Vermoede van onskuld
Die vermoede van onskuld of onskuldpresumpsie (Latyn: praesumptio innocentiae) is 'n grondbeginsel van die strafreg wat bepaal dat almal onskuldig geag word tot die teendeel bewys is. In siviele sake is die reg om as onskuldig geag te word normaalweg nie van toepassing nie. In strafregtelike sake moet die vervolging egter bo redelike twyfel kan bewys dat die beskuldigde wel skuldig is alvorens vonnisoplegging kan plaasvind.[1]
In die geval van onskuld kan die aangeklaagde se naam en eer aangetas wees. Dis algemene praktyk dat die beskuldigde se naam nie beskerm word nie. Die persoon kry in die hof die geleentheid om homself te verweer en sodoende sy naam in ere te herstel, maar kan nie 'n eis vir skadevergoeding instel nie.[2]
As die persoon egter skuldig bevind word, sal versagtende omstandighede aangehoor word waarna vonnisoplegging plaasvind. Die strafhof het gewoonlik 'n wye diskresie wanneer vonnisse oplê word, behalwe waar minimum vonnisse ter sprake is.[3]
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ Vermoedens, Beeld, 10 Maart 1997
- ↑ Verkrag-klag: Onskuldige het min opsies om eer te herstel[dooie skakel], Beeld, 9 Januarie 1994
- ↑ Die Triade van die Samelewing, die Oortreder en die Misdaad: 'n Onlangse Beslissing van die Hoë Hof[dooie skakel], besoek op 17 Februarie 2013
Eksterne skakels
[wysig | wysig bron]- Presumption of Innocence Geargiveer 1 Januarie 2015 op Wayback Machine - Vermoede van onskuld
