Papers by Paraskevi (Vicky) D Kertemelidou
Design/Arts/Culture
The following text makes special reference to the transfer of common industrial objects from the ... more The following text makes special reference to the transfer of common industrial objects from the category of utility or even waste to autonomous works of art. The concept and image of the industrial object as garbage, by-product or as a thing without value, has occupied the artists of Cubism, Dada, Pop Art, Fluxus and Conceptual Art more recently (Cornell, Schwitters, Duchamp, Arman, Rauschenberg, Oldenburg, among many others). Barry Feldman, a New York artist and art historian, discovered through the permanent collection of MoMA avant-garde art and when he moved to Greece his New York experience remained alive for his work. Every industrial object finds its place in some of his three-dimensional compositions which he categorizes as boxes, portables, portholes and rockets. In wooden boxes, old or made by him, the worthless objects of our world are recycled and return to their autonomous existence.
5ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ «Η Δημιουργικότητα στην Εκπαίδευση» , 2014
Με αφορμή την Έκθεση Σπουδαστικών Εργασιών του τμήματος Εσωτερικής Αρχιτεκτονικής & Σχεδιασμού Αν... more Με αφορμή την Έκθεση Σπουδαστικών Εργασιών του τμήματος Εσωτερικής Αρχιτεκτονικής & Σχεδιασμού Αντικειμένων του ΤΕΙ Κεντρικής Μακεδονίας, στο Eco Festival (Σέρρες, Ιούνιος 2014) διοργανώθηκαν δύο εκπαιδευτικά εργαστήρια με τίτλο “UpCycling Design: Χώρος-Αντικείμενο”. Σκοπός των εργαστηρίων ήταν να χρησιμοποιήσουν οι εκπαιδευόμενοι δευτερογενή υλικά ως πρώτη ύλη, και να τα μετατρέψουν από άχρηστα αντικείμενα σε προϊόντα ίσης ή και ανώτερης αισθητικής και περιβαλλοντικής αξίας μέσα από τη διαδικασία του αρχιτεκτονικού και του βιομηχανικού σχεδιασμού.
Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ως τέχνη, 2005
Το Μουσείο Design Θεσσαλονίκης έχει ως πυρήνα δημιουργίας του τη συλλογή του κ. Στέργιου Δελιαλή.... more Το Μουσείο Design Θεσσαλονίκης έχει ως πυρήνα δημιουργίας του τη συλλογή του κ. Στέργιου Δελιαλή. Περιλαμβάνει περισσότερα από 3.000 αντιπροσωπευτικά αντικείμενα βιομηχανικού σχεδιασμού του 20ου αιώνα, ταξινομημένα κατά θεματικές ενότητες, έπιπλο, φωτισμός, οικιακή συσκευή, εξοπλισμός γραφείου, γραφιστική και συσκευασία και εμπλουτίζεται συνεχώς. Υποστηρίζεται από βιβλιοθήκη 6.000 βιβλίων, περιοδικών και καταλόγων με θέμα το design, η οποία εμπλουτίζεται παράλληλα με τη συλλογή. Μετά τη μελέτη της συλλογής και του λεπτομερούς προγραμματισμού του έργου αναζητήθηκε ένα κτίριο το οποίο να καλύπτει τις χωρικές και λειτουργικές ανάγκες του Μουσείου Design και παράλληλα να εκπληρώνει το σκοπό και τους στόχους του
Design Art Culture, Jun 11, 2021
Having as starting point Lila Papoula’s exhibition ‘Walls that were hiding our faces’ at Teloglio... more Having as starting point Lila Papoula’s exhibition ‘Walls that were hiding our faces’ at Teloglion Foundation of Arts during the 2017 Thessaloniki Biennale of Contemporary Art, we examine her work under the prism of three main topics: as social documentary, as a familiar topos full of personal memories and nostalgia and as an architectural itinerary in the urban ruins of the old Athenian neighborhoods. In her compositions Lila Papoula does not merely present the urban ruins but rather she proposes a journey of self-discovery and a return to forgotten values, to activate memory for all of us. For Lila Papoula a derelict building is a ‘text’, an ‘image’ that determines its own materiality through what is inscribed into it. Papoula focuses on the thread of an interrupted life, on elements of a human absence which paradoxically still continues to exist and confirm life. In her paintings, based on the ‘photography transformed into painting’ technique, personal stories and the history of the contemporary city are interconnected and have acquired equal gravity.
Διδακτορική διατριβή Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Aug 31, 2012
Η παρούσα έρευνα είναι μια απόπειρα ερμηνείας του υλικού πολιτισμού, μέσα από την κατανόηση της ι... more Η παρούσα έρευνα είναι μια απόπειρα ερμηνείας του υλικού πολιτισμού, μέσα από την κατανόηση της ιστορίας και ανάλυσης του βιομηχανικού σχεδιασμού και της ιστορίας και θεωρίας του μουσειακού θεσμού. Διερευνώνται και αναδεικνύονται οι μεταπτώσεις της ταυτότητας του βιομηχανικού χρηστικού αντικειμένου ως αποτελέσματος διαδικασιών επιλογής και επανα-νοηματοδότησής του στην εκάστοτε εκθεσιακή συνθήκη και η σημασία αυτής της διαδικασίας για τη συμβολή του βιομηχανικού χρηστικού αντικειμένου στη διαμόρφωση των ταυτοτήτων των κοινωνικών υποκειμένων. Το βασικό ερώτημα λοιπόν το οποίο επιχειρείται να απαντηθεί είναι αν και κατά πόσο το κοινό βιομηχανικό αντικείμενο παίζει καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία της κυρίαρχης ιδεολογίας και της ταυτότητας των υποκειμένων που δημιουργείται σε κάθε φάση της ιστορίας του πολιτισμού, συμμετέχοντας στις μεγάλες αφηγήσεις της νεοτερικότητας και στις επιμέρους αφηγήσεις της μετα-νεοτερικότητας. Με βάση το παραπάνω ερευνητικό ερώτημα, οι στόχοι της έρευνας δομούνται γύρω από τρεις βασικούς άξονες: το αντικείμενο, το μουσείο και την ταυτότητα. Εξετάζονται κατά σειρά, η χρηστική και αξιακή υπόσταση του αντικειμένου, η συλλεκτική πρακτική και πως οι πράξεις επιλογής, κατηγοριοποίησης και ταξινόμησης νοηματοδοτούν και επικαθορίζονται από την εκθεσιακή διαδικασία, ο ρόλος και οι πρακτικές των νεοσυσταθέντων Δημόσιων Μουσείων και των μεγάλων Διεθνών Εκθέσεων όπου ενσωματώνονται τα προϊόντα της Βιομηχανικής Επανάστασης ως μέσα συγκρότησης εθνικών ταυτοτήτων, όπως επίσης και ο ρόλος της διαδικασίας του Βιομηχανικού Σχεδιασμού στη προώθηση του ιδεολογήματος του «μοντέρνου» τρόπου ζωής και την «εθνοποιητική» διαδικασία. Στη συνέχεια επισημαίνεται η διαλεκτική σχέση του βιομηχανικού σχεδιασμού με την καλλιτεχνική δημιουργία και πως το κοινό αντικείμενο επανα-σημασιοδοτείται ως εργαλείο επανα-προσδιορισμού του έργου τέχνης και κατόπιν διερευνάται η έννοια του πολιτισμού της κατανάλωσης και πως οι πρακτικές του σύγχρονου μουσείου συγκλίνουν με αυτές του φυσικού χώρου του βιομηχανικού αντικειμένου, το χώρο του εμπορικού καταστήματος. Τέλος, αποτυπώνονται τα βασικά χαρακτηριστικά του μετα-νεοτερικού μουσείου όπως αυτά έχουν διαμορφωθεί υπό την επιρροή του καταναλωτισμού και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών στο πολιτισμό, ενός μουσείου ως χώρου αναψυχής και ψυχαγωγίας, και όχι απλά ως χώρου εκπαίδευσης. Συμπερασματικά, μέσα από την έρευνα, η οποία υποστηρίζεται και από μεγάλο αριθμό παραδειγμάτων, αναφορών και έρευνας πεδίου, αναδεικνύεται η έννοια της ταυτότητας ως συνδετικού κρίκου που ενώνει τις διάφορες εκφάνσεις των αντικειμένων, μιας έννοιας που αποτελεί αναγκαία συνθήκη ώστε το βιομηχανικό χρηστικό αντικείμενο να επανα-νοηματοδοτηθεί και να επανα-πλαισιωθεί στη σύγχρονη υλική κουλτούρα. Παράλληλα, αναδεικνύεται η πολλαπλότητα των εκφάνσεων του μετα-νεοτερικού μουσείου ως απόρροιας νοητικών σχημάτων όπως έχουν διαμορφωθεί από νέες κυρίαρχες έννοιες-ιδεολογίες, όπως η «ανάπτυξη», η «εξέλιξη», η «εμπειρία», και ο τρόπος που αυτές έχουν συμβάλλει στην επανα-διαμόρφωση της αρχιτεκτονικής του υπόστασης, της συλλεκτικής του πολιτικής και των εκθεσιακών πρακτικών σε ένα συνεχώς εναλλασσόμενο πολιτιστικό τοπίο, όπου το σχεδιασμένο χρηστικό αντικείμενο καλείται να διαδραματίσει ένα όλο και σημαντικότερο ρόλο, συνεισφέροντας στη κατανόηση του σύγχρονου κόσμου περισσότερο ίσως από κάθε άλλο.
Design/Arts/Culture
The following text makes special reference to the transfer of common industrial objects from the ... more The following text makes special reference to the transfer of common industrial objects from the category of utility or even waste to autonomous works of art. The concept and image of the industrial object as garbage, by-product or as a thing without value, has occupied the artists of Cubism, Dada, Pop Art, Fluxus and Conceptual Art more recently (Cornell, Schwitters, Duchamp, Arman, Rauschenberg, Oldenburg, among many others). Barry Feldman, a New York artist and art historian, discovered through the permanent collection of MoMA avant-garde art and when he moved to Greece his New York experience remained alive for his work. Every industrial object finds its place in some of his three-dimensional compositions which he categorizes as boxes, portables, portholes and rockets. In wooden boxes, old or made by him, the worthless objects of our world are recycled and return to their autonomous existence.
Museum Management and Curatorship, 2018
The powerful middle-class that emerged during the 19th c. enriched the industrial everyday object... more The powerful middle-class that emerged during the 19th c. enriched the industrial everyday objects with characteristics such as their fashion, technological innovation, scarcity, age and their designer's fame and credibility, allowing us to use them as primary sources of information. Before entering the museum an industrial object should be fully analyzed in terms of its idea or innovation, its material, construction techniques, use and form. In this article we take as a case study the famous Vienna bistrot chair, the Thonet No.14 chair, giving a full account on all these criteria. We then examine the possible ways that this chair can be displayed in a museum exhibition, the different faces that it may yield to the viewer, the wealth of its possible interpretations and meanings. Finally, as an example, we look at Die Neue Sammlung permanent exhibition in Munich and also at Vienna MAK installation/display by the artist Barbara Bloom.
ΠΡΑΞΗ 10 ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΟΥ ΚΘΒΕ, 2022
Ήταν το μακρινό 1913 όταν ο Marcel Duchamp
παρουσίασε το πρώτο objet trouvé, θέτοντας το
ζήτημα α... more Ήταν το μακρινό 1913 όταν ο Marcel Duchamp
παρουσίασε το πρώτο objet trouvé, θέτοντας το
ζήτημα ανάμεσα στο έργο τέχνης ως χειρωνακτικά
κατασκευασμένο αντικείμενο και το βιομηχανικό
αντικείμενο ως μηχανικά κατασκευασμένο.
Ξεκίνησε από τότε η ενασχόληση των καλλιτεχνών
με τα βιομηχανικά αντικείμενα, μια σχέση που
καθόρισε σε σημαντικό βαθμό την εξέλιξη της
σύγχρονης τέχνης.
ΠΡΑΞΗ 7 ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΟΥ ΚΘΒΕ, 2021
Το κτήριο που στεγάζει το Βασιλικό Θέατρο συνδέθηκε με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος από το 1... more Το κτήριο που στεγάζει το Βασιλικό Θέατρο συνδέθηκε με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος από το 1961 και ήταν η πρώτη του έδρα. Η θεατρική ιστορία του, που ξεκίνησε ως παράρτημα του Εθνικού, τότε Βασιλικού, Θεάτρου μέχρι σήμερα είναι αρκετά γνωστή. Όμως η αρχιτεκτονική αξία του αρχικού κτίσματος και η συμβολή του στην εξέλιξη της μοντέρνας αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα είναι κάτι που δεν είναι ευρέως γνωστό.
ΠΡΑΞΗ 3 ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΟΥ ΚΘΒΕ , 2018
Το κτίριο που σήμερα είναι γνωστό ως Μονή Λαζαριστών έχει μακρά ιστορία στη Δυτική Θεσσαλονίκη. Μ... more Το κτίριο που σήμερα είναι γνωστό ως Μονή Λαζαριστών έχει μακρά ιστορία στη Δυτική Θεσσαλονίκη. Μια σύντομη ιστορική ανασκόπηση μας φέρνει πίσω, στα μέσα του 19ου αιώνα όταν οι καθολικοί μοναχοί του Τάγματος του Αγίου Βικέντιου, περισσότερο γνωστοί ως Λαζαριστές και οι οποίοι είχαν ήδη παρουσία στην πόλη, άρχισαν να αγοράζουν γη στη δυτική πλευρά της πόλης, στην περιοχή που ήταν γνωστή με το τούρκικο τοπωνύμιο Ζέιτενλικ (ελαιώνας). Σκοπός τους ήταν η ανέγερση ενός εκπαιδευτηρίου και ιεροσπουδαστηρίου για τα παιδιά των βουλγάρων κατοίκων της πόλης στα πλαίσια της Ουνίας, της προσπάθειας δηλαδή για την ένωση της καθολικής εκκλησίας με τη βουλγαρική.
MUSEUM MANAGEMENT AND CURATORSHIP, 2018
The powerful middle-class that emerged during the 19th c. enriched
the industrial everyday object... more The powerful middle-class that emerged during the 19th c. enriched
the industrial everyday objects with characteristics such as their
fashion, technological innovation, scarcity, age and their
designer’s fame and credibility, allowing us to use them as
primary sources of information. Before entering the museum an
industrial object should be fully analyzed in terms of its idea or
innovation, its material, construction techniques, use and form. In
this article we take as a case study the famous Vienna bistrot
chair, the Thonet No.14 chair, giving a full account on all these
criteria. We then examine the possible ways that this chair can be
displayed in a museum exhibition, the different faces that it may
yield to the viewer, the wealth of its possible interpretations and
meanings. Finally, as an example, we look at Die Neue Sammlung
permanent exhibition in Munich and also at Vienna MAK
installation/display by the artist Barbara Bloom.
ΠΡΑΞΗ 9 ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΟΥ ΚΘΒΕ, 2022
Το εμβληματικό κτίριο του Θεάτρου της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών βρίσκεται στην ευρύτερη περιο... more Το εμβληματικό κτίριο του Θεάτρου της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή του Λευκού Πύργου μαζί με δυο από τα πιο σημαντικά μουσεία της Θεσσαλονίκης, το Αρχαιολογικό Μουσείο και το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, το κτίριο της ΧΑΝΘ με το ομώνυμο πάρκο και τη Λέσχη Αξιωματικών Φρουράς Θεσσαλονίκης.
ΠΡΑΞΗ 8 ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ, 2021
Το genius loci, το πνεύμα ή η χαρακτηριστική ατμόσφαιρα
ενός τόπου, χρησιμοποιείται για να περιγρ... more Το genius loci, το πνεύμα ή η χαρακτηριστική ατμόσφαιρα
ενός τόπου, χρησιμοποιείται για να περιγράψει τόπους
που εντυπώνονται στη μνήμη μας για τα αρχιτεκτονικά
και βιωματικά τους χαρακτηριστικά. Φανερώνεται ως
τοποθεσία, χωρική διευθέτηση και χαρακτηρίζουσα
άρθρωση, συνιστώσες που πρέπει ως ένα βαθμό να
διατηρηθούν, δεδομένου ότι αποτελούν τη βάση του
προσανατολισμού και της ταύτισης του ανθρώπου με
τον τόπο. Το genius loci και το πνεύμα του θεάτρου
συνδυάστηκαν αρμονικά στα δυο υπαίθρια θέατρα του
Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, στο Θέατρο Δάσους
και στο Θέατρο Γης.
Διάλογοι! Θεωρία και Πράξη στις Επιστήμες της Αγωγής και Εκπαίδευσης, Τεύχος 4 , 2018
Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος διαθέτει ένα πολύ μεγάλο βεστιάριο όπου φυλάσσονται πάνω από 15... more Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος διαθέτει ένα πολύ μεγάλο βεστιάριο όπου φυλάσσονται πάνω από 15.000 κοστούμια. Τα κοστούμια των περασμένων παραστάσεων συχνά επαναχρησιμοποιούνται και με αυτόν τον τρόπο καλύπτονται σε μεγάλο βαθμό οι ανάγκες των νέων παραστάσεων του Κ.Θ.Β.Ε. Περίπου 2000 κοστούμια του βεστιαρίου όμως ούτε επαναχρησιμοποιούνται ούτε δανείζονται αλλά αποτελούν την ιστορική/εκθεσιακή συλλογή του Κ.Θ.Β.Ε. Αυτή η συλλογή ήταν και η αφετηρία για τη δημιουργία της μόνιμης έκθεσης κοστουμιών «Ίχνη του εφήμερου» στα φουαγιέ του Βασιλικού Θεάτρου.
Διάλογοι! Θεωρία και Πράξη στις Επιστήμες της Αγωγής και Εκπαίδευσης, Τεύχος 5, 2019
Το 2019, το Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων (ICOM) επέλεξε για τον εορτασμό της Διεθνούς Ημέρας Μουσεί... more Το 2019, το Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων (ICOM) επέλεξε για τον εορτασμό της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων στις 18 Μαΐου το θέμα «Μουσεία ως κόμβοι πολιτισμού: το μέλλον της παράδοσης». Η επιλογή του συγκεκριμένου θέματος, είχε σαν στόχο να καταδείξει ότι τα μουσεία, εκτός από την προστασία και ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς, έχουν εξελιχθεί στις μέρες μας σε κομβικά σημεία επικοινωνίας λαών και πολιτισμών. Αναπτύσσουν συνεργασίες και δημιουργούν δίκτυα ανταλλαγής ιδεών και εμπειριών, διαφυλάσσοντας με σεβασμό την ιστορική μνήμη και την παράδοση, αναζητώντας νέους προσανατολισμούς για να εμπνεύσουν τον σύγχρονο άνθρωπο και να υπηρετήσουν τις ανάγκες του. Τα περισσότερα μουσεία τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό συμμετέχουν στη μέρα των μουσείων με περιοδικές εκθέσεις και παράλληλες εκδηλώσεις οι οποίες σχετίζονται με το θέμα. Το Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας - Θράκης συμμετείχε με την ομαδική έκθεση τριών σύγχρονων εικαστικών με τον τίτλο «Συνομιλώντας με τα σαρακατσανέικα φεγγάρια». Στην έκθεση παρουσιάστηκαν υφαντά, κεντήματα, και εγκαταστάσεις εμπνευσμένα απ’ τη σαρακατσάνικη τέχνη όπου τεχνικές και αισθητικές του παρελθόντος επανέρχονται διερμηνεύοντας σύγχρονα νοήματα.
ΧΩΡΟγραφίες, Τεύχος 1 Αρ.1, 2020
Το άρθρο πραγματεύεται το μουσειολογικό
πλαίσιο των «σπιτιών–μουσείων», την ιδιαίτερη
προβληματικ... more Το άρθρο πραγματεύεται το μουσειολογικό
πλαίσιο των «σπιτιών–μουσείων», την ιδιαίτερη
προβληματική που αναδεικνύουν, από την ίδρυση έως την
εξάπλωσή τους και τη θεσμική αναγνώρισή τους από την
παγκόσμια μουσειακή κοινότητα. Τα σπίτια‐μουσεία
αποτελούν μία ιδιαίτερη κατηγορία μουσείου εγγενώς
συνδεδεμένα με την κοινωνική ιστορία ενός τόπου και την
ιδιωτική ζωή των ιδιοκτητών, συγκροτώντας έναν τόπο
μεταξύ φαντασιακής και ιστορικής αφήγησης.
Παρουσιάζουν μία σειρά μοναδικών μουσειολογικών
χαρακτηριστικών που συνιστούν την ταυτότητά τους, όπως
τη μικρή κλίμακα, το αίτημα για γνησιότητα, την ευελιξία
στο περιεχόμενο των φιλοξενούμενων δράσεων, την
ενσωμάτωση στον αστικό ιστό. Εξετάζονται περιπτώσεις
σπιτιών‐μουσείων από τον ελλαδικό και διεθνή χώρο που
λειτουργούν ως τόποι συνάντησης των εικαστικών τεχνών
και της λογοτεχνίας και ως φορείς ταυτοτήτων των άλλοτε
ιδιοκτητών τους. Τέλος διατυπώνεται μια πρώτη
μουσειολογική προσέγγιση της μετατροπής της Οικίας
Παπαβασιλείου σε σπίτι–μουσείο λόγω της αισθητικής και
ιστορικής της αξίας αλλά και της κεντρικής θέσης της στην
πόλη των Σερρών.
Nausivios Chora 2022 Edition, 2022
This article focuses on company museums, which are a new dynamic presence in the museum world in ... more This article focuses on company museums, which are a new dynamic presence in the museum world in Europe and specifically on the new museum of AGEMAR SA a major Greek maritime group of companies. It aims to highlight the main conceptual museological idea, by presenting the collection, the museum space, the environmental specifications and the framework of the museums activities. It also sets the purpose and the objectives for this museum as well as the museological approach which is followed in the design of the exhibition.
DAC vol.1, 2020
Having as starting point Lila Papoula’s exhibition ‘Walls that were hiding our faces’ at Teloglio... more Having as starting point Lila Papoula’s exhibition ‘Walls that were hiding our faces’ at Teloglion Foundation of Arts during the 2017 Thessaloniki Biennale of Contemporary Art, we examine her work under the prism of three main topics: as social documentary, as a familiar topos full of personal memories and nostalgia and as an architectural itinerary in the urban ruins of the old Athenian neighborhoods. In her compositions Lila Papoula does not merely present the urban ruins but rather she proposes a journey of self-discovery and a return to forgotten values, to activate memory for all of us. For Lila Papoula a derelict building is a ‘text’, an ‘image’ that determines its own materiality through what is inscribed into it. Papoula focuses on the thread of an interrupted life, on elements of a human absence which paradoxically still continues to exist and confirm life. In her paintings, based on the ‘photography transformed into painting’ technique, personal stories and the history of the contemporary city are interconnected and have acquired equal gravity.
Design/Arts/Culture Vol. 2, 2021
The following text makes special reference to the transfer of common industrial objects from the ... more The following text makes special reference to the transfer of common industrial objects from the category of utility
or even waste, to autonomous work of art. The concept and image of the industrial object as garbage, by-product
or as a thing without value, has occupied the artists of Cubism, Dada, Pop Art, Fluxus and Conceptual Art more
recently (Cornell, Schwitters, Duchamp, Arman, Rauschenberg, Oldenburg, among many others). Barry Feldman, a
New York artist and art historian, discovered through the permanent collection of MoMA avant-garde art and when
he moved to Greece, his New York experience remained alive for his work. Every industrial object finds its place in
some of his three-dimensional compositions which he categorizes as boxes, portables, portholes and rockets. In
wooden boxes, salvaged or made by him anew, the worthless objects of our world are recycled and return to their
autonomous existence.
Res Mobilis Revista internacional de investigación en mobiliario y objetos decorativos Vol. 13, nº. 18, 2024, 2023
The term Chinoiserie, i.e. the tendency to incorporate elements of Chinese culture into European ... more The term Chinoiserie, i.e. the tendency to incorporate elements of Chinese culture into European art and architecture, redefined the concept of style in seventeenth-century France and influenced the aesthetic formation of European arts and design in the century that followed. The term became particularly popular in England, as it was also associated with the need for renewal after the excessive ornamentation, elaborate symbolism and intense theatricality of Baroque, as well as the aesthetic and ideological perfection of Classicism. As early as the first half of the eighteenth century, the architect and designer William Halfpenny (unknown date of birth; professionally active 1723-1755) showed a keen interest and skill in the transition from classical design to the mysterious Chinese motifs, contributing thus to the stylistic formation of English Chinoiserie, especially in the field of architecture and by extension furniture design. His experimentally pioneering approach through his publications was the beginning of a new aesthetic and ideological era that had a catalytic effect on the shaping of the design concept, taste and construction techniques of the equally important English furniture designer, Thomas Chippendale (1718-1779). This research aims to highlight the establishment of Chinese culture and aesthetics, known as Chinoiserie, in the eighteenth-century England, as regards the formation of furniture design, through the pattern books and design experimentation of William Halfpenny, as well as the inspired publications and the manufacturing mastery of Thomas Chippendale.
Uploads
Papers by Paraskevi (Vicky) D Kertemelidou
παρουσίασε το πρώτο objet trouvé, θέτοντας το
ζήτημα ανάμεσα στο έργο τέχνης ως χειρωνακτικά
κατασκευασμένο αντικείμενο και το βιομηχανικό
αντικείμενο ως μηχανικά κατασκευασμένο.
Ξεκίνησε από τότε η ενασχόληση των καλλιτεχνών
με τα βιομηχανικά αντικείμενα, μια σχέση που
καθόρισε σε σημαντικό βαθμό την εξέλιξη της
σύγχρονης τέχνης.
the industrial everyday objects with characteristics such as their
fashion, technological innovation, scarcity, age and their
designer’s fame and credibility, allowing us to use them as
primary sources of information. Before entering the museum an
industrial object should be fully analyzed in terms of its idea or
innovation, its material, construction techniques, use and form. In
this article we take as a case study the famous Vienna bistrot
chair, the Thonet No.14 chair, giving a full account on all these
criteria. We then examine the possible ways that this chair can be
displayed in a museum exhibition, the different faces that it may
yield to the viewer, the wealth of its possible interpretations and
meanings. Finally, as an example, we look at Die Neue Sammlung
permanent exhibition in Munich and also at Vienna MAK
installation/display by the artist Barbara Bloom.
ενός τόπου, χρησιμοποιείται για να περιγράψει τόπους
που εντυπώνονται στη μνήμη μας για τα αρχιτεκτονικά
και βιωματικά τους χαρακτηριστικά. Φανερώνεται ως
τοποθεσία, χωρική διευθέτηση και χαρακτηρίζουσα
άρθρωση, συνιστώσες που πρέπει ως ένα βαθμό να
διατηρηθούν, δεδομένου ότι αποτελούν τη βάση του
προσανατολισμού και της ταύτισης του ανθρώπου με
τον τόπο. Το genius loci και το πνεύμα του θεάτρου
συνδυάστηκαν αρμονικά στα δυο υπαίθρια θέατρα του
Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, στο Θέατρο Δάσους
και στο Θέατρο Γης.
πλαίσιο των «σπιτιών–μουσείων», την ιδιαίτερη
προβληματική που αναδεικνύουν, από την ίδρυση έως την
εξάπλωσή τους και τη θεσμική αναγνώρισή τους από την
παγκόσμια μουσειακή κοινότητα. Τα σπίτια‐μουσεία
αποτελούν μία ιδιαίτερη κατηγορία μουσείου εγγενώς
συνδεδεμένα με την κοινωνική ιστορία ενός τόπου και την
ιδιωτική ζωή των ιδιοκτητών, συγκροτώντας έναν τόπο
μεταξύ φαντασιακής και ιστορικής αφήγησης.
Παρουσιάζουν μία σειρά μοναδικών μουσειολογικών
χαρακτηριστικών που συνιστούν την ταυτότητά τους, όπως
τη μικρή κλίμακα, το αίτημα για γνησιότητα, την ευελιξία
στο περιεχόμενο των φιλοξενούμενων δράσεων, την
ενσωμάτωση στον αστικό ιστό. Εξετάζονται περιπτώσεις
σπιτιών‐μουσείων από τον ελλαδικό και διεθνή χώρο που
λειτουργούν ως τόποι συνάντησης των εικαστικών τεχνών
και της λογοτεχνίας και ως φορείς ταυτοτήτων των άλλοτε
ιδιοκτητών τους. Τέλος διατυπώνεται μια πρώτη
μουσειολογική προσέγγιση της μετατροπής της Οικίας
Παπαβασιλείου σε σπίτι–μουσείο λόγω της αισθητικής και
ιστορικής της αξίας αλλά και της κεντρικής θέσης της στην
πόλη των Σερρών.
or even waste, to autonomous work of art. The concept and image of the industrial object as garbage, by-product
or as a thing without value, has occupied the artists of Cubism, Dada, Pop Art, Fluxus and Conceptual Art more
recently (Cornell, Schwitters, Duchamp, Arman, Rauschenberg, Oldenburg, among many others). Barry Feldman, a
New York artist and art historian, discovered through the permanent collection of MoMA avant-garde art and when
he moved to Greece, his New York experience remained alive for his work. Every industrial object finds its place in
some of his three-dimensional compositions which he categorizes as boxes, portables, portholes and rockets. In
wooden boxes, salvaged or made by him anew, the worthless objects of our world are recycled and return to their
autonomous existence.
παρουσίασε το πρώτο objet trouvé, θέτοντας το
ζήτημα ανάμεσα στο έργο τέχνης ως χειρωνακτικά
κατασκευασμένο αντικείμενο και το βιομηχανικό
αντικείμενο ως μηχανικά κατασκευασμένο.
Ξεκίνησε από τότε η ενασχόληση των καλλιτεχνών
με τα βιομηχανικά αντικείμενα, μια σχέση που
καθόρισε σε σημαντικό βαθμό την εξέλιξη της
σύγχρονης τέχνης.
the industrial everyday objects with characteristics such as their
fashion, technological innovation, scarcity, age and their
designer’s fame and credibility, allowing us to use them as
primary sources of information. Before entering the museum an
industrial object should be fully analyzed in terms of its idea or
innovation, its material, construction techniques, use and form. In
this article we take as a case study the famous Vienna bistrot
chair, the Thonet No.14 chair, giving a full account on all these
criteria. We then examine the possible ways that this chair can be
displayed in a museum exhibition, the different faces that it may
yield to the viewer, the wealth of its possible interpretations and
meanings. Finally, as an example, we look at Die Neue Sammlung
permanent exhibition in Munich and also at Vienna MAK
installation/display by the artist Barbara Bloom.
ενός τόπου, χρησιμοποιείται για να περιγράψει τόπους
που εντυπώνονται στη μνήμη μας για τα αρχιτεκτονικά
και βιωματικά τους χαρακτηριστικά. Φανερώνεται ως
τοποθεσία, χωρική διευθέτηση και χαρακτηρίζουσα
άρθρωση, συνιστώσες που πρέπει ως ένα βαθμό να
διατηρηθούν, δεδομένου ότι αποτελούν τη βάση του
προσανατολισμού και της ταύτισης του ανθρώπου με
τον τόπο. Το genius loci και το πνεύμα του θεάτρου
συνδυάστηκαν αρμονικά στα δυο υπαίθρια θέατρα του
Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, στο Θέατρο Δάσους
και στο Θέατρο Γης.
πλαίσιο των «σπιτιών–μουσείων», την ιδιαίτερη
προβληματική που αναδεικνύουν, από την ίδρυση έως την
εξάπλωσή τους και τη θεσμική αναγνώρισή τους από την
παγκόσμια μουσειακή κοινότητα. Τα σπίτια‐μουσεία
αποτελούν μία ιδιαίτερη κατηγορία μουσείου εγγενώς
συνδεδεμένα με την κοινωνική ιστορία ενός τόπου και την
ιδιωτική ζωή των ιδιοκτητών, συγκροτώντας έναν τόπο
μεταξύ φαντασιακής και ιστορικής αφήγησης.
Παρουσιάζουν μία σειρά μοναδικών μουσειολογικών
χαρακτηριστικών που συνιστούν την ταυτότητά τους, όπως
τη μικρή κλίμακα, το αίτημα για γνησιότητα, την ευελιξία
στο περιεχόμενο των φιλοξενούμενων δράσεων, την
ενσωμάτωση στον αστικό ιστό. Εξετάζονται περιπτώσεις
σπιτιών‐μουσείων από τον ελλαδικό και διεθνή χώρο που
λειτουργούν ως τόποι συνάντησης των εικαστικών τεχνών
και της λογοτεχνίας και ως φορείς ταυτοτήτων των άλλοτε
ιδιοκτητών τους. Τέλος διατυπώνεται μια πρώτη
μουσειολογική προσέγγιση της μετατροπής της Οικίας
Παπαβασιλείου σε σπίτι–μουσείο λόγω της αισθητικής και
ιστορικής της αξίας αλλά και της κεντρικής θέσης της στην
πόλη των Σερρών.
or even waste, to autonomous work of art. The concept and image of the industrial object as garbage, by-product
or as a thing without value, has occupied the artists of Cubism, Dada, Pop Art, Fluxus and Conceptual Art more
recently (Cornell, Schwitters, Duchamp, Arman, Rauschenberg, Oldenburg, among many others). Barry Feldman, a
New York artist and art historian, discovered through the permanent collection of MoMA avant-garde art and when
he moved to Greece, his New York experience remained alive for his work. Every industrial object finds its place in
some of his three-dimensional compositions which he categorizes as boxes, portables, portholes and rockets. In
wooden boxes, salvaged or made by him anew, the worthless objects of our world are recycled and return to their
autonomous existence.
Στις αρχές του 20ου αι. συνέβησαν πολλά και σημαντικά γεγονότα στον κόσμο του design και της αρχιτεκτονικής, ανάμεσα σε αυτά και η ίδρυση της σχολής Bauhaus στη Βαϊμάρη.
Τα θεατρικά κοστούμια από το ιστορικό βεστιάριο του ΚΘΒΕ εκτίθενται στη μόνιμη έκθεση στο Βασιλικό Θέατρο της Θεσσαλονίκης. Στην παρουσίασή τους αναζητήσαμε μια μουσειογραφική γλώσσα η οποία είναι ικανή να προσδώσει στα κοστούμια τη σημασιολογική τους οντότητα και να ενεργοποιήσει τη δυνατότητα επικοινωνίας που εμπεριέχουν. Η συνδιαλλαγή ανάμεσα στα κοστούμια και στην προσωπική ταυτότητα του επισκέπτη θεωρήθηκε αναπόσπαστο μέρος της διαδικασίας νοηματοδότησης εντός του εκθεσιακού περιβάλλοντος. Ο στόχος λοιπόν ήταν να παρουσιασθούν στο κοινό όχι μόνο ως αυτοτελή εκθέματα αλλά ως ανοιχτά στην ερμηνεία «θέματα» μέσα σε οργανωμένες εκθεσιακές ενότητες. Με αυτό το σκεπτικό ομαδοποιήθηκαν σε κατάλληλες θέσεις και σχέσεις μεταξύ τους ώστε να συνθέτουν μουσειογραφικές εικόνες. Οι κούκλες ντυμένες με τα κοστούμια οργανώθηκαν χρονολογικά, σε αισθητικά σύνολα χρωμάτων, φορμών, υφών, σαν θραύσματα παραστάσεων που δεν παίχτηκαν ποτέ.
Το μουσείο γίνεται σήμερα φορέας αλλά και μοχλός ανάπτυξης αναλαμβάνοντας ένα ρόλο πρωταγωνιστικό στο σύγχρονο πολιτισμικό γίγνεσθαι. Ο ρόλος αυτός εγείρει ιδιαίτερες απαιτήσεις και στόχους στη μορφή και στη σύνθεση του κτιριακού κελύφους, ενός κελύφους που φιλοδοξεί συχνά να γίνει το ίδιο μουσείο του εαυτού του και να αποτελέσει ένα σύγχρονο μνημείο στο οποίο αποτυπώνονται οι σύγχρονες απόψεις και οι νέες τάσεις του πολιτισμού. Ένα από τα μέσα που διαθέτει το μουσείο για να επιτύχει το στόχο αυτό, να αποτελέσει δηλαδή το επίκεντρο των νέων τάσεων, είναι η τεχνολογία ως βασική παράμετρος έκφρασης του πολιτισμού μας. Η ανάγκη για φιλόδοξους στόχους πάνω στους οποίους βασίζεται η δημιουργία και η λειτουργία των μουσείων, στόχους που αποβλέπουν στο να προσελκύσουν το κοινό με τη νεωτέρικότητά τους, καθιστά τα κόστη κατασκευής πολύ σχετικά και δίνει στη μοναδικότητα και την πρωτοπορία των λύσεων σαφές προβάδισμα. Έτσι στα μουσειακά κελύφη συναντάμε κατασκευές που υπήρξαν πρότυπα παραδείγματα δομικής τεχνολογίας και που έγιναν σημεία αναφοράς για τις εξελίξεις που ακολούθησαν στη δόμηση. Παράλληλα η χρήση ηλεκτρονικών σχεδιαστικών προγραμμάτων έδωσε τη δυνατότητα να απελευθερωθεί η αρχιτεκτονική από την Ευκλείδεια γεωμετρία. Ελεύθερος ο αρχιτέκτονας από πιθανά δομικά προβλήματα λειτουργεί ως γλύπτης δημιουργώντας κτίρια μουσείων τοπόσημα
A number of military camps that were built in the beginning of last century in the city of Serres are now derelict, useless voids in the urban fabric. One of them, the Papalouka Camp, was chosen to be the stage for two workshops for primary school children, under the subject of architectural design and contemporary art, in conjunction with environmental awareness. The workshops took place in June of 2014 and 2015 as part of the EcoFestival organized by the Municipality of Serres with the collaboration of students from the Department of Interior Architecture, Decoration and Design of the T.E.I. of Central Macedonia.
is culminating today in a new condition for the Art Museum. Under the influence of the dominant culture of (over)consumption, mass entertainment and globalization, the art museum is now struggling to attract visitors through spectacle, entertainment and the extensive staging of temporary exhibitions, aiming of course at an – in every possible
way - increase in the number of visitors and consequently at higher revenues.
Undoubtedly, however, as much as visitors may be attracted by the ‘spectacle’ of the contemporary Art Museum and manipulated by it, for most of them the Museum is still synonymous with an educational mission of the highest cultural value.
Στην παρούσα ανακοίνωση θα εξεταστεί κατά πόσο, 20 χρόνια μετά, η ιδέα της αστικής αναζωογόνησης βρήκε εφαρμογή στην παρούσα περίπτωση, αν επηρέασε τη ζωή των κατοίκων της γειτονιάς και σε πιο βαθμό οι κάτοικοι συμμετέχουν στο νέο πολιτιστικό γίγνεσθαι της περιοχής τους.
ΠΟΛΗυπόΚΑΤΑΣΚΕΥΗ Ο τόμος αυτός περιεχει τις εργασίες του διεπιστημονικού συνεδρίου με τίτλο ΠΟΛΗ υπό ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ-σχέδια διαδικασίες και πρακτικές για το χωρο της Θεσσαλονίκης που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη στο αμφιθέατρο Π.Παναγιωτόπουλος της Πολυτεχνικής Σχολής ΑΠΘ στις 12-13 Οκτωβρίου 2018. Διοργανώθηκε απο την Ερευνητική Μονάδα για τις Πόλεις του Ευρωπαϊκου Νότου, το Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, υπό την αιγίδα της Κοσμητείας της Πολυτεχνικής Σχολής ΑΠΘ. Το συνέδριο είναι η πρώτη δραστηριότητα της νεοσύστατης Ερευνητικής Μονάδας για τις Πόλεις του Ευρωπαϊκου Νότου που απευθύνεται στο επιστημονικό κοινό. Η Ερευνητική Μονάδα για τις Πόλεις του Ευρωπαϊκου Νότου δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του Τομέα Πολεοδομίας Χωροταξίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΑΠΘ.
collecting policies and exhibition practices. In addition, the great challenge for the museum today is to redefine the museum–visitor relationship, in accordance with the concerns, character and needs of society, so that its collections appeal to all. Following the paradigms of some of the contemporary museums that set the new trends, we shall
try to reveal the wide spectrum of postmodern museums that, inevitably, point to more than a single direction. The evolution, diversifications, transformations and subversions of the museum status and its cultural significations make it a perfect setting for the creation of novel architectural forms and meanings which reflect the social and cultural process of our time.