Y Gwarchodlu Farangaidd
 | |
| Enghraifft o'r canlynol | uned filwrol, teitl anrhydeddus  |
|---|---|
| Math | imperial guard |
| Dechrau/Sefydlu | 988 |
| Sylfaenydd | Basileios II |
| Gwladwriaeth | yr Ymerodraeth Fysantaidd |
 Ffeiliau perthnasol ar Gomin Wicimedia | |
Mintai elît o'r Fyddin Fysantaidd oedd y Gwarchodlu Farangaidd (Groeg: Τάγμα τῶν Βαράγγων trawslythreniad: Tágma tōn Varángōn) a wasanaethodd yn warchodlu personol i ymerodron yr Ymerodraeth Fysantaidd o'r 10g i'r 14g. Câi'r llu ei recriwtio o Ogledd Ewrop, yn bennaf Llychlynwyr—a elwid Farangiaid yn Nwyrain Ewrop—ond hefyd rhai Eingl-Sacsoniaid o Loegr.
Daeth yr hurfilwyr Llychlynnaidd cyntaf i Gaergystennin i wasanaethu'r Ymerawdwr Mihangel III yng nghanol y 9g. Sefydlwyd y Gwarchodlu Farangaidd yn uned benodol, ar wahân yn 988, pan recriwtiodd yr Ymerawdwr Basileios II filwyr Llychlynnaidd o Vladimir I, Tywysog Novgorod ac Uchel Dywysog Kyiv. Un o'r aelodau enwocaf o'r gwarchodlu oedd Harald Hardrada, Brenin Norwy. Wedi'r goncwest Normanaidd yn Lloegr yn 1066, aeth nifer o Eingl-Sacsoniaid yn alltud i'r dwyrain, gan ymaelodi â'r Gwarchodlu Farangaidd. Parhaodd y gwarchodlu hyd at gwymp yr Ymerodraeth Fysantaidd i'r Bedwaredd Groesgad ym 1204.[1]
Cyfeiriadau
[golygu | golygu cod]- ↑ Katherine Holman, Historical Dictionary of the Vikings (Lanham, Maryland: The Scarecrow Press, 2003), tt. 275–6.