Կերբերոս, Ցերբեր (հին հունարեն՝ Κέρβερος), երեքգլխանի կատաղած շուն, որը պահպանում էր Աիդի ելքը. Տիփոնի և Եքիդնայի որդին։ Կերբերոսը բոլորին թույլ էր տալիս մտնել Աիդ, բայց ոչ ոքի թույլ չէր տալիս դուրս գալ այնտեղից։ Միայն Օրփեոսին հաջողվել է երգելով քնեցնել Կերբերոսին և դուրս գալ Աիդից։ Կերբերոսին սիրաշահելու համար հույները գերեզմանի մեջ դնում էին մեղրաբլիթ, որը մահացածը պետք է տար Կերբերոսին։ Հերակլեսը կապել է Կերբերոսին և նրան բերել Եվրիսթևսի մոտ հերոսի տանսերկուերորդ սխրանքը։ Հետագայում Կերբերոսը վերադարձվում է Աիդի թագավորություն։ Փոխաբերաբար Կերբերոս նշանակում է՝ չար, կատաղած պահակ[4]։
«Կերբերուս» բառի ստուգաբանությունը հստակեցված չէ։ Բառերի ծագման մասին կան մի քանի վարկածներ։ Նրանցից մեկի համաձայն, դա կապ ունի սանսկր. ՝ सर्वरा sarvarā- ի ՝ Յամա աստծո շներից մեկի էպիտետի հետ, որը, ըստ պրոտո-հնդեվրոպական * spoterberos- ի, նշանակում է «կետավոր»[5]։ Մեկ այլ ստուգաբանություն է ներկայացնում Բրյուս Լինքոլնը։ Նա Կերբերուսի անունը նմանեցնում է Garm (հին նորվ. ՝ Garmr) պահապան շան անվան հետ, որը հայտնի է սկանդինավյան դիցաբանությունից:Երկու անուններն է սկիզբ են առել պրոտո-հնդեվրոպական * ger- «մռնչյուն» արմատից (հնարավոր է ՝ * մ / * բ և - * ռ ածանցներով)[6]. Հին գրողները բառի ծագումը գտել են «կրեոբորոս» -ում (միս ուտող)[7], «Ker berethrou» (չար փոս)[8],Κῆρες (մեռածների հոգիներ) и βιβρώσκω (կուլ տալ), որը հոմանիշ է «վտանգ» բառին[9] և այլ զուգորդումներ, որոնք ժամանակակից լեզվաբանները չեն հաստատում։