در فیلم «زنگ تفریح»، این تصادم خطوط با جسم و ایماژ است که جلوه‌ی کمیک ایجاد می‌کند. خطوطی که بدن‌ها را واپس‌رانده، و در خود حل می‌کنند.
Favorite films
Recent activity
AllRecent reviews
More-
-
Dogtooth 2009
در فیلم دندان نیش، سرحدهای یک نظام پدرسالارانه را می‌بینیم. پدری که پدرانه‌گی‌اش را تا سرحد خود رسانده است، با خیرگی‌اش حد و مرزهای نمادین را پررنگ می‌کند. اما نظام وانموده‌ای که از هرگونه فراپاشی امتناع می‌کند و تنها بر تسلسل و اشارتی درونی استوار است، دیر یا زود، محکوم به فروپاشی است.
«بزرگ‌ترین» (خواهر بزرگ)، که رفته رفته دچار برون‌ریزی‌هایی می‌شود، در نهایت قادر به شکستن آینه‌ی پدرانه و رهایی از خانه می‌شود. چه چیز او را از خواهر…
Popular reviews
More-
Eraserhead 1977
نمی‌توان جنبه‌های الهیاتی اولین فیلم بلند دیوید لینچ را انکار کرد. «کله پاک‌کن» شاید یک نسخهٔ تصویریِ کافکا‌اِسک از انجیل باشد. می‌توان گفت اول فیلم خدایی را می‌بینیم که از انسانیت زخم خورده و دیگر آن خدای قادر مطلق نیست و مسیحی که اینبار می‌فرستد دیگر حتا یک انسان نیست. آیا اسم مادر این موجود بی دلیل Mary (مریم) است؟ یا شاید هم اینها همه فانتزی های هِنری هستند برای فرار کردن از مسئولیت پدرانه‌اش. شاید در این جهان پوچ…
-
Blow-Up 1966
اما آنچه [در سینما] درک می‌شود در واقع ابژه نیست، سایه‌ی آن است، شبح آن، جفت آن، کپیه‌ی آن در نوع جدیدی از آینه. می‌گویند که ادبیات، به هر حال، خود فقط از کپیه‌ها ساخته شده است (کلمات نوشته شده، نماینده‌ی ابژه‌های غایب). اما حداقل آنها را به ما با تمام جزئیات واقعاً درک شونده، به اندازه‌ی پرده‌ی سینما، ارائه نمی‌دهد. موقعیت منحصر بفرد سینما در سرشت دوگانه‌ی نشانه‌ی آن نهفته است: غنای غیرعادی ادراکی آن، اما حال آن‌که…
