Poems / Rhymes

A Memory
Four ducks on a pond, A grass-bank beyond, A blue sky of spring, White clouds on the wing; What a little thing To remember for yearsTo remember with tears!

A Rising Doctor
Dr Yeast-Cake, it's hard for me to speak, As I haven't risen for more than a week." "Take this, Mr. Roll, and never you fear; You'll rise before morning, so be of good cheer."

Horsey Horsey
Horsey horsey don't you stop Just let your feet go clippetty clop The tail goes swish and the wheels go round Giddy up, we're homeward bound.

An apple a day
An apple a day keeps the doctor away Apple in the morning - Doctor's warning Roast apple at night - starves the doctor outright Eat an apple going to bed - knock the doctor on the head Three each day, seven days a week ruddy apple, ruddy cheek

This little piggy

This little piggy went to market, This little piggy stayed at home, This little piggy had roast beef, This little piggy had none. And this little piggy went... "Wee wee wee" all the way home...

Short Stories

PUPPIES FOR SALE

A farmer had some puppies he needed to sell. He painted a sign advertising the pups and set about Nailing it to a post on the edge of his yard. As he was driving the last nail into the post, he Felt a tug on his overalls. He looked down into the Eyes of a little boy. Mister," he said, "I want to buy one of your puppies." "Well," said the farmer, as he rubbed the sweat off the back of his neck, "these puppies come from fine parents and cost a good deal of money." The boy dropped his head for a moment. Then reaching deep into his pocket, he pulled out a handful of change and held it up to the farmer. "I've got thirty-nine cents. Is that enough to take a look?" "Sure," said the farmer. And with that he let out a whistle,"Here,Dolly!" he called. Out from the doghouse and down the ramp ran Dolly followed by four little balls of fur. The little boy pressed his face against the chain link fence. His eyes danced with delight. As the dogs made their way to the fence, the little boy noticed something else stirring inside the doghouse. Slowly another little ball appeared; this One noticeably smaller. Down the ramp it slid. Then in a somewhat awkward manner the little pup began hobbling toward the others, doing its best to catch up.... "I want that one," the little boy said, pointing to the runt. The farmer knelt down at the boy's side and said, "Son, you don't want that puppy. He will never be able to run and play with you like these other dogs would." With that the little boy stepped back from the fence, reached down, and began rolling up one leg of his trousers. In doing so he revealed a steel brace running down both sides of his leg attaching itself To a specially made shoe. Looking back up at the farmer, he said, "You see sir, I don't run too well myself, and he will need Someone who understands." The world is full of people who need someone who understands.

MOUNTAIN STORY
"A son and his father were walking on the mountains. Suddenly, his son falls, hurts himself and screams: "AAAhhhhhhhhhhh!!!" To his surprise, he hears the voice repeating, somewhere in the mountain: "AAAhhhhhhhhhhh!!!" Curious, he yells: "Who are you?" He receives the answer: "Who are you?" And then he screams to the mountain: "I admire you!" The voice answers: "I admire you!" Angered at the response, he screams: "Coward!" He receives the answer: "Coward!" He looks to his father and asks: "What's going on?" The father smiles and says: "My son, pay attention." Again the man screams: "You are a champion!" The voice answers: "You are a champion!" The boy is surprised, but does not understand. Then the father explains: "People call this ECHO, but really this is LIFE. It gives you back everything you say or do. Our life is simply a reflection of our actions. If you want more love in the world, create more love in your heart. If you want more competence in your team, improve your competence. This relationship applies to everything, in all aspects of life; Life will give you back everything you have given to it."

The Buzzard, The Bat, and the Bumblebee

If you put a buzzard in a pen six or eight feet square and entirely open at the top, the bird, in spite of his ability to fly, will be an absolute prisoner. The reason is that a buzzard always begins a flight from the ground with a run of ten or twelve feet. Without space to run, as is his habit, he will not even attempt to fly, but will remain a prisoner for life in a small jail with no top. The ordinary bat that flies around at night, a remarkable nimble creature in the air, cannot take off from a level place. If it is placed on the floor or flat ground, all it can do is shuffle about helplessly and, no doubt, painfully, until it reaches some slight elevation from which it can throw itself into the air. Then, at once, it takes off like a flash. A Bumblebee if dropped into an open tumbler will be there until it dies, unless it is taken out. It never sees the means of escape at the top, but persists in trying to find some way out through the sides near the bottom. It will seek a way where none exists, until it completely destroys itself. In many ways, there are lots of people like the buzzard, the bat and the bee. They are struggling about with all their problems and frustrations, not realizing that the answer is right there above them.

Mga Tula

ANG KAIBIGANG TUNAY

Kaibigang tunay ay laging matapat, ang tulong ay laan sa lahat ng oras. Siya ay mabait at saka marangal sa lahat ng saglit ay maaasahan. Sa pangangailangan, siya'y laging handa nang ang kaibiga'y hindi mapahiya. Siya'y nakalaan kahit na magtiis upang mapagbigyan, katotong matalik. Kaibigang lubos, kaibigang tapat ay kayamanan din ang nakakatulad.

PAG-IBIG NG INA
Ang puso ni ina'y kaban ng paglingap, May dalawang tibok na karapat-dapat, Ang isa'y kay ama, kay amang mapalad At ang isa nama'y sa amin nalagak. Noong nabubuhay ang ina kong irog Ang kanyang pagkasi'y samyo ng kampupot, Ang lakas ng puso'y parang nag-uutos Na ako, kaylan ma'y huwag matatakot... Pagibig ni ina ang siyang yumari Ng magandang bahay na kahilihili, At nawag sa palad na katangitangi. Timtimang umirog! Hanggang sa libinga'y Dala ang pagkasing malinis, dalisay, Dala ang damdaming kabanalbanalan.

ITANONG MO SA BITUIN
Isang gabiy manungaw ka. Sa bunton ng panganorin ay tanawin ang ulilat naglalamay na bituin; Sa bituiy itanong mo ang ngalan ng aking giliw at kung siyay magtatapat, ngalan mo ang sasabihin. Ang bituiy kapatid mo. Kung siya may nasa langit, ikawy ditong nasa lupat bituin ka ng pag-ibig; dahil diyay itanong mo sa bituin mong kapatid kundi ikaw ang dalagang minamahal ko nang labis. Itanong mo sa bituit bituin ang nakakita nang ako ay umagahin sa piling ng mga dusa; minagdamag ang palad ko sa pagtawag ng Amada, ngunit ikaw na tinawag, lumayo nat nagtago pa.

Mga Bugtong

Nang hatakin ko ang baging, nagkagulo ang mga matsing. -Kampana Dalawang batong maitim, malayo ang dinarating. -Iyong Mata Isang balong malalim, punong-puno ng patalim. -Bibig Nang munti pa'y minamahal, nang lumaki na'y pinugutan. -Palay Dalawang magkaibigan, unahan nang unahan. -Mga Paa

Mga Maikling Kuwento

Matigas Kasi ang Ulo

Masayang-masaya sa kanyang paglalaro si Bisiro. Palundag-lundag at pasayaw-sayaw pa siya habang nagpapaligid-ligid sa isang balon. Anak, ang sabi ng Inahing Kambing. Huwag kang lalapit sa balong iyan. Mapanganib ang maglaro sa malapit diyan. Bakit po? Hindi po bat maganda ang balong iyan? Tignan mo, Inay! Kay daming taong pumupunta sa kanya para kumuha ng tubig. Sundin mo ako, anak. Mahal kita ayaw kong malapit ka sa kanya. Hindi po ba pwedeng doon ako maglaro? Baka ka malunod sa balong iyan. Hindi ka marunong lumangoy. Tiyak na ikaw ay mapapahamak, ang wika ni Inahing Kambing. Hindi na kumibo si Bisiro. Bubulong-bulong siya habang papalayo ang ina. Nang sumunod na araw ay marami na naming tao sa balon. Nagkakatuwaan pa sila sa pagsasala ng tubig. Inggit na inggit sa kanila si Bisiro. Titingin-tingin siya sa bawat taong nanggagaling sa balon na may dalang tubig. Maya-maya ay iginalaw niya ang kanyang mga paa. Titingnan ko kung talagang hindi ako maaaring makapaglaro doon, ang sabi niya sa sarili. Mabilis siyang tumakbo patungo sa balon. Paulit-ulit siyang nagpapaligid-ligid dito. Bahagya siyang tumigil at saka nagpatuloy sa pagtakbo, sa paligid ng balon. Naisip niyang tingnan kung ano ang hitsura ng loob ng balon. Dalidali siyang sumampa sa gilid. Napahagikgik pa siya nang Makita ang kanyang sarili sa tubig. Nawili siya sa pananalamin sa tubig. Dumulas ang mga paa niya at siya ay nahulog sa balon. Ina! Ina! Ina! Tulungan mo ako. Narinig ni Inahing Kambing ang tawag ng anak. Wala naman siyang magawa. Malallim ang balon. Hindi niya iyon kayang lusungin para kunin si Bisiro. Umupo si Inahing Kambing sa ilalim ng puno at lumuha nang lumuha. Anak, ang kanyang wika. Sana ay nakinig ka sa akin.

BAKIT TUMITILAOK ANG TANDANG SA MADALING-ARAW

Noong unang panahon, may isang mabagsik na hari. Siya ay si Haring Tiroda. Palagi siyang gumigising ng maaga. Pero minsan, tangahli na siyang gumising. Galit nag alit siya sa tanod na taga-gising. Haring Tiroda: Tamad na tanod. Bakit hindi mo ako ginising nang maaga? Tanod: Patawad po! Napuyat po kasi ako. Haring Tiroda: hindi ba pinatulog kita nang maaga? Tanod: nakipagkuwentuhan po kasi ako kay Turo. Haring Tiroda: Pabaya ka sa iyong tungkulin. Parurusahan kita! Tanod: Patawad po. Patawad! Lumiit ang mga paa at katawan ng tanod. Nagging dalawang pakpak ang kanyang mga kamay. Tinubuan ng balahibo ang buo niyang katawan. Naging maliit na tuka ang kanyang bibig. Nagging tandang ang tanod. Tuwing medaling-araw ay tumitilaok ito. Hanggang ngayon ay humihingi pa rin ng patawad ang kawawang tanod kay Haring Tiroda.

Magbabait na Po Ako
Kambal sina Milo at Mila. Pareho silang mahal na mahal ni Aling Metring. Si Milo ay masipag, mabait at mapagmahal sa kapatid at magulang. Si Mila ay tamad at walang pakialam sa lahat ng bagay. Nang magkasakit si Aling Metring ay si Milo ang gumagawa ng lahat ng Gawain sa bahay. Si Mila ay walang ginawa kundi maglaro at mamasyal. Minsan ay may nakita si Mila ng isang paruparo. Sinundan-sundan niya ito hanggang sa makarating sa malayong lugar. Gabi na nang mapansin ni Mila na siya ay malayo na sa bahay. Kinabahan siya nang Makita niyang laganap na ang dilim. Inay! Kuya Milo! Inay! Hu! Hu! Hu! Sa paglalakad niya ay isang matandang babae ang kanyang nakasalubong. Lola, ang sabi ni Mila. Maaari po bang ituro ninyo sa akin ang daa patungo sa bayan? Tulunga po ninyo akong makauwi sa amin. Bakit? sagot ng matanda. Naging matulungin ka ba? Mabait ka bas a iyong kapwa bata? Wala kang mahal kundi ang sarili mo, hindi ba? Naku! Hindi po Hindi po Ako po ay magbabait na. ibalik po lamang ninyo ako sa amin.

Mga Sagisag