Θέατρο δημοκρατίας

Μία πολύ ενδιαφέρουσα ποιητική συλλογή είναι το Θέατρο δημοκρατίας του Βασίλη Ν. Πη, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Το βιβλίο, χωρισμένο σε δύο μέρη που ονομάζονται πράξεις, θυμίζει όντως θεατρικό κείμενο και θέατρο. Εκτός από κυριολεκτικό δε διαβάζεται και ως μεταφορά ή αλληγορία, αν το «κοιτάξει» κανείς βαθύτερα σε ένα δεύτερο επίπεδο, μη επιδερμικό.

Ο κόσμος του Στρίντμπεργκ

Ξεχωριστή θέση ανάμεσα στους δραματουργούς του παγκόσμιου ρεπερτορίου, έχει αναμφίβολα ο Σουηδός συγγραφέας Αύγουστος Στρίντμπεργκ. Από τους πιο παραγωγικούς θεατρικούς συγγραφείς, αντίπαλος του Νορβηγού Ερρίκου Ίψεν, με ίδια πιστεύω, με κυρίαρχο το συναίσθημα του μισογυνισμού, της πάλης των δύο φύλων και της θέσης της γυναίκας στην κοινωνία και στο σπίτι. Η σημαντική διαφορά ανάμεσα στις γυναίκες του Ίψεν και του Στρίντμπεργκ είναι ότι ο Ίψεν τις αφήνει να πάρουν πρωτοβουλίες και να δράσουν για να αποτύχουν ενώ ο Στρίντμπεργκ τις παρουσιάζει πιο δυνατές, κάποιες φορές και αρκετά πονηρές και, στο τέλος, φέρνουν τα αποτελέσματα που θέλουν. Αρκεί να θυμηθεί κάποιος την Λάουρα στη διαμάχη της με τον Ίλαρχο στον Πατέρα.

Μια μέρα στον βυθό!

Μικροί μου φίλοι, είστε έτοιμοι να κάνουμε μια βόλτα ή, καλύτερα, μια βουτιά στη θάλασσα και ακόμα πιο βαθιά, στον βυθό της; Ελπίζω να απαντήσατε θετικά, γιατί θα περάσουμε τέλεια.

Πέρασμα σε άλλο γαλαξία

Χρήστου Ντικμπασάνη

Ταξίδεψα σε ολόκληρο τον γαλαξία

Αστέρια, όνειρα, κομήτες, πόθους

τα χώρεσα όλα στη μικρή καρδιά μου

Τώρα θα περάσω τις πύλες ενός άλλου γαλαξία,

συνεχίζοντας την απόδρασή μου

προς την επουράνια Εδέμ

Πολύ αργά πια

Η Claire Keegan, η πετυχημένη συγγραφέας και μετρ της μικρής φόρμας, παραθέτει στο αναγνωστικό κοινό ένα ακόμη διαμαντάκι, τη νουβέλα 50 σελίδων Πολύ αργά πια. Το εντυπωσιακό με την περίπτωσή της είναι ότι κάθε της φράση, κάθε έννοια και παράγραφος, είναι προσεκτικά καλοβαλμένες, σαν να ξέρει ακριβώς τη δύναμη που εμπεριέχει η σωστή θέση των λέξεων. Τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη, όλα μοιάζουν να θέλγουν τον αναγνώστη προς έναν κόσμο όπου ξεχειλίζει η ένταση των αισθημάτων και η συγκίνηση.

Οι βοηθοί του Θεού (ή αλλιώς, Milky Way)

Γιώργου Μπιλικά

Καθώς έπεσε η νύχτα και το κρύο είχε κι αυτό υποχωρήσει, ο Ορφέας απέφυγε να συναντήσει τον Φανγκ και δεν έμεινε ούτε μαζί με την Κύρα. Την φρόντισε και την περιποιήθηκε να νιώθει καλά και άνετα και ύστερα βγήκε έξω. Του είπε, άλλωστε, και εκείνη ότι ήθελε να μείνει μόνη.

«Πώς είσαι;»

«Ίσως καλύτερα, αλλά θέλω να μείνω μόνη για λίγο».

«Κι εγώ θα βγω έξω. Θέλω να περπατήσω».

«Λες και δεν χόρτασες περπάτημα τόσους μήνες, ε;»

«Δεν θα πάω μακριά. Αν με χρειαστείς φώναξέ με».

Της έδωσε ένα πεταχτό φιλί και βγήκε. Ένιωσε να τον καλεί το σκοτάδι της νύχτας, αν και δεν υπήρχε πιο μεγάλο σκοτάδι απ' αυτό που ένιωθε μέσα του.

Τι συνέβη όμως έτσι ξαφνικά; Τι άλλαξε;

«Κάτι θα γίνει».

Παντρολογήματα

Το θέατρο Ίσον, εκτός από παραστάσεις, προσφέρει διδασκαλία, μαθήματα χορού... ένα εργαστήριο της τέχνης στην καρδιά του Βοτανικού. Εκεί, είδα τα Παντρολογήματα του Γκόγκολ μέσα από μια διαφορετική προσέγγιση, σε σκηνοθεσία του εξαιρετικού Γιώργου Δουργούτη, που συμμετέχει και στην παράσταση, προσθέτοντας μια πινελιά –με σεβασμό πάντα στον Γκόγκολ– που του δίνει νεωτερισμούς.

Ύμνος στους άνεργους τοπογράφους

Άννας Σιμιτσοπούλου

Ανέβηκα τις πιο απάτητες κορυφές βουνών. 

Με τα δυο ακούραστά μου πόδια,

χαρτογράφησα τη γη απ' άκρη σ' άκρη!