insanı ne öldürür?

kaç yaşına gelirsem geleyim bu yüreğim dayanaklı olmayı beceremedi hiç.

onunla aramdaki uçurum gittikçe büyüyor.

elimi tutman gereken konular var

bir şeyleri biraz daha kafasına az taksa dünyanın en şanslı insanı olurmuş.

gülüşümde sakladığım acılarıma ortak ettim seni

bana bir sen

bir kokun

bir kolların

bir de kucağın yeter

insanın sevince çocuk olabileceğini düşünmezdim hiç şimdi daha iyi anlıyorum :)

güne başucunda uyanma dileğiyle günaydın

sürükleniyorum, sebebini bilmeden.

beni çabalamak değil çabamın boşa çıkması yordu.

insan kalbiyle deliriyor, bilmiyorlar.

insan, düşleri öldüğü gün ölür.

yarımdım, seninle tamamlandım

sanırım kahvenin mutlulukla bir ilgisi olmalı

sizce aşk?