Андрэа Пірлё
| Андрэа Пірлё | ||
 | ||
| Пэрсанальная інфармацыя | ||
|---|---|---|
| Нарадзіўся | 19 траўня 1979 (45 гадоў) Флера, Італія | |
| Рост | 177 см | |
| Вага | 68 кг | |
| Пазыцыя | паўабаронца | |
| Клюбы | ||
| Гады | Клюб | Гульні (галы)¹ |
| 1995—1998 1998—2001 1999—2000 2001 2001—2011 2011—2015 2015—2017 |
Брэшыя Інтэрнацыянале → Рэджына → Брэшыя Мілян Ювэнтус Нью-Ёрк Сіці |
47 (6) 22 (0) 29 (6) 10 (0) 284 (32) 119 (16) 60 (1) |
| Зборныя | ||
| 2002— | Італія | 116 (13) |
| Трэнэрскія клюбы | ||
| 2020 | Ювентус U-23[d] | |
| 2020—2021 | Ювэнтус | |
| 2022—2023 | Фатых Карагюмрук | |
| 2023—2024 | Сампдорыя Генуя | |
Андрэ́а Пі́рлё (па-італьянску: Andrea Pirlo; нарадзіўся 19 траўня 1979 году, Флера, Італія) — італьянскі футбаліст, паўабаронца. За нацыянальную зборную Італіі правёў 116 матчаў. Майстар выкананьня стандартных палажэньняў і далёкіх удараў, адрозьніваецца тонкім бачаньнем поля і дакладнасьцю перадачаў. Ён, як правіла, гуляе на пазыцыі адцягнутага плэймэйкера як за «Ювэнтус», гэтак і ў матчах за нацыянальную каманду, і лічыцца адным з найлепшых гульцоў у сьвеце на гэтай пазыцыі[2].
Гуляючы за «Мілян», ён перамогаў у такіх спаборніцтвах, як Ліга чэмпіёнаў (2003 і 2007), эўрапейскі Супэркубак (2003 і 2007), чэмпіянат Італіі (2004 і 2011), Супэркубак Італіі (2004), чэмпіянат сьвету сярод клюбаў (2007), а таксама Кубак Італіі ў 2003 годзе. Разам з «Ювэнтусам» Пірлё атрымаў перамогі яшчэ ў чатырох чэмпіянатах Італіі. Чэмпіён сьвету 2006 году.
Кар’ера
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Клюбная
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У 16 гадоў у складзе клюбу «Брэшыя» дэбютаваў у Сэрыі А, добра сябе зарэкамендаваўшы, перабраўся ў адзін з наймацнейшых клюбаў Італіі — «Інтэр». Пасьля першага добрага сэзону праводзіў вялікую частку часу ў запасе. Ягонымі канкурэнтамі на месца ў асноўным складзе на той момант былі Рабэрта Баджа, Юры Джаркаеф і Альвара Рэкоба. У сэзоне 1999—2000 гадоў выходзіў на поле ў складзе клюбу «Рэджына», куды быў аддадзены ў арэнду «Інтэрам», паказаўшы добры футбол на наступны сэзон ён зноўку вярнуўся ў склад «Інтэра». Не знайшоўшы агульнай мовы з новым трэнэрам каманды, за суму ў 10 мільёнаў даляраў ЗША ён перайшоў у «Мілян», дзе раскрыўся цалкам ягоны талент. Дэбют маладога гульца за «Мілян» прыпаў на матч супраць барысаўскага БАТЭ 20 верасьня 2001 году ў рамках Кубка УЭФА. Матч скончыўся зь лікам 0:2 на карысьць італьянцаў, а Пірлё выйшаў у другім тайме замест Масыма Данаці.
18 траўня 2011 году Андрэа Пірлё абвесьціў аб сыходзе зь «Міляну» па заканчэньні сэзону[3]. Праз шэсьць дзён, 24 траўня, падпісаў трохгадовы кантракт з турынскім «Ювэнтусам», які дзейнічаў да 30 чэрвеня 2014 году[4].
11 чэрвеня 2014 году Пірлё падпісаў новы кантракт, паводле якога ён павінен быў застацца ў турынскім клюбе да 2016 году. Пірлё згуляў свой 100-ы матч у лізе за «Ювэнтус» у хатнім матчы супраць «Ромы» (3:2) 5 кастрычніка 2014 году. 1 лістапада 2014 году Пірлё забіў першы гол «Ювэнтусу» ў матчы супраць «Эмпалі». Гэты гол стаў 26-м, які быў забіты са штрафнога стрэла, такім чынам Андрэа пераўзышоў рэкорд Сэрыі А, які да таго належыў Сінішы Міхайлавічу[5].
У «Ювэнтусе» Пірлё атрымаў новую матывацыю, і ў выніку пераўзышоў усе спадзяваньні заўзятараў. Хутка замацаваўшыся ў цэнтры паўабароны, Пірлё дапамог новаму клюбу вярнуцца на вядучыя пазыцыі ў італьянскім футболе, то бок разам з Андрэа турынцы ўпершыню пасьля скандалу 2006 году сталі чэмпіёнамі Італіі. Усе чатыры сэзоны, якія Пірлё правёў у «Ювэнтусе», той станавіўся чэмпіёнам, а ў сэзоне 2014—2015 гадоў здолеў дайсьці да фіналу Лігі чэмпіёнаў. 6 ліпеня 2015 году было афіцыйна абвешчана пра пераход Пірлё ў клюб амэрыканскай МЛС «Нью-Ёрк Сіці»[6].
Міжнародная
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Свой першы матч за нацыянальную зборную Італіі правёў 7 верасьня 2002 году супраць зборнай Азэрбайджану.
Дасягненьні
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Клюбныя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]«Мілян»:
- Чэмпіён Італіі (2): 2004, 2011
- Уладальнік Кубка Італіі: 2003
- Уладальнік Супэркубка Італіі: 2004
- Пераможца Лігі чэмпіёнаў (2): 2003, 2007
- Уладальнік Супэркубка УЭФА (2): 2003, 2007
- Пераможца клюбнага чэмпіянату сьвету: 2007
«Ювэнтус»:
- Чэмпіён Італіі (4): 2012, 2013, 2014, 2015
- Уладальнік Кубка Італіі: 2015
- Уладальнік Супэркубка Італіі (2): 2012, 2013
Міжнародныя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Італія:
- Чэмпіён сьвету: 2006
- Срэбраны прызэр чэмпіянату Эўропы: 2012
- Бронзавы прызэр Алімпійскіх гульняў: 2004
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ а б UEFA.com, UEFA.com (анг.) — 1998.
- ^ Born Again: How the Deep-Lying Midfielder Position is Reviving Careers. SoccerLens
- ^ Пути «Милана» и Пирло разошлись. Eurosport.
- ^ Andrea Pirlo signs for Juventus. Juventus.com.
- ^ Serie A: Juventus beat Empoli 2–0 to move three points clear. IBNLlive
- ^ «Нью-Йорк Сити» объявил о переходе Андреа Пирло. Football.by
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Статыстыка на Footballdatabase
- Статыстыка на National Football Teams
- Профіль на ESPN
- Нарадзіліся 19 траўня
- Нарадзіліся ў 1979 годзе
- Футбалісты клюбу «Ювэнтус» Турын
- Футбалісты клюбу «Фатых Карагюмрук» Стамбул
- Футбалісты клюбу «Сампдорыя» Генуя
- Італьянскія футбалісты
- Футбалісты зборнай Італіі
- Футбалісты клюбу «Брэшыя»
- Футбалісты клюбу «Інтэрнацыянале» Мілян
- Футбалісты клюбу «Рэджына» Рэджа-ды-Калябрыя
- Футбалісты клюбу «Мілян»
- Футбалісты клюбу «Нью-Ёрк Сіці»