Trevor Taylor

Trevor Taylor
	;
Biografía
Nacemento	26 de decembro de 1936 ; Sheffield, Reino Unido
Morte	27 de setembro de 2010 (73 anos); Wickersley, Reino Unido (pt)
Causa da morte	cancro
Actividade
Ocupación	piloto de Fórmula Un, piloto de automobilismo
Deporte	automobilismo
-
Traxectoria
Participou en
	24 Horas de Le Mans

Trevor Taylor nado en Sheffield o 26 de decembro de 1936 e finado o 27 de setembro de 2010 foi un piloto de carreiras británico de Inglaterra.

Inicios

Trevor Taylor naceu en Sheffield, fillo do dono dun garaxe de Rotherham. Comezou a súa andaina nas carreiras nun Fórmula 3 de 500 cc, inicialmnte nun Staride e máis tarde nun Cooper-Norton. Dez vitorias en 1958 valéronlle o Campionato Británico de Fórmula 3. Logo dun ano 1959 frustrante co seu propio Cooper de Fórmula 2, recibiu unha invitación para correr co seu Lotus 18 como un segundo coche oficial en 1960. Acabou empatado no primeiro lugar no Campionato de Fórmula Júnior con Jim Clark, malia que competiu en dúas carreiras máis que contaban para o campionato que Clark.^[1] Que xa pilotaba regularmente para Team Lotus na Fórmula 1. Taylor gañou de novo o título pola súa propia conta en 1961.^[1] A finais de 1961, Taylor conseguiu unha unidade regular na Fórmula 1 co equipo Lotus e demostrou ser competitivo con Clark e Moss na serie Suráfrica en decembro de 1961.^{[Cómpre referencia]}

Fórmula Un

Taylor participou en 29 Grandes Premio s do Campionato Mundial de Fórmula Un, cualificando para 27 deles.^[1] Fixo o seu debut o 18 de xullo de 1959, no Gran Premio británico disputado e se ano en Aintree, pilotando un Cooper T51 de 1,5 litros privado pero non cualificou.^[1] En 1961, quedou décimo terceiro no Gran Premio dos Países Baixos de 1961, a súa única carreira do campionato do mundo nese ano. En 1962 foi segundo na carreira que abría o campionato do mundo de Fórmula Un, o Gran Premio dos Países Baixos de 1962,^[1] finalmente o seu único podio no campionato do mundo. Liderouo cedo no Gran Premio de Bélxica de 1962 en Spa de Francorchamps e despois de que o seu líder de equipo Clark o pasara emprendeu un duelo con Willy Mairesse que pilotaba diante do seu público. Seguindo a estela de Taylor, Mairesse recortou a distancia con Taylor,^[2] O Ferrari 156 tiña máis potencia costa arriba e chocaron, aínda que ningún dos dous sufriu lesións graves ambos tiveron a sorte de sobrevivir a un accidente a alta velocidade.

A finais de 1962, Taylor compartiu con Jim Clark o coche e a vitoria na carreira fóra de campionato do Gran Premio de México, logrou unha vitoria e un segundo lugar en dúas carreiras non de campionato en Suráfrica que confirmaron o seu posto no equipo Lotus en 1963. Con todo, logo dun puñado de finais no podio en eventos fóra de campionato, o seu mellor resultado no campionato do mundo foi o sexto lugar na carreira de abertura no Gran Premio de Mónaco de 1963, de cando en cando era competitivo, aínda que no rápido circuíto de Reims, no Gran Premio de Francia de 1963, marchaba en segundo lugar cando se retirou. Taylor admitiu que a súa confianza minouse a causa de dous accidentes serios en Spa e no Autódromo di Pergusa. O propietario do equipo, Colin Chapman, suxeriu que Taylor tomase un ano sabático despois do final da tempada 1963 e logo volvese a Lotus.^[3]^[4]^[5] Taylor non estaba de acordo e intentou continuar como piloto de F1. Logo dunha tempada fracasada con British Racing Partnership en 1964, Taylor retirouse da competición de Fórmula Un.

Durante a súa carreira conseguiu un podio, e anotou un total de oito puntos de campionato. Tamén participou en numerosas carreiras de Fórmula Un non puntuables para o campionato do mundo durante este tempo e gañou tres, incluíndo unha compartida con Clark, en 1962 e 1963. A Taylor atribúeselle a invención da raia amarela que se estendeu polos coches de Lotus durante os anos sesenta.^[6]

Despois de 1964 Taylor gozou de formas menores da competición, e probou un Cosworth de Fórmula 1 en 1969 que non chegou a participar en ningunha carreira. Nese ano comezou a F5000, Trevor Taylor foi un duro competidor no Guards Championship gañando carreiras da Fórmula 5000 nun Surtees TS5 nos Países Baixos, Dinamarca, Alemaña e Irlanda e terminou subcampión detrás de Peter Gethin na serie de Fórmula 5000 de 1969.

Taylor morreu á idade de 73 anos logo de contraer cancro.

Resultados Completos na Fórmula Un

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	Pos.	Puntos
1959	Ace Garage (Rotherham)	Cooper T51	Climax 4 en liña	MON	500	NED	FRA	GBR NSC	ALE	POR	ITA	USA		NC	0
1961	Team Lotus	Lotus 18	Climax 4 en liña	MON	NED 13	BEL	FRA	GBR	ALE	ITA	USA			NC	0
1962	Team Lotus	Lotus 24	Climax V8	NED 2	MON Ret	BEL Ret		GBR 8	ALE Ret					10º	6
1962	Team Lotus	Lotus 25	Climax V8				FRA 8			ITA Ret	USA 12	RSA Ret		10º	6
1963	Team Lotus	Lotus 25	Climax V8	MON 6	BEL Ret	NED 10	FRA 13	GBR Ret	ALE 8	ITA	USA Ret	MEX Ret	RSA 8	17º	1
1964	British Racing Partnership	BRP 1	BRM V8	MON Ret	NED					AUT Ret	ITA NSC			22º	1
		BRP 2				BEL 7	FRA Ret					USA 6	MEX Ret
		Lotus 24						GBR Ret	ALE
1966	Aiden Jones / Paul Emery	Shannon	Climax V8	MON	BEL	FRA	GBR Ret	NED	ALE	ITA	USA	MEX		NC	0
Fonte:^[7]

Resultados fora do campionato

(Clave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	18	19	20	21
1959	Ace Garage (Rotherham)	Cooper T51 F2	Climax 4 en liña	GLV	AIN NC	INT	OUL	SIL 9
1961	Team Lotus	Lotus 18	Climax 4 en liña	LOM	GLV	PAU Ret	BRX Ret	VIE	AIN 19	SYR	NAP	LON	SIL 9	SOL 9	KAN	DAN	MOD	FLG	OUL Ret	LEW	VAL
1961	Team Lotus	Lotus 21	Climax 4 en liña																			RAN 2	NAT Ret	RSA Ret
1962	Team Lotus	Lotus 21	Climax 4 en liña	CAP 1	BRX 10	LOM Ret	LAV	GLV
		Lotus 24	Climax V8						PAU 11	AIN 5	INT 10	NAP	MAL	CLP Ret	RMS Ret	SOL 3	KAN	MED
		Lotus 25	Climax V8																DAN 6	OUL Ret	MEX 1^‡	RAN 2	NAT 1
1963	Team Lotus	Lotus 25	Climax V8	LOM NCG	GLV	PAU 2	IMO 9	SYR WD	AIN 3	INT 3	ROM	SOL Ret	KAN 2	MED Ret	AUT	OUL Ret	RAN 10
1964	British Racing Partnership	Lotus 24	BRM V8	DMT Ret	NWT 3	SYR
1964	British Racing Partnership	BRP 1	BRM V8				AIN Ret	INT Ret	SOL	MED Ret	RAN

^‡ Vitoria compartida con Jim Clark, que se fixo cargo do coche despois de ser descualificado por empuxar o coche na saída.

Notas

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Steve Small. The Guinness Complete Grand Prix Who's Who. pp. 380–381. ISBN 0851127029.
↑ Tremayne, David (24 de novembro de 2010). "Trevor Taylor: Racing driver who overcame bad luck on the track to forge a successful career". independent.co.uk. Consultado o 10 de xaneiro de 2017.
↑ "Trevor Taylor obituary". theguardian.com. 1 de novembro de 2011. Consultado o 10 de xaneiro de 2017.
↑ "TrevorTaylor". Motor Sport magazine archive. December 2010. p. 28. Consultado o 10 de xaneiro de 2017.
↑ "Trevor Taylor Remembers". Motor Sport magazine archive. April 1981. p. 36. Consultado o 10 de xaneiro de 2017.
↑ Trevor Taylor dies aged 73 Autosport.com
↑ Small, Steve (1994). The Guinness Complete Grand Prix Who's Who. Guinness. p. 381. ISBN 0851127029.

Véxase tamén

Ligazóns externas

Trevor Taylor profile at The 500 Owners Association

[ReferenceA-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Steve Small. The Guinness Complete Grand Prix Who's Who. pp. 380–381. ISBN 0851127029.

[2] Tremayne, David (24 de novembro de 2010). "Trevor Taylor: Racing driver who overcame bad luck on the track to forge a successful career". independent.co.uk. Consultado o 10 de xaneiro de 2017.

[3] "Trevor Taylor obituary". theguardian.com. 1 de novembro de 2011. Consultado o 10 de xaneiro de 2017.

[4] "TrevorTaylor". Motor Sport magazine archive. December 2010. p. 28. Consultado o 10 de xaneiro de 2017.

[5] "Trevor Taylor Remembers". Motor Sport magazine archive. April 1981. p. 36. Consultado o 10 de xaneiro de 2017.

[6] Trevor Taylor dies aged 73 Autosport.com

[7] Small, Steve (1994). The Guinness Complete Grand Prix Who's Who. Guinness. p. 381. ISBN 0851127029.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]