Papers by ELEONORA VRATSKIDOU
Barbara CASSIN, directrice de recherche émérite au CNRS (Centre Léon-Robin, labex TransferS) est ... more Barbara CASSIN, directrice de recherche émérite au CNRS (Centre Léon-Robin, labex TransferS) est philologue et philosophe, spécialiste de philosophie grecque, et travaille sur ce que peuvent les mots. Elle préside le conseil du Collège international de philosophie, et elle a fondé à la demande de l'Unesco la Revue des femmes philosophes. Ses recherches portent en particulier sur la sophistique et les présocratiques (L'Effet sophistique, Gallimard, 1995 ; un recueil de textes de Parménide, Sur la nature ou sur l'étant. Le grec, langue de l'être ?, Seuil, 1998 ; Sophistical Practise. Toward a consistent relativism, Fordham University Press, 2014), et sur la traduction : elle a dirigé le Vocabulaire européen des philosophies. Dictionnaire des intraduisibles (Seuil/Le Robert, 2004), en cours de traduction dans une douzaine de langues. Elle a reçu le grand prix de philosophie de l'Académie française en 2012 pour l'ensemble de son oeuvre, et le French Voices Grand Prize en 2015 pour la traduction américaine de La Nostalgie. Rémi LABRUSSE est professeur d'histoire de l'art à l'université de Paris-Ouest-Nanterre-La Défense Il a notamment travaillé sur la réception des arts non-européens, et en particulier des arts de l'Islam, au xix e et au xx e siècle. Il va faire paraître en 2016 un ouvrage portant sur les théories de l'ornement en Europe au xix e siècle (Face au chaos. Théories de l'ornement à l'âge de l'industrie). Sandrine MAUFROY est maître de conférences à l'UFR d'études germaniques et nordiques de l'université Paris-Sorbonne (EA 3556 REIGENN). Ses recherches portent principalement sur la réception de l'Antiquité et l'histoire de la philologie entre la France, l'Allemagne, les Pays-Bas et la Grèce. Elle a notamment publié Le Philhellénisme franco-allemand (Paris, Belin, 2011) et dirigé avec Michel Espagne le volume de la Revue germanique internationale (14/2011) ayant pour objet La Philologie allemande. Figures de pensée. Sophia MATTHAIOU est historienne, chargée de recherche à l'Institut de recherches historiques (département d'histoire néo-hellénique) de la Fondation nationale hellénique de recherches scientifiques. Auteur des livres Η ευρωπαϊκή συνείδηση του Γιώργου Σεφέρη [La Conscience européenne de Georges Séféris, 1993] et Μετάφραση και ερμηνευτική [Traduction et Interprétation, 1997], elle a récemment codirigé avec Stéphane Sawas le dossier Constantin Cavafy de la revue Europe (n° 1010-1011, juin 2013), édité et traduit les sonnets de Lorenzos Mavilis (Epsilon, 2010) et publié en son nom propre Jeux de reflets entre les voyageurs romantiques français et la littérature néo-grecque (Epsilon, 2010).
Journal of Modern Greek Studies, May 1, 2022
L'Atelier du CRH, Dec 20, 2012
Composition du jury : Monsieur Nikos Daskalothanasis, Ecole National Superieure des Beaux - arts,... more Composition du jury : Monsieur Nikos Daskalothanasis, Ecole National Superieure des Beaux - arts, Athenes (Rapporteur) ;Monsieur Georges Dertilis, EHESS, Paris;Monsieur Michel Espagne, CNRS - ENS, Paris (Rapporteur) ;Madame Marilisa Mitsou, Ludwig - Maximilians - Universitat, Munich ;Monsieur Jean-Marie Schaeffer, CNRS - EHESS, Paris (President du Jury) ;Monsieur Yannis Tsiomis, EHESS, Paris (Directeur de these). These soutenue le 23 juin 2011 Resume Ce travail etudie la construction de la...
L'Atelier du CRH
Composition du jury : Monsieur Nikos Daskalothanasis, Ecole National Superieure des Beaux - arts,... more Composition du jury : Monsieur Nikos Daskalothanasis, Ecole National Superieure des Beaux - arts, Athenes (Rapporteur) ;Monsieur Georges Dertilis, EHESS, Paris;Monsieur Michel Espagne, CNRS - ENS, Paris (Rapporteur) ;Madame Marilisa Mitsou, Ludwig - Maximilians - Universitat, Munich ;Monsieur Jean-Marie Schaeffer, CNRS - EHESS, Paris (President du Jury) ;Monsieur Yannis Tsiomis, EHESS, Paris (Directeur de these). These soutenue le 23 juin 2011 Resume Ce travail etudie la construction de la...
Journal of Modern Greek Studies
L’Atelier du Centre de recherches historiques. Revue électronique du CRH, Dec 20, 2012
Composition du jury : Monsieur Nikos Daskalothanasis, Ecole National Superieure des Beaux - arts,... more Composition du jury : Monsieur Nikos Daskalothanasis, Ecole National Superieure des Beaux - arts, Athenes (Rapporteur) ;Monsieur Georges Dertilis, EHESS, Paris;Monsieur Michel Espagne, CNRS - ENS, Paris (Rapporteur) ;Madame Marilisa Mitsou, Ludwig - Maximilians - Universitat, Munich ;Monsieur Jean-Marie Schaeffer, CNRS - EHESS, Paris (President du Jury) ;Monsieur Yannis Tsiomis, EHESS, Paris (Directeur de these). These soutenue le 23 juin 2011 Resume Ce travail etudie la construction de la...
The authors would like to thank Prof. Marina Lambraki-Plaka, Mrs Anna Kafetsi,
L'hellénisme de Wilhelm Von Humboldt et ses prolongements européens, 2016
Barbara CASSIN, directrice de recherche émérite au CNRS (Centre Léon-Robin, labex TransferS) est ... more Barbara CASSIN, directrice de recherche émérite au CNRS (Centre Léon-Robin, labex TransferS) est philologue et philosophe, spécialiste de philosophie grecque, et travaille sur ce que peuvent les mots. Elle préside le conseil du Collège international de philosophie, et elle a fondé à la demande de l'Unesco la Revue des femmes philosophes. Ses recherches portent en particulier sur la sophistique et les présocratiques (L'Effet sophistique, Gallimard, 1995 ; un recueil de textes de Parménide, Sur la nature ou sur l'étant. Le grec, langue de l'être ?, Seuil, 1998 ; Sophistical Practise. Toward a consistent relativism, Fordham University Press, 2014), et sur la traduction : elle a dirigé le Vocabulaire européen des philosophies. Dictionnaire des intraduisibles (Seuil/Le Robert, 2004), en cours de traduction dans une douzaine de langues. Elle a reçu le grand prix de philosophie de l'Académie française en 2012 pour l'ensemble de son oeuvre, et le French Voices Grand Prize en 2015 pour la traduction américaine de La Nostalgie. Rémi LABRUSSE est professeur d'histoire de l'art à l'université de Paris-Ouest-Nanterre-La Défense Il a notamment travaillé sur la réception des arts non-européens, et en particulier des arts de l'Islam, au xix e et au xx e siècle. Il va faire paraître en 2016 un ouvrage portant sur les théories de l'ornement en Europe au xix e siècle (Face au chaos. Théories de l'ornement à l'âge de l'industrie). Sandrine MAUFROY est maître de conférences à l'UFR d'études germaniques et nordiques de l'université Paris-Sorbonne (EA 3556 REIGENN). Ses recherches portent principalement sur la réception de l'Antiquité et l'histoire de la philologie entre la France, l'Allemagne, les Pays-Bas et la Grèce. Elle a notamment publié Le Philhellénisme franco-allemand (Paris, Belin, 2011) et dirigé avec Michel Espagne le volume de la Revue germanique internationale (14/2011) ayant pour objet La Philologie allemande. Figures de pensée. Sophia MATTHAIOU est historienne, chargée de recherche à l'Institut de recherches historiques (département d'histoire néo-hellénique) de la Fondation nationale hellénique de recherches scientifiques. Auteur des livres Η ευρωπαϊκή συνείδηση του Γιώργου Σεφέρη [La Conscience européenne de Georges Séféris, 1993] et Μετάφραση και ερμηνευτική [Traduction et Interprétation, 1997], elle a récemment codirigé avec Stéphane Sawas le dossier Constantin Cavafy de la revue Europe (n° 1010-1011, juin 2013), édité et traduit les sonnets de Lorenzos Mavilis (Epsilon, 2010) et publié en son nom propre Jeux de reflets entre les voyageurs romantiques français et la littérature néo-grecque (Epsilon, 2010).
lse.ac.uk
php-URL_ID=15553&URL_DO=DO_TOPIC&URL_SECTION=201.html> (visited on 13.5.2007). 2 Running a Museum... more php-URL_ID=15553&URL_DO=DO_TOPIC&URL_SECTION=201.html> (visited on 13.5.2007). 2 Running a Museum: A Practical Handbook, ICOM-International Council of Museums, 2004 pp. 2-4. 3 The art world is the cooperative social and economic network, whose primary function is to continually define, validate, and maintain the cultural category of art and to produce the consent of the entire society in the legitimacy of the art world's authority to do so.
Georges B. Dertilis et Yannis Tsiomis, directeurs d’etudes La formation de l’Etat grec moderne, 1... more Georges B. Dertilis et Yannis Tsiomis, directeurs d’etudes La formation de l’Etat grec moderne, 1830-1920 : politiques et symboles de legitimation Nous avons poursuivi, en 2005-2006, la reflexion sur la formation de l’Etat grec moderne. Ce theme fut developpe en deux volets, un pour chacun des responsables du seminaire. A) Nationalisme et legitimation de l’Etat (Georges B. Dertilis) Se construisant presque « ex nihilo » tout au long du XIXe siecle, le nouvel Etat grec a du forger sa legitimat...
Journal of Modern Greek Studies, Volume 40, Number 1, May 2022, pp. 139-167, 2022
In his essay Ψυχολογικαί μελέται επί του καλού. Ι. Πνευματικαί Ιδιοφυΐαι (1885), Georgios Vizyeno... more In his essay Ψυχολογικαί μελέται επί του καλού. Ι. Πνευματικαί Ιδιοφυΐαι (1885), Georgios Vizyenos undertakes a scientific approach to genius, seeking to uncover the internal dynamics of highly talented people by analyzing the psychological mechanism of inclination, common to everyone. Deftly displacing the question of genius towards the question of human difference (why people are different in the first place), he orchestrates a discussion on the ontological definition of the soul, which allows him to attack the Herbartian models dominant within the nascent field of psychology at the Athenian University. Along with its disciplinary stakes, Vizyenos’s reflection on natural inequality and justice entails important ethical and political implications. Assessing his essay against the background of changing epistemologies as well as larger socio-economical transformations in late nineteenth-century Greece, I argue that it touches upon one of the core problems of modern capitalist democracies, namely, how to reconcile differences in abilities and talents with the claim for social equality.
Online Compendium der deutsch-griechischen Verflechtungen, 2022
Fußend auf seinen 1858 veröffentlichten „Reise-Erinnerungen aus Griechenland“ unterziehe ich im v... more Fußend auf seinen 1858 veröffentlichten „Reise-Erinnerungen aus Griechenland“ unterziehe ich im vorliegenden Essay die Griechenland-Studienreise des Architekten Gottfried Semper (1803-1879) einer überprüfenden Durchsicht. Anders als in den Publikationen direkt nach der Reise, die das Thema „antike Polychromie“ umkreisen, konzentriert sich Semper in seinem 1858er Text auf das architektonische Erbe des Landes aus byzantinischer und osmanischer Zeit, wobei er parallel dazu auf die anonyme traditionelle Architektur auf Hydra und in der Mani aufmerksam macht, in der er – zu Lasten architektonischer Importmodelle aus Westeuropa – einen erstrangigen Bezugspunkt für die bauliche Entwicklung des neuentstandenen Staats erkennt. Wir haben es hier – womöglich erstmalig – mit einer positiven Würdigung der lokalen Bautradition zu tun, auf die Semper bereits ein halbes Jahrhundert früher zurückzugreifen vorschlägt, als moderne Architekten des 20. Jahrhunderts auf diese aufmerksam geworden sind. Die in diesem Essay vorgenommene Überprüfung des Semperschen Reisetexts befördert darüber hinaus neue Entdeckungen über vor Ort unternommene Forschungsarbeiten an byzantinischen Baudenkmälern ans Licht. In diesem Zusammenhang präsentiere ich einen Vorschlag zur Identifizierung einer Bildtafel in Sempers grundlegender theoretischer Abhandlung Der Stil (1860-1863), deren Herkunft sich bisher nicht belegen ließ. Neben architekturgeschichtlichen Fragen geht es auch um eine Annäherung an die „Reise-Erinnerungen aus Griechenland“ aus dem Blickwinkel der Philhellenismus- und Reiseliteraturforschung. Dazu analysiere ich die gängigen Topoi der Reiseliteratur und -ikonographie, aber auch die Mechanismen adaptiver Rezeption und Aneignung des griechischen Raums, die im von mir als später Beleg philhellenischen Schrifttums eingestuften Text Sempers aktiviert werden. Ferner zeige ich auf, dass dieser Text die Konventionen des üblichen philhellenischen Diskurses unterläuft, indem er das lebendige Handeln der Gegenwart nicht nach überlebenden Resten der antiken Vergangenheit durchsuchen, sondern für ein tieferes Verständnis dieser Vergangenheit selbst nutzen will. Überdies scheint es Semper, ganz im Gegensatz zur üblichen deutschsprachigen Griechenland-Reiseliteratur mit ihrer ständigen Suche nach Berührungspunkten zwischen Deutschland und griechischer Antike, eher um aktuelle Verbindungsmöglichkeiten zwischen deutscher und neugriechischer Kultur gegangen zu sein. Ausführlich beschäftige ich mich schließlich u.a. mit epistemologischen Aporien, die sich im Zusammenhang mit der fast 25 Jahre später erfolgten Schilderung der Griechenlandreise bemerkbar machen. Ich beleuchte die vielschichtigen Zeitebenen des Narrativs, in dem Sempers Griechenlanderfahrung stetig aktualisiert wird, sowohl in Bezug auf die Reiseliteratur und Ikonographie, mit der er sich unterhält, als auch in Bezug auf die Entwicklung der theoretischen Interessen des Architekten und auch auf die unerwarteten Wendungen in seinem Leben nach seiner Teilnahme an den Revolutionen von 1848/1849.
Αλέξανδρος-Ανδρέας Κύρτσης και Μίλτος Πεχλιβάνος (επιμ.), Επιτομή των ελληνογερμανικών διασταυρώσεων,, 2022
Στο δοκίμιο αυτό επανεξετάζω τη σπουδαστική περιοδεία του αρχιτέκτονα Gottfried Semper (1803–1879... more Στο δοκίμιο αυτό επανεξετάζω τη σπουδαστική περιοδεία του αρχιτέκτονα Gottfried Semper (1803–1879) στην Ελλάδα, με βάση το περιηγητικό κείμενο «Reise-Erinnerungen aus Griechenland», που δημοσίευσε το 1858. Σε αντίθεση με τις δημοσιεύσεις σε άμεση συνέχεια του ταξιδιού του, οι οποίες επικεντρώθηκαν στο ζήτημα της αρχαίας πολυχρωμίας, στο κείμενο του 1858 ο Semper εστιάζει στο βυζαντινό και οθωμανικό αρχιτεκτονικό παρελθόν της χώρας, ενώ παράλληλα αναδεικνύει την ανώνυμη παραδοσιακή αρχιτεκτονική της Ύδρας και της Μάνης ως κατεξοχήν σημείο αναφοράς για την οικιστική ανάπτυξη του νεοσύστατου κράτους σε βάρος των επείσακτων δυτικοευρωπαϊκών μοντέλων. Πρόκειται ίσως για την πρώτη θετική αποτίμηση και προτροπή σε χρήση της τοπικής αρχιτεκτονικής παράδοσης, μισό αιώνα περίπου πριν το ενδιαφέρον που ανέπτυξαν γι’ αυτήν οι μοντερνιστές αρχιτέκτονες του 20ού αιώνα. Η εξέταση του ταξιδιωτικού κειμένου του Semper που επιχειρώ στο παρόν δοκίμιο φέρνει επίσης στο φως νέα ευρήματα γύρω από τις επιτόπιες έρευνές του στα βυζαντινά μνημεία της Ελλάδας. Προτείνω συγκεκριμένα την ταύτιση ενός από τους ατεκμηρίωτους ακόμα εικονογραφικούς πίνακες της θεμελιώδους θεωρητικής του πραγματείας Der Stil (1860–1863). Πέραν των ζητημάτων ιστοριογραφίας της αρχιτεκτονικής, οι «Ταξιδιωτικές Αναμνήσεις από την Ελλάδα» προσεγγίζονται από τη σκοπιά της μελέτης του φιλελληνισμού και της κουλτούρας του περιηγητισμού. Αναλύω τους κοινούς τόπους της περιηγητικής λογοτεχνίας και εικονογραφίας αλλά και τους μηχανισμούς οικειοποίησης του ελληνικού χώρου που ενεργοποιούνται στο κείμενο του Semper, το οποίο κατηγοριοποιώ ως ύστερο δείγμα φιλελληνικής γραφής. Δείχνω επίσης ότι το κείμενο υπονομεύει τις συμβάσεις του φιλελληνικού λόγου, επιχειρώντας όχι ν’ ανιχνεύσει τις επιβιώσεις του αρχαίου παρελθόντος στις ζώσες πρακτικές του παρόντος αλλά να χρησιμοποιήσει τις τελευταίες για μια βαθύτερη κατανόηση του παρελθόντος. Επιπλέον, σε αντίθεση με την αναζήτηση συνδέσεων μεταξύ Γερμανίας και ελληνικής αρχαιότητας, που είναι συνήθης στη γερμανόφωνη περιηγητική λογοτεχνία για την Ελλάδα, ο Semper φαίνεται μάλλον να διεκδικεί συνδέσεις μεταξύ του γερμανικού και νεότερου ελληνικού πολιτισμού στον άξονα της συγχρονίας. Συζητώ, τέλος, διεξοδικά τις (επιστημολογικές και άλλες) απορίες που σχετίζονται με την ετεροχρονισμένη αφήγηση του ταξιδιού στην Ελλάδα εικοσιπέντε σχεδόν χρόνια μετά το πέρας του. Αναδεικνύω τις πολλαπλές χρονικότητες της αφήγησης, εντός της οποίας η ελληνική εμπειρία του Semper επικαιροποιείται τόσο σε σχέση με το σώμα της περιηγητικής λογοτεχνίας και εικονογραφίας με το οποίο συνομιλεί, όσο και σε σχέση με την εξέλιξη των θεωρητικών ενδιαφερόντων του αρχιτέκτονα, αλλά και τις αναπάντεχες τροπές του βίου του ύστερα από τη συμμετοχή του στις επαναστάσεις του 1848/1849.
The Journal of Art Historiography, 2015
The elaboration of a theoretical discourse on art has been a main concern of art academies since ... more The elaboration of a theoretical discourse on art has been a main concern of art academies since their creation in the sixteenth century. This concern was nurtured by the need to regulate artistic production through the establishment of specific norms and values, and, at the same time, it was intricately linked to the promotion of the artist's status and the legitimization of the artistic profession. The articulation of theoretical discourse in the academies took place mainly in the framework of conferences among peers-by and for an elite of peers-where multiple alternating voices could engage in fruitful debate. However, towards the end of the eighteenth and during the early nineteenth century the plurivocal structure of the conferences was, in many cases, gradually replaced by actual courses offered by a unique professor. Along with practical training, courses of history, archaeology, art history, art theory and aesthetics were systematically incorporated into the academic curricula in the context of larger pedagogical and institutional reforms. This is the period in which Ancient Régime artistic structures were reformed, while new art schools were created, and the academic system of art education expanded in the recently founded nation-states of Europe and the Americas. A series of questions arise from this development. Whereas courses in art theory and aesthetics could be seen as a further pursuing of old concerns, courses in art history were less expected. Why did artists need to study the history of art? Engagement with the art of the past was certainly a salient aspect of academic training, through the copying of art works of antiquity or of the Old Masters. But what did this new kind of knowledge on past art-scholarly, systematized, often with a claim to exhaustivity, codified in a course-have to contribute to artistic practice? What were the artistic, political or economic grounds for the utterly novel claim that art has a history, and this history has to be taught to artists? Another major issue related to the introduction of scholarly courses in the art school has to do with the fact that artists seem to gradually abandon the control over the discourse produced on art to non-practitioners, to scholars who form gradually a community of professional specialists. In this regard, how was the introduction of art history courses in this particular moment related to the arising discipline of art history? I will focus here on the case of nineteenth-century Greece and the scholarly teaching offered in the Athenian School of Arts, the first art institution of the country, founded in 1837. The development of art institutions in Greece followed very different trajectories from those observed in most western European countries. The inception of the Greek art world coincides with the creation of an independent
Zeitschrift für Kunstgeschichte, 2018
This essay departs from documenta 14’s reading of Gustave Courbet’s drawing Alms from a Beggar at... more This essay departs from documenta 14’s reading of Gustave Courbet’s drawing Alms from a Beggar at Ornans (1868) in the opening room of the Neue Galerie in Kassel and seeks to unravel the complex aesthetic and semantic web drawn across the exhibits in the room in relation to the drawing. Based on this close reading, the article critically engages with some of the core concepts of documenta 14’s curatorial project including solidarity, hospitality, alternative economies, and non-reciprocal forms of exchange, in order to reflect on the discrepancies embedded in the radical public rhetoric of the show.
This section – the first of a series of publications1 – proposes to reflect on the role of artist... more This section – the first of a series of publications1 – proposes to reflect on the role of artistic practice in the shaping of art history during the nineteenth century. The development of art history as a discipline has been variously associated with the emergence of a growing bourgeois public in search of cultural capital, the politics of national identity, and the needs of an expanding art market.2 Still unexamined, however, remains the involvement of art practice, art training and of art practitioners themselves, in the study of the history of art and the disciplinary culture to which it gave rise. The focus on practice seeks to challenge a still dominant conception of art history –and of the humanities at large–, which sees it as a pure product of intellectual labour, free of any practical considerations. The institutional consolidation, and, to a degree the social relevance, of humanistic fields of knowledge rest upon such claims to autonomy and disinterestedness, grounded in ...
The recent documenta 14 (2017) addressed the question of art theft and war spoliations, taking as... more The recent documenta 14 (2017) addressed the question of art theft and war spoliations, taking as its point of departure the case of Cornelius Gurlitt (1932-2014). One can fully embrace the curatorial engagement in revising exclusive Western canons of art history. However, this revision was accomplished by means of objects of colonial appropriation. In such instances, the critical reflexive turn of Western art history upon its canonical self stumbles against the violence of looting and dispossession often inflicted in the name of scientific ideals and accumulation of knowledge, leading to yet another "story of wheels within wheels".
Uploads
Papers by ELEONORA VRATSKIDOU
Techniken des Displacements in künstlerischer und kuratorischer Praxis
Konzept & Organisation: Prof. Dr. Eleonora Vratskidou
Mittwoch: 18-20 Uhr; Raum: A 053
Von surrealistischen Collagen als Ensembles von ‚verorteten‘ Objekten bis hin zur letztjährigen Verlagerung der documental4 von Kassel nach Athen, bilden Formen des Displacements eine prägende Strategie künstlerischer und kuratorischer Praxis. Die ,Entortung‘ (dem englischen Begriff folgend) von Zeichen, Gegenständen, Praktiken oder Strukturen von einem Kontext hin zu einem anderen initiiert Verwandlungsprozesse und stürzt institutionelle Hierarchien um. Seit den 1990er Jahren wird jedoch innerhalb der Kunstwelt ‚Entortung‘ zunehmend im Sinne der politischen Vertreibung thematisiert. Zahlreiche künstlerische und kuratorische Projekte setzten sich mit der gewalttätigen ,Entortung' von Menschen auseinander und reflektieren politische Realität: durch Krieg, V erfolgung oder Diskriminierung vertriebene Personen, seien es Geflüchtete, Asylsuchende und politische Gefangene oder indigene Völker in Rahmen der Kolonialexpansion. Ähnlich intensiv wird die Auseinandersetzung mit der Verlagerung von Kulturgütern (weit über den nationalsozialistischen Kunstraub hinaus) und der Frage der kulturellen Enteignung.
Die Vortagsreihe widmet sich dem Spannungsfeld zwischen Displacement als künstlerische Strategie und Strategien der ästhetischen Vermittlung von historischen Displacement-Prozessen. Wie prägen die Erfahrungen von Flucht, Exil und Enteignung, und die damit verbundene Thematisierung von menschlichen Elend, konzeptuelle, technische und ethische Voraussetzungen der Arbeit von Künstler*innen und Kuratoren*innen? Welche Medien, Verfahren und Formate werden verwendet, um die gewaltsame Verlagerung von Menschen und Objekten zu reflektieren? Neben den etablierten dokumentarischen Ansätzen, tauchen vor allem Formen des Transitorischen und der Beweglichkeit auf: Performancekunst und partizipative Projekte, digitale Filme und Fotografie. Digitale Bilder können vielleicht, dank ihrer Fähigkeit zu wandern, entwurzelt und manipuliert zu werden, besonders privilegierte Mittel sein, um über den Zustand des Exils nachzudenken.
Im Rahmen der Ringvorlesung Kunst und Technik im Sommersemester 2017, untersuchen Künstler und Kuratoren, Historiker und Theoretiker Displacement als Potenzial und Herausforderung der künstlerischen und kuratorischen Praxis.
Termine
30.05.2018 — Zafos Xagoraris (Athens School of Fine Arts),
The Gate and the Marquee: Apparitions Flying Towards the Future
9.05.2018 — Eduardo Cadava (Princeton University)
Alphabetographies; or, Why Displacement is the Signature of the Photographic Medium
27.06.2018 — Kader Attia (Künstler, Berlin/Paris)
tba
11.07.2018 *16-18Uhr — Arjun Appadurai (New York University)
Objects, Humans and Narrativity
Interactions between scholarly discourse and artistic practice in the 19th century
International Conference
TU Berlin
July 7-9, 2016