From ob- + rzucić.
obrzucić pf (imperfective obrzucać)
- (transitive) to pelt, to bombard
- (reflexive with się) to pelt each other
| Conjugation of obrzucić pf
|
| obrzucić
|
| obrzucę
|
obrzucimy
|
| obrzucisz
|
obrzucicie
|
| obrzuci
|
obrzucą
|
| obrzuci się
|
obrzuciłem,
-(e)m obrzucił
|
obrzuciłam,
-(e)m obrzuciła
|
obrzuciłom,
-(e)m obrzuciło
|
obrzuciliśmy,
-(e)śmy obrzucili
|
obrzuciłyśmy,
-(e)śmy obrzuciły
|
obrzuciłeś,
-(e)ś obrzucił
|
obrzuciłaś,
-(e)ś obrzuciła
|
obrzuciłoś,
-(e)ś obrzuciło
|
obrzuciliście,
-(e)ście obrzucili
|
obrzuciłyście,
-(e)ście obrzuciły
|
| obrzucił
|
obrzuciła
|
obrzuciło
|
obrzucili
|
obrzuciły
|
| obrzucono
|
obrzuciłbym,
bym obrzucił
|
obrzuciłabym,
bym obrzuciła
|
obrzuciłobym,
bym obrzuciło
|
obrzucilibyśmy,
byśmy obrzucili
|
obrzuciłybyśmy,
byśmy obrzuciły
|
obrzuciłbyś,
byś obrzucił
|
obrzuciłabyś,
byś obrzuciła
|
obrzuciłobyś,
byś obrzuciło
|
obrzucilibyście,
byście obrzucili
|
obrzuciłybyście,
byście obrzuciły
|
obrzuciłby,
by obrzucił
|
obrzuciłaby,
by obrzuciła
|
obrzuciłoby,
by obrzuciło
|
obrzuciliby,
by obrzucili
|
obrzuciłyby,
by obrzuciły
|
| obrzucono by
|
| niech obrzucę
|
obrzućmy
|
| obrzuć
|
obrzućcie
|
| niech obrzuci
|
niech obrzucą
|
| obrzucony
|
obrzucona
|
obrzucone
|
obrzuceni
|
obrzucone
|
| obrzuciwszy
|
| obrzucenie
|
- obrzucić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- obrzucić in Polish dictionaries at PWN
