Karlo Emanuelo la 4-a de Savojo

Honorigoj
Honorigoj	Grand Master of the Order of the Most Holy Annunciation (en) ; vd

Postenoj
Postenoj	reĝo de Sardio kaj duko de Savojo (1796–1802) vd

**Karlo Emanuelo la 4-a de Savojo**
Karlo Emanuelo la 4-a de Savojo
	Reĝo de Sardio
Persona informo
	Carlo Emanuele IV
Naskiĝo	24-an de majo 1751; en Torino
Morto	6-an de oktobro 1819 (68-jaraĝa); en Romo
Tombo	Sant'Andrea al Quirinale (en) vd
Religio	katolikismo vd
Lingvoj	franca vd
Ŝtataneco	Reĝlando Sardio vd
Alma mater	Noviciate of Sant'Andrea, Rome (en) (1815–) vd
Subskribo
Memorigilo
Familio
Dinastio	Savoja dinastio vd
Patro	Viktoro Amadeo la 3-a de Savojo vd
Patrino	Maria Antonia Ferdinanda de Hispanio vd
Gefratoj	Maria Anna of Savoy (en) , Marie Joséphine of Savoy (en) , Maria-Terezo de Savojo, Princess Maria Carolina of Savoy (en) , Viktoro Emanuelo la 1-a de Savojo, Karlo Felikso de Savojo, Giuseppe Benedetto, Count of Asti (en) , Prince Maurizio, Duke of Montferrat (en) , Amedeus Alexander of Savoy (en) kaj Maria Elisabetta Carlotta of Savoy (en) vd
Edz(in)o	Maria Klotildo de Francio (1775–) vd
Profesio
Okupo	monarko vd
Postenoj
Postenoj	reĝo de Sardio kaj duko de Savojo (1796–1802) vd
Honorigoj
Honorigoj	Grand Master of the Order of the Most Holy Annunciation (en) ; vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Karlo-Emanuelo la 4-a de Savojo (itale: Carlo Emanuele) naskiĝis en la tiama ĉefurbo de la Savojaj Ŝtatoj, Torino, je la 24-a de majo 1751 kaj mortis en Romo je la 6-a de oktobro 1819.

Vivo

Li estis la filo de la reĝo de Sardio Viktoro-Amadeo la 3-a (1726-1796) kaj de lia edzino Maria-Antonineto de Hispanio (1729-1785).

Li fariĝis princo de Piemonto (1773-1796), markizo de Saluco, de Montferato kaj de Oneglio, reĝo de Kipro kaj de Jerusalemo (1796-1802), 4-a reĝo de Sardio kaj duko de Savojo (1796-1802).

Li edziĝis en la nun franca urbo Chambéry (Ŝamberio) je la 6-a de septembro 1775 kun Maria-Klotildo de Burbono (1759-1802), kiu estis kromnomita "la Dika Burbonino" kaj poste titolita "respekteginda" de la Eklezio. Ŝi estis la filino de la daŭfeno Ludoviko de Francio kaj de lia dua edzino Maria-Jozefino de Saksio, kaj ankaŭ la fratino de la reĝoj de Francio Ludoviko la 16-a, Ludoviko la 18-a kaj Karlo la 10-a.

Ili ne sukcesis naski gefilon.

Pro sia malsanema naturo, li ne multe partoprenis la konflikton kun Francio de 1793 ĝis 1796 kaj preferis vivi en monaĥejo. Li ne povis sukcese kontraŭstari la malfacilaĵojn okazintajn post la piemonta malvenko de 1796 kaj suferis la agojn de la franca okupanto kaj de la lokaj jakobenoj, kiuj trudis al li reformojn "kontraŭ-feŭdajn" en 1797-1798. Tio pligravigis la internan agitiĝon de la reĝlando, kiun li forlasis en decembro 1798 por rifuĝi al Sardio.

Senesperigita post la mortoj de sia edzino kaj sia protektanto Caro Paŭlo la 1-a, li abdikis je la 4-a de junio 1802 favore al sia frato Viktoro-Emanuelo la 1-a kaj retiriĝis al Romo kiel jezuito. Tiel kaj tie li mortis en 1819 kaj estas entombigita en la preĝejo Sankta-Andreo de Quirinal.