zorla aldığı defterden bir sayfa koparıp, sonra yüzünüze dahi bakmayan yeni kapı ustasıyla, defterin arasına çiçek koyan ve insana değer veren yaşlı kapı sanatçısı; masum, ahlaklı ve efendi ahmed’in bize küçük kendine kocaman macerası.
bence sinema sanatı budur, oldukça basit bir hikayeyi böyle derinlikli anlatabilmek. izleyicisini hikayenin içine dahil edebilmesiyle, kiyarüstemi’nin başarılı sinematografisi ve küçük ahmed’in çarpıcı oyunculuğu bir araya gelince ortaya çok iyi bir film çıkmış.
bu kadar fazla seks sahnesi yerine arkada yaşananların derinliğini, bir ülkenin hikayesine daha fazla değinilmesini isterdim.
Filmin sanırım ilk saati biterken ayağa kalkıp, "işte sinema bu!" diye bağıracaktım, neyse tuttum kendimi, ama burada diyebilirim İŞTE SİNEMA BU! Hayatımda bana böyle hissettirmiş çok fazla film yok, büyülendim, büyülenen birisinin objektifliği de kaybolabilir tabii ama bu film sahte işler yapmıyor, daha ilk karesinden kalitesiyle ben ne izliyorum dedirtiyor insana. Öyle bir sinematografi, öyle bir görsellik var ki; bana sinema nedir diye sorsalar, bu filmden sahneler gösteririm. Daha fazla abartmayayım, gerçi hak ediyor ama başka noktalara da değinmem gerekli…
yalnızlık elinizi uzattığınız zaman kalabalığa değebiliyorsanız güzel bir şey.
