides,I,144,2),eraengranmedida,unhacuestióndedefinición,enoncustabamoitovercómoadefiniríaFilipo”.
50
AnosafonteparaoestudoecomprensióndestaPazdeAntálcidaséXenofonte,Helénicas,V,1.31,ondeseestipulanosrequirimentosdamesma,asícomoaameaza,por
partedoGranRei,daguerraparaaquelquenonacepteoseuparecereassúasnormas,
establecidaspromediodotratadodepaz.
51
K.MORITANI,“KOINÉEIRENE:Control,PeaceandAutonomiainFourth-Century
Greece”,enT.YUGEeM.DOI(eds.),FormsofControlandSubordinationinAntiquity,E.J.Brilled.,Leiden(1988),páx.573.Asimesmo,aobrafundamentalsobreotema
seguesendoT.T.B.RYDER,KoinéEirene,aíndaqueasdiferentesconfiguraciónsda
PazComúnaolongodoséculoIVtaménforonestudadasporS.PERLMAN,“Greek
DiplomaticTradition...”.
52
Vid.Idem.N.G.L.Hammond,namaiorpartedassúasobrasconsultadas,pretendeob-
41
106
53
54
55
56
57
58
59
servaranovaLigadeCorintocomoundesexodeFilipoparaconformarunhaGrecia
ondeosgobernosserelacionenanivelfederativo,aíndaqueestaideanonéapoiada
polosdemaisautores,que,aoigualquenósmesmos,presentanaalianzacorintiacomo
unhaformadeinstitucionalizarahexemoníamacedoniaporpartedorei.EncantoáPaz
deAntálcidas,oqueasegurabaeraahexemoníaespartana,aíndaqueogarantedeesta
PazComúnerarealmenteoGranRei,oquellepermitíaunhamaiorcapacidadedeintervenciónnapolíticainternadaspoleisgregas.
Segundotemosvisto,abatalladeQueroneaeoseuresultadosonosdesencadeantesda
novarealidadepolíticadeGrecia.Nonobstante,éevidentequeQueroneaésóamecha
dunhasituaciónquelevabauntempoxestándose,emerxendocoresultadodabatalla.
NonéonosocometidoestudaraposibleparticipacióndeAlexandreoudasúanai
OlimpíadenorexicidiodePausanias.Asfontessoncontradictorias,xaquePlutarco,
Alexandre,10.5-6transmiteaposibilidadedequetantoOlimpíadecomooseufillo
incitasenaoasasinoacometerocrime,porunhainxuriaqueesterecibiradeÁtalo(tío
deCleopatra,anovaesposadeFilipoe,ásúavez,xenrodeParmeniónerepresentante
dasaspiraciónsdanobrezamacedonia),historiaquetaménapareceenXustino(IX,6.
5-8,senesqueceraposibleincitacióndeOlimpíadeeinclusodeAlexandreaPausanias
paracometerocrimeenIX,7.1-10),mentresqueArriano,II,14.5citaunhacartade
AlexandrenaqueestealegaqueorexicidaforasubornadopoloGranRei.Sobreisto,
vid.E.CARNEY,“ThePoliticsofPolygamy:Olympias,AlexanderandtheMurderof
Philip”enHistoria,41(1992),pp.169-189.
SeguindoacronoloxíadeArriano,I,1.1.Nonobstante,Diodoro,XVII,2.1establece
acoroacióndeAlexandredentrodoarcontadodeEvéneto,duranteoconsuladodeLucioFurioeCaioManio.SabemosqueaascensiónaotronodeAlexandredebeusermoi
poucotempodespoisdamortedoseupai,postoqueAlexandrepresentaseraudamente
enGrecia,aopoucodesaberseanoticia,paraevitarlevantamentoseserratificadono
cargodehegemón,comoherdeirodoseupai,comoveremosmáisadiante.TaménA.B.
BOSWORTH,AlejandroMagno,páx.34entendequeAlexandresubiuaotronoinmediatamentedespoisdamortedeFilipo.
Diodoro,XVII,2.2.XustinoXI,1.10.
EnQueronea,Alexandredirixiraunhapartedacabaleríamacedonia,derrotandoaomíticobatallónsagradotebano;vid.Plutarco,Alexandre,9.2eanosanota70.
FilipodeixaraaAlexandrecomorexenteenMacedonianunhadassúasausencias,contandoAlexandredezaseisanos,enaquelmomentoomozopríncipesufocaraarevolta
dunsmedos;vid.Plutarco,Alexandre,9.1.
OmellorexemplodeestasituaciónatopámolonorelatocontidoenEsquines,Contra
Ctesifonte,77,quenosinformadoxeitoenqueDemóstenes,aoenterarsedanoticiado
rexicidiocometidoporPausaniasatravésdeespíasenviadosporCaridemo(vid.nota
201),achegouseaoÁgoraefinxiuqueZeuseAtenea(env.219,osdeusescitadospor
EsquinessonAteneaeHera)lleenviaranunsoñonoquellefalabanelleadiantabano
queíaaacontecer,eanteestanoticiaDemóstenesvestiusedunxeitofestivoerealizou
unsacrificioparafestexaroacontecemento.OsucesofoirealmentefestexadoenAtenas,ondesechegouapropoñeraconcesión,finalmentederrogada,dehonoresparao
107
62
60
61
63
64
65
66
67
68
rexicida,comoaparecerecollidoenEsquines,ContraCtesifonte,160ePlutarco,Demóstenes,22.2(vid.nota829).
Esquines,ContraCtesifonte,161.
Vid.Plutarco,Alexandre,11.6eEsquines,ContraCtesifonte,160.
ComobenindicaA.GuzmánGuerra,nasúaediciónconxuntadePlutarcoeDiodoro
Sículo,AlejandroMagno,ed.Akal,Madrid(1986),páx.142,nota11,esteéunerromoi
probablementeatribuíbleaopropioDiodoro,noqueconfundeaosarcadioscoslacedemonios,queforonosquerealmentenonsesometeronaFiliponináLigadeCorinto,
Vid.notaanterior.
Eque,comoapreciábamosxanaIntrodución,tiveranunhagranrepercusiónnapolítica
internamacedoniaaoprovocarconstantescrisescoassúasinvasiónsdesaqueodentro
doreinomacedonio(vid.supra).
Episodioqueanalizaremosposteriormente.
OextractoqueDiodoroponenbocadeEsquinesformapartedundiscursodeeste:vid.
Esquines,ContraCtesifonte,173.EncantoácuestióndoouropersaenmansdeDemóstenes,estamosanteunverdadeirointerroganteproblemático,poisasfontesadoitan
aencarnarnestepersonaxetodaaactividadeantimacedonicaproducidanaHéladeen
temposdeAlexandre,easúnicasfontesquetemosparaverificaramanipulaciónde
diñeiropersaporpartedeestesonosataquesdosseusinimigospolíticos,enespecial
Esquines,quennoseuContraCtesifontemencionaaposesiónporDemóstenesdeouro
procedentedoGranReiendiversasocasións:en156;en160,sobreaprimeiraincursióndeAlexandreenGrecia(opiniónqueaparececorroboradaporDiodoro,XVII,4
—aíndaquehaiqueterencontaqueosículocoñecíabenaobradeEsquines,comose
podecomprobarenDiodoro,XVII,4.8,ondesecitaliteralmenteapasaxedeEsquines,
ContraCtesifonte,173sobreossubornospersasaDemóstenes—,perononporDinarco,ContraDemóstenes,82);en173;en239;en259...etaméndesubornosdoGranrei
éacusadoduranteoprocesoemprendidocontraelporDinarco:vid.Dinarco,Contra
Demóstenes,15e18(enreferenciaárecepcióndeouropersaporDemóstenesdurante
ainsurreccióngregaquedesembocounadestruciónporAlexandredeTebas).Tamén
Plutarco,Demóstenes,20.5mencionaqueenSardisAlexandreteríatopadodocumentos
queprobaríanaexistenciadecartospersasenmansdeDemóstenes.Todoistononfai
senónreafirmaraposibilidadedequeestessubornos,sepodemosempregarestetermo
paraautilidadeconqueeraempregadoestediñeiro,aDemóstenesfosencertos,pero
oquenonpodemoscoñecersonosverdadeirosmomentosenqueesteourofuncionou
comoferramentapolítica.Éprobable,ademais,quealgunhasdestasacusacións,sempre
formuladasporinimigosdoorador,formasenpartedoprocesodoseudescrédito,ese
teríaengrandecidonosmomentosposteventum.
MáisbenhaberíaquepensarenDemóstenes,noncomoaxentepro-persa,senónsempre
comoaxenteproateniense.
Evidentemente,existeunerronanarraciónaocontarcoslacedemonios.J.CastroSánchez,nasúaedicióndeXustino(citadanaBibliografía),establecequeoerrodébesea
uncambiode“tebanos”,ocorrecto,por“lacedemonios”.Nonobstante,quizaisaofalar
derevoltas,Xustino(ououtro),coñecendoarevoltadeAxisIIIcontraAlexandre,tivera
108
71
69
70
72
73
74
75
76
79
77
78
80
81
82
83
84
trastocadocronoloxicamenteasrevoltasenasúaconfusióntiveseadiantadoacontecementos.Nonobstante,oerroéevidente.Vid.Xustino,loc.cit.,nota343.Debeterseen
conta,senembargo,comoaspectodesumaimportanciaparaacomprensióndesteepisodiorelatadoporXustino,queesteacontecementoformapartedanarracióndasegunda
revoltadaHéladeanteAlexandre,saldadacoadestrucióndeTebas.
Vid.J.RHAMILTON,op.cit.,páx.24.
Porpartedenai,Alexandreeraepírota,poloquenoneratotalmentemacedonio.
ExistíanclaroslazosdeparentescoentreParmenióneÁtalo,atravésdomatrimonio
deestecoafilladeaquel.AinstauracióndesteslazospreséntanostaménaÁtalocomo
personaxerepresentativo,xuntoconParmenión,danobrezamacedonia.
Curcio,VI,9.17.
Vid.Curcio,VIII,1.42,52;7.4,5.Amesmaideaaparecetamén,trasoasasinatode
ClitoporAlexandre,enXustino,XII,6.14.
Vid.Curcio,VIII,8.7.
Caberíaaposibilidadedequeasfontesnonrecollesenaverdadesenónoutrasversións
daactuacióndeDemóstenes,pormotivospropagandísticosfavorablesaMacedonia,
xeradasentemposposterioresaosdooradorateniense.
Vid.N.G.L.HAMMONDeF.W.WALBANK,op.cit.,páx.15.Nonobstante,omesmoautor,noseuAlejandroMagno,páx.75nonseamosatanfirmenasúaaseveración
daactitudedemosténica,aíndaque,denovo,paradoxicamente,enpáx.95,volveaaseveraroscontactosdeDemóstenesconPersia.
J.G.DROYSEN,AlejandroMagno,páx.71ss.
Vid.R.M.ERRINGTON,AHistory...,páx.90.
Paraaconsultadotextoepigráficoreferidoaditaleieocomentariodamesma,vid.C.J.
SCHWENK,AthensintheAgeofAlexander:TheDatedLaws&Decresof‘Likourgan
Era’338-322B.C.,AresPublishers,Chicago(1985),pp.33-41.
A.B.BOSWORTH,AlejandroMagno,páx.272.AopinióndeL.W.TRITLE,op.cit.,
páx.33s.concordataménnisto..
Diodoro,XVII,4.1.J.G.DROYSEN,AlejandroMagno,op.cit.,páx.74,frontea
Heracles,mencionaaAquilescomoreferentecomúnmentadoporAlexandreanteos
tesalios.Evidentemente,Droysenestánunerro,postoqueeranosepírotas,enonostesalios,osquecompartíanaliñaxedopelidaAquiles,coquedebemoscorrixiranarracióndroyseniana.
AimportanciadacabaleríatesalianaconfiguracióndoexércitodeAlexandrefoilargamentedestacadaportódolosautores,antigosemodernos,comounhadaspezasclave
daconquistaalexandrina.
Vid.Idem.
ConunhaactuaciónquerecordaaotipodemanobrapropiadeFilipo,seguindoaDemóstenes,SobreaCoroa.EnDefensadeCtesifonte,175:“¿Quéquere,pois,eporqué
tomouElatea?Facendonascercaníasunhaexhibicióndasúaforzaemostrandoassúas
armasenparada,soliviantarevolveraudacesaosseusamigoseconsternaraosqueselle
opoñen,coafindequeou,presospolomedo,concedanoqueagoranonestándispostos
109
85
86
87
90
88
89
91
92
93
94
aoutorgar,ousexanobxectodeviolencia”.
Aíndaquenonchegaráapresenzadorei,segundoapuntabamossupra,noxacomentado
episodiodeDiodoro,XVII,4.7-8.
Existeunerrocronolóxicoenalgunhasdasnosasfontes,xaquenonexpresanofeitode
queAlexandresufocoudúasrevoltasenGreciaantesdeembarcarsecaraoAsia,unha
nadamáissercoroado,eaoutramentresestabaencampañacontraospobosdonorte
deMacedonia,sendonestaúltimacandovolveaGreciaearrasaTebas.Destexeito,
Plutarcosófaladunhaexpedición,fusionandoosacontecementosdeambas.Arriano,
polasúaparte,prestamaioratenciónásbatallasdeAlexandresocospobosdonortede
Macedoniaqueáprimeiraexpedicióndorei,edeformasimilaractúaXustino,producíndoseasícertobaleirodeinformaciónsobreaprimeiradasexpedicións,acalestamos
comentandoagora.
Droysencrevernestarespostadosespartanosaexistenciadunhainvitaciónformalde
AlexandreaestesparaformarpartedarenovacióndaLigaCorintia:vid.ibidem,páx.
75.Nonobstante,unhapequenafrasedeDiodoro,XVII,4.9nosdi:“TendoconvocadoAlexandreaunhareuniónenCorintoaosembaixadoresealiados,eunhavezquese
tiveroncongregadoosmembrosdecostume...”.Espartanonpodeconsiderarseentreos
membrosdecostume,ninentreosaliados,poloqueéevidentequenonsecontoucon
elaparaareunióndaLiga,aíndaquetodoistononnegaaposibilidadedequeunhaembaixadaespartanapuidesetersidoenviadaápresenzadorei.Asimesmo,debesinalarse
asimilitudedestarespostaespartanacoaque,anteriormente,deranaFilipo,enXustino,
IX,5.3anteainvitacióndeesteparaqueformasenpartedaprimeiraalianzacomún
baixoodominiomacedonio.
Arriano,I,1.3.
Comoxatemosindicadoennota154.Vid.Plutarco,Alexandre,14.1.
Nonreproduciremos,nestecaso,anarracióndeDiodoro,polasúaextensión,aíndaque
remitoaolectoráanálisedamesmanopuntocitadodaobradohistoriadorsiciliano.
Diodoro,XVII,2.9.
AíndaqueaLigadeCorintoestipulaaindependenciaeautonomíadosgobernosaliados,aexistenciadestasgorniciónspoderíansupoñerunhanegacióndetalesdereitos.
Nonobstante,oxustificanteparaapresenzadasmesmaséodeasegurarapazcomún,
empresaque,comoxaexpuxemos,entranasatribuciónsdohegemón.NocasodeAmbracia,comoacabamosdeapuntar,Alexandrenontomourepresaliascontraestespor
expulsarágorniciónmacedoniaquecontrolabaacidade,edeuovistoboaocambiode
constitución,perovolveuarepoñeragorniciónmacedonianoseuterritorio.
J.G.DROYSEN,AlejandroMagno,páx.75.
Diodoro,XVII,5.1.ResultaestrañoestecomportamentodeÁtalo,poispresentacomoprobadasúafidelidadeunhacartadeDemóstenes,peroédifícildecrerquefose
DemóstenesoquetiveseentradoencontactoconÁtalo,porserestemacedonioemoi
próximoásesferasdepodermacedonias,eportanto,nonresultaríaunobxectivodeinterese,enprimeirainstancia,paraapoiaraosgregosnesta“resistencia”aMacedonia.
Poristo,oquemeparecemáisplausibleéocontrario,édicir,quetivesesidoÁtaloo
110
95
96
97
100
98
99
101
102
103
104
107
105
106
108
109
quecontactaseenprimeirainstanciacooradorateniense,detodoscoñecidopolasúa
disposiciónconstantecontraFilipo,eagorataméncontraAlexandre,coqueesacarta
noseupoderconDemóstenescomoremitenteseríaacontestacióndemosténicaaunha
primeirainvitacióndeÁtaloádefección,razoamentoquesignificaráasúamorte,apesardassúasalegaciónssobreasúalealdade.
Diodoro,XVII,5.2.N.G.L.HAMMOND,AHistoryofGreece…,páx.579afirmaque,
xuntoconÁtalo,taménforonasasinadostodososmembrosdasúafamilia,comoestablecíanasleismacedoniassobretraizón.Conistoxustificaríaselegalmenteoasasinato
daúltimaesposadeFilipo,Cleopatra,sobriñadeÁtalo,evitandoasíposiblesproblemas
sucesoriosconunposiblefillodeestaconFilipo,chamadoCarano,citadoenXustino,
XI,1.3.
Diodoro,XVII,2.2;Xustino,XI,1.10.
H.BENGTSON,HistoriadeGrecia,ed.Grédos,Madrid(1986),páx.248.Estaidea
taménapareceenJ.A.O.LARSEN,“RepresentativeGovernmentsinthePanhelenic
Leagues”enClassicalPhilology,nº20(1925),páx.316ss.
H.BENGTSON,op.cit.,páx.316.
Plutarco,Alexandre,14.1.
A.J.HEISSERER,op.cit.,pp.3-27.Nonentraremosagoranocomentariodofragmento,postoqueasúaconvenienteexplicaciónserálevadaacaboinfra.
Arriano,I,3.1.
Arriano,I,7.2-3;Diodoro,XVII,8.7;Xustino,XI,2.7-8.Demades,SobreosDoce
anos,17responsabilizanonsóaDemóstenes,senóntaménaLicurgodeterexpostoo
rumordamortedeAlexandrecontantaintensidadecomoparaconvenceraosatenienses,posiblementecomounmedioderecriminarestaactitudeatodaafacciónantimacedonia(taménchamadapatriótica).
A.GuzmánGuerra,tradutordaedicióndeArriano,vol.I,nota33,indicaqueestapasaxedeArrianoéparaleloaodeTucídides,IV,108,4.
Arriano,I,7.2afirmaqueteríansidoosilirios,enonostríbaloscitadosporXustino,
quensupostamentetivesenderrotadoeasasinadoaorei.Asimesmo,énotable,noreferenteásdiverxenciasentreArrianoeXustino,queaquelponorumordamortedomacedoniononenbocadeDemóstenes,senónnadungrupodeexiliadostebanosque,na
ausenciadeAlexandre,volveranácidadeeafirmadoanteaasembleaorumordamorte
doreiparasoliviantaraosseuscompatriotase,nonomedaliberdade,alzarsecontrao
xugomacedonio.
Xustino,XI,2.7-9.
Vid.J.C.TREVETT,“DemóstenesandThebes”enHistoria,nº49(1999),páx.199.
Arriano,I,7.1afirmaqueostebanoschegaronaprenderaalgúnsdosmembrosdagorniciónmacedoniadaCadmea,concretamenteaAmintaseTimolao,“responsablesda
cidadedoCadmo”,paraposteriormentedarllesmorte.
Xustino,XI,2.7.Sobreoerrodecitaraos“lacedemonios”polocorrecto,os“tebanos”,
vid.nota136.
Diodoro,XVII,8.5.Sobreotemadoequipamentodetropasfalaremosmáisadiante
111
(vid.infra).
OcalvenaxustificarenmaiorgraoofeitodequeaLigadeCorintonondebeverse
senóncomounhaformadeinstitucionalizarahexemoníamacedoniasobreGrecia,tale
comoexpuxemossupra.
111 ParaunhaexposicióndaduramarchaimpostaporAlexandreaoseuexércitoparaacadar
Beocianomenorperíodoposible,vid.Arriano,I,7.5-7.
112 Arriano,I,7.4expónosmedosdeAlexandreanteachegadadeapoiosdeoutrosgobernosgregosaTebas,destacandoespecialmenteAtenas,EspartaeEtolia.Plutarco,
Alexandre,11.6taménfaladoapoioatenienseaTebas.Diodoro,XVII,8.2sómencionaofeitodeque,trasoalzamentotebano,“granpartedosgregosseaxitabanenrevoltas,equemoitascidadesdeGreciasedispoñíanádefección”,aíndaqueenXVII,8.6
citaclaramenteosapoiosateniensesepeloponesiosaTebas.Xustino,comoDiodoro,é
bastanteparconoseucomentario,aodicir,enXI,2.9,que“conestacrenza[damortede
Alexandre],lledin,mudáranseosánimosdecasetodososestadoseasgorniciónsdos
macedoniosestabancercadas”,aíndaqueenXVII,8.5mencionaoenvíodeembaixadastebanasaosarcadios,arxivoseeleos,datocoqueN.G.L.Hammondcomprendea
existenciadeseapoiodeestesácausatebana.Encantoáposibilidadedaparticipación
deEspartanarevolta,DiodoroeArrianonosdannoticiadeelanasreferenciascitadas,
algoqueHammondestablececomoválidobaseándosenaideadoapoioeconómicorecibidoporEspartadoGranReiparaactuarcontraMacedonia,aoigualqueacontecía,
segundovimos,conDemóstenes;vid.N.G.L.HAMMONDeF.W.WALBANK,op.
cit.,pp.56-59.
113 Poisestes,aíndaquesimpatizantescoacausatebana,nondesexabanirritaraorei;vid.
ibidem.,páx.60.
114 Idem.
115 Ibidem.,páx.59.Hammondsosténtaménqueaimportanciadorumordamortede
Alexandrenontenquevercoamortedoreimacedonio,senóncoadohegemóndos
gregos,dexeitoquecoasúamorteinvalidábanseosxuramentosquepolostratadosde
Corintoligabanaosaliadosáobedienciadohegemón.Estaidea,aíndaqueposible,non
parecerazoablesepensamosque,anteaoportunidadequeAlexandreoutorgaaostebanospararenderse,estesdesprezanoseuofrecementoelleretansolicitandoacantos
desexenloitarpolaliberdadedeGreciaqueseunanaobandorebelde;vid.Diodoro,
XVII,9.5,Plutarco;Alexandre,11.8,asícomoM.FLOWER,“AlexandertheGreatand
Panhellenism”enA.B.BOSWORTHeE.J.BAYNHAM(eds),AlexandertheGreatin
FactandFiction,OxfordUniversityPress,Oxford(2000),páx.96.
116 A.B.BOSWORTH,AlejandroMagno,páx.281ss,invalidandoasíapazdeFilipoe
asociándosedenovoásregulaciónsdeAntálcidas.
117 J.G.DROYSEN,AlejandroMagno,87s.
118 DebemencionarsequeestanonéaúnicaactitudepolíticaexistenteenAtenas,xaque
entreosatenienseshabíataménpartidariosdeevitaraloitacontraAlexandre,opoder
doscales,comotemosmencionadoxa,aumentaratrasaderrotadeQueronea,quesuporíataménofracasodaspolíticasdochamadogrupopatriótico.Estasituacióndapolítica
ateniensedebeconsiderarsecomounhadasrazónsbásicasparaaausenciadeAtenas
110
112
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
nacontenda,segundosinalaDemóstenes,SobreaCoroa.EnDefensadeCtesifonte,89.
Poroutraparte,sobreestasituacióndapolíticaateniensetrataremosnocapítuloseguinte.
Razónbásica,comoapuntabamosconanterioridade,aíndaquenonúnica,dotratofavorablecoqueAlexandre,comoantesfixeraFilipo,trataráápolisateniense.
Vid.Diodoro,XVII,10.1.
Plutarco,Alexandre,11.12;Arriano,I,9.10.Plutarco,enAlexandre,12contataméno
episodiodeTimoclea,irmádeTeáxenes,xeneraltebanoenQueronea,aquenomozo
reipermitiutaménmarcharlibremente.
ProbablementeseguindoaXVII,14.1eXustinoXI,3.8.
RecordemosqueosmembrosdosinedriónreguladordaLigaeran,entemposdepaz,
elixidospolosgobernosaliados,peroentemposdeguerra,eraprerrogativadohegemón
adesignacióndosmesmos,comostrategosautokrator,eportanto,oficialplenipotenciariodaLiga.
EntreasmedidaspunitivasaTebasimpostaspolaLigadeCorintoestabataménade
repartirosterritoriosdacidadeentreestesgobernosdeBeociaqueacompañarana
Alexandrenaloita,exceptooslugaressagrados;vid.Arriano,I,9.9.
Plutarco,Alexandre,11.11,aíndaqueestablecequeistofoisóunpretextoparaxustificaraaccióndomacedonio;Diodoro,XVII,13.5;Xustino,XI,3.8;Arriano,I,8.8.
EnI,9.1-8Arrianoconstrúeundiscursobastanteretóricosobrecómonopasadooutras
cidadesteríanvividogravestraxediassimilaresaestaqueAlexandreprovocaranacidadedeTebas,coasúaactitudecríticacaraestapolis,recordandoatraizóntebananas
guerrasmédicasouatomadePlatea.
Aíndaasí,oimpactoqueadestrucióndeTebasdebeusupoñer,talecomoseadvirte
dotextodasfontes,debesercontrapostocosexemplosanterioresdepoleisdestruídas
porarmadasgregas,comoPlatea,etaméncosxuízosmanifestadosporXenofonte,Ciropedia,VII,5.73eAristóteles,Política,I,1255a6,ondesenosmencionaaexistencia
dunhaleinonescritapolaquecandounhacidadeétomadapolasarmas,tantoaspersoas
comoassúasriquezassonpropiedadedovencedor,poloqueaaccióndeAlexandrecoa
cidadebeocia,aíndaquedestrutiva,nonéunactoinconcibibledentrodaprácticamilitar
grega.
Estefilomedismoserávistotaméncomounxustificantedadurezacoaqueacidadeé
tratadapolosaliadospanhelénicos.N.G.L.HAMMOND,“TheArchaeologicaland
LiteraryEvidencefortheBurningofthePersepolisPalace”enClassicalQuarterly,nº
42(1992),páx.363acentuouoxeitoenqueéaplicadoaTebasestecastigopoloseufilomedismo,cosaqueodacidade(nondaAcrópole)aoxeitogrego:conunhamasacrede
tódoloshomeseaventadorestodossuperviventescomoescravos.Conanterioridade,
xaen353AtenastrataraasíaSesto,segundoDiodoro,XVI,34.3.
V.ALONSOTRONCOSO,“ElpactodefensivoenlasrelacionesinternacionaisdelsigloIV(404-338a.C.)”,enPIERRECARLIER(ed),LeIVesiècleav.J.-C.:Approches
historiographiques,AssociationpourlaDiffusiondelaRecherchesurl’Antiquité,Nancy(1996),pp.223-239defineafórmuladecolaboraciónmilitarmáisrespectuosapara
113
129
130
131
132
133
134
coasnormasideaisdacomunidadeinterhelénica:“asúainstrumentaciónestabaexentadetodoánimohostilouanexionistacontraacidadecombatidaeaomesmotempo
eraperfectamentecompatiblecomantementodaeiréneeinclusoconunhahipotética
alianzacoestadoagresor”.Estexuízonospermiteanalizar,portanto,aconstruciónda
alianzacorintiaporFilipocomounsistemareguladordavidacomúnperorespectuoso
coaautonomíadosgobernosparticipantes,candomenos,evidentemente,enteoría.
E.M.ERRINGTON,AHistory...,páx.92.
Vid.Plutarco,Alexandre,13.1;Arriano,I,10.2-6.EstedatonospermitedatarconfacilidadeacaídadeTebas,postoqueestesmisterioscelebrábanseentreo15eo23do
mesBoedromión(setembro/outubro).
Arriano,I,10.2-6.Estes“partidariosdeMacedonia”sonosmembrosdafacciónpromacedonia.
Estalista,queconténosnomesdosmáisdestacadosmembrosdogrupodepolíticos
denominadopatrióticopolasúapolíticaencontraposicióndoxamencionadopromacedonio,varíasegundoasfontes,aíndaquepareceprobablequeincluíseespecialmente
aDemóstenes,Licurgo,...A.B.BOSWORTH,AlejandroMagno,páx.331,nota11
consideraqueaorixinalpoderíaseraconservadaenPlutarco,Demóstenes,23.4.Asimesmo,oautor,encft.idem,remite,paraunhaexposicióndaproblemáticaeanálise
dasdiversastradicións,ásúaobraAHistoricalCommentaryonArrian’sHistoryof
Alexander,vol.I,ClarendonPress,Oxford(1980),pp.92-95.Asimesmo,vid.tamén
Demóstenes,SobreaCoroa.EnDefensadeCtesifonte,41.
SobreavidadeCaridemotrasserexpulsadodeAtenas,ecomounhaprobadafiabilidadedeArrianocomofontedeinformación,nosfalaCurciocando,enIII,2.10-19,
preséntanoloásordesdoGranRei,aborrecendoaAlexandreporexpulsalodeAtenas,e
anteaspreguntasdeDaríosobreascapacidadesdoexércitopersafronteaomacedonio,
oateniense,confranqueza,relataascalidadesdamiliciadeAlexandreeoqueDarío
necesitaríaparavencerlle,algoquenongustaaopersa,quen,polasinceridadedeCaridemo,condénanoamorte.TaménDiodoro,enXVII,30.2-7relata,deformasimilar,
aíndaquecondiverxenciasánarracióndeCurcio,otristefinaldesteateniense.Para
osnososfins,nonobstante,asúaapariciónendiversasfontes,conrelatossimilares,
permítenoscorroboraranarracióndeArriano,validandooseurelatodosfeitos.Certa
informaciónadicionalsobreopersonaxeapareceenDemóstenes,SobreaCoroa.En
DefensadeCtesifonte,114.EnDinarco,ContraDemóstenes,32senosdesvelaaverdadeirarazóndasúarelacióncoGranRei:“servos[ósatenienses]útil,nonenpalabras
senónenobras,equerendo,ássúaspropiasexpensas,procurarasalvaciónavóseaos
demaisgregos”,édicir,queoseuservicionobandopersaeraunmododeparticiparnos
esforzosporderrotaraAlexandre,para“liberaraGrecia”.
Plutarco,Alexandre,13.1-2.EstaafirmaciónamósanoscómoAtenas,apartedeMacedonia,aparececomooúnicogobernocapazdefacerfronteádireccióndaHélade,como
veremosnocapítuloseguinte,eresaltaasrazónsparatodaestaactividadecontraMacedoniacomoprodutodaloitapoladireccióndaHeladeefroitodaloitaparaobterpara
simesmaopoderhexemónico.Consecuentemente,todoestexogopolíticoderelacións
entreAtenaseAlexandreéxeradoaraízdoenfrontamentodeambospolodominioda
114
Hélade.Sobretodoisto,vid.onosopróximocapítulo.
Xustino,XI,4.9-12.
136 Diodoro,XVII,15.
137 DiodorocrequeaactuacióndeDemadesdébeseaoourodeDemóstenes.Asimesmo,
taménrelataaoposicióndeFociónánegativadeentregaraosembaixadores.Poroutra
parte,opropioDemades,SobreosDoceanos,20e42nosinformaquefoienviadoante
oreiparaaplacarasúairapormediodoafagoeaspalabraslisonxeiras.
138 A.B.BOSWORTH,AlejandroMagno,páx.284mencionaqueestaideaapareceen
Esquines,III,61.Asimesmo,téñaseencontaoapuntadonanota191sobreaconformacióndosmembrosdoConsellocorintioentemposdeguerra.
139 Esta,probablemente,puidotersidoarazónqueexplicaqueosatenienseselixiranaDemadescomocabezadaembaixadaatenienseenviadaanteoreienbuscadoperdóndos
condenadospolomacedonio.Paraunhaanálisedasembaixadasateniensesnaépocaclásica,conespecialatenciónaoséculoIV,vid.D.J.MOSLEY,“TheSizeofEmbassiesin
AncientGreekDiplomacy”enTransactionsoftheAmericanPhilologicalAssociation,
nº96(1965),pp.255-266.
140 AntesdatomadeTebas,omacedoniosolicitouarendiciónbaixoapromesadequenon
haberíarepresalias,efixogaladunhagranpacienciaenesperadequeostebanosse
percatarandasmínimasposibilidadesdetriunfoquetiñaasúarevolta.Posteriormente,
osexemplosdasúa“boavontade”volvenaamosarseendiversosepisodios,comocoa
familiadeDaríoIIIoutrasderrotaraPoro,...
141 J.G.DROYSEN,AlejandroMagno,páx.93comentaqueoofrecementodeDemades
aoreisuporíaenqueoxuízoaestespersonaxes,consideradostraidorespolohegemón,
seríalevadoacabopolaAsembleaateniense.
142 Droysenexpónque,poucodespoisdamarchadeCaridemo,EfialtessaíutaméndeAtenas;vid.idem.
143 Véxase,axeitodeexemplo,H.BENGTSON,op.cit.,páx.249.
144 J.G.DROYSEN,AlejandroMagno.,páx.93;A.B.BOSWORTH,AlejandroMagno,
páx.284.
145 OpapeldeAtenascomorefuxiodosexiliadosdebeutersidocaseproverbialnomundo
antigo(Esquines,ContraCtesifonte,134:“anosacidade,ocomúnrefuxiodosgregos”),
poistantoahistoriacomoamitoloxíaestánrepletasdeexemplossobreestacualidade
dapolisática:osHeraclidas,trasmataraEuristeoteríantomadorefuxioenAtenas,e
taménOrestes,comoMedea,recibiuasiloenAtenas(vid.Esquilo,EuménideseEurípides,Medearespectivamente).Historicamente,podemoscitar,poloseucarácteresclarecedorsobreestacuestión,unparlamentodeFilotaseCalístenes,recollidoenArriano,
IV,10.3s:“Contanalgúnsaseguinteanécdota:preguntouFilotasaCalístenesencerta
ocasiónquécidadánateniensemerecíaasúamáisaltaestima.«HarmodioeAristogitón
—contestoulle—,porterdadomorteaundosdoustiranoseacabarcoatiranía».DenovollepreguntouFilotas,inquirindoseauntiranicidalleseríaposibleatoparasilopolíticoenalgúnlugardeGrecia,aoqueCalístenesteríacontestado:«Denonatopalonoutra
parte,candomenosentreopoboateniensesilleseríaposible,poisxaelesentempos
135
115
148
149
150
151
152
153
154
155
146
147
158
159
156
157
160
161
162
163
164
lonxanosdefenderanaosfillosdeHeraclescontraEuristeo,tiranoásazónenGrecia»”.
Máisaládostiranicidas,podemoscitaraospropiostebanos,quenosmomentosantecedentesdabatalladeQueroneateríanássúasmulleresefillosaAtenasparaguarecelosalídocombatecontraFilipo,segundoDemóstenes,SobreaCoroa.EnDefensade
Ctesifonte,215.Unnovoexemplodestepapeldacidadeáticavolvemosaatopalo,no
relativoaomomentoquenosocupa,coafugadeHarpalo,tesoureirodeAlexandre(a
desercióndocalestudaremosnocapítulodeconclusións),quetaméntomaríarefuxio
entreosatenienses.
Vid.idem.
Vid.A.J.HEISSERER,op.cit.,páx.3-27.
Ibidem.,páx.18.
J.A.O.LARSEN,“RepresentativeGovernments...”,pp.313-329.
A.J.HEISSERER,op.cit.,páx18.
Ibidem.,páx.19.
Plutarco,Alexandre,14.1.
A.J.HEISSERER,op.cit.,pp.20-21.
Ibidem.,páx.19.
Asregulaciónspolíticasediplomáticassoncomprensibles,segundooobservado,atravésdodiscursodePseudo-Demóstenes,SobreoTratadoconAlexandre.
A.J.HEISSERER,op.cit.,páx.20.
Ibidem.,pp.22-23.
Arriano,I,11.3.
Plutarco,Alexandre,15.1.ArazóndacoincidenciaconArrianodebeobservarseáluz
dotestemuñodePlutarcocomodebedordanarracióndeAristóbulo,talecomoexpresa
en15.2.Arriano,comosabemos,taménseguía,xuntoconPtolomeo,aobradeAristóbulocomobasedasúacomposición.
Diodoro,XVII,17,3-4.AscontasdeDiodorononsondetodocorrectas,probablementeporque,aoseguirdiversasfontes,confiounahomoxeneidadedasmesmas,senvota
contaaototalqueelreferencia,dexeitoqueassúascifrassuman32.000infantes,enon
30.000,comoelcre.Asimesmo,taménéprobablequeacifrade30.000foseunhacifra
máisoumenosoficialutilizadapolosautoresasobrasdoscalesleronasnosasfontes,e
atravésdascalescompuxeronosseusrelatos.
Diodoro,XVII,17.4.Éestraño,perounhavezmáisasmatemáticasllefallanaohistoriadorsiciliano,quedacomototaldecabaleríacifrade4.000,aíndaqueasumados
efectivosporeltestemuñadostenunresultadode5.100.
Diodoro,XVII,17.5.
Tomamoscomoreferenciaos30.000deinfanteríaanotadosporDiodoro.Secorrixísemosassúascontas,oresultadoseríade34%doexército,,entregregosealiados(sen
terencontaascifrasdosxinetestesalios).
Comonocálculoanterior,tomamoscomoreferenciaaos30.000deinfanteríacitadosporDiodoro.Coacorreccióndos2000queaestellefaltan,oresultadoseríade
116
37’5%.
Temosqueterenconta,aesterespecto,ascampañasque,conéxito,estabalevandoa
caboMemnóndeRodasnoExeocomoaxentedospersasparafrearaoexércitoqueFilipoenviaracomoavanzadilladainvasiónbaixoomandodeParmenión.
166 Eenverdadeofoi,comoveremosnarevoltadeAxisIIIdeEsparta.
167 Vid.E.N.BORZA,“EthnicityandCulturalPolicyatAlexander’sCourt”,enC.G.
THOMAS(ed),op.cit.,páx.156.
168 H.BERVE,DasAlexanderreichaufprosopografischerGrundlage,ArnoPress,Nova
Iork(1973)
169 ComoindicaA.B.BOSWORTH,AlejandroMagno,páx.387,oestrañodapresenza
dosaliadosgregosenAsiaé,precisamente,asúaausenciadasgrandesbatallas,xaque
nonhainingunhareferenciaexplícitaáparticipacióndestesnoscombatesimportantes,
oquefaisupoñerqueservisencomoreservadafalanxemacedonia.Arazónmáisplausibledeentreasesgrimidaspoloautorparaexplicarditaausenciadosmomentosestelares
seríaacuestióndalealdade,dadoqueAlexandrenonpoderíaconfiarenqueoshomes
derrotadosenQueroneapuidesenenfrontarsecosmercenariosgregosaoserviciopersa,
postoquetalenfrontamentoseríaunhaloitafratricida,oquemotivaríaorecelodorei
aousodastropasaliadasdentrodassúasestratexias.
170 Uncasosimilaraodamiliciahelenaéodostracios,tríbaloseilirios,aliadosdorei,que
tampoucoteñenexcesivopesonacampaña,perocomosinalouBosworth,aúnicafunciónqueparecenteréadepermanecerforadasúaterra;vid.ibidem.,páx.388.
171 Vid.supra.
172 ParatodoistoseguiremosasinvestigaciónsdeH.W.PARKE,GreekMercenarySoldiers,ClarendonPress,Oxford(1970),especialmenteoscapítulosXVIIIaXX,enpp.
177-205respectivamente.Asimesmo,paraunhaanálisesintética,aíndaquerigorosa,
sobreaestruturadoexércitodeAlexandre,vid.A.B.BOSWORTH,AlejandroMagno,
pp.380-408
173 Paraunhaexplicaciónespecíficadassúasfunciónsenditabatalla,vid.H.W.PARKE,
op,cit.,páx.189.
174 Vid.M.I.ROSTOVTZEFF,HistoriaEconómicaySocialdelMundoHelenístico,Espasa-Calpe,Madrid(1967),vol.I,pp.148-156.
175 Arriano,I,16.2Sobreestapasaxe,vid.N.G.L.HAMMOND,“VividTensesinArrian
1.16”enHistoria,nº46(1997),pp.427-429.
176 H.W.PARKE,op.cit.,páx.180.
177 Arriano,I,16.6.
178 Plutarco,Alexandre,16.13-14.
179 W.H.PARKE,op.cit.,páx.181.
180 Arriano,III,16.2estableceonúmerodemercenariosgregosqueacompañanaofuxitivo
monarcaen2.000;Diodoro,XVII,73.2expóncomocifradeconxunto,paraosgregos
epersasqueacompañabanaoGranRei,30.000;Curcio,V,8.3taménconcordacos
30.000deDiodoro,aíndaqueindicaquedeentreeles,osgregoscompoñíanunnúmero
de4.000.
165
117
Arriano,III,23,1.
Arriano,III,23.8-9.
183 Arriano,III,24,4-5.Curcio,VI,6.6-10narraosacontecementosdunxeitoaproximado,
ecoincidenascifrasdeArriano.Diodoro,XVII,76.2,polasúaparte,contaaanécdota
dunxeitobastantesomero,e,certamente,nonengadenadaaotestemuñodeArriano.
184 Postoque,nestemomento,acoaliciónhelenalideradaporAxisIIIdeEspartaxaforaderrotadanabatalladeMegalópolisporAntípatro.Arevoltalacedemoniaeraunha
claraviolacióndaPazComún,xaque,aíndaqueEspartanonfosepartícipedaalianza,
alzaraasarmascontramembrosdaLigadeCorinto,poloqueaquelesqueforanparteda
rebelióneraninimigosdaalianzahelena,talecomoacontecíaconestesembaixadores
espartanosqueAlexandreatopaenHircanianaprocuradetratoscoGranRei.
185 N.G.L.HAMMONDeF.W.WALBANK,op.cit.,páx.68.Debemencionarseaquía
opinióndeJ.R.ASHLEY,TheMacedonianEmpire:TheEraofWarfareunderPhilip
IIandAlexandertheGreat,Mcfarland&Co.,Jefferson(1995),páx.86quepuntualiza
quesótripulaciónsaltamenteadestradas,comoéocasodaateniense,estabancapacitadasparagañarbatallasnavais,poisestasvitoriasdependeenmaiormedidadashabilidadesnáuticasquedecondiciónsnuméricas.
186 N.G.L.HAMMONDeF.W.WALBANK,op.cit.,páx.68.
187 Ásúavez,estaaplastantesuperioridadenuméricaveríaserespaldadapolaexperiencia
ehabilidadedetripulaciónsaltamentecualificadas,maiormentedeorixefenicioechipriota;vid.J.R.ASHLEY,op.cit.,páx.87.
188 AmbasideasaparecenenN.G.L.HAMMONDeF.W.WALBANK,op.cit.,páx.6970.
189 Eentreasquehabíaunhavintenadetrirremesatenienses,talecomoafirmaDiodoro,
XVII,22.5.Aíndaqueafunciónoficialestimaanecesidadedestasnavesparaotransportedemaquinasdeasedio,podemosadiviñartaménqueapermanenciadeestasao
serviciodeAlexandrellereportaríanunbeneficiosonúmeroderefénsquefacilitarían
aadhesióndosgregos,edeAtenasenparticular,acalqueradassúasactividades,evitandoasícalqueraapoiodestapolisaunhaposiblerevolta.NestecasoAlexandreactúa
acertadamente,talecomoveremosnoapartadoadicadoáanálisedarevoltaespartana
deAxisIII(vid.infra).
190 Vid.J.R.ASHLEY,op.cit.,páx.91.Paraunhavisióndasituacióndamariñaateniense
noséculoIVataFilipoIIvid.Ibidem.,pp.87-91,asícomoG.L.CAWKWELL,“AthenianNavalPowerintheFourthCentury”enClassicalQuarterly,nº34(1984),pp.334345,sendoespecialmenteinteresanteoapartadoqueoautoradicaaoestudodasnecesidadesdereformadosistemanavalatenienseenépocadeDemóstenesenpp.343-345.
191 J.R.ASHLEY,op.cit.,páx.87.Aesteparámetrohaiqueengadiraaplastantesuperioridadenuméricadascapacidadesderecrutamentopersas,osefectivosnavaisdacal
podíanchegarasuperaraocontinxentemarítimohelenonundousouatauntresaun.
192 R.GARLAND,ThePiraeus:fromthefifthtothefirstcenturyB.C.,ed.Duckworth,
Londres(1987),páx.44s.Asimesmo,aofinaldesteestudoincluímosunApéndiceIadicadoáHistoriadeAtenasentemposdeAlexandreondesetrataorexurdireconómico
181
182
118
dapolisática(vid.infra).
Arriano,I,16.2e6;Plutarco,Alexandre,16.13-14.
194 Anteriormentexaforanenviadaslegaciónscomesmopropósito:Arriano,I,29.5,Curcio,III,1.9.Asimesmo,arespostadeAlexandresatisfacendoaspeticiónsdosembaixadoresapareceenArriano,III,6.2eCurcio,IV,8.12-13.Parauncomentariodestes
pasaxes,vid.H.W.PARKE,op.cit.,páx.180-181.
195 A.B.BOSWORTH,AlejandroMagno,páx.101
196 N.G.L.HAMMOND,AlejandroMagno,páx.188.
197 J.G.DROYSEN,AlejandroMagno,páx.200.
198 Porexemplo,Arriano,III,10.1-3e15.5.
199 Paraestudarestemomentoseguiremos,apartedabibliografíaqueestivemosempregadosobreaHistoriadeAlexandreMagno,asobrasqueacontinuacióncitamos:E.BADIAN,“AgisIII”enHermes,nº95(1967),pp.170-192;E.BORZA,“TheEndofAgis
Revolt”,enC.G.THOMAS(ed),op.cit.,pp.201-210;E.I.McQUEEN,“Somenotes
ontheAnti-MacedonianMovementinthePeloponnesein331b.C.”enHistoria,nº27
(1978),pp.40-64;G.E.M.DeSTE.CROIX,“AppendixXXX:TheRevoltofAgisIII”,
enTheOriginsofthePeloponnesianWar,ed.Duckworth,Londres(1972),pp.376-378.
Sobreotemaexistetaménunartigo,representativodunhaperspectivacontrariaápresentadapolamaioríadosestudosrevisados,enG.L.CAWKWELL,“TheCrowningof
Demosthenes”enClassicalQuarterly,nº19(1969),pp.163-180,aíndaquetansóadica
aspáxinas170-173ácuestióndeAxis,esemprecuninteresecronolóxico.
200 Paraunhaanálisedacuestiónedosdiversosproblemasqueotemapresentaparaoseu
estudo,vid.G.E.M.deSTE.CROIX,op.cit.,pp.376-378,conunhaexposicióndetalladadasreferenciasásfontesestudadasaquícoasinterpretaciónsqueaestaslleteñen
conferidoosautoresrecentes.Ásúavez,taménE.BORZA,“TheEnd...”,páx.201s.
expónaproblemáticasobreacuestióneasdiversasconsideraciónssobreotema.
201 Vid.Idem.
202 Plutarco,Alexandre,31.8afirmaquenomesdeBoedromión,candoosateniensescelebranosseusmisterios,prodúxoseunhaeclipse,eoncexornadasdespoistivolugaro
enfrontamentoentreDaríoeAlexandreenGaugamela.Apartirdadatacióndaeclipse,queacaeceuo20desetembrode331a.C.,podemossaberqueabatallativolugar
aproximadamenteacomezosdomesdeoutubrodeseano.
203 EstaopciónéaaportadaporE.BADIAN,“AgisIII”,pp.190-192,quenpartedequeo
testemuñodeDiodoro,XVII,62ss.estáerrado.TaménE.I.McQUEEN,op.cit.,páx.55
adhíreseaestaopción,asícomoE.BORZA,“TheEnd...”,páx.207,asícomoN.G.L.
HAMMOND,AlejandroMagno,páx.232-233(vid.Contra,G.L.CAWKWELL,“The
Crowning...,esp.páx.171ss.,quepartedofeitodequearevolta,aíndaquetiveseoseu
iniciono331,continuaríaduranteoano330,noqueseríadefinitivamentesufocada).
204 OsdefensoresdestaopiniónsonC.G.CAWKWELL,“TheCrowning...,páx172s.eA.
B.BOSWORTH,AlejandroMagno,páx.291,aíndaqueoxeradordapolémicafoiG.
GROTE,HistoiredaGrècedepuislestempsreculésjusqu’áfindagénérationcontemporained’AlexandreleGrand,LivrairieInternationale,Paris(1864-1867).
193
119
PoisDiodoro,XVII,48.1infórmanosdorecrutamentode8000mercenariosgregosque
estiveranaoserviciodoGranReiataaderrotadeIsos,sendosuperviventesdestabatalla,eporisto,quizaistaménmáisdesexososdecombatercontraopodermacedonio.
206 Sobreestareclamacióneoseuempregocomomecanismopropagandísticodaspotenciaspretendentesedetentadorasdahexemonía,vid.onosocapítuloseguinte.
207 Arriano,I,24.1-2.
208 Arriano,I,24.3;Curcio,III,1.1.
209 G.E.M.deSTECROIX,op.cit.,páx.377.
210 Arriano,I,29.3;Curcio,III,7.8,aíndaqueestetansómencionaqueoexércitoesperareforzosquedebenchegarenbreveaxuntoAlexandre,eaaccióndestetestemuño
acaecepoucoantesdabatalladeIsos.
211 Arriano,II,20.5;Curcio,IV,3.11.
212 Arriano,III,5.1.
213 Diodoro,XVII,49.1;Curcio,IV,6.30.
214 G.E.M.deSTECROIX,op.cit.,páx.377.
215 Arriano,III,16.10;Curcio,V,1.40-41;Diodoro,XVII,65.1
216 SinaladosenG.E.M.deSTECROIX,op.cit.,páx.377.Unhaexposiciónmoitísimo
máisdetalladadestaavalanchadedatosapareceenN.G.L.HAMMOND,Alejandro
Magno,pp.217-230.
217 Diodoro,XVII,62.4ss.
218 ParaunhaanálisedasituaciónespartanaduranteoperíodoanterioráascensióndeAxis
aotrono,asícomodoreinadodeesteatarevoltaanti-macedonia,vid.E.BADIAN,
“AgisIII”,pp.170-175eA.B.BOSWORTH,AlejandroMagno,pp.286-290.
219 Diodoro,XVII,63.4;Curcio,VI,1.1-15.
220 Arriano,II,13.4-6;Diodoro,XVII,48.2.
221 E.I.McQUEEN,op.cit.,páx.40.
222 Ibidem.,páx.41.
223 Idem.McQueenopinaqueaopiniónpúblicanestaspoleisteríapreferidomanterahexemoníamacedoniaaloitarpolaimposicióndunhahexemoníaespartana,entendendo,con
isto,opodermacedoniocomoprotector.Asimesmo,enop.cit.,páx.45,conclúequeo
aumentodepoderdeEsparta,amparadopoloapoiopersa,teríacreadocertomalestar
nestascidades,favorecendoasíoseuposicionamentonobandopro-macedonio.
224 AsfontesnoscitanareaccióndeAlexandreanteolevantamentoenGrecia,enviando
continxentesencalidadedereforzosparaAntípatro,oqueproduxoqueacrenzados
rebeldessobreadebilidadedeAntípatrosevisereforzada:vid.Arriano,III.6.3eIII,
16.3;Curcio,IV,8.15;Diodoro,XVII,64.5.
225 G.E.M.deSTE.CROIX,op.cit.,páx.377.
226 AlgoqueSte.Croixexpresaafirmandoque,áhoradunharevolta,omellormomento
nonteríasidooelixidopolospeloponesios,senónaquelmomentoposteriordaGuerra
Lamíaca,postoqueoincertidumeprovocadopolamortedorei,coalagoasucesoriaque
estedeixatrasdesi,repercutiríanascapacidadesdecontrolecoerciónmacedonias,o
205
120
229
227
228
230
231
234
235
236
232
233
237
238
239
240
241
242
quepoderíaterdadounhamaiorposibilidadedevitoriaaosaliadosanti-macedonios,
fronteáaplastantederrotacoaqueolevantamentoencabezadoporAxischegaásúafin;
vid.ibidem.,páx.378.Nonobstante,ningunhadestasacciónsgregascontraopoder
macedoniochegouateréxito.
E.I.McQUEEN,op.cit.,páx.52-53.
Vid.taménEsquines,ContraCtesifonte,133.
Curcio,VI,17.20confirmaanarracióndeDiodoroecorroborataménaspenascomentadasaorestodosparticipantesnarevolta.
Vid.E.BADIAN,“AgisIII”,pp.172-173e182-183;G.E.M.deSTE.CROIX,op.cit.,
páx.378;G.L.CAWKELL,“TheCrowning...”,pp.173-180.
RecordemosaopinióndePlutarco,Alexandre,13.2,polaqueAlexandreestableceque,
sealgolleaconteceseael,seríanosateniensesosencargadosderexerGrecia.Asimesmo,xaforonanalizadasasocasiónsenqueabenevolenciadomacedonioconAtenas
contrastacoadurezaexpresadacaraoutrascidadescosmesmosdelictosqueapolisática.DebemostaménpoñerenrelaciónestaausenciadeAtenasnarevoltacoaumento
depoderdafacciónpromacedoniadentrodapolisática,trasofracasodaspolíticasdo
grupodenominadopatriótico,queteríanlevadoácidadeásituaciónactual.Esteaumentodepoderdoschamadostradicionalmentepromacedonios,exemplificadonointento
deEsquinesdevingarsedeDemóstenesatravésdoprocesoContraCtesifonte,debeu
serunhadasclavesdoneutralismoateniensenesteintentodederrocaraMacedoniada
súasituacióndeprivilexio,aíndaqueestarazóntampoucodebedesmereceroscondicionantesquenaopiniónpúblicaateniensedeberonxeraraposibilidadedeapoiarásúa
eternarival,Esparta,avitoriadacallleteríaoutorgadodenovoocontroldeGrecia,un
cambio,odeMacedoniaporEsparta,quenonpodíaserbenvistodendeapolisática.
Diodoro,XVII,22.5.
M.FLOWER,op.cit.,páx.130.Sobreisto,vid.onosopróximocapítulo.
G.E.M.deSTE.CROIX,op.cit.,páx.377-78.
A.B.BOSWORTH,AlejandroMagno,páx.291s.
Arriano,I,16.7;Plutarco,Alexandre,16.17.Nonsabemosseaparecíataménnaobra
deCurcio,postoqueapartenaquepodíaterestadorecollidaperdéusenos.
Plutarcononmencionaaspanoplias,senónque,nasúanarración,oqueapareceadicado,enmesmonúmeroqueoqueArrianorecolle,sonsóescudos.
Enambasnarraciónsadedicatoriaéexactamenteigual,aíndaqueistopoderíaserprodutodadébedadeamboscoaobradeAristóbulo(vid.nota227).
Evidentemente,adedicatoriataménencerracertaintencióndeequipararacampaña
alexandrinacoaslevadasacabonostemposmíticospolosaqueosenTroiaecoasbatallasdasGuerrasmédicas,ondeAtenastivounpapelpreponderante..
Nestesenso,taménaeleccióndeAtenascomodestinodadedicatoriapoderíacomprendersecomounagasalloosignificadodocalseríaoderepoñeroagravioqueospersas
causarannacidadeatravésdavitoriaquesobreelesobtiveraomozomacedonio.
Porexemplo,Licurgo,ContraLeócrates,43.
Arriano,III,18.11;Curcio,V,7.3-7;Diodoro,XVII,72.2-6;Plutarco,Alexandre,38.
121
243
244
245
246
247
248
2-8.AsinformaciónsquetemossobreestesucesoforonrecentementeanalizadasporN.
G.L.HAMMOND,“TheArchaeologicalandLiteraryEvidence...”,pp.359-363.
RecollidasenHerodoto,VIII,33.
Arriano,III,18.11.A.B.BOSWORTH,AlejandroMagno,páx.126comprendeque,
aíndaqueémoiprobablequeestadiscusiónentreAlexandreeParmeniónsexaapócrifa,
érepresentativadodebatequedebíaexistirnacortesobreasfunciónsqueselleoutorgaríanaopalacio,asícomodoenfrontamentodevontadesentreParmenióneAlexandre,
comoveremosnonososeguintecapítulo.
Vid.P.GRIMAL,op.cit.,páx.420eH.JEANMARIE,Dionysos:Histoireducultede
Bacchus,Payot,Paris(1991),páx.353s.
TodoistoaparecerelatadoexquisitamenteporEsquilonasúatraxediaOsPersas.
N.G.L.HAMMOND,“TheArchaeologicalandLiteraryEvidence…”,páx.364enfatizouaimportanciadosacontecementosdeGrecia,conAxisdominandooPeloponeso
eencamiñándosecaraoenfrontamentocontraAntípatro,cosfeitoscoetáneosaestesde
Persépolis,vendocomofinalidadeúltimadaqueimadopalacioodesexoderecordara
aquelesgregosqueaíndanonsetivesenadheridoásecesiónlacedemoniaqueacoaliciónhelénicaconseguiraoseuobxectivo,intensificandoasíosentimentopanhelénico
noseupropiobeneficio,procurandoatravésdistolimitaroalcancedolevantamento.
UnhaopiniónsimilaránosaapareceenE.FREDRICKSMEYER,“Alexanderand
theKingshipofAsia”,enA.B.BOSWORTHeE.J.BAYNHAM(eds),op.cit.,páx.
149s.
122
Capítulo4
Alexandreeosgregos:
ideoloxíaepropaganda
Talecomoxaexpuxéramosnoesquemadetraballodescritoaocomezodesteestudo,nestecapítulotrataremosdeobservarasmanifestaciónsdasrelaciónsentreAlexandreeapolisdeAtenasnoperíodo
cronolóxicodeconvivenciadeamboselementoshistóricosnoámbito
da cultura e das correntes filosóficas e de pensamento, tanto aquelas
máiscentradascoasituaciónsociopolíticadomomentocomoasexpostaspolasdiversascorrentesfilosóficasdomundogrego(aíndaque
seguindoonosopresupostodetraballo,prestaremosmáisatenciónás
orixinadas no ámbito ateniense) para, posteriormente, tentar penetrar
na análise de ditas relacións, buscando unha explicación completa e
aglutinadora dos diversos factores cotexados para os problemas que
talobxectodeestudoproduzaduranteasúaobservación.Dentrodeste
tema que agora abordamos atoparemos, entón, múltiples aspectos a
tratar, esperando, ao final destas liñas, ter obtido unha comprensión
global,oucomomínimo(paraquennonestádeacordocosnososresultados), unha exposición aproximativa das conclusións independentes,
producindocontodoistounhasoluciónxeralquenospermitacompoñerunretratoestruturaldacuestión.Investigarémo-lasreacciónsquea
figura,conquistaeaventuradeAlexandrexeraronentreosgregosdo
seu tempo, a aoptica coa que as correntes filosóficas helénicas comprenderonaomacedonio,asícomoopapeldeestecomoevergetesdas
artes gregas, e a actividade artística xestada ao seu arredor, para, en
última instancia, tratar de expoñer a través do obtido un esquema da
concepciónpolíticadeAlexandreedonovosistemadegobernocom-
124
postopolomacedonioparaonovomundonacidodassúasconquistas
eoselementossobreosquefundamentaestesistema,asícomoosconflitosderivadosdainstauracióndeestaposicióndeautoridadeentreos
gregos.
4.1 AlexandreeaIdeoloxíaPanhelénica
Ben,sendoesteuncapítuloaoquedecidimoscederlleoespazodo
pensamento, fronte ao anterior, caracterizado polo protagonismo do
actoedoacontecemento,anosaprimeiraideadetraballoseráoexame
daconcepciónhelénicasobrepolítica,emáisconcretamente,sobreo
esquemaderelaciónspolíticasanivelintergubernamental,queéonos
interesaparaoestudodosvínculosentreAlexandreeaspoleisgregas,
eenespecial,Atenas.Asípois,talecomoestivemostentandoafirmar
aolongodestasliñasdendeoiniciodanosaredacción,omomentoque
aquíestudamosnonpodesercomprendidodeformaillada,senónque
debeserpostoenrelacióncosacontecementosanterioreseposteriores
daHistoriadeGrecia.Poristo,partiremosagoradunpuntolonxanono
tempoásegundametadedoséculoIVa.C.,evolveremosaoinstante
cumiodomundogregoantigo,comoéodasGuerrasMédicas.Como
sabemos,avitoriasobreoinvasorpersacausouunimportanteimpacto
nos gregos, e na súa conciencia como congregación cultural, pero a
súa influencia no plano do pensamento político foi maior do que os
propiosprotagonistasdosacontecementospuideronesperar,poisseráa
raízdareorganizacióndaHéladecomorespostaaointentodeinvasión
persaquesedefinirándexeitoinconscienteosparámetrosbásicosdas
relacións intergubernamentais na península balcánica. Para explicar
istoconmáiscalma,trataremosdereconstruírmoibrevementeossucesosposterioresávitoria.Comosabemos,osgrandestriunfadoresdo
enfrontamentocontraospersasforonaspolisdeAtenaseEsparta.Sen
embargo,quenenrealidadesacarámaiorbeneficiodoseupapelvitoriososeráapolisática1,poisaoplantexaraomundogregoanecesidade
125
dunha forza que prestara atención constante á contención do bárbaro
foradoslímitesdoámbitoxeográficobaixoinfluenciagrega,forxará
aoseuarredorunhaalianza,aLigaÁtico–Délica,aspretensiónsdacal,
enprincipio,seríanasdefrearemanteraraiaosataquesdoGranRei,
controlaraseguridadenoHelespontoeoMediterráneooriental,enun
plano ideolóxico, loitar pola liberdade dos gregos2. Como sabemos,
estaalianzaconverterasenunimperioateniense,baseadonacoñecida
talasocracia,eosgobernosasociadosáalianzapasaránaconverterseen
gobernossometidos,debograoouconmedidascoercitivas,ávontade
ateniense.ParaestetipodedominioestablecidoporAtenassobreboa
parte dos gregos, Tucídides emprega a verba ‘ηγεμονία3, tal e como
amosa,porexemplo,estepasaxe:“Destexeitorecibironosateniensesa
hexemoníacobeneplácitodosaliados,(...)efixaronquécidadesdebían
aportarcartoscontraosbárbarosecálesnaves.Aintencióndeclarada
eravingarsedasdesgrazasquesufriran[duranteasGuerrasMédicas],
arrasandoosterritoriosdoRei[dePersia]”4.Asimesmo,taménIsócrates,xanoséculoIV,empregaráomesmotermo,‘ηγεμονία5,aíndaque
osensodomesmononquedacompletamenteclaronousoqueambos
autoresfandel,poloquetentaremosesclarece-loseusignificadodentro
dalinguaxepolíticodaHélade.Certamente,estetermoxaotopáramos
con anterioridade, ao falar do cargo de hegemón na configuración da
LigadeCorinto,peroposporemosporunintreasúaanálisepararemata-lo noso repaso acontecemental. Así, Atenas, tal e como nos di
Tucídides,recibeahexemoníademansdosgregos6,peroatravésdo
exercicio da mesma estableceron un imperio en beneficio da cidade
ateniense,oquederivouendescontento7.Paranonenzarzarnosneste
relatopasaremosdirectamenteásconsecuenciasdestaactitude,entreas
quedestacaindiscutiblementeoiniciodaGuerradoPeloponeso,que
significará, en principio, a reconfiguración do mundo grego en dous
bloquesenfrontados.Paraoquenosinteresadiremos,sendesvelarxa
ningúnsegredo,queavitoriafoi,inesperadamente8,paraEsparta,que
apartiresdesemomentopasaráaexercer,enlugardosderrotadosate-
126
nienses,ahexemoníasobreosgregos,aíndaque,adiferenzadeAtenas,
oslacedemoniosamósanse,atravésdasúaConfederaciónPeloponesia,insuficientesparadirixiroseudominiosobreomundogrego9,senónqueoseucontrolsobreaHéladebasearase,esencialmente,noseu
irredutiblepoderíomilitar,aíndaquetaménnecesitarádaintervención
eoouropersaparapodermanteráinestablepenínsulabalcánicabaixo
oseupoder10.Curiosamente,oargumentoesgrimidoporEspartacomo
xustificantepropagandísticoparalevaracaboaguerracontraAtenase
osseusaliadosserá,denovo,odaloitapolaliberdadedosgregos11,o
mesmoqueanteriormenteforaenarboladoporAtenasparaconformar
oseudominio,aíndaquenestecasooaxentesubxugadorcontraoque
loitar non será o bárbaro, senón os atenienses mesmos, a través do
seuimperiomarítimo,disfrazadodeasociaciónlibrecoaLigaÁticoDélica. Na batalla de Leuctra, e xa indubidablemente tras a derrota
de Mantinea, Esparta perde o seu estatuto preponderante en favor de
Tebas, que á súa vez tampouco realizará unha verdadeira autoridade
sobreGrecia,senónqueoseuinteresedirectobasearaseesencialmente
nunférreocontrolsobreosseusaliadosdaLigaBeocia12.Trasisto,e
apartirdavitoriadeQueronea,ahexemoníapasaráamansdoreino
macedonio,quematerializaráoseudominiosobreaHéladeatravésda
constitucióndaLigadeCorinto.
Certamente,istononfoimoidifícildecomprender.Acabamosde
expoñer, entón, un decurso dos acontecementos onde o concepto de
‘ηγεμονία adquirediversossignificadospropiosdanaturezadopensamentopolíticoqueosgregostiñansobreasrelaciónsdepoderentreas
comunidades conformantes da Hélade. Volvendo entón ao século IV
a. C. buscaremos, a través dos discursos de Isócrates, advertir cómo
ditotermoconténunsignificadoesencialdentrodosvaloresdapolítica
grega.Observandoconatención,entón,aobraisocráticacomopunto
dereferenciaparaacorrectainterpretacióndestaverba13,podemoscomezarprimeiramenteporesareferenciaquecitaramosxasupra,onde
sedique“cando[osatenienses]ofrecemosacidadecomogarantíade
127
xustiza,socorremosaosagraviadosenondesexamosoalleo,recibimos
ahexemoníadosgregosquenoladerondebograo”14.Evidentemente,
gran parte deste extracto cumpre unha clara función propagandística
sobreacausaateniense15,perotaméninclúecertainformacióndeinterese. Noutro lugar, Isócrates volve a dicirnos que “eles solos [os
ateniensesdetemposdabatalladeMaratón]venceronnaloitaaosbárbarosqueviñancontratodaGrecia,eadquirirontalrenomedexustiza
que espontaneamente os gregos lles ofreceron o dominio do mar”16.
Ataagoratemosapreciadoqueahexemonía,segundooanciánmestre
deretórica,éconcedida,candomenosencertoxeito,polacomunidade
helena,easimesmo,enambascitasvenindicadoofeitodequeexiste,
oudebeexistir,unharelacióndirectaentrehexemoníaexustiza,detal
xeito que non poden disociarse como conceptos, senón que para que
sexaoutorgadoodominiosobreosgregosdebegarantirseunestatuto
dexustiza.Todosesteselementosqueagorabarallamosson,enrealidade,moiambiguos,poloquevolveremosaostextosdonosoautorna
procurademeirandesaclaraciónssobreotema.Así,encertopuntoescribeaosateniensesque“émáisbonitoloitarcontraaquel[oGranRei]
polasoberaníaqueentrenós[osgregos]polahexemonía”17.Ahexemonía,polotanto,nonéomesmoqueasoberanía,eaíndaqueéun
sinónimodedominio,estepareceserduntipoespecífico,pois,como
estamosaapreciarentódolosextractosisocráticoscitados,sempreapareceasociado,apartedecoaxustiza,conunpapeldecaráctermilitar,
sendounboexemplodistooestatutoconferidoaocargodehegemónna
LigadeCorintocomoxeneralenxefe,strategosautokratordaHélade.
Polotanto,ecovistoataodeagora,ahexemoníasuporíaaaceptación,
porpartedungobernoheleno,deundominiodecarácterpracticosobre
a Hélade asentado nun poder militar e vinculado ideoloxicamente (é
dicir, xustificado, por tradición e como mecanismo de propaganda) á
liberdadedosgregos,queporextensióndebeentendersetaméncomo
loitacontraomundodosbárbaros,rexidospoloGranRei.Estedominiopreséntasenostaméncomoxusto,eeuenténdooaquícomoxusto
128
en ambos sensos do termo, é dicir, por unha parte recto, e por outra
merecido.Efectivamente,nonpodemosmediraquíesteparámetro,non
éposibleentraraconsiderarquénémáisxustoquequenparaexercer
ahexemoníasobreosgregos18,senónquecadagobernotentaráprobar
cómoassúascredenciaissonasmelloresparaacadarasupremacía.
É aquí, entón, onde entramos en contacto directo co vínculo da
hexemoníacoaxustiza.VimosxaatravésdostestemuñosdeIsócrates
que fomos empregando cómo a xustiza e o xusto son elementos que
acompañan,dexeitoindisociable,aoestatutohexemónico,detalxeito
queopapeldeaquelqueexerceahexemoníaé,entreoutros,odesalvagardaraxustiza.Ásúavez,acabamosdeindica-lo,aposicióndun
gobernoqueadquireoestatutohexemónicodebesertaméndeacorde
aoxusto,édicir,debeser,candomenosenopinióndeIsócrates,omáis
merecedordisto,aíndaqueéevidente,taménoapuntabamosfaipouco,
quecadagobernoquepretendaobterasituaciónhexemónicadefenderá
oseudereitoámesma.Oconceptodexustizaqueonosoautordescribe
expresase a través do termo grego eunoia, que poderíamos traducir
comoaprobación,simpatíaeboavontade19,ocalIsócratescomprende
quedeberíaseroelementoreguladordasrelaciónsintergubernamentais
enmateriadepolíticaexteriornaHélade,ocal,ademais,contrastacoa
opinióndeTucídides,quencomprendeomedocomooelementopolo
queserexenasrelaciónsentreaspoleis 20.Eunoiaaparece,entón,en
Isócratescomoosentimentocontrario,noámbitopolítico,aomedoda
concepción tucidídea, de tal xeito que as relacións intergubernamentaisdeberíanrexersepolaboavontadeeasimpatía,ocaléunxeitode
dicirqueosometementodegobernoshelenospolaforzasóconlevaa
unaumentodepodertemporale,encertamedida,efémero,poiseste
tipodeataquecontraaliberdadedeoutrosgobernos,deoutraspoleis,
só leva ao desastre, posto que por moi forte que sexa unha soa polis
encomparacióncoasoutras,estacidadesempreserámáisdébilquea
coalicióndeaquelasásquetentasometerbaixoasúaautoridade21.Con
isto,calqueraliderazgo,exercidopolaforza,terácomoconsecuenciao
129
levantamentodossometidoscontraaquelqueintentasubxugalos.Polo
tanto,axustizadebeserabasedasrelaciónsintergubernamentais22,de
talxeitoqueoauxeoucaídadashexemoníaspodeserexplicadosempreenfuncióndorespetoe/ouignoranciadaxustiza,dotratoxustoe
booutorgadoáscidades.Destexeito,Isócratesentendequeosgregos
entregarán espontaneamente o liderazgo a aquela cidade que máis o
mereza23.Evidentemente,aquí,nesta,encertosensoinxenua,concepciónpolíticadeIsócrates,entranenxogooutroselementos,comoson
oparticularismoderivadodosistemadeorganizacióndascomunidades
helenasenpoleiseoexacerbadoamordestaspolomantementodasúa
autonomía24.Destaforma,encalqueraintentodeobtencióndodominio
por parte dunha polis sobre a Hélade, ou cando menos sobre a meirandepartedosgregos,entrañaráoinconvintedesetalestatutovulnera
ou non a autonomía dos gobernos sometidos baixo o seu mando. O
problema, non obstante, é que este enfervorecido plantexamento da
independencia de cada polis, da súa autonomía, choca notablemente
comarcadocaráctermilitarquevaideformainherenteunidoaoconceptodehexemonía.OqueochamamentoáeunoiadeIsócratespon
de manifesto é, precisamente, por unha parte, o desexo existente ao
longodetodooséculoIVa.C.deobterunhasituaciónestableanivel
intergubernamentalnaHéladepormediodaredefinicióndahexemonía
paraosgregospormediosquenoncomportendescontentoninperda
deautonomíaparaosgobernosvinculadosápolisdominadora,epor
outra parte, a fraxilidade de calquera sistema hexemónico, pois este
plantexamentoutópicodeIsócratesencerra,ensimesmo,asúaimposibilidade.Peseatodo,conesteaserto,asverbasdeIsócratesdesvelaron
queoproblemadashexemoníaséasubmisiónáquesometenaosseus
membros,atravésdeunhasubxugaciónforzosa,eéestaformulacióna
quepretendereformaronosoautor,aíndaquesenéxito.
Volvendo,entón,aopuntodonosointerese,oúnicoxeitodeacadar
ahexemonía,odominio,é,apesardaboavontadeisocrática,marcialmente,atravésdomandomilitar.Destexeitoestamosanteasuprema-
130
cía do máis capaz, do máis forte25, aínda que disfrazada de elección
libredacomunidadegregaedemandoxusto,queendiversasocasións
adquiretaménoxustificantedaloitacontraobárbaro,sendoestepara
osgregos,porantonomasia,oámbitopersaedoGranRei.
Ata agora, sen embargo, estivemos empregando ambos termos,
hexemonía e dominio, como sinónimos, seguindo as referencias isocráticas, pero non definimos aínda este tipo de dominio. En certo
xeito,realmente,temosaclaradoxaalgúnsparámetrosdosignificado
domesmo,poisestablecéramosquetaldominioédecaráctermilitar,
e que, por outra parte, non é un dominio soberano, co que debemos
entender que mantén a autonomía dos gregos que están baixo a súa
autoridade26,édicir,queenteoríaoliderazgoenunciadonominalmente
co vocablo hexemonía non presupón o dereito a unha inxerencia en
materiadepolíticainteriorsobreosgobernosdeGreciaporpartedo
gobernodominante,aíndaque,comosabemos,aquelesqueexerceron
este poder estableceron á súa vontade o tipo de constitución que lles
interesou,oquemáisllesbeneficiaba,enaquelesgobernosondeselles
deuaoportunidadedeface-lo,eaquelesqueseresistironvironcómo
asúaconstitucióneramodificadaáforza27.Poroutraparte,talecomo
quedaraindicadonorelatodosacontecementos,estetipodesupremacía
soeaparecersubordinadoaunhacongregacióndegobernos,unhaliga
ouunhaalianza,talecomoacontecíaconAtenaseasúaLigamarítima,EspartaxuntocoasúaLigaPeloponesia,TebaseaConfederación
Beocia,eporúltimoMacedoniaeaLigadeCorinto,oquenosremite
denovoaoaspectodefensivo,edenovomilitar,doesquemadefinidor
destesistemadeorganizacióndoliderazgoqueéahexemonía.
A seguinte cuestión a responder, entón, sería a razón da existencia deste sistema de regulación das relacións internacionais entre a
comunidade helena. Creo que, aínda que este tema é merecedor dun
espazo propio que estude os seus pormenores, e asimesmo, non parece posible a unicausalidade como solución, poderíamos sinalar o
factordafragmentacióndepodernaHélade,dexeitoqueestetipode
131
comportamentopolíticodosgobernosgregostrataríadeseraresposta
a esa debilidade individual da maioría das poleis, á defensa do seu
particularismopolítico,eásúavez,conisto,taménunhaformadeproteccióndosistemadeorganizaciónpolíticodapolis.Comoxatemos
mencionado,esteesquemadeorganizaciónintergubernamentaltenas
súasmáisantigasrepresentaciónsnomundohomérico,coaMicenasde
Agamenónnopapelhexemónico.ParaoséculoIV,queéondesecentra
onosopuntodeanálise,estivemoscentrandoanosaatenciónnostextos
isocráticos, polo que podería acusársenos de xeralizar a perspectiva
política dun único autor para un período temporal realmente amplo,
poloquepresentaremosagoraoutrostestemuñosquecorroborenesta
definiciónconceptual.OprimeirodosquesinalaremosseráEsquines,
quennoseudiscursoContraCtesifontefalaasí:“¿Enonvemosqueresultaronmerecedoresdestaestimaciónedahexemoníacontraospersas
osmesmosquetaménliberaronosantuariodeDelfos?”28.Oinconvinte
radica, non obstante, en que Esquines pode comprenderse como alineado,ouaomenospróximo,aospreceptospolíticosisocráticos,por
ter pertencido á elite do chamado partido promacedonio29 dentro do
panoramapolíticoateniense.Senembargo,omesmovalorqueestivemosapuntandoapareceenmúltiplesocasiónsnostextosdemosténicos,
unautorconperspectivasdeacciónpolíticaqueson,certamente,diverxentesedistantesconrespectotantoaIsócratescomoaEsquines,polo
quesenosmostrancomounhaboaprobadovalorxeraldosignificado
quelletemosatribuídoaoconceptodehexemonía30.Nonobstante,o
puntonoquemellorsecomprendeesteconceptoé,precisamentenunha
referenciadeDemóstenesondenonsemencionaotermo,aíndaqueo
seusignificado,quesiestápresente,remítenosdenovoatodooexplicado:“outro,adiantándoseaopostoqueavósoscorrespondíaocupar,
fíxose próspero, grande, señor dun vasto territorio. (...) Ao estar os
lacedemoniosdesvalidosdafortuna,ostebanosocupadosporcausada
guerrafocidiaenósdespreocupados,Filipoatopounaeatomou.Easí
comoresultadollecorrespondeuinfundirmedoaosdemais,contarcon
132
moitosaliadoseungranexército”31.Destexeito,curiosamente,amenciónqueDemóstenesfaideEsparta,TebaseAtenas,porserestasas
trespotenciasqueexerceranahexemonía,nonpodefacernospensaren
outracosa.Asimesmo,podemossinalaroutrasreferenciascomoestas
enmúltiplesautores32.Contodoistopodemosafirmar,enconsecuencia,avixenciaevalidezdoexpostomáisaládasafirmaciónsisocráticas
nasquetemosapoiadoanosainvestigación.Encantoávixenciadesta
concepcióndosparámetrosreguladoresdasrelaciónsintergubernamentaisnaHélade,poderíamosdatarosúltimosmomentosdevalidezdeste
esquema,talecomonósoexpuxemosaquí,noreinadodeAlexandre,
pero,comoveremosmáisadiante,nasconclusiónsfinaisdestainvestigación,duranteoreinadodomacedonioxasemodificanasrelacións
de poder ao tempo que se asentan os parámetros políticos que serán
definidoresdomundohelenístico33.
Unha vez exposto este marco de relación no que se desenrola a
vidapolíticaexternadaspoleishelénicas,temosqueencararagoraun
segundoparámetro,máispróximo,aniveldirecto,donosoobxectode
estudo,comoéaideoloxíapanhelénica,aexplicacióndacal,ademais,
permitiranos,ademais,rematardecompoñeraexposiciónsobreahexemonía,porestarambosconceptosinterrelacionadosnospresupostosde
certosparámetrosdasúaformulaciónenoprodutofinaldasúaaplicación,comoveremos.
O termo Panhelenismo, curiosamente, é un vocablo propio do
mundogrego,aíndaquenonnosensoqueodesenrolodainvestigación
daAntigüidadelleoutorgou,equeéoqueadíadehoxelleestáasociadocomosignificado,poiséduranteoperíodoarcaico,enrelación
cosmovementosmigratoriosdascolonizaciónscandooseuemprego
estádocumentado.34Senembargo,aíndaqueoseusignificadoimplica
amencióndoconxuntodosgregos35,estetermononéempregadopolos mesmos gregos para autonomearse. Se ben o termo Helenos era
empregado para nomear aos gregos, os nomes propios das comunidadesgobernamentais,talescomoatenienses,lacedemonios,beocios,
133
tebanos,etc.mantivéronsesempreconmoitaforzapostoqueofactor
doparticularismogregofaiqueosentimentodecadacomunidadeleve
ápercepcióndosensodecomunidadeporpartedosgregossereflexe
tansóenrelaciónconungrupoétnicoexterno,talescomo,porexemplo, os bárbaros. Deste xeito, Helenos faría referencia aos gregos só
nun contexto de comparación, e polo tanto de diferenciación, da comunidade grega con respecto a outra comunidade, e evidentemente
a historia da Hélade propicia que o elemento comparativo sexa, con
maiorfrecuenciaquecalqueraoutro,osbárbaros,ospersasdoGran
Rei.Esteéoseusignificadomáisaládoámbitodapolítica.Senembargo, o valor que a historiografía conferiu ao termo panhelenismo
éunpoucodiferenteaisto,xaqueaíndaqueenglobaestasconnotacións, pretende sinalar unha idea diferente. Deste xeito, chamaremos
panhelenismo ao programa político que pretenda a unión dos gregos
nunhacausacomúnqueleveacaboaconquistadomundobárbaro,en
máisamiúdocomoreferenciadirectaaoImperioPersa,para,através
destaacción,resolverosproblemasendémicosdaHéladeanivelpolítico,socialeeconómico36.Conisto,senembargo,osdefensoresdo
panhelenismo non pretendían a creación por parte do mundo grego
dunhanaciónunificadanosensoqueparaaépocamodernaecontemporáneaadquireoconceptodeunidadenacional,ninpretendensequera
desenrolarunesquemapolíticoalternativoárealidadegobernamental
daspoleis,poisopanhelenismononentendeápoliscomounsistema
obsoleto37,senóntansóresolve-losproblemasdosgregos,peromantendosempreoesquemaorganizativoquellesépropio,deformaque
aideoloxíapanhelénicanondebecomprendersecomounhapretensión
de sustituir ás poleis gregas38. Para observar e comprender con máis
detalle as implicacións directas e indirectas deste termo, así como o
seu peso dentro do pensamento político e do conxunto de solucións
esgrimidaspolospensadoresgregosásituacióndecriseeconómicae
socialqueviveomundohelenoaraízdaGuerradoPeloponesoedas
loitassubseguintesproducidastrasofindesta,trataremosderealizarun
134
pequenorecorridoatravésdealgunhasdasposturaspanhelénicasmáis
influentes,aíndaqueparaisoteñamosqueromper,encertamedida,co
aspectocronolóxicodonosoestudoe,unhavezmáis,retrotraeranosa
atenciónaunmomentoanterioraodoséculoIV,pois,aíndaqueécerto
queoseudesenrolocomotendenciadepensamentoeasúaaplicación
comoteoríapolíticaadquiriunesteintrehistóricooseumeirandeauxe,
probablemente como resposta ás constantes loitas interhelénicas que
sedesenrolanaolongodesteséculoequexaproviñandoséculoV,o
panhelenismo, por suposto, non é unha idea orixinaria do século IV,
senónquexapodemosatopaladeformapresentenasverbaseversos
dopoetaHomeronoseurelatosobreaguerradosaqueoscontraTroia,
emáisrecentemente,nossentimentosdecomunidadeexacerbadospola
invasión persa nas Guerras Médicas39. O século IV, acuciado dunha
verdadeiracrisesocioeconómicaaraíz,porunhaparte,dadescomposicióndaeconomíagregacomoprodutodoscombatesqueconformaron
aGuerradoPeloponeso,quearruinaraoámbitoruraldaHélade,econ
isto,sumiranaoámbitoagrarionunhasituacióndedespoboaciónede
ruína,eporoutro,dacrisesocialderivadadasloitasinternasquetiveran
lugar nas cidades como consecuencia do enfrontamento das faccións
internas en defensa de un ou outro bando e, polo tanto, tamén de un
ououtrosistemadegoberno,ocallevaraaungrannúmerodegregos
aoexilio,aodesarraigoeinclusoáindixencia40vecómoesaideoloxía
panhelénicasevaireafirmandoaoplantexarseasimesmacomoasoluciónaosproblemasdefinidoreseácaóticasituaciónqueviveaHélade.
Destexeito,xaacomezosdeséculoatopamosautorescunhasideasque
apuntanaesaunióndosgregos,pararematarasícoasloitasfratricidas
ecoasubmisiónquediversascomunidadeshelenassofrenanteopoder
dosbárbaros,enespecialosgregosdeAsiaMenorqueestánbaixoo
control do Gran Rei. O primeiro deles que claramente alude á necesidadedosgregosdeunirsenunhaloitacontraomundobárbaroserá
GorxiasdeLeontinos41,quen,en392a.C.42,pronunciouundiscurso
con motivo da celebración dos Xogos Olímpicos dese ano, no que
135
enxalzabaosideaisdeconcordiaentreoshelenos43,alimentando,asimesmo,taménosánimosdeloitacontraosbárbarosdoGranRei.SeguindoaFilostrato,“oOlímpicofoiasúameirandecontribuciónsobre
cuestiónspolíticas,poisvendoaosgregospresadegravesdiscusións,
foiportavozdeavenencia;quixodesviarconelasúaatencióncaraos
bárbaros,buscandopersuadi-losdeconverterenbotíndeguerranonas
súaspropiascidadessenónaterradosbárbaros”44.AíndaqueFilostrato
nosfaladoOlímpicocomoagranaportaciónpanhelénicadeGorxias,
ofeitoéquepolopoucoquesabemosdesteoradorpodemosinterpretar
nel unha verdadeira preocupación pola cuestión panhelénica, como
demostra,porunhaparte,asúaelaboracióndunEloxiodeElena45,e
por outra parte, o seu Epitafio, pronunciado en Atenas en honor dos
ateniensesmortosencombate,noque“instigouaosateniensescontra
osMedosePersasavogandoconespíritoidénticoaodoOlímpico”46
“estendeuseeneloxiosnostriunfoscontraosMedos,facéndollesver
queasvitoriascontraosbárbarosreclamanhimnos,contraosgregos,
lamentosfúnebres”47.NestaliñacontinuaráLisias,queen388,repetiu
aexperienciadeGorxias,invitandoáHéladeaunhaloitacomúncontra
osbárbaroseostiranos,algoqueseinterpretoucomoundesexodeLisiasdeterminarconDionisiodeSiracusaecoGranRei48,oqueamosa
queaideoloxíapanhelénicatennestesmomentosiniciaisdoséculoIV
unhagranforzadentrodopensamentogrego,detalxeitoqueestesdiscursosporpartedeGorxiaseLisiasnondebenentendersetansócomo
merosprodutosretóricossenóncomoreferentesaintencióndoscalesé
manifestarosentirdetodaacomunidadehelenaanteosproblemasque
viveaHéladenestesintres,xacomentadossupra.
Nonobstante,ogranteóricodopanhelenismodoséculoIV,é,certamente,Isócrates,oanciánmestrederetórica,quenadicouunhagrande
partedasúavidaeobraádefensadaideadenecesidadedacomunidade
helenadunhasituacióndeconcordiaparaadquirirunsobxectivoscomúns,unificandoasforzascontraoinimigocomúnbárbaro49.Porser
este autor coetáneo aos tempos de Alexandre Magno, así como pola
136
relevanciadassúasteorías50naAtenasdoseutempoe,ademais,porter
establecidorelaciónsdirectasconFilipoIIdeMacedonia,tentaremos
agora de observar, de forma xeral, os seus postulados e proposicións
sobreacuestióndopanhelenismo51.
Oprimeiropuntoaterencontaáhoradefalardopensamentoisocrático,eendefinitiva,unconceptofundamentaldecalqueraideoloxía
panhelénica,équeapretensiónfinaldecalqueraproxectodebeserofin
dosproblemasdaHélade,concordandoasícoadefiniciónqueexpuxemos anteriormente para o termo Panhelenismo. Sen embargo, estas
pretensións do panhelenismo céntranse, esencialmente, na obtención
dunha situación de paz duradeira entre os gregos, co que nace así o
termoxurídicodeKoinéEirene,queteráunhagranexpresiónaolongo
doséculoIVdentrodasalianzaseacordosestipuladospolosdiferentes
gobernosdaHéladeequepodemosdefinircomoodesexodeconformación dun sistema permanente de paz entre os gobernos gregos no
quesegarantisensanciónsparaaquelquevioleestasituación52.Así,a
KoinéEirene,quetraduciremos,noseusensoliteral,por“PazComún”
éamaterializaciónenpolíticadaspretensiónsdosdefensoresdopanhelenismo,pero,aíndamáis,étaménunhacondiciónsinequanonde
calqueraideoloxíapanhelénica,eásúavez,comorequisitoimprescindible,aparececomooprimeiropasoparaaaplicacióndecalqueratipo
deideoloxíapanhelénica.Evidentemente,nopensamentoisocrático,a
chamadaápazentreosgregos,esa“PazComún”,éunhaconstanteda
súa obra53. Nun plano xurídico, a primeira Paz Común que podemos
sinalar como tal na Historia de Grecia é a Paz de Antálcidas do ano
387/386 a. C., pois nela atopámo-los elementos constituíntes propios
dunhaKoinéEirene,presentesnosdouscompoñentesesenciaisdeste
tratado, isto é, dunha banda, que comprende á totalidade dos gregos,
e doutra, que comporta sancións para calquera goberno que actúe en
contra do estipulado por este acordo, instituíndose como garante do
seucumprimentoopropioReidePersia54.Conunhasregulaciónsdeste
tipopretendíasesalvagarda-loequilibrioentreaspotenciasgregas,co
137
que poderíamos entendela como unha aplicación das teorías panhelénicas. Sen embargo, para o que nos interesa neste momento, que é
opensamentoisocrático,aPazdeAntálcidastivo,certamente,outras
consecuencias,moidistintas,xaque,atravésdeesta,delimitábasetaménoterritorioquequedababaixodominiopersaeaquelquepertencía
aomundogrego,detalxeitoqueimpoñíanotratadoorecoñecemento
dequeoterritoriodoAsiaerapropiodoReie,poisto,contrapostoa
Europa, territorio reservado aos gregos55. Con isto, a antítese clásica
grego-bárbaroélevadaaunplanoxeográfico,reconfigurandoasí,ademais a propia definición de “o grego”, da helenidade. Todo isto terá
consecuenciasnamentedeIsócrates.
Isócrates define aos gregos non como un grupo determinado eticamente,senóncomounhaunidadeprodutodunhaculturaedeunha
educación(paideia),detalxeitoquetodosaqueleseducadossegundo
os parámetros culturais gregos deben ser, para el, entendidos como
gregosdepropiodereito56.Pero,ademais,orepartoxeográficoestipuladopolaPazdeAntálcidas57,enopinióndonosoautor,deixaaGrecia
foradoreparto,explotaciónedesfrutedasvastasriquezasdoAsia58,co
queoseuchamamentoáloitacontraobárbaroétaménunhareivindicacióndodereitodeEuropaaparticipardasriquezasdeAsia59.Esta
reivindicación,ademais,pretendechamaraatencióndosgregossobre
aconquistaasiática,queIsócratesentendecomoasolucióndetódolos
problemas de Grecia, pois esta conquista permitiría, por unha parte,
resolverosproblemaseconómicosdaHéladeentódolossentidos,pero
ademais daría saída ao excedente de poboación, e ademais, a creacióndunhacoalicióndosgregos60quedesafiaseopoderdoGranRei
elevaseacaboaloitacontraobárbaroterminaríacoasloitasinternas
quelevaranaGreciaásituaciónenqueseatopabaenestesinstantes.
Destexeito,aconquistadoAsiaaparececomoaPanaceadetodasas
dificultadesquesufreaHéladeentemposdeIsócrates,poloquetodaa
atencióneesforzosdonosoautorcentraransenochamamentoáunión61
dosgregoscontraPersia.Existen,nonobstante,algúnsproblemaspara
138
aconsecuciónporpartedeIsócratesdoseuproxectoparaGrecia,polo
que estenderémonos brevemente nestas cuestións que, ademais, nos
resultarándeutilidademáisadiante.
Enprimeirolugar,onosoautorentendequeaprimeiracondición
paraaconsecucióndestauniónqueelpromulga,apartedapaz,é,como
afirmamosanteriormente,queaxustizasexaoparámetroreguladordas
relaciónsentreosgobernosdaHélade,poloquecondenaránonsócalqueraloitaoucombateentregregos,porentendelasfratricidas,senón
ademaiscalqueratipodeactitudeoupolíticaconpretensiónshexemónicas,nosensoqueestetermoten,comoxavimos,desubxugacióndos
aliadosedeimperio,postoque,loxicamente,mentressemanteñanese
tipodepolíticas,responsablesdequeaHéladeandeinmersanacrise
quesufre,aunióndeobxectivoseinteresesenconxunciónmutuaque
Isócratesdefende62paraaloitacontraoGranReieaconquistadeAsia
non podería ser efectiva. Por todo isto, para Isócrates a persuasión é
oúnicoarmadaquesedebenservirosgobernosdeGreciaparalevar
a cabo as relacións interhelénicas63. Asimesmo, entón, a concordia é
o sentimento que debe imperar entre os gregos, e debemos entender
concordiacomoorexeitamentodasguerrasdeexpansióndainfluencia
dungobernohelenoaexpensasdosinteresesdeoutroououtrosgregos,
preservandounestadodepazduradeiro64.
En segundo lugar, o seu chamamento verase revestido por unha
frecuentemencióndeepisodiosmitolóxicosdeloitacontraobárbaroe
unhaamplautilizacióndosexemplosmíticosdeloitacontraaquel,tales
comoHeracles,Teseo,Agamenóneoutros,tendocadaunsensopropio
dentro do valor que Isócrates lles outorga no seu pensamento. Como
algúns deles serán de novo mencionados ao falar dos referentes mitolóxicos empregados por Alexandre na súa campaña, presentaremos
agoraunhadescricióndopapelqueIsócratesconcedeacadaundeles,
aínda que tan só nos centraremos nos máis salientables. O primeiro
personaxemíticoquedebeserdestacado,polareiteradainsistenciada
súamenciónnosdiscursosdeIsócrates,seráHelena,áquenonsólle
139
adicaráonosoautortodoundiscurso,oseuEloxiodeHelena65,senón
queaconsideraráarazónprimixeniadaliberdadedosgregos:“Porque
aparte das artes, filosofías e outras vantaxes que un podería referir a
aquela [Helena] ou á guerra de Troia, pensaríamos con xustiza que
Helena é a causa de que non esteamos escravizados polos bárbaros.
Descubriremos,enefecto,queosgregospuxéronsedeacordopolasúa
causaefixeronunhaexpedicióncomúncontraosbárbaros,equeentón,
por primeira vez, Europa levantou un trofeo en Asia”66. Deste xeito,
Helenapasaaser,comodesencadeantedaGuerradeTroia,omotivo
daprimeiraunióndaHéladecontraoAsiaeosbárbaros,peroorapto
deHelenallepermite,ademais,atraerdenovoaatenciónsobreosbeneficiosdunhaunióndetódolosgregosparaloitarcontraoGranRei.
Nonseráestaaúnicamenciónqueatoparemosnostextosisocráticos
daGuerradeTroia,poisoreferentedesaprimeiraexpediciónseráunha
constante dos seus chamamentos67, ao entender este episodio mitolóxicocomoomomentovitaldaHistoriadaHélade.
Encantoásreferenciasquerealizanosseusdiscursosásobrasdos
heroes,dosquedestacan,polainsistenciadasúamención,Teseo,HeracleseAgamenón,haiqueentenderque,aíndaquecadauncumpre
unpapelmesmoqueestáenrelacióncoahistoriadoseumito,existe
unha concepción específica no pensamento isocrático sobre eles, que
inflúenaperspectivadasúareiteradautilización.Isócratesentende,por
unhaparte,queadivindadenonseinvolucrapersoalmentenosacontecementosdaHumanidade,perononporisodebepensarse,plantexao
nosoautor,quesedesliguedoseventosdoshomes,senónqueinspiraa
certoshomesparaqueguíenaosdemais68.Esteshomesinspiradospola
divindadesonaexplicaciónqueIsócratesdááexistenciadosheroes,
entre os que, ao seu xuízo, e por serlle os de maior utilidade para o
seu proxecto panhelénico, destaca a Teseo, Heracles e Agamenón. O
primeirodeles,éevidente,cumpreunpapelnopensamentoisocráticos
depersonificacióndeAtenas,porseresteoheroeáticoporexcelencia,
eademaistaménsimbolizaosvaloresqueoautorquereatribuírásúa
140
cidade, tales como a defensa dos oprimidos e da xustiza69. En certo
xeito,Heracleséoseucontrario70,xaqueatravésdel,IsócratesásvecesbuscafacerreferenciaaEsparta,cidadeondeosseusreisconsiderábanseheráclidas71.Destexeito,nasúamencióndaunióndeHeracles
eTeseonaloitapolaliberacióndeHelenatemosunhaclaraalegoríado
queIsócratesdesexaqueacontezanaHélade.
Senembargo,Heraclesten,nosdiscursosisocráticos,outrosvaloresparaonosointerese,porque,enprimeirolugar,Isócratescontrapón
asfazañaseafilantropíadesteheroetipicamentehelenocopersonaxe
deCiro,ofundadordacasarealaqueménideedoImperioPersa72.Esta
referenciaresponde,porunhaparte,noseusensomáisestrito,ávontadedeIsócratesdeanimaraFilipoIIdeMacedoniaarepetirasxestas
doseuancestro,eaocompararasdeestecoasdeCiro,comparatamén
ásdúascasasreais,coquepoderíamosdicirqueestareferenciatansóé
unhapartemáisdoenormeafagopanexíricoqueonosoautorlleadica
ao rei macedonio tratando de convencerlle de que os seus consellos
son o mellor para Grecia e para o propio Filipo. Pero, ademais, con
istoIsócratesconverteaHeraclesnoheroeporexcelenciadomundo
grego,aocomparalocofundadordomundopersa,elleatribúeovalor
dereconciliadordosgregos73,deformaqueloubaasúaphilantropía,
eunoia, evergesía e praotes74, marcando así os parámetros que debe
cumpriraquelquedirixaaexpedicióndosgregoscontraomundobárbaro,xasexaesteunindividuo,comonocasodeFilipoouAlexandre,
ousetratedunhacidade,comoAtenas75.
O máis importante, non obstante, da súa mención, é o concepto
mesmodoempregodeHeraclescomoexemplo,aoqueelmesmosinalaporterobtidoadivindadeatravésdosseuspropiosméritos.Deste
xeitopodedesligarseunúltimopuntodoempregoisocráticodeHeracles,comoéofeitodequeaqueleshomesquerealicengrandesproezas
polomundogregoobteránagloria,édicir,orecoñecementofuturoe
apervivencianamemoriadosgregos76,epolotanto,atravésdagloria
obtida,comooheroeanfitriónida,inclusoainmortalidade,talecomo
141
sereflexacandoescribeque“todostemosuncorpomortal,peroque
pola loubanza, os eloxios, a fama e o recordo que nos acompaña no
tempo,participamosdunhainmortalidadeáquedebemostenderaínda
queteñamosquesufrircantopoidamos”77.Destexeito,porexemplo,
nocasoconcretodeFilipo,seconseguiserealiza-lasempresasásque
lleexhortaIsócrates,édicir,aquelasquecompoñenoprogramapanhelénico que estivemos analizando, tales como o establecemento da
concordiaedaunióndosgregosencoalicióncontraPersia,aFiliposó
llefaltaríaserundeus78.
Por último, para non estendérmonos moito máis sobre isto, indicáramostaménasmenciónsdeIsócratesaAgamenón.Arazóndelas,
pareceevidente,debenrelacionarsecopapelexercidopoloatridacomo
dirixente e xeneral en xefe da primeira e máis grande expedición levadaacabopolaHéladecontraosbárbaros,comoéaGuerradeTroia.
Agamenón será pois o referente ao que Isócrates citará cando queira
indicar a unión dos gregos en coalición militar, e o papel do mítico
ReideMicenascomohegemóndosgregos.Conisto,estepersonaxeé
configurado,atravésdassúasreferenciasnosdiscursosdonosoautor,
como o exemplo do líder militar da expedición contra o mundo bárbaro.Xaindicamos,poroutraparte,ovalorconcedidoaHelenaeásúa
liberaciónporpartedeIsócrates,poloquenonrestaxamoitomáisque
dicirsobreisto.
Comoestivemostratandodeexpoñer,entón,Isócratestentabapresentaraestesreferentesmitolóxicos,estesgrandeshomesinspirados,
como apuntabamos, pola divindade, como exemplos, como modelos
decomportamentoparaosgregosdoseutempo,paraque,atravésda
emulación das xestas destes, os seus contemporáneos poñan en funcionamentoelevenacaboosconsellosquecompoñenoplanpolítico
panhelénicodeIsócrates.
Agrandestrazos,estessonosparámetrosfundamentaisdopensamentodeIsócrates,eencertoxeito,podemosdicirque,aíndaquecon
algunhas variantes propias, tamén son un bo exemplo dos elementos
142
quecompoñencalqueraideoloxíapanhelénica.Asíconcibido,otermo
panhelenismopodeverse,deformaclara,vinculadoirremisiblemente
áaventuraalexandrinadexeitoqueestapasaríaaserunhaaplicación
práctica das teorías panhelénicas do século IV, e non unha conquista
persoal do rei de Macedonia aliado coa comunidade dos gregos asociadospolosvínculosestablecidosnaLigadeCorinto.Senembargo,
ospropiosgregos,talecomoestivemostentandoexpoñernocapítulo
anterior,nonvironnaaccióndeAlexandreaconsecucióndesteidealde
loitacomún,talecomoquedapatentenasreacciónsantimacedónicas,
síntomasdafaltadeconsensocoqueselevouacaboapolíticapanhelénicadaconquistadoImperioPersa,baseadanacoerciónaplicada
por Alexandre, por medio da violencia, ás poleis gregas. Polo tanto,
buscaremosagoraexpoñeroutropensamentopanhelénico,nestecasoo
deDemóstenes,parapodercompararasconclusiónsquesaquemosda
súaanáliseconestasdeIsócrates,oque,sebenpermitiranosadvertir
conmaiorprofundidadeasteoríaspanhelénicasdos.IVa.C.,ásque
agoradedicamosanosaatención,asimesmo,taménpoderemospercibir
a través disto certos compoñentes incongruentes e paradóxicos deste
tipodeprogramaspolíticos.
Enefecto,asideoloxíaspanhelénicasconlevan,ensimesmas,unha
seriedecontradiciónsimplícitas,quenacendofeitodequeauniónpacíficanonéalgoinherenteaosgregos,oscales,aolongodasúahistoria
amosaron non poder asociarse por si mesmos nun proxecto común,
ninsequeranasGuerrasMédicas,candoalgunhaspolis,especialmente
Tebas,fixerondefeccióndobandohelenoparaunirforzasconPersia.
Todoistolevaaosteóricosdopanhelenismo,destacandoentreestesa
IsócrateseDemóstenes,aestableceranecesidadedequeunhapotencia
conduzaaosgregosáunidadeereguleaPazComún.Oprimeiroproblemaresidenoxeitodeconduciraosgregosaestasituación,poiscomo
xaapreciamosIsócratesindicaqueoúnicoxeitodeacadaresteobxectivoéatravésdaconcordiaedaprácticadaxustizacomomáximano
referenteápolíticaexterior,solicitandoasí,tantonoseuchamamentoa
143
AtenascomonoquefaiáautoridadedeFilipooabandono,porpartede
aquelquequeiradirixiráHéladenaloitacontraobárbaroeaconquista
doAsia,decalquerapolíticadecarácterimperialista79.
Serevisamosagora,entón,opensamentodemosténicoenrelación
copanhelenismo,veremosquedeformaexplícitaqueoxeitonoqueo
oradorexpónoseudiscursosobreanecesidadedunhaunióndosgregos
paracombateraobárbaroébendiferentedopronunciadoporIsócrates,
xaque,comocomezo,asúaperspectivadasituaciónapareceentodo
momentocondicionadapolanecesidadequeelentende,enprincipio
aoigualqueIsócrates,dequeungobernohelenodirixaaoconxunto
dosgregos,perocoadiferenzadequeentodomomentoDemóstenes
o que pretende é unha defensa da necesidade que Grecia ten de que
Atenasseerixacomodirectoradesteproxecto,detalxeitoqueoseu
pensamentopanhelénicoé,realmenteunplantexamentoproateniense.
Revisemosistoconmáisdetalle.
Atravésdetodaasúaobrapodemosapreciar,certamente,enDemóstenes un claro ánimo de exhortación aos seus concidadáns atenienses,easvecesdaGreciaenxeral,danecesidadedecombateraos
bárbaros, para o que chamará á unión da Hélade contra o inminente
perigobárbaro,aoque,asimesmo,consideraameirandeameazaáque
os gregos teñen que enfrontarse, e contra a que, todos xuntos, deben
facerfronte.Vistoasí,tansinteticamente,parececlaraasúaadhesión
aogrupodospensadorespanhelénicose,asimesmo,asúaproximidade
conceptual para co pensamento isocrático que expuxemos anteriormente con detalle. Sen embargo, o primeiro problema co que topamoséqueainvitacióndemosténicaaocombatecontraobárbaroé,en
realidade,unchamamentocontraunbárbaroconcreto,FilipoII80.En
segundolugar,todaasúapolíticadeunióndaHéladetencomocausa
adefensadosobxectivoseinteresesdeAtenas,oscalessonentendidos
nos seus discursos como extrapolables a toda a Hélade. Deste xeito,
Filipoaparece,atravésdostextosdemosténicos,comoagranameaza
áqueosgregosdebenfacerfronte81,ocalllepermitepresentarantea
144
comunidade helena a guerra que Atenas mantén durante a década de
340a.C.comounhaguerracontraobárbaroepolobeneficiodetoda
Grecia,ocalterácomoresultadoque,aosolicitarAtenasoapoiode
outros gobernos, esta loita apareza como un enfrontamento panhelénico82.Compre,polotanto,estimarquétipodeenfrontamentomantiveronMacedoniaeAtenas,easrazónsdomesmo.
Xa vimos ao longo da nosa Introdución cómo unha constante do
devirhistóriconasrelaciónsentreaHéladeeMacedonia,econmaior
frecuencia,entreAtenaseoreinomacedónico,foraaintervenciónpor
partedapolisáticaenterritoriospróximosaoreino,comosonosdo
Bósforo,azonadaCalcidia,eenxeraltodaarexióndoMarNegro,
dendeondeAtenasseabastecíadegranatravésduntráficocomercial
queasegurabaapervivenciadoshabitantesdapolis,edoque,poroutra
parte,atravésdediversastestemuñaspodemosinferirocaráctervital
que este subministro tería para Atenas83. Deste xeito, as constantes
loitaspolopoderquesevandesenrrolandoaolongodaHistoriadeMacedoniabeneficiabansempreaxestacióndunestadodeconfusiónque
permitíaaAtenasmanterestarexiónbaixooseuámbitodeinfluencia.
PeroestasituacióndecriseendémicaquevivíaMacedoniacambiaá
chegada de Filipo II, quen a través dun grande número de reformas
sobreaestruturasocial,económicas,militareseinclusoxeográficasda
poboación, e coa pacificación do país e a subxugación dos belicosos
veciñosdonorte,talescomotracioseilirios,consigueasenta-lasituacióndoreinodeMacedonia,eunhavezfinalizadoesteproceso,comezaráunhaexpansióndeMacedoniatantoanivelfísico,coaconquista
deterritorio,comopolítico,coainstauracióndegobernantesafínsen
diversas cidades e confederacións, obtendo así un grave aumento da
esfera de influencia do reino macedonio. Tal e como era de esperar,
o auxe do poder macedonio na zona implicaría indubidablemente un
conflitodeinteresesconAtenas,quecomosabemosdesembocounos
enfrontamentosbélicosqueestesdousgobernosmantiveronaolongo
dadécadadoscorenta,equenonseránresoltosataavitoriamacedonia
145
enQueronea.Senpretender,entón,expandirnosmáissobreestetema,
podemos co exposto amosar cómo o que Demóstenes pretende facer
entendercomounhaguerrapanhelénica,ecomounhaameazaparaa
comunidadehelena,nonéninmáisninmenosqueunenfrontamento
directoentreAtenaseMacedonia84,istoé,unhaloitadepoderesepretensiónsimperialistas,eoqueéreferidoporelcomo“grandeameaza”
paraaHéladenonémáisque,sinxelamente,uncompetidoraopoder
ateniense85.Contodoisto,ofinúltimodeDemóstenes,arazóndassúas
arengaseexhortaciónsnonéoutraqueoseudesexodetornarlleaAtenasaposiciónquellecorrespondedentrodoorganigramapolíticodo
mundogrego,dexeitoqueoseupanhelenismononésenónpatriotismo
ateniense.
Antes de rematar con isto, queremos examinar, como xa fixemos
con Isócrates, o valor e senso outorgado por Demóstenes ao pasado.
Parael,opasadosóéinteresantenamedidaenquedemostraagrandezadeAtenasedosseuscidadáns.Destexeito,porunhaparte,assúas
referencias ao pasado glorioso serán, ao igual que no panhelenismo
isocrático, para recalcar a necesidade dos cidadáns atenienses do seu
tempo de comportarse tal e como o fixeran aqueles que adquiriran a
gloria e o renome para a cidade86. Pero, ademais, por outra banda, o
pasadoamosaqueAtenasposúeundereitoancestral87,atravésdatradiciónqueaasociacoavitoriacontraospersas,paradirixi-losasuntos
da Hélade e comandar aos gregos contra a ameaza exterior88. Filipo,
ocompetidor,convértese,destexeito,tamén,nopensamentopolítico
deDemóstenes,nasoluciónparaosproblemasdeAtenas89,xaquesi
Atenas logra aglutinar aos gregos baixo o seu mando para vencer ao
macedonio,obteríadenovoaconfianzadoshelenos,econisto,estes
lleconferiríandenovooprivilexio(eopoder)decomandalos90.Este
privilexioé,sendúbida,ahexemonía.
Así,acadadoopuntodonosointerese,atravésdeDemóstenespodemosobservarconclaridadecómoaverdadeiranaturezadaideoloxía
panhelénicaéadasúautilizacióncomopropagandapolíticaaoservicio
146
deintereseshexemónicos91.Asimesmo,podemoscomprenderopanhelenismocomoodisfrazdaspretensiónshexemónicas,eávezcomoun
bomediodereforzarcontraosposibleopoñentesosargumentosdun
pretendenteáhexemonía.
Aproximándonos,entón,aomomentodecomprendernasúatotalidadeoverdadeirosignificadodaideoloxíapanhelénicaeoseuindisociablevínculocoesquemahexemónico,podemos apreciar tamén a
través de Demóstenes cómo os panhelenistas, sempre de forma implícita,ealgunhasvecesdeformaexplícita,comonocasodopropio
Demóstenes,consideranqueundosgobernosdeGreciadebeerixirse
encomandantedoshelenoscontraPersia.Oproblema,eaprimeiraparadoxacoaquenostopamos,residenaeleccióndapotenciaquepoida
desenrolarunhapolíticadesometementodapolíticainternadomundo
grego,detalxeitoqueinstaureaPazComúnereguleasdiverxencias
entreosdiversosgobernosgregos,paraevitarosenfrontamentosinterhelénicos,eporoutraparte,comande,baixoasúatutela,aguerracontra
osbárbaros.GorxiaseLisias,aoigualqueDemóstenes,candofallaban
danecesidadequeomundogregotiñadeunificarforzas,evitandomáis
loitasinternas,paraenfrontarseaosbárbaros,realmentequeríandicir
queosgregosdebíanunirsebaixoogobernodeAtenas,aúnicapolisda
Héladecapaz,aoseuxuízo,deafrontarocontroldosdemaisgobernos
edirixilosnacampañacontraosbárbaroseostiranos.Demóstenesera
deigualparecer,enoseuchamamentoáunificacióndeforzaseobxectivostaménporáaAtenascomogobernobaixoadireccióndocaldebe
actuaromundogregocontraomonarcamacedonio.
Con todo isto, se os ideólogos do panhelenismo adoitan a ter, de
formapreconcibidaeinherentementeaoseudiscurso,uncampiónpanhelénicoelixidodeantemán,detalxeitoqueassúasreflexiónssobre
anecesidadedeunidadedosgregosbaséanserealmentenasúacrenza
dunha necesidade de unidade helena baixo o mando deste campión
predeterminado, estamos ante a gran contradición do panhelenismo,
posto que elixir un axente que unifique as vontades dos gobernos e
147
reguleassúaspolíticasanivelexternoparagarantirunhaPazComún
eunhaacciónconxuntasuporíaoutorgaraesteunhaseriedepoderes
decontrole/oucoerciónparacorestodosgregos,ocalsignifica,ensi,
unha violación dun principio vital da polis, como é a independencia.
Realmente,anecesidadedequeexistaungobernoqueapliquecalquera
tipodehexemoníasobreosoutrosgobernosdeGreciaqueseunisen
aoproxectopanhelénicoimplica,defacto,anegacióndoprincipiode
libre adhesión e independencia política (’αυτονομία) produce espontaneamente a gran paradoxa existente no pensamento dos ideólogos
dopanhelenismo,xaqueahexemoníadalgúnsobreogrupoanula,de
formaevidente,entodoouenparteoniveldeautonomíadeaqueles
quesevexansometidosaopoderhexemónico92.SendoAtenasaorixe
damaiorpartedaproduciónliterariagrega,pareceevidentepensarque
os autores atenienses ou filo-atenienses teñan sido tamén maioría no
tratodotemapanhelénico,coque,seguindooexplicadosobreaidea
preconcibidadequéndebíaserimpostocomohegemóndaHélade,estesautorestentarándefenderacandidaturadeAtenascomoúnicapolis
capazdeafrontaramisióndecomandaraoconxuntodosgregos.
Isócrates,polasúaparte,resulta,encertoxeito,unpoucoestraño,
postoque,comopanhelenista,taméndefendeanecesidadequeGrecia
tendundirectorparaconstrucióneregulacióndeobxectivoscomúns,e
oseudiscursotaménvaidirixidoafavordeAtenas,aíndaqueaopercatarsedaimposibilidadedequeasúacidadeobtiveseporsimesmaesa
posicióndominante,Isócrates,enfuncióndomomentodos.IVnoque
seatope,buscaráaungobernoouindividuoaquenelconsiderecoas
capacidadesnecesariasparadirixiraHélade,comoocasodeDionisio
deSiracusaouFilipodeMacedonia,aquenaconsellaránonsódirixir
aosgregos,senóntaménaliarsecoapolisática.Destexeito,apartires
dadécadado360a.C.enadiante,Isócratescomezaráaenviarcartas
amoitosdosmáisimportantesreisedinastíasdomundogregoexhortándolles a erixirse en campións da causa panhelénica93. De tódalas
relaciónsentaboadasporIsócrates,aquexerouunhameirandeproduti-
148
vidadefoi,sendúbidaalgunha,aestablecidaconFilipodeMacedonia,
peroaverdadeirafinalidadedasúacorrespondencia,edointereseque
Isócratespresentacaraomacedoniononéoutraquetratardeconvencer
aoreiparaquepreservealiberdadeeautonomíadosgregos94,temendo
delasúaposibleintenciónimperialista95,tratandoderedirixiraatención, e con ela, a ambición, de Filipo cara Persia96. Será entón este
temordeIsócratesaoenormepoderdeFilipooquelleleveaindicarlle
aomacedonioque“tidebesserobenfeitordosgregos,reinarsobreos
macedoniosemandarsobreomeirandenúmeroposibledebárbaros.Si
fasisto,todoschoagradecerán,osgregospolosbeneficiosquereciban,
osmacedoniosporqueosgobernaráscomounrei,noncomountirano,
eosdemaispobosporque,libresdadominaciónbárbara,teránungobernogrego”97.Así,oprimeiroconselloqueIsócratesdaaFilipoéode
estableceraconcordiaentreosgregoscomopasoprevioáexpedición98,
econisto,animataménácolaboracióndeMacedoniacosgregos,aínda
que realmente o que máis interesa a Isócrates é a colaboración con
Atenas99.
Todaestaseriedeproblemasqueestamosapresentarsoncuestións
queatinxendeformadirectaaogobernodeFilipo,eespecialmente,ao
deAlexandre,comohegemóndosgregos,postoqueasdiferenzasexistentesentreosgregoseosdousmonarcasmacedoniosnacendesaparadóxicadisociaciónexistentenasfilosofíaspanhelénicasentreteoríae
práctica,xaqueomandoqueosdousmonarcasmacedoniosexerceron
sobreosaliadosgregosatravésdaLigadeCorinto,é,porunhaparte,
unha resposta aos desexos da comunidade helena de unidade e Paz
Común,que,comoxaafirmamos,estánnocorazóndamaiorpartedos
gregosdoséculoIV,aíndaque,poroutraparte,comooúnicomediode
impoñereregularunhaPazComún,asícomoderealizarcalqueratipo
deproxectoconxuntopolacomunidadehelenapartedanecesidadede
queungoberno,nestecasoomacedonio,impoñaasúavontadesobre
osoutrospara,baixoasúatutela,poderafrontararealizacióndedito
proxecto,todoocalsuporáparaosgregosnontantoaconsecucióndo
149
anheladosoñodeunidade,senónapesadelodatiranía,anteaquereaccionaránconviolencia,comonocasoparadigmáticodeTebas,actoque
recibirá,ásúavez,comorespostaacoerciónpormediodarepresión
violenta,xustificándoseditaacciónsobreabasedosdereitosconferidosaambosmonarcasmacedonios,noexerciciodoseucargocomohegemón,poloConsellodaLigadeCorinto,comocastigoaaquelesque
nonsesometenásregulaciónsestablecidaspoloConsellodosaliados,
eenbeneficiodomantementodaPazComúncoquecalquerarebeldía
a esta institución converte aos insurrectos, á súa vez, en inimigos da
Hélade.
Conestaexplicación,porconseguinte,quixemosexpoñeromarco
teóricoefilosóficonoquesebaseaopensamentopolíticodosgregos
tantoenmateriadeimperialismonaHélade,porunhaparte,edasoluciónteórica(eassúasdeficienciasprácticas)ánaturezaindividualista
efragmentariadoesquemadeordenaciónterritorialconformadopolo
mundodaspolisgregas.Conistotentamosaclarartaménosproblemas
derivadosdoánimodeunióndosgregos,talescomoanecesidadedun
goberno que exerza o mando, e a través disto podermos apreciar correctamenteasreacciónsquenocapítuloanteriorestivemosexpoñendo
contra a hexemonía macedonia establecida tras Queronea. A exposición deste esquema de funcionamento do poder a nivel interhelénico
naGreciaservíronnostaménparapresentarascontradiciónsestruturais
destesistemaideolóxicodenominadoPanhelenismo.Nonobstante,hai
unúltimoaspectodapolíticagrega,emáisconcretamentedoámbito
político ateniense, que podemos percibir a través de toda a articulación que estivemos despregando ata agora neste capítulo, como é a
existenciadeperspectivasdeacciónenmateriapolíticaconrespostas
diverxentesparaosproblemasqueasexanápolisática.Estasdiverxenciasmaterialízanseengruposdeopiniónpolíticadiferentes.Oexemplo
máisdestacadoparaomomentoquenosocupa,édicir,oreinadode
Alexandre,podemossinalalo,porexemplo,entreaopinióndeDemósteneseadeEsquines.Senembargo,estasdiverxencias,queestesdous
150
personaxesnosrepresentanatítuloindividual,desenrólansenunmarco
máis amplo, existindo o que a día de hoxe chamaríamos “partidos”
políticos100,aíndaqueoempregodotermopartidosdeberíaentenderse
máiscomofacendoreferenciaaosseuscompoñentescomopartidarios
detaloucalacción,peronuncacomoentidadesestruturadas,reguladas
eoficiais.Conisto,podemosentenderaDemósteneseaEsquinescomo
personaxesemblemáticosdaactitudedogrupodeopiniónpolíticano
quesealíneaasúaintenciónpolítica,edestexeito,dedúceseaexistenciadediferentesgrupos,conopiniónsdesiguais,dentrodopanorama
deacciónpolíticaateniense.Así,porunhaparte,aquecorrespondea
Demóstenes,temosaogrupoquesedeuenchamar“patriótico”,odiscursodocalémoisimilar,inclusonasúaformulación,ásperspectivas
quetemosexpostoxasupraparaDemóstenes.Osseusmáisdestacados
compoñentesserían,xuntocopropioDemóstenes,oradorescomoLicurgoeHipérides.Podemossinalaraspretensiónsbásicasdapolítica
destes como o desexo de devolver á cidade de Atenas á situación de
podereprivilexioqueocupabaantesdaGuerradoPeloponeso101.En
frontedelestopamoscogrupodenominadopromacedonio102,queJ.De
Romillydefiniu,conmeirandeamplitude,comomoderados103porque
osseuscaracteresdefinidoresseríanasúaoposición,encalqueracircunstancia,aunhapolíticadedemocraciaextrema,deimperialismo,ou
simplementedeguerra.Dentrodestegrupo,ademaisdospolíticosactivos,comoopropioEsquines,DinarcoouDémades104,temosqueincluíraoutrospersonaxesque,aíndaquenonexerceronunpapelactivo,
assúasperspectivaspolíticassiestabanpresentesnopanoramapolítico
ateniense,comoIsócratesou,segundoDeRomilly,Xenofonte105.Poderíamosentraragoraasinalaraspretensiónseenfoquespolíticosde
ambosgrupos,perononéestelugaradecuadoparaiso106,aíndaquesi
megustaríasinalarqueagrandiferenzaentreoscompoñentesdeun
eoutrogruporadicasendúbidanoestratosocialaoquepertencenos
seus partidarios e personaxes afíns, posto que mentres que por unha
parte os integrantes do grupo patriótico podemos enmarcalos dentro
151
dos descendentes das vellas familias de terratenentes que, á súa vez,
tiñan desempregado tradicionalmente os postos destacados dentro da
democracia107, mentres que aqueles que chamamos moderados, que
conformanunnovotipodepolíticosaparecidotrasamortedePericles,
e que “non eran en realidade individuos sen medios económicos (...)
senónhomesdefortunaquesódiferíandosseuspredecesoresnorelativoásúaliñaxeeasúaconcepcióndomundo,eque,polotanto,provocabanoresentimentoeahostilidadecoasúapresunciónderompero
vetustomonopoliodadirecciónpública”108.
Contodoistononsócompletamosonosocoñecementodasituacióndoescenariopolíticoateniense,senónque,ademaisdeescuadrar
correctamenteascríticasdirixidasaosmacedonios,eaprenderásúa
vez a pluralidade de opinións con respecto ás actividades de estes109,
aocomprenderocontextoeaideoloxíaqueascompón,senónqueademaispodemosafirmaraconfrontaciónpolíticadaAtenasalexandrina
comounenfrontamentodeclasespolocontrolemonopoliodopoder.
Partindoagoradendeunpuntodevistaglobal,axeitoderecapitulación,todaaexplicaciónpresentadaataagoraaolongodestecapítulotencomoobxectivopresentaromarcoconceptualdasrelacións(e
loitas)depoderdapolíticagrega(xasexaanivelinternodapolisou
nungraoexterno,entretódalaspoleis),queAlexandredeberádeteren
contaparaasúarelacióncoaHélade.Asimesmo,resolvemostaménos
problemasderivadosdafilosofíapanhelénicaconrespectoáaventura
alexandrina e ao dominio efectivo que Macedonia instaurou sobre a
HéladecoavitoriaobtidaporFilipoenQueronea.Evidentemente,este
conxuntodeelementosquetemosindicadocompónundosdouspilares
quecondicionouosvínculoseasociacións,asícomoamaterialización
deestescomoaccións,dosgregosconAlexandre.Senembargo,esta
disertaciónnonestaríacompletasenonpresentasemosacontinuación
oscondicionantesderivadosdooutropilarconceptualsobreoquese
asentanasrelaciónsentreAlexandreeaHélade,comosonoscaracte-
152
res definidores da monarquía macedonia, polo que prestaremos atenciónagoraácomprensióndestacuestión.
4.2 Caracteresdefinidoresdamonarquíamacedonia
Osistemamonárquicomacedoniobaséasenoméritopersoaldorei,
sustentadoporunhaaristocraciaguerreira,odereitodocalagobernar
provéndasúaconquistadosterritoriosquecompoñenoseureino110.
AdoitasercostumeentreosestudososdaHistoriadeMacedoniacompararotipodemonarquíamacedónicacoselementosrexiosqueaparecen
relatadosporHomeronassúasancestraisepopeas111,coqueomonarca
macedonio,deorixehelénico,áfrontedungrupodeguerreiros,tamén
gregos, que comporían a súa aristocracia bélica, tería conquistado o
territorio de outros pobos, subxugando así a estas poboacións ao seu
dominio112.Asimesmo,aaclamacióndosmonarcasmacedonioscomo
descendentesdeHeracles,eporeste,deZeusmesmo,llesconferíaun
estatutodeorixesemidivino,comoénatural,poroutraparte,noresto
dasmonarquíasdomundogregodomomento113.Destexeito,oreiera
unlídermilitareuncompañeirodearmasdestegrupomilitarqueorixinaráuntipodenobrezaguerreira,oschamadoshetairoioucompañeiros
dorei,quesustentanaolídercomotalelleapoiannassúasempresas,e
esencialmentenascampañasmilitares114.Oproblemamáisimportante,
sen embargo, co que nos atopamos en calquera intención de definicióndascaracterísticasdoesquemarexioactivoenMacedoniaéoda
cuestióndossistemasdecontroldestepoderdorei,seestesexistíane
cómoestabanconfigurados.Sobreistohaiunhagravecontroversiano
ámbitohistoriográfico(quexapoderíamostildardedebate)115,concernenteaotemadasuposta“constitucionalidade”dosistemamonárquico
macedonio,noquealgúnsautoresopinanqueexistiríanunhaseriede
mecanismos,pertencentesaopobo(esencialmenteaopoboenarmas,
istoé,oexércitomacedonio,constituídoenasemblea),quepermitirían
frearcalqueratipodeabusodepoderexercidopolorei116,oque,ásúa
153
vez,presentaointerroganteimplícitodeseopoderdosmonarcasdo
reinomacedonioé(onon)absoluto.Enprimeirotermo,haiqueindicarqueasfontessifalandunha“asembleadoexército”117macedonio,
candomenosentempodeAlexandre.Poroutraparte,unhamostradas
súas capacidades aparécenos no recoñecemento de Alexandre como
rei118,evolvemosaternoticiadelanoxuízodeFilotasenodeCalistenes119.Empero,certamente,nonexistenevidenciasclarasdaexistencia
regular,continuada,destaasemblea120,nintampoucopodemosindicar
queteñamosprobasdapresenzadesistemasdeelecciónparaoscompoñentesdeditaasemblea121,peroocertoéquenasfontesseguimos
atopandoconreferenciasaestaestruturaquenosdesconcertan,eque
indubidablementesonascausantesdaexistenciadestedebate.Portodo
isto,parecequeaverdadeirapreguntaaresolverseríasiestaasemblea,
ou quizais mellor, segundo o visto, congregación do pobo en armas,
tivoounonverdadeiropoder.Peseatodo,osautoresqueestudaneste
dilemaacostumanacaernoerrodeanalizarogobernodeAlexandre
comounmediopararesolverestacuestión122,oqueadoitaalevarllesa
conclusiónsdiversas,enonsepercatandequeoproblemaqueencaran
toma, durante o reinado do macedonio, unha nova dirección, xa que
Macedonia,comoorestodoMediterráneoaraízdosacontecementos
vinculadosáconquistaalexandrina,reestrutúrasepoliticamente,modificándose,enditoproceso,unhaboapartedasestruturasconstituíntesda
monarquíamacedonia,poloqueélóxicoentenderquetaménarelación
daasembleacomonarcasevexamodificada,dexeitoqueosexemplos
tomados da experiencia alexandrina que se empreguen para resolver
esta cuestión terán que ser considerados e recapacitados con cautela.
Peroaestadificultadeselledebeengadiraíndaoutramaior,relacionadadeformadirectacoaprimeira,comoéofeitodequeasfontesque
temosparaocoñecementodeMacedoniaconanterioridadeaoreinode
AlexandreeFilipononsósonmoifragmentarias,oqueimposibilitaa
construcióndecalqueratipodereflexión,senónqueademaisvesemoi
condicionadapolosinteresesdequenrecolleainformación123.
154
Podemoscalificarosistemagobernamentalmacedoniocomounha
monarquíadecarácternacional124baseadanoméritomilitarenascualidadesparaoliderazgodopoboenarmas,séndolleconistoasociados
tódoloscomplementospropiodogobernodunhapoboación,talescomo
aresponsabilidadederegulacióndosritosrelixiososanivelgobernamentaledacomunidademacedonia,oqueconverteaogobernanteen
sumosacerdotedosmacedoniose,asimesmo,taménenxuízsupremo,
pero que, á súa vez, goberna aos macedonios non pola forza senón
pola lei125. Así, tanto nos tratados epigráficos como en moitas outras
fontesdecarácterliterario,consérvase,aofalardealianzasoupactos,
areferenciaaoreimacedoniodomomentoseguidapolafórmula“eos
macedonios”126, o que nos levaría, por unha banda, a entender o sistema de goberno da monarquía macedonia como unha asociación de
individuos(ondeoelementobélicoseríaoquefuncionaríacomoaglutinante) que son dirixidos polo seu líder, o monarca macedonio, que
ásúavezfuncionacomocabezafísicadoreino,peroéque,ademais,
taménindicaríaqueogobernodeMacedonianonésóoreimacedonio,senónquetaménnelestánincluídososcompoñentesdopobo,isto
é, os macedonios mesmos. Así, o sistema gobernamental macedonio
estaríacompostoporestasdúasentidades,dunhaparteoreiedoutrao
exército,quefuncionacomounharepresentaciónprimixeniadopobo.
Todo isto presuporía ademais a concepción dun poder residente no
exércitoqueseríaconferido,poraclamación,aoreicomoxefemilitar
atravésdestesistemadeelección,queporcostumeadoitaalevarsea
cabodentrodamesmafamilia,aíndaqueosacontecementosdemostran
queestatradiciónpodíasermodificada127,equeaverdadeirafontede
poderdosistemagobernamentalmacedonioeraenrealidadeoexército.
Destexeito,todooexpostononfaríamáisqueconfirmaraexistencia
funcionaldestaasemblea,asícomooseupapelderegulacióndopoder
dosmonarcasdoreinomacedonio.
PasemosagoraaoreinadodeAlexandre,ondeveremoscómocertas
modificacións,econmaiorimportancia,apropiavontadedomonarca
155
dereformaresteesquema,handelevarnosáxestacióndunnovosistema,aíndaquebaseado,encertoxeito,nasmesmasregras,queorixinaráanormadecomportamentodosreishelenísticos.Partindoentón
deondeodeixamos,haiqueterencontaque,aíndaquenormalmente
entendeuseaexistenciadaasembleacomounaorganoparaimpediro
funcionamentodamonarquíamacedoniadexeitoautárquico,facendo
asíqueasdecisiónsdossoberanosteríanquesercoincidentescosinteresesdaasemblea,oprimeiroquehaberíaquepuntualizaréqueanaturezadecalquerareivindicaciónoureclamaciónporpartedaasemblea
aoseusoberanobaséase,evidentemente,namanifestacióndaopinión
xeral. A solución está pois en controlar, con diversos mecanismos, a
natureza desta opinión para que sexa beneficiosa para co monarca.
Conisto,consideroqueestasdúasopcións,ungobernoautárquicoea
actuacióndoreienconcordanciacosinteresesdaasemblea,poderían
coexistir,detalxeitoqueorei,atravésdemedidaseactividadesque
mantivesen ao seu pobo contento lograría ter o seu beneplácito. Con
respectoaAlexandre,P.Goukowskiestudou128brillantementecómoo
conquistador,aolongodasúacampañaasiática,edeformaespeciala
partiresdasúaprimeiravitoriasobreDaríonabatalladoríoIsos,pon
enfuncionamentounhaseriedereformassobreaestruturadoexército
macedonioquebuscaráncompoñerunhanovaformadelealdadenas
filas do seu exército, xerando unha filiación directa con Alexandre,
co que se iniciaría claramente un proceso de personalización do poderqueteráassúasmáiscoñecidasconsecuencias,aíndaquenonas
máisimportantes,naeliminacióndeParmenión,ecircunstancialmente
doseufilloFilotas129.aolongodosrelatoscontidosnasfontes,podemos observar cómo existen unha serie de fricións entre Parmenión e
Alexandre,quediverxennoxeitodecomprenderasactitudesquedeben
tomarseconrespectoásacciónsencampaña,destacandoditosenfrontamentosnosmomentosmáisálxidosdaaventuraasiática,istoé,nas
grandesbatallasdeGránico,IsoseGaugamela,ondeAlexandrerexeita
osconsellosdoexpertosoldadoeanciánxeneralParmenión.Entodos
156
estesintres,Alexandredepreciaaopinióndoxeneralmacedonio,impoñendoasúaposicióndestrategosgregoedemonarcadeMacedonia130.
Destexeito,Alexandrecargasobresimesmoasresponsabilidadesda
campaña,easí,taménsebeneficiaensolitariodasmelesdagloriaque
acompañan ás súas constantes vitorias, reforzando ese poder que lle
confire o sistema gobernamental macedonio como líder vitorioso131.
Este estatuto de poder que só confire a vitoria, dentro dun esquema
funcional baseado completamente en elementos militares, permite ao
novo soberano introducir unhas importantes transformacións sobre a
estrutura do exército ao seu cargo tras a batalla de Gaugamela. Así,
en331a.C.,aproveitaráachegadadereforzosdendeMacedoniapara
reestruturarosseusefectivoscondúasreformas,unhadecaráctertáctico132,polaqueseengaden2000homesacadataxis,easimesmo,se
divideocontroldecadataxisentredousoficiais,conformandoasídous
batallónsdenominadosquiliarquías,de1000homes,conunquiliarca
áfrontedecadaunha.Estareforma,queafectaesencialmenteáinfantería,tenoseucorrelatonasubdivisióndecadailéendouslochoi,co
quecadacorpodecabaleira,comoacontecíacoastaxisdeinfantería,
quedaenmansdedousoficiais,envezdoquesucedíaanteriormente,
candocadataxiseiléestabanbaixoomandodunsooficial.Éprobable,axuízodeGoukowski133,quetaménoscorposdecabaleirafosen
reforzadosennúmero.Poroutrapartetemosareformadaoficialidade,
polaqueAlexandremodificaráossistemasderecrutamentodosoficiais
subalternos134,daqueéunexemploofeitodequeAlexandrefraccione
odominiodassúas taxiseiléendousoficiais,talecomoacabamos
de referir na reforma táctica. Así, na infantería Alexandre imporá a
creacióndunhaespeciedexurado,compostopolospropiossoldados,
queredactaráunhalistadosmáisvalorosossoldadosduranteocombate,frecuentementedeorixehumilde,eseráatravésdesalistaquese
controleapromocióncaraaoficialidade,istoé,aopostodequiliarca,e
demaneirasimilaracontecerácoacabaleira135.Destexeito,prémianse
as virtudes e o valor dos soldados no campo de batalla. A creación
157
deste peldaño intermedio na xerarquía militar do exército macedonio
non busca senón prexudicar á aristocracia macedonia, diminuíndo a
súainfluenciadentrodoexército,e,talecomovimosnaintroducióna
tenordaestruturasocialdeMacedonia,nunhasociedademilitarcomo
eraamacedonia,areducióndeinfluencianoexércitosupóndeforma
correlativaunhamermadopoderpolíticoesocialdaaristocraciamacedonia,detalxeitoqueestareformanonésenónunxeitodereforzar
a autoridade monárquica, construíndo un exército onde a promoción
prodúcesepordesexodomesmoAlexandre,coqueosnovosoficiais
estaránobrigadoseseráleaissóaAlexandre.Outradasconsecuencias
destanovidadeéapretensióndeAlexandredearredaraosaristócratas
datropa,reforzandoasíalealdadedeestaparacorei,coque,ademais,
coas facilidades outorgadas aos seus soldados para acadar a promocióncaraaoficialidade,reforzaraseapopularidadedomonarcaentre
atropa136.
NunhasociedadedetanmarcadocarácterbélicocomoéadeMacedonia,estasreformasmilitaresson,enrealidade,reformasnaestrutura
socialdoreino.Enprimeirolugar,haiqueindicaropoderadquirido
porAlexandreatravésdavitoria,poisdenonserasíanobrezatentaríaanular,oucandomenosmermar,arepercusióndestastransformacións137.Esteparámetropermítenosmedirascapacidadesdosoberano
macedonionestemomento.Peroéquecontodoisto,ademais,Alexandre,aoasociaroexércitoásúapersoadeformadirecta,adquiresobre
el un poder diferente ao estipulado polas regulacións definidoras do
sistemagobernamentalmacedonio.Enprimeirolugar,aasembleado
exército asenta o seu poder como representación do pobo en armas.
Peroencalqueraexército,eenespecial,aquelassociedadesdecarácter
militar, como as xefaturas militares dos xermanos descritas por Cesar138,obotíndecampañaéunconceptobásicodoseufuncionamento.
Destexeito,acampañaasiática,coenormebotínquexenerou,produzo
ungranbeneficioaosseusparticipantes139,nestecaso,maiormente,o
pobomacedonio,oquereverteununhasituacióndecontentoebenestar
158
por parte de este para con quen llo proporcionaba, isto é, Alexandre
mesmo, co que os vínculos que asociaban ambas entidades estreitáronsemáisaínda,easimesmo,tamén,encertoxeito,transformousea
mentalidadedosmacedonios,quetrasmáisdunhadécadadecampaña
continuada,queásúavez,paramoitosdeleseraacontinuacióndetoda
unhavidadeserviciomilitarbaixoasordesdeFilipoII,podemosindicaroiniciodunprocesodeprofesionalizaciónnoexércitomacedonio
(que derivará nas milicias helenísticas), aproximándonos na súa conciencia como grupo ao dos continxentes de mercenarios140, de forma
queasúavinculaciónaAlexandrefuncionaránonsoamentenopapel
deestecomooseusoberano,senóntaméncomooseuexitosoxeneral,
eademaisoseupagador.
Podemos observar cómo a relación de Alexandre co exército, e
esencialmente,coaasembleamacedonia,vesemodificadapoucodespoisdapostaenfuncionamentodestasreformasqueacabamosdeindicar, pois a partir da morte de Darío III en 330 as aparicións deste
conclavemacedonioindicadaspolasfontesretratanunnovoemprego
damesmaporpartedosoberano.Naprimeiraocasiónenqueestaasembleaécongregadapolomozoconquistadoréxustamentetrasanoticia
damortedeDarío,eocometidodasúaconvocatorianonpretendeestablecerordes,ouqueoreiinformesobrealgunhanova,senónparaasegurarseoapoiodossoldados141,quequizaispensasenquecoamortedo
GranReiacampañaasiáticatocaraásúafin.Posteriormente,segundo
avanzaaaventuraalexandrina,asdiferentesmenciónsdaconvocatoria
destaasembleaporpartedomozoreiteráncomofinalidadeaintención
de testar o estado da súa autoridade sobre as tropas e, asimesmo, de
imprimir ánimo e entusiasmo á milicia. Deste xeito, Alexandre manténátropabaixooseucontrolanímico,candomenostodooquelleé
posible,aíndaquetaménchegaráaterquefaceralgunhasconcesións
paranonversesobrepasadopolodescontento142.Senengarzarnosmáis
nestacuestión,anosaconclusiónseríaqueAlexandre,primeiroatravés
dunhareformadoexércitoqueoligadirectamenteásúapersoa,epos-
159
teriormenteatravésdassúasreuniónscoaasemblea,nasqueexaminaa
recepcióndosseusproxectoseactitudes,econisto,obténtaménunha
medicióndasúaautoridade143,logracontrolarasreacciónsdestaasemblea,eobterobeneplácitodamesma,oquesetraducenunharatificaciónporpartedeestadapolíticadosoberano.Destexeitoexplícanse
entón os mecanismos postos en práctica por Alexandre para levar a
caboasúa“personalizacióndopoder”,oseucamiñocaraaautocracia.
Outro punto, antes de rematar con isto, que comprendemos que
mereceexplicaciónéodosterritoriosconquistados,quesoncomprendidospolosmacedonioscomopropiedadedomonarca,enbaseaodereitodeterragañadapolalanza144,terraconquistadaquequedabaixo
aautoridadedoreicomoposesiónspersoaisdeste,econela,taménos
seushabitantessonunhapertenzadosoberanomacedonio145,enconceptodebotín146.Talecomotemosxasinalado,seosoberanodeMacedoniaeraarepresentaciónfísica,acabeza,dosistemagobernamental
macedonio, e polo tanto, encargado da administración, por exemplo,
daexplotaciónecomercializacióndasmateriasprimasdoreino,como
acontecíaporexemplocoamadeira,easimesmotaménestabaaocargo
daregulacióndaprácticarelixiosadecarácterpúblico,eoutros,enxeralamaiorpartedosaspectosdogoberno,énormalpensarquetamén
tería o dereito de exercer estas obrigas propias da súa posición con
respectoaosterritoriosconquistadosporMacedonia.Senembargo,se,
segundofoiexposto,osistemagobernamentalmacedonioestabacompostoporesesdouselementosqueconformaríandunhabandaoreie
doutraopobomacedonio,énormalpensarqueosterritoriostomados
enconquistafosentaménreguladospolavontadedomonarca,perosen
que estes desfrutasen, ao non ser macedonios os seus ocupantes, dos
dereitospropiosdopoboconquistador.Asimesmo,comolídermilitar,
evolvendoaoconceptodebotín,énormalpensarqueaquelaspartesde
estequepuidesenserrepartidas,istoé,bensmateriais,ofosenentreo
exército,peroaquelesquedebenseradministrados,inclusoaíndaquea
súapropiedadesexacedidaaundonoparaqueadesfrute,ocontrolda
160
súaadministraciónseguiríaestandoenmansdoreimacedonio,quepoderíaactuarconelasegundoasúavontade.Estaconceptualizaciónserá
básicaparapoderapreciarosfundamentosdosistemadegobernosobre
ocalAlexandrelevaacaboasúaprácticapolíticaeassúasactividades
paracorestodospobosdoMediterráneo,gregosincluídos.
Chegadosaestepunto,comprendocomonecesaria,ebeneficiosa
paraolector,unharecapitulación.Foianosaintención,coaexposición
dosdousparámetrosexpostosataodeagora,sinalarosdousesquemas
teóricos da política en tempos de Alexandre, presentando así, dunha
parte, o pensamento heleno sobre as regulacións e condicionantes de
calquera práctica política a nivel interhelénico, que como vimos tradúcenseenimperialismosdisfrazadosaolongodoséculoIVcoasexhortaciónspanhelénicas,eporoutraparte,osconceptoscompoñentes
da definición práctica do funcionamento da monarquía macedonia. É
evidentequeoreinadodeAlexandredebeperspectivizarseatravésde
estasdúasaopticasdeactuación,poisésobre,eenrelacióncon,elas
queAlexandreMagnoconstruiráoseusistemagobernamentalparaa
administracióndoseupodersobreosterritoriosqueestánbaixoasúa
potestade.AmiúdoentendeuseeestudouseaAlexandreeoseuimperiocomounorganigramasóunidopolopoderdasarmas,eaAlexandre
comoogranconquistador,perosenquenoseugobernoseobservasen
trazasdunverdadeiroplanparaadministrarosterritoriosdependentes
dasúaautoridade.Anosaintenciónparaconestainvestigaciónnoné
outraqueadeamosaroerrodeaquelesquenonpercibironunhaintencióndegobernonomacedonio,unmétododexerenciareflexionadoe
expostodeformaclarapolasactitudeseactividadesdonosoprotagonista.Atravésdaexposicióndosdouspilaressobreosqueparteoseu
goberno,istoé,imperio(ouhexemonía)eautarquía(ouodesexode
esta), podemos apreciar en Alexandre cómo o seu plantexamento de
poder,asúaideadegobernobaséase,porunhaparte,namaterialización da dominación macedonia en Grecia a través da súa investidura
comostrategosautokrator,comoherdeirodocargodehegemónquexa
161
antesqueeldesempeñaraoseupai;eporoutraparte,comoconquistador,eportanto,amoedonodoAsia,coqueasúavontadeserálei
nos territorios do antigo Imperio Persa. Esta combinación terá como
resultadooquexatemosenunciadocomo“personalizacióndopoder”,
pola que Alexandre proporciona unha nova dimensión á función real
ao asimilar o “absolutismo” de poder propio do sistema monárquico
persa,epormediodacentralizacióneconcentracióndepoderesnasúa
persoa147,xustificadasgrazasásúacondicióndevitorioso,ecalesmáis
importanteaínda,deinvicto,podenonsóemanciparsedasleispararegularunmundoquellepertencepordereitodeconquista,senón,máis
aínda,declararse,atravésdasúaasociacióncoasfigurasmitolóxicase
divinas,econverterseelmesmonafontedopodere,comoconsecuenciadisto,nopodermesmo.OsistemagobernamentaldeAlexandreéa
autocracia,sustentadapolopoderdasarmaseopesodosdeuses.
Comoxaindicaramos,unhaboapartedosinvestigadoresadicados
aoestudodeAlexandreMagno,asícomodoshistoriadoresdeGrecia
antiga, pretenderon convencernos da ausencia dun plan político por
parte de Alexandre Magno. Sen embargo, sería ilóxico que o novo
conquistadoresoberanodeMacedoniativesecarecidodunproxectoou
intenciónclaranasúarexenciae,nonobstante,elaboraseocomplexo
sistemadeasimilacióncomundodivinoeaapoteosequesedesprende
nonsódasfontesescritas,senóntaméndosrestosescultóricos,numismáticos,pictóricos,etc...Portodoisto,xulgamosqueamellorproba
dasintenciónsdegobernoaparecerelatada,edemostrada,polamensaxe contida en todas estas representacións. A partir de aquí, a nosa
atención concentrarase en tentar amosar os mecanismos ideolóxicos
atravésdofuncionamentodoscalesoconquistadorsemostraanteas
poboaciónsqueestánbaixooseumando,xasexanosseussoldados,os
seussúbditos,osseusaliadosouosseusinimigos.Trasistopoderemos
recoñecerconmaiordetalleanaturezaedelimitacióndestaautarquía
queconsideramoscomobasedoseucomportamentopolítico.
162
4.3 Alexandreeomundoheroico:EmulacióneImitación
Talecomoadvertimosnoseumomento,Isócrates,nassúasarengas a Filipo, fixera referencia a unha serie de heroes ás fazañas dos
cales remitiría ao macedonio como exemplos de comportamento, e
á súa vez, se o propio Filipo lograba levar á prácticas as actividades
que este autor lle aconsellaba, conseguiría non só sobrepasar os éxitosdestes,senónqueestaríaendisposicióndeserhonradocomoaun
deus148. Deste xeito, de entre o nutrido grupo de heroes que posúe a
mitoloxíagrega,Isócratespropóncomoexemplos(epolotanto,como
modelosdeasimilación)aTeseo,comoheroepropiamenteateniense,
civilizador e defensor da xustiza e dos oprimidos, e Heracles, como
benfeitordeGrecia,paradigmadoloitadorcontraospersas,exemplo
deuniónparaosgregosepolaextensióndosdominiosdaHélade149.
Estesdousreferentesdecomportamentoqueonosoautorindicacomo
modelosperfectosparaosgregosserán,xuntoconoutrosmoitos,asociadosporAlexandre,dunxeitogradual,ásúapersoaaolongodasúa
campaña persa, tratando, na miña opinión, de conformar unha imaxe
de si mesmo para os ollos dos gregos como sucesor destes heroes, e
máis aínda, polas súas propias fazañas, coas que pretende sempre rivalizarengrandezacoasdosreferentessinaladosporIsócrates,deser
consideradotaménelcomaunheroe.Todoistollepermitirá,encerto
xeito,porunhaparte,afirmaralexitimidadedosseusactos,econisto
xustificar o seu poder150 ao seguir os pasos de mitos como Heracles,
Teseo,AquileseDionisosentreoutros,pero,ademais,poroutraparte,
taménlleconferiráoestatutoqueafilosofíaisocráticareservaaostocadospoladivindade,istoé,certocarácterdeelixido,ocallexitimaa
súaposicióndehegemón,easimesmo,dehomequedebearrastraraos
seus,aosmembrosdasúacomunidade,caraempresasmaiores,neste
caso,aconquistadePersia.Evidentemente,todoesteproceso,nocaso
particulardeAlexandreMagno,fusiónasecocoñecido,aíndaqueproblemático,procesodedivinizaciónqueAlexandrepareceterintentado
163
impoñernacortecoaintroducióndocostumepersadaproskynesisentreosgregosemacedonios,aíndaqueesteéoutroproblemaquetrataremosnoseudebidomomento.Antesdechegarataaí,compreobservar
os sistemas de propaganda panhelénica empregados polo macedonio
paraxustificarasúaacciónenAsiaeparaamosarsecomoelixidodos
deuses para a dirección desta empresa, para conferir á súa conquista
unhalexitimidadedeorixedivino,esimultaneamenteamosarassúas
accións como dirixidas pola vontade dos deuses. Non obstante, esta
construción da imaxinería ideolóxica arredor de Alexandre ten a súa
máisimportantefunciónnaxustificacióndapersonalizacióndopoder
acometidaporAlexandreatravésdosacontecementosdasúacampaña
asiática,quederivaránaproclamacióndasúaautocracia,asentadaesta,
en gran parte, nesta construción mítica da súa personalidade, na súa
apoteose.Omáisimportantedestaconstruciónpropagandística,parao
nosotraballo,residenosreceptoresdamesma,postoque,aoestarconformadaesencialmentesobreelementosmitolóxicospropiosdacultura
grega151, debemos pensar nela como un produto para ser consumido
maioritariamentepolaHélade.
Non obstante, antes de entrar no recoñecemento das figuras máis
destacadasparacoasqueAlexandrelevaacaboasúaemulación,consideramospertinentepuntualizarcertosaspectospropiosdoestatutoheroicodentrodomundogrego,acomprensióndoscalesfacilitaráanosa
ulterior exposición. Dividido o mundo, entón, seguindo a mitoloxía
grega,endeusesehomes,teremosqueailustracióndascaracterísticas
decadaundestesdoustipos,easúadiferenzacooutro,vendadapola
súadependenciavitaldotempo,istoé,dacapacidadedecadatipopara
sobrelevar a inexorabilidade cronolóxica. Neste senso, os deuses son
inmortais, e como tales, son tamén ácronos, o tempo non lles atinxe
en forma que poida condicionar o seu comportamento. Están, digámoloasí,foradoeixodomesmo.Noextremocontrario,topamosco
antónimo da divindade, é dicir, a natureza humana, cunha existencia
quesedefinepolosensodoefémero,ecomotal,estásuxeita,polasúa
164
condiciónmortal,ávidareguladadentrodos límites do nacemento e
morte.Osheroes,polasúaparte,sonunhamesturaentreambostipos,
deuses e homes, cercanos a estes por habitar o seu mesmo mundo e
estar sometido ás mesmas necesidades e limitacións, e a un tempo,
limitadostaménpolamorte.Pero,nocasodoheroe,debeobservarse
unha relación de dualidade coa mortalidade, pois a natureza heroica,
avidadoheroe,noseuaspectofísico,está,comoorestodoshomes,
suxeitaaofinqueaestaimpónaefémeranaturezadacarne.Agoraben,
nontodaanaturezadoheroeestácondicionadaaperecer,xaquetansó
asúaexistenciaterreaécaduca,oseu“espírito”convértesenunhiato
devidaapartiresdamortequesefaiefectivaenfunciónaocultoao
heroeporpartedorestodasociedade.Esta”vidadespoisdamorte”152
tenoseusoportenorecordodacomunidadeparaconaquelguerreiro
querealizouunhafazañadignadetransgredi-lamemoriaindividuale
instaurarse no rexistro da tradición de dita comunidade. Deste xeito,
oheroelogra,normalmentepormediodovalormilitar,odesfruteda
gloria,quesematerializanorecordoquedeledosseusfeitosmanténa
comunidadeáquepertence,eenteoríabeneficioucoassúasaccións153.
Asimesmo,coaaparicióndeestruturasorganizativascomoaspoleis,o
papeldoheroepasaasercomprendidocomoodedefensordacomunidadeegarantedasúasupervivencia154.
Destexeito,podemos,asimesmo,sinalaraoheroecomocomposto
de dous elementos, como son a súa conexión coa morte, e por outra
parte,oseupodersobrehumán,nosensodequeassúasactividadessuperanoqueseconsideranormalnunserhumán.Esteúltimoparámetro
éinteresanteporquenonsóatinxeaocampodebatalla,senónatódolos
aspectosdavidadoheroe,dexeitoqueosseusapetitos,porexemplo,
sonesaxerados,superlativos.Encantoásúaespecialrelacióncoamortalidade,estalleconfireoestatutodeintermediarioentreomundodo
humáneodosobrehumán,édicir,calquerapoderesezonasnonhumanasexistentes155.Poristo,asúarelacióncoadivindadeémáispróxima
queadorestodosmortais.
165
Retomandoagoraaonosotemadeestudo,comezaremospolaasimilacióndeAlexandreásfigurasdeAquileseHeracles,porestarestas
asociadas ao macedonio de forma directa a través dos respectivos liñaxesdosseuspais156,postoqueFilipoeraunHeraclidaeOlimpíade,
aoformarpartedacasarealdoÉpiro,tiñaestablecidounparentesco
directoconMoloso,fillodeNeoptólemoenetodeAquiles.Conrespecto a este, a asimilación das fazañas do pelida co macedonio foi
unha constante dentro das biografías que del realizaron os antigos, e
quehoxesonasnosasfontesparaocoñecementodasúavidaeobras.
En efecto, parece que o vínculo de Alexandre co seu ancestro parte
xadasúainfancia,axulgarpolosrelatosquenoscontaPlutarco157,e
continúandunxeitoconstanteaolongodasúavida,comonosepisodiosdavisitaátumbadoheroeenTroia,asimilitudeentreaparella
deamigosAquiles-PatrocloeAlexandre-Hefestión158,asícomooutros
episodios,comoasupostaloitadeAlexandreconunrío159ououtros
múltiplesexemplosdesteprocesocontidosnasfontes160aanálisepormenorizadadoscalesnondesenrolaremosaquí,porqueacometendotal
comentarioperderiámonosprobablementeno seu estudo, esquecendo
a nosa verdadeira motivación para a súa investigación. Aínda así, a
travésdamencióndeestespareceevidenteaintencióndeAlexandre
de revivir episodios destacados da Ilíada161, e que esta intención parezatersidolevadaacabodeformaconsciente162,poloquedeberemos
comprendela,nondentrodoapartadopersoaldafiguradeAlexandre,
isto é, como un interese particular do macedonio polo seu ancestro,
senón,antetodo,comomedidapolíticadomozogobernante,postoque,
nasúaasociaciónásxestasdeAquiles,asícomocorestodosheroes
asimilados a si mesmo polo conquistador, Alexandre establece unha
relacióndeemulatio,édicir,elmesmosecomparacoreferentemítico,
pretendendosempresobrepasar,segundoasfontes,asfazañasdosseus
modelosmíticos163,aíndaque,ásúavez,outros,eenespecialCalístenes,constrúanunhacomparatiocosheroesdomundomítico164.CoñecemosdeAlexandreasúafervorosapaixónpolaépicahomérica,eque
166
ao longo das súas campañas, sempre lle acompañaba unha copia da
IlíadaqueomesmoAristótelesllecorrixirá,equeeracoñecidacomo
“oexemplardacaixa”165,todoocaltestemuñao coñecementoqueo
reidebíaposuírsobreasfigurasdospoemashoméricos.Nonobstante,
máisaládosgustospersoaisdomacedonio,ocertoéque,seAlexandre
pretendía acometer unha empresa panhelénica baixo o seu mando e
invadiroAsia,oreferentemíticomáisevidentesería,paraaHélade,
aGuerradeTroia.Destexeito,Alexandreaparecería,noseucargode
hegemón, como un novo Agamenón que baixo a súa tutela reúne ao
mellordeGreciaparacombaterasinxuriascentenariasrecibidasdos
bárbaros.Nonobstante,opersonaxedeAquilesé,ensi,máisatraínte
paraomonarcanosensodegranguerreiromáisqueunificadordasforzashelenascontraoAsia,postoqueAquilesé,talecomoamosouG.
Nagy,omellordosaqueos166,e,asimesmo,éopersonaxeasociadode
formadirectapolaaudienciagregaáprocuradakleos,dagloria,fronte
ávidapacífica,oretornoápatriaeovivirplácidaeserenamenteunha
vida mortal, representado polo nostos167. Certamente, Alexandre, na
súaabsorcióndosatributosdeAquilesparaasúapropiapersoabuscaríaenxalzarseasimesmocomooheroepanhelénicoporexcelencia,
nosensodoguerreiroquealcanzaavitorianoseucombatecontraos
bárbaros aínda a costa da súa vida terreal, aínda que isto lle orixine,
enconsecuencia,unhavidapost-mortematravésdorecordodassúas
fazañas,untemaestequepodemosdicirqueestabapresentedeforma
constantenamentedeAlexandre,semprenaprocuradasuperacióndos
mitos,eoseudesexodedivinizaciónpodeexplicarestaprocuraconstantedeacadarunestatutodeheroe,desemideus,eatadedeusmesmo,
atravésdaconsecucióndakleos.
Resulta estraño, en principio, que aínda que o seu modelo máis
recoñecidoparaaposteridade168sexaodopelida,omacedonionontiveravotadomandaimaxedeAgamenón,ese“pastordehomes”(anax
andron)queconduceaocontinxentehelenoágranbatallaentregregos
ebárbaros,ohegemónporexcelenciadaHistoriadeGrecia,orecordo
167
docalestaría,sendúbida,moivivonasmentesdeaquelesreceptores
da mensaxe propagandística da aventura alexandrina. Asimesmo, a
exhortaciónisocráticaaFilipoparaqueestetomaseopapeldunnovo
Agamenóndeberonpesartaménáhoradeconstruírarredordomozo
reitodooaparatoiconográficoquelleasociabacoaaventuratroiana,
coqueasúaadopcióndoscaracteresdoatridanonteríansorprendidoa
ninguén,senónque,máisben,ochocantedacuestiónéorexeitamento
dos mesmos, ao non atoparnos con ningunha indicación de interese
algúndaasimilacióndeAlexandreconeste.Arazón,senembargo,non
étanilóxica,nintansorprendente.Partamos,primeiramente,dapropia
historiamíticadoatrida,eatoparémonosnelaoreiporexcelencia169,
oqueconferiríataménimplicaciónstiránicasásúaimaxe.Asimesmo,
este heroe, vinculado en calquera caso por Isócrates a Filipo, tería
posiblementeunineludiblevalorcomoreferentedeaquelparaoauditoriogrego,coqueovalordeAgamenón-Filipoeatiraníateríaunha
meirandepresenzanoseuempregocomoreferentepolomozoconquistador.Asimesmo,conrespectoaoatrida,podemosindicarademaisque
opapelsacrílegodasúafamilia170nonconcordaríacoaimaxedesexada
porAlexandrecomoelixidodosdeusesecaroádivindade,benditopor
elaparaavitoria.Senembargo,unúltimoparámetro,destacadoparao
aspecto iconográfico que, posteriormente, revisaremos na relación de
Alexandrecoarte,estárelacionadocoapreferenciadomacedoniopor
Aquiles como símbolo persoal fronte a outros heroes. O noso mozo
protagonistacontatansó18anoscandoénomeadoreideMacedoniae
hegemóndosgregos,econ26xatiñalogradocompleta-lasúaconquista
doImperioPersa,dexeitoque,aíndasendoxaoseñordomundo,era
asimesmo,enpalabrasdeDemóstenes171,aíndaunmociño.TantoAgamenón como calquera outro heroe do imaxinario grego, a excepción
deAquiles,formabapartedungrupodeidadediferenteaeste,eeran
representadoscomohomesmaduros,eenconsecuencia,iconográficamentebarbados172.Peseaisto,nasfiguraciónsquetemosdeAlexandre
tantonapinturacomonaesculturae,máisaínda,nasfontesmesmas173
168
Alexandreaparecesempreafeitado174,senbarba,oqueporunhaparte
debemosentender,primeiramente,comounsinaldasúamocidade,e
poroutra,taméncomounmediodemarcarunhadiferenzaconrespecto
aosesquemasclásicosetradicionaisdaiconografíarexia,naquearepresentaciónnaturaldosgobernanteserabarbados175.Evidentemente,
aidadedomacedoniolleimpedíaempregarnassúasrepresentacións
aimaxetradicionaldoreicomounpai,barbado,poloqueestaimposibilidadeimpidetaménasúaasociación,candomenos,noaspectoda
imaxe,conAgamenón.Asimesmo,conestacuestiónAlexandreredefiniráoesquemaiconográficodafigurarexia,que,comopodeobservarse
nas representacións dos diádocos rexistradas nas moedas, absorberán
estacaracterísticapersoaldeAlexandrecomounparámetrodoimaxinarioreal176.Asípois,estamosanteundoselementosdasinnovacións
impostasnaiconografíadogobernanteporpartedeAlexandreMagno,
a través da introdución dos cales podemos falar dunha tecnoloxía da
imaxe ao servicio da súa personalización do poder, e asimesmo, do
macedoniocomorevolucionariodestecampo,comoapreciaremosdetidamentecandonosocupemosdasfiguraciónsartísticas.
Poristo,aíndaquepoderíaterelixidoemularaoanaxandrónAgamenón, paradigma do hegemón, como comandante en xefe dos continxentesaliadosdetodaaHélade,afiguradeAquilesllereportaunha
imaxe vinculada indisociablemente á vitoria e á gloria, así como á
loitacontraosbárbaroseaoseucarácterdeelixido,deúnicohome
capazdelevaracaboestaempresa,postoqueeseéoseudestinovital,
e asimesmo, a súa iconografía é máis próxima á imaxe de un mozo
Alexandre. Sen embargo, aínda que si existe esta meirande proximidadedeAlexandresobreaimaxedeAquiles,podemosapreciartamén
undesexoexplícitodomacedonioporbuscarcoincidencias,parapoder
reflexarestasnoplanodaimaxe.Nestesenso,hai,xuntocoaausencia
de barba, outro punto de contacto entre ambos mozos, como é a súa
natureza leonina. O león é o máis común dos símiles para describir
aosguerreiros177,araízdaconcepcióndaguerracomounhaactividade
169
ondeohomeserexe,nonpolasleisdacidadeeacultura,ondeoasasinatoéunhaacciónpunible,senónpolasdanatureza,polaleidomáis
forte,eportanto,oleónaparececomoanaloxíadaforzasalvaxe,nobreza,coraxeemaxestuosidadeeásúaveztaméndasededesangueou
daausenciadepiedade.Senembargo,enAquiles,osímilcoanatureza
leoninapresentaunhagrancontinuidade,epoderastrearseaolongode
boapartedassúasacciónsnaIlíada178,eaocontrarioqueosdemaissímilesasociadoscosoutrosheroesdopoemahomérico,Aquiles,como
o león, non ten outro propósito, unha vez morto Patroclo, que matar
oumorrer,poisparaopelida,amorteéoseuúnicopensamento,oseu
únicoobxectivo,primeiroparaHector,eposteriormente,porextensión,
para tódolos troianos179. Deste xeito, cando Hector mata a Patroclo,
adorquesinteAquileslévalleatraspasarasfronteirasdomundodos
homeseainstaurarsenoterreointermedioentreacultura(mundodos
homes)eanatureza,eénesemundointermedioondevivenasbestas
salvaxes, destacando entre elas ao león180. Con isto, os momentos de
maior intensidade da transfiguración aquiléica cara a forma leonina
atoparémolosnaIlíadaXXII,262ssondeAquilescomparaasúaloita
conHéctorcomounhaloitaentrehomeeleón,emáisaínda,enXXIV,
40ssApoloafirma:“PeroéaomalditoAquiles,deuses,aquenpreferidesprotexer,aunquenontenmientessensatasninxuízoflexibleno
peito, e que só coñece ferocidades, cál león que dócil á súa enorme
forzaeaoseuarroganteánimoatacaaosgandosdosmortaisparadarse
unfestín”181.EnAlexandre,odesexodeencarnarsecomonovoAquiles
llelevaráaestablecernasúaiconografíapersoalafamosaanástoleou
elevación de cabelo, que remarcaba o seu parecido con un león182, e
destexeito,coreferentedeAquiles.
Así,algúnsautores,recentemente,observaronnestaconstruciónda
imaxedeAlexandrecomoádunactorquesefusionaasimesmocoseu
papel,conseupersonaxe183,converténdoseasínunhomequesexustificaesepresentaparasimesmoeparaosdemaisapartiresdaabsorción
doséxitosedosvaloresdopersonaxedeAquiles184.Eestaemulación,
170
que,considero,debeentendersecomoarmapropagandísticaexustificantedaposicióndeAlexandreaofrontedocontinxenteheleno,acada,
no caso concreto de Aquiles, incluso aos episodios relacionados coa
mortedeAlexandre,que,comoAquiles,teríamorto,segundoalgunhas
versións185,envelenado,ocalfoiestudado,apartirdorelatodoLibro
deAlexandre186,porK.C.King,quencomprendeestaideadoenvelenamentodoreicomoasimiladaámortedeAquiles,comooprezoda
gloria,nosensodocastigodivinoaraízdopecadodehybriscometido
porAlexandrepolasúaresponsabilidadenamortedeClito,Parmenión,
Filotas,Calístenes,...Esteéuntemavinculadoaosproblemasdoexceso,propiodasfigurasmitolóxicas,que,comoveremosmáisadiante,
taménestáincluídonafiguradeAlexandre,aíndaquesendúbidaten
unhaparte,aíndaquepequena,derelacióncomodeloaquiléico.
SiAquileséafiguranacionalnaloitacontraosbárbaros,Heracles,
polasúabanda,podeconsiderarseafiguramíticaasociadaenMacedoniaácasarealenfuncióndoliñaxemíticodosmonarcasmacedonios.
AimaxedeHeracles,ademais,contén,paraasúaanálise,unmeirande
graodecomplexidade,postoqueé,máisqueoutrasdopanteónmítico
heleno, unha figura con contactos e aplicacións moito máis numerosos,e,xeralmente,osseusatributosefazañasestánligadosdunxeito
máisíntimoaoprogresodahumanidadequeamaioríadossemideuses
quecompoñenocanondaheroicidademitolóxicanarelixióngrega187.
Asimesmo, o proceso de conformación da súa divindade, a través da
purificación do seu corpo co lume da súa pira funeraria e posterior
ascensiónaoOlimpo,xacomodeus,expónosistemadedivinización
dos individuos dioxénicos, quero dicir con isto os homes próximos á
divindade,carosaestaoutocadospolasúaman188.Comoxaobserváramos,Alexandretaménestableceporvíapaternaunhafiliaciónmítica
coheroeHeracles.Senembargo,omomentoclaveparaaencarnación
deAlexandrecomoHeraclesnonchegaráataavisitadomacedonioa
Siwah,ondecomezauncamiñodeemulaciónquepartedosconstantes
sacrificiosqueasfontesrefirendoconquistadoraoseuancestroerema-
171
tannaspretensiónsdeAlexandredesuperarasfazañasdoanfitriónida,
comoacontececoatomadaRocadeAornos189ouaextensióndosseus
dominios máis alá dos territorios conquistados por Heracles, aínda
quenistooanfitriónidacompartecertoespazo,dentrodaimaxineríae
propagandadesenroladapoloconquistadormacedonio,conDionisos,
sendoambosheroes-deusesqueemprenderonunhaconquistadoAsia
máisremota,poloqueasfontesestánplenas,noseurelatodaviaxeá
IndiaporAlexandre,dereferenciasafeitos,fazañasouacontecementos
propiosdosmitosdestesdouspersonaxes,reflexandoasícómoAlexandrenonsóteríaseguidoaesteladeixadapolaslendasdestesmesmos,
senónademais,amosandoqueaviaxedeAlexandreteríacontinuado,
superando os límites xeográficos das xestas heroicas de Heracles e
Dionisos.
Heracles,eaimaxeutilizadadeesteporAlexandredentrodapropaganda dos seus actos, supón, entón, fronte ao perfil empregado taménpolomacedoniodopelidaAquiles,aafirmacióndasúanatureza
superior, sinalada polas súas fazañas e o seu orixe divino como fillo
deAmón.Consecuentementeaisto,Alexandrenonésóoheroeque
combateaospersas,senónmáisaínda,oheroesemi-divinoqueciviliza
aszonasqueconquista,quefundacidadesecelebraxogosximnásticos,oheroequesuperaascondiciónsnaturaisdoheroemesmo,para
solicitarorecoñecementodasúadivindade.Nestesenso,aoigualque
Heracles190,ecomovíramostaménparaAquiles,Alexandreéunpersonaxecongrandesapetitosecualidades,entodosossentidos,oscales
alónxano do ideal de virtude típico do pensamento grego, pero, asimesmo,aproxímanotaménánaturezadivina,poisadesmesuraémáis
propiadosdeusesquedoshomes191.Fronteael,Aquiles,predestinado
avenceraospersas,peroamorreraofacelo192,nonpareceoreferente
máisaoptimoparaoAlexandreconquistador,aomenostrasaocupacióndeAsiaMenoreExipto,quereportabaaoexércitomacedonioa
nocióndequerealmenteainvasióndoImperioPersaeraposiblenasúa
totalidade,enonnunhaparte,equearealizacióndestaconquistaestaba
172
sendo, simultaneamente, un feito. Por tanto, aínda que Aquiles sirva
como imaxe asociada ás primeiras fases da campaña, unha vez que
o monarca macedonio visualice as verdadeiras posibilidades de éxito
queexistennaempresadasúaaventuraasiática,oseureferentemítico
propagandístico verase modificado, e aínda que a figura de Aquiles
sigarepresentandounhapartedosideaiscosqueAlexandrequereser
vistoecomprendidopolaopiniónpúblicadaHélade,apresentaciónde
AlexandrecomounnovoHeraclesreafirmaríasepaulatinamente193.
EncantoaosvalorespersonificadospoloomitodeHeracles,aparte
dosensopropioqueestepersonaxetenparaomacedonioeoseu“auditorio”comoheroegregoefillodeZeus,destacannoanfitriónida,a
travésdassúasfazañas,assúasactividadescomofundadordecidades,
oque,unidoássúasconstantesloitasconmonstrosdetodaíndole,lle
confireunsensocivilizador,entendido,claroestá,dendeunpuntode
vistagrego,coqueestaríamosanteomáisgrandedifusor,dentrodopanoramamitolóxico,daculturahelénica.Estaperspectivaconverteríano,
asimesmo, no heroe panhelénico por excelencia. Xa apreciáramos
cómo a través do discurso isocrático194 Heracles adquiría un significadopanhelénico,moivinculadoáreconciliacióndosgregos,eásúa
vez,Isócratesenumerabaasmáisimportantesvirtudesdoheroeconcatrocaracterísticasbásicasqueoreconciliadordosgregosdeberíaseguir
eposuír.Destexeito,Heraclesconvertíase,noseudiscursoaFilipo,en
prototipodephilantropía,eunoia,evergesiaepraotes195.Estaexhortaciónisocráticapoderíaperfectamenteterasúarespostanestaspalabras
de Calístenes: “Alexandre é, e así se lle considera ademais con toda
razón,omellordoshomes,omáisrexiorei,eoxeneralmáisbravode
tódolosxenerais”196EnAlexandre,avontadedepresentarseasimesmo
conacciónsmagnánimasqueamosasenasúabondadeeboavontade
aparecenhabitualmenteexpostasnasfontes197,ávezquepodemossinalaraomacedoniocomounimportantemecenasdasartes(evergetes)
e,sendúbida,undosmáisgrandesdifusoresdaculturahelénica198,un
papelque,comoenHeracles,estátaménmoirelacionadocoatradición
173
doconquistadormacedoniocomoheroefundador199.Peseaosdesexos
deconcordiadeIsócrates,eotemoráimposiciónporAlexandredunha
tiraníasobreGrecia,osmáisdestacadosepítetosparacaracterizaraHeraclessonkosmokrator,istoé,soberanouniversal,esoter200,protector
dahumanidade(quecomoxadixemos,paraosgregosfaríareferencia,
eufemisticamente, tan só á comunidade grega), e con estes Heracles
tamén portará os epítetos de promachos (protector), hoplophilax (o
garda das armas), aretos (en relación co deus da guerra Ares) e con
eles,aniketosoukallínikos(vencedor,triunfante,vitorioso),todoseles
títulosvinculadosaomundobélico201.Asípois,oanfitriónidaécomprendidonaHéladecomoprotector,si,peroatravésdaacciónmilitar,
poisatravésdassúasconquistas,loitascontraosbárbarosevitoriassobremonstrosconvertéraseeninauguradordunhaeradepazidílica202,o
quecoincideconundosobxectivosexpresosdacampañaalexandrina,
equexateríadadocomezo,paraAlexandre,coaimposicióndaKoiné
EirenepoloseupaiFilipoaosgregostrasQueronea,formuladaatravésdacreacióndaLigadeCorinto,daxefaturadacalAlexandreserá
herdeiro. Por tanto, todos estes papeis, e especialmente aqueles que
estivemos sinalando finalmente, kosmokrator e soter, amóldanse aos
obxectivoseintenciónsqueseesperandaconquistaalexandrina,polo
queomacedoniotrataráderepresentareadherirseentodooposibleao
seuancestroanfitriónida.
OutroaspectodoHeraclesalexandrinoque,normalmentenonétido
enconta,estávinculadoárelacióndesteheroecoacasarealmacedonia,deformaqueestaabsorciónnonteríasensosóparaoauditoriode
orixegrego,senónqueenmoitossentidosestaríadirixidaconmeirande
preeminenciaaunpúblicomacedonio,queveríannestacondicióndo
mozoconquistadorunhacontinuaciónnonsódosparámetroshabituais
da iconografía dos soberanos de Macedonia203, senón, máis directamente,coaobradoseupaiFilipoII,quenxaantesqueAlexandreadoptaracomosímboloomitoherácleo,chegandoinclusoaserasociadoao
cultodesteheroecomoasúamesmamanifestaciónterreal,talecomo
174
nosinformaClementedeAlexandría,instauradopolaasembleadeAtenascomocultopúblicotrasabatalladeQueroneanotemploqueosateniensestiñanenCinosargesadicadoaHeracles204.Estaprácticateráo
seucorrelatocoaintencióndeFilipo,falladaporcausadasúamorte,de
instaurarenOlimpia,lugardeasociacióndirectacomitoherácleopor
seroanfritriónidaoseufundador,uncultodinásticoparasimesmoea
súafamilia,incluíndonelaAlexandreeOlimpíade.Asimesmo,tamén
ostiposdasacuñaciónsdeFilipoteráncomoimaxehabitualaHeracles,
eousodestestiposseráncontinuadosporAlexandrenassúasprimeiras
emisións,aíndaqueprontocrearánovosmodelosrelacionadoscoasúa
revolucióniconográfica205.
Así,nafiguradoconquistadorexisteunhadualidadeconrespecto
ásúaasimilacióncoasfigurasdeAquileseHeracles,naque,deforma
paulatina,atravésdossucesosquevanacontecendoaolongodaconquista,afiguradeHeraclesiráadquirindomaiorpesonaimaxineríae
propagandadomacedonioatasuplantarádopelida206.EstatransmutacióndeAlexandredeunAquilesaunHeraclescomeza,obviamente,na
visitaaTroia,ondeAlexandreamosadunxeitomáisclaroasúaintencióndeemularaAquiles,paradicirqueaíndaquealíAlexandrerenda
tributoátumbadeAquiles,ataopuntodechegaraadquiriraarmadura
dofillodeTetis,seránotemplodeHeraclesenIlionondeseatopedita
armadura207.PaulatinamenteaesferadeAquilespareceirapagándose
enfavordaasimilacióndomodeloherácleo208,oquepoderíamosentendertaméncomounhaconsolidacióndaperspectivamacedoniaedun
cambiopaulatino,relacionadoconesto,naaopticadacampaña,primeiramentepanhelénicae,gradualmente,máismacedónica,que,ásúavez,
reforzaría tamén a súa autoría alexandrina, o que, dentro do sistema
gobernamentalmacedonio,segundooexpostoconanterioridade,recoñeceríaodereitodeadministraciónedepropiedadedeAlexandresobre
ofroitodaconquista.
Se demarcábamos, por tanto, como momento clave para a absorcióndoscaracteresdefinidoresdomitodeAquilesporAlexandrenavi-
175
sitadeesteáTróade,podemosestableceraviaxeaooráculodeSiwah,
nodesertoexipcio,comoopuntonoqueaimaxedeHeraclesseconverte na base do comportamento alexandrino, aínda que sen deixar
de empregar o modelo aquiléico, que se manterá presente, aínda que
senamesmaintensidadequeataentónllehabíaconferidoAlexandre.
SiwahforavisitadonoperíodomíticoporPerseoeHeracles,poloque
asúavisitapolomacedonio,apartedeamoitasoutrasconsideracións
vinculadascotemadadivinización,teríacomoxustificaciónodesexo
deseguirospasosdoseuancestro209.Senembargo,conisto,Alexandre
nonsósecomparabaaHeracles,senóntaménatodosaquelespersonaxesdaHistoriadeGreciaquevisitaranooráculoexipcio,ocalerade
granrenomeenGreciaxadendeantigo210.Así,entreestespersonaxes
queantesqueomacedonioteríanpasadopolooráculodeAmóndestacan, aparte do propio Heracles, outros como Cimón, Alcibíades ou
Lisandro,todoseles,comoAlexandre,grandesxeneraisdaHistoriade
Grecia,easimesmo,todoseles,comoomesmoHeracles,personaxes
ligados á política de loita pola liberdade dos gregos211, que quizais
tamén seguisen os pasos do heroe anfritriónida. Deste xeito, Siwah
pareceterseconvertidonoimaxinarioheléniconunhaparadaobrigada
paracalqueracomitivamilitarquepretendeseliberaráHéladedopoder
persadunhavezportodas.Haiqueterenconta,ademais,omomento
enqueseproduceestavisitaaosantuariodeAmón,xaquepoderemos
vincularíaconoutrasmedidasdosoberanomacedonio.Trasabatalla
de Isos, e a vitoria persoal que esta supuxo para Alexandre sobre o
mesmoDarío,quearaízdasúafuxidadeixabaámercédeAlexandre
todooterritorioasiáticoataoEufrates,ohegemóndaLigadeCorinto
achábase nunha posición moi vantaxosa, de xeito que moi probablementepodemosfecharnestesmomentos,porprimeiravez,atomade
concienciaporpartedomacedoniodaverdadeiraplausibilidaddunha
conquistacompletadoImperioPersa.Temosvistotaméncómoépouco
despoisdestepuntoqueAlexandrecomezaunhaseriedereformasno
exército que lle permiten asociar o dominio do mesmo á súa persoa,
176
comezandooquetemosdadoenchamaroprocesodepersonalización
depodercaraaconsecucióndunhatotalautocraciaenbeneficiodorei
macedonio.Contextualizada,entón,asúavisitaaSiwahnestepunto,
podemosrelacionarasúaintencióndeimitacióndeHeraclesconeste
proxectopolítico,edestexeito,comprenderestaabsorcióndomitodo
seuancestroenrelacióncoprocesodedivinización.Así,seodeusexipcioAmóneraasimiladoenGreciaaZeus,coasúaproclamacióncomo
fillodeZeusAlexandreproxectasobresimesmoahistoriaheracléica,
eautodistínguesecomofillodeZeus,comezandoentónaapoteoseda
súa figura en ruta cara a consecución de honores divinos, seguinte
pasodasúapersonalizacióndopoder.Partindoportantododiscursode
CalístenesdeOlintorecollidoporArrianoenIV,11212,poloqueseestipulaosistemanaturalparaqueunhomedefazañasheroicascheguea
acadarunestatutodivinoapartiresdoexemploparadigmáticodeHeracles,podecomprendersearevelaciónobtidapolomacedonioenSiwah
comofillodeAmóncomounmediodeanticiparasúasuperacióndos
éxitosdeHeraclesenvida,poloque,consecuentemente,Alexandrese
presentacomocandidatocondereitoaserconsideradoundeus,xaque,
comoindicaCalístenes,“inclusodespoisdemorto,[Heracles]tivoque
agardaraqueodeusdeDelfosderaasúaautorizaciónparatributarlle
honorespropiosdeundeus”213.Se,polotanto,eraindispensablepara
asúaapoteoseaconfirmacióndasúadivindade, como no caso herácleo,porunoráculodivino,Alexandre,enSiwah,teríaatopadooseu.
Trataremossobreesteproblema,asícomosobreassúaspretensiónsde
recibirhonoresdivinosenvida,oudaintencióndeimpoñerapráctica
daproskynesis,enbreve,peroantesdebemoscompletaronosoretrato
dasimaxesmíticasadheridasporAlexandreaosseusactos,expoñendo
xa,porúltimo,asúavinculaciónconDionisos.
SobreaasociacióndeAlexandreáfiguradeDionisos,eseguindo
a P. Goukowski214, o emprego desta asociación por parte das fontes
literariassobreavidadeAlexandre,eespecialmenteoshistoriadores
quecompoñenatradiciónhistoriográficadenominadaVulgata,istoé,
177
Diodoro,CurcioePompeioTrogo/Xustino,proveñennasúameirande
partedaconquistadoAsiaremotaedaIndialevadaacaboporAlexandre,acalteríaoseuantecedentemíticonasproezasdeDionisospor
aquelasterras,levandoaAlexandrenonsóáemulación,senóntamén
abuscarunhaidentificacióndoslugaresaosquechegacoseuexército
coahistoriadosviaxesdodeus.Destexeito,algúnsautores,através,
sobre todo, da narración de Quinto Curcio215, verían na conquista da
India a verdadeira fazaña do macedonio, a razón oculta tras a aventura,polaqueAlexandre,unhavezliberadodasresponsabilidadespara
comundogrego,finalizadascoaconquistadoImperioPersa,podería
acadaraauténticadimensióndasúacampañatratandodeacadarunha
empresadedimensiónsdivinas,comoéaconquistadaremotaIndia.
Poroutraparte,aluxosaimaxerelacionadacoasriquezasdaIndiasería
máisagradable,edesexable,queadoesforzadoetraballadorHeracles,
unhavezqueaverdadeiraconquistadomundopersaxatocaraásúa
fin216.Sexacomofose,Dionisos,comofillodeZeus,asociadoáconquistadaIndiaeaoretornovitoriosoáHélade,éunreferenteperfecto
paraqueomacedoniobusque,atravésdasaventurasdodeus,afirmar
asúanaturezaespecialeasúafiliacióndivinagrazasásuperaciónda
xestabáquica.
AxeitoconclusivosobreestaasimilaciónerivalidadedeAlexandre
comundomítico,doquesedestacan,sobremoitasoutras,asfiguras
de Aquiles, Heracles e Dionisos, podemos indicar que cada asimilación corresponde a un momento dentro da campaña alexandrina, e
asimesmo,taménconcadaunhadasfasesdoprocesodasúaautoafirmación como natureza sobrehumana, como individuo divino. Deste
xeito, esta apoteose ten o seu inicio coa figura do heroe heleno por
excelencia,Aquiles,queenAlexandrevinculaseaosprimeirosmomentosdacampañaeásúaintencióndemanifestarseanteaHéladecomo
paladínnaloitacontraospersas,revivindoasíasúapropiaguerrade
Troia.UnpasomáisaláestáHeracles,quesibentaméneraheroe,a
magnitude das súas fazañas lle levaron a ocupar un merecido lugar
178
entre os deuses, ao ser convertido el mesmo de heroe en deus. Esta
etapaheracléicaestaríamarcada,sendúbida,polarevelación,através
dooráculodeSiwah,danaturezadioxénicadeAlexandre,fillododeus
Amón,asociadoenGreciaaZeus,eatravésdoseugranéxitosobreo
ImperioPersa,nasúaintención,comofillodeZeuseigualadordasxestasdeHeracles,deserconsideradounhadivindadeviva,erecibirpor
estemotivohonoresdivinos.Oúnicopasoquenosquedaserárepresentadopolaadopcióndaimaxineríadionisíaca,xaqueDionisos,deus
mesmo,taméntiveraproblemas217pararecibirocultoquepordereito
llepertencía,coquesecomprendequeoseumitofose,coaconquista
macedonia da India, o máis indicado para reclamar o que Alexandre
estabasolicitandoeconsiderabamerecido.Ocamiñodedivinización,
entónestaríacompostoporAlexandredeheroeaheroe-deusedeeste
finalmente,adeusmesmo.
Pero a asimilación composta en noso esquema explicativo conten,asíoentendo,taménunhaseriedeparámetrosengadidosquenon
quixerapasarporalto.Destexeito,Aquiles,comoxavimos,estámáis
asociado a Alexandre dende o punto de vista da aparencia persoal,
segundoapreciabamosnosexemplosdoperfilleoninooudaausencia
debarba,mentresqueHeracles,dunxeitomáiscomplexo,llereportaa
Alexandretodouncompendiodevalores,porunhaparteválidospara
asúaaudienciagrega,comoosdescritosporIsócrates,édicir,soter,
evergetes, eunoia, philantropia, etc... e por outra parte, aqueles máis
próximos aos intereses da audiencia macedonia, especialmente kosmokratorouaniketos.EncantoaDionisos,adoptadocomomodelopor
Alexandrenaderradeirafasedacampaña,teríamosquerelacionaroseu
valor cos intereses persoais do macedonio, máis que coa publicidade
xeradaparaaconquista,deserhomenaxeadoenvidacomoundeus,
fronteaoexemploreportadopolomitoherácleo,quesuporíaasúadivinizaciónpost-mortem.Destexeito,AlexandreserviríasedeAquiles
especialmenteparaascuestiónsdeimaxe(eposiblementeconmaior
intereseparaopúblicoheleno),mentresqueenHeraclesencontraríaa
179
actitudequelleinteresapresentaráaudiencia,remarcandoasimesmoo
protagonismomacedoniodacampaña,ecoasuperacióndoséxitosde
Dionisosconfirmaríaseasúadivindade,epolotantodeberíanrendéselle-lashonrasdivinasquesolicitaenvida.
4.4 A
imaxedeAlexandreearepresentacióndepoder:
oprocesodeconstrucióndaPersonalizacióndePoder
Consideramosnecesarioagoracentraranosaatención,paracompletar a comprensión deste proceso de apropiación dos atributos heroicosdasfigurasmíticas,sobreoestudodasúamanifestaciónformal
en figuracións artísticas e numismáticas do conquistador macedonio,
paraposteriormenteocuparnosdaproblemáticadestaactitudedomacedoniosegundoaparecenasrepresentaciónsliterariasdasúaaventura
asiática,ondeaobradeCalístenesaparececomoamáissinalada,pois
oolintioacompañouaAlexandrecomohistoriadoroficialdacampaña,
construíndo o primeiro relato de primeira man sobre as aventuras do
novomonarca,eásúavez,oprotagonismoqueasfonteslleconfirenno
episodiodaproskynesisconvertenaoolintionunfocodeinteresepara
comprendernonsóditoepisodiosenónatotalidadedointentomesmo
deAlexandredeserdivinizadoenvida.
Comezandopolarepresentacióndaimaxineríadopoderxeradapor
Alexandreatravésdoarte,tentaremosresumiraquíasconclusiónsa
través das cales pretendemos observar o xeito en que as súas imaxes
revelan o desexo de expresar aos seus contemporáneos unha aoptica
específicadesimesmoedassúasacciónseactitudes.
Paraosprimeirosmomentosdasúavida,asimaxesdeAlexandre
en escultura que conservamos amósanolo no seu papel de herdeiro
ao trono, fillo do actual monarca, e príncipe de Macedonia. Nestes
temperáns retratos, as representacións iconográficas de Alexandre na
arteestánconcibidascomopartedasimaxesparticularesdosseuspais,
FilipoeOlimpíade,detalxeitoquesenospresentanascalidadesdo
180
mozocomounhacombinacióndosatributosdasimaxesdosseuspais,
istoé,unhacombinacióndasvirtudesmilitaresdeseupaixuntococarácterrománticodapersonalidadedasúanai,easvecesconelementos
representativosdasúaeducaciónconAristóteles218.Evidentemente,a
menorrelevanciadorapazéacausadestasinxelezacoaqueétratadaa
súaimaxeduranteasúavidaprincipesca,aíndaque,coasúaascensión
ao trono, esta situación variará considerablemente. Sen embargo, en
todos estes modelos xuvenís de Alexandre xa se pode advertir algún
elementodosqueposteriormentecomporánasúaimaxeoficial,xaque
entreelesnonatopamosningúnexemplodomacedonioenactitudede
atleta,comoteríasidoomáisnormalnomundoescultóricodoséculo
Va.C.,senóncomo“adolescentepensante”ou“mozodealtoespírito”,
sempremarcandonomovementodasúacabezaapretensióndeamosar un carácter elevado219. No momento seguinte, xa como soberano
macedonio e, ao pouco, tamén como hegemón dos gregos e líder da
expediciónderébanchahelenacontraPersia,éondepodemoscomezar
aindicarunhaverdadeirarevolucióndotratamentodaimaxerealeda
iconografía escultórica en xeral. Deste xeito, os historiadores do arte
aricadosaoestudodomacedonioestableceronque,fronteaoprincipio
de“idealismo-divinizado-estandar”,queresponderíaáprocuradaperfecciónsempreatravésdunhaspautasxeralizadas,Alexandre,através
dosseusretratosinstauraunsistemaderepresentaciónbaseadonaidea
do “realismo-humanizado-variado”220, co que se primaría o parecido
físicodaimaxeesculpidaoupintadaparacoafigurarealdoretratado
endetrimentodatradicionalidealizacióndassúasfaccións,quedurante
oséculoVforaestipuladacomocanonnoretratogrego.Asimplicaciónsdestasmedidastomadaspoloconquistadordebencomprenderse
áluzdoexpostobaixoonomedapersonalizacióndepoder.Conisto,
Alexandre achegaría o seu propio físico aos ollos dos seus súbditos,
querecoñeceríannestasimaxesaopropioAlexandrecomo individuo
concreto. Así, “nunha época en que a propaganda política non podía
servirse de periódicos, comunicacións electrónicas, nin sequera dun
181
tráficointensodelibros,asartesvisuaisconvertéronsenomedioprincipalparagañarestaaceptacióneríspetoeparadaracoñecerapolíticaeoslogrosdogobernante”221.Estadifusióndoparecidofísicode
Alexandre,nonobstante,vamáisaládodesexodedaracoñecerunha
políticaouunhasactividades,eresponde,sendúbida,ásúaintención
desercoñecidoportodasaquelaspoboaciónssometidasaoseupoder,
xasexacomosúbditos(macedonios,persas...)ou,enprincipio,como
aliados (gregos, tesalios, ilirios,...)222. Esta é unha política, que por
outrapartedebeurepresentarungranesforzo,inéditoataomomento,
eplanificaciónorganizadaáqueoshistoriadoresdoartenonprestaron
aíndaaatenciónqueotemamerece.
Podemosestablecer,atravésdosescasosestudosexistentessobre
estetemaencomparacióncoaenormeproduciónsobreoutrostemasda
HistoriadeAlexandreMagno,portanto,treselementosbásicosdafiguracióndeAlexandrenosretratosquesenosconservan223.Oprimeiro
delesserá,sendúbida,achamadaanástoleouelevacióndecabelosimulandounhamelenadeleón,quesenospresentacomoundostipos
escultóricoscaracterísticosparaidentificarunretratodeAlexandre.Tal
ecomovimos,estaasociacióndafiguraalexandrinacoleónteríaunha
serie de valores o significado dos cales chegaría aos gregos a través
destaimaxinería,equenosremitiría,comoacontececoaausenciade
barbaoucoasmenciónsliterariasdopothos,aopersonaxedeAquiles,
aíndaqueestascaracterísticasaquiléicastomaríanenAlexandrenovas
perspectivas,propiasdoseutempo,eunvalormoiespecífico,comoxa
temossinalado.Asimesmo,estesímbolotaménapareceríaasociadoa
todaatradicióndocabelocomoreflexodepoder,coseuexemplomáis
marcadoenSansón,aíndaquenonéoúnico224.Destexeito,aabundanciadecabelotipificaopodereaforzadunindividuo,eásúavez,unha
gransaúdecapilaraparececomocaracterísticadehomesnonsuxeitos
áslimitaciónshumanasordinarias,ecotempoestetiporepresentativo
chegouaserprototípicodaiconografíarexia225domundohelenístico.
Volvendoaoleón,debeindicarseque,paraocasodooriente,estaaso-
182
ciacióndomundorexiocoleónxaexistíaconanterioridadeáaventura
alexandrina,funcionandoaimaxeleoninacomosímbolodarealeza226,
polo que a asimilación deste aspecto leonino por parte de Alexandre
funcionaríanonsóanivelheleno,comorenovacióndanaturezaaquiléica,senóntaménanivelasiático,comodemostracióndalexitimidade
doseupoderreal.
Osegundoelementocaracterísticoseríacertaposicióndosollos227,
elevados fixamente cara o ceo, reflexando a proximidade do macedonio coa divindade, así como unha gran espiritualidade e marcada
emotividade,representadaatravésdaexpresióndaboca,queaparece
entreaberta, connotando certa sensación anhelante228. Esta característicaaparecexanorelatodePlutarcoquexacitaramossuprasobreos
retratosdoconquistadornasúamocidade,marcandoasíenAlexandre
unintensoespiritualismo,grazasaesamirada,quepareceestarperdida
nohorizonte,comopercibindoalgoquesóaellleestápermitidocontemplar, o que lle concede a impresión dunha meirande proximidade
cosdeuses,perotaménrepresentaasúaatentavixilanciasobreoseu
pobo229. Nesta postura, que parece aproximarlle máis ao mundo dos
deusesqueaodoshomes,taménapareceincluídaasensacióndeque
omacedonioesterecibindoosconselloseaaxudadadivindade,coma
seescoitaseunhamensaxequeninguénmáispodeoír.Estaiconografía
nonéorixinaldeAlexandreodassúasrepresentacións,senónquetanto
no mundo antigo como nos tempos posteriores ata, incluso, o día de
hoxeaparececomounsímbolodasxentesqueestánenactitudedeorar
outaménqueestánrecibindounharevelacióndivina230.Ainnovación
alexandrinaéaaplicacióndestemodelorepresentativoáfigurarexia.
Enconsecuencia,parecequeAlexandreestárecibindodosdeusesunha
educaciónnoartedogoberno231.
En canto ao terceiro compoñente da imaxinería individual de
Alexandre,estenonseráoutroqueuntipodemovementonopescozo,
doquenosinformaPlutarco232,queenprincipiopoderíatratarse,tale
comonosindicaonosoinformador,dunsimpleescorzo,eportanto,
183
dunha característica física derivada dunha malformación sufrida por
Alexandre,aíndaqueesteposicionamentodocoloten,ásúavez,uncorrelatosimbólicoquenosfaipensarqueasúaintroduciónnaimaxinería
alexandrinaéfroitotamén,comoosdemaiscompoñentesqueestamos
comentando,dunhaestudadapretensiónderepresentarsecoobxectivo
deamosarunhaideaespecíficadesimesmo,eatravésdasúaimaxe
física comunicar aos receptores desta mensaxe a súa natureza sobrehumana,einclusodivina.Destexeito,estedefectofísicoéempregado
comocontrapostoaomovementodocorpoparadarasíunhasensación
devigorizadaedesafianteenerxía233.Estatipoloxía,queenAlexandre
pareceserfroitodunrasgofísicopropio,dunhamalformación,pasoua
converterse,cosdiádocos,nunrasgoelementaldaiconografíarealdo
mundohelenístico234.
Conestescaracteres235,quepretendenrepresentaraoconquistador
macedonio tal e como realmente é fisicamente, como demostra a inclusiónnasúaiconoloxíadedefectosfísicos,comoseríaoescorzodo
pescozo,peroásúavez,recargandoestescaracterespropiosdeAlexandre con toda unha serie de símbolos polivalentes que, incluídos na
iconoloxía, serían recibidos polos consumidores destas imaxes xunto
coarepresentaciónrealistaquedesimesmoinstauraomacedonio,de
talxeitoqueestamosanteoquetemosdenominadocomotecnoloxía
da imaxe. Asimesmo, este marcado individualismo é outra faceta da
personalización do poder que Alexandre establece como o seu programapolítico,eamosacómoaintencióndomacedonioéasociarásúa
persoatodoopoderquefoiobtendo,converténdoseelmesmo,como
xaapuntaramos,nafontemesmadetodopoder.Poroutraparte,este
marcadoxironatradiciónartísticacaraoindividuolevadoacabopolo
macedonio terá as súas consecuencias no panorama cultural heleno,
comoveremosaodedicarnosáinfluenciadeAlexandresobreosseus
contemporáneos.
Sobreestapolíticaquedenominamostecnoloxíadaimaxepoloseu
valor revolucionario e, asimesmo, de expresión masiva dos contidos
184
ideolóxicos cos que Alexandre pretende ser comprendido polas poboaciónsbaixooseumando,xasexanbalcánicos(gregos,macedonios,
tracios,ilirios,...),xaasiáticos(persas,exipcios,indios,...),conservouseunhatradiciónsegundoacalomacedonio,atravésdunedicto,tería
prohibidofacerrepresentaciónsdasúafigura,salvoaaquelesartistas
quetivesenopermisorexioparafacelo236.Estesartistascondereitoa
compoñerretratosdoreiseríanLisipo,Apeles e Pirgóteles, adicados
cada uno deles á escultura, pintura e gravado (numismático) respectivamente.Éevidentequeestamedidanonpuidotersidoreal,senón
queéfroitosoamentedunhatradiciónquerecrudeceuogustopersoal
deAlexandreporApeleseLisipoeconverteunoenactodelei,poisé
imposiblecontrolarestetipodeproducións,talecomoexemplificanas
múltiples figuracións que se conservan de Alexandre, aínda que, non
obstante,evidencianovamenteundesexodomacedonioporcontrolar
aproducióndasimaxesdesimesmo.Poristo,volvemosaestarantea
tecnoloxíadaimaxe,inclusoaíndaqueestatradiciónnonfoseverídica,
senón errónea, pois a súa existencia revela a percepción dos antigos
anteestanovaformadepublicitarapolíticaporpartedungobernante.
Entrandoagoranasobrasdestestresautores,interésanosformular
estacuestióndendeunpuntocronolóxico,porqueasí,unhavezmáis,
poderíamos advertir a dirección que o mozo conquistador macedonio quere outorgar ás súas actitudes. En primeiro lugar, tal e como
nos conta Plutarco, toparíamos a obra de Lisipo, que representa por
primeiravezaoreicandoaíndaéunrapaz,antesdeobteracoroada
súapatria237.Aíndaqueselleatribúenmoitosmodeloseorixinaisnos
quesebasearíandiversascopiasromanasquesiconservamosdassúas
obras, relacionadas con Alexandre, posiblemente o tipo escultórico
que máis útil nos sexa para os nosos propósitos, pois era sen dúbida
taménoquemellorexpresabaosinteresesideolóxicosdomonarcade
Macedonia,seríaochamadoAlexandrecoalanzaouAlexandredorúphoros238,unhaestatuadoconquistadorconunhalanzacomoatributo,
o que lle confirmaría, explicitamente, o epíteto de conquistador, de
185
aniketos (invencible) e kosmokrator (señor do mundo), reafirmando
o seu valor militar e a extensión das súas conquistas e fazañas bélicas. Non obstante, recordando o exposto con anterioridade, Asia era
paraAlexandre,comoreimacedonio,aterragañadapolalanza,polo
queestevalorcomodorúphorosfaríataménreferenciaácondiciónde
AlexandrecomopropietariodeAsia(doructetos,édicir,gañadapola
lanza)pordereitodeconquista.Destexeito,deformaexplícita,Lisipo
presentaría a Alexandre como señor dos homes, como soberano universal,perosemprelimitadopolasúacondiciónhumana,senquenesta
figuracióndomozoreisepuideraadvertirningúndesexodoescultor
porenmarcalomáisalódanaturezahumana,senrasgoalgúndedivinización.Ásúavez,omodelodosoldadoportandounhalanzanonera
orixinal,poisxatiñaosseusantecedentesnodoruphorosdePolicleto,
easimesmo,taménAquilestiñasidorepresentadodestexeito239,polo
quedebemosentenderqueavontadedeLisipo(quizaismanifestando
taménaintencióndeAlexandre,aíndaqueistononpoderemossabelo,
e calquera presunción sobre tal cuestión resulta problemática) non é
outraqueheroizaraoreimacedonio,eatravésdassúasobrasapoiara
asociacióndeAlexandreconAquilesecoestatutoheroico.Asimesmo,
aonontérsenosconservadoningúnexemplodestemodeloentreasesculturasquesobrevivironaopasodotempo,algúnsautoresformularon
aideaouposibilidadedequeaestatua,fronteálanza,puideseportarun
cetro240,sinalandoasíasúacalidadedesoberano,debasileus,oureforzandooseupodercomokosmocrator,perononcreoqueistopuidese
serdestexeito,porqueAlexandresabía241queasúaimaxecomoreinon
sería ben recibida en Grecia, e opinamos que en todo momento pretendemanterboasrelaciónscosseusaliadosdaHélade,candomenos,
duranteodesenrolodacampañapersa,econmaiornecesidadedesta
concordiacosgregosnosprimeirosmomentosdaconquista,quecomo
temosvistoseríanosqueAlexandreintensificaseasúaencarnaciónde
Aquiles.Portanto,parecequealanza,quebenpoderíafacerreferencia
átípicasarissamacedonia,untipodelanzamoilargaempregadapolo
186
exército macedonio242, e consecuentemente, a imaxe do conquistador
comodorúphorosserviríamelloraestespropósitoseasúarecepción
por parte da Hélade non provocaría os problemas que, doutra banda,
poderíadesencadearparaaestabilidadedahexemoníamacedoniaasúa
proclamación, aínda que fose só na imaxinaría recia, dun Alexandre,
portadordecetro,soberanodosgregos.
Estarepresentacióndomacedoniofuncionaríanoprimeiroperíodo
da conquista alexandrina, presentando a Alexandre como azote dos
bárbaros243.Pero,máisaládesteprimeiromomentodoprocesodeconquista,estearquetipoiconográficodomacedonioadquiriránovasfunciónsdentrodoseuprogramapropagandísticopois,seguindodenovo
aPlutarco,omaxistralescultor,aotermodasúaobradodorúphoros,
esculpiuestasliñasnopedestal:“Naesculturadebronce,oquemira
aZeus[refíreseaAlexandreeáxacomentadaposedeollosalzados]
pareceestarapuntodedicirlle:«Aterrapúxenaeubaixoosmeuspés;
ti, Zeus, ocúpate do Olimpo»”244, palabras nas que quíxose entender
aintencióndeafirmarasimilitude,easociación,dorepresentadocon
Zeus,aíndaqueBieberconsiderousobreistoqueLisipononpretendía
enxalzar as posibles aptitudes de Alexandre como divindade, senón
todoocontrario,istoé,presentalocomoconquistadordetódoloshomes,perolimitadonoseupoderpolasúapropiahumanidade245,aínda
queconistotaménaparezadexeitoimplícitoodesexodeaproximaro
podersoberanoqueZeusexerceentreasforzasdivinasaaquelobtido
porAlexandre,coassúasconquistas,comogobernantedahumanidade,
oquetaménconlevaaconcepcióndogobernodomacedoniocomoprodutodaproteccióndeZeusedoseupodercomoprolongaciónterrestre
dodadivindade,queteríadelegadoesteexercicioenAlexandre.Aínda
así,estasconsideraciónsdebenserinterpretadasdentrododesexode
Lisipodeenxalzaraorei,senquenistopodiamosapreciaraintención
doescultordexerarparaAlexandreunniveldivino.Estetipoderepresentaciónrespondeaíndaáapoloxíadafiguradogobernante.
187
EncantoáobradeApeles,sabemosqueasúaxestaciónfoiposterior ao inicio da produción lisípea, pois as representacións que de
AlexandrefaiofamosopintormostranxaaunAlexandrerei,emáis
aínda.OmáisfamosotraballodeApelesnaantigüidadefoisendúbida
o seu Alexandre keraunóphoros246, unha variante do modelo lisípeo
estudado como dorúphoros na que o pintor tería substituído a lanza
comoatributoprototípicodomonarcaeconquistadorpara,noseulugar,presentaloportandounraio.Nestafiguración,quecomodixemosé
posterioráescultórica,opiniónreforzadacoareutilizaciónpolopintor
do mesmo modelo do dorúphoros, queda clara xa a seguinte fase da
conquistaedaasimilacióndeatributosmíticosporpartedeAlexandre,
que deixou de ser o heroe para estar por enriba de tódolos homes, e
compartirconZeusodominiodomundo,talecomorevelaofeitode
que ambos, Zeus e o mozo hegemón, porten o mesmo atributo identificativo.Xanomundoantigoestaobrapictóricaprovocouopinións
diversas, pois supoñía non só que Alexandre era igual a Zeus, senón
que,atravésdogranrealismoacadadoporApelesnasúaestampade
Alexandre,queesteeraZeusmesmo,eporistoposuía,grazasássúas
conquistasexestas,omesmopoder,eásúavez,aautoridadedopai
divinosobreahumanidade.Certamente,nomomentoenquepodemos
datarestaobra247,omundopertenceaAlexandre,poloquesolicitará
queselletratecomoaundeusenvida,eparaisto,comoestivemos
observando,rodearasedetodaunhaseriedeatributoseimaxesquelle
confiraneseestatutodivino.Estarepresentaciónpictóricaseríaoresultado,entón,domomentoenqueAlexandreéxaoseñordoAsia,sendo
a resposta iconográfica ao novo estatuto do conquistador, e pretendendoamosarasíaimaxedeAlexandrecomoundeusquecamiñano
mundo dos homes248. Evidentemente, esta figuración resulta ademais
complementariadasúaasociaciónconDionisos,fillodeZeusedeusel
mesmo,comoxaapuntamosconanterioridade.
AíndaqueaobradeApelesprovocoucríticasdetodotipoxaen
temposdeAlexandre,comoadopropioLisipo,quereprochabaaApe-
188
lesotermodificadooverdadeiroatributodoconquistador,alanza,tale
comoelorepresentara249,paraconferirlleunhanaturezasobrehumana,
o certo é que para o noso estudo a súa existencia resúltanos de gran
utilidadeaoamosarnosporunhaparteocontroldasúapropiaimaxe
levadoacaboporAlexandre,xaqueambos,dorúphorosekeraunóphoros,son,enrealidade,aaplicacióndomesmomodelotipolóxico,édicir,sonamesmaimaxe,perocambiando,enfuncióndoobxectivopara
cadaobrarespectivamente,oatributodepoder.PeroAlexandre,enambasfiguracións,éomesmo,portadordalanzaoudoraio,asúaimaxe
éamesma,ocalnosrevela,comodicimos,aexistenciadunhapolítica
publicitariaedeimaxemoiplanificada.Normalmente,moitosautores
dubidarondequeAlexandreexerceseoseupodersegundooseupropio
planpolítico,enonfosetansóunguerreiroaoqueaslaboresdegobernoepolíticallefosenalleas.Atravésdoestudodoplantexamento
da súa imaxe, e do claro desexo de control e de homoxeneidade da
mesma,entendoqueistoéprobasuficientedaexistenciadunproxecto
edunhavontadedegobernonomacedonio,quetrataremosdeexpoñer
nonosocapítulodeconclusións.
Resta tan só advertir someramente as innovacións xestadas por
AlexandreatravésdoseugravadorPirgótelesnocampodarepresentación e da propaganda numismática. Temos indicado xa con anterioridade a revolución da numismática como medio pubricístico por
Alexandre,que,aosprincipiostradicionaisdovaloredolugardeemisiónengadiuássúasacuñaciónsaexaltacióndogobernanteeaconstatacióndovalordoscartoscomomediodepropagacióndoretratodo
rei,daefixiereal,oquellepermitiríadaracoñeceraosseussúbditos,
atravésdasimaxesreflexadaspolosgravadosnumismáticos,osvalores,lexitimidade,fazañasemedidaspolíticasdoseugoberno,coque
creaunmétododedifusióndeformasistemáticadapropagandareal250.
Podemos sinalar, na súa produción monetal, tres momentos, que se
corresponderíancoastresetapaselementaisdasúapersonalizacióndo
poder,ondeaprimeira,caracterizadapolarepresentacióndeHeraclese
189
deZeus-Rei,debedatarsecoseuascensoaotronodeMacedonia,mentresqueasegundaxaincluiríaasúaimaxepersoalcomomonarcavencedor,queiríapaulatinamenteabsorbendoosatributosdosheroescos
queAlexandreasociaasúaiconografía,equedebedatarsenostempos
daconquistapersaataasúavoltadaIndia,parachegaraunmomento
final,truncadopolasúamorteprematuraenBabilonia,ondeasrepresentacións irían paralelas aos seus desexos de acadar a divinización
envida251.Nonobstante,calqueraatribucióndestestraballosáautoría
dePirgótelesresultasinceramenteazarosa,poisosseustraballosnon
aparecendescritosporningunhaobradosautoresantigos,eaíndaque
sebuscouoxeitodedefinirascaracterísticasdoseuarteatravés,por
exemplo,dasrepresentaciónsnumismáticascontidasporpezascomoo
decadracmadePorooupordiversasefixiesalexandrinasaparecidasen
cameosecolgantes,nonhaidatoalgúnquenosindiquequeestamos
no certo con respecto a súa asociación con Pirgóteles252. Asimesmo,
tamén os tipos alexandrinos son realmente problemáticos, pois tras a
súamorte,foronempregadospolosdiádocos,comounmediodelexitimarassúaspropiasacuñacións,coqueatopámonosconunmontón
dematerialnumismáticodedifícilatribución,xaqueasdataciónsson
semprenunperíododetempomoicurto,perotaménmoiactivo,epolo
tanto, as conclusións sobre o material monetal resultan sinceramente
difíciles.
Volvendoagora,pararematarconisto,árelacióndeAlexandreco
arte no seu concepto xeral , exporemos un derradeiro exemplo desta
homoxeneidade impresa por Alexandre, a través dos autores que recreanasúaimaxe,dasúaiconografía.Partiremosagoradoretratode
Alexandre en Gaugamela, que Plinio denomina como a Batalla de
AlexandreeDarío253,edoqueconservamosunhacopia,fermosaeexcepcional,nochamadoMosaicodeAlexandre,agoraenNápoles,pero
orixinariamenteatopadanasescavaciónsdePompeiaen1831.Aínda
quetradicionalmentefoiatribuídoaFiloxenodeEretria,osnovosestudosderivaronnunhareconsideracióndestaatribución,poloqueagora
190
aautoríaselleasignaaApeles254.Poroutraparte,observandoagorao
chamadoSarcófagodeAlexandre,atopadonanecrópolerealdeSidón
eagoraexpostonomuseoarqueolóxicodeIstambul,temosqueapose
deAlexandreacabaloéexactamenteamesma.Éprobable,ademais,
queunhaobradeLisipo,chamadaAlexandreacabalo,pertencenteao
denominadoGrupoescultóricodeGránico,taménmantiveseomesmo
formatoiconográficodomacedonio,namesmapose,ecocabalocoas
súas patas alzadas255. Aínda que este modelo é moi común no arte
dendeaAntigüidade,éprobablequenoseutempofoseunhagraninnovación256,poisosretratosecuestresnonteríandemasiadautilidadenin
sensonunmundoonde,ataaparicióndeFilipoeAlexandre,ainfanteríadotipodafalanxehoplítica,enonacabaleira,resolvíanosconflitos
militares.Nonpretendemosagoraentrararesolverestascuestiónsmáis
implicadascaanálisedaHistoriadoArte,perosiquixeramossinalar
cómo, unha vez máis, existe un modelo de imaxe que se explota en
todasasrepresentaciónsdeAlexandreentalactitudeouactividade,o
quedenotaunhavezmáisestecontroldaiconografíadesimesmoque
omacedoniomantiñasobreassúasfiguraciónsartísticas.
Máis alá destes aspectos que estivemos expoñendo sobre a construción iconográfica a través da que Alexandre se amosa ante as poboaciónsbaixoasúaautoridade,Greciaincluída,existenademaistoda
unha serie de noticias, en primeira instancia carentes de valor, que
volvenaremitirnos,trasasúaanálisepormenorizada,áintenciónpor
partedeAlexandredeconcienciacióndosseusgobernadosdanatureza
superior, sobrehumana, do mozo rei. Dentro deste grupo, no estudo
pormenorizado dos cales non entraremos aquí, podemos indicar, por
exemplo,anoticiaquePlutarconosdasobreoespecialolordeAlexandre257, do que, incluso, se chegou a compoñer unha obra, o autor da
cal,Aristóxeno,aparececitadoporPlutarco258,temaquefoiestudado
porG.Bounoure,quenconcluíuqueestainformacióndebepoñerseen
relacióncoaconcepcióndosolorescomoprobadunhanaturezadivina
oupróximaádivindade,nunhatradiciónquechegouataosnososdías
191
nosrelatossobreoscorposincorruptiblesdossantoscristiáns259.Outra
destas noticias que pretenden certificar a característica extraordinaria
deAlexandrepodeobservarsenasinformaciónsqueposuímossobreo
nacementodomacedonio,ocalaparecemarcadoporacontecementos
estraños,quedebeninterpretarsecomoprobasenviadaspoladivindade
aoshomesdonacementodunserextraordinario260.Estetipodenoticias,ademais,nonsóafectanaopropioAlexandre,senónqueincluso
chegan a influír no xeito en que aparecen representadas certas posesións súas, destacadas na consecución da súa vitoria, pois, máis alá
dasúaarmadura261,podemosmencionarocasodeBucéfalo,quenos
relatos máis esaxerados da tradición novelesca aparece con apetitos
antropófagos262,emáisamiúdoaíndaédescritoconunhafisionomía
xigantesca263, case monstruosa, nunha representación da montura dos
heroesmoifrecuentenaliteraturaépica264.
Nomesmoplano,aíndaqueconmaiorpresenzaeunhameirande
explicitude, debemos entender a marcada tendencia de Alexandre ao
exceso,sobrepasandoosconceptosgregosdemoderacióneautocontrol
recomendadospolaéticadosgregos.Nasfontes,certamente,Alexandreaparecebebendoenexceso,eoseuvalornocombate,ásúavez,
taménésupremo,eomesmoacontecetantocoasúaira,comopodemosvernoepisodiodamortedeClito,comocosseuslamentos,como
vemostrasamortedeHefestión265.Oúnicoámbitonoqueéloubado
poloseuautocontrolénoámbitosexual,comoexemplificaotratodado
ásmulleresdafamiliadeDaríoIIIcapturadasenIsos.Estapropensión
ásuperacióndoslímitesdonormal,estanaturezatendentesempreao
exceso,lleaproximataménaomundoheroico,einclusoaoámbitodo
divino266.
TodasestasconstruciónssobreAlexandre,moiprobablementexeradaspost-acontecemento,formanpartetaméndapropagandaalexandrina,eoobxectivodetodoistoéxustificaranaturezasobrehumanado
macedonio,eatravésdisto,lexitimarasúasoberaníasobreatotalidade
dos territorios, asentando o seu poder non só a través do dereito de
192
conquista,senónmáisalá,atravésdunhacondiciónnaturalinapelable,
a do elixido, de un Alexandre-heroe e Alexandre-deus enviado polos
deusesparaarealizacióndexestasinigualables.Esteprocesotenunhas
consecuenciasnonsónomundogregodaspoleis,deentreascalesas
máisdestacadassonsenlugaradubidasoEdictodosExiliadose,en
consecuencia,taménaGuerraLamíaca,senóntaménnasactitudesdo
propiomonarcaparacorestodosgregosemacedonios,comoexemplificaoepisodiodaproskynesis,easimesmo,taménteñenasúacorrespondenciadentrodoexércitodeAlexandre,pormediodasmedidas
tomadastrasIsos(expostassupra)queaofineaocaboéoseumedio
realedirectodecontroldosterritoriosbaixooseumandoparaaimposicióndasúapolítica267.
4.5 A
lexandreeoseuaparatodePropaganda:Calístenese
areaccióndosgregos
AíndaquexaanalizamosenquéxeitoAlexandreconstrúeaoseu
arredor toda unha estrutura ideolóxica e iconográfica a través da cal
amosaráasúaaventuraasiáticaaomundo,equellepermiteasentare
xustificarunhasoberaníaconquistadapolopoderdasarmas,eenmascaradabaixoimaxesdediversaíndole,comoaderébanchapanhelénica
ou a de conquista por dereitos outorgados polos deuses a Alexandre,
unhadasmáisdestacadasdestasrepresentaciónspropagandísticascoas
queAlexandrefaichegarasnoticiasdassúasfazañasaGreciaé,sen
dúbida algunha, a obra histórica composta por Calístenes de Olinto,
considerado como o historiador oficial da campaña alexandrina268. O
interesequeparaonosoestudodespertaoolintioé,encertoxeito,dobre,postoqueeléquenconstrúeaaopticacoaqueosgregosrecibenas
novassobreasaventurasdeAlexandrenoOriente,pero,asimesmo,é
taménelquenprotagonizaosmáisimportantesepisodiossobreanegativadosgregosaaceptarosintentosdeimposicióndaproskynesispor
partedeAlexandre.Empero,adesgrazadequeameirandepartedasúa
193
obraquedara,comomoitasoutras,entreopodopasado,motivouque
oestudodapersoaeobradeCalístenessevisedificultadogravemente,
pudendorecorrersoamenteaosescasosfragmentosqueoutrosautores,
comoEstrabón,Arriano,Plutarco,AteneoouSéneca,entreoutros,nos
refiren nas súas propias narracións269. Historicamente, podemos dicir
del que naceu en Olinto aproximadamente sobre o 370, polo que no
momentodeembarcarsecaraoAsiaconAlexandrerondaríaostrinta
ecincoanosdeidade.Osdatosdemaiorrelevanciadasúabiografía,
apartedasúarelaciónconAlexandre,sonofeitodeserolintio,posto
queestacidadefoidestruídaporFilipoIIdeMacedonianoano348,e
queerafamiliardeAristóteles,unfillodunhaprimadeeste,todoocal
condicionouasituaciónparaque,trasadestrucióndasúacidadenatal,
Calístenes, que tería entón pouco máis de vinte anos, fose enviado
polosseuspaisavivirbaixoatuteladunfamiliarseu,ofilósofoAristóteles270.Evidentemente,aconvivenciaconesteduranteunboperíodo
detempollelevaráacoñeceraopríncipedeMacedonia,paraqueno
reiFilipoIIteríacontratadocomotitorparaoseufilloaoestaxirita271,
coqueAlexandreeCalísteneseranxavelloscoñecidoscandoonovo
príncipeaccedeuaotronoámortedoseupai.Nonobstante,apesarde
estarrodeadodestasgrandesfigurasdoseutempo,Calísteneslogrou
certafamaporsimesmograzasássúasobrasdehistoria,poissabemos
que redactou unha Historia de Grecia que chamou Helénicas, e que
comprendían, en dez libros, os acontecementos acaecidos na Hélade
dendeaPazdeAntálcidasataosiniciosdaterceiraGuerraSacra,así
comounhamonografíasobreaGuerraSacracitadaporCicerón272e,en
colaboraciónconAristóteles,unhahistoriadosvencedoresnosxogos
délficos273,asícomounencomioenhonoraHermias,tiranodeAtarneo274. Con todo, a posteridade non o recordará por ningunha destas
accións, senón polo relato histórico que compuxo sobre os acontecementosdaaventuraasiática,unhanarraciónque,poroutraparte,oolintiononchegouarematar,poisamortelleimpediuchegarave-lafinda
194
aventuraalexandrina,eprivounosanósdaposibilidadedecomprender
quétipodefinalreservabaparaasúanarraciónsobreAlexandre.
Talecomoindicaramos,existeunhadualidadenosinteresesquea
figuradeCalístenespresentaparaoseuestudo,poloquecomezaremos
agoracoprimeirodestesapartadoscalisténicos,istoé,oxeitonoque
estabaconstruídaasúaobrasobreAlexandre,asícomoosaspectosda
mesmacosqueCalístenesconfigurabaasúalaborcomopartefundamentaldoaparatopropagandísticodoreimacedonio.Teremosquepartir,evidentemente,dasúacondiciónprivilexiadadehistoriadoroficial,
quellepermiteacompañaraomacedonioevivirconelosavataresda
conquista asiática, polo que o seu relato sería certamente o primeiro
que se elaborou sobre a figura de Alexandre, o que, polo tanto, lle
confireunhaindubidableinfluenciasobrecalqueraredacciónposterior
adicadaaomacedonio.Asimesmo,debemosasumirque,conestaprimicia,Calístenesseríaosollospolosqueosgregosveríanaaventurade
Alexandre,e,comogregomesmo,asúatestemuña,quepodíaserposto
máisoumenosendúbidapolaposibilidadedequeoseurelatotratase
decongraciarsecofavordorei,aoestarredactadoporunespectadordirectodosacontecementos,econtrastadocosdemaisprotagonistasdos
mesmos,obteríataménunbograodefiabilidadeanteoslectoresmenos
escépticosecríticosconAlexandre,istoé,seríaaceptadopolamaioría
doslectores,salvopolosdetractoresdeAlexandre.
Destexeito,Calístenes,comoasúaobra Helénicas terminaba no
ano356,concibeasúaepopeasobreAlexandrecomounhacontinuacióndeaquelaoutraobra,coquesenaprimeirarelatabaospeoresanos
deenfrontamentosconstantesentreosgobernosdaHélade,asícomoa
situacióndoExeobaixoocontroldoGranRei,nanovanarraciónsobre
o rei macedonio tratará de amosar positivamente, fronte a esta situaciónanterior,ocambioproducidopolahexemoníamacedonia,istoé,o
establecementodaKoinéEireneeaconquistadoImperioPersa.Deste
xeito,acampañaalexandrinaadquireasúaaparenciapanhelénicano
relato calisténico. Un detalle importante para entender a influencia
195
que a súa obra puido ter producido nas mentes dos seus receptores
na Hélade parte de que o derradeiro fragmento da mesma, en senso
cronolóxico,versasobreaestanciadoexércitodeconquistanaprovinciaBactriana,acontecementodatablearredordoano329275,aíndaque
Calístenesnonfinouataoano327,quedandoenmediounhalagoade
dousanosnosquepareceincriblequeohistoriadornonrexistraseningúnacontecementoduranteeseperíodo.Portodoisto,podemospensar
que Calístenes, escribindo a súa obra sobre Alexandre, veríase obrigadoaenviarcadacertotempounhanovapartedoseurelatoaGrecia,
sendoestaspartes,xaenviadasen327,asquecoñecenosautoresque
ascitan.Destexeito,dedúcesequeCalístenes,obrigadoainformará
Héladedeformaperiódicasobreasaventurasdacampañapanhelénica
edasfazañasdogranAlexandre,postoqueasúahistoriadebíaservir
paraquepopularizarentreosgregosossucesosdoAsiadendeopunto
de vista macedonio. Goukowski suxeriu276 a existencia dunha serie
demecanismos,postosenmarchaporAlexandreapartirdacampaña
nosBalcánsde335acausadapoucarepercusiónedesinteresequeos
gregosmostrabansobreoseudesenrolo,cosquesefacíanpúblicosos
sucesosdacampañaasiática,probablementeconsideradaporAlexandrecomodeinteresecomúnnaHéladepoloseucarácterpanhelénico.
Consecuentemente,Alexandrepercátasedasatenciónsquedebetercon
unhaopiniónpúblicaqueestádominadapolosseusadversarios,polos
seusdetractores277.Cáleseranecómofuncionabanestesmecanismos,
diGoukowski,ignorámolos.Nonobstante,oautorfaladeboletínsoficiaisredactadosdendeaconcelleríarealmacedonia,istoé,controlados
porAntípatro,eportanto,coaimaxedeformadadoxeitonoquerealmentepuideronteracontecidoascousas.NaobradeCalístenestemos
unha imaxe de cómo deberon ser estes mecanismos, cómo deberon
funcionar,eevidentemente,paraquéforonideados.
Asípois,CalístenesnospresentaaunAlexandreque,recollendoo
relevodaobradoseupai,tratadecumprirosonodeesteefaiserecoñecerpolaLigadeCorintopararepresentaráHéladenunhaguerrapanhe-
196
lénicaderébanchacontraosPersaspolosseuscrimescontraGrecia278.
Destexeito,éCalístenesquenfaiapareceraAlexandrecomoocampióndosgregosfronteaPersia,recollendoasíunhaseriedeideasque,
comoapuntaramosantes,estabanxapresentesnamentedosgregos,en
granmedida,grazasásteoríasdeIsócrates,peroque,asimesmo,formabanpartedobagaxeculturalgregoaolongodetodooséculoIVa.C.,
eporisto,deberonsercompartidasporunhaboapartedoshabitantes
das poleis gregas. Calístenes é, consecuentemente, quen conforma a
propagandapanhelénicadeAlexandrenasúaobra,eousodoreferente
homéricononbuscasenónasemellarambosenfrontamentosentreAsia
eGrecia.Seguindoconisto,PearsonconsideraaCalístenescomoun
especialistanostextoshoméricos,elleconfireaeste,enonaAristóteles279,aelaboracióndochamado“exemplardacaixa”,aquelacopiada
IlíadaqueAlexandreadoitabaalevarconsigo.Istoexplicaríatamén,en
certoxeito,aelecciónporpartedoreimacedonio,deCalístenescomo
historiador oficial da campaña, posto que o seu coñecemento sobre
Homeroeasúacondicióndehistoriador,ademaisdaposiblerecomendacióndeAristóteles280,convertíanonoperfectonarradordacampaña
naaopticaqueAlexandredesexaba,istoé,comounhaempresadatotalidadedaHéladecontraAsiamesma,econunhaloheroicoeunhasensacióndexestairrepetibleededimensiónssobrehumanas,talecomo
xaforaapropiaGuerradeTroia.Asimesmo,taménasúaexperiencia
comopanexirista281,sumadaaoseuoficiodehistoriador,lleconvertían
nohomeidóneoparaafrontarunhaempresacomoaquela,adecontar
aos gregos unas aventuras fabulosas e unas fazañas próximas ás dos
grandesheroesdaHélade.Destexeito,seráCalístenesquencompoña
osrelatossobreoNóGordiano,avisitaaSiwahouoasombrososuceso
doMonteClímax,candoasaugasabríronseanteAlexandre,porsinalar
osmáisdestacadosepisodios.Noprimeirodeles,preséntaseunhaprofecía,adocontroldoAsiaparaquenlogredesfaceronó,unvínculo
copasadomítico,comoéahistoriadeGordio282,eunhatarefaaparentementeimposible,queAlexandrelograsolucionar.Nosegundocaso,
197
asituaciónémáiscomplicada,peroéCalístenes283quenpresenta,ante
osollosdosgregos,aAlexandreseguindoospasosdosgrandesheroes
PerseoeHeracles,sendo,ademais,denovooanfitriónidaoexemplos
establecidopolafilosofíaisocráticacomomodelodecomportamento.
Asimesmo,taménfaiqueoreisexaguiadoatravésdodesertopordous
corvos que lle indican o camiño ao oasis, o que foi entendido tamén
comoundesexodeinvocaraproteccióndeApoloparatodaacampaña
asiática284. Unha vez alí, Calístenes volve a construír a súa epopea
glorificadora, xa que, aínda que os oráculos non falan con palabras,
oautorponenbocadosacerdotedeAmónaexplícitafrasesaudando
a Alexandre como fillo do deus285, conformando así o primeiro paso
caraapresuncióndedivindadeporpartedoreiAlexandre.EnoMonte
ClímaxfaiapareceraAlexandrecomounnovoPoseidóncruzandoas
augasdoExeodomesmoxeitoqueHomeronarrabaoxeitoenqueo
deusconducíaoseucarrosobreomar286,coque,deformaimplícita,
nonsómostrabaaAlexandreasimiladoaPoseidón,senónquetrataba
deamosarcómoomarrecoñecíaenAlexandreaoseuseñoreaxeonllábaseanteel287.Peroassúascomparaciónseasimilaciónsdaaventura
persacomundomíticovanmáisaládestesepisodios,e,porexemplo,
noseurelatodabatalladeGránico,oolíntiocontaquealoitativolugar
na chaira de Adrastea, e que este nome provén do rei Adrastos, que
fora o primeiro en construír un templo a Némesis. Para comprender
aspretensiónsdanarración,haiqueretornardenovoaHomero,quen,
naIlíada,mencionaaoreiAdrastoscomoaliadodePríamo288,coque,
unhavezmáis,voltamosárutadasaventurasmíticas,ásepopeasheroicas.Pero,ademais,CalístenesfaladeNémesis,coquerevisteavitoria
deAlexandreenAdrastea,istoé,enGránico,dunsensoprofético,pois
avitoriasobreospersastenlugarnunsterritoriosconsagradosádeusa
davinganza289.ConesteexemplopodemosobservarcómoCalístenes
fusionatódoloselementosqueestivemoscomentando,istoé,comparaciónscomundomítico,reminiscenciashoméricassobreasimilitude
dasgrandescampañascontraoAsia(adosaqueoscontraTroiaeade
198
Alexandre) e, con isto, a definición da campaña alexandrina non só
comogranepopea,senónespecialmentecomoepopeapanhelénica,a
ideadequeAlexandre,onovoAquiles,estáprotexidoporunplandos
deuses,favorecendoaGrecia,...Apartirdestesingredientes,Calístenes
constrúeunhareceitadeéxitocoaquefabricarunhaimaxedeAlexandrequedebeserexportadaaGreciaparaoseuconsumomasivo,pois
oseucometidocomohistoriadordacampañaéamosarossucesosde
estaaoshelenos,queéaquendirixeasúaobra.Así,oresultadoéun
Alexandreque,polassúasfazañas,aseméllaseaosheroeshoméricos,
queson,asimesmo,osheroeshelenosporexcelencia,peroaíndamáis,
postoquecomovimosaasimilacióndeatributosheroicosporpartede
AlexandrenonterminanaIlíada,senónque,máisben,alícomeza,e
partindodela,seguirá,aolongodaviaxeporAsia,unharutaheroica,
perseguindooslugaresondeosheroesrealizaronassúasxestas,dende
Troiaata,porexemplo,SiwahouamesmaIndia.
Destexeito,Calístenespodeatribuírseoméritodeteratribuídoa
Alexandre unha filiación divina, converténdono, como os heroes homéricos,endioxénico(queprovéndeZeus).Nonobstante,estaformulación,édicir,aideadunindividuoconsideradooutildadode“iguala
undeus”oude“semellanteaosdeuses”,ouinclusooconceptomesmo
dunhomeconfiliacióndivina,nonénovaenGrecia,ninorixinalde
Calístenes, como evidencian unha boa cantidade de exemplos, como
Clearco,tiranodeHeraclea,ouLisandro,einclusoPlatón,dequenEspeusiposuxerira,noseuEloxiodePlatón,queofilósofodescendíade
Apolo290.Asimesmo,comooreferentemáisimportanteeclaroateren
conta,conrespectoaAlexandre,oseupaiFilipoforaasociadoaoculto
deHeraclesenCinosarges,aosurdaAcrópole,coqueteríanconferido
aomacedoniooestatutoderepresentaciónterreadoseuancestroheroico,Heracles291.Existenoutrosepisodiosqueconfirmanaexistencia
dun proceso de filiación divina vinculado á figura de Filipo, como o
expresadopoloshabitantesdeAnfípolistrasatomadeestapolomacedonioen357,ouocultorendidoporEresoseLesbosaeste292,asícomo
199
aintencióndeFilipodefundaruncultodinásticoparasimesmoeasúa
familiaenOlimpia293,e,comoepisodiomáisdestacado,etaméncomo
primeiro paso para a adquisición dun estatuto de maior envergadura
queafiliacióndivina,revelandoasúavontadedeserveneradocomo
aundeus,haiquemencionaraentronizacióndoreimacedonioentre
osDoceDeuses,econsecuentemente,asúaasimilaciónaditogrupo
comodeusdecimoterceiro,duranteacerimoniamatrimonialnaqueé
asasinado294.
Entón, e volvendo ao noso tema, debemos comprender que, no
casodeCalístenes,ohistoriadorconverteaAlexandre,anteosollosdos
gregos,nun“homeexcepcional”,entendéndoodeformamoipróxima
ádefiniciónquedesteconceptorealizaraIsócrates,perononporisto
lleconsideraensimesmoundeus,aíndaquesimáispróximoaestes
queorestodoshomes,enfuncióndamagnitudedosseusactos,ocal
serádeespecialrelevanciaparacomprenderoprotagonismodeCalístenes no proceso de introdución da proskynesis. Podemos considerar
aCalístenesunaduladordeAlexandre,unensalzadordagloriadorei
deMacedoniaatravésdasúaobrahistóricasobreacampañaasiática,
perononunidólatraouunimpío.Oseucrime,nonobstante,foiasúa
condena, como veremos na análise do segundo apartado de interese
sobreafiguradoolintio,istoé,oseuprotagonismonosepisodiossobre
aproskynesis.
Existendousmomentosquemarcandeformaesencialapretensión
de Alexandre de introducir a práctica persa da proskynesis entre os
membros helenos da súa corte, segundo este episodio aparece recollidonasfontes.Oprimeirodelesaconteceduranteacelebracióndun
banquete, no que, estando todo preparado de antemán, Alexandre é
chamadoparaqueabandoneasalaunintre,eduranteesecortoespazo
de tempo, un portavoz do rei295 fala aos invitados sobre a suxerencia
derenderaAlexandreosmesmoshonoresqueseoutorganaHeracles
eDionisos,postoque,seorei,concerteza,seríadivinizadotrasasúa
morte,porquéretardaraquiloqueAlexandrerecibiríaunhavezmorto
200
se podían outorgarllo xa en vida. Deste xeito, solicita aos presentes
unha reverencia ante o rei cando este volvese á estancia onde se celebraba o banquete. A resposta xeral será un murmurio de bisbiseos
ecomentarios,poloqueCalístenes,queformabapartedosinvitados,
pideapalabraefalaennomedetódolospresentesaoexpresarosentimentoxeral,poloquenonsepodedicirquénmereceounonhonores
reservados aos deuses296, senón que, incluso ao divino Heracles, os
gregostiveronqueagardaraqueooráculodeDelfosdecretaraquese
lledebíanrenderashonraspropiasdunhadivindade,coquenonpodían
eles agora cometer un pecado de impiedade ao decidir quén debería
ounonobterorecoñecementodivino.Falandoasí,sebenécertoque
CalístenesnonnegabaamoiprobableposibilidadedequeAlexandre
recibiseoshonoresdivinostrasasúamorte,sinegabaquesellepuideseconverternundeusenvida.Conestaexplicación,Calístenesnon
sórexeita,ennomedetodos,ooutorgarhonoresdedeusaAlexandre,
senónqueasimesmodabaunhaamplaexplicaciónsobreareacciónque
enGreciateríaasolicitudedeAlexandredesertratadocomoaundeus,
eexpoñíaasíaimposibilidadedeimpoñerestaprácticadaproskynesis
aosgregosemacedonios.
Unsegundointentodeintroducióndaprácticadaproskynesisestaría representado polo episodio no que, tamén durante un banquete,
e baixo a regulación de Hefestión, os convidados do rei levántanse
un por un e van bebendo sucesivamente da copa de Alexandre, para
despoisrealizarunhareverenciaanteorei,aoqueeracontestadopor
esteconcedéndollesunbico.Nestecontexto,Calístenesbebedacopa
dorei,perotratadeaproveitarsedunmomentonoqueoreinonlleobservaparaevitarrealizarareverencia,aíndaquelogobuscaráobicode
Alexandre.Senembargo,undosinvitadosdelataoseucomportamento
aorei,oquelevaaAlexandreanegarobicorequiridoporCalístenes,
aoqueeste,abandonandoasala,respondedicindo“Voumecunbicode
menos”297.
201
Existen nestes dous episodios varios elementos que permitirían
un amplo comentario, como o feito de que ambos se enmarquen no
transcurso dun banquete298 ou que Calístenes apareza dun xeito tan
clarocomorepresentantedamentalidadegregafronteaunhapráctica
idólatra e de natureza persa299. Non obstante, o máis importante, en
principio,seríadefiniroverdadeirosignificadodotermoproskynesis,
asícomoassúasverdadeirasimplicaciónscomoformadeidolatríae
dehonordivino.Paraisto,seguiremosaB.T.Marti300,quenentendeu
que a proskynesis contería un significado dobre, por unha parte, no
seusentidoxestual,comoreverenciaebicodamandosoberano,epor
outra,noseusensometafórico,aobedienciadetipoorientaldebidaao
gobernante.Nonobstante,enGreciacomprenderíasetansócomoun
xestodereverencia,xenuflexión,eásúavez,estaverbaéempregada
parareflexarunhaaccióndeadoración,poisestexestodeprostración
ebicooutórgaseaosdeuses301.Nonobstante,éinteresanteque,nasúa
análise,volvaaterenconsideraciónotextodeArrianonoqueCalístenesfaladosdiferentesmodosnosquesonhonradososhomeseos
deuses,detalxeitoqueaoshomessellesbica,peroaosdeusesselles
honra coa proskynesis que implicaría non só o bico, senón tamén a
reverencia302.Contodoisto,Marticonsideraqueotermolatinocorrespondenteaproskynesisseríaadorare,Aíndaqueesteúltimononten,
etimoloxicamente,uncompoñentexestualcomoodeproskynesis,pero
si,eventualmente,implicaríaadoraciónesaúdoatravésdobico303,o
callevaaMartiaconcluírquetantoosgregoscomoosromanosutilizanverbasdestinadasaocultoaosdeusesparadesignaraobediencia
aosgobernantes304.Apartirdeaquí,temosunhaideamáisprecisado
significado da práctica que Alexandre está interesado en instaurar na
súacorte,easimesmo,taménpodemostratardeprecisarasrazónsque
llelevanásúainstauración.Destexeito,aproskynesiseraunhapráctica
propiadossúbditosdoGranRei,poloqueossúbditosnonhelénicos
deAlexandreapoñíanenprácticanasúapresenza,postoqueAlexandre convertérase no herdeiro do trono de Darío, e co axustizamento
202
dosasasinosdeeste,conseguiralexitimaranteopobooqueobtivera
a través das armas e lle pertencía por dereito de conquista, isto é, o
títulodeGranReiparaoshabitantesdoantigoImperioPersa.Agora
ben,oprimeiroproblemacoquesetopaAlexandreécoaprácticada
proskynesisporpartedossúbditosasiáticosnonhelénicos,eásúavez,
unrexeitamentoámesmaporpartedosseussubordinadoshelénicos.
Evidentemente,seosasiáticosobservanqueossúbditoshelénicosnon
practicanaquiloqueparaelesénormalanteoseusoberano,poderían
chegarapoñerendubidaalexitimidadedeste,easí,xerarunhaseriede
problemasaogobernoalexandrinoquenonentrabannosplansdomacedonio.Peroexiste,realmente,outroproblema,queradicanofeitodo
queamesmaproskynesissupón,istoé,apropiaadoraciónaosoberano
comorepresentacióncelestialnaterra,epolotanto,aaceptacióndasúa
soberaníaporenribadecalqueraoutra.Estacuestiónestádirectamente
ligada co verdadeiro problema co que se atopa Alexandre unha vez
convertidoendonodomundo,istoé,cómodiferenzarentreotratoque
debedaraosbárbaroseoquemerecenosseus,ataagora,aliadosda
Hélade305,aíndaque,empero,nondebemosesquecerqueestacuestión,
por o protagonismo que nela ten a solicitude de honores divinos por
partedeAlexandre,estáintrinsecamenteligadaatodooprocesoque
estivemos analizando anteriormente sobre a construción da imaxe de
Alexandre,que,comoxaindicábamos,partedaapropiacióndeelementosheroicosquerevistenasúacampañadepropagandapanhelénicae
dunaireépicoeúnico,soamentecomparableásfazañasdivinas,sendo
odebatesobreaproskynesisopuntomáisálxidodesteproceso,antes
de chegar á culminación do mesmo, no que, seguindo os testemuños
dasfontes,podemosadvertircómoexistiu(oucomezabaaexecutarse
candoaconteceuasúamorte)uncultonaHéladeáfiguradoAlexandre,eque,comoveremoscaanálisedoEdictodosExiliados,tenunha
importanciacapitalporsupoñerapostaenprácticadunhanovaconcepcióndarealezanomundohelénico,preludiandoaoHelenismo,eásúa
vez,unxironasrelaciónsdeAlexandrecoaspoleisgregas.Oproblema
203
quetemosparacompletaranosacomprensióndoprocesodedivinizacióndoreimacedonioéqueasúamorteprematuraimpídenosadvertir
ofinaldasúaintencióndeapoteose,easimesmo,asconsecuenciasque
estavontadesúateríanassúasrelaciónscoaHeladeecosesquemasde
regulacióndasrelaciónsdepoder.
Poroutraparte,epararematarxaconCalístenes,haiquepoñeren
relaciónasúamortecoadeaquelesoutrosque,comoel,supuxeronun
impedimentoouunriscoparaosistemagradualdepersonalizaciónde
poderdesenroladoporAlexandre.Anegativadoolintioaaceptaresta
autocracia, no seu caso referida ao ámbito relixioso, levaralle, xunto
conParmenión,Filotas,ÁtaloeClitocomoexemplosmáisdestacados,
aengrosaralistadeaquelesqueforoneliminadosenbeneficiodoaumentodepoderdomonarcamacedonio,edaaplicacióndunhapolítica
naqueavontadedeAlexandreélei.
Chegadosaestepunto,unhaboapartedonutridogrupodehistoriadoresdaAntigüidadequededicaasúaatenciónestritamenteáfigurade
AlexandredeMacedoniaadoitanformularosinterrogantesnecesarios
paracoñecerseomozoreirecibiuounondistinciónspropiasdosdeusesporpartedosgregos,easimesmo,taménseascidadeslleoutorgaronestashonrasdivinasou,polocontrario,negáronseafacelo.Estas
preguntasteñenclarasrespostanasfontes306.
Dinarco, contemporáneo dos acontecementos que aquí tratamos,
critica,noseuContraDemóstenes,aesteporque“orapropuñadecretos
eprohibíacrerenningúndeussalvonostradicionais,oradicíaqueo
pobonondebíadiscutiroshonorescelestiaisaAlexandre”307,coque
podemosapreciar,primeiramente,asituacióndedebateplantexadana
cidadepolosdiferentesgruposdeacciónpolíticasobreoxeitodeactuaranteasolicitudedeAlexandredeserdivinizado.
NasúabiografíadeLicurgo,Pseudo-Plutarcocomentaqueoorador,
“óaclamareles[osatenienses]aAlexandrecomoaundeus,dixo:«Vaia
undeus,seaosaírdoseutemploéprecisopurificarse»”308,unhaactitudequeoateniensevolveaamosarcando,aoreferirseaosheroesepó-
204
nimosdeAtenas,afirmaque“elessonosúnicosquederonoseunome
á rexión e obtiveron honores divinos, e con razón, xa que esa rexión
polaquecontantoardorseafanaban,xustamenteaherdabanunhavez
mortos”309.Estaspalabras,quesondirixidasduramentecaraoxeneral
quecomandabaastropasateniensesenQueronea,eaoqueLicurgofai
responsabledodesastre,recordan,certamente,aodiscursocalisténico
quetemosestudado,eádiferenzaentrerealizarfazañasheroicase,por
outraparte,recibirhonoresporelasenvida.Orecoñecementopúblico
e a cesión de distincións e honores heroicos son expostos, como en
Calístenes,comodignidadesoutorgadasatítulopóstumo,eaíndaque
adatadestediscursopoidaseranterioraomomentoenqueAlexandre
decideintentarimpoñeroseudesexodeserglorificadoenvida,asúa
mención reforza a impresión exposta polo olintio nos textos citados
duranteasúaanálise.
Polasúaparte,Hiperides,taméndentrodoprocesoContraDemóstenes,indicadeesteque“naasembleadopoboconcedías[refíresea
Demóstenes]aAlexandreserfillodeZeusoudePoseidón,seasíoquería”310.Aíndaquepoidamosentenderestainformaciónconcertacarga
irónica,poisaideadeDemóstenesaopronunciaraspalabrasqueHipérideslleatribúeestalonxedepretenderconfirmaranaturezadivinade
Alexandre,aomenosnoxeitoqueestedesexaba311,quedaconfirmado
nonxasoamenteaexistenciadodebatequexatiñamosapreciadosobre
oxeitoenqueAtenasdebíaresponderásolicitudedoreimacedonio
defiliacióndivinae,asimesmo,naturezadivinamesma,senóntamén
queaaceptacióndestaglorificacióndomozoconquistadorera,sendúbida,unhacuestiónestritamentepolítica,aaceptacióncacalaforraría
ápolisáticamáisproblemasqueosquereportaríaonegarseahonrar
aAlexandre,eásúavez,taménmostraqueaopcióndeconcederestas
distinciónsnonprovocabanaHéladeunproblemarelixiosoninunha
confrontacióndefe312.
Unhavezmáis,volvendoaHipérides,mencionainformación,neste
casodemáximautilidade,sobreacuestiónquenosocupa,ealudea
205
“aquiloaoquexaagoranosvemosconstrinxidos:versacrificiosofrecidosasereshumáns,estatuas,altaresetemplosconsagradosdilixentementeaosdeusesecoidadosamenteaoshomes,ehonrarnós,porforza,
aoscriadosdeesescomaseforanheroes313.Dendeomomentoenque
asleisconsagradasaosdeusesforonabolidaspolaaudaciadosmacedonios,¿quédebemospensarrespectoásleishumanas?”314.Claramente,
entón, podemos afirmar a existencia, primeiramente, dunha serie de
discusións no ámbito político de Atenas sobre o xeito de reaccionar
anteaintencióndeAlexandredeserdivinizado,emáisaínda,queeste
nonsóobtivoditoshonores,senónqueinclusoasúaglorificaciónfoi
aclamadaporunhapartedosatenienses315.
Portanto,asincógnitasadespexarnonsonaquelasqueadoitana
plantexarse,édicir,setivoounonéxitoAlexandrecoseudesexode
glorificacióneapoteosedivina,senónoporqué.Axeitodeintrodución
para a explicación das causas que levan a Alexandre a adoitar estas
medidas, revisaremos agora, con brevidade, os conceptos helénicos
sobreadivinizacióneheroización,asícomoosmáisdestacadosexemplosdepersonaxeshistóricosqueacadaronalgunhasdestascondicións,
e con eles, os honores propios deste estatuto. Primeiramente, entón,
deberíamoscitarocultoaosancestros,quenoneranoutracosaqueos
fundadores dunha tribo, un clan ou incluso dunha familia, as honras
doscales,normalmenterestrinxidasaunnivelpuramentelocal,podían
acadar unha distinción mas estendida en función das súas fazañas316.
Podemossinalarcomooprimeirogranbeneficiadodedignidadessobrehumanas a Licurgo317, aínda que tamén Harmodio e Aristoxitón
recibironcultoenAtenas,comoindicaDemóstenes318,eforadoplano
político, tanto Hesíodo como Anaxárco de Lampsaco recibiron nas
súastumbashonrasrelixiosas319,aíndaqueomáisinteresanteparanós,
polasúadobrevinculaciónconPlatón(eportantocoseupupiloAristóteles)econIsócrates,foiSócrates,paraoqueosateniensesdecretaron
un sacrificio anual no seu honor con motivo da súa virtude320. Estes
exemplos nos confirman, entón, que o primeiro estadío da apoteose
206
alexandrina,édicir,aquelpoloqueseasociaafigurasheroicaseconvértenlleaelmesmoenheroe,nonseríaunhanovidadedeAlexandre.
Ásúavez,arecepcióndehonraspropiasdeseressobrehumanospor
parte de simples mortais tampouco é unha innovación do macedonio
senónquepodemosadvertirnestesexemploscómoxaentemposmoi
anterioresaesteproducíanseestasdistincións,aíndaqueaverdadeira
novidade,comoestipulabaodiscursocalisténicodeArriano321,éaintenciónderecibiresteshonoresenvida,enonpostumamente.Poroutra
parte,DemóstenesfaladeFilipodestexeito:“Poisnonvosvaiadesa
crerqueasúaactualsituaciónestáconsolidadainmortalmente,coma
sefoseundeus”322,exavimostaméncómoIsócratesindicaaomesmo
Filipoque,seobranoxeitoenqueestellerecomenda,euneaosgregosbaixooseumandoparaliberaraspoleisdeAsiaMenorsometidas
aoGranReieconquistaoImperioPersa,nonllerestaríasenónserun
deus323. A través destes exemplos podemos sinalar cómo a solicitude
deAlexandreéfilladotemponoquexurde,enonpodesinalarsecomo
unhaaberraciónhistórica,senóncomoacontinuaciónlóxicadunprocesoquexaestabapresentenamentalidadehelénicadendemoitoantes
daaparicióndomozoxeneralnoescenariopolíticogrego.
O noso seguinte paso será resolver o porqué da actitude alexandrina,arazónourazónsqueseagochantrasasúaglorificaciónpública
eoseudesexodeseradoradocomoaundeus.Paraisto,voltaremos
agora a Calístenes, e ao seu debate co filósofo Anaxarco de Abdera
sobreoslímitesdopoderreal324.Ohistoriadorolíntio,talecomovimos, aínda sendo, paradoxicamente, o construtor da aoptica que os
gregosrecibíansobreafazañaalexandrina,é,asimesmo,nasfontes,o
portavozdodescontentogregoconrespectoáspretensiónsdeAlexandre de recibir honores propios dunha divindade. Evidentemente, este
papel desempregado polo olintio lle supón granxearse o descontento
de Alexandre, o que indubidablemente explica a acusación coa que
Calístenes acaba sendo encarcerado e, posteriormente, morto en prisión,aíndaquesobreestetemaexistendiversascontroversias,nasque
207
non entraremos aquí. Non obstante, quizais os autores das Fontes de
Alexandre tiveron adherido á figura de Calístenes esta actitude, por
outraparteredentoradopersonaxe,paraexplicarnonsóacondenado
historiador,senóntaménasposturasgregascontrariasárecepciónpor
partedoconquistadormacedoniodehonoresdivinos.Así,Calístenes
convértesenunpersonaxedasHistoriasdeAlexandre,protagonizando,
nelas,asopiniónshelenascontrariasáactitudeautocráticadeAlexandre, que teñen a súa máxima expresión, segundo tentamos presentar,
naconstrucióndoprocesodasúadivinización.Así,paracomprender
oparticularqueagoranosatinxe,conrespectoáactitudeeopinióndo
xeitonoqueohegemóndeberíagobernaragregosebárbaros,compre
analizar o episodio no que Calístenes confronta as súas ideas cas de
AnaxarcoenrazóndanaturezadopoderdeAlexandreeoxeitoenque
debetrataraosbárbaros.Esteepisodiononéoutroqueodamortede
Clito325,quen,partindodaanálisedodebatexeradotrasohomicidiode
ClitocometidopolopropioAlexandre,araízdopesardoreipoloseu
crime,dobrementehorribleportersidoClitononsóunboxenerale
amigo,ademaisdoirmándanodrizadeAlexandre,senóntaménporque
avíctimadasirasdoreisalvaraavidadoconquistadornabatallade
Gránico.Enprimeirolugar,seráboaprenderalgosobreAnaxarcode
Abdera,filósofodosqueacompañouaAlexandrenasúaaventura.Así
pois,esteAnaxarcoformabapartedaEscoladeAbdera,fundadapor
Demócrito,epodemos,portanto,incluílonogrupodefilósofosdemocritianos326.Asimesmo,nasfontesédescritocomoeudaimonikos,feliz.
Nonobstante,asúaimportanciaparanósradicanoseuenfrontamento
conCalístenes.Trasosepisodiosfallidosdeintroducióndaproskynesis, Calístenes deixara de gozar do favor real, e desta situación, moi
probablemente,seteríabeneficiadoAnaxarco,quenpasaríaaocupa-lo
lugar de Calístenes como adulador do rei327. O problema emerxe co
asasinatodeClito.Alexandre,comoreideMacedonia,SeñordoAsia,
hegemóndosgregos,cometeraunasasinato,aíndaquecoatenuanteda
provocaciónconstantecoaqueClitoactuaraataqueatopouasúamorte
208
amansdoseuamigo,orei.ParaconsolaraAlexandreeliberarasúa
conciencia do crime perpetrado, son reunidos Anaxarco e Calístenes
enpresenzadorei,ondecadaunempregaráunhaseriedeargumentos
cos que tentará animar ao desconsolado Alexandre328. Aquí, Calístenes manexa circunloquios e insinuacións, sen resultados. En cambio,
Anaxarcoplantexaaoreiaseguintecuestión:“¿Nonsabesporquéos
homessabiosdeantanoconsideraronáXustizacompañeiradesedede
Zeus?IstoéporquetodooquedepartedeZeusselevaacumprimento
éexecutadoconXustiza.Poisben,deigualxeitodebenconsiderarse
xustostódolosactosdungranrei,enprimeirolugarpolopropioreie,
logo,portódolosdemaishomes”329.Arriano,queédeondeextraemos
estacita,moisimilarácontidanaobradePlutarco,xulgaestaanécdota
dicindoqueaíndaqueaspalabrasdeAnaxarcopuxeronfináspenasdo
rei,estasnonllefixeranverdadeiroben“seéverdadequeconsideraba
opinión propia dun home sabio iso de que non é obrigación dun rei
previsoradecuartódalassúasacciónsáXustiza,senónquehaiqueconsiderarxustocalqueracousaexecutadaporunreidecalqueraxeito”330.
De forma evidente, a aceptación por parte de Alexandre desta idea
xustificaasúaconstrucióndoseusistemaautocrático,ondeaacción
doreiéaacciónxusta,precisamenteporqueasúaorixedevéndorei
mesmo,queéoigualaZeusentreoshomes.OdiscursodeAnaxarco
pareceseroúnicoválidoparacomprenderocomportamentopolítico
de Alexandre a partir do momento en que o macedonio conquista o
ImperioPersa.
Senembargo,outroelementoquecomprecomentardesteepisodio
éaconfrontaciónformaldospapeisdesempregados,comopersonaxes
literariosdasnarraciónsdasfontes,porCalísteneseAnaxarco,sendoo
primeiro,comoxaamosaranacuestióndaproskynesis,oadaíldasopiniónsdosgregoscoseurexeitamentoáproskynesiseasúadefensada
liberdadedaHéladefronteaprácticasdespóticaspropiasdoGranRei,e
portanto,sóaplicablesaossúbditosdeeste,édicir,aosbárbaros,mentresque,polasúabanda,Anaxarcoaparececomooaxentepernicioso
209
paraolibrealbedríodaHéladeaoxustificaropensamentoautocrático
doconquistador.Entón,Calístenesconvértesenohomeconscientede
que,aíndaqueGreciaconquistouPersia,osverdadeirosvencidosson
os vencedores, isto é, os mesmos gregos, ao ver cómo Grecia, pola
actitude de Alexandre, se somete paulatinamente ao mundo persa331,
detalformaqueopoderdeAlexandretrasassúasvitoriaséopoder
doGranRei,édicir,nonsedestruíuaestruturasociopolíticapersacoa
vitoriasobreela,senónqueextrapolouseasúainfluenciaeasúaforma
agorataménaomundogrego.Poristo,debemosdeducirqueopapel
desempeñadoporCalístenes,coseurexeitamentoáproskynesis,como
un intento de frear esta tendencia cara a autocracia política que converteríaáHéladenunhanovaprovincia,enonnametrópole,dorecen
nacido Imperio Alexandrino, asentado sobre a estrutura funcional do
ImperioPersa.Asimesmo,taméndebemosincluírnestes“obstáculos”
para a súa intención de instauración da personalización do poder os
episodios de Átalo, Parmenión ou Clito, pois o alto prestixio destes
personaxesdentrodoexércitomacedoniollesconvertíaenaxentesperigososparaaliberdadedeaccióndeAlexandre,asícomoenposibles
cabecillas de faccións críticas coa política do monarca entre o continxentemacedonio.NocasodeClito,seráasúaactitudedecríticacon
Alexandreoqueoleveátumba,eaíndaqueoepisodiodasúamorte
foinormalmenterelacionadocoalcoholecoazar,amesmaeliminación
deesteporAlexandreanulaocrecentepoderdeClito,queatravésdas
reformasaplicadasporAlexandreaoseuexércitoen331teríaobtidoo
recoñecementoássúascapacidadesencombatee,atravésdisto,tería
aumentadooseupoderdentrodoexército,poloqueasúaeliminación,
comoasdosoutrospersonaxeseliminadospolosoberanomacedonio,
confirma este sistema como mecanismo de resolución das críticas ao
seuesquemaautocráticoeásúapersonalizacióndopoder.
Aínda que observamos en qué xeito Alexandre constrúe ao seu
arredor toda unha estrutura ideolóxica a través da cal amosará a súa
aventuraasiáticaaomundo,equellepermiteasentarexustificarunha
210
soberaníaconquistadaporopoderdasarmas,encertosenso,pois,os
conquistadoresforonconquistados.Podemos, entón, explicar a introducióndaproskynesisenfuncióndoexerciciodeestapolossúbditos
asiáticosdeAlexandre,comounhapartedoprotocolodebidoáfigura
rexianoOriente,easimesmo,dodesexodexeralizarestexestoentreos
gregosemacedoniosporpartedorei,aíndaquesenéxito.Nonobstante,
aíndaqueestainfluenciadoritualxesticularadicadoárealezaenAsia
permiteresolveracuestióndaproskynesis,nonésuficienteparaadvertirascausas,asrazóns,dequeonovosoberanomacedoniopretenda
recibirhonoresdivinos.CoaobservaciónsobreCalísteneseAnaxarco
entramostaménnunnovotemadentrodasrelaciónsdeAlexandreco
mundohelénico,comoéodopensamentofilosófico.Atravésdeeste
procuraremos,primeiramente,responderácuestióndassoluciónsque
llesonpropostasaAlexandrepararegularasrelaciónsentregregose
persas, que como xa vimos están claramente vinculadas co tema da
proskynesis,eporoutraparte,indagaremosnosparámetrosideolóxicos
quepuideroninfluírnomacedonioconrespectoácuestióndasúadivinización.Nunplanoxamáisxeral,buscaremostaménamosarasrelaciónsdoconquistadorcoascorrentesdepensamentodasúaépoca,para
oqueverémonosnaobrigadevoltaraIsócrates,eaproximarnostamén
aAristótelescomoposiblespilaresdopensamentoalexandrino,porser,
apriori,osautoresquemáisproximidadeparecentercorei,aíndaque
nondesdeñaremosarevisióndeoutrasposiblesinfluencias.Entramos
conistonoámbitofilosóficodaculturagregadoséculoIVa.C.
Comezando por Isócrates, e para rematar, tamén coa súa análise,
hai que recordar o que xa mencionáramos sobre a consideración de
carácter inferior que para o orador ateniense posuía a natureza dos
bárbaros,superioridademanifestaatravésdapaideia.Destexeito,Isócratesconsideraaosbárbarosdeformadespectiva,comoseresquehan
de servir para o maior desenrolo da cultura e do mundo grego, e na
súaobraFilipo,recomendaaoreimacedoniosobreomellorxeitode
gobernarsobreosgregos,bárbarosemacedonios,unhavezrealizadaa
211
conquistadoImperioPersa:“Tidebesserobenfeitordosgregos,reinar
sobreosmacedonios,emandarsobreomaiornúmeroposibledebárbaros.Sifasisto,todoschoagradecerán,osgregospolosbeneficiosque
reciban,osmacedoniosporqueosgobernaráscomounrei,noncomo
un tirano, e os demais pobos porque, libres da dominación bárbara,
teránungobernogrego”332.Estaafirmacióné,sendúbida,capitalpara
comprenderaperspectivaisocráticasobreoxeitodegobernarosterritoriosconquistadoscomoprodutodacampañaasiática,peroademais,
taméncomoplantexamentodacorrectaactitudedohegemónconrespectoástresnaciónsvinculadasnacampaña.Aprimeirapartedomensaxeisocrático,sobreaevergesiacaraosgregos,baseasenoseloxios
adicadospoloautoraHeracles,perotaménrevelanodesexoexplícito,
secundado no seu correlato da oración seguinte, polo que os gregos
agradecerán esa evergesia. Deixaremos para máis adiante o que Isócratesentendeporagradecementos,eocuparémonosdasegundaparte,
adicada aos macedonios, onde o elemento máis destacable é o verbo
“reinar”,coqueseestableceunhaclaradicotomíadiferenciadoraentre
macedoniosegregos,definidapolosistemamonárquicocoqueserexe
Macedonia.Así,enoutropuntododiscurso,afirmaque“oqueadquiriu
ovosoimperio[Heracles]pensoumáisnosseusconcidadánsqueno
seupropiodesexodesermonarca,perononpensouigualquequentendenaambiciónsparecidas.Porqueestesúltimosadquirironestehonor
provocando nas súas propias cidades revoltas, desordes e matanzas,
peroaquel[Heracles]despreocupousetotalmentedoterritoriogregoe
buscouestableceroreinoenMacedonia.Sabía,enefecto,queosgregosnonestánacostumadosasoportarasmonarquías,peroqueoutros
non poden administrar a súa vida sen esta dominación”333. Aqueles
que“provocanrevoltas”edemaisson,sendúbida,ostiranos,oreverso
negativo do sistema gobernamental monárquico, polo que este aserto
debeexplicarsecomouneloxioaHeraclesporterbuscadounterritorio
para dominar fora da Hélade, neste caso Macedonia. Pero ademais,
pareceestrañooxeitoenqueseexpónotípicorexeitamentohelénico334
212
á monarquía, que claramente debemos relacionar con esa dicotomía
sinaladaentrebenfeitorouevergetesdosgregosereidosmacedonios.
ÉindubidablequeFilipo,sigaounonosconsellosisocráticos,seráo
reidosmacedonios,poloquehaiquepensarqueareferenciapretendidaporIsócratesdebecomprenderseennegativo,poissibenseguirá
sendooreideMacedonia,oquenonseráé,pois,otiranodosmacedonios.Resultacuriosaestacomprensióndasituaciónmacedoniapor
Isócrates se non observamos o eloxio herácleo citado, onde Heracles
aparececomoomellorreiporterimpostooseudominiosobreunpobo
nongrego.IsócratesentendíaMacedoniacomounterritoriopoboado
porpobosnongregos,perocunhacasareal,descendentedeHeracles,
que si era de orixe heleno. Deste xeito, podemos extrapolar o eloxio
adicadoaHeraclescomounconselloisocráticoaFilipo.Consecuentemente,revélasenosoverdadeiromotivodestediscurso,quenonéoutro
que sinalar a Filipo a necesidade de reorientar as súas capacidades
militarescaraunobxectivoverdadeiramenteproveitoso,comoéAsia,
easí,tamén,dirixiraosgregosnasúaguerraderébancha,peroesosi,
entendendoestaarengacomounmediodeaplacaraposibleambición
domacedonioporampliaroseuimperiosobreaHélade,edetratarde
evitarconistoqueFilipotenteimpoñerasúarealezaeoseugoberno
sobreaspoleisgregas.Portodoisto,agrandezadacasarealmacedonia
radica,axuízodeFilipo,enquenonintentaronimpoñeroseupodersobreGrecia335,talecomoseconclúedoeloxioherácleocitado.Asípois,
IsócratesbuscaresolveroproblemaqueparaaintegridadedaHéladee
dosistemadaspoleissupoñíanasconquistaseinterferenciasdeFilipo
enGrecia,encamiñandoestepotencialcaraforadaHélade,caraPersia,
oque,ademais,concordaríacoseuplanpanhelénico.Estaideavolve
arepetilaonosoautornasúaCartaII:AFilipo,candolleindicaao
monarcamacedonioque“émoitomáisfermoso,enefecto,conquistaro
afectodascidadesqueassúasmurallas”336.
Noreferenteaosbárbaros,volvemosaadvertirofuncionamentoda
dicotomíaentregobernogregoemacedonio,aíndaqueadiverxencia
213
aquí está máis relacionada coa contraposición entre grego e bárbaro.
Isócratescontrapónogobernobárbarocogrego,caracterizadosrespectivamentepolaescravitudeealiberdadedosgobernados,algoquenon
énovoenel,senónunhaconstanteculturaldaHélade337.Aquípodemos
advertir de novo o interese de noso autor por sinalar a Filipo que o
único xeito de certificar a estabilidade da conquista asiática e asegurarsealealdadedosbárbarosaogobernoheleno-macedonioéeliminar
osistemadespóticopersa338.Denovoestamosanteunhareferenciaao
gobernotiránico,queapareceagoracomooverdadeirotemadotexto
citado.Destexeito,podemosadvertircómoastrespartesdesteaserto,
adicadasagregos,macedoniosebárbarosrespectivamenteestánrelacionadascotemordeIsócratesáambicióndeFilipo,eáposibilidade
dequeesteseconvertanunautócrata,notiranosobreaHélade.AintegracióndospersasvolvearesponderaosdesexosdeIsócratesdeque
as relacións políticas se vexan reguladas polo xa explicado concepto
deeunoia.Senesta,calqueraliderazgo,exercidopolaforza,terácomo
consecuencia o levantamento dos sometidos contra aquel que intenta
subxugalos, polo que unha conquista que pretenda ser duradeira en
Asiadebeintegraraosbárbaros.
QuedounosaprazadoantesaanálisedoxeitoenqueIsócratesentende que Filipo, ou aquel que leve á práctica os consellos políticos
do ancián mestre de retórica de liderar á coalición de toda a Hélade
contra Persia, debera ser gratificado polos gregos unha vez completada esta empresa á que o noso autor exhorta constantemente, polo
que agora adiarémo-la nosa atención a este problema. Para entender
correctamenteesteapartado,debemosrememoraracrenzadeIsócrates, exposta supra, de que os deuses non actuaban directamente no
mundodoshomes,senónqueinspirabanaalgúnsindividuos,concepcióncoaqueIsócratespretenderesolveracuestiónda existencia dos
heroes. Partindo disto, o noso autor anima a Filipo a seguir os seus
consellos:“Pensaquetodoshonraneadmiranaquensoncapacesde
ambascousas,deorganizarunhacidadeededirixirunexército.Cando
214
vesquesoncelebradosquendemostranesamaneiradesernunhasoa
cidade,¿quéeloxiosdebesagardarquesedigandeticandoaparezas
gobernandocosteusbeneficiosatódolosgregosesubxugandocosteus
exércitos aos bárbaros?. Eu creo que serán os máis elevados. Porque
ningúnoutronuncapoderárealizarmáiscaisto,xaqueentreosgregos
nonhaberáunhafazañatangrande”339.Oproblemaradicaaquíenesclarecercálessonosmáiselevadosdeseseloxiosehonoresquedebera
percibirovencedorsobreospersas.Enprincipio,poderíamospensar
queestasdistinciónsqueIsócratescrequeosgregosconcederíangustosamenteaovencedordosbárbarosseríanhonoresheroicos,comoos
queCalístenesnondubidaenatribuíraAlexandrecoasúanarración,en
funcióndasfazañasbélicasobtidassobrePersia.Peroenoutrolugar,
taméndirixíndoseaFilipo,Isócratesindicaque“desexarungrandee
fermoso prestixio e non considerarse nunca satisfeito é conveniente
paraosquesobrepasanconmoitoaosdemais.Estaéprecisamentea
túasituación”340,esendubidaadeAlexandre,unsanosdespois.Aínda
así, seguimos sen saber ben as honras ás que fai referencia o ancián
mestre, pero unhas liñas máis adiante, este afirma que, cumprindo o
programapolíticodeconquistadePersiaqueelmesmoindicaaFilipo,
oseuprestixioserátangrandeque“nontefaltarásenónserdeus”341.
ConistononpretendemosafirmarqueovelloIsócratestiveseestado
afavordosdesexosdeAlexandreporobter un estatuto de divindade
vivinte,senóntansóquenosdiscursosadicadosFilipo,queAlexandre
teríaquecoñecer342,oanciánsinalabaungranprestixiocomopremio
paraovencedordosbárbaros,otipodocalnonrematabadesersinaladoclaramente,equeAlexandrepuidoperfectamentecomprender,ao
lersobreasmáisaltasdignidadeseprestixio,eosmeirandeshonores
departedosgregos,comoqueserían,literalmente,“osmáisaltoshonores”343,maioresqueosproporcionadospolaHéladeacalqueraoutro
home,eportantosolicitarasúaapoteosedivina.
Unúltimoaspectonoquepoderíamosadvertirainfluenciadalaborisocráticanosdoussoberanosmacedonios,segundofoiaducido344,
215
poderíapartirdoénfaseimpostopoloanciánmestrederetóricanasúa
recomendación para Filipo do emprego dunha política de persuasión
paracomundogregocomoúnicomediodeobterelevarabopropósito
a dirección da Hélade no xeito que Isócrates entende que é o único
posible,istoé,pacificamente.Aaplicaciónprácticadestaideapodería
seraexplicacióndosistemapropagandísticodogobernodeAlexandre,
entendido como promotor pacífico, e por tanto, tamén persuasor, da
políticaalexandrinadentrodaopiniónpúblicagrega.Estaexplicación
nonpodeseraceptada,senembargo,comoúnica,porestaroquetemos
denominadoportecnoloxíadaimaxeasociadoaunhaexplicaciónpluricausal,talecomoxaamosamosnoespazoadicadoaoseudesenrolo,
e como veremos ademais, pola importancia deste sistema de propagandanasrelaciónsentreaHéladeeAlexandre, no noso capítulo de
conclusións.
AdúbidaagoraérealmenteconsiderarseforonasverbasdeIsócratesasqueanimaronaFilipo,eporextensióntaménaAlexandre,e
configuraron o seu programa político para con Grecia. Esta cuestión
é,nomeuparecer,irresoluble,eaíndaqueseanalizouesteproblema
adnauseamnunhanumerosaproduciónhistoriográfica,odebatesigue
vixentecomaoprimeirodía,senqueningúnautorpoidaofrecerprobas
suficientementeconcluíntesquedecantenarespostacaraunhaououtra
opcióndeformadefinitiva,xaqueparacoñeceraverdadeteríamosque
podermosintroducirnamentedeFilipo,algoque,evidentemente,non
estánasmansdosestudososdaAntigüidade.Moitasdasinvestigacións
adicadasaestetemachegaronáconclusióndequeFilipoeAlexandre
non modificaron as súas perspectivas políticas por causa das arengas
isocráticas345. Pola nosa parte, aínda que estamos de acordo que os
textossinaladosnondeberondeproduciroefectoquepretendíaoseu
autor nos dous monarcas macedonios, si que deberon chamar a súa
atención sobre un estado da situación helénica e persa que puido ter
inducido a ambos a dirixir a súa ambición e os seus actos cara estes
dousfrontes.Esteéoxeitonoque,nanosaopinión,debemosentender
216
a aplicación de Filipo, e especialmente de Alexandre, con respecto á
cuestióndacampañaasiática,coassúasreminiscenciastroianaseheracléicas,porunhaparte,easúaactitudemanifestadefilohelenoede
everxetesdasartesgregas,actuandoenmoitasocasiónscomodifusor
activo da cultura grega entre os bárbaros346, e por outra parte, a súa
políticadeasentamentosefundacióndecidades,moivinculadaásúa
veztaméncoaimaxeheracléica,ounoreferenteaosmercenarioseao
perigo destas masas como focos de inestabilidade sociopolítica para
omundodomediterráneooriental347,queentodomomentorecordan
irremisiblementeásexhortaciónsisocráticas.Entón,aíndaquepuidera
serqueovellomestretiverainfluído,estainfluenciafoinaforma,pero
sen dúbida, non no fondo da conquista macedonia de Asia. Esa chamadaáconcordia,eosrepetidosdesexosisocráticosdecongratulación,
respetoealianzacaraaFilipoparaconAtenas348pretendían,conoutros
medios,omesmoqueopanhelenismodemosténico,istoé,devolverá
súapatriaaoprimeiroposto,deformaconxuntacopodermacedonio,
dapolíticainterhelénicaeádireccióndaHélade349,poloquenondebe
estrañar a validez dos mesmos para, aplicados polos dous soberanos
macedonios,impoñersobreGreciaasúapropiaautoridadeedominio,
asúahexemoníamacedonia350.
4.6 AlexandreeAristóteles
PasandoagoraainvestigarafiguradeAristóteles,tentaremosexpoñerecomprenderarelaciónexistenteentreAlexandreeoseuantigo
mestre nos tempos en que aquel era o gran conquistador. Famosa é,
xa, a historia que conta cómo Aristóteles foi contratado por Filipo
para ser titor de seu fillo Alexandre, ligando así, sen sabelo, ás dúas
figurasmáisimportantesdoséculoIV,AristóteleseAlexandre,noterreofilosófico-culturaleopolíticorespectivamente351.Evidentemente,
estarelacióndebeumarcardunxeitoesencialapersonalidadedopor
entón novo príncipe de Macedonia, que contaba con uns trece anos
217
deidadeaproximadamente,esabemostaménqueoestaxiritaescribiu
unhaobra,tituladaSobreaMonarquíaparaoseudiscípulo,posiblemente durante o período de estancia do filósofo na corte macedonia,
daquedesgrazadamentesóconservamosonome,aíndaquepodemos
inferirpolasnoticiasquesobreestachegaronatanósquedebíatratarde
darunnovocontidoéticoeespiritualáideatradicionaldemonarca352.
Destexeito,podemosatribuíráinfluenciadeAristótelesoamplocoñecementoque,segundotestemuñanasfontes,Alexandreposuíasobreas
letrasgregas353,asícomoogustoquedemostrabapolasmesmas,een
relaciónconisto,aíndaquevinculadoaotemadaemulacióndeAquiles
por Alexandre, debe terse en conta a gran admiración de Aristóteles
por Homero, manifestada a través do amplo número de referencias
áobradestecontidasnasúaPoética,asícomonochamadoHimnoá
areté,adicadoaHermias,noqueoestaxiritacompuxeraunhadescricióndanaturezaheroicaatravésdomodelo aquiléico354. Estes datos
deben comprenderse como unha representación de cómo Alexandre
foi educado polo estaxirita dentro da cultura grega. Evidentemente,
a concepción total coa que Aristóteles estudaba as cousas e trataba
de comprender o mundo, no senso pluridisciplinar da súa obra, moi
probablemente, debeu ter algún tipo de repercusión no xeito en que
Alexandreactuabaconrespectoásúacampaña,polotantoestacalidade
aristotélicapoderíachegaraexplicarcertospuntosdaaventuraasiática
nosqueAlexandresemove,nonporinteresespolíticos,senónmáisben
porcuriosidade,porafándecoñecemento,postoque,nonoolvidemos,
axestaalexandrinadebecomprendersenonsócomounhacampañade
carácterbélico,senóncomounhaaventura,unhaviaxeanovosterritorios,oqueespertaríaacuriosidadenonsódosmembrosdaexpedición,
senón tamén de aqueles que recibían noticias dela na propia Grecia.
Neste senso, L. Prandi quer comprender o interese de Aristóteles en
recomendar a Calístenes como historiador para a campaña como un
mediopoloqueoestaxiritaobteríainformaciónsdeprimeiramansobre
os achados da expedición, destacando, por exemplo, as informacións
218
astrolóxicasquepuidesenatoparseenBabilonia,ouosdescubrimentos
botánicosencontradosaopasodaexpedición,detalxeitoqueCalístenes,conisto,converteríasenunemisarioconcaráctercientíficodofilósofoenbuscadenovoscoñecementosnonovomundoabertoáHélade
porAlexandre355.Sobreospormenoresacontecementaisdestarelación
xaindicáramosdiversosdatosnosespazosqueadicamosaoestudode
Calístenes,poloquenonvoltaremosagorasobreeles.
OproblemadoestudodunhaposibleinfluenciadeAristótelessobre
Alexandre radica na procura de elementos teóricos formulados pola
filosofía aristotélica nas accións e actitudes do monarca macedonio,
istoé,saberseAlexandreguiabaosseusactosseguindoospostulados
aprendidos do seu mestre, ou cando menos a profundidade que estas
ensinanzas terían adquirido na comprensión do mundo do mozo rei.
Evidentemente, esta cuestión entraña unha enorme dificultade pola
situaciónnaquenosatopamosconrespectoásfontesdeAlexandree
á produción literaria aristotélica, ambas moi mermadas polo paso do
tempo. Por isto, trataremos agora de expoñer algúns dos pasaxes da
obradoestaxiritanosqueoshistoriadoresbuscaronavinculacióncoas
actitudesdoreimacedonio356,eáluzdestesedaexposicióndopensamentoalexandrinoqueestivemoslevandoacabotrataremosdedilucidararealidadeouficióndasúaaplicaciónáconquistaalexandrina.
Porseracuestióndadivinizaciónaquelaquenosderivouaoestudo
destetema,veremosenprimeirolugaraspasaxesaristotélicasadicadas
aesteasuntoequetradicionalmenteforonpostasenrelaciónconovo
Alexandre.NasúaobraPolítica,Aristóteles,disertandosobreassituaciónsnasquesepodepretenderopoder,afirma:”Sehaiunindividuo
(...) tan distinguido pola súa superior virtude que nin a virtude nin a
capacidadepolíticadetódolosdemaissexacomparablecoasdeaqueles,sesonvarios,eseéunsó,coadeaquel.Nonhaiqueconsideralos
comounhapartedacidade,poissellestrataráinxustamenteseselles
xulgadignosdosmesmosdereitos,sendotandesiguaisenvirtudeeen
capacidadepolítica;énaturalquetalindividuoforacomoundeusen-
219
treoshomes”357.Conesteasertoestamosanteomesmoproblemaque
atopábamosenIsócrates,CartaIII:aFilipo,5quexaestudaramosnas
liñasprecedentes,etemosquepensarqueépoucoprobablequeAristótelesestiveseafavorderecoñecerenAlexandreunhanaturezadivina,
aínda que si, como fixera o seu familiar Calístenes, vincular as súas
fazañasconunestatutoheroicoouinclusoconunhafiliacióndivina,no
sensopoético,comoopropioestaxiritafixeranaredaccióndopoema
aoseuamigoHermiasdeAtarneo.Senembargo,estadificultadevolve
apresentarsedeformadual,poissebenpodemostentardeducirqué
pensabarealmenteAristóteles,nocasodeAlexandrehaiquerecorrerá
adiviñaciónparaestarmosseguros,positivaounegativamente,dequea
súapersoalinterpretacióndestepensamentoaristotélicononéacausa
da súa intención de autoglorificación divina. Certamente, a referenciaaristotélicanonpretendefacermencióndeprocesosdivinizadores,
senón da innegable capacidade de certos individuos, caracterizados
pola súa distinguida virtude, para gobernar de xeito plenipotenciario
aoutros,senestarreguladosenxeitoalgúnnosseusactos,poisasúa
mesmavirtudellesimpideactuarerradamente358.Enoutrolugar,ofilosofoindicaqueavirtudedomilitaréavitorianasbatallas359,poloque
aautoidentificacióndeAlexandredentrodesteesquemacomocampión
vitorioso,eenfuncióndisto,virtuoso,conesetipodehomesaristotélicosaactuacióndocalesdebedirixirseádireccióndascomunidades
humanas,easimesmo,dunxeitoplenipotenciario,“comoundeusentreoshomes”.Peseaisto,adiscusióndesteparágrafononconducea
unhaposibilidadedeaseveraciónconrespectoaousodesteparámetro
aristotélicocomopuntodeinflexiónsobreoqueasentaroseudesexo
deautodivinización,aíndaquetampoucoexisteargumentoalgúnque
demostre que Alexandre non tivese en mente esta idea, ou algunha
similar aprendida durante a súa estancia baixo a tutela do estaxirita,
poloqueesteproblemasenospresentacomoirresoluble,candomenos
nesteparticular.Polanosaparte,decantarémonosporpensarquetodo
220
axudou,tantoosconceptosaristotélicoscomoaquelesisocráticos,para
queAlexandreplantéxaseasúadivinización.
Sen embargo, aínda que estivemos buscando un porqué para esta
imposiciónporAlexandredasúadivindadeedocultoámesmapolos
gregos,nontivemosatopadonafilosofíamáisquediversosxustificantes
quepoderíansustentarestaactitude,perononunhacausaconcretaque
poidaresolverestasituación.Poristo,aononatoparseaexplicaciónno
ámbitofilosófico,deberemosdeplantexaraquí,facendounparéntese
na nosa disquisición da filosofía aristotélica, que a verdadeira razón
paraaintencióndivinizadoraeautoglorificadoradeAlexandrebaséase
nunhanecesidadepolítica,ecomotal,nunharespostaaoproblemada
heteroxeneidadedepoboacións,culturaseconcepciónscontidasnoimperioalexandrino.Poristo,aconversióndogobernanteendeusaparece
comooúnicomecanismoválidoparareforzaropoderdeestee,xunto
codereitodeconquista,asegurarlleodereitodegobernoealealdade
dosindividuosbaixooseudominio.Estevínculorelixiosoxateríasido
empregado anteriormente, a nivel helénico, durante a hexemonía ateniense,queteríaimpostoáscidadesasociadasásúaLigaÁtico-Délica,
mascaradadunverdadeiroimperiomarítimo,aparticipaciónnasfestas
Panateneasparareforzaroslazosdeuniónanivelpolíticocunhasubordinaciónanivelrelixioso360.Poroutraparte,evoltandoaAlexandre,
estevínculo,quepretendeunificarnestenivelrelixiosoarecentemente
constituída,araízdacampañaasiática,comunidadegobernamentalque
éoterritoriogobernadoporAlexandre,permiteaeste,comoveremos
nonosocapítuloconclusivo,completarasúapersonalizacióndepoder
ao establecer a súa vontade, e con isto as súas decisións e actitudes
políticas,comofroitodasúanaturezadivina,oqueasconverteenirrefutables,indubidableseincuestionables,eaogobernante,atravésdesta
individualizacióndopoder,enverdadeiraeúnicafontedomesmo361,
e polo tanto, en único gobernante posible. En consecuencia, Alexandreseríaodeusdoseuimperio.Estaéanosaexplicaciónaointerese
amosadoporAlexandreparaasúadivinización,únicomediodeasentar
221
lexitimamenteunpoderdecarácterautocráticocomoodesexadopor
Alexandre,segundoestivemostentandodemostraratravésdanosaexposicióndaconstrucióndapersonalizacióndopoder.
Volvendodenovoaoaprazadoestudodopensamentoaristotélico
enrelacióncoainfluenciadeestesobreomozoreimacedonio,pasaremosagora,solucionadooproblemadadivinización,aosegundopunto
daobraaristotélicavinculablecoconquistador.Xacitamos,enrelación
coapartadoanterior,untextoaristotélicovinculadoaoexerciciodopoderdeformaabsoluta362,ecomoacabamosdeestablecer,odesexode
divinizacióndeAlexandrerespondeaunhaintencióndereforzarodereitodomacedonioparagobernarsentrabas.Xanamencióndodereito
dohomevirtuosoavivir“comoundeusentreoshomes”poderíaapreciarseesteconcepto,queagorasenosapareceasociadoadousaspectos
daexposiciónaristotélica,asaber,amonarquíacomomellorsistema
políticoeotipodemonarquíaqueexerceopoderdexeitoabsoluto.Sobreoprimeirodeestes,damonarquíacomomellorsistemadegoberno,
éuntemaxalargamenteestudado363,erespondería,alargoprazo,aque
estesistemadegobernofavorecería,atravésdaeliminaciónporparte
doindividuodecalqueratipodeobrigacióndecarácterpolíticoentre
osseusgobernados,aactitudecontemplativaqueAristótelesentende
como ocamiño paraaconsecuciónda felicidade para o individuo364.
Neste senso, é destacable, para a súa posible aplicación ás accións e
actitudesdeAlexandre,queopensamentoaristotélicodefendaadesligacióndoindividuodascuestiónspolíticasenfavordeaquelesque
polasúavirtudeestánmáispreparadosparagobernar.Estaperspectiva
políticapreludia,sendúbida,arealidadehelenística.Pero,seobservamosagoraooutroaspecto,adicadoámonarquíaqueexerceopoderde
formaabsoluta,definidacomo“candounsoindividuoésoberanode
todo,comocadapoboecadacidadeoédosasuntosdacomunidade”365
e“esanaqueoreimandaentodosegundoasúapropiavontade,algúns
pensan que non é natural que un so teña poder soberano sobre tódoloscidadánscandoacidadeestácompostade iguales”366, Aristóteles
222
afirma,fronteaestascríticas,que“senembargo,despoisdasprecisións
feitas,alguén,talvez,podesupoñerqueopodersupremoélomellor
detodo,xaqueasípoderíasersoberanodomaiornúmeroedemáis
nobres accións”367, e establece que “por iso, sempre que alguén sexa
superiorenvirtudeeencapacidadepararealizarasmelloresaccións,a
eseénobreseguirlleexustoobedecerlle.Perodebeposuírnonsóvirtude,senóncapacidadequeofagaaptoparaaacción”368.Volvemos,entón,sobreomesmo,ohomevirtuoso,capacitadoparaogobernopola
súa natureza, pero seguimos sen poder advertir unha definición clara
decómodebeserestegobernanteaoqueédedereitoobedecer.Emáis
aínda,pois“parahomesdestaclasesuperiornonhailei,poiselesmesmossonlei”369.Destexeito,estehomevirtuoso,quepordereitodasúa
naturezaevirtudesuperiordebeserogobernantedasúacomunidade,
étaménafontedepoderedalei,nonestandorexidomáisquepolasúa
propiavontade,coaque,ademais,comolei,dirixeosasuntosdosseus
gobernados.Sendúbida,estaexcepcióndanaturezahumanaqueAristóteles presenta como homes virtuosos responden, perfectamente, ao
programadeaccióndeAlexandrecomoautócrata.PensemosqueAristótelesestablecequeogobernanteeogobernadodebensereducados
deformadistinta370,eestaremostaménanteundosinteresesquepuido
tersuscitadoparaoestaxiritaeducaraopríncipemacedonio371.
Poroutraparte,conestadefensadainfluenciadafilosofíaaristotélica sobre o rei macedonio, volvemos a indicalo, non afirmamos a
aceptacióndeAristótelesdasacciónsdoseupupilo,senónquetansó
buscamos un orixe teórico ao plantexamento político practicado por
Alexandre.
Indicaremos agora unha última cita da Política: “Digamos agora
cál debe ser o carácter natural dos cidadáns. Máis ou menos podería
comprenderseistovotandounhaolladaáscidadesgregasmáisfamosas
eatodoomundohabitadoparavercómosedistribúennelospobos.
OsquehabitanenlugaresfríoseenEuropaestáncheosdecoraxe,pero
faltosdeintelixenciaedetécnica,poloquevivenmáisbenlibres,pero
223
senorganizaciónpolíticaouincapacitadosparamandaraosseusveciños.OsdeAsia,encambio,sonintelixentesedeespíritotécnico,pero
sencoraxe,poloquelevanunhavidadesometementoeescravitude.En
cantoárazahelénica,deigualformaqueocupaunlugarintermedio,
asíparticipadascaracterísticasdeambosgrupos,poiséávezvalentee
intelixente.Poristovivelibreeéamellorgobernadaeamáiscapacitadaparagobernaratodossealcanzaráaunidadepolítica”372.¿Acaso
debepensarse,atravésdisto,noestaxiritacomopro-panhelénico?.Sen
dúbidapareceaquíchamarnonsóáunióndosgregos,senóntaménao
imperiodestessobreorestodoshomes.Estaafirmacióndebepoñerse
enrelaciónconoutrosdoustextosaristotélicos,porunhaparteoFragmento646daedicióndeV.Rosequedi:“[Aristóteles]aconselloulle[a
Alexandre]serohegemónparaosgregoseundéspotaparaosbárbaros;
coidardeaquelescomodeamigoseparentes,etratarconestescomo
conbestasouplantas”373,eporoutracocontrovertidotextodunhacarta
deAristótelesaAlexandre,quefoidenominadaSobreasColonias,na
queofilósofoaconsellaaoconquistadorsobreoxeitoenquedeberexer
onovoimperioqueagoratenomozoreiaosseuspés.Nonobstante,
antesdecomezarcoestudodestacarta,vexamosunpoucooseuargumentoecontido,postoquenonédemasiadopopular.Comoliñasxerais
otextoaséntasesobrearecomendacióndoautor,doquesupoñeremos
apartirdeagoraquefoiAristóteles,aoseuinterlocutor,doquesupoñeremosqueeraAlexandre,quedeporteouleveacabotransferencias
de poboación, das zonas conquistadas a Grecia ou Europa, pois isto
seríaunhadecisiónacertadaparaosinteresesdeAlexandre,easrazóns
aducidasparaistoson,enprincipio,avinganza,perotaménexistenrazónsprácticasparaseguirestasrecomendacións,postoqueAristóteles
explicaqueestasacciónsdedeportaciónconcederíanaAlexandreunha
famaeunrecordoqueperduraríanahistoria,eAlexandreseríaconmemoradocomoovencedordosbárbaros.Así,ademais,evitaríaoperigo
dalgúnlevantamento.
224
Poroutraparte,comounmedioparaculminarasgrandesfazañas
feitasnocampodebatalla,Aristótelesaconsellaaoseuantigopupilo
queseconcentrenosproblemasdascidadeshelénicas,postoquenelas deben darse dúas características, que serían a prosperidade e un
comportamentoxusto.Coapresenzadeambos,obenestareoboorde
estaríanasegurados,perosesósedaundeles,assituaciónderivaría,
nocasodaprosperidade,nunhasituacióndepracereluxuria,quetería
comoconsecuenciaacorrupcióneafaltadelei,enocasodoboorde,
asituaciónresultanteestaríamarcadapolotraballoduroeadificultade.
Por todo isto, é responsabilidade de aquel que exerce a soberanía o
tratardeobterambascalidadesparaascidades,conánimodexustiza.
Destexeito,equizaisparaxustificarestetipodeafirmacións,Aristótelesprosigueafirmandoqueahumanidadeestádestinadaaacadara
Felicidadenestemundo,efelizéaquelqueapreciaoresplandordun
novo día, isto é, dunha nova era, cando os homes acorden constituír
unhanovaleiougoberno,eunnovoreino.Asíremataríanasloitase
asguerras,sendodevotosáideadeacadarunbenestarquepropiciaría,
asimesmo, a prosperidade das súas cidades e comunidades, co que
viviríanfelices,tranquiloseseguros,compartimentandoodíaenmomentosdedescansoemomentosdeestudodasartesedasletras,epolo
amoraosaber,coqueAristótelessoña,esperanzadodepoderchegara
veresanovaera,senóndeformacompleta,si,aomenos,enparte,ao
tempoquesesatisfacedesaberqueaquelesqueorodeanveránconel
esenovodíaparadesfrutalo374.
Comoxaindicamos,estetextoé,sinceramente,estraño.Nonentraremosnósagoraatratardedilucidarseotextoéfiablementearistotélico
ounon,ninnosseusproblemasdeautoría,dataciónouautenticidade,
sobre os que autores máis cualificados para isto fixeron xa as súas
consideracións375, chegando á conclusión de que, se ben quizais non
poidafalarsedeverdadeirosindiciosparapropoñerunhaautoríapropia
do estaxirita, si confirmaron a validez dos elementos da carta como
puramente aristotélicos, e, polo tanto, a posibilidade do seu emprego
225
comofonteparaaanálisedasrelaciónsentreofilósofoeAlexandrede
Macedonia.
Existen neste controvertido texto tres temas fundamentais sobre
os que o filósofo chama a atención do seu pupilo, que en principio
pareceríanestaenconexión,primeirocoarelacióndeAlexandrecoas
poboaciónsqueestánbaixoasúaautoridade,xasexangregosoubárbaros,segundo,coasresponsabilidadesdeAlexandrecomogobernante
destas poboacións e, terceiro, coa gloria obtida a través da xesta do
macedonioeoinicio,acausadeesta,dunhanovaera376.
Con respecto ao primeiro e o segundo, pode destacarse a diverxenciaamosadaentodomomentonotipodetratoconqueAristóteles
animaaactuarcosbárbaroseaclaradeferenciamostrada,polocontrario,coaspoboaciónshelénicas.Cosprimeiros,recoméndasedeportacións a Europa e aconsellase evitar neles posibles levantamentos e
rebeldías,paraoquedeberáserseveronoseugobernosobreeles,pois
sonpoboaciónsquenonobedecensenónpormediodomedo,aíndaque
senrecorreráviolenciasenóntratándonoscomoserventes377;perocos
gregosasituaciónémáiscomplexa,porquetenquetentardesolucionar
atravésdassúasactividadesosproblemasdaHélade,porunhaparte,
tentandoproporcionaráscidadesoselementosquellesonnecesarios
para o seu benestar, como son a prosperidade e a xustiza 378, que el
mesmo debe preocuparse de obter para elas, e por outra, procurando
reconfigurararealidadepolíticadaHéladeatravésdareformadaLiga
deCorinto,fundadaconfinsdealianzamilitar,paraxerarunhanova
organizaciónderepresentacióndosgobernosdetodaaHélade,daque
Alexandreseráoxefesupremo.Así,onovopupilodebexulgarcomo
propio de maior gloria o gobernar a homes libres que a escravos, e
recordarqueosgregossóobedecenatravésdorespetoeoamor,polo
quehaberádecomportarseconxustizaeclemencia,eevitarousoda
violencia,egardarsederespetarasúadignidade.Enconsecuencia,o
monarca debe preferir a gloria reportada pola actividade lexislativa á
dasarmas,ecoidardeproporcionaraGreciaunmarcocorrectoparao
226
seuaoptimodesenrolo.Estasarengaseconsellospretendenindicarao
mozoconquistadorquedebeevitarconvertersenuntirano,comoerao
reidospersas,quetratabaaosseussúbditoscomoescravos.
EstadiferenciacióntanmarcadanotipoderelaciónqueAlexandre
debetercosdousgruposdepoboaciónsbaixooseumando,gregose
bárbaros, debe vincularse, primeiramente, co tema da vinganza, que
no texto aparece escondida tras a cita da Lei de Radamantis, isto é,
comportarseconalguéntalecomoestesecomportaríaconunmesmo,
rememorandoovellocódigomesopotámicodeHamurabieasúaLei
doTalión379.EstedesexoderébanchasinalouseparaAristótelescomo
relacionadocoasasinatoporpartedoGranReideHermiasdeAtarneo,
íntimo amigo de Aristóteles e familiar da súa esposa, ao que tanto o
filósofocomooseusobriñoCalístenesdedicaronsendospoemas.Esta
mortedoseñordeAtarneoteríaacontecidocandooestaxiritaeratitor
domozoAlexandre,poloqueéprobablequexadendeesemomento
tivese indicado ao mozo o seu desexo de resarcimento sobre Persia
dos males inflixidos polo Gran Rei á Hélade380. Asimesmo, a morte
doseñordeAtarneodebeutercertoeconacortemacedonia,porestar
estealiadoconFiliponospreparativosparaacampañaasiática381.Pero
ademais,adiferenzadetratoentreambaspoboaciónsrespondetamén
ásmarcadasdiferenciasqueofilósofoquereindicarnelas,poismentres
osbárbarossonvencidos,econsecuentementeservosescravizados,os
gregossoncompañeirosnavitoria,poloqueAlexandredebeprocurar
congratularseconeles.
Comoúltimoconceptodesteapartado,haiquesinalaraconstante
precauciónrecomendadaporAristóteles,parapreviraAlexandredos
aduladoresepersonaxesmalintencionados,que poden corromper cos
seusconsellosavontadedomacedonio(asícomoinvalidarasexhortaciónsdoestaxiritacosseuspropiosconsellosaorei,pasaxeesteinterpretadoenrelacióncosacontecementosdadiscusiónentreCalístenese
AnaxarcotrasamortedeClito,quexarevisamos).
227
Con respecto ao terceiro e derradeiro apartado temático, adicado
ásconsecuenciasdavitoriaanivelglobal,oestaxiritaentendequeesta
favoreceainstauracióndeunhapazduradeiraenAsiaeenEuropa,ao
estartodooterritoriosometidoaunhamesmaautoridade,oquepoderá
supoñeraposibilidadedeque,conestanovaeradepazaHumanidade
acadeaFelicidade,finúltimodaexistenciahumana(concepciónque
forma parte dos parámetros básicos da filosofía aristotélica), pois a
consecucióndunmundosenguerraseadicadoexclusivamenteaodescansoeaocultivodamenteedocorposuporía o paso decisivo para
acadarestepropósito.
Axeitoconclusivo,podemosobservarcómoAristóteles,oucando
menos o pensamento aristotélico expresado neste documento, comprendequeaaventuraalexandrina,aíndaqueéafazañadeAlexandre,
supónungranavanceparatodaahumanidade,édicir,paraaHéladee
acomunidadehelena.Así,osbárbaros,paraasegurarasituaciónfutura,
debenseradheridosáculturagrega,aoserasentadosenterritoriosde
EuropaedaGreciamesma,coque,creo,buscaríasequebrarasúapropiaconstruciónculturalearraigalosánovaculturacolonizadora.
Certamente,nestetextoAristótelescompartemoitospuntosdevista
epretensiónscoFilipodeIsócrates,coasúaideadequeogranpoder
conferidopolavitoriasobreosbárbarosdebesertaménempregadapor
elenbeneficiodeGrecia,enosremiteaoxacitadoFragmento646aristotélico,asícomoádefensa,contidanaPolíticaecitadasupra,daraza
helénicacomoaúnicaquepoderíagobernaráHumanidade,unhavez
salvadaacuestióndauniónpolíticaatravésdahexemoníamacedonia
sobre Grecia. Por isto, se indicábamos como verdadeira intención da
arengaisocráticaodesexodeprotexeraomundohelénicodaambición
do soberano macedonio, neste caso Filipo, e evitar a instauración, a
raízdaacumulacióndepodereneste,ouaplicacióndungobernodespóticopolomacedoniosobreGrecia,teremosagoraqueresolverque
as similitudes entre o discurso isocrático e os consellos aristotélicos
fundaméntansenaprocuradunmesmopropósito,poloqueoestaxirita
228
pretenderá,coseuénfasesobreasituaciónhelena,orespetoáHéladee
demais,queAlexandrenonaplique,araízdasúaconquista,unhapolíticadespóticaeautocráticanomundogrego.
En consecuencia, non podemos afirmar a aceptación global de
Aristóteles con respecto ás actividades e actitudes desenroladas por
Alexandre,perotampoucopodemosnegarcompletamenteaexistencia
dunpuntodevistafavorableconrespectoásituaciónobtidapolomacedoniocomoprodutodasúaconquista382.AsesperanzasdeAristóteles
diríxensecaraofuturo,asícomoasrecomendaciónsaoseuantigopupiloparaquenonescoiteaosaduladorese,porcontra,leveáprácticaos
conselloscontidosnaepístola,quelevaríanáHumanidadeaunhanova
IdadedeOuro.Oquesipodemosreafirmaréainfluenciaquemoitos
aspectos do pensamento do filósofo deberon ter no xeito de actuar e
pensardeAlexandre.
Resultacuriosoque,mentresquenós,atravésdaobservacióndos
textos,temoschegadoáconclusióndainexistenciadunhaaopticanegativasobreAlexandreenAristóteles,ahistoriografía,encambio,creou
e alimentou o mito da existencia dunha tradición peripatética hostil
a Alexandre383. Esta opinión historiográfica da existencia desta hostilidade cara o macedonio por parte da escola peripatética nacería da
execución de Calístenes, peripatético, polo monarca macedonio. Por
DióxenesLaerciosabemosqueTeofrastoredactouunhaobratitulada
Calístenesoudopranto384,daqueCiceróncontaquefoiproducidapola
aflicióndeTeofrastoacausadamortedeCalístenes,poloquenasúa
obracontaríacomoCalístenesteríatopadoconunhomedealtísimopoderealtísimafortuna,aíndaqueignoranteparafacerusodaprosperidade385.AconclusiónfinalqueotratadodeTeofrastoseteríaproposto
sinalarsería,entón,queéaFortunaaquegobernaavida,enonasabedoría386.Estainformaciónlevouamoitosestudosos387acomprender
queotemadaobraCalístenesousobreoprantoseríaunhaobracontrariaecríticacosoberanomacedonio,oquerevelaríaestatradiciónperipatéticacontrariaaoconquistador.Fronteaistodebemosaclararqueo
229
estudoteofrásticoestaríaadicadoaCalístenes,nonaAlexandre,polo
queseríaafortunadeCalístenesoquepreocupeaoautor,aíndaque,
poroutraparte,existetaménunhaprácticanomundoantigovinculada
coaredacciónfilosófica,polaquealgunhasobrasaparecendedicadas
aunpersonaxe,aíndaqueoseuargumentonadateñaqueverconesta
persoa388.Asimesmo,aobrapoderíaresponderaotópicodaconfrontaciónentreosabioeopoderoso,típicodomundoantigo,equefaia
súaapariciónnasFontesdeAlexandreendiversasocasións,comono
encontrodomacedonioconDióxenesoCínico389.
Deste xeito, se ben parece posible a desaprobación por parte de
Teofrastodoasasinatodoseuamigo,emáisaínda,podepensarseen
queestedesaprobarainclusoaobradeAlexandre,aíndaquedistonon
teñamos proba algunha, pero á luz das fontes parece insostible a defensadunhacrítica,encabezadaporTeofrasto,porpartedaescolaperipatética,ápolíticamacedonia,poiscoñecemosqueesteautorestivo
vinculadoácasarealmacedonianaetapapostalexandrina,conCasandro,equeTolomeotaméntentouobterasúapresenzanasúacorte390,e
ademais,sabemostaménqueunpupiloseu,eamigopróximo,DemetriodeFalero,seráoencargadoporAntípatroparagobernarAtenastras
aGuerraLamíaca,easimesmo,entreasobrasteofrásticasexistiutaménuntratadoadicadoaCasandroAcercadoreino391,oqueconfirma
asúarelacióncoahexemoníapolíticamacedonia.Unhaúltimaproba
da inexistencia dunha concepción doctrinal nos peripatéticos hostil
conAlexandreatopámolanaxamencionadanoticiadePlutarcosobre
unhaobradeAristóxenodeTarento392,naquesemencionaríaoboolor
desprendido por Alexandre, unha información que tamén parece ter
sidorecollidaporTeofrastonoseuDeOdoribus393.Sendoestesdous
autoresperipatéticos394,parecedifícilcrerquepuidesenterempregado
a Alexandre como exemplo positivo se existise esta suposta aoptica
contrariadasúaescolaparacomacedonio.
A inexistencia desta aoptica crítica dos peripatéticos, por outra
parte, permítenos tratar de comprender correctamente os nexos entre
230
AristóteleseAlexandre,poisas FontesdeAlexandre nos relatan que
asrelaciónsentreofilósofoeoseuantigopupilovansedeteriorando
araízdacondenaimpostasobreCalístenes,porunhaparte,polomedo
mesmo que este feito tería infundido no corazón do estaxirita, e por
outra,porque,segundoalgunhasversións395,oconquistadormantivera
aohistoriadorolintioenpresidioparaquefosexulgadoanteoConsello
daLigadeCorintoecoapresenza,requiridapolorei,deAristóteles,
duranteoproceso,aíndaqueamortedoolintio,primeiro,edomesmo
Alexandre, posteriormente, terían evitado este proceso contra Calístenes, e de forma indirecta, contra Aristóteles. Esta información pretendería confirmar a tradición sobre a construción peripatética dunha
produciónculturalhostilaAlexandre,conferíndolleotítulodetirano.
EstainformacióndebevincularseáanécdotapolaqueCalísteneséasociadoáconxuracontraonovomonarcadeMacedoniaquederivaráno
seuencarceramento396araízdaexposiciónfeitaaospaxespoloolintio
deAlexandrecomotirano,edanecesidadedeacabarcoatiranía.Sen
embargo,estesdatosteñendifícilconcordanciaconoutrosqueconservamossobreAristóteles,que,xuntocoexpostorecentementesobrea
obradeTeofrasto,podenfacernosdubidardestedeteriorodarelación
existenteentreomonarcaeAristóteles.Sabemosquenoano323morre
Alexandre, e este acontecemento coincide coa saída do estaxirita de
AtenasacausadunhaacusacióndeimpiedadeporparteduntalEurimedonte,abasedacalseríaopoemaeadedicatoriadunhaestatuaen
DelfoscompostaspoloestaxiritaaHermiasdeAtarneo,queforanentendidascomoblasfemasesacrílegas.EstaacusacióndesexabapresentaraAristótelescomoprofanadordastradiciónsrelixiosasdosgregos
aopretenderadorarcoseupoemaaunmortal397,poloqueoestaxirita
vesenaobrigadeabandonarAtenasnesemesmoano,poistemíaqueos
ateniensesfixesenconelomesmoquefixeranconSócrates398.
Seperspectivizamosestasituacióncotexandoosnososdatospoderemospercibircómo,primeiramente,debechamarseaatenciónsobre
acoincidenciadedatasentreestapersecuciónateniensecontraAristó-
231
teleseamortedeAlexandre,querenovaríaasesperanzasdoscidadáns
áticosporliberarsedodominiomacedonio.Ensegundolugar,éatemáticadaacusacióndeEurimedonte,istoé,aimpiedadeacausadaveneracióndunmortalconatributospropiosdosdeuses,oquenosdevolve
aoámbitoalexandrino,porestarnestesmomentosenplenavixenciaa
súaimposicióndeserhonradocomoaundeus.Poristo,aacusación
nonétantopolopoemadeHermiascomopolodesexoautoglorificador
de Alexandre, ao que os atenienses entendían que Aristóteles estaba
irremisiblemente vinculado. Consecuentemente, primeiramente debemoscomprenderestapersecucióndoestaxiritadentrodosparámetros
doámbitopolíticoateniense,easúaacusaciónvinculadaámortedorei
macedonio,queteríaliberadoasvontadesderébanchadosmembrosdo
grupodeopiniónpolíticaqueanteriormentedenomináramoscotermo
depatriótico,quenteríanadvertidoasúaoportunidadedetomarrepresaliasdentrodacidadeconaquelesqueestabandirectamenteasociados
coréximemacedonio,poloqueAristótelesteríaseconvertido,araízdos
numerososlazosquelleuníanácortedoseupaísnatal399,nunobxectivoprioritario,edestexeito,asituacióndofilósofonapolisvoltaríase
certamentedelicada,esendúbidamoiperigosaparaasúaintegridade.
AconfirmacióndetodoistoéaacusaciónmesmadeEurimedonte.
Destexeito,aíndaqueasFontesdeAlexandrerecollenarelación
entreofilósofoeoconquistadordunxeitoambiguo,presentándonosun
deterioropaulatinodarelaciónentreambos400,encambio,oselementos
queacabamosderevisarsobreAristóteleseAlexandrenonfanpensar
nunhasituacióncríticaentreambos,senónmáisbentodoocontrario.
Oexemplomáisdestacadodomantementoderelacións,candomenos,
aceptablesentreAlexandreeoseutitoratopámolonoenvíodeNicanor
de Estaxira, xenro de Aristóteles, como emisario plenipotenciario en
324áHéladeparaanunciarnosXogosOlímpicosexestiona-lasregulaciónsestipuladaspoloEdictodosExiliados,nunhaposiciónimpensableseasituaciónentreomonarcaeofilósofofosecrítica.Poristo,
quizaisdebéramosachacaroparlamentocalisténicosobreotiranicidio
232
ao xa indicado papel que o olintio ten nas obras que compoñen as
FontesdeAlexandrecomodefensordasopiniónsetradiciónshelénicas,segundotemosdemostradoparaasúaactuaciónnodesenrolodos
episodiossobreaproskynesisemaisosacontecementosposterioresá
mortedeClito.
Demostrada a inexistencia dunha aoptica hostil como parámetro
inherentedaescolaperipatética401,etrasterreseñadoasaopticasdas
escolas filosóficas isocrática e peripatética, de marcado raizame ateniense, non resta senón votar unha pequena ollada ás informacións
que se nos conservaron e tratar de resolver esta cuestión en relación
coa terceira destacada institución maxistral do panorama ateniense,
comoéaAcademia.Poucasson,departedesta,asinformaciónsque
sedirixenaomozoreideMacedonia,peroalgunhasnondirectamente
implicadasconelsipodenseranalizadasáluzdocontextoe,grazas
aelasextraerasnosasconclusións.Enprimeirolugarencontramos,a
esterespecto,aCartaaFilipodeEspeusipo,elaboradanoano343/2
aproximadamente, momento mesmo en que Aristóteles é designado
comotitordeAlexandre402.EstaelecciónporpartedeFilipodunmembrodaAcademiacomomestredopríncipemacedoniotenunhaseriede
repercusiónsnoámbitodasescolasatenienses,comotestemuñantanto
acartadoherdeirodePlatóncomoaepístoladeIsócratesaAlexandre,
databletamén,aíndaqueconmenorprecisión,entreosanos342e340.
NestaúltimaIsócratessaúdaaoxovepríncipe,esinalaaproximidade
deestecoaescolafilosóficaerística403,sobreaquelledesaconsellaco
finderecomendarllecomodemeirandeproveitoasensinanzasdasúa
propiaescola.Estesapuntesrevélansenoscomosignificativosnaloita
entreaescolaplatónica,áqueoanciánmestrederetóricaserefirecoa
mencióndaerística,eaescoladopropioIsócrates.Nadécadade360
PlatónenviaraápresenzadePérdicasIIIaEufreodeOreo,coquea
Academiateríagañadopesoeinfluencianacortemacedonia,perodiso
facíaxacasedúasdécadas,enomomentonoqueasúameirandefonte
depatronazgo,osreisdeSiracusa,estabaaextinguirse,Aristóteles,un
233
dosmembrosdasúaescola,édesignadoparaeducaraomozoAlexandre,oqueteríaabertoenEspeusipo,cabezadaescola,unhanovaopción, en Macedonia, para a consecución de patrocinio económico404.
A consecuencia desta designación de Aristóteles será, entón, a carta
deIsócratescríticacoaeleccióndosseusrivaiseducacionaisnaesperanzadepoderatraeraatencióndopríncipecaraaesferadasúapropia
escola.EsteintentodeIsócrates,materializado,comoindicábamos,na
súa carta a Alexandre, será respondido por Espeusipo coa súa Carta
aFilipo,naqueoplatónicotratadedesprestixiaraposibleinfluencia
deIsócratesenMacedonia,epolotanto,reforzaroslazosqueuníaná
Academia,atravésdoestaxirita,coacortedeFilipo,naprocuradeobteratravésdistooseubeneplácitoeasúaproteccióneconómica,nunha
actitudequepreludiaasituacióndaculturagregaenépocahelenística.
AraízdeestareflexiónpodemosindicarqueaAcademianonfoi,
dunxeitoorgánico,adversaaosreisdeMacedonia,senónquepodería
terbuscadonelaasúafontedesustento.Asimesmo,aproximidadedas
personalidades platónicas coa casa real macedonia aparece testemuñada en outras informacións, que sinalan a Espeusipo como invitado
nasvodasdeCasandro405oaXenócratescomoreceptordeagasallosen
moedaenviadosporAlexandreeAntípatrosucesivamente406.
En resume, antes de continuar, diremos que, tras o exposto, non
existenprobasclarasdequeastresgrandesescolasfilosóficaseeducacionaisdaAtenasdetemposdeAlexandretiveranformuladounha
imaxeorgánicadomacedoniomarcadapolahostilidadecaraeste,ese
benasfontesquetemosparaafirmaristosonescasas,ospoucosdatos
conservadosatahoxeparecenindicarunhaaceptacióneachegamento
caraomozoconquistador,oucandomenos,unharelacióncordialpor
parte dos membros máis destacados destas institucións co sistema
hexemónicoimpostodendeMacedonia.Ataagorateríamosrespondido
ácuestióndaaopticaqueafilosofíaseforxoudaaventuraalexandrina,
perodeestamesmapreguntadeslígaseunsegundoaspectodeinvestigación obrigada, como é a repercusión de Alexandre no mundo da
234
filosofía,easimesmo,taméndasartes.Paraistocomprerecordaragora
as continuas arengas expresadas por Isócrates e Aristóteles nas súas
respectivasobrasadicadasaFilipoeAlexandre,ondeamboscoincidían
ensinalaraosmonarcasmacedoniosanecesidadequeestestiñan,para
manteraosgregosenconcordiaaoseucarón,deconverterseenbenfeitoresdaHélade407.Poristo,todaanálisedarelacióndeAlexandrecoas
arteseascienciashaberádeserobservadaáluzdesteparámetro,parao
queprimeiramenteexporemosanosateoríasobreestacuestióneposteriormenteanalizaremosalabordeAlexandrecomoeverxetes.
4.7 Aconstrucióndunmodelofilosófico
Xaadvertimoscómooreiconstrúeatravésdasrepresentaciónsda
súaimaxeunaparatoiconográficoquepretendeobterasúaexaltación
como individuo entre os seus súbditos, e a partir da difusión do seu
retrato,sercoñecido,oumellorrecoñecido,persoalmentenosterritoriosbaixoasúaautoridade.Estacreacióniconográficateráunhagrave
repercusiónnoámbitodaartedeúltimoterciodoséculoIVa.C.,estipulandounhaseriedeelementoscomoprecursoresdacreaciónartística
prototípicadoprimeiroHelenismo.Estasituaciónlevouaosinvestigadoresdaarteaplantexarseahipótesedeseestescambiossufridosno
planoartísticonaHéladesonprodutodanovaconfiguracióndomundo
grego xerada pola aventura alexandrina ou se, polo contrario, deben
remitirseálabormesmadoreimacedonioatravésdainfluenciadirecta
que os cambios e innovacións impresas no seu sistema iconográfico,
quedemosenchamartecnoloxíadaimaxe,puideronterrepresentado
para os parámetros definidores da arte do momento anterior, co que
o macedonio sería o principal responsable do viraxe conceptual da
artegreganoseumomentopost-Clásico408.Normalmente,estecambio
das tendencias artísticas atribuíuse ao influxo filosófico, en especial
aoplantexamentosocráticodequearepresentaciónplásticadohome
deberatentarexpresarosestadosvivenciaisdaalma,especialmenteo
235
éthos (carácter moral) e o páthos (expresión dos sentimentos), plantexamento que solucionaría o cambio do solemnismo clásico ao sentimentalismo e individualismo helenísticos409. Coa súa tecnoloxía da
imaxeetodasesasrepresentaciónsdoseuretratocorrendoportodoo
seuimperio,quelleconverteríannohomefisicamentemáisfamosodo
seumundo,oqueporforzadebeudeimpresionar,polasúanovidade
comoretratosdohome,coassúasimperfeccións,assúasmanías,poses
edefectos410,aosgrandesartistaseescolasdomomento,talescomoos
praxitelianos411,ospoliclétidas412,aescolaheróicadeTimoteos413...que
aplicarían ás súas creacións os tipos alexandrinos de cabelo revolto,
torsióndopescozoeaposicióndosollos.ComosabemosporPlutarco,
estes“tipos”foronmoiimitadospolosDiádocos414,oquetaménsignifica que foron imitados polos artistas post-alexandrinos dun xeito
masivo, compoñéndose tales pautas como definicións elementais da
representacióndopoderreal.
Con todo isto entendo que podemos considerar a Alexandre, ou
máisbenaoseuéxitonacampañaasiática,epolotanto,aodesenrolo
da súa tecnoloxía do poder, como o desencadeante de toda unha reformanopensamentogrego,quetenoseuclaroreflexonaconcepción
artística, aínda que esta afirmación necesita ser coidadosamente matizada,poisdicindoistononpretendoestableceraomacedoniocomo
unaxenteconscientedequeassúasmedidasdepropagandaestivesen
revolucionandoosistemarepresentativodaplásticahelenasenón,máis
ben,queatravésdasúatecnoloxíadaimaxepodemosadvertiropoder
deAlexandrecomocatalizadordunhaseriedesentimentosereflexións
que, por outra banda, terían xurdido con anterioridade ás fazañas do
conquistador, e coas que Alexandre, funcionando como catalizador,
conformaráasúaiconoloxía,activandoestastendenciasataomomento
tansólatentesataopuntodeproduciruncambionosconceptosestéticosdomediterráneooriental.Poroutraparte,estaconclusiónnondebe
resultar estraña, pola súa novidade415, senón máis ben lóxica, tendo
en conta a verdadeira medida da fazaña contida na vitoria obtida na
236
campañaasiática,quemudacompletamenteaformadomundogrego,
producindonosseuscoetáneos,máisaládeaquelescontrariosaodominiomacedonio,asensación,expresadaporAristótelesnoseuSobreas
Colonias,deestarapiquesdepresenzaroiniciodunhanovaeraparaa
humanidade416.
Pero, máis alá desta función cumprida por Alexandre como desencadeante e potenciador, a través das súas propias actitudes, deste
cúmulo de sensacións que se están a desenrolar ao longo de todo o
séculoIV,esobreoaspectoconcretoqueagoratratamos,aaceptación
e aplicación destas ideas á representación artística, nun proceso que
quedaperfectamenteexemplificadopolosistemaderepresentaciónreal
xestadopolomacedonioparaafiguraciónartísticadasúaimaxe,queda
porindicarunhacuestiónque,aíndaquequizaispoidatildarsedematerialista,nonporistoresultademenorimportancia,comoéopapelde
Alexandrecomoeverxetesdasartesedasciencias.Comosabemospolasfontes,moitosforonoscientíficoseartistasque,xuntocosefectivos
militaresnecesariosparaacampaña,acompañaronaomozoreinasúa
aventura asiática417. Asimesmo, tamén coñecemos diversos exemplos
deAlexandrecomobenefactordascidadesbaixooseugoberno,como
demostranasreconstruciónsdemonumentosetemplosordenadaspor
el,ásquedebensumárselleasnovasedificaciónssufragadascoassúas
finanzas418.Destexeito,aartetopanomonarcamacedoniooseumáis
oneroso protector, chegando incluso a un punto no que podemos advertirestaactitudealexandrinademecenazgocomounelementoindispensabledodesenrolodaartenonsóentemposdomacedonio,senón
nomesmoHelenismo,porseroseumodelodecomportamentooque
imitanosseusDiádocos,quemanteránocostumeimpostopolomozo
conquistador de manter aos artistas e pensadores destacados de cada
momento en íntimo contacto coas cortes helenísticas. Con isto, debe
engadirseaquíoxuízodePlutarco,queconsideraque“osprincipaisartistasdeentónchegaronaselononporvivirnosdíasdeAlexandre,senóngrazasael”419.Senembargo,existeaposibilidadedequeasrazóns
237
do macedonio para manter esta práctica estivesen máis alá do ánimo
filantrópico, pois, como xa expuxemos, tanto Isócrates como Aristóteles420teríanrecomendadoaeverxesiacomaunmediodegañarseo
favordosgregos,emáisaínda,poisnasúacomprensióndainstitución
monárquica,oestaxiritaplantexainclusoqueéacausadosbosfeitos,
da everxesia,queseinstauranosreis421,de xeito que todo aquel que
sexabenfeitordascidadesobteráahonradereinar422,converténdoseasí
aeverxesianunmecanismoparaamanifestacióndadignidaderexia423.
NoreinadodeAlexandre,estaeverxesiamanifestaraseconmaiorincidencianoplanoartístico,sufragandodiversasconstruciónsnascidades
e,asimesmo,coalabordirectadasúacorte,ondesedabancitaosartistasqueacompañaronaomacedonionasúacampaña,xerándosearredor
domacedoniouncírculoculturalque,poroutraparte,podemosasociar
coaelaboraciónepostaenpráctica,poralgúnsdeestesartistas,dosparámetrosconfiguradoresdoquedefiníramoscomotecnoloxíadopoder.
Así, o papel sinalado de Alexandre como everxetes cumpriría tamén
unhafuncióndecarácterpolítico,poisatravésdelaomozorei,dentro
doseuplangobernamental,encararíaaconstrucióndasúapersonalizacióndopoder,quexatemosestudado.
Outro dos parámetros estipulados dentro do programa isocrático
do everxetes, exemplificado polo modelo herácleo, é o da fundación
decidades.Estarecomendación,quenunplanoprácticopermitiríaresolver,segundoIsócrates,oproblemadaenormemasadedesposuídos
queengrosabanoscorposdemercenariosqueparticipannosfrecuentes
conflitosdoséculoIV(sendoestesásúavezcausaeefectodunmesmo
problema)asentándonosencidades424,adquiriuunharespostaefectiva
noexerciciolevadoacaboporAlexandre,quenéconsideradoxadende
aAntigüidadecomomodelodedifusorculturalatravésdasmúltiples
fundaciónsqueselleadxudican425,chegandoinclusoaatribuírselleo
tan incrible como imposible número de setenta fundacións de cidades426. Deste xeito, Alexandre, a través deste papel seu de fundador,
debíaapareceranteacomunidadehelenanonsócomodifusordacul-
238
turagregaeseñordunnovoterritoriovastoenrecursoseoportunidades
para o aoptimo desenrolo económico e social da Hélade, senón que
taménconistocumpriríaesepapeldeeverxetesquelleerareclamado
porIsócrates,coquereforzaríaaperspectivaqueosgregosteríanda
súapropialexitimidadecomohegemónedirectordosgregos.Resulta
curioso, fronte a esta perspectiva, cómo P. M. Fraser demostrou, por
contra, que destas largas listas de fundacións, moi poucas poden ser
consideradascidadesnoverdadeirosensodapalabra427,sendomoitas
delas non máis que puntos de paso, pequenos núcleos habitados tan
sóporgorniciónsmilitaresafuncióndascalesseríaadeactuarcomo
prazafortenunterritorioconquistado428,poloquenonlograronsobrevivirmoitomáisaládamortedeAlexandre,sendoalgunhasdascidades
incluídasnesteslistadosdeAlexandríasalgunhasfundaciónsdetempos
inclusoposteriores,oméritodascalesdebíaserllerecoñecidononao
conquistadorsenónaalgúnsdosseusDiádocos,enespecialaSeleuco,
edenominadasconomedeAlexandreenhonoraesteepoloprestixio
queditofundadorsuporíaentemposhelenísticos429.Enconsecuencia,
debemos comprender que esta conceptualización, por outra parte tan
arraigadadentrodahistoriadosméritosdomacedonio,deAlexandre
comofundador,aononserdotodocerta,senónqueoseuvolumefoi
engrandecido polos narradores da súa aventura asiática430, responde,
unhavezmáis,áspremisasdoaparatopropagandísticoxeradoaoseu
arredorpoloconquistador,comounmediononsódelexitimaroseu
podersenóntaméncomomecanismoparamellorarasúaimaxedentro
domundogrego,queveríaestaprofusiónfundacionalconbosollos.Á
súavez,estenovoaspectodaconstrucióniconográficadeAlexandre,
nestecasorespondendo,comodicimos,ásúanaturezacomobenfeitor
daHélade,volveríaaaproximarassúasxestascoaobradoseumodelo
eancestroHeracles,famoso,comoxavimosnomomentoadicadoao
pensamento isocrático, pola súa actividade fundacional. Pese a todo,
mereceseraclaradoqueestaexplicaciónnondesexaminimizaraimportancia das fundacións alexandrinas no proceso de conquista e do-
239
minio do territorio persa, senón estimalo na súa xusta medida, e en
especial,valorarapresentaciónanteosgregosdafiguradeAlexandre
comoreifundador,eenconsecuenciataméndifusordaculturagrega,
tentando con isto apreciar o impacto mental que este compoñente da
representación propagandística de Alexandre debeu ter no ámbito da
opinión pública grega, o cal debe ser posto en relación co resto dos
mecanismos iconográficos, ideolóxicos e propagandísticos estudados
aolongodestetraballo,eatravésdetodoisto,comprenderasúaverdadeirafunciónparaaxustificaciónelexitimacióndopoder,emáis
concretamente,doaumentopaulatinodunpoderdecarácterunipersoal,
autocrático,representandoaAlexandrecomoaobogobernante.
As consecuencias deste dobre papel de Alexandre de everxetes e
fundador, por outra banda, deben ser apreciadas pola importancia de
estasenespecialparaAtenas.Atravésdestasnovascidades,asícomo
de outras que en momentos recentemente posteriores foron creando
os Diádocos arredor do Exeo 431, tales como Antioquia ou Alexandría,aumentouacompetitividadepolopatrociniodasartesnoámbito
dascidades,emáisaíndacandoestepatrocinioproviñacaseexclusivamente das arcas dos soberanos helenísticos, pois segundo vimos o
everxetismoeraconsideradounhadascondiciónspropiasdaactividade
monárquica,poloqueestesreispromoveránnosterritoriosbaixoasúa
autoridade,eenespecialnascidadesgregasdedentrodosseusreinos,
a continuidade dunha promoción sobre as artes coa que exercer este
papelbenéfico,oquexerarátaménunánimodecompeticiónentreos
diferentes soberanos helenísticos por amosar cál é máis beneficioso
paraosseussúbditoseparaaculturahelénicaenxeral.Esteproceso
histórico reverterá nunha nova situación das artes, desencadeada xa
polaactividadedeAlexandrenesteámbito,quesuporáparaAtenasa
perdadasúahexemoníasobreasarteseoespazodacultura,papelque,
comosabemos,levabaexercendodurantetodooperíodoclásico,eque
eraxaunelementodefinidordopropiocarácterdacidade.Estaperda
dasúaautoridadeanivelintelectualestáasociadaatódolosámbitosda
240
produción artística, salvo no campo da filosofía, onde Atenas seguiu
mantendoapreponderanciadeantanoconrespectoaorestodomundo
helénicograzastantoainstituciónsxaexistentes,comopuideransero
LiceoouaAcademia,comoáfundacióndenovasescolascomoasdos
escépticosoudosepicúreos,entreoutros.Estadepresióndaactividade
culturalateniense,apartedecoanovasituacióndomecenazgo,agora
calesexclusivamenterexio,áquehaiqueengadiramentadaaparición
no horizonte helénico de importantes competidoras, entre as que debemosdestacarporencimadorestoacidadedeAlexandríaenExipto,
debe relacionarse tamén, sen dúbida, coa desaparición, tras a derrota
obtida na Guerra Lamíaca e as funestas consecuencias de esta para
a polis ática, da Atenas autónoma, reguladora da súa propia política.
DesaparecidaesacaracterísticadeAtenas,taninherenteaelacomoo
seu propio afán pola produción e difusión artística, a cidade pasou a
exerceresepapelque,comosímbolodaHéladeedasúaculturaaínda
manténadíadehoxe,peronoaspectodacreación,máisaládealgunhasfigurasdestacables,comoadunMenándroouunApolodoro,asúa
produción, con anterioridade cales monopolística sobre o panorama
intelectualgrego,nonalcanzaráxaascotasdostempospasados.
4.8 AlexandreeasEscolasfilosóficas
Dunxeitoindirectoestivemosmencionandoopanoramafilosófico,
eéaesteaoqueadicaremosasnosaspróximasliñas,poisprocuraremosagorarevisaroambientefilosóficocoetáneoeposterioráfigurade
Alexandre,máisaládasgrandesescolasplatónicaeperipatética,que
xatemosrevisado,eobservarsenospreceptosproducidosparaencara
este novo mundo helenístico pode observarse este mesmo fenómeno
de influencia da aventura persa sinalado para a arte. Para o período
posterior á vida do conquistador macedonio debemos primeiramente
sinalarodominioexercidonoespazodopensamentoedafilosofíapor
partedetrescorrentesdecreacióncontemporáneaoupróximaácam-
241
pañaalexandrina,comosonosestoicos,epicúreoseescépticos.Aínda
quenonéesteolugarparadesenrolarunhaanálisecompletasobreos
compoñentes básicos da filosofía helenística432, debemos destacar, en
beneficiodocumprimentodonosopropósito,emáisaládasposibles
influenciasdopensamentooriental,agorafluíntecaraaHélade,cómo
estascorrentesbuscansimultaneamente,aíndaquepordiferentessendeiros, proporcionar unha seguridade ao individuo, nun momento no
que os esquemas sociais tradicionais comezan a perder o seu senso,
e estruturas ata agora fundamentais da racionalidade grega, como a
polis,pasanaocuparunpapelsecundarionoorganigramadomundo.
Oscínicos,estoicos,epicúreoseescépticos abrigaban unha profunda
confianzanosrecursosinterioresdoindividuo,nasúaracionalidade,e
nobousodeestacomoúnicabaseposibleparaaobtencióndunhavida
feliz e tranquila433. Este xiro que advertimos na filosofía helenística
caraoindividuo,fronteáatenciónqueataomomentosellededicarade
formapredominanteaogrupo,naqueoindividuoeraobservadotansó
comocompoñentedacomunidade,debelevarnosdenovo,comoacontece na arte, a pensar na intensa individualidade de Alexandre como
posiblepotenciador,quenondesencadeante434,comograncatalizador,
dunsentimentocrecentenaHélade.
Antesdepretendersolucionarascuestiónsderivadasdoestudodas
aopticas que estas escolas filosóficas produxeron sobre o macedonio,
teremosquesinalarqueafiguradeAlexandre,moiposiblementedende
os momentos posteriores á súa morte, debeu funcionar no mundo da
culturagrega,eposteriormentedeigualxeitonoámbitoromano,como
arquetipo,figuratipolóxica,ocalparaoámbitodafilosofíaestácaracterizado polo que adoitamos a denominar exemplum¸ e que podemos
definircomountipoespecíficodetopos,oumáisconcretamentecomo
“cantidades medibles coas que pode operarse independentemente de
calquerasituaciónhistóricaconcretaepodenseremprazadasenoposiciónaoutrasoblicuamenteatravéstantodoespazocomadotempo”435,
istoé,oexemplumcomounhaferramentacoaquerepresentarunpen-
242
samento,algoquepodeserempregadoporunhistoriador,unrectorou
unfilósofoparaosseuspropiospropósitos436.EstesexemplasoncomplementosbásicosdosistemaeducacionaldaAntigüidadeemanterána
súaimportanciacomoesquemasderepresentacióndunhaideaaolongo
de toda a Idade Media. Deste xeito, as referencias que atoparemos a
Alexandre no ámbito da filosofía deben ser xulgadas comprendendo
queosfilósofosdiscutenfigurashistóricascoánimodefacerfilosofía
conelas,coqueafiguradeAlexandre,comocalqueraoutroexemplum,
funciona como compoñente dun argumento retórico, non dun xuízo
histórico437. Será a través do tipo de calidades asociadas á figura de
Alexandreparaodesenrolodeestacomoarquetipodasmesmasoque
nosreveleasperspectivasqueosantigosxeraronsobreasacciónsdo
macedonio,eentreestas,especialmentenosautoresromanos,destaca
adomozoreicomoparadigmadetirano,aíndaquenonéoúnico,pois
taménsondestacadasassúasrepresentaciónscomomodelodegobernanteilustradooudeprotexidodaFortuna438.Paranondesviarnosdo
tema e momento histórico que nos ocupa, pasaremos agora a esbozaraperspectivaqueaquelascorrentesdepensamentomaioritariasdo
mundopost-alexandrinocompuxeronsobreAlexandre.
Comezaremos pola escola cínica por ser esta anterior ao ascenso
aotronodomozomonarca,aíndaquedomesmoséculoIV,eporisto,
representativa do pensamento da época. A relación dos compoñentes
destaescolaconAlexandre,poroutraparte,podesinalarsecomodivisibleendousespazostemáticosbásicos,comoson,primeiramente,o
encontroentreomacedonioeDióxenesoCínicoqueaparecerecollido
nasFontesdeAlexandre,eensegundolugaroxuízodocínicoOnesícrito,queacompañouaAlexandrenaaventuraasiáticaeelaborouunha
obranaqueenxalzabaaoreiconclarasintenciónsapoloxísticas.
Sendúbida,oespectrotemáticocontidonoepisodiorecollidopolas
fontesdoencontroentreAlexandreeDióxeneséexcesivamenteamplo
parasertratadoaquíconcarácterexhaustivo,porcomprendernonsó
aspectosdecarácterhistóricoofilosófico,senóntaménporserundos
243
moiabundantesexemplosdeenfrontamento,naliteraturadomundoantigo,entreosabioeogobernante.Destexeito,eaíndaquemoiprobablementeaanécdotapertenzaaomomentodevidadomacedonioedo
filósofo439,ocontidodasúarepresentaciónvaimáisaládeelesmesmos
como figuras históricas e deben comprenderse as actitudes de ambos
comoprodutodasnecesidadesexplicativasdosexemplaqueacabamos
de explicar recentemente440. Pese a isto, parece evidente pensar que
neste breve encontro entre ambos personaxes pode esconderse de algúnxeitoaperspectivacínicasobreomacedonio.Osestudososdesta
cuestiónrelacionanestaentrevistadeDióxeneseAlexandreconoutra
contidanasfontes,aíndaquemoilonxexadosBalcáns,comoéoencontroentreAlexandreeoschamadosximnosofistas,asídenominados
porandarespidos441,aquenalgúnsdosexpedicionariosacompañantes
deAlexandre,eenespecialnorelatocompostoporOnesícrito,identificaron,tantopolasúaaparenciacomoporalgunhasdasúasperspectivas
ideolóxicas, cos cínicos gregos. Deste suceso temos dúas tradicións,
unha favorable ao macedonio e outra hostil, con diversas anécdotas
pararepresentarcadaunhadelas,epolotanto,docomportamentode
Alexandreencadaversión.Noreferidoátradiciónadversaaorei,existen especialmente dous episodios, onde no primeiro deles Alexandre
topaconungrupodebrahmánsque,aoverachegarseaomacedonio,
comezan a golpear o chan cos seus pés, o que leva ao macedonio a
inquirirarazóndestecomportamento,earespostarecibidafoi:“Rei
Alexandre,cadahomeédonotansódochanquepisa.Tiesunhome
comoosdemais,sóquetesungrandeafánportodotipodenovidades,
eestanpresuntuosoqueviñechesdendeatúapatriacontraestaterra
procurandononpoucosproblemasecausándollosaosdemais.Ocaso
équecando,aocabodemoipoucotempo,morras,ocuparássóaterra
que basta para que o teu corpo reciba sepultura”442. Este discurso é
moi similar ao contido simbolicamente significado pola contestación
recibidaporAlexandredeDióxenesoCínico443,aíndaque,realmente,
averdadeirasimilitudeparacoasideasdestefilósofoatopámonolasno
244
encontroentreDándamiseAlexandre.Natradiciónhostil,Alexandre,
aoveraossabiosindiosespidos(ximnosofistas),quixoquealgúndestes o acompañase, pero o maior deles, Dándamis, que actuaba como
mestre do grupo, negouse a consentir que ningún deles se unise ao
continxentemacedonio,eaíndamáis,poisreplicouaAlexandrequeel
taménerafillodeZeus,equenonnecesitabanadadeAlexandre,ecriticouodeambulardeAlexandreeosseusexpedicionarios,quenonlles
reportarabenalgún,poloquenonenvidiabanintemíaaorei,poismentresvivisetiñasuficientecoasúaterraindia,quelleproporcionabaos
seusfroitosnaturais,ecandomorrese,liberaríasedoseucorpo444.Unha
vezmáissonasideascínicasasqueaquíatopamos,devivirdeacordo
coarazón,quenasúafilosofíaimplicaunxeitodevidaenconxunción
coanatureza,menosprezandotodoomaterial,epredicandoqueafelicidadeestánoretornoánaturezapura,atravésdatotalliberdadede
acciónepalabra,aausteridadeeaautosuficiencia.Unúltimoepisodio,
estavezoencontrodeAlexandrecosdezximnosofistas445,devólvenos
ao mesmo ámbito simbólico. Como xa apuntáramos, estes episodios
son unha representación do topos literario do enfrontamento entre o
gobernanteoupoderosoeosabio,peroencerrantaménensimesmosa
aopticacínicasobreAlexandre.Atravésdeestes,omonarcamacedonio
érepresentadocomountipodehomequeseconducepolasúaambiciónataoabsurdo,chegandoademandarporestaorecoñecementoda
súainmortalidadeedivindade446.Senembargo,estahostilidadecínicaá
figuradoconquistadormacedoniononpresentauncarácterpolítico447,
poisacomprensióncosmopolitaeinternacionalidadecínicadebeuentendernaconquistagregadeorientealgodepositivoparaasúaideoloxíadomundoenteirocomoúnicapatria,nunpensamentocoincidente
codosestoicos,senónquetansópretendeservircomoexemplumdo
xeitocorrectodevida(encarnadoenDióxenesouDándamis)frontea
unxeitodevidaerrado,dirixidofixamentepolaambicióneointerese
porobterbeneficiosmateriais,ouincluso,comonocasodeAlexandre,
atributosimposibles.
245
Podemos certificar, con isto, a existencia dunha tradición cínica
adversaáfiguradeAlexandre.Senembargo,topamostamén,norelato
docínicoOnesícrito,comoxaadvertíramos,unhaperspectivamoifavorableaomacedonio,sendoaobradesteautorconsideradacomounha
das grandes aduladoras da figura do rei, plena, ademais de episodios
fantásticos448.SabemosquefoidiscípulodeDióxenesoCínico,eque
trasacompañaraAlexandrecomotimoneldaflota,elaborouunhaobra
adicadaaomacedonio,algoasícomoOxeitoenquefoinutridoAlexandre,naquededicabaespecialatenciónaoaprendizaxeeeducacióndo
mozo rei, nun xeito que xa na antigüidade recordaba á Ciropedia de
Xenofonte449. Aínda que o seu relato se nos perdeu, polo que de ela
sabemospodemosafirmaravontadedoautor,nonsoamentedeeloxiar
aAlexandre,senóninclusodepresentalocomoaunreifilósofo,unha
especiedemonarcailustrado,conunhanarraciónmoifavorecidapola
proximidaderealqueexistiraentreomozoconquistadorediversasfigurasdaculturaefilósofosdasúaépoca,comoAristóteles,Calístenes,
Anaxarco, Pirrón, Lisímaco, Apeles... Anteriormente apuntábamos a
existenciadedúastradiciónscorrespondentesaoencontrodeAlexandre cos ximnosofistas, e mentres que unha, a contraria a Alexandre,
podemos,segundovimos,asocialacoscírculoscínicos,aoutra,favorableaomacedonio,adoitaaserremitidaáplumadeOnesícrito.Nela,
aentrevistaentreDándamiseoreidesenrólasedunxeitobendistinto,
poiséAlexandrequenvisitaaossabiosespidos,etrasdespoxarsedas
armas,elsoaproxímaseaelesparafalarconDándamis,quenllecrítica
oseuxeitodevida,invitándooaunirseaotipodevidaascético,ante
o que Alexandre recoñece que vive infeliz, pero que lle é imposible
abandonaromandodosseusexércitos.Alexandreofrecegrandespresentesaossabios,queosrexeitan,salvooaceiteparafacerunsacrifico,quetrasserrealizadoAlexandrevaise450.Ademais,outroepisodio
relacionadoconistoencontrámolonaentrevistaentreOnesícritoeos
ximnosofistas451,ondeDándamisaparececonuncomportamento“máis
afable”452.SeráatravésdeestesdousepisodiosqueOnesícritoaplique
246
asúaperspectivacínicasobreosximnosofistas453.Estesdatossupuxeronunenormeproblemadeinterpretaciónparaoestudodatradición
cínica en relación con Alexandre, pois Onesícrito, como cínico, ao
compoñerunhaobrafavorableaomacedonio,invalidaasconclusións
polasquevalidábamosaexistenciadunhaaopticaadversaaAlexandre
porpartedeestaescola.Nonobstante,oprimeiropuntoaterencontaé
que,sebensabemosqueOnesícritofoi“undosmáishábilesdiscípulos
deDióxenes”,nonporistoteríaqueserelmesmounfilósofo454,epolo
quesabemosdasúavida,nonparecequetiveselevadoáprácticaoideal
devidapropiodunmembrodaescolacínica,coqueoseuxuízosobreo
reinoncomprometeatodaaescola455,poloquedebemosentenderestes
episodioscomocompoñentesdopanexíricocompostoporestetimonel
parapresentarasúaideadeAlexandrecomoreifilósofo.Nonobstante,
aíndaquenonsepoidacomprenderaoAlexandredeOnesícritocomo
representativo, senón máis ben todo lo contrario, da opinión cínica
sobreorei,resultainteresanteesacomparaciónimplícitaentreXenofonte, ou mellor dito, sobre a súa Ciropedia, e a obra de Onesícrito,
poisCiroera,nafilosofíacínica,omodelomonárquicoporexcelencia,
poloqueunhaimitacióndaobraXenofonte,caracterizadataménpola
especial atención prestada á educación do seu protagonista, suporía,
para Onesícrito, a comparación dos valores que convertían a Ciro en
modelocínicoconaquelespresentesenAlexandre,eportanto,unha
moiprobableintencióndeinstaurarmedianteasúaobraaAlexandre,
comoCiro,comoexemplomodélicodebomonarca.Poroutraparte,
moirelacionadoconestaintenciónonesicritianapodeterestadoamoi
probable confrontación entre a perspectivización do Heracles cínico
comoarquetipodoesforzadofilósofoatravésdainterpretaciónalegórica456eoempregodestepersonaxemitolóxicoporAlexandre.
En canto á actitude dos estoicos cara Alexandre, podemos dicir
quenoseuestudotopamosunhasituaciónproximaláexpresadapara
o caso dos peripatéticos, pois dende a publicación dun estudo sobre
esteparticularlevadoacaboporJ.Strouxen1933queposteriormente
247
popularizouacoñecidaobracompostaporSirW.Tarnsobreomozo
conquistador macedonio457, a historiografía sobre Alexandre validou
a existencia dunha aoptica crítica ou negativa por parte dos antigos
estoicosconrespectoaorei.Separtimosdendeoprincipioenosachegamosáfontedetodaestaproblemática,residentenostestemuñasde
autoresdeépocaromana,veremosque,primeiramente,esteproblema
nace do escaseo de textos helenísticos, polo que a nosa dependencia
detestemuñoscomoosdeCicerónouLucanopodesertraizoeira.En
principio, esta tradición estoica en contra da figura de Alexandre baséasenosescritosdeQuintiliano,ClementedeAlexandríaeCicerón458,
queporoutraparte,comoxafoidemostrado459,nonsonreferidosdun
xeitodirectocontraAlexandre,senóncontraoseupedagogoLeónidas,
aquenatradiciónestoicaparececulpardoserroseviciosadquiridos
por Alexandre en base a súa mala xestión como educador do futuro
rei.Destexeito,areprobacióndoserrosdotitornonpodensercomprendidascomoxeradorasdunxuízoxeraldecarácternegativosobre
opupilo460.Asimesmo,existeoutroproblemaconestasinformacións
contidas en autores romanos tales como Cicerón, Séneca ou Lucano,
ondeAlexandrenonésenónunharepresentaciónatemporaldotirano,e
enconcreto,prefigúrasecomouncriptogramadafiguradeCesar461,co
queosataquesdirixidoscontraomacedoniodebenpoñerseenrelación
xanoncoasacciónslevadasacaboporesteeasopiniónsproducidaspor
elas,senóncopanoramapolíticodaépocafinaldaRepúblicaromana,
espazoquedistabastantedeaquelquedebeconcentraranosaatención,
peroquenospermiteamosarqueosinformescontidosnosescritosde
Cicerón,Séneca,LucanoouMarcoAureliononproveñendatradición
filosóficadaStoaMedia.Nonobstante,unhaboaprobadainexistencia
dunhaperspectivaxeraldaescolaestoicacontrariaáfiguradeAlexandresenospresentanaopiniónquepodeinferirsedasobrasdedousestoicosgregos,xadaépocaimperialromana,comosonArrianoeDión
Crisóstomo, pois aquel, sendo discípulo do estoico Epícteto, escribe
unhaobraentusiastasobreomacedonio,mentresqueesteponenboca
248
deAlexandreapresentacióndasnociónsbásicasdoestoicismosobreo
bosoberano462,construíndoasíunhasrepresentaciónsdomonarcamacedonioqueseríanimposiblessepartísemosdaexistenciadunhavisión
uniforme do estoicismo desfavorable con Alexandre, aínda que isto
nonimplica,obviamente,quenonexistisealgúnautorestoicoopostoa
Alexandre,peroanteistoteríamosquefalardecasosparticulares,sen
quepuidesesosterseaideadunhadoutrinaestoicaxeralenemistadacoa
figuradomozoconquistador.
Máisalá,nonobstante,destacuestión,debesinalarsequeacrítica
deaquelesestoicoshostísaAlexandrebaséasenoconceptodetyphos¸
que sinala a arrogancia da que fai gala o macedonio, ao carecer de
humildadeentemposdeboafortuna,equeeraconsideradocomoun
dos pecados capitais do estoicismo463. Esta crítica ao comportamento
do mozo rei o converte, dentro dos textos que sobre el nos chegaron
pertencentesaoámbitoestoico,poroutrapartedatablesdeépocasmoi
distantesdomomentodevidadoconquistador,dentrodasobrasdestes
autores hostís, nun dos máis recorridos exempla filosóficos para personificarafiguradogobernanteculpabledesoberbiapolasúaactitude
arrogante,unespazoqueAlexandrecomparteconPompeioe,especialmente,conCesar.
ExisteparaoestudodosestoicoseasúarelaciónconAlexandre,
ademaisdestesparámetrosrecénexpostos,underradeirointerrogantea
resolver,aíndaqueasúanaturezasexaduncaráctermáishistoriográfico que propiamente histórico, pois estámonos a referir ao concepto
estoicodaunidadedahumanidade,enarboradopoloestoicismocomo
undoscompoñentesbásicosdasúacomprensióndomundo,quealgúns
autoresentenderon,nunhaconcepciónqueaíndahoxesiguepresente
naspáxinasdasobrasadicadasaopensamentoantigoeáHistoriade
Grecia,polaqueestaideoloxíadaunióndetódoloshomesdeberíaremitirseaoplandefusióndeOrienteeOccidenteelaboradoporAlexandre
nasúaconquistaasiática464.Máisaládoerrodeconceptoplantexadona
obradeTarn,queminimizaasconcepciónsanterioresaAlexandre,de
249
diversosautoresgregos,deHomeroendiante,talescomoAntifón,ProtágorasouTucídides465,estapreconcepciónhistoriográficadaobratarnianadebeconducirnosarespondersiexistíaenAlexandrealgúntipo
de ideoloxía unificadora da humanidade, se en realidade o proxecto
domacedonioeraodeuniratodaahumanidadebaixooseumandoe
eliminardiferenciascomoasderaza,unificandoatódolospoboscoseu
imperio.Paraisto,debemosevaluardiversoscompoñentesdopresente
traballo,talescomoacomposiciónétnicadoconxuntohumánvinculadoácampañaasiática,quecomovimoseramaiormentemacedonio,
sendoestegrupoademaisoqueestabaenposesióndoscargosdepoder,asícomoocomplexoideolóxicoconstruídoatravésdaabsorción
porpartedeAlexandredepersonaxesmitolóxicos,enespecialAquiles,
HeracleseDionisos,figurasmoidestacadasdentrodomundorelixioso
macedonio,ouotratocedidopoloreimacedonioáscidadesgregasde
AsiaMenor.Tendoestespuntosenconsideración,erecordandoagora
o exposto sobre os dereitos de propiedade da monarquía macedonia
para cos terreos conquistados, podemos presentar como a verdadeira
razóndacampañaasiáticaodesexodepoder,aambicióndosreismacedonios,tantodeFilipocomodeAlexandre,porobterunaumentodo
seupoderedosseusbens,porunhapartenoseusensomáispersoal,e
poroutrabanda,procurandoasentarodominiodoreinodeMacedonia
sobre a meirande extensión de terreo e poboación posibles. Fronte á
propostatarnianadunAlexandrequesoñacoaunióndahumanidade
baixounmesmopoder,nungobernonoquetodosseráncompañeiros,
enonsúbitos466,xerandoarealidadehistóricadoHelenismoquepropiciaráarecepcióndeXesucristo,nós,aquí,presentamosaunAlexandre
que é ante todo rei de Macedonia, nunha campaña o protagonista da
cal é, máis alá do mozo conquistador, o exército macedonio que lle
acompañaenoquesebasea,esencialmente,asúaimbatiblecapacidade
militar.Máisaínda,fronteaoAlexandresoñador,nósdesexamospresentaraquíunAlexandredominador,asacciónsdequenestánsempre
dirixidas á paulatina obtención de poder, ata a consecución da auto-
250
cracia.Portodoisto,nonpodemosvalidarenAlexandredesexoalgún,
no senso filantrópico en que era exposto polos estoicos, de unión da
humanidade,senóntansó,comomoito,desexodegobernomacedonio
sobreahumanidade.
Antesderematarcosestoicos,éimportanteexpoñerque,sebena
figuradeAlexandrepuidononterunhainfluenciadirectasobreestes
no plano ideolóxico, si podemos afirmala sobre a natureza dos máis
destacados integrantes desta escola, pois tanto Zenón como Cleantes
ou Crisipo de Solis, todos eles primeiras figuras do estoicismo, que
ademaisdistoteñentaménencomúnasúapertenzaacomunidadesexterioresápenínsulabalcánica,talescomoChipre,Asos(naTróade)ou
Cilicia,undatonoquepodemosafirmarquedebeuinfluírgravementea
conquistaalexandrina,queatravésdaampliacióndomundogregoea
súainfluenciaculturalcaraoorientepermitiuodesenrolodestetránsito
depensadoresnacidosenterritoriosnongregoscaraaHélade.
Por último, centrándonos agora nos epicúreos e os escépticos,
poucopodemosestablecerconclaridadeecertezasobrearelaciónde
estescomacedonio.Poderíamospensarqueoxirodafilosofíaepicúrea
cara o individuo, fronte ás tradicións filosóficas anteriores moi preocupadaspolacuestióndomellorgobernoegobernante,istoé,caraa
comunidade,poderíaserunharespostaaodesánimocidadánprovocado
polacrisepolíticadaHélade,asícomoádisociacióndocidadándoseu
papelactivopoliticamente,peroconistononresolveríamosapregunta,
poroutraparte,candomenosataodeagora,irresolublepolaausencia
dedatos,sobreaaopticaepicúreasobreAlexandre,aotempoqueeste
procesodeindividualizacióndacomunidadeé,ásúavez,unparámetro
queinfluiráentodoopensamentohelenístico,enonpodeadherirsea
unha única corrente de pensamento. Con respecto aos escépticos, se
ben o fundador de esta corrente filosófica, Pirrón, seguiu a Alexandre na súa expedición asiática, por ser amigo do filósofo Anaxarco
deAbdera,rivaldeCalísteneseposiblexustificadordaautocraciado
gobernante467,nontemosnoticiaalgunhadequeaescolafundadaporel
251
tiveraconstruídounretratoinstitucionaldeAlexandre.EstePirrón,que
quizaispodemosincluírdentrodogrupodeartistasdoque,comoxa
comentaramos,sefixoacompañaromacedonio,poisDióxenesLaercio
nosinformadequeantesdeadicarseáfilosofíateríasidopintor468,non
obstante,nonchegouaredactarobraalgunha,eameraproximidadede
esteparacomozorei,ouinclusoparacofilósofoAnaxarco,consideradocomoundosaduladoresdeAlexandre,nonnospermiteaventurar
ningúntipodeinterpretaciónsobreaaopticaquedoconquistadorpuideronterxeradoosescépticoscontemporáneosdotempodaconquista
oudosmomentosmáisrecentementeposterioresámortedosoberano
macedonio. Por tanto, vémonos obrigados, no caso dos escépticos, a
aceptaroimpedimentodecoñecerconcertezaaposibilidadedaexistenciadunhaaoptica,fosefavorableoucontraria,dafiguradeAlexandreporestes.
4.9 AlexandrecomoparadigmadoTirano
Dun xeito indirecto foi mencionada a idea de Alexandre Magno
como paradigma de tirano, unha perspectiva que debe provir xa dos
tempos coetáneos ao goberno do macedonio, polo que, abandonando
definitivamenteoespazoprotagonizadopolasescolasfilosóficas,trataremosagoradeexpoñereexplicaraaproblemáticadestacuestióneo
seusignificadoparaapsicoloxíapolíticaeculturaldomundohelénico.
Para acometer este razoamento resultaranos moi útil recordar agora
o exposto ao comezo deste capítulo sobre o concepto de autonomía
nos gregos, significando non só independencia política, senón que o
desfrute da mesma era sentido como condición definidora da polis.
Máisaládestaacepción,quedebecalificarseenmaiorgraocomoemociónquecomoconceptomesmaentreosgregos,apalabraautonomía
(’αυτονομία) éempregadaaolongodahistoriapolíticadeGreciacomo
propagandaporpartedoscandidatosáhexemoníasobreaHélade,asociándoseatermoscomoliberacióneliberdade.Así,comoferramenta
252
política,oconceptofoiempregadotantoparaxustificarapropiahexemoníadungobernosobreoutroscomoparadesacreditarosméritosdun
rivalnaloitapolodominiodaHélade,dexeitoqueoseusensocomo
alegato contra a dominación mantívose dentro do seu significado469.
Con todo isto, podemos afirmar que se a autonomía é a capacidade
dunha comunidade ou goberno para rexerse segundo as súas propias
leis,asúaantinomía,aausenciadeautonomía,istoé,aimposiciónde
leispormediodunhacoerciónexterna,éoqueosgregosentendenpor
tiranía470.Estasinxelaecuaciónpermite,porsisoa,explicarasrazóns
dosgregos,oumáisbendealgúnsdeles,paradenominaraAlexandre
cotermodetirano.Senembargo,comoapreciamostaménconanterioridade,aotratarsobreascontradiciónsinherentesaopensamentopanhelénico,osistemapolíticoanivelintergobernamentalqueexpuxemos
nanosaexplicaciónsobreotermohexemoníapoloqueungobernoestableceoseudominiopolíticoemilitarsobreaHéladeinvalidatamén
esta idea de tirano, pois aquel goberno que exerce a hexemonía, ao
mesmotempo,adoitaainterferir,coasúaactitudecomodirectordaHélade,napolíticainternadosgobernosgregos,coqueaquelqueocupa
ahexemoníaserásempredenominadotiranopolosseusdetractores,e
enespecial,comoapuntabamosrecentemente,polosseusadversarios
naloitapolopoderhexemónico.Aapelaciónaoconceptodeautonomía,comoxavimosnoespazoadicadoaopensamentopanhelénicode
Demóstenes, debe comprenderse, entón, como un instrumento para a
consecucióndodominiosobreaHéladepolosaspirantesaestecargo
e como un ataque contra aquel que o detente, que será tildado de tirano.Estaperspectiva,paraoscasosconcretosdeFilipoeAlexandre
venaagravarsepolasúacondicióndemonarcas,xaquenestetipode
goberno unha boa parte dos gregos entendían un reflexo da práctica
tiránica, tal e como xa sinalaba Isócrates a Filipo no discurso que o
anciánmestrederetóricalleadicaraaomacedonio471.Taménnaobra
de Aristóteles atópase esta asociación entre monarquía e tiranía, ao
expoñeroestaxiritaaexistenciadedoustiposdegobernomonárquico,
253
denominando a un basileia, que sería a monarquía propiamente dita,
ondeosoberanoestásometidoacertoordenouregulación,eaooutro,
’αόριστος,queseríaotipodemonarquíaondeopoderdomonarcanon
aparecelimitado,ocalfaríareferenciaátiranía472.Destexeito,atiranía
aparecenamentedosgregoscomountipodemonarquíanonlimitada
polasleis,poloqueécomprendidacomooreversonegativodopoder
monárquico473.XanodiscursoexpresadoporCalístenestrasamortede
Clito,queanalizamosaofalardaproskynesisaparecíaaideadamonarquíacomopodersustentadononnavontadedosoberanoninnaforza
dasarmassenónnasleisenaxustiza474,poisaautoridadedorei,fronte
ádotirano,nacenaaceptacióndeesteedoseugobernoporpartedos
seussúbditos,epolotantosusténtasenaxustiza;oseuantónimotiránico,polocontrario,baseaoseupodernaforzaenacoerción.Asípresentado,éevidentequeaquelesquedentrodeGreciafosencontrariosá
hexemoníamacedoniaesgrimiríanesteargumentocontraosreismacedonios.Pero,nocasodeAlexandre,estaasociaciónvaimáisalá,pois
talecomosinalamosrecentemente,otiranoporantonomasia,quizais
porserconsideradoosoberanoporexcelencia,eraoGranReidePersia.Estaconceptualizacióndopersacomotiranointroducexadendeas
guerrasMédicasnotermounhaconnotacióndealienaciónrespectodo
consideradocomotipicamentegrego,pasandoatiraníaaconfirmarse
comoelementodefinitorioouprototípicodobárbaro475,equenoplano
dos acontecementos tomou completa forma na loita da Liga ÁticoDélicaateniensecontraPersiaduranteaPenteconteia,cobrandomaior
forza a contradición entre democracia e tiranía como compoñente da
antinomíaentreohelénicoeobárbaro476,coqueaoobterAlexandre
odominiodoAsiae,consecuentemente,converterPersianunhaparte
do seu imperio, o mozo macedonio pasaba a suplantar ao Gran Rei,
remprazandoaestetaménnoplanoideolóxicoepasaráaconverterse
noparadigmadesoberano,neseexemplumquexatemosexposto,epor
extensión, tamén no arquetipo de tirano para aqueles que consideran
estetipodegobernocomounhaprolongacióninevitabledainstitución
254
monárquica.Asimesmo,estivemosobservandocómooplantexamento
políticodeAlexandreestádirixidofundamentalmenteáasociaciónde
poder á súa propia persoa nun camiño cara a autocracia, xerando así
unha nova definición do poder político, que podemos ver tamén na
discusiónquesucedeaoasasinatodeClito,aíndaqueénoopoñentede
Calístenes,AnaxarcodeAbdera,quenxustificaaactitudehomicidade
AlexandreatravésdaxustificacióndopodermonárquicocomoorixinariodeZeus,quenétaménoposuidordaXustiza,eportanto,como
prolongacióndopoderdeZeusentreoshomes,osreistaménestánen
posesión da Xustiza, polo que todos os seus actos son xustos477. Entón,Alexandremarcaunharupturacoasconcepciónsgrecomacedonias
sobre o poder monárquico, pois, como estivemos tratado de explicar
anteriormente,atravésdaconcentracióndepoderes,egrazasaoseucarácterdevencedoredeinvencible,afiguradosoberanoemanciparase
datuteladasleis478.Asistimos,entón,coafiguradonosoprotagonista,
aunharedefinicióndamonarquía,queseimporácomoxeralizadano
períodohelenístico,peroquecomonovidadenomomentodevidado
macedonio supuxo, evidentemente, un grave impacto na mente dos
gregosqueexplica,apartedepoloanteriormentecomentado,adesignacióndeAlexandrecomotirano,deformaquepodemoscomprender
esteprocesodeasimilacióndafiguradeAlexandreáimaxeconceptual
dotiranocomounharespostadeGreciaáimaxeconstruídaparaoconquistadormacedonioporCalísteneseosdemaisideólogosdacampaña
asiática.Aestaredefinicióndoconceptodepodermonárquicoditada
polosactosdeAlexandrehaiquesumar,porúltimo,dentrodacaracterizacióndomacedoniocomomodelotiránico,acríticaquexaexpuxemosnoámbitodasescolasfilosóficas,polaqueAlexandreencarnaría
omodelodehomequevesuperadaasúahumanidadepolosdesexos
da súa propia ambición, e consecuentemente, aparece representando
o modelo da desmesura479, do home que transgredindo o seu espazo
propioforzaaosdemaisacedérlle-loseuespazo,oseupodereasúa
255
vontade,eatravésdistocomoprototipodehomefaltodecontrol,unha
característicabásicadadefinicióndetirano.
Senembargo,aíndaqueestaexplicaciónpodeaplicarseacalquera
gobernogrego,paraocasoespecíficodeAtenaspodemosindicarunha
serie de condicionantes sobre este razoamento. Como sabemos, existiuenAtenasuncultoaostiranicidas,HarmodioeAristoxitón,como
figuras esenciais da historia política ateniense e símbolos principais
dademocracia480,oquenospermiteobterunexemploclaroeconciso
dorexeitamentotradicionaldestapoliscontraafiguradotirano.Esta
asociación da democracia ateniense como paladín da loita contra a
tiranía481 está relacionada coa función que na polis ática tiña a idea
de tiranía como imaxe dun incorrecto comportamento cidadán, e por
tanto, como vínculo entre a comunidade de cidadáns como concepto
definidor,aíndaqueennegativoeporausencia,daliberdadepolítica482,
plantexando así a tiranía como un perigo para a existencia da polis.
Setemosquefalardunhafactoríadeideascontraatiranía,deberemos
referirnosáAtenasdePericles,coquepodemospensarqueaimaxedo
tiranofabrícasenaconstrucióninstitucionaldademocracia483.Apartir
disto, tiranía será un concepto antónimo de isonomía e eleuthería,
que, asimesmo, son valores propios da estrutura democrática, co que
tiraníaedemocraciapasaránasertaménconceptosxustapostos484.Esta
situación produxo que a creación teatral, tanto na súa forma cómica
comotráxica,xuntocoahistoriografíaservirancomomediosdedifusióndaantinomíaentretiraníaedemocracia,eaoestarxeradosdende
ademocraciaateniense,constituiránunbaluartedaloitacontraatiranía, en beneficio da imaxe democrática. Esta loita ideolóxica verase,
ademais, reforzada, por toda unha lexislación que define e sanciona
osactosdenaturezatiránicaaolongodetodooperíodoclásico,como
exemplifica a votación, tras Queronea, en 337/6, dunha nova lei que
volveaprohibirainstauracióndunhatiraníaenterritorioateniense485.
Evidentemente, esta loita conformará unha ideoloxía do tirano como
uncompendiodedefectose,especialmente,deexcesos486,edatiranía
256
comounhaameazaconstantecontraaliberdade,eatravésdisto,contra
acomunidadedapolis,daquepresentamosasúaautonomíacomoentidadelibrecomocondicióndefinitoria.
Enoutroorde,aíndaquesenabandonararelacióndeAlexandrecoa
democracia,restaporresponderasrazónsdoreimacedonioparaimpoñerdemocraciasnaspoleisdeAsiaMenorqueliberadaautoridadepersa
(parasometelas,comosabemos,aoseupropiodominio).Normalmente
déronsecomosoluciónsparaestaimposicióndemocráticanestasparte
daconfrontaciónentreoligarquíaedemocraciaqueexistíanomundo
antigocomoformasdegobernoxustapostas487,atravésdacalparece
evidentepensarque,seospersasimpuxeransistemasoligárquicosnestascidades,Alexandre,paraamosarasúadiferenzaparacossistemas
bárbaros,impoñeríademocracias.Asimesmo,aprácticalevadaacabo
por Filipo, coincidente coa do Gran Rei, de impoñer oligarquías nos
territoriosbaixooseucontrol488,comoexemplificaasituaciónestablecidaenTebastrasQueronea,nonsóserviríaparadiferenciaraomozo
reidafiguraeacciónpolíticadoseupai,senónque,comotaménqueda
exemplificadonocasodeTebas,asoligarquíasderivabanendemasiadosriscosparaomantementoduradeirodoseucontrol,mentresqueas
democracias, que permitían disfrazar a intervención externa levada a
cabopolosoberanomacedoniodevalorescomoliberdadeeigualdade,
inherentesádefinicióndecalqueragobernodemocrático,solventaban
conmeirandefiabilidadeasposibilidadesdelevantamentosourevoltas
contraaautoridadeexercidaporAlexandre.Igualmente,ainstauración
deestruturasdemocráticasporpartedeAlexandreenAsiaMenortería
unhaboaacollidaenAtenas,cidadegregademócrataporexcelencia,
e como vimos ao longo do capítulo anterior, existe, ao menos ata a
vitoriaenGaugamela,undesexoenAlexandredeprivilexiaraAtenas
sobreorestodeGreciacoassúasaccións,algoquerealmenterealizaba
coseu afán democratizador, xaque estascidades quedaban, en certo
xeito,baixooinfluxo,ouámbitodeinfluencia,deAtenas,aíndaque,á
súavez,erantributariasdeAlexandre.Poroutraparte,ainstauración
257
destasituaciónfavorableápolisáticanonseríasenónunmediopolo
queAlexandre,máisaládecongraciarseconAtenas,gañaríasetamén
ofavordestascidadesdacostaasiática,poisaovinculalas,pormedio
da democracia, con Atenas, Alexandre non está senón seguindo un
programa existente, pois todas estas cidades verían en Atenas á súa
cidadenai,asúametrópole,dendeondeentemposdascolonizacións
terían saído os seus primixenios poboadores489. Por todo isto, podemos vincular este desexo democratizador de Alexandre non tanto ao
desexodefavoreceracordialidadecoapolisáticacomoaoánimode
manteroseudominioefectivosobreaspoleisdeAsiaMenorevitando
osposiblesconflitosqueestaautoridadepuidesexerar.Asimesmo,en
ocasións quíxose presentar tamén esta decisión democratizadora do
mozoreicomodemostracióndainfluenciadasensinanzasdunAristótelesconcibidocomofilodemócrataeproateniense,peroentendoque
as razóns aducidas aquí, polo seu carácter político e práctico, están
máis próximas á realidade e aos verdadeiros intereses do macedonio
que posibles conxecturas sobre o posizoamento do estaxirita sobre o
sistemademocráticoousobreasúafiliaciónconAtenas,queporoutra
partenonteríasensocomoexplicaciónaestacuestión,seguindooexpostoanteriormentenoespazoqueadicamosárelacióndofilósofocon
Alexandre.
ConestafacetadocomportamentodeAlexandrechegamosaofinal
donosoestudosobreasrelaciónsnoámbitodaculturaeopensamento
entreosgregos,eenespecialAtenas,eoreimacedonio,poloquesó
nosrestaagorafacernoscargodasconclusións,aíndaqueparaistoantesteremosquesolucionarosdousderradeirostemasquenosquedan
poranalizarparaaconsecucióndonosoobxectivo,comosonoEdicto
dos exiliados e a fuga de Harpalo, onde veremos levada á práctica a
autocraciadeAlexandre,aformulación,definición,edesenrolodacal
estivemostentandodeamosarataaquí.
258
NOTAS
AquenHerodoto,VIII.39comprendecomoosúnicoseverdadeirossalvadoresdeGrecia,coincidindotaménaquíconEsquilo,OsPersas,v.231ss.
2
Sobreisto,vid.P.A.BRUNT,“TheHellenicLeagueAgainstPersia”,enHistoria,nº3
(1953),pp.134-163.
3
Termoaacepcióndediccionariodocal,istoé,traducidoliteralmente,significaríaprimeiramentemarcharácabeza,guiar,conducir,econsecuentemente,oseusignificado
máisamploimplicaríataméndirección,autoridade,preeminencia.Vid.A.BAILLY,
DictionnaireGrec-Français,LibrairieHachette,Paris(1950),páx.890.
4
Tucídides,I,96.1.
5
ExistenmultitudedereferenciasnosdiscursosdeIsócratesenrelaciónconestacuestión.AxeitodeexemplocitaremosaquíPanexírico,37,57,100,166;SobreaPaz,30,
42,135;Arquidamo,110...
6
EstaideataménaparecereflexadaenIsócrates,SobreaPaz,30.Nótesetaménnestacita
aimportanciadadapolodiscursoisocráticoáxustiza,poissobreistovolveremosmáis
adianteporcontergranimportanciaparacomprenderopensamentodesteautor.
7
Tucídides,II,8.5.Aíndaquenotextogregononapareceovocablohexemonía,osenso
daoraciónremiteaomesmosignificadocontidonestevocablo.
8
Isócrates,Areopaxítico,6.
9
G.MATHIEU,op.cit.,páx.14.
10
TalecomotestemuñaaPazdeAntálcidas,daquexatemosdadocontanocapítuloanterior,aodefinirosparámetrosconstituíntesdaLigadeCorinto.
11
Oumellordito,a“autonomíaparatódolosgregos”,talecomosinalaTucídides,I.
139.2:“FinalmentechegarondeEspartaosúltimosembaixadores,Raufio,Melesipoe
Axesandro,quenonrepetironningunhadasdemandashabituaissenónquedixerontan
sóisto:«oslacedemoniosquerenquehaxapaz,epoderáhabelasedeixadeslibresaos
gregos»”;II.8.4:“Conmoito,asimpatíadaxenteestabapoloslacedemonios,especialmenteporquepregoaronqueíanaliberarGrecia”(sobreisto,vid.taménR.MEIGGS,
op.cit.,páx.397,queestablecequeAtenasexplotouoseupoderimperialdunxeito
máismoderadodecómoofixeranoutrosnopasadoecomoofaríanalgúnsnofuturo,
referíndoseconistoclaramenteáférreadominaciónimpostaporEspartatrasasúavitoriasobreAtenas).Otemadaliberdadedosgregosseráesgrimidoconstantementenas
loitasinterhelénicas,comoquedaamosadonorelatodaconfrontacióndeAlexandrecon
Tebasduranteasegundarevoltahelenaaopodermacedonio,naque,seguindoorelato
deDiodoroXVII,9.5ostebanosteríanfeitounchamamentoatodososquequixeran
defenderaliberdadedosgregosparaqueseunisenaTebasnaloitacontraAlexandree
Macedonia;sobretodoisto,vid.supra,nota183.Ásúavez,topamosoutrodestacado
exemplodestetemanarevoltadeAxisIII,aorixedacalDiodoro,XVII,62.1comprendecomoaloitadossublevadospolasúaliberdade.
12
Odescontentodoscales,comovimosnocapítuloanterior,desembocaránoapoiode
moitosdestesaobandomacedonioenQueronea.
1
259
Sebensomosconscientesdequeosvaloresideolóxicosaportadospolaobradesteautor
nonsonextrapolablesaoutrosmomentosdaHistoriadeGrecia,senónquedebenasociarseaoperíodonoqueforonxestados,istoé,aprimeirametadedos.IVa.C.,consideramos,primeiramente,queoseuestudopermitiranoscomprenderovalordotermo
hexemoníanoperíodocitado,ocalentendemoscomoválidoparaomomentosubseguinte,édicir,asegundametadedos.IVa.C.,queéondeseenmarcanossucesosa
análisedosaquínosocupaaquí,opiniónqueademaisvesereforzadapolopapeldeIsócratescomoeducadordeAtenas,rivalizandoasúaescolaenpopularidadeeimportanciacoadomesmoPlatón(vid.G.MATHIEU,Lesidéespolitiquesd’Isocrate,Société
d’édition«LesBellesLetres»,Paris(1966),páx.31);asimesmo,taménpartimosdaidea
deque,aíndaqueosensooutorgadoporIsócratesaestetermodebeentendersedentro
docontextodoseutempo,eespecialmente,dasúafilosofíapolítica,ditosignificadoé,
ásúavez,produtodereflexiónsanterioresaomomentodeIsócrates,eque,portanto,no
valorconqueestaideaéempregadapolodiscursoisocráticomantéñenseelementosdo
significadodeditoconceptoenmomentosanteriores.Nonobstante,paraosescépticos,
tentaremosamosar,máisadiante,cómoosensodehexemoníacontidonasreflexiónssocráticaséomesmoquelleoutorganoutrosautores,anterioreseposteriores,talescomo
Tucídides,EsquinesouDiodoroSículo(vid.infra).
14
Isócrates,SobreaPaz,30.
15
Ocal,debeadvertirse,seráunhadasconstantesbásicasdostextosisocráticos.
16
Isócrates,SobreoTroncodeCabalos,27.
17
Isócrates,Panexírico,166.
18
Poisoúnicoquepoderíamosexpresaraesterespectoéunhaopinión,unxuízo,quepola
súapropianaturezanonpoderíaservirnoscomoexplicación,emenosaíndalevarnosa
acadarunhacomprensióndasideasqueaquítratamos.
19
J.deROMILLY,“EunoiainIsócratesorthePoliticalImportanceofCreatingGood
Will”,JournalofHellenicStudies,nº78(1958),páx.92.
20
Idem.Curiosamente,R.MEIGGS,op.cit.,pp.43e397aducecomocausadaconformacióndoimperiomarítimodeAtenasomedoaposiblesrepresaliasporpartedospersas,
eporoutraparte,omedoaocrecementodopoderatenienseéunhadasmotivaciónsde
EspartaparadeclararaguerraaAtenas.
21
J.DeROMILLY,“Eunoia...”,páx.93.
22
Isócrates,SobreaPaz,134.ComoxaindicamosparaotextodeTucídides,II,8.5,aínda
quenestacoaccióntampoucoapareceempregadonotextogregoovocablohexemonía,
osignificadodocontextoéomesmoquetemosatribuídoaditovocablo.Unhaideamoi
próximaaestaconcepciónparecereflexarseenDemóstenes,ContraFilipo,CuartoDiscurso,3,aíndaquetampoucoapareceempregadodirectamenteotermohexemonía..
23
Vid.notaanterior.
24
TantoT.A.SINCLAIR,HistoiredaPenséePolitiqueGrecque,Payot,Paris(1953),
páx.10comoR.H.SIMPSON,“AntigonustheOne-EyedandtheGreeks”enHistoria,
nº8(1959),páx.385s.establecenaindependenciapolítica (’αυτονομία) comosigno
definidoresencialdapolis,detalformaqueaperdadaautonomíaésentidadunxeito
13
260
25
26
27
28
29
30
31
32
tanintensocomosesetratasedapropialiberdadeindividual.Estaexpresióntenunbo
exemploenHipérides,Epitafio,Fragm.IX.25:“Nadaimportaunhafelicidadecompleta
senaautonomía”.
J.A.O.LARSEN,“FreedomanditsobstaclesinAncientGreece”enClassicalPhilology,nº57(1962),pp.230-234estudoucómonoconceptodeliberdadepropiaque
posuíaunhacomunidadegobernamentalgregaestabaimplícito,comocompoñentedesa
liberdade,oseudereitoparadominaraoutros.ConestaopinióncoincidentaménM.V.
ESCRIBANOPAÑO,“ElVituperiodelTirano:HistoriadeunModeloIdeológico”,en
E.FALQUEeF.GARCÓ(eds),ModelosIdealesyPrácticasdeVidaenlaAntigüidad
Clásica,ServiciodePublicaciónsdaUniversidadedeSevilla(UiMP),Sevilla(1993),
páx.13.
Vid.notaanterior.Unhaboadefinicióndaideagregadeautonomíapodeextraersedo
relatodePolibio,Historias,IV,84.4-5:”OreicreunoeenviouaAnfidamosenrescate,
coencargodequedeclararaaoseleosque,sesedecidíanpolasúaamizade,llesrestituiríatodososseusprisioneirossenrescate,egarantiríaaseguridadeaopaíscontratodos
osseusinimigosexteriores.ademais,aseguráballesliberdadesentropasdeocupación,
eopoderusarassúasconstituciónsrespectivas”.Estesserían,entón,osdousfactores
básicosquecompoñenaautonomíanaHélade.Asimesmo,ésignificativoapuntaro
feitodequeestaconcepciónsigavivaentemposdePolibio,amediadosdos.IIa.C.,
moitodespoisdoreinadodeAlexandre.
Isócrates,Panatenáico,97,ondeamosacoassúasverbasahostilidadexeradapolasdúas
cidadesacausadassúasacciónscontraaautonomíagobernamentaldosgobernosdo
restodaHélade,enoutrolugar(SobreaPaz,134,citadoennota338)animaaosateniensesatrataraosaliadoscomotales,enondespoticamente
Esquines,ContraCtesifonte,132.Nonéaúnicautilizacióndestetermo(econsecuentemente,dovalorquelletemosasignadoatravésdanosaexplicacióndomesmo)por
partedesteorador,senónquepodemosatopalatamén,dentrodomesmodiscurso,en
58e134.
Trataremosestetemamáisadiante(infra).
OsmáisclarosexemplosatopámolosenContraFilipo,TerceiroDiscurso,24eContra
Filipo,CuartoDiscurso,52,aíndaqueunhavezmáis,senempregodovocablohexemonía,perosicomesmosensonasúasignificación.
Demóstenes,ContraFilipo,CuartoDiscurso,47-48.Comopodemosver,todosos
compoñentesexpostosanteriormente,édicir,omedo(vid.nota336),ogranexército
(basemilitardahexemonía)eobonúmerodealiados(baseestruturalparaaobtención
dahexemonía)aparecenreflexadosnestetexto,poloqueanonmencióndirectadotermohexemoníanonfaisenónreforzarovalordestaspalabrasenreferenciaáhexemonía
mesma.
Licurgo,ContraLeócrates,108;Dinarco,ContraDemóstenes,76;Démades,Sobrelos
doceanos,11,50,etc...Senembargo,amáisinteresantereferencia,paraosnososintereses,éacontidaenAristóteles,Política,1333b.21:“Aprácticadosexerciciosmilitares
nondebefacerseporisto,parasometeráescravitudeapobosquenonomerecen,senón,
primeiro,paraevitarelesmesmosserescravosdeoutros,logoparabuscarahexemonía
261
33
34
37
38
39
35
36
40
41
44
45
42
43
eninteresedosgobernados,enonpordominaratodos;eenterceirolugar,paragobernar
despoticamenteaosquemerecenserescravos”.Estaelocuenteafirmación,quedebeser
postaenrelacióncoexpresadoennota341(vid.J.A.O.LARSEN,“Freedom...”,páx.
232s)ocuparáanosaatenciónmáisadiante,candofalemosdarelaciónentreAristóteleseoseumáisafamadopupilo.Paraoempregodovocabloqueestamosaanalizaren
épocasposteriorescomesmosenso,citaremosaquí,comoexemplo,otextodeDiodoro
Sículo,XV,60.1:“Pendantcesévénements,Jason,letyrandePhères(…)persuadales
Thessaliensqu’ilspouvaientpretendreàl’hegemoniesuraGrece”eXV,78.9:”OtebanoEpaminondas(...)convocounosenasembleaepronuncioudiantedelesundiscurso
quellesafacerdetodoparaestablecerasúahexemoníasobreomar”.Estesexemplos,
ademais,volvenaremitirnosaoséculoIVa.C.comomomentodeloitasxeralizadas
polahexemonía.
Nonobstante,temosqueaclararque,aíndaqueoesquemapolíticodahexemoníaque
estivemosdefinindo,comodicimos,nonfuncione,candomenosnoxeitoenqueoestivemosexpoñendoaquí,máisaládeAlexandre,aideadorespectodaautonomíapor
partedogobernante,comoadvertíamossuprananota342,seguevixentemoitotempo
despoisdomomentoqueagoranosocupa.
S.PERLMAN,“Panhellenism,thePolisandImperialsm”,Historia,nº25(1976),páx.
4.
A.BAILLY,op.cit-.,páx.1450.
MFLOWER,op.cit.,páx.97s.
SPERLMAN,“Panhelenism…”,pag.29.
Ibidem.,páx.5s.
T.A.SINCLAIR,op.cit.,páx.144nota3citaaAristófanes,Lisístrata,AcarnianoseA
Pazcomoantecedenteslíricosdopanhelenismo,unhalistaquesevecompletadapola
perspectivadeH.C.BALDRY,TheUnityofMankindinGreekThought,Cambridge
Univ.Press,Cambridge(1965),páx.122quencitaaTucídides,Antifónouaopropio
Herodoto.Asimesmo,taméndebemosconsiderartantoaEsquilocomoaSófoclese
Eurípidescomoantecedentespotenciaisdestaideoloxía.
Isócrates,Panexírico,167-168;172-173.
ConsideradocomooinventordosprocedementosretóricoseinclusointrodutordaretóricaenGrecia(vid.G.KENNEDY,TheArtofPersuasióninGreece,PrincetonUniv.
Press,Princeton(1963),páx.47),oquelevaráaFilostrato,VidasdosSofistas,I.492a
consideralocomoopaidossofistas.Paraunhaanálisedesteautor,noplanodaretórica,
vid.ibidem.,pp.61-68.
A.MOMIGLIANO,Philippe...,páx.203.
T.A.SINCLAIR,op.cit.,páx.70.
Filostrato,VidasdosSofistas,I.493.
TaménIsócratesescribiuundiscursobaixootítulodeEloxiodeHelena,noque,por
outraparte,criticaclaramenteaGorxiasdendeoprincipio(compáreseIsócrates,Eloxio
deHelena,1coaimaxequenosamosadeGorxiasodiálogoplatónicohomónimo;vid.
Platón,Gorxias).DestexeitoparecequeaopiniónqueIsócratestendodeLampsaco
262
46
47
50
48
49
51
52
55
53
54
estámáispróximaaomundosocráticoqueaqueteríaundiscípulodirecto(Pseudo-Plutarco,Isócrates,IV.3,asícomoaVidaAnónimadeIsócrates,8vinculanaIsócratescoas
ensinanzasdeGorxias,eestainformaciónaparececorroboradaporCicerón,Orador
176,DionisiodeHalicarnaso,Isócrates,1eoutros.SobrearelaciónconSócratesvid.
VidaAnónimadeIsócrates7eIsócrates,Busiris,1-7,asícomoG.KENNEDY,op.cit.,
páx.179sseT.A.SINLCAIR,op.cit.,Cap.VII:“PlatonetIsocrate”,pp.124-152).
Sobreoproblemadaexistenciadunhaposiblerelaciónentreambos,vid.E.L.TOO,
“IsócratesandGorxias”,ApéndiceIdasúaobraTheRhetoricofIdentityinIsócrates,
CambridgeUniv.Press,Cambridge(1995),pp.235-239,ondeesteautordefende,contraaopinióntradicional,queatradiciónqueasociaaIsócratescomodiscípulodeGorxiaséespuria,produtodatendenciadosantigosaasociarosautoresestablecendorelaciónsmestre-discípulo.Sexacomofose,podemossinalaraambos,segundooexposto,
comoosdousgrandespensadoresdaideoloxíapanhelénica.
Filostrato,VidasdosSofistas,I.493.
Filostrato,VidasdosSofistas,I.494.Resultainteresanteapuntarque,contraestestestemuños,enPlatón,GorxiasnonpareceentreverseningúntipodereferenciaaestatendenciadeGorxias,tansinaladaporFilostrato.
A.MOMIGLIANO,Philippe...,páx.203,S.PERLMAN,“Imperialism…”,pp.19-23.
Isócrates,Filipo,130.
Debeadvertirsequenonsepodeentenderaobraisocráticaatravésdosesquemasempregadosparaosdemaisoradores,asobrasdoscalesestáncondicionadaspornecesidadesprácticaspropiasdavidaxurídica,xaqueosdiscursosdonosoautorforonelaborados,enprincipio,dentrodomarcodasúaescola,poloquenonestabancondicionados
polanecesidadedeconvenceraunxuradoouasemblea,senónquedebenanalizarse
comoprodutosliterarios.Sobreesteaspectodaobraisocrática,vid.G.KENNEDY,op.
cit.,páx.175ss.
Cabesinalarque,nestetraballo,nontrataremosdeanalizardeformaexhaustivaaobra
eopensamentodeIsócrates,postoquetaltarefaxafoirealizadodunhaformamáisclaraecompletadaquenóspoderíamoschegaracompoñer,enG.MATHIEU,Lesidées
politiquesd’Isocrate,Sociétéd’édition«LesBellesLettres»,Paris(1966),senónque
sóapuntaremos,deformaxeral,ospuntosdoseupensamentoquenosaxudenaaproximarnosaoposicionamentoideolóxicoisocráticoenrelaciónáaventuraalexandrinaeá
visiónquedeestapuideronterosgregos,eenAtenasespecialmente,comoconquista
panhelénica.Poroutraparte,comoapoioácomprensióndainfluenciadosacontecementoscontemporáneosaIsócratesnosseusdiscursos,vid.P.CLOCHÉ,Isocrateet
sontemps,Societéd’Editions«LesBellesLetres»,Paris(1963).
A.MOMIGLIANO,“PeraStoriadolaPubblicisticasullaKOINHEIPHNHnelIVsecoloa.C.”enTerzoContributoallastoriadeglistudiclassici,EdizionediStoriaeLetteratura,Roma(1966),páx.458.
Isócrates,Panatenaico,13.
A.MOMIGLIANO,“AKOINHEIPHNHdal386....”,páx.394.
A.MOMIGLIANO,“L’EuropacomeConcettoPolíticopressoIsocrateegliIsocratei”
263
56
57
60
58
59
61
64
62
63
65
68
69
70
66
67
71
72
enTerzoContributo...,páx.490.ExistenantecedentesdestetipoderepartoenTucídides,VIII,18;37;58.Poroutraparte,estacontraposiciónGregos-Bárbaros,constante
naHistoriadeGrecia,xaaparecepresenteenHerodoto,I.4.Sobreaimaxedobárbaro
namentalidadegrega,vid.P.BRIANT,“HistoryandIdeology:TheGreeksandPersian
Decadence”enT.HARRISON(ed),GreeksandBarbarians,EdinburgUniv.Press,
Edinburgo(2002),pp.193-210eJ.GALLEGO,“EnlosMárgenesdelaIgualdad:FigurasdelBárbaroenlaAtenasDemocrática”enP.LOPEZBARJAetao.(eds),FronteraseIdentidadenelMundoGriegoAntiguo:IIIReunióndeHistoriadoresdelMundo
GriegoAntiguo,ServiciodePublicaciónsdaUniversidadedeSantiagodeCompostela,
Santiago(2001),pp.157-177.
Isócrates,Panexírico,50;amesmaideaaparece,dunxeitomáisxeral,enIsócrates,Evágoras,47ss.IstoteráunhaimportanterepercusiónnomomentoenqueIsócratesrealice
oseuchamamentoaFilipoparaqueencareauniónedireccióndosgregosnaloitacontraosbárbaros,poisatravésdisto,Isócratespresentaráaomacedoniocomoungrego,
fronteásacusaciónsdeDemóstenesáorixebárbaradeFilipo(queanalizaremosmáis
adiante).
QueIsócratesconsiderainvalidadodendeunprincipioporexistirenterritorioasiático
comunidadesgregas.
Isócrates,Panexírico,179.
A.MOMIGLIANO;“L’Europa…”,páx.492.
EsteéotipodeuniónaoqueserefireIsócrates,nosensomilitar,conunhaalianza,pero
senqueisocomprendaunhaasociacióndecarácterfederalninnadapoloestilo,senón
tansóaunióndeforzas.Anteisto,recordamosoquetemosapuntadosobreoamordos
gregospolaautonomía,elementofundamentalparaadefinicióndapolis.
Conunión,volvemosaindicalo,Isócratesnonpretendederrocarosistemadaspoleis;
Vid.supra.
Isócrates,Panexírico,183-184.
G.MATHIEU,op.cit.,páx.47.
S.PERLMAN,“Isocrates’«Philippus»-aReinterpretation”enHistoria,nº6(1957),
páx.310.
ObracoaquepareceseguiraesteladeGorxias:vid.nota361eG.KENNEDY,op.cit.,
páx.186.
Isócrates,EloxiodeHelena,67.
Isócrates,EloxiodeHelena,49e68.
Isócrates,Filipo,150-152.
Isócrates,EloxiodeHelena,25e32-37.
Isócrates,EloxiodeHelena,13.Poroutraparte,sobreopapelxogadoporHeraclesen
IsócratestaméncomoargumentoafavordeAtenas,vid.S.PERLMAN,“Isocrates’
«Philippus»andPanhelenism”enHistoria,nº18(1969),esp.páx.373ss.
aoigualqueacontecíacosmacedonios,segundotemosvistonaIntrodución(vid.Cap.
I).
Isócrates,Filipo,132.
264
Isócrates,Filipo,111.
S.PERLMAN,“Isocrates’«Phil.»–aReint…”,páx.314.Estasconsideracións,como
veremosposteriormente,nosserándegranutilidadeaotratardecomprenderoesquema
doimaxinariopropagandísticoxeradoporAlexandreparaoseuconsumoentreosgregos.
75
EstaideaapareceexpresadaclaramentenoseudiscursoFilipo,114.
76
Isócrates,Filipo,140.Taménapareceamesmaidea,conuntondiferente,en153,co
que,seFiliposegueosconsellosdeIsócrates,terásuperadoaopropioHeracles:143.
Todoistocontrasta,nonobstante,coaafirmaciónde114.
77
Isócrates,Filipo,134.AmesmaconcepciónaparecenosseusdiscursosAEvágoras,37
eArquidamo.Comopodepercibirse,estaideanonépropiadosúltimosanosdoseu
pensamento,ninexclusivadoFilipo,senónqueestapresentaxadendemoitoantesnos
seusescritos.Vid.S.PERLMAN,“Isocrates’«Phil.»-aReint…”,páx.316,Nota65.
78
Isócrates,CartaIII:AFilipo,5.aíndaquesediscutiumoitosobreaautenticidadedeestacarta,eamaiorpartedosautoresconsultadosexpresanoseurexeitamentocaraunha
autoríaisocráticadeela,comprendemos,peseaisto,queosargumentosexpresadosnela
siconcordancopensamentoisocrático.Destexeito,estaafirmaciónqueagoracitamos
debepoñersenasúarelaciónlóxicacoasoutrasmenciónsquetemosfeitoconrespecto
aestetemaconcreto.
79
QuenocasodaexhortaciónaFilipo,convértesenunintentodedefensadaHéladecontra
operigoquesupónoaumentodepoderdomacedonioparaaindependenciaeliberdade
daspoleisgregas(S.PERLMAN,“Isocrates’«Phil.»andPanhelenism”,páx.373;S.
PERLMAN,“Isocrates’«Phil.»–aReint…”,páx.317),ocalviríaareforzaraversión
doseu“suicidio”trascoñeceranoticiadavitoriadeFilipoenQueronearecollidaen
Pseudo-Plutarco,Isócrates,14eVidaAnónimadeIsócrates,152ss.Asimesmo,esta
percepcióndopensamentoisocráticovenreflexadotaménnasúarecomendacióncon
respectoaosgregosdeAsiaMenordeaplicacióndunhapolíticadeliberación,nonde
subxugación,talecomoserecollenoseudiscursoFilipo,104(vid.ibidem.,páx.313).
Poroutraparte,haiquesinalar,denovo,ointensoamordosgregospolaautonomía,do
queIsócrateseramoiconsciente.
80
EnvariasocasiónspodemossinalaraDemóstenesdesignandoanaturezabárbaradeFilipo:TerceiroOlintíaco,16e24;SobreaEmbaixadaFraudulenta,305;ContraFilipo,
TerceiroDiscurso,31.Todoistoatopa,poroutraparte,oseucontrapunto,enEsquines,
ContraCtesifonte,172,queinsultaaDemóstenesdenominándoodeorixeescita,econ
isto,bárbaro,oquenossirveparaverapopularidadedesteinsultonopanoramapolítico
ateniense.Paraunhaanálisedestasreferenciasconcretas,vid.A.DASCALAKIS,op.
cit.,pp.256-269.
81
Demóstenes,ContraFilipo,SegundoDiscurso,2;ContraFilipo,TerceiroDiscurso,1,
22s;SobreaCoroa,EnDefensadeCtesifonte,20.
82
Demóstenes,ContraFilipo,SegundoDiscurso,7ss.
83
Posiblemente,amáisdestacadaconfirmacióndistopreséntenolaLicurgo,ContraLeócrates,27:“Senembargo,atenienses,taménaesterespectoasvosasleisdeterminanos
73
74
265
84
85
86
89
87
88
92
90
91
93
94
95
96
97
máisseveroscastigos,nosupostoqueunateniensetransportetrigoaunhaterraquenon
sexaavosa”.AinformaciónrepíteseenDemóstenes,ContraLacrito,50;ContraFormio,37;ContraLeptines,31-35;...Sobreaoimportanciadanecesidadedemanterboas
relaciónscoazonadoBósforoacausadaimportacióndetrigo,vid.Isócrates,Sobreun
AsuntoBancario,4e57.SobreaameazaqueFiliposupónparaotráficoeimportación
cerealísticadendeTraciaporpartedeAtenas,vid.Demóstenes,SobreaCoroa,EnDefensadeCtesifonte,87.
Demóstenes,OlintíacoTerceiro,27.
J.LUCCIONI,DemostheneetlePanhellenisme,PrensesUniversitairesdeFranceParis
(1961),páxs.108e139s.
Demóstenes,ContraFilipo,SegundoDiscurso,11;ContraFilipo,CuartoDiscurso,46;
SobreaCoroa,EnDefensadeCtesifonte,200.Vid.Ibidem.,páx.75.
Demóstenes,ContraFilipo,CuartoDiscurso,50.Vid.Tucídides,I,70.
Demóstenes,ContraFilipo,SegundoDiscurso,10.
Eásúaveztamén,conisto,asolucióntaménparaosproblemasdaHélade(vid.Ibidem.,páx.1115).
Ibidem.,páx.87.
Vid.S.PERLMAN,“Panhellenism…”páx.30.
Vid.A.MOMIGLIANO,Philippe...,páx.204.Enibidem.,páx.129s.Momiglianoconverteestacontradicióndopensamentopanheléniconaparadoxadetodaunhaépoca,
afirmaciónquecorroboraC.NADON,Xenophon’sPrince:RepublicandEmpireinthe
Cyropaedia,UnivofCaliforniaPress,Berkeley(2001),páx.161:“Xenophonsshowsin
theHellenicathatfortheoligarchicanddemocraticregimes,theimpulsetowardsimperialismremainedaprominet,and,onthewhole,pathological,featureofgreekpolitical
lifeintheaftermathofthePeloponnesianWar”.
M.FLOWER,op.cit.,páx.103.
Isócrates,Filipo,127.Dunxeitointelixente,etaménsutil,IsócratesrecomendaaFilipo
respectaraautonomíadosgregos,en108.
Isócrates,Filipo,73-77.Degranelocuenciason,tamén,asreferenciasaAlcibiadeseas
“desgrazas”quesobreviñeronáHéladepolassúasacciónsimperialistasen58-61.Vid.
S.PERLMAN,“Isocrates’«Phil.»–aReint…”,páx.316;S.PERLMAN,“Isocrates’
«Phil.»Panh...”,páx.373senota414dopresentevolume.
S.PERLMAN,“Panhellenism…”,páx.28.PolibiotaméncoincideenquerazónsdeFilipoparaacampañaasiáticabaséanse,comoasdeAlexandre,napropiaambición:vid.
Polibio,III,6.12.
Isócrates,Filipo,154.Nóteseadiferenzamarcadapolotextoentre,porunhaparte,beneficiaraosgregos,perogobernar(só)sobreosmacedonios,eporoutra,entrereietirano,quedemostranotemorquesinteoautoráinstauracióndunhadictaduraporparte
deFilipo.Asimesmo,areferenciafinalaogobernoobtidopolascomunidadesliberadas,sinaladocomogrego,volveapoñernosnasendadasrecomendaciónsisocráticas
sobreliberación,nonsubxugación,doAsia.Enrelaciónconestemedoisocrático,que
representaunhasensaciónxeralizadaentreacomunidadehelena,áextensiónporFili-
266
98
99
100
101
102
103
104
107
108
109
105
106
podoseupoderdecaráctermonárquicasobreaHélade,interpretouseaconstituciónda
LigadeCorintoporpartedeFilipo,comounmediodeconstruíroseudominiosobre
osgregosatravésdunhaestruturaorganizativaque,aocontrariodoqueacontecíacoa
monarquía,nonprovocasetemoraosgregos,senónqueestiveseenmarcadadentroda
tradicióndiplomáticadaHéladedoséculoIV:vid.S.PERLMAN,“GreekDiplomatic
Tradition…”,páx.173.
Isócrates,Filipo,86,95,eomesmoen16.
Isócrates,Filipo,56.SobreosparámetrosdecolaboraciónrecomendadosporIsócrates,noseuFilipo,aoreimacedonioparaconAtenas,vid.S.PERLMAN,“Isocrates’
«Phil.»–aReint…”,páx.312e316s.
Aíndaqueasimplicaciónsqueesteconceptoteñenparaomundocontemporáneonon
podenserextrapoladasaomundoantigo.Coautilizacióndestetermosópretendemos
favoreceracomprensión,peronuncaestablecerconcordanciasninasimilaciónsentrea
realidadequenóscomprendemoscomo“partidos”políticoseascamarillasexistentes
dentrodapolíticadaspoleis.
Paraocalrecorreránápresentacióndeepisodiosdopasadoateniense,queenuncian
comomodelosdecomportamentoparaopresente,aotempoqueenunciancomoslogan
políticoodadefensadaliberdadedosgregos:Licurgo,ContraLeócrates,42,48s,61,
73,...;Hipérides,ContraFilípides,Fragm.IV.6,Epitafio,Fragm.II.4,Fragms.IV.9-10,
Fragm.VI.16,Fragm.IX.24s...Sobreautilizacióndoargumentoda“liberdadedosgregos”comoreclamohabitualnopanoramapolíticodaHéladeaolongodasúaHistoria,
vid.anosanota348.
Sonapeladosasícomocontrapuntoaonomedoscompoñentesdo“partido”patriótico.
Nestanomenclaturadepromacedonios,ásúavez,vaiinclusaaacusacióndetraidores
ápatria:Demóstenes,ContraFilipo,CuartoDiscurso,4;Demóstenes,SobreaCoroa,
EnDefensadeCtesifonte,25,51,61,89,etc...Demóstenes,SobreaCoroa.EnDefensadeCtesifonte,58infórmanosdaexistenciadestafacciónenoutrasmoitascidadesda
Hélade,een295fáisenosunharelacióndosmáisdestacadosdeentreosseuspartidarios
norestodaHélade.
J.DeROMILLY,“LesModerésAthéniensversleMilieuduIVesiécle:ÉchosetConcordances”enRevuedeEtudesGrecques,nº67(1954),pp.326-354.
Sobreosaspectosbiográficosdeestestrespersonaxes,vid.G.KENNEDY,op.cit.,pp.
236,255e258respectivamente.
Ibidem.,páx.326.Asimesmo,vid.G.KENNEDY,op.cit.,páx.215e223s.
Remitoaolectoráconsultadaamplísimabibliografíaadicadaaestetema.
M.I.FINLEY,ViejayNuevaDemocracia,Ariel,Barcelona(1980),páx.149.
Idem.
Fronteáimaxequesedesprendedasfontes,polaque,comosepodeapreciarnanosa
exposicióndosacontecementospresentadanocapítuloanterior,Atenasteríaestadocasesempreencontradomacedonio,ocal,poroutraparte,nonpareceposiblequepoida
afirmarsecontalrotundidade,senónquesedesligatansódasopiniónsdosoradoresdo
“partido”patrióticonunintentodasfontesderedactarasúanarraciónatravésdunen-
267
frontamentodecontrarios,nestecaso,AtenaseAlexandre.
Aristóteles,Política,1310b8.
111 A.DASCALAKIS,op.cit.,páx.31;P.CLOCHÉ,Histoiredela...,páx.27.
112 Esemarcadocarácterbélicodasociedademacedoniaquedaclaramenteexemplificado
enAristóteles,Política,VII,1324b11:“ExistíaenoutrotempoenMacedoniaunhalei
queordenabaaohomequenonmataraaningúninimigocinxirseconunronzal”.
113 Idem.
114 P.CLOCHÉ,Histoiredela...,páx.28.
115 AevoluciónpodeconsultarsenolongoasertoexplicativoquedamesmapresentaR.M.
ERRINGTON,“TheNatureoftheMacedonianStateundertheMonarchy”enChiron,
8(1978),pp.77-133,coasconclusiónsdequen,nonobstante,noncoincidimos.Por
outraparte,parauncompendiobibliográficodacuestión,vid.P.BRIANT,Antigonele
Borgne:LesdébutsdesaCarrièreetlesProblèmesdel’AssembléeMacédonienne,Les
BellesLettres,Paris(1973),páx.288,Nota2.
116 Evidentemente,oprimeiroaspectoaterenconsideraciónéoempregodotermo“constitucionalidade”,detodoincorrectoparaosistemadegobernoemomentohistórico
queagoraestudamos.Senembargo,comofixemosantesxaconoutrosconceptosde
usoproblemático,perooempregodoscalesfacilitaacomprensióndanosaexplicación
(aíndaquefavorecetamén,senadefiniciónadecuada,avalidacióndeparámetroserradosdentrodoconceptoquesepretendepresentar),debemospensarestetermo,“constitucionalidade”,comofacendoreferenciaáexistenciademecanismosdentrodunsistemadegobernoquepermitanaopobogobernadoalimitacióndealgúnsaspectosdo
poderdosseusgobernantes,senque,nocasomacedonio,istocomprendaaexistencia
decaracterísticasdasteoríaspolíticasquetennopresente,produtodossentimentose
reflexiónsenarboradospolaRevoluciónFrancesa,ainfluenciachegaaosnososdías.
117 Diodoro,XVI,3.1;XVI,4.3;XVII,108.3;XVIII,4.3;CurcioVI,8.23;VII,2.1;Xustino,XIII,8.10;...Vid.N.G.L.HAMMOND,“TheContinuityofMacedonianInstitutionsandtheMacedonianKingdomsoftheHellenisticEra”enHistoria,nº49(2000),
pp.147e152.
118 Vid.Xustino,XI,2.2;Curcio,VII,1.6;Arriano,I,25.2.Asimesmo,nomomentodadefuncióndeAlexandreenBabiloniaen323a.C.,oshetairoisereúnenparaseleccionar
unrei,peromentresestesdeliberabanaasemblea,reunida,elixeaFilipoIIIArrideo,
irmándeAlexandre,eosnobresveranseforzadosporestadecisiónaaceptaraestecandidatocomorei.Vid.E.M.ANSON,E.M.ANSON,“TheEvolutionoftheMacedonianArmyAssembly”enHistoria,nº40(1991),páx.237.
119 Vid.Arriano,III,26.2eIV,12.2;máisexplicitamente,Curcio,VI,8.23-10.26eVIII,
6.28.
120 R.M.ERRINGTON,“TheNature…”,páx.77ss.
121 E.M.ANSON,op.cit.,páx.230.
122 N.G.L.HAMMOND,“TheContinuity…”,páx.141:“ThereignofAlexanderisoften
treatedasawatershed,andthereisatendencythenforhistorianstolimittheirstudyto
onesideoranotherofthewatershed”.
110
268
Talecomotemosvisto,porexemplo,nocasodeTucídides;vid.notas39e57.
SobreadiferenzaestablecidapolosespecialistasenHistoriadeMacedoniaentreMonarquíanacionaleMonarquíapersoal,vid.R.M.ERRINGTON,“Macedonian«Royal
Style»andItsHistoricalSignificance”enJournalofHellenicStudies,nº94(1974),páx.
21.
125 Curcio,X,7.9;XustinoXXIV,5.14;PolibioXV,25.11;Vid.J.R.ELLIS,Philip...,páx.
24.
126 ComoexemplocitaremosPolibio,VII,9.5-7;VII,9.1;XVIII,46.5.Vid.N.G.L.HAMMOND,“TheContinuity...”,páx.146.
127 Talecomodemostrandiversosexemploscomoosquesinalamosaolongodanosa
exposicióndaHistoriadeMacedoniaanterioraFilipoIInaIntrodución,ondevíamos
cómoaaparicióndemúltiplescandidatos,quenonsemprepertencíanádinastíados
Argeadas,cadavezqueotronoquedabavacante.Outrotantosucederá,dunxeitomáis
revelador(porpoderobservaloatravésdunmaiornúmerodefontes)trasamortede
Alexandre,candoapareceríanmúltiplesaspirantesaotrono,cadaunodoscalesachábanserespaldadoeelixidoporunhapartedoexércitomacedonio.Vid.Diodoro,XVII,
117.4;Xustino,XIII,3;nonobstante,Curcio,X,6-8éoqueconmaiorprofundidade
informa,condetalle,sobreestessucesos.
128
Vid.P.GOUKOWSKI,EssaisurlesOriginesduMythed’Alexandre,Publicationsde
l’UniversitédeNancy,Nancy(1981).,vol.I,pp.27-42,nocapítuloelocuentementetitulado“Lapersonnalisationdupouvoir”.
129 DigocircunstancialmenteporquesupoñoqueaeliminacióndeFilotasnonésenónun
complementoáacciónemprendidaporAlexandrecontraParmenión,postoqueAlexandresabíadoperigopersoalquecorríaseeliminabaaopaiedeixabaaofilloconvida.
Destexeito,Alexandre,osseusachegados,teceaconxuracontraFilotas,selleacusae
executa,eestaexecuciónfainecesaria,polobendaintegridadedoexército,eparaevitar
posiblesmotínsouunenfrontamentocosefectivosaomandodeParmenión,dáseorde
dequeParmeniónsexaasasinado.Nonobstante,aíndaquetodoistopartedaexecución
deFilotas,creoqueestadebeserentendidacomounmediodeeliminaraoverdadeiro
perigoparaopoderautocráticodeAlexandre,istoé,Parmenión.Destexeito,Alexandre
acabacopaieofillodunsogolpe.
130 SobreestaridiculizacióndasopiniónsdeParmenión,vid.E.CARNEY,“Artificeand
AlexanderHistory”enA.B.BOSWORTHeE.J.BAYNHAM(eds.),op.cit.,páx.
264ss.
131 Porexemplo,vid.Diodoro,XVII,57.6:“Persoalmenteel[Alexandre]puxoseáfronte
doflancodereitoavanzandoenoblicuo,poishabíadecididocontribuírporsimesmo
ásolucióndefinitivadocombate”.P.FAURE, Alexandre.Vidayleyendadelhijode
losdioses,Madrid(1990),páx.126expónestaideamoicorrectamenteafirmandoque
Alexandrebuscabasempreque“dasúavitoriapersoaldependeraavitoriadetodos”.
132 Ibidem.,páx.29.
133 Idem.
134 Idem.
123
124
269
Idem.
Ibidem.,páx.30..
137 Precisamente,arepresentación,porpartedasfontesdosenfrontamentosdoreicoseu
xeneralParmeniónentendoquedeberíanobservarsecomoexemplificantesdasdisputas
quedeberonresultardestasmedidasimpostassobreoexércitopolosoberano,coasque
seprexudicadirectamenteaposicióndaaristocraciamacedonia,daqueParmeniónera
asúapersonificaciónmáisdestacada..AeliminacióndeParmenión,realmente,sórespondeaodesexodeAlexandre,noseucamiñocaraapersonalizacióndopoder,eilustra
oenfrontamentodosinteresesdepoderexistentesentreavellanobreza,porunhaparte,
eorei,apoiadoporungruponobiliarderecentecreaciónatravésdosméritosmilitares
napresentecampaña,xestadaporeeninteresedosoberano.
138 Cesar,AGuerradasGalias,VI,23.4:“Candounpobotenquedefendersedunhaguerraouapromoveelixenunsmaxistradosparaqueadirixanouteñanopoderdevidae
morte”.vid.J.R.ELLIS,Philip...,páxs.24e245,Nota6.
139 UnhapasaxeclaveparacomprenderestefenómenorexístranoCurcio,IX,1.1-2:“e
despoisdeenxalzaraossoldadosenpúblicaasemblea,cofindequedispuxeranosseus
ánimosconmaiorardorparaaterminacióndaguerra,fíxollessaberquetodasasforzas
queosindiostiñanforananiquiladasnaquelcombate:todoodemaisnoníaasermáis
queunespléndidobotínenarexiónáquesedirixíanabundabanunhasriquezasqueeran
bencoñecidasportodos.Porconseguinte,osdespoxosconseguidossobreospersaseran
debaixoprezo,enonpresentabanamenorinterese:poderíanencherdexemaseperlas,
ouroemarfilnonsóassúaspropiascasas,senóninclusoaMacedoniaeaGrecia”.
140 Vid.E.M.ANSON,op.cit.,páx.235s,aopinióndequenaparececorroboradaporP.
GOUKOWSKI,“Antigone,Alexandreetl’AssembléeMacédonienne”en Revuede
Philologie¸nº49(1975),páx.267ss..Aíndaque,comovimosnoexemplodaelección
deArrideoporestes(nota443),senchegaraalienaroseusensodecomunidademacedonia.
141 Ibidem.,páx.231.
142 EndúasocasiónspodemossinalarqueomalestarproducidopordecisiónsdeAlexandre
puxoenperigoasúarelacióncoexército,econisto,asúaposiciónmesma,etantona
IndiacomoenOpisasúareacciónfoiade,finalmente,concederaossoldadosoquepedían,coquepoderíamosmedirnonsóoverdadeiropoderdaasemblea,senónoperigo
queparaAlexandresimbolizabaodescontento.Vid.Ibidem.,páx.233ss.
143 R.M.ERRINGTON,“TheNature...”,páx.89ss.
144 Diodoro,XVII,17.2,Arriano,2.14.7.Otermogrego,Dorictetos,seranosdeutilidade
máisadiante,candofalemosdarelacióndeAlexandrecoaarte,eenespecial,coaesculturalisípea(vid.infra).
145 N.G.L.HAMMOND,“TheKingandTheLandintheMacedonianKingdom”enClassicalQuarterlynº38(1988),páx.389s.
146 UnboexemplodestaprácticaéarelaciónmantidaporAlexandrecoascidadesliberadasdoImperioPersa,earazóndequeoseutratoparaconaquelasdeorixegregonon
sexadiferentedeoutras,comoasdoslidios,fenicios,árabes,...coasqueAlexandre
135
136
270
149
147
148
150
151
152
153
156
154
155
actuarásegundoasúavontade,eásúavez,incorporaranasaoseuImperio(nonáLiga
deCorinto);vid.E.BICKERMAN,“Alexandreetlesvilles...”,páx.364-65.Poroutra
parte,talecomosesinalounomomentooportuno,adestrucióndeTebasrespondería,
apartedeaoutrosparámetros,taménaestedereito(vid.supra,Cap.II).
P.Goukowski,Essai…,volI,páx.15.
Vid.nota394.
Existe,conrespectoáposibleinfluenciadeIsócrates(quetaménseextrapolaáinfluenciadeAristóteles),undebatehistoriográficocondúasposturasxustapostas,concibindo,aprimeiradeelas,queasteoríasisocráticasforondesobracoñecidasporAlexandreeaplicadasporestenasúapolíticaeconquistadomundopersa,e,poroutraparte,
asegunda,aíndaqueaceptaaideadequeomacedoniocoñecíaasteoríasisocráticas,
paranadapodefalarsedunhainfluenciadasmesmassobreopensamentoeactitudede
Alexandreaolongodasúaaventuraasiática.AprimeiradestasposturaspoderíamosobservalaenJ.P.V.D.BALSDON,“ThedivinityofAlexander”,enHistoria,nº1(1950),
pp.363-388,taménincluídoenG.T.GRIFFITH(ed.),AlexandertheGreat:TheMain
Problems,Heffered.,Cambridge(1966),pp.179-204;mentresqueasegundapostura
aparececompletamentedesenroladaenV.EHRENBERG,”AristotleandAlexander’s
Empire”capítuloterceirodoseuAlexanderandtheGreeks,BasilBlackwell,Oxford
(1938),pp.62-102.Poloxeitoenquetemosexpostoasnosasobservacións,poderíadicirsequenostemosadscritoáprimeiradasopciónsdestedebate,istoé,consideroque
aobradeIsócrates,assúasteorías,sitiveron,efectivamente,unhaseriederepercusións
sobreamentepolíticadeAlexandre,todoocalnonimplicaparanadaqueAlexandre
tivesecumpridoosdesexospolíticosdeIsócrates,senónque,namiñaopinión,Isócrates
formulaunhaseriedeteoríasdascalesAlexandresevaleráparainstauraroseudominio
sobreospersas,perotaménsobreosgregos,deformaautocrática,algoqueeraexplicitamentedenostado,emoitemido,porIsócrates.
A.BILLOWS,KingsandColonists:AspectsofMacedonianImperialism,E.J.Brilled.,
NovaYork(1995),páx.24.
Aíndaquetaménpodemosincluírdentrodalistadepersonaxesmitolóxicosasfazañas
doscalessonimitadasporAlexandre,comoporexemploMitra,MidasouotiroMelqart
(asimiladoaoHeraclesheleno);vid.J.TONDRIAU,“AlexandreleGrandAssimiléa
DiferentesDivinités”enRevuedePhilologie,nº25(1949),pp.41-52(paraMitra,vid.
esp.páx.49).ParaocasoexclusivodeMelqart,vid.taménG.RADET,“Tyr,Delphes
etL’ApollondeGéla”enRevuedesÉtudesAnciennes,nº28(1926),pp.113-120.
Sobreesta“fermosamorte”,vid.N.LORAUX,op.cit.,páx.27ss.
Vid.D.A.MILLER,op.cit.,páx.3.DebetersetaménencontaaobservacióndeJ.C.
BERMEJOBARRERA,LosOrígenesdelaMitologíaGriega,Akal,Madrid(1996),
páx.161:“ocultoaosheroesexistiuporqueosgregoscríannelesenanecesidadede
telosdasúapartecomobenefactoresnasúavidacotiá”.
D.A.MILLER,op.cit.,páx.5.
Ibidem.,páx.4.
Sendoestasdúasfigurasasmáispróximasaomacedonio,trataremosdecentraronoso
271
159
160
157
158
161
162
163
164
165
166
167
estudosobreelas,deixandoaunladooestudopormenorizadodeoutrosheroesedeuses
osatributosdoscalesapropiouseomacedonio,eutilizandoasconclusiónsextraídasda
análisedeAquileseHeraclesparaexemplificarofuncionamentodetodoesteproceso
postoenprácticaporAlexandreparafavorecerasúaimaxepúblicadehegemón,eengadirasúaconquistaunhadimensiónépicaemíticadeformasimultánea.
Plutarco,Alexandre,5.8;15,8-9.
Arriano,I,12.1;VII,14.4;VII,14.4e16.8.
Diodoro,XVII,97.3.
Curcio,IV,6.29,noqueAlexandredamorteaBetis,gobernadordeGaza,elogoarrastraoseucorpoaoxeitoenqueAquilesteríafeitocodeHéctor;VIII,4.26,comparando
omatrimoniodeAlexandreeRoxanacoarelaciónentreAquileseBriseida;etc...Sobre
estaproblemáticaeasúaorixeedesenroloporpartedasFontesdeAlexandre,vid.E.
CARNEY,“Artífice...”,páx.272.
L.PEARSON,op.cit.,páx.10.
A.COHEN,“AlexanderandAchilles–MacedoniansandMycenaeans”,enJ.B.CARTEReS.P.MORRIS(eds),TheAgesofHomer:ATributetoEmilyTownsendVermeule,
UniversityofTexasPress,Austin(1995),páx.483.
Porexemplo,Diodoro,XVII,85.2,quenosinformadoepisodiodatomaporAlexandre
daRocaAornos,queanteriormenteforarendidasoamenteporHeracles:“Alexandre,
informadodesteasunto,sentiuunmaiorestímuloaíndaporpoñercercoáfortaleza,e
poderasírivalizarcoafamadodeus”.
Ibidem.,páx.484.Cohen,quesegueaquíasindicaciónsdeP.Green,comprendeque
oqueAlexandreestableceéunhaimitatio,enonunhaemulatio,porconlevaresteúltimoconceptounhacargaderivalidadeinherenteáasimilacióndoreferentemítico.Non
obstante,nanosanotaanteriorapuntabamosaexistenciadeditarivalidade,quelevaa
Alexandreatentarsuperarasfazañasdosgrandesheroescomounmediodeacadaro
seupropioestatutoheroico.
Plutarco,Alexandre,8.2.Plinio,HistoriaNatural,XIII,2-3nosinforma,ademais,que
estereceptáculo,elaboradoconouroeperlas,pertenceraaDarío,eaocalllefoiarrebatadocandoesteabandonou,nasúafuxidatrasabatalladeIsos,todasassúaspertenzas
(Plutarco,Alexandre,26.1),unhainformaciónque,curiosamente,taménrecolleCervantesnoseuInxeniosoFidalgo,ParteI,Cap.IV.Encantoaousoqueestacaixatiña
antesdealbergaropoemahomérico,pareceserquecontiñaosperfumesdoGranRei,
coqueestaríavinculadoaoolordoheroe,;vid.G.BOUNOURE,“L’Odeurduhéros:
Unthèmeanciendalégended’Alexandre”enQuadernidiStoria,nº17(1983),páx.11
enota33enpáx.38.
G.NAGY,TheBestoftheAchaeans:ConceptsoftheArchaicGreekPoetry,TheJohn
HopkinsUniversityPress,BaltimoreeLondres(1979).
Homero,Ilíada,IX,410-416.UnhaanálisedacuestióndeAquileseaprocuradakleos
podeverseenK.C.KING,Achilles:ParadigmsoftheWarHeroFromHomertothe
MiddleAges,UniversityofCaliforniaPress,Oxford(1987),1-45.Poroutraparte,temosvistoxa,noprimeirocapítulo,cómoosgregos,ámortedeFilipo,esperabanque
272
168
169
170
171
172
173
174
175
176
Alexandre,polasúacortaidade,temeseenfrontarseáHéladenaprocuradaherdanza
institucionaldoseupai,eelixiseaseguravidadeMacedonia,aíndaqueistononocorreuasí,senóntodoocontrario,algoquepoderíamoschegaraconsiderarcomounha
elección,porpartedeAlexandre,entrekleosenostos,queomozomacedonioresolverá
partindoenbuscadasúagloria.
Porexemplo,W.F.G.HEGEL,LeccionesSobreFilosofíadelaHistoriaUniversal,
Akal,Madrid(1989),páx.401
P.GRIMAL,op.cit.,páx.13.
Tántalo,bisavódeAgamenón,teríadescuartizadoaoseufilloPélopeparacociñaloe
ofrecerllocomocomidaaosdeuseseasípoñelosaproba;Atreo,paideAgamenón,primeiramenteteríaasasinadoconaxudadoseuirmánTiestesaunterceiroirmánchamado
Crisipo,poloqueforonmalditosporPélope,paraposteriormente,porodioaTiestes,
asasinouaosfillosdeeste,eademaisdespedazounos,condimentoueserviuacarnede
estescomomanxaraTiestes,quen,sensabelo,comeuseosrestosdosseuspropiosfillos.Polasúaparte,AgamenónteríavioladoasleisdosdeusesaoviolaraCasandra,filla
doreiPríamodeTroia,queadicaraasúavirxindadeaApolo,coque,poroutraparte,
terámáisdunrocedestaíndole,comodemostraoepisodiohoméricodeCriseida.Toda
estahistoria,pódeseconsultarenIbidem.,pp.491,417s,72e13respectivamente.
Esquines,ContraCtesifonte,161.
A.STEWART,FacesofPower:Alexander’sImageandHellenisticPolitics,Univof
CaliforniaPress,Berkeley(1993),páx.75ss.Desexoindicardendeaquíque,aomeu
xuízo,Stewartcompuxoamáisinteresanteecomplexa(etaméncompleta)obradecantaspululansobreAlexandre,unhaobramestraquedebeservirdemodeloaostraballos
posteriores.Polasúaparte,J.TONDRIAU,op.cit.,páx.48taménindicaestarenovacióndaiconografíatradicionaldoheroebarbadoporpartedeAlexandre.
Plutarco,Alexandre,4:“sendoel,segundodin,detezbrancaquesesonrosabaespecialmentenotorno,opeitoeacara”.Estadescriciónbenpodefacerreferenciaaorostro
barbilampiñodomacedonio.
AúnicarepresentacióndunAlexandrebarbadocondatapróximaávidadoconquistador
atopámolanunhascráteras,procedentedoámbitoartísticodaMagnaGrecia,earazón
dequeomacedonioaparezaconbarbaéaignoranciadoautordainnovaciónalexandrinadunhaiconografíarealsenbarba,queporoutraparteoautor,nestecasoochamado
PintordeDarío,teríasupostoqueunreidebíarepresentarsebarbado.Todoistoconfirmaasnosasafirmacións;vid.A.STEWART,Faces…,páx.153.Paraunhabibliografía
destesvasos,vid.ibidem.,páx.431s.
R.R.R.SMITH,HellenisticRoyalPortraits,ClarendonPress,Oxford(1988),páx.
46.
Porexemplo,Ptolomeo,ISoter,quechegouaancián,seguíarepresentándosesenbarba;vid.Ibidem.,ColorPlates,8c.Estarevoluciónnoxeitoderepresentararealezano
mundohelenísticofoiperfectamenteestudadoporR.R.R.SMITH,op.cit.,esp.páx.46
paraoquenosocupa.Peseaisto,asimplicaciónsnegativasqueparaoséculoIVa.C.
teríaaausenciadebarbapodenrevisarseenA.STEWART,Faces...,páx.74.Asimesmo,creonecesarioaclararqueaquínonestamosfalandodecómoeraAlexandre,senón
273
177
180
178
179
181
184
182
183
185
186
187
188
191
192
193
189
190
decómolledescribenasfontes,édicir,decómoeraasúaimaxeinstitucionalizada,que
paranósémáisimportanteaíndaqueaaparenciarealdomacedonio,porserestaaque
consumíanenGrecia.
K.C.KING,op.cit.,páx.19;E.SCHWARZENBERG,“ThePortraitureofAlexander”
enE.BADIAN(ed.),AlexandreleGrand:ImageetRéalité,FondationHardt,Xinebra
(1975),páx.249.
K.C.KING,op.cit.,pp.18-24.
Ibidem.,páx.23.
J.M.REDFIELD,LaTragediadeHéctor:NaturalezayCulturaenlaIlíada,Destino,
Barcelona(1992),páx.338ss.EsteterreointermedioédenominadoporRedfield“aterramáisaládolímitedaagricultura”.
OutrosexemplosdestacadosdestaasimilacióndeAquilesconunleónenHomero,IlíadaXVIII,318;XX,164-175;...sendo,segundodixemos,osmáisdestacadosaqueles
citadosconposterioridadeámortedePatroclo.
Plutarco,Alexandre,2.6.
E.CARNEY,“Artifice…”,páx.275.
Idem.NaobradeK.C.KING,op.cit.,páx.150ss.podeobterseunbocomentariosobreapresenzadomodeloaquiléiconoRomancedeAlexandre,asícomosobreotema
principaldomesmocomoprocuradagloriaporpartedeAlexandretrasapistadoseu
ancestrohomérico,nuncamiñodesuperacióndomodeloheroicoinstauradopoloheroe
homérico.
Arriano,VII,27.1;Diodoro,XVII,117.6;Curcio,X,10.14-17;Plutarco,Alexandre,
77.1-5;Xustino,XII,14.
K.C.KING,op.cit.,páx.157.
A.R.ANDERSON,“HeraclesandhisSuccessors”,enHarvardStudiesinClassical
Philology,nº39(1928),páx.8.
Édeespecialinterese,nestesenso,acitadeArrianosobreaspalabrasdeCalístenesde
Olinto,enArriano,IV,11.7,quedi:”NinsequeraaHeraclestributaronhonoresdivinos
osgregosmentresviviu,einclusodespoisdemortohoubodeagardaraqueodeusde
Delfosderaasúaautorizaciónparatributarllehonorespropiosdundeus”.Estetestemuñoserádeespecialutilidadeparaonosotraballoenpáxinasposteriores,candoafrontemosoproblemadaintroducióndaproskynesisnacortealexandrina.Poroutraparte,este
tipodeadxectivos,talescomodioxénicos,igualaundeus,parecendouninmortal,...
sonepítetosconstantesnaobradeHomero,poloqueestarían,comoospoemasdeeste,
firmementearraigadosnamentedomacedonio.Sobreapresenzaesignificadodetales
adxectivosenHomero,vid.J.GRIFFIN,HomeronLifeandDeath,ClarendonPress,
Oxford(1980),páx.82ss.
Diodoro,XVII,85.1-2.
M.S.SILK,“HeraclesandGreekTragedy”enGreece&Rome,nº32(1985),páx.5.
Idem.SobreotemadeAlexandreeoexcesotrataremosmáisadiante(vid.infra).
G.NAGY,op.cit.,páx.69s.
ParauncomentariodosepisodioscontidosnasfontesdeAlexandresobreaemulación
274
doconquistadordasfazañasdosheroes,vid.M.FLOWER,op.cit.,pp.107-119.
Enonsóisocrática:vid.M.S.SILK,op.cit.,páx.4s,queestudaestepapeldomitoherácleonoxéneroliterariodatraxediagrega.
195 Isócrates,Filipo,32eA.STEWART,Faces...,páx.79.
196 Arriano,IV,11.5.
197 OsexemplosmáisdestacadosdestasvirtudeshumanitariasdeAlexandreadoitanaser
asinformaciónssobreorepartodassúaspertenzasentreosseusamigosaopartircara
oAsiaporsenonvolvía,oseutratocoasmulleresdeDaríoouosufraxiodasdébedas
dosseussoldadosnascerimoniasnupciaisdeOpis.
198 Vid.notas755e756
199 Revisaremosestatradiciónmáisadiante.
200 A.R.ANDERSON,op.cit.,páx.9.
201 L.R.FARNELL,GreekHeroCultsandIdeasofImmortality,ClarendonPress,Oxofrd
(1970),páx.146s.
202 A.R.ANDERSON,op.cit.,páx.10.
203 Vid.O.MØRKHOLM,EarlyHellenisticCoinage:FromtheAccessionofAlexanderto
thePeaceofApamea(336-188B.C.),CambridgeUniv.Press,Cambridge(2001),páx.
42;A.STEWART,Faces…,páx.93;P.GOUKOWSKI,Essai…,páx.17enota13.
204 ClementedeAlexandría,Protréptico,IV,54.4eoseucomentarioenE.A.FREDRICKSMEYER,“DivineHonorsforPhilipII”enTransactionsoftheAmericanPhilologicalAssociation,nº109(1979),esp.páxs.49e51.Estetestemuñonosserátaménde
utilidadeaotratarosproblemasdaproskynesisedivinizacióndeAlexandre.Poroutra
parte,osimbolismoprovocadoporFilipoIIentreassúaspropiasacciónseasdeHeracleschegaronaopuntodelevaraqueldúas“guerrassantas”enbeneficiodaAnfictionía
Délfica:vid.ibidem.,páx.52.
205 UnexemplodistopodeconsultarseenO.MØRKHOLM,op.cit.,27.
206 A.R.ANDERSON,op.cit.,páx.13ss.TaménE.CARNEY,“Artífice...”,páx.275,nota
31sinalaestefenómeno.
207 A.R.ANDERSON,op.cit.,páx.14.
208 Idem.AndersonentendecomounhamostradistoonomecoqueAlexandrebautizaao
seufilloconBarsine,viúvadeMemnón,aoquechamaránHeracles,aíndaquecertos
autores,enespecial,W.Tarn,dubidarondaexistenciadestefillodoconquistador.Sobre
istoúltimo,vid.W.TARN,“Heracles,SonofBarsine”enJournalofHellenicStudies,
nº41(1921),pp.1ss.Peseaisto,omodeloaquiléicoseguirámantendoasúavixencia
nomacedonio,aíndaquedunxeitomáissutil,talecomoamosanosepisodiosdeGaza
(ondeAlexandrerepiteaaccióndeAquilesdearrastrarocadáverdoinimigocoseucarro:vid.CurcioIV,6.29eHomero,Ilíada,XXII,3.95),ounoasasinatodeClito(onde
oconquistadorrepiteaescenadoCantoIdaIlíadanaqueseenfrontanAgamenóne
Aquiles,aíndaquenestecasononhainingunhaAteneaparafrearacóleradestenovoAquiles,talecomodemostroumaxistralmenteE.CARNEY,“Artífice...”,pp.276282).
209 Arriano,III,2.
194
275
C.J.CLASSEN,“TheLibyanGodAmmoninGreecebefore331B.C.”enHistoria,nº
8(1959),páx.355.
211 Cimóné,sendúbida,xuntoconAlexandre,omáisgrandedeentreosxeneraisgregos
enloitacontraosbárbaros,aoimpoñerlles,grazasasúavitorianabatalladoEurimedonteen467-466a.C.,aotempoqueselleconsideraoverdadeiroartíficedacoalición
ático-délica.EncantoaAlcibíadeseLisandro,podemosdescribiloscomoosgrandes
xenerais,porAtenaseEsparta,respectivamente,daGuerradoPeloponeso.Sobreaxustificacióndeestaporamboscontendentescomoloita“polaliberdadedosgregos”,vid.
anosanota327.SobreestespersonaxesenSiwah,vid.C.J.CLASSEN,op.cit.,páx.
352ss.eG.RADET,“LePèlerinageauSanctuaired’Ammon”enRevuedesÉtudesAnciennes,nº28(1926),páx.221.
212 Vid.nota504.
213 Arriano,IV,11.8.
214 P.GOUKOWSKI,Essai….,Vol.II,tituladoexpresamente“AlexandreetDionysos”.
215 EspecialmenteenCurcio,VIII,10.1IX,2.29e4.20.Vid.Ibidem.,páx.7.Estamesma
ideaéoargumentodoLibrodeAlexandre(vid.K.C.KING,op.cit.,páx.150s).
216 A.D.NOCK,“NotesonRuler-CultI-IV:AlexanderandDionysos”enZ.STEWART
(ed.),EssaysonReligionandtheAncientWorld,ClarendonPress,Oxford(1972),volI,
páx.136.Recordamosaquíoexpostonoespazoque,aofinaldocapítuloanterior,temos
adicadoáqueimadopalaciodeXerxesenPersépolis,momentoquesinaláramoscomo
puntodepartidadestaemulacióndeDionisos,unhaideaquesereforzaaraízdoxeitoen
quetemosentendidoaasociacióndeHeraclesaAlexandrecomonaloitapanhelénica,
poisestablecemosnaqueimadopalaciodePersépolisopuntofinaldaguerrapunitiva
dirixidadendeaLigadeCorinto.Nonobstante,comoxadixemos,omodeloherácleo,
comooaquiléico,mantéñensevixentesnafiguradeAlexandre,aíndaqueconmenor
intensidade,ataomomentodasúamorte.
217 Relatados,porexemplo,nanarracióndeEurípides,Bacantes.
218 M.BIEBER,AlexandertheGreatinGreekandRomanArt,ArgonautInc.Publishers,
Chicago(1964),páx.28.
219 F.OLAGUER-FELIÚ,AlejandroMagnoyelArte,Encuentro,Madrid(2000),páx.21
220 Ibidem.,páx.67.
221 J.J.POLLIT,ElArteHelenistico,Nerea,Madrid(1989),páx.49.
222 Posiblementeoaspectomáisdestacado,encantoaoseucarácterinnovador,debeuser
aintroducióndopropioretratodosoberanomacedonionoanversodasmoedas,que
aproximaríaasúaaparenciafísicaatodososseussúbditos,inclusonosmáisrecónditos
lugaresdosdominiosrexentadosporAlexandre.Vid.O.MØRKHOLM,op.cit.,páx.
27s.
223 Conisto,posicionamonosencontradasideasdeE.SCHWARZENBERG,op.cit.,
quenconsideraquenonsepodenrecoñecertiposouesquemasiconográficosespecíficos
noestudodasrepresentaciónseretratosdeAlexandre.
224 UnepítetoreiteradoporHomeroparaosheroesdasúaIlíadaéodemelenudosnacabeza.Asimesmo,estevalorsimbólicodacabeleirapodeinferirsedoepisodiodoenfronta210
276
225
226
227
228
231
232
233
234
229
230
235
236
237
238
239
240
241
242
mentodeAgamenóneAquiles,enHomero,Ilíada,I,197,ondeAteneafreaoimpulso
asasinodopelidaagarrándollepolalouramelena.
H.P.L’ORANGE,ApotheosisinAncientPortraiture,CaratzasPublishingCo.,Nova
York(1982),páx.30.
O.PALAGIA,“Hephaestion’sPyreandtheRoyalHuntofAlexander”enE.CARNEY
eA.B.BOSWORTH(eds.),op.cit.,páx.181.
Plutarco,Alexandre,4.1ss.
F.OLAGUER-FELIÚ,“AlejandroMagnoyelArte:Unanuevahipótesisejemplarizada
enlaescultura”enRevistaGoya,nº251(Marzo/Abril1996),páx.277s.Ademais,esta
expresiónanhelante,esteansia,é,segundoasfontes,aemociónmáisinherenteápersoadeAlexandre.EstepothosdeAlexandrefoiestudadoporV.EHRENBERG,op.cit.,
Cap.II.Unhavezmáis,arepresentaciónartísticaamósanosunreflexodapersonalidade
domacedonio.
Ibidem.,páx.282.
H.P.L’ORANGE,op.cit.,páx.16ss.
vid.porexemplo,Plutarco,Alexandre,27.1ss.
Plutarco,Alexandre,4.1.
A.STEWARD,op.cit.,páx.75s.
Plutarco,Alexandre,4.2-3.:“Foiesteartista[Lisipo]quenconmaiordetallesepercatoudolixeiroescorzodoseupescozocaraoladoesquerdoedatenruradasúamirada,
rasgosquemáistardetantoimitaronamaiorpartedosseusxeneraiseamigos”.
QuepodenobservarseclaramentenasimaxescontidasenM.BIEBER,“ThePortraits
ofAlexander”enGreece&RomenºIX(1965),pp.189-198.
Vid.Pinio,VII,125;XXXV,85;XXXVII,8;Apuleio,Florida,VII,aíndaqueenlugar
deLisipocita,nunerrocronolóxico,aPolicleto;Horacio,Epístolas,II,1.237-241.En
Plutarco,Alexandre4.1parececontersetaménestaidea,óafirmarestequeLisipofoi
“oúnicopoloqueoreisedeixoumodelar”,citandoseguidamenteaobradeApeles.A.
STEWART,Faces....,páx.26nota53propónaDurisdeSamosouaClitarcocomomáis
probablesorixesdestatradición.
Cicerón,EpistolasFamiliares,5.12.7.Teñamosenconta,paraacorrectacomprensión
destareferencia,queAlexandreécoroadoreideMacedoniasendoaíndaunrapaz,en
termosgregos,poistansócontabadezaoitoanosneseintre,poloqueasúarelacióncon
Lisiponontenqueprovir,comopodepensarse,dasúamáistempranainfancia,senón
queestainformacióndeCicerónpodevincularseaostemposposterioresaQueroneaou
inclusoaomomentodasúacoroación.
MencionadoporPlutarco,IsiseOsiris24(Moralia360D).
Porexemplo,nunvasoáticodatadoaprox.De450a.C,pertencenteaoMuseoVaticano
deRoma,quepodeconsultarseenK.C.KING,op.cit.,páx.iii,Figura1.
Unha mención dos autores partidarios de esta hipótese pode consultarse en A.
STEWART,Faces...,páx.163s.
Isócrates,noseuFilipo,108xalloadvertiraaoseupai(vid.taménanosanota410).
EousodocaltaménasfontesnolorefirenparaopropioAlexandre:porexemplo,vid.
277
Arriano,I,15.6-7ePlutarco,Alexandre,16.8.
ParauncomentariosobreoAlexandrelisípeovid.A.STEWARD,op.cit.,pp.161171..
244 Plutarco,SobreafortunadeAlexandre,II.2,(Moralia,335B).
245 M.BIEBER,Alexander...,páx.33s.
246 Vid.Plutarco,Alexandre,4.3;Plinio,XXX,92e,unhavezmáis,Plutarco,IsiseOsiris
24(Moralia360D).OorixinalatopábasenotemplodeArtemisenÉfeso(recintoque,
poroutraparte,curiosamente,segundoPlutarco,Alexandre3.5,foiincendiadonodía
ennaceuAlexandre).
247 SegundoA.STEWART,Faces...,páx.192apinturadebeurematarseantesdamortede
Alexandre,istoé,323a.C.,aíndaquenondemasiadoantes,poloquepodemosenmarcarasúacreaciónperfectamentedentrodomarcodasolicitudedehonoresdivinospor
partedomacedonioáscidadesgregas.
248 Vid.P.GOUKOWSKI,Essai…,Vol.II,páx.5s.
249 DenovoPlutarco,IsiseOsiris24(Moralia360D).
250 F.OLAGUER-FELIÚ,“Alejandro,elArteylaAcuñacióndeMoneda”enRevistaGoya,nº238(Xaneiro/Febreiro1994),páx.200:“Amoedacirculaportodasasclasessociais,portodososterritoriosdoseuvastoImperio,easí,nonhaberásúbditoninlonxana
rexiónondenonsecoñezaoseurostroeasúaobra,oseupodereoseudominio”.
251 Ibidem.,páx.201s.
252 Sobreestaproblemática,vid.A.STEWART,“AlexanderinGreekandRomanArt”en
J.ROISMAN(ed.),op.cit.,páx.39ss.
253 Plinio,XXXV,110.SobreotemadacomposicióncomoabatalladeGaugamela,fronte
ohabitualmentecomprendidocomoabatalladeIsos,vid.P.MORENO,Apelles:The
AlexanderMosaic,Skira,Milan(2001),páx.9.
254 Idemys..
255 G.CALCANI,CavalieridiBronzo,«L’Erma»diBretschneidered.,Roma(1989),páx.
45ss;P.MORENO,op.cit.,páx.31eA.STEWART,Faces…,pp.123-130.
256 ParaunharevisióndainfluenciadestaiconografíaecuestrexeradaporAlexandre,da
queconservamoscomomáximoexemploaimaxedoMosaicodeAlexandre,vid.P.
MORENO,op.cit.,pp.87-96.
257 Plutarco,Alexandre,4.2s.
258 Plutarco,Alexandre,4.4.
259 G.BOUNOURE,op.cit.,esp.páx.9ss.Sobreacuestióndaimportanciadosoloresno
ámbitodarelixióngrega,vid.M.DETIENNE,LosJardinesdeAdonis,Akal,Madrid
(1996).
260 Xustino,XII,16.2e4-6:Plutarco,Alexandre,2.3-6e3.5.
261 Que,comopodemosadvertirnarepresentacióndeAlexandrecontidanoMosaicode
AlexandredeApeles,portaacabezademedusanopeito,unatributoquedeberemitirnosápropiaarmaduradeAquiles,comoapareceexemplificadonarepresentaciónde
AquilescontidanaimaxedovasoáticorecollidaenK.C.KING,op.cit.,páxiii,Figura
243
278
1.
Pseudo-Calístenes,I,17.
263 Arriano,V,19.5enota183áed.citada;
264 TodosestestemassonpresentadosporD.A.MILLER,TheEpicHero,TheJohnHopkinsUniv.Press,Baltimore(2000),páx.77.Poroutraparteomitobucefálicoaparece
representadotamén,xuntocosmáisdestacadosexemplosdoseuxénero,noepisodioen
queDonQuixotedecidepoñernomeaoseurocín,noInxeniosoFidalgo,cap.I.
265 Curiosamente,outrodosámbitosondeocomportamentodeAlexandretendeaoexceso
énoexerciciodopoder,comoveremosaofinaldestecapítuloaotratarotemadotirano
(vid.infra).
266 Estetemafoiexposto,aíndaquenontratadoenprofundidade,porJ.ROISMAN,“HonorinAlexander’sCampaign”enJ.ROISMAN(ed.),op.cit.,páx.286ss.
267 Namiñaopinión,éimportanteentenderquetodoesteaparatoideolóxicocreadopor
Alexandrearredordasúapersoanonéunhaconstrucióninconsciente,equeomacedoniononseconsiderabarealmente,nosensoliteral,ensimesmo,undeus(aíndaquepodequesicresequeassúasfazañaslleasemellabanaundeus,coquecomprenderíaque
arecepciónduncultoásúapersoaestabasuficientementexustificado,ocalnonimplica
quenonsoubesequeoseuproxenitorrealeraFilipo,equenasúaxestación,pormoitos
acontecementosextraordinariosquemarcasenoseunacemento,nontiñaparticipadoen
ningúnxeitodivindadealgunha),senónqueaelevacióndoseuestatutoaodedivindade
lexitimabaasúasoberaníasobreatotalidadedosterritoriosbaixooseupoder,incluíndo
taménaGrecia,comotentaremosamosarnaanálisedoEdictodosExiliadosquerealizaremosinfra,xuntocoasconclusiónsdesteestudo.
268 Vid.L.PEARSON,op.cit.,páx.22,asícomoL.PRANDI,Callistene:UnoStoricotra
Aristoteleeiremacedoni,JacaBook,Milán(1985),páx.23.
269 Sobreisto,eparaunhaanálisedetalladadecadaundosfragmentosquecoñecemosde
Calístenes,vid.L.PRANDI,op.cit.,pp.35-111.Asimesmo,debedicirsequeaobrade
PrandiéaúnicamonografíaquecoñezosobreohistoriadordeAlexandre,aíndaque,
comoxaseindicou,L.Pearsontaménadicaunhapartedasúamonografíaaoestudo
desteautor,eomesmofaiP.PÉDECH,HistoriensCompagnonsd’Alexandre,Société
d’Édition«LesBellesLettres»,Paris(1984),pp.15-69.Peseatodo,sebenosestudos
decarácterxeralsobreoolintiononsonfrecuentes,noámbitodosartigos,porcontra,
existeunhaamplaproduciónconrespectoaosdiversosaspectosdeanálisedaobrado
historiadordeAlexandre.
270 L.PRANDI,op.cit.,páx.12.A.B.BOSWORTH,“AristotleandCallisthenes”enHistoria,nº19(1970),páx.409supónqueaincorporacióndoolintiobaixoatuteladoestaxiritadebeuproducirsenoprimeiroperíododeresidenciadeesteenAtenas,en367/6347.
271 P.PÉDECH,op.cit.,páx.16.
272 Cicerón,SobreaOratoria,II,58.Vid.L.PRANDI,op.cit.,páx.13s.
273 RealizadaencolaboracióncoseutíoAristóteles:vid.ibidem.,páx.14-16.
274 Vid.Ibidem.,páx.13s.,P.PÉDECH,op.cit.,páx.15eW.JAEGER,Aristóteles,,Fondo
262
279
deCulturaEconómica,México(1946),páx.140.
Vid.L.PRANDI,op.cit.,páx.105.
276 P.GOUKOWSKI,Essai…,Vol.I,páx.21.
277 ComodemostraaresolucióndopleitoentreEsquineseDemóstenesrecollidonosseus
discursosContraCtesifonteeEndefensadeCtesifonterespectivamente,queconcluíu
conunnovoéxitoparaDemóstenes,esupuxoafindacarreirapolíticadeEsquines,
quen,aodenunciaraCtesifonteportersolicitadounhacoroadeouroparahonrara
Demóstenes,tentaraaproveitarasituaciónfavorabledopartidopromacedonio,doque
formabaparte,paraatacaraoseuencarnizadoinimigodentrodoescenariopolíticoateniense.
278 P.PÉDECH,op.cit.,páx.42.
279 Vid.nota481.P.PÉDECH,op.cit.,páx.45engadeonomedeAnaxarcoaodeCalístenesnaelaboracióndestaediciónespecialdaIlíada.
280 A.B.BOSWORTH,“AristotleandCallisthenes”,páx.412comprendequenondebeu
tersidonecesariarecomendaciónalgunhaparaoolintio,aobradequendebíaserben
coñecidaxanacortedePella,poloque,segundoesteautor,seríaAlexandrequensolicitaseosserviciosdoolintioeasúacompañíaaolongodacampaña.
281 P.PEDECH,op.cit.,páx.48.
282 Sobreesteepisodio,vid.E.FREDRICKSMEYER,“Alexander,MidasandtheOracleat
Gordium”enClassicalPhilology,nº56(1961),pp.160-168.Unhavezmáisamensaxe
pseudo-divinadeAlexandrevolveapresentarsedeformabipolar,porunhaparteparaos
gregos,eporoutraparaosmacedonios,quepolasúaparteentenderíanestaasimilación
deAlexandrecomonovoMidasenrelacióncoatradiciónquefacíadeestepersonaxe
unantigoreimacedonio.Sobreistovid.Ibidem.,páx.162ss.eA.DASCALAKIS,op.
cit.,páx.129ss.
283 Plutarco,Alexandre,27.4.En33.1,Plutarco,seguindo,segundodi,aCalístenes,invoca
aZeuscomooseupai,pedíndolleavitoria,e,denovo,citaaCalístenescomofonteen
33.10candoexpónqueasrazónsparaossupostoserrosdeParmeniónenGaugamela
forancausadospolaenvexadeestepolasvitoriasdeAlexandre,construíndo,deforma
evidente,unhamalaimaxedovelloxeneralmacedonioquefavoreceríaaxustificación
dasúaposteriorexecuciónporordedeAlexandre.
284 L.PRANDI,op.cit.,páx.107s.
285 P.PEDECH,op.cit.,páx.34-35.
286 Vid.Ibidem.,páx.37.AreferenciahoméricaédeIlíada,XIII,26-30.
287 OepisodiopodelerseenPlutarco,Alexandre,17eArriano,I.26.2.
288 Homero,Ilíada,II,828.
289 P.PÉDECH,op.cit.,páx.45s.
290 Idem.
291 E.FREDRICKSMEYER,“DivineHonours…”,páx.49ss.
292 Ibidem.,páx.51.Fredricksmeyerentendequeesteshonores,materializadosnaexistenciadunaltarenhonoraZeusPhilippios,nonforanconcibidosparaFilipocomo
representacióndeZeus,istoé,divinizado,senóncomoFilipoencalidadedecampión
275
280
293
294
295
298
296
297
299
300
301
304
305
302
303
deZeus,coquenonconferiríanoestatutodedivindadepropiamentedito,aíndaquesi
estaríanmoipróximosafacelo,poissinalaríanaFilipocomoindividuoenmarcadonun
nivelsuperioraohumanopolasúaproximidadeasociativaconZeus(ocalxaaparecía
nasideasdeIsócrates).Asimesmo,aprimiciadeFilipo,defundarcidadesquechamará
coseupropionome,comoPhilippioFilipópolis,suporíaodesexodeusurparesehonor
ásdeidadesprotectoras;vid.Ibidem.,páx.51-52.
Ibidem.,páx.53-54.
Diodoro,XVI,92.5e95.1;vid.ibidem.,páx.57.Éprobableque,trasQueronea,Filipo,
comoposteriormentefixooseufillo,tiveseconcibidooplandeobterhonoresdivinos,
aíndaqueaíndanonunhadivinizaciónformal,poisestaparecetersidopospostapara
unmomentoposterior,probablementecandovolvesevitoriosodoseuplandecampaña
persa.Sobreisto,vid.Ibidem.,páx.58.
ArrianoestablecequeditoportavozeraAnaxarcodeAbdera,undosfilósofosque
acompañabaaAlexandreeque,comoveremos,taméntenungranprotagonismoen
todoesteprocesodeintroducióndaproskynesis,e,asimesmo,nacaídaendesgrazade
Calístenes.Vid.Arriano,IV.10-11paraorelatocompletodesteepisodio,asícomoCurcio,VIII,5.
Vid.526.
Plutarco,Alexandre,54.4;Arriano,IV,12.
Aimportanciasocio-políticadobanquete,dosimposio,enMacedonia,asícomoen
Persia,econsecuentemente,posteriormentenoMundoHelenístico,foilargamenteestudada,aíndaquenonsempretidoencontanamedidaquemerecepolasúarelevancia
paracomprenderofuncionamentodasrelaciónsentreomonarcaeosmembrosdacorte.
Sobreisto,vid.E.BORZA,“TheSymposiumatAlexander’sCourt”enC.G.THOMAS(ed.),op.cit.,pp.159-171,asícomoO.MURRAY,“HellenisticRoyalSymposia”
enP.BILDEet.ao.,AspectsofHellenisticKingship,AarhusUniversityPress,Aarhus
(1996),pp.15-27.
Noquepareceresultardealgúntipodedesexoporredimiraohistoriador,xaqueestes
episodiosquerelatanasúacaídanondeberonformarpartedasúaobra,poloquealgún
outroautor,ouunhatradiciónnegativacodesexodivinizadordeAlexandreteríanconferidoaoolintiooprotagonismototalnaloitadaHéladecontraainstauracióndaproskynesis.Nondeixaderesultarirónico,oucandomenoscurioso,quesexaCalístenes,o
creadordotipoheroicodeAlexandre,quensenegueaqueoreideseoseuseguintepaso
noseucamiñocaraasúaconversiónen“deusentrehomes”.
B.T.MARTI,“ProskynesisandAdorare”enLanguage,nº12(1936),pp.272-282.
Ibidem.,páx.272.Paraunhaanáliseetimolóxicadeproskynesis,vid.Ibidem.,páx.
273.
Ibidem.,páx.277.SobreotextodeArriano,vid.nota504.
Ibidem.,páx.279ss.
Ibidem.,páx.282.
NestepuntohaiquediferenciarápropiaGreciacontinentaldaspoboaciónsgregasde
AsiaMenor,queporserliberadasporAlexandreteñenunregulamentodistinto;vid.a
281
nosanota1.
PoisoshistoriadoresdeGreciaAntigaentenderonestetipodeactitudescomounha
aberración,símbolodadecadenciadopensamentorelixiosogrego,eporextensión,do
deteriorodasociedadehelénicamesma,queviríaaterminardeconfirmarse,segundo
foiexposto,detradicionaleerroneamentepolosestudossobreGrecia.
307 Dinarco,ContraDemóstenes,94
308 Pseudo-Plutarco,VidadeLicurgo,27.
309 Licurgo,ContraLeócrates,88.
310 Hipérides,ContraDemóstenes,Frag.XXXII.
311 Certamente,omordazcontidodaconcesióndemosténicaávontadedeAlexandreradicanatradicionalcrenzahelénicadeque,contraoqueacontecíacosfillosdeZeus,os
vástagosdePoseidónadoitabanaserseresmonstruosos;Vid.P.GRIMAL,op.cit.,páx.
448.
312 Máisadiantededicaremosunpequenoespazodanosainvestigaciónamencionaros
exemplosanterioresaAlexandrequeobtiveron,comoFilipoenCinosarges(vid.supra),
estasdignidadessobrehumanas.
313 RefíreseáordedeAlexandre,anexaádasúadivinización,deoutorgaraHefestión
honraspropiasdosheroes,enfuncióndooráculodeSiwahqueconfirmabaanatureza
heroicadeeste:vid.ArrianoVII,14.7:“OrdenouAlexandrefacersacrificiosenhonor
deHefestión,comosesetrataradunheroe;istoéoquedincandomenosamaioríados
seushistoriadores,aíndaquealgúnsoutrosafirmanqueAlexandreenviouunhalegación
aquepreguntaraaodeusAmónseeraprocedenteofrecersacrificiosaHefestióncomo
sedundeussetratara;arespostadooráculofoiquenonprocedía”eVII,24.6:“RegresaronporentóndotemplodeAmónosteorosqueAlexandredespacharaapreguntar
quéhonoreseralícitotributaraHefestión.EstesdixeronqueacontestacióndeAmón
foraquelletributaranhonorescomoaunheroe.AgradoulleaAlexandrearespostado
deus,edendeestemomentollehonroucomoaunheroe”;Plutarco,Alexandre,75.3-4;
DiodoroXVII,115.6;XustinoXII,12.12.
314 Hipérides,Epitafio,Fragm.VIII,21s.ResultacuriosoqueHipérides,comofixeraCalístenesnodiscursodeArriano,IV,11.6,vinculeacesióndedignidadesdivinasaAlexandrecoaviolacióndasleis.
315 Comotemosindicado,enPseudo-Plutarco,VidadeLicurgo,27
316 L.R.FARNELL,op.cit.,páx.343ss.
317 HerodotoI.65;vid.Ibidem.,pp.361e424.
318 Demóstenes,SobreaEmbaixadaFraudulenta,280.
319 L.R.FARNELL,op.cit.,páx.364.
320 Idem.
321 Arriano,IV,11.6ss(Vid.nota504).
322 Demóstenes,ContraFilipo,PrimeiroDiscurso,8.
323 Isócrates,CartaIII:aFilipo,5.
324 Arriano,IV,10.5-11.9eCurcio,VIII,5.9-12.NanarracióndeCurciononaparece
306
282
mencionadoonomedeAnaxarco,senónoduntalCleón.
Estudado por E. BORZA, “Anaxarchus and Callisthenes: Academic Intrigue at
Alexander’sCourt”enC.G.THOMAS(ed.)op.cit.,pp.173-188.Sobreesteepisodio,
érecomendabletaménconsultaraE.CARNEY,“Artífice...”,pp.276-281.
326 Ibidem.,páx.173ss.
327 Ibidem.,páx.178s.
328 OepisodioaparececompletoenPlutarco,Alexandre,52.3-7.Arriano,IV,9.7taméno
conta,perosómencionaaintervencióndeAnaxarco,nondeCalístenes.
329 Arriano,IV,9.7.
330 Arriano,IV,9.8.
331 A.MOMIGLIANO,Philippe...,páx.215.
332 Isócrates,Filipo,154.
333 Isócrates,Filipo,106s.
334 Máisquehelénico,ateniense;atopamosunexemplodoaborrecementoatenienseámonarquíaenIsócrates,Nicocles,24Sobreisto,falaremosaofinaldestecapítuloaoadicarnosáconstrucióndaimaxedotirano.
335 S.PERLMAN,“Isocrates’s«Phil.»-aReint…”,páx.314.
336 Isócrates,CartaII:AFilipo,21.Amesmaideavolveapercibirseen24eenFilipo,68
ou116.
337 Eurípides,Helena,276.
338 S.PERLMAN,“Isokrates’AdviceonPhilip’sAttitudetowardsBarbarians(V,154)”en
Historia,nº16(1967),páx.343.
339 Isócrates,Filipo,140-141.
340 Isócrates,CartaIII:aFilipo,4.
341 Isócrates,CartaIII:aFilipo,5.
342 ConservóusenosunhacartadeIsócratesaAlexandresendoesteaíndapríncipedeMacedonia,coquesetestemuñataménarelacióndecoñecementomutuodeesteeaquel;
vid.Isócrates,CartaV:aAlexandre.Tantoestacartacomoarelaciónentreoestaxirita
eIsócrates,queasúavezconlevaconsigounenfrontamentoentreassúasdúasescolas,
foronestudadasporP.MERLAN,“Isócrates,AristotleandAlexandertheGreat”en
Historia,nº3(1954),pp.60-81.
343 Isócrates,Filipo,72.
344 M.M.MARKLE,“SupportofAthenianIntellectualsforPhilip:AStudyofIsocrates’PhilippusandSpeusippues’LettertoPhilip”enJournalofHellenicStudies,nº94
(1976),páx.86.
345 Vid.nota465.
346 AorganizacióndunconcursodecorosditirámbicosenFeniciaémencionadaenPlutarco,Alexandre,29.1-2,ecelebraciónssimilaresvolvenarepetirseen72.1-2;Arriano,V,
20.1contaqueábeiradoHidaspes,trasavitoriasobrePoro,Alexandreorganizouun
certameximnásticoehípico;...
347 Isócrates,Filipo,96ss;Panexírico,167ss,173ss;...
325
283
Porexemplo,Isócrates,CartaII:aFilipo,16ss.
Édicir,áhexemonía,aíndaquecomoxatemosindicadoconanterioridade,éestaparadoxaentrehexemoníacomodominiomilitareanecesidadedosistemaisocráticode
dominaciónpacíficaparaaconsecucióndahexemoníaoqueinvalidaoseuprograma
políticoepanhelénico.
350 EstaambiciónpersoaldeFilipoeosseusplansparaconquistarPersiaesubxugarasí
opoderdoGranReicomometasfundamentaisplaneadasparaassúasactividadesforonestudadasporE.FREDRICKSMEYER,“OntheFinalAimsofPhilipII”enW.L.
ADAMSeE.N.BORZA(eds.),PhilipII,AlexandertheGreatandtheMacedonian
Heritage,UniversityPressofAmerica,Boston(1980),pp.85-98.
351 Arriano,VII,27.1,Plutarco,Alexandre,7-8;Xustino,XII,6.17.
352 W.JAEGER,Aristóteles,páx.299,Nota33conclúesobreestaquedebíaasemellarse
aoProtrépticoeaoNicóclesdeIsócrates,emoiposiblementetiñacomofinoinformar
aosgregosdosprincipioséticosepolíticosnosqueoreiAlexandreforaeducado,een
consecuencia,sobreosqueasentaríaoseuxeitodereinar.
353 ReferenciasaautoresgregossobreosqueAlexandreadoitabaaleraparecendeformafrecuentenasfontesdeAlexandre,aíndaquedestacanEurípideseHomero.Unbo
exemplodestegustodoconquistadorpolalectura,evidentemente,gregaapareceen
Plutarco,Alexandre,8.3,ondesemencionaaFilóxeno,Sófocles,Esquilo,Telestes,...
Estetema,moicondicionadopolaelaboraciónretórica,foiestudadoporT.S.BROWN,
“Alexander’sBookOrder”enHistoria,nº16(1967),pp.359-368.Poroutraparte,a
influenciadaobradeHerodoto,moipresentenoxeitodeactuardeAlexandre,merece
unespazoaparte,efoiexpostaxaporG.W.BOWERSOCK,“Herodotus,Alexander
andRome”enG.W.BOWERSOCK,StudiesontheEasternRomanEmpire,Goldbach,
Keip(1994),pp.344-352.
354 A.COHEN,op.cit.,páx.486.
355 L.PRANDI,op.cit.,páx.17.
356 ImitandoasíoestudodeV.EHRENBERG,op.cit.,pp.62-102,aíndaquediverxendo
conestenasconclusións.
357 Aristóteles,PolíticaIII,1284a13.
358 Aristóteles,PolíticaIII,1288a5:“Candosuceda,pois,quetodaunhafamiliaouincluso
calqueraindividuochegueadistinguirsepolasúavirtudetantoqueasúasobresaltasobreadetodososdemais,entónseráxustoqueesafamiliasexarealeexerzaasoberanía
sobretodos,equeeseindividuoúnicosexarei”e8:“Dexeitoquesóquedaobedecera
talhomeequeexerzaasoberaníanonparcialsenónabsolutamente”.
359 Aristóteles,Política,I.1255a6:“Avirtude,candoconseguemedios,tentaménamáximacapacidadedeobrigar,eovencedorsobresaesempreporalgobo,dexeitoqueparecequenonexisteaforzasenavirtudeequeadiscusión[sobrealeiuniversalpola
queoscapturadosnunhacidadeconquistadapasanaserescravosdosvencedores,que
xacitáramosennota194]ésósobreaxustiza.Porisounsopinanqueaxustizaébenevolencia,eoutrosqueaxustizaéisomesmo:quemandeomáisforte.Porqueaparte
destesargumentosopostos,nadafirmenininconvintepresentanosoutrosrazoamentos
348
349
284
dequeomellorenvirtudenondebemandaredominar”.
Vid.G.MATHIEU,op.cit.,páx.11.SegundoafirmamosnonosoanálisedaLigade
Corinto,versiónmacedoniadasegundaLigamarítimaateniense,ainfluenciapolítica
deAtenasnaprácticahexemónicadeMacedoniaestaríapresenteconstantemente.
361 ComopretendíaestipularoparlamentodeAnaxarcodeLampsaconasúadiscusióncon
CalístenesparaanimaraoreitrasamortedeClito(vid.supra).
362 Vid.nota674.
363 Vid.H.KELSEN,“AristotleandHellenic-MacedonianPolicy”enJ.BARNESetao.
(eds.),ArticlesonAristotle:2.EthicsandPolitics,Duckworth,Londres(1977),pp.170194eA.LINTOTT,“AristotleandDemocracy”,enClassicalQuarterly,nº42(1992),
pp.114-128.
364 H.KELSEN,op.cit.,páx.182ss.
365 Aristóteles,PolíticaIII,1285b15.
366 Aristóteles,PolíticaIII,1287a2.
367 Aristóteles,PolíticaVII,1325a3.
368 Aristóteles,PolíticaVII,1325b7.
369 Aristóteles,PolíticaIII,1284a14.
370 Aristóteles,PolíticaIII,1277a.
371 Nunhatendenciatradicionaldafilosofíagrega,comoexemplificaarelacióndePlatón
conDionisiodeSiciliaouadopropioIsócratescoreiNicocles.
372 Aristóteles,PolíticaVII,1327b3.
373 Cft.V.ERENBERG,op.cit.,páx.85ePlutarco,SobreaFortunadeAlexandreI(Moralia329B).
374 S.M.STERN,op.cit.,pp.3-8.
375 Ibidem.,pp.44-60eP.GOUKOWSKI,Essai…,volI,páx.50s.Pooutraparte,osconceptosreflexadospolacartateñenosseusparalelosnostextosdoCorpusAristotelicum,
talecomofoiexpostoporP.THILLET,“Aristotleconseillerpoliyiqued’Alexandre
vainqueurdesPerses?”enRevuedesÉtudesGrecques,nº85(1972),páx.535.
376 Unhaopiniónsimilar,aíndaquemáispormenorizada,enP.GOUKOWSKI,op.cot.,
páx.51ss.
377 RecordamosagoraaquíacitadeAristóteles,xaindicadasupra,dasúaPolítica,1255a6,
quedefendeosdereitosdovencedorsobreosvencidos,confirmadagrazasaXenofonte,
CiropediaVII,5,73:“Éunhaleieternaentretodososhomesque,candountomaunha
vila,todooqueseatopanela,corposebens,pertencenaovencedor”.J.A.O.LARSEN,
“Freedom...”,páx.232enota6sinalouarelacióndestapasaxeparaotemadaconquista
persacoaideacontidaenAristóteles,Política,VII,1327b5adicadoaocarácternatural
doscidadáns,ondeoestaxiritaescribe:“Os[habitantes]deAsia,encambio,sonintelixentesedeespíritotécnico,perosencoraxe,poloquelevanunhavidadesometemento
eescravitude”.Destexeito,éprivilexiodomáisforte,seguindootextodasúaPolítica,
1255a6,dominaraosdébiles,undereito,odesometeraoutros,queimplicataména
reafirmacióndaindependencia(autonomía)dunhacomunidade,quenocasodebemos
entendercomoahelénica.
360
285
EsteúltimodetallerecordaaafirmacióndeAnaxarcoqueestivemostratandounhasliñasatrás,coaqueestepretendíaxustificaropoderunipersoaldecarácterautócratade
AlexandreatravésdaasimilaciónentreZeuseorei,ondeamboscompartiríanoprivilexiodaadministracióndaXustizadexeitocorrecto,poloseucaráctersoberano,pero
taménnosremiteaosparámetrosexpostossobreasteoríasaristotélicasadicadasaos
homesvirtuososaosquesellesdebeconcederogobernoeavontadedoscalesélei.
379 S.M.STERN,op.cit.,páx.27.
380 W.JAEGER,Aristóteles,páx.139s.
381 Demóstenes,ContraFilipoCuartoDiscurso,32;vid.ibidem.,páx.141s..
382 Vid.W.JAEGER,Aristóteles,páx.143-144.
383 Unhapresentacióndoselementosfundamentaisdestacrenzanoámbitohistoriográfico
podeconsultarseenR.STONEMAN,“TheLegacyofAleanderinAncientPhilosophy”
enJ.ROISMAN(ed.),op.cit.,páx.328s.
384 DióxenesLaercio,V,2.44.
385 Cicerón,TusculanasIII,21.
386 Cicerón,TusculanasV,25.
387 EstatradiciónhistoriográficatenundosseusiniciosenJ.STROUX,“DiestoicheBeurteilungAlexandersderGrossen”enPhilologus,nº88(1933),aíndaquexaaparecen
informaciónsdestetiponasfontesantigas;Vid.E.BADIAN,“TheEunuchBagoas:a
StudyinMethod”enClassicalQuarterly,nº7(1958),páx.154.
388 Vid.Idem,quecitacomoexemplosdestatendenciaoCatóndeCicerón.
389 Estetópicorepresentativoteríaextensosantecedentes,destacandoparaomundogrego,
porexemplo,oPrometeoEncadeadodeEsquilo,quefoiestudadoporS.SAÏD,SophisteetTyranouleproblèmeduPrometeEnchaîné,ed.Klincksieck,Paris(1985)comounhaconfrontaciónentreosabioeotirano.Poroutraparte,paraoestudodasimplicacións
doencontroentreDióxenesoCínicoeAlexandre,vid.infra,noespazoqueadicaremos
áfilosofíacínica.
390 DióxenesLaercio,V,2.37.
391 DióxenesLaercio,V,2.42
392 Plutarco,Alexandre,4.4.
393 Plutarco,Alexandre,4.3.
394 Vid.G.BOUNOURE,op.cit.,páx.7s.
395 Plutarco,Alexandre,55.9.
396 Arriano,IV,13;Curcio,XII,6.24-26;Plutarco,Alexandre,55.3-6.
397 DióxenesLaercio,V,1.7-8eA.H.CHROUST,“Aristotle’sFlightfromAthensinthe
Year323b.C.”enHistorianº14(1966),esp.páx.191.Ásúavez,apropiaelaboración
dunpoemaenhonordunaliadodeFilipo(seguindoaDemóstenes,ContraFilipo,CuartoDiscurso,32)comoeraHermiasteríapostoaAristótelesnunhadelicadaposiciónen
Atenas:vid.W.JAEGER,Aristóteles,páx.139.
398 Estaideaaparecerecollidanatradicióndasbiografíasaristotélicasdomundoárabe;cft.
Ibidem.,páx.189.Unhaposibleprobadahostilidadedosateniensesantimacedoniosa
378
286
399
400
401
404
405
406
407
402
403
408
409
412
413
414
410
411
415
416
AristótelespodeapreciarseenEsquines,ContraCtesifonte,160.Oempregodoverbo
peripatéō notextogregononfaisenónreferirnosclaramente,aíndaqueconunhagran
dosedeironíaporpartedeDemóstenes,otextodequenécitadoaquíindirectamente
porEsquines,áescolaaristotélica,aoPeripatos,enrelacióncopapeldoestaxiritacomo
titordeAlexandre.
PoisnonsóforaotitordeAlexandre,senónqueoseupaiforaomédicodoreiAmintas
deMacedonia,paideFilipoII;vid.DióxenesLaercio,V,1.1
Estesinformeschegaríaninclusoavincularaofilósofocoamorteporenvelenamento
doreimacedonio,chegandoaxerarseunhatradiciónaesterespecto:vid.Arriano,VII,
27.1-3;Plutarco,77.1-5;Diodoro,XVII,118.1-2,Xustino,XII,14eCurcio,X,5.14-17
aíndaquemencionanateoríadoenvelenamento,polocontrario,nonvinculannelaao
estaxirita.
Oquenonqueredicirquealgúndosmembrosdeestanonelaborara,polasúaparte,
algunhaobracontraomacedonio;vid.E.BADIAN,“TheEunuchBagoas”,páx.153ss
sobreaobradeDicearco.
M.MARKLE,op.cit.,páx..92s.
Isócrates,CartaV:aAlexandre,3.
M.MARKLE,op.cit.,páx.93s.
DióxenesLaercio,IV,1.1.
DióxenesLaercio,IV,2.8..
Estaidea,quexatemossinaladoparaoisocráticoFilipoeoSobreasColoniasdeAristóteles,aparecetaménenIsócrates,CartaV:aAlexandre2,remarcandoointeresede
Isócratesporqueoaíndamozopríncipeapreciexaaimportanciadestacuestión.
EstaéahipótesedefendidaporF.OLAGUER-FELIÚ,AlejandroyelArte,aíndaquexa
estápresenteenoutrasdassúasinvestigaciónsanteriores:vid.eF.OLAGUER-FELIÚ,
“Alejandro,elArteylaAcuñacióndeMoneda”,páx.204eF.OLAGUER-FELIÚ,
“AlejandroMagnoyelArte:Unanuevahipótesisejemplarizadaenlaescultura”enRevistaGoya,nº251(Marzo/Abril1996),pp.276-283,coaqueestamosparcialmentede
acordo.
F. OLAGUER-FELIÚ, “Alejandro Magno y el Arte: Una nueva hipótesis...”, páx.
276s.
Comoosinaladosupranoladeamentodopescozo.
Ibidem.,páx.277.
Ibidem.,páx.278.
Ibidem.,páx.279.
Plutarco,Alexandre4.3eE.WARDMAN,“DescriptionofPersonalAppearancein
PlutarchandSuetonius:TheUseofStatuesasEvidence”enClassicalQuarterlyXVII
(1967),pp.414-420.
Vid.asobrasdeF.OlaguerFeliucitadasnaBibliografía,asícomoC.M.HAVELOCK,
HellenisticArt,Norton&Co.,NovaYork(1981),páx.17.
NunhaperspectivahistóricaxarecollidaporJ.G.DROYSEN,op.cit.,páx.3enota5.
Asimesmo,vid..I.B.ANTELABERNARDEZ,op.cit.
287
EntreosquepodemosmencionaraPirrón,paidoescepticismo,aospropiosCalístenes
eAnaxarco,asícomoaopintorApeles,Onesícrito,Estasícrates,oactordetraxedias
Tésalo,Prierón,...
418 OexemplomáisdestacadoéorelatadoporPlinio,XXXV,92,quenrecolleanoticiade
quepolaobradokeraunóphorosAlexandrepagouaApeles20talentosdeouro,unha
sumaincriblementeexorbitada.
419 Plutarco,SobreaFortunadeAlexandre,II(Moralia333E).
420 Paraaarengaaristotélica,Frag.658(Ed.V.ROSE)ePlutarco, SobreaFortunade
AlexandreI(Moralia329B);encantoaIsócrates,vid.especialmenteoseuFilipo,
154.
421 Aristóteles,Política,III,1286b11.
422 Aristóteles,Política,V,1310b35.
423 P.GAUTHIER,LesCitésGrecquesetleursBienfaiteurs,Boccarded.,Paris(1985),
páx.40s.
424 Isócrates,Filipo,122.
425 Vid.,porexemplo,Pseudo-Calístenes,III.35,ondeselleatribúendoceAlexandrías,
aíndaqueenoutrastradiciónsascendeonúmeroadezaoito,ouinclusomáis.Estetema
foiestudadoenprofundidadeporP.M.FRASER,CitiesofAlexandertheGreat,Oxford
UniversityPress,Oxford(1996),obranaquenosapoiaremosfundamentalmentepara
oestudodesteapartadodonosotraballo.Poroutraparte,paraunhacoidadosaenumeracióndasfundaciónsrecollidaspolasFontesdeAlexandre,vid.A.B.BOSWORTH,
AlejandroMagno,páx.359-365.
426 Plutarco,SobreaFortunadeAlexandreI(Moralia328E).
427 P.M.FRASER,op.cit.,pp.109-170concede,atravésdasúaanálisedasfontesedos
achadosarqueolóxicos,tansónovecidadescomoverdadeirasfundaciónsdeAlexandre,aotempoque,enpáx.170advirtedaexistenciadedous“mundos”separadosen
cantoásnoticiassobreasfundaciónsalexandrinas,unrealeoutrofabricado.Sobreo
fabricado,portanto,nonquedaoutrarespostaparacomprenderascausasdasúaexistencia,queoseufuncionamentocomomecanismopropagandístico.Estapropaganda,que
funcionouaolongodosgobernosdosDiádocoseEpígonosdeAlexandrecomomedio
paraengrandeceroseunomeealexitimidadedoseumandato,debeprovirxadetempos
domacedonio,poloquedebemosatribuíresteusodafundacióndecidadesaomesmo
Alexandre.
428 Oquenomundoromanoédenominadocoloniae,cft.A.B.BOSWORTH,Alejandro
Magno,páx.359.
429 Vid.ibidem.,pp.102-170.Poroutraparte,entereimequerecentementepartiuunhanovaexpediciónarqueolóxicaáchamadaAlexandríaOxiana,naactualAfganistán,consideradaporFrasercomocertamentealexandrina,aescavacióndacalteríaquedadosen
resolverdendeadécadade1970,poloquedosresultadosdestestraballosveremosaumentar,contodaseguridade,osnososcoñecementossobreasfundaciónsalexandrinas.
SobreestaAlexandríaenconcreto,vid.ibidem.,páx.151-161.
430 Poisunhagranpartedestasnovascidadeseransituadasnasproximidadesdoanterior
417
288
431
432
433
434
435
438
436
437
439
440
443
441
442
444
445
centrogobernamentaleadministrativoaqueménide,poloquesópodemosfalar,na
maiorpartedoscasos,decontinuidade,oquenega,entón,esecarácternovedosodas
fundaciónsalexandrinas;vid.ibidem.,páx.172ss,queenfatizaovalordasnovasfundaciónsdeAlexandrecomoproclamasdonovomundorecencreadoporobrasúa.
F.J.GÓMEZESPELOSÍN,HistoriadeGreciaAntigua,Akal,Madrid(2001),páx.305
confirmaagranimportanciadafundacióndecidadesnomundohelenísticocitandoun
estudodeV.Tcherikoverde1927quelistabaen400osestablecementosurbanosdeSiriaeAsiaMenor.
SobreestetemapodenconsultarseA.A.LONG,LaFilosofíaHelenística,Alianza,
Madrid(1975)e,conmaioratenciónárelacióndasnovasideascoaobradeAlexandre,
J.SIRINELLI,LesEnfantsd’Alexandre:LaLitteratureetlaPenséeGrecques(331av.
J.-C.–519ap.J.-C.),Fayard,Paris(1993),esp.pp.55-67.
A.A.LONG,op.cit.,páx.16.
PoisoséculoIVestá,dendeamesmafiguradoespartanoLisandro,marcadopolaproliferaciónportodoomundohelenodegrandesfiguras,comoDionisiodeSicilia,Axesilao,JasóndeFeras,CirooNovoouomesmoFilipoII:Parauncompendiodasfontes
quetratanestetemadentrodaHistoriadeGreciaAntiga,vid.J.F.GARDNER,LeadershipandtheCultofthePersonality,Dented.,Londres(1974).
R.STONEMAN,op.cit.,páx.325s,aíndaqueadefiniciónorixinalédeO.WEIPPERT,
Alexander-imitatioundrömischePolitikinrepublikanischerZeit,Disertación,Ausburgo(1972):Cft.ibidem.,páx.326).
Idem.
Ibidem.,páx.328.
MáisadiantetentaremosexpoñeralgúnsargumentossobreatradicióndeAlexandre–tirano;paraosoutrosexemplosmencionados,entreoutros,vid.Plutarco,SobreaFortuna
deAlexandreIeII(Moralia326D-345B).
TalecomoamososuR.HÖISTAD,CynicHeroandCynicKing:StudiesintheCynic
ConceptionofMan,CarlBlomsBoktryckeried.,Lund(1948),páx.204ss.Poroutra
parte,écuriosoqueatradiciónfaiaoreimacedonioeaomestrecínicocompartiradata
dedefunción:DióxenesLaercio,VI,2.79.
Vid.J.P.OLIVERSEGURA,“DiálogodelReyAlejandroconelBrahmánDándamis
(PGen.271)”,enF.GASCÓeJ.ALVAR(eds),Heterodoxos,ReformadoresyMarginadosenlaAntigüedadClásica,Univ.DeSevillaed.,Salamanca(1991),páx.114ss.
Ibidem.,páx.107,Nota1.
Arriano,VII.1,6.
Esexaproverbialaforismode“Nonmequitesosol”;vid.Plutarco,Alexandre,14,1-5;
Arriano,VII.2,1.Aanécdotadoencontroentreocínicoeoxoveconquistadortenunha
multitudedeversións:vid.J.P.OLIVERSEGURA,op.cit.,páx.116,Nota46.
Arriano,VII.2,2-4.Plutarco,Alexandre,4-5taménrecolle,aíndaquemoibrevemente,
estacríticadoindioaomacedonio.
Plutarco,Alexandre,64ePseudo-Calístenes,III,6.Vid.J.P.OLIVERSEGURA,op.
cit.,páx.109s.enota13.
289
448
449
450
446
447
453
451
452
454
455
456
457
458
461
459
460
462
463
R.HÖISTAD,op.cit.,páx.207.
Ibidem.,páx.209.
Vid.porexemploPlutarco,Alexandre,46,4-5.
DióxenesLaercio,VI,4.84.
Vid.PJ.OLIVERSEGURA,op.cit.,páx.108s.EsterelatoaparececontidonoPapiro
deXinebra271,aconsultadocalpoderealizarseenibidem.,pp.117-136.
Vid.Plutarco,Alexandre,65,1-4.
Plutarco,Alexandre,65,3.
Moiprobablementeelseráoxeradordestaaoptica,poisasúaobradebeuestarredactadanunmomentomoirecenteámortedeAlexandre,antesde310a.C.:Vid.L.PEARSON,op.cit.,páx.85.
ResultainmellorableaexplicacióndeIdem:“Althouheiscalled«oneofthedistinguishedpupilsofDiogenes»,itdoesnotfollowthatthisdisctintionwaswonasaphilosopher.ItispermissibletospeakofAlcibiadesas«oneofthedistinguishedpupilsofSocrates»withoutanyimplicationthatAlcibiadeswasaprofessionalphilosopherhimself
oreventhatheremainedfaithfultohismaster’steachings”.
D.R.DUDLEY,aHistoryOfCynism:“Onesícritononéunhafiguraimportantedentro
doCinismo.Nonlevaelmesmounkynikósbíos;emáisqueuncínicocalquera,foiun
«camiñantesobreaterra»”:cft.C.GARCÍAGUAL,LaSectadelPerro,Alianza,Madrid(1987),páx.84.
Ibidem.,páx.,37.
J.STROUX,“DiestoischeBeurteilungAlexandersdesGrossen”enPhilologus,nº88
(1933),pp.222-240:Cft.W.TARN,AlexandertheGreat,CambridgeUniversityPress,
Cambridge(1979),vol.II,páx.69,Nota1.
Aspasaxesproblemáticasencuestiónpodenconsultarsenoestudodereferenciasobre
estetema,J.R.FEARS,“TheStoicViewoftheCarrerofAlexandertheGreat”enPhilologus,nº118(1974),páx.114eNotas4-6.
Idemess.
Ibidem.,páx.115.
EnCicerónaopiniónparaconAlexandreaparececonuncarácterfavorableataoinicio
dogobernocesariano:vid.ibidem.,páx.121enota47.EncantoaLucano,estepapel
deAlexandrenoseupensamentopodeconsultarsenoestudodeB.M.MARTI,“The
MeaningofthePharsalia”enAmericanJornalofPhilology,nº66(1945),pp.352-376.
ParaaperspectivadeSénecasobreAlexandre,vid.J.R.FEARS,op.cit.,páx.121se,
conespecialatención,R.STONEMAN,op.cit.,páx.337s.Paraunestudodarelación
deambasfiguras,vid.P.TREVES;“CesareeAlessandro”enA.VARI(ed.),Cesarenel
bimilenariodellamorte,RachioItaliana,Turín(1956),pp.69-82eP.GREEN,“Caesar
andAlexander:Aemulatio,Imitatio,Comparatio”enAmericanJournalofAncientHistory,nº3(1978),pp.1-26(nonconsultadoparaesteestudo).
DiónCrisóstomo,SobreaRealeza,II,79,emáisaínda,poisoSuda(s.v. Δίων)fálanos
dunhaobradesteautoradicadaásvirtudesdeAlexandre;vid.ibidem.,páx.123.
J.R.FEARS,op.cit.,pp.114e118.
290
Omaiorpromotordestateoría,porseroseucreador,nonéoutroque,novamente,Sir
W.Tarn(quensendúbidaparte,paraaelaboracióndasúainterpretación,dotextode
Plutarco,SobreaFortunadeAlexandreI,Moralia329A-De330D)aoqueseguironnas
súasconclusiónslexiónsdeestudososataosnososdías;vid.especialmenteW.TARN,
Alexander,II,pp.399-449.Asmáisdestacadascríticasaestateoríaforondesenrroladas
porH.C.BALDRY,op.cit.,pp.113-128eoxaclásicoartigodeE.BADIAN,“AlexandertheGreatandtheUnityofMankind”enHistoria,nº7(1958),pp.425-444.
465 H.C.BALDRY,op.cit.,páx.122.
466 E.BADIAN,“AlexandertheGreatandtheUnity...”,páx.426.
467 Paraunhaexposicióndavidadeesteedassúasteoríasenrelacióncoaescolaescéptica,
vid.A.A.LONG,op.cit.,páx.85ss.
468 DióxenesLaercio,IX,11.61.
469 Vid.A.B.BOSWORTH,“Autonomia...”,páx.122,asícomoanosapropiaexplicación
sobreotermohexemoníadentrodosparámetrosdapolíticahelénicaaocomezodeste
capítulo.
470 Ibidem.,páx.123s.
471 Isócrates,Filipo,107.Estes“perigos”dasmonarquíasaosqueaquífaireferenciaonoso
autordebenentenderse,sendúbida,comounhareferenciaindirectaátiranía.Poroutra
parte,somosescravos,unhavezmáis,dostextoseideasateniensesparaaconstrución
dosnososcoñecementossobreaGreciaantiga.
472 Aristóteles,Retórica,I,8,1365b37.
473 C.MOSSÉ,LaTyranniedanslaGréceAntique,PressesUniversitairesdeFrance,Paris
(1969),páx.139.Polasúaparte,M.V.ESCRIBANOPAÑO,op.cit.,páx.10empregan
unhadefiniciónmoisimilar,destacandoanaturezadatiraníacomoexcesodepoderdun
individuosobreogrupo.
474 Arriano,IV,11.6,xacitadosupra.Debedestacarse,poloseuintereseparaanosaexposiciónposterior,acontraposiciónenditoparlamentoentreXerxesouCambisese
Alexandre,queéseguidadoutraoposicióndecontrarioscomoéadogobernopolaforza
fronteaosustentadopolasleisxustas.
475 M.V.ESCRIBANOPAÑO,op.cit.,páx.22.
476 Idemes.
477 Arriano,IV,9.7,ondeAnaxarcodi:“¿Nonsabesporquéoshomessabiosdeantano
consideraronáXustizacompañeiradesededeZeus?Istoéporquetodooquedeparte
deZeuslévaseaoseucumprimentoeéexecutadoconXustiza.Poisben,deigualxeito
debenconsiderarsexustostodososactosdungranrei”.Arrianocomprendeperfectamenteosignificadodestaspalabras,poisenIV,9.8recriminaaofilósofoestaxustificacióndavontaderexia.
478 P.GOUKOWSKI,op.cit.,vol.I,páx.15.
479 Vid.sobreistooespazoadicadoáabsorcióndemodelosheroicosporpartedeAlexandre,ondexatemosmencionadocómooexceso,adesmesura,aparececomoundos
compoñentesbásicosdasúapersonalidade.
480 A.J.PODLECKI,“ThePoliticalSignificanceoftheAthenian«Tyrannicide»–Cult”en
464
291
Historia,nº15(1966),páx.134.
Vid.Arriano,IV,10.3s(xacitadonanosanota213).
482 J.F.McGLEW,TyrannyandPoliticalCultureinAncientGreece,CornellUniv.Press,
Ithaca–N.E.(1993),páx.185.Recordemosque,segundoafirmáramosaotrataroconceptodeautonomía,nopensamentopolíticogregoseélibreentantoqueoéacidade:
vid.Homero,Ilíada,VI,454-458e526-529,cft.M.V.ESCRIBANOPAÑO,op.cit.,
páx.13.
483 Ibidem.,páx.14.
484 Idem.
485 Vid.supraeJ.F.McGLEW,op.cit.,páx.185s.
486 Poisdefiníramosatiraníacomooexcesodepoderdeunsobreoresto.
487 Vid.porexemploHerodoto,III.80-82.
488 ReferenciasaestecostumedeFilipopodenobservarseenDemóstenes,ContraFilipo.
CuartoDiscurso,4.
489 R.MEIGGS,op.cit.,.,páx.294-5.Asimesmo,MeiggstaméncitaunpoemadeSolón
ondesedenominaaAtenascomoaprimeiracidadexónica,ideaquetaménaparecepresenteendiversasocasiónsnaobradeHerodoto:vid.I,147.2;V,97.2;VIII,62.2.
481
292
Capítulo5
Oedictodosexiliados
eaautocraciadeAlexandre
Magno
Talecomosinaláramosaocomezodesteestudoaodescribiroplan
detraballosobreoqueasentaríamosonosoanálise,preferimos,polo
seucarácterdeacontecementossimultáneos,asícomoporconformar
ambosunpuntodeinflexióndentrodasrelaciónsdeAlexandrecosgregos,eenconcretoconAtenas,estudardunxeitoconxunto,aíndaque
diferenciadodorestodanosaanálise,osepisodiosdafugadeHarpalo
eapromulgacióndoEdictodosExiliados,postoqueentendemosque
ambosformanpartedomesmoacontecemento,earesolucióndasúa
problemáticapermitiranosafirmarconmeirandefacilidadeasconclusiónsfinaisquetiñamosapretensióndeacadarcodesenrolototaldo
presentetraballo.
Primeiramente tentaremos presentar os feitos acaecidos con relaciónaoepisodiodafuxidadeHarpaloaAtenasedecómoafectoueste
acontecementoásrelaciónsdeAlexandrecoapolisática1.Oprimeiro
puntoaterenconta,áhoradeaproximarnosaosfeitosquerodeana
fuxidadeHarpalo,tesoureirodeAlexandre,éomarconoqueestase
produce,poisdelderivaranseasrazónsdeHarpaloparafuxircaraGrecia,tentandoeludirunposiblecastigodeAlexandre.Ben,ávoltadasúa
campañaindia,Alexandreamosaunhagranseveridadeconaquelesque
deixaraatráscomogobernadoresdosseusterritorios,comosátrapasdo
seunovoimperio,sendoesteuncomportamentobastantexeralizadodo
conquistadorcosseussubordinadosnesteintre,talecomoevidencian
osdiversostestemuñosqueasfontesrecollenaorespecto,rexistrando
294
osnososinformantesunaumentodacrueldadeecredibilidadedorei
macedonio ás calumnias e acusacións contra os membros da súa administración,algoqueasnarraciónsdosnososhistoriadoresachacaron
aosgrandesdesexosdefamaquemovíanaAlexandreentódalassúas
accións,ouincluso,ácruezadaexperienciavividanodesertodeGedrosia2.Anteestasituación,Harpaloconvértesenunexemploesencial
dasituacióndosgobernadoresdaadministracióndonovoimperiomacedonio,postoquegranpartedestespersonaxesqueAlexandredeixara
ás súas costas na súa viaxe ao oriente, cara a India, crían realmente
queoreinonvoltaríadassúascampañasnaquelesterritoriosremotos,
poloqueosgobernadoresedemaisencargadosdaadministracióndos
poderespúblicosennomedoreiteríanadicadoameirandepartedos
seus esforzos a enriquecerse, aparcando a un lado os requirimentos
queocargoconferidopolonovoemperadorAlexandrellesobrigabaa
atender,eaactuardespoticamentecossúbditosasiáticosdeAlexandre,
concedendoasíunhapésimaperspectivadosseusnovosadministradores macedonios ás poboacións asiáticas, e convertendo este goberno
macedonioenodiosoentreospobosdoAsia3.Estasdúascuestións,a
susceptibilidadedoreiaescoitarecrerascríticasquechegabanácorte
sobreocomportamentodealgúnsdosgobernadoreseaactitudedestes
trasamarchadoreicaraaIndia,propiciaronaxestacióndunclimade
desconfianzaquetivoasúaexpresiónmaterialnacondenademoitos
dos sátrapas e a substitución de outros tantos por novos axentes ao
chegar estes excesos ao coñecemento do rei. Harpalo, e a súa fuga a
Grecia,éundosexemplosdestasituación,aíndaque,polaevolución
dosacontecementos,earelevanciadocargoqueesteocupabanacorte,
comotesoureiroreale,quizais,conatribuciónsdegobernadorousátrapa,compónunmomentodecrisenasrelaciónsentreMacedoniae
Atenas,eque,porsercoetáneodoEdictodosExiliados,agravaaposición,deporsidelicada,deAtenasparacoreiAlexandre.
Axeitodecomezo,vexamosdeformasintéticaoscoñecementos
quetemossobreapersoadeHarpalo,poisistoaxudaranosaenmarcara
295
estepersonaxenaHistoriadeAlexandre,easimesmo,favoreceráunha
completacomprensióndosfeitosrelacionadoscoasúafuxidadoentorno
doreimacedonio.aoparecer,aamizadedeHarpalocoreimacedonio
proviñaxadetemposdeFilipo,candoAlexandreeraaíndapríncipede
Macedonia, xa que temos noticia de que, tras o enfrontamento entre
AlexandreeoseupaipolanovavodadeesteconCleopatra,sobriñade
Átalo,diversosamigosdopríncipeforonobrigadosaexiliarsepororde
deFilipo4.Taménsabemosque,nunmomentodadodacampañaasiática,Alexandre,ávidodeletrasefaltodelecturas,solicitouaHarpalo
quelleenviasealgunhasobras,eestemandoulletraxediasdeEurípides,
Sófocles e Esquilo, ditirambos de Telestes e Filóxeno, e os libros de
Filisto5.aoparecer,asrelaciónsentreambos poderían catalogarse de
moipróximasecordiais.Nonobstante,oprimeiroproblemaentreeles
procededomomentoenqueoreienferma,antesdabatalladeIsos,no
padecementodeAlexandrequedarálugaraoepisodiodeFilipoomédicoeParmeniónsobreunhapresuntatraizóndeaquel.AxuízodeA.
B.Bosworth,nesteintreopánicoatenazouasmentesdunhaboaparte
dosparticipantesnaaventuraasiática,quetemeronqueoreifinasecon
motivo da súa doenza, polo que comezaron a posicionarse ante esta
posibilidade,tomandocadaunassúasmedidasparatratardeescapar
da loita polo poder que se entaboaría tras a suposta defunción inminentedorei,asícomoparaevitarcaernasredesdoGranRei6,que,se
Alexandremorría,atoparíasefronteauncontinxentedesorganizadoe
senmando,eoexércitomacedonioenAsiaquedaría,asimesmo,entre
dúasfrontes,porunhabandaospersas,ávidosporrexeitaraoinvasor,
eporoutraosgregos,quenrecibiríananovacomounhasinalparaolevantamentoxeralizadocontraahexemoníamacedonia.Nestascircunstanciasdeincertidumeedesconcerto,Harpalosopesaporprimeiravez
aopcióndevoltaraGrecia,aíndaqueasfontesnonestablecencausas
para o seu comportamento. Tal e como o conta Arriano7, Alexandre
avanzaba cara o Eufrates, e nomeara como recadadores para Fenicia
eazonadoTauro,peroestesseríansubstituidosporHarpalo.Arriano
296
aproveita esta ocasión para narrar o desterro de Harpalo en tempos
deFilipo,ecomo,aoseuretornoaMacedoniatrasamortedeFilipo,
Alexandreonomearíatesoureiroreal,poisestabaimpedidofisicamente
paraaguerra.AntesdabatallaenIsos,Harpalofuxiraporinfluencia
dos consellos dun tal Taurisco, ao parecer de Arriano “un malvado”,
encompañíadequenfuxiráotesoureiro.Tauriscobuscourefuxiocon
Alexandre, rei de Molosia e tío de Alexandre Magno, en Italia; Harpalo,polasúaparte,decidiurefuxiarsenaMegáride8.Anteaspeticións
deAlexandredeMacedoniapoloseuretorno,ecoapromesadeestede
quepoderíacontarcongarantíasfiablesdeobteraimpunidadepolasúa
fuga,otesoureirodecidiuvolverxuntaaomacedonio,eeste,nunnovo
alardedasúabondade,repúxononocargodetesoureiroqueHarpalo
tivera desempregado ata que fuxira, coma se este feito nunca tivese
acontecidoenadachegaseaensombrecerenningúnmomentoaamizadequeuníaaamboshomes.aoparecer,Alexandrecumpriuassúas
promesas,aíndaqueHarpaloaíndanonaprenderaalecciónedecidiu
poñer a proba, unha vez máis, a súa amizade con Alexandre, na súa
segundafuga,estavezaAtenas.
En canto ás atribucións do cargo desempeñado por Harpalo, podemos seguir a Diodoro9, quen nos informa de que o noso home era
o encargado de custodiar e administrar os tesouros de Babilonia, o
que suporía tamén o control sobre os tributos, e moi probablemente,
sobreosespoliosdeguerra10.Osseuspodereseconómicosparecenter
sidoenormes,eaíndaqueformalmentenoneraunsátrapa,napráctica
o seu poder rivalizaba co de calquera dos gobernadores das diversas
provinciasdonovoimperiomacedonioenAsia,etrasamortedeParmenión, moi probablemente se tivese convertido no máis importante
enlace entre o leste e o oeste11 . Asimesmo, a súa liñaxe (formaba
partedaantigacasadospríncipesdeElimiótide)easúaamizadeco
reioconvertíannunpoderosopersonaxenacorte.Duranteaausencia
deAlexandre,Harpaloadicaraseaacrecentaroseupodernacortee,
asimesmo,abusandodaautoridadequeAlexandrelleconferiracomo
297
administradordasfinanzasdoimperioparaoseupropiobeneficio,vivindounhavidamarcadapololuxoeoexceso,detalxeitoquechegou
alevarseadúascortesánsatenienses,Pitónicaprimeiro,etrasamorte
deesta,Glicera,etamén,comounmediodeprepararseparaunposible
cambio da Fortuna, doou cuantiosas cantidades de cartos e realizou
importantesfavoresácidadedeAtenas,comounmediodegranxearse
aamizadedestacidadeparapoderbuscarrefuxionelaseascousasse
torcíannunmomentodado12,todoocalllereportouotítulodecidadán
honorario da cidade de Atenas. Á chegada de Alexandre, retornando
daIndia,Harpalodebeutemerpolassúasacciónsduranteaausencia
dorei,aíndaqueposiblementeosseustemoresacrecentáronseaoter
noticiasdecómooreitrataraaCleandro,sátrapadeMedia,depostodo
seucargoeexecutadoenrazóndasqueixasdecertosnobresdeMedia
quepediranaudienciacoreinadamáischegarestedooriente.Sabido
isto,Harpalopreferiupoñerterradepormediocorei,ebuscouasilona
cidadeáquehabíatratadodebeneficiarnopasado,comoprecaución
porsealgunhavezsevíaensituacióndeterqueemprenderafuga,tal
ecomoagoraacontecía.Dodesororeallevouse5.000talentos,e,xunto
conel,ademais,viaxabaungrupodemercenarios13aosquecontratara
para a súa seguridade. En canto ás razóns que este tiña para temer a
Alexandre,Bosworthapuntou,creoqueconrazón,queaculpadosactosdeHarpalo,aollosdeAlexandre,noneratantoasúaactitudefronte
ásobrigasdoseucargoninalixeirezadocomportamentodotesoureiro,
adicadoaospraceresmáisqueáadministracióndasfinanzasdoimperio,senónaacumulacióndepoderque,deformamanifesta,Harpalo
estiveralevandoacaboaproveitandoaausenciadorei,dexeitoqueas
súaspretensiónsdepodereranevidentes,supoñendoistononsóatraizónaorei,senónaposibilidadedequeHarpaloseestivesepreparando
paracrearoseupropioreino14,eenconsecuencia,rivalizarcomesmo
Alexandre.
Harpalo chega a Grecia e pide asilo en Atenas, o cal lle será denegado,enprincipio,porapareceracompañadodetropas15,peroeste
298
enviouasúamiliciaaTénaroevolveuapedirasilonacidade,estavez
comosuplicante,poloquellefoiconcedidaaentradanacidade,xaque
obtivera a cidadanía ateniense en razón dos beneficios que como tesoureirodeAlexandrereportaraápolisática,aíndaqueprobablemente
taméndebeutercertopesoopoderdosseuscartossobrecertaspersonalidades.PodequeasúaamizadeconFociotaméntivesefavorecido
enalgoassúasintencións16.Senembargo,oscartosqueacompañabaa
Harpaloseránunhadasrazónsparaqueacidadellepermitaquedarse
nela(aíndacoriscoqueestadecisiónimplicabaparaAtenas,queseenfrontabaáposibilidadedunenfrontamentodirectocoreimacedonio),
postoqueposteriormenteDemósteneslograráundecretodaAsemblea
poloqueHarpaloserácustodiadoporAtenas,eosseuscartosgardados
naAcrópole,enesperadoqueoreiAlexandredecidisefacercoprófugo17.Evidentemente,arespostamacedonianonsefaiagardaretanto
Alexandre,porbocadosembaixadoresenviadosporFilóxeno,sátrapa
de Caria, como Antípatro e incluso Olimpíade reclaman ao fuxitivo.
Houbo diversas disputas en torno á decisión a tomar con respecto a
Harpalo,poisasituacióndeAtenasrevestíacertagravedadeaofacerse
públicooEdictodosExiliadosqueNicanoranunciaraáHéladeproclamándoonosxogosolímpicos18,polocalAtenasperderíaassúasclerurquías en Samos. Permitir a Harpalo seguir na cidade podía dificultar
asnegociaciónsqueacidadepretendíalevaracaboparaevitarperder
o seu poder na illa de Samos, aínda que outros cidadáns considerabanqueoverdadeiroperigoeraaposibilidadedunhaproclamaciónde
guerraxeralcontraAtenas,xaqueprestandoasiloaofuxitivoestaban
violandoospactosdaKoinéEireneestablecidosnaalianzacorintia19.
Antetalesperigos,econSamosenxogo,osateniensesdecidenenviar
embaixadores a Alexandre, e Demóstenes logrará un decreto da AsembleapoloqueHarpaloserácustodiadoporAtenas,eoseudiñeiro
gardadonaAcrópole20áesperadequeoreidecidaofuturodofuxitivo.
Apesardetodo,Harpalolograráfugarsedenovo21,terminadoasí,en
certoxeito,operigoparaAtenas,etratarádereunirsecoasúamilicia,
299
trasocalcomezaráunhaseriedeoperaciónsenCreta,peroofinaldos
seusdíaschegaráenbreve,asasinadopoloseulugartenenteTibrón.A
cronoloxía para esta estancia de Harpalo na polis ática, entón, debeu
ser de aproximadamente dende mediados de xullo ata mediados de
agosto do mesmo ano 32422. Para relacionar este acontecemento coa
chegadadeNicanor,deberemosdesinalaraestanciadesteembaixador
deAlexandrenaHéladeaproximadamenteamediadosdexuño,cales
unmesantesdaentradadeHarpaloenAtenas.
Pero a aventura de Harpalo non remata aquí, posto que dos 700
talentosdeprataquesesupoñíaqueHarpalotiñalevadoaoática,eque
debíanestarcustodiadosnaAcrópole,tansóseatoparon350,poloque
asituaciónestalouendisputaseacusacións,dascalesDemósteneslevouunhagranparte,xaquedicíasequeaceptara20talentosdeHarpalo
para poder permanecer na cidade, e moitos consideraban que Atenas
perderaunhagrandepartedosmediosquetiñaparafacerfronteáguerraqueaíndaameazabaácidade,asícomaaoreféncoquepodercongraciarsecoreieobterunhanegociacióndasúasituaciónenSamos.O
Areópago,anteaspeticiónsdunhaencendidaopiniónpública,iniciou
unhainvestigación,que,trasuntempo,inculpouaungrupodecidadáns
porterrecibidosubornosdeHarpalo,deentreoscalesdestacaDemóstenes,postoqueapenaimpostafoimonetaria,eaíndaquepareceser
queacantidadeapagarestabadentrodasposibilidadeseconómicasdo
orador,estenonliquidouasúadébeda,efoiencarcerado,trasocal,
dexeitosimilaracomoaconteceraconHarpalo,escapou,pasandoun
temponoexilio23.Evidentemente,asúacaídarespondíanonsóaeste
episodio,senónacuestiónsdeíndolepolítica,xaquenasinvestigacións
doAreópagoaliáranseosseusdetractoresparaprexudicalo.Demóstenesé,destexeito,oprincipalafectadopoloaffairedeHarpalo,porrazónsqueveremosmáisadiante.Realmente,acrisevividanasrelacións
entreAtenaseAlexandrenonfoisaldadacoafuxidadotesoureiro,nin
coacondenadeaquelesquetiveranestadovinculadosaditoepisodio,
300
senón,enprimeirainstancia,coamorteprematuraeinesperadadorei
macedonio,eensegundotermo,coaGuerraLamíaca.
EnrelacióncoaideadunhadepreciacióndopoderíoatenienseimpostaporAlexandreatravésdaordenacióndoEdicto,estaencerraba
tamén,probablemente,certodesexodeAlexandredecastigaraconstanteoposiciónquetoparaenAtenasdendeocomezodoseureinado,e
aíndaqueapolisáticanontiveraparticipadonarevoltaespartanadorei
Axis,éverdadequeestabapendentedoresultado,etaménque,durante
operíodocomprendidoentreadestrucióndeTebaseaGuerraLamíaca,
consecuencia,estaúltima,doEdictodosExiliadosedaperdadopoder
atenienseenSamos,Atenasmantivérasedoladomacedonio,aíndaque,
isosi,sendeixardeprepararseparaaproveitarcalqueraposibleoportunidadequeaparecesedeacabarcodominiomacedoniodaHélade,ao
tempoquediversasactitudesateniensesdenotabanunhaclaraintención
deprovocacióncontraosmacedoniosederexeitamentodoseupoder24.
Harpalo, a súa fuga, e en xeral todo o episodio, debe comprenderse
comounexemplodogranaumentodepoderdeMacedoniasobreaHélade,asícomounhasinaldaautocraciacoaqueAlexandreactuabapara
costerritoriosdeGreciaeosseussupostosaliados.
UnhavezpresentadaacuestióndeHarpalo,asícomooseuineludiblevinculocoarecepciónenAtenasdasregulaciónsdoEdictodos
Exiliados, chegou o momento de centrarnos no estudo de este para
tratardecompletaronosocadrocompositivo,paraoquepartiremos.
primeiramente da observación deste acontecemento. A mediados de
xuñodoano324a.C.,eatravésdoseuenviadoaGreciaNicanorde
Estaxira,Alexandreproclamouoretornodosexiliadosdomundogrego
ássúascidadesdeorixe.Destexeito,Nicanorleuamensaxedoreiante
unhaamplaaudienciaqueincluíaauns20.000exiliados,reunidoscon
motivodacelebracióndafestaolímpica25.Estefeitofoiacollidopolos
habitantesdaHéladedeformamoidesigual,postoqueaboarecepción
danoticiaporpartedagrancomunidadedeexiliadoscontrastacomalestarqueditanovacausouencidadesque,comoAtenas,veríanreduci-
301
dasassúaszonasdeinfluencia,porexemplo,enSamos,coretornodos
exiliadosassúasrespectivascomunidades,provocandoasíaperdadas
súas cleruquías na illa. Asimesmo, tamén as comunidades afectadas
poloretornodeestes,quedebíanacollerdenovoaosqueretornabane
compensalospolosseusanosdeausencia,opuxéronseaestamedida,
quetrastornabaasúavidacotiáereformabaasúaestruturasocioeconómica.
OprimeirodetalleaterencontaáhoradeestudaranaturezaerepercusióndestadisposiciónpromulgadaporAlexandreparaascidades
deGreciaé,deformaevidente,aflagranteviolaciónque,comovíramos, supón con respecto ás estipulacións reguladoras da Paz Común
establecida pola Liga de Corinto, pola que estaba prohibido forzar o
retornodosexiliadosaningúndosgobernosaliadospormediodaforza
dasarmas,poisistosuporíaqueoinstigadordestasacciónsfoseconsideradopoloconxuntodosaliadoscomocontrarioaomantementoda
PazComún,epolotanto,inimigodosmembrosdaLiga26.Asimesmo,
as regulacións da alianza corintia prohibían tamén calquera tipo de
interferencia nos asuntos internos dalgún dos membros da alianza27,
e, dunha forma clara, a decisión de Alexandre de que os exiliados
retornenássúascomunidadesequeestasaceptenoseuretornobaixo
penadacoerciónpolavíadasarmas,xaqueAntípatroeraconvertido,
porordendoreimacedonio,engarantedocumprimentodestamedida.
Nestesenso,taménéelocuenteoxeitoenqueseproclamaanovadisposición,xaquenontenlugarnoConsellodaLigadeCorinto,econ
isto,nonpodemosconsideralacomofroitodasregulaciónsdamesma,
talecomoaconteceracoatomadedecisiónsparaocastigodeTebas,
senónnascerimoniasdosxogosolímpicos,coquesedabaacoñecer
aosgregosaleimesma,perononseaxustabanináalianzaqueconfería
aAlexandreosplenospoderesdohegemón,ninseestablecíaadebate
entreosrepresentantesdosmembrosdaalianza.Destexeito,eaínda
que Alexandre, quizais incluso por mediación de Nicanor, quen actuaríacomorepresentantepersoaldoreinestacuestión,recibiríanaos
302
enviados das distintas cidades28 para regular cada caso concreto, este
nonteríaintenciónderevocalo,pormoitasqueixasquesobreistopresentasenosgobernosdaHélade.Nonobstante,aamnistía,comoadeu
enchamarBosworth29,noneradecarácterxeral,estandoexcluídosdo
dereitoderetornoosculpablesdesacrilexio,eDiodorofalataméndos
asasinos30,eencantoácuestióntemporal,amaiorpartedosautores,
dunxeitolóxico,consideranqueamedidaexcluíaaosexiliadospolo
propioAlexandre,conqueobeneficiodaleieraparaaquelesquetivesensidoexiliadosconanterioridadeáascensióndeAlexandreaotrono
deMacedonia31.Así,AlexandretaménrestituíaaaquelesqueforanexpulsadospoloseupaiFilipo,easrazónsdistononmeparecentanclaras,postoqueBosworthconsiderouqueacausadistoresidenabaixa
fiabilidade que tiveran os gobernos instaurados polo seu pai, co que
unhareformulacióndosmesmos,eoperdónparaaquelesquetiveran
sidoproscritospoloseupaillereportaríaunbonúmerodealiadosen
cidadesque,dendequefuncionabaoréximeimpostoporFilipo,deran
excesivosproblemas.Nonobstante,estaexplicaciónnonmeparecede
todocompleta.Nonobstante,ocasodeTebas,oscidadánsdacalnon
foronincluídosnanorma32,parececonfirmar,encertoxeito,aopinión
deBosworth,xaqueestesnonvolveránásúapatriaataqueCasandro
decida,comomonarcadeMacedonia,reconstruíracidade,variosanos
despois da morte de Alexandre e en pleno proceso de xestación das
monarquíashelenísticas.
AsrazónsquelevanaAlexandreaxerarestaleisondiversas,aínda
queDiodoro33estimeespecialmentedúas,istoé,agloriaqueditaacción
reportaríaaAlexandree,poroutraparte,ofeitodequeestamedidalle
proporcionaría un gran número de partidarios nas cidades da Hélade
que lle permitirían contrarrestar o avance dos sentimentos rebeldes á
hexemonía macedonia, e polo tanto, asentar dun xeito máis seguro e
firme a súa autoridade sobre o mundo grego. Asimesmo, Alexandre
taménconstituíaunhacortinadefumesobresimesmo,aoproporcionar
áscidadeshelénicasunbonúmerodeproblemasinternosderivadosda
303
reorganización da comunidade e o asentamento do vasto continxente
de retornados, o que impediría que puidesen organizar calquera tipo
resistenciaoulevantamentoantimacedonio34.Conisto,debemosverno
EdictononsóuninteresesocialepolíticoparaAlexandre,senóntamén
unhamedidadecarácterestratéxicoquemermaríaaresistenciagrega
aonovopoderdoMediterráneoorientalque,dendeGaugamela,erao
ImperiodeAlexandre.
Pero, a pesar de reportar certos beneficios á súa política, a medida tomada por Alexandre supoñía tamén o cumprimento dun plan
reformadordosproblemasmáisimportantesqueacuciabanaomundo
heleno, posto que a enorme masa de exiliados compoñía, como xa
apuntamos, un perigoso conxunto propenso a converterse en mercenariosouendesarraigadosquefavorecíanainestabilidadepolíticada
Hélade,talecomoxaIsócratesllefixeranotaraFilipo35,deformaque
oEdictoprobablementepretendesedarunhasoluciónaestacuestión
paragarantiraestabilidadeenGreciaefavorecerodesenrolopacífico
deGrecia,unpuntoesteque,segundovíamosanteriormente,teríasido
indicadoporAristótelesaAlexandrenacartadeaquelquerevisamos
nocapítulocuartodopresenteestudo.Asimesmo,entendotamén,quizais dun xeito excesivamente hipotético, esta obrigación de que cada
gregovolveseásúapatriacomounmediodeprepararaHélade,emoi
posiblementetódolosterritoriosbaixoaautoridadedomacedonio,para
unposteriorcenso,quesendúbidateríacomoobxectivofinalaregulacióndasrelaciónsimpositivasentreonovogobernanteeosseusnovos
súbditos.Senembargo,estaconxecturanonpodeserprobadaporque
a posibilidade do seu cumprimento quedou truncada coa prematura
mortedeAlexandre.
Finalmente,podemosvernomesmoEdictoaprimeiraverdadeira
medidadecarácterlexislativoformuladaporAlexandre,eresultainteresanteaformaenqueédenominadooEdicto,postoque,fronteá
posibilidade de que este fose entendido como unha orde (diatage), o
Edictoédenominadodiagramma,istoé,anuncio36.Asípois,eviden-
304
temente,segundoapuntábamos,conteríataménunaspectocoercitivo,
personificado nas armas de Antípatro, pero era, probablemente, un
mediomáissegurodedenominaroque,enrealidade,sieraunhanova
lei,oincumprimentodacalsuporíaoenfrontamentoexplícitoedirecto
contraopoderdeAlexandre,queentóneraxaincontestable.N.G.L.
Hammond comprende que o incumprimento por parte de algún dos
gobernosimplicadosnonsuporíaunharebeliónouunactodedesobediencia,senónoiniciodunhadiscusión37.Senembargo,entendoesta
opinióncomoerrónea,poisaíndaqueoEdictoédenominadocomoun
anuncio, un diagramma, o seu incumprimento si suporía unha represiónpormediodasarmas,poistaleraopapelreservadoaAntípatro
naregulacióndocumprimentodamesma.Seocomprendemoscomo
un anuncio, debemos saber qué anuncia, e, evidentemente, o Edicto,
encalidadedediagramma,facíapúblicaunhaleiquexaforadecidida
eformuladapolorei38,edaqueenGreciaxacomezabaafalarsecon
anterioridade á proclamación de Nicanor. En verdade, o anuncio é a
laborlevadaacaboporNicanor,perononpodemosentenderoEdicto
comounanunciomesmo,senónquedebemosconferirlleesegraode
obrigatoriedadequetencomonovadisposición,anovaleiformulada
polorei.Destexeito,ademais,aviolacióndasregulaciónsdaLigade
Corintoconrespectoáindependenciadosseusmembrosenmateriade
políticainterioréaíndamaior,aíndaqueofeitodequeestateñasido
denominadadiagrammaenondiatagepoderíaserexplicadacomoun
mediodeevitaroconflitoexplícitoquesuporíaqueAlexandrelexislase
sobre a política interna dos membros da alianza, aínda que, en certo
xeito, esta posibilidade paréceme pouco probable, posto que, xunto
coEdicto,Alexandreformulaoutradisposiciónocumprimentodacal
taménparecetersidoobrigado,enonporistoérevestidaconomede
“anuncio”39, polo que podemos pensar que o anuncio debe relacionarsecoaleipromulgadaporAlexandreenBabilonia,antesdeenviar
aNicanoraGrecia.Odiagramma,portanto,faireferenciaálaborde
305
Nicanor,nonaoEdictomesmo,quedebemosidentificarconunhanova
leiimpostaporAlexandre.
En canto ao xeito en que se regulou o retorno, e ao xeito en que
as comunidades estaban obrigadas polo decreto a asentar aos retornados, podemos establecer, grazas a unha serie de inscricións40, que
oEdictoestipulabaarestitucióndametadedaspropiedadesorixinais
dosrepatriados,asícomodatotalidadedosseusdereitosdecomercio
eherdanza,e,denonserposiblearestitucióndametadedassúaspropiedades,debíacompensársellescompletamenteporesametade41.Un
dosdetallesmáisproblemáticosdestasdisposiciónsnacedosdereitos
deherdanza,postoque,porexemplo,seoretornadoerafillo/adunha
persoaquetivesefalecidonoperíodoentreoexilioeoretornodorepatriado,aherdanzaqueestedebíaterpercibidodebíaserllerestituída,
aíndaquetivesequesertomadadaspropiedadesdeoutrosfamiliares42.
Outroproblemanacería,taménnocapítulodeherdanzas,dasituación
na que unha muller, non casada43, fose herdeira, posto que se o seu
paifinaba,etaménofacíanosseusirmánsvaróns,sellerecoñecíao
seudereitodeherdanzaporenribadosirmánsdoseupai44.E,denovo
sobre mulleres, diversos problemas aparecen en canto ao retorno de
maridosoupaisqueformabanpartedosexiliados,postoque,porexemplo,aleideTexeaestipulaqueacondenaaoexilioautorizadeforma
inmediataodivorcioporpartedaesposadocondenado,asícomopara
afillaádesligacióndapatriapotestas45,aíndaque,evidentemente,a
volta dos exiliados á súas cidades natais avivaría de novo vellos enfrontamentos,dosqueseresentiríadeformaindubidableaconvivencia
dacomunidade,conformándosenos,conestesexemplos,unhaideado
impactosocialqueoEdictodebeuteredosproblemasquedebeuxerar
asúaaplicación.Porúltimo,asdisposiciónsdoEdictoreclamabanque
foserealizadounxuramentopoloqueoshabitantesquepermaneceran
nacidadenataldebíanaseguraraacollidapacíficadeaquelesqueeran
repatriados,istoé,orexeitamentoacometerningúntipodeinxuriaou
ataque contra os exiliados retornados46. Estas son, aproximadamente,
306
asbasesdoEdictosegundoascoñecemos,aíndaqueatravésdasembaixadasenviadasaAlexandrepolascidadesafectadasconfiguráronse
modelosdeaplicacióndaleiadaptadosáscaracterísticasinherentesao
casoindividualdecadaunhadelas.
Dentrodosproblemasproducidospolaaplicacióndasdisposicións
contidasnoEdicto,destaca,paraosnososintereses,ocasodeAtenas
eSamos.Dende365,AtenasmantiñaaosseusclerucosenSamos,ea
promulgacióndoEdictosupoñíaparaacidadeáticaaobrigaderetirar
as súas cleruquías da illa47. Esta situación obrigou aos atenienses a
enviar embaixadores a Alexandre para tratar de modificar a lei sobre
osexiliadosnoconcernenteaSamos,peroasrelaciónsentreAtenase
Alexandreatopábanse,nesteveranode324,nunpuntocríticoacausa
dachegadadeHarpaloácidadeática,ocalfacíapresaxiarunenfrontamentodirectoquepaulatinamenteavanzacaraoenfrontamentobélico
entreapoliseorei.PeroosinteresesdosateniensesenSamoserandemasiadoimportantesparaqueagoraosarriscasencoproblemaxerado
polachegadadeHarpalo,poloquesetomanmedidascontraeste,cofin
decongraciarsedenovoconAlexandreeevitareseenfrontamentoque,
comoxaindicamos,encertosmomentosdebeuparecerinminente.Non
obstante,estasituaciónagravousecandounnutridogrupodeexiliados
samiostratouderegresarásúapatria,coqueentraronenenfrontamentoscosclerucosatenienses,eforoncapturadospoloxeneralateniense
delegadoenSamos,quenosenviouaAtenasparaquefosenxulgados,
eunhavezalísellescondenouamorte,aíndaque,aofinal,porunha
serie de vicisitudes, lograron evitar a condena48. Non obstante, a resistenciacontraoEdictoquedamanifestanesteepisodio,econesta,o
enfrontamentodirectoconAlexandreeasdisposiciónsdasúanovalei.
AguerraentreAlexandreeAtenas,enmoitasocasiónsdendeapromulgacióndoEdictoenOlimpiaporNicanorataamortedeAlexandre,isto
é,duranteunperíododedezmeses,eraconsideradacomoinmediata,
talecomotestemuñanarelacióndeAlexandreconunpersonaxe,de
nomeGorgodeIasos,deorixesamio,queprometeuaAlexandresu-
307
fragarpanopliasemáquinasdeasedioparaaguerracontraAtenas,e,
asimesmo,aíndaenBabilonia,trasoprimeiroanunciodanovaleipor
Alexandreaoseuexército,GorgooutorgouaAlexandreunhacoroade
ouroenbeneficiopolarestauracióndailladeSamosaossamios49.Non
obstante,oproblemadeAtenaseSamosparaAlexandreé,asimesmo,
unhacuestiónquedebeenlazarseconcertosfeitosdoano334,cando
aíndaestabadesenrolándoseplenamenteacampañaasiática,postoque
Arriano infórmanos de que os persas, durante a captura de Mileto,
abastecéronseenSamos50,oqueimplicabaunhaflagranteviolaciónpor
partedeAtenasdosparámetrosestipuladosparaaalianzaconAlexandre51.SeAlexandremantiñaxadendeesemomentocertorecelopara
coalealdadeateniense,oproblemaderivadodachegadadeHarpaloa
Atenasteríaagravadounharelacióndeporsixabastantedeteriorada.
Podemospensarque,conrespectoaocasoAtenas-Samos,Alexandre
pretendía castigar á polis ática pola súa ambigua situación durante a
guerra cos persas, pola que os atenienses, aínda sendo membros da
Liga de Corinto e estando ligados ao rei macedonio por un pacto de
colaboraciónrelativoácampañacontraospersas,mantivesenrelacións
conPersiaaolongodetodaacampaña,traizoandoasíaomacedonio.
Con esta manobra, á súa vez, Alexandre, despoxando a Atenas dos
últimosrasquizosdoseuanteriormentepoderosoimperionoExeo,taménpareceterdesexadoneutralizaropoderdeAtenascomopotencia,
asegurándoseasíaeliminacióndunrivallongotempomolesto,aseverandoanteomundohelenoqueoúnicogobernantedosgregos,aúnica
potenciaáquedebíanobediencia,eraelmesmo,Alexandre.
En324-323,Alexandre,donodeAsia,podevolverdenovoasúa
atencióncaraEuropa,caraGrecia,e,talecomollerecomendabaAristóteles, comezar unha acción lexislativa que favorecese a obtención,
porpartedascidades,dunhaprosperidadeebenestar,queapuntabamos
como puntos moi remarcados pola carta do estaxirita ao seu antigo
pupilo.CoEdicto,Alexandrecomezaesalabor,tratandoderepararos
problemasdeGrecia,pero,asimesmo,talecomoexpuxemos,oEdicto,
308
aíndaqueenteoríabuscasolucionaroproblemadavastacomunidade
de desterrados, tamén, na práctica, reporta unha serie de beneficios
estratéxicosepolíticosparaAlexandre,epodequeundelessexaode
obteraoportunidadedecastigaraAtenaspolasúaactitudedualfronte
ácampañapersa,aoexpulsaladeSamos.Oproblemareside,senembargo, en que este castigo entremézclase con outros dous elementos,
istoé,acríticasituacióndasrelaciónsentreAlexandreeapolisática
a raíz do problema con Harpalo, e a resistencia ateniense a perder a
súa influencia en Samos. Dende a proclamación do Edicto, os dous
gobernosmáisreticentesáaplicacióndomesmo,AtenaseEtolia,teríanmantidocontactos,quenomomentodocoñecementodamortede
Alexandre, teríanse materializado nunha alianza que desembocará na
chamadaGuerraLamíaca.Consecuentemente,vemosqueaguerraque
parecíataninminenteentreAtenaseAlexandre,oumellordito,entre
AtenaseMacedonia,aíndaqueseproducearaízdamortedeAlexandre,tenassúascausasmotricesnunprocesoderelaciónscontinuadas
de Atenas con aqueles que puidesen facer fronte a Alexandre, e que
partenxadendeaproclamacióndeAlexandrecomoherdeirodoseupai
nocargodehegemóndaLigadeCorinto(coaalianzadeDemóstenes
eÁtalo),ou,sesequixerairmáislonxe,daderrotadeQueronea.Non
obstante,overdadeirodesencadeanteacontecementaléaproclamación
doEdictodosExiliadose,aconsecuenciadacríticasituaciónderivada
deeste,amortedomacedonio,quedaopistoletazodesaída,comoxa
ocorreracoamortedeFilipo,paraqueosgobernosdaHéladeérganse
de novo contra a hexemonía macedonia, tratando de aproveitarse da
confusióneosupostovaleirodepoderqueofalecementodoconquistador podería ter deixado tras de si. Sen embargo, unha vez máis, as
armas macedonias, baixo o mando de Antípatro, someteron os soños
deindependencianaHéladedeformadefinitiva,entrandoasíaformar
partedonovoreinomacedónico,agorabaixocontroldeAntípatroeen
transformación,comoorestodosterritoriosqueformaranpartedoImperioAlexandrino,caraanovaestruturadasmonarquíashelenísticas52.
309
Nonobstante,aíndaqueesteanode324estáprotagonizadopola
promulgacióndoEdictodosExiliados,traselhaiunhasegundadisposiciónenviadaporAlexandreaGreciaque,polocarácterfragmentario
epoucofiabledasinformaciónsquenoschegaronsobreel,quedouá
sombradoEdictodosExiliados.Enoutubrode324,Hefestiónfalece,
eapartirdeaquícomezaunprocesocaraapromulgacióndasúadivindadeporpartedoreiAlexandre.Áconsecuenciadamortedoseu
amigo,omonarcamacedonio,trasconsultarcooráculodeSiwah,solicitouáscidadesgregasqueseestableceseuncultoaoseuíntimoamigo
encalidadedeheroe.Asimesmo,xuntocoapeticióndesteshonoresheroicosparaHefestión,Alexandretaménsolicitouorecoñecementodivinoparasimesmo.Algúnsautores53nonapreciaronestamedidacomo
uninstrumentoconfinespolíticos,nonobstante,euconsideroqueunha
revisión do mesmo podería darnos unha conclusión diverxente con
estasopinións.Xatemosanalizado,noseudebido momento, o xeito
enqueAlexandretratadeimpoñeraideadasúanaturezadivinaeas
posiblesbasesdestedesexo,asícomooxeitoenqueestamedidaérecibidapolosgregos,atravésdasopiniónsexpostaspolopersonaxedas
fontesencarnadoenCalístenes.Asimesmo,segundoxaoafirmamos,
asfontestaménnoscertificanaexistenciadundebatesobreasolicitude
desteshonoresdivinos,eaadhesiónconstantedeatributosheroicose
divinosqueestivemosobservandoenAlexandrecomoelementofundamentaldasúapropagandaedasúalexitimacióndepoder,remítenos
irremisiblementeaestacuestión.Asimesmo,algunhasfontesparecen
indicar certa coerción ao cumprimento destas leis de rendemento de
cultoaHefestión,asícomoaopropioAlexandre54,oquenonfaisenón
certificar a existencia dun culto ou ao menos, a intención da súa imposición,aAlexandre.NalgunhasdascidadesdeAsiaMenor,otema
era tratado xa con anterioridade a este intre, honrando a Alexandre
conuncultoengratitudeáliberaciónqueestelevaraacaboconestas
cidadescontraodominioqueoImperioPersaposuíasobreelas55.Non
obstante, a Grecia continental presentouse, certamente, máis reacia
310
anteestanovadisposicióndeAlexandre.AsnosasFontesdeAlexandre
nonsonnadaelocuentesconrespectoaosacontecementosquerodean
esta cuestión. Empero, Bosworth considera que a obrigatoriedade só
atinxíaaocultodeHefestión56,peroqueodeAlexandre,aoprovirasúa
solicitudedopropiorei,aíndaquenonobrigado,seríarecomendable,
comounmediodecongraciarse,oumellor,denonbuscarrazónspara
unenfrontamentocorei.SeobservamosocasoespecialdeAtenas,que
nestesmomentos,comoacabamosderevisar,mantiñaunhasrelacións
bastantetensaspolasituaciónderivadadachegadadeHarpaloaAtenas e polo coñecemento, e explícito rexeitamento, da nova lei sobre
os exiliados, que facía perigar en boa medida o seu dominio sobre
Samos,podemosentenderquevisennocumprimentodesaspeticións
deAlexandreunmedioparacongratularsecorei.Destexeito,incluso
Demóstenes aparece como disposto a aceptar algún tipo de filiación
divina no monarca macedonio57, e por tanto, existe a posibilidade de
queenAtenassetivesenvotadoalgúnshonorescoaesperanzadeobter
algúnbeneficiopolíticoacortoprazoquefavoreceseaprecariasituaciónnaqueacidadeseatopabaanteaameazaduncombatecontrao
conquistadormacedoniopolascuestiónsdeHarpaloedorexeitamento
aabandonarSamos,eque,comovíamos,facíanveraguerracomoun
acontecementoinminente,amenosquesemelloraseasituaciónpara
corei,epodemospensarquesituaciónssimilaresdeberonproducirse,
candomenos,nalgunhasoutrasdaspoleisdeGrecia.Poristo,Alexandreobtivooquedesexaba,aíndaqueaexistenciadundebateenGrecia
sobreotemapareceindubidable58.Sexacomofose,esteprocesoquedoutruncadopoladefuncióndeAlexandre.
Casetemoschegadoaomomentodasconclusiónsxerais,peroantes
decidimosdarrespostaadousaspectosdostemasqueaquíestamosa
tratarque,noseumomento,pasáramosporalto,parapoderresolvelos
unhaveztivésemospresentadooconxuntodosacontecementos,detal
xeitoqueaexplicacióndestesnossirvacomoenlaceentreossucesos
estudados e as nosas propias opinións. O primeiro destes temas é a
311
situación obtida por Demóstenes tras o problema con Harpalo. Tal e
comopresentábamossupra,ooradorseráomáisprexudicado,elevaraseacaboenAtenasunprocesoxudicialnasúacontranoqueparticiparán tanto os seus inimigos políticos, como Demades ou Dinarco,
membros do grupo filomacedonio, como aqueles que consideramos
compañeiros do orador na facción antimacedonia, como Hipérides.
Estexuízo,quetencomocausaaausenciadecartosdentrodasumaque
sesupónquedeixaraHarpalonaAcrópoleparaasúacustodia,ecoa
queAtenaspretendía,xuntocotesoureirodeAlexandrecomorefén,negociarcoreiparapodermelloraroestadodassúasprecariasrelacións,
saldarase coa inculpación de Demóstenes polo cargo de corrupción,
queseveránaobrigadeexiliarsedasúapatria.Máisaládacuestión
sobreseenrealidadeDemóstenesrecibiualgunhacantidadedosfondos
deHarpalo,agranpreguntaaresolveréoxeitoenqueéenxuiciado,
poishaiqueterencontaqueconanterioridadeosseusinimigosterían
intentadoxaprovocarasúasaídadapolíticaedacidadesenéxito,een
numerosasocasiónsdeperigoparaasúapersoa,orespaldodosseus
compatriotaslleteríansalvadodapicota59,peronestaocasiónincluso
aquelesquecompartenassúasperspectivaspolíticasmóstransedispostos, e incluso activos, dentro da acusación contra ao orador. A razón
ésimple,enosservirácomointroduciónásnosasconclusións:pouco
despois da chegada de Harpalo, os enviados de Filóxeno, sátrapa de
AlexandreenCaria,fixeronasúaapariciónnacidadeparaquellesfose
entregadoofuxitivo.PeroDemóstenesdefendeuaideadoinoportuno
queseríaparaacidadeperderaorefén,posiblementepolosbeneficios
que puidese reportar este nas negociacións con Alexandre, e sostivo
ante os atenienses que estes embaixadores, non sendo enviados por
Alexandreenpersoa,poderíanperderaoreo,econisto,Atenaspodería
ser acusada de cómplice da fuxida de Harpalo, polo que a cidade só
debíafacerentregadorefénaenviadosdirectosdorei60.Destexeito,
a pretensión do orador probablemente era a de seguir permitindo á
cidadecontarconesapequenavantaxetácticaquelledabaaposesión
312
deHarpalo,perooresultadodasúapolíticafoipesimamenterecibido
entre os seus compatriotas, quen entendían que, con esta resolución,
adecisiónsobreoxeitodeactuarnacuestión de Harpalo deixara de
pertenceraosatenienses,eeraagoraprerrogativadeAlexandre.Deste
xeito,Demóstenes,coassúasmedidas,abriraaportaaAlexandrepara
queinterviñeseenmateriadepolíticainternaenAtenas,eporisto,as
actividadespolíticasdeDemóstenesdeixandecontarcobeneplácitoda
opiniónpúblicaateniense.
Éenrelaciónconestacapacidadedavontaderexiaparainterferir
en materia de política interior que está relacionada a nosa segunda
cuestiónpre-conclusiva,aíndaqueestaveznonsexasobreoaffairede
Harpalo,senónsobreaformadoEdictodosExiliadosoqueocupea
nosa atención. Xa apuntamos que existe certa controversia, porque o
Edictoépromulgadocomounhadiagramma,comounanuncio,enon
comounhaleiouorde(diatage).Aíndaquevimosalgunhasdasrazóns
que explican esta denominación, decidimos pospor ata agora a nosa
conclusión particular sobre este particular. Entendemos que o Edicto
éunanuncio,primeiramente,porqueaordenxativerasidoenunciada
por Alexandre en persoa, mentres que o seu interlocutor, Nicanor de
Estaxira,nonéposuidordaautoridadequellepermitiríaordenaresta
medida,poistalautoridadetansóestáenposesióndopropioAlexandre.Portanto,esteéoanunciodunhalei,adoEdictodosExiliados,xa
promulgadaequeagora,porvozdeNicanor,quefuncionacomounha
especiede“pregoeiro”,éfeitapúblicaparaoseucumprimento.Este
comportamento,nonobstante,encerraunimportantevalorsimbólico,
poiscomodixemosnonsupónunhaconsultaaoconsellodosgregos,
aosinedrión,ninétampoucounhamedidadeguerra,ondeohegemón
ten plenos poderes, pois sabemos que a guerra panhelénica rematara
facíaxaalgúnsanoscoaqueimadopalaciodeXerxes.Polotanto,este
anuncio supón un punto de inflexión que debemos considerar como
claveparacomprenderocarácterdasrelaciónsdeAlexandreeosgregos,poisesteéunanunciodavontadedeAlexandre,queagora,nasúa
313
novaposicióndeseñordoAsiaedominadordaHélade,donodoExeo
emáximapotenciadoMediterráneo,converteusenaúnicalei.Conisto
estamosanteopuntoculminantedapersonificacióndopoder,daautocraciacomoformadegoberno.
NOTAS
1
2
3
4
7
8
5
6
9
10
11
12
13
14
15
16
ParaestacuestiónseguiremosespecialmenteaE.BADIAN,“Harpalus”enG.T.GRIFFITH(ed.),op.cit.,pp.205-234,asícomooespazodedicadoaHarpaloporW.C.
HECKEL,.TheMarshall’sofAlexander’sEmpire,Routledge,Londres(1992),pp.213220.
Vid.Arriano,VII,4.3;Curcio,X,1.39;Plutarco,Alexandre,42.2-5.
Vid.CurcioX,1.1-5eDiodoro,XVII,108.4,ondetaménsemencionan,dentrodosexcesosdeautoridadeexecutadospolosgobernadoresimpostosporAlexandre,violacións
ásmulleresbárbaras,inclusoaquelaspertencentesaboasfamilias.
Plutarco,Alexandre,10.4.AamizadedeHarpaloeoxovenreimacedonioproviñaxa
dasúainfancia,poisHarpaloerasobriñodunhadasesposasdeFilipo:vid.W.C:HECKEL,op.cit.,páx.213.
Plutarco,Alexandre,8.3.
A.B.BOSWORTH,AlejandroMagno,páx.75.
Arriano,III,6.4-8.
Ondexaserefuxiaraduranteaproximadamenteunanocandoforaexiliadoentempos
deFilipoxuntoconoutrasfigurasamigasdeAlexandre.
Diodoro,XVII,108.4.
ParauncomentariodanaturezadocargodesempregadoporHarpalo,vid.P.GOUKOWSKI,op.cit.,vol.I,páx.34ss.
W.C.HECKEL,op.cit.,páx.217.
N.G.L.HAMMONDeF.W.WALBANK,op.cit.,páx.81sinalaqueasaxudasenviadasporHarpaloaAtenaseran,especialmente,cargamentosdegran.
Diodoro,XVII,108.6cifraosefectivosmercenariosdeHarpaloennúmerode6.000,
aíndaquecertamentepareceunpoucoesaxerado.Nonobstante,ascapacidadesmonetariasdeHarpalobenpuideronterrecrutadoepagadotalnúmero.
A.B.BOSWORTH,AlejandroMagno,páx.200.Nestesenso,resultareveladorotexto
deHipérides,ContraDemóstenes,19.
E.BADIAN,“Harpalus”,páx.221.Poroutraparte,enoutropuntotemoscomentadoxa
opapeldeAtenascomorefuxioeasilo(vid.porexemploanosanota213).
Aíndaquesobreistohaberíamoitosmatices,xaqueFociorexeitaraaofertadeHarpalo
314
dedelegarnel700talentosdeprataquelevaraácidade;vid.Ibidem.,páx.222.
Idem.
18
Estacronoloxía,eopoderdiscernirsobreaordecorrectadosacontecementos,sabendoseHarpalochegouantesoudespoisdanoticiadoEdictodosExiliados,érealmente
problemáticaeaíndasupónungravequebradeirodecabezaparaaquelesqueintentamosdilucidarestesacontecementos.Sabemos,seguindoaN.G.L.HAMMONDeF.
W.WALBANK,op.cit.,páx.82,queunhapromulgaciónpreliminardoedictoxativera
lugarenSusapolopropioAlexandre,pero,máisaládestacerteza,resultadifícildirimir
quésucesoaconteceuprimeiro.Hipérides,ContraDemóstenes,18indícanosque“agoraHarpalocaeutanrepentinamenteenGrecia,queninguénsepercatoudiso;noPeloponesoenorestodeGreciaatopouunhasituacióntalpolachegadadeNicanorepolas
ordesqueesteviñaatraerdepartedeAlexandresobreavoltadosdesterrados”,polo
quepareceindicarqueachegadadeHarpaloocorreuconposterioridadeápromulgación
doEdicto.Apregunta,entón,radicaencoñeceroporquédarecepcióndeHarpalona
súacidadeporpartedosatenienses,poisdebíanserconscientesdequeestaactitudelles
situaríanunclaroenfrontamentocoreimacedonio.Así,aúnicarazónposiblequepodemosargumentaréodesexodeAtenasdeobter,conHarpalobaixoasúacustodia,algún
tipodegarantíacoaquenegociarconAlexandreparabuscarunhamellorsaídaquea
obtidapolasresoluciónsdoEdictoparaasúasituacióncoascleruquíasdeSamos.
19
Estaposibilidadedebeusermoivalorada,comodemostraaactuacióndeGorgodeIasos,naturaldeSamos,quenprometeuaAlexandreunhasumadecartoscomoapoio
paraafuturaguerracontraAtenas;Vid.Xustino,XIII,5.7.
20
Vid.E.BADIAN,“Harpalus”,pp.222.
21
Bosworthcomprendeque,quizaispormotivosmorais,Alexandrenondesexabadarunhaimaxenegativaaoacabarcoavidadoseuantigoamigo,poloqueesteautorconsidera
posiblequenoacordoentreosembaixadoresatenienseseNicanorteríasecontemplado
aposibilidadedequesellefacilitasenascousasaofuxitivoparaemprenderafuxida,
deformaqueaquelesquedebíanencargarsedasúacustodiaforon,paulatinamente,relaxandoasúaatenciónsobreHarpalo,detalxeitoqueasúafugateríaformadoparteda
posturadiplomáticaadoptadaporAtenaseAlexandre;vid.A.B.BOSWORTH,AlejandroMagno,páx.313.
22
Aproblemáticaparaadatacióndestessucesos,comoapuntabamosxa,nanosanota823,
éunhacuestiónqueaíndasemanténadebate.Polanosaparte,seguimosaquíasindicaciónsdeE.BADIAN,“Harpalus”,páx.232s.
23
Ibidem.,pp.314-316.
24
ApeticióndehonoresparaPausanias,asasinodeFilipo(recollidaenPlutarco, Demóstenes,22.2)ouparaMemnóndeRodas,omáisimportantedosxeneraisgregosás
ordesdeDarío,quecomandaráasacciónsdospersascontraAlexandre,recollidaenC.
J.SCHWENK,op.cit.,pp.289-294(xuntoconuncomentariosobreaproblemáticado
decretoedaidentificacióndohonradoMemnónconesterodioouconoutrospersonaxes
homónimoscoetáneos)son,talecomosinalaL.A.TRITLE,op.cit.,páx.35,flagrantes
demostraciónsdasactividadesdiplomáticas,nonoficiais,deAtenasámarxedaLigade
Corinto,asícomodaorientacióndasmesmas,diverxentescoahexemoníamacedonia.
17
315
Diodoro,XVIII,8.3-5.Paraunhaanálisedestesuceso,vid.A.B.BOSWORTH,AlejandroMagno,páx.318-329.
26
Pseudo-Demóstenes,XVII,16.
27
Pseudo-Demóstenes,XVII,6.
28
Vid.Dinarco,ContraDemóstenes,81,ondesenosinformaqueDemóstenesfíxose
elixirembaixadoratenienseparapoderencontrarseconNicanoredeliberarconelsobre
oproblemadeHarpalo,eposiblementetamén,aíndaqueconmenorintereseparaasúa
propiapersoa,sobreoxeitoenqueoretornodosexiliadosprexudicaríaosinteresesde
Atenas;vid.taménE.BADIAN,“Harpalus”,páx.233.
29
A.B.BOSWORTH,AlejandroMagno,páx.323,moiprobablementeseguindoaE.
BALOGH,PoliticalRefugeesintheAncientGreece,Soc.MultigraficaEditrice,Roma
(1972),páx.67.
30
Diodoro,XVII,109.2.
31
A.B.BOSWORTH,AlejandroMagno,páx.323.
32
Vid.E.BALOGH,op.cit.,páx.67.
33
Diodoro,XVIII,8.2.
34
A.B.BOSWORTH,AlejandroMagno,páx.322.
35
Vid.Isócrates,Filipo,96.
36
N.G.L.HAMMOND,AlejandroMagno,páx.359.
37
Idem.
38
ConsidérasequeconseguridadeAlexandreproclamouasúanormasobreoretornodos
exiliadosconanterioridadeaosxogosolímpicosnosqueNicanorfixopúblicaasúadisposición,istoé,moiprobablementeenBabilonia,anteoseuexército,aprincipiosdo
veránde324.Sobreisto,vid.A.B.BOSWORTH,AlejandroMagno,páx.319s.
39
Sobreestadisposición,paralelaaoEdicto,falaremosmáisadiante.
40
Vid.E.BALOGH,op.cit.,pp.69-74,asícomoA.J.HEISSERER,op.cit.,pp.169229.
41
E.BALOGH,op.cit.,páx.74.
42
Idem.
43
A.J.HEISSERER,op.cit.,páx.223.
44
E.BALOGH,op.cit.,páx.74ss.
45
Ibidem.,páx.75.
46
Ibidem.,páx.80.
47
DefinamosCleruquías,seguindoaG.SPEAKE,DiccionarioAkaldeHistoriadelMundoAntiguo,Akal,Madrid(1999),páx.92s,comounha“formadeasentamentoultramarinopracticadopolaAtenasClásica.Erapeculiaraestesistemaqueaterrasetomase
dunestadopreexistenteesedistribuíseenparcelas(Kleroi)aateniensespobresque
mantiñanasúacidadaníaorixinal.Xeralmenteascleruquíastiñanunhafunciónmilitar
emoitaspuideronterunhafunciónpunitiva,instalándosetrasarevoltaouaconquista”.
UncasosimilartivolugartaménconEtolia,queocuparaEniadas,eagoradebíadevolvelaaosacarnanios.
25
316
A.B.BOSWORTH,AlejandroMagno,páx.326s.
Ibidem.,pp.220e416respectivamente,asícomoJ.G.DROYSEN,AlejandroMagno,
páx.423.AfontedestaafirmaciónéAteneo,12,538b.Sobreestepersonaxe,vid.A.J.
HEISSERER,op.cit.,pp.169-204.OmesmoHeisserercomprendeuestadonaciónde
panopliascomounhareminiscenciasobreaspanopliaspersasenviadasporAlexandre
aAtenasparaquefosenadicadasaAteneatrasabatalladeGránico,enA.J.HEISSERER,op.cit.,páx.171.
50
Arriano,I,19.8.
51
Vid.A.J.HEISSERER,op.cit.,páx.20s.
52
SobreoenfrontamentoentreAtenaseaMacedoniadeAntípatro,vid.Xustino,XIII,5.
2-3.
53
Vid.N.G.L.HAMMOND,AlejandroMagno,páx.361.
54
Hiperides,Epitafios,Fragm.VIII,21.
55
N.G.L.HAMMOND,AlejandroMagno,páx.360s.Existíaalgúnprecedenteaeste
comportamentodascidadesxonias,comoodeLisandro,quexarecibirahonoresdivinosenSamoscomoliberadordeestadodominioateniense.
56
A.B.BOSWORTH,AlejandroMagno,páx.424.RecordemosodiscursodeCalístenes
sobreHeracleseosmétodosnaturaisaseguirparaafirmaradivinizacióndunhumanoenArriano,IV,11.Portanto,seHefestión,mortoxa,erarecoñecidocomoheroee
merecedorduncultocomotalporunoráculo(nestecaso,odeSiwah),cumpriríaosrequisitosnecesariosparaserhonradopublicamentecomounheroe,coshonorespropios
destetipodeestatuto.
57
Hipérides,ContraDemóstenes,31;Dinarco,ContraDemóstenes,94.
58
Porexemplo,Dinarco,ContraDemóstenes,94.
59
ComoaconteceunapeticióndeAlexandre,trasadestrucióndeTebas,dequellefosen
entregadososmáisactivosmembrosdafacciónantimacedonia.
60
Vid.Hipérides,ContraDemóstenes,8.eA.B.BOSWORTH,AlejandroMagno,313.
48
49
Capítulo6
Conclusións
Chegado o momento de expoñer as nosas conclusións xerais, podemos comezar indicando que ao longo dos aspectos constituíntes das
relaciónsentreapolisdeAtenaseoreinadodeAlexandreMagnopercíbeseunaumentopaulatinoeconstantedaautoridadedomacedonio
ao fronte da coalición helena conformada baixo o sistema estrutural
daLigadeCorinto,edendeestaposición,unhavezconsolidadooseu
dominio sobre os territorios de Asia, pode apreciarse cómo, a través
daconstrucióndunhaimaxineríadepoderbaseadanaadhesióndeelementospropiosdosheroes,eenespecialAquiles,HeracleseDionisos,
áfiguradoconquistador,esteformulabaoseudesexoderecibirhonoresdivinos,mentresapolisática,dunoudoutroxeito,tratabadelimitar
ainfluenciaqueoreimacedonioíaadquirindo,grazasaosseuslogros
militares, en materia política sobre o mundo do século IV a. C., dun
xeito que, evidentemente, implicaba á Hélade directamente. A través
dasúapretensióndivina,algúnsautoresafínsaoréximealexandrino,
e en especial Anaxarco de Abdera e Calístenes de Olinto, constrúen,
polasúaparte,unhaimaxedeAlexandrevinculadacoextraordinario,
oexcepcionaleodivino,convertendoaaopticapúblicadoreinunha
asimilación dos heroes máis representativos e importantes da cultura
helénica e, asimesmo, grazas a isto, nunha imaxe terrestre dos seres
celestes.Aconsecuenciadesterazoamento,seAlexandreé,comopostulara Calístenes a través do episodio de Siwah, fillo de Zeus, tamén
ten,comooseupaidivino,oprivilexiodeestarenposesióndaXustiza,
seguindoaAnaxarco,coqueasúavontadeélei,completándoseasía
redefinicióndascapacidadesrexiasedafonteelímitesdoseupoder.
318
Indubidablemente,orespaldodasarmasmacedoniassonabasedopoderdeAlexandreaocomezodacampañaasiática,peroalaborlevadaa
caboatravésdaconstrucióndasúaimaxemítica,odestinodeconsumo
da cal é a Hélade, permitirá a Alexandre lexitimar a súa autocracia,
aíndaquesemprecoseuexércitocomofonteindirecta,silenciosa,de
lexitimación.Certamente,aolongodoseureinado,ecomopodepercibirseatravésdoscompoñentesdarelaciónentreAtenaseomacedonio
quetemosexplicadoaolongodestetraballo,AlexandrerecorreuncamiñodeMacedoniaaPersia,istoé,damonarquíaáautocracia,ondea
peorpartesófrenaaHélade.Peronestecamiñocaraapersonalización
dopoderpodemosapreciarvariasfasesoumomentosclaramentediferenciablesnasactitudesdomacedonio,comezandonoseuprimeiromomentocomoreimacedonioeherdeirodoscargosdeFilipoenGrecia,
ondeaactitudebásicaseráadecontinuidadeparacoaobraetalantedo
seupai,equedebeentendersecomoconsecuenciadanecesidadeque
paraaconquistaasiáticatendaHélade,xasexacomofontedesoldados
eflotaoucomoretaguardiapacífica.Seráomantementodestacolaboracióneaxustificacióndasúadirecciónparaacampañaasiáticaoque
lleleveaasimilar,pormediodunhaambiciosarevolucióndapubricísticaedaimaxerexia,osparámetrosdefinidoresdafiguradeAquiles,
presentándose, como o pelida, como heroe contra o bárbaro, e como
invencible. Unha segunda fase das súas relacións con Grecia deben
comprendersedendeapacificacióndacostadeAsiaMenor,emoiposiblementedendeaconsecucióndasúavitoriaenIsos,ondeAlexandre
debeuterpercibidoqueestaaventuraasiáticapodíachegarmáisaládo
obxectivoprimariomarcadonoseucomezo,comoeraodaliberación
decidadesgregasbaixoodominiopersa.Nesafasedebeenmarcarse
olicenciamentodaflotaeoaumentodaperspectivamacedoniafronte
ágregasobreacampaña,ocalterminarádematerializarseeacadará
o seu momento culminante en Siwah, onde Alexandre será revelado
aomundocomofillodeAmón,eportanto,novoHeracles,oquelle
permitirá,denovoatravésdasartes1,adherirseosatributosdesteheroe
319
(aíndaquemoitosdoscaracteresdefinidoresdeAquilessiganpresentesnasúafiguraciónataofindosseusdías),epresentaracampañaxa
noncomounhaliberación,senóncomounhaconquistadeAsia.Neste
momentocomezantaménunhaseriedemodificaciónsnaestruturado
exércitoquellepermiten,atravésdaeliminaciónParmenióneaqueles
quepuidesenopoñerseásúavontadeconcertorespaldoentreatropa,
controlarpersoalmenteaoficialidadedasúaarmada,econisto,queo
seuexércitofuncioneerespondasóásúapersoa,anulandoosvínculos
territoriais e persoais entre os soldados e os seus xefes, membros da
nobreza macedonia, e converténdose na única fonte de poder dentro
doseuexército.EstafasecomonovoHeracles,queseestendecomo
mínimo ata a queima do palacio de Persépolis, ten, en relación cos
gregos, aínda que tamén cos seus macedonios, como representación
doaumentodoseupoderoseudesexodeimposicióndaproskynesis,
unhaprácticaqueaíndaqueformapartedoprotocolorexiodomundo
persa,nonseráaceptadapoloshelenosemacedonios,peroquepreludia
odesexodeconversión,comonomitoherácleo,deAlexandrenunha
divindade.ConPersépoliseaIndiacomezamosunterceiromomento
nestecamiñocaraaautocraciaquechamamospersonalizacióndopoder,poloqueAlexandrexanonmanténningúnvínculoasociativocos
gregos, terminada a guerra panhelénica en Persépolis, polo que este
periplosódebeentendersecomoundesexodeengrandecerasúapersoa,asúalendaeoseupoder.Nesteterceiromomento,aasimilación
dodeusDionisoscompletaoseuascensodeheroe(Aquiles)aheroe
queseconverteendeus(Heracles)edeesteadeusmesmo(Dionisos),
ellelevaapoñerenpráctica,aíndaquequizaisinconscientemente,a
súaconcepcióndepoder,comonoasasinatodeClito,ondeavontade
deAlexandreésinónimodelei.NestemomentoAlexandrevolvedos
confínsdomundoconvertidoenseñordomundo,nomáisgrandegobernante do Mediterráneo, convertido nun autócrata. É aquí cando,
retomandoasúarelacióncoaHélade,quequedaraaparcadadendePersépolis,comoadealiados,Alexandre,atravésdoEdicto,daobrigación
320
doseucumprimento,emáisaínda,dasúapretensióndunhanatureza
divinaquellepermiteditaralei,converteaosgregosnosseussúbditos,
detalxeitoqueunhavezobtidaasoberaníasobreAsia,aalianzacon
Greciateríadeixadodeserdeutilidade,oquellepermitíaestendera
súaautoridadesenlímitessobreaHélade.Senembargo,creoquedebe
entenderse disto que a utilidade que Alexandre, e tal vez xa Filipo,
buscaronnasúacolaboracióncosgregosparaacampañaasiáticapretendía,enmaiormedida,ecunhamáisdestacadanecesidadeporparte
dosmonarcasmacedonios,manterapaznaHélade,evitandorevoltas
queássúascostaspuidesencomplicarllesasúasituacióndecampaña,
evitandooquelleacontecera,porexemplo,aAxesilaoaprincipiosdo
século.Destexeito,aalianza,eorespetoá mesma, son necesarias e
mantense o seu cumprimento mentres son útiles aos intereses macedonios,verdadeirosprotagonistasdaconquistaasiática,comooserán
tamén da definición do mundo helenístico. Unha vez resoltos estes
problemas,xanonénecesarioomantementodasformas,eAlexandre
poderá por fin revelarse como o autócrata que decidiu ser. Para isto,
como mecanismo de validación do seu poder sobre Grecia, máis alá
dodereitodeconquista,amencióndocalteríalevadoaolevantamento
inminentedosgregos,Alexandreescolleempregar,comoúltimopaso
doseuprogramapubricísticoelexitimador,asúaautoridadecomoresultadodasúacondicióndivina,poissósendoundeuspodeditarasúa
vontadecomolei,ecompletar,atravésdisto,asúapersonalizacióndo
poder,consumandotamén,conisto,asúaredefinicióndafigurarexia
edosistemamonárquico,conformandoonovopapelqueesteterános
temposhelenísticos.
VolvendosobreocasoparticulardeAtenas,arelacióndestacorei
macedoniopodecualificarsededual,poisnonsóatravésdasdúasfacciónsexistentesdentrodasúapolítica,senóntaménatravésdasreacciónsdosseuspensadoreseartistas(oudeaquelespensadoreseartistas
que,nonsendodeorixeateniense,estabanirremisiblementevinculados
ao ámbito cultural ateniense, e dentro del deben ser comprendidos),
321
existiunapolisáticaunhamesturadeirremediablerexeitamentoe,por
outraparte,desexosaaceptación,caraomacedonio.Entendoqueesta
situacióndebeextrapolarse,falandodunxeitoxeral,atodaaHélade,
ondeosdetractoresdapolíticamacedoniaedasactitudesdeAlexandre enfrontaríanse a aqueles que opinasen que esta era unha positiva
oportunidade para dar solución aos problemas da Hélade. O que se
nos aparece como indubidable tras a lectura destas páxinas, é que o
enfrontamento da polis ática co macedonio responde, xa non ás elaboradasrazónsdefendidaspolaretóricapolítica,xustificadorasdunha
resistenciacontraAlexandreenfavordaliberdadeoudaxustizapara
os gregos, senón que son froito do enfrontamento de intereses entre
ambaspotenciaspolocontrolsobreaHélade.Destexeito,emáisalá
dosmecanismosdecarácterbélicoemilitaraplicadosporAlexandrea
aquelesgregosquesellepoñen,todasasmedidaspropagandísticasque
temosvistoenacciónsonempregadascomomecanismosparaocultar
aosgregosarealidadedasúasituación,istoé,asúasubxugaciónáautoridademacedonia.
OEdictodosExiliados,aíndaquepoderíaresponderaosconsellos
deIsócrateseAristótelesparatratarderesolveraacuciantesituación
daHéladedoséculoIV,asícomosobreosbeneficiosdaobtenciónda
gloriapolaactividadelexisladoracomoopciónpreferibleásúaconsecuciónpolopoderdasarmas,debeentendersecomounhaviolacióndos
dereitosdeindependenciaeautonomíaenmateriadepolíticainterna,e
consecuentemente,comounhaexpresióndaperspectivaqueAlexandre
tiña,dendeasúanovaposicióndeseñordoAsia,deGreciacomounha
partedoseuimperio,comodemostraofeitodenontersidoconsultada
a disposición sobre os exiliados co Consello da Liga de Corinto. A
fuxidadeHarpalotansóactúacomodesencadeantedunhasituación,
permitindoaAlexandrerealizaroseuúltimomovementopolíticopara
completar o seu camiño cara a autocracia. Deste xeito, a aceptación
porpartedosgregosdeconferirllehonoresdivinosimplica,deforma
implícita, e quizais inconsciente, unha aprobación da autocracia de
322
Alexandre.Entón,taménareacciónanteoEdictopareceamosarunha
verdadeira inconsciencia por parte dos gregos de este como medida
totalmenteautocrática,supoñendoasúapromulgaciónunhaextralimitaciónnasfacultadesdoseucargocomohegemón,postoqueaíndaque
asreacciónssondiversas,enningúnmomentopareceterselevantadoa
vozdealarmasobreeseexcesonaprácticadopoderporparteAlexandre,senónqueasactitudesenfrontadasaoEdictoproveñenrealmente
dochoquedeintereses,comoexemplificaocasoAtenas-Samos.
Contodaestaanálisetemospresenciado, ao longo do reinado de
Alexandre,eencontraposiciónásrelaciónsestablecidaspoloseupai
Filipocosgregos,uncambionasestruturasdasrelaciónsinternacionais
daGreciadoséculoIV.Así,nocomportamentodeAlexandreparacon
Greciaasistimosáconformación,atravésdatransformaciónquesufre
omundogregoaraízdadesapariciónda,ataagoraconstante,ameaza
persa,doselementosbásicosdaestruturasociopolíticadoperíodohelenístico. Deste xeito, Alexandre é, certamente, o inaugurador dunha
novaépoca2paraaHistoriadeGrecia,aíndaqueaestruturadamesma
provén,evidentemente,dunhaseriedeprocesosque,comoestivemos
apresentar,sonprotagonistasconstantesaolongodetodooséculoIV,
como as teorías adicadas ao panhelenismo e á procura dunha Koiné
Eirene,osdesexosque,materializadosdeformamáisconstantedende
aPazdeAntálcidas,animanáHéladeatratardefrearointervencionismo persa en materia política de Grecia, os procesos sociais froito
doscalessexeneraunhaamplamasasocialdedesposuídosevagabundos,moitosdelesadicadosaomercenariado,ouinclusoossistemasde
asimilación dos atributos das divindades e a propia divinización por
partedediversosgobernantesaolongodestacenturia,etc...Polotanto,
podemosconcluírestasliñascomprendendoaAlexandre,dunhabanda,
noncomounhomeadiantadoaoseutempo,senóncomounfilloda
súaépoca,aíndaque,asimesmo,atravésdosseusactos,comodesencadeante,quenonxenerador,donovoesquemaderelaciónspolíticas,
sociaiseeconómicasquecaracterizanoHelenismo.Estesería,sendú-
323
bida,oxuízopositivoqueaHistoria,coadistanciaqueconcedeopaso
do tempo, nos permite elaborar para solucionar a nosa intención de
comprensióndafiguradomacedonionasúarelacióncoaHélade.Non
obstante,máisaládestavaloracióndosfeitoscomosucesosdopasado,
equizaisaxeitodeopiniónpersoalfinal,entendoqueoaquíreflexado
debería alertarnos ante procesos históricos non soamente confinables
aoséculoIVouáHistoriadeGrecia,senónatemporais,poisafectan
atódolosmomentosetódalasépocas,incluídaanosapropiaactualidade, onde tamén existen sistemas como a personalización do poder,
eigualdeperigosoqueisto,interesespolocontroldaopiniónpública
pormediodesistemasproximaisátecnoloxíadaimaxeaquíestudada
paraocasodeAlexandre.Destexeito,ecomoescribíaF.Kafka,“hoxe,
—ninguénodubida—nonhainingúnAlexandreMagno.Haimoitos
que saben matar, (...) moitos levan espada, pero só para esgrimila, e
quenossiguesóconseguemarearse”3.Foiapretensióndestetraballo,
xuntocodesexodeestudarecomprenderdunxeitoactualizadoerevisadooproblemaxeradoporunhanovadefinicióndopodereformulacióndascapacidadespermitidaspolomesmoduranteoséculoIVa.C.,
entenderoconflitoprovocadopolaimplantaciónautocráticadavontade
dogobernantesobreosindividuoshabitantesdosterritoriosadheridos
áautoridadedeste,eadvertircómoacontecenestesprocesos.“Moitos
levanespada”.Moitos.Sendúbidademasiados.
324
NOTAS
1
2
3
A.STEWART,“AlexanderinGreek...”,páx.32:“Sincearuler’spowerisneversoabsoluteasinhisportrait,craftingitisinevitablyamatterofspomedelicacy,evenanxiety,
forallinvolved”.
EstaideaxaaparecíapresentenaprimeiraliñadaobradeDroysen,quencompoñíao
seuestudosobreomacedoniopartindodestaconceptualizacióndeAlexandrecomo
creadordeunnovomundohelenístico.Vid.J.G.DROYSEN,op.cit.,páx.3.Denovo
remitoolectoramiñapublicaciónsobreDroysen:I.B.ANTELABERNÁRDEZ,op..
cit.
F.KAFKA,ONovoAvogado.
Bibliografía
I. Obrasclásicas
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
APULEYO,Apología.Florida,Gredos,Madrid(1980)[ed.ytrad.acargo
deS.SEGURAMUNGUÍA].
ARISTÒTIL,Retòrica.Poética,ed.Laia,Barcelona(1985)]ed.ytrad.a
cargodeA.BLECUA].
ARISTÓTELES,Política,ed.Gredos,Madrid(1988)[ed.ytrad.acargo
deM.GARCÍAVALDÉS].
F.ARRIANO,AnábasisdeAlejandroMagno,2vols.,ed.Gredos,Madrid,
(1982)[trad.acargodeA.GUZMÁNGUERRA].
G.JULICÈSAR,GuerradelesGàl·lies,vol.II,FundacióBernatMetge,
Barcelona(1975)[ed.ytrad.acargodeJ.ICART].
M.T.CICERÓN,Tusculanes,vol.IIyIII,FundacióBernatMetge,Barcelona(1950)[ed.ytrad.acargodeE.VALENTÍ].
Q.CURCIORUFO,HistoriadeAlejandroMagno,ed.Gredos,Madrid,
(1986)[ed.ytrad.acargodeF.PEJENAUTERUBIO].
DEMÓSTENES, Discursos Políticos, vol. I y II, ed. Gredos, Madrid
(1980,1985)[ed.ytrad.acargodeA.LÓPEZEIRE].
DEMÓSTENES,DiscursosPrivados,vol.I,ed.Gredos,Madrid(1983)
[ed.ytrad.acargodeJ.M.COLUBIFALCÓ].
DEMÓSTENES,DiscursosPolíticosyPrivados:ContraFilipo,Sobrela
CoronaendefensadeCtesifonte,ContraÁfobo,ContraNeera,ed.Gredos,Madrid(2000)[trad.acargodeA.LÓPEZEIREyJ.M.COLUBI
FALCÓ].
DIODOREDESICILE,BibliothèqueHistorique:LivreXV,ColdesUniversitésdeFrance,AssocisationG.Budé,Sociétéd’édition«LesBelles
Lettres»,Paris(1977)[ed.ytrad.bilingüeacargodeC.VIAL].
326
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
DIÓGENESLAERTIUS,LivesofEminentPhilosophers,2vols,Loeb
ClassiclaLibrary,HarvardUniv.Press,Londres(1972)[trad.bilingüea
cargodeR.D.HICKS].
DIÓNDEPRUSA,DiscursosI-XI,Gredos,Madrid(1988)[ed.ytrad.a
cargodeG.MOROCHOGAYO].
ESQUINES,Discursos,TestimoniosyCartas,ed.Gredos,Madrid(2002)
[ed.ytrad.acargodeJ.M.LUCASDEDIOS].
FILOSTRATO,VidasdelosSofistas,edGredos,Madrid(1982)[ed.y
trad.acargodeMªC.GINERSORIA].
HERODOTO,LosNueveLibrosdelaHistoria,vol.II,ed.Lumen,Barcelona(1981)[trad.acargodeMªR.LIDA].
HOMERO,Ilíada,edGredos,Madrid(1991)[ed.ytrad.acargodeE.
CRESPOGÜEMES].
ISOCRATES,Discursos,vol.I,ed.Gredos,Madrid(1979)[ed.ytrad.a
cargodeJ.M.GUZMÁNHERMIDA].
ISOCRATES,Discursos,vol.II,ed.Gredos,Madrid(1980)[ed.ytrad.a
cargodeJ.M.GUZMÁNHERMIDA].
JUSTINO,EpitomedelasHistoriasFilípicasdePompeyoTrogo,ed.Gredos,Madrid,(1995)[ed.Ytrad.acargodeJ.CASTROSÁNCHEZ].
TUCÍDIDES,HistoriadelaGuerradelPeloponeso,AlianzaEditorial,
Madrid(1989)[ed.ytrad.acargodeA.GUZMÁNGUERRA].
ORADORESMENORES,DiscursosyFragmentos,ed.Gredos,Madrid
(2000)[ed.ytrad.acargodeJ.M.GARCÍARUÍZ].
PLINIO,HistoireNaturelle,Sociétéd’Edition«LesBellesLetres»,Paris
(1950-1972)[ed.ytrad.acargodeJ.-MCROISILLE]
PLUTARCO/DIODOROSÍCULO,AlejandroMagno,edAkal,Madrid,
(1986)[ed.AcargodeA.GUZMÁNGUERRA].
PLUTARCO,ObrasMoralesydeCostumbres(Moralia),volV,Gredos,
Madrid(1989)[ed.ytrad.acargodeM.LÓPEZSALVÁ].
POLIBIO,Historias:librosI-IV,ed.Gredos,Madrid(1981)[ed.ytrad.a
cargodeM.BALASCHRECORT].
PSEUDO-CALÍSTENES,VidayHazañasdeAlejandrodeMacedonia,
ed.Gredos,Madrid(1988)[ed.ytrad.acargodeC.GARCÍAGUAL].
327
II. Obrasmodernas
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
W.L.ADAMSyE.N.BORZA(eds.),PhilipII,AlexandertheGreatand
theMacedonianHeritage,UniversityPressofAmerica,Boston(1982).
F.E.ADCOCK,TheGreekandMacedonianArtofWar,Univ.OfcaliforniaPress,Berkeley(1975).
T.ALFIERITONINI,“ProblemidiFontineiLibriXVIeXVIIdiDiodoro”enE.GALVAGNOyC.MOLÈVENTURA(eds.),Mito,Storia,
Tradizione:DiodoroSiculoelaStoriografiaClásica(AttidelConvengo
InternazionaleCatania-Agira7-8dicembre1984),Ed.delPrisma,Catania(1991),pp.65-75.
V.ALONSOTRONCOSO,NeutralidadyNeutralismoenlaGuerradel
Peloponeso(431-404a.C.),EdicionesdelaUniversidadAutónomade
Madrid,Madrid(1987).
V.ALONSOTRONCOSO,“ElpactodefensivoenlasrelacionesinternacionalesdelsigloIV(404-338a.C.)”,enPIERRECARLIER(ed),LeIVe
siècleav.J.-C.:Approcheshistoriographiques,AssociationpourlaDiffusiondelaRecherchesurl’Antiquité,Nancy(1996),pp.223-239.
A.R.ANDERSON,“HeraclesandhisSuccessors”,enHarvardStudiesin
ClassicalPhilology,nº39(1928),pp.7-58.
E.M.ANSON,“TheEvolutionoftheMacedonianArmyAssembly”en
Historia,nº40(1991),pp.230-247.
I.B.ANTELABERNÁRDEZ,“J.G.DroysenyelprimerAlejandrocientífico”enGallaecia,nº19(2000),pp.219-249.
I.B.ANTELABERNÁRDEZ,LaTransiciónentrelaÉpocaClásicay
laÉpocaHelenísticaenloshistoriadoressobreGreciaantigua[TAD],
UniversidaddeSantiagodeCompostela,SantiagodeCompostela(2000).
J.R.ASHLEY,TheMacedonianEmpire:TheEraofWarfareunderPhilip
IIandAlexandertheGreat,Mcfarland&Co.,Jefferson(1995).
J.ATKINSON,“OriginalityanditsLimitsintheAlexanderSourcesofthe
EarlyEmpire”,enA.B.BOSWORTHyE.J.BAYNHAM(eds),op.cit.,
pp.307-325.
E.BADIAN,“AlexandertheGreatandtheUnityofMankind”enHistoria,nº7(1958),pp.425-444.
328
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
E. BADIAN, “The Eunuch Bagoas: a Study in Method” en Classical
Quarterly,nº7(1958),pp.144-157.
E.BADIAN,“TheAdministrationoftheEmpireenGreece&Rome,nº11
(1965),pp.166-182.
E.BADIAN,“Harpalus”enG.T.GRIFFITH(ed.),op.cit.,pp.205-234.
E.BADIAN,“AgisIII”enHermes,nº95(1967),pp.170-193.
E.BADIAN(ed.),AlexandreleGrand:ImageetRéalité,FondationHardt,
Ginebra(1975).
E.BADIAN,“GreeksandMacedonians”,enStudiesintheHistoryofArt,
nº10,Washington(1982),pp.33-51.
E.BADIAN,“AlexandertheGreatbetweentwothronesandHeaven:Variationsonanoldtheme”enA.SMALL(ed.),SubjectandRuler:TheCult
oftheRulingPowerinClassicalAntiquity,JournalofRomanArchaeology
–SupplementarySeriesnº17(1996),pp.11-26.
A. BAILLY, Dictionnaire Grec-Français, Librairie Hachette, Paris
(1950).
H.C.BALDRY, TheUnityofMankindinGreekThought,Cambridge
Univ.Press,Cambridge(1965).
E.BALOGH,PoliticalRefugeesintheAncientGreece,Soc.Multigrafica
Editrice,Roma(1972).
J.P.V.D.BALSDON,“ThedivinityofAlexander”,enHistoria,nº1
(1950),pp.363-388.
J.BARNESetal.(eds),ArticlesonAristotle:2.EthicsandPolitics,Duckworth,Londres(1977).
E.J.BAYNHAM,AlexandertheGreat:TheUniqueHistoryofQuintus
Curtius,UniversityofMichiganPress,AnnArbor,(1998).
H.BENGTSON,HistoriadeGrecia,ed.Gredos,Madrid(1986).
J.C.BERMEJOBARRERA,LosOrígenesdelaMitologíaGriega,Akal,
Madrid(1996).
E.BICKERMAN,“AlexandreleGrandetlesVillesd’Asie”en Revue
d’EtudesGrecques,nº47(1934),pp.346-374.
M.BIEBER,AlexandertheGreatinGreekandRomanArt,ArgonautInc.
Publishers,Chicago(1964).
329
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
M. BIEBER, “The Portraits of Alexander” en Greece & Rome nº IX
(1965),págs189-198.
R.A.BILLOWS,AntigonustheOne-EyedandtheCreationoftheHellenisticState,Univ.ofCaliforniaPress,Berkeley(1990).
R.A.BILLOWS,KingsandColonists:AspectsofMacedonianImperialism,E.J.Brilled.,NuevaYork(1995).
E.N.BORZA,BeforeAlexander:ConstructingEarlyMacedonia,Regina
Books,Claremont,California(1999).
A. B. BOSWORTH, “Aristotle and Callisthenes” en Historia, nº 19
(1970).
A. B. BOSWORTH, “Errors in Arrian” en Classical Quarterly, nº 26
(1976),pp.117-139.
A.B.BOSWORTH,“Autonomia:UseandAbuseofPoliticalTerminology”enStudiItalianidiFilologiaClassica,nº85(1989),pp.122-152.
A.BOSWORTH,AlejandroMagno,CambridgeUniversityPress,Madrid
(1996).
A.B.BOSWORTHyE.J.BAYNHAM(eds),AlexandertheGreatinFact
andFiction,OxfordUniversityPress,Oxford(2000).
G. BOUNOURE, “L’odeur du héros. Un thème ancien de la légende
d’Alexandre”enQuadernidiStoria,nº17(1983),pp.3-46.
G. W. BOWERSOCK, “Herodotus, Alexander and Rome” en G. W.
BOWERSOCK,StudiesontheEasternRomanEmpire,Goldbach,Keip
(1994),pp.344-352.
E.L.BOWIE,“GreeksandtheirPastintheSecondSophistic·enM.I.
FINLEY(ed.),StudiesinAncientSociety,Routledge&K.Pauleds,Londres(1974),pp.166-209.
P.BRIANT,AntigoneleBorgne:LesdébutsdesaCarrièreetlesProblèmesdel’AssembléeMacédonienne,LesBellesLettres,Paris(1973).
P.BRIANT,“HistoryandIdeology:TheGreeksandPersianDecadence”
enT.HARRISON(ed),GreeksandBarbarians,EdinburgUniv.Press,
Edinburgo(2002),pp.193-210.
R.BROCK,“TheEmergenceofDemocraticIdeology”enHistoria,nº40
(1990),pp.160-169.
330
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
T.S.BROWN,“Alexandre’sBookOrder(Plut.Alex.8)”enHistoria,nº16
(1967).
P.A.BRUNT,“TheHellenicLeagueAgainstPersia”,enHistoria,nº3
(1953),pp.135-163.
E.M.BURKE,“LycurganFinances”enGreek,RomanandByzantine
Studies,nº26(1985),pp.251-264.
G.CALCANI,CavalieridiBronzo,«L’Erma»diBretschneidered.,Roma
(1989).
E.CARNEY,“ThePoliticsofPolygamy:Olympias,Alexanderandthe
MurderofPhilip”enHistoria,41(1992).
E.CARNEY,“ArtificeandAlexander’sHistory”enA.B.BOSWORTHy
E.J.BAYNHAM(eds),op.cit.,pp.263-285.
E.CARNEY,“TheAncientEvidenceforAlexandertheGreat”enJ.ROISMAN(ed.),op.cit.,pp.3-29.
G. L. CAWKWELL, Philip of Macedon, Faber & Faber ed., Bristol
(1978).
G.L.CAWKWELL,“AthenianNavalPowerintheFourthCentury”en
ClassicalQuarterly,nº34(1984),pp.334-345.
M.CEREZO,Plutarco:VirtudesyViciosdesusHéroesBiográficos,EdicionesdelaUnversidaddeLleida,Lleida(1996),
A.H.CHROUST,“Aristotle’sFlightfromAthensintheYear323B.C.”,
enHistoria,nº15(1966),pp.185-192.
A.J.CLASSEN,“TheLibyanGodAmmoninGreecebefore331B.C.”en
Historia,nº8(1959),pp.349-355.
P.CLOCHÉ,Isocrateetsontemps,Societéd’Editions«LesBellesLetres»,Paris(1963).
P.CLOCHÉ.Démosthénesetlafindeladémocratieathénienne,Payot,
Paris(1957).
P.CLOCHÉ,HistoiredelaMacédoinejusqu’al’avènementd’Alexandre
leGrand,Payot,Paris(1960).
A.COHEN,“AlexanderandAchilles–MacedoniansandMycenaeans”,
enJ.B.CARTERyS.P.MORRIS(eds),TheAgesofHomer:ATributeto
EmilyTownsendVermeule,UniversityofTexasPress,Austin(1995),pp.
483-505.
331
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
G.CRESCIMARRONE,“L’AlessandrodiTrogo:perunadefinizione
dell’ideologia”enL.BRACCESIetal.,L’AlessandrodiGiustino(dagli
antichiaimoderni),«L’Erma»diBretschneider,Roma(1993),pp.11-44.
A.DÍAZTEJERA,EncrucijadadeloPolíticoyloHumano(UnMomento
HistóricodeGrecia),Esc.GráficaSalesiana,Sevilla(1972).
J.G.DROYSEN,AlejandroMagno,ed.FondodeCulturaEconómica,
MéxicoD.C.(reimpr.2001).
V.EHRENBERG,AlexanderandtheGreeks,BasilBlackwell,Oxford
(1938).
J.R.ELLIS,PhilipIIandMacedonianImperialism,Thames&Hudson,
Londres(1976).
R.M.ERRINGTON,“Macedonian«RoyalStyle»andItsHistoricalSignificance”enJournalofHellenicStudies,nº94(1974),pp.20-37.
R.M.ERRINGTON,“TheNatureoftheMacedonianStateundertheMonarchy”enChiron,8(1978),pp.77-133.
R.M.ERRINGTON,AHistoryofMacedonia,UniversityofCalifornia
Press,Londres(1990).
A. ERSKINE, Troy Between Greece and Rome, Oxford Univ. Press,
Oxford(2001).
M.V.ESCRIBANOPAÑO,“ElVituperiodelTirano:HistoriadeunModeloIdeológico”,enE.FALQUEyF.GARCÓ(eds),ModelosIdeales
y Prácticas de Vidaen laAntigüedadClásica, Universidadde Sevilla
(UiMP),Sevilla(1993),pp.9-35
M.FARAGUNA,“AlexanderandtheGreeks”enJ.ROISMAN(ed.),op.
cit.,pp.99-130.
L.R.FARNELL,GreekHeroCultsandIdeasofImmortality,Clarendon
Press,Oxofrd(1970).
J.R.FEARS,“TheStoicViewoftheCarrerofAlexandertheGreat”en
Philologus,nº118(1974),pp.113-130.
J.R.FEARS,“TheSolarMonarchyofNeroandtheImperialPanegyricof
Q.CurtiusRufus”enHistoria,nº25(1976).Pp.494-496.
A.FILDESyJ.FLETCHER,AlejandroMagno:HijodelosDioses,Blume,Barcelona(2002).
M.I.FINLEY,Viejaynuevademocracia,Ariel,Barcelona(1980).
332
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
M.FLOWER,“AlexandertheGreatandPanhelenism”,enA.B.BOSWORTHyE.J.BAYNHAM(eds),op.cit.,pp.96-135.
P.M.FRASER,CitiesofAlexandertheGreat,OxfordUniversityPress,
Oxford(1996).
E.FREDRICKSMEYER,“Alexander,MidasandtheOracleatGordium”
enClassicalPhilology,nº56(1961),pp.160-168.
E.FREDRICKSMEYER,“DivineHonoursforPhilipII”,enTransactions
oftheAmericanPhilologicalAssociation,nº109(1979),pp.39-61.
E.FREDRICKSMEYER,“OntheFinalAimsofPhilipII”enW.L.ADAMSyE.N.BORZA(eds.),op.cit.,pp.85-85-98.
E.FREDRICKSMEYER,“AlexanderandtheKingshipofAsia”,enA.B.
BOSWORTHyE.J.BAYNHAM,op.cit.,pp.136-166.
E. FREDRICKSMEYER, “Alexander’s Religion and Divinity” en J.
ROISMAN(ed),op.cit.,pp.253-279.
C.F.C.FULLER,TheGeneralshipofAlexandertheGreat¸Wordsworth,
Londres(1998).
J.GALLEGO,“EnlosMárgenesdelaIgualdad:FigurasdelBárbaroen
laAtenasDemocrática”enP.LOPEZBARJAetal.(eds), Fronterase
IdentidadenelMundoGriegoAntiguo:IIIReunióndeHistoriadoresdel
MundoGriegoAntiguo,PublicacionesdelaUniversidaddeSantiagode
Compostela,Santiago(2001),pp.157-177.
C.GARCÍAGUAL,LaSectadelPerro,Alianza,Madrid(1987).
J.F.GARDNER,LeadershipandtheCultofthePersonality,Dented.,
Londres(1974).
R.GARLAND,ThePiraeus:fromthefifthtothefirstcenturyB.C.,ed.
Duckworth,Londres(1987).
F.GASCÓyJ.ALVAR(eds),Heterodoxos,ReformadoresyMarginados
enlaAntigüedadClásica,Univ.DeSevillaed.,Salamanca(1991).
P.GAUTHIER,LesCitésGrecquesetleursBienfaiteurs,Boccarded.,
Paris(1985).
A.GEROLYMATOS,EspionageandTreason,ed.Gieben,Amsterdam
(1986).
G.GNOLIyJ.-P.VERNANT(dirs.),LaMort,LesMortsdanslesSociétés
Anciennes,CambridgeUniversityPress,Cambridge(1982).
333
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
F.J.GOMEZESPELOSÍN,RebelionesyConflictosInternosenlasCiudades del Mundo Helenístico, Universidad de Zaragoza ed., Zaragoza
(1984).
F.J.GÓMEZESPELOSÍN,HistoriadeGreciaAntigua,ed.Akal,Madrid
(2001).
F.J.GONZALEZGARCÍA,“LaPolisyelEstado:AlgunasConsideracionesBibliográficas”enHistoriayCrítica,nº1(1991),pp.173-198.
P.GOUKOWSKI,“Antigone,Alexandreetl’AssembléeMacédonienne”
enRevuedePhilologie¸nº49(1975),pp.263-277.
P.GOUKOWSKI,EssaisurlesOriginesduMythed’Alexandre,IIvols,
Publicationsdel’UniversitédeNancy,Nancy(1981).
J.GRIFFIN,HomeronLifeandDeath,ClarendonPress,Oxford(1980).
G.T.GRIFFITH(ed),AlexandertheGreat:TheMainProblems,W.Heffer&Sons,Londres(1966).
P.GRIMAL,DiccionariodeMitologíaGriegayRomana,ed.Piados,Barcelona(1982).
A.GUZMÁN,“AlejandrodesdeelOriente”,enF.GASCÓyJ.ALVAR
(eds),op.cit.,pp.29-40.
A.GUZMÁNGUERRAyF.J.GÓMEZESPELOSÍN,AlejandroMagno:
DelaHistoriaalMito,ed.Alianza,Madrid(1997).
C. HABITCH, Athens from Alexander to Anthony, Harvad University
Press,Cambridge–Massachusetts(1997).
J.R.HAMILTON,“TheDateofQuintusCurtiusRufus”enHistoria,nº37
(1988),pp.445456.
J.R.HAMILTON,Plutarch:Alexander.ACommentary,BristolClassical
Press,Londres(1999).
N.G.L.HAMMOND,AHistoryofGreeceto322b.C.,ClarendonPress,
Oxford(1967).
N.G.L.HAMMOND,AHistoryofMacedonia,vol.I,ClarendonPress,
Oxford(1972).
N.G.L.HAMMOND,“TheVictoryofMacedonatChaeronea”enN.
G.L.HAMMOND,StudiesinGreekHistory,ClarendonPress,Oxford
(1973),pp.534-558.
334
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
“N.G.L.HAMMOND,“SomePassagesinArrianconcerningAlexander”
enClassiclaQuarterly,nº30(1980),pp.455-476.
N.G.L.HAMMOND,“TheKingandTheLandintheMacedonianKingdom”enClassicalQuarterlynº38(1988).
N.G.L.HAMMOND,“TheArchaeologicalandLiteraryEvidenceforthe
BurningofthePersepolisPalace”enClassicalQuarterly,nº42(1992),
358-364.
N.G.L.HAMMOND,AlejandroMagno,ed.Alianza,Madrid(1992).
N. G. L. HAMMOND, Philip of Macedon, Duckworth ed., Londres
(1994).
N.G.L.HAMMOND,“LiteraryEvidenceforMacedonianSpeech”en
Historia,nº42(1994),pp.131-142.
N.G.L.HAMMOND,“VividTensesinArrian1.16”enHistoria,nº46
(1997),pp.427-429.
N.G.L.HAMMOND,“TheContinuityofMacedonianInstitutionsandthe
MacedonianKingdomsoftheHellenisticEra”enHistoria,nº49(2000),
pp.141-160.
N.G.L.HAMMONDyG.T.GRIFFITH,AHistoryofMacedonia,vol.II,
ClarendonPress,Oxford(1979).
N.G.L.HAMMONDyF.W.WALBANK,AHistoryofMacedonia,vol.
III,ClarendonPress,Oxford(1988).
M.H.HANSEN,TheAthenianDemocracyintheAgeofDemosthenes,
Blackwell,Oxford(1991).
R.W.HARTLE,“TheSearchforAlexander’sPotrtraits”enW.L.ADAMSyE.N.BORZA(eds.),op.cit.,pp.153-176.
C.M.HAVELOCK,HellenisticArt,Norton&Co.,NuevaYork(1981).
W.HECKEL,TheMarshallsofAlexander’sEmpire,Routledge,Londres
(1992).
G.W.F.HEGEL,LeccionessobreFilosofíadelaHistoriaUniversal,ed.
Alianza,Madrid,(1989).
A.J.HEISSERER,AlexandertheGreatandtheGreeks:theepigraphic
evidence,UniversityofOklahomaPress,Norman(1980).
R.HÖISTAD,CynicHeroandCynicKing:StudiesintheCynicConceptionofMan,CarlBlomsBoktryckeried.,Lund(1948).
335
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
W.JAEGER,Demóstenes.LaagoníadeGrecia,FondodeCulturaEconómica,MéxicoD.F.(1945).
W. JAEGER, Aristóteles, Fondo de Cultura Económica, México D. F.
(1946).
H.JEANMAIRE,Dionysos:HistoireducultedeBacchus,Payot,Paris
(1991).
A.H.M.JONES,TheGreekCity,fromAlexandertoJustin,Clarendon
Press,Oxford(1967).
B.JORDAN,TheAthenianNavyintheClassicalPeriod,Univ.ofCaliforniaPress,Brekeley(1975).
H.KELSEN,“AristotleandHellenic-MacedonianPolicy”enJ.BARNES
etal.(eds.),op.cit.,pp.170-194.
K.C.KING,Achilles:ParadigmsoftheWarHeroFromHomertothe
MiddleAges,UniversityofCaliforniaPress,Oxford(1987),
J.A.O.LARSEN,“RepresentativeGovernmentsinthePanhelenicLeagues”enClassicalPhilology,nº20(1925).
J.A.O.LARSEN,“TheJudgementofAntiquityonDemocracy”enClassicalPhilology,nº49(1954),pp.1-14.
J.A.O.LARSEN,“FreedomanditsobstaclesinAncientGreece”en
ClassicalPhilology,nº57(1962),pp.230-234.
E.LEVY,Athénesdevantladefaitedel’anne404:Histoired’unecrise
ideologique,EcoleFrançaised’Athénes,Atenas(1976).
A.LINTOTT,“AristotleandDemocracy”,enClassicalQuarterly,nº42
(1992),pp.114-128.pieenAtenas
A.A.LONG,LaFilosofíaHelenística,Alianza,Madrid(1975).
H.P.L’ORANGE,ApotheosisinAncientPortraiture,CaratzasPublishing
Co.,NewYork(1982).
N.LORAUX,“MourirdevantTroie,TomberpourAthènes:DelaGlorie
duHérosaL’IdéedelaCité”enG.GNOLIyJ.-P.VERNANT(dirs.),op.
cit.,pp.27-43.
C.LORD,“PoliticsandPhilosophyinAristotle’sPolitics”enHermes,nº
106(1978),pp.336-356.
J.LUCCIONI,DemostheneetlePanhellenisme,PrensesUniversitairesde
FranceParis(1961).
336
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
D.A.MARCH,“TheKingsofMacedon:399-369b.C.”enHistoria,nº44
(1995),pp.257-282.
M.M.MARKLE,“SupportofAthenianIntellectualsforPhilip:AStudy
ofIsocrates’PhilippusandSpeusippues’LettertoPhilip”enJournalof
HellenicStudies,nº94(1976),pp.80-99.
B.T.MARTI,“ProskynesisandAdorare”enLanguage,nº12(1936),pp.
272-282.
B.M.MARTI,“TheMeaningofthePharsalia”enAmericanJornalof
Philology,nº66(1945),pp.352-376.
G.MATHIEU,Lesidéespolitiquesd’Isocrate,Sociétéd’édition«Les
BellesLettres»,Paris(1966).
J.F.McGLEW,TyrannyandPoliticalCultureinAncientGreece,Cornell
Univ.Press,Ithaca–N.Y.(1993).
P.McKECHNIE,“ManipulationofThemesinQuintusCurtiusRufusBook10”,enHistoria,nº48(1999),pp.44-60.
E.I.McQUEEN,“SomenotesontheAnti-MacedonianMovementinthe
Peloponnesein331b.C.”enHistoria,nº27(1978),pp.40-64.
R.MEIGGS,TheAthenianEmpire,ClarendonPress,Oxford(1972).
E. MENSCHING, “Peripatetiker über Alexander” en Historia, nº 12
(1963),pp.274-282.
R.MERLAN,“Isocrates,AristotleandAlexandertheGreat”enHistoria,
nº3(1954),pp.60-80.
H.F.MILLER,“ThePracticalandEconomicBackgroundtotheGreek
MercenaryExplosion”enGreece&Rome,nº31(1984),pp.153-169.
D.A.MILLER,TheEpicHero,TheJohnHopkinsUniv.Press,Baltimore
(2000).
F.MITCHEL,“AthensintheAgeofAlexander”,enGreeceandRome,nº
12(1965),189-204
J.L.MOLES,“Theinterpretationofthe‘SecondPreface’inArrian’sAnabasis”enJournalofHellenicStudies,nº105(1985),pp.162-168.
A.MOMIGLIANO,TerzoContributoallastoriadeglistudiclassici,EdizionediStoriaeLetteratura,Roma(1966).
A.MOMIGLIANO,“LaKOINHEIPHNHdal386al338a.C.”enTerzo
Contributo...,pp.393-419.
337
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
A.MOMIGLIANO,“L’EuropacomeConcettoPolíticopressoIsocratee
gliIsocratei”enTerzoContributo...,pp.489-497.
A.MOMIGLIANO,“PerlaStoriadellaPubblicisticasullaKOINHEIPHNHnelIVsecoloa.C.”enTerzoContributo...,pp.457-487.
A.MOMIGLIANO,PhilippedeMacédoine,Editionsdel’Eclat,Combas
(1992).
P.MORENO,Apelles:TheAlexanderMosaic,Skira,Milan(2001).
K. MORITANI, “KOINÉ EIRENE: Control, Peace and Autonomia in
Fourth-CenturyGreece”,enT.YUGEyM.DOI(eds.),FormsofControl
andSubordinationinAntiquity,E.J.Brilled.,Leiden(1988),pp.573577.
O.MØRKHOLM,EarlyHellenisticCoinage:FromtheAccessionofAlexandertothePeaceofApamea(336-188B.C.),CambridgeUniv.Press,
Cambridge(2001).
C.J.MOSLEY,“TheSizeofEmbassiesinAncientGreekDiplomacy”en
TransactionsoftheAmericanPhilologicalAssociation,nº96(1965),pp.
255-266.
C.MOSSÉ,LaTyranniedanslaGréceAntique,PressesUniversitairesde
France,Paris(1969).
O.MURRAY,“HellenisticRoyalSymposia”enP.BILDEet.al.,Aspects
ofHellenisticKingship,AarhusUniversityPress,Aarhus81996),pp.1527.
C.NADON,Xenophon’sPrince:RepublicandEmpireintheCyropaedia,
UnivofCaliforniaPress,Berkeley(2001).
G.NAGY,TheBestoftheAchaeans:ConceptsoftheArchaicGreekPoetry,TheJohnHopkinsUniversityPress,BaltimoreyLondres(1979).
A.D.NOCK,“NotesonRuler-CultI-IV:AlexanderandDionysos”enZ.
STEWART(ed.),EssaysonReligionandtheAncientWorld,Clarendon
Press,Oxford(1972),pp.134-157.
J.M.O’BRIEN,“TheEnigmaofAlexander:theAlcoholFactor”enAnnalsofScholarship,nº1(1980),pp.31-46.
F.OLAGUER-FELIÚ,“Alejandro,elArteylaAcuñacióndeMoneda”en
RevistaGoya,nº238(Enero/Febrero1994),pp.199-204.
338
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
F.OLAGUER-FELIÚ,“EntornoalatumbadeAlejandro:Estadodela
Cuestión”enRevistaGoya,nº256(Mayo/Junio1995),pp.349-354.
F.OLAGUER-FELIÚ,“AlejandroMagnoyelArte:Unanuevahipótesisejemplarizadaenlaescultura”enRevistaGoya,nº251(Marzo/Abril
1996),pp.276-283.
F.OLAGUER-FELIÚ,AlejandroMagnoyelArte,Encuentro,Madrid
(2000).
J.P.OLIVERSEGURA,“DiálogodelReyAlejandroconelBrahmán
Dándamis(PGen.271)”,enF.GASCÓyJ.ALVAR(eds),op.cit.,pp.
107-136.
A.T.OLMSTEAD,HistoryofthePersianEmpire,TheUniversityofChicagoPress,Chicago(1959).
J.O’NEIL,“RoyalAuthorityandCitylawUnderAlexanderandHisHellenisticSuccessors”enClassicalQuarterly,nº50(2000),pp.424-431.
O.PALAGIA,“Hephastion’sPyreandtheRoyalHuntofAlexander”en
A.B.BOSWORTHyE.J.BAYNHAM(eds.),op.cit.,pp.167-206.
H. W. PARKE, Greek Mercenary Soldiers, Clarendon Press, Oxford
(1970)
J.PASCUALGONZÁLEZ,GreciaenelsigloIVa.C.:delimperialismoespartanoalamuertedeFilipodeMacedonia,ed.Síntesis,Madrid
(1997)
L.PEARSON,TheLostHistoriesofAlexandertheGreat,col.PhilologicalMonographs,TheAmericanPhilologicalAssociation(ed.),Florida
(1960)
P.PÉDECH,HistoriensCompagnonsd’Alexandre,Sociétéd’Édition«Les
BellesLettres»,Paris(1984).
S.PERLMAN,“Isocrates’«Philippus»-aReinterpretation”enHistoria,
nº6(1957),pp.306-317.
S.PERLMAN,“ANoteonthePoliticalImplicationsofProxeniainthe
FourthCenturyb.C.”enClassicalQuarterly,nº8(1958),pp.185-191.
S.PERLMAN,“Isokrates’AdviceonPhilip’sAttitudetowardsBarbarians(V.154)”,enHistoria,nº16(1967),pp.338-343.
S.PERLMAN,“Isocrates’«Philippus»andPanhelenism”enHistoria,
nº18(1969),pp.370-374.
339
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
S.PERLMAN,“Panhellenism,thePolisandImperialism”,enHistoria,nº
25(1976),pp.1-30.
S.PERLMAN,“GreekDiplomatictraditionandtehCorinthianLeagueof
PhilipofMacedon”enHistoria,nº34(1985),pp.153-174.
A.J.PODLECKI,“ThePoliticalSignificanceoftheAthenian«Tyrannicide»–Cult”enHistoria,nº15(1966),pp.129-141.
J.J.POLLIT,ElArteHelenistico,Nerea,Madrid(1989).
L.PRANDI,Callistene:UnoStoricotraAristoteleeiReMacedoni,Jaca
Book,Milán(1985).
G.RADET,“Tyr,DelphesetL’ApollondeGéla”enRevuedesÉtudes
Anciennes,nº28(1926),pp.113-120.
G.RADET,“LePèlegrinageauSanctuaired’Ammon”enRevuedesÉtudesAnciennes,nº28(1926),pp.213-240.
J.M.REDFIELD,LaTragediadeHéctor:NaturalezayCulturaenla
Ilíada,Destino,Barcelona(1992).
D.ROEBUCK,“TheSettlementofPhilipIIwiththeGreekStatesin338
B.C.”,enClassicalPhilology,nº43(1948),pp.73-92.
J.ROISMAN,“HonorinAlexander’sCampaign”enJ.ROISMAN(ed.),
op.cit.,pp.279-321.
J.ROISMAN(ed.),Brill’sCompaniontoAlexanderTheGreat,Brilled.,
Leiden(2003).
J.DeROMILLY,“LesModeresAthéniensversleMilieuduIVesiécle:
ÉchosetConcordances”enRevuedeÉtudesGrecques,nº67(1954),pp.
326-354.
J.deROMILLY,“EunoiainIsócratesorthePoliticalImportanceofCreatingGoodWill”,JournalofHellenicStudies,nº78(1958),pp.92-101.
M.I.ROSTOVTZEFF,HistoriaSocialyEconómicadelMundoHelenístico,2vols.,Espasa-Calpe,Madrid(1967).
T.T.B.RYDER,KoineEirene:GeneralPeaceandLocalIndependencein
AncientGreece,OxfordUniv.Press,Londres(1965).
T.T.B.RYDER,“DemosthenesandPhilip’sPeaceof338/7b.C.”en
ClassicalQuarterly,nº26(1976),pp.85-87.
G.E.M.DeSAINTECROIX,TheOriginsofthePeloponnesianWar,ed.
Duckworth,Londres(1972),pp.376-378.
340
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
N.SAWADA,“AthenianPoliticsintheAgeofAlexandertheGreat:A
ReconsiderationoftheTrialofCtesiphon”enChiron,nº26,(1996),pp.
57-84.
E.SCHWARZENBERG,“ThePortraitureofAlexander”enE.BADIAN
(ed.),op.cit.,pp.223-267.
B.J.SCHWENK,AthensintheAgeofAlexander:TheDatedLaws&
Decrees of ‘Likourgan Era’ 338-322 B. C., Ares Publishers, Chicago
(1985).
J.SEIBERT,AlexanderderGrosse,WissenschaftlicheBuchgesellschaft,
Darmstad(1981).
G.SHIPLEY,ElMundoGriegodespuésdeAlejandro323-30a.C.,Crítica,Barcelona(2001).
R.H.SIMPSON,“AntigonustheOne-EyedandtheGreeks”enHistoria,
nº8(1959),pág.385-409.
M.S.SILK,“HeraclesandGreekTragedy”,enGreece&Rome,nº32
(1985).
T.A.SINCLAIR,HistoiredelaPenséePolitiqueGrecque,Payot,Paris
(1953).
J.SIRINELLI,LesEnfantsd’Alexandre:LaLitteratureetlaPenséeGrecques(331av.J.-C.–519ap.J.-C.),Fayard,Paris(1993).
R.R.R.SMITH,HellenisticRoyalProtraits,ClarendonPress,Oxford
(1988).
G.SPEAKE,DiccionarioAkaldeHistoriadelMundoAntiguo,Akal,Madrid(1999).
S.M.STERN,AristotleontheWorld-State,Cassirer,Oxford(1968).
A.STEWART,FacesofPower:Alexander’sImageandHellenisticPolitics,UniversityofCaliforniaPress,Oxford(1993).
A.STEWART,“AlexanderinGreekandRomanArt”enJ.ROISMAN
(ed.),op.cit.,pp.31-66.
R.STONEMAN,“TheLegacyofAleanderinAncientPhilosophy”enJ.
ROISMAN(ed.),op.cit.,pp.325-345.
W.TARN,“Heracles,SonofBarsine”enJournalofHellenicStudies,nº
41(1921).
341
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
W. TARN, Alexander the Great, 2 vols., Cambridge University Press,
Cambridge(1979).
P.THILLET,“Aristoteconseillerpoliyiqued’Alexandrevainqueurdes
Perses?”enRevuedesÉtudesGrecques,nº85(1972),pp.527-542.
C.G.THOMAS(ed.),Makedonika,ReginaBooks,Claremont,California
(1995).
M.N.TOD,ASelectionofGreekHistoricalInscriptions.Vol.II:from403
to323B.C.,ClarendonPress,Oxford(1948).
J.TONDRIAU,“AlexandreleGrandAssimiléaDiferentesDivinités”en
RevuedePhilologie,nº25(1949),pp.41-52.
Y.L.TOO,TheRhetoricofIdentityinIsócrates,CambridgeUniv.Press,
Cambridge(1995).
R.M.TORELLÓ,IntroduccióalaFilosofiaGrega,EnciclopediaCatalana,Barcelona(1993).
P.TREVES;“CesareeAlessandro”enA.VARI(ed.),Cesarenelbimilenariodellamorte,RachioItaliana,Turín(1956),pp.69-82.
J.C.TREVETT,“DemosthenesandThebes”enHistoria,nº48(1999),
pp.184-202.
L.A.TRITLE(ed.),TheGreekWorldintheFourthCentury,Routledge
ed.,LondresyNuevaYork(1997).
E.WARDMAN,“DescriptionofPersonalAppearanceinPlutarchand
Suetonius:TheUseofStatuesasEvidence”enClassicalQuearterlyXVII
(1967),pp.414-420.
C.B.WELLES,“Alexander’shistoricalAchievement”enGreece&Rome,
nº11(1965),pp.216-228.
M.WHEELER,“Aristotle’sAnalysisoftheNatureofPoliticalStruggle”
enJ.BARNESetal.(eds),op.cit.,pp.159-169.
I.WORTHINGTON,“TheFirstFlightofHarpalusReconsidered”,en
Greece&Rome,nº31(1984),pp.161-169.
WORTHINGTON,“GreekOratory,RevisionofSpeechesandtheProblemofHistoriacalReliability”enClassicaetMediaevalia,nº4