Zamenhof, Ludwik (Leyzer)

The originator of the international language Esperanto, Dr. Lazar Ludwig Zamenhof, was a Jew whose knowledge of Hebrew undoubtedly played a role in the successful development of the only devised language to make the transition from a desk project to a living tongue. Although the Esperanto vocabulary is largely derived from the Romance, Germanic and Slavic families, it is likely that Zamenhof's profound knowledge of Hebrew contributed to the logical structure of what most linguists will agree is the easiest language to learn.

Surbaze de ampleksa bibliografio (el ĉ. 90 referencoj), la aŭtoro esploras kaj analizas la malsamajn cirkonstancojn kaj kondiĉojn, en kiuj Esperanto kaj Ido elformiĝis kiel poeziaj lingvoj, t.e. kiel periloj de poezia belo originale aŭ traduke, kaj ankaŭ la klare kontrastan sintenon de Zamenhof kaj Couturat rilate la frutempan aplikon de la du kuzaj lingvoj, iam rivalaj, al tiu speciala kaj grava kampo literatura.

La verko, ilustrita per 46 bildoj pri Esperanto- kaj Ido-verkistoj, -verkoj kaj -gazetoj (iuj raraj, ekzemple, pri Zamenhof fumanta) donas ankaŭ personajn komparajn detalojn pri la du eminentuloj, i.a. pri ilia edukiĝo kaj rilato al tabako kaj alkoholaĵoj, kaj prezentas kronologian resumon pri la literatura disvolviĝo de Ido post la morto de Couturat kaj post la morto de Juste.

Ĝi enhavas ankaŭ apendicon kun kvar malsamaŭtoraj Ido-tradukoj de La Espero kaj detalajn indeksojn de menciitaj personoj, verkoj, periodaĵoj, lingvoj, lokoj kaj bildoj.