Jeroen Brouwers

	Jeroen Brouwers
	skriuwer
	Jeroen Brouwers, 2010
	persoanlike bysûnderheden
echte namme	Jeroen Godfried Maria Brouwers
nasjonaliteit	Nederlânsk
berne	30 april 1940
berteplak	Batavia
stoarn	11 maaie 2022
stjerplak	Maastricht
	wurk
taal	Nederlânsk
prizen	sjoch artikel

Jeroen Godfried Maria Brouwers (Batavia, 30 april 1940 - Maastricht, 11 maaie 2022) ) wie in Nederlânsk sjoernalist, skriuwer en essayist.

Libben

Jeroen wie it fjirde bern fan Jacques Theodorus Maria Brouwers (1903-1964) en Henriëtte Elisabeth Maria van Maaren (1908-1981). Letter waard noch in broerke berne. Syn heit wie boekhâlder by in arsjitekteburo.

Nei de Japanske ynfaazje fan begjin 1942 en de kapitulaasje fan it KNIL waard syn heit oerbrocht nei in kriichsfinzenekamp yn de omkriten fan Tokio. Brouwers bedarre mei syn beppe Elisabeth Henrica Pos (1885-1945), syn mem em suster earst yn it Japanske ynternearingskamp Kramat. In pear moanne letter waarden hja oerpleatst nei it kamp Tjideng, yn in bûtenwyk fan Batavia. Syn pake en beppe hawwe it kamp net oerlibbe. Brouwers hat yn 1981 oer de Japanske besetting skreaun yn it boek Bezonken rood, dat yn 1988 yn it Ingelsk oerset is as Sunken Red ^[1]. Syn jeugd yn Ynje komt ek oan bar yn de romans Het verzonkene en De zondvloed. Dizze trije romans binne letter bondele.

Nei de kriich kaam de húshâlding wer byelkoar en ferfear men nei Balikpapan (Borneo, it Kalimantan) fan no. Frou Brouwers repatriearre yn 1947 mei de bern nei Nederlân. Yn 1948 kaam heit Brouwers ek nei Nederlân.

Oant 1950 wenne Brouwers thús. Doe't er tsien wie waard er yn ferskate roomsk-katolike pensjonaten ûnderbrocht út reden dat er tige dôfhûdich wêze soe en nei de frijheid yn Ynje net wenne koe oan it Nederlânsk byntliif. Dizze ûnderfinings ferwurke er ek yn syn boeken.

Syn âlden ferhuzen nei Delft. Dêr helle er yn 1955 it MULO-diploma.

Fan 1958-1961 wie Brouwers yn militêre tsjinst einige as kertiermaster fa de Spesjale Tsjinsten: Marine Inlichtingen Dienst (MARID). Nei de tsjinst gie er yn 1961 nei Nijmegen en waard learling-sjoernalist by it krantekonser De Gelderlander. Ek wie er by de redaksje fan it soldateblêd Salvo.

Yn 1962 waard er oannaam by de Yllustrearre Parse yn Amsterdam. Hy waard redaksjelid fan it blêd Romance (letter Avenue). Fan 1964 oant 1976 wurke Brouwers yn Brussel as redaksje-sekretaris en letter as (haad)redakteur by de Utjouwerij Manteau. Fan 1968 oant 1971 wenne er mei syn húshâlding yn Vossem en letter yn Huize Krekelbos te Rijmenam (Bonheiden). Hja krigen twa soannen: Daan Leonard (1965-2006) en Pepijn (1968).

Nei skeel mei direkteur Julien Weverbergh naam Brouwers ûntslach by útjouwerij Manteau, en lei him toe hieledal ta op it skriuwen. Nei in skoft yn Warnsveld (by Sutfen) sette er him nei wenjen yn huize Louwhoek yn Exel, by Lochem. Yn 1980 waard dochter Anne berne.

Yn 1991 festige Brouwers him op in wenboat yn Uitgeest en yn augustus 1993 ferhûze er nei Zutendaal yn Belgysk-Limburch.

Brouwers waard yn 1992 opnomd yn de Oarder fan de Flaamske Liuw, en is sûnt 1993 Ridder yn de Belgyske Kroanoarder.

Yn 2007 woe de Taaluny Brouwers de Priis fan de Nederlânske Letteren ta hawwe. Yn earsten naam er dy priis oan, mar wegere him letter dochs, omdat it jildbedrach fan 16.000 euro dat dêr oan ferbûn wie neffens him net yn oerienstimming mei it prestiizje fan de priis wie. In debútpriis smiet al 15.000 euro op, wylst de Priis fan de Nederlânske Letteren nota bene in oeuvrepriis is.^[2] Yn deselde moanne naam Brouwers wol de Tzumpriis foar de bêste literêre sin fan 2007 yn ûntfangst, dêr't in bedrach fan 52 euro oan ferbûn wie. Ek akseptearre er yn 2007 de kultuerpriis fan de gemeente Zutendaal, dêr't er neat foar barre koe.

Yn 2018 waard Brouwers in earedoktoraat takend troch de Radboud Universiteit Nymwegen. Op 10 maaie 2021 waard de Libris Literatuerpriis 2021 oan Brouwers takend foar syn boek Cliënt E. Busken.

Brouwers stoar nei in koart siikbêd yn in sikehûs yn Maastricht Hy waard 82 jier.^[3]

Bibliografy

1961 - Edith Piaf. Lyrische straatmus
1963 - Van rondeel tot chanson
1964 - Couperus. 1863-1963
1964 - Het mes op de keel (ferhalen)
1967 - Joris Ockeloen en het wachten (roman)
1968 - De toteltuin. Gevallen van de sfinx (ferhalen)
1969 - Groetjes uit Brussel (ferhalen)
1973 - Zonder trommels en trompetten (novelle)
1975 - Zachtjes knetteren de letteren. Een eeuw Nederlandse literatuurgeschiedenis in anekdoten
1977 - Zonsopgangen boven zee (roman)
1977 - Klein leed (ferhalen)
1978 - Mijn Vlaamse jaren (ferhalen, herinneringen, pamfletten, deiboekfragminten, brieven)
1979 - De nieuwe Revisor (pamflet)
1979 - Kladboek (essays)
1979 - Het verzonkene (roman)
1980 - De bierkaai. Kladboek 2 (essays)
1980 - Zonder onderschriften (toniel)
1981 - Bezonken rood (roman)
1981 - Et in Arcadia ego (ferhaal)
1982 - De spoken van Godfried Bomans (essay)
1982 - Alleen voor Vlamingen (essays)
1982 - Es ergo sum (essay)
1983 - Verhalen en levensberichten (ferhalen)
1983 - De laatste deur (essays)
1984 - Winterlicht (roman)
1985 - De levende stilte van Stig Dagerman (essay)
1986 - Hélène Swarth: haar huwelijk met Frits Lapidoth, 1894-1910 (essay)
1986 - De sprong (novelle)
1986 - Hij is reeds aan de overzijde (nekrologieënkarlêzing)
1987 - Miniatuur van wanhoop
1987 - Kroniek van een karakter. Diel 1 (1976-1981) 'De Achterhoek' (brieven)
1987 - Kroniek van een karakter. Diel 2 (1982-1986 'De oude Faust' (brieven)
1987 - De schemerlamp van Hélène Swarth (essay)
1988 - Sire, er zijn geen Belgen (Boekewykeessay)
1988 - De zondvloed (roman)
1989 - Het tuurtouw (essay)
1990 - Zomervlucht (roman)
1991 - Het vliegenboek. Kladboek 3 (essays)
1993 - Het is niets (essay)
1993 - Twee verwoeste levens
1993 - De vervulling (monoloch)'
1994 - Steeds dezelfde zon (taspraak Deadebetinking)
1994 - Het circus der eenzaamheid. Kladboek 4 (essays)
1994 - Vlaamse leeuwen (essays)
1995 - Adolf & Eva & de Dood (essays)
1995 - Oefeningen in nergens bijhoren (essay)
1996 - Het aardigste volk ter wereld: Willem Frederik Hermans in Brussel. Bijdrage aan zijn biografie
1996 - De vervulling (ferhalen)
1996 - Kilometers
1997 - In memoriam patris
1998 - Alles is iets (deiboeksiden en brieven)
1998 - De verliefden, hommage aan Fernand Victor Toussaint van Boelaere, 50 jaar na overlijden
1998 - Een beroemde naamgenoot
1998 - Terug thuis, verhalen, leerervaringen, voetnoten
1999 - Al dat papier
1999 - De zwarte zon, essays over zelfmoord en literatuur in de 20e eeuw
2000 - Geheime kamers (roman)
2001 - Papieren levens
2001 - Zachtjes knetteren de letteren. Literaire anekdoten - herziene en uitgebreide editie
2004 - Stoffer en blik
2005 - De schemer daalt
2005 - Warme herfst
2006 - In het midden van de reis door mijn leven (Oerboek)
2007 - De stilte bestaat uit zoveel antwoorden (briefwikseling mei Gerrit Komrij)
2007 - Datumloze dagen
2008 - Liefste in de verte
2009 - Sisyphus' bakens. Vloekschrift.
2010 - Hamerstukken. Bondele polemiken.
2010 - De Indiëromans, bondeling fan de romans Het verzonkene, Bezonken rood en De zondvloed
2011 - Gezichten, gestalte (literêre portretten)
2011 - De jaargetijden, bondeling fan de ferhalen en romans Voorjaarsmoeheid, Zomervlucht, Warme herfst en Winterlicht
2011 - Bittere bloemen (roman)
2011 - BDE: bijna-doodervaring (toanieltekst)
2012 - Restletsels (Feuilletons 9)
2013 - Onnoemelijk geluk (ferhalen)
2014 - Het hout (roman)
2014 - Correspondentie 1980-1986 (briefkerij mei Gerrit Komrij)
2017 - De laatste deur. Hielendal fannijs besjoene ferzje fan 1983 en gearfoege mei û.o. de versierde dood en oare essays
2018 - Laatste plicht, terugdenken aan Hans Roest (Feuilletons 10)
2018 - Feuilletons, een selectie uit tien afleveringen (fúljeton)
2020 - Client E. Busken (roman)

Prizen

1967 - Vijverbergpriis foar Joris Ockeloen en het wachten
1980 - Multatulipriis foar Het verzonkene
1981 - Dr. Wijnaendts Franckenpriis foar Kladboek
1982 - Geuzepriis
1989 - Ferdinand Bordewijk Priis foar De zondvloed
1993 - Constantijn Huygenspriis foar syn folsleine oeuvre
1995 - Gouden Uil foar Vlaamse Leeuwen
1995 - Prix Fémina Etranger foar Rouge décanté (Bezonken rood)
2001 - Multatulipriis foar Geheime Kamers
2001 - AKO Literatuerpriis foar Geheime kamers
2001 - Gouden Uil foar Geheime kamers
2001 - Humo's Gouden Bladwijzer foar Geheime kamers
2007 - Prijs der Nederlandse Letteren, hat er lykwols wegere om't er him hûnsk behannele fielde troch de Taaluny.
2007 - Tzumpriis foar de bêste literêre sin
2008 - Gouden Uil foar Datumloze dagen
2009 - Priis foar Flaamsk-Nederlânske Kulturele Gearwurking
2015 - ECI Literatuerpriis foar Het Hout
2015 - Cutting Edge Award foar Het Hout
2018 - Earedoktoraat fan de Radboud Universiteit^[4]^[5]
2020 - Cliënt E. Busken keazen ta Boek van de Maand fan it Boekepanel fan De Wereld Draait Door^[6]
2021 - Libris literatuurpriis foar Cliënt E. Busken

Keppeling om utens

Boarnen, noaten en referinsjes

Boarnen, noaten en/as referinsjes:

↑ Sunken Red, ISBN 0941533190
↑ Bedrag Prijs der Nederlandse Letteren blijft hetzelfde - parseberjocht fan de Taaluny, 23 oktober 2007
↑ Jeroen Brouwers s overleden www.atlascontact.nl
↑ Eredoctoraten voor Jeroen Brouwers, Daniel Dennett, Mary Beard en Stephen Pacala. Radboud Universiteit (27 februari 2018).
↑ Universiteit viert 95-jarig bestaan in Stevenskerk. rn7.nl (18 oktober 2018).
↑ Cliënt E. Busken van Jeroen Brouwers verkozen tot Boek van de Maand tzum.info

[1] Sunken Red, ISBN 0941533190

[2] Bedrag Prijs der Nederlandse Letteren blijft hetzelfde - parseberjocht fan de Taaluny, 23 oktober 2007

[3] Jeroen Brouwers s overleden www.atlascontact.nl

[4] Eredoctoraten voor Jeroen Brouwers, Daniel Dennett, Mary Beard en Stephen Pacala. Radboud Universiteit (27 februari 2018).

[5] Universiteit viert 95-jarig bestaan in Stevenskerk. rn7.nl (18 oktober 2018).

[6] Cliënt E. Busken van Jeroen Brouwers verkozen tot Boek van de Maand tzum.info

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]