Erzindžansko primirje
| Vrsta | Primirje |
|---|---|
| Potpisan | 18. decembar 1917. |
| Lokacija | Erzindžan, Osmansko Carstvo |
| Potpisnici |
Erzindžansko primirje bio je sporazum o obustavi neprijateljstava tokom Prvog svjetskog rata koji su potpisali Osmansko Carstvo i Transkavkaski Komesarijat u Erzindžanu 18. decembra 1917.[1][2] Primirje je donijelo privremeni prekid borbi na Kavkaskom i Perzijskom frontu do 12. februara, kada su borbe nastavljene.
Status Zakavkaskog Komesarijata je bio nejasan: osmanlije su ga smatrale nezavisnom cjelinom, pravnim nasljednikom Ruske Imperije, dok je Komesarijat sebe još uvijek smatrao dijelom Ruske Republike. Osmansko Carstvo je već bilo dio Brest-litovsko primirje sa Rusijom (15. decembra) koje je pokrivalo Kavkaski i Perzijski front. Nakon što je od Vehib-paše, komandanta Treće osmanske armije, primio prijedlog o prekidu vatre, Komesarijat je ovlastio komandanta ruskog Kavkaskog fronta, generala Prževalskog, da pregovara o primirju sa osmanlijskom stranom. Rezultat je bilo Erzindžansko primirje, nakon čega su se ruske trupe počele povlačiti, ostavljajući Zakavkaski Komesarijat potpuno nebranjenim.
Istog dana potpisana je dopuna primirja, kojom je razgraničena linija okupacije između dvije strane.[2] Dana 12. februara, osmanlijske snage su počele napredovati preko linije prkoseći primirju, odbacivši ovlaštenje Zakavkaskog Komesarijata da ga potpiše i optuživši Armene za masakre nad muslimanima iza osmanlijske linije 15-16. januara. 24. februara. Njemačka je prekinula Brest-litovsko primirje. Oba primirja su zamijenjena sa Brest-Litovskim mirom sa Rusijom, potpisanim 3. marta 1918 i Batumijeskim sporazumom sa državama nasljednicama Zakavkaskog Komesarijata, potpisanim 4. juna.
Također pogledajte
[uredi | uredi izvor]Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Tadeusz Swietochowski, Russian Azerbaijan, 1905–1920, str. 119.
- ^ a b Robert M. Slusser and Jan F. Triska (1959), A Calendar of Soviet Treaties, 1917–1957 (Stanford University Press), str. 2.
