Ευχαριστούμε μεταπολίτευση κι αντίο...

Η Ελλάδα τα τελευταία 51 χρόνια- με τα σκαμπανεβάσματά της- ζει τη λιγότερο ταραχώδη περίοδο της ιστορίας της ως ενιαίου κράτους. Σε καμία περίπτωση δεν ήταν ήρεμα τα έτη από το 1974 μέχρι και σήμερα- ως και χρεοκοπία βιώσαμε-, αλλά και μόνο το ότι σήμερα κυβέρνηση κι αξιωματική αντιπολίτευση είναι δύο κόμματα που ιδρύθηκαν εκείνη τη χρονιά μαρτυρά πολλά για τη σταθερότητα της αποκαλούμενης μεταπολίτευσης. Είμαστε ευγνώμονες για το πολιτειακό καθεστώς που εγκαθιδρύθηκε μετά την πτώση τής χούντας των συνταγματαρχών αλλά έχει φτάσει η ώρα να το βάλουμε στο μουσείο. Έχει πολυκαιρίσει το πτώμα κι έχει αρχίσει να βρομάει πολύ άσχημα...

Είναι αλήθεια ότι το τέλος τής μεταπολίτευσης θα μπορούσε να είχε έρθει πριν μια δεκαετία, όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση ένα τρίτο κόμμα, πέρα από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο, στάθηκε κατώτερος των περιστάσεων κι όχι γιατί ψήφισε κι εφάρμοσε μνημόνιο. Τη δεδομένη στιγμή δεν είχε άλλη επιλογή. 

Αποδείχθηκε, όμως, ανεπαρκής στο να περάσει από τη διαμαρτυρία στη συγκρότηση παράταξης, σε αντίθεση με τη μετάβαση που πέτυχε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρ. Παπανδρέου. Στην Κουμουνδούρου αρκετοί πίστεψαν ότι η κοινωνική πλειοψηφία είχε ασπαστεί το σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο κι όχι ότι αναζητούσε αποκούμπι απέναντι σε όσους είχαν προδώσει την εμπιστοσύνη της...

Ο Αλ. Τσίπρας δεν είχε πιστέψει ότι οι περισσότεροι Έλληνες έγιναν ριζοσπάστες Αριστεροί και πολύ καλά έκανε. Ενώ, όμως, είχε αναγνωρίσει εγκαίρως το πρόβλημα δεν έδειξε ποτέ το θάρρος να το αντιμετωπίσει. 

Οδήγησε τη χώρα σε δημοψήφισμα για να διαχειριστεί τους τότε εσωκομματικούς του αντιπάλους αλλά υποτάχθηκε στους επόμενους στη σειρά με τις γνωστές συνέπειες. Είναι πολύ αργά, συνεπώς, για να ζητά δεύτερη ευκαιρία. Την είχε το 2019 και την πέταξε στα σκουπίδια. Πώς να μην ανήκει, λοιπόν, κι εκείνος στη φύρα τής μεταπολίτευσης που πρέπει να πεταχτεί για να πάμε παρακάτω;...  

 

Ο λαός αναζητά αντί- Μητσοτάκη, όχι συνασπισμό αποτυχημένων...

Το Κίνημα Δημοκρατίας προέκυψε από πολίτες που αποκλείστηκαν πραξικοπηματικά από ένα συνέδριο σε μπουζουξίδικο. Το Κίνημα Δημοκρατίας, ωστόσο, δεν πρόκειται να έχει μέλλον αν βασιστεί σε αυτόν τον κορμό και δεν απλωθεί, όσο κι αν αυτό προφανώς και στενοχωρεί κι ανθρώπους που έβαλαν το κεφάλι τους στον τορβά για τον Στέφανο Κασσελάκη. 

Ξέρετε γιατί; Γιατί η κοινωνική πλειοψηφία είτε αγνοεί είτε αδιαφορεί για τα όσα συνέβησαν στο ΣΥΡΙΖΑ. Στη χειρότερη, μάλιστα, περίπτωση θεωρεί πως αυτό το κόμμα κι όσοι σχετίζονται ή σχετίστηκαν με την Κουμουνδούρου εκπέμπουν τοξικότητα. Αίσθηση που φυσικά δεν αποδυναμώνεται- κάθε άλλο μάλιστα- όταν παρακολουθούν δημόσια ξεκατινιάσματα για ψύλλου πήδημα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ακόμα κι από στελέχη- νυν και πρώην- τα οποία θεωρούσε μέχρι πρότινος σοβαρά...

Έχω γράψει εδώ και πολύ καιρό πως το Κίνημα Δημοκρατίας θα ορθοποδήσει μόνο όταν προχωρήσει σε βάθος η αποσυριζοποίησή του, τόσο σε πρόσωπα όσο, κυρίως, σε νοοτροπίες. Δεν είναι δυνατό, για παράδειγμα, κάποιοι να αποχωρούν καταγγέλλοντας ως φράξια την ΠΑΣΠ ΑΣΟΕΕ και ύστερα να υπογράφουν ως Αριστεροί Δημοκράτες. Τι διαφορά έχουν από την Αριστερή Πλατφόρμα, τους 53+, την Ομπρέλα και δεν συμμαζεύεται;... 

Ούτε είναι λογικό ο Κασσελάκης να είναι την μία ημέρα ο ηγέτης τού 21ου αιώνα και την επομένη της απομάκρυνσης από το στενό του κύκλο να είναι πολιτικό μηδενικό. Είτε ήταν από την αρχή πολιτικό μηδενικό είτε είναι πολιτικά μηδενικά όσοι χρησιμοποιούν μεταχρονολογημένα επιχειρήματα...

Οι πολίτες δεν ζητούν από τα κόμματα της αντιπολίτευσης να τα βρουν για να ρίξουν τον Κ. Μητσοτάκη. Αναζητούν μία και μόνη ισχυρή πολιτική προσωπικότητα που θα το κάνει κι όχι ένα συνασπισμό αποτυχημένων, όπως διατείνονται όσοι επιθυμούν να τον συναποτελέσουν μήπως και διασωθούν πολιτικά. Σε αυτό το πλαίσιο, η υπόσχεση για άμεση δημοκρατία δεν είναι δέσμευση στον μικρομεγαλισμό, η συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων δεν σημαίνει κάνω του κεφαλιού μου στο όνομα μιας αυτοδιάθεσης που εξυπηρετεί ατομικές ανάγκες κι όχι το σύνολο, η αμφισβήτηση στον αρχηγό είναι απαραίτητη όσο δεν φτάνει μέχρι του σημείου παραγνώρισης πως δίχως αυτόν δεν υφίστασαι στον πολιτικό χάρτη... 

 

Οι σερβιτόροι δεν βιάζονται να φέρουν το λογαριασμό στη ΝΔ...

ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά δεν θέλουν εκλογές. Όπως ακριβώς οι γαλοπούλες δεν βιάζονται για τα Χριστούγεννα και τα αρνιά για το Πάσχα. Φυσικά πρέπει να παριστάνουν πως τις απαιτούν, σε διαφορετική περίπτωση θα τους πάρουν με τις πέτρες και οι εναπομείναντες που τους ψηφίζουν. 

Γι' αυτό και στη δημόσια ρητορική τους Ανδρουλάκης- Φάμελλος- Χαρίτσης εμφανίζονται λάβροι κατά τού Κ. Μητσοτάκη, αποκαλώντας τον ηθικό αυτουργό για υποκλοπές- Τέμπη- ΟΠΕΚΕΠΕ κι όχι μόνο. Όταν, όμως, έρχονται οι δικογραφίες στη Βουλή η μία μετά την άλλη η όρασή τους θολώνει κι ο πρωθυπουργός παύει να είναι ένοχος ή συνένοχος. Για όλα φταίνε οι αξιωματικοί του, ο στρατηγός απουσιάζει από τις προτάσεις για προανακριτικές που καταθέτουν τα κόμματα- σερβιτόροι τής ΝΔ...

Τα ίδια κόμματα ξέρουν πολύ καλά ότι οι προτάσεις τους δεν πρόκειται να καταστούν πλειοψηφικές κατά την κοινοβουλευτική ψηφοφορία. Αυτό θα έπρεπε να τα κάνει πολύ λιγότερο προσεκτικά στο πώς θα διατυπώσουν τις κατηγορίες τους, αξιοποιώντας τα δικαιώματα που τους δίνει ο Κανονισμός της Βουλής κυρίως σε πολιτικό επίπεδο και πολύ λιγότερο σε ποινικό. 

Πράττουν, όμως, το ακριβώς αντίθετο, κρυπτόμενα πίσω από την επίκληση αποφυγής τού λαϊκισμού την ίδια ώρα που αντιπολιτεύονται δήθεν την κυβέρνηση σχεδόν αποκλειστικώς με τη σκανδαλολογία. Κοινώς, αν θέλουν η δημόσια ατζέντα να είναι Τέμπη και ΟΠΕΚΕΠΕ πρέπει να κάνουν κι όλα όσα χρειάζονται οι περιστάσεις. Διαφορετικά είναι τόσο επικίνδυνα για το σύστημα όσο και τα δεμένα σκυλιά που αλυχτούν...

Το καθεστώς Μητσοτάκη πρέπει να πέσει. Δεν θα έχει καμία αξία, ωστόσο, αν το διαδεχθεί μια κυβέρνηση που μπορεί να είναι πιο καθαρή αλλά το ίδιο εξαρτημένη από το σύστημα και το μαύρο χρήμα του. Ποιος πιστεύει ότι ο Ν. Ανδρουλάκης, ο Σωκρ. Φάμελλος ή ο Αλ. Χαρίτσης μπορούν να ηγηθούν μιας κυβέρνησης που θα κάνει τη διαφορά; 

Οι δύο τελευταίοι, άλλωστε, ήταν υπουργοί σε μια κυβέρνηση που ήταν πιο καθαρή από τη σημερινή αλλά σε καμία περίπτωση δεν έβαλε δύσκολα στην ολιγαρχία κι ο επικεφαλής τής οποίας Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη επιστρέφει και Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή το σκέφτεται γιατί δεν του βγαίνουν τα κουκιά. Η χώρα ή θα αλλάξει υπόδειγμα διακυβέρνησης ή θα αφανιστεί νωρίτερα από το brain drain και την ερημοποίηση που φέρνει η κλιματική κρίση... 

   

Μόνο στα ροζ συννεφάκια μπορούν να βρουν βενζινάδικο...

Πολύ καλά έπραξε ο Σ. Φάμελλος και πρότεινε δύο νέους ανθρώπους για τις θέσεις των γραμματέων. Το ίδιο ισχύει και για τη σημαντική ανανέωση της Πολιτικής Γραμματείας. Ποιος πιστεύει, ωστόσο, ότι το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μόνο η Ρ. Σβίγκου κι ο Γ. Βασιλειάδης και η λύση του είναι ο Στ. Καλπάκης και η Αν. Σαπουνά; Σίγουρα όχι όσοι αποχώρησαν από το κόμμα κι αυτό το Σαββατοκύριακο βλέποντας ό,τι φυσικά βλέπει κι ο μαρμαρωμένος βασιλιάς κι ετοιμάζει δικό του κόμμα: πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κλινικά νεκρός...

Νομίζω πως έχω γράψει χιλιάδες φορές γιατί συμβαίνει αυτό και ποιοι είναι οι υπαίτιοι αυτής της πολιτικής τραγωδίας. Δεν έχει ξανασυμβεί, άλλωστε, κόμμα να αποφασίσει τη συλλογική αυτοκτονία του γιατί ο προηγούμενος πρόεδρος δεν θα είχε πολιτική καριέρα αν τα κατάφερνε ο διάδοχός του... 

Μπορεί να ήταν θολό το όνειρο αλλά ήταν αλήθεια το πάθος, όπως θα τραγουδούσε ο Δ. Σαββόπουλος, τουλάχιστον των εκατομμυρίων κάποια στιγμή ψηφοφόρων που εμπιστεύτηκαν το ΣΥΡΙΖΑ. Κι όλοι αυτοί, όλοι εμείς δεν μπορούμε να παραχαράσσουμε την ιστορία για να δικαιώνονται αυτοί που έριξαν τη χώρα στα βράχια. Ναι, ο Αλ. Τσίπρας αποδείχθηκε δημαγωγικό κακέκτυπο του Ανδρ. Παπανδρέου, δεν ήταν αυτός όμως που χρεοκόπησε τη χώρα ούτε αυτός που δεν την έβγαλε από τα μνημόνια ούτε εκείνος που δεν συναίνεσε στην επίλυση ενός εθνικού θέματος προκειμένου να κερδοσκοπήσει εκλογικά...

Τόσο, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ όσο κι ο Τσίπρας είναι πλέον οχήματα χωρίς καύσιμα και, κυρίως, δίχως σταθμούς ανεφοδιασμού. Είναι φανερό ότι δεν είναι σε θέση να προσελκύσουν νέα στελέχη και περιορίζονται στην ανακύκλωση λιγότερο ή περισσότερο φθαρμένων... 

Μπορεί, άλλωστε, στην Κουμουνδούρου να κοροϊδεύουν τον κόσμο πως το Νοέμβριο ψήφισαν 70.000 για πρόεδρο και πριν μία εβδομάδα 20.000 για Κεντρική Επιτροπή αλλά τα γραφεία δεν είναι ούτε γεμάτα ούτε, πολλώ δε μάλλον, χαρούμενα. Είναι άδεια, αραχνιασμένα και βρομάνε τη γραφειοκρατίλα που πρόδωσε τους προοδευτικούς πολίτες, άφησε την Ελλάδα χωρίς αξιωματική αντιπολίτευση και προσέδωσε στην κυβέρνηση Μητσοτάκη χαρακτηριστικά καθεστωτικής μονιμότητας...

  

Οι εκλογές είναι το σκόρδο των μπακαλόγατων...

Μέσα στον κακό χαμό τού σκανδάλου τού ΟΠΕΚΕΠΕ έχει περάσει σχεδόν απαρατήρητο ότι ο Κ. Μητσοτάκης επέλεξε τον Θ. Πλεύρη για να αντικαταστήσει τον Μ. Βορίδη στο υπουργείο Μετανάστευσης. Σαν να λέμε αλλαγή ακροδεξιάς φρουράς σε ένα υπουργείο που έχει να κάνει κατ' εξοχήν με τον άνθρωπο κι ας μην γεννήθηκε σε αυτή τη μπανανία ή γεννήθηκε από ανθρώπους που δεν είχαν γεννηθεί εδώ. Ο πρωθυπουργός, δηλαδή, πέρα από το να μοιράσει χρήμα για να καλύψει την πολιτική ζημιά από τους "χασάπηδες" και τους "φραπέδες" θα στραφεί ακόμα πιο δεξιά για να μην μπατάρει κι άλλο το πλοίο...

Μπορεί, εξάλλου, η αντιπολίτευση να ζητά εκλογές, αμφιβάλλω όμως και για το αν τις θέλουν κάποια από τα κόμματα που την συναποτελούν. Αμφιβάλλω πολύ όταν το ΠΑΣΟΚ, για παράδειγμα, στην πρόθεση ψήφου βρίσκεται λίγο πάνω από το 10% και πολλοί το θεωρούν τσόντα τής ΝΔ αν προκύψει ανάγκη κυβερνητικής συνεργασίας. Πόσο πιθανό είναι, επίσης, να επιθυμούν κάλπες ΣΥΡΙΖΑ και ΝΕΑΡ όταν χαροπαλεύουν; Όλοι αυτοί συναπαρτίζουν μια αντιπολίτευση- μπακαλόγατο που παρακαλάει, στην ουσία, τον Μητσοτάκη να εξαντλήσει την τετραετία...

Το πολιτικό τοπίο τής μετά- μεταπολίτευσης πολύ δύσκολα θα διαμορφωθεί στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν. Το πιθανότερο είναι πως στις μεθεπόμενες θα ξέρουμε πού βρισκόμαστε. Θα είναι, ωστόσο, πολύ δύσκολο να βρουν θέση στο νέο σκηνικό κόμματα και πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν στον προηγούμενο κύκλο, ιδίως στο χώρο τής βαυκαλιζόμενης την προοδευτική αντιπολίτευσης. Όσο λίφτινγκ ή ριμπράντινγκ και να κάνουν η φθορά δεν φεύγει. Μάλλον την κάνει ακόμα πιο έντονη η αγωνιώδης προσπάθεια να μείνουν στον αφρό αυτοί που ο λαός τούς έχει βυθίσει κι αν τον προκαλέσουν εκ νέου θα τους ξαναβυθίσει... 

 

Αναζητούνται ενήλικες στο δωμάτιο...

Όσο οι εκλογές θα πλησιάζουν τόσο περισσότερο θα ξεκαθαρίζει το πολιτικό σκηνικό. Ήδη, πάντως, βλέπουμε προς τα πού πηγαίνει όσον αφορά τουλάχιστον την ευρύτερη κεντροαριστερά. Εκτίμηση πρώτη: ΣΥΡΙΖΑ και ΝΕΑΡ είτε θα κατεβούν αυτόνομα και δεν θα μπουν στη Βουλή είτε ένα μέρος τους θα ενσωματωθεί σε ένα κόμμα Τσίπρα το οποίο μπορεί και να πιάσει το όριο του 3%, όχι όμως πολύ παραπάνω από αυτό. Φυσικά Πολάκης- Παππάς- Σπίρτζης- Ραγκούσης κ.ά. δεν έχουν θέση σε ένα κόμμα Τσίπρα οπότε μάλλον θα πρέπει να αποχαιρετήσουν από τώρα την πολιτική τους καριέρα, τουλάχιστον σε κεντρικό επίπεδο...

Εκτίμηση δεύτερη: το Κίνημα Δημοκρατίας θα μπει με άνεση στη Βουλή κι ενδεχομένως να διαδραματίσει ένα σημαντικό μετεκλογικό ρόλο. Και μόνο από την προεκλογική εκστρατεία που θα κάνει ο Στέφανος Κασσελάκης θα κερδίσει κάποια ποσοστά... 

Μπορεί να τα καταφέρει καλύτερα; Κάποια στιγμή να κυβερνήσει τη χώρα; Γιατί όχι; Μόνο που για να συμβεί και λυπάμαι που θα στενοχωρήσω πολλούς, αυτό θα γίνει όταν η πλειονότητα των μελών του δεν θα προέρχεται πλέον από την αρχική μαγιά τού ΣΥΡΙΖΑ και της κομμουνιστογενούς Αριστεράς, με τους φραξιονισμούς, τις ίντριγκες, τις νηπιακές συμπεριφορές και τα εκλογικά της ταβάνια...

Οι οικογενειακές διαφορές δεν λύνονται ούτε με ξεκατινιάσματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ούτε με παραπομπές στην Επιτροπή Δεοντολογίας ούτε με φωτοτυπίες στον γυμνασιάρχη για να μαλώσει τα άτακτα παιδιά. Είναι αλήθεια ότι κάποιοι ράβουν ήδη βουλευτικά ή και υπουργικά κοστούμια και κάποιοι άλλοι θεωρούν πως επειδή έγιναν συντονιστές στην τοπική τής Άνω Ραχούλας έχουν πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα. Δεν έχω γνωρίσει, ωστόσο, συλλογικότητα που να μην εμπεριέχει καιροσκόπους κι αριβίστες. Τίποτα το ανθρώπινο δεν μου είναι ξένο... 

Υπάρχουν, όμως, κι εκείνοι που δεν ασχολούνται με την πολιτική ούτε για τα οφίτσια ούτε για τη "δόξα" τού να καταθέτεις στεφάνια στις εθνικές εορτές. Και είναι πολύ περισσότεροι αυτοί που δεν ενδιαφέρονται να ενταχθούν σε κάποιο κόμμα αλλά στηρίζουν και με την ψήφο τους το σχηματισμό που τους καλύπτει περισσότερο ιδεολογικά- προγραμματικά. 

Αυτοί οι πολίτες είναι η κοινωνική πλειοψηφία και ουδόλως ενδιαφέρονται αν ο Μπάμπης και η Μαρία στην τοπική τής Κάτω Παναγιάς δεν τα βρίσκουν μεταξύ τους. Κι όσοι αναλώνονται στη μετατροπή τής καφενειακής κουβέντας σε δημόσια ψυχοθεραπεία και, μάλιστα, με αστήρικτα υπονοούμενα και κατινίστικο κουτσομπολιό χάνουν ακόμα και το δίκιο τους όταν το έχουν. Αναζητούνται, συνεπώς, ενήλικες στο δωμάτιο...    

 

  

Γυρίζει; Ναι, γυρίζει...

 "Η τρίτη τετραετία Μητσοτάκη". Τα φιλοκυβερνητικά κυρίως ΜΜΕ ήδη προλειαίνουν το έδαφος ώστε να το αποδεχθούμε όλοι μοιρολατρικά. Συνήθως, άλλωστε, αυτή η φράση συνοδεύεται με το "δεν υπάρχει αντιπολίτευση"... 

Θα ήμουν εκτός τόπου και χρόνου αν σας έγραφα πως τη δεδομένη χρονική στιγμή δεν είναι το επικρατέστερο σενάριο η ΝΔ να κερδίσει τις επόμενες εκλογές, με ή χωρίς αυτοδυναμία. Οι περισσότεροι, επίσης, αναγνωρίζουμε ότι με ποσοστά στην πρόθεση ψήφου που λίγο υπερβαίνουν το 10% ή υπολείπονται αρκετά από αυτό κανένα κόμμα δεν μπορεί να ισχυρίζεται πως "έρχεται", ακόμα κι αν είναι δεύτερο στις δημοσκοπήσεις...

Άρα κατεβάζουμε τα μολύβια, εγκαταλείπουμε την προσπάθεια και προετοιμαζόμαστε για τις εκλογές τού 2031; Το να υποστηρίζει αυτή την άποψη κάποιος θεατής των πολιτικών δρώμενων, πολλώ δε μάλλον κάποιος αναχωρητής, μπορεί και να είναι συγχωρητέο. Το να το ισχυρίζονται, ωστόσο, πολιτικοί και κόμματα της αντιπολίτευσης είναι ασυγχώρητο...

Τι κάνουμε λοιπόν; Αγωνιζόμαστε να πείσουμε την κοινωνική πλειοψηφία, η οποία είναι πολύ μεγαλύτερη από την εκλογική που ψηφίζει Μητσοτάκη, πως υπάρχει εναλλακτική στη φτωχοποίηση κι επισφάλεια των πολλών, στη θεσμική εκτροπή και στις εθνικές υποχωρήσεις. Πως δεν είναι όλοι ίδιοι και είναι άδικο να μπαίνουν άπαντες στο ίδιο βρόμικο καζάνι, πως υπάρχουν εκεί έξω κι άνθρωποι που τα έχουν καταφέρει εκτός πολιτικής, δεν ανήκουν στον κομματικό σωλήνα, έχουν αδικηθεί από τη νομενκλατούρα κι έχουν δείξει αντοχές που τις αναγνωρίζουν ακόμα και οι αντίπαλοί τους... 

Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΕΑΡ και η ακροδεξιά είτε έχουν εξαντλήσει τις όποιες αντιστάσεις τους στο σύστημα είτε δεν τις δοκίμασαν ποτέ. Το 2027, συνεπώς, ή όποτε τέλος πάντων γίνουν οι εκλογές είναι στο χέρι μας να μην είναι προδιαγεγραμμένο ήδη από το 2025. Γυρίζει, Ναι, γυρίζει, όχι μόνο με την αισιοδοξία τής βούλησης αλλά και με την κριτική πίστη στο καινούριο...   

Εμφανίστηκε κι εξευτελίστηκε...

Αν δεν υπήρχε το κατηγορητήριο των συγγενών για ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο- "όλως περιέργως" αυτή η κατηγορία φαίνεται λάιτ στην κυβερνητική προπαγάνδα και την προσπερνά- κι εσχάτη προδοσία ο Κ. Μητσοτάκης δεν θα εμφανιζόταν στη Βουλή για να απολογηθεί. Σιγά μην πήγαινε για το ότι έδωσε χρήματα στην Hellenic Train χωρίς έργο, όπως ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ, ή για να υπερασπιστεί τον Κ. Καραμανλή που έβαλε στο κάδρο το ΠΑΣΟΚ μαζί με υφυπουργούς τής κυβέρνησης Τσίπρα προ δεκαετίας. Για να μην αναφερθώ στον τραγέλαφο της Νέας Αριστεράς που περιμένει στην επόμενη Βουλή να έχει την πλειοψηφία για να παραπέμψει Μητσοτάκη- Καραμανλή...

Ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε την Τετάρτη κι εξευτελίστηκε. Υποδύθηκε το θύμα μπροστά στους συγγενείς των 57 νεκρών των Τεμπών και στα εκατομμύρια των Ελλήνων που βγήκαν στους δρόμους απαιτώντας δικαιοσύνη. Και ποια δικαιοσύνη τούς δίνει, αφού πρώτα τους έβρισε χυδαία; Την παραπομπή Καραμανλή για το πλημμέλημα της υποστελέχωσης του ΟΣΕ. Η μεγαλύτερη, δηλαδή, ανθρωπογενής καταστροφή των τελευταίων 50 χρόνων συνέβη κατά τη ΝΔ γιατί ένας άχρηστος γόνος δεν διόρισε περισσότερα ρουσφέτια, όπως ήταν ο μοιραίος σταθμάρχης...

Ζούμε σε μια χώρα ο πρωθυπουργός τής οποίας απαίτησε από την ηγεσία τής δικαιοσύνης να αλλάξει τον ανακριτή για μια τραγωδία που έχει συγκινήσει το πανελλήνιο και να τοποθετηθεί ένας "δικός του" και η ηγεσία τής δικαιοσύνης εκτέλεσε πάραυτα την εντολή. Ζούμε σε μια χώρα το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο της οποίας ενέκρινε την παραβίαση του άρθρου 16 του Συντάγματος που απαγορεύει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. 

Σε αυτήν τη χώρα κανείς δεν περίμενε πως ο Μητσοτάκης θα οδηγείτο στο Ειδικό Δικαστήριο για ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο κι εσχάτη προδοσία, μολονότι μπορεί να είναι ένοχος και για τα δύο εγκλήματα. Ζούμε, όμως, και σε μια χώρα που κάποιοι δεν δέχονται την ηττοπάθεια ως στάση ζωής, παλεύουν για δικαιοσύνη και δεν ξεπλένουν εγκληματίες. 

Κι αυτοί οι κάποιοι είναι η πλειονότητα του ελληνικού λαού ο οποίος θα μιλήσει όταν πρέπει να μιλήσει. Η οργή του έχει γκρεμίσει αυτοκρατορίες, σιγά μην λυγίσει μπροστά στο πιο φαύλο καθεστώς τής μεταπολίτευσης...

 

Πορεύονται με το μίσος, θα τους θάψει η περιφρόνηση των πολλών...

Ένα αρχηγοκεντρικό κόμμα έχει κοντά ποδάρια. Μπορεί να φτάσει ως ένα σημείο χάρη στον χαρισματικό ηγέτη του, ωστόσο αν δεν έχει "στρατό", μέλη και στελέχη δηλαδή, με κοινωνική γείωση δεν θα μπορέσει ποτέ να διεκδικήσει την εξουσία. Ισχύει, όμως, και το ανάποδο: ένα κόμμα το οποίο δεν έχει στην ουσία αρχηγό δεν θα καταφέρει να φτάσει πουθενά. Κι αυτό είναι μόνο ένα από τα πολλά προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ, όπως φάνηκε και στο τελευταίο του συνέδριο...

Οι περισσότεροι από τους 237 συνέδρους που μίλησαν σε αυτό ανέφεραν τον Αλ. Τσίπρα και τον Στέφανο Κασσελάκη άμεσα ή έμμεσα, λίγοι όμως αναφέρθηκαν στον σημερινό τους πρόεδρο. Σαν να μην υπάρχει ή σαν να είναι διακοσμητικός ή μεταβατικός, που μπορεί και να είναι. Όπως και να το κάνουμε, όμως, όταν ο αρχηγός δεν εμπνέει δεν μπορεί και το ποίμνιο να εμπνευστεί. Κι όταν δεν μπορεί να εμπνευστεί τότε απομακρύνεται και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να πολλαπλασιαστεί...

Ούτε μπορεί να εμπνεύσει ένα κόμμα ο επί δεκαπέντε χρόνια πρόεδρος του οποίου περνά τον πολύ ελεύθερο χρόνο του κάνοντας μακιαβελικά σχέδια για το πώς να "τρώει" τους διαδόχους του, παρουσιαζόμενος ως ανήθικος ακόμα κι απέναντι στους ανήθικους εναπομείναντες πιστούς του. Ελάχιστη προϋπόθεση για την επιτυχία ενός κόμματος είναι να ξέρεις ότι αυτό θα υπάρχει και σε μερικούς μήνες από τώρα και δεν θα εξαϋλωθεί ή δεν θα διαχυθεί σε έναν άλλο φορέα. 

Και, φυσικά, εκ των ων ουκ άνευ θα ήταν και μια δημόσια συγγνώμη για το πραξικόπημα του μπουζουξίδικου που στράφηκε όχι μόνο σε βάρος τού τότε προέδρου αλλά και της πλειονότητας της βάσης. Αντ' αυτού, όμως, ακούσαμε ένα ρεσιτάλ μίσους για "αλήτες, καραγκιόζηδες, υποκείμενα, απατεώνες, βρομιάρηδες". Πορεύονται με το μίσος, θα τους θάψει η περιφρόνηση των πολλών...

  

Game on...

Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές πριν δέκα χρόνια είχε βιαστεί κι ο γράφων να μιλήσει για το τέλος τής μεταπολίτευσης. Θα μπορούσε και να είχε συμβεί αν η διαχείριση από την "πρώτη φορά Αριστερά" ήταν διαφορετική, αλλά δεν ήταν... 

Τα τεσσεράμισι χρόνια, όμως, της κυβέρνησης Τσίπρα στα συνολικώς 51 από τον Ιούλιο του 1974 είναι σταγόνα στον ωκεανό. Με τα σημερινά δεδομένα, μάλιστα, κι αν μέχρι τις εκλογές δεν μεσολαβήσουν θεαματικές εξελίξεις το προφανώς υπό διαμόρφωση πολιτικό τοπίο, ιδίως στην κεντροαριστερά, πολύ δύσκολα θα έχει προλάβει να στεγανοποιηθεί σε κάτι νέο...

Όλα αυτά, πάντως, δεν σημαίνουν πως όσα γίνονται αυτή την εποχή δεν έχουν το ενδιαφέρον τους, όσο κι αν αργεί ακόμα η νέα μεταπολίτευση. Στο πολιτικό γήπεδο ο κεντροδεξιός πόλος σαφώς και περιστρέφεται γύρω από τη ΝΔ χάρη και στη μαεστρία Μητσοτάκη να γέρνει το καράβι πότε προς το κέντρο και πότε προς τα δεξιά αναλόγως με το πού φυσάει ο άνεμος. Γι' αυτό κι ένα κόμμα Σαμαρά μπορεί να προκαλέσει ένα μικρό ανακάτεμα των νερών, σε καμία περίπτωση ωστόσο δεν θα δημιουργήσει τρικυμία, όσο κι αν ο κόσμος μας γίνεται όλο και πιο συντηρητικός. Κανείς δεν κυβέρνησε, εξάλλου, τη χώρα δίχως να έχει κυριαρχήσει και στο κέντρο...

Και με την κεντροαριστερά τι γίνεται; Εδώ τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα και οι μνηστήρες περισσότεροι. Πολύ δύσκολα, ωστόσο, θα καταφέρει το ΠΑΣΟΚ να ξεγλιστρήσει από τις νέες συμπληγάδες που ορθώνονται μπροστά του. 

Το 2023 ο Ν. Ανδρουλάκης διασώθηκε χάρη στην κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, η Κουμουνδούρου όμως δεν έχει άλλα δώρα να προσφέρει στη Χαριλάου Τρικούπη. Αυτομαχαιρώθηκε αλλά το ΠΑΣΟΚ ούτε από αυτήν την καινοφανή πολιτική αυτοκτονία κατάφερε να επωφεληθεί. Game on, συνεπώς, με την Πλεύση Ελευθερίας, το Κίνημα Δημοκρατίας κι όποιον άλλον εμφανιστεί να αποτελούν τους βασικούς παίκτες τής νέας εποχής. Κι ο Αλέξης; Δεν έχει τα κότσια να κάνει κόμμα. Ποτέ δεν τα είχε...

 

  

Με το ΣΥΡΙΖΑ ή με τον Τσίπρα; Και με τους δύο αδύνατο...

Ρωτήστε όποιον ειδικό θέλετε, το ίδιο θα σας απαντήσει: για να επιλύσετε ένα πρόβλημα που σας απασχολεί οφείλετε, πρώτα και κύρια, να αποδεχθείτε ότι υποφέρετε από αυτό για να βρείτε στη συνέχεια τη λύση του. Επιπλέον, πρέπει να μην αναζητάτε αποδιοπομπαίους τράγους αλλά να πείτε τα πράγματα με το όνομά τους. Στο ΣΥΡΙΖΑ, για παράδειγμα, δεν θα έχουν κανένα μέλλον αν, πέρα από όλα τα άλλα, δεν παραδεχθούν ότι από το 2019 και μετά μέχρι και σήμερα αυτός που τους οδηγεί στο γκρεμό είναι ο Αλ. Τσίπρας...

Ο ΣΥΡΙΖΑ χρωστά στον Τσίπρα την άνοδό του στην εξουσία, η οποία δεν ήταν αυτονόητη μολονότι δεν θα συνέβαινε ποτέ αν δεν χρεοκοπούσε η χώρα. Το ΚΚΕ, για παράδειγμα, ξεκινούσε από πολύ καλύτερη αφετηρία από ένα συνονθύλευμα παλαιοκομμουνιστών, ανανεωτικών και πασοκογενών που ήταν πριν 15 χρόνια η Κουμουνδούρου. Για το ότι, ωστόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σήμερα σε τροχιά εξαΰλωσης ευθύνεται κυρίως ο μαρμαρωμένος βασιλιάς, οι εν γνώσει του ψευδαισθήσεις για τα μνημόνια, η ατολμία του να τα βάλει με τους εσωκομματικούς του αντιπάλους, η φοβική αντιπολίτευση του 2019- 2023, η εγκατάλειψη του καραβιού πριν δύο χρόνια χωρίς να διασφαλίσει την ομαλή διαδοχή του και, φυσικά, η ηθική αυτουργία στον αντιδημοκρατικό εξοστρακισμό τού διαδόχου του και η αντικατάστασή του από έναν άχρωμο, άοσμο κι άγευστο αχυράνθρωπο...

Σήμερα κάποιος μπορεί να είναι με το ΣΥΡΙΖΑ ή με τον Τσίπρα, όχι όμως και με τους δύο απλούστατα γιατί είναι δύο διαφορετικά πράγματα κι ας πληρώνεται ο πρώην πρωθυπουργός ως βουλευτής τού κόμματος του οποίου ήταν πρόεδρος επί 15 χρόνια. Όσοι κάνουν πως δεν το βλέπουν θα χτυπήσουν πολύ σύντομα το κεφάλι τους στον τοίχο, όπως κι εκείνοι που ακόμα δεν αντιλαμβάνονται ότι δεν φαγώθηκαν ο Στέφανος Κασσελάκης και το μισό κόμμα γιατί ήταν δεξιοί αλλά γιατί δεν θα μπορούσαν να συνεχίζουν να κυριαρχούν στα αξιώματα και στις έμμισθες σχέσεις αυτοί που το συρρίκνωσαν. Υπάρχουν, βεβαίως, και οι χρήσιμοι ηλίθιοι, που έχουν κάνει κολεγιά με κάποιον που όταν σε χτυπά στην πλάτη ψάχνεις καθρέφτη μήπως βρεις μαχαίρι, μπας και προλάβουν τη διαγραφή τους. Καλοστραθιά...  

 

Η εσχάτη προδοσία του λαϊκού μετώπου από το Temu...

Είναι δικαίωμά σου, όσο φριχτό κι αν είναι από μόνο του, να μην επιθυμείς την αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους. Είναι δικαίωμά σου, επίσης, να μην θέλεις να ιδρυθεί δίπλα σε αυτό του Ισραήλ. Δεν μπορείς, όμως, ούτε να βομβαρδίζεις ούτε να αφήνεις νηστικούς κι αβοήθητους τους αμάχους. Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος κι όχι συνεργός σε μια γενοκτονία...

Ζούμε σε έναν κόσμο όπου πρώτα μας μαθαίνουν να φοβόμαστε και ύστερα να σκεφτόμαστε. Πώς αλλιώς να εξηγήσεις, για παράδειγμα, πως ο τσεκουράτος Μάκης, ο υπουργός Μετανάστευσης της χώρας, σκέφτεται την απαγόρευση της μπούρκας στα πανεπιστήμια, λες κι αυτό είναι καθημερινό φαινόμενο που πρέπει να εξαλειφθεί; Πώς να εξηγήσεις και το ότι οι πιο κλειστές στους μετανάστες ευρωπαϊκές χώρες είναι αυτές που έχουν ελάχιστους εντός των συνόρων τους; Μόνο με το ότι ο φόβος για το οτιδήποτε συγκρατεί τους ανθρώπους από τη μοναδική πάλη που αξίζει, αυτή για κοινωνική δικαιοσύνη κι ελευθερία...

Την ώρα που ακόμα και κόμματα της αντιπολίτευσης ξεπλένουν τους πολιτικούς ενόχους των Τεμπών, στο Μαξίμου σχεδιάζουν να βάζουν στη φυλακή τους πρυτάνεις και τους μετανάστες αν δεν είναι τόσο καταδεκτικοί στο κυβερνητικό σχέδιο τρομοκράτησης του πόπολου. Και πολύ καλά κάνουν, αν θέλετε τη γνώμη μου, όταν βλέπουν ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και ΝΕΑΡ να μην τολμούν να βάλουν τη λέξη" Μητσοτάκης" στο στόμα τους... 

Δεν ξέρω αν ο πρωθυπουργός είναι ένοχος εσχάτης προδοσίας. Δεν θα το μάθουμε μάλλον ποτέ αφού κανείς δεν πρόκειται να τον δικάσει. Είναι, όμως, ένοχοι εσχάτης προδοσίας τού λαού όσοι στην αντιπολίτευση δεν έχουν το θάρρος να υψώσουν ούτε το ελάχιστο ανάστημα απέναντι στον εκβιαστή τους...

 

Για να είναι το ρεκόρ αποχής βέβαιο...

Όποιον δημοσκόπο κι αν ρωτήσεις θα σου πει πως δεν ανιχνεύει τη ΝΕΑΡ στην πρόθεση ψήφου αλλά της βάζει ένα 1% μόνο και μόνο γιατί είναι κοινοβουλευτικό κόμμα, έστω και διά της αποστασίας. Κι όμως, αυτό το κομματίδιο που δεν πρόκειται να μπει αυτόνομο στην επόμενη Βουλή ισχυρίζεται πως δεν πρέπει να συμπεριληφθεί ο Κ. Μητσοτάκης στο κατηγορητήριο για τα Τέμπη γιατί θα ξεπλυθεί αφού η ΝΔ δεν πρόκειται να τον παραπέμψει. 

Σωστά, αλλά ούτε η ΝΕΑΡ θα βρίσκεται στην επόμενη Βουλή, ακόμα κι αν θεωρήσουμε πως θα έχει προοδευτική πλειοψηφία, για να τον παραπέμψει. Αν δεν υπήρχαν στη μέση 57 νεκροί θα μιλούσα για κωμωδία...

Η ΝΕΑΡ είναι η πιο τρανταχτή απόδειξη ξεπλύματος αλλά δεν είναι η μόνη. ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ ξεπλένουν τον Μητσοτάκη από διαφορετική, έστω, αφετηρία το κάθε κόμμα και για διαφορετικούς λόγους. Στο βάθος κρύβεται μια θεμελιώδης παθογένεια του πολιτικού μας συστήματος, το κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει... 

Η καραμανλική λογική σύμφωνα με την οποία οι πρωθυπουργοί πηγαίνουν στο σπίτι τους κι όχι στη φυλακή μαρτυρά τα δύο μέτρα και δύο σταθμά απέναντι στην κοινωνική πλειοψηφία. Το διαπιστώσαμε, άλλωστε, και με τον ζάπλουτο επιχειρηματία που κρυβόταν από το αυτόφωρο για να εμφανιστεί στη συνέχεια στο γραφείο τού υπουργού. Το διαπιστώνουμε και κάθε φορά που ένας βουλευτής, υπουργός ή πρωθυπουργός οφείλει να λογοδοτήσει για τις πράξεις του...

Φυσικά και δεν θεωρώ ως πιθανότερη κατάληξη τη φυλάκιση Μητσοτάκη ή Κ. Καραμανλή. Ούτε θα έπρεπε να είναι αυτοσκοπός να μπει κάποιος πολιτικός στη φυλακή επειδή το πόπολο θέλει αίμα στην αρένα. Ούτε, όμως, είναι και λογικό είτε γιατί είσαι εκβιαζόμενος είτε γιατί έχεις τη φωλιά σου λερωμένη με τη Μάνδρα και το Μάτι είτε γιατί περιμένεις την αταξική κοινωνία να αφήνεις τη διαφθορά τού λευκού κολάρου ατιμώρητη. Εκτός αν σκοπός είναι στις επόμενες εκλογές να ψηφίσουν μόνο τα κομματόσκυλα. Που μπορεί και να είναι...

  

Άκλαφτη θάβεται η πρώτη φορά αριστερά...

Ας είναι καλά και το Predator που δεν έχει σήμερα η χώρα αξιωματική αντιπολίτευση. Κι αυτό είναι το μοναδικό υπερασπιστικό επιχείρημα που μπορώ να χρησιμοποιήσω για όσους στο ΠΑΣΟΚ και στο ΣΥΡΙΖΑ έκριναν πως δεν πρέπει να συμπεριληφθεί ο Κ. Μητσοτάκης στο κατηγορητήριο για τα Τέμπη. Έτσι κι αλλιώς οι φυσικοί δικαστές θα κρίνουν αν είναι ένοχος και για ποια αδικήματα ο πρωθυπουργός. 

Όσοι τον βγάζουν κι εκτός τής υποχρέωσης να απολογηθεί ούτε τη δικαιοσύνη υπηρετούν ούτε την ηθική δικαίωση 57 νεκρών ψυχών. Το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να ξεπλένουν τον άνθρωπο που για ορισμένους από αυτούς έχει χιλιάδες σελίδες απομαγνητοφωνήσεων στο γραφείο του...

Ο Στέφανος Κασσελάκης θα είχε κάθε λόγο να μην θέλει να συνεργαστεί με τους σταλινικούς που τον καθαίρεσαν και τον εξοστράκισαν. Ανθρώπινο θα ήταν. Θα ήταν, ωστόσο, μικρόψυχο απέναντι όχι μόνο στους συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών αλλά και στα εκατομμύρια των Ελλήνων που βγήκαν στους δρόμους απαιτώντας οι ένοχοι να τιμωρηθούν για τις ευθύνες τους. 

Δέχθηκε, συνεπώς, να υπογράψει το κατηγορητήριο του ΣΥΡΙΖΑ αν αυτό συμπεριλάμβανε και Μητσοτάκη. Στην Κουμουνδούρου, ωστόσο, κάποιοι έχουν αποφασίσει εδώ και πολύ καιρό πως δεν είναι πολιτικοί με την ελάχιστη κοινωνική ενσυναίσθηση αλλά αφιονισμένα πολιτικά ζόμπι που μπροστά στο μίσος για τον άνθρωπο που ξεμπρόστιασε την πολιτική κι ανθρώπινη γύμνια τους δεν αξίζει να προτεραιοποιηθεί ούτε το κοινό περί δικαίου αίσθημα...

Οι δύο από τις πέντε ακτίνες τού εμβλήματος του ΣΥΡΙΖΑ συμβολίζουν τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη. Το ένα θα έπρεπε να αφαιρεθεί αυτοδικαίως μετά το πραξικόπημα του μπουζουξίδικου. Το δεύτερο ύστερα κι από τη στάση τού σταλινικού μορφώματος στην τραγωδία των Τεμπών... 

Κι αν δεν σεβάστηκε τη βάση του το Νοέμβριο σήμερα δεν σέβεται ούτε την πλειονότητα του ελληνικού λαού, βαθιά εξαρτημένο το ίδιο από τις ενοχές, τα σύνδρομα και τους εκβιασμούς. Η πρώτη φορά Αριστερά θάβεται χωρίς τιμές κι όργανα και δίχως λαό για να την κλάψει. Θλιβερό για όσους την πιστέψαμε; Πολύ. Δίκαιο; Απολύτως...

 

Το "υπέρ υγείας" Μητσοτάκη έχει γεμίσει με προοδευτικούς δημοσιογράφους...

Για το ότι δεν υπάρχει αξιωματική αντιπολίτευση φταίει πρωτίστως η αξιωματική αντιπολίτευση, η προηγούμενη και η σημερινή. ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ προφανώς και περνούν κάτω από τον πήχη για το τι θεωρούν οι πολίτες μαχητική κι αξιόπιστη αποδόμηση των κυβερνητικών πολιτικών... 

Δεν φταίνε, όμως, μόνο αυτά τα δύο κόμματα. Φταίνε και οι δημοσιογράφοι που με τη σιωπή ή την προπαγάνδα τους συνέβαλαν στο να μετατραπεί ο ΣΥΡΙΖΑ από αξιωματική αντιπολίτευση σε ένα σταλινικό μόρφωμα. Και δεν αναφέρομαι σε αυτούς που βρίσκονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο "payroll" του Μαξίμου αλλά για τους άλλους, τους υποτίθεται προοδευτικούς αριστερομετρητές...

Τον περασμένο Νοέμβριο η γραφειοκρατία τής τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν επέτρεψε στον δημοκρατικώς εκλεγμένο πρόεδρό της- με τους κανόνες που όλοι είχαν συνομολογήσει- να είναι ξανά υποψήφιος, μολονότι δεν είχε καταδικαστεί αμετάκλητα για ανθρωποκτονία με δόλο, σωματεμπορία ή εμπόριο ναρκωτικών. Ουδόλως είχε σημασία ποιος είχε κερδίσει τους συνέδρους, που τους είχε κερδίσει έτσι κι αλλιώς ο Στέφανος Κασσελάκης. 

Και οι σταλινικοί να τους είχαν κερδίσει θα όφειλαν- δείχνοντας στοιχειώδη μόνο δημοκρατικότητα- να του επέτρεπαν να είναι ξανά υποψήφιος. Τη συνέχεια τη γνωρίζουμε: το δεύτερο κόμμα στις ευρωεκλογές τού 2024, πρώτο στους νέους και με ανακτημένες δυνάμεις στις εργατικές συνοικίες τώρα χαροπαλεύει πολιτικά...

Πόσοι δημοσιογράφοι, στην Αττική κι όχι μόνο, που βαυκαλίζονται σήμερα πως ανήκουν στη σωστή πλευρά τής ιστορίας τα είπαν ή τα έγραψαν όλα αυτά; Ελάχιστοι. Οι περισσότεροι, συνεπώς, δεν έχουν κανένα δικαίωμα να προμηνύουν πως θα μας κυβερνά ο Κ. Μητσοτάκης για πάντα... 

Ο πρωθυπουργός κάθε φορά που πηγαίνει σε εκκλησία γράφει για καθένα από αυτούς τους δημοσιογράφους κι από ένα "υπέρ υγείας". Είμαι σίγουρος ότι ζητά από τον θεό να έχει πάντα καλά τους χρήσιμους ηλίθιους με πένες και μικρόφωνα...

 

"Δεν θα έχουμε κόμματα αν παραπέμψουμε Μητσοτάκη- Σπίρτζη"...

Όταν η αντιπολίτευση έχει όρια κι αυτά είναι ολοφάνερα η κυβέρνηση μπορεί να κοιμάται ήσυχη. Μαθαίνω πως το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να ζητήσει προανακριτική για Κ. Μητσοτάκη κι ο ΣΥΡΙΖΑ για Χρ. Σπίρτζη. Εφόσον επιβεβαιωθεί, πηγαίνει και στον κάλαθο των επιχειρημάτων το "όλοι οι εμπλεκόμενοι στο σκαμνί". Θα ήταν πιο ειλικρινή τα δύο κόμματα αν έλεγαν "όλοι οι εμπλεκόμενοι στο σκαμνί αρκεί να μην πρόκειται για πρόσωπα που δεν μπορούμε να παραπέμψουμε γιατί θα μας τελειώσουν μια ώρα αρχύτερα"...

Ο Ν. Ανδρουλάκης δεν θα μπορέσει ποτέ να φέρει σε δύσκολη θέση τον πρωθυπουργό, όπως δεν θα το μπορούσε ποτέ κανείς εκβιαζόμενος, πολλώ δε μάλλον όταν είναι τόσο χαρισματικός όσο ένας κολωνακιώτης με την εκτροφή γιδοπροβάτων. Ο Σ. Φάμελλος δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει τον οποιονδήποτε όταν το κόμμα του είναι στο 3% κι ο μαρμαρωμένος βασιλιάς κάνει το κέιτερινγκ σε δείπνα αποτυχημένων. Όσο για τον Αλ. Χαρίτση, ποιος Χαρίτσης και ποια Νέα Αριστερά; Η γάτα τού Σρέντινγκερ είναι πιο ζωντανή...

Φυσικά και δεν πιστεύω ότι αν το ΠΑΣΟΚ κι ο ΣΥΡΙΖΑ έφτιαχναν κατηγορητήρια και για τους Μητσοτάκη- Σπίρτζη αυτοί θα κατέληγαν στη φυλακή. Αν είναι, όμως, αυτό το επιχείρημα Χαριλάου Τρικούπη και Κουμουνδούρου, τότε να μην κάνουν ούτε και για τα υπόλοιπα πολιτικά πρόσωπα αφού το πιθανότερο είναι πως ακόμα κι αν παραπεμφθούν δεν θα καταδικαστούν για κακουργήματα. Η υποκρισία, ωστόσο, έχει κολλήσει πάνω τους σαν δεύτερο πετσί και δεν θα βγει ούτε στο πολιτικό τους νεκροκρέβατο...   

Μαντάμ Σουσού, δεν σου ανήκει πλέον ούτε ο Μπύθουλας...

Στις δημοκρατίες, ακόμα και στις ελλειμματικές όπως είναι οι κοινοβουλευτικές, υπάρχει ένας άγραφος κανόνας: οποιαδήποτε διεύρυνση των δικαιωμάτων μπορεί να επεκταθεί αλλά δεν μπορεί να παρθεί πίσω. 

Γι' αυτό και, για παράδειγμα, δεν συζητάμε σήμερα αν θα πρέπει να ψηφίζουν στις βουλευτικές εκλογές μόνο όσοι έχουν περιουσία ή οι γυναίκες ή όσοι είναι 17 χρόνων. Φυσικά η κουβέντα γίνεται για δημοκρατικά καθεστώτα, επομένως είναι λογικό στο ΣΥΡΙΖΑ να αποφασίζουν περιορισμό τού εκλέγειν κι εκλέγεσθαι σε σχέση με παλαιότερες αποφάσεις τους...

Στην Κουμουνδούρου έχουν αποφασίσει να επιστρέψουν στην ιδεολογική καθαρότητα, στις εργοστασιακές ρυθμίσεις και στη ριζοσπαστική Αριστερά. Παραλλήλως, βεβαίως, υποδέχονται όποιον απελπισμένο τους χτυπήσει την πόρτα, όπως τον Ν. Νυφούδη από το Ποτάμι, αλλά αυτό είναι απλώς ενδεικτικό τής υποκρισίας τους. 

Αναρωτιέμαι, όμως, γιατί κάποιος ριζοσπάστης Αριστερός να επιλέξει ένα κόμμα που κυβέρνησε κι εφάρμοσε ένα νεοφιλελεύθερο μνημόνιο κι όχι, για παράδειγμα, τον Γ. Βαρουφάκη ή τη ΛΑΕ που αποχώρησαν για να μην το εφαρμόσουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με την Μαντάμ Σουσού που μεγαλοπιάστηκε κι εγκατέλειψε τον Μπύθουλα, της έφαγαν τα φράγκα οι μωροφιλοδοξίες της και τώρα επιστρέφει για να ανακαλύψει πως στο πατρικό της μένουν άλλοι...

Κάθε φορά που ακούω έναν συριζαίο να μιλά για δημοκρατία, με αφορμή τα Τέμπη, την Ομάδα Αλήθειας ή τις υποκλοπές, αναρωτιέμαι αν έχει καν ακούσει τη λέξη "αυτοκριτική". Κι αν ο γράφων μπορεί να είναι ένας πληγωμένος πρώην σύντροφος- που είναι- το δυστύχημα για το ΣΥΡΙΖΑ είναι πως την ίδια άποψη έχει και η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων... 

Το πρόβλημα με τα περισσότερα από όσα λέει ο Σωκράτης που θα πιεί το κώνειο και για το κράτος δικαίου δεν είναι πως δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Η τραγωδία είναι πως αυτός και οι όμοιοί του δεν δικαιούνται να δείχνουν με το δάχτυλο την καμπούρα των άλλων όταν τα βράδια χτυπούν τις καμπάνες τής Παναγίας των Παρισίων...

   

 

Remember the 8th of November...

Δεν είναι δουλειά μου ούτε το κάνω από αγάπη να δώσω μια συμβουλή στο ιερατείο τής Κουμουνδούρου, αλλά για χάρη των παλιών καιρών: αν θέλετε οι πολίτες να σας ακούσουν ξανά πρέπει να βρείτε νέα στελέχη και να ζητήσετε μια μεγάλη συγγνώμη για το πραξικόπημα του μπουζουξίδικου. Σε καμία περίπτωση δεν θα το πετύχετε κάνοντας σημαία σας μια δικαστική απόφαση με την οποία θεωρείται έγκλημα ένας Έλληνας επιχειρηματίας τού εξωτερικού να γίνεται πολιτικός αρχηγός κι όχι αποκλειστικώς κομματόσκυλα και γόνοι...

Ο Στέφανος Κασσελάκης και το μισό και πλέον κόμμα δεν εξοστρακίστηκαν από το ΣΥΡΙΖΑ γιατί ο τότε πρόεδρός του είχε δικαστικές εκκρεμότητες με το πόθεν έσχες του ούτε για την ομιλία στο ΣΕΒ, το "θαύμα τής κολυμπήθρας" ή την "ιερή συμμαχία" τού ΝΑΤΟ. Εξοστρακίστηκαν γιατί δεν ήταν ο αχυράνθρωπος που πίστευαν ότι θα είναι. Όλα τα υπόλοιπα είναι "να είχαμε να λέγαμε" και γίνεται ακόμα πιο ανυπόφορο όταν οι θύτες παριστάνουν τα θύματα σε μια πλήρη αντιστροφή τής πραγματικότητας που εξοργίζει, ιδίως όσους ξέρουν πρόσωπα και καταστάσεις...

Το καλύτερο που έχουν να κάνουν οι πραξικοπηματίες, από τη στιγμή που δεν έχουν τα άντερα να απολογηθούν για το σταλινισμό τους, είναι να επιστρέψουν στη στρατηγική τής μη αναφοράς τού ονόματος Κασσελάκη. Δεν έχουν τίποτα απολύτως να κερδίσουν από το να επιτίθενται σε έναν άνθρωπο που προσπάθησε να διασώσει μια παράγκα από την πλήρη καταστροφή στην οποία την είχε αφήσει ο προκάτοχός του. Αντιθέτως, με το θράσος που έχουν να βγάζουν κι ανακοινώσεις δήθεν δικαίωσης το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να θυμίζουν και σε όσους το ξέχασαν το άγος τού Νοέμβρη...

  

Βρέθηκε κι ο νεκροθάφτης, τώρα περιμένουμε την κηδεία...

"Τα κάναμε σκατά, βουλιάζουμε και πρέπει με κάποιο τρόπο να διασωθούμε. Γι' αυτό και κάναμε ντιλ με τους άλλους τελειωμένους τού ΣΥΡΙΖΑ που είναι σε λίγο καλύτερη κατάσταση μήπως και ξαναβγούμε βουλευτές αφού δεν ξέρουμε να κάνουμε τίποτα άλλο στη ζωή μας". Αυτό θα έλεγαν κάποιοι από τους αποστάτες αν έβρισκαν κάποιο σημείο επαφής με την αλήθεια. 

Όλα τα υπόλοιπα περί λαϊκού μετώπου, συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων και Αριστεράς είναι να είχαμε να λέγαμε σε όσους αφελείς μάς ακολούθησαν γιατί πίστεψαν ότι είμαστε αγνοί ιδεολόγοι. Γι' αυτό, άλλωστε, κι όλο το παρασκηνιακό νταλαβέρι δεν αφορά προγραμματικές συγκλίσεις αλλά πού θα κατεβούν κάποιοι ως υποψήφιοι στις επόμενες εκλογές μήπως και ξαναβρούν στασίδι...

Υπάρχουν άνθρωποι στην Κουμουνδούρου και στην Πατησίων που ήξεραν από την αρχή ότι η εκδίωξη Κασσελάκη θα οδηγούσε σε εξαφάνιση του χώρου. Το έκαναν, όμως, είτε γιατί καλοπροαίρετα πίστεψαν ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα κι έπρεπε να σώσουν το σπίτι τους είτε γιατί- κι αυτό αφορά τους περισσότερους- ήθελαν να διασώσουν τα μισθολόγιά τους... 

Η πλειονότητα, ωστόσο, πίστευε πραγματικά ότι θα έκανε ένα πραξικόπημα σε μπουζουξίδικο και ύστερα η κοινωνία θα τους αποθέωνε για τον ακτιβισμό τους. Κι απορούν, μάλιστα, σήμερα γιατί στις συναθροίσεις τους μαζεύονται ο ιδιοκτήτης τού καφενείου, ένας σερβιτόρος και δέκα αργόσχολοι...

Η ΝΕΑΡ έχει 11 βουλευτές αλλά οι δημοσκόποι με το ζόρι την ανιχνεύουν στις δημοσκοπήσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ φλερτάρει, πλέον, με το 3% αλλά ονειρεύεται πως θα επιστρέψουν κάποιοι αποστάτες και θα ξαναγίνει αξιωματική αντιπολίτευση. Λες και το ΠΑΣΟΚ που έγινε από σπόντα θριαμβεύει. Στην ουσία μιλάμε για πολιτικά πτώματα που ψάχνουν νεκροθάφτη. Για την ακρίβεια, έχει ήδη βρεθεί. Είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες ή κι εκατομμύρια προοδευτικοί πολίτες που προδόθηκαν και ψάχνουν οπουδήποτε αλλού πέρα από αυτούς που τους πρόδωσαν...

Εδώ δεν είναι καν Βαλκάνια...

"Είμαι υψηλόβαθμο κομματικό στέλεχος και, παραλλήλως ή αποκλειστικώς, αμείβομαι από μια ιδιωτική εταιρεία που παίρνει κρατικό χρήμα για να προπαγανδίζει για το κόμμα μου. Τι πιο λογικό να σας κοροϊδεύω κατάμουτρα"; Αυτό είναι το επιχείρημα Μαρινάκη- Κυρανάκη κι όχι μόνο και πρέπει όλοι οι υπόλοιποι να τους χειροκροτάμε και να τους ζητήσουμε και συγγνώμη στην Κολομβία της Ευρώπης...

Φυσικά σε καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα- ακόμα και σε αυτές που θεωρούμε πιο υπανάπτυκτες, όπως η Σερβία και η Αλβανία μολονότι εκεί παραιτήθηκαν πολιτικοί κι άλλοι πήγαν φυλακή για τα εγκλήματά τους- δεν θα μπορούσαν να σταθούν έστω και για μια ημέρα πολιτικοί που θα έλεγαν όσα εδώ τρώμε αμάσητα. Όπως, άλλωστε, δεν θα είχαν σταθεί και με το Predator και για τα Τέμπη, τα οποία είναι η πιο πικρή κατάληξη όταν σε μια χώρα βασιλεύει η διαφθορά. Μόνο που εδώ δεν είναι καν Βαλκάνια, είναι Ελλάδα κι όλα αγοράζονται κι όλα πουλιούνται...

Είναι προφανές ότι το πολιτικό σύστημα επιβιώνει με μαύρο χρήμα. Όταν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ χρωστούν μαζί σχεδόν ένα δισ. ευρώ στις τράπεζες πώς αλλιώς θα πλήρωναν ακόμα και το ρεύμα και τα ενοίκια στα κτίρια που στεγάζονται; Και ποιος, αλήθεια, πιστεύει ότι στο ΣΥΡΙΖΑ άκουσαν για πρώτη φορά για μαύρο χρήμα από τον Στέφανο Κασσελάκη; Γι' αυτό είναι προτιμότερο να έχουμε ένα σύστημα παρόμοιο με τις ΗΠΑ όπου τουλάχιστον ξέρουν ποιος μεγαλοεπιχειρηματίας στηρίζει ποιον υποψήφιο και δεν περιμένουν να ακούσουν τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων για να καταλάβουν προς τα πού φυσά ο άνεμος...