Nicolaus Myrensis

-2 Latinitas huius rei dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.

Simulacrum Sancti Nicolai a Tentoreto saeculo sexto decimo factum (Museum Historiae Artis Vindobonensis).

Sanctus Nicolaus de Myra vel Myrensis (Patarae die 15 Martis 270 natus; mortuus Myrae die 6 Decembris 343), nomine quoque Nicolaus Barii, fuit episcopus Christianus originis Graecae Myrae in urbe maritima in Asia Minore, tunc in dicione Imperii Romani. Propter miracula eius intercessioni tributa, etiam appellatur Nicolaus Thaumaturgus (Graece Νικόλαος ὁ Θαυματουργός). Sanctus nautarum, mercatorum, sagittariorum, furtum paenitentium, meretricum, liberorum, quorum cervisiam braxant, pigneratorum, discipulorum discipularumque per varias urbes et civitates in Europa patronus habetur. Concilio oecumenico primo aderat, ubi fortiter in Arium in persona praestantissime certavit.

Quae de Nicolao narrentur

Paucas res de isto sancto scimus. Narrationes antiquissimae, quarum multae haud parum fabulosae, multis saeculis post mortem eius scriptae sunt. Dicitur in Asia Minore natus parentibus Christianis divitibus. Alibi fertur tres puellas lupanari vendendas dotem ad nuptias necessariam accepisse. Aliae eum tempestatem tranquillare, aliae eum milites innocentes ab caede saeva servare, aliae eum arborem, ab daemonibus corruptam, abscidere narrant. Cum adulescens erat, peregrinaturus ad Aegyptum et Palaestinam iit. Reversus episcopus Myrensis factus est. In carcere inclusus est, cum Diocletianus regnaret, atque cum Constantinus imperator factus esset, liberatus est.

Fanum Santi Nicolai aedificatum est, 300 annis post mortem Theodosio II iubente. Ibi ossa sancti maiora in sarcophago posita sunt. Anno 1537 mercatores Italici ossa rapuerunt et ad patriam suam ea relocaverunt. Cetera ossa a nautis Veneticis prehensa esse videntur.

Narratio de patre et filiis

Erat olim quidam pater familias qui in egestatem mordacem inciderat nummorumque inopia opprimebatur. Premente re ut esset debito exoneratus eius filias ei mercatori venumdare existimabat. Hac re in aures Episcopi adventa, Nicolaus monachus huic desperanti patri noctu tres pilas aureas donavit. Narratio dicit etiam tres sorores, alicuius domini pauperi filias, conubium inire, egestate premente paucissimisque nummis nequiverant. Tempore matrimonii iungendi filiae primogenitae iam advento Nicolaus, nuper episcopus ordinatus, noctu ad ostiam domini sacculum auri deposuisse.

Qua de causa Nicolaus saepe in iconis cum pilis tribus visus est. Etiam curavit de pueris sepeliendis et de nautis in itineribus.

De Nicolai morte

Nicolaus anno 343 Myrae obiit. Post mortem suam valde amatus inter fideles christianos remansit. Reliquiae eius hodie repausantur Barii ubi nautae eius reliquias attulerunt Saracenis minantibus. Ab Ecclesia graeco-orthodoxa die quinta Decembris veneratus est cum ab Ecclesia Catholica die VI Decembris. celebrabitur.

Celebrationes hodiernae

Sanctus Nicolaus in itinere ad homines visitandos

Traditiones etiam in nostro tempore multae sunt. Saepe visitat Nicolaus suo die festo infantes cum donis. In regionibus minus catholicis ille non habet mitram sed pileum.

Nexus interni

Pater Natalis

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Sanctum Nicolaum Myrensem spectant.

de sancto in paginis Operis fundati Sancti Bonifatii quod dicitur
in lexico oecumenico de sanctis
Du lieber heiliger Nikolaus - mores infantium diem celebrantium
Steffen Zimmermann, Markus Schüppen: Das ist der heilige Nikolaus. Apud: Katholisch.de, 28.2.2015.
Christoph Landolt: Nikolaus, Christkind, Weihnachtskind, Neujahrkind, Mutti, Pelzer & Santa Claus. Apud: Wortgeschichte, 19.12.2013 .
Nicolaus in ecclesiis orientalibus.
pellicula de multiiugis interpretationibus .

Campitemplum cathedralem habet cui patronus Sanctus Nicolaus