Sanırım ilk önce söylenmesi gereken kelime samimiyet. Kameranın varlığından herkes bihaber. Herkes kendi aleminde, kimse poz kesmiyor. Ege Güneşi, ışıklar sönüp kalabalık gittiğinde lunaparkta ortaya çıkan gerçekleri gözler önüne seriyor. Çok makyajlı eğlence sektörünün arkasındaki gerçek emeğe dikkat çekmesi hoş. Öte yandan içerisine aldığı pandemi, İzmir depremi gibi hacmi büyük meseleler, anlatının önüne geçmeyip onu destekler konumda. Lunaparkın kapandığı dönemde hayvanların, otların miktarının artması ve özellikle kamera önünde sürekli olarak gösterimesi filmin çevreci bir bakışı olduğunu da gösteriyor. Açılış ve…
