Zum Inhalt springen

Das goldene Zeitalter

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy
Dä Artikel behandlet dr Film Das goldene Zeitalter. Für witeri Bedütige lueg Goldenes Zeitalter (Begriffsklärung).


Filmdate
Dütsche TitelDas goldene Zeitalter
OriginaltitelL'Âge d'Or
ProduktionslandFrankriich
OriginalsproochFranzöösisch
Erschiinigsjoor1930
Lengi60 Minute
Stab
RegieLuis Buñuel
DräibuechLuis Buñuel, Salvador Dalí
ProduktionLe Vicomte de Noailles
Bsetzig

Das goldene Zeitalter (Originalditel: L'Âge d'Or) isch e surrealistische Doonfilm vom Reschissöör Luis Buñuel us em Joor 1930.

Dr Film foot aa mit Dokumentazioonsfilmufnaame vo Skorpion. Noch em Zwüscheditel „E baar Stunde spööter...“ chlätteret e Röiber uf e Felse. Er gseet vier Bischöf, wo uf eme Riff sitze und bäte. Denn goot er witer in e Hütte, wo no anderi Röiber si. Mä ghöört Gsprööchsfragmänt, denn goot d Grubbe zu de Felse, aber äi Röiber noch em andere bricht underwägs zämme und blibt lige.

In de Szeene druf gseet mä e Hufe Lüt - Bürgerligi, Briester, Milidäär - wo mit Boot am Uufer aachömme. Si göön zum Felse, wo vorhär die Gäistlige druf ghockt si und gseen, dass vo deene nume no Skelett übrig si. Mä foot aa, dr Grundstäi vo dr eewige Stadt Rom z lege, aber d Zeremonii wird underbroche. Nääbebii föön e Maa und e Frau aa, sich gschlächtlig im Schlamm afo vergnüege. Si wärde mit Gwalt drennt und dr Liebhaaber wird vo zwäi Manne festgnoo. Dr Verhafteti reagiert uf d Verhafdig üsserst gräizt, schuttet e Hund und e Bättler und verkwetscht Insekte. D Grundstäinlegig goot z Änd und Rom wird baut. Mä gseet Flugufnaame vo Rom und vom Vatikan und verschidnigi absurdi Stadtszeene: E Maa im ene Aazug chunnt us eme Café und isch ganz voll Staub, en andere Maa goot in dr Stroos und shuttet e Giige vor sich här, usw...

Dr verhafdeti Maa isch schliesslig mit sine bäide Bewacher in e Stadt choo. Für zum d Bewacher looswärde, het er ene e Zertifikat zäigt, wo bewiise het, ass er e Verdräter vo dr „Gsellschaft vom guete Wille“ sig. D Bewacher häi en freigloo und si ersti Daat isch gsi, uf dr andere Site vo dr Strooss e Blinde z schutte bis dä umgheit isch. Denn isch er mit em Taxi zun ere Fiir gfaare, won er si Gliebti widergsee het. E Zuugcharre mit bedrunkene Buure isch zmidst duur alles duuregfaare, aber niemerem isch das bsundrigs ufgfalle. Vorhär het die Gliebte e Chue, wo uf iirem Bett glääge isch, us iirem Schloofzimmer uusegschickt. Bevor dr Maa si Gliebti cha dräffe, wird er vo deeren iirer Mueter in e Gsprööch verwigglet. Denn gseet mä, wie im Hoof e Diener si Soon verschiesst, wil dä iim dr Dubak us dr Pfife gestoole het. Die fiini Gsellschaft luegt zue, isch aber nume e chli empöört. Au e Brand in dr Chuchi intressiert d Gsellschaft nit. Wo aber dr Maa dr Mueter vo sinere Gliebte en Oorfiige git, wil si us Verseä si Gedränk usgschüttet het, entrüstet sich die ganzi Oobegsellschaft. Si gheit dr Maa uuse und kümmeret sich um d Mueter, wie wenn si ärnsthaft verletzt wär.

Z Nacht, währed eme Konzärt, won e Briester drbii Giige spiilt, chunnt s Liebesbäärli s neggste Mol zämme. Aber au daas Mol chönne si käi Sex haa, wil si immer wider vom Stuel rutsche und es nit fertigbringe, sich z umarme. Mä rüeft dr Maa zum Delifon wil dr Inneminister mit em well reede. Er toobt vor Wuet und händlet mit em Minister am Delifon und dä verschiesst sich. D Liiche lit aber nit am Boode, sondern hängt an dr Decki, wie wenn d Schweerchraft in dr andere Richdig gieng. Noch em Delifon chunnt dr Maa zrugg. S Bäärli umarmt sich. Schliesslig säit d Frau: „Wie schöön, ass mer unseri Chinder umbrocht häi“, und striichlet iirem Partner über s Gsicht, und das isch blötzlig bluetverschmiirt. Er säit e baar Mol „Mi Liebi... mi Liebi“. Es gseet us, wie wenn dr Dirigänt blötzlig starks Chopfwee wurd haa. Er stolperet vo dr Büüni und zwirblet dur e Gaarde bis er uf s Liebesbäärli stoosst. D Frau gumpt uf, umarmt en und git em Schmütz. Iire Gliebti wird wüetig, gumpt au uf und schloot si Chopf am ene ufghänkte Bluemedopf aa und het jetzt sälber Chopfwee. Er zwirblet duur e Gaarde zrugg ins Huus. In dr neggste Szeene lit dr Gliebti elläi im Bett und macht d Chüssi kaput. Er het Fädere in de Händ, goot zum Fänster, macht s uf und gheit nochenander e brennende Baum, e Bischof, e Pflueg und e Giraff zum Fänster uuse. Schliesslig loot er d Fäädere lo goo.

Am Ändi vom Film wird in ere Teggschtdaafele erklärt, ass vier Manne, wo vo Grund uf böös si, in ere Burg e vierzigdäägigi Orgie abghalte häige, wo acht Fraue drbii gstorbe siige (en Aaspiilig uf Die 120 Dääg vo Sodom). Die ersti vo vier Persoone, wo s Huus verlöön, isch dr Jesus, wo im Film, analog zun ere Hauptfiguur im Buech, as Herzoog vo Blangis bezäichnet wird, denn chömme drei aadligi Persoone uuse. E Frau chriecht bluetverschmiirt hindedrii, denn goot dr Jesus zrugg und zieet sä wider iine. Denn ghöört mä e Schrei von ere Frau und d Düüre goot wider uff, und dr Herzoog chunnt no äinisch uuse, daasmol aber ooni Bart. Dr letschti Schot vom Film zäigt e Chrüz, wo d Skalp vo de Mäitli draa aagnaaglet si, wo während dr Orgie ermordet worde si.

Dr Buñuel kritisiert in sine Film die bürgerligi Gsellschaft und die christligi Moraal. Er will nit nume verbessere, was es scho git, sondern er will s ganz Andere. Er het das emol soo gsäit: „Die bürgerligi Moraal isch für mi Ummoraal, wo mä muess bekämpfe; die Moraal, wo sich uf unseri üsserst ungrächte soziaale Instituzioone wie Religioon, Vaterland, Familie und Kultuur gründet, überhaupt, was men em so d Pfiiler vo dr Gsellschaft säit.“[1]

Dr Film isch im „Studio 28“ urufgfüert worde, won er säggs Mol hinderenander vor usverchauftem Huus glofe isch. Am 3. Dezämber 1930 isch en Uffüerig vo Rächtsextremiste vo dr „Action française“ underbroche worde, wo dr Kinosaal verwüestet häi, Dinte uf d Liinwand gheit und en Usstellig vo surrealistische Bilder zerstöört häi. Am 10. Dezämber het dr Film en Uffüerigsverbot üüberchoo, wo erst 1981 ufghoobe worden isch.

  • Dr Film sich äine vo de ersten franzöösische Doonfilm.
  • Dr Broduzänt Vicomte de Noailles het spööter zum Katholizismus konverdiert und het dr Film as Gotteslästerig us em Verdriib gnoo.[2]


  1. Michael Schwarze: Buñuel. Rowohlt, Reinbek 1981, ISBN 3-499-50292-5, S. 65; zit. noch dr Elena Poniotowska: Luis Buñuel. Eine Dokumentation, S. A 74
  2. Amos Vogel: „Film als subversive Kunst“, Hannibal Verlag, St. Andrä-Wördern, 1997, S. 286
Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Das_goldene_Zeitalter“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.