κατάδικος

Greek

Noun

κατάδικος • (katádikos) m or f (plural κατάδικοι)

1. (law) convict, prisoner

Declension

	singular	plural
nominative	κατάδικος (katádikos)	κατάδικοι (katádikoi)
genitive	καταδίκου (katadíkou)	καταδίκων (katadíkon)
accusative	κατάδικο (katádiko)	καταδίκους (katadíkous)
vocative	κατάδικε (katádike)	κατάδικοι (katádikoi)

Related terms

• ακαταδίκαστος (akatadíkastos, “unconvicted”)
• καταδίκη f (katadíki, “sentence, conviction”)
• καταδικάζω (katadikázo, “to sentence, to convict”)
• ακαταδίωκτος (akatadíoktos, “not prosecuted”)