“Για το Ισραήλ, η Τουρκία είναι σανίδα σωτηρίας, ακόμα κι αν σήμερα προσποιούνται ότι βρίσκονται σε σύγκρουση”

Τρομερές αποκαλύψεις από έναν Τουρκοκύπριο. “Για το Ισραήλ, η Τουρκία είναι σανίδα σωτηρίας, ακόμα κι αν σήμερα προσποιούνται ότι βρίσκονται σε σύγκρουση”

 

Το παραμύθι της «ομοσπονδίας» ήταν μια στρατηγική της Τουρκίας, που έληξε, δηλώνει ο Τ/κ πολιτικός, ακτιβιστής και αρθρογράφος, Οζ Καραχάν Μιλώντας στο TSOUROULLIS «UNCENSORED» στο PoditCy, τονίζει ότι ήρθε η ώρα να δημιουργήσουμε τη δική μας στρατηγική για το Κυπριακό, καταδεικνύοντας ότι η Τουρκία δεν επιδιώκει τη λύση δύο κρατών.

Όπως είπε, «Η Τουρκία δεν χρειάζεται ένα επιπλέον τουρκικό κράτος. Χρειάζεται μια περιοχή, έξω από την Ιντερπόλ, μακριά από το παγκόσμιο τραπεζικό και χρηματοοικονομικό σύστημα, για να κάνει ξέπλυμα χρήματος, να κρύβει εγκληματίες, να κάνει ό,τι δεν μπορεί να κάνει στην ίδια την Τουρκία. Σκοπός της Τουρκίας είναι να συνεχίσει την υφιστάμενη κατάσταση μέχρι το τέλος και όταν βρει τον κατάλληλο χρόνο, την ιδανική στιγμή, να έρθει και να πάρει το υπόλοιπο νησί.

Η επιδίωξη όπως είπε πρέπει να είναι η απελευθέρωση και όχι η επανένωση. «Αυτό είναι το Σύνταγμα του κράτους, θα πρέπει να το κάνουμε πιο σύγχρονο και συμβατό με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο Αναστασιάδης είχε μια καλή στρατηγική για πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, αν θυμάστε, είπε κάποτε στον Τατάρ ας επιστρέψουμε στο 1960. Τρόμαξαν τόσο πολύ, πάγωσαν όλοι και δεν ήξεραν πώς να το χειριστούν. Ο σημερινός Πρόεδρος Χριστοδουλίδης ήταν εναντίον αυτής της στρατηγικής και ίσως ήταν αυτός, που σταμάτησε τον Αναστασιάδη.

Την ίδια ώρα δήλωσε απογοητευμένος από τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη, αναφερόμενος πρόσφατη συνάντησή του με τον Τούρκο Αντιπρόεδρο στο Παρίσι. Στις κατεχόμενες περιοχές υπάρχει μια μικρή αντίσταση απέναντι στην Τουρκία οι άνθρωποι φοβούνται, οπότε μπορούν να αντισταθούν μόνο περιορισμένα αλλά όταν βλέπουν τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας να εκλιπαρεί Τούρκους αξιωματούχους για φωτογραφίες, για χαλαρές συζητήσεις, καφεδάκια…Σκέψου το. Είναι σουρεαλιστικό. Αυτή δεν είναι διπλωματία. Είναι αδυναμία. Στην Τουρκία γελούν με αυτό. Και η Τουρκία το χρησιμοποιεί αυτό στην τουρκοκυπριακή κοινότητα».

Τόνισε δε, ότι μόλις το 10% του πληθυσμού στις κατεχόμενες περιοχές είναι Τουρκοκύπριοι, ενώ οι πολιτικοί στα κατεχόμενα είναι όμηροι της Τουρκίας. «Η Τουρκία διαλέγει μία «εικόνα», όπως ο Ακιντζί ή ο Ταλάτ ή κάποιος άλλος, ανάλογα με τη στρατηγική της. Αλλά μην ξεχνάς ότι οι παράνομοι έποικοι είναι αυτοί, που επιλέγουν ποιος θα είναι ο “ηγέτης” τους τώρα, και πρέπει να αγωνιστούμε ενάντια σε αυτό. Το 1974 ήταν εισβολή και μετά η κατοχή συνεχίστηκε και αυτή τη στιγμή η αποικιοκρατία, η αποίκιση από έποικους συνεχίζεται».

Ο Οζ Καραχάν δήλωσε μάλιστα ότι για το Ισραήλ, η Τουρκία είναι σανίδα σωτηρίας, ακόμα κι αν σήμερα προσποιούνται ότι βρίσκονται σε σύγκρουση. Τα αεροπλάνα που βομβαρδίζουν τη Γάζα, τόνισε περνούν από τον εναέριο χώρο της Τουρκίας.

 

 

Πηγή: https://difernews.gr

Read more »

Ο «φονιάς» καλόγερος

 

Λειμωνάριον, ᾽Ιωάννου Μόσχου

Μιά δυνατή γυναικεία κραυγή, στριγγλιά καλύτερα, ἔσχισε τόν ἀέρα καί πάγωσε τό αἷμα ὅλων μέσα στήν τραπεζαρία τοῦ πανδοχείου. Βοήθεια, βοήθεια, τό παιδί μου κινδυνεύει, πεθαίνει. ῎Ας σώσει κάποιος τό παιδί μου᾽!

Πετάχτηκαν ὅλοι ἀλαφιασμένοι. ῎Ετρεξαν ἔξω καί τό θέαμα πού ἀντίκρυσαν τούς ἄφησε ἄφωνους. ῞Ενα ἑξάχρονο περίπου παιδί βρισκόταν στήν ἀγκαλιά τῆς μάνας του, ἡ ὁποία κείτουνταν χάμω στό ἔδαφος, κοντά στήν φάτνη πού ἦταν ἡ τροφή τῶν ζώων, κλαίγοντας σπαρακτικά μέ ἀναφιλητά. ῾Τό παιδί μου, σῶστε τό παιδί μου᾽, ἔλεγε ξανά καί ξανά.

Λίγο πιό πέρα, ἕνα μουλάρι δεμένο κοντά στήν φάτνη γυρόφερνε πανικόβλητο καί ἀνήσυχο. Γιατί παιδάκι μου ἔφυγες ἀπό κοντά μου; ἔλεγε τώρα ἡ γυναίκα πού φαινόταν κυριολεκτικά χαμένη.
Γιατί πῆγες στά ζῶα; Γιατί;

῞Ολοι κατάλαβαν περίπου τί εἶχε συμβεῖ. ῾Η γυναίκα μέ τό παιδάκι της ἔφτασε στό πανδοχεῖο μέ τήν ἅμαξα πού μόλις εἶχε καταφτάσει, καί τό παιδάκι ξέφυγε ἀπό τήν μάνα κι ἔτρεξε στό μέρος πού σιτίζονταν τά ζῶα. ῞Ενα μουλάρι ξαφνιάστηκε καί τρόμαξε, ἀνασηκώθηκε στά πόδια του καί πέφτοντας πάτησε τό παιδάκι πού εἶχε βρεθεῖ ἐκεῖ. Προφανῶς οἱ κραυγές τοῦ παιδιοῦ πανικόβαλαν περισσότερο τό ζῶο πού ἀνασηκωνόταν καί ἔπεφτε πρός τά κάτω διαρκῶς.

Τό παιδί, ὅσο ἐπέτρεπε τό φῶς τοῦ σούρουπου, φαινόταν καταπληγωμένο, μέ τσαλακωμένο τό προσωπάκι του, χωρίς νά κινεῖται, χωρίς νά δείχνει κανένα σημάδι ζωῆς. Κάντε πέρα ὅλοι, ἀκούστηκε ἡ φωνή ἑνός ἀπό τούς πελάτες τοῦ πανδοχείου.
Εἶμαι γιατρός. Νά δῶ τό παιδί. Μή μαζεύεστε ὅλοι ἀπό πάνω του.

Παραμέρισαν. ῾Ο γιατρός ἐξέτασε τό παιδί, προσπάθησε νά βρεῖ σημάδι ζωῆς, ἀλλ᾽ εἰς μάτην. Τό παιδάκι δέν εἶχε ἀντέξει τά κτυπήματα τοῦ ζώου. Μπροστά τους εἶχαν μόνο τό ἄψυχο κορμάκι του.

῎Επεσε νεκρική σιγή. Τά πρόσωπα ὅλων ἦταν ἀλλοιωμένα ἀπό τό τραγικό συμβάν. Οἱ πιό ψύχραιμοι πῆραν τήν γυναίκα καί τό παιδί καί τούς ἔβαλαν στό πανδοχεῖο, προσπαθώντας ὅσο μποροῦσαν νά διευθετήσουν τά πράγματα. ῎Αλλοι ἔμειναν ἔξω χωρίς νά ἔχουν κατανοήσει ἀκόμη ἐπακριβῶς τό τί διαδραματίστηκε, ἄλλοι ἄρχισαν σιγά σιγά νά συζητοῦν χαμηλόφωνα καί νά σχολιάζουν τό γεγονός.

Κανείς μέσα στήν γενική ἀναταραχή δέν πρόσεξε ἕναν καλόγερο πού ἀπό τήν ὥρα πού πετάχτηκε κι αὐτός ἔξω ἀπό τίς κραυγές τῆς γυναίκας ἔπεσε παράμερα, χωρίς νά ἔχει τήν παραμικρή δύναμη νά σύρει πιά τά πόδια του. Κείτουνταν ἄναυδος κι ἄν μποροῦσε κανείς νά δεῖ μέσα στήν ψυχή του, θά ἔβλεπε ὅτι ἔσερνε πιά ἕνα βάρος, σάν νά τόν εἶχε πλακώσει ὁλάκερη ἡ γῆ.

Τό μουλάρι ἀνῆκε στόν καλόγερο. ᾽Εκεῖνος μετά ἀπό ὧρες πορεία ἀπό τό μοναστήρι του, σταλμένος γιά ἐξωτερικά διακονήματα, βρῆκε τό πανδοχεῖο, ἔδεσε τό μουλάρι στό σημεῖο πού σιτίζονταν τά ζῶα καί μπῆκε νά ξαποστάσει. Ποῦ νά φανταστεῖ τό τί θ᾽ ἀκολουθοῦσε μετά ἀπό λίγο! Γιατί, Θεέ μου;᾽ ἔλεγε καί ξανάλεγε.
᾽Εγώ τό σκότωσα. ᾽Εγώ εἶμαι ὁ φονιάς τοῦ παιδιοῦ᾽. Οἱ λογισμοί κατέτρωγαν τόν ἀββᾶ Παῦλο.
῏Ηρθα ἀπό τήν Ρώμη στά ἅγια χώματα πού πάτησε ὁ Χριστός μας, ἀφιερώθηκα σ᾽ Αὐτόν, καί νά τώρα ἡ ἐξέλιξή μου. Εἶναι φανερό. ῾Ο Θεός δέν εὐλόγησε τόν ἐρχομό μου στά ῾Ιεροσόλυμα. Μόνο μέ τό αἷμα μου ἴσως ξεπλύνω τόν φόνο πού ἔκανα.

῾Ο ἀββᾶς βρισκόταν σέ μεγάλη σύγχυση. ῾Η ταραχή δέν τόν ἄφηνε νά ἔχει νηφάλιο τόν νοῦ του. Οἱ ἐνοχές τόν εἶχαν καταβάλει. Εἶχε γύρει πιά ἐντελῶς πάνω στό χῶμα, τό πρόσωπό του ἀκουμποῦσε σ᾽ αὐτό. Ξέψυχα ἐπανελάμβανε διαρκῶς: Εἶμαι φονιάς, εἶμαι φονιάς.

Κάποτε, ἕνα χέρι φιλικό ἔνιωσε νά τόν ἀγγίζει στόν ὦμο. Γέροντα, ἐδῶ εἶσαι; ᾽Ανησυχήσαμε. ῞Ολοι εἶναι πιά μέσα, ἐκτός ἀπό σένα. Τί ἔχεις; Τί ἔπαθες;

῾Ο Παῦλος ἐξακολουθοῦσε νά λέει: εἶμαι φονιάς, ἐγώ σκότωσα τό παιδί᾽.
Γέροντα, τρελλάθηκες; Μαζί μου μέσα στό πανδοχεῖο δέν ἤσουνα; Τί λές ὅτι ἐσύ τό σκότωσες;᾽
Τό ζῶο εἶναι δικό μου. ᾽Από τά κτυπήματά του πέθανε τό παιδί. ᾽Εγώ ἔχω τήν εὐθύνη᾽.

Κοντοστάθηκε ὁ πανδοχέας. Γέροντα, δέν εἶναι ἔτσι᾽ εἶπε. Τό ζῶο ἦταν στήν θέση πού τό βάλαμε. Δεμένο καί ἔτρωγε. Τό παιδάκι ξέφυγε ἀπό τήν μάνα του καί πῆγε πρός τά ἐκεῖ. ῎Αν κάποιος φέρει εὐθύνη, εἶναι ἡ ἴδια ἡ μάνα στό κάτω-κάτω πού δέν τό πρόσεξε ὅσο ἔπρεπε. ᾽Εσύ λοιπόν τί εὐθύνη ἔχεις;

῾Ο ἀββᾶς Παῦλος δέν ἄκουγε. Μπορεῖ ἡ λογική νά συνηγοροῦσε μ᾽ αὐτό πού τοῦ ἔλεγε ὁ πανδοχέας, ἀλλά ἡ καρδιά του ἔλεγε ἄλλα. ᾽Ανασηκώθηκε μέ τήν βοήθεια τοῦ πανδοχέα καί χωρίς νά πεῖ τίποτε ἄλλο, τήν ἴδια νύκτα ἔφυγε γιά τόν ᾽Αρονά, μιά ἐρημική περιοχή, ἀρκετά μακριά ἀπό ἐκεῖ πού βρισκόταν, πού ἤξερε ὅτι τήν ἐπέλεγαν οἱ μοναχοί, ὅταν ἤθελαν νά ἀφιερωθοῦν περισσότερο στόν Θεό ὡς ἀναχωρητές. Δέν μπορῶ νά μένω πιά στό μοναστήρι. Εἶμαι ἀνάξιος νά βρίσκομαι μαζί μέ τούς καλούς ἐκεῖ ἀδελφούς. ῾Η θέση μου εἶναι νά κλαίω γιά τό ἀνόμημά μου στήν ἔρημο καί νά ᾽μαι μαζί μέ τά θηρία᾽, μονολογοῦσε διαρκῶς.

῾Ο θρῆνος του ὅσο περνοῦσε ὁ καιρός γινόταν πιό σπαρακτικός. ῾Η μόνιμη ἐπωδός τῶν ὅποιων προσευχῶν καί τῶν σκέψεών του ἦταν: ᾽Εγώ ἔκανα τόν φόνο τοῦ παιδιοῦ καί θά κριθῶ σάν φονιάς στήν μέλλουσα κρίση᾽.

῾Η ἀρχική σκέψη πού εἶχε κάνει ἔξω ἀπό τό πανδοχεῖο, ὅτι μέ τό αἷμα του πρέπει νά ξεπλύνει τόν ῾φόνο᾽, κέρδιζε διαρκῶς ἔδαφος στήν ψυχή του. ῾Τό λιοντάρι, τό λιοντάρι, αὐτό εἶναι ἡ λύση. ῾Ο ἴδιος ὁ Κύριος δέν εἶπε ὅτι ῾μάχαιραν ἔδωκες, μάχαιραν θά λάβεις;᾽ Λοιπόν κι ἐγώ ἀφοῦ σκότωσα τό παιδί, πρέπει νά σκοτωθῶ. Πρέπει νά λειτουργήσει ὁ πνευματικός νόμος᾽.

Ξεκίνησε τήν ἑπόμενη ἀξημέρωτα ἀκόμη. Τό λιοντάρι πού τό θεωροῦσε λύση βρισκόταν πολύ κοντά του. ῎Εμενε σέ μιά σπηλιά καί ἦταν τό φόβητρο ὅλης τῆς περιοχῆς καί ὅλων τῶν ἐρημιτῶν. Καί μοναχά ὁ βρυχηθμός του γέμιζε φόβο καί τρόμο τίς καρδιές.

Δέν ἄργησε νά φτάσει. Τό λιοντάρι ἦταν στήν σπηλιά. Μέ τό θάρρος τοῦ ἀνθρώπου πού ἔχει ἀποφασίσει ἤδη τόν θάνατό του προχώρησε ἄφοβα στήν εἴσοδο τῆς σπηλιᾶς. Τό θηρίο τοῦ ἔριξε μιά ματιά καί δέν κουνήθηκε καθόλου. ῾Ο Παῦλος μέ τό ραβδί του τσίγκλισε τό ἄγριο λιοντάρι. Κι αὐτό νά μήν ἤθελε, μέ τίς προκλήσεις του θά τό ἀγρίευε. Τοῦ ἦρθε στήν σκέψη ὁ ἅγιος ᾽Ιγνάτιος ὁ θεοφόρος. Κι ἐκεῖνος ἀπό λιοντάρια ἔφυγε ἀπό τήν ζωή αὐτή. ῾Κι ἄν αὐτά δέν θελήσουν νά μοῦ ἐπιτεθοῦν, ἐγώ θά τά προκαλέσω᾽ εἶχε γράψει στίς ἐπιστολές του στούς χριστιανούς πηγαίνοντας πρός τήν Ρώμη. ῾Τά δόντια τους θά μέ ἀλέσουν, ὥστε σάν καθαρό ψωμί νά βρεθῶ μπροστά στόν Κύριό μου᾽. ῾Μέ τήν διαφορά᾽, σκοτείνιασε πιό πολύ τό βλέμμα τοῦ Παύλου, ῾ἐκεῖνος ἦταν μάρτυρας, ἦταν ἅγιος. Γιά τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ κατασπαράχτηκε. ᾽Εγώ ὅμως...!᾽

Τό λιοντάρι καί πάλι δέν τοῦ ἔδωσε σημασία. Τό ἀντίθετο. Μαζεύτηκε σάν ἥσυχο σκυλάκι καί πῆγε παραμέσα στήν σπηλιά. Μά, τί κάνει; ψιθύρισε ὁ ἀββᾶς.

Προχώρησε κι αὐτός πιό μέσα. Καί πάλι μέ τό ραβδί του τό τσίγκλισε. Πῆρε καί μιά πέτρα πού βρῆκε καί τοῦ τό πέταξε.

Καμμιά ἀντίδραση. Τό λιοντάρι σάν νά βαριόταν δέν ἔδειχνε νά ἐνοχλεῖται.

῾Θά ξανάρθω αὔριο᾽, σκέφτηκε ὁ ἀναχωρητής. ῎Ισως σήμερα δέν ἔχει ὄρεξη. Μπορεῖ νά εἶναι καί ἄρρωστο.

Τό ἴδιο σκηνικό ἐπαναλήφθηκε πολλές φορές, ἀλλά μέ τό ἴδιο ἀποτέλεσμα. Τό λιοντάρι ὅ,τι καί νά ἔκανε ὁ ἀπελπισμένος καλόγερος δέν ἀντιδροῦσε. Σάν νά τό συγκρατοῦσε μιά δύναμη πολύ μεγαλύτερη ἀπό αὐτό, κάτι πού δέν μποροῦσε νά σκεφτεῖ μέ τόν θολωμένο νοῦ του ὁ ἀββᾶς.

Τό μυαλό του δούλευε πάνω στήν ἀπόφασή του. Νόμισε ὅτι βρῆκε τελικά τήν λύση. ῾Τό λιοντάρι κάθε μέρα κατεβαίνει στό ποτάμι νά πιεῖ νερό. ᾽Εκεῖ λοιπόν στόν δρόμο του ἐπάνω θά ξαπλώσω καί θά κοιμηθῶ, ὁπότε, δέν μπορεῖ, θά μοῦ ἐπιτεθεῖ᾽.

῾Η λύση πού βρῆκε τόν ἀνέπαυσε. ῎Εβαλε ἀμέσως σέ ἐνέργεια τό σχέδιό του. Πῆγε καί ξάπλωσε στό μονοπάτι γιά τό ποτάμι. Δέν χρειάστηκε νά περιμένει γιά πολύ. ῎Ακουσε τά μεγαλόπρεπα βήματα τοῦ βασιλιά τῶν ζώων. ῾Ο βρυχηθμός του χωρίς νά τό θέλει ἔσφιξε τήν καρδιά του.

῾Κύριε, δῶσε μου θάρρος. ῎Ας γίνει ἡ θυσία μου αὐτή τό ξέπλυμα τῆς ἀνομίας μου. Κύριε, σβῆσε τήν ἁμαρτία τοῦ φόνου καί μήν μοῦ τήν καταλογίσεις στήν κρίση Σου᾽. ῎Ακουσε τήν καρδιά του νά χτυπάει δυνατά. ῎Εσφιξε τά δόντια καί περίμενε. ῾Λίγο ἀκόμη καί τό αἷμα μου θά ξεπλύνει τό αἷμα τοῦ ἀδικοχαμένου παιδιοῦ᾽.

῎Ακουσε τώρα τήν ἀνάσα τοῦ λιονταριοῦ πάνω ἀπό τό κεφάλι του. ῾Κύριε, δέξου τό πνεῦμα μου᾽. Καί τότε, ὤ τοῦ θαύματος! Τό λιοντάρι, σάν νά ἦταν ἄνθρωπος ὑπερπήδησε τόν γέροντα ἥσυχα-ἥσυχα καί προχώρησε στήν πορεία του. Καί πάλι τό θηρίο δέν ἀσχολήθηκε καθόλου μέ αὐτόν.

Δάκρυα πλημμύρισαν τά μάτια τοῦ ἀββᾶ Παύλου τοῦ Ρωμαίου. Δάκρυα αὐτήν τήν φορά εὐγνωμοσύνης καί ἀγαλλίασης. Σάν νά ἄστραψε φῶς μέσα στόν νοῦ του καί κατάλαβε ὅτι ὁ Θεός δέν τοῦ κρατάει τίποτε γιά τό συμβάν μέ τό παιδάκι. ῾Ο Θεός τόν εἶχε συγχωρήσει. Τό σημάδι μέ τό λιοντάρι ἦταν παραπάνω ἀπό φανερό. ῎Αρχισε νά καταλαβαίνει αὐτό πού λέει ἡ Γραφή καί ἡ ᾽Εκκλησία ὅτι δέν εἶναι τό αἷμα τό δικό μας πού ξεπλένει τίς ἁμαρτίες, ἀλλά τό χυμένο ἤδη ῾μιά φορά καί γιά πάντα᾽ αἷμα τοῦ ἴδιου τοῦ Κυρίου. ῾Ναί, Κύριε, ᾽Εσύ εἶσαι ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου. Κύριε, Σέ εὐχαριστῶ. Κύριε, ἐλέησόν με᾽.

῾Ο ἀναχωρητής πῆρε τόν δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς γιά τό μοναστήρι του. ῾Η πληροφορία στήν καρδιά του ὅτι ὁ Θεός τόν εἶχε συγχωρήσει ἔδινε φτερά στά πόδια του. ᾽Εξομολογήθηκε στόν ἡγούμενο, ὁ ὁποῖος καί αὐτός ἔκπληκτος ἄκουσε τήν διήγηση τοῦ καλοῦ καί εὐαίσθητου μοναχοῦ του. Τόν συμβούλευσε, τόν κανόνισε, τόν ξανάβαλε στόν εὐλογημένο ρυθμό τοῦ μοναστηριοῦ.

῾Ο ἀββᾶς Παῦλος ὁ Ρωμαῖος πέρασε ἔκτοτε ἐκεῖ τό ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς του, μέχρι τήν πρός Θεόν ἀνάπαυσή του, ὠφελώντας καί οἰκοδομώντας τούς πάντες, διηγούμενος συχνά αὐτό πού τοῦ συνέβη καί τό πόσο ὁ Κύριος εἶναι ἵλεως πρός ὅλους, ἀρκεῖ νά δείχνουμε τήν πρέπουσα μετάνοια.

 

Πηγή: https://www.isagiastriados.com

Read more »

Ο πραγματικός σκοπός των δασμών Τραμπ

 

 Ο πραγματικός σκοπός των δασμών Τραμπ: Η διάλυση της ΕΕ και των υπερεθνικών οργανισμών της παγκοσμιοποίησης.
Οι περισσότεροι βλέπουν τους δασμούς του Ντόναλντ Τραμπ ως ένα μέσο προστατευτισμού ή ως ένα εργαλείο άσκησης πίεσης σε εμπορικό επίπεδο. Όμως ο πραγματικός σκοπός του προέδρου των ΗΠΑ είναι πολύ βαθύτερος και πιο στρατηγικός: η πλήρης αποδόμηση της παγκοσμιοποιητικής τάξης πραγμάτων και των υπερεθνικών οργανισμών, με κύριο στόχο την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Οι πολιτικές Τραμπ δεν είναι ένα απλό πισωγύρισμα στον εθνικισμό ή την απομόνωση. Είναι η πρώτη οργανωμένη αντεπίθεση κατά ενός παγκόσμιου συστήματος που έχει καταστήσει τα κράτη-έθνη υποτελείς σε υπερεθνικές ελίτ, χωρίς δημοκρατική λογοδοσία. Ένα σύστημα που, υπό το πρόσχημα της «αλληλεξάρτησης», μετέτρεψε χώρες σε επαρχίες ενός ακήρυχτου παγκόσμιου κράτους, χωρίς σημαία αλλά με απόλυτο έλεγχο στους πόρους και την πολιτική βούληση των λαών.

 

Ο «εξευτελισμός» των ΗΠΑ ως εργαλείο παγκοσμιοποίησης

Για δεκαετίες, οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν αναλάβει τον ρόλο του παγκόσμιου καταναλωτή. Η παραγωγή μεταφέρθηκε στην Κίνα και αλλού, ενώ οι ίδιες οι ΗΠΑ βούλιαζαν σε εμπορικά ελλείμματα και χρέη. Οι διεθνείς συμφωνίες, όπως η NAFTA και οι μηχανισμοί του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, παγίωναν αυτό το καθεστώς.

Ο Τραμπ, με μία αιφνιδιαστική κίνηση, επιβάλλει δασμούς σε 185 χώρες. Έτσι, βάζει φρένο στην πολυμερή συνδιαλλαγή και αναγκάζει κάθε χώρα να διαπραγματευτεί διμερώς με τις ΗΠΑ — χωρίς τη μεσολάβηση της ΕΕ ή άλλων υπερεθνικών θεσμών. Είναι ένα πολιτικό τελεσίγραφο: όποιος θέλει πρόσβαση στην αμερικανική αγορά, θα πρέπει να μιλήσει κατευθείαν με την Ουάσινγκτον.
 

Η Τζόρτζια Μελόνι και το ρήγμα στην ΕΕ 

Η Ιταλίδα πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι γίνεται η πρώτη που αποδέχεται το «παιχνίδι» Τραμπ. Προτάσσει το εθνικό συμφέρον έναντι των Βρυξελλών και ξεκινά διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ έξω από το πλαίσιο της ΕΕ. Είναι η αρχή του τέλους για την ενότητα της Ευρώπης όπως την γνωρίζαμε. Η αντίδραση των Βρυξελλών είναι αδύναμη, καθώς η συναίνεση χάνεται. Τα πρώτα ρήγματα είναι εμφανή.
 

Οι ελίτ χάνουν δισεκατομμύρια

Η πολιτική Τραμπ αφαιρεί σε λίγες μέρες πάνω από 6 τρισεκατομμύρια δολάρια από τα παγκόσμια χρηματιστήρια. Αυτό δεν είναι ατύχημα — είναι εσκεμμένο. Οι ελίτ, που ζούσαν από τη «φούσκα» των χρηματοπιστωτικών εργαλείων, χάνουν τη βάση της εξουσίας τους. Το χρήμα που παραγόταν «από τον αέρα» εξαφανίζεται. Ο πληθωρισμός, που χτυπούσε τους εργαζόμενους και μεσαίους πολίτες, αρχίζει να περιορίζεται καθώς το χρήμα αποκτά ξανά αντίκρισμα στην πραγματική παραγωγή.
 

Ο Τραμπ ως «αναδιανομέας ισχύος»

Με τις ενέργειες του, ο Τραμπ επανεκκινεί την παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα. Σπάζει τον έλεγχο των υπερεθνικών μηχανισμών και προσφέρει στις εθνικές κυβερνήσεις την ευκαιρία να επανακτήσουν την κυριαρχία τους. Η Ελλάδα — και κάθε άλλη χώρα — έχει τώρα την ευκαιρία να διαπραγματευτεί απευθείας με τον μεγάλο παίκτη, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε επιτρόπους και τεχνοκράτες.
 

Η προφητεία του γέροντα Παϊσίου και η επιστροφή της Ιστορίας

Και εδώ μπαίνει στο προσκήνιο κάτι που λίγοι έχουν το θάρρος να πουν δημοσίως, αλλά πολλοί έχουν αρχίσει να ψιθυρίζουν: η προφητεία του γέροντα Παϊσίου. Ο γέροντας είχε πει ότι «η Αμερική θα δει ότι η Γερμανία σήκωσε κεφάλι… ότι ξυπνάει ο Χίτλερ και θα θελήσει να την διαλύσει».

Ποιο είναι το κέντρο ισχύος της ΕΕ σήμερα; Η Γερμανία. Και ποια χώρα είναι αυτή που επωφελήθηκε περισσότερο από την παγκοσμιοποίηση και τις εξαγωγές της σε ΗΠΑ και Ασία; Η Γερμανία. Με τις πολιτικές Τραμπ, ο γερμανικός εξαγωγικός υπερμηχανισμός τίθεται υπό κατάρρευση. Οι ΗΠΑ, βλέποντας πως το Βερολίνο λειτουργεί ως ηγεμονική δύναμη που επιβάλλει οικονομική πειθαρχία στους άλλους λαούς της Ευρώπης, ενεργοποιούν το σχέδιο περιορισμού της.

Αυτό που φάνταζε ως οικονομική στρατηγική, αποδεικνύεται τελικά γεωπολιτική σύγκρουση με μεταφυσικό υπόβαθρο.

Συμπέρασμα: Οι δασμοί του Τραμπ δεν είναι απλώς οικονομικό εργαλείο. Είναι πράξη πολέμου κατά του παγκόσμιου συστήματος, κίνηση στρατηγικής επαναφοράς της εθνικής κυριαρχίας και ίσως — για όσους διαβάζουν τα σημεία των καιρών — εκπλήρωση μιας παλαιάς, ιερής προφητείας.

Ίσως τελικά, όπως έλεγε και ο Άγιος Παΐσιος, «ο Θεός εργάζεται στα κρυφά».

 

Πηγή: https://romioitispolis.gr/

Read more »

USAID: Όταν η πραγματικότητα υπερβαίνει κάθε θεωρία συνωμοσίας!

 Γράφει ο ΖΑΠΠΑΣ ΝΙΚΟΣ

Η πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύθηκε από το ZeroHedge, μια πλατφόρμα γνωστή για την κριτική της ανάλυση των γεωπολιτικών και οικονομικών εξελίξεων, αποκάλυψε στοιχεία που επαναπροσδιορίζουν τη λειτουργία της Υπηρεσίας Διεθνούς Ανάπτυξης των Ηνωμένων Πολιτειών (USAID).

Ιδρυθείσα το 1961 υπό την αιγίδα του Προέδρου Τζον Φ. Κένεντι, η USAID προοριζόταν να αποτελέσει όργανο “μαλακής ισχύος” για την προώθηση των αμερικανικών συμφερόντων. Ωστόσο, τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι η υπηρεσία υπερέβη τον αρχικό της σκοπό, εξελισσόμενη σε κεντρικό μηχανισμό ενός παγκόσμιου συστήματος ελέγχου της πληροφορίας και χειραγώγησης της κοινωνικής αντίληψης, με συνέπειες που υπερβαίνουν ακόμη και τις πιο ακραίες θεωρίες συνωμοσίας.

Η USAID, διαθέτοντας ετήσιο προϋπολογισμό ύψους 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων, έχει ιστορικά παρουσιαστεί ως οργανισμός ανθρωπιστικής βοήθειας. Ωστόσο, η έρευνα του ZeroHedge αποκαλύπτει τη συστηματική συνεργασία της με την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών (CIA) και μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπως το Internews Network, με σκοπό τη διαμόρφωση της παγκόσμιας πληροφοριακής ροής.

Ειδικότερα, η υπηρεσία διέθεσε 472,6 εκατομμύρια δολάρια στο Internews, υποστηρίζοντας 4.291 μέσα ενημέρωσης, παράγοντας 4.799 ώρες τηλεοπτικού και ραδιοφωνικού περιεχομένου το 2023 και επηρεάζοντας 778 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Παράλληλα, εκπαίδευσε περισσότερους από 9.000 δημοσιογράφους, διασφαλίζοντας την ευθυγράμμιση του δημοσιογραφικού λόγου με τις στρατηγικές της προτεραιότητες.

Επιπρόσθετα, η USAID φαίνεται να υπερέβη το διεθνές της πεδίο δράσης, εμπλεκόμενη σε εσωτερικές πολιτικές διαδικασίες των ΗΠΑ. Σημαντικό παράδειγμα αποτελεί η συμμετοχή της στην απόπειρα καθαίρεσης του προέδρου Τραμπ το 2019, γεγονός που υποδηλώνει τη χρήση των μηχανισμών της για την υπονόμευση της εγχώριας δημοκρατικής νομιμότητας. 

Θεωρητικό πλαίσιο: Η “Αρχιτεκτονική της αντίληψης”

Η λειτουργία της USAID μπορεί να αναλυθεί μέσω ενός τριμερούς μοντέλου, το οποίο το ZeroHedge ορίζει ως “αρχιτεκτονική της αντίληψης”:Έλεγχος της Πληροφοριακής Ροής: Η χρηματοδότηση μέσων ενημέρωσης και η εκπαίδευση δημοσιογράφων επέτρεψαν τη διαμόρφωση της δημόσιας αφήγησης σε κρίσιμα ζητήματα, όπως η πανδημία COVID-19 και οι εκλογικές διαδικασίες.
Νομιμοποίηση μέσω Ανθρωπιστικών Προγραμμάτων: Προγράμματα όπως το PEPFAR (110 δισ. δολάρια σε 50+ χώρες) ενίσχυσαν την εικόνα της USAID ως φιλανθρωπικού οργανισμού, αποκρύπτοντας τις γεωπολιτικές της φιλοδοξίες.
Κοινωνική και Πολιτιστική Επιρροή: Η προώθηση ιδεολογιών, όπως η DEI και η περιβαλλοντική ατζέντα, αποσκοπούσε στην αναδιαμόρφωση των κοινωνικών δομών, συχνά σε βάρος της εθνικής κυριαρχίας.
Τα παρακάτω δεδομένα, προερχόμενα από το ZeroHedge για το 2023, καταδεικνύουν την έκταση της επιρροής της USAID:

Κατηγορία, Ποσοτικό, Μέτρο Περιγραφή 

Ετήσιος Προϋπολογισμός 40 δισ. δολάρια Χρηματοδότηση από τον αμερικανικό φορολογούμενο για διεθνείς δραστηριότητες
Χρηματοδότηση Internews 472,6 εκατ. δολάρια Υποστήριξη 4.291 μέσων και εκπαίδευση 9.000+ δημοσιογράφων
Ώρες Εκπομπών 4.799 ώρες Εμβέλεια 778 εκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως
Ανθρωπιστική Βοήθεια 10,5 δισ. δολάρια Επενδύσεις σε υγεία και ανάπτυξη για στρατηγική νομιμοποίηση
Χώρες Επιρροής 30+ Κύρια κέντρα σε ΗΠΑ, Λονδίνο, Παρίσι, Κίεβο, Μπανγκόκ, Ναϊρόμπι

Η ανάλυση των δεδομένων υποδεικνύει ότι η USAID λειτουργούσε ως υβριδικός μηχανισμός, συνδυάζοντας ανθρωπιστική δράση με εργαλεία λογοκρισίας και πολιτικής χειραγώγησης, όπως οι “λίστες αποκλεισμού” του Internews για τον εντοπισμό και την καταστολή “ανεπιθύμητου περιεχομένου”.
 

Πολιτικές και κοινωνικές επιπτώσεις

Η έρευνα του ZeroHedge καταδεικνύει ότι η USAID αποτέλεσε μέρος ενός ευρύτερου συστήματος που αποσκοπούσε στη διαμόρφωση της ανθρώπινης αντίληψης, θέτοντας υπό αμφισβήτηση την έννοια της ελευθερίας της σκέψης. Η τρέχουσα πολιτική απόπειρα αποδυνάμωσής της από την κυβέρνηση Τραμπ ενδέχεται να περιορίσει τη δράση της, ωστόσο οι γεωπολιτικές συνέπειες παραμένουν αβέβαιες. Η Κίνα παρακολουθεί τις εξελίξεις, ενδεχομένως εκμεταλλευόμενη την αποσταθεροποίηση της Δύσης, ενώ η Ευρώπη αντιμετωπίζει το δίλημμα της ανάληψης του ρόλου της ως νέου χρηματοδότη των ΜΚΟ.

Η υπόθεση της USAID υπογραμμίζει την ανάγκη για περαιτέρω έρευνα σχετικά με τη διασταύρωση της ανθρωπιστικής βοήθειας και της γεωπολιτικής ισχύος. Σε έναν κόσμο όπου η πληροφορία αποτελεί το κυρίαρχο όπλο, η διατήρηση της πνευματικής αυτονομίας αναδεικνύεται σε κρίσιμο ζήτημα για τις σύγχρονες κοινωνίες.

Πηγή: https://koukfamily.blogspot.com

Read more »

5 προβλήματα από τα οποία υποφέρουν κυρίως οι πολύ έξυπνοι άνθρωποι

 

Ποιος είπε ότι το να είναι κανείς έξυπνος έχει μόνο οφέλη σ’ αυτή τη ζωή;

Κάποιες στενοχώριες αυτής της ζωής φαίνεται ότι φτιάχτηκαν κυρίως για τους ευφυείς. Τα παιδιά με τα γυαλάκια του διπλανού θρανίου, μπορεί να πέτυχαν στη δουλειά και να σας τους έφερνε πάντα ως παράδειγμα η μαμά σας, αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι ως ενήλικες δεν έχουν τις δικές τους κατάμαυρες στιγμές απελπισίας. Τα χρονικά διαστήματα όπου τίποτα δεν πάει καλά στη ζωή τους. Κυρίως, εξαιτίας των παρακάτω 5 σοβαρών λόγων:

Τους έχουν συνδέσει με την επιτυχία

Οπότε κάθε λάθος τους μετράει, βαραίνει και «χρεώνεται» επί 2. Από παιδιά ήταν οι καλύτεροι στο σχολείο, οι πιο διαβασμένοι, αυτοί με την πιο έξυπνη απάντηση, οι τύποι που δεν περίμενες ποτέ ότι θα απογοητεύσουν σε οτιδήποτε με το οποίο καταπιάνονταν. Ποιός είπε ότι αυτό αλλάζει στην ενήλικη ζωή; Το να κυκλοφορεί κάποιος με την ταμπέλα του έξυπνου, σημαίνει ότι κάθε στραβοπάτημα του μετριέται διαφορετικά, χωρίς ίχνος επιείκειας, κάνοντας τον κόσμο ένα αφόρητο μέρος για να ζήσει αυτός ο άνθρωπος.

Είναι πολύ πιο δύσκολο να κάνουν φίλους

Για το συγκεκριμένο πρόβλημα, βέβαια, δεν ευθύνονται μόνο οι άλλοι. Οι ιδιοφυείς άνθρωποι υποφέρουν από μοναξιά για δύο λόγους: είτε αδυνατούν να ευχαριστηθούν την παρέα ανθρώπων με σαφώς λιγότερες διανοητικές δυνατότητες από τους ίδιους ή συχνά πέφτουν «θύματα» εκμετάλλευσης ή χλεύης. Πώς περνά την εφηβεία του ένας πολύ έξυπνος μαθητής με υψηλές βαθμολογίες; Το… «φυτό» της τάξης δεν σταματά να αντιμετωπίζεται με ειρωνεία στη διάρκεια της υπόλοιπης ζωής του. Μέχρι να φτάσει να απαντήσει ότι όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια, βρίσκεται ήδη στην πιο παραγωγική – και μοναχική – ηλικία της ζωής του.

Δυσκολεύονται να πάρουν γρήγορες αποφάσεις

Ακριβώς, επειδή θα αναλύσουν μέχρι… αηδίας τα «υπέρ» και τα «κατά» μίας απόφασης, θα διερευνήσουν όλες τις παραμέτρους και όλες τις πιθανές συνέπειες, το να αποφασίσουν κάτι – και μάλιστα – στα γρήγορα αποδεικνύεται πραγματικός βραχνάς. Οι ευφυείς, συνήθως είναι και άνθρωποι των συνεπειών. Ποτέ δεν θα προχωρήσουν σε μία επιπόλαιη ενέργεια, ποτέ δεν θα κάνουν κάτι χωρίς να εξετάσουν όλες τις πλευρές. Και κάπως έτσι, μπορούν να βγάλουν την ψυχή στους πάντες, για την πιο απλή έως την πιο δύσκολη απόφαση.

Παγιδεύονται στην ίδια τους την ευφυία…

Τι σημαίνει αυτό; Απλώς, βάλτε έναν πολύ έξυπνο άνθρωπο να εξηγήσει κάτι που να έχει μέτρια δυσκολία κατανόησης σε κάποιον που θα χρειαστεί τον διπλάσιο χρόνο για να το καταλάβει. Μπίνγκο. Ο ευφυής, αν δεν εκνευριστεί, τουλάχιστον θα ζοριστεί και θα μορφάει με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο άλλος. Είναι το σημείο που «μιλάει» – συνήθως πολύ – το σύνδρομο ανωτερότητας και η ενσυναίσθηση κάνει φτερά. Συνήθως, εκεί χάνουν πόντους οι έξυπνοι και όχι άδικα.

Το βρίσκουν πολύ δύσκολο να ευτυχήσουν

Έχοντας «εκπαιδευτεί» σε όλη τους τη ζωή να λύνουν προβλήματα, να δίνουν τις πιο σωστές εξηγήσεις για τις πιο δύσκολες καταστάσεις, οι ευφυείς αδυνατούν να βρουν χαρά στα μικροπράγματα. Το «λογισμικό» τους αποκρίνεται σε άλλα ερεθίσματα και όχι τόσο στην απόλαυση ενός παγωτού ή στο να δουν το ηλιοβασίλεμα. Η ευτυχία είναι κάτι που έρχεται και το νιώθει κανείς, όταν αποδέχεται τους άλλους γι’ αυτό που πραγματικά είναι και ξέρει ότι δεν μπορεί να ελέγξει τα πάντα. Και για τον ευφυή, αυτό είναι αληθινό εμπόδιο που θέτει στον εαυτό του κάθε μέρα, χωρίς να μπορεί πάντα να το ξεπεράσει. 

Πηγή: https://simeiakairwn.wordpress.com

Read more »

Τα θαύματα των απλών και αγίων ανθρώπων του Θεού!

Κάποτε, ο Όσιος Μάρκος ο Σπηλαιώτης της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου, έσκαψε έναν τάφο γιά κάποιο κεκοιμημένο αδελφό. Εξαντλημένος όμως καθώς ήταν από την νυκτερινή αγρυπνία και ορθοστασία, δεν μπόρεσε να τον κάνη αρκετά ευρύχωρο.

Όταν έφεραν το σώμα του νεκρού και εδοκίμασαν να το τοποθετήσουν εις τον τάφο, διεπίστωσαν ότι, μόλις και μετά βίας εχωρούσε μέσα. Άρχισαν τότε οι αδελφοί να παραπονούνται και να βαρυγγωμούν κατά το Οσίου Μάρκου.«Αδελφέ», του έλεγαν, «τί μνήμα είναι αυτό που έσκαψες;

Ούτε νεκρό μπορούμε να θάψουμε καλά ούτε να τον περιχύσουμε με λάδι, όπως συνηθίζεται.
Γιατί το έκανες τόσο στενό;».

Ο Όσιος έβαλε ταπεινά μετάνοια και είπε:

«Συγχωρέστέ με, πατέρες, από σωματική αδυναμία δεν έκανα σωστά την εργασία».

Εκείνοι όμως δεν ησύχασαν, αλλά πολλαπλασίασαν τα παράπονα και τις διαμαρτυρίες.

Τότε ο Όσιος στράφηκε στο νεκρό και του είπε με απλότητα:

«Επειδή είναι στενός ο χώρος του τάφου σου, αδελφέ, βολέψου μόνος σου μέσα. Να, πάρε και το λάδι και χύσε και στο σώμα σου όσο πρέπει»!

Χωρίς δεύτερη προτροπή, ο νεκρός κινήθηκε και τακτοποίησε το σώμα του στο λάκκο. Έπειτα άπλωσε το χέρι του και επήρε το λάδι κι έχυσε στο πρόσωπο και στο στήθος του σταυροειδώς. Έβαλε, τέλος, πάλι το δοχείο στα χέρια του Οσίου, εξάπλωσε ήσυχα κι έμεινε ακίνητος.

Φόβος και τρόμος εκυρίευσε όλους τους αδελφούς με αυτό το εξαίσιο θαύμα!!!

 

 

Πηγή:  https://www.dromokirix.gr

Read more »

Η τηλεθέαση της Αγιότητας

Πολλοί, και εξ ημών, διερωτώνται εύλογα, πώς γίνεται σε μια εποχή αυξημένης αποϊεροποίησης, κατεστημένης εκκοσμίκευσης, κορύφωσης της παραδοσιακής αντιθρησκευτικότητας, δαιμονοποίησης και γελοιοποίησης των παραδοσιακών αξιών, κακοποίησης της αισθητικής, αποθέωσης του ευδαιμονισμού, επιβολής νέων μορφών ηθικότητας, ειδωλοποίησης της τεχνολογίας, μεταλλαγής της κανονικότητας και βιασμού της φυσικότητας,

η τηλεοπτική προβολή της ζωής ενός αγίου, και συγκεκριμένα του οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου, να διασφαλίζει τόσο μεγάλη αποδοχή και να αφήνει τόσο συγκλονιστικά αποτυπώματα στις ψυχές των νεοελλήνων, ανεξάρτητα από ηλικίες, επαγγέλματα, τάξεις, μορφωτικό επίπεδο, ακόμη και από το βαθμό ατομικής και θεσμικής θρησκευτικότητας. Το ίδιο συνέβη και με προηγούμενη τηλεοπτική παραγωγή με κέντρο αναφοράς τον άγιο Νεκτάριο. 

Του Αποστόλου Β. Νικολαΐδη (Ομ. Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών, Καθηγητή του Πανεπιστημίου Λευκωσίας και Προέδρου του Ινστιτούτου «Άγιος Μάξιμος ο Γραικός»)

Αυτό το πρωτοφανές για τα τηλεοπτικά πράγματα στη χώρα μας φαινόμενο εμφανίζεται με μια τέτοια δυναμική ώστε να εκπλήσσει και να δυσκολεύει όσους θα ήθελαν είτε να συνεχίσουν είτε να ξεκινήσουν μια συκοφαντική, εμπαικτική, μηδενιστική και απαξιωτική κριτική με σκοπό να πλήξουν πρώτα την όλη προσπάθεια του Ινστιτούτου και της Μονής Βατοπαιδίου, και ύστερα το βαθύ θρησκευτικό συναίσθημα του λαού, αφού πρώτα θα έχουν μετέλθει πλήθος αθεϊστικών εργαλείων για να μεταλλάξουν ή και να ξεριζώσουν την εκκλησιαστική συνείδηση και προσήλωση των Ελλήνων στις καθαρές και αυθεντικές ρίζες του Γένους. Αντ’ αυτού για μια ακόμη φορά, και μάλιστα εν μέσω πολλαπλών κρίσεων, έρχεται στην επιφάνεια αυτό που λόγω της περιρρέουσας ατμόσφαιρας ναι μεν δεν κραυγάζει παραμένει όμως βαθιά αποτυπωμένο στο μεδούλι της χριστιανικής συνείδησης.

Πού οφείλονται λοιπόν όχι μόνο αυτή η εκπληκτική αποδοχή της σειράς αλλά και η δυναμική ανταπόκριση του λαού στα μηνύματα που εκπέμπει η σειρά «Άγιος Παΐσιος από τα Φάρασα στον Ουρανό»;

Κατά την γνώμη μου οφείλεται σε δύο παράγοντες: Πρωτίστως στο φως που εκπέμπουν το πρόσωπο και η ζωή του αγίου Παϊσίου, όπως αυτά προβάλλονται από εξαίρετους ερμηνευτές, που όπως ομολογούν σχεδόν ταυτίστηκαν με τους ρόλους, και δευτερευόντως στην ασυνείδητη μεν αλλά αδήριτη ανάγκη υπέρβασης της πνευματικής πτώχευσης που έντεχνα σχεδιάζεται και καλλιεργείται σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο από όλους σχεδόν τους θεσμούς.

Ο αγιολογικός τύπος του οσίου Παϊσίου διαφοροποιείται από άλλα αγιολογικά πρότυπα, επειδή έχει χαρακτηριστικά που εκτός των άλλων τον καθιστούν λίαν προσιτό και αγαπητό στο λαό:

-Δεν είναι άγιος επειδή είχε απαλλαγεί από την αμαρτία αλλά εξαιτίας της παρουσίας της θείας Χάριτος. Δεν αισθάνεται ούτε και συμπεριφέρεται ως αναμάρτητος αλλά ως ο χειρότερος όλων.

-Τίποτε από όσα ενάρετα και θαυμαστά έκανε δεν τα απέδιδε στην αξιοσύνη του αλλά στη Χάρη του Θεού και τη βοήθεια της Παναγίας που τόσο αγαπούσε. Είχε δε έναν ιδιαίτερο, και μάλιστα χαριτωμένο, τρόπο να τα κρύβει. Έκανε ό,τι μπορούσε για να διαψεύδει την δοξαστική κοινή γνώμη και να ακυρώνει όσο μπορούσε κάθε προσπάθεια αυτοδιαφήμισης. Ο ίδιος μάλιστα έλεγε ότι ένας άγιος θα ήταν ανόητος αν φανέρωνε στους άλλους όσα ζει ο ίδιος εν τω κρυπτώ.

-Σκεφτόταν και φερόταν κόντρα στον καθωσπρεσπισμό, στην τρέχουσα λογική, αυτή που αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του οικείου συμφέροντος, και ακολουθούσε μια υπέρλογη και για τον κόσμο παράλογη λογική. Ό,τι ήταν και ό,τι είχε ήταν για τους άλλους και όχι για τον ίδιο.

-Δεν επένδυε σε κάποια επίκτητη κοσμική σοφία, όπως κάνουν συνήθως οι θεσμικοί εκπρόσωποι της Εκκλησίας, αλλά στην βιωματική θεολογία, καρπό της στενής κοινωνίας του με το άγιο Πνεύμα, συνδυασμένη με την απόλυτη ταπείνωση, την επίπονη άσκηση και την θαυμαστή άρνηση του ιδίου θελήματος. Έτσι ήταν σε θέση με τον απλό, περιεκτικό, παραδειγματικό και σοφό κατά πάντα λόγο να ξεκλειδώνει καρδιές, να κατοικεί σ’ αυτές, να φωτίζει το νου, να δίνει ευπρόσδεκτες απαντήσεις σε υπαρξιακά προβλήματα των ανθρώπων, να προβληματίζει όσους δυσκολεύονταν λόγω συνθηκών να ακολουθήσουν τις συμβουλές του. Και μόνο η παρουσία του, η όψη του προσώπου, το καταδεκτικό βλέμμα του, το έξυπνο χιούμορ, ο τόνος της φωνής, ο απλός και κατανοητός λόγος του μετέδιδαν από μόνα τους τα αναγκαία σωστικά μηνύματα.

-Πάντα ήταν έτοιμος να μιμηθεί τον Ιώβ στο να αποδέχεται ως θείες δωρεές όχι μόνο τις ευεργεσίες αλλά και τις δοκιμασίες. Εντυπωσιάζει δε η ετοιμότητά του να φορτώνεται εκείνος τα ασθενήματα και τις ασθένειες των άλλων αρκεί να απαλλάσσονταν εκείνοι από αυτά.

-Είχε και τα τρία χαρακτηριστικά γνωρίσματα ενός αγίου, όπως τα όρισε ο ίδιος, όχι βέβαια για τον εαυτό του αλλά για τους αγίους που συναναστρεφόταν: την αγάπη, την ταπείνωση, την απλότητα και την διάκριση.

-Ακολουθούσε ακόμη την πάγια τακτική των αγίων: Σμίκρυνε ή δικαιολογούσε τα λάθη των άλλων ενώ μεγιστοποιούσε τα δικά του, σκεπτόμενος ότι, αν ήταν στη θέση των άλλων θα έκανε πολύ χειρότερα.

-Εντυπωσιάζει ο τρόπος που αντιμετώπιζε τις αδικίες, τις προσβολές, τις κατηγορίες και τις ταπεινώσεις, επιστρατεύοντας την προσευχή, την υπομονή, την υπακοή, την συγχώρεση και την αγάπη, σεβόμενος δε απολύτως τις θεσμικές εξουσίες παρά την απόρριψη και την περιφρόνηση που εισέπραττε από κάποιους φορείς τους. Ταυτόχρονα δίδασκε τον αποτελεσματικό τρόπο αντιμετώπισης των πειρασμών που προβάλλει ο μισάγιος διάβολος με σκοπό να αλλοτριώσει τον άνθρωπο από το Θεό.

-Δίδασκε με τα λόγια και τα έργα του ότι η χριστιανική ζωή δεν είναι ούτε δύσκολη ούτε και περίπλοκη αλλά εύκολη και απλή. Με αυτήν την αίσθηση αναχωρούσαν από κοντά του όσοι τον πλησίαζαν. Την ίδια αίσθηση αποκομίζουν πολλοί από τους τηλεθεατές, κατά τη μαρτυρία τους, με το πέρας των τηλεοπτικών επεισοδίων. Αξίζει να αναφέρουμε το περιστατικό που άκουσα αυτές τις ημέρες για κάποιο μικρό παιδί που το πήγαν οι γονείς του φοβισμένο να εμβολιαστεί, άλλαξε δε στάση όταν μπροστά στο γιατρό άρχισε να προσεύχεται φωνακτά, όπως ο τηλεοπτικός Παΐσιος το προηγούμενο βράδυ, λέγοντας το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» και το «μέγα το όνομα της αγίας Τριάδος», θέτοντας στη συνέχεια άφοβο και ήρεμο τον εαυτό του στη διάθεση του γιατρού.

-Τέλος, ο όσιος ακολούθησε σε απόλυτο βαθμό το δρόμο της πλήρους αφέσεως και εμπιστοσύνης στην πρόνοια του Θεού, πρωτίστως στην πρόνοια και την καθοδηγητική δύναμη της Θεοτόκου. Εντυπωσιάζει το γεγονός ότι πριν ενεργήσει οτιδήποτε έσπευδε να πάρει την ευχή του γέροντά του και την ευχή της Παναγίας. Δείγμα της άκρας ταπείνωσης και της βαθιάς κοινωνίας του με το Θεό.

Μια τέτοια λοιπόν εικόνα αγίου ανθρώπου ήταν αδύνατο να μην συγκινήσει, να μην συναρπάσει και να μην ξεσηκώσει πιστούς και άπιστους. Ωστόσο αυτή είναι η μια πλευρά, και χωρίς αμφιβολία η πλέον καθοριστική για την αποδοχή ενός αγίου στη σύγχρονη αθεϊστική εποχή. Υπάρχει βέβαια και η άλλη που αναφέρεται στις πραγματικές συνθήκες που δεν αρκούνται απλά και μόνο στην ανοχή, για λόγους που έχουν να κάνουν με τα ανθρώπινα δικαιώματα και την εθιμική πολιτισμική παράδοση, αλλά ανοίγουν το δρόμο, και αναγκάζουν θα έλεγα, σε μια αγωνιώδη αναζήτηση του αληθινού, του αυθεντικού, του ανθρώπινου, του αληθινά αγαπητικού και σωτήριου. Αυτό σημαίνει ότι η αγιότητα δεν εκλαμβάνεται πλέον ως κάτι περιθωριακό, γραφικό, ουτοπικό, σκοταδιστικό, ξεπερασμένο, αλλά ως κάτι αναγκαίο για την ανατροπή της διάχυτης κακοδαιμονίας, η οποία αυξάνεται με τους ίδιους ρυθμούς που αυξάνεται και η τεχνολογική πρόοδος.

Η αγιότητα είναι πλέον ο καταλληλότερος τρόπος για να ανατραπούν όλα τα κατεστημένα που καμιά πρόοδος δεν είναι σε θέση να τα αντιμετωπίσει, και αναφερόμαστε στις αδικίες, την απανθρωπιά, τις διακρίσεις, τους αποκλεισμούς, την εκμετάλλευση και την κάθε μορφή αλλοτρίωσης.

Με την αγιότητα ξεσκεπάζεται η διάχυτη υποκρισία, κρίνεται η διπλή ηθική, ανακρίνεται η ανθρώπινη δικαιοσύνη, δοκιμάζεται η ειλικρίνεια των κινήτρων της επιστήμης και της τεχνολογίας, αλλά και η αξιοπιστία των θεσμών. Με την αγιότητα κρίνεται ακόμη η ποιότητα της θρησκευτικότητας, αξιολογείται η πιστότητα και η αυθεντικότητα της χριστιανικής ταυτότητας, επαναξιολογούνται τα πρότυπα, κάνει επανεκκίνηση ο μηχανισμός σωτηρίας του κόσμου με αληθινούς, υγιείς και αποτελεσματικούς όρους.

Επιπλέον ενδυναμώνονται όσοι κινούνται στα όρια της χλιαρότητας ή είναι έτοιμοι να εγκαταλείψουν λόγω των θεσμικών εκκλησιαστικών σκανδάλων.

Τέλος, με την ήρεμη, ανεπιτήδευτη, και προπαντός με όρους ελευθερίας προβολή της αγιότητας καλύπτονται βασικές εσωτερικές ανθρώπινες ανάγκες του κουρασμένου, εγκαταλελειμμένου, αηδιασμένου, απογοητευμένου και προδομένου ανθρώπου, όπως η αγάπη, η στοργή, η ανοικτή αγκαλιά, η κατανόηση, η ελπίδα, η ασφάλεια, προπαντός η πίστη, μέσω της οποίας μπορεί ο σύγχρονος άνθρωπος να δίνει νόημα και προοπτική στη ζωή του. Πίστη που δεν στηρίζεται στις τεχνητές ικανότητες του ανθρώπου, οι οποίες συχνά τον γεμίζουν με ανασφάλεια και τον αναγκάζουν να βρίσκεται πάντα μπροστά σε διλήμματα, αλλά στο διαχρονικό και πάντα στέρεο θεμέλιο του Θεανθρώπου Χριστού, το κέντρο αναφοράς όλων των αγίων, προφανώς και του αγίου Παϊσίου.

Το πλέον πειστικό για όσα αυτόν τον καιρό συμβαίνουν είναι ότι τα παραπάνω συναισθήματα δεν κινούνται στη σφαίρα του ευκταίου, επιθυμητού ή του ιδεατού αλλά αποτελούν στοιχεία συνταύτισης της ζωής του σύγχρονου νεοέλληνα με την ιστορική πορεία του αγίου από τα Φάρασα της Καππαδοκίας στην προσφυγιά με όσα αυτή συνεπάγεται. Ο Παΐσιος άρα δεν είναι ένας ξένος και απρόσιτος αλλά σπλάχνο από τα σπλάχνα του καθημερινού ανθρώπου, γνήσιο τέκνο της ταλαιπωρίας, της κακουχίας, της απόρριψης. Είναι ο δικός του άγιος, ο αδύνατος, ο καχεκτικός, ο ταπεινός, αλλά ταυτόχρονα αυτός που υπερβαίνει όλα τα εμπόδια, διασκεδάζει τις δυσκολίες, κατανοεί τα προβλήματα, καταργεί τους φυσικούς νόμους όταν χρειάζεται, θαυματουργεί χάρη των ανθρώπων. Ένας τέτοιος, βαθιά ανθρώπινος, άγιος πρέπει στους ανθρώπους της εποχής μας, και δεν χάνουν την ευκαιρία να τον έχουν.

Αν αυτή είναι η τεράστια σε σημασία δυναμική της αγιότητας στη σύγχρονη εποχή, τότε κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει αφενός την καθοριστική συμβολή της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, που με τον Γέροντά της Εφραίμ εμπνεύστηκε, σχεδίασε και οργάνωσε την τηλεοπτική παραγωγή, και του Ινστιτούτου «Άγιος Μάξιμος ο Γραικός» που το πραγμάτωσε, και αφετέρου του τηλεοπτικού καναλιού MEGA που δέχτηκε να υιοθετήσει και να προβάλλει τη σειρά χωρίς να υπολογίσει όχι μόνο τα αρνητικά ή και ειρωνικά σχόλια που θα επέσυρε μια τέτοια επιλογή, αλλά και το ενδεχόμενο μιας οικονομικής αποτυχίας. Και μόνο το γεγονός ότι μια τέτοια παραγωγή με καθαρό θρησκευτικό περιεχόμενο προβάλλεται από ένα κοσμικό κανάλι, ανεξάρτητα από τα κίνητρά του, δεν πολλαπλασιάζει μόνο την επιτυχία της προβολής αλλά και το βαθμό δραστικότητας στο κοινό. Επιβεβαιώνεται δε για μια ακόμη φορά, ότι η πρόνοια του Θεού δεν κινείται, όπως το προκαθορίζουν οι άνθρωποι, παρερμηνεύοντας το θέλημά του, αλλά με πολλούς και διάφορους και καμιά φορά «ανορθόδοξους» τρόπους.

Δημοσιεύτηκε στον Τηλεθεατή

Πηγή: https://www.orthodoxianewsagency.gr

Read more »

Το κινεζικό μήνυμα στον Τραμπ μέσω Ρωσίας

Τι είπε ο Κινέζος ΥΠΕΞ στο ρωσικό Sputnik

Όπως μεταδίδεται, ο Κινέζος υπουργός Εξωτερικών Ουάνγκ Γι ξεκίνησε μια τριήμερη επίσημη επίσκεψη στην Ρωσία τη Δευτέρα για συνομιλίες με κορυφαίους Ρώσους αξιωματούχους, συμπεριλαμβανομένου του Ρώσου ομολόγου του Σεργκέι Λαβρόφ και του Προέδρου Πούτιν.

Μιλώντας στο Sputnik, ο Wang, εκπροσωπώντας τον Κινέζο πρόεδρο Σι, περιέγραψε την τρέχουσα κατάσταση στις παγκόσμιες υποθέσεις.

«Η Κίνα είναι έτοιμη να παίξει έναν εποικοδομητικό ρόλο σε μια διευθέτηση μαζί με τη διεθνή κοινότητα, ειδικά τις χώρες του Παγκόσμιου Νότου», είπε ο υπουργός Εξωτερικών της Κίνας, σχολιάζοντας τις συνεχιζόμενες προσπάθειες για την επίτευξη ειρηνευτικής συμφωνίας στην Ουκρανία.

«Υποστηρίζουμε την εξάλειψη των αιτιών της κρίσης μέσω διαλόγου και διαπραγματεύσεων και, τελικά, την επίτευξη μιας δίκαιης, μακροπρόθεσμης, δεσμευτικής ειρηνευτικής συμφωνίας αποδεκτής από όλα τα μέρη, η οποία θα καθιστούσε δυνατή την επίτευξη πραγματικά διαρκούς ειρήνης και σταθερότητας στην Ευρασία και σε ολόκληρο τον κόσμο», είπε ο Wang.

Η Κίνα υποστηρίζει μια πολιτική διευθέτηση στην Ουκρανία «από την πρώτη κιόλας μέρα» της κρίσης, είπε ο Wang, τονίζοντας ότι η θέση της Κίνας «ανταποκρίνεται στις προσδοκίες της πλειοψηφίας των χωρών της παγκόσμιας κοινότητας».

Σχολιάζοντας την ειρηνευτική ώθηση του Προέδρου Τραμπ, ο Γουάνγκ σημείωσε το γεγονός ότι η Ρωσία και ο Πρόεδρος Πούτιν ήταν πάντα ανοιχτοί στον διάλογο και είπε ότι ακόμη και μικρά βήματα προς την ειρήνη είναι «εποικοδομητικά» και «αξίζουν να γίνουν».

«Δεν μπορείτε να επιτύχετε την ειρήνη ξαπλωμένοι. Πρέπει να εργαστείτε και να την επιτύχετε με σκληρή δουλειά», δήλωσε ο κορυφαίος διπλωμάτης της Κίνας.

Τα βήματα προς την επιστροφή στην ομαλότητα στις σχέσεις Ρωσίας-ΗΠΑ είναι «καλά για την σταθεροποίηση της ισορροπίας δυνάμεων μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων και ενσταλάζουν αισιοδοξία σε ένα θλιβερό διεθνές περιβάλλον», είπε ο Wang, σχολιάζοντας την συνεχιζόμενη ώθηση του Προέδρου Τραμπ για αποκατάσταση των σχέσεων με τη Μόσχα μετά από τρία χρόνια γυμνής αμερικανικής επιθετικότητας.

«Ο σύγχρονος κόσμος αντιμετωπίζει ένα αυξανόμενο έλλειμμα βεβαιότητας», είπε ο Wang, σημειώνοντας: «Σε αυτές τις συνθήκες, οι μεγάλες χώρες πρέπει, εκπληρώνοντας τις υποχρεώσεις τους, να λειτουργήσουν ως σταθεροποιητικός παράγοντας σε έναν απρόβλεπτο κόσμο».

«Η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες, ως κορυφαίες παγκόσμιες δυνάμεις και μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, φέρουν σημαντικό μερίδιο ευθύνης για την ειρήνη και την ηρεμία στον πλανήτη, ειδικά όταν πρόκειται για παγκόσμια στρατηγική σταθερότητα», είπε ο Wang.

Ωστόσο τόνισε για τις ΗΠΑ: «Αντί να διορθώσει τα δικά της προβλήματα, η Ουάσιγκτον προσπαθεί με κάθε δυνατό τρόπο να αποφύγει (…) και να μετατοπίσει την ευθύνη, καταφεύγοντας σε δασμούς, μέχρι και εκβιασμούς και τελεσίγραφα», είπε ο υπουργός Εξωτερικών της Κίνας, σχολιάζοντας τους εμπορικούς πολέμους του Trump 2.0.

«Οι ίδιες οι ΗΠΑ είναι άρρωστες, αλλά αναγκάζουν άλλους να λάβουν θεραπεία», είπε ο Γουάνγκ, τονίζοντας ότι οι εμπορικοί πόλεμοι του Τραμπ θα «προκαλέσουν σοβαρή ζημιά όχι μόνο στην παγκόσμια αγορά και την εμπορική τάξη, αλλά και στη φήμη των ΗΠΑ».

«Το «Πρώτα η Αμερική» δεν μπορεί να επιτευχθεί με τον αμερικανικό εκφοβισμό, ειδικά εις βάρος των συμφερόντων άλλων χωρών», είπε.

Η «κοινή χρήση πυρηνικών» και η «εκτεταμένη πυρηνική αποτροπή», οι προσπάθειες για τη δημιουργία ενός παγκόσμιου συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας και η ανάπτυξη αμερικανικών πυραύλων μέσου βεληνεκούς επίγειας και άλλων στρατηγικών όπλων κοντά στα σύνορα άλλων χωρών χρησιμεύουν για να «υπονομεύσουν» την παγκόσμια στρατηγική ασφάλεια, τόνισε σε άλλο σημείο ο Γουάνγκ.

«Καλούμε την Ουάσιγκτον να καταβάλει σοβαρές προσπάθειες για να μειώσει τους κινδύνους πυρηνικού πολέμου και να επιτύχει τον στόχο της αποπυρηνικοποίησης του πλανήτη», ανέφερε.
Επιπλέον, ο υπουργός Εξωτερικών της Κίνας τόνισε τρία χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ειδικής σχέσης μεταξύ των ευρασιατών γειτόνων, προκειμένου να περάσει στις ΗΠΑ το μήνυμα σε σχέση με το πως πρέπει να είναι οι διμερείς σχέσεις:

1. «Πάντα φίλοι και ποτέ εχθροί» (η κεντρική αρχή από τη Συνθήκη Ρωσίας-Κίνας του 2001 για την καλή γειτονία, τη φιλία και τη συνεργασία).
2. «Ισότητα και αμοιβαία επωφελής συνεργασία».
3. «Μη ευθυγράμμιση, μη αντιπαράθεση και μη κατευθυντικότητα έναντι τρίτων».

 

Πηγή: https://www.el.gr

Read more »

“Ο Γέροντας Παΐσιος και ο ομοφυλόφιλος.”

Μια φορά είχε έρθει στο καλύβι ένα νέο παιδί απελπισμένο, γιατί έπεφτε σε σαρκική αμαρτία και δεν μπορούσε να απαλλαγεί από αυτό το πάθος.

Είχε πάει σε δύο πνευματικούς που προσπάθησαν με αυστηρό τρόπο να το βοηθήσουν να καταλάβει
ότι είναι βαρύ αυτό που κάνει.

Το παιδί απελπίστηκε. «Αφού ξέρω ότι αυτό που κάνω είναι αμαρτία, είπε, και δεν μπορώ να σταματήσω να το κάνω και να διορθωθώ, θα κόψω κάθε σχέση μου με τον Θεό».

Όταν άκουσα το πρόβλημά του, το πόνεσα το καημένο και του είπα: «Κοίταξε, ευλογημένο, ποτέ να μην ξεκινάς τον αγώνα σου απ’ αυτά που δεν μπορείς να κάνεις, αλλά από αυτά που μπορείς να κάνεις.

Για να δούμε τι μπορείς να κάνεις και να αρχίσεις από αυτά. Μπορείς να εκκλησιάζεσαι κάθε Κυριακή;». «Μπορώ», μου λέει.

«Μπορείς να νηστεύεις κάθε Τετάρτη και Παρασκευή;». «Μπορώ».

«Μπορείς να δίνεις ελεημοσύνη το ένα δέκατο απ’το μισθό σου ή να επισκέπτεσαι αρρώστους και να τους βοηθάς;». «Μπορώ».

«Μπορείς να προσεύχεσαι κάθε βράδυ, έστω και αν αμάρτησες και να λες: «Θεέ μου, σώσε την ψυχή μου;». «Θα το κάνω γέροντα» μου λέει.

«Άρχισε, λοιπόν, του λέω, από σήμερα να κάνεις όλα αυτά που μπορείς και ο Παντοδύναμος Θεός θα κάνει το ένα που δεν μπορείς».

Το καημένο ηρέμησε και συνέχεια έλεγε: «Σ’ευχαριστώ, πάτερ». (Το παιδί ελευθερώθηκε εν τέλει από το θανάσιμο πάθος που είχε.). Είχε, βλέπεις, φιλότιμο και ο Καλός Θεός το βοήθησε.

Άγιος Παίσιος Αγιορείτης

Πηγή: https://balsamopsyxhs.gr

Read more »

Τι έβλεπες και τι άκουγες Γέροντα;

Ο παπα-Τύχων, ο γνωστός Ρώσος αγιορείτης ησυχαστής της Καψάλας (+1968), όταν λειτουργούσε, έλεγε στο ψάλτη να στέκεται έξω από το εκκλησάκι, στον μικρό διάδρομο, κι από κει να εκφωνεί το «Κύριε ελέησον».

Ήθελε να είναι τελείως μόνος και να κινείται άνετα στην προσευχή του.

Την ώρα του χερουβικού, ο παπα- Τύχων μεταφερόταν σε ουράνιους κόσμους, και παρέμενε εκεί για είκοσι έως τριάντα λεπτά. Ο ψάλτης έπρεπε να επαναλάβει τον ύμνο πολλές φορές μέχρι τη μεγάλη είσοδο.

-Τί έβλεπες και τί άκουγες, γέροντα, τη μισή εκείνη ώρα; τον ρωτούσε μετά την λειτουργία.

Και ο γέροντας απαντούσε με τα χαριτωμένα σπασμένα ελληνικά του:

– Χερουβείμ-Σεραφείμ δοξολογούσε Θεό. Εγώ πετάω, πα, πα, πα! την ώρα του χερουβικού φύλακας άγγελος ανεβάσει. Μετά από μισή ώρα φύλακας άγγελος κατεβάσει… πω, πω, εγώ λειτουργήσει…

Ο παπα-Τύχων κοινωνούσε καθημερινά από τον άγιο Άρτο. Ο ίδιος δεν έψελνε ποτέ, πάντα λειτουργούσε.

 

Πηγή: https://simeiakairwn.wordpress.com

Read more »

Αλλαγή ώρας

Τα ξημερώματα της ερχόμενης Κυριακής 30 Μαρτίου αλλάζει η ώρα.

Οι δείκτες των ρολογιών θα προχωρήσουν μία ώρα μπροστά.

Συγκεκριμένα, οι δείκτες θα αλλάξουν στις 03:00 τα ξημερώματα και θα δείξουν 04:00 η ώρα.

Ανακοίνωση σχετικά με την αλλαγή της ώρας εξέδωσε και το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών:

«Υπενθυμίζουμε ότι την Κυριακή 30 Μαρτίου 2025 ολοκληρώνεται η εφαρμογή της χειμερινής ώρας, σύμφωνα με την Οδηγία 2000/84 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου. Συνεπώς, οι πολίτες θα πρέπει να προσαρμόσουν τα ρολόγια τους μετακινώντας τα μία ώρα μπροστά, δηλαδή από τις 03:00 π.μ. στις 04:00 π.μ.».

 

Πηγή: https://www.olympia.gr

Read more »

Ο Β.Πούτιν δίνει το «πράσινο φως» σε ΗΠΑ για Γροιλανδία: «Δεν είναι υπερβολικός ο Ν.Τραμπ που την θέλει»

Ο Βλαντίμιρ Πούτιν άναψε «πράσινο φως» στο Ν.Τραμπ για την απόκτηση της Γροιανδίας δηλώνοντας σήμερα από το Μουρμάνσκ ότι «η πρωτοβουλία των Ηνωμένων Πολιτειών για προσάρτηση της Γροιλανδίας δεν πρέπει να θεωρείται υπερβολική.

Σύμφωνα με τον Ρώσο ηγέτη, «οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν τις προσπάθειές τους για την επέκταση των στρατιωτικοπολιτικών και οικονομικών συμφερόντων τους στην Αρκτική. Θέλουν την Γροιλανδία. Λογικό. Ο Ντόναλντ Τραμπ επιχείρησε να την αποκτήσει και στο παρελθόν και θα συνεχίσει να το κάνει».

Πηγή: https://www.pronews.gr

Read more »

Ο μαθητής κάποτε ρώτησε την οικογένεια: «Πώς μπορώ να μάθω να καταλαβαίνω τους ανθρώπους, ποιον να εμπιστεύομαι και ποιον να φοβάμαι;»

 

Ο μαθητής κάποτε ρώτησε την οικογένεια:

«Πώς μπορώ να μάθω να καταλαβαίνω τους ανθρώπους, ποιον να εμπιστεύομαι και ποιον να φοβάμαι?»

«θα σας πω πρώτα, ποιος πρέπει να φοβάται» είπε ο γέρος.

– Πρόσεχε! Όταν βλέπεις κάποιον να στέκεται μπροστά σου, να σε αγκαλιάζει και να σου δείχνει την ιδιαίτερη θέση σου, να φοβάσαι περισσότερο!» ξαφνιάστηκα.

Εξήγησε μου!» » επειδή είναι ο πρώτος που θα σε προδώσει! απάντησε με ένα αναστεναγμό.

«Ποιον μπορώ να εμπιστευτώ?» ρώτησε ο μαθητής.

«Εμπιστεύσου αυτούς που είναι απλοί μαζί σου και σου λένε την αλήθεια, ό, τι κι αν είναι, αυτοί οι άνθρωποι είναι οι πρώτοι που έρχονται σε σένα!»

Ο γέρος μοναχός είπε, «η αληθινή ταπεινότητα είναι πάντα αόρατη, οπότε είναι δύσκολο να βρεθεί, αλλά όταν το βρεις, δεν θα σε προδώσει ποτέ».

 

Πηγή: https://simeiakairwn.wordpress.com

Read more »

Ιστορικά του 1821.

 

Όταν ο Μάρκος Μπότσαρης πήγαινε στη μάχη του Καρπενησίου, όπου και φονεύθηκε, πέρασε από το μοναστήρι της Παναγίας της Προυσιώτισσας.
Μπήκε στο Καθολικό της Μονής, προσκύνησε την θαυματουργή εικόνα της και βγαίνοντας τράβηξε το πουγγί του, το έδωσε σε έναν καλόγερο και του είπε:
«Πάρ΄ το να μοιράσεις τα γρόσια που έχει μέσα για την ψυχή του Μάρκου Μπότσαρη».
Ο καλόγερος, που ποτέ δεν είχε δει τον ήρωα και δεν τον γνώρισε, τον ρώτησε παραξενεμένος:
«Τι; Πέθανε ο Μάρκος;»
και ο Μπότσαρης προχώρησε προς το άλογό του λέγοντάς του:
« Όχι, αλλά πηγαίνει για να πεθάνει».

Ξαφνικά έρχεται η είδηση στη Δέσπω την Τζαβέλα ότι σκοτώθηκαν οι γιοι της. Οι Σουλιώτισσες αρχίζουν το κλάμα, το ξεφωνητό και τα μαλλιοτραβήγματα. Ξαφνικά η Δέσπω τινάχτηκε ορθή, έριξε πίσω τα μαλλιά της, σφούγγισε τα δάκρυά της και είπε: “Παύτε ωρέ τα κλάματα. Πάσχα έρχεται, σηκωθείτε τώρα να βάψουμε τ’ αυγά, τι είναι αμαρτία κι ο θεός μπορεί να μας οργιστεί”.
Από σεβασμό σηκωθήκανε οι άλλες κι αρχίσανε τη δουλειά. Ξαφνικά έρχεται κάποιος και λέει πως είναι ψέματα, δεν σκοτώθηκα μόνο ο ένας τραυματίστηκε λίγο. Τότε η Δέσπω είπε: Σε ευχαριστώ Θεέ μου που μου τους φύλαξες, μα εγώ ξεγραμμένους τους έχω...

Ο εθνικός ποιητής Σολωμός ζούσε στ' Ακρωτήρι της Ζάκυθος με τον πιστό του υπηρέτη Λάμπρο, στο σπίτι του Στράνη. Ο υπηρέτης αργότερα διηγώταν:
- «Ενα μεσημέρι (1825) ακούμε κανονιές, και το αφεντικό εβγήκε έξω από την κάμαρά του και στάθηκε στο λόφο. Επειτα ανασηκώνοντας τα χέρια στον ουρανό εφώναξε δυνατά, μα πολύ δυνατά:
- "Βάστα καϊμένο Μισολόγγι βάστα!".
Και έκλαιγε σαν το παιδί».
«Ενα άλλο βράδυ μ' αστροφεγγιά, ήτανε καθισμένος στη ρίζα μιας ελιάς και έπειτα από πολλή σιωπή είπε στον υπηρέτη του:
- Λάμπρο, τι να γίνουνται εκεί κάτου τώρα τ' αδέρφια μας; Κι' άρχισε να κλαίη πάλι».
Το δεύτερο:
«Αλλη φορά παράγγειλε να δοθή το φαΐ του στους χωριάτες λέγοντας:
- "Ετούτην την ώρα, Λάμπρο, πόσοι από τους αδελφούς μας εις το Μισολόγγι πεινάνε... Δεν θέλω περιστέρια!".
Κι' ο ποιητής έφαγε ψωμί κι' ελιές μονάχα».

Κάποτε στα χρόνια του εμφυλίου πέρασαν απο δίκη τον Γεώργιο Καραϊσκάκη:
...και όταν εκείνος αρματωμένος παρουσιάστηκε μπροστά τους για να δικαστεί τους είπε: «Γιατί μωρέ με φέρατε εδώ; Ποιο παράνομο έκανα;» Εκείνοι κίτρινοι από ντροπή σαν είδαν την περήφανε ια του, δειλά του είπαν: «Για τη γλώσσα σου θα σε δικάσουμε Καραϊσκάκη». Τότε εκείνος απήντησε: «Φτου σας μωρέ, γιατί αν με δικάσετε για τη γλώσσα μου, εφτά ζωές να είχα, δεν θα τη γλύτωνα. Το έχω χούϊ μωρέ. Δεν είμαι όμως κακός Έλληνας εγώ».
Τότε ένας δικαστής του είπε: «Καραϊσκάκη σου είπαμε να το κόψεις αυτό το χούϊ».
Και ο Καραϊσκάκης απάντησε: «Κυρ - Πάνο είσαι περίπου 70 χρονών. Σου έχω πεί πολλές φορές να κόψεις το χούϊ που έχεις να γκαστρώνεις τις τσούπρες. Εσύ όμως δεν τόκοψες». Και συνέχισε: «Εσείς μωρέ δεν βλέπετε τις προστυχιές που κάνετε με τους αγάδες και τους μπέηδες;» Έκανε μεταβολή και έφυγε.
Η δίκη γελοιοποιήθηκε αλλά απόφαση έβγαλε. Να πως αναφέρεται στα Ελληνικά Χρονικά. (Είχαν βάλει την χερούκλα τους ο Μαυροκορδάτος και ο Γιαννης ο Ράγκος) .
«ο Καραϊσκάκης είχε κρυφήν ανταπόκρισιν με τους εχθρούς της πίστεως και της πατρίδος από τον Ομέρ πασάν εζήτησε μπουγιουρντί δια να γίνει καπετάνιος των Αγράφων. υπόσχετο εις τον εχθρόν να πιάσει την Τατάραιναν (το μοναστήρι της Τατάρνας) με χιλίους στρατιώτας και ευμβούλευε να έβγη ο αποστάτης Βαρνακιώτης μαζί με χιλίους εις το Ξηρόμερον; «υπέσχετο εις τον εχθρόν να τραβήξη προς εαυτόν στρατηγούς και χιλιάρχους Έλληνας εναντίον της πατρίδος.»
για να απαντήσει με επιστολή ο Καραϊσκάκης κάνοντας τους και πλάκα απο πάνω.
«έμένα η κακή τύχη μου και αρρώστησα οπίσω. Δεν ηξεύρω κιόλα από τα κρύα τα πολλά ήταν ή από τους αφορισμούς όπου μου εκάμετε, και σας παρακαλώ να με συγχωρέσει η Διοίκησις και όλοι οι χριστιανοί και να μου σταλεί και μια ευχή συγχωρητική παρά του αρχιερέως..»
Λόγια του
-Ήταν στα 1823. Ύστερα απ τη μάχη στο Κεφαλόβρυσο φέρνουν νεκρό τον ήρωα Μάρκο Μπότσαρη στο Μοναστήρι. Ο Καραϊσκάκης, που ήταν άρρωστος στο Μοναστήρι, σηκώθηκε απ το κρεβάτι του και ασπάστηκε το νεκρό με τούτα τα λόγια.:
«Άμποτε, Μάρκο ήρωά μου, να πάω κι εγώ από τέτοιο θάνατο».
Και ύστερα συμπλήρωσε μπρος στο νεκρό ήρωα:
«Ο Μάρκος ήτανε τρανός. Είχε μυαλό όσο κανείς άλλος. Καρδιά λιονταριού και γνώμη δίκηα σαν του Χριστού. Ούτε το δάχτυλό του δέ φτάνουμε εμείς»
-Στη διάρκεια μιας εκστρατείας που έκανε ο Καραϊσκάκης στη Ρούμελη το 1826 πιάνει χιονοθύελλα και οι στρατιώτες του έρχονται σε δύσκολη θέση από τρόφιμα. Τα παλικάρια αρχίζουν να διαμαρτύρονται στον αρχηγό τους και εκείνος, που συχνά έκανε αστεία, για να τους ξεγελάσει τους φωνάζει:
"Σφίξτε ορέ εσείς το ζωνάρι σας και βαρείτε την κοιλιά σας".
Γέλασαν οι Έλληνες πολεμιστές στο αστείο του Καραϊσκάκη και ξεχνώντας τη πείνα τους άρχισαν όλοι να φωνάζουν:
«Βαρούμε τη κοιλιά Καραϊσκάκη, βαρούμε τη κοιλιά Καραϊσκάκη»
-Στο μοναστήρι του Προυσού πεσμένος στο κρεβάτι απ' τη φυματίωση κατά το 1823 ο Καραϊσκάκης παροτρύνθηκε από κάποιο καλόγερο να τάξει στην Προυσιώτισσα ένα δώρο για να γίνει καλά.
"Τι να δώσω ορέ!... Δεν έχω τίποτε άλλο απ' το μουλάρι μου και το τάζω," είπε χαμογελώντας πικραμένα. Αφού βελτιώθηκε κάπως η υγεία του και του έπεσε ο πυρετός έδεσε το μουλάρι απ' την πόρτα της εκκλησίας χάρισμα στην Παναγία κι όπως' πάντα είπε τ' αστείο του:
«Που νά' ξερα εγώ Παναγιά μ' πως ήθελες του μπλάρι μ' για να με γιάν'ς τόσο καιρό».
-"Όποιος γίνεται αφέντης χωρίς να γίνει δούλος, είναι μπάσταρδος αφέντης κι αλίμονο στο δούλο".
Αυτός ο άνθρωπος ήταν μοναδικός ο Μακρυγιάννης τον περιγράφει τέλεια νομίζω.
"'Οταν ζούσε ο Καραϊσκάκης όλοι αυτείνοι ούτε δια ψυχογυιόν δεν τον κάναν καμπούλι. Σκοτώνοντας ο Καραϊσκάκης, σκούργιασαν τα ντουφέκια τους, στόμωσαν τα σπαθιά τους. Τότε είδαμεν πόσα δράμια ζυάζει ο καθείς.

Ο Κολοκοτρώνης καταλάβαινε πως πλησίαζε το τέλος της ζωής του και συχνά το μαρτυρούσε αυτό. Την τελευταία Αγία Τεσσαρακοστή λίγους μήνες πριν πεθάνει, θα καβαλήσει το άλογο του και θα επισκεφτεί τον αγαπημένο του Μωριά για να τον αποχαιρετήσει. Ήθελε να συγχωρέσει και να συγχωρεθεί από τους ανθρώπους που τον έβλαψαν και άλλου έβλαψε ο ίδιος. Παντού από όπου περνούσε δεχόταν θαυμασμό και αγάπη, τον χαιρετούσαν τα βουνά όπου κρυβόταν και τον καλωσόριζαν οι κάμποι.Συγχώρεσε ακόμα και τον υπουργό Δικαιοσύνης τον Σχοινά, ο οποίος ειχε μεθοδεύσει την καταδίκη του.Όταν επέστρεψε στην Αθήνα, η μόνη εκκρεμότητα που του απόμενε ήταν να παντρέψει το γυιό του Κολίνο.

Τον είχε σπουδάσει και τον προόριζε για την πολιτική και τον πάντρεψε με την πλούσια εγγονή του άλλοτε ηγεμόνα της Βλαχίας πρίγκιπα Καρατζά. Στο γάμο που ήταν ένα από τα «κοσμικότερα» γεγονότα της εποχής, παραβρέθηκε ολόκληρη η Αθηναϊκή κοινωνία, ενώ ο Όθων πρόσταξε τη στρατιωτική μουσική να πάει στο σπίτι του Κολοκοτρώνη και να παίζει όλη την ημέρα.
Στις 3 Φεβρουαρίου δύο ημέρες μετά τον γάμο του γυιού του, στο παλάτι δόθηκε ένας μεγάλος χορός, όπου από τους πρώτους καλεσμένους ήταν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Θυμήθηκε τα νιάτα του. Χόρεψε συρτό, τσάμικο και ήπιε παραπάνω.

Το υπουργικό συμβούλιο έκανε το πρόγραμμα της κηδείας και κήρυξε τριήμερο πένθος. Του φόρεσαν τη στολή του στρατηγού, του έζωσαν το σπαθί που είχε όταν πρωτοξεκίνησε ο αγώνας, του φόρεσαν τσαρούχια και τον τοποθέτησαν στο φέρετρο.
Κάτω στα πόδια του έβαλαν μια τούρκικη σημαία με το μισοφέγγαρο για να «πατάει για πάντα την Τουρκιά». Δεξιά και αριστερά του την περικεφαλαία, τον θώρακα του και τον σκέπασαν με τη Γαλανόλευκη.

 

Πηγή: https://trelogiannis.blogspot.com/

Read more »

Ελληνομανία: Η νέα μόδα των Τούρκων και το μεγάλο θαύμα που επιτελείται στην απέναντι μεριά!

 

Η ελληνική κουλτούρα, σημείο αναφοράς από την Πόλη έως και τη Μικρά Ασία. Στη φωτογραφία η βιβλιοθήκη του Κέλσου, στην αρχαία Έφεσο.
O Ελληνας επισκέπτης μοιραία εντυπωσιάζεται με το φαινόμενο που πολλοί Τούρκοι αποκαλούν «Ελληνομανία» ή «Ελληνοϋστερία». Βρίθουν τα ελληνικά ονόματα σε καταστήματα, ξενοδοχεία και εστιατόρια. 

Ελληνική μουσική (από Χάρις Αλεξίου και Ευανθία Ρεμπούτσικα ώς Αντζελα και Ρουβά) κατακλύζει τους δρόμους αλλά και τις συχνότητες των ραδιοσταθμών, εκείνων μάλιστα που μεταδίδουν μόνο τουρκικά τραγούδια (η ελληνική μουσική δεν θεωρείται «ξένη», τόνισε παραγωγός).

Η διακόσμηση χώρων διασκέδασης ενίοτε περιλαμβάνει από αρχαία αγάλματα έως απομιμήσεις εικονισμάτων της Παναγίας. Στην Κωνσταντινούπολη, το φαινόμενο συνδέεται με το κίνημα της νοσταλγίας για την παλιά, κοσμοπολίτικη μητρόπολη. Ωστόσο, η ελληνομανία ως φαινόμενο έχει καταλάβει όλη τη μικρασιατική ακτή όπου ζούσαν ελληνικοί πληθυσμοί πριν από την ανταλλαγή, όπως έμελλε να ανακαλύψω σε οδοιπορικό μου κατά την ακτογραμμή του Αιγαίου για την προηγούμενη έκδοση του περιοδικού «Passport».

Πριν από δεκαπέντε μόλις χρόνια Ελληνες τουρίστες που επισκέπτονταν τα ερείπια της Εφέσου ή της Πριήνης πληροφορούνταν από τους ξεναγούς τους ότι τις εν λόγω πόλεις είχαν οικήσει οι Ιωνες, φυλή μη ελληνική. Οι ελληνικές επιγραφές παρουσιάζονταν ενίοτε ως γραμμένες στην παλαιοτουρκική(!).Μεγάλη η αλλαγή.«Θέλω Ελληνες για τη Σμύρνη μου».
Η αποστροφή ανήκει στη δημοσιογράφο Μινέ Κιρίκανατ, κεμαλίστρια και ορκισμένη εχθρό των ισλαμιστών. Οπως τόνισαν παράγοντες της ομογένειας, εκπλήσσουν δηλώσεις παρόμοιου περιεχομένου από πρόσωπο του κεμαλικού χώρου (η Κιρίκανατ είναι μάλιστα κόρη στρατιωτικού).Παρόμοιες όμως δηλώσεις επαναλαμβάνονται από πολλούς Τούρκους αστούς. Αναλυτές τονίζουν ότι οι αποστροφές δεν υποδηλώνουν κάποια νοσταλγία για τον Ελληνα ως Ελληνα, αλλά για την αστική τάξη ιδιαίτερα της Κωνσταντινούπολης στην οποία ανήκε και την οποία προσωποποιούσε. «Οταν λένε πως τους λείπουμε, εννοούν πως δεν αντέχουν να συμβιώνουν με τους Κούρδους και τους Τούρκους χωριάτες που πήραν τη θέση των Ελλήνων στο Φανάρι, το Κοντοσκάλι αλλά και το Πέρα, και αποτελούν σήμερα την πλειοψηφία» εξηγεί στέλεχος που δουλεύει σε δημόσια υπηρεσία, και που αποφάσισε, παρά την άγνοια της ελληνικής, να βαπτισθεί Ελληνορθόδοξος. «Ανακάλυψα πως έχω ελληνική καταγωγή». Κρατά την αλλαγή θρησκεύματος κρυφή. «Φοβάμαι μη χάσω τη θέση μου».«Αρνούμαι κάθε σχέση με το ισλάμ»«Με θεωρώ Ελληνα, παρότι έχω τουρκικό όνομα και είμαι απόλυτα τουρκόφωνος, γιατί αισθάνομαι κοντύτερα στη Δύση και αρνούμαι κάθε σχέση με το ισλάμ» λέει.

Οπως πολλοί, ερμηνεύει την ελληνολατρία ως κοινωνικό φαινόμενο. Ο συγγραφέας Ορχάν Παμούκ είχε κατηγορήσει τους «νοσταλγούς» των Ελλήνων της Πόλης για ανειλικρίνεια.
Ο Αρμένιος δημοσιογράφος και εκδότης Χραντ Ντινκ είχε σε συνέδριο κατηγορήσει την πλειοψηφία ότι «μας αντιμετωπίζει, εμάς τους μειονοτικούς, σαν αντίκες», λέγοντας πως «αφού μας έκαναν να φύγουμε, τώρα προσπαθούν να περισώσουν τους λίγους που έμειναν για να μη χάσει η Πόλη το χρώμα της». Ο επίσης αρμενικής καταγωγής Σεβάν Νισανιάν, γνωστότερος συγγραφέας τουριστικών οδηγών της χώρας, εξηγεί πως παν Ελληνικόν είναι πια του συρμού, ιδίως μεταξύ των μορφωμένων αστών. «Πρόκειται αναμφίβολα για ταξικό φαινόμενο: είσαι cool και chic αν πίνεις ούζο αντί για ρακί, αν ακούς ρεμπέτικα αντί για τουρκική έντεχνη και ονομάσεις το μαγαζί σου “αδελφή μου” ή κάτι τέτοιο».
Κατά τον Νισανιάν η Τένεδος ειδικότερα έχει γίνει η Μέκκα της τουρκικής ελληνολαγνείας.Παντού ελληνικές επιγραφέςΤον κοινωνικό χαρακτήρα της ελληνολαγνείας εξήγησε επαρκώς και ο δημοσιογράφος Αρης Χατζηστεφάνου στο βιβλίο του «Τουρκία, Ανατολικά της Ε.Ε.». Αφήνοντας τις ιδεολογίες κατά μέρος, δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει τον καταιγισμό. Το όνομα Pera διακρίνει εστιατόρια, ξενοδοχεία, γκαλερί, μέχρι και μπακάλικα. Από τα πλέον trendy καφέ του Νεοχωρίου (Yenikοy) το Νέα Χώρα.

Ξενοδοχεία όπως Δάφνη και Χρυσούν Κέρας βρίθουν στο Φανάρι και τον Κεράτιο. Smyrna ονόμασαν δύο Σμυρνιοί Εβραίοι το καφέ-εστιατόριο που άνοιξαν στην μποέμ συνοικία Τζιχάνγκιρ. Τα ελληνικά τοπωνύμια ανασταίνονται στην ακτογραμμή του Αιγαίου. Αμέτρητα ξενοδοχεία και καταστήματα ονομάζονται Levissi ή Μakri στις δύο παλιές ελληνικές πόλεις, κεντήματα (ΚΑΛΗΜΕΡΑ, ΚΑΛΟΝ ΠΑΣΧΑ) κοσμούν τους τοίχους καφέ στα Αλάτσατα. «Ο Ελληνας είναι ο Ευρωπαίος που καλύτερα ξέρουν οι Τούρκοι, τον οποίο ζηλεύουν και θέλουν να μιμηθούν» λέει η Τουρκάλα σύζυγός του.«Καταγόμαστε από την Κρήτη»«Είμαι Ελληνας» δηλώνει κατηγορηματικά ο Μεμέτ.
Και εξηγεί: «Καταγόμαστε από την Κρήτη. Είμαστε Ελληνες που εξισλαμίσθηκαν με την οθωμανική κατάκτηση. Θέλω απλώς να αποκηρύξω κάθε σύνδεσμο με την ισλαμική κουλτούρα, που δεν αποτελεί σημείο αναφοράς για μένα» λέει.

Το ζήτημα των σημείων αναφοράς απασχολεί πολλούς «Δυτικότροπους» αστούς. «Κοίτα με προσεκτικά. Σου μοιάζω να έχω έρθει από την Κεντρική Ασία;» ρωτά ο Ερτάν, καθηγητής κοινωνιολογίας σε γνωστό ιδιωτικό Πανεπιστήμιο. «Είμαστε οι απόγονοι όλων των λαών που ζούσαν στη Μικρασία, εκείνων που εξισλαμίσθηκαν και εκτουρκίσθηκαν. Είμαστε τόσο Ελληνες όσο και εσείς στην άλλη όχθη του Αιγαίου, γιατί είμαστε οι απόγονοι του εξισλαμισθέντος Μικρασιατικού Ελληνισμού» λέει.

«Δεν το λέω αυτό για να οικειοποιηθώ μια κουλτούρα. Θέλω απλά να υπενθυμίσω στους συμπατριώτες μου ότι αυτά τα αρχαία μνημεία είναι δικά μας μνημεία, και πρέπει να αγωνιστούμε για την προστασία τους. Τα σημεία αναφοράς μας δεν είναι μόνο το Ισλάμ και ο Νασρεντίν Χότζας. Είναι και το Βυζάντιο, η λέξη Κωνσταντινούπολη, η αρχαία Ρώμη και οι Ιωνες φιλόσοφοι».

Πηγή: https://romioitispolis.gr

Read more »

Ζωντανεύοντας τους Ήρωες του 1821 με Τεχνητή Νοημοσύνη!

 

Με τη βοήθεια της Τεχνητής Νοημοσύνης, ζωντανέψαμε (και σχεδιάσαμε σε 3D περιβάλλον) τους Ήρωες του 1821.  

Πώς ήταν τα πρόσωπα τους;

Ποια ήταν τα πραγματικά τους ονόματα;

Ποια ήταν η μόνη γυναίκα που ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρείας;

Ποιος ήρωας της Ελληνικής Επανάστασης διετέλεσε 5 φορές πρωθυπουργός της Ελλάδος;

Ποιος ήρωας της Ελληνικής Επανάστασης ήταν μονόχειρας αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να δώσει και την ψυχή του για την πατρίδα;

Πηγή: https://romioitispolis.gr

Read more »

Ο ορυκτός πλούτος της Ουκρανίας και η γεωπολιτική του σημασία

 

 

Γράφει ο ΣΤΟΪΛΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

Είναι γνωστό ότι εκτός από την σπουδαία γεωπολιτική της θέση ως ενδιάμεση χώρα μεταξύ χωρών του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας (βλ. Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι, “Η Μεγάλη Σκακιέρα”, 1998) η Ουκρανία παρουσιάζει εξίσου σημαντική γεωοικονομική σημασία, καθώς κατέχει άφθονους φυσικούς πόρους, τόσο από άποψη αποδεδειγμένων αποθεμάτων, όσο και οικονομικά αξιοποιήσιμων ενεργειακών και μεταλλικών ορυκτών πόρων.

Συνολικά η Ουκρανία διαθέτει κοιτάσματα με 22 από τα 34 κρίσιμα ορυκτά που θεωρούνται καθοριστικά για το μέλλον της σύγχρονης βιομηχανίας (ηλεκτρικά οχήματα, ανεμογεννήτριες, ηλιακοί συλλέκτες, smartphone, κλπ), όπως και για την ενεργειακή μετάβαση, λόγω της επιχειρούμενης απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα, στις επόμενες δεκαετίες.

Ιδιαίτερης σημασίας ως προς την μεγάλη συγκέντρωση φυσικών πόρων αποτελεί η περιοχή “RustBelt” του Ντονμπάς, στο νότιο και ανατολικό τμήμα της λεγόμενης «Ουκρανικής Ασπίδας», η οποία καταλαμβάνει μεγάλο μέρος της Ουκρανίας, μέχρι στα σύνορα με την Λευκορωσία στο βορρά και τη Ρωσία στα νοτιοανατολικά (χάρτης 1).

 

Ιστορικά, η περιοχή του Ντονμπάς, που σήμερα βρίσκεται σε πολύ μεγάλο βαθμό υπό ρωσικό έλεγχο, υπήρξε για πολλές δεκαετίες το κέντρο της βιομηχανικής ανάπτυξης της πρώην ΕΣΣΔ. Τα αποθέματα ουρανίου και τιτανίου της περιοχής, σαν “η καρδιά της χώρας”, ήταν για τους Σοβιετικούς υψίστης στρατηγικής σημασίας, όπως σημαντικός ήταν και ο λιθάνθρακας για την ραγδαία εκβιομηχάνιση της χώρας (εικ. 1).

 

Πώς κατανέμεται ο ουκρανικός ορυκτός πλούτος

Στους φυσικούς πόρους της Ουκρανίας περιλαμβάνονται πρώτες ύλες, όπως σιδηρομετάλλευμα και άνθρακας, αλλά και μη σιδηρούχα μέταλλα και ορυκτά. Ιδιαίτερης γεωστρατηγικής σημασίας είναι, για παράδειγμα, το λίθιο, ο γραφίτης, το μαγγάνιο, το τιτάνιο και οι σπάνιες γαίες (ομάδα 17 βαρέων μετάλλων), στις αλυσίδες εφοδιασμού των οποίων κυριαρχεί σήμερα η Κίνα, ο πραγματικός και μεγαλύτερος ανταγωνιστής των ΗΠΑ. Η σπουδαιότητά τους φαίνεται και από γεγονός ότι, για παράδειγμα, η τιμή του λιθίου έχει αυξηθεί από 1.500 δολάρια/τόνο τη δεκαετία του ΄90 σε περίπου 20.000 δολάρια/τόνο τα τελευταία χρόνια και ότι η ζήτηση αναμένεται να αυξηθεί έως το 2040 έως και 40 φορές.

Σύμφωνα με το Αμερικανικό Γεωλογικό Ινστιτούτο (πιν. 1), η Ουκρανία είναι ο τρίτος μεγαλύτερος παραγωγός ορυκτού ρουτιλίου παγκοσμίως με το 15,7 % της συνολικής παγκόσμιας παραγωγής. Είναι ο έκτος μεγαλύτερος παραγωγός σιδηρομεταλλεύματος (3,2% της συνολικής παραγωγής) και τιτανίου (5,8%) και ο έβδομος μεγαλύτερος παραγωγός μεταλλεύματος μαγγανίου (3,1%).

Εκτιμάται ότι υπάρχουν περίπου 2,4 δισ. τόνοι αποθέματα μαγγανίου, που βρίσκονται κυρίως στη λεκάνη της Νικόπολης, στη νότια πλευρά της Ουκρανικής Ασπίδας. Η Ουκρανία διαθέτει επίσης τα μεγαλύτερα αποθέματα στην Ευρώπη σε ουράνιο, τα οποία είναι ζωτικής σημασίας για την πυρηνική ενέργεια και την βιομηχανία όπλων.

Πιν. 1 Θέση της Ουκρανίας για συγκεκριμένα αποθέματα ορυκτών υλικών και ορυκτών πηγών ενέργειας, 2021. Πηγή: Homeland Security Today.

Χάρτης 2: Σημαντικά κοιτάσματα πρώτων υλών στο ουκρανικό έδαφος. Πηγή: Conflict and Environment Observatory (τα κατεχόμενα εδάφη από τη Ρωσία αντιστοιχούν σε αυτά του καλοκαιριού του 2022).

Το λίθιο

Μια ειδική περίπτωση σημαντικού ορυκτού με πολλές χρήσεις αποτελεί το λίθιο. Στον χάρτη 2 παρουσιάζονται τα κοιτάσματα πρώτων υλών εντός της “Ουκρανικής Ασπίδας”, όπου βρίσκονται τα τέσσερα μεγαλύτερα κοιτάσματα λιθίου. Υπό ρωσικό έλεγχο στην περιοχή του Ντονέτσκ βρίσκονται δύο από τα πιο γνωστά κοιτάσματα λιθίου (Kruta Balka στην περιφέρεια Zaporizhia και Shevchenko στην περιφέρεια Donetsk), ενώ τα άλλα δύο (Polokhivske και Stankuvatske) βρίσκονται στην κεντρική Ουκρανία (Kirovograd). Λόγω του ρωσο-ουκρανικού πολέμου και παρά το σημαντικό μέγεθος των κοιτασμάτων πολλά από αυτά έχουν παραμείνει σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητα, ενώ και οι σχετικές υποδομές έχουν εν πολλοίς καταστραφεί σε μεγάλο βαθμό.

Το κοίτασμα λιθίου του Shevchenkivske περιέχει υψηλές συγκεντρώσεις με τα αποθέματα να υπολογίζονται στα 13,8 εκατομμύρια τόνους μεταλλεύματος, ωστόσο απαιτούνται επενδύσεις έρευνας που υπολογίζονται μεταξύ 10 και 20 εκατομμύρια δολάρια. Το κοίτασμα Polokhivske, με εκτιμώμενο απόθεμα λιθίου περίπου 270.000 τόνους, θεωρείται μία από τις καλύτερες τοποθεσίες λιθίου στην Ευρώπη, με πολύ ευνοϊκές γεωλογικές συνθήκες που κάνουν την εξόρυξη πιο οικονομική.

 

Η κατανομή των ορυκτών-ενεργειακών πόρων

Αναφορικά με τους ουκρανικούς-ορυκτούς ενεργειακούς πόρους (άνθρακας, πετρέλαιο, φυσικό αέριο) ο χάρτης 3 παρέχει μια επισκόπηση των πόρων, όπου είναι προφανής η κύρια εστίαση των ανθρακοφόρων κοιτασμάτων στην περιοχή του Ντονμπάς, που σήμερα σε μεγάλο ποσοστό ελέγχεται από τη Ρωσία. Τα αποθέματα λιθάνθρακα υπολογίζονται σε περίπου 34 δισ. τόνους, καθιστώντας τα δεύτερα σε μέγεθος στην Ευρώπη.

Χάρτης 3. Η κατανομή ορυκτών ενεργειακών πόρων στην Ουκρανία. Πηγή: Anthony Faiola/Dalton Bennett, Washington Post (τα κατεχόμενα εδάφη από τη Ρωσία αντιστοιχούν σε αυτά του καλοκαιριού του 2022).

 

Στις σημαντικότερες περιοχές με κοιτάσματα από φυσικό αέριο συγκαταλέγεται η Κριμαία, μαζί με τον γειτονικό Εύξεινο Πόντο. Τα συνολικά αποθέματα φυσικού αερίου της Ουκρανίας – συμπεριλαμβανομένου του σχιστολιθικού αερίου – υπολογίζονται σε πάνω από 1 τρισ. κυβικά μέτρα (δεύτερη στην Ευρώπη, μετά τη Νορβηγία).

Ωστόσο, ο τομέας αυτός δεν είναι επαρκώς ανεπτυγμένος επειδή ιστορικά εισάγονταν φυσικό αέριο από τη Σιβηρία και μόνο με την έναρξη της ρωσο-ουκρανικής σύγκρουσης δόθηκε προτεραιότητα στην ανάπτυξη των εγχώριων αποθεμάτων, αλλά με τους διεθνείς επενδυτές να διστάζουν ή και να έχουν καταγγείλει τις υφιστάμενες συμβάσεις λόγω του πολέμου. Σημαντικά θεωρούνται επίσης και τα κοιτάσματα χρυσού που συναντώνται σε διάφορες περιοχές της Ουκρανίας (χάρτης 4).

 

Ο ρωσοουκρανικός ανταγωνισμός

Ο πίνακας 2 δείχνει με ιδιαίτερη σαφήνεια τον ανταγωνισμό μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας ως προς την παγκόσμια κατάταξη προμήθειας συγκεκριμένων ορυκτών και τον ρόλο τους στην εύρυθμη λειτουργία της παγκόσμιας οικονομίας με την προμήθεια πρώτων υλών. Και οι δύο χώρες είναι από τους σημαντικότερους παραγωγούς σε πολλά κρίσιμα ορυκτά και συγκαταλέγονται μέσα στην πρώτη δεκάδα κατόχων σημαντικών ποσοτήτων τους.

Ένα παράδειγμα, για την σπουδαιότητα αυτών των ορυκτών αποτελεί το μετάλλευμα μαγνησίου, ένα σημαντικό στοιχείο κράματος για το αλουμίνιο, το 80% της παγκόσμιας παραγωγής του οποίου γίνεται στην Κίνα. Η Ρωσία, αν και στη δεύτερη θέση, ακολουθεί από πολύ μακριά την Κίνα. Είναι προφανές ότι σε περίπτωση που για κάποιο λόγο δεν θα ήταν πλέον διαθέσιμες στην παγκόσμια αγορά οι κινέζικες προμήθειες σε μαγνήσιο, θα σταματούσε σε σύντομο χρονικό διάστημα η βιομηχανική παραγωγή αλουμινίου – και συνεπώς, για παράδειγμα, και της αυτοκινητοβιομηχανίας. Ένα εφιαλτικό ενδεχόμενο για ολόκληρη τη Δύση και όχι μόνο…

Πιν. 2 : Θέση της Ουκρανίας και της Ρωσίας στην παγκόσμια κατάταξη προμήθειας συγκεκριμένων ορυκτών υλικών (2017). Πηγή: Quelle: The Mineral Industry of Ukraine.

 

Οι αμερικανικές απαιτήσεις

Το πλούσιο σε πολύτιμους φυσικούς πόρους ουκρανικό υπέδαφος έχει αναδειχτεί, ιδιαίτερα στους δύο τελευταίους μήνες, σε κεντρικό ζήτημα στην παγκόσμια γεωπολιτική, καθώς οι ΗΠΑ επιδιώκουν πιεστικά τη σύναψη μιας διμερούς συμφωνίας με την Ουκρανία για την αποκλειστική πρόσβαση σε αυτούς τους πόρους. Είναι προφανές ότι το “επενδυτικό” ενδιαφέρον των ΗΠΑ για τα ουκρανικά ορυκτά αντανακλά τις ευρύτερες γεωπολιτικές ανακατατάξεις, την αυξανόμενη ζήτηση, αλλά και τις ασταθείς κινήσεις των τιμών και τις δυσκολίες στην παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα.

Η προτεινόμενη συμφωνία ορυκτών απαιτεί από την Ουκρανία να συνεισφέρει το 50% των μελλοντικών εσόδων από κρατικούς ορυκτούς πόρους, πετρέλαιο και φυσικό αέριο και άλλα εξορυκτικά υλικά, σε ένα επενδυτικό ταμείο για τη μεταπολεμική ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης από τον πόλεμο Ουκρανίας. Εξυπακούεται, ένα ταμείο που θα το διαχειρίζεται από κοινού οι δύο συμβαλλόμενοι, ΗΠΑ και Ουκρανία.

Συγκεκριμένα, οι ΗΠΑ θα λάβουν το 50% των επαναλαμβανόμενων εσόδων της Ουκρανίας από την εξόρυξη ορυκτών πόρων και το 50% της οικονομικής αξίας «όλων των νέων αδειών που χορηγούνται σε τρίτους» για μελλοντική νομισματική απόδοση των πόρων. Επίσης, απ’ ότι έχει ήδη γνωστοποιηθεί, θα υπάρξει «εμπόριο επί των εσόδων» υπέρ των ΗΠΑ. Να σημειωθεί ακόμη ότι η, με σαφέστατες “αποικιοκρατικές ρήτρες”, συμφωνία δεν περιλαμβάνει μόνο την “αποπληρωμή” του ουκρανικού χρέους στις ΗΠΑ με εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια σε ορυκτούς πόρους, αλλά και μερικό έλεγχο λιμανιών, υποδομών και κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Για αυτό, καθόλου άδικα, οι επικριτές αυτής της προφανούς “λεόντειας” συμφωνίας αναφέρονται σε μια συμφωνία που νομικά ισοδυναμεί με «οικονομικό αποικισμό της Ουκρανίας από τις ΗΠΑ για τη αιωνιότητα». Πολλοί αναλυτές πιστεύουν μάλιστα ότι «η Ουκρανία θα είχε πιο σκληρή μεταχείριση από τη Γερμανία και την Ιαπωνία μετά την ήττα του Β’ Παγκοσμίου». Το γενικό συμπέρασμα της συμφωνίας είναι σαφές: Ουκρανοί, “πληρώστε μας πρώτα όσα μας χρωστάτε και μετά μπορείτε να ταΐσετε τα παιδιά σας”.

Από την άλλη, το γεωστρατηγικής σημασίας μεγάλο δυναμικό πρώτων υλών της Ουκρανίας για “λεηλασία” είναι κάτι που, εκ των πραγμάτων, ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν διαπίστωσε νωρίτερα από τους ομολόγους του της Δύσης που για κακή τους τύχη μένουν “εκτός νυμφώνος”. Στο πλαίσιο αυτό, γίνεται επίσης σαφές ότι λόγω της επιδιωκόμενης απολιθανθρακοποίησης της παγκόσμιας οικονομίας η εισβολή της Ρωσίας πριν τρία χρόνια στην Ουκρανία περιελάβανε, μεταξύ άλλων, και οικονομικές βλέψεις αναφορικά με τον ορυκτό της πλούτο. 

Ορισμένα συμπεράσματα

Παρατηρώντας τους παραπάνω τρεις χάρτες και τους δύο πίνακες γίνεται αμέσως κατανοητό ότι η χωρική κατανομή των ορυκτών πόρων της Ουκρανίας έχει μια σημαντική γεωστρατηγική αλλά και γεωοικονομική σημασία. Η κατάληψη και προσάρτηση από τη Ρωσία σημαντικής έκτασης εδαφών στις ρωσόφωνες περιοχές του Ντονμπάς, όπου βρίσκεται ένα πολύ μεγάλο μέρος του ορυκτού πλούτου, της δίνει ένα σαφές προβάδισμα στον παγκόσμιο ανταγωνισμό κατοχής και ελέγχου συγκεκριμένων και κρίσιμων φυσικών πόρων.

Μια πραγματικότητα που προφανώς δεν θα άφηνε αδιάφορο τον αμερικανικό παράγοντα και ιδιαίτερα τον “επιχειρηματία” πρόεδρο Τραμπ και που δεν αποκλείεται να είναι μέρος της διαπραγμάτευσης ΗΠΑ-Ρωσίας για τον τερματισμό του πολέμου. Παρόλα αυτά, μια, όπως όλα δείχνουν, “συρρικνωμένη” εδαφικά Ουκρανία, αλλά λειτουργικά ενταγμένη στην ΕΕ, θα μπορούσε ν΄ αποτελεί, λόγω του πλούσιου υπεδάφους της, στρατηγικό σύμμαχο για όλες τις δυτικές οικονομίες, αλλά και σημαντικό “παίχτη” διεθνώς στην ενεργειακή μετάβαση και στον έλεγχο “κρίσιμων” ορυκτών.

Φαίνεται όμως ότι οι ΗΠΑ, με τις ήδη γνωστές μεθοδεύσεις του “οδοστρωτήρα” Τραμπ, θα έχουν μετά την αναμενόμενη λήξη του πολέμου απέναντι στην ασθμαίνουσα, λόγω πολύμορφης κρίσης ΕΕ, σαφώς το προβάδισμα, εξασφαλίζοντας ήδη το 50% από τους εναπομείναντες ουκρανικούς φυσικούς πόρους.

Με το να βρίσκεται όμως ένα μεγάλο μέρος του ουκρανικού ορυκτού πλούτου πολύ κοντά στη σημερινή γραμμή του μετώπου – κι ενδεχομένως μελλοντική γραμμή κατάπαυσης του πυρός – είναι αναμενόμενο ότι θα υπάρχει ένα πολύ αυξημένο ρίσκο για μελλοντικές επενδύσεις σε τόσο ασταθείς περιοχές. Κι εδώ μπορούν οι ΗΠΑ να εμφανιστούν ως η μοναδικοί και αξιόπιστη δύναμη που θα εγγυηθεί την ασφάλεια των “επενδύσεων”.

Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη επίσης ότι οι απαιτούμενες υποδομές εξόρυξης και επεξεργασίας των κοιτασμάτων πρέπει πρώτα να κατασκευαστούν. Πράγμα που σημαίνει ότι μέχρι την απρόσκοπτη παραγωγή, κι εφόσον τερματιστεί ο πόλεμος και δημιουργηθεί πρώτα το ανάλογο επενδυτικό κλίμα σε ασφαλές περιβάλλον, θα χρειαστούν, σύμφωνα με τους ειδικούς μέχρι και δέκα χρόνια.

Παρά τον προφανή της πλούτο, αν συνυπολογίσουμε και την πολύ σημαντική αγροτική της οικονομία και τα μεγάλα ενεργειακά της αποθέματα, η κατεστραμμένη και απολύτως εξαρτημένη πλέον Ουκρανία έχει μπροστά της πολύ δύσκολα χρόνια. Και είναι ν΄ απορεί κανείς που κάποιοι πολεμόχαροι κυβερνώντες στη Δύση, αδυνατώντας να αναγνωρίσουν τις οδυνηρές πραγματικότητες ενός πολέμου που θα μπορούσε να μην είχε ξεκινήσει ποτέ, και την άδικη θυσία της Ουκρανίας, επιθυμούν στο διηνεκές τη συνέχιση του.

Και ετοιμάζονται μάλιστα για τη “ρεβάνς” στρατιωτικοποιώντας τις οικονομίες τους, έτοιμοι να φορτώσουν στους λαούς τους αβάσταχτα χρέη εκατοντάδων δισ. και βομβαρδίζοντάς τους με ασύλληπτους μύθους περί «ευρωπαϊκής ασφάλειας», λόγω της επιθετικής Ρωσίας, που αν και δυσκολεύεται τόσο πολύ στο ουκρανικό μέτωπο, ετοιμάζεται να φτάσει και πάλι στο Βερολίνο (Β Παγκόσμιος) και γιατί όχι μέχρι το Παρίσι (Ναπολεόντειοι Πόλεμοι)!

 

Πηγή: https://koukfamily.blogspot.com

Read more »

Το τούνελ με τους 365 Αγίους..!

 

Στο χειμερινό θέρετρο Στράζα στην Βάλεα Ζίουλουι της Ρουμανίας, όχι μακριά από τον ορεινό όγκο Βαλκάν(1946 μ.)έχει χτιστεί ένα τούνελ μήκους 54 μέτρων.

Το τούνελ συνδέει τον κεντρικό δρόμο του χειμερινού θερέτρου Στράζα με μια ξύλινη εκκλησία που τιμάται επ’ονόματι των Αγίων Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης

Το τούνελ φτιάχθηκε έπειτα από επιθυμία των ντόπιων κατοίκων αλλά και τουριστών οι οποίοι τον χειμώνα δεν μπορούσαν να φτάσουν στην εκκλησία λόγω του χιονιού το οποίο αποκλείει κάθε πρόσβαση στην σκήτη.

«Στην Στράζα το χιόνι είναι πολύ και είναι δύσκολο να φτάσεις στην σκήτη.Γι αυτό σκεφτήκαμε να φτιάξουμε ένα τούνελ.Έπειτα,κοιτώντας ένα ημερολόγιο μου ήλθε η ιδέα να ζωγραφίσουμε στο τούνελ 365 αγίους της εκκλησίας μας,έναν για κάθε ημέρα»δήλωσε ο κ.Εμίλ Παρέαου,ο οποίος χρηματοδότησε εξ’ολοκλήρου την κατασκευή της σκήτης αλλά και του τούνελ. 

 

 Φτιάχτηκε το 2006. Η είσοδος στο τούνελ γίνεται από μία μεγάλη ξύλινη πόρτα. 

 

 

«Το εικονογραφημένο ορθόδοξο ημερολόγιο αρχίζει από την 1η Σεπτεμβρίου και καταλαμβάνει την αριστερή πλευρά του τούνελ πηγαίνοντας προς την σκήτη,ενώ στο ταβάνι μπορείς να δεις σκηνές από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη.Στα δεξιά υπάρχουν οι Δεσποτικές και Θεομητορικές εορτές,δίπλα από τις 10 εντολές.

 

Πηγή: https://romioitispolis.gr

Read more »

Η Ελλάδα είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ χώρα στον κόσμο που συνδυάζει όλες τις κλιματολογικές και γεωμορφολογικές συνθήκες του πλανήτη

 

 

Διονύσης Αντωνέλλος

Η Ελλάδα έχει απίστευτη γεωγραφική ποικιλομορφία, κάτι που την καθιστά μοναδική στον κόσμο, κυρίως λόγω της ιδανικής της γεωγραφικής θέσης, της αλληλεπίδρασης του ηπειρωτικού και θαλάσσιου κλίματος, καθώς και της ποικιλίας γεωλογικών σχηματισμών.

Έτσι την ώρα που στην Ελλάδα υπάρχουν χιονισμένα βουνά, όπως ο Όλυμπος (2.917 μ.), η Πίνδος και ο Ταΰγετος με βαρείς χειμώνες, όπου λειτουργούν και χιονοδρομικά κέντρα, όπως στο Καϊμακτσαλάν και τα Καλάβρυτα, την ίδια ώρα υπάρχουν και έρημοι και αμμοθίνες όπως στη Λακωνία όπου υπάρχει η “Σαχάρα της Ευρώπης”, οι αμμοθίνες της Ελαφονήσου, καθώς και οι αμμόλοφοι στη Λήμνο που θυμίζουν αφρικανικές ερήμους.

Η Ελλάδα διαθέτει μεγάλες λίμνες, όπως η Τριχωνίδα, η Βεγορίτιδα, η Κερκίνη και ποτάμια όπως ο Έβρος, ο Αχελώος και ο Αλιάκμονας.

Το φαράγγι του Βίκου είναι ένα από τα βαθύτερα στον κόσμο, ενώ το σπήλαιο του Διρού είναι από τα πιο εντυπωσιακά σπήλαια της Ευρώπης.

Στη Γαύδο και την Κρήτη υπάρχουν φοινικοδάση (όπως το Βάι) και εξωτικές παραλίες που θυμίζουν Καραϊβική.

Η Σαντορίνη, η Μήλος και η Νίσυρος έχουν κρατήρες και ηφαιστειακά πετρώματα, κάνοντας το τοπίο τους μοναδικό στην Ευρώπη.,

Η Ελλάδα είναι πραγματικά μοναδική, καθώς σε μια σχετικά μικρή έκταση συνδυάζει όλες τις κλιματολογικές και γεωμορφολογικές συνθήκες του κόσμου. Αυτό την κάνει έναν από τους πιο ενδιαφέροντες προορισμούς, καθώς μπορείς να δεις βουνά, θάλασσα, έρημο και λίμνες σε μία μόνο μέρα.

 

Πηγή: https://www.sportime.gr

Read more »

Σείεται η Κωνσταντινούπολη μετά τη σύλληψη του Ιμαμογλου: Χάος με διαδηλώσεις και επεισόδια

Σείεται η Κωνσταντινούπολη μετά τη σύλληψη του Ιμαμογλου: Χάος με διαδηλώσεις και επεισόδια

Ένταση, επεισόδια και διαμαρτυρίες στην Κωνσταντινούπολη μετά από την πρωτοφανή σύλληψη του Εκρέμ Ιμάμογλου, λόγο πριν θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία. Ο κύριος αντίπαλος του Ταγίπ Ερντογάν προφυλακίστηκε το πρωί της Τετάρτης με κατηγορίες για διαφθορά και τρομοκρατία.

Όπως μεταδίδει το ΑΠΕ, φοιτητές στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης έσπασαν οδοφράγματα της αστυνομίας κατά τη διάρκεια διαδήλωσης κατά της σύλληψής του και η αστυνομία έκανε χρήση δακρυγόνων.

Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα, (CHP) κάλεσε σε πανεθνικές διαδηλώσεις μετά τη σύλληψη του Ιμάμογλου, ενώ το CHP κάλεσε σε συγκέντρωση σε γραφεία του κόμματος σε όλη τη χώρα στις 14:00. Το CHP καταδίκασε τη σύλληψη Ιμάμογλου κάνοντας λόγο για «πραξικόπημα» που έχει στόχο να εκτοπίσει τον πολιτικό αντίπαλο του Ερντογάν.

Μπροστά από το αρχηγείο της αστυνομίας όπου κρατείται ο Ιμάμογλου από τα ξημερώματα, εκατοντάδες άνθρωποι, σε απόσταση από αστυνομικά φράγματα, συγκεντρώθηκαν για να φωνάξουν «Ιμάμογλου, δεν είσαι μόνος!», «Κυβέρνηση Παραιτήσου!» ή «Μια μέρα η ζυγαριά θα γείρει και το AKP (σ.σ. το κυβερνών κόμμα) θα λογοδοτήσει στον λαό».

«Διεξάγουν πραξικόπημα αυτή τη στιγμή κατά του Ιμάμογλου, ο οποίος νίκησε τον Ερντογάν τέσσερις φορές στην κάλπη από το 2019 με τη βούληση του λαού», είπε ο Μπουλέντ Γκιουλτέν, ένας διαδηλωτής, αναφερόμενος στις δημοτικές εκλογές του 2019 και του 2024, όταν το CHP του Ιμάμογλου νίκησε τους υποψηφίους του κυβερνώντος κόμματος, με σαρωτικές νίκες στις περισσότερες μεγάλες πόλεις της χώρας.

Στη διάσημη οδό Ιστικλάλ, εκατοντάδες άνθρωποι στέκονται στην ουρά σε ανταλλακτήρια συναλλάγματος. Η σύλληψη του δημάρχου της πόλης έπληξε την ήδη ασταθή τουρκική λίρα, που κατέγραψε νέο ιστορικό χαμηλό έναντι του δολαρίου και του ευρώ το πρωί.

Πηγή: https://romioitispolis.gr

Read more »

Το αίμα που κατεβαίνει από την Ουκρανία θα πνίξει και την Πόλη.

Το αίμα που κατεβαίνει από την Ουκρανία θα πνίξει και την Πόλη. Συγκλονιστικοί οι Θ.Αυγερινός και Α.Στεφανόπουλος για τα εγκλήματα Βαρθολομαίου, Μητσοτάκη. Τρομερές αποκαλύψεις

Την ώρα που Ουάσινγκτον και Μόσχα κινούνται στο δρόμο της λογικής, με τον Τραμπ και τον Πούτιν να συνομιλούν ψάχνοντας λύση, στην Ευρώπη και ειδικά στην Ελλάδα, η λογική ακόμη αναζητείται…
Η ελληνική κυβέρνηση ουσιαστικά απελαύνει τον Ρωσο-Ουκρανό δημοσιογράφο Γεννάδιο Μέλνικ, ανταποκριτή επί 12 χρόνια του Ria Novosti στην Αθήνα! Ποια είναι η αιτία; Ουδείς γνωρίζει…
Δύο γνωστοί δημοσιογράφοι ,ο Θανάσης Αυγερινός και ο Αλέξανδρος Στεφανόπουλος ανέλαβαν την πρωτοβουλία σύνταξης κειμένου διαμαρτυρίας για την ανεξήγητη απόφαση της κυβέρνησης. Μέχρι στιγμής σχεδόν 110 δημοσιογράφοι έχουν υπογράψει το κείμενο.
Ο Αλέξανδρος Στεφανόπουλος και ο Θανάσης Αυγερινός μαζί στο στούντιο του militairee channel, μιλούν για την απέλαση του Ρωσο-Ουκρανού δημοσιογράφου.
Προφανώς εκτός από την υπόθεση της απέλασης οι δύο δημοσιογράφοι είναι εξαιρετικά αποκαλυπτικοί για όσα συμβαίνουν μεταξύ ΗΠΑ-Ρωσίας για το μέτωπο της Ουκρανίας, αλλά και για την ευρωπαϊκή σχιζοφρένεια. Όπως προκύπτει από τη συζήτηση, είναι θέμα χρόνου να υπάρξουν αποκαλύψεις για τη «βοήθεια» που παρείχε η USAID σε ΜΚΟ αλλά και σε μέσα ενημέρωσης που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη. Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συζήτηση γίνεται και για την εκκλησιαστική πτυχή της ουκρανικής κρίσης , στην οποία δυστυχώς το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως έχει παίξει αρνητικό ρόλο.
Ακόμη θα μάθετε πόσοι έχουν προσκληθεί στο Λευκό Οίκο τη Δευτέρα για την εκδήλωση με αφορμή την 25η Μαρτίου και πότε προβλέπεται να πάρει πρόσκληση για επίσκεψη στις ΗΠΑ ο Έλληνας πρωθυπουργός.

 

 Πηγή: https://romioitispolis.gr

Read more »

Αββάς Μάρκος: Η υπομονή της αδικίας

Κάποιος μορφωμένος, νομικός, ρώτησε έναν γέροντα ασκητή: «Επειδή θέλω να μάθω, παρακαλώ να μου εξηγήσετε τι πιστεύετε εσείς οι μοναχοί και λέτε ότι δεν πρέπει να δικάζουμε αυτούς που μας αδικούν;»

Ο γέροντας αποκρίθηκε: «Το να μην αδικούμε όσους μας αδικούν είναι εντολή του Θεού, ο οποίος είπε με το στόμα του προφήτη· “Δική μου είναι η εκδίκηση, εγώ θα ανταποδώσω, λέει ο Κύριος” (πρβ. Ιερ. 28:36), όπως επίσης και στο Ευαγγέλιο· “Συγχωρήστε, και θα συγχωρηθείτε” (Ματθ. 6:14). Αυτή η προσταγή υπάρχει σε πολλά σημεία της Γραφής. Ποιος είναι λοιπόν αυτός που έχει ορίσει πιο δίκαιους νόμους και θέλει να κρίνει πριν την ώρα τους αυτούς που αδικούν, σαν να είναι αναμάρτητος;»

Ο μορφωμένος ρώτησε τότε: «Αμαρτάνουν λοιπόν οι άρχοντες που τιμωρούν όσους αδικούν και δίνουν το δίκιο στους αδικημένους;»

Ο γέροντας του αποκρίθηκε: «Δεν αμαρτάνουν οι δικαστές που τιμωρούν τους άδικους, αλλά εκείνοι που τους καταγγέλλουν σε αυτούς και δεν τους αφήνουν στον Θεό. Πρώτον, επειδή κάθε δοκιμασία που τους έρχεται οφείλεται στις δικές τους αμαρτίες και έχει σκοπό να τους οδηγήσει σε μετάνοια και όχι σε εκδίκηση. Και δεύτερον, ακόμη και άδικα να έπαθαν ό,τι έπαθαν, έπρεπε να συγχωρήσουν τον άδικο, σύμφωνα με την προσταγή του Κυρίου, ώστε και οι ίδιοι να συγχωρηθούν και να μην κάνουν τις αμαρτίες τους ασυγχώρητες με την ανταπόδοση.«

»Οι άρχοντες άλλωστε, σύμφωνα με τον απόστολο, δεν προκαλούν φόβο για τα καλά έργα αλλά για τα κακά (Ρωμ. 13:3). Δεν αναγκάζουν τους πιστούς και ευλαβείς να καταγγέλλουν όσους τους αδικούν, ούτε απαγγέλλουν κατηγορία στους ανεξίκακους, επειδή δεν καταφεύγουν στα δικαστήρια όταν αδικούνται. Αποδίδουν δικαιοσύνη σε όσους θέλουν κάτι τέτοιο, εκείνους όμως που για τον Θεό δείχνουν μακροθυμία, τους τιμούν και τους αναγνωρίζουν ως πιο συνετούς. Όπως λοιπόν οι άρχοντες δεν εξαναγκάζουν όσους δεν θέλουν να ζητήσουν τη βοήθειά τους, έτσι δεν αμαρτάνουν και όταν δίνουν το δίκαιο σε εκείνους που καταγγέλλουν τον αντίδικό τους.

»Γι’ αυτό, σοφότατε, είναι ανάγκη, μετά από τους κοσμικούς λόγους και νόμους, να διδαχτείς και τον πνευματικό νόμο και να υπομένεις ως δικά σου τα λυπηρά που σου έρχονται, και εκείνους που σου τα προξενούν να μην τους εκδικείσαι, αλλά να τους αγαπάς και να τηρείς τους νόμους της αγάπης ως προς αυτούς. Γιατί η αγάπη – λέει η Γραφή – δεν λογαριάζει το κακό που της έκαναν, αλλά όλα τα δέχεται· η ελπίδα, η πίστη και η υπομονή ποτέ δεν την αφήνουν (Α’ Κορ. 13:5 και 7). Και αφού κάνει αυτά, δεν μπορεί να δικάζει εκείνον που φαίνεται πως την αδικεί. Στην αγάπη διαφέρουμε ο ένας από τον άλλον, όλοι όμως υστερούμε ως προς την πληρότητά της και ελπίζουμε στη χάρη του Χριστού, για να αναπληρώσει τις ελλείψεις μας, αν βέβαια δεν αμελήσουμε από την πλευρά μας να κάνουμε ό,τι μπορούμε.

»Γι’ αυτό, όσοι είναι σοφοί στα λόγια νομίζουν ότι αμαρτάνουν μόνο αυτοί που αδικούν· οι πνευματικά σοφοί όμως, και όταν αδικούνται, τον εαυτό τους κατηγορούν, αν δεν υπομένουν με τη θέλησή τους τις αδικίες. Και όχι μόνο γι’ αυτό, αλλά και για το ότι οι θλίψεις παρουσιάζονται εξαιτίας παλιού δικού τους σφάλματος – αν και αμάρτημα από αμάρτημα διαφέρει στη βαρύτητα. Όποιος λοιπόν ζητά το δίκιο του, μοιάζει να αποδίδει έλλειψη δικαιοσύνης στον Θεό, ενώ αυτός που υπομένει σαν δική του τη θλίψη που του ήρθε, ομολογεί προηγούμενο σφάλμα του, για το οποίο και κάνει υπομονή όταν πάσχει τα δεινά».

ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ

 

Πηγή: https://www.koinoniaorthodoxias.org/

 

Read more »