Oralna Hirurgija Spremanje Usmenog

Download as docx, pdf, or txt
Download as docx, pdf, or txt
You are on page 1of 7

What is the vestibular fornix/sulcus?

The mucosa covering the alveolus is reflected onto the lips and cheeks forming a trough or sulcus
called the vestibular fornix

The vestibular fornices (fornix vestibuli superi-oris and inferioris) form the superior
and inferior margins of the oral vestibule, where the mucosa of the cheeks and lips
reflect back onto the alveolar mucosa. The furrow formed by the vestibular fornices
is also known as the vestibular sulcus. It lies roughly at the level of the apices of the
roots of the teeth, which is why surgical removal or treatment of tooth roots can be
performed via the vestibule (eg, apicoectomy or root end resection).
The fornices can be pushed tangentially up to the alveolar ridge. However, this area
can be extremely sensitive if, for example, it is chronically stressed. The loose
submucous connective tissue is capable of storing a lot of fluid. Extensive fluid
accumulations can cause severe swelling (creating an appearance of "fat" cheeks).

Vestibulum oris – oblika je potkovice otvorene prema nazad, a ograničen:

- naprijed i bočno sa labia oris

- nazad arcus dentalis superior et inferior + gingivaes

- gore fornix vestibuli oris superior

- dole fornix vestibuli oris inferior

Na fornix vestibuli superior et inferior nalazi se sluzokožni nabor koji spaja odgovarajuću usnu sa
desnima, frenulum labi superioris et inferioris

Granica i obraza je fornix


Vestibular fornix
where the pink labial mucosa or buccal mucosa meets the redder alveolar mucosa at
the mucobuccal fold.

The mucosa covering the alveolus is reflected on to the lips and cheeks, forming a sulcus called as
vestibular fornix.
-Discrete loss of definition on the left inferior vestibular fornix. The oral expansion of the
mandibular bone was due to slowly increase in the size of the central lesion  

vestibule or vestibular fornix is thus defined, review of the literature has failed to show
any definition of the term. 
PRETPROTETSKA HIRURGIJA

Protetska hirurgija ima za cilj da obezbijedi široku podlogu – bazu za protezu, da uspostavi dobre
odnose između grebena donje i gornje vilice i obezbijedi dovoljno dubok vestibulum ili forniks. U toku
ovih intervencija potrebno je sačuvati što više tkiva, jer stabilnost proteze prvenstveno zavisi od
površine koju pokriva protezna ploča. Alveolarni greben može biti neprikladan za izradu funkcionalno
zadovoljavajuće proteze zbog prirodnih anatomskih odnosa i niza opštih i lokalnih patoloških stanja.
U stvari, nepravilnosti koje ometaju izradu estetski i funkcionalno dobre proteze dijele se na razvojne
nepravilnosti i stečene nepravilnosti.

U razvojne nepravilnosti ubrajaju se mandibularni i palatinalni torusi, suviše razvijeni alveolarni


greben i atrofija ili hipertrofija mekih tkiva.

Stečene nepravilnosti su najčešće posljedica vađenja zuba, traume i infekcije. Na mekim tkivima
uslijed nošenja loših proteza nastaje hipertrofija koja onemogućuje izradu proteza.

Atrofija alveolarnog grebena se dijeli na ravnomjernu ili neravnomjernu atrofiju. Atrofije nastaju
uslijed neaktivnosti vilica odnosno grebena kod svih bezubih pacijenata koji nose protezu. Atrofija
grebena se manifestuje kao nepovoljan odnos između nepokretne i pokretne sluzokože jer se
nepokretna sluzokoža smanjuje, a pokretna povećava inserirajući se na samom vrhu alveolarnog
grebena. Na ovaj način nastaje loš odnos mekih tkiva i koštanih vilica. Ovakvi odnosi uslovljavaju da
se mišići svojim pripojima nalaze u visini ili na samom alveolarnom grebenu.

Ustvari, atrofija alveolarnog grebena se može podijeliti, na osnovu kliničkog i radiografskog


ispitivanja, može podijeliti u četri grupe: pacijenti sa dovoljnom visinom ali grebenom male širine, u
drugoj pacijenti sa grebenom koji je male visine i širine, u trećoj pacijenti sa potpunom atrofijom
alveolarnih čašica koja doseže do bazilarnog dijela kosti i četvrtoj grupi pripadaju pacijenti sa
resorpcijom i bazilarnog dijela kosti, veoma gracilnom i tankom donjom vilicom (moguća fraktura) i
pljosnatom, skoro ravnom gornjom vilicom.
S druge strane, hipertrofija kosti aleolarnog grebena ili mekog tkiva također mogu stvoriti loše uslove
za izradu proteze. To je naročito slučaj kod egzostoza grebena različitih uzroka ili fibromatoze tubera
maxillae ili retromolarnog predjela i posebno hiperplazija sluzokože uslijed mehaničkih nadražaja.

Najčešći anatomski uzroci koji onemogućavaju izradu dobre proteze su : nizak položaj spinae nasalis
anterior i cristae zygomaticoalveolaris u gornjoj vilici i gracilna donja vilica, zatim nizak odnosno visok
pripoj mišića, fenuluma i plika

Lokalni patološki uzroci koji stvaraju nepovoljne uslove za izradu protetskih nadoknada su: povrede
vilica i processusa alveolarisa, zatim operacije cista, benignih i malignih tumora.

Opšta patološka stanja koja otežavaju izradu protetskih nadoknada uticanjem na alveolarnu kost su:
diabetes melitus, hormonalni poremećaji, fibrozna displazija, sifilis, Pagetova bolest.

Većinu opštih fatkroa teško je izmijeniti, dok se na mnoge lokalne faktore može uticati.

Definitivni oblik alveolarnoog grebena zavisi i od pravilne tehnike ekstrakcije zuba. Ispravno
formiranje alveolarnog grebena upravo poćinje u toku i poslije običnih i multiplih vađenja zuba.
Predubokom aplikacijom kliješta odrstanjuje se dio spoljašnje ili unutrašnje koštane lamele, što
uslovljava formiranje alveolarnog grebena sa usjecima, tzv. Greben „brda i doline“.

Ispravnim vađenjem zuba i manjom traumom grebena i mekog tkiva, alveole zuba se ostavljaju tako ,
da je obezbeđenp dobro zarastanje rane ii formiranje alveolarnog grebena zadovoljavajućg oblika i
veličine.

U toku i poslije vađenja zuba veoma je važno razmotriti i stanje mekih tkiva. Iz ovih razloga,
preporučljivo je neposredno poslije vođenja, u istoj seansi, odstraniti višak sluzokože, plike i
frenulome koji visoko ili nisko inseriraju. Na ovaj način se znatno sraćuje vrijeme rehabilitacije
pacijenta. Prilikom pojedinačnih i multiplih ekstrakcija zuba često se previdi ispupčenje ili egzostoza
na bukalnom ili labijalnom korteksu, interdentalni septum, intrarradikularni septum, ili se ne izvrši
repozicija koštanih lamela. Ovakvi previdi stvaraju teškoće i ljekaru pacijentu.

Izrada parcijalne ili totalne proteze na nepravilno formiranom alveolarnom grebenu ima za posljedicu
slab ventilni učinak, lošu retenciju proteze, pa je, po pravilu, potrebna izrada novi proteza.

Svaka intervnenciaj u pretprotetskoj hirurgiji mora biti dobro planirana i korektno izvedena. U
protivnom se može desiti da se uklanjanjem jedne nepravilnosti na koštanom ili mekom tkivu
prouzrokuje druga. Tako, na primjer , loša parcijalna alveoloplastika može dosvesti do plitkog
labijalnog ili bukalnog sulkusa, što se nepovoljno odražava na stabilnost proteze.

Prije izrade definitivne protetetske nadoknade, važno je rendgenski prekontrolisati bezui alveolarni
greben, da bi se isključilo prisustvo impaktiranog zuba, zaostalih korjenova, granuloma, rezidualnih
cista i drugi patoloških tvorevina u ksoti. Nama, uslijed resorpcije rebena i pritiska proteze, ranije ili
kasnije zub, korije ili proces se pojave u ustima.

Gubitak kosti alveolarnog grebena doseže do bazilarnog dijela donje vilice tako da je prisutan
rezidualni greben neupotrebljiv za izradu proteze. Stanje komplikuju još više odnosi mekih tkiva,
podjezična pljuvačna žlijezda, sluzokoža i mišići koji su iznad nivoa alveolarnog grebena. Kod ovih
pacijenata mentalni otvor se nalazi na vrhu grebena, što je neprijatno pacijentima. U praksi su ovakvi
slučajevi teški za zbrinjavanje. Stoga je izuzetno značajno ostvariti tijesnu saradnju između oralnog
hirurga ispecijaliste protetičara radi uspostavljanja što bolje funkciji žvakanja pacijenta.

You might also like