Yaklaşık bir sene önce Diyarbakır en sert kışlarından birini geçiriyor, hava buz, kar yağmış her yerde kar var, Sur'da çatışma.. Sokağa çıkma yasağına 1 günlük ara veriliyor insanlar evlerini boşaltabilsin diye. Bir kamyon, içinde eşyalar, eşyalar düşmesin diye tutan insanlar ve kamyonun arkasından bakan bir çift göz. Esmer küçük bir kız, kaşları, saçları, gözleri simsiyah. O simsiyah boncuk gözler tam karşımda bana bakıyor. Minicik elleri kamyonu tutmuş, gözleri bana odaklanmış öylece bakıyor. O soğuk havanın hissettirdikleri ve o bakışlar. Ömrüm boyunca unutamayacağım bir şey.
Bu sabah.. Hava soğuk, ben Sur'dayım, yasaklı yerden eşyasını almaya çalışan bir aile,kamyon ve küçük bir kız. Sarışın, gözleri ela. Bir an onunla göz göze geliyorum, tek bir an. Zaman duruyor, ben bir sene öncesine gidiyorum. Çaresizlik, mahcubiyet, umutsuzluk...
Bazen... Her şey çok güzel görünürken tek bir an sizi yıkıp geçebilir. Bazen.. Bazı acılar kaldıramayacağınız kadar ağır gelebilir. Oysa zaman.. Ne güze ilaç.
Ruhunuza iyi gelsin diye, beni acıtan size huzur versin diye.. İyi dinlemeler.
