Hüzünlü iyimserlikle dolu bir apartman komünü anlatısı
O üzüm sepetinin başında beklemenin beni yaşatan bir anlamı var, o da sensin.
İnsan insanı sever, niçin sevdiğine ilişkin bazı şeyler de söyler, ama gerçekte sevgisini oluşturan şeyi söylememiştir.
Ona hırsızlık denmez. Ekmek parası denir.
Küçükken çok sıkıldığım zamanlar gözlerimi kapar "Geçti bunlar, bir an sonra yok, gözlerimi açınca hiçbiri kalmayacak" diye düşünürdüm... Kalmadılar işte...
“I think I'm over my obsesion with being a good person. I don't really have that need anymore, for moral superiority. I'm no better than anybody else.”
“Sometimes I feel like, I’m not sure if I have the ability… like if I’ve ever really, truly loved anyone, or if I’ve ever really been loved.”
“I love you and I always have in my own deranged way, and you love me in your own complicated way. And you’ll always love me.”
Hayatta yeterince işlevsel değilim.
Göstermekten bahsediyorsun, benim hiç bir şeyim yok. Gösterecek bir şeyim olsaydı insanlar görürdü, bu kadar. Ben senin gibi değilim, normal değilim, olaylar benim için çok net değil. Eğer onlara verecek bir şeyim olsaydı insanlar bunu görürdü. Çaba harcıyorum, insanları dinlemeye, onlarla konuşmaya çalışıyorum. Son derece açığım. Dinliyorum, olan biteni izliyorum. İnsanlar bana gelmiyorsa bu değersiz olduğum içindir.
Böylece yaşamın etik bir kuralı oluyor. Uzun süre yalnız yaşıyorsun, ama içinde temiz kalıyorsun. Sahip olduğun küçük enerjiyi koruyorsun. Hayal etmeye ve beklemeye devam ediyorsun. Beklemek, umutlarını boşa harcamaktan, yok etmekten ve gerçeğe razı olmaktan daha iyi.
