Mέρες όμορφες...

 Αγαπημένο μου παρεάκι σας εύχομαι Χρόνια Πολλά και Καλά, γεμάτα υγεία!!!
  Εύχομαι η αγάπη να φωλιάζει στις καρδιές σας και να ζωγραφίζετε τις στιγμές σας με όμορφα χρώματα και σχέδια!
  Επιστροφή στη δουλειά σήμερα και οι αναμνήσεις είναι ακόμα νωπές..κάθομαι στον υπολογιστή αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να δουλέψω..δε μπορώ να συγκεντρωθώ..μιας και αυτές τις μέρες πήραμε και δώσαμε τόση αγάπη που αισθάνομαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος επι γης!
 Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή τα πράγματα..
 Φορτώσαμε το αμάξι μας και ξεκινήσαμε για το χωριουδάκι μας, σε όλη τη διαδρομή σχεδόν έβρεχε μα στην καρδιά μας είχαμε λιακάδα, λάμπαμε από ευτυχία και χαρά που θα ξαναβλέπαμε όλα τα αγαπημένα μας πρόσωπα!

 Εγώ έβγαλα τις μπότες μου, άπλωσα τα πόδια μου και απολάμβανα το ταξίδι μας, αφήνοντας πίσω ότι με στεναχωρούσε, όλες μου τις έγνοιες και τους προβληματισμούς,όσο απομακρυνόμασταν αισθανόμουν την κάθαρση της ψυχής μου..το άδειασμα του μυαλού μου και το γέμισα της καρδιάς μου!
 Συν τοις άλλοις  είχα αναλάβει  την επιμέλεια της μουσικής και εκτελούσα και χρέη d-j  και δώστου τραγουδι και δώστου χορό(ναι όσο παραξενο κι αν σας ακούγεται "χορεύω" και στο αυτοκίνητο...)

 Ο Γιώργος όλο έκλεβε κουραμπιέδες από το καλάθι που προοριζόταν για τους γονείς μου..κι όλο μου έλεγε όχι όχι δεν τρώω τίποτα, η άχνη όμως τον μαρτυρούσε(χεχε), τελικά μέχρι να φτάσουμε είχε φάει τους μισούς!

 Το ταξίδι πέρασε πολύ γρήγορα και ευχάριστα και φτάσαμε στον προορισμό μας, όπου μας περίμενε αυτό το θέαμα στην αυλή..

 Οι δικοί μου  καθάριζαν τις γαλοπούλες και τα κοκοράκια όπου κάποια τα προόριζαν για το γιορτινό τραπέζι και τα υπόλοιπα διανομή σε φίλους και συγγενείς, σίγουρα το θέαμα ξενίζει λιγάκι μιας και είμαστε μαθημένοι να τα βλέπουμε κατεψυγμένα σε σουπερ μαρκετ ή κρεμασμένα σε κάποιο κρεοπωλείο μα σαν το χωριάτικο δεν έχει,  η γεύση  και η νοστιμιά τους αποζημιώνει τον κόπο που έχουνε!
 Περάσαμε μέρες όμορφες, γεμάτες, είδαμε όλους τους φίλους μας και τους συγγενείς, μας άνοιξαν τα σπιτικά τους μα πάνω απόλα την καρδιά τους, βγήκαμε για καφεδάκια σε όμορφα μικρά καφέ, αγγίξαμε, μυρίσαμε, αγκαλιάσαμε, γευτήκαμε, εισπράξαμε αγάπη, αντικρίσαμε μάτια καθάρια, περπατήσαμε σε μέρη όμορφα, χαλαρώσαμε,περιηγηθήκαμε σε γειτονικά χωριά και διαβήκαμε όμορφα σοκάκια, απολαύσαμε την σπιτική θαλπωρή!
 Φάγαμε τα  καλούδια που μας ετοίμασε η μαμά Τζένη και απολαύσαμε το νοικοκυριό της με τα κάτασπρα τραπεζομάντηλα και την μυρωδιά του μαλακτικού με άρωμα μαμάς!

 Ακούσαμε τα κάλαντα από παιδικές φωνούλες, γεμάτες ενθουσιασμό(όταν μάλιστα τους είπα οτι θα τους βάλω και στο ίντερνετ κάναν σαν τρελά από την χαρά τους)

Από τις πιο όμορφες στιγμές των διακοπών μας ήταν όταν κόψαμε τη Βασιλόπιτα!

Φέτος την κόψαμε τη δευτερη μέρα των Χριστουγέννων μιας και την πρωτοχρονιά δεν θα είμαστε όλοι μαζί και είπαμε να φέρουμε την παραμονή της πρωτοχρονιάς τα χριστούγεννα, πλάκα που είχε:)

AND THE WINNER IS:

Δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω και τον γλυκό μου Εκτωράκο, τον πιο πιστό μου φίλο που με κοιτάει στα μάτια και λιώνω, τον πέτυχα μόλις είχε ανοίξει τα ματάκια του μετά από την μεσημεριανή του σιέστα και μου κανε τη χάρη να τον βγάλω 2-3 φωτογραφίες.

Οι μέρες όμως περνάνε τόσο μα τόσο γρήγορα ειδικά όταν περνάς και ωραία περνάνε γρηγορότερα, η χτεσινή μέρα ήταν δύσκολη..πάντα οι αποχαιρετισμοί είναι δύσκολοι πόσο μάλλον όταν φεύγεις από τη θαλπωρή σου και την πατρίδα σου.

Από το πρωί ο μπαμπάς ετοίμαζε τα πεσκέσια μας,σπιτικό τσιπουράκι, χυμούς ντομάτας, κομπόστες, χειροποίητα μακαρόνια κτλ.. γίνονται πραγματική θυσία για να μη μας λείψει τίποτα, στερούνται οι γονείς μου για να χουμε εμείς, μακάρι να μπορώ να προσφέρω κι εγώ στα παιδιά μου έστω και το μισό από αυτό που προσφέρουν οι γονείς μου σε μας.

Τα φετινά Χριστούγεννα ήταν πιο λιτά από άποψη αγαθών μα ήταν πιο αληθινά και πιο γεμάτα από ΑΓΑΠΗ!

  Αράξαμε στο λιμάνι που λέγεται οικογένεια, στο λιμάνι που δεν το πιάνει κανένας καιρός και καμία τρικυμία, που είναι ήσυχο και απάνεμο και γαλήνιο και που μας δέχεται πάντα με την ίδια στοργή και αγάπη όταν εμείς γυρίζουμε απο άλλα ταξίδια με φουρτούνες, που πάντα η θέση μας είναι εκεί καλά φυλαγμένη μόνο για εμάς..αυτό το λιμάνι για μένα είναι ο δικός μου θησαυρός.
 Εύχομαι σε όλους εκεί έξω να είναι ευτυχισμένοι στα λιμάνια τους και σε όσους δεν έχουν εύχομαι να αποκτήσουν σύντομα.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΕΧΕΤΕ, ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΒΟΗΘΑΤΕ, ΕΚΕΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΕΥΤΥΧΙΑ!

Το πρωτάκι

  Τους τελευταίους οχτώ μήνες ο Γιώργος δεν εργάζεται θα μου πείτε οτι πλέον είναι σύνηθες φαινόμενο μιας και σχεδόν σε όλα τα σπίτια υπάρχει κι ένας άνεργος!
  Η περίπτωση του Γιώργου είναι λίγο διαφορετική, βρίσκεται σε καθεστώς "ομηρίας" μιας και η διεύθυνση της δουλειάς του, τους επέβαλλε την εκ περιτροπής εργασία τουτέστιν εργασία μια φορά την εβδομάδα..με ότι αυτό συνεπάγεται!
 Το προσωπικό δεν το δέχτηκε και από τότε βρίσκονται σε απεργία διαρκείας, δεν εργάζονται απλά περιμένουν..κανένας δεν έχει βγεί να ανακοινώσει κάτι επίσημο είτε οτι κλείνουν και να κοιτάξουν να βρουν κάτι άλλο είτε οτι θα ξεκινήσει και πάλι η δουλειά..
 Ο Γιώργος περίμενε υπομονετικά όλο αυτό το διάστημα, πέρασε από όλα τα στάδια, με πολλές διακυμάνσεις στην ψυχολογία του, μια αυτοσαρκαζόταν,μια στεναχωριόταν που δε μπορούσε να προσφέρει, μια το διακωμωδούσε, μια βαριόταν, μια αισθανόταν αδράνεια...η αναμονή όμως κουράζει,  φθείρει,  πνίγει..σε φέρνει στα όρια σου...ώσπου προχτές χτύπησε το τηλεφωνό του και από το πουθενά βρέθηκε με δουλειά...ναι με δουλειά(για λίγους μήνες βέβαια αλλά αυτό δεν έχει  καμμία σημασία)!
 Στο σπίτι μας είχαμε πανηγύρι καταλαβαίνετε τώρα και αρχίσαμε τις προετοιμασίες, τι θα φορέσει, τι ώρα θα ξυπνήσει, να προλάβει να πιει καφέ,να είναι εγκαίρως στη δουλειά του να να να..
 Το μόνο αρνητικό της υπόθεσης είναι το πρωινό ξύπνημα, αλλά όλα συνηθίζονται, που λέτε το ξυπνητήρι χτύπησε στις 5παρά το πρωί, σηκωθήκαμε παρεούλα, ο γιώργος ένιωθε σαν πρωτάκι..είχε μια αγωνία, μια αναμονή γλυκειά, μια ανυπομονησία, θα τα πάω καλά?,θα μου αρέσει? θα είναι δύσκολα?Αισθανόταν λες και δεν είχε ξαναδουλέψει ποτέ.
  Η μυρωδιά του καφέ μας ξύπνησε για τα καλά..(ακόμα και ο Άι Βασίλης ξύπνησε).

Έβαλα όμορφη μουσικούλα και άρχισα να χορεύω, έτσι για να γλυκάνω το ήδη γλυκό κλίμα.

 Φάγαμε στα γρήγορα πρωινό και ετοίμασα το κολατσιό του.

 Ειλικρινά δεν διέφερε σε τίποτα από ένα πρωτάκι δημοτικού..(ε ίσως στα χρόνια χεχε)
 Εύχομαι σε όλους τους άνεργους να κάνουν κουράγιο,το ξέρω οτι είναι πολύ πολύ δύσκολα, αργά ή γρήγορα κάτι θα γίνει, αργά ή γρήγορα θα φανεί το ουράνιο τόξο.Είναι δύσκολες οι μέρες που διανύουμε, πολύ δύσκολες, ενότητα χρειάζεται, βοήθεια στο συνάνθρωπο και αγάπη!
 Η πόρτα άνοιξε, ο Γιώργος βγήκε από το σπίτι κουβαλώντας μαζί του τις ελπίδες του και τα ονειρά του κι  εγώ από μέσα μου ευχόμουν να πάνε όλα καλά..

  Καλή αρχή Γιώργο μου, καλή αρχή σε όλους όσους κάνουν ένα καινούριο ξεκίνημα!!!!!!!!!

Εναλλακτικός στολισμός

 Καλό μήνα παρεάκι!
  Για πότε μπήκε κι ο Δεκέμβρης χαμπάρι δεν πήρα..μήνας γιορτάρης, μήνας γεμάτος μυρωδιές και γλυκά, μήνας γεμάτος παρέες και  παιδικές φωνές, κάλαντα και  ονομαστικές εορτές μα πάνω απόλα είναι ο μήνας που τα περισσότερα σπίτια βάζουν τα καλά τους, στολίζουμε δέντρα και βάζουμε λαμπιόνια να φωτίζουν και να δίνουν χρώμα στη μαυρίλα που επικρατεί έξω (μα και μέσα στις ψυχές των περισσοτέρων).
 Το σάββατο που λέτε αποφασίσαμε να στολίσουμε το δεντράκι μας, ανέβασε ο Γιώργος τα χριστουγεννιάτικα μας και μόλις τα είδα μ'έπιασε απελπισία, το δέντρο μου φαινόταν μικρό και παμπάλαιο(όχι οτι δεν είναι), τα στολίδια ντεμοντέ(απoρώ πως ταγόρασα κάποτε), τα διακοσμητικά ένα χάλι..νευρίασα ουσιαστικά χωρίς κάποιο συγκεκριμένο λόγο, δεν μπορούσα να συνδιάσω τίποτα μεταξύ τους, είχα και άσχημη ψυχολογία και εννοείτε ουδεμία ιδέα για διακόσμηση..
 Δεν πέρασαν ούτε 10 λεπτά και συνειδητοποίησα οτι άλλοι άνθρωποι δεν έχουν καν σπίτι να μείνουν, παιδάκια δεν έχουν ούτε ένα παιχνίδι να παίξουν και γονείς δεν μπορούν να προσφέρουν ούτε τα βασικά στα παιδιά τους και μονομιάς εκτίμησα τα παμπάλαια στολίδια μας, το μικρό μας δεντράκι και τα διακοσμητικά μας.
 Κι έτσι  πιάσαμε "δουλειά"...και  στολίσαμε πολύ εναλλακτικά το δεντράκι μας,αντί για στολίδια και μπάλες,  βάλαμε φωτογραφίες από τη ζωή μας, από τα ταξίδια μας, από όμορφα μέρη και παραλίες που αγαπάμε, από γιορτές και απλές στιγμές της καθημερινοτητάς μας και το δεντράκι μας μονομιάς μεταμορφώθηκε και πήρε ζωή, και γέμισε από αγάπη και χαμόγελα και μεταξύ μας..μου φάνηκε σαν να ψήλωσε λιγάκι:)
 Η διαδικασία είναι πολύ απλή:
- Επιλέγεις φωτογραφίες
-κόβεις κορδελίτσες ή σχοινάκι της αρεσκείας σου
-κολλάς την κορδέλα με σελοτέιπ πίσω από την φωτογραφία
-και έτοιμο για κρέμασμα το στολίδι-φωτογραφία

Καλό μήνα σας ευχόμαι ολόψυχα και καλή εβδομάδα!